ομαλος αποθηλασμος?

[Sentir...natureza]

1 hour ago, marakiz είπε:

Νομίζω sentir και να τον βάλεις να θηλάσει, αφενώς δεν θα έχεις γάλα, αφετέρου δεν θα θυμάται κιόλας πως. Το έχει κάνει και ο γιος μου κάποιες φορές και πιθανολογώ πως το κάνει επειδή του λέω συχνά πως τα μωρά τρέφονται με το γάλα της μαμάς του και πως κι αυτός το ίδιο έκανε (κάνω προετοιμασία για αδερφάκι πριν καν μείνω έγκυος εγώ  ). Την τελευταία φορά, 1-2 εβδομάδες που μου ζήτησε επειδή με είδε γυμνή του είπα να έλα να δεις που δεν έχει, πήγε να πιει και φυσικά ούτε είχα, ούτε ήξερε πως, ούτε και κράτησε το ενδιαφέρον του παραπάνω από λίγα δευτερόλεπτα.

Δεν θελω με τιποτα να τον βαλω στο στηθος γιατι απο τη μια ειμαι σχεδον σιγουρη οτι εχω γαλα και απο την αλλη δεν ειμαι σιγουρη οτι εχει ξεχασει ακομη να θηλαζει και δεν θελω να το ρισκαρω να ξανααρχισει! Απλα ειχα την απορια γιατι κι πολλες φορες κανουμε μπανιο μαζι, αλλα τοτε που ζητησε να θηλασει ειχαμε καιρο και το στηθος μου ειχε αλλαξει εκεινο τον μηνα αρκετα, λες και τον προκαλουσε  . Απλα με προβληματισε αυτη η "παλινδρομηση" στο να το ακουμπαει για να κοιμηθει και σκεφτηκα μηπως καταλαβε οτι θα χασει την αποκλειστικοτητα και προσπαθει να το διεκδικησει και παλι.

[Lenia16]

πρίν από 41 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Δεν θελω με τιποτα να τον βαλω στο στηθος γιατι απο τη μια ειμαι σχεδον σιγουρη οτι εχω γαλα και απο την αλλη δεν ειμαι σιγουρη οτι εχει ξεχασει ακομη να θηλαζει και δεν θελω να το ρισκαρω να ξανααρχισει! Απλα ειχα την απορια γιατι κι πολλες φορες κανουμε μπανιο μαζι, αλλα τοτε που ζητησε να θηλασει ειχαμε καιρο και το στηθος μου ειχε αλλαξει εκεινο τον μηνα αρκετα, λες και τον προκαλουσε  . Απλα με προβληματισε αυτη η "παλινδρομηση" στο να το ακουμπαει για να κοιμηθει και σκεφτηκα μηπως καταλαβε οτι θα χασει την αποκλειστικοτητα και προσπαθει να το διεκδικησει και παλι.

Εφόσον βλέπεις ότι τον προκαλεις κ δεν το θέλεις γιατί συνεχίζετε να κάνετε μαζί μπάνιο κ δεν τον αφήνεις να το ξεχάσει;

[Sentir...natureza]

πρίν από 14 λεπτά , Lenia16 είπε:

Εφόσον βλέπεις ότι τον προκαλεις κ δεν το θέλεις γιατί συνεχίζετε να κάνετε μαζί μπάνιο κ δεν τον αφήνεις να το ξεχάσει;

Οταν αποθηλαζε το απεφευγα. Αφου αποθηλασε και ειδα οτι δεν υπηρχε κανενα θεμα απο μερους του συνεχισαμε να κανουμε μαζι (περισσοτερο λογω πρακτικοτητας). Μετα μπορουσε να ειναι με τον αντρα μου, ο οποιος σταματησε την δουλεια οποτε εκανα μονη μου και ξανα μετα απο λιγο καιρο που καναμε μαζι και δεν ειχε δει το στηθος μου αλλαγμενο κατι τον εκανε να ζητησει να θηλασει. Αλλα απο τοτε εχει τυχει να κανουμε παλι μαζι και δεν εδειξε ενδιαφερον. Περισσοτερο το πασπατεμα με προβληματισε γιατι ειναι σαν να γυρναει πισω, αλλα μαλλον ειναι προσωρινο κι αυτο γιατι εχει να το κανει αρκετες μερες.

[Mama_Anesti_]

6 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

ειμαι σχεδον σιγουρη οτι εχω γαλα

Ισως ευθύνεται ή εγκυμοσύνη διαφορετικά  πως γίνεται να έχεις γάλα ενώ δεν θηλάζει τεσσερεις μήνες? Και δεν σε ενοχλεί το γάλα που έμεινε ή το βγαζεις με το χέρι?  Συγνώμη για την ερώτηση απλά επειδή είμαι σε  διαδικασία αποθηλασμού, φοβάμαι πολυ το γαλα που θα μείνει μέσα στο στήθος. 

  Ο μικρός μου μία εβδομάδα τώρα  θηλάζει κάθε δύο ή τρεις μέρες και αυτό όχι το βράδυ για να κοιμηθεί αλλά το απόγευμα. Και σκέφτομαι μήπως πρέπει να τον ενθαρρυνω να θηλάζει συστηματικά καθε δύο μέρες για ένα χ διάστημα ώστε να κοπεί το γάλα σταδιακα  ή συνεχίζω το "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι" όποτε το θυμηθεί? 

[Sentir...natureza]

πρίν από 9 λεπτά , Mama_Anesti_ είπε:

Ισως ευθύνεται ή εγκυμοσύνη διαφορετικά  πως γίνεται να έχεις γάλα ενώ δεν θηλάζει τεσσερεις μήνες? Και δεν σε ενοχλεί το γάλα που έμεινε ή το βγαζεις με το χέρι?  Συγνώμη για την ερώτηση απλά επειδή είμαι σε  διαδικασία αποθηλασμού, φοβάμαι πολυ το γαλα που θα μείνει μέσα στο στήθος. 

  Ο μικρός μου μία εβδομάδα τώρα  θηλάζει κάθε δύο ή τρεις μέρες και αυτό όχι το βράδυ για να κοιμηθεί αλλά το απόγευμα. Και σκέφτομαι μήπως πρέπει να τον ενθαρρυνω να θηλάζει συστηματικά καθε δύο μέρες για ένα χ διάστημα ώστε να κοπεί το γάλα σταδιακα  ή συνεχίζω το "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι" όποτε το θυμηθεί? 

Aπο την στιγμη που δεν νιωθεις δυσφορια αν μενει γαλα μεσα, θεωρω οτι δεν χρειαζεται να του δινεις το στηθος για να αδειαζει. Συνεχισε οπως τα πας. Εμεις αποθηλασαμε σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα και δεν ενιωσα να πετρωνει το στηθος ή να δημιουργουνται σκληρα σημεια. Επισης, διαβαζοντας για τον αποθηλασμο τους προηγουμενους μηνες εμαθα οτι μπορει να υπαρχει γαλα ακομη και μηνες μετα τον αποθηλασμο. Στην δικη μου περιπτωση πιστευω οτι παιζει ρολο και η εγκυμοσυνη. Το στηθος μου τους πρωτους μηνες ηταν ελαχιστα πρησμενο, αλλα οταν μπηκαμε σε φαση αποθηλασμου, οχι απλα εχει μεγαλωσει πολυ (σε σχεση με την πρωτη εγκυμοσυνη) αλλα το νιωθω και βαρυ (λες και ειναι γεματο γαλα, οχι απλα πρησμενο), χωρις ομως να μου προκαλειται δυσφορια ή πετρωματα. 

[marakiz]

Φαντάζομαι πως θα έχει λίγο γάλα, όχι όπως πριν, κι ετοιμάζεται να γεννήσει,   παίζει το ρόλο του κι αυτό. 

 

Μαμά Ανέστη μια χαρά σταδιακά σου μειώνεται το γάλα,  έτσι ακριβώς όπως πρέπει. Η μια φορα στις 3 μέρες δεν έγινε ξαφνικά,  φαντάζομαι θα είχε μειώσει κάποιους θηλασμούς.  Τώρα θα έχει μειωθεί το γάλα αλλά θα έχεις ακόμα,  μόλις σταματήσει να θηλάζει εντελώς,  πιθανόν και πάλι να έχεις για κάποιο διάστημα. Πάντως μαστολόγος,  φιλική με θηλασμό, μου είχε πει να κάνω μαστογραφία ΑΦΟΥ περάσουν 4 μήνες,  όπου θα έχεις "καθαρίσει" από γάλα.

[Sentir...natureza]

@Mama_Anesti_ αν γκουγκλαρεις "αποθηλασα αλλα εχω γαλα" θα δεις οτι μπορει να παραγει γαλα το στηθος 6, ακομη και 12 μηνες απο τον αποθηλασμο. Αρα φανταζομαι πως το 4μηνο που ειπε η @marakiz δεν σημαινει οτι στο 100% των περιπτωσεων θα σταματησει να παραγει γαλα, αλλα το οτι θα εχει αδειασει πληρως.

[marakiz]

Ναι έτσι νομίζω και εγώ ότι είναι. 

[Mama_Anesti_]

πρίν από 8 λεπτά , Sentir...natureza είπε:

Aπο την στιγμη που δεν νιωθεις δυσφορια αν μενει γαλα μεσα, θεωρω οτι δεν χρειαζεται να του δινεις το στηθος για να αδειαζει. Συνεχισε οπως τα πας. Εμεις αποθηλασαμε σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα και δεν ενιωσα να πετρωνει το στηθος ή να δημιουργουνται σκληρα σημεια. Επισης, διαβαζοντας για τον αποθηλασμο τους προηγουμενους μηνες εμαθα οτι μπορει να υπαρχει γαλα ακομη και μηνες μετα τον αποθηλασμο. Στην δικη μου περιπτωση πιστευω οτι παιζει ρολο και η εγκυμοσυνη. Το στηθος μου τους πρωτους μηνες ηταν ελαχιστα πρησμενο, αλλα οταν μπηκαμε σε φαση αποθηλασμου, οχι απλα εχει μεγαλωσει πολυ (σε σχεση με την πρωτη εγκυμοσυνη) αλλα το νιωθω και βαρυ (λες και ειναι γεματο γαλα, οχι απλα πρησμενο), χωρις ομως να μου προκαλειται δυσφορια ή πετρωματα. 

Μέχρι στιγμης δεν νιώθω να με ενοχλει το στήθος και είναι σχεδόν στο μέγεθος προ εγκυμοσύνης. Συγνώμη για την ερωτηση... έχω φόβο για το γάλα που μένει. Στην περίπτωση σου  προφανώς και προετοιμάζεται το στήθος σου για το δεύτερο μωρακι! Με το καλό!

 

πρίν από 13 λεπτά , marakiz είπε:

Φαντάζομαι πως θα έχει λίγο γάλα, όχι όπως πριν, κι ετοιμάζεται να γεννήσει,   παίζει το ρόλο του κι αυτό. 

 

Μαμά Ανέστη μια χαρά σταδιακά σου μειώνεται το γάλα,  έτσι ακριβώς όπως πρέπει. Η μια φορα στις 3 μέρες δεν έγινε ξαφνικά,  φαντάζομαι θα είχε μειώσει κάποιους θηλασμούς.  Τώρα θα έχει μειωθεί το γάλα αλλά θα έχεις ακόμα,  μόλις σταματήσει να θηλάζει εντελώς,  πιθανόν και πάλι να έχεις για κάποιο διάστημα. Πάντως μαστολόγος,  φιλική με θηλασμό, μου είχε πει να κάνω μαστογραφία ΑΦΟΥ περάσουν 4 μήνες,  όπου θα έχεις "καθαρίσει" από γάλα.

Ναι σταδιακά κοψαμε θηλασμους. Για μήνες ήμασταν στους τρεις, μετά έκοψε τον μεσημεριανό ύπνο άρα μείναν δύο και εδώ και ένα μήνα ίσως και περισσότερο θήλαζε μία φορά το βράδυ + αν ζητουσε. Τώρα δεν ζητά τα βράδυα αλλά αν το θυμηθεί κανένα απόγευμα. 

  Πάντως είναι αξιοσημείωτο να ειπωθεί το  πόσο ομαλά και συντομα σταματούν το θηλασμο όταν είναι έτοιμα.  Μου κάνει πραγματικά εντύπωση! 

[marakiz]

Άρα ο αποθηλασμός σας είναι ομαλός και σταδιακός και για τους δυο σας, μην σε απασχολεί καθόλου.

[Rose!]

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι καινούρια στην παρέα σας παρόλο που σας διαβάζω από τότε που έμαθα ότι θα αποκτήσω μωράκι. Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών που θηλαζε αποκλειστικά μέχρι 14 μηνών. Μετά άρχισε να πίνει και γάλα σε σκόνη αλλά επειδή έχει συνδυάσει απόλυτα τον ύπνο με το θηλασμό συνεχίζει και θηλάζει για να κοιμηθεί. Την τελευταία εβδομάδα σταμάτησε να θηλάζει για να κοιμηθεί μεσημέρι. Θα ήθελα τις συμβουλές σας,πώς θα σταματήσει και τον βραδινό θηλασμό; Δεν κοιμάται με κανέναν άλλον και πολλές φορές ξυπνάει το πρωί και επειδή λείπω ( φεύγω για δουλειά στις 6) χαλάει τον κόσμο και κοιμάται μετά από καμιά ωρα.  Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[Super.mum]

On 22/4/2020 at 9:19 ΜΜ, Rose! είπε:

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι καινούρια στην παρέα σας παρόλο που σας διαβάζω από τότε που έμαθα ότι θα αποκτήσω μωράκι. Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών που θηλαζε αποκλειστικά μέχρι 14 μηνών. Μετά άρχισε να πίνει και γάλα σε σκόνη αλλά επειδή έχει συνδυάσει απόλυτα τον ύπνο με το θηλασμό συνεχίζει και θηλάζει για να κοιμηθεί. Την τελευταία εβδομάδα σταμάτησε να θηλάζει για να κοιμηθεί μεσημέρι. Θα ήθελα τις συμβουλές σας,πώς θα σταματήσει και τον βραδινό θηλασμό; Δεν κοιμάται με κανέναν άλλον και πολλές φορές ξυπνάει το πρωί και επειδή λείπω ( φεύγω για δουλειά στις 6) χαλάει τον κόσμο και κοιμάται μετά από καμιά ωρα.  Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Σταματά τον θηλασμό πολύ νωρίτερα από εσένα όποτε ότι και να σου έλεγα είναι για μωράκι μικρότερης ηλικίας. Το δικό σου σίγουρα καταλαβαίνει τι συμβαίνει και δεν θέλει να το δεχτεί. Σου γράφω αυτό μόνο όποτε θα ξανά εμφανιστεί το θέμα σου πάνω πάνω μπας και το δει κάποια κοπέλα που ξέρει να σε συμβουλέψει. 

Just now, Irina095 είπε:

Σταματά τον θηλασμό πολύ νωρίτερα από εσένα όποτε ότι και να σου έλεγα είναι για μωράκι μικρότερης ηλικίας. Το δικό σου σίγουρα καταλαβαίνει τι συμβαίνει και δεν θέλει να το δεχτεί. Σου γράφω αυτό μόνο όποτε θα ξανά εμφανιστεί το θέμα σου πάνω πάνω μπας και το δει κάποια κοπέλα που ξέρει να σε συμβουλέψει. 

*σταματησα

[Mama_Anesti_]

On 22/4/2020 at 9:19 ΜΜ, Rose! είπε:

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι καινούρια στην παρέα σας παρόλο που σας διαβάζω από τότε που έμαθα ότι θα αποκτήσω μωράκι. Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών που θηλαζε αποκλειστικά μέχρι 14 μηνών. Μετά άρχισε να πίνει και γάλα σε σκόνη αλλά επειδή έχει συνδυάσει απόλυτα τον ύπνο με το θηλασμό συνεχίζει και θηλάζει για να κοιμηθεί. Την τελευταία εβδομάδα σταμάτησε να θηλάζει για να κοιμηθεί μεσημέρι. Θα ήθελα τις συμβουλές σας,πώς θα σταματήσει και τον βραδινό θηλασμό; Δεν κοιμάται με κανέναν άλλον και πολλές φορές ξυπνάει το πρωί και επειδή λείπω ( φεύγω για δουλειά στις 6) χαλάει τον κόσμο και κοιμάται μετά από καμιά ωρα.  Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Καλησπερα! 

 

Ο μικρός  μου αποθηλασε σε μεγαλύτερη ηλικία κ δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει ή εμπειρία μου. Γύρω στα δύο έβαλα το παραμύθι στην ρουτίνα ύπνου, δηλ μετά το μπάνιο καθομασταν στο κρεβάτι για να του διαβάσω κ χαλαρωνε τόσο πολύ που κοιμόταν στην αγκαλιά μου χωρίς να ζητήσει καν. Έτσι σταμάτησε να θηλάζει προ υπνου. Ίσως να παίζει ρόλο και ή απαλή απομάκρυνση που είχα ξεκινησει κοντά στους 18 μήνες. 

 

Στην θέση σου θα προσπαθούσα απαλή απομάκρυνση, θα του ελεγα πως το γαλατάκι δεν είναι πολύ πια και θα εστιαζα στους τρόπους που χαλαρώνει. Αλλα παιδια βοηθάει το μασάζ, άλλα τα χάδια στην πλάτη ή στα μαλλάκια, οι λευκοί ήχοι, οι ιστοριουλες, ένα ζεστό μπάνιο ό,τι ηρεμεί το κάθε παιδί. 

[vicky86]

On 22/4/2020 at 9:19 ΜΜ, Rose! είπε:

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι καινούρια στην παρέα σας παρόλο που σας διαβάζω από τότε που έμαθα ότι θα αποκτήσω μωράκι. Έχω ένα αγοράκι 19 μηνών που θηλαζε αποκλειστικά μέχρι 14 μηνών. Μετά άρχισε να πίνει και γάλα σε σκόνη αλλά επειδή έχει συνδυάσει απόλυτα τον ύπνο με το θηλασμό συνεχίζει και θηλάζει για να κοιμηθεί. Την τελευταία εβδομάδα σταμάτησε να θηλάζει για να κοιμηθεί μεσημέρι. Θα ήθελα τις συμβουλές σας,πώς θα σταματήσει και τον βραδινό θηλασμό; Δεν κοιμάται με κανέναν άλλον και πολλές φορές ξυπνάει το πρωί και επειδή λείπω ( φεύγω για δουλειά στις 6) χαλάει τον κόσμο και κοιμάται μετά από καμιά ωρα.  Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Το βραδυ πριν τον ύπνο πινει μπιμπερο; κ μετα ζητάει κ να θηλασει; 

Φαντάζομαι δ θα πινει κ μεγάλη ποσότητα τωρα

Εφοσον πριν μια εβδομάδα έκοψε τον θηλασμο στον μεσημεριανό πιστεύω είναι κοντά να κόψει κ τον τελευταιο

Πώς κοιμαται το μεσημερι; 

Το ότι ξυπναει το πρωί πιθανον θα συνεχιστεί, γτ δ ειναι ο θηλασμος αλλα ότι σε ψάχνει. Θα το συνηθίσει. Κ απλα θα βρει οποίος τον κρατάει έναν δικό τους τρόπο χαλαρωσης

Θα πρότεινα αυτά που λέει κ η μαμα ανέστη περίπου. Λιγο αλλαγή στην ρουτίνα υπνου, πχ πίνουμε γαλα, πλένουμε δοντια, βάζουμε μπυτζαμες, λέμε παραμύθι, καθομαστε αγκαλια η κάνουμε χάδια. Όλα αυτά θέλουν χρόνο να εδραιωθουν. Κ θα πρέπει να τα πεις κ στον μικρο, να τα συνηθίζει, να ξέρει τι γινεται

Ότι πλέον που πίνει κ γαλα αγελάδες, εσύ δ εχεις πολύ. Αλλα είσαι εκεί να κοιμηθει στην αγκαλιά σου

Φυσικα στην αρ, η θα ζητάει επίμονα, δινεις απλα προσπαθείς όλο κ πιο λιγο

Μπορείς να του πεις ότι θα θηλαζει ως να μετρήσεις ως το 10,η ενα νανουρισμα

[Rose!]

Γεια σας κορίτσια και ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Ο Ιάσονας έτσι λένε τον μπουμπουκο μας πίνει γάλα σε σκόνη και μετά πρέπει απαραιτήτως να θηλάσει για να κοιμηθεί. Είναι ο τρόπος του για να χαλαρώσει. Τα πρωινά που λείπω τον προσέχει η πεθερά μου και όταν τον κοιμίζει εκείνη τον κρατάει αγκαλιά βλέπουν λίγο μάγια μέλισσα και κοιμάται. Όταν τον κοιμιζω εγώ τα μεσημέρια λέμε ιστορίες και μετά από πολύ γκρίνια γιατί συνεχίζει να ζητάει να θηλάσει κοιμάται. Παραμύθια διαβάζουμε από τότε που είναι σχεδόν 1 έτους. Νιώθω ότι δεν θα σταματήσει να κοιμάται με θηλασμό παρά μόνο με κλάματα και είναι κάτι που δεν θέλω με τίποτα. Δεν με βοηθάει και το ωράριο στη δουλειά γιατί ξυπνάω 5:30 το πρωί οπότε χρειάζομαι κι εγώ λίγο ύπνο και δεν μπορώ να παιδεύω το παιδί πολύ για να κοιμηθεί μπας και κοιμηθώ κι εγώ. Καταλαβαίνω ότι ξυπνάει τα βράδια επειδή με ψάχνει και δεν ξέρει πως να ξανακοιμηθεί μόνος. Θα αρχίσω να του μιλάω ΚΆΘΕ βράδυ για το γαλατάκι της μαμάς που είναι λίγο κτλ και γενικά θα προσπαθήσω να εφαρμόσω τις συμβουλές σας. Σκέφτομαι μήπως δεν είναι καθόλου έτοιμος να αποθηλασει; Ιδανικά θα ήθελα να αποθηλασουμε μέχρι τον Αύγουστο που γίνεται δύο χρόνων. Και πάλι ευχαριστώ για τις συμβουλές. Θα σας ενημερώσω για την πρόοδο μας. 

[Mama_Anesti_]

13 ώρες πρίν, Rose! είπε:

. Σκέφτομαι μήπως δεν είναι καθόλου έτοιμος να αποθηλασει; Ιδανικά θα ήθελα να αποθηλασουμε μέχρι τον Αύγουστο που γίνεται δύο χρόνων. Και πάλι ευχαριστώ για τις συμβουλές. Θα σας ενημερώσω για την πρόοδο μας. 

Ίσως κ να μην είναι, εσύ θα του δώσεις μία ώθηση να δει πως μπορεί να κοιμηθεί κ χωρίς στήθος. Ή διαδικασία του ομαλου αποθηλασμου δεν είναι γρήγορη, ειδικά αν το παιδί χρειάζεται περισσότερο χρόνο, κ γίνεται σταδιακά με μικρά βήματα κ πολύ κουβέντα! 

[Rose!]

On 17/5/2020 at 6:31 ΜΜ, Mama_Anesti_ είπε:

Ίσως κ να μην είναι, εσύ θα του δώσεις μία ώθηση να δει πως μπορεί να κοιμηθεί κ χωρίς στήθος. Ή διαδικασία του ομαλου αποθηλασμου δεν είναι γρήγορη, ειδικά αν το παιδί χρειάζεται περισσότερο χρόνο, κ γίνεται σταδιακά με μικρά βήματα κ πολύ κουβέντα! 

Μακάρι να τα πάμε καλά και πολύ πολύ ομαλά. Κάτι που ξεκίνησε τόσο όμορφα και πήγε υπέροχα θέλω να τελειώσει και όμορφα! Όταν με το καλό τα καταφέρουμε θα σας ενημερώσω. Ευχαριστώ!!!!

[samsympan]

@Annitamik και @despoina34 αν θέλετε διαβάστε παρακάτω  Και όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Ίσως βρει κάποιες ιδέες-υποστήριξη.

 

Θήλασα αποκλειστικά τα δύο παιδιά μας (στους 6 μήνες εισαγωγή στις στερεές και μετά το έτος εισαγωγή στο φρέσκο γάλα).

Αποθήλασα το πρώτο παιδί στους 13 μήνες. Μέχρι τότε θήλαζε ελεύθερα όποτε ήθελε και ήταν αρκετές (όχι πάρα πολλές όμως) φορές μέσα στο 24ωρο. Έγινε εν μία νυκτί που λέμε, με δική μου πρωτοβουλία λόγω δυσφορίας θηλασμού και συσσωρευμένης κόπωσης σωματικης-ψυχικής. Το παιδί το δέχτηκε πολύ ομαλά. Δεν θυμάμαι στεναχώρια, ούτε κλάματα. Να υπήρξε ίσως κάποια γκρίνια 1-2 μέρες. Θυμάμαι μέσα στην ημέρα την απασχολούσα με παιχνίδι-μικρά σνακ, ξεχνιόταν. Στον ύπνο είχαμε ρουτίνα με βιβλίο/ιστορία και κάναμε μερική συγκοίμηση (ξαπλώναμε μαζί μέχρι να αποκοιμηθεί) και από ότι φάνηκε την κάλυπτε συναισθηματικά αυτό.

 

Αποθήλασα το δεύτερο παιδί λίγο μετά τα 2 έτη. Σταδιακά. Γύρω στον 1μισι χρόνο ξεκίνησα να αρνούμαι κάποιους θηλασμούς βραδινούς (είχε αρχίσει να συσσωρεύεται πάλι κούραση, λογικό αφού θήλαζε αρκετά το βράδυ). Στην αρχή υπήρχε στεναχώρια. Δεν το δεχόταν (φυσικό), φωνές-κλάματα τα ξημερώματα. Εκνευρισμός, στεναχώρια, αυτές τις γνωστές δυσάρεστες σκέψεις εγώ. "Κακώς θήλασα εώς τώρα, δεν μου ανήκει το σώμα μου, βαρέθηκα-κουράστηκα πια, θέλω απλώς να κοιμηθώ σαν άνθρωπος, κλπ" που είναι δικαιολογημένες και συνηθισμένες σε πολλές μαμάδες. Και εδώ να πω κάτι σημαντικό, να μην νιώθετε τύψεις όσες σκέφτεστε κάποιες στιγμές έτσι. Είναι σκέψεις λόγω κόπωσης και δεν αντανακλούν τα αισθήματα μας για το παιδί. Είναι καμπανάκι ότι ήρθε η ώρα για κάποια αλλαγή. Όχι απαραιτήτως αποθηλασμό, αλλά αλλαγή της καθημερινότητας. Περισσότερη ξεκούραση-προσωπικός χρόνος για την μητέρα, περισσότερος χρόνος παιχνιδιού με το παιδί κι όχι να νιώθει η μητέρα ότι όλη μέρα είναι μόνο θηλασμός, υποστήριξη συναισθηματική και πρακτική από τον περίγυρο ή από ειδικό εάν τα πράγματα ζορίζουν και χρειάζεται, κλπ.

Τέλοσπάντων, συνεχίζω... Τις δύσκολες στιγμές έβαλε πλάτη κι ο σύζυγος. Να παρηγορήσει το παιδί. Με αγκαλιά, βόλτα με το καρότσι, κλπ. Δεν έπιανε πάντα. Σιγά σιγά άρχισε να δουλεύει όλο αυτό. Σταδιακά δέχθηκε την παρηγοριά από τον πατέρα το παιδί. Κι εδώ να πω κάτι που θεωρώ επίσης κλειδί στην όλη υπόθεση. Διαβάζω συχνά για την σταθερότητα που πρέπει να έχουμε στις αποφάσεις μας που αφορούν στα παιδιά. Είτε σε θέματα φαγητού, είτε πειθαρχίας, είτε στον αποθηλασμό που συζητάμε τώρα. Λοιπόν ναι, να υπάρχει σταθερότητα. ΑΛΛΑ και ικανότητα να κρίνουμε πότε να υπάρξει κι ελαστικότητα (να διαλέγουμε τις "μάχες" μας όπως είναι η έκφραση). Δηλαδή, κάποια βράδια το παιδί στρεσσαριζόταν υπερβολικά και έκλαιγε απαρηγόρητα, δεν δεχόταν τον μπαμπά με τίποτε. Εκεί δεν ωφελούσε να κρατώ χαρακτήρα "Όχι δεν το παίρνω, να θηλάσει, ο κόσμος να χαλάσει!". Διότι:

α) περισσότερος εκνευρισμός-στεναχώρια συσσωρευόταν σε όλους (και στον σύζυγο να κρατάει ένα μωρό που να ωρύεται και στο μωρό που εντέλει να σταματήσει κουρασμένο από κλάματα και στεναχώρια και σε τυχόν άλλο παιδάκι στο σπίτι όπως είχαμε εμείς),

β) εγώ μέσα σε όλα εκτός από κόπωση-στεναχώρια ένιωθα κι ενοχές, δεν ένιωθα καλά που δεν το έπαιρνα αγκαλιά,

γ) με το να κάνεις ένα βήμα πίσω την φορά εκείνη που δεν σηκώνει αυστηρότητα, δεν σημαίνει ότι παρεκκλίνεις από τον στόχο σου ή τον υπονομεύεις ανεπανόρθωτα. Ο άνθρωπος που κρίνει τις περιστάσεις και αναδιαμορφώνει την συμπεριφορά του καταλλήλως, πράττει σοφά.

Οπότε υπήρξαν φυσικά στιγμές που έκανα ένα βήμα πίσω κι έβαζα ξανά το παιδί στο στήθος. Για την ψυχική ηρεμία όλων μας. 

Σταδιακά (από 1μισι έτους έως 2ετών) κι όπως το παιδί μεγάλωνε, δεχόταν αυτό να κάνει ένα βήμα πίσω στην απαίτηση-ανάγκη του. Πως;
1) Με πολλή κουβέντα (να εξηγώ γιατί όχι τώρα).
2) Με αντιπερισπασμούς-δραστηριότητες που ευχαριστούν το παιδί. Όταν ήταν καλοκαίρι βοήθησαν βόλτες, θάλασσα, άλλα παιδάκια, νέες παραστάσεις, κλπ. Ήθελε πιο πολύ να παίξει, θήλαζε 1-2 ρουφηξιές κι έφευγε πίσω στο παιχνίδι. Επίσης ανάγνωση βιβλίων που της αρέσουν πολύ. Και παιχνίδι με playmobil, με καρότσια και μωρά/ζωάκια, με τα μαγειρικά, που είναι τα αγαπημένα της σε αυτή την φάση.
3) Με βελτίωση της σίτισης. Εννοώ, όσο μεγάλωνε έτρωγε επαρκέστερα, απολάμβανε το φαγητό πιο πολύ (βοήθησε κι ότι της πρόσφερα ένα φυσικό χυμό που της άρεσε να πίνει με καλαμάκι, ένα μπισκοτάκι, μια φέτα ψωμί με μέλι, λίγο παγωτάκι, με μέτρο δεν θεωρώ ότι βλάπτει τόσο σε παιδάκι αυτής της ηλικίας). Ήταν δηλαδή πιο χορτάτο και ευχαριστημένο με το φαγητό.

4) Με μερική συγκοίμηση που επίσης κάναμε και βοήθησε πολύ.

Και σταδιακά όσο το παιδί δεχόταν ομαλά, αύξανα κι εγώ τα όχι. Φτάσαμε λοιπόν να μην θηλάζει καθόλου το βράδυ και μετά την μέρα ήταν πιο εύκολο για τους λόγους που προανάφερα. Μέχρι που ζητούσε 1-2 φορές μόνο και μετά από λίγο δεν ζητούσε πια καθόλου.

 

Με βοήθησαν επίσης αναρτήσεις με εμπειρίες των @Mama_Anesti_ @vicky86 @Sentir...natureza @ΑΡΓΚ(και τις ευχαριστώ πολύ), που τις διάβαζα τις δύσκολες και τις όμορφες στιγμές. Και οι όμορφες ήταν οι πιο πολλές. Ήταν όλο αυτό πολύ όμορφο. Οι δύσκολες στιγμές λίγες και σβήνουν. Και χαίρομαι-συγκινούμαι που αξιώθηκα να ζήσω αυτήν την ιστορία. Αυτό το δώρο που μου έκαναν τα παιδιά μου.

[Super.mum]

Just now, samsympan είπε:

@Annitamik αν θες διάβασε παρακάτω  και όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα. Ίσως βρει κάποιες ιδέες-υποστήριξη.

 

Θήλασα αποκλειστικά τα δύο παιδιά μας (στους 6 μήνες εισαγωγή στις στερεές και μετά το έτος εισαγωγή στο φρέσκο γάλα).

Αποθήλασα το πρώτο παιδί στους 13 μήνες. Μέχρι τότε θήλαζε ελεύθερα όποτε ήθελε και ήταν αρκετές (όχι πάρα πολλές όμως) φορές μέσα στο 24ωρο. Έγινε εν μία νυκτί που λέμε, με δική μου πρωτοβουλία λόγω δυσφορίας θηλασμού και συσσωρευμένης κόπωσης σωματικης-ψυχικής. Το παιδί το δέχτηκε πολύ ομαλά. Δεν θυμάμαι στεναχώρια, ούτε κλάματα. Να υπήρξε ίσως κάποια γκρίνια 1-2 μέρες. Θυμάμαι μέσα στην ημέρα την απασχολούσα με παιχνίδι-μικρά σνακ, ξεχνιόταν. Στον ύπνο είχαμε ρουτίνα με βιβλίο/ιστορία και κάναμε μερική συγκοίμηση (ξαπλώναμε μαζί μέχρι να αποκοιμηθεί) και από ότι φάνηκε την κάλυπτε συναισθηματικά αυτό.

 

Αποθήλασα το δεύτερο παιδί λίγο μετά τα 2 έτη. Σταδιακά. Γύρω στον 1μισι χρόνο ξεκίνησα να αρνούμαι κάποιους θηλασμούς βραδινούς (είχε αρχίσει να συσσωρεύεται πάλι κούραση, λογικό αφού θήλαζε αρκετά το βράδυ). Στην αρχή υπήρχε στεναχώρια. Δεν το δεχόταν (φυσικό), φωνές-κλάματα τα ξημερώματα. Εκνευρισμός, στεναχώρια, αυτές τις γνωστές δυσάρεστες σκέψεις εγώ. "Κακώς θήλασα εώς τώρα, δεν μου ανήκει το σώμα μου, βαρέθηκα-κουράστηκα πια, θέλω απλώς να κοιμηθώ σαν άνθρωπος, κλπ" που είναι δικαιολογημένες και συνηθισμένες σε πολλές μαμάδες. Και εδώ να πω κάτι σημαντικό, να μην νιώθετε τύψεις όσες σκέφτεστε κάποιες στιγμές έτσι. Είναι σκέψεις λόγω κόπωσης και δεν αντανακλούν τα αισθήματα μας για το παιδί. Είναι καμπανάκι ότι ήρθε η ώρα για κάποια αλλαγή. Όχι απαραιτήτως αποθηλασμό, αλλά αλλαγή της καθημερινότητας. Περισσότερη ξεκούραση-προσωπικός χρόνος για την μητέρα, περισσότερος χρόνος παιχνιδιού με το παιδί κι όχι να νιώθει η μητέρα ότι όλη μέρα είναι μόνο θηλασμός, υποστήριξη συναισθηματική και πρακτική από τον περίγυρο ή από ειδικό εάν τα πράγματα ζορίζουν και χρειάζεται, κλπ.

Τέλοσπάντων, συνεχίζω... Τις δύσκολες στιγμές έβαλε πλάτη κι ο σύζυγος. Να παρηγορήσει το παιδί. Με αγκαλιά, βόλτα με το καρότσι, κλπ. Δεν έπιανε πάντα. Σιγά σιγά άρχισε να δουλεύει όλο αυτό. Σταδιακά δέχθηκε την παρηγοριά από τον πατέρα το παιδί. Κι εδώ να πω κάτι που θεωρώ επίσης κλειδί στην όλη υπόθεση. Διαβάζω συχνά για την σταθερότητα που πρέπει να έχουμε στις αποφάσεις μας που αφορούν στα παιδιά. Είτε σε θέματα φαγητού, είτε πειθαρχίας, είτε στον αποθηλασμό που συζητάμε τώρα. Λοιπόν ναι, να υπάρχει σταθερότητα. ΑΛΛΑ και ικανότητα να κρίνουμε πότε να υπάρξει κι ελαστικότητα (να διαλέγουμε τις "μάχες" μας όπως είναι η έκφραση). Δηλαδή, κάποια βράδυα το παιδί στρεσσαριζόταν υπερβολικά και έκλαιγε απαρηγόρητα, δεν δεχόταν τον μπαμπά με τίποτε. Εκεί δεν ωφελούσε να κρατώ χαρακτήρα "Όχι δεν το παίρνω, να θηλάσει, ο κόσμος να χαλάσει!". Διότι:

α) περισσότερος εκνευρισμός-στεναχώρια συσσωρευόταν σε όλους (και στον σύζυγο να κρατάει ένα μωρό που να ωρύεται και στο μωρό που εντέλει να σταματήσει κουρασμένο από κλάματα και στεναχώρια και σε τυχόν άλλο παιδάκι στο σπίτι όπως είχαμε εμείς),

β) εγώ μέσα σε όλα εκτός από κόπωση-στεναχώρια ένιωθα κι ενοχές, δεν ένιωθα καλά που δεν το έπαιρνα αγκαλιά,

γ) με το να κάνεις ένα βήμα πίσω την φορά εκείνη που δεν σηκώνει αυστηρότητα, δεν σημαίνει ότι παρεκκλίνεις από τον στόχο σου ή τον υπονομεύεις ανεπανόρθωτα. Ο άνθρωπος που κρίνει τις περιστάσεις και αναδιαμορφώνει την συμπεριφορά του καταλλήλως, πράττει σοφά.

Οπότε υπήρξαν φυσικά στιγμές που έκανα ένα βήμα πίσω κι έβαζα ξανά το παιδί στο στήθος. Για την ψυχική ηρεμία όλων μας. 

Σταδιακά (από 1μισι έτους έως 2ετών) κι όπως το παιδί μεγάλωνε. Δεχόταν να κάνει αυτό ένα βήμα πίσω στην απαίτηση-ανάγκη του. Πως;
1) Με πολλή κουβέντα (να εξηγώ γιατί όχι τώρα).
2) Με αντιπερισπασμούς-δραστηριότητες που ευχαριστούν το παιδί. Όταν ήταν καλοκαίρι βοήθησαν βόλτες, θάλασσα, άλλα παιδάκια, νέες παραστάσεις, κλπ. Ήθελε πιο πολύ να παίξει, θήλαζε 1-2 ρουφηξιές κι έφευγε πίσω στο παιχνίδι. Επίσης ανάγνωση βιβλίων που της αρέσουν πολύ. Και παιχνίδι με playmobil, με καρότσια και μωρά/ζωάκια, με τα μαγειρικά, που είναι τα αγαπημένα της σε αυτή την φάση.
3) Με βελτίωση της σίτισης. Εννοώ, όσο μεγάλωνε έτρωγε επαρκέστερα, απολάμβανε το φαγητό πιο πολύ (βοήθησε κι ότι της πρόσφερα ένα φυσικό χυμό που της άρεσε να πίνει με καλαμάκι, ένα μπισκοτάκι, μια φέτα ψωμί με μέλι, λίγο παγωτάκι, με μέτρο δεν θεωρώ ότι βλάπτει τόσο σε παιδάκι αυτής της ηλικίας). Ήταν δηλαδή πιο χορτάτο και ευχαριστημένο με το φαγητό.

4) Με μερική συγκοίμηση που επίσης κάναμε και βοήθησε πολύ.

Και σταδιακά όσο το παιδί δεχόταν ομαλά, αύξανα κι εγώ τα όχι. Φτάσαμε λοιπόν να μην θηλάζει καθόλου το βράδυ και μετά την μέρα ήταν πιο εύκολο για τους λόγους που προανάφερα.

 

Με βοήθησαν επίσης αναρτήσεις με εμπειρίες των @Mama_Anesti_ @vicky86 @Sentir...natureza @ΑΡΓΚ(και τις ευχαριστώ πολύ), που τις διάβαζα τις δύσκολες και τις όμορφες στιγμές. Και οι όμορφες ήταν πολλές. Οι πιο πολλές. Οι δύσκολες λίγες και σβήνουν. Και χαίρομαι-συγκινούμαι που αξιώθηκα να ζήσω αυτήν την ιστορία. Αυτό το δώρο που μου έκαναν τα παιδιά μου.

Τι γλυκό !!!!! Μπράβο σου για το κουράγιο και την υπομονή σου !!!!

[Mama_Anesti_]

5 ώρες πρίν, samsympan είπε:

με το να κάνεις ένα βήμα πίσω την φορά εκείνη που δεν σηκώνει αυστηρότητα, δεν σημαίνει ότι παρεκκλίνεις από τον στόχο σου ή τον υπονομεύεις ανεπανόρθωτα. Ο άνθρωπος που κρίνει τις περιστάσεις και αναδιαμορφώνει την συμπεριφορά του καταλλήλως, πράττει σοφά.

 

5 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Διαβάζω συχνά για την σταθερότητα που πρέπει να έχουμε στις αποφάσεις μας που αφορούν στα παιδιά. Είτε σε θέματα φαγητού, είτε πειθαρχίας, είτε στον αποθηλασμό που συζητάμε τώρα. Λοιπόν ναι, να υπάρχει σταθερότητα. ΑΛΛΑ και ικανότητα να κρίνουμε πότε να υπάρξει κι ελαστικότητα (να διαλέγουμε τις "μάχες" μας όπως είναι η έκφραση)

Συμφωνώ σε αυτό. Για να είμαι ειλικρινής θεώρω αυτονόητο πως όταν μιλάμε για μια σταθερή γραμμή που είναι καλό να ακολουθουν οι γονείς/φροντιστές υπάρχει και το περιθώριο να διαλέγουμε "μάχες". Πολύ ορθό βεβαια που το επισημανες ώστε να γίνει κατανοητό πως με μια παρέκκλιση δεν χάνεται ο στόχος και ίσως ανά περίπτωση να είναι προτιμότερη απ' το συνδέσει το παιδί τον οποιο σκοπο με αρνητικο συναίσθημα. 

 

 

5 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Και εδώ να πω κάτι σημαντικό, να μην νιώθετε τύψεις όσες σκέφτεστε κάποιες στιγμές έτσι. Είναι σκέψεις λόγω κόπωσης και δεν αντανακλούν τα αισθήματα μας για το παιδί. Είναι καμπανάκι ότι ήρθε η ώρα για κάποια αλλαγή. Όχι απαραιτήτως αποθηλασμό, αλλά αλλαγή της καθημερινότητας

Πολύ σημαντικη συμβουλή! 

[Ilaeira]

Αποθήλασα! 20 μηνών.

Επειδή βοηθήθηκα κατά καιρούς από εμπειρίες που είχα διαβάσει εδώ, τα γράφω μήπως βοηθηθεί με τη σειρά της κάποια άλλη κοπέλα στο μέλλον.

Για μένα ο αποθηλασμός ήταν πολύ πιο δύσκολος από την εδραίωση του θηλασμού. Στον θηλασμό θέλαμε κι οι δύο, στον αποθηλασμό ήθελα βασικά εγώ. Η δική μου άρνηση ξεκίνησε ουσιαστικά από τον 8ο μήνα, που χάλασε εντελώς ο ύπνος του και άρχισε το ολονύχτιο πιπίλισμα. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω πόσο εκνευριστικό είναι να σε πιπιλάει το μωρό τη μισή νύχτα, ούτε πόσο δεσμευτικό είναι να το βάζεις για ύπνο στις 8 και μετά να είσαι on call σε κάθε ξύπνημα για να το ξανακοιμήσεις με το στήθος, χωρίς να μπορεί να σε αντικαταστήσει κανείς μα κανείς άλλος.

Τι μας δυσκόλεψε: γενικά είναι δύσκολος στον ύπνο, πρέπει να κουραστεί πολύ για να κοιμηθεί εύκολα, είχε συνδέσει τον ύπνο με τον θηλασμό, δεν πήρε ποτέ πιπίλα, δεν πήρε ποτέ μπιμπερό, οι παππούδες ζουν μακριά κι εγώ γύρισα στη δουλειά αφού χρόνισε οπότε (λόγω και των καραντινών) δεν μεγάλωσε σε περιβάλλον με άλλους φροντιστές.

Τι μας διευκόλυνε: εκεί γύρω στον χρόνο σταμάτησε να ζητάει μέσα στη μέρα, οπότε το είχε μόνο για να κοιμηθεί (και τις 5467 φορές που ξυπνούσε).

Τι δεν δούλεψε: να τον κοιμήσει ο μπαμπάς του, να τον κοιμήσει ο οποιοσδήποτε άλλος, να τον κοιμήσω εγώ χωρίς στήθος.

Τι δούλεψε: η κουβέντα! Ήταν συμβουλή μιας φίλης και αποδείχτηκε θαυματουργή. Είχε πάει 19 μηνών πλέον βέβαια, οπότε συνεννοούμασταν. Η μαμά έχει κουραστεί, όσο μεγαλώνει το παιδάκι το γάλα λιγοστεύει, σιγά-σιγά θα σταματήσουμε να πίνουμε γάλα, το ξέρω ότι είναι σημαντικό για σένα γι' αυτό προς το παρόν θα πίνουμε αλλά από λίγο κάθε φορά, όταν ξυπνάς τη νύχτα θα πίνεις νεράκι και θα κάνουμε αγκαλίτσα για να ξανακοιμηθείς.
Ομολογώ ότι μέσα στην απειρία, την κούραση και τον εκνευρισμό μου, μέχρι τότε είχα κάνει σπασμωδικές κινήσεις και δεν είχα δώσει καθόλου βάρος στην επικοινωνία. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο συνεργάστηκε το παιδί όταν έγινε μέρος της διαδικασίας, έστω με το να του έχει επικοινωνηθεί το επόμενο βήμα. Για μένα ήταν ένα σημαντικό μάθημα να μην τον υποτιμώ ποτέ. Ελπίζω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος.

Πρώτα κόπηκαν οι μεσοβραδινοί, που εμένα μου φαινόταν οι πιο δύσκολοι. Μετά κάποια στιγμή κοιμήθηκε για βράδυ χωρίς να ζητήσει στήθος. Μεμονωμένο περιστατικό βέβαια, αλλά ήταν μια αρχή. Παράλληλα πρόσεξα ότι ξεκίνησε σιγά-σιγά να αυξάνει τους κύκλους στον μεσημεριανό ύπνο (ήταν πριν ανοίξουν οι παιδικοί). Από εκεί δηλαδή που ξυπνούσε κάθε σαράντα λεπτά, τα αύξανε σταδιακά ανά δεκάλεπτο μέχρι που μια μέρα κοιμήθηκε σερί δυο ώρες. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είχε να κάνει με τη διαδικασία του αποθηλασμού ή αν απλά ήμουν τυχερή και έπεσα στο σωστό αναπτυξιακό στάδιο.

Το τελευταίο κομμάτι ήταν το γάλα πριν τον ύπνο. Ξεκίνησα να προσφέρω γάλα σε ποτηράκι, που μέχρι τότε το σνόμπαρε εντελώς. Άλλες φορές το πίνει, άλλες όχι. Ακόμα κι όταν το δεχτεί πίνει ελάχιστα, ούτε 100 μλ. Όταν μου ζητούσε στήθος, του έδινα καθιστή στο κρεβάτι, και μετά από ένα λεπτό τον απομάκρυνα απαλά και του έλεγα "νάνι τώρα". Κάποιο βράδυ δεν ζήτησε. Το επόμενο πρωί, όταν μου είπε "γάλα", του είπα ότι μου τελείωσε.

Έχουν περάσει δυο βδομάδες. Την πρώτη βδομάδα ζητούσε μία φορά τη μέρα, σε άσχετες στιγμές, και του εξηγούσα ότι έχει τελειώσει. Τις τελευταίες μέρες απλά πιάνει το στήθος και λέει "γάλα" με νοσταλγία, για να επιβεβαιώσει ότι έπινε γάλα από εκεί. Επίσης μόλις βλέπει τα βρεφάκια των φίλων μας αναφωνεί "γάλα!", μάλλον επειδή εκείνα είναι τυχερά που είναι μικρά κι έχει ακόμα να τους δώσει η μαμά τους.

Αυτά από εμένα. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν χειρίστηκα σωστά το τελευταίο βήμα. Ίσως έπρεπε να περιμένω να σταματήσει να ζητάει αντί να του πω ότι τελείωσε. Αλλά ήθελα τόσο πολύ να ολοκληρωθεί ο αποθηλασμός, που ίσως το έβιασα κάπως.

Υπήρξαν πολλές οι φορές που είπα στον άντρα μου ότι αν κάνουμε δεύτερο δεν θα θηλάσω καθόλου. Ήταν τόση η κούραση, είχα τόσο agitation (η καραντίνα μας διέλυσε από κάθε άποψη), που ήθελα απλά να ανοίξω την πόρτα και να φύγω και να ξαναγυρίσω σε μια βδομάδα. Έλεγα σε όλες τις φίλες μου να μην θηλάσουν. Γενικά, δεν την πάλευα κάστανο. Και παρόλο που το ξέρω ότι είναι φυσιολογικό σε έναν βαθμό αυτή η επιβάρυνση να σου προκαλεί τέτοιες σκέψεις, δεν έπαυα να αισθάνομαι απαίσια που είχα αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο ίδιο μου το παιδί. Τα οποία φυσικά δεν με βοηθούσαν να διαχειριστώ την κατάσταση ψύχραιμα, ενώ το παιδί σ' εσένα βασίζεται για να το ηρεμήσεις. Φαύλος κύκλος. Όσες έχουν περάσει agitation ξέρουν καλά πώς είναι και τι ανημποριά σε κάνει να νιώθεις.

 

Κρατάω τα θετικά: τις νύχτες που ήμασταν ξύπνιοι μόνο οι δυο μας στο σπίτι, τις στιγμές που τον κρατούσα αγκαλιά και μου χάιδευε το στήθος, την περηφάνια να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και να ξέρεις ότι το ίδιο σου το γάλα συνέβαλε σ' αυτό. 

 

Πάντως, αν κάνω δεύτερο, θα ήθελα σίγουρα να μάθει να παίρνει και μπιμπερό.

[Annitamik]

πρίν από 54 λεπτά , Ilaeira είπε:

Αποθήλασα! 20 μηνών.

Επειδή βοηθήθηκα κατά καιρούς από εμπειρίες που είχα διαβάσει εδώ, τα γράφω μήπως βοηθηθεί με τη σειρά της κάποια άλλη κοπέλα στο μέλλον.

Για μένα ο αποθηλασμός ήταν πολύ πιο δύσκολος από την εδραίωση του θηλασμού. Στον θηλασμό θέλαμε κι οι δύο, στον αποθηλασμό ήθελα βασικά εγώ. Η δική μου άρνηση ξεκίνησε ουσιαστικά από τον 8ο μήνα, που χάλασε εντελώς ο ύπνος του και άρχισε το ολονύχτιο πιπίλισμα. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω πόσο εκνευριστικό είναι να σε πιπιλάει το μωρό τη μισή νύχτα, ούτε πόσο δεσμευτικό είναι να το βάζεις για ύπνο στις 8 και μετά να είσαι on call σε κάθε ξύπνημα για να το ξανακοιμήσεις με το στήθος, χωρίς να μπορεί να σε αντικαταστήσει κανείς μα κανείς άλλος.

Τι μας δυσκόλεψε: γενικά είναι δύσκολος στον ύπνο, πρέπει να κουραστεί πολύ για να κοιμηθεί εύκολα, είχε συνδέσει τον ύπνο με τον θηλασμό, δεν πήρε ποτέ πιπίλα, δεν πήρε ποτέ μπιμπερό, οι παππούδες ζουν μακριά κι εγώ γύρισα στη δουλειά αφού χρόνισε οπότε (λόγω και των καραντινών) δεν μεγάλωσε σε περιβάλλον με άλλους φροντιστές.

Τι μας διευκόλυνε: εκεί γύρω στον χρόνο σταμάτησε να ζητάει μέσα στη μέρα, οπότε το είχε μόνο για να κοιμηθεί (και τις 5467 φορές που ξυπνούσε).

Τι δεν δούλεψε: να τον κοιμήσει ο μπαμπάς του, να τον κοιμήσει ο οποιοσδήποτε άλλος, να τον κοιμήσω εγώ χωρίς στήθος.

Τι δούλεψε: η κουβέντα! Ήταν συμβουλή μιας φίλης και αποδείχτηκε θαυματουργή. Είχε πάει 19 μηνών πλέον βέβαια, οπότε συνεννοούμασταν. Η μαμά έχει κουραστεί, όσο μεγαλώνει το παιδάκι το γάλα λιγοστεύει, σιγά-σιγά θα σταματήσουμε να πίνουμε γάλα, το ξέρω ότι είναι σημαντικό για σένα γι' αυτό προς το παρόν θα πίνουμε αλλά από λίγο κάθε φορά, όταν ξυπνάς τη νύχτα θα πίνεις νεράκι και θα κάνουμε αγκαλίτσα για να ξανακοιμηθείς.
Ομολογώ ότι μέσα στην απειρία, την κούραση και τον εκνευρισμό μου, μέχρι τότε είχα κάνει σπασμωδικές κινήσεις και δεν είχα δώσει καθόλου βάρος στην επικοινωνία. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο συνεργάστηκε το παιδί όταν έγινε μέρος της διαδικασίας, έστω με το να του έχει επικοινωνηθεί το επόμενο βήμα. Για μένα ήταν ένα σημαντικό μάθημα να μην τον υποτιμώ ποτέ. Ελπίζω να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος.

Πρώτα κόπηκαν οι μεσοβραδινοί, που εμένα μου φαινόταν οι πιο δύσκολοι. Μετά κάποια στιγμή κοιμήθηκε για βράδυ χωρίς να ζητήσει στήθος. Μεμονωμένο περιστατικό βέβαια, αλλά ήταν μια αρχή. Παράλληλα πρόσεξα ότι ξεκίνησε σιγά-σιγά να αυξάνει τους κύκλους στον μεσημεριανό ύπνο (ήταν πριν ανοίξουν οι παιδικοί). Από εκεί δηλαδή που ξυπνούσε κάθε σαράντα λεπτά, τα αύξανε σταδιακά ανά δεκάλεπτο μέχρι που μια μέρα κοιμήθηκε σερί δυο ώρες. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είχε να κάνει με τη διαδικασία του αποθηλασμού ή αν απλά ήμουν τυχερή και έπεσα στο σωστό αναπτυξιακό στάδιο.

Το τελευταίο κομμάτι ήταν το γάλα πριν τον ύπνο. Ξεκίνησα να προσφέρω γάλα σε ποτηράκι, που μέχρι τότε το σνόμπαρε εντελώς. Άλλες φορές το πίνει, άλλες όχι. Ακόμα κι όταν το δεχτεί πίνει ελάχιστα, ούτε 100 μλ. Όταν μου ζητούσε στήθος, του έδινα καθιστή στο κρεβάτι, και μετά από ένα λεπτό τον απομάκρυνα απαλά και του έλεγα "νάνι τώρα". Κάποιο βράδυ δεν ζήτησε. Το επόμενο πρωί, όταν μου είπε "γάλα", του είπα ότι μου τελείωσε.

Έχουν περάσει δυο βδομάδες. Την πρώτη βδομάδα ζητούσε μία φορά τη μέρα, σε άσχετες στιγμές, και του εξηγούσα ότι έχει τελειώσει. Τις τελευταίες μέρες απλά πιάνει το στήθος και λέει "γάλα" με νοσταλγία, για να επιβεβαιώσει ότι έπινε γάλα από εκεί. Επίσης μόλις βλέπει τα βρεφάκια των φίλων μας αναφωνεί "γάλα!", μάλλον επειδή εκείνα είναι τυχερά που είναι μικρά κι έχει ακόμα να τους δώσει η μαμά τους.

Αυτά από εμένα. Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν χειρίστηκα σωστά το τελευταίο βήμα. Ίσως έπρεπε να περιμένω να σταματήσει να ζητάει αντί να του πω ότι τελείωσε. Αλλά ήθελα τόσο πολύ να ολοκληρωθεί ο αποθηλασμός, που ίσως το έβιασα κάπως.

Υπήρξαν πολλές οι φορές που είπα στον άντρα μου ότι αν κάνουμε δεύτερο δεν θα θηλάσω καθόλου. Ήταν τόση η κούραση, είχα τόσο agitation (η καραντίνα μας διέλυσε από κάθε άποψη), που ήθελα απλά να ανοίξω την πόρτα και να φύγω και να ξαναγυρίσω σε μια βδομάδα. Έλεγα σε όλες τις φίλες μου να μην θηλάσουν. Γενικά, δεν την πάλευα κάστανο. