Ερωτηση για παντρεμενες

[1μανουλα]

Ρε κοριτσια θελω να σας κανω μια ερωτηση,καθε ποτε περναει απο το μυαλο σας η λεξη διαζυγιο,μια το χρονο?μια το μηνα? Την εβδομαδα?την μερα?

Εμενα καθε μερα ,βεβαια αναρωτιεμαι αν αυτο ειναι φυσιολογικο,το μονιμο προβλημα μας ειναι τα οικονομικα,εκτος απο αυτο δεν υπαρχει κατι αλλο,αυτο φερνει γκρινια,σπασμενα νευρα καβγαδες. Καθε μερα ομως,λεω θα τα τιναξω ολα στον αερα. Καθε μερα κλαματα,καθε μερα.......

Και μετα ετσι απλα μου λεει ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ και ξεχναω τα παντα,ετσι απλα σαν την πρωτη μερα πριν απο 16 χρονια,

Στα ορια της παρανοιας λοιπον καθε μερα ,ολα με ενοχλουν και οταν λειπει μου λειπει οτι με ενοχλει σ αυτον.

Νιωθεται και αλλες ετσι?ειναι φυσιολογικο?

[Salomia]

Ρε κοριτσια θελω να σας κανω μια ερωτηση,καθε ποτε περναει απο το μυαλο σας η λεξη διαζυγιο,μια το χρονο?μια το μηνα? Την εβδομαδα?την μερα?

Εμενα καθε μερα ,βεβαια αναρωτιεμαι αν αυτο ειναι φυσιολογικο,το μονιμο προβλημα μας ειναι τα οικονομικα,εκτος απο αυτο δεν υπαρχει κατι αλλο,αυτο φερνει γκρινια,σπασμενα νευρα καβγαδες. Καθε μερα ομως,λεω θα τα τιναξω ολα στον αερα. Καθε μερα κλαματα,καθε μερα.......

Και μετα ετσι απλα μου λεει ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ και ξεχναω τα παντα,ετσι απλα σαν την πρωτη μερα πριν απο 16 χρονια,

Στα ορια της παρανοιας λοιπον καθε μερα ,ολα με ενοχλουν και οταν λειπει μου λειπει οτι με ενοχλει σ αυτον.

Νιωθεται και αλλες ετσι?ειναι φυσιολογικο?

Καλημέρα... εγώ επειδή έχω χωρίσει (πριν 3 χρόνια ) ήμουν στην ίδια κατάσταση με εσένα. Είχα φτάσει στο σημείο να με ενοχλούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ πάνω του. Μέχρι και που ανέπνεε με νευρίαζε. Τα οικονομικά φέρνουν γκρίνια όμως αν είναι δεμένο το ζευγάρι δεν επηρεάζεται... Για παράδειγμα , με τον τωρινό σύντροφό μου (με τον οποίο συζώ) αν και έχουμε κάποια οικονομικά θεματάκια , χαιρόμαστε πραγματικά ο ένας τον άλλον. Αν κλαις καθημερινά , δεν είναι δικαιολογία να μένεις σε ένα γάμο περιμένοντας να σε αποκαλέσει ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ για να ηρεμήσεις προσωρινά. Γνώμη μου είναι να καθήσετε και να συζητήσετε ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ και μετά να πάρεις αποφάσεις...

[Niki81]

Ρε κοριτσια θελω να σας κανω μια ερωτηση,καθε ποτε περναει απο το μυαλο σας η λεξη διαζυγιο,μια το χρονο?μια το μηνα? Την εβδομαδα?την μερα?

Εμενα καθε μερα ,βεβαια αναρωτιεμαι αν αυτο ειναι φυσιολογικο,το μονιμο προβλημα μας ειναι τα οικονομικα,εκτος απο αυτο δεν υπαρχει κατι αλλο,αυτο φερνει γκρινια,σπασμενα νευρα καβγαδες. Καθε μερα ομως,λεω θα τα τιναξω ολα στον αερα. Καθε μερα κλαματα,καθε μερα.......

Και μετα ετσι απλα μου λεει ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ και ξεχναω τα παντα,ετσι απλα σαν την πρωτη μερα πριν απο 16 χρονια,

Στα ορια της παρανοιας λοιπον καθε μερα ,ολα με ενοχλουν και οταν λειπει μου λειπει οτι με ενοχλει σ αυτον.

Νιωθεται και αλλες ετσι?ειναι φυσιολογικο?

 

Ειμαστε 5 χρονια παντρεμένοι...περασαμε πολλες δυσκολες φασεις...η λεξη διαζυγιο ειπωθηκε πολλες φορες και από τους δυο μας.Υπηρξαν εποχες που δε με κραταγε τπτ στο Σπιτι...ηθελα απλα να ανοιξω την πορτα να φυγω..υποθετω και ο αντρας μου περασε παρομοιες φασεις.Λαθη πολλα και παο τις δυο πλευρες.Νομιζω όμως ουτε κι εγω ουτε και εκεινος θελαμε να διαλυσουμε την οικογενεια μας...θελαμε όμως να βρουμε τις ισορροπιες μας.Τα τελευταια 2 χρονια ειμαστε πολύ καλυτερα...με μεγαλη προσπαθεια και από τους δυο μας.Νομιζω τα δυσκολα τα περασαμε.Αν δεν είχαμε τα παιδια ναι πολύ πιθανο να το είχαμε δαλυσει...τα παιδια ηταν ο πρωτος λογος για τον οποιο το παλεψαεμ και συνεχιζουμε να παλευουμε.Αν μπορουσα να σου δωσω μια μικρη συμβουλη θα σου ελεγα αντι να επικεντρώνεσαι στα λαθη του αλλου...μαθε να επικεντρώνεσαι στα δικα σου λαθη.Καμια φορα..διορθώνοντας τα δικα μας λαθη...οδηγούμε και τον αλλον να διορθωσει τα δικα του.Κι πολύ συζητηση...με ηρεμη συζητηση πολλα λυνονται.Οι τσακωμοι δεν οδηγουν πουθενα..η συζητηση μονο βοηθαει.

[osin]

1μανουλα, μετά από κάποιον μεγάλο καυγά, μου έχει περάσει από το μυαλό να ανοίξω την πόρτα και να φύγω. Αλλά δε συμβαίνει συχνά αυτό. Εγώ, βέβαια, είμαι πιο νευρική και ξεσπάω εύκολα, αλλά ο άντρας μου είναι πολύ ήρεμος. Το διαζύγιο δε μου έχει περάσει από το μυαλό, απλώς όταν «τα παίρνω πολύ στο κρανίο» έχω τάσεις φυγής (βέβαια, να μου πεις τι είναι αυτό; Ίσως, απλά αποφεύγω να το κατονομάσω).

Πάντως, να σου πω δύο πραγματάκια, που είναι καθαρά προσωπικές μου θέσεις. Το ένα, που είναι και το πιο βασικό, συζητώντας με μία γνωστή μου ψυχολόγο παλιά, μου είχε πει ότι το πιο συνηθισμένο πρόβλημα στα ζευγάρια (και σε όλες τις σχέσεις, βέβαια) είναι ότι δε λέμε ανοιχτά ό,τι μας προβληματίζει και ότι κάνουμε το λάθος να θεωρούμε ότι ο άλλος καταλαβαίνει (τι μας έχει πειράξει, τι θέλαμε να πούμε, τι εννοούσαμε, κλπ), και νευριάζουμε όταν δεν κάνει αυτά που περιμένουμε (θεωρώντας λανθασμένα ότι έχει καταλάβει τι μας συμβαίνει). Όχι, δεν καταλαβαίνει, και πρέπει να του πούμε και τα πιο προφανή. Δεν ξέρω εάν υπάρχει λύση για όλα τα προβλήματα (γιατί κάποια θέματα είναι πάνω από τις δυνάμεις μας), αλλά θεωρώ ότι ο άλλος πρέπει να ξέρει ό,τι, μα ό,τι σε προβληματίζει. Οικονομικά ή οτιδήποτε άλλο πρέπει να το συζητάς μαζί του, χωρίς καυγάδες, ήρεμα.

Το δεύτερο που ήθελα να σου πω είναι ότι όπως καταλαβαίνεις η κρίση των ημερών έχει «ρημάξει» τη συντριπτική πλειοψηφία των ζευγαριών-οικογενειών-νοικοκυριών. Αυτό τι σημαίνει; Θα πρέπει όλοι να χωρίσουμε; Ναι, το καταλαβαίνω ότι η έλλειψη χρημάτων φέρνει στενοχώριες και ενδεχομένως γκρίνια, αλλά τι φταίει ο άντρας μου ή τι φταίω εγώ που παρά το γεγονός ότι δουλεύουμε σα σκυλιά, δε βγάζουμε τα ίδια χρήματα που θα βγάζαμε με πολύ λιγότερη δουλειά την περασμένη δεκαετία; Ή τι φταίω εγώ ή ο άντρας μου που έχουν υπεραυξηθεί η φόροι; (φταίμε με την ψήφο μας, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη σχέση μας)

Εσένα εν προκειμένω το διαζύγιο σε τι θα σε ωφελήσει ως προς το κομμάτι των οικονομικών; Χωρίζοντάς τον θα έχεις περισσότερα χρήματα;

Δεν είναι ότι είμαι εναντίον των διαζυγίων, εσύ ξέρεις τη σχέση σας, και θα πρέπει να συνυπολογίσεις τα πάντα, και κυρίως το αν έχετε παιδιά, για να προχωρήσεις στην οποιαδήποτε απόφαση. Εάν έχετε άλλα προβλήματα επικοινωνίας, συνεννόησης, τρίτου προσώπου, κλπ, τότε, ναι, για μένα υφίσταται σοβαρός λόγος να χωρίσεις, αλλά (εντελώς προσωπικά) θεωρώ ότι τα οικονομικά δεν είναι λόγος να χωρίσει κάποιος (εκτός αν π.χ. έχει ο ένας χρήματα, κι ο άλλος αναίσχυντα απλώς ξύνεται και του τα τρώει, ή π.χ. αν ο ένας τα βγάζει και ο άλλος τα τζογάρει).

Εάν σε απασχολεί το θέμα του χωρισμού σε καθημερινή βάση, τότε θα πρέπει να το συζητήσεις μαζί του, όχι με την έννοια της απειλής ή του καυγά, αλλά να του πεις τι «σε τρώει». Το έχεις κάνει; Αν, ναι, τι σου έχει πει αυτός;

[demi1981]

Συμφωνώ με NIKI, δεν πρέπει να βλέπουμε τα λάθη του άλλου αλλά και τα δικά μας. Στη διάλυση (ή σκέψη) μιας οικογένειας δεν φταίει μόνο ένας αλλά υπάρχει μερίδιο ευθύνης και από τις δύο πλέυρες, λίγο λιγότερο ο ένας, λίγο περισσότερο ο άλλος. Και από εμάς έχει ειπωθεί κάποιες φορές αλλά είναι μεγάλη απόφαση με μεγάλο βάρος, δεν πρέπει να γίνει εν βρασμώ αλλά μετά από πολύ σκέψη.

 

Τα οικονομικά νομίζω για όλους μας είναι λόγος που φέρνουν γκρίνια και διαμάχες αλλά πραγματικά ..... δεν αξίζει. Μιλήστε ειλικρινά μεταξύ σας, αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε να βρείτε τις ισοροπίες σας.

 

ΥΓ: Τα λέω για να τα ακούω και εγώ

[mkcm]

Εγώ προσωπικά δεν έχω σκεφτεί το θέμα διαζύγιο ποτέ. Ούτε όταν τρωγόμαστε, ούτε όταν μαλώνουμε, ούτε και τις περιόδους που πέρασαμε δύσκολα ως ζευγάρι με διάφορα προβλήματα. Με τον άντρα μου έχουμε αρκετές διαφωνίες, τις οποίες ευτυχώς γεφυρώνουμε με αυτό που σου είπε η osin: λέμε ξεκάθαρα αυτά που νιώθουμε ο ένας στον άλλο. Πολλές φορές με έχει τσαντίσει και με έχει πληγώσει λέγοντάς μου την αλήθεια και αντίστοιχα κι εγώ τον έχω τσαντίσει και τον έχω πληγώσει λέγοντάς του πράγματα που δεν ήθελε να τα ακούσει. Όμως, αφότου πληγωθείς και θυμώσεις το σκέφτεσαι, μπαίνεις στη θέση του άλλου και μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα καταστάσεις.

Με τον άντρα μου δε με δένει ο τρελός έρωτας. Δεν ήταν ο πρώτος και μεγάλος μου έρωτας, όμως με δένει μια τεράστια αγάπη, νιώθω σιγουριά κι ασφάλεια για τα συναισθήματά του και για τα δικά μου και αυτό μου φτάνει για να παλεύω καθημερινά για τη σχέση μας.

Προσωπικά, νομίζω, ότι από τη στιγμή που θα σκεφτόμουν έστω κι ως ενδεχόμενο το διαζύγιο θα ήμουν και στα πρόθυρα αυτού. Παντρεύτηκα αυτό τον άνθρωπο πολύ συνειδητά έχοντας στο μυαλό μου και στην καρδιά μου φυσικά την προοπτική να είναι ο τελευταίος ερωτικός σύντροφός μου και ο τελευταίος συνοδοιπόρος στη ζωή μου, ότι βρήκα το λιμάνι να αράξω κι ότι παρά τις δυσκολίες, τις φάσεις, τα πάνω και τα κάτω θα γεράσω μαζί του.

Μιλήστε ειλικρινά, πες του τι σκέφτεσαι, κάντον να σου ανοιχτεί κι εκείνος και δουλέψτε τη σχέση σας, αν θέλετε να μείνετε μαζί.

[1μανουλα]

Ισως δεν διευκρινισα οτι τον αντρα μου τον αγαπαω ,τον νοιαζομαι ,τον ποναω και εδω ερχεται το παραλογο ,νά υπαρχουν τοσο αντικρουομενα συναισθηματα μεσα μου , να ειμαι απολυτα κτητικη μαζι του ,να τον θελω και να σκεφτομαι το διαζυγιο,. Απλα οι καβγαδες μας κουρασαν κρατανε μηνες ,απο μια ασημαντη αφορμη γινεται χαμος ,δεν τον κατηγορω για την κατασταση ολοι ετσι ειναι απλα ειναι πολυ στριμογμενα τα πραγματα. Θελω να αλλαξουν τα πραγματα ,θελω να μην μαλωνουμε πια. Συνηθως ενας καβγας μας ρειχνει στο κρεβατι ,χωρις πολυ συζητηση,και την αλλη μερα αποφευγουμε να πουμε τα χθεσινα ,αυτα ομως ξαναερχονται μπροστα μας . Εχουμε πολυ παθος ,αγαπη εννοια ο ενας για τον αλλον,καμμια φορα νιωθω οτι του ανοικω και μπορει να με κανει οτι θελει .........αλλα κουραστηκα ,και φοβαμαι δεν θελω να χωρισω αλλα ουτε και να συνεχισω ετσι

[Niki81]

Και σε εμας παντως η κατασταση καλυτερευσυ πολύ όταν αρχισαμε να λεμε ειλικρινα τις αποψεις μας.Τουλαχιστον από την πλευραμου υπηρχαν πραγματα που με ενοχλουσαν και με θυμωναν πολύ αλλα δε μιλαγα για να μη τσακωθούμε πχ.Ηταν μεγα λαθος αυτό.Γιατι όπως ειπε και καποια άλλη κοπελα ο άλλος δε μπορει να ξερει παντα τι σε ενοχλεί εσενα αν δε το λες.Επισης ο άλλος μπορει να κανει λαθη που να σε ενοχλουν...αλλα αν δεν τα πεις δε τα αντιλαμβάνεται καν.Ετσι αυτος από την πλευρα του θεωρει ότι τα κανει όλα καλα κι εσυ πχ κρατας μουτρα χωρις λογο...εσυ από την άλλη κρατας μουτρα γιατι θεωρεις αυτονοητο ότι ο άλλος καταλαβαινει τα λαθη του και αντε βγαλε ακρη.Το εζησα.Οταν αρχισα να μιλαω και να λεω ιτ με ενοχλεί..ιλα εγιναν καλυτερα μεταξυ μας.

[ZWH]

Στο παρελθον ναι και μαλιστα ήμασταν σε διασταση για εναν χρονο. Ειχαμε καυγαδες καθημερινα που ειχε να κανει με τα διαφορετικα θελω μας το συγκεκριμενο διαστημα. Αρχικα ενιωσα ανακουφιση που εφυγα με τα παιδια και μια αισθηση ελευθεριας. Χρονια παντρεμενη με πολλες δυσκολες στιγμες..

Τελικα ειναι πολυ πιο δυσκολο -για εμενα δηλαδη, την δικη μου ψυχοσυνθεση- να ειμαι χωρισμενη μαμα. Να παρακαλας για δουλεια, να σε αντιμετωπιζει ο περιγυρος σου σαν την τρελη ή οτι ξαφνικα θες να κανεις την ζωη σου με γκομενους, να μην σε βαζουν στο σπιτι τους μην τους φας τον αντρα, να νομιζουν ολοι οτι το εχεις στο κουτελο αλλα το πιο σημαντικο να φτανεις στο σημειο να μην εχεις ουτε γαλα για τα παιδια...

Τα παιδια με ενα σακ βουαγιαζ στο χερι.. τηλ στον μπαμπα να μεινουν μαζι του.. Σκεψεις δικες μου.. ειναι δυνατον να βαλω αλλον αντρα στην ζωη των παιδιων μου? Ειναι δυνατον να βαλει ο αντρας μου αλλη γυναικα στην ζωη των παιδιων μας?

Τελικα ο καθενας μας ηθελε τον χρονο του να ηρεμησει, να εκτιμησει αυτο που ειχε, να βγαλει απο την ζωη του ανθρωπους που μας δημιουργουσαν προβληματα και δεν το εχουμε καταλαβει. Δυο χρονια σχεδον μετα την επιστροφη μου στην συζηγικη εστια δεν το εχω μετανιωσει.. ουτε που εφυγα ουτε που γυρισα..

Τα παιδια ειναι καλα χαρουμενα και ευτυχισμενα, εμεις το ιδιο.. Ειμαστε οικογενεια, κατι που θελαμε απο την αρχη..

Για να μην παρεξηγηθω να τονισω και παλι αυτες ειναι οι δικες μου επιλογες συμφωνα με το πως νιωθω εγω και το πως θα ενιωθα συνεχιζοντας διαφορετικα την ζωη μου.. Ουσιαστικα δεν υπηρχαν σοβαρα προβληματα σε εμας.. ελειψη επικοινωνια και οπως ειπα διαφορετικα θελω σε συγκεκριμενο διαστημα..

Αφου εχετε αγαπη ο ενας για τον αλλον, ολα θα τα βρειτε. Το οικονομικο ναι διευκολυνει την ζωη μας παρα πολυ αλλα αυτο δεν σημαινει οτι κανει και την ζωη μας ευτυχισμενη. Απολαυσε τις μικρες στιγμες ευτυχιας που θα τις βρεις μεσα απο ασημαντα πραγματακι.. Ευχομαι ολα να πανε καλα και να παρεις τις σωστες αποφασεις.

[YOTOU]

Στο παρελθον ναι και μαλιστα ήμασταν σε διασταση για εναν χρονο. Ειχαμε καυγαδες καθημερινα που ειχε να κανει με τα διαφορετικα θελω μας το συγκεκριμενο διαστημα. Αρχικα ενιωσα ανακουφιση που εφυγα με τα παιδια και μια αισθηση ελευθεριας. Χρονια παντρεμενη με πολλες δυσκολες στιγμες..

Τελικα ειναι πολυ πιο δυσκολο -για εμενα δηλαδη, την δικη μου ψυχοσυνθεση- να ειμαι χωρισμενη μαμα. Να παρακαλας για δουλεια, να σε αντιμετωπιζει ο περιγυρος σου σαν την τρελη ή οτι ξαφνικα θες να κανεις την ζωη σου με γκομενους, να μην σε βαζουν στο σπιτι τους μην τους φας τον αντρα, να νομιζουν ολοι οτι το εχεις στο κουτελο αλλα το πιο σημαντικο να φτανεις στο σημειο να μην εχεις ουτε γαλα για τα παιδια...

Τα παιδια με ενα σακ βουαγιαζ στο χερι.. τηλ στον μπαμπα να μεινουν μαζι του.. Σκεψεις δικες μου.. ειναι δυνατον να βαλω αλλον αντρα στην ζωη των παιδιων μου? Ειναι δυνατον να βαλει ο αντρας μου αλλη γυναικα στην ζωη των παιδιων μας?

Τελικα ο καθενας μας ηθελε τον χρονο του να ηρεμησει, να εκτιμησει αυτο που ειχε, να βγαλει απο την ζωη του ανθρωπους που μας δημιουργουσαν προβληματα και δεν το εχουμε καταλαβει. Δυο χρονια σχεδον μετα την επιστροφη μου στην συζηγικη εστια δεν το εχω μετανιωσει.. ουτε που εφυγα ουτε που γυρισα..

Τα παιδια ειναι καλα χαρουμενα και ευτυχισμενα, εμεις το ιδιο.. Ειμαστε οικογενεια, κατι που θελαμε απο την αρχη..

Για να μην παρεξηγηθω να τονισω και παλι αυτες ειναι οι δικες μου επιλογες συμφωνα με το πως νιωθω εγω και το πως θα ενιωθα συνεχιζοντας διαφορετικα την ζωη μου.. Ουσιαστικα δεν υπηρχαν σοβαρα προβληματα σε εμας.. ελειψη επικοινωνια και οπως ειπα διαφορετικα θελω σε συγκεκριμενο διαστημα..

Αφου εχετε αγαπη ο ενας για τον αλλον, ολα θα τα βρειτε. Το οικονομικο ναι διευκολυνει την ζωη μας παρα πολυ αλλα αυτο δεν σημαινει οτι κανει και την ζωη μας ευτυχισμενη. Απολαυσε τις μικρες στιγμες ευτυχιας που θα τις βρεις μεσα απο ασημαντα πραγματακι.. Ευχομαι ολα να πανε καλα και να παρεις τις σωστες αποφασεις.

ποσο δικιο εχεις.... ετσι ακομα αντιμετωπιζουν μια χωρισμενη μαμα????? κ αν μια μαμα εχει σοβαρο προβλημα κ μετα την διασταση επρεπε τελικα να προχωρισει σε διαζυγιο τι θα εκανε????? δεν φτανει που θα εχει τα δικα της θεματα θα επρεπε να εχει κ το κουραγιο να αντιμετωπιζει ολους τους αλλους????

 

 

παντως θεωρω οτι για να χωρισει ενα ζευγαρι πρεπει να υπαρχουν ακραιοι λογοι. το οικονομικο δεν ειναι λογος για να χωρισεις, δεν θα βρεθεις ξαφνικα με παραπανω χρηματα αν χωρισεις..... προσπαθησε να κρατας χαμηλους τονους (ξερω δεν ειναι ευκολο), ριξτο κ λιγο στην πλακα, χαλαρωσε κ αφου λες οτι αγαπιοσαστε τοσο πολυ πιστευω αξιζει η προσπαθεια.

[ZWH]

ποσο δικιο εχεις.... ετσι ακομα αντιμετωπιζουν μια χωρισμενη μαμα????? κ αν μια μαμα εχει σοβαρο προβλημα κ μετα την διασταση επρεπε τελικα να προχωρισει σε διαζυγιο τι θα εκανε????? δεν φτανει που θα εχει τα δικα της θεματα θα επρεπε να εχει κ το κουραγιο να αντιμετωπιζει ολους τους αλλους????

 

 

παντως θεωρω οτι για να χωρισει ενα ζευγαρι πρεπει να υπαρχουν ακραιοι λογοι. το οικονομικο δεν ειναι λογος για να χωρισεις, δεν θα βρεθεις ξαφνικα με παραπανω χρηματα αν χωρισεις..... προσπαθησε να κρατας χαμηλους τονους (ξερω δεν ειναι ευκολο), ριξτο κ λιγο στην πλακα, χαλαρωσε κ αφου λες οτι αγαπιοσαστε τοσο πολυ πιστευω αξιζει η προσπαθεια.

Δυστυχως.. Φαντασου οτι εφευγα για δουλεια 5.30 το πρωι (πριν φαω την απολυση) και ελεγαν οτι παω να δω τον γκομενο.. οχι οτι παω να δουλεψω για να φανε τα παιδια μου..

[1μανουλα]

Πριν απο δυο χρονια περιπου ειχα διατροφικη διαταραχη,βουλιμια, αναγκαστικη υπερφαγια, η οποια ενω καταφερα με κοπο σημερα να ειμαι στα αρχικα μου κιλα ,60, συνεχιζω να κανω ενα διαρκη αγωνα,με πολυ γυμναστικη ελεγχο διατροφης και να μην κανω εμετο οταν νομιζω οτι εφαγα παραπανω.Ειναι μια κατασταση στην οποια βρεθηκα επειδη πιεστικα ψυχολογικα και νομιζω οτι το κληρονομησα και θα πρεπει μια ζωη να παλευω με τον εαυτο μου. Εχετε δικιο πρεπει να μιλαμε ,αλλα τι να κανει ο ανθρωπος που σκιζεται ολοι μερα και δεν τα καταφερνει.

Δεν θελει να τα συζηταμε αλλο τα οικονομικα ,δεν τον ενδιαφερουν τα χρεη ,οι λογαρισμοι.

Πνιγεται και δεν τα συζηταει ,πνιγομαι και εγω που δεν μπορω νατο βγαλω απο μεσα μου και στο τελος γινεται χαμος. Και ετσι δεν υπαρχει τελειωμος.

[tzoutzouka]

Κι εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές να χωρίσω, ειδικά όταν ξεπερνάει τα όρια και μπορεί να μου πει τα χειρότερα λόγια πάνω στα νεύρα του - πράγμα το οποίο εγώ δεν κάνω και το φέρνω βαρέως να μου το κάνουν. Υπάρχουν φορές που απλά δεν θέλω να τον βλέπω μπροστά μου - για μέρες. Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα με όλη μου την ψυχή να τα αφήσω όλα πίσω μου και να ταξιδέψω στο Κατμαντού ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

 

Μετά σκέφτομαι πρώτον, το οικονομικό και πως θα τα βγάλω πέρα με δύο παιδιά. Δεύτερον τα παιδιά που τον αγαπάνε και τι ψυχολογικά θα τους δημιουργήσω αν κάνω κάτι επιπόλαιο. Τρίτον τις νύχτες που θα χρειάζομαι κάποιον να μου βάζει αλοιφή στην πλάτη ή να τρέξει στο φαρμακείο να φέρει φάρμακα για τα παιδιά και δεν θα υπάρχει κανείς. Τέταρτον την σιωπή του σπιτιού όταν τα παιδιά θα πηγαίνουν στο σπίτι του μπαμπά με την καινούρια του αγαπημένη και θα είναι με τα παιδιά μου?!?!??? Με τα δικά μου παιδιά?? Αστειευόμαστε τώρα ε? νιαααχαχαχα. Α ναι, βέβαια, μετά σκέφτομαι και την αντιμετώπιση του περίγυρου που καμία σχέση δεν θα έχει με τις δικές μου προοδευτικές ιδέες περί αντιμετώπισης μιας χωρισμένης γυναίκας....ή το που στο καλό θα βρω κάποιον που εκτός από εμένα να αγαπάει σαν δικά του παιδιά τα παιδιά μου...

 

και μετά απο όλα αυτά...

 

σκέφτομαι "που πα ρε καραμήτρο" και χαλαρώνω στα κυβικά μου

 

ναι κορίτσια, τόσο ρεαλιστικά, υλιστικά και συμφεροντολογικά

[1μανουλα]

Ζωη δυστυχως ο κοσμος ηταν και θα ειναι παντα κακοπροαιρετος , εγω ομως θελω να τα αλλαξω ολα ,φοβαμαι πολυ την ψυχολογικη πιεση που νιωθω, φοβαμαι το ξεσπασμα μου

[1μανουλα]

Ζωη δυστυχως ο κοσμος ηταν και θα ειναι παντα κακοπροαιρετος , εγω ομως θελω να τα αλλαξω ολα ,φοβαμαι πολυ την ψυχολογικη πιεση που νιωθω, φοβαμαι το ξεσπασμα μου

 

Επισης να διευκρινισω οτι το διαζυγιο το σκεφτομαι για τους καθημερινους καβγαδες και οχι για το οικονομικο ,με κουρασε καθε μερα φασαρια για το τιποτα χωρις λογο

[Niki81]

Πριν απο δυο χρονια περιπου ειχα διατροφικη διαταραχη,βουλιμια, αναγκαστικη υπερφαγια, η οποια ενω καταφερα με κοπο σημερα να ειμαι στα αρχικα μου κιλα ,60, συνεχιζω να κανω ενα διαρκη αγωνα,με πολυ γυμναστικη ελεγχο διατροφης και να μην κανω εμετο οταν νομιζω οτι εφαγα παραπανω.Ειναι μια κατασταση στην οποια βρεθηκα επειδη πιεστικα ψυχολογικα και νομιζω οτι το κληρονομησα και θα πρεπει μια ζωη να παλευω με τον εαυτο μου. Εχετε δικιο πρεπει να μιλαμε ,αλλα τι να κανει ο ανθρωπος που σκιζεται ολοι μερα και δεν τα καταφερνει.

Δεν θελει να τα συζηταμε αλλο τα οικονομικα ,δεν τον ενδιαφερουν τα χρεη ,οι λογαρισμοι.

Πνιγεται και δεν τα συζηταει ,πνιγομαι και εγω που δεν μπορω νατο βγαλω απο μεσα μου και στο τελος γινεται χαμος. Και ετσι δεν υπαρχει τελειωμος.

 

Άλλο είναι τσακωνόμαστε γιατι τα οικονομικα μας πιεζουν και μας δημιουργουν εντασεις και άλλο είναι πχ αν ο αντρας σου σας χρεωνει και δημιουργει εξοδα χωρις λογο ή σου δημιουργει οικονομικο πρόβλημα με τη λαθος διαζχειριση των οικονομικων.Τα πρακτικα θεματα εννοείται οσο αντιμετωπίζονται θα πρεπει να βρειτε τροπο να τα αντιμετωπισετε...όχι να καταστραφείτε οικονομικα.Δε θελει να μιλαει...οκ...εξηγησε του όμως καποια στιγμη με ηρεμο και ομορφο τροπο...χωρις φωνες και υστεριες ότι εισαστε 2...πες του πως αισθάνεσαι...πες του ποσο πιεζεσαι κι εσυ.

 

Εγω αν εχω κατι και δε μιλησω δε μπορω...θα σκασω πραγματικα...θα είμαι χαλια και δε θα μπορω να λειτουργησω στην καθημερινοτητα μου.Του το εχω πει...δεν αντεχω αλλα νευρα και αλλα μουτρα.Αν εχω κατι και πρεπει να μιλησω...να τα πω...θα κατσει να τα ακουσει...ακομα και αν δε θελει να συμμετεχει στη συζητηση...ας μη μιλαει...όμως θα ακουσει ότι εχω να πω.

[ZWH]

Εχεις σκεφτει οτι δεν θελει να το συζηταει επειδη εισαι ευαλωτη λογο των καταστασεων που περασες πριν 2 χρονια? Μηπως δεν θελει να σε επιβαρυνει επειδη αγχωνεσαι ευκολα?

[1μανουλα]

Άλλο είναι τσακωνόμαστε γιατι τα οικονομικα μας πιεζουν και μας δημιουργουν εντασεις και άλλο είναι πχ αν ο αντρας σου σας χρεωνει και δημιουργει εξοδα χωρις λογο ή σου δημιουργει οικονομικο πρόβλημα με τη λαθος διαζχειριση των οικονομικων.Τα πρακτικα θεματα εννοείται οσο αντιμετωπίζονται θα πρεπει να βρειτε τροπο να τα αντιμετωπισετε...όχι να καταστραφείτε οικονομικα.Δε θελει να μιλαει...οκ...εξηγησε του όμως καποια στιγμη με ηρεμο και ομορφο τροπο...χωρις φωνες και υστεριες ότι εισαστε 2...πες του πως αισθάνεσαι...πες του ποσο πιεζεσαι κι εσυ.

 

Εγω αν εχω κατι και δε μιλησω δε μπορω...θα σκασω πραγματικα...θα είμαι χαλια και δε θα μπορω να λειτουργησω στην καθημερινοτητα μου.Του το εχω πει...δεν αντεχω αλλα νευρα και αλλα μουτρα.Αν εχω κατι και πρεπει να μιλησω...να τα πω...θα κατσει να τα ακουσει...ακομα και αν δε θελει να συμμετεχει στη συζητηση...ας μη μιλαει...όμως θα ακουσει ότι εχω να πω.

 

Εμενα δεν θα με ακουσει ή θα μαλωσουμε ή θα φυγει ενω τα εχει σπασει ή θα με ρηξει στο κρεβατι να ξεχαστουν ολα . για λιγο ομως ωσπου να ξαναρθουν στο προσκηνιο, ενας αλλος φαυλος κυκλος που εχω μπλεξει

[ZWH]

Κι εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές να χωρίσω, ειδικά όταν ξεπερνάει τα όρια και μπορεί να μου πει τα χειρότερα λόγια πάνω στα νεύρα του - πράγμα το οποίο εγώ δεν κάνω και το φέρνω βαρέως να μου το κάνουν. Υπάρχουν φορές που απλά δεν θέλω να τον βλέπω μπροστά μου - για μέρες. Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα με όλη μου την ψυχή να τα αφήσω όλα πίσω μου και να ταξιδέψω στο Κατμαντού ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

 

Μετά σκέφτομαι πρώτον, το οικονομικό και πως θα τα βγάλω πέρα με δύο παιδιά. Δεύτερον τα παιδιά που τον αγαπάνε και τι ψυχολογικά θα τους δημιουργήσω αν κάνω κάτι επιπόλαιο. Τρίτον τις νύχτες που θα χρειάζομαι κάποιον να μου βάζει αλοιφή στην πλάτη ή να τρέξει στο φαρμακείο να φέρει φάρμακα για τα παιδιά και δεν θα υπάρχει κανείς. Τέταρτον την σιωπή του σπιτιού όταν τα παιδιά θα πηγαίνουν στο σπίτι του μπαμπά με την καινούρια του αγαπημένη και θα είναι με τα παιδιά μου?!?!??? Με τα δικά μου παιδιά?? Αστειευόμαστε τώρα ε? νιαααχαχαχα. Α ναι, βέβαια, μετά σκέφτομαι και την αντιμετώπιση του περίγυρου που καμία σχέση δεν θα έχει με τις δικές μου προοδευτικές ιδέες περί αντιμετώπισης μιας χωρισμένης γυναίκας....ή το που στο καλό θα βρω κάποιον που εκτός από εμένα να αγαπάει σαν δικά του παιδιά τα παιδιά μου...

 

και μετά απο όλα αυτά...

 

σκέφτομαι "που πα ρε καραμήτρο" και χαλαρώνω στα κυβικά μου

 

ναι κορίτσια, τόσο ρεαλιστικά, υλιστικά και συμφεροντολογικά

Αυτη ειναι η πραγματικοτητα.. Βεβαια υπαρχουν και καποιες γυναικες.. λιγες.. που εχουν τον τροπο τους.. βεβαια δεν ξερω αν ικανοποιουν και αυτη την αγκαλια που λειπει τα βραδια....

[1μανουλα]

Εχεις σκεφτει οτι δεν θελει να το συζηταει επειδη εισαι ευαλωτη λογο των καταστασεων που περασες πριν 2 χρονια? Μηπως δεν θελει να σε επιβαρυνει επειδη αγχωνεσαι ευκολα?

 

Δεν ξερω δεν το σκεφτηκα,πιο πιθανο ειναι να πιστευει οτι καποτε θα τελειωσει αυτη η κατασταση στην οποια βρεθηκαν οι περισσοτεροι ελληνες

[Niki81]

Στο παρελθον ναι και μαλιστα ήμασταν σε διασταση για εναν χρονο. Ειχαμε καυγαδες καθημερινα που ειχε να κανει με τα διαφορετικα θελω μας το συγκεκριμενο διαστημα. Αρχικα ενιωσα ανακουφιση που εφυγα με τα παιδια και μια αισθηση ελευθεριας. Χρονια παντρεμενη με πολλες δυσκολες στιγμες..

Τελικα ειναι πολυ πιο δυσκολο -για εμενα δηλαδη, την δικη μου ψυχοσυνθεση- να ειμαι χωρισμενη μαμα. Να παρακαλας για δουλεια, να σε αντιμετωπιζει ο περιγυρος σου σαν την τρελη ή οτι ξαφνικα θες να κανεις την ζωη σου με γκομενους, να μην σε βαζουν στο σπιτι τους μην τους φας τον αντρα, να νομιζουν ολοι οτι το εχεις στο κουτελο αλλα το πιο σημαντικο να φτανεις στο σημειο να μην εχεις ουτε γαλα για τα παιδια...

Τα παιδια με ενα σακ βουαγιαζ στο χερι.. τηλ στον μπαμπα να μεινουν μαζι του.. Σκεψεις δικες μου.. ειναι δυνατον να βαλω αλλον αντρα στην ζωη των παιδιων μου? Ειναι δυνατον να βαλει ο αντρας μου αλλη γυναικα στην ζωη των παιδιων μας?

Τελικα ο καθενας μας ηθελε τον χρονο του να ηρεμησει, να εκτιμησει αυτο που ειχε, να βγαλει απο την ζωη του ανθρωπους που μας δημιουργουσαν προβληματα και δεν το εχουμε καταλαβει. Δυο χρονια σχεδον μετα την επιστροφη μου στην συζηγικη εστια δεν το εχω μετανιωσει.. ουτε που εφυγα ουτε που γυρισα..

Τα παιδια ειναι καλα χαρουμενα και ευτυχισμενα, εμεις το ιδιο.. Ειμαστε οικογενεια, κατι που θελαμε απο την αρχη..

Για να μην παρεξηγηθω να τονισω και παλι αυτες ειναι οι δικες μου επιλογες συμφωνα με το πως νιωθω εγω και το πως θα ενιωθα συνεχιζοντας διαφορετικα την ζωη μου.. Ουσιαστικα δεν υπηρχαν σοβαρα προβληματα σε εμας.. ελειψη επικοινωνια και οπως ειπα διαφορετικα θελω σε συγκεκριμενο διαστημα..

Αφου εχετε αγαπη ο ενας για τον αλλον, ολα θα τα βρειτε. Το οικονομικο ναι διευκολυνει την ζωη μας παρα πολυ αλλα αυτο δεν σημαινει οτι κανει και την ζωη μας ευτυχισμενη. Απολαυσε τις μικρες στιγμες ευτυχιας που θα τις βρεις μεσα απο ασημαντα πραγματακι.. Ευχομαι ολα να πανε καλα και να παρεις τις σωστες αποφασεις.

 

 

Αχ Ζωη..καπιες φορες θα ηθελα κι εγω ένα τετοιο διάλειμμα...ακομα κι αν είναι δυσκολο και ασχημο.Θα με βοηθαγε κι εμενα ισως να βαλω σε ταξη μεσα μου τα πραγματικα μου θελω και να σκεφτω πιο ρεαλιστικα.Δυστυχως η ευτυχως μου ηταν και μου είναι πολύ δυσκολο εως αδυνατο να πω στο μεγαλο μου γιο ότι πλεον θα μενουμε μονοι μας χωρις το μπαμπα.

[tzoutzouka]

 

Εγω αν εχω κατι και δε μιλησω δε μπορω...θα σκασω πραγματικα...θα είμαι χαλια και δε θα μπορω να λειτουργησω στην καθημερινοτητα μου.Του το εχω πει...δεν αντεχω αλλα νευρα και αλλα μουτρα.Αν εχω κατι και πρεπει να μιλησω...να τα πω...θα κατσει να τα ακουσει...ακομα και αν δε θελει να συμμετεχει στη συζητηση...ας μη μιλαει...όμως θα ακουσει ότι εχω να πω.

 

το θέμα είναι και πως λες αυτό το κάτι που σε προβληματίζει...άλλο να το λες με νεύρα και μες στην τσίτα κι άλλο να συζητάς και να δείχνεις στον άλλον ότι λειτουργείτε σαν ομάδα παρόλα τα προβλήματα και τις τυχόν παραλείψεις ή τα εκάστοτε ελαττώματα

[tzoutzouka]

Δυστυχως η ευτυχως μου ηταν και μου είναι πολύ δυσκολο εως αδυνατο να πω στο μεγαλο μου γιο ότι πλεον θα μενουμε μονοι μας χωρις το μπαμπα.

 

Αυτό το τελευταίο μου είναι και εμένα αδύνατο να το πω στα παιδιά μου χωρίς να διαλυθώ από τις τύψεις

[ZWH]

Ζωη δυστυχως ο κοσμος ηταν και θα ειναι παντα κακοπροαιρετος , εγω ομως θελω να τα αλλαξω ολα ,φοβαμαι πολυ την ψυχολογικη πιεση που νιωθω, φοβαμαι το ξεσπασμα μου

Προσωπικα θα σου προτεινα να πας σε ψυχολογο ή να μιλησεις σε καποιον που μπορει να σε αποφορτισει. Απ οσα μας λες εσυ η ιδια υπαρχει μια "ανισορροπια" (μην παρεξηγησεις την λεξη) στο πως νιωθεις και αντιδρας. Ισως τα πραγματα να μην ειναι ετσι οπως τα βλεπεις λογο της ευαισθησιας σου. Κοιτα λιγο πιο αισιοδοξα τα πραγματα.. Ολοι δυσκολευομαστε οικονομικα, αλλοι λιγοτερο αλλοι περισσοτερο και ναι εγω προσωπικα αγχωνομαι παααρα πολυ αλλα λεω στον εαυτο μου να χαλαρωσει γιατι δεν μου φταινε ουτε τα παιδια μου ουτε ο αντρας μου να βλεπουν μια μαμα - συζυγο να γκρινιαζει και να μιζεριαζει.. Δεν αποφευγω την πραγματικοτητα αλλα ειτε προσπαθω να συμβιβαστω ειτε να κανω πραγματα που ευχαριστουν εμενα αλλα και την οικογενεια μου. Χαμογελο μεγαλο... και μικρα πραγματακια που προκαλουν ευτυχια οπως σου ειπα και σε αλλο μου ποστ.

[1μανουλα]

Αυτό το τελευταίο μου είναι και εμένα αδύνατο να το πω στα παιδιά μου χωρίς να διαλυθώ από τις τύψεις

 

Τελικα βλεπω οτι πολλες γυναικες το σκεφτονται ασχετα με το πια αποφαση θα παρουν ,ασχετα ακομα και αν τολμουν να το ομολογησουν στον ιδιο τους τον εαυτο