δεν ξερω τι να κανω.......

[niro]

καταρχην γεια σε ολους τους γονεις εδω,και τους νεους και τους παλιους.

ειμαι νεος γονεας ενος πανεμορφου μωρου,και πραγματικα ειναι πολυ διστροπο.απο την πρωτη μερα μεχρη και σημερα εχουμε προβλημα με το φαγητο,1:00-2:00 ωρες σχεδον καθε μερα για να φαει το καθε γευμα.

αλλα δοξα τον θεο τα καταφερνουμε μεχρει στιγμης να το μεγαλονουμε.

 

το θεμα η μαλλον το προβλημα δεν ειναι στο μωρο,στο κατο κατο ολοι εχουμε καποιο θεμα με το μωρο μας,ετσι θεωρο και εμεις,το θεμα ειναι με την γυναικα μου,και πραγματικα δεν ξερω απο που να αρχησω,νιωθω οτι δεν μπορω να κανω τιποτα,και δεν υπαρχει κανενας τροπος να γινουν τα πραγματα καλητερα:sad::sad:.

πραγματικα δεν ξερω πως να αρχησω,αλλα θα προσπαθησω να εξειγισω οσο καλητερα μπορω μηπος και μπορεσω τουλαχιστον να αισθανθω εγω καλητερα.

τα θεματα που εχουμε ειναι πολλα,παρα πολλα.αλλα πιστευω οτι τουλαχιστον τωρα που ειμαστε ολοι πιεσμενοι πρεπει να υπαρχει ηρεμια και ψυχρεμια και η ευτιχεια θα ερθει.

αλλα καθε αλλο παρα αυτα υπαρχουν,καθε 3-4 μερες μαλονουμε,δεν ξερω πως μαλονουνε τα ζευγαρια αλλα εμεις σκωτονομαστε.και το θεμα ειναι οτι σχεδον παντα δεν το ξεκιναω εγω,και σχεδον παντα για ηλιθους λογους.

η γυναικα μου λεει οτι φταιω εγω,οτι δεν την καταλαβαινω οτι εχω αλλαξει οτι δεν ειμαι τρυφερος,αυτα ειναι το ποιο soft που μου λεει.

και παμε τωρα στα αλλα που λεει,οτι κοιταω την παρτι μου οτι ειμαι στα @@ (σορρυ για την εκφραση) οτι θελει να χωρισουμε οτι ειμαι ιδιος ο πατερας μου και πολλα αλλα.

πρην αρχισω να μιλαω για το τι και που πιστευω οτι φταιει θελω να σας πω οτι που πιστευω οτι φταιω εγω.

εγω δεχομαι οτι μπορει να εχω αλλαξει λιγο οτι μπορει οντος μερικες φορες πραγματικα να κοιταω το εαυτο μου,και οντος ισως μερικες φορες να μην την καταλαβενω.αλλα παντα προσπαθω να την ακουω και να μπαινω στην θεση της.ισως φταιω και εγω,δεν ξερω????

ποιο παλια ειχα πολες ασχολειες,μπαλα,γυμναστιριο τρεξιμο,εξω με φιλους,ενω τωρα μπορει να κανω να τους δω 2-3 βδομαδες,το μονο που κανω ειναι να πηγαινω για μπαλα 1-2 φορες την βδομαδα αλλα τις βραδυνες ωρες.

με την δουλεια μου ειμαι καλα,δεν ειμαι φραγγατος αλλα τα βγαζουμε περα και σχεδον καθε μερα 3 ωρα ειμαι σπιτι και απο εκεινη την ωρα πραγματικα κανω οτι μπορω,απο πλυσιμο πιατον πλυντιριο συμαζεμα,οτι μπορω το κανω απλως λιγο το απογευμα 1-2 ωρες καθομαι στο λαπτοπ,και αρκετες φορες καθομαι τα βραδια γιατι δεν αντεχω αλλοοοοοοοο,θελω λιγο ηρεμια και η μονη ωρα ειναι το βραδυ οταν κοιματε το μωρο και η γυναικα μου.το μονο που με δυσκολευει ειναι το φαη του μωρου.

ισως αυτο να εχει σπασει τα νευρα της και δεν αντεχει αλλο,αλλα δεν φταιω εγω και για αυτο,προσπαθω να ειμαι ψυχρεμος να ηρεμος αλλα δεν ειμαι θεος,εχω και εγω τα νευρα καποιες μερες ενω η γυναικα μου καθε μερα,δεν μπορω να ειμαι ηρεμος ενω εκοινη φωναζει,,δεν μπορω να κανω οτι δεν ακουω οτι εκεινη κλαιει και ουρλιαζει καθε μερα επηδει δεν τρωει το μωρο,δεν μπορω δεν μπορω.

εχω δηξει κατανοιση και παντα ζειταω συγγνωμη οταν παραφερομαι αλλα δεν μπορεις παντα φταις δεν φταις να ζητας συγγνωμη,παντα να καθεσαι εσυ να μηλας γιατι δεν αντεχεις τα μουτρα.

εχω πιστει πλεον οτι απο την κουβεντα δεν βγαζοιυμε τιποτα,γιατι πολυ απλα ο ενας δεν ακουει τον αλλον.

αλλα ρε παιδια πειτε μου γιατι ειμαι στο τσακ να πηδυξω απο το μπαλκονι,

εγω καθομαι και λεω οτι απο αυτα που μου λεει την καταλαβενω και κανω την αυτοκριτικη μου και λεω οτι την καταλαβενω και οτι ισως ναι,να φταιω σε καποιια απο αυτα που λεει,οχι σε ολα ομος.

εκεινη ομος απο αυτα που της λεω δεν δεχεται σχεδον τιποτα,και ο αντιλογος της ειναι το τι κανω εγω η τι εκανα πρην απο 6 μηνες,και πραγματικα δεν βγαζω νοιμα η κλαιει η λεει οτι κουραστικε απο την κουβεντα και πολλα αλλα,και καταλιγουμε εγω να περνω μερος της ευθινης και εκεινη κυρια να εχει ''κερδηση'' ακομα εναν καβγα χωρις να πει συγνωμη η να παρει μερος της ευθινης που της αναλογη.

το μονο που κανει και οχι παντα ειναι αφου εχουμε σκωτοθει να ειναι στο κρεβατι και με κηνισης να μου λεει οτι θελει να κανοιυμε σεξ,και οταν εγω ειμαι μπερδεμενος και ρακος ψυχολογικα και να μην μου βγαινει να ειμαι θερμος,να λεει οτι δεν την θελω ποια και οτι δεν την αγαπαω και αλλα τετοια,

και οταν παω για ακομα 1 φορα να ξεκινισω κουβεντα η απαντιση της ειναι ''μπραβο,αυτο ακριβος χρειαχεται μετα το σεξ''

και εκει εγω πραγματικα ειμαι σκατα,ποιο ρακος δεν γινεται,εχω τυψεις και ενοχες που δεν ειμουν θερμος,αρχιζω να αισθανομαι οτι δεν την αγαπω και αρχιζω να πιστευω αυτα που λεει,ενω δεν ειναι ετσι.

αλλα οταν εισαι τοσο χαλια και δεν σε καταλαβενει ο ανθρωπος σου στρεφεσαι στον εαυτο σου και τον τιμωρεις,ποιο σκληρα απο οτι θα εκανε καποιος.

 

αυτη ομως δεν δεχαιτε πουθενα οτι μπορει να φταιει,θεωρη οτι στα περισοτερα ειναι σωστη και οτι εχει κανει πολλα σε αυτην την σχεση,ισως να ειναι και ετσι οπως τα λεει.

εχω παει σε ψυχολογο και ψυχιατρο πρην 2 χρωνια για αυτα και καποια ψυχολογικα που ειχα,και πηγαμε και μαζι 2-3φορες και πραγματικα δεν φανικε να συνφονει σε οτι της ειπε,δεν αλαξε γνωμη με οτι της ειπε και επιμενη στα δικα της,θεωρη οτι ολοι την εχουμε βαλει στην γωνια και την κρινουμε.

να πω εδω οτι η γυναικα μου ειναι απο κακρια και εδω εχει μονο εμενα και 2-3 συγγενεις αλλα δεν εχει πολα παρε δωσε,ουτε φιλους εχει ουτε δουλευει ουτε καποια ασχολεια για να ξεμπλοκαρι λιγο το μυαλο της,της ειπα να παει αλλα και παλι καταλιγουμε σε καβγα,νομιζει οτι δεν την θελω μαζι μου και πολα αλλα.

 

ΠΑΙΔΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

αν δεν ηταν το παιδι στην μεση θα εφευγα για λιγο μηπως και αλλαξει κατι,αλλα δεν μπωρο να φυγω.

αν φυγω τα πραγματα θα ειναι χειροτερα συγουρα,δεν μπορει συγουρα και το ξερω και το ξερει να μεγαλωσουμε το παιδι ο ενας χωρις τον αλλον.απλως δεν το παραδεχεται και σηνεχεια με απηλει οτι θα φυγει και θα χωρισουμε,το αν θα το κανει δεν το ξερω ποια,ισως να ειναι ικανει να το κανει,δεν ξερω.

αυτο που ξερω ειναι οτι το μονο που καταφερνει ειναι να με πλειγωνει.

ισως και ο χωρισμος να ειναι μονοδρομος ισως και οχι.αυτο που ξερω ειναι οτι ειναι σχεδον αδυνατον να αλλαξει καποιος τοσο πολυ,ποσο μαλλον η γυναικα μου.οχι γιατι πιστευω οτι δεν μπορει αλλα γιατι πιστευω οτι δεν θελει.δεν ξερω ποια τιποτα και δεν ελπιζω σε τιποτα.

το μονο που ξερω και θελω ειναι να ειναι αυτη και μωρο καλα και να ειμαστε ολοι μαζι ευτηχισμενει και αγαπημενει αλλα.......

δεν ξερω ποια αν μπρορει να γινει αυτο.

αυτο που ηθελα και θελω ειναι να χαρουμενει οικογενεια.ισως να τα παρουσιαζω ετσι οστε να φεναιτε σε εσας οτι αυτη φταιει περισοτερω.

δεν ξερω ποια τι να κανω,

να μεινω?

να φυγω?

να μην κανω τιποτα?

να κανω κατι?

ποια ολα αυτα σκεφτοαμαι οτι δεν εχουν καποιο νοιμα,γιατι?

γιατι τα εχω κανει 1000 φορες και δεν βγηκε κατι.το μονο που δεν εκανα και δεν μπορω να το κανω τωρα ειναι να φυγω.

δεν εχω θεμα να ριξω τον εγωισμο μου και να κανω την πρωτη κινιση,και ειμαι πολυ πολυ εγωιστης,αλλα εκτος οτι δεν πιστευω οτι θα βγει κατι δεν μου εχει μεινη και αξιοπρεπια ουτε εγωισμος.

θελω να ριξει τα μουτρα της και να κανει αυτο που δεν εκανα ποτε,να ερθει και να μου μιλισει να αναλαβει την ευθινη,οχι για ολα αν και ετσι πρεπει αλλα τουλαχιστον για καποια.να αισθανθω οτι ειμαι και εγω καπου σωστος.

τωρα αισθανομια σκουπιδι.

μακαρι αλλα δεν πιστευω οτι θα γινει.

τι να κανω?

 

ευχαριστω πολυ πολυ σε ολους οσους ειχαν τον χρονο να διαβασουν την σκεψη μου,και ζητω συγννωμη για την ορθογραφια μου αλλα το μονο που δεν με νοιαζει τωρα ειναι αυτο.

καλη μερα σε ολους.

και συγγνωμη αν εβαλα το θεμα εδω,αλλα δεν ηξερα που αλλου να το γραψω.

[Salomia]

καταρχην γεια σε ολους τους γονεις εδω,και τους νεους και τους παλιους.

ειμαι νεος γονεας ενος πανεμορφου μωρου,και πραγματικα ειναι πολυ διστροπο.απο την πρωτη μερα μεχρη και σημερα εχουμε προβλημα με το φαγητο,1:00-2:00 ωρες σχεδον καθε μερα για να φαει το καθε γευμα.

αλλα δοξα τον θεο τα καταφερνουμε μεχρει στιγμης να το μεγαλονουμε.

 

το θεμα η μαλλον το προβλημα δεν ειναι στο μωρο,στο κατο κατο ολοι εχουμε καποιο θεμα με το μωρο μας,ετσι θεωρο και εμεις,το θεμα ειναι με την γυναικα μου,και πραγματικα δεν ξερω απο που να αρχησω,νιωθω οτι δεν μπορω να κανω τιποτα,και δεν υπαρχει κανενας τροπος να γινουν τα πραγματα καλητερα:sad::sad:.

πραγματικα δεν ξερω πως να αρχησω,αλλα θα προσπαθησω να εξειγισω οσο καλητερα μπορω μηπος και μπορεσω τουλαχιστον να αισθανθω εγω καλητερα.

τα θεματα που εχουμε ειναι πολλα,παρα πολλα.αλλα πιστευω οτι τουλαχιστον τωρα που ειμαστε ολοι πιεσμενοι πρεπει να υπαρχει ηρεμια και ψυχρεμια και η ευτιχεια θα ερθει.

αλλα καθε αλλο παρα αυτα υπαρχουν,καθε 3-4 μερες μαλονουμε,δεν ξερω πως μαλονουνε τα ζευγαρια αλλα εμεις σκωτονομαστε.και το θεμα ειναι οτι σχεδον παντα δεν το ξεκιναω εγω,και σχεδον παντα για ηλιθους λογους.

