Κρίση πανικού στο 12χρονο....

[valiagz 0]

Πρίν δύο μέρες το βράδυ ο γυιός μου έπαθε κρίση πανικού...και το επιβαιβέωσα σήμερα με την παιδιίατρο που μίλησα...βέβαια πήρα τηλ στο Παίδων για ραντεβού και μου είπαν ότι πρέπει να κάνω πρώτα εξετάσεις να διαπιστωθεί ότι δεν έχει θυροειδή και triplex.....θα τα κάνω όλα αυτά αλλά εξακολουθώ να πιστεύω οτι ηταν κριση πανικού και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω....και χθές το απόγευμα πάλι τα ίδια.....στο παίδων που πήρα τηλ μου είπαν οτι να τελειώσει και το σχολείο μήπως δημιουργεί άνχος....παρόλα αυτά δεν θέλω να το αφήσω έτσι....φαντάζομαι όμως οτι το κόστος για συνεδρίες είναι υψηλό...ξέρει κανείς κάποιο κέντρο οικονομικό? ευχαριστώ

[Syrakou 1]

Καλησπερα, εχεις συζητησει καθολου με τον μικρο; Τι τον απασχολει, μηπως εγινε κατι στο σχολειο; Μηπως δινει εξετασεις;

[valiagz 0]

Καλησπερα, εχεις συζητησει καθολου με τον μικρο; Τι τον απασχολει, μηπως εγινε κατι στο σχολειο; Μηπως δινει εξετασεις;

ναι...χθές συζήτησα μαζί του και τον ρώτησα αν έγινε κάτι....μου είπε όχι κατηγορηματικά...

μετά τον ρώτησα αν ανγχώθηκε για τις εξετάσεις στο μουσικό που θα δώσει..και πάλι η απάντηση 'ηταν αρνητική.....αφού μου έδινε το τηλέφωνο να πάρω κάποιον ειδικό...έτσι κατάλαβα οτι τα πράγματα είναι πιο σοβαρά....

σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον

[Dragonfly 6]

Η κρίση πανικού από κάτι θα προέκυψε. Αν δεν είναι κάτι οργανικό, σίγουρα κάτι τον απασχολεί-τον αγχώνει έστω και υποσυνείδητα ή δεν στο λέει. Δεν πάει κάπου το μυαλό σου;

[Unpluged 17]

H γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται μία πιο ... διακριτική προσέγγιση. Αν ένα παιδί δεν το έχει στη φύση του να κάνει εξομολογήσεις, δεν θα απαντήσει σε τέτοια ερώτηση. Μην ξεχνάς ότι το παιδί είναι και στην εφηβεία.

Μπορείς να πας εσύ σε κάποιον ειδικό να μάθεις για τα άγχη των εφήβων, υπάρχουν και δωρεάν σεμινάρια, υπάρχουν βιβλία σχετικά, δεν είναι ανάγκη να κάνεις εβδομαδιαίες συναντήσεις. Αν εκπαιδευτείς εσύ, μπορείς να τον προσεγγίσεις με πιο κατάλληλο τρόπο, πιο κατάλληλη στιγμή, όταν θα είναι χαλαρός, έμμεσα.

Τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή στο άγχος, γιατί σπάνια μιλάνε.

Μην σε προβληματίζει. Ίσως να είναι μία καλή ευκαιρία να δουλέψεις μαζί με το παιδί.

 

Πάντως μην το αντιμετωπίσεις σαν ίωση (δηλαδή πάω το παιδί μου σε ψυχολόγο να το κάνει καλά). Μπορεί να πρέπει βέβαια να μάθει να διαχειρίζεται το φυσιολογικό άγχος του, αλλά μπορεί απλά να πρέπει να σταματάτε να τον αγχώνετε ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνετε.

[valiagz 0]

Η κρίση πανικού από κάτι θα προέκυψε. Αν δεν είναι κάτι οργανικό, σίγουρα κάτι τον απασχολεί-τον αγχώνει έστω και υποσυνείδητα ή δεν στο λέει. Δεν πάει κάπου το μυαλό σου;

τι να πω...αρχίζω και σκέφτομαι μήπως φταίμε κάπου εμείς...

φέτος δεν ασχολούμαστε με τα μαθήματα τον έχουμε αφήσει μόνο του για να μην αισθανθεί οτι πιέζεται...αρα δεν είναι αυτό...φοβίες είχε πάντα με τον ύπνο το βράδυ..θέλει να είμαι στο δωμάτιο τους για να κοιμηθεί.αλλά είχα διαβάσει οτι τα παερισσότερα παιδιά το έχουν και μεγαλώνοντας φεύγει.

αν του έλεγα να μιλήσει με κάποιον ειδικό στη γραμμή για το παιδί?

θέλω να το λύσω τώρα που παρουσιάστηκε παρά να το αφήσω να γιγαντωθεί σωστά?

[Dragonfly 6]

τι να πω...αρχίζω και σκέφτομαι μήπως φταίμε κάπου εμείς...

φέτος δεν ασχολούμαστε με τα μαθήματα τον έχουμε αφήσει μόνο του για να μην αισθανθεί οτι πιέζεται...αρα δεν είναι αυτό...φοβίες είχε πάντα με τον ύπνο το βράδυ..θέλει να είμαι στο δωμάτιο τους για να κοιμηθεί.αλλά είχα διαβάσει οτι τα παερισσότερα παιδιά το έχουν και μεγαλώνοντας φεύγει.

αν του έλεγα να μιλήσει με κάποιον ειδικό στη γραμμή για το παιδί?

θέλω να το λύσω τώρα που παρουσιάστηκε παρά να το αφήσω να γιγαντωθεί σωστά?

 

Σωστά, αλλά θα πρότεινα και εγώ να μιλήσεις εσύ πρώτα με κάποιον ειδικό ή να ενημερωθείς για το θέμα. Τον ίδιο να τον καθησυχάσεις (να σε βλέπει και εσένα ότι δεν έχεις πανικοβληθεί), γιατί τώρα θα έχει και το φόβο ότι μπορεί να το ξαναπάθει.

Αφού ενημερωθείς ή μιλήσεις με κάποιον ειδικό (εσύ) να τον προσεγγίσεις με έμμεσο τρόπο ώστε να καταλάβεις τι τον απασχολεί ενδόμυχα ή να ακολουθήσεις ό,τι σου πει ο ειδικός.

Πράγματι στην ερώτηση "τι συμβαίνει;" ή "τι σε απασχολεί" σπάνια απαντάμε όλοι εντελώς ειλικρινά...

[valiagz 0]

H γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται μία πιο ... διακριτική προσέγγιση. Αν ένα παιδί δεν το έχει στη φύση του να κάνει εξομολογήσεις, δεν θα απαντήσει σε τέτοια ερώτηση. Μην ξεχνάς ότι το παιδί είναι και στην εφηβεία.

Μπορείς να πας εσύ σε κάποιον ειδικό να μάθεις για τα άγχη των εφήβων, υπάρχουν και δωρεάν σεμινάρια, υπάρχουν βιβλία σχετικά, δεν είναι ανάγκη να κάνεις εβδομαδιαίες συναντήσεις. Αν εκπαιδευτείς εσύ, μπορείς να τον προσεγγίσεις με πιο κατάλληλο τρόπο, πιο κατάλληλη στιγμή, όταν θα είναι χαλαρός, έμμεσα.

Τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή στο άγχος, γιατί σπάνια μιλάνε.

Μην σε προβληματίζει. Ίσως να είναι μία καλή ευκαιρία να δουλέψεις μαζί με το παιδί.

 

Πάντως μην το αντιμετωπίσεις σαν ίωση (δηλαδή πάω το παιδί μου σε ψυχολόγο να το κάνει καλά). Μπορεί να πρέπει βέβαια να μάθει να διαχειρίζεται το φυσιολογικό άγχος του, αλλά μπορεί απλά να πρέπει να σταματάτε να τον αγχώνετε ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνετε.

μάλλον έχεις δίκιο....είμαι και εγω απο τη φύση μου πολύ αγχώδης και μάλλον εγώ μπορεί να θέλω βοήθεια...και ναι είναι κλειστός σαν χαρακτήρας....ίσως θέλει διαφορετική προσέγγιση την οποία προσπαθώ να τη βρω....δεν είναι εύκολο

[Syrakou 1]

Συμφωνω, καλυτερα να πας πρωτα να κανεις τις εξετασεις που προβλεπονται( ας μην παει μια μερα σχολειο να πας πρωι στο παιδων να τις κανεις) και κλεισε και ενα ραντεβου με παιδοψυχολογο.

Αν ειναι ολες οι εξετασεις καλες, τοτε θελει δουλεια με τον παιδοψυχολογο. Κατι το απασχολει το παιδακι..

Μηπως υπαρχει καποιος αλλος που θα μπορουσε να του μιλησει απο την οικογενεια; Ελπιζω να μην με παρεξηγησεις αλλα μπορει σε εσενα να ντρεπεται να μιλησει. Και εμενα ο μεγαλος μιλαει πιο πολυ με τον μπαμπα του.

Στην μουσικη μηπως μπορει να δωσει αργοτερα;

Να σου ευχηθω ψυχραιμια και καλη δυναμη, ολα θα πανε καλα, να εισαι διπλα του χωρις πολυ πιεση!

[valiagz 0]

πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σας......

[valiagz 0]

Συμφωνω, καλυτερα να πας πρωτα να κανεις τις εξετασεις που προβλεπονται( ας μην παει μια μερα σχολειο να πας πρωι στο παιδων να τις κανεις) και κλεισε και ενα ραντεβου με παιδοψυχολογο.

Αν ειναι ολες οι εξετασεις καλες, τοτε θελει δουλεια με τον παιδοψυχολογο. Κατι το απασχολει το παιδακι..

Μηπως υπαρχει καποιος αλλος που θα μπορουσε να του μιλησει απο την οικογενεια; Ελπιζω να μην με παρεξηγησεις αλλα μπορει σε εσενα να ντρεπεται να μιλησει. Και εμενα ο μεγαλος μιλαει πιο πολυ με τον μπαμπα του.

Στην μουσικη μηπως μπορει να δωσει αργοτερα;

Να σου ευχηθω ψυχραιμια και καλη δυναμη, ολα θα πανε καλα, να εισαι διπλα του χωρις πολυ πιεση!

βεβαίως και δεν σε παρεξηγώ...άλλωστε γιαυτό έγραψα και το πρόβλημα μου γαι να διαβάσω απόψεις που εγω μπορεί να μην τις έχω σκεφτεί...μακάρι να είμασταν όλοι τέλειοι έτσι θα είχαμε και έναν τέλειο κόσμο.....

σίγουρα οι κρίσεις πανικού κρύβουν κάτι που μπορεί να είναι πολύ απλό μέχρι πολύ σοβαρό...και αυτό θέλει ξεκλείδωμα.....θα προσπαθήσω για το καλύτερο πάντως.....και σας ευχαριστώ πολύ

[Syrakou 1]

Τα κοριτσια εχουν δικιο, συνηθως οι γονεις μεταφερουμε το αγχος μας στα παιδια χωρις να το θελουμε πολλες φορες. Ισως να κανεις εσυ πρωτα μια επαφη με καποιον ειδικο για να σου πει πως θα κινηθεις

[λουκουμαδάκι 136]

valia στα φοιτητικά μου χρόνια η συγκάτοικός μου υπέφερε από κρίσεις πανικού. η πρώτη φορά που το έπαθε ήταν σοκαριστική για την ίδια και για εμένα. φαντάζομαι το σοκ σου και τη στεναχώρια σου που το έπαθε το παιδάκι σου. η πορεία της ήταν ακριβώς ότι σου είπαν. πρώτα απέκλεισε τους παράγοντες θυροειδή καρδιά φορούσε πχ δύο εβδομάδες holter για να δουν οι γιατροί από τι ξεκινάει η ταχυκαρδία και που φτάνει κτλ κτλ και μετά πέρασε στο ψυχολογικό του θέματος αφού δεν βρέθηκε κάτι παθολογικό. να σου πω ότι οι κρίσεις είναι ύπουλες και δεν συμβαίνουν όταν όντως βρίσκεσαι κάτω από στρες. δηλαδή το παιδί μπορεί τώρα να νιώθει καλά και να του ''σκάει'' από περιστατικά ακόμα και μηνών πριν. το τι το στρεσάρει μπορεί να μη μπορεί ούτε το ίδιο να το προσδιορίσει οπότε αν αποκλείσετε τους παθολογικούς παράγοντες και το παιδάκι βρεθεί ότι έχει κρίσεις μην λυπηθείς τα λεφτά για παιδοψυχολόγο ή ότι άλλο χρειαστεί. αυτά πρέπει να τα χτυπάς στην έναρξη και να μη τα αφήσεις να χρονίσουν και να γίνουν πρόβλημα για τη ζωή του. συμβουλέψου κάποιον για το πως θα είσαι υποστηρικτική αλλά να ξέρεις ότι τη δουλειά πρέπει να την κάνει το παιδί. μην αγχωθείς και στεναχωρεθείς ότι κάτι έχεις κάνει εσύ ή η οικογένεια ντε και καλά! μπορεί να φταίει κάτι πολύ απλό που το παιδί από μόνο του το γιγάντωσε! θα φανεί στην πορεία αυτό! σου είπαν και τα κορίτσια είναι σε δύσκολη ηλικία που οι ορμόνες αρχίζουν τον χαμό και μεγαλώνει ταχύτατα οπότε ίσως συμβάλλει και αυτό! να σου πω ότι η φίλη μου με το που άρχισε τις συνεδρίες πήγαινε όλο και καλύτερα και 15 χρόνια μετά είναι μια μακρινή ανάμνηση χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα και σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίει ότι το έψαξε από την αρχή αρχή χωρίς να το αφήσει στο έλεος του ''εγώ δεν έχω τίποτα'' ή του ''μόνη μου θα τα καταφέρω''.

 

υ.γ. για το πως πρέπει να φερθείς στο παιδί δεν έχω ιδέα να σου πω μάλλον θα θέλει άλλη αντιμετώπιση από κάποιον ενήλικα και είναι δουλειά ειδικών ή αλλων μαμάδων που μπορεί να περνούν τα ίδια με φοβίες/κρίσεις να σε κατευθύνουν σωστά κτλ αλλά πρακτικά να σου πω θυμάμαι ο δικός μου ρόλος σαν συγκάτοικος ήταν απλά υποστηρικτικός την ώρα της κρίσης αν ήμουν κοντά. δλδ κράτημα από το χέρι και μασάζ στα δάχτυλα στις καρωτίδες και στη βάση πίσω του κεφαλιου {πάντα πλαγίως όμως από δίπλα όχι καθισμένοι μπροστά στον ασθενή να μη του κόβεις τον ορίζοντα και τον αέρα που λέμε} (αυτό νομίζω το κάναμε για να μην χάνει επαφή με το περιβάλλον κάτι παίζει με την αφή),κρύο νερό με πετσέτα στους καρπούς και πολύ ομιλία του στυλ θα περάσει ξέρω ότι νιώθεις άσχημα είμαι εδώ κοντά σου σε λίγο θα είσαι καλά κτλ μέχρι που έφευγε η ταχυκαρδία το κλάμα και συνερχόταν η ανάσα.

περαστικά στον μικρό σου! όλα θα περάσουν γρήγορα με σωστή δουλειά θα το δεις!

[AMD080911 1]

Οι κρισεις πανικου ειναι συμπτωμα αγχωδους διαταραχης. Στο παρελθον εχω παθει κι εγω. Εχει δικιο το "Λουκουμαδακι", σε πιανουν σε εντελως ασχετες στιγμες, χωρις εμφανη παραγοντα αγχους. Ενω ειναι πολυ τρομαχτικες τοσο για αυτον που τις βιωνει οσο και για το περιβαλλον του, στην πραγματικοτητα δεν ειναι επικινδυνες για τη σωματικη υγεια. Ειναι ενα ηφαιστειο που στα ξαφνικα εκρηγνυται και σε κατακλυζει. Αυτο που κατα την ταπεινη μου αποψη θα επρεπε να κανεις ειναι να απευθυνθειτε σε ειδικο, να ξεαγχωθουν οι γονεις (πολλες φορες υπαρχει κληρονομικο υποβαθρο) και να "ξεφορτωσετε" το παιδι απο αγχωτικα ερεθισματα. Τελος, να ξερεις οτι η κακη διατροφη (τζανκ φουντ, ζαχαρη, λιπαρα κλπ) "πυροδοτουν" τις κρισεις.

[valiagz 0]

valia στα φοιτητικά μου χρόνια η συγκάτοικός μου υπέφερε από κρίσεις πανικού. η πρώτη φορά που το έπαθε ήταν σοκαριστική για την ίδια και για εμένα. φαντάζομαι το σοκ σου και τη στεναχώρια σου που το έπαθε το παιδάκι σου. η πορεία της ήταν ακριβώς ότι σου είπαν. πρώτα απέκλεισε τους παράγοντες θυροειδή καρδιά φορούσε πχ δύο εβδομάδες holter για να δουν οι γιατροί από τι ξεκινάει η ταχυκαρδία και που φτάνει κτλ κτλ και μετά πέρασε στο ψυχολογικό του θέματος αφού δεν βρέθηκε κάτι παθολογικό. να σου πω ότι οι κρίσεις είναι ύπουλες και δεν συμβαίνουν όταν όντως βρίσκεσαι κάτω από στρες. δηλαδή το παιδί μπορεί τώρα να νιώθει καλά και να του ''σκάει'' από περιστατικά ακόμα και μηνών πριν. το τι το στρεσάρει μπορεί να μη μπορεί ούτε το ίδιο να το προσδιορίσει οπότε αν αποκλείσετε τους παθολογικούς παράγοντες και το παιδάκι βρεθεί ότι έχει κρίσεις μην λυπηθείς τα λεφτά για παιδοψυχολόγο ή ότι άλλο χρειαστεί. αυτά πρέπει να τα χτυπάς στην έναρξη και να μη τα αφήσεις να χρονίσουν και να γίνουν πρόβλημα για τη ζωή του. συμβουλέψου κάποιον για το πως θα είσαι υποστηρικτική αλλά να ξέρεις ότι τη δουλειά πρέπει να την κάνει το παιδί. μην αγχωθείς και στεναχωρεθείς ότι κάτι έχεις κάνει εσύ ή η οικογένεια ντε και καλά! μπορεί να φταίει κάτι πολύ απλό που το παιδί από μόνο του το γιγάντωσε! θα φανεί στην πορεία αυτό! σου είπαν και τα κορίτσια είναι σε δύσκολη ηλικία που οι ορμόνες αρχίζουν τον χαμό και μεγαλώνει ταχύτατα οπότε ίσως συμβάλλει και αυτό! να σου πω ότι η φίλη μου με το που άρχισε τις συνεδρίες πήγαινε όλο και καλύτερα και 15 χρόνια μετά είναι μια μακρινή ανάμνηση χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα και σε ένα μεγάλο ποσοστό φταίει ότι το έψαξε από την αρχή αρχή χωρίς να το αφήσει στο έλεος του ''εγώ δεν έχω τίποτα'' ή του ''μόνη μου θα τα καταφέρω''.

 

υ.γ. για το πως πρέπει να φερθείς στο παιδί δεν έχω ιδέα να σου πω μάλλον θα θέλει άλλη αντιμετώπιση από κάποιον ενήλικα και είναι δουλειά ειδικών ή αλλων μαμάδων που μπορεί να περνούν τα ίδια με φοβίες/κρίσεις να σε κατευθύνουν σωστά κτλ αλλά πρακτικά να σου πω θυμάμαι ο δικός μου ρόλος σαν συγκάτοικος ήταν απλά υποστηρικτικός την ώρα της κρίσης αν ήμουν κοντά. δλδ κράτημα από το χέρι και μασάζ στα δάχτυλα στις καρωτίδες και στη βάση πίσω του κεφαλιου {πάντα πλαγίως όμως από δίπλα όχι καθισμένοι μπροστά στον ασθενή να μη του κόβεις τον ορίζοντα και τον αέρα που λέμε} (αυτό νομίζω το κάναμε για να μην χάνει επαφή με το περιβάλλον κάτι παίζει με την αφή),κρύο νερό με πετσέτα στους καρπούς και πολύ ομιλία του στυλ θα περάσει ξέρω ότι νιώθεις άσχημα είμαι εδώ κοντά σου σε λίγο θα είσαι καλά κτλ μέχρι που έφευγε η ταχυκαρδία το κλάμα και συνερχόταν η ανάσα.

περαστικά στον μικρό σου! όλα θα περάσουν γρήγορα με σωστή δουλειά θα το δεις!

λουκουμάκι...σε ευχαριστώ και εσένα πάρα πολύ....έχεις και εσύ δίκιο....γιαυτό θέλω να το λύσω τώρα για να μην μείνει σε όλη του τη ζωή....δύο μέρες τώρα κάθε βράδυ ξαπλώνω και εγώ μαζί του στο κρεβάτι του μέχρι να κοιμηθεί και τον πέρνω αγκαλιά για να έχει σιγουριά...

τώρα κάναμε πάλι μια κουβέντα και δεν μπορεί να θυμηθεί αν τον αγχωσε κάτι....πάντως τον διαβαιβέωσα οτι δεν είναι κάτι οργανικό για να φοβάται

για τις εξετάσεις που θα δώσει στο μουσικό ουτε που το σκέφτειτε λέει γιατί είναι σίγουρος οτι θα περάσει...

[valiagz 0]

Οι κρισεις πανικου ειναι συμπτωμα αγχωδους διαταραχης. Στο παρελθον εχω παθει κι εγω. Εχει δικιο το "Λουκουμαδακι", σε πιανουν σε εντελως ασχετες στιγμες, χωρις εμφανη παραγοντα αγχους. Ενω ειναι πολυ τρομαχτικες τοσο για αυτον που τις βιωνει οσο και για το περιβαλλον του, στην πραγματικοτητα δεν ειναι επικινδυνες για τη σωματικη υγεια. Ειναι ενα ηφαιστειο που στα ξαφνικα εκρηγνυται και σε κατακλυζει. Αυτο που κατα την ταπεινη μου αποψη θα επρεπε να κανεις ειναι να απευθυνθειτε σε ειδικο, να ξεαγχωθουν οι γονεις (πολλες φορες υπαρχει κληρονομικο υποβαθρο) και να "ξεφορτωσετε" το παιδι απο αγχωτικα ερεθισματα. Τελος, να ξερεις οτι η κακη διατροφη (τζανκ φουντ, ζαχαρη, λιπαρα κλπ) "πυροδοτουν" τις κρισεις.

για τη διατροφή του το επισήμανα και εγω και ίδη τρώει πιο περιορισμένα καθώς απο αμηχανία βρισκόταν στο ψυγείο αρκετές φορές

[Niki81 167]

Οι κρισεις πανικου ειναι συμπτωμα αγχωδους διαταραχης. Στο παρελθον εχω παθει κι εγω. Εχει δικιο το "Λουκουμαδακι", σε πιανουν σε εντελως ασχετες στιγμες, χωρις εμφανη παραγοντα αγχους. Ενω ειναι πολυ τρομαχτικες τοσο για αυτον που τις βιωνει οσο και για το περιβαλλον του, στην πραγματικοτητα δεν ειναι επικινδυνες για τη σωματικη υγεια. Ειναι ενα ηφαιστειο που στα ξαφνικα εκρηγνυται και σε κατακλυζει. Αυτο που κατα την ταπεινη μου αποψη θα επρεπε να κανεις ειναι να απευθυνθειτε σε ειδικο, να ξεαγχωθουν οι γονεις (πολλες φορες υπαρχει κληρονομικο υποβαθρο) και να "ξεφορτωσετε" το παιδι απο αγχωτικα ερεθισματα. Τελος, να ξερεις οτι η κακη διατροφη (τζανκ φουντ, ζαχαρη, λιπαρα κλπ) "πυροδοτουν" τις κρισεις.

 

Αυτο...οποτε μην περιμενετε το παιδι να σας πει τι το αγχωνει και μη φανταζεστεε ότι κατι συμβαινει και σας το κρυβει...καμια σχεση.Κι εγω εχω περασει 2 φασεις στη ζωη μου με κρισεις πανικου...η πρβτη κρατησε ένα τριμηνο και η δευτερη κανα εξαμηνο.Σε αυτά τα διαστήματα με επιανε κριση πανικου κάθε μερα την ιδια ακριβως ωρα.

 

Καντε τις εξετασεις που σας ειπαν και πηγαίντε το παιδι σε καποιον ειδικο να το βοηθησει να το ξεπερασει.Ατακες του τυπου..όλα είναι στο μυαλο σου...προσπαθησε να το ξεπεράσεις κλπ ΔΕ ΒΟΗΘΑΝΕ.Το να προσπαθείτε να πεισετε το παιδι ότι δεν εχει τπτ ομοιως ΔΕ ΒΟΗΘΑΕΙ.Προσωπικα θεωρω ότι είναι ότι χειροτερο μου εχει συμβει στη ζωη μου.

 

Πρακτικα οσο πιο απασχολημενο είναι το μυαλο του τοσο καλυτερα.Οσο πιο πολύ ελευθερο χρονο εχει τοσο περισσοτερο το σκέφτεται αρα τοσο χειροτερο θα γινεται.Το να προσπαθει να κανει κατι ώστε να μην τον πιασει δεν εχει αποτέλεσμα.Ειναι προτιμοτερο να πει οκ αν είναι να με πιασει δεν πειραζει...ας ξαπλωσει,θα κρατησει μιση μια ωρα και μετα θα περασει.Εμενα μονο όταν αρχισα να το αντιμετωπίζω ετσι υποχωρησαν σιγα σιγα.

 

Μη το αμελήσεις...πηγαινετ σε έναν ειδικο να βοηθηθεί το παιδι...κριμα είναι να ταλαιπωρειται.Παντως και σε εμενα υπηρχε κληρονομικοτητα.

[poulxeria 340]

Όπως ανέφεραν και κάποιες κοπέλες παραπάνω, οι κρίσεις πανικού μπορούν να εκδηλωθούν στα καλά καθούμενα και χωρίς κανένα ερέθισμα.

Εγώ ξεκίνησα να έχω κρίσεις πανικού στα 25 αν θυμάμαι καλά ΑΦΟΥ είχε τελειώσει μια μακρά φάση έντονου στρες στη δουλειά. Από εκεί και πέρα μόνο στο σπίτι μου ήξερα ότι δε θα πάθω κρίση, όπως και στη δουλειά γιατί το μυαλό μου ήταν συνεχώς απασχολημένο. Κοινώς φοβόμουν να βγω έξω και δεν το έλεγα και σε κανένα γιατί αισθανόμουν και λίγο φρικιό.

Τα κακά νέα: το ξεπέρασα μετά από 3 χρόνια.

Τα καλά νέα: το ξεπέρασα αφού ξεκίνησα να το συζητάω και αφού οι εξετάσεις μου βγήκαν φυσιολογικές και πείστηκα ότι μάλλον δε θα πεθάνω από αυτό (στο λέω γιατί κάποιος σε κρίση πανικού δε είναι σπάνιο να νομίζει ότι θα σταματήσει η καρδιά του η κάτι τέτοιο). Οπότε θεωρώ ότι όσο πιο σύντομα αρχίσει να μιλάει το παιδί για ό,τι το απασχολεί, τόσο το καλύτερο. Τώρα εμένα αν με ρώταγε κάποιος τότε, γιατί θεωρούσα ότι μου συνέβαινε αυτό, νομίζω ότι δε θα ήξερα πώς να απαντήσω. Το εργασιακό στρες ήταν ξεκάθαρα απλώς η αφορμή. Εδώ είναι χρήσιμος ο ειδικός, το πιστεύω ακράδαντα.

Είμαι σίγουρη ότι θα πάνε όλα καλά, εφόσον το ψάχνεις.

[valiagz 0]

ίσως τρόμαξα περισσότερο γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ένα παιδί να περνάει κρίση πανικού....

σίγουρα θα το ψάξω

μου εκμηστηρεύτηκε σήμερα οτι "αγαπάει" μια συμμαθήτρια του.....

 

niki81 αυτές τις ατάκες δυστυχώς της είπα και εγώ προσπαθώντας να τον ηρεμήσω αλλά εκείνη την ώρα το μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο..

[Niki81 167]

ίσως τρόμαξα περισσότερο γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ ένα παιδί να περνάει κρίση πανικού....

σίγουρα θα το ψάξω

μου εκμηστηρεύτηκε σήμερα οτι "αγαπάει" μια συμμαθήτρια του.....

 

niki81 αυτές τις ατάκες δυστυχώς της είπα και εγώ προσπαθώντας να τον ηρεμήσω αλλά εκείνη την ώρα το μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο..

 

Ναι ημουνα σιγουρη ότι τις ειπες ..γι αυτό και στο ανεφερα.Η κριση πανικου είναι κατι πολύ εντονο σωματικα...εχει εντονα συμπτώματα και προκαλει μεγαλη φοβια...ποσο μαλλον σε ένα παιδι.Ειναι πιο χρησιμο σα μαμα να πρσπαθεις να δειξεις κατανοηση σε οσα λεει το παιδι...να διαβασεις για το τι είναι η κριση πανικου...να μιλησεις με έναν ειδικο...να εξηγήσεις και στο παιδι τι είναι.

 

Πολλοι ξερεις θεωρουν ότι με το να μειωσουν αυτό που αισθάνεται ο άλλος τον βοηθάνε να το ξεπερασει.Ετσι προκυπτουν ατακες του τυπου 'ελα μωρε...μη το σκέφτεσαι και θα περασεϊ"...η "όλα στο μυαλο σου είναι...καθεσαι και αγχωνεσαι για βλακείες".Αυτα τα ακους από ατομα που δεν εχουν βιωσει κριση πανικου.Γιατι οποιος εχει βιωσει ξερει ποσο εντονο είναι..ποσο ασχημα συναισθηματα σου προκαλει και πως ...είναι κατι...δεν είναι απλα μια βλακεια στο μυαλο του αλλου.

[maria1512 0]

Εγώ έχω μία κόρη ακριβώς στην ίδια ηλικία η οποία εδώ και λίγο καιρό παρουσιάζει σπασμούς σχεδόν κάθε πρωί. Μίλησα με την παιδίατρο και μου είπε ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι κάτι ψυχολογικό (αν και θα κάνουμε και τις απαραίτητες εξετάσεις κι επισκέψεις σε παιδονευρολόγο για να αποκλείσουμε ότι είναι κάτι παθολογικό). Μου τόνισε πάρα πολύ έντονα ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, αφού αποκλείσουμε ότι δεν έχει κάτι παθολογικό, να πάμε σε παιδοψυχίατρο γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα τώρα που είναι στο ξεκίνημα. Η κόρη μου είναι ένα παιδί ιδιαίτερα συναισθηματικό, που δεν ανοίγεται καθόλου. Επίσης, είναι τελειομανής με αποτέλεσμα να αγχώνεται απίστευτα. Βέβαια το πρόβλημα εμφανίστηκε μόλις της ήρθε περίοδος οπότε μπορεί να έπαιξαν σημαντικό ρόλο και οι ορμόνες. Εμείς έχουμε αποφασίσει να πάμε στο κέντρο που μας σύστησε η παιδίατρος όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τις υπόλοιπες εξετάσεις. Το ζητάει και το ίδιο το παιδί γιατί έχει φοβηθεί αρκετά.

[Niki81 167]

Εγώ έχω μία κόρη ακριβώς στην ίδια ηλικία η οποία εδώ και λίγο καιρό παρουσιάζει σπασμούς σχεδόν κάθε πρωί. Μίλησα με την παιδίατρο και μου είπε ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι κάτι ψυχολογικό (αν και θα κάνουμε και τις απαραίτητες εξετάσεις κι επισκέψεις σε παιδονευρολόγο για να αποκλείσουμε ότι είναι κάτι παθολογικό). Μου τόνισε πάρα πολύ έντονα ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό, αφού αποκλείσουμε ότι δεν έχει κάτι παθολογικό, να πάμε σε παιδοψυχίατρο γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα τώρα που είναι στο ξεκίνημα. Η κόρη μου είναι ένα παιδί ιδιαίτερα συναισθηματικό, που δεν ανοίγεται καθόλου. Επίσης, είναι τελειομανής με αποτέλεσμα να αγχώνεται απίστευτα. Βέβαια το πρόβλημα εμφανίστηκε μόλις της ήρθε περίοδος οπότε μπορεί να έπαιξαν σημαντικό ρόλο και οι ορμόνες. Εμείς έχουμε αποφασίσει να πάμε στο κέντρο που μας σύστησε η παιδίατρος όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τις υπόλοιπες εξετάσεις. Το ζητάει και το ίδιο το παιδί γιατί έχει φοβηθεί αρκετά.

 

Που στηριζεται δλδ ο παιδιατρος και λεει οτι ειναι ψυχολογικο χωρις να εχουν γινει εξετασεις? Μηπως να βαζατε το παιδι σε ενα νοσοκομειο 2-3 μερες να γινουν ολες οιαπαραιτητες εξετασεις ΑΜΕΣΑ?

[katerina2 0]

Προσωπικά προτείνω επίσκεψη των γονέων σε παιδοψυχολόγο.

[ZWH 74]

Θα σου πω την δικη μου αποψη. Κλεινεις αμεσα ραντεβου σε καρδιολογο για υπερηχο και καρδιογραφημα και εννοειται για οτι αλλες εξετασεις σου ειπε ο παιδιατρος.

Πρεπει πρωτα οπωσδηποτε να αποκλεισεις το οργανικο.

Δεν θελω να σε τρομαξω αλλα εγω στα 16 μου υπεφερα απο ταχυκαρδιες. Πηγα τοτε στο νοσοκομειο για εξετασεις ειπαν στον μπαμπα μου οτι ειναι της ηλικιας και θα περασει. Χρονια μετα νομιζα οτι παθαινα κρισεις πανικου. Ιδιαιτερα σε περιοδους με πολυ στρες ή σωματικη κουραση.

Πριν 1.5 χρονο περιπου επειδη πηγαινα γυμναστηριο αποφασισα να παω σε καρδιολογο για να σιγουρευτω οτι οντως ειναι ψυχολογικο και κρισεις πανικου. υπερηχο ειδαμε οτι ειδαμε και παει να μου κανει καρδιογραφημα, γελαω και του λεω ξερω οτι αν καποιος δεν εχει κριση δεν δειχνει τιποτα. Λοιπον λαθος!!!!!

Αποδειχτηκε οτι εκ γενετης εχω καποιο συνδρομο που δεν το ειχαν δει ουτε οταν γεννουσα (αν θυμαμαι καλα σε εναν απο τους τοκετους μου ενας καρδιολογος ειχε αναφερει αν ειχα ποτε ταχυκαρδιες).

Ρωτησα και τον καρδιολογο και τον αρρυθμιολογο και μου ειχε πει οτι ναι οι κρισεις που παθαινα το πιθανοτερο δεν ηταν κρισεις πανικου αλλα λογω του θεματος μου.

Επειδη ειναι κληρονομικο (wpw) εξετασα και τα παιδια μου και δεν το εχουν αλλα δεν επαναπαυομαι και θελω να το ξαναδω καποια στιγμη.

Δεν θελω να πω οτι εχει και το παιδι σου το ιδιο αλλα πριν καταληξεις στο ψυχολογικο ψαξτο με εξετασεις.

[Niki81 167]

Θα σου πω την δικη μου αποψη. Κλεινεις αμεσα ραντεβου σε καρδιολογο για υπερηχο και καρδιογραφημα και εννοειται για οτι αλλες εξετασεις σου ειπε ο παιδιατρος.

Πρεπει πρωτα οπωσδηποτε να αποκλεισεις το οργανικο.

Δεν θελω να σε τρομαξω αλλα εγω στα 16 μου υπεφερα απο ταχυκαρδιες. Πηγα τοτε στο νοσοκομειο για εξετασεις ειπαν στον μπαμπα μου οτι ειναι της ηλικιας και θα περασει. Χρονια μετα νομιζα οτι παθαινα κρισεις πανικου. Ιδιαιτερα σε περιοδους με πολυ στρες ή σωματικη κουραση.

Πριν 1.5 χρονο περιπου επειδη πηγαινα γυμναστηριο αποφασισα να παω σε καρδιολογο για να σιγουρευτω οτι οντως ειναι ψυχολογικο και κρισεις πανικου. υπερηχο ειδαμε οτι ειδαμε και παει να μου κανει καρδιογραφημα, γελαω και του λεω ξερω οτι αν καποιος δεν εχει κριση δεν δειχνει τιποτα. Λοιπον λαθος!!!!!

Αποδειχτηκε οτι εκ γενετης εχω καποιο συνδρομο που δεν το ειχαν δει ουτε οταν γεννουσα (αν θυμαμαι καλα σε εναν απο τους τοκετους μου ενας καρδιολογος ειχε αναφερει αν ειχα ποτε ταχυκαρδιες).

Ρωτησα και τον καρδιολογο και τον αρρυθμιολογο και μου ειχε πει οτι ναι οι κρισεις που παθαινα το πιθανοτερο δεν ηταν κρισεις πανικου αλλα λογω του θεματος μου.

Επειδη ειναι κληρονομικο (wpw) εξετασα και τα παιδια μου και δεν το εχουν αλλα δεν επαναπαυομαι και θελω να το ξαναδω καποια στιγμη.

Δεν θελω να πω οτι εχει και το παιδι σου το ιδιο αλλα πριν καταληξεις στο ψυχολογικο ψαξτο με εξετασεις.

 

Βρε Ζωη επειδή τυχαινει να εχω και τα δυο που περιγραφεις...θεωρω άλλο το ένα άλλο το άλλο.Και σαν αισθηση δλδ.Τωρα βεβαια δενξερω τι αισθανοσουν εσυ και το αποκαλουσες κριση πανικου.

By the way..το θεμα με τις καχυπαλμιες το εχω εδώ και μια δεκαετια.Πριν ένα χρονο ανακαλυψα κι εγω ότι δεν είναι αγχος όπως μου ελεγαν ολοι αλλα υπαρχει κατι παθολογικο.Πριν 4 μηνες εκανα καυτηριασμο και εξαφανιστηκαν οι ταχυπαλμίες.Δεν ξερω αν το εχεις κανει...αλλα αν δε το εχεις κανει καντο.