παρεξηγήσεις..

[Χαρά-Μαρία]

Νομίζω ότι μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα με διαφορετικούς τρόπους. Με αγένεια ή με ευγένεια. Αν ο άλλος δεν το πιάσει ή κάνει ότι δεν το πιάνει , τότε ναι , γίνεσαι απότομη. Το αν δε θελήσει η άλλη μετά να μας μιλήσει , δε σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είναι πραγματικά φίλη μας! Το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί και η αντίθετη πλευρά από τον τρόπο που μιλήσαμε!

 

Αυτο που ανεφερες, ειναι ακριβως αυτο με το οποιο διαφωνω: οχι, ο τροπος που μιλησες, σε μια δεδομενη στιγμη (αρα δεν ειναι γενικοτερα ο τροπος με τον οποιο συμπεριφερεσαι) δεν ειναι λόγος για να μην σου ξαναμιλησει ο αλλος. Η πραξη ομως, απο οποια πλευρα εγινε, αυτη, ναι εχει σημασια.

 

Με λιγα λογια εχουμε καταντησει να δινουμε περισσοτερη σημασια στα λογια του αλλου σε μια στιγμη θυμου, απο το να κοιταμε πραξεις. Και στο τελος αυτος που εκανε κατι σοβαρο (πχ ειναι δυο φιλες στο Πανεπιστημιο, και η μια κοιμαται με τον φιλο της αλλης), βγαινει κι απο πανω, επειδη...της μιλαει μετα η αλλη αποτομα.

 

Ολα αυτα εχουν σαν παρενεργεια, να μην μιλαμε μεταξυ μας, φοβουμενοι τον θυμο του αλλου...για "τον τροπο που το ειπαμε". Και ετσι γινονται οι παρεξηγησεις.

 

Οσο για το θεμα της ευγενειας, ειναι μεγαλη αρετη αλλα αν δεν μπορει να καταλαβει ο αλλος τι λες, καμμια φορα θελει οχι αγενεια, αλλα θρασος. Αν ειναι ατομο χωρις κομπλεξ, δεν θα παρεξηγηθει αλλα αντιθετως θα το εκτιμησει και αν θελει να ειστε φιλες, θα προσπαθησει να μην κανει αυτο που σε ενοχλει.

[livinath]

Να σου πω την αλήθεια κι εμένα αν με ενοχλεί κάποιος γίνομαι αρκετά απότομη και λέω τη γνώμη μου στα ίσια. Μόνο όμως αν πρόκειται για ενήλικα που μπορεί να υπερασπιστεί τη θέση του. Ποτέ σε παιδιά! Είμαι σίγουρη ότι αυτή η συνάδελφος "τσόκαρο" όπως την αποκαλείς , κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί και δε θα πείθει κανέναν με τα σχόλιά της!

 

Κοίτα, σε παιδί κι εγώ δεν μπορώ να μιλήσω απότομα (ούτε σε ενήλικες εύκολα, πρέπει να έχει εξαντλήσει την υπομονή μου ο άλλος). Εκείνη τη φορά που μίλησα έτσι στην κόρη της φίλης μου είχα ενδοιασμούς αλλά αν σου πω τι σκεφτόμουνα? Σκεφτόμουν τι παράδειγμα δίνω στο δικό μου το παιδί. Ότι σε αυτόν που μας προσβάλει δεν λέμε τίποτα? Ότι μπορούμε να έχουμε κι εμείς τέτοια συμπεριφορά γιατί θα περάσει στα ψιλά? Δεν είναι έτσι όμως. Και σκεφτόμουν πως, στην ηλικία τον 5 ένα παιδί ξέρει ότι δεν επιτρέπεται να λέμε "σκάσε" στους άλλους. Κι αφού εμένα δεν είναι δουλειά μου να το νουθετήσω τι πρέπει να κάνω? Την πάπια? Σκέφτηκα πως δεν είναι κακό να του δείξω ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι κοινωνικά αποδεκτή με αυτόν τον τρόπο ή τελοσπάντων δεν είναι τραυματικό. Η αλήθεια είναι ότι μου έβγαινε πιο πολύ να τις πιάσω από το μαλλί μάνα και κόρη αλλά... συγκρατήθηκα.

[mkcm]

 

Με λιγα λογια εχουμε καταντησει να δινουμε περισσοτερη σημασια στα λογια του αλλου σε μια στιγμη θυμου, απο το να κοιταμε πραξεις.

 

Ολα αυτα εχουν σαν παρενεργεια, να μην μιλαμε μεταξυ μας, φοβουμενοι τον θυμο του αλλου...για "τον τροπο που το ειπαμε". Και ετσι γινονται οι παρεξηγησεις.

 

Οσο για το θεμα της ευγενειας, ειναι μεγαλη αρετη αλλα αν δεν μπορει να καταλαβει ο αλλος τι λες, καμμια φορα θελει οχι αγενεια, αλλα θρασος. Αν ειναι ατομο χωρις κομπλεξ, δεν θα παρεξηγηθει αλλα αντιθετως θα το εκτιμησει και αν θελει να ειστε φιλες, θα προσπαθησει να μην κανει αυτο που σε ενοχλει.

 

Σ' αυτό που λες θα συμφωνήσω απόλυτα. Η κολλητή μου είναι bossy. Της αρέσει πάρα πολύ να κάνει κουμάντο παντού και στα πάντα και φυσικά να "μαλώνει" τον κόσμο. Όταν πρωτογνωριστήκαμε το έκανε και σε μένα. Ως άνθρωπος, όπως είπα, είμαι πολύ υπομονετικός μέχρι να κάνω μπαμ. Υπέμενα, υπέμενα, υπέμενα, όμως η όλη αυτή συμπεριφορά δε μου άρεσε καθόλου, παρότι με την κοπέλα αυτή μπορούμε να μιλάμε επί ώρες για διάφορα θέματα, έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα, μας αρέσει ο ίδιος τρόπος διασκέδασης, κοκ. Κάποια στιγμή που και πάλι είχε τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και με "μάλωσε" έβγαλα νύχια και της απάντησα απότομα ότι με ενοχλεί ο τρόπος της και ότι εγώ έχω φίλους και όχι αφεντικά στη ζωή μου. Την επόμενη κιόλας στιγμή συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε το κρασάκι μας.

Αυτό έγινε πριν 15 χρόνια και από τότε εξακολουθούμε να είμαστε αχώριστες και φυσικά η συμπεριφορά της απέναντί μου δεν είναι ούτε bossy, ούτε δασκαλίστική και δεν προσπαθεί να κάνει κουμάντο....

[mama_3]

Δεν πιστεύω οτι την αδίκησα. Μερικές φορές σκέφτομαι οτι εγώ θα έπρεπε να στραβώσω περισσότερο με την "πάρτη" της. Είχε καταλάβει ότι είμαι λίγο απότομη' date='[b'] και στην τελική της είπα να μην έρθει για κανα 3 μέρες μέχρι το ΣΚ, να δώ και με τον σύζυγο πως θα το διαχειριστούμε.

[/b]Πραγματικά δεν την πάλευα να μαζεύω κάθε μέρα τα αγαπημένα του παιχνίδια και να τα μετακινώ.(υπνοδωμάτιο μικρό, σαλόνι μεγάλο).

 

Στην αρχή ήμουν φιλική, έκανα 1-2 προσπάθειες προσέγγισης... με τυπική ανταπόκριση. Αλλά θα γεννήσει...εγώ πρέπει να ρωτήσω, να ευχηθώ, να της πάρω δώρο. Θα ήθελα μια επικοινωνία ελεγχόμενη, στα μέτρα μου. Αν δεν γίνεται .... χίλιες φορές έτσι.

 

Απίστευτο το περιστατικό με την 7χρονη. Να είσαι ετυμόλογος ... μεγάλο προτέρημα!!

 

Λοιπόν, επειδή άνοιξες ένα θέμα και ζήτησες την γνώμη μας άκου την δική μου:

α) δικαίωμά σου να καλείς όποιον θέλεις και για όποιον λόγο θέλεις σπίτι σου.. όταν σε κάποιον όμως λες να μην ξαναπατήσει για 1 -2 - 3 - 13 ημέρες όσο κομψά και να το πεις ο άλλος έχει κάθε δικαίωμα να μην ξαναπατήσει

β) το πως μεγαλώνει ο άλλος τα παιδιά του δεν σου πέφτει λόγος και εάν με έναν τέτοιο άνθρωπο συναντηθείς και δεν ταιριάξετε ξεκόβεις, όπως και έπραξες

γ) τι εννοείς να δεις πω θα το διαχειριστείς με τον σύζυγο?? sorry αλλά ο άλλος τι είναι?? ο μπάστακας που θα περιμένει τι θα αποφασίσετε εσείς και θα του ανακοινώσετε ότι τελικά σε δεχόμαστε ή όχι?? με όλη μου την αγάπη, έχετε μεγάλη ιδέα για τον ευατό σας..

δ) δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.. οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι μαριονέτες για να χορεύουν με τα δικά σας θέλω...

δεν τους θες σπίτι σου?? τέλος...

μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα..

έλα και λίγο στη θέση του άλλου... εσένα εάν σου έλεγαν να μην πας σε ένα σπίτι με το παιδί σου τι θα έλεγες??? έλα μωρέ δεν τρέχει και κάτι...

ελπίζω να μην παρεξηγηθείς με το μήνυμά μου, σου λέω και την άλλη πλευρά..

προσωπικά εάν ήμουν στην θέση της άλλης μαμάς ούτε που θα σου μίλαγα ξανά

και επειδή είναι προφανές ότι δεν ταιριάζετε, καλύτερα να μην το συνεχίσεις γιατί πάλι μπλεξίματα θα έχετε στο μέλλον..

[Βερενίκη]

Το καλυτερο εκανε η θεματοθετρια, ειπε ακριβως ο,τι σκεφτοταν και εξηγησε ποιο ειναι το προβλημα!

 

Το μεγαλυτερο μου προβλημα με μερικες ελληνιδες φιλες μου, ειναι οτι ποτε δεν λενε ΠΟΙΟ ειναι το προβλημα. Αυτο που καποια πιο πανω λεει "τακτ" ειναι μια μεγαλη...βλακεια και το μονο που κανει, ειναι να μπερδευει καταστασεις. Δεν μπορουμε ολοι να μπαινουμε στο μυαλο του αλλου, να φανταστουμε τι στο καλο τον πειραξε. Ουτε να αναλυουμε σεντονια, τι θα μπορουσε να κανει. Πειτε επιτελους η μια στην αλλη, τι θεμα εχετε και αν δεν θελει μετα να σας μιλησει, απλα δεν ειναι πραγματικη φιλη σας.

 

 

Απλά θα μπορούσε να πει ποιο είναι το πρόβλημα και να ζητήσει βοήθεια για να βρεθεί μία λύση από κοινού. Να μην τους πει να μην ξανάρθουν σπίτι, αφού δεν ήθελε να διακόψει.

Τέλος πάντων, θα γράψω πολύ επιγραμματικά με ποια από τα οποία γράφτηκαν συμφωνώ:

1. Ένα δίχρονο δεν μπορεί να παίξει με κατασκευές playmobil, απλά τις καταστρέφει. Επίσης τις κατασκευές αυτές επίσης δεν μπορούμε να τις μετακινήσουμε, ώστε να τις κρύψουμε εφόσον έρθει κάποιο δίχρονο στο σπίτι μας.

2. Έχει δικαίωμα ένα παιδί να ζητά να μην του καταστρέφουν τα παιχνίδια όσο λείπει.

3. Το δίχρονο δεν μπορεί να παίζει χωρίς επίβλεψη αλλά και δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα σε έναν χώρο με παιχνίδια και να μην μπορεί να τα αγγίζει.

4. Εσείς, ως μαμάδες (που θέλετε να πιείτε τον καφέ σας) πρέπει (κατόπιν συνεννόησης και όχι τελεσιγράφων τύπου: δεν θα ξαναέρθετε σπίτι) να βρείτε έναν τρόπο συνύπαρξης χωρίς να βασανίζονται τα παιδιά.

Αυτά

[mama_3]

ααααααααααααααα και να συμπληρώσω ότι εσύ μια χαρά πήγαινε στο σπίτι τους, στο δικό σου δεν ήθελες να έρχονται...

τι να πω.. και μόνο αυτό τα λέει όλα.. εσύ να πας στο σπίτι τους να παίζουν τα παιδιά αλλά μην έρχονται στο δικό σας και σας το χαλάνε...

όντως και εγώ απορώ πως η άλλη μαμά δεν το κατάλαβε από μόνη της και συνέχιζε να έρχεται...

[Χαρά-Μαρία]

Βερενικη συμφωνω με οσα λες. Κι εγω αυτο θα εκανα -μαλλον, το εχω ηδη κανει σε μια περιπτωση, με ενα παιδακι που οταν ερχοταν μας γεμιζε νερα το σπιτι. Μιλησα ηρεμα στη μαμα και απο την επομενη δεν το ξανακανε.

 

Αυτο που εννοω παραπανω ειναι οτι ειναι προτιμοτερο να εξηγησεις σε καποιον γιατι δεν τον καλεις σπιτι σου, απο το να μην τον ξανακαλεσεις και να μη μαθει ποτε το λογο. Αλλοι το β το θεωρουν ευγενεια, εγω το θεωρω μεγαλη αγενεια, να αφησεις τον αλλο να αναρωτιεται τι εκανε λαθος. Ελπιζω τωρα να εγινα κατανοητη.

[Βερενίκη]

ααααααααααααααα και να συμπληρώσω ότι εσύ μια χαρά πήγαινε στο σπίτι τους, στο δικό σου δεν ήθελες να έρχονται...

τι να πω.. και μόνο αυτό τα λέει όλα.. εσύ να πας στο σπίτι τους να παίζουν τα παιδιά αλλά μην έρχονται στο δικό σας και σας το χαλάνε...

όντως και εγώ απορώ πως η άλλη μαμά δεν το κατάλαβε από μόνη της και συνέχιζε να έρχεται...

 

Μα αν κατάλαβα καλά δεν 'παίζουν' τα παιδιά. Το μωρό καταστρέφει τα παιχνίδια του μεγάλου που δεν είναι καν σπίτι.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί σας φαίνεται τόσο περίεργο. Κι εμένα, όταν τα παιδιά της φίλης μου έδιναν πανελλήνιες και τα δικά μου ήταν μικρά, βλεπόμασταν στο σπίτι μου αποκλειστικά για ένα χρόνο, για να μην τα 'ξεσηκώνουν'. Μου το είχε ζητήσει και έγινε χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Επίσης όταν είχα μωρά, δεν πήγαινα στο σπίτι της που ήταν στολισμένο, αφού τα παιδιά της είχαν μεγαλώσει, και φοβόμουν μην γίνει ζημιά. Ερχόταν αυτή σε εμένα ή βγαίναμε έξω. Αυτό της το είχα ζητήσει εγώ να για μην έχω άγχος με το παιδί και για την ασφάλεια των παιδιών μου.

 

Δεν λέω ότι δεν πάτησα ποτέ σπίτι της, απλά για τον καθημερινό καφέ προτιμούσαμε το δικό μου.

[Salomia]

ααααααααααααααα και να συμπληρώσω ότι εσύ μια χαρά πήγαινε στο σπίτι τους, στο δικό σου δεν ήθελες να έρχονται...

τι να πω.. και μόνο αυτό τα λέει όλα.. εσύ να πας στο σπίτι τους να παίζουν τα παιδιά αλλά μην έρχονται στο δικό σας και σας το χαλάνε...

όντως και εγώ απορώ πως η άλλη μαμά δεν το κατάλαβε από μόνη της και συνέχιζε να έρχεται...

 

άουτς!

[Βερενίκη]

Βερενικη συμφωνω με οσα λες. Κι εγω αυτο θα εκανα -μαλλον, το εχω ηδη κανει σε μια περιπτωση, με ενα παιδακι που οταν ερχοταν μας γεμιζε νερα το σπιτι. Μιλησα ηρεμα στη μαμα και απο την επομενη δεν το ξανακανε.

 

Αυτο που εννοω παραπανω ειναι οτι ειναι προτιμοτερο να εξηγησεις σε καποιον γιατι δεν τον καλεις σπιτι σου, απο το να μην τον ξανακαλεσεις και να μη μαθει ποτε το λογο. Αλλοι το β το θεωρουν ευγενεια, εγω το θεωρω μεγαλη αγενεια, να αφησεις τον αλλο να αναρωτιεται τι εκανε λαθος. Ελπιζω τωρα να εγινα κατανοητη.

 

Απολύτως.

[mama_3]

Μα αν κατάλαβα καλά δεν 'παίζουν' τα παιδιά. Το μωρό καταστρέφει τα παιχνίδια του μεγάλου που δεν είναι καν σπίτι.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί σας φαίνεται τόσο περίεργο. Κι εμένα, όταν τα παιδιά της φίλης μου έδιναν πανελλήνιες και τα δικά μου ήταν μικρά, βλεπόμασταν στο σπίτι μου αποκλειστικά για ένα χρόνο, για να μην τα 'ξεσηκώνουν'. Μου το είχε ζητήσει και έγινε χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Επίσης όταν είχα μωρά, δεν πήγαινα στο σπίτι της που ήταν στολισμένο, αφού τα παιδιά της είχαν μεγαλώσει, και φοβόμουν μην γίνει ζημιά. Ερχόταν αυτή σε εμένα ή βγαίναμε έξω. Αυτό της το είχα ζητήσει εγώ να για μην έχω άγχος με το παιδί και για την ασφάλεια των παιδιών μου.

 

Δεν λέω ότι δεν πάτησα ποτέ σπίτι της, απλά για τον καθημερινό καφέ προτιμούσαμε το δικό μου.

 

έλα μωρέ το ίδιο συζητάμε?? εσύ τα είχες κανονίσει με την φίλη σου και κάνατε αυτό που βόλευε και τις 2 σας, εδώ στο συγκεκριμένο θέμα η κοπέλα θέλει να βγει και από πάνω γιατί "παρεξηγήθηκε" η άλλη.. μην τρελαθούμε κιόλας....

[Χαρά-Μαρία]

Οπως λεει η θεματοθετρια, της το ειχε υπονοησει πολλες φορες και η αλλη εκανε την κινεζα. Καποια στιγμη, ειπε να της πει ευθεως, τι την ενοχλει. Αν ημουν η αλλη μαμα, αντι να παρεξηγηθω, θα ειχα ντραπει που την ειχα βαλει σε τετοια κατασταση τοσο καιρο.

[Βερενίκη]

εδώ στο συγκεκριμένο θέμα η κοπέλα θέλει να βγει και από πάνω γιατί "παρεξηγήθηκε" η άλλη.. μην τρελαθούμε κιόλας....

 

Mama_3, απομονώνεις μόνο κάποια στοιχεία από το σενάριο και βγάζεις σωστά συμπεράσματα μεν, που δεν ταιριάζουν όμως εδώ, δε.

Πράγματι αν μου πει κάποιος να μην ξαναπάω σπίτι του, θα παρεξηγηθώ

Αν μου το πει όμως επειδή το παιδί μου δημιουργεί πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα, θα προβληματιστώ γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ, αν δε μου το πει ευγενικά δεν θα χαλαστώ καθόλου.

 

 

Δες το από την άποψη της μαμάς του δίχρονου. Παίρνει συστηματικά το παιδί στο σπίτι της φίλης της για καφέ και το αφήνει να καταστρέφει τα παιχνίδια του άλλου παιδιού. Και, όπως έγραψα παραπάνω, οι κατασκευές playmobil και lego, δεν παίζονται από δίχρονα.

Μόνη της έπρεπε να προτείνει να πηγαίνουν σπίτι της ή έξω. Αλλά δεν φάνηκε να την νοιάζει, ίσως γιατί και το παιδί της πέρναγε καλά χωρίς να χαλάει το 'δικό της ' σπίτι.

[mama_3]

Οπως λεει η θεματοθετρια, της το ειχε υπονοησει πολλες φορες και η αλλη εκανε την κινεζα. Καποια στιγμη, ειπε να της πει ευθεως, τι την ενοχλει. Αν ημουν η αλλη μαμα, αντι να παρεξηγηθω, θα ειχα ντραπει που την ειχα βαλει σε τετοια κατασταση τοσο καιρο.[/QUOTE]

 

η κατάσταση ακριβώς ποια ήταν?? ένα μωρό δύο χρονών να χαλάει τα παιχνίδια ενός άλλου παιδιού και η μαμά του να μην το οριοθετεί γιατί δεν ξέρει όπως εμείς πως να βάζουμε όρια στα παδιά μας... και να μην καταλαβαίνει η γυναίκα ότι δεν πρέπει να πάει στο σπίτι της γειτόνισσας αλλά μόνο να την δέχεται στο δικό της...

ναι έχεις δίκιο... νομίζω ότι πρέπει να ζητήσει και συγνώμη η έγκυος μαμά με το μη οριοθετημένο παιδί αλλά λόγω ορμονών σιγά μην το παραδεχτεί!

:lol::lol:

[mama_3]

Mama_3, απομονώνεις μόνο κάποια στοιχεία από το σενάριο και βγάζεις σωστά συμπεράσματα μεν, που δεν ταιριάζουν όμως εδώ, δε.

Πράγματι αν μου πει κάποιος να μην ξαναπάω σπίτι του, θα παρεξηγηθώ

Αν μου το πει όμως επειδή το παιδί μου δημιουργεί πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα, θα προβληματιστώ γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ, αν δε μου το πει ευγενικά δεν θα χαλαστώ καθόλου.

 

 

Δες το από την άποψη της μαμάς του δίχρονου. Παίρνει συστηματικά το παιδί στο σπίτι της φίλης της για καφέ και το αφήνει να καταστρέφει τα παιχνίδια του άλλου παιδιού. Και, όπως έγραψα παραπάνω, οι κατασκευές playmobil και lego, δεν παίζονται από δίχρονα.

Μόνη της έπρεπε να προτείνει να πηγαίνουν σπίτι της ή έξω. Αλλά δεν φάνηκε να την νοιάζει, ίσως γιατί και το παιδί της πέρναγε καλά χωρίς να χαλάει το 'δικό της ' σπίτι.

 

την περίπτωση ή άλλη μαμά να μην έχει καταλάβει ότι το παιδί της "ενοχλεί" τόσο πολύ παίζει σαν σενάριο?? και εάν ναι η μαμά που άνοιξε το θέμα γιατί δεν το συζήτησε μαζί της ήρεμα και ωραία?? από την συζήτηση μέχρι στην απαγόρευση έχει μεγάλο διάστημα.. και στην τελική βρε κορίτσια γιατί ο άλλος να μην έχει το δικαίωμα να παρεξηγηθεί και πρέπει σώνει και ντε να είναι λάθος???

εγώ όσο δίκιο μπορώ να ρίξω στην μαμά που της είπε να μην ξαναπατήσει σπίτι μέχρι να αποφασίσει με τον άντρα της πως θα το διαχειριστούν τόσο δίκιο ρίχνω και στην άλλη που δεν θέλει πλέον επαφές..

επειδή όμως το έργο το έχω ξαναδεί προφανώς η κοπέλα που άνοιξε το θέμα κατάλαβε τις συνέπειες της πράξης της και ναι μεν δεν σε θέλω σπίτι μου αλλά θελω να βρισκόμαστε εκτός... εεεεεεεεεε η άλλη δεν θέλει τι να κάνουμε τώρα???

[Niki81]

Οπως λεει η θεματοθετρια, της το ειχε υπονοησει πολλες φορες και η αλλη εκανε την κινεζα. Καποια στιγμη, ειπε να της πει ευθεως, τι την ενοχλει. Αν ημουν η αλλη μαμα, αντι να παρεξηγηθω, θα ειχα ντραπει που την ειχα βαλει σε τετοια κατασταση τοσο καιρο.

 

θα μπορουσε να της πει..δε θελω να παιζει το μικρο με τα playmobil γιατι εχω θεμα με το μεγαλο, δε θελει να του πειραζουν τα παιχνίδια.Γινεται για λιγο καιρο να κανονίζουμε για καφε Σπιτι σου?Αυτο εγω το λεω ευθεως.Το να της πει να μην ξαναφερεις το παιδι Σπιτι μου το λεω αγενεια...όπως κι αν το δω.Στην ουσια το ιδιο πραγμα λεμε και στις δυο περιπτώσεις .Τωρα το άλλο θεμα δεν το εχω διαβασει...κρινω μονο αυτό που εγραψε εδώ.Μπορει να εχω καταλαβει λαθος.

[sogni d'oro]

Οπως λεει η θεματοθετρια, της το ειχε υπονοησει πολλες φορες και η αλλη εκανε την κινεζα. Καποια στιγμη, ειπε να της πει ευθεως, τι την ενοχλει. Αν ημουν η αλλη μαμα, αντι να παρεξηγηθω, θα ειχα ντραπει που την ειχα βαλει σε τετοια κατασταση τοσο καιρο.

 

Λες να κρύβετε γι αυτό? Μου πέρασε απο το μυαλό.... αλλά δεν "παίζει". Έτσι θα αντιδρούσα εγώ.

 

Κορίτσια μακάρι να μπορούσα να ευχαριστήσω την κάθε μια ξεχωριστά.

Με βοηθήσατε να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.

 

Εδώ ήθελα να ξεκόψω ...θα πήγαινα σπίτι της?

 

Και όσες φορές πήγα σπίτι της καταλήξαμε στο δικό μου μετά, για να παίξει ο μικρός της και με τα δικά μας παιχνίδια.

 

Όταν της το είπα ...μου λέει να ερχόσαστε εσείς. Δεν γίνεται της λέω ...|(τι να της πω ...ότι μπουκάρει ο μικρός μέσα ... και στην τελική δεν είναι σωστό για μένα. Μου λέει το σπίτι μας πάντως είναι ανοιχτό. Μούγκα εγώ. Ά ρε ζωή δεν με έκανες ετοιμόλογη....

 

Τρώγομαι γιατί οι φίλες μου είναι 300χλμ μακρυά και με την συγκεκριμένη έκανα καλή παρέα (έτσι νόμιζα).

Σας ευχαριστώ να είσαστε καλά

[Βερενίκη]

η κατάσταση ακριβώς ποια ήταν?? ένα μωρό δύο χρονών να χαλάει τα παιχνίδια ενός άλλου παιδιού

 

Ναι αυτό. Λίγο είναι?

Δηλαδή αν δεν χάλαγε τα παιχνίδια του άλλου αλλά έσπαγε τα βάζα, δεν θα του έλεγε τίποτα η μαμά του? Επειδή είναι παιχνίδια?

 

Κι εγώ θα κουραζόμουν να κυνηγάω το δίχρονο, μπορεί να μην τα κατάφερνα κιόλας. Εγώ δεν την κρίνω που δεν οριοθετεί το δίχρονο. Την κρίνω που έπεσε από τα σύννεφα.

.................................................

θεωρητικά πάντα γιατί:

 

Τώρα διάβασα ότι θέλεις να ξεκόψεις.

Ότι σε κάλεσε σπίτι της και είπες όχι,

Ότι σου είπε ότι το σπίτι της είναι πάντα ανοιχτό.

Και ότι έκανες παρέα μαζί της μόνο και μόνο επειδή οι φίλες σου είναι μακριά

 

Νομίζω ότι έχει κάθε λόγο να είναι θιγμένη.

[ZWH]

Ερωτηση... Γιατι θεωρειτε δεδομενο οτι ενα διχρονο παιδι χαλαει, σπαει τα παιχνιδια? Δεν μπορει απλα να παιζει?

[Niki81]

Ερωτηση... Γιατι θεωρειτε δεδομενο οτι ενα διχρονο παιδι χαλαει, σπαει τα παιχνιδια? Δεν μπορει απλα να παιζει?

 

Με lego και playmobil είναι λιγο δυσκολο να παιξει το διχρονο χωρις να τα αποσυναρμολογησει?ΑΝ ο γιος της κοπελας δε θελει καν να αγγιζουν τα παιχνίδια του.Το εζησα και το καταλαβαίνω αυτό.Εμενα ο δικος μου γυρναγε από το σχολειο και ηθελε να τα βρισκει όπως ακριβως τα αφηνε...ετσι και τα ειχα κουνησει εγω για να καθαρισω παλι χαμος γινοταν.

[livinath]

Λοιπόν... Θα μου επιτρέψετε να εκμεταλλευτώ το θέμα της κοπέλας και να παραθέσω μια ιστορία δική μου. Έχει να κάνει με μια γυναίκα με παρόμοια συμπεριφορά. Πολύ "υποχρεωτική" όπως η γειτόνισσα της θεματοθέτριας και με μοναδικό κίνητρο το ίδιον όφελος.

 

Πέρυσι το φθινόπωρο η μικρή μου πήγε Α' δημοτικού. Δεν οδηγώ - ακόμα - και πήγαινα στο σχολείο (800μ. απόσταση) και μετά στη δουλειά με ταξί κάθε μέρα. Το μεσημέρι την έπαιρνε ο άντρας μου. Μια μαμά συμμαθήτριας της κόρης μου που έκαναν και παρέα μου πρότεινε να περνάει να μας παίρνει και να πηγαίνουμε μαζί στο σχολείο και μετά στη δουλειά (τα κτήρια που δουλεύουμε είναι απέναντι). Στην αρχή είπα "όχι" γιατί ντρεπόμουν να φορτωθώ έτσι σε μια γυναίκα που δεν ήξερα αλλά μου το είπε πολλές φορές και τελικά είπα οκ μια και έκανα ήδη μαθήματα οδήγησης συνεπώς δεν θα ήταν για πολύ. Προσφερόταν πάντα να μου δώσει τα μαθήματα αν η μικρή είχε αρρωστήσει κοκ. Γενικά ήταν πολύ "υποχρεωτική". Προσπαθούσα κι εγώ να προσφέρω κάτι. Κάθε πρωί παίρναμε καφέ από ένα μαγαζί δίπλα στη δουλειά, κάθε φορά τον πλήρωνα εγώ όπως και ότι άλλο και να έπαιρνε. Αισθανόμουν πολύ υποχρεωμένη βλέπετε...

 

Όμως είχε λάκκο η φάβα... Σύντομα άρχισε να μου ζητάει να πάρω τη μικρή από το σχολείο γιατί της έτυχε κάτι έκτακτο στη δουλειά κοκ. Και αυτό γινόταν συχνά. Και ερχόταν να την πάρει στις 8-9 το βράδυ! Καθόταν ο άντρας μου και διάβαζε τη δικιά μας, καθόμουν κι εγώ και διάβαζα με το άλλο κοριτσάκι, δεν μου πήγαινε να το αφήσω να διαβάσει στις 9 το βράδυ που θα πήγαινε σπίτι του. Αυτό γινόταν κανένα δίμηνο. Σκέφτείτε όμως και το άλλο... Το πρωί μου έλεγε 7:55 να είμαστε έξω και εκείνη ερχόταν 8:10 σχεδόν πάντα, η μικρή τουρτούριζε. Τρέχαμε να προλάβουμε με τη ψυχή στο στόμα να είμαστε συνεπείς. Αφού αφήναμε τα παιδιά ήθελε να κάθεται μέχρι τα παιδιά να μπουν στην τάξη, 8:20 -8:25 δηλαδή και μετά μέχρι να πάμε να πάρουμε καφέ και να πάμε στη δουλειά πήγαινε 9 η ώρα. Είχα μια ανεκτικότητα από τον υποδιευθυντή μου αλλά δεν μπορούσα να το κάνω και λάστιχο το ωράριο. Το είπα απ'έξω απ'έξω αλλά έκανε τη χαζή... Αλλά αν έλεγα κουβέντα ποια θα ήταν η γαϊδούρα ξαφνικά?? Εγώ η ανάγωγη που δεν αναγνώριζα την προσφορά της! Δηλαδή και υποχρεωμένη με είχε αφού μας πήγαινε το πρωί σχολείο, και το πρόγραμμά της δεν χαλούσε και είχε και νταντά για τα έκτακτα, καλό, ε?? Κάποια στιγμή δε, από κουβέντες της μικρής και την αντίδραση της μάνας, μου μπήκαν κι άλλοι ψύλλοι... Ο άντρας της μάλλον την ζήλευε ή είχε και ενδείξεις ότι η γυναίκα του είχε φίλο... Όταν λοιπόν κάποια στιγμή μου ζήτησε να μην αναφέρω στον άντρα της ότι η μικρή ήταν στο σπίτι μου το απόγευμα κι όχι μαζί της, έκοψα ρόδα μυρωμένα...! Μετά από λίγες μέρες της είπα ότι έγινε μια φασαρία στη δουλειά και πρέπει να πηγαίνω το αργότερο στις 8:10 οπότε την ευχαριστούσα πολύ για την βοήθεια που μου προσέφερε όλον αυτόν τον καιρό αλλά το πρωί θα πήγαινα πάλι με ταξί στη δουλειά. Μετά από λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο - μεσημέρι - να μου ζητήσει να πάρω τη μικρή από το σχολείο αλλά της είπα ότι δεν μπορώ γιατί δεν θα πάμε σπίτι μετά αλλά στην πεθερά μου. Το έπιασε το μήνυμα και το έκοψε.

 

Πολύ πρόσφατα και εντελώς τυχαία, χωρίς να έχω αναφέρει σε κανέναν το περιστατικό, έμαθα από άλλη μαμά ότι έκανε το ίδιο πράγμα και με άλλες μαμάδες και φέτος και πέρυσι στο νήπιο...! Καταπληκτικό έτσι?

 

Θα ήθελα τη γνώμη σας....

[mama_3]

Μια χαρά το χειρίστηκες το θέμα, το μόνο που δεν θα έκανα στην θέση σου θα ήταν να κρατάω το παιδί το ξένο στο σπίτι για να το διαβάζω τα απογεύματα.. όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά αυτό είναι κάτι που το παιδί το κάνει με τους γονείς. δηλ. άμα ήταν για παιχνίδι οκ (αν και όταν τα αφήνουν σπίτι μας να παίξουν και φεύγουν έχω άγχος μέχρι να τα πάρουν)..

από εκει και πέρα η συγκεκριμένη μαμά έψαχνε για άλλοθι για να περνάει "καλά" τα απογεύματά της... κρίμα για το παιδί όμως....

[Χαρά-Μαρία]

θα μπορουσε να της πει..δε θελω να παιζει το μικρο με τα playmobil γιατι εχω θεμα με το μεγαλο, δε θελει να του πειραζουν τα παιχνίδια.Γινεται για λιγο καιρο να κανονίζουμε για καφε Σπιτι σου?Αυτο εγω το λεω ευθεως.Το να της πει να μην ξαναφερεις το παιδι Σπιτι μου το λεω αγενεια...όπως κι αν το δω.Στην ουσια το ιδιο πραγμα λεμε και στις δυο περιπτώσεις .Τωρα το άλλο θεμα δεν το εχω διαβασει...κρινω μονο αυτό που εγραψε εδώ.Μπορει να εχω καταλαβει λαθος.

 

 

Οντως το ιδιο λεμε. Δεν ξερω πως το ειπε αλλα για εμενα, δεν εχει σημασια. Προφανως δεν μπορουσε να συνεχιστει μια κατασταση που τους προκαλουσε αναστατωση, δεν αξιζει για ενα καφε.

 

Το αλλο θεμα ουτε εγω το εχω διαβασει.

[Rea_1971]

Ερωτηση... Γιατι θεωρειτε δεδομενο οτι ενα διχρονο παιδι χαλαει, σπαει τα παιχνιδια? Δεν μπορει απλα να παιζει?

 

Όχι. Είναι αφύσικο.

[Anastasia.V]

Λοιπόν... Θα μου επιτρέψετε να εκμεταλλευτώ το θέμα της κοπέλας και να παραθέσω μια ιστορία δική μου. Έχει να κάνει με μια γυναίκα με παρόμοια συμπεριφορά. Πολύ "υποχρεωτική" όπως η γειτόνισσα της θεματοθέτριας και με μοναδικό κίνητρο το ίδιον όφελος.

 

Πέρυσι το φθινόπωρο η μικρή μου πήγε Α' δημοτικού. Δεν οδηγώ - ακόμα - και πήγαινα στο σχολείο (800μ. απόσταση) και μετά στη δουλειά με ταξί κάθε μέρα. Το μεσημέρι την έπαιρνε ο άντρας μου. Μια μαμά συμμαθήτριας της κόρης μου που έκαναν και παρέα μου πρότεινε να περνάει να μας παίρνει και να πηγαίνουμε μαζί στο σχολείο και μετά στη δουλειά (τα κτήρια που δουλεύουμε είναι απέναντι). Στην αρχή είπα "όχι" γιατί ντρεπόμουν να φορτωθώ έτσι σε μια γυναίκα που δεν ήξερα αλλά μου το είπε πολλές φορές και τελικά είπα οκ μια και έκανα ήδη μαθήματα οδήγησης συνεπώς δεν θα ήταν για πολύ. Προσφερόταν πάντα να μου δώσει τα μαθήματα αν η μικρή είχε αρρωστήσει κοκ. Γενικά ήταν πολύ "υποχρεωτική". Προσπαθούσα κι εγώ να προσφέρω κάτι. Κάθε πρωί παίρναμε καφέ από ένα μαγαζί δίπλα στη δουλειά, κάθε φορά τον πλήρωνα εγώ όπως και ότι άλλο και να έπαιρνε. Αισθανόμουν πολύ υποχρεωμένη βλέπετε...

 

Όμως είχε λάκκο η φάβα... Σύντομα άρχισε να μου ζητάει να πάρω τη μικρή από το σχολείο γιατί της έτυχε κάτι έκτακτο στη δουλειά κοκ. Και αυτό γινόταν συχνά. Και ερχόταν να την πάρει στις 8-9 το βράδυ! Καθόταν ο άντρας μου και διάβαζε τη δικιά μας, καθόμουν κι εγώ και διάβαζα με το άλλο κοριτσάκι, δεν μου πήγαινε να το αφήσω να διαβάσει στις 9 το βράδυ που θα πήγαινε σπίτι του. Αυτό γινόταν κανένα δίμηνο. Σκέφτείτε όμως και το άλλο... Το πρωί μου έλεγε 7:55 να είμαστε έξω και εκείνη ερχόταν 8:10 σχεδόν πάντα, η μικρή τουρτούριζε. Τρέχαμε να προλάβουμε με τη ψυχή στο στόμα να είμαστε συνεπείς. Αφού αφήναμε τα παιδιά ήθελε να κάθεται μέχρι τα παιδιά να μπουν στην τάξη, 8:20 -8:25 δηλαδή και μετά μέχρι να πάμε να πάρουμε καφέ και να πάμε στη δουλειά πήγαινε 9 η ώρα. Είχα μια ανεκτικότητα από τον υποδιευθυντή μου αλλά δεν μπορούσα να το κάνω και λάστιχο το ωράριο. Το είπα απ'έξω απ'έξω αλλά έκανε τη χαζή... Αλλά αν έλεγα κουβέντα ποια θα ήταν η γαϊδούρα ξαφνικά?? Εγώ η ανάγωγη που δεν αναγνώριζα την προσφορά της! Δηλαδή και υποχρεωμένη με είχε αφού μας πήγαινε το πρωί σχολείο, και το πρόγραμμά της δεν χαλούσε και είχε και νταντά για τα έκτακτα, καλό, ε?? Κάποια στιγμή δε, από κουβέντες της μικρής και την αντίδραση της μάνας, μου μπήκαν κι άλλοι ψύλλοι... Ο άντρας της μάλλον την ζήλευε ή είχε και ενδείξεις ότι η γυναίκα του είχε φίλο... Όταν λοιπόν κάποια στιγμή μου ζήτησε να μην αναφέρω στον άντρα της ότι η μικρή ήταν στο σπίτι μου το απόγευμα κι όχι μαζί της, έκοψα ρόδα μυρωμένα...! Μετά από λίγες μέρες της είπα ότι έγινε μια φασαρία στη δουλειά και πρέπει να πηγαίνω το αργότερο στις 8:10 οπότε την ευχαριστούσα πολύ για την βοήθεια που μου προσέφερε όλον αυτόν τον καιρό αλλά το πρωί θα πήγαινα πάλι με ταξί στη δουλειά. Μετά από λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο - μεσημέρι - να μου ζητήσει να πάρω τη μικρή από το σχολείο αλλά της είπα ότι δεν μπορώ γιατί δεν θα πάμε σπίτι μετά αλλά στην πεθερά μου. Το έπιασε το μήνυμα και το έκοψε.

 

Πολύ πρόσφατα και εντελώς τυχαία, χωρίς να έχω αναφέρει σε κανέναν το περιστατικό, έμαθα από άλλη μαμά ότι έκανε το ίδιο πράγμα και με άλλες μαμάδες και φέτος και πέρυσι στο νήπιο...! Καταπληκτικό έτσι?

 

Θα ήθελα τη γνώμη σας....

 

Εντάξει θέα η γυναίκα! Και καπάτσα.

Μια χαρά το χειριστηκες και γλυτώσες.

 

Πάντως κ εγώ είμαι απο αυτές τις μουντρουχες που προτιμώ να μην υποχρεώνομαι και να μην εχω πολλά πάρε δώσε στο σπίτι μου η στα σπίτια άλλων. (Εκτός απο γενέθλια γιορτές κλπ)

Έξω παιδική χαρά η παιδότοπο και μετά ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

 

Καλα αν είχα γειτόνισσα που μου ερχόταν κάθε μέρα για καφέ θα Χα φρικάρει. (Δεν το εχω καθόλου) και επειδη την πάτησα με καποιες φίλες (ευτυχώς προ παιδιου) που ερχόντουσαν και ξεχνούσαν να φύγουν είμαι πολυ προσεκτική με το σε ποιους και γιατι ανοιγομαι.

Βέβαια καταλαβαίνω οτι για πολυ κοινωνικούς ανθρώπους αυτό μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αλλα για μένα ειναι οτι πρέπει.