"Λοιπόν άκου..."

[osin]

Δε μπορω να καταλάβω πώς ο εγωισμός ενος ανθρώπου μπορεί να μπαίνει πάνω από την "μητρική υποχρέωση" απέναντι σε ένα παιδι??? Να λες στη μανα σου ότι με πείραξε αυτό το πράγμα που εκανες,κ από εγωισμό κ για να μην παραδεχτεί οτι εκανε λάθος, να συνεχίζει ...

Σε ένα αλλο θέμα υπάρχει μια κοπελα που ζητά νομική υποστήριξη επειδή την κακοποιεί ο άντρας της,την εχει απομονωσει από τους πάντες,την απειλεί,κλπ. Της ειπαμε να απευθυνθνει στους γονεις της ( οι οποίοι μένουν στο ίδιο κτίριο...κ σιγουρα θα έχουν ακούσει καυγάδες-αυτό Εγω το προσθέτω, η κοπελα δε μπήκε σε λεπτομέρειες) κ η μανα της της ειπε να "κάτσει στα αυγά της"!!!

Θα μου ελεγε εμενα το μοναχοπαίδι μου ότι κακοποιείται κ θα νοιαζομουν για το οτιδήποτε αλλο πέρα από τη δυστυχία του ίδιου μου του παιδιού????? Δεν της σχολίασα τιποτα για τη μητέρα της,Γιατι η κοπελα έχει ήδη αρκετά προβλήματα,Αλλα αναρωτιέμαι τι μπορεί να μας συμβαίνει στην πορεια κ να ξεχνάμε το βασικότερο: την άνευ όρων αγάπη κ στηριξη στο παιδι μας. Κ εκεί σκέφτηκα τη babycute οτι Δεν επιτρέπονται τα λάθη από τις μανάδες (όσο δυσκολο η ουτοπικό να είναι αυτό) κ ειδικά για κατι τόσο σοβαρό!!!

[HOPE77]

osin και εγώ στοιχηματιζω οτι κατι τέτοιο θα ακουγα σε παρομοια περιπτωση,δεν ξερω για θεμα κακοποιησης αλλά κ εγώ οταν ανοιγω συζήτηση να πω κατι για τον άνδρα μου ,μου αλλάζει θεμα του στυλ "τι φαγητο εχεις σήμερα,κ τι καιρο κανει εκει;" κ εννοειται οτι θα εφταιγα κ εγώ

Λιγο πριν το γαμο μ λεει για αστεια "το αποφασισες;"Κ της κανω "αν δεν το αποφασισα τι να κανω ,να γυρισω σπιτι;" "'Ελα ντε μου λεει τι να κανεις;"Ουτε καν υποκριθηκε πως αν ηθελα να χωρισω θα με στηριζε.

Δεν εχω καταλαβει γιατι όλα αυτα απο μια γυναικα που δεν ειχε στηριξη απο την οικογενεια της,ειναι επειδη εκανε αυτη υπομονη κ εννοει να κανουμε κ εμεις,ειναι επειδη φοβαται την αντιδραση κ του πατερα μου,ή απλα όπως κ όλη της η σταση "δε θελω φασαριες,ριξτε τους τονους με οποιο κόστος"

[poulxeria]

Είμαστε όντως πολλές τελικά.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Η σχέση μάνας και κόρης είναι ιδιαίτερη πολύ αγαπησιάρικη και πολύ συγκρουσιακή. Υπάρχει ένα δέσιμο και ταυτόχρονα να θες να πάρεις ένα ψαλίδι να κόψεις το δέσιμο. Αγαπιόμαστε, σκοτωνόμαστε, αλληλοπληγωνόμαστε, αλληλοβριζόμαστε αλλα πάντα θα ΄΄εδινε΄΄ η μια για την άλλη και την πνοή της. Δεν μιλάμε για παθολογικές και αρρωστημένες καταστάσεις.

[mkcm]

Στενοχωρέθηκα πολύ μόλις διάβασα το αρχικό κείμενο. Πάρα πολύ....

 

Είμαι μια μαμά που βάζει πάνω από όλους και από όλα τα παιδιά της. Κάθε μέρα τους λέω πόσο πολύ τα αγαπάω και φροντίζω να τα "καταπιέζω" με τις αγκαλιές και τα φιλιά μου. Με το που ανοίγω τα χέρια μου κι έρχονται τρέχοντας δύο πλάσματα στην αγκαλιά μου τρέμω από ευτυχία. Μόλις γυρίζω και τα κοιτάω να κάθονται στα καρεκλάκια τους στο αυτοκίνητο συγκινούμε. Όταν τα χαϊδεύω στον ύπνο τους σταματάει η καρδιά μου.

 

Κάνω λάθη και προσπαθώ να τα διορθώσω, προσπαθώ να γίνω η τέλεια μαμά και είναι δύσκολο. Αυτό όμως που είναι πολύ εύκολο είναι όταν κάνω λάθη να ζητάω συγνώμη. Έχω φωνάξει, και ποτέ μα ποτέ δε φταίνε τα παιδιά γι' αυτό, γιατί έχω φωνάξει σε φάσεις που είμαι κουρασμένη, αγχωμένη, κλπ. για κάτι που σε άλλη φάση το αντιμετωπίζω με ηρεμία. Τους ζητάω συγνώμη γιατί το ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα να τους φωνάξω... Είναι άδικο. Όταν καμιά φορά μου φωνάξει ο άντρας μου - επειδή είναι τσιτωμένος - του λέω ότι απαιτώ να μου μιλάει καλύτερα και ότι δεν έχει δικαίωμα να μου φωνάξει. Το ίδιο δικαίωμα αναγνωρίζω και στα παιδιά μου και το έχουν εμπεδώσει. Σήμερα είχαμε αργήσει και η μεγάλη χαζολογούσε και της έβαλα φωνή (όχι υστερία) και θαύμασα την απάντησή της: "Μη μου φωνάζεις μαμά, δεν είναι δίκαιο. Δε φωνάζουμε στον άλλο" με αυστηρό ύφος. Της ζήτησα συγνώμη, της είπα ότι έχει δίκιο, την επαίνεσα που αναγνωρίζει και διεκδικεί τα δικαιώματά της και ότι θέλω κάθε φορά που πιστεύει ότι αδικείται να μου το λέει. Σήμερα ένιωσα ότι είμαι καλή μαμά, κι ας της φώναξα...

[vtgian]

Στενοχωρέθηκα πολύ μόλις διάβασα το αρχικό κείμενο. Πάρα πολύ....

 

Είμαι μια μαμά που βάζει πάνω από όλους και από όλα τα παιδιά της. Κάθε μέρα τους λέω πόσο πολύ τα αγαπάω και φροντίζω να τα "καταπιέζω" με τις αγκαλιές και τα φιλιά μου. Με το που ανοίγω τα χέρια μου κι έρχονται τρέχοντας δύο πλάσματα στην αγκαλιά μου τρέμω από ευτυχία. Μόλις γυρίζω και τα κοιτάω να κάθονται στα καρεκλάκια τους στο αυτοκίνητο συγκινούμε. Όταν τα χαϊδεύω στον ύπνο τους σταματάει η καρδιά μου.

 

Κάνω λάθη και προσπαθώ να τα διορθώσω, προσπαθώ να γίνω η τέλεια μαμά και είναι δύσκολο. Αυτό όμως που είναι πολύ εύκολο είναι όταν κάνω λάθη να ζητάω συγνώμη. Έχω φωνάξει, και ποτέ μα ποτέ δε φταίνε τα παιδιά γι' αυτό, γιατί έχω φωνάξει σε φάσεις που είμαι κουρασμένη, αγχωμένη, κλπ. για κάτι που σε άλλη φάση το αντιμετωπίζω με ηρεμία. Τους ζητάω συγνώμη γιατί το ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα να τους φωνάξω... Είναι άδικο. Όταν καμιά φορά μου φωνάξει ο άντρας μου - επειδή είναι τσιτωμένος - του λέω ότι απαιτώ να μου μιλάει καλύτερα και ότι δεν έχει δικαίωμα να μου φωνάξει. Το ίδιο δικαίωμα αναγνωρίζω και στα παιδιά μου και το έχουν εμπεδώσει. Σήμερα είχαμε αργήσει και η μεγάλη χαζολογούσε και της έβαλα φωνή (όχι υστερία) και θαύμασα την απάντησή της: "Μη μου φωνάζεις μαμά, δεν είναι δίκαιο. Δε φωνάζουμε στον άλλο" με αυστηρό ύφος. Της ζήτησα συγνώμη, της είπα ότι έχει δίκιο, την επαίνεσα που αναγνωρίζει και διεκδικεί τα δικαιώματά της και ότι θέλω κάθε φορά που πιστεύει ότι αδικείται να μου το λέει. Σήμερα ένιωσα ότι είμαι καλή μαμά, κι ας της φώναξα...

 

Ήταν πολύ όμορφο αυτό που έγραψες! Η απάντηση της κόρης σου νομίζω ήταν η επιβεβαίωση ότι τα πάτε περίφημα (άσχετο: χαθήκαμε μωρέ, αλλά καταλαβαίνω ότι όλα καλά, φιλιά πολλά)

[mkcm]

Ήταν πολύ όμορφο αυτό που έγραψες! Η απάντηση της κόρης σου νομίζω ήταν η επιβεβαίωση ότι τα πάτε περίφημα (άσχετο: χαθήκαμε μωρέ, αλλά καταλαβαίνω ότι όλα καλά, φιλιά πολλά)

 

Ε, ναι, τώρα που τελείωσαν οι πόνοι της μέσης βρισκόμαστε ξόφαλτσα σε άλλα θέματα. Φιλιά και σε σένα κούκλα μου!

[RuNuts?]

Με ξάφνιασε η συμμετοχή σε αυτές τις σκέψεις μου. Άλλες φαίνεται πως έχουν βιωσει κάτι παρόμοιο κι άλλες όχι. Σας ευχαριστώ για την κατάθεση των σκεψεων σας. Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα η προηγούμενη δημοσίευσή μου. Είχα κατά νου πόσο βαριά μπορούν να γίνουν μικρά καθημερινά θέματα όταν μαζεύονται.

[Salomia]

Με ξάφνιασε η συμμετοχή σε αυτές τις σκέψεις μου. Άλλες φαίνεται πως έχουν βιωσει κάτι παρόμοιο κι άλλες όχι. Σας ευχαριστώ για την κατάθεση των σκεψεων σας. Δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα η προηγούμενη δημοσίευσή μου. Είχα κατά νου πόσο βαριά μπορούν να γίνουν μικρά καθημερινά θέματα όταν μαζεύονται.

 

Φυσικά και είχε νόημα η πρώτη σου δημοσίευση. Ήταν κατάθεση ψυχής και από τα πιο ουσιαστικά πράγματα που έχω διαβάσει εδώ μέσα. Με συγκλόνισε και θέλω να σε συγχαρώ που μοιραστηκες τις σκέψεις σου.

[elin]

Elin, εννοείς ότι έχεις γειτόνισσα που φωνάζει ή ότι κ εγώ προφανώς θα άκουγα εσένα εάν μέναμε στην ίδια πολυκατοικία ? το 2ο να υποθέσω έτσι ?

 

 

 

 

 

Εντάξει, κι εγώ έτσι θα κάνω (δεν έχει τύχει το συγκεκριμένο, αλλά μιλάω γενικά), απλώς πρέπει να κάνω "ασκήσεις ψυχραιμίας και ηρεμίας" για να μην βάζω φωνή τόσο συχνά...... Ποτέ όμως δεν τους έχω μαλώσει επειδή έχουν πάθει κάτι, ίσα ίσα, στα (όποια) δύσκολα πάντα τους περιμένει μία ανοιχτή αγκαλιά και το ξέρουν αυτό πάρα πολύ καλά. Ζηλεύει κ ο μπαμπάς που πάντα τρέχουν σε εμένα με αυτόν παρόντα. Μάλλον όμως αυτό είναι κ το συνηθισμένο.

 

Καλημέρα!

Εννοώ ότι και μεις έχουμε την ίδια σχέση με νερά, νεροχύτες, νιπτήρες και τα ρέστα μου!