η γυναικα μου λεει οτι φταιω εγω,οτι δεν την καταλαβαινω οτι εχω αλλαξει οτι δεν ειμαι τρυφερος,αυτα ειναι το ποιο soft που μου λεει.

και παμε τωρα στα αλλα που λεει,οτι κοιταω την παρτι μου οτι ειμαι στα @@ (σορρυ για την εκφραση) οτι θελει να χωρισουμε οτι ειμαι ιδιος ο πατερας μου και πολλα αλλα.

πρην αρχισω να μιλαω για το τι και που πιστευω οτι φταιει θελω να σας πω οτι που πιστευω οτι φταιω εγω.

εγω δεχομαι οτι μπορει να εχω αλλαξει λιγο οτι μπορει οντος μερικες φορες πραγματικα να κοιταω το εαυτο μου,και οντος ισως μερικες φορες να μην την καταλαβενω.αλλα παντα προσπαθω να την ακουω και να μπαινω στην θεση της.ισως φταιω και εγω,δεν ξερω????

ποιο παλια ειχα πολες ασχολειες,μπαλα,γυμναστιριο τρεξιμο,εξω με φιλους,ενω τωρα μπορει να κανω να τους δω 2-3 βδομαδες,το μονο που κανω ειναι να πηγαινω για μπαλα 1-2 φορες την βδομαδα αλλα τις βραδυνες ωρες.

με την δουλεια μου ειμαι καλα,δεν ειμαι φραγγατος αλλα τα βγαζουμε περα και σχεδον καθε μερα 3 ωρα ειμαι σπιτι και απο εκεινη την ωρα πραγματικα κανω οτι μπορω,απο πλυσιμο πιατον πλυντιριο συμαζεμα,οτι μπορω το κανω απλως λιγο το απογευμα 1-2 ωρες καθομαι στο λαπτοπ,και αρκετες φορες καθομαι τα βραδια γιατι δεν αντεχω αλλοοοοοοοο,θελω λιγο ηρεμια και η μονη ωρα ειναι το βραδυ οταν κοιματε το μωρο και η γυναικα μου.το μονο που με δυσκολευει ειναι το φαη του μωρου.

ισως αυτο να εχει σπασει τα νευρα της και δεν αντεχει αλλο,αλλα δεν φταιω εγω και για αυτο,προσπαθω να ειμαι ψυχρεμος να ηρεμος αλλα δεν ειμαι θεος,εχω και εγω τα νευρα καποιες μερες ενω η γυναικα μου καθε μερα,δεν μπορω να ειμαι ηρεμος ενω εκοινη φωναζει,,δεν μπορω να κανω οτι δεν ακουω οτι εκεινη κλαιει και ουρλιαζει καθε μερα επηδει δεν τρωει το μωρο,δεν μπορω δεν μπορω.

εχω δηξει κατανοιση και παντα ζειταω συγγνωμη οταν παραφερομαι αλλα δεν μπορεις παντα φταις δεν φταις να ζητας συγγνωμη,παντα να καθεσαι εσυ να μηλας γιατι δεν αντεχεις τα μουτρα.

εχω πιστει πλεον οτι απο την κουβεντα δεν βγαζοιυμε τιποτα,γιατι πολυ απλα ο ενας δεν ακουει τον αλλον.

αλλα ρε παιδια πειτε μου γιατι ειμαι στο τσακ να πηδυξω απο το μπαλκονι,

εγω καθομαι και λεω οτι απο αυτα που μου λεει την καταλαβενω και κανω την αυτοκριτικη μου και λεω οτι την καταλαβενω και οτι ισως ναι,να φταιω σε καποιια απο αυτα που λεει,οχι σε ολα ομος.

εκεινη ομος απο αυτα που της λεω δεν δεχεται σχεδον τιποτα,και ο αντιλογος της ειναι το τι κανω εγω η τι εκανα πρην απο 6 μηνες,και πραγματικα δεν βγαζω νοιμα η κλαιει η λεει οτι κουραστικε απο την κουβεντα και πολλα αλλα,και καταλιγουμε εγω να περνω μερος της ευθινης και εκεινη κυρια να εχει ''κερδηση'' ακομα εναν καβγα χωρις να πει συγνωμη η να παρει μερος της ευθινης που της αναλογη.

το μονο που κανει και οχι παντα ειναι αφου εχουμε σκωτοθει να ειναι στο κρεβατι και με κηνισης να μου λεει οτι θελει να κανοιυμε σεξ,και οταν εγω ειμαι μπερδεμενος και ρακος ψυχολογικα και να μην μου βγαινει να ειμαι θερμος,να λεει οτι δεν την θελω ποια και οτι δεν την αγαπαω και αλλα τετοια,

και οταν παω για ακομα 1 φορα να ξεκινισω κουβεντα η απαντιση της ειναι ''μπραβο,αυτο ακριβος χρειαχεται μετα το σεξ''

και εκει εγω πραγματικα ειμαι σκατα,ποιο ρακος δεν γινεται,εχω τυψεις και ενοχες που δεν ειμουν θερμος,αρχιζω να αισθανομαι οτι δεν την αγαπω και αρχιζω να πιστευω αυτα που λεει,ενω δεν ειναι ετσι.

αλλα οταν εισαι τοσο χαλια και δεν σε καταλαβενει ο ανθρωπος σου στρεφεσαι στον εαυτο σου και τον τιμωρεις,ποιο σκληρα απο οτι θα εκανε καποιος.

 

αυτη ομως δεν δεχαιτε πουθενα οτι μπορει να φταιει,θεωρη οτι στα περισοτερα ειναι σωστη και οτι εχει κανει πολλα σε αυτην την σχεση,ισως να ειναι και ετσι οπως τα λεει.

εχω παει σε ψυχολογο και ψυχιατρο πρην 2 χρωνια για αυτα και καποια ψυχολογικα που ειχα,και πηγαμε και μαζι 2-3φορες και πραγματικα δεν φανικε να συνφονει σε οτι της ειπε,δεν αλαξε γνωμη με οτι της ειπε και επιμενη στα δικα της,θεωρη οτι ολοι την εχουμε βαλει στην γωνια και την κρινουμε.

να πω εδω οτι η γυναικα μου ειναι απο κακρια και εδω εχει μονο εμενα και 2-3 συγγενεις αλλα δεν εχει πολα παρε δωσε,ουτε φιλους εχει ουτε δουλευει ουτε καποια ασχολεια για να ξεμπλοκαρι λιγο το μυαλο της,της ειπα να παει αλλα και παλι καταλιγουμε σε καβγα,νομιζει οτι δεν την θελω μαζι μου και πολα αλλα.

 

ΠΑΙΔΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

αν δεν ηταν το παιδι στην μεση θα εφευγα για λιγο μηπως και αλλαξει κατι,αλλα δεν μπωρο να φυγω.

αν φυγω τα πραγματα θα ειναι χειροτερα συγουρα,δεν μπορει συγουρα και το ξερω και το ξερει να μεγαλωσουμε το παιδι ο ενας χωρις τον αλλον.απλως δεν το παραδεχεται και σηνεχεια με απηλει οτι θα φυγει και θα χωρισουμε,το αν θα το κανει δεν το ξερω ποια,ισως να ειναι ικανει να το κανει,δεν ξερω.

αυτο που ξερω ειναι οτι το μονο που καταφερνει ειναι να με πλειγωνει.

ισως και ο χωρισμος να ειναι μονοδρομος ισως και οχι.αυτο που ξερω ειναι οτι ειναι σχεδον αδυνατον να αλλαξει καποιος τοσο πολυ,ποσο μαλλον η γυναικα μου.οχι γιατι πιστευω οτι δεν μπορει αλλα γιατι πιστευω οτι δεν θελει.δεν ξερω ποια τιποτα και δεν ελπιζω σε τιποτα.

το μονο που ξερω και θελω ειναι να ειναι αυτη και μωρο καλα και να ειμαστε ολοι μαζι ευτηχισμενει και αγαπημενει αλλα.......

δεν ξερω ποια αν μπρορει να γινει αυτο.

αυτο που ηθελα και θελω ειναι να χαρουμενει οικογενεια.ισως να τα παρουσιαζω ετσι οστε να φεναιτε σε εσας οτι αυτη φταιει περισοτερω.

δεν ξερω ποια τι να κανω,

να μεινω?

να φυγω?

να μην κανω τιποτα?

να κανω κατι?

ποια ολα αυτα σκεφτοαμαι οτι δεν εχουν καποιο νοιμα,γιατι?

γιατι τα εχω κανει 1000 φορες και δεν βγηκε κατι.το μονο που δεν εκανα και δεν μπορω να το κανω τωρα ειναι να φυγω.

δεν εχω θεμα να ριξω τον εγωισμο μου και να κανω την πρωτη κινιση,και ειμαι πολυ πολυ εγωιστης,αλλα εκτος οτι δεν πιστευω οτι θα βγει κατι δεν μου εχει μεινη και αξιοπρεπια ουτε εγωισμος.

θελω να ριξει τα μουτρα της και να κανει αυτο που δεν εκανα ποτε,να ερθει και να μου μιλισει να αναλαβει την ευθινη,οχι για ολα αν και ετσι πρεπει αλλα τουλαχιστον για καποια.να αισθανθω οτι ειμαι και εγω καπου σωστος.

τωρα αισθανομια σκουπιδι.

μακαρι αλλα δεν πιστευω οτι θα γινει.

τι να κανω?

 

ευχαριστω πολυ πολυ σε ολους οσους ειχαν τον χρονο να διαβασουν την σκεψη μου,και ζητω συγννωμη για την ορθογραφια μου αλλα το μονο που δεν με νοιαζει τωρα ειναι αυτο.

καλη μερα σε ολους.

και συγγνωμη αν εβαλα το θεμα εδω,αλλα δεν ηξερα που αλλου να το γραψω.

φίλε μου...αχ φίλε μου...

καταρχήν συγχαρητήρια που βρήκες το κουράγιο και τη δύναμη να μοιραστείς το πρόβλημά σου... Θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: όλα αυτά που περιγράφεις ξεκίνησαν με τον ερχομό του παιδιού? Θα πρέπει να ξέρεις ότι όταν έρχεται ένα μωράκι , η ζωή καθώς και οι σχέσεις του ζευγαριού αλλάζει κατά 180 μοίρες ακόμα κι αν πρόκειται για το πιο ήσυχο και συνεργάσιμο μωράκι του κόσμου. Πόσο μάλιστα αν λες ότι το δικό σας το μωρό είναι δύστροπο (εδώ να πω ότι δε μου αρέσει καθόλου αυτό το επίθετο που χρησιμοποίησες). Επίσης πρέπει να καταλάβεις -χωρίς να θέλω να πάρω το μέρος της γυναίκας σου- ότι μια γυναίκα όταν γεννάει και για κάποιο διάστημα έχει θέμα με τις ορμόνες της με αποτέλεσμα να κλαίει , να έχει νεύρα κτλ . Αν συνυπολογίσεις τα ξενύχτια , το θηλασμό και την κούραση τότε είναι φυσικό να θέλει να ξεσπάσει... Δώσε της λίγο χρόνο...

Αυτά βέβαια ισχύουν αν τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά τη γέννα. Αν η γυναίκα σου και οι μεταξύ σας σχέση είχαν θεματάκια από πριν , τώρα ήρθε και το παιδί και έδεσε το γλυκό...

Στη θέση σου λοιπόν καταρχήν θα έδινα χρόνο στη σύζυγο να συνηθίσει στη νέα κατάσταση. Τώρα που είναι καλοκαίρι , θα την έπαιρνα και αυτή και το μωρό και θα πηγαίναμε βόλτες. Έστω και περπάτημα με το καρότσι γύρω γύρω το τετράγωνο για να ξελαμπικάρει το μυαλό! Με τις δουλειές ήδη την βοηθάς όπως γράφεις οπότε δεν υπάρχει θέμα.

Τέλος , αν δεις ότι περνάει ο καιρός και δεν αλλάζει το κλίμα, επειδή έχεις θυματοποιήσει τον εαυτό σου και βρίσκεσαι συνεχώς στην άμυνα , μήπως θα έπρεπε να το αλλάξεις αυτό...? Να την κάνεις να καταλάβει ότι είσαι κι εσύ γονιός - άνθρωπος με ανάγκες και δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω της.

[niro]

φίλε μου...αχ φίλε μου...

καταρχήν συγχαρητήρια που βρήκες το κουράγιο και τη δύναμη να μοιραστείς το πρόβλημά σου... Θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: όλα αυτά που περιγράφεις ξεκίνησαν με τον ερχομό του παιδιού? Θα πρέπει να ξέρεις ότι όταν έρχεται ένα μωράκι , η ζωή καθώς και οι σχέσεις του ζευγαριού αλλάζει κατά 180 μοίρες ακόμα κι αν πρόκειται για το πιο ήσυχο και συνεργάσιμο μωράκι του κόσμου. Πόσο μάλιστα αν λες ότι το δικό σας το μωρό είναι δύστροπο (εδώ να πω ότι δε μου αρέσει καθόλου αυτό το επίθετο που χρησιμοποίησες). Επίσης πρέπει να καταλάβεις -χωρίς να θέλω να πάρω το μέρος της γυναίκας σου- ότι μια γυναίκα όταν γεννάει και για κάποιο διάστημα έχει θέμα με τις ορμόνες της με αποτέλεσμα να κλαίει , να έχει νεύρα κτλ . Αν συνυπολογίσεις τα ξενύχτια , το θηλασμό και την κούραση τότε είναι φυσικό να θέλει να ξεσπάσει... Δώσε της λίγο χρόνο...

Αυτά βέβαια ισχύουν αν τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά τη γέννα. Αν η γυναίκα σου και οι μεταξύ σας σχέση είχαν θεματάκια από πριν , τώρα ήρθε και το παιδί και έδεσε το γλυκό...

Στη θέση σου λοιπόν καταρχήν θα έδινα χρόνο στη σύζυγο να συνηθίσει στη νέα κατάσταση. Τώρα που είναι καλοκαίρι , θα την έπαιρνα και αυτή και το μωρό και θα πηγαίναμε βόλτες. Έστω και περπάτημα με το καρότσι γύρω γύρω το τετράγωνο για να ξελαμπικάρει το μυαλό! Με τις δουλειές ήδη την βοηθάς όπως γράφεις οπότε δεν υπάρχει θέμα.

Τέλος , αν δεις ότι περνάει ο καιρός και δεν αλλάζει το κλίμα, επειδή έχεις θυματοποιήσει τον εαυτό σου και βρίσκεσαι συνεχώς στην άμυνα , μήπως θα έπρεπε να το αλλάξεις αυτό...? Να την κάνεις να καταλάβει ότι είσαι κι εσύ γονιός - άνθρωπος με ανάγκες και δεν περιστρέφεται όλος ο κόσμος γύρω της.

ο χαρακτηρας της βελτιωθικε μονο κατα την διακρια της εγγυμοσινης,οχι ειχαμε και πριν τα ιδια θεματα απλα τωρα εγιναν ακομα ποιο δυσκολα και χειροτερα.

και ναι καταλαβενω οτι ο ερχομος ενος παιδιου κανει ποιο δυσκολα τα πραγματα.

το δυστροπο δεν το λεω με κακια,προς θεου.

αλλα δεν μπορεις να φανταστεις.οταν κανεις 2 ωρες για το φαγητο επι 3 δηλαδη 6 περιπου ωρες + κλαμα και γκρινια και οτι κοιματε δυσκολα+ οτι αλλες ανεγκες εχει ενα παιδι δεν σου μενει και πολης χρονος για οτιδιποτε αλλο,ε δεν το λες και το ποιο ευκολο παιδι στον κοσμο.

10 μηνες περασανε και αντι να ειμαστε καλυτερα ειμαιστε χειροτερα.ποσο ακομα να κανω υπομονη?

δεν νομιζω οτι θα καταλαβει,εχω κανει πολες προσπαθειες να την κανω να καταλαβει οτι δεν θα αντεξω πολυ ακομα ετσι,αλλα αυτη θεωρει οτι ειναι σε χειροτερη θεση απο εμενα και οτι δεν την καταλαβενω.

αυτος ειναι ο αντιλογος της.

[Salomia]

ο χαρακτηρας της βελτιωθικε μονο κατα την διακρια της εγγυμοσινης,οχι ειχαμε και πριν τα ιδια θεματα απλα τωρα εγιναν ακομα ποιο δυσκολα και χειροτερα.

και ναι καταλαβενω οτι ο ερχομος ενος παιδιου κανει ποιο δυσκολα τα πραγματα.

το δυστροπο δεν το λεω με κακια,προς θεου.

αλλα δεν μπορεις να φανταστεις.οταν κανεις 2 ωρες για το φαγητο επι 3 δηλαδη 6 περιπου ωρες + κλαμα και γκρινια και οτι κοιματε δυσκολα+ οτι αλλες ανεγκες εχει ενα παιδι δεν σου μενει και πολης χρονος για οτιδιποτε αλλο,ε δεν το λες και το ποιο ευκολο παιδι στον κοσμο.

10 μηνες περασανε και αντι να ειμαστε καλυτερα ειμαιστε χειροτερα.ποσο ακομα να κανω υπομονη?

δεν νομιζω οτι θα καταλαβει,εχω κανει πολες προσπαθειες να την κανω να καταλαβει οτι δεν θα αντεξω πολυ ακομα ετσι,αλλα αυτη θεωρει οτι ειναι σε χειροτερη θεση απο εμενα και οτι δεν την καταλαβενω.

αυτος ειναι ο αντιλογος της.

 

Από τη στιγμή που είναι όλη μέρα μέσα στο σπίτι με ένα "δύσκολο" μωρό που δεν κοιμάται , δεν τρώει εύκολα και ενδεχομένως της πέφτουν τα χέρια από τις πολλές αγκαλιές , εννοείται ότι θα νιώθει έτσι και σου μιλάω εκ πείρας. Το πρώτο μου παιδί δεν κοιμόταν ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ και το είχα συνεχώς στο στήθος!!!!! Η κούρασή μου , η αϋπνία , ο εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι (γεννήθηκε Δεκέμβριο) με είχαν φέρει στα όριά μου. Ο τότε σύζυγός μου , μπορεί να δούλευε και να κουραζόταν , αλλά δεν ήταν 24 ώρες το 24ωρο με ένα παιδί αγκαλιά βρε αδερφέ! Γιαυτό σου είπα να πηγαίνετε βόλτες. Να ξεφεύγει λίγο το μυαλό και τα μάτια να βλέπουν άλλες παραστάσεις! Είναι πολύ σημαντικό που εσύ δουλεύεις και λες και καμιά χαζομάρα με τους συναδέλφους σου και που πηγαίνεις και για μπάλα μια στο τόσο. ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ. Η γυναίκα σου από ότι γράφεις , δεν έχει ούτε μια φίλη να πει μια κουβέντα! Τι να πω...το ότι δεν έχει φίλες βέβαια μπορεί να οφείλεται και στον δύσκολο χαρακτήρα της... Είναι λεπτές οι ισορροπίες φίλε μου... Εύκολα διαλύουμε ένα σπιτικό...το δύσκολο είναι να το κρατήσουμε...

[niro]

Από τη στιγμή που είναι όλη μέρα μέσα στο σπίτι με ένα "δύσκολο" μωρό που δεν κοιμάται , δεν τρώει εύκολα και ενδεχομένως της πέφτουν τα χέρια από τις πολλές αγκαλιές , εννοείται ότι θα νιώθει έτσι και σου μιλάω εκ πείρας. Το πρώτο μου παιδί δεν κοιμόταν ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ και το είχα συνεχώς στο στήθος!!!!! Η κούρασή μου , η αϋπνία , ο εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι (γεννήθηκε Δεκέμβριο) με είχαν φέρει στα όριά μου. Ο τότε σύζυγός μου , μπορεί να δούλευε και να κουραζόταν , αλλά δεν ήταν 24 ώρες το 24ωρο με ένα παιδί αγκαλιά βρε αδερφέ! Γιαυτό σου είπα να πηγαίνετε βόλτες. Να ξεφεύγει λίγο το μυαλό και τα μάτια να βλέπουν άλλες παραστάσεις! Είναι πολύ σημαντικό που εσύ δουλεύεις και λες και καμιά χαζομάρα με τους συναδέλφους σου και που πηγαίνεις και για μπάλα μια στο τόσο. ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ. Η γυναίκα σου από ότι γράφεις , δεν έχει ούτε μια φίλη να πει μια κουβέντα! Τι να πω...το ότι δεν έχει φίλες βέβαια μπορεί να οφείλεται και στον δύσκολο χαρακτήρα της... Είναι λεπτές οι ισορροπίες φίλε μου... Εύκολα διαλύουμε ένα σπιτικό...το δύσκολο είναι να το κρατήσουμε...

αν ηθελα να το διαλυσω θα το ειχα κανει.

το οτι δεν το κανω νομιζω ωφιλεται στο οτι δεν θελω να μεγαλωση το μωρο με χωρισμενους γονεις και οτι θελω επιτελους να ειμαι εστω και για λιγο ευτηχισμενος με την γυναικα που επελεξα.ισως να μην το κανω επιδη φοβαμαι.αλλα οπος και να εχει,προσπαθησα και ακομα προσπαθω.το θεμα ειναι οτι δεν κανει τιποτα για να μου δειξει οτι νοιαζεται εστω και για λιγο για εμενα.να με καταλαβει,η εστω αφου δεν κανει τιποτα απο αυτα να προσπαθησει τουλαχιστον για την ηρεμια μας,μιας και ψυχρεμια δεν εχει ουτε αυτη ουτε εγω.

οσο για την βολτα που λες οταν καθε 2-3 μερες στοτονομαστε και μετα δεν λυνουμε τιποτα απο αυτα που ιποθικαν πως να κλεισουν η πληγες και να ηρεμησεις,πως να κανεις βολτες για να ηρεμησεις οταν δεν εχει προιγιθει διαλογος?

πως να ξεκινισεις κατι καινουργιο και να πεις ''οτι εγινε εγινε,παμε για μια νεα αρχη'' οταν δεν λυνεις τιποτα και συνεχεια εχεις να κανεις με τα ιδια θεματα.

δεν θελει?δεν εχει διαθεσει?δεν γουσταρει?

δεν ξερω?αυτο που ξερω ειναι οτι εγω κανω συνεχεια διαλογο και τι περνω?

τιποτα.η μαλλον περνω αποριψη,κριτικη νευρα και θημο που εκανα τουλαχιστον την κινηση του διαλογου.

 

συγγεκριμενα εχουμε μαλωσει την δευτερα,απο τοτε δεν ειμαι καλα ουτε και εκηνη και το θεμα ειναι οτι ενω ειμαιστε ετσι δεν λεει τουλαχιστον να σταματισει.παλι εχθες μαλοσαμε γιατι τις ειπα την γνωμη μου για κατι που θεωρησα οτι εκανε λαθος.

μακαρι κανεις να μην ειναι ετσι.

[Anastasia.V]

Από τη στιγμή που είναι όλη μέρα μέσα στο σπίτι με ένα "δύσκολο" μωρό που δεν κοιμάται , δεν τρώει εύκολα και ενδεχομένως της πέφτουν τα χέρια από τις πολλές αγκαλιές , εννοείται ότι θα νιώθει έτσι και σου μιλάω εκ πείρας. Το πρώτο μου παιδί δεν κοιμόταν ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ και το είχα συνεχώς στο στήθος!!!!! Η κούρασή μου , η αϋπνία , ο εγκλωβισμός μέσα στο σπίτι (γεννήθηκε Δεκέμβριο) με είχαν φέρει στα όριά μου. Ο τότε σύζυγός μου , μπορεί να δούλευε και να κουραζόταν , αλλά δεν ήταν 24 ώρες το 24ωρο με ένα παιδί αγκαλιά βρε αδερφέ! Γιαυτό σου είπα να πηγαίνετε βόλτες. Να ξεφεύγει λίγο το μυαλό και τα μάτια να βλέπουν άλλες παραστάσεις! Είναι πολύ σημαντικό που εσύ δουλεύεις και λες και καμιά χαζομάρα με τους συναδέλφους σου και που πηγαίνεις και για μπάλα μια στο τόσο. ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ. Η γυναίκα σου από ότι γράφεις , δεν έχει ούτε μια φίλη να πει μια κουβέντα! Τι να πω...το ότι δεν έχει φίλες βέβαια μπορεί να οφείλεται και στον δύσκολο χαρακτήρα της... Είναι λεπτές οι ισορροπίες φίλε μου... Εύκολα διαλύουμε ένα σπιτικό...το δύσκολο είναι να το κρατήσουμε...

 

Γεια σου και εσένα.

Στο θέμα κούρασης συμφωνώ με Salomia και επιβεβαιώνω είχα και εγώ ενα δ

"δύστροπο" μωρό (πεινούσε αλλα δεν έτρωγε μόνο στο στήθος όλη μέρα νυστάζε και δεν κοιμόταν )

Ενα απο τα δυσκολότερα αλλα και ομορφότερα πράγματα ειναι να εισαι μωρόμάνα δεν συγκρίνεται με καμία σκληρή δουλειά.

Και εγώ είχα βοήθεια απο τον άντρα μου αλλα συγνώμη κιόλας το αγγούρι το τρώει η γυναίκα.

 

Θα σταθώ στο οτι ταϊζετε το μωρό επι 2 ώρες 3 φορές την ημέρα.

Ποσο ειναι το μωρό; Θηλάζει; Τίθεται θέμα βάρους;

Γιατι υπο φυσιολογικές συνθήκες δεν ακούγεται πολυ νορμαλ.

Απο οτι θυμάμαι 20-30' προσπαθούμε να το ταΐσουμε αν δεν... Τότε το αφήνουμε. Επίσης αν ειναι κάτω του έτους ίσως να μην ειναι έτοιμο ακόμα για 3 γεύματα με στέρεες. Υπάρχουν σχετικά θέματα στο φόρουμ καλό θα ήταν να ρίξεις μια μάτια.

 

Το οτι η γυναίκα σου δεν έχει εξωσπιτικες δραστηριότητες ειναι θέμα, μήπως να προσφέρθεις να κρατάς το μωρό αυτές τις 1-2 ώρες που κάθεσαι στο λαπτοπ και να να κανεις δώρο μια συνδρομή σε κάποιο γυμναστήριο γιόγκα έστω να βγει για ενα περίπατο η για ψώνια η οτι της αρέσει αρέσει;

 

Όπως είπε η Salomia τώρα καλοκαιράκι δεν καθιερώνεται βόλτα σε παιδική χαρά το απόγευμα η θάλασσα οικογενειακώς;

 

Τέλος αν δεν θέλεις να διαλύσεις το σπίτι σου αλλα θεωρείς οτι η κατάσταση έχει ξέφυγει και δεν ξέρεις πως να την διαχειριστείς κανε μια κουβέντα με την γυναίκα σου κάπου ήσυχα οι δυο σας και απευθυνθείτε σε κάποιον σύμβουλο γάμου.

[Niki81]

Κι εγω ανηκω στις περιπτώσεις που ο ερχομος του πρωτου παιδιου μας διελυσε...βγηκαν πολλα προβλήματα στην επιφανεια...με πολύ κοπο και πονο νομιζω εχουμε γλυτωσει το διαζυγιο.Πολλα ζευγάρια περνανε δυσκολα τον πρωτο χρονο.

 

Τωρα στο θεμα σου...10 μηνων παιδι και 10 μηνες να χρειαζεται 2 ωρες σε κάθε γευμα είναι κουραστικο για τη μαμα και κουραστικο γι ατο ιδιο το παιδι.Γιατι τοση ωρα?Υπαρχει καποιο θεμα με το μωρακι?Ειναι λιγοφαγο?Γαλα πινει?Ο παιδίατρος τι λεει επ αυτου?Εσυ τι πιστευεις ότι φταιει?

 

Τα υπολοιπα τα διαβασα όλα αλλα δεν καταλαβα υπαρχει καποιο συγκεκριμενο θεμα που εχει η γυναικα σου μαζι σου?Για τι σε κατηγορει?Εχει καποιο συγκεκριμενο παραπονο η γενικα θελει να ξεσπασει καπου και ξεσπαει.

 

Το παιδι το μεγαλωνετε οι δυο σας?Δεν υπαρχει βοηθεια από καποιον?

 

Με το μωρακι βγαινετε εξω?Το παιδι πηγαινει βολτες η ζειτε κλεισμενοι μεσα τη μιση μερα να τσακωνεστε και την άλλη μιση να προσπαθήσετε να ταισετε το παιδακι.

 

Ποιο θεωρεις εσυ ότι είναι το ελάττωμα της γυναικας σου?Περα δλδ από το ότι σε κατηγορει εκεινη υπαρχει καποιο χαρακτηριστικο της που θεωρεις ότι σε ενοχλεί?Ειναι καλη μανουλα?

[Salomia]

αν ηθελα να το διαλυσω θα το ειχα κανει.

το οτι δεν το κανω νομιζω ωφιλεται στο οτι δεν θελω να μεγαλωση το μωρο με χωρισμενους γονεις και οτι θελω επιτελους να ειμαι εστω και για λιγο ευτηχισμενος με την γυναικα που επελεξα.ισως να μην το κανω επιδη φοβαμαι.αλλα οπος και να εχει,προσπαθησα και ακομα προσπαθω.το θεμα ειναι οτι δεν κανει τιποτα για να μου δειξει οτι νοιαζεται εστω και για λιγο για εμενα.να με καταλαβει,η εστω αφου δεν κανει τιποτα απο αυτα να προσπαθησει τουλαχιστον για την ηρεμια μας,μιας και ψυχρεμια δεν εχει ουτε αυτη ουτε εγω.

οσο για την βολτα που λες οταν καθε 2-3 μερες στοτονομαστε και μετα δεν λυνουμε τιποτα απο αυτα που ιποθικαν πως να κλεισουν η πληγες και να ηρεμησεις,πως να κανεις βολτες για να ηρεμησεις οταν δεν εχει προιγιθει διαλογος?

πως να ξεκινισεις κατι καινουργιο και να πεις ''οτι εγινε εγινε,παμε για μια νεα αρχη'' οταν δεν λυνεις τιποτα και συνεχεια εχεις να κανεις με τα ιδια θεματα.

δεν θελει?δεν εχει διαθεσει?δεν γουσταρει?

δεν ξερω?αυτο που ξερω ειναι οτι εγω κανω συνεχεια διαλογο και τι περνω?

τιποτα.η μαλλον περνω αποριψη,κριτικη νευρα και θημο που εκανα τουλαχιστον την κινηση του διαλογου.

 

συγγεκριμενα εχουμε μαλωσει την δευτερα,απο τοτε δεν ειμαι καλα ουτε και εκηνη και το θεμα ειναι οτι ενω ειμαιστε ετσι δεν λεει τουλαχιστον να σταματισει.παλι εχθες μαλοσαμε γιατι τις ειπα την γνωμη μου για κατι που θεωρησα οτι εκανε λαθος.

μακαρι κανεις να μην ειναι ετσι.

 

Αν είναι αρνητική σε όλα και σε αποπαιρνει με το παραμικρό τότε το πρόβλημα είναι καθαρά δικό της. Αν την αγαπάς όπως λες και δε θες να χωρισεις ίσως να πηγαίνατε σε ένα σύμβουλο γάμου γιατί ενδεχομένως μπορεί να κάνεις κι εσύ λάθη που δεν έχεις αντιληφθεί. Όσο για αυτό που έγραψες ότι δε θέλεις το παιδί σου να μεγαλώσει με χωρισμενους γονείς είναι σωστό αν οι γονείς είναι καλά μεταξυ τους.... Εάν όμως συνεχιστούν οι τσακωμοί του δικού σας βεληνεκούς, τότε το περιβάλλον θα είναι πολύ άσχημο για το παιδί. Καλύτερα χωρισμένοι παρά μαζί και σκοτωμενοι. Και στο λέω εγώ που είμαι χωρισμένη με δύο παιδιά....

[niro]

Γεια σου και εσένα.

Στο θέμα κούρασης συμφωνώ με Salomia και επιβεβαιώνω είχα και εγώ ενα δ

"δύστροπο" μωρό (πεινούσε αλλα δεν έτρωγε μόνο στο στήθος όλη μέρα νυστάζε και δεν κοιμόταν )

Ενα απο τα δυσκολότερα αλλα και ομορφότερα πράγματα ειναι να εισαι μωρόμάνα δεν συγκρίνεται με καμία σκληρή δουλειά.

Και εγώ είχα βοήθεια απο τον άντρα μου αλλα συγνώμη κιόλας το αγγούρι το τρώει η γυναίκα.

 

Θα σταθώ στο οτι ταϊζετε το μωρό επι 2 ώρες 3 φορές την ημέρα.

Ποσο ειναι το μωρό; Θηλάζει; Τίθεται θέμα βάρους;

Γιατι υπο φυσιολογικές συνθήκες δεν ακούγεται πολυ νορμαλ.

Απο οτι θυμάμαι 20-30' προσπαθούμε να το ταΐσουμε αν δεν... Τότε το αφήνουμε. Επίσης αν ειναι κάτω του έτους ίσως να μην ειναι έτοιμο ακόμα για 3 γεύματα με στέρεες. Υπάρχουν σχετικά θέματα στο φόρουμ καλό θα ήταν να ρίξεις μια μάτια.

 

Το οτι η γυναίκα σου δεν έχει εξωσπιτικες δραστηριότητες ειναι θέμα, μήπως να προσφέρθεις να κρατάς το μωρό αυτές τις 1-2 ώρες που κάθεσαι στο λαπτοπ και να να κανεις δώρο μια συνδρομή σε κάποιο γυμναστήριο γιόγκα έστω να βγει για ενα περίπατο η για ψώνια η οτι της αρέσει αρέσει;

 

Όπως είπε η Salomia τώρα καλοκαιράκι δεν καθιερώνεται βόλτα σε παιδική χαρά το απόγευμα η θάλασσα οικογενειακώς;

 

Τέλος αν δεν θέλεις να διαλύσεις το σπίτι σου αλλα θεωρείς οτι η κατάσταση έχει ξέφυγει και δεν ξέρεις πως να την διαχειριστείς κανε μια κουβέντα με την γυναίκα σου κάπου ήσυχα οι δυο σας και απευθυνθείτε σε κάποιον σύμβουλο γάμου.

γεια σου και εσενα αναστασια,το μωρο ειναι 10 μην,και βασει με αυτα που λεει ο παιδ. δεν εχουμε θεμα με το βαρος,αλλα το θεμα ειναι οτι ειναι και οι 2 πεισματαρες.η μια με το να την ταιση και η αλλα με το να μην τρωει.το γαλα το δεινουμε με το θηλσαστρο και οποτε ειναι να κοιμηθει θηλαζει κιολας.

οταν παω να πω και εγω κατι παρομιο του τυπου ''αστο να πεινασει λιγο,η δοκιμασε μετα απο λιγο'' καταλιγουμε σε καβγα.

και ναι της εχω πει να βγενει να κανει πραγματα για αυτην.πρην απο 2 χρονια ειχαμε φτασει σε σημιο χωρισμου παλι.

δεν θελει η γυναικα να κανει κατι για αυτην,αλλα κλεγαιτε που ειναι και ετσι.ποσες μα ποσες φορες της εχω πει να παει μια βολτα με την κουμπαρα μας η με μια φιλη της να πει ρε γαμοτο μια κουβεντα.

η δεν θελει την μια η ειναι κουρασμενη η προτιμαει να βγει μαζι μου οποτε μπορουμε.

δεν λεω οτι δεν μου αρεσει αλλα θελω και εγω να βγω και με τους φιλους μου,ξερω και καταλαβενω ποσο μα ποσο σημαντικο ειναι να εχεις εστο για λιγο 1-2 ωρες μονο για εσενα.δεν ξερω ποια τι φταιει,μαλλον εστι ειναι και πλεον το εχω αποδεχτη.δεν θελω ποια να κανω τιποτα για αυτο το θεμα.

αν θελει η ιδια θα κανει κατι αλλιος ας μην κανει τιποτα,δεν θα μαλωνουμε και για αυτο.

και τελος οπως ειπα και προιγουμενος ειχα παει μονος μου σε ψυχιατρο-ψυχολογο και συμβουλο γαμου γιατι πλεον οπως μου ειπε και η γιατρος ειχα φταει σε ενα σημιο που η θα παθενα σοβαρο ψυχολογικο προβλημα η θα επερνα καποιες αποφασεις για εμενα.

δεν θελω να επεκταθω πολυ σε αυτο γιατι ειναι πραγματικα πολλα αυτα που ειπαμε και γινανε τοτε.εγω στιριζομαι στο οτι τοτε πηρα αυτην την προτοβουλεια και ειπα να παμε και μαζι και αυτο που βγηκε ηταν οτι εγω ελυσα καποια θεματα οσο αφορα τον εαυτο μου αλλα οταν πηγαμε μαζι δεν φανηκε να βγενει καποια λυση,οσον αφορα τα θεματα που ειχαμε μαζι.

μας ειχε πει τοτε οτι η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη και ενα μωρο θα την κανει ακομα ποιο πολυ.

παρολα αυτα καναμε ενα αγγελο και πιστευα οτι ισως να ειναι η λυση σε ολα,αλλα αυτο μονο τον πρωτο καιρο......

για να πας σε συμβουλο γαμου πρεπει να δεχτεις πρωτα οτι καπου φταις,αν θεωρεις τον εαυτο σου ''τελειο'' δεν εχεις λογο να πας.

δεν θελω να πω ασχημα λογια μα δεν εχω πολες ελπιδες οτι θα πανε καλα τα πραγματα,και αντε εμεις μπορει να ειμαστε γαιδουρια και δεν βγαζουμε ακρη,αυτο το αγγελουδι τι φταει?

[niro]

Κι εγω ανηκω στις περιπτώσεις που ο ερχομος του πρωτου παιδιου μας διελυσε...βγηκαν πολλα προβλήματα στην επιφανεια...με πολύ κοπο και πονο νομιζω εχουμε γλυτωσει το διαζυγιο.Πολλα ζευγάρια περνανε δυσκολα τον πρωτο χρονο.

 

Τωρα στο θεμα σου...10 μηνων παιδι και 10 μηνες να χρειαζεται 2 ωρες σε κάθε γευμα είναι κουραστικο για τη μαμα και κουραστικο γι ατο ιδιο το παιδι.Γιατι τοση ωρα?Υπαρχει καποιο θεμα με το μωρακι?Ειναι λιγοφαγο?Γαλα πινει?Ο παιδίατρος τι λεει επ αυτου?Εσυ τι πιστευεις ότι φταιει?

 

Τα υπολοιπα τα διαβασα όλα αλλα δεν καταλαβα υπαρχει καποιο συγκεκριμενο θεμα που εχει η γυναικα σου μαζι σου?Για τι σε κατηγορει?Εχει καποιο συγκεκριμενο παραπονο η γενικα θελει να ξεσπασει καπου και ξεσπαει.

 

Το παιδι το μεγαλωνετε οι δυο σας?Δεν υπαρχει βοηθεια από καποιον?

 

Με το μωρακι βγαινετε εξω?Το παιδι πηγαινει βολτες η ζειτε κλεισμενοι μεσα τη μιση μερα να τσακωνεστε και την άλλη μιση να προσπαθήσετε να ταισετε το παιδακι.

 

Ποιο θεωρεις εσυ ότι είναι το ελάττωμα της γυναικας σου?Περα δλδ από το ότι σε κατηγορει εκεινη υπαρχει καποιο χαρακτηριστικο της που θεωρεις ότι σε ενοχλεί?Ειναι καλη μανουλα?

ειναι 10 και το ταιζουμε απο 6 μην αν θυμαμε καλα,οχι μια χαρα ειναι προς θεου,απλος τον τελευταιο καιρο δεν περνει τοσο βαρος οσο επερνε,αλλα αυτο δεν ειναι λογος ανυσιχιας,με βασει παντα αυτα που λεει ο γιατρος.

η γυναικα μου τρελενεται και κλαιει οταν το μωρο δεν τρωει οσο θελει,δηλαδη ολο!

εγω πιστευω αυτο που ελεγε και η μανα μου οταν ερχοταν σπιτι μας,γιατι πλεον μετα απο τον τελευταιο καβγα μας ξεσπασα και εγω στην μανα μου,χωρις να φταιει.

ελεγε οτι γενικα πρεπει να χαλαροσουμε και οι 2,και περισοτερο η γυναικα μου.δεν χαιρομαστε το παιδι μας ετσι.

και ειναι αλειθεια

και εγω ειμαι ανχοτικος αλλα η γυναικα μου το εχει νομιζω τερματισει.ενα απλο παραδιγμα θα πω,για να μην αρχισω και θυμαμε γιατι δεν μου αρεσει καθολου.

μια μερα χωρις να ξερω πος εγινε μου επεσε το μωρο απο τον καναπε ενω ειμουνα διπλα της,αισθανθικα τοσο ασχημα που ευχομαι να μην το νιωση κανεις αυτο,ενω περημενα να με παριγοριση να με καθισηχαση να με ηρεμησει,γιατι εγω ειμουνα σκατα,αυτη εκλεγαι και φωναζε λες και το μωρο ειχε παθει και εγω δεν ξερω τι.

δεν μου εδωσε την πολιτελεια να ειμαι μια φορα και εγω ανχομαινος και αυτη να πρεπει με παριγοριση,να πει ρε γαμοτο μια καλη κουβεντα.

επρεπε εγω να παριγορισω τον εαυτο μου,εγω να στιριξο εμενα.

απο την μια ελεγα τη παπαρας πατερας ειμαι που αφησα το παιδι μου να πεσει και απο την αλλη για μην σαλταρω επρεπε να πω ''ελα δεν πιραζει,δεν επαθε τιποτα το παιδι''.2 ρολους και τους 2 εγω......

αληθεια δεν ξερω τι θεμα εχει?

κατα καιρους αλαζει θεματολογια ο καβγα μας,απο οτι μπορεις να φανταστεις.απο το οτι αργισα να γυρισω απο την δουλεια μου μεχρει στο οτι ηρθε ενας φιλος της και εγω δεν ηθελα να παμε για φαει αλλα ηθελα να παμε για καφε.

οτι δεν την στιριζω ψυχολογικα με τον θηλασμο,ενω φτασαμε μεχρι εδω,πος???ειναι δηνατον να εφτασε εδω χωρις στιριξη.

αφου μονο εμενα εχει.απο τι μια με ανεβαζει στα ουρανια με το να μου λεει ποσο καλος ειμαι και το ενα και το αλλο,και απο την αλλη μου τα περνει ολα με την μια,για τον ποιο ακυρο λογο.

κανεις δεν ειναι τελειος ουτε εγω ουτε η γυνακα μου ουτε κανεις,αλλα πιστευω οτι οταν υπαρχει ψυχρεμεια και ηρεμια γενικα τοτε ολα γινονται καλυτερα,και προπαντον οταν ακους τον αλλον,οταν σου λεει ο ανθρωπος σου οτι κατι δεν παει καλα πρεπει να τον ακους να πεις ναι ρε γαμο,δεν ειμαι τελειος ας τον ακουσω τουλαχιστον τι εχει να μου πει παο το να περνω θεσει επιθεσης,ας ακουσω τουλαχιστον τι ειναι αυτο που εχει να μου πει,τι φταει θα το βρω μονος μου οταν θα κανω την αυτοκριτικη μου.

αυτο πιστευω οτι ειναι το θεμα.η μαλλον ενα απο τα σοβαρα.

καλη μανουλα ειναι πιστευω,αν δεν φονεζε και ηταν ποιο ψυχρεμη θα ηταν τελεια,και οταν μου λεει οτι ειναι κακη μητερα,ακομα και οταν εχω τοσα νευρα της λεω οτι δεν ειναι ετσι,ειναι καλη τρηφερη και της λεω που πιστευω οτι πρεπει να βελτιωθει.

 

οχι τελιος δεν ειμαι και το ξερω,δεν ξερω αν προσπαθω,για εμενα αν διαλυθη το σπιτι μου τι νοιμα εχει να πω οτι προσπαθισα,κανενα.

αν συνβει αυτο τοτε μαλλον δεν εκανα τα παντα,κατι δεν εκανα σοστα.

το θεμα ειναι να κανεις αυτοκριτικη να πεις και να παρεδεχτεις οτι τελιος δεν εισαι αλλα προσπαθεις να γινεις για χαρη του παιδιου σου.

[niro]

Αν είναι αρνητική σε όλα και σε αποπαιρνει με το παραμικρό τότε το πρόβλημα είναι καθαρά δικό της. Αν την αγαπάς όπως λες και δε θες να χωρισεις ίσως να πηγαίνατε σε ένα σύμβουλο γάμου γιατί ενδεχομένως μπορεί να κάνεις κι εσύ λάθη που δεν έχεις αντιληφθεί. Όσο για αυτό που έγραψες ότι δε θέλεις το παιδί σου να μεγαλώσει με χωρισμενους γονείς είναι σωστό αν οι γονείς είναι καλά μεταξυ τους.... Εάν όμως συνεχιστούν οι τσακωμοί του δικού σας βεληνεκούς, τότε το περιβάλλον θα είναι πολύ άσχημο για το παιδί. Καλύτερα χωρισμένοι παρά μαζί και σκοτωμενοι. Και στο λέω εγώ που είμαι χωρισμένη με δύο παιδιά....

 

αυτη ειναι μια λυση που δεν θελω να την παρω,γιατι δεν την θελω!!δεν αξιζει σε κανενα παιδι να ειναι μονο με τον εναν γονιο.

σε λογικα πλαισια,δεν λεμε να δερνει ο πατερας την μανα και αλλα ακραια.

η ιδια μεγαλοσε με την γιαγια της γιατι οι γονεις της ειχαν και εχουν προβληματα υγειας ο ενας και ψυχολογικα θεματα ο αλλος.οποτε κατα καποιο τροπο ειναι παιδι χωρισμενον γονιον.

συνφονω οτι πρεπει να σκεφτουμαι το παιδι,αλλα ποιος μπορει να μου πει τι ειναι καλητερο?

ολα ειναι πρωσοπικες εμπιριες και δεν υπαρχει αντικιμενικη αποψη.το μονο που θελω ειναι να ειναι καλα και 2,αυτο της ειπα στον τελευταιο καβγα μας.

[mikri_mpoumpou]

Διαβασα την ιστορια σου απο την αρχη και μπραβο σου που λες τα πραγματα οπως πρεπει(τα κακα και των δυο)και δεν βγαζεις τον εαυτο σου αλανθαστο!

Να επικεντρωθω ομως λιγο στη γυναικα σου...μπορω να καταλαβω μια γυναικα μετα απο γεννα και ορμονες τρελες να σε κανουν χαλια αλλα ολα εχουν και τα ορια τους...το οτι δεν συζηταει ειναι το μεγαλυτερο προβλημα και το εχεις καταλαβει!Εφοσον το εχεις συζητησει με την ιδια..της εχεις δωσει χωρο,χρονο και δεν καταλαβαινει..δεν θελει να κανει κατι για τον εαυτο της αλλα κλαιγεται κιολας δεν μπορω να το καταλαβω συγχωρεστε με...

Εχω θα σου πω μπραβο για ΟΛΑ οσα της εχεις προσφερει απο βοηθεια..εμενα ο αντρας μου ουτε καν τα μισα..τιποτα δλδ..μπραβο σου που προσπαθεις να την καταλαβεις και να την βοηθησεις σε οποια θεματα εχει...κανε ενα τελευταιο που θα εκανα εγω στη θεση σου σε εναν ανθρωπο που τα εχει "χασει" λιγο λογο των καταστασεων...

Σε ενα μεγαλο χαρτι θα εγραφα τα καλα και τα κακα του εαυτου μου(αυτα που εγω βλεπω) και σε ενα αλλο τα δικα της...θα της εδινα να συμπληρωσει κι αυτη μετα τι ασχημο βλεπει σε μενα και τι καλο..και στη συνεχεια τι βλεπει και τι αναγνωριζει απο τα δικα της να συμπληρωσει..να τελειωσετε κι εχοντας μπροστα τα χαρτια να κατσετε να τα λυσετε ΟΜΟΡΦΑ κι ΩΡΑΙΑ χωρις εντασεις και με τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ μπροστα σας!

Δεν ξερω εαν αυτο ειναι σωστο απολυτα..εγω αυτο θα εκανα με εναν ανθρωπο που δεν μπορω να βγαλω ακρη(το εχω σκεφτει και για εμας γι αυτο το γραφω..την επομενη φορα θα το εφαρμοσω γιατι αλλιως ακρη δεν βγαινει!)Εχοντας τα προβληματα μπροστα και τα καλα στοιχεια του καθενος προσπαθησε να της δειξεις πως μονο με τα καλα μπορειτε να πατε μπροστα..με τα προβληματα μονο προς το χωρισμο πατε κατι που δεν θελεις!

Και κατι αλλο...εγω το εχω κανει ΠΟΛΛΕΣ φορες..γιατι μπορω και εκφραζομαι ετσι καλυτερα και στα καλα και στα κακα...αυτα που εγραψες σε εμας γραψτα και σε εκεινη!Σε ενα χαρτι...γραψε ολα αυτα τα οποια σε απασχολουν,σε ενοχλουν ολα αυτα τα οποια θαυμαζεις σε εκεινη και δωστης να καταλαβει πως θες να ειστε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και κανεις προσπαθειες γι αυτο!Ο γραπτος λογος ειναι πιο κατανοητος πολλες φορες...

Αυτα ειναι η γνωμη μου..μακαρι να σε βοηθησουν εστω και λιγο!

Εγω θα σου ξαναπω παλι μπραβο που δεν διαλυεις την οικογενεια σου κι ακομη προσπαθεις και κανεις την υπομονη σου..κανε ακομη λιγο προσπαθωντας για το καλυτερο και μην παραδιδεις οπλα....ευχομαι να μην φτασετε στο τελος κι η γυναικα σου να καταλαβει πραγματα και να αλλαξει κι αυτη!

Κανενας δεν ειναι τελειος οπως το ειπες...σημασια εχει να καταλαβαινουμε τα λαθη μας και να τα διορθωνουμε για να περναμε καλα ΟΛΟΙ μας!Ολο το συνολο..αν τραβαμε το σχοινι κι οι δυο πλευρες καπου θα σπασει!

 

 

Και κατι αλλο...δεν μπορω να μην το γραψω...

θεωρω πως εχεις προσπαθησει πολυ και καλα κανεις για το παιδι σου...αλλα αν αυτο συνεχιστει και δεν εχει αποτελεσμα ειναι χειροτερο να μεινεις γιατι το παιδι σου θα εχει ενα "τρελο" πατερα..ενα ρακος πατερα και το νοημα ειναι να εχει εναν ευτυχισμενο πατερα ή μητερα αντιστοιχα!

Τα ιδια ακριβως θα ελεγα και σε μια γυναικα αντιστοιχα με το ιδιο προβλημα!

Να κανουμε προσπαθεια για την ΕΥΤΥΧΙΑ της οικογενειας αλλα να ειναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ στο τελος...οχι δυο γονεις ψυχολογικα χαλια κι ενα παιδι με μπερδεμενα μηνυματα..

Και να ξερεις πως τα παιδια τα καταλαβαινουν ΟΛΑ!Γι αυτο καμια φορα ειναι καλυτερα οι γονεις να ειναι χωρια..

[mikri_mpoumpou]

αυτη ειναι μια λυση που δεν θελω να την παρω,γιατι δεν την θελω!!δεν αξιζει σε κανενα παιδι να ειναι μονο με τον εναν γονιο.

σε λογικα πλαισια,δεν λεμε να δερνει ο πατερας την μανα και αλλα ακραια.

η ιδια μεγαλοσε με την γιαγια της γιατι οι γονεις της ειχαν και εχουν προβληματα υγειας ο ενας και ψυχολογικα θεματα ο αλλος.οποτε κατα καποιο τροπο ειναι παιδι χωρισμενον γονιον.

συνφονω οτι πρεπει να σκεφτουμαι το παιδι,αλλα ποιος μπορει να μου πει τι ειναι καλητερο?

ολα ειναι πρωσοπικες εμπιριες και δεν υπαρχει αντικιμενικη αποψη.το μονο που θελω ειναι να ειναι καλα και 2,αυτο της ειπα στον τελευταιο καβγα μας.

 

Και σε ΚΑΝΕΝΑ παιδι δεν αξιζει ενα διαταραγμενο περιβαλλον....καλυτερα ευτυχισμενο με χωρισμενους γονεις οπου το προσφερουν ΑΓΑΠΗ,ΦΡΟΝΤΙΔΑ,ΣΤΙΓΜΕΣ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΕΣ και ΟΜΟΡΦΕΣ κι ας ειναι μοιρασμενες..παρα ενα σπιτι με φωνες και υστεριες και καμια συννενοηση..θα βγει κι αυτο μπερδεμενο απο την ολη ιστορια..και στο λεω εκ πειρας!Μεγαλωσα σε ενα περιβαλλον με φωνες και τσακωμους..και καθε βραδυ παρακαλουσα το Θεο να χωρισουν κι ημουν μικρη...μικρη αλλα δεν ξεχασα ποτε κι ολα τα εχω στο μυαλο μου χαραγμενα!Μονο ομορφα δεν ειναι αυτα για ενα παιδι...κι ακομη που ειμαι 22 και τους βλεπω ετσι ΠΟΝΑΩ!Δεν ειναι ευτυχισμενοι..κι ενα παιδι να βλεπει τους γονιους δυστυχισμενους οσο χρονων κι αν ειναι ΠΟΝΑΕΙ!!!

[niro]

Διαβασα την ιστορια σου απο την αρχη και μπραβο σου που λες τα πραγματα οπως πρεπει(τα κακα και των δυο)και δεν βγαζεις τον εαυτο σου αλανθαστο!

Να επικεντρωθω ομως λιγο στη γυναικα σου...μπορω να καταλαβω μια γυναικα μετα απο γεννα και ορμονες τρελες να σε κανουν χαλια αλλα ολα εχουν και τα ορια τους...το οτι δεν συζηταει ειναι το μεγαλυτερο προβλημα και το εχεις καταλαβει!Εφοσον το εχεις συζητησει με την ιδια..της εχεις δωσει χωρο,χρονο και δεν καταλαβαινει..δεν θελει να κανει κατι για τον εαυτο της αλλα κλαιγεται κιολας δεν μπορω να το καταλαβω συγχωρεστε με...

Εχω θα σου πω μπραβο για ΟΛΑ οσα της εχεις προσφερει απο βοηθεια..εμενα ο αντρας μου ουτε καν τα μισα..τιποτα δλδ..μπραβο σου που προσπαθεις να την καταλαβεις και να την βοηθησεις σε οποια θεματα εχει...κανε ενα τελευταιο που θα εκανα εγω στη θεση σου σε εναν ανθρωπο που τα εχει "χασει" λιγο λογο των καταστασεων...

Σε ενα μεγαλο χαρτι θα εγραφα τα καλα και τα κακα του εαυτου μου(αυτα που εγω βλεπω) και σε ενα αλλο τα δικα της...θα της εδινα να συμπληρωσει κι αυτη μετα τι ασχημο βλεπει σε μενα και τι καλο..και στη συνεχεια τι βλεπει και τι αναγνωριζει απο τα δικα της να συμπληρωσει..να τελειωσετε κι εχοντας μπροστα τα χαρτια να κατσετε να τα λυσετε ΟΜΟΡΦΑ κι ΩΡΑΙΑ χωρις εντασεις και με τα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ μπροστα σας!

Δεν ξερω εαν αυτο ειναι σωστο απολυτα..εγω αυτο θα εκανα με εναν ανθρωπο που δεν μπορω να βγαλω ακρη(το εχω σκεφτει και για εμας γι αυτο το γραφω..την επομενη φορα θα το εφαρμοσω γιατι αλλιως ακρη δεν βγαινει!)Εχοντας τα προβληματα μπροστα και τα καλα στοιχεια του καθενος προσπαθησε να της δειξεις πως μονο με τα καλα μπορειτε να πατε μπροστα..με τα προβληματα μονο προς το χωρισμο πατε κατι που δεν θελεις!

Και κατι αλλο...εγω το εχω κανει ΠΟΛΛΕΣ φορες..γιατι μπορω και εκφραζομαι ετσι καλυτερα και στα καλα και στα κακα...αυτα που εγραψες σε εμας γραψτα και σε εκεινη!Σε ενα χαρτι...γραψε ολα αυτα τα οποια σε απασχολουν,σε ενοχλουν ολα αυτα τα οποια θαυμαζεις σε εκεινη και δωστης να καταλαβει πως θες να ειστε ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και κανεις προσπαθειες γι αυτο!Ο γραπτος λογος ειναι πιο κατανοητος πολλες φορες...

Αυτα ειναι η γνωμη μου..μακαρι να σε βοηθησουν εστω και λιγο!

Εγω θα σου ξαναπω παλι μπραβο που δεν διαλυεις την οικογενεια σου κι ακομη προσπαθεις και κανεις την υπομονη σου..κανε ακομη λιγο προσπαθωντας για το καλυτερο και μην παραδιδεις οπλα....ευχομαι να μην φτασετε στο τελος κι η γυναικα σου να καταλαβει πραγματα και να αλλαξει κι αυτη!

Κανενας δεν ειναι τελειος οπως το ειπες...σημασια εχει να καταλαβαινουμε τα λαθη μας και να τα διορθωνουμε για να περναμε καλα ΟΛΟΙ μας!Ολο το συνολο..αν τραβαμε το σχοινι κι οι δυο πλευρες καπου θα σπασει!

 

 

Και κατι αλλο...δεν μπορω να μην το γραψω...

θεωρω πως εχεις προσπαθησει πολυ και καλα κανεις για το παιδι σου...αλλα αν αυτο συνεχιστει και δεν εχει αποτελεσμα ειναι χειροτερο να μεινεις γιατι το παιδι σου θα εχει ενα "τρελο" πατερα..ενα ρακος πατερα και το νοημα ειναι να εχει εναν ευτυχισμενο πατερα ή μητερα αντιστοιχα!

Τα ιδια ακριβως θα ελεγα και σε μια γυναικα αντιστοιχα με το ιδιο προβλημα!

Να κανουμε προσπαθεια για την ΕΥΤΥΧΙΑ της οικογενειας αλλα να ειναι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ στο τελος...οχι δυο γονεις ψυχολογικα χαλια κι ενα παιδι με μπερδεμενα μηνυματα..

Και να ξερεις πως τα παιδια τα καταλαβαινουν ΟΛΑ!Γι αυτο καμια φορα ειναι καλυτερα οι γονεις να ειναι χωρια..

να σε καλα,αλλα ισως και εγω να τα λεω ετσι για να δικαιολογισω τον εαυτο μου,δεν ξερω?

ισως να το κανω αυτο που λες,και ας βαλει ο θεος το χερι του να ειναι και η τελευταια προσπαθια.

οχι το πιστευω οτι τελιος δεν ειμαι,αλλα θελω να προσπαθισω να γινω.

τωρα το τι θα κανω θεωρο οτι δεν εχει σχεση με τι θα γινει.

αν δεν θελει ο αλλος να αλλαξει οτι και να κανεις εσυ,αγιος να εισαι δεν προκιτε να βγει κατι.μακαρι να μην ειναι ετσι και μακαρι να αλλαξει λιγο το πως σκεφταιτε.και γρηγορα μαλιστα.

σας ευχαριστω πολυ για τον χρονο και τις συμβουλες που μου δοσατε.ευχομαι τα καλητερα σε ολα τα παιδια και τους γονεις του κοσμου.

και κανενας να μην ερθει σε αυτην την θεση οχι γιατι ι δικια μου ειναι η χειροτερη αλλα γιατι δεν θελω να την βιωνει κανενα παιδι,οσο μικρο και αν ειναι.

να ειστε παντα καλα μονιασμενοι και ευτιχησμενη.

[Anastasia.V]

γεια σου και εσενα αναστασια,το μωρο ειναι 10 μην,και βασει με αυτα που λεει ο παιδ. δεν εχουμε θεμα με το βαρος,αλλα το θεμα ειναι οτι ειναι και οι 2 πεισματαρες.η μια με το να την ταιση και η αλλα με το να μην τρωει.το γαλα το δεινουμε με το θηλσαστρο και οποτε ειναι να κοιμηθει θηλαζει κιολας.

οταν παω να πω και εγω κατι παρομιο του τυπου ''αστο να πεινασει λιγο,η δοκιμασε μετα απο λιγο'' καταλιγουμε σε καβγα.

και ναι της εχω πει να βγενει να κανει πραγματα για αυτην.πρην απο 2 χρονια ειχαμε φτασει σε σημιο χωρισμου παλι.

δεν θελει η γυναικα να κανει κατι για αυτην,αλλα κλεγαιτε που ειναι και ετσι.ποσες μα ποσες φορες της εχω πει να παει μια βολτα με την κουμπαρα μας η με μια φιλη της να πει ρε γαμοτο μια κουβεντα.

η δεν θελει την μια η ειναι κουρασμενη η προτιμαει να βγει μαζι μου οποτε μπορουμε.

δεν λεω οτι δεν μου αρεσει αλλα θελω και εγω να βγω και με τους φιλους μου,ξερω και καταλαβενω ποσο μα ποσο σημαντικο ειναι να εχεις εστο για λιγο 1-2 ωρες μονο για εσενα.δεν ξερω ποια τι φταιει,μαλλον εστι ειναι και πλεον το εχω αποδεχτη.δεν θελω ποια να κανω τιποτα για αυτο το θεμα.

αν θελει η ιδια θα κανει κατι αλλιος ας μην κανει τιποτα,δεν θα μαλωνουμε και για αυτο.

και τελος οπως ειπα και προιγουμενος ειχα παει μονος μου σε ψυχιατρο-ψυχολογο και συμβουλο γαμου γιατι πλεον οπως μου ειπε και η γιατρος ειχα φταει σε ενα σημιο που η θα παθενα σοβαρο ψυχολογικο προβλημα η θα επερνα καποιες αποφασεις για εμενα.

δεν θελω να επεκταθω πολυ σε αυτο γιατι ειναι πραγματικα πολλα αυτα που ειπαμε και γινανε τοτε.εγω στιριζομαι στο οτι τοτε πηρα αυτην την προτοβουλεια και ειπα να παμε και μαζι και αυτο που βγηκε ηταν οτι εγω ελυσα καποια θεματα οσο αφορα τον εαυτο μου αλλα οταν πηγαμε μαζι δεν φανηκε να βγενει καποια λυση,οσον αφορα τα θεματα που ειχαμε μαζι.

μας ειχε πει τοτε οτι η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη και ενα μωρο θα την κανει ακομα ποιο πολυ.

παρολα αυτα καναμε ενα αγγελο και πιστευα οτι ισως να ειναι η λυση σε ολα,αλλα αυτο μονο τον πρωτο καιρο......

για να πας σε συμβουλο γαμου πρεπει να δεχτεις πρωτα οτι καπου φταις,αν θεωρεις τον εαυτο σου ''τελειο'' δεν εχεις λογο να πας.

δεν θελω να πω ασχημα λογια μα δεν εχω πολες ελπιδες οτι θα πανε καλα τα πραγματα,και αντε εμεις μπορει να ειμαστε γαιδουρια και δεν βγαζουμε ακρη,αυτο το αγγελουδι τι φταει?

 

Καταρχήν για το θέμα φαγητού...πολλοί γονείς κάνουμε λάθη με το πρώτο μας μωρό λόγο απειρίας και άγνοιας. Η τεχνική που ακολουθείτε ίσως φέρει αντίθετα αποτελέσματα απο τα επιθυμητά.

Ρίξε μια μάτια εδω.

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=34925

 

Καταλαβαίνω οτι ειναι δύσκολο αν η μαμά επιμένει τόσο πολυ αλλα και εσύ εχεις λόγο ειςαι ο μπαμπάς. Αν θέλεις την επόμενη φορά μπορείς να ακολουθήσεις μαζι στον παιδίατρο και να του θέσεις ερωτήσεις επι του θέματος ώστε η γυναίκα σου να πιασει το μήνυμα χωρίς διαπλικτισμους και φασαρίες.

 

Απο τα λεγόμενα σου μου δίνεις την εντύπωση οτι η γυναίκα σου έχει πεςει σε κατάθλιψη. Δεν είμαι ψυχολόγος γιατρός η ειδικός.

 

Όσο για το οτι δεν θέλει...

Εγώ έκανα το εξής επειδή ο άντρας μου ειναι σπίτογατος (ούτε καταθλιπτικός, ούτε έχει κάποιο πρόβλημα) απλά ειναι εσωστρεφής και του αρέσει η ησυχία και το διάβασμα δεν θέλει να βγαίνει μόνος η με φίλους παρόλο που του εχω πει οτι μπορεί άνετα να το κάνει αν θέλει. Δεν γκρίνιαξε η παραπονέθηκε ποτέ. Ομως καποιες φορές όταν έβλεπα οτι ζοριζόταν και ήταν κάπως έπαιρνα τον μικρο και πήγαινα καμία βόλτα και τον άφηνα μόνο του να ηρεμήσει 1-2 ώρες. Ξέρεις καμία φορά ακόμα και να πλύνεις τα πιατια να σφουγγαριςεις Σκουπίσεις η να κανεις ενα μπάνιο με την ησυχία σου χωρίς να ακούς την γκρίνια του μωρού ειναι μεγάλη υπόθεση. Αντίστοιχα και εγώ όταν έφτανα στα όρια μου του ζητούσα με ωραίο τροπο να κάνει το ίδιο. Σημερα έχουμε βρει τους ρυθμούς μας και μοιράζουμε τις δουλειές καθώς και τις βόλτες του μικρού.

 

Συμφωνώ με το οτι το να διαλύσεις μια οικογένεια ειναι εύκολο να την κρατήσεις ειναι πολυ δύσκολο.

 

 

Απο την άλλη αν το περιβάλλον που μεγαλώνει το παιδί δεν ειναι υγιές τότε μάλλον το καλύτερο ειναι ο χωρισμός.

[mama_3]

Κατ' αρχάς χαίρομαι που διαβάζω και την αντίπερα όχθη γιατί μέχρι τώρα τα θέματα που διαβάζω έχουν να κάνουν με μία μαμά που είναι κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό και ο "κακός" σύζυγος που είναι απών στη δουλειά και δεν κάνει τίποτε..

θα συμφωνήσω μαζί σου ότι δεν χρειάζεται κανένας λόγος να διαλύσεις το σπίτι σου και να χωρίσεις..

συμβουλές μου:

 

α) λες στην γυναίκα σου να πάει να βρει αυτή δουλειά και να κάτσεις σπίτι εσύ με το μωρό.. όταν γυρίζει όμως σπίτι μετά τη δουλειά θα κάνει και πιάτα, μαζέματα κλπ ότι κάνεις και εσύ τώρα δηλαδή

 

β) λες στην γυναίκα σου να βρει δουλειά και παίρνετε γυναίκα για να κραταει το μωρό. εναλλακτικά το πάτε βρεφονηπιακό

 

επειδή τέτοιες καταστάσεις δεν οδηγούν εύκολα σε ομόνοια αλλα σε συνεχείς τσακωμούς δεν υπάρχουν πολλά βήματα.. κάτι θα πρέπει να αλλάξει...

 

όσο και να κατηγορηθώ γι' αυτό που θα γράψω δεν δέχομαι ότι μία γυναίκα κάθεται στο σπίτι και περιμένει τον άντρα της να της κάνεις τις δουλειές..

 

3 αγόρια έχω μεγαλώσει και έκατσα και εγώ σπίτι όταν δεν δούλευα άρα ξέρω τι λέω...

 

η γυναίκα σου της την έχει βαρέσει η κλεισούρα, προτιμά να γκρινιάζει παρά να κάνει κάτι για τον ευατό της και πολλές φορές βολευόμαστε σε τέτοιες τελματώδεις καταστάσεις...

 

επειδή είναι όμως κρίμα ένα νέο ζευγάρι αντί να χαίρεται το γάμο του και το παιδί του να έχει φτάσει από τόσο νωρίς σε τέτοιο τέλμα, συμβουλευτείτε ακόμη και σύμβουλο γάμου για να το λύσετε..

μπορείς να ξεκινήσεις με ένα ραντεβού μαζί της, καλά διάβασες, ένα ραντεβού να βγείτε έξω και να ακούσει ο ένας τον άλλον.. να ακούσει όμως όχι να γκρινιάξει!!!

 

ως μαμά με μεγάλη εμπειρία θα σου πω να κάτσετε κάτω και να τα βρείτε με την σύζυγο, θέλετε δεν θέλετε γιατί το μωράκι δεν φταίει σε κάτι για τα δικά μας τα ψυχολογικά ;)

 

περιμένουμε νεότερα ευχάριστα!!!!

[Salomia]

Κατ' αρχάς χαίρομαι που διαβάζω και την αντίπερα όχθη γιατί μέχρι τώρα τα θέματα που διαβάζω έχουν να κάνουν με μία μαμά που είναι κλεισμένη στο σπίτι με ένα μωρό και ο "κακός" σύζυγος που είναι απών στη δουλειά και δεν κάνει τίποτε..

θα συμφωνήσω μαζί σου ότι δεν χρειάζεται κανένας λόγος να διαλύσεις το σπίτι σου και να χωρίσεις..

συμβουλές μου:

 

α) λες στην γυναίκα σου να πάει να βρει αυτή δουλειά και να κάτσεις σπίτι εσύ με το μωρό.. όταν γυρίζει όμως σπίτι μετά τη δουλειά θα κάνει και πιάτα, μαζέματα κλπ ότι κάνεις και εσύ τώρα δηλαδή

 

β) λες στην γυναίκα σου να βρει δουλειά και παίρνετε γυναίκα για να κραταει το μωρό. εναλλακτικά το πάτε βρεφονηπιακό

 

επειδή τέτοιες καταστάσεις δεν οδηγούν εύκολα σε ομόνοια αλλα σε συνεχείς τσακωμούς δεν υπάρχουν πολλά βήματα.. κάτι θα πρέπει να αλλάξει...

 

όσο και να κατηγορηθώ γι' αυτό που θα γράψω δεν δέχομαι ότι μία γυναίκα κάθεται στο σπίτι και περιμένει τον άντρα της να της κάνεις τις δουλειές..

 

3 αγόρια έχω μεγαλώσει και έκατσα και εγώ σπίτι όταν δεν δούλευα άρα ξέρω τι λέω...

 

η γυναίκα σου της την έχει βαρέσει η κλεισούρα, προτιμά να γκρινιάζει παρά να κάνει κάτι για τον ευατό της και πολλές φορές βολευόμαστε σε τέτοιες τελματώδεις καταστάσεις...

 

επειδή είναι όμως κρίμα ένα νέο ζευγάρι αντί να χαίρεται το γάμο του και το παιδί του να έχει φτάσει από τόσο νωρίς σε τέτοιο τέλμα, συμβουλευτείτε ακόμη και σύμβουλο γάμου για να το λύσετε..

μπορείς να ξεκινήσεις με ένα ραντεβού μαζί της, καλά διάβασες, ένα ραντεβού να βγείτε έξω και να ακούσει ο ένας τον άλλον.. να ακούσει όμως όχι να γκρινιάξει!!!

 

ως μαμά με μεγάλη εμπειρία θα σου πω να κάτσετε κάτω και να τα βρείτε με την σύζυγο, θέλετε δεν θέλετε γιατί το μωράκι δεν φταίει σε κάτι για τα δικά μας τα ψυχολογικά ;)

 

περιμένουμε νεότερα ευχάριστα!!!!

Συμφωνώ με τη δεύτερη λύση που προτείνεις αρκεί βέβαια η δουλειά που θα βρει (αν βρει...) να μην της έρχεται μία η άλλη με τη γυναίκα που θα πληρώνει Επίσης , αν ο άντρας μπορεί και θέλει να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού , δεν το θεωρώ κακό! (δεν είπαμε η γυναίκα να κάθεται να βάφει νύχια και να περιμένει από τον άλλον να της κάνει τα πάντα)! Αλλά σκέψου τι μήνυμα περνάμε και στα παιδιά μας ...οτι δηλαδή ο άντρας είναι για να φέρνει τα χρήματα σπίτι και να κάθεται ενώ η γυναίκα πρέπει να κάνει όλα τα υπόλοιπα...

[Niki81]

ειναι 10 και το ταιζουμε απο 6 μην αν θυμαμε καλα,οχι μια χαρα ειναι προς θεου,απλος τον τελευταιο καιρο δεν περνει τοσο βαρος οσο επερνε,αλλα αυτο δεν ειναι λογος ανυσιχιας,με βασει παντα αυτα που λεει ο γιατρος.

η γυναικα μου τρελενεται και κλαιει οταν το μωρο δεν τρωει οσο θελει,δηλαδη ολο!

 

 

Είναι πολύ ψυχοφθορο για μια μαμα να μη τρωει το μωρακι της.Το περασα το ξερω.Κι εμενα ηταν ακομα χειροτερα μια και εχανε συνεχως βαρος.Και είναι ψυχοφθορο γιατι η μαμα το λαμβανει ως προσωπικη της αποτυχια.Υπηρχαν μηνες που κοιμομουν και ξυπναγα και ολη μερα το μονο που σκεφτομουν είναι τι να του φτιαξω για να φαει...και μαγειρευα και εχυνα τα φαγητα.Κι εγω σκεψου δεν ημουν καν πρωτομανουλα...ειχα ηδη κι άλλο μωρο.Η δικια σου είναι πρωτομανουλα...είναι πιο ψαρωμενη.

 

 

εγω πιστευω αυτο που ελεγε και η μανα μου οταν ερχοταν σπιτι μας,γιατι πλεον μετα απο τον τελευταιο καβγα μας ξεσπασα και εγω στην μανα μου,χωρις να φταιει.ελεγε οτι γενικα πρεπει να χαλαροσουμε και οι 2,και περισοτερο η γυναικα μου.δεν χαιρομαστε το παιδι μας ετσι.

και ειναι αλειθεια

 

Στην παρουσα φαση η μαμα σου καλο θα είναι να μη σχολιαζει,συμβουλευει,επεμβαινει γιατι είναι ο πλεον ακαταλληλος ανθρωπος για να βοηθησει τη γυναικα σου.Επισης από προσωπικη πειρα θα σου πω μετρα τι λες και τι σχολιαζεις στη μανα σου.Γιατι εσυ τα οποια προβλήματα με τη γυναικα σου θα τα ξεπεράσεις..η μανα σου όμως απαξ και φτασει να την αντιπαθησει για το πως φερεται δε θα το ξεπερασει ποτε .

 

 

 

και εγω ειμαι ανχοτικος αλλα η γυναικα μου το εχει νομιζω τερματισει.ενα απλο παραδιγμα θα πω,για να μην αρχισω και θυμαμε γιατι δεν μου αρεσει καθολου.

μια μερα χωρις να ξερω πος εγινε μου επεσε το μωρο απο τον καναπε ενω ειμουνα διπλα της,αισθανθικα τοσο ασχημα που ευχομαι να μην το νιωση κανεις αυτο,ενω περημενα να με παριγοριση να με καθισηχαση να με ηρεμησει,γιατι εγω ειμουνα σκατα,αυτη εκλεγαι και φωναζε λες και το μωρο ειχε παθει και εγω δεν ξερω τι.

δεν μου εδωσε την πολιτελεια να ειμαι μια φορα και εγω ανχομαινος και αυτη να πρεπει με παριγοριση,να πει ρε γαμοτο μια καλη κουβεντα.

επρεπε εγω να παριγορισω τον εαυτο μου,εγω να στιριξο εμενα.

απο την μια ελεγα τη παπαρας πατερας ειμαι που αφησα το παιδι μου να πεσει και απο την αλλη για μην σαλταρω επρεπε να πω ''ελα δεν πιραζει,δεν επαθε τιποτα το παιδι''.2 ρολους και τους 2 εγω......

 

 

Δε νομιζω να υπαρχει οικογενεια που να μη τους εχει πεσει το μωρο ειτε από κρεβατι,ειτε από καναπε,ειτε από αλλαξιερα.Η πρωτη φορα για μια μαμα είναι τραγικη...ακομα θυμαμαι κι εγω πως εκανα σαν υστερικη στην πρωτη πτωση του μωρου...μονο το ασθενοφορο δε φωναξα.

 

 

Καταρχας θα πρεπει να κατανοησεις ότι ολοι οι ανθρωποι εχουμε ελαττωματα...ολοι.Οταν παντρευόμαστε έναν ανθρωπο τον παντρευόμαστε μαζι με τα ελαττωματα του τα οποια συνηθως γνωρίζουμε.ναι σαφως κανουμε μια προσπαθεια να τον βοηθήσουμε να ξεπερασει τα ελαττωματα του...με αγαπη παντα...αλλα απαξ και καποια πραγματ αδεν αλλαζουν πρεπει να μαθουμε να παμε και παρακατω...να μαθουμε δλδ να συμφιλιωθούμε με τα ελαττωματα αυτά.Ολο αυτό σα διαδικασια είναι πιο αποτελεσματικο να γινεται με ευγενια,ειλικρινια,χωρις φοβο.Ειναι πιο αποτελεσματικο λοιπον ηρεμα και ευγενικα να ξεκαθαρίσεις στον αλλον ότι...ξερεις σ'αγαπαω παρα πολύ...και θελω να ειμαστε μαζι για παντα...όμως το να μου μιλας υποτιμητικα είναι κατι που με στεναχωρει πολύ.Θα σε παρακαλεσω πολύ ειτε εχεις δικιο καποιες φορες ειτε αδικο να προσεχεις τον τροπο που μιλας.Μπορεις?

 

Τη στιγμη λοιπον που η καλη σου η γυναικουλα εχει φορτωσει και λεει μη μιλησεις...μη το κανεις εννοω ενώ εισαι θυμωμενος.Οταν τελειωσει και περασει λιγη ωρα ευγενικα θετεις καποια πραγματα.Πιστεψε με περασα από πολλες φασεις...περασαμε με τον αντρα μου.Και φωναξα...και εκλαψα και απειλησα και εχασα την ψυχραινια μου και πολλα.Οταν αλλαξα μεθοδο τοτε ειδα περισσοτερα αποτελέσματα.Ειναι βασικο να της ξεκαθαρίσεις ότι δεν ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ να σου μιλαει χωρις σεβασμο,να σε μηδενιζει.Ειναι μεγαλο κοριτσι...εισαι ο αντρας της ,εισαι ο πατερας του παιδιου της,την αγαπας...εισαι εκει γι ανα τη στηρίξεις,ακομα και για να σε κατηγορησει η να ξεσπασει πανω σου αλλα δεν της επιτρεπεις να σε μειωνει.

 

Παραπανω καποια κοπελα σου προτινε να γραψεις κατι.Κι εγω καποια στιγμη που ειχα φτασει σε αδιεξοδο ειχα γραψει ένα γραμμα στον αντρα μου και του το ειχα στειλει με μαιλ.Ολα οσα ειχα να του πω αλλα δε μπορουσα γιατι ολες οι συζητήσεις μας καταληγαν σε καβγαδες.Αναμεσα στα αλλα του ειχα πει ότι αν ηθελε να φυγω από το Σπιτι θα ηταν καλυτερα να μου το ζητησει και θα φυγω επιτοπου.Να μου κρατει μουτρα,να με κοιταει με μισο ματι,να με κανει να αισθάνομαι παρεισακτη δεν εχει νοημα.

 

Επισης πολλες φορες του ελεγα θελω να σου πω κατι αλλα δε θελω να με διακοψεις...αφησε με να τα πω όπως θελω και μετα θα ακουσω την αποψη σου.Ετσι ελεγα καποια πραγματα με ηρεμια χωρις να ανεβαινουν οι τονοι...τουλάχιστον για λιγο.Και ναι καλο είναι παντα να ξεκιναμε από τα δικα μας λαθη και μετα να λεμε για τον αλλον.

 

Τελος, μπορει να κανω και λαθος αλλα μου δινεις την εντυπωση ότι θελεις λιγο νταντεμα από τη γυναικα σου,να σε φροντισει,να σε παρηγορησει...Μαντεψε?δε θα το κανει...εχει ηδη άλλο μωρο να φροντισει,Ειναι η δικη σου σειρα εδώ να τη νταντεψεις,φροντισεις,καλοπιασεις.Χαμογελασε της ακομα κι αν αυτή είναι με μουτρα,πειραξε τη με γλυκο τροπο ακομα κι αν εχει νευρα.δειχτης ότι αν τα αντιμετωπισετε όλα και με λιγη πλακα θα εισαστε καλυτερα.Το Σαββατο το βραδυ αντι να περιμενεις να κοιμηθεί και να χαζεψεις στον υπολογιστη...βρες μι αωραια ταινια να δειτε...βαλτης και κατι να πιει και περαστε μια ωρα μαζι ακομα κι αν αποκοιμηθεί στον καναπε από την κουραση.

 

Με καλη διαθεση και με εξυπνους χειρισμου όλα λυνονται.Δε κραταμε μεσα μας απωθημένα...λεμε τα παραπονα μας..ομως την καταλληλη στιγμη...χωρις φωνες,υστεριες και νευρα.Και αν καποια στιγμη αρχισει να λεει παραλογα και να σε κατηγορει γι απαραλογα...αστη να τα πει να ξεσπασει κι εσυ μη συμμετεχεις στην κουβεντα.Μη μπαινεις σε αντιπαραθεση.

[Niki81]

Και εννοείται παρτε το μωρο και βγειτε εξω..πηγαινετ να περπατήσετε,να φατε παγωτο,ενα θερινο σινεμά...βγειτε εξω...θα κανει καλο και σε εσας και στο παιδακι.

 

Τα περι δουλειας δε με βρισκουν συμφωνη.Τι δουλεια να βρει και που να τη βρει?Χιλιες φορες να γραφτει ένα γυμναστηριο παρα να αρχισει να αισθάνεται ότι πρεπει να ψαξει και για δουλεια.

[mama_3]

Συμφωνώ με τη δεύτερη λύση που προτείνεις αρκεί βέβαια η δουλειά που θα βρει (αν βρει...) να μην της έρχεται μία η άλλη με τη γυναίκα που θα πληρώνει Επίσης , αν ο άντρας μπορεί και θέλει να βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού , δεν το θεωρώ κακό! (δεν είπαμε η γυναίκα να κάθεται να βάφει νύχια και να περιμένει από τον άλλον να της κάνει τα πάντα)! Αλλά σκέψου τι μήνυμα περνάμε και στα παιδιά μας ...οτι δηλαδή ο άντρας είναι για να φέρνει τα χρήματα σπίτι και να κάθεται ενώ η γυναίκα πρέπει να κάνει όλα τα υπόλοιπα...

 

Νομίζω ότι ακόμη και αυτό να συμβεί είναι προτιμότερο από την υπάρχουσα κατάσταση.. δηλ. καλύτερα να βρει μία δουλειά και όσα παίρνει να τα δίνει σε γυναίκα αρκεί να φεύγει από το σπίτι να ασχολείται και με άλλα πράγματα (ανεβαίνει πολύ η ψυχολογία μιας γυναίκας έτσι) παρά να ζει όπως ζει με ένα "δύσκολο" μωρό....

 

εννοείται ότι ο άντρας άμα θέλει να βοηθάει δεν το απαγορεύει κανείς...

 

τα παιδιά δεν παίρνουν μηνύματα μην ανησυχείς.. ειδικά στις μέρες μας υπάρχουν πολλές γυναίκες που δουλεύουν και οι άντρες είναι σπίτι ένεκα ανεργίας.. οπότε εάν τα παιδιά ζουν σε ένα ευχάριστο περιβάλλον παίρνουν και ευχάριστα ερεθίσματα.. τώρα το μωρό είναι μικρό, αν και πιστεύω πως από την ημέρα που θα γεννηθούν καταλαβαίνουν τις εντάσεις, σκέψου όμως να μην τα λύνουν τα προβλήματά τους και να τα σέρνουν μαζί .... το θέμα είναι να το πιάσουν τώρα που είναι νωρίς όσο περνάει ο καιρός και δεν τα βρίσκουν τόσο χειρότερο και για τους ίδιους και για το παιδί...

 

και εγώ βάζω πάνω από όλα το παιδί.. ενήλικες είμαστε από την στιγμή που αποφασίσαμε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά τότε κατ' εμέ χάνουμε την πολυτέλεια του "εαυτούλη" μας.... να κάτσουν κάτω να τα βρουν.. και οι δύο.. εγώ βρε κορίτσια έχω μία φίλη που όλο γκρινιάζει και δεν κάνει τίποτε για να αλλάξει πράγματα.. εεεε sorry κιόλας μόνοι μας κάνουμε τις καταστάσεις... υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα που παλεύουν κάθε μέρα και τους χαίρομαι γιατί βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο...

γνώμη μου....

[mama_3]

Και εννοείται παρτε το μωρο και βγειτε εξω..πηγαινετ να περπατήσετε,να φατε παγωτο,ενα θερινο σινεμά...βγειτε εξω...θα κανει καλο και σε εσας και στο παιδακι.

 

Τα περι δουλειας δε με βρισκουν συμφωνη.Τι δουλεια να βρει και που να τη βρει?Χιλιες φορες να γραφτει ένα γυμναστηριο παρα να αρχισει να αισθάνεται ότι πρεπει να ψαξει και για δουλεια.

 

Niki το γυμναστήριο μία που θα γραφτεί και δέκα που δεν θα πάει.. μία γιατί θα είναι κουρασμένη, μία θα έχει κακό καιρό, μία γιατί θα είναι άρρωστη, μία γιατί το μωρό θα είναι άρρωστο... άσε .. χίλιες φορές να ψάξει να βρει κάτι έστω και part time κατ' εμέ... δεν ξερουμε εάν η κοπελα δούλευε πριν μείνει έγκυος...

[Estranged]

Θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέμβαση και να θέσουμε το ζήτημα της επιλόχειας κατάθλιψης.Ας μας ενημερώσει μια γυναίκα που το έζησε, αν μπορεί.

Η γυναίκα σου νιώθει οτι δεν ειναι καλή μητέρα , το παίρνει προσωπικά που δεν μπορει να ταίσει το μωρό όπως θα περίμενε. Κι έτσι ζητά κι επιβεβαίωση στο κρέβατι , που πάλι νιώθει οτι δεν είναι αρκετά γυναίκα.

Όταν σε κατηγορεί για ανεπάρκεια σε οτιδήποτε, νομίζω οτι ειναι γιατί νιώθει ανεπαρκής η ίδια.

 

ολα αυτά ειναι δείγματα κατάθλιψης. Μαζί με το οτι δεν κάνει τίποτα για την ίδια.

Όταν βλέπει οτι εσυ συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά( τα κάνεις όλα και διεκδικεις και τον προσωπικο σου χρονο) , ενώ εκεινη ΝΟΜΙΖΕΙ οτι δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει, εκεί αφηνιάζει. Νιώθει όμηρος του παιδιού και του σπιτιού.

 

Για εμένα , προσπάθησε να της πεις οτι θα κρατησεις το μωρο καποιες ωρες( μπορεις; ) την εβδομαδα ωστε να βρει χρονο για τον εαυτο της . Μην της πεις οτι το χρειαζεται. Πες της οτι θελεις να νιωσει καλα και οδηγησε την να σκεφτει τι θα ηθελε να κανει. Θα μπορουσε να βρει ένα χόμπι- συγχρονως αν βρει κατι ομαδικο, θα αναπτυξει και κυκλο- σε αυτο μιλαω εκ πειρας - και θα ξεδωσει θέλει δεν θέλει!

αν δεν βρει τιποτα που να την ενδιαφέρει , εκεί θα καταλαβεις κι εσυ οτι η γυναίκα σου εχει μπλοκαρει τελειως. Και ισως οταν αντιληφθει οτι δεν την νοιαζει τίποτα, θα καταλαβει και μονη της πως εχει πρόβλημα.

 

 

Συμφωνω με ολες τις προσεγγίσεις των κοριτσιών παραπάνω. Βγείτε λίγο εξω. Ειναι μια πολυ δυσκολη περιοδος. Κανε της ενα μικρο δωράκι (μια σοκολατα!) , απλα να την εκπλήξεις. Να νιωσει πως νοιαζεσαι και την νιωθεις το ιδιο.Κοίμησε εσυ το παιδι να χαλαρωσει λίγο..

 

Εύχομαι να πάνε όλα καλα!

[Niki81]

Niki το γυμναστήριο μία που θα γραφτεί και δέκα που δεν θα πάει.. μία γιατί θα είναι κουρασμένη, μία θα έχει κακό καιρό, μία γιατί θα είναι άρρωστη, μία γιατί το μωρό θα είναι άρρωστο... άσε .. χίλιες φορές να ψάξει να βρει κάτι έστω και part time κατ' εμέ... δεν ξερουμε εάν η κοπελα δούλευε πριν μείνει έγκυος...

 

Απλα δε το θεωρω σωστο να της προτινει ο αντρας της να παει για δουλεια και να αφησει το μωρο με ξενη γυναικα.Αν η ιδια το επιθυμει κανενα πρόβλημα.Αλλα αν όχι...και αν μιλαμε για μια γυναικα η οποια αρνειται να δεχετι την οποια ευθυνη στην τροπη του γαμου της...το να της προτινει κιολας να παει για δουλεια φοβάμαι θα το παρει στραβα.Οτι είναι προτιμότερα να μεγαλωνει η ξενη γυναικα το παιδι γιατι αυτή δε τα καταφερνει...αρα ας παει για δουλεια.

[Salomia]

Θα ήθελα να κάνω μια μικρή παρέμβαση και να θέσουμε το ζήτημα της επιλόχειας κατάθλιψης.Ας μας ενημερώσει μια γυναίκα που το έζησε, αν μπορεί.

Η γυναίκα σου νιώθει οτι δεν ειναι καλή μητέρα , το παίρνει προσωπικά που δεν μπορει να ταίσει το μωρό όπως θα περίμενε. Κι έτσι ζητά κι επιβεβαίωση στο κρέβατι , που πάλι νιώθει οτι δεν είναι αρκετά γυναίκα.

Όταν σε κατηγορεί για ανεπάρκεια σε οτιδήποτε, νομίζω οτι ειναι γιατί νιώθει ανεπαρκής η ίδια.

 

ολα αυτά ειναι δείγματα κατάθλιψης. Μαζί με το οτι δεν κάνει τίποτα για την ίδια.

Όταν βλέπει οτι εσυ συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά( τα κάνεις όλα και διεκδικεις και τον προσωπικο σου χρονο) , ενώ εκεινη ΝΟΜΙΖΕΙ οτι δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει, εκεί αφηνιάζει. Νιώθει όμηρος του παιδιού και του σπιτιού.

 

Για εμένα , προσπάθησε να της πεις οτι θα κρατησεις το μωρο καποιες ωρες( μπορεις; ) την εβδομαδα ωστε να βρει χρονο για τον εαυτο της . Μην της πεις οτι το χρειαζεται. Πες της οτι θελεις να νιωσει καλα και οδηγησε την να σκεφτει τι θα ηθελε να κανει. Θα μπορουσε να βρει ένα χόμπι- συγχρονως αν βρει κατι ομαδικο, θα αναπτυξει και κυκλο- σε αυτο μιλαω εκ πειρας - και θα ξεδωσει θέλει δεν θέλει!

αν δεν βρει τιποτα που να την ενδιαφέρει , εκεί θα καταλαβεις κι εσυ οτι η γυναίκα σου εχει μπλοκαρει τελειως. Και ισως οταν αντιληφθει οτι δεν την νοιαζει τίποτα, θα καταλαβει και μονη της πως εχει πρόβλημα.

 

 

Συμφωνω με ολες τις προσεγγίσεις των κοριτσιών παραπάνω. Βγείτε λίγο εξω. Ειναι μια πολυ δυσκολη περιοδος. Κανε της ενα μικρο δωράκι (μια σοκολατα!) , απλα να την εκπλήξεις. Να νιωσει πως νοιαζεσαι και την νιωθεις το ιδιο.Κοίμησε εσυ το παιδι να χαλαρωσει λίγο..

 

Εύχομαι να πάνε όλα καλα!

 

συμφωνώ με όλα όσα λες! Κι εγώ πιστεύω ότι όλα αυτά είναι δείγματα κατάθλιψης... Όχι επιλόχειας , γιατί αυτή εμφανίζεται τις πρώτες μέρες μετά τη γέννα και διαρκεί περίπου 40 μέρες με φθίνουσα πορεία ώσπου σταματάει. Βέβαια αν έχει κάποιος προδιάθεση , τότε δε σταματάει ποτέ!

[Salomia]

Απλα δε το θεωρω σωστο να της προτινει ο αντρας της να παει για δουλεια και να αφησει το μωρο με ξενη γυναικα.Αν η ιδια το επιθυμει κανενα πρόβλημα.Αλλα αν όχι...και αν μιλαμε για μια γυναικα η οποια αρνειται να δεχετι την οποια ευθυνη στην τροπη του γαμου της...το να της προτινει κιολας να παει για δουλεια φοβάμαι θα το παρει στραβα.Οτι είναι προτιμότερα να μεγαλωνει η ξενη γυναικα το παιδι γιατι αυτή δε τα καταφερνει...αρα ας παει για δουλεια.

 

συμφωνώ , αλλά με την ίδια λογική μπορεί να πιστέψει ότι και το γυμναστήριο της το προτείνει επειδή θεωρεί ότι το σώμα της δεν είναι καλό ή ότι έχει παραπανίσια κιλά ή... ή... ή... χίλιες δυο δικαιολογίες... Το πρόβλημα εδώ είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ανασφαλή και αρνητικό προς όλες τις πλευρές άνθρωπο. Για μένα , μόνο κάποιος ειδικός θα μπορούσε να χειριστεί την περίπτωσή της, είτε ψυχολόγος είτε σύμβουλος γάμου ή και συνδυασμός των δύο αρκεί βέβαια να το θέλουν και οι δυο πλευρές...Δύσκολα πράγματα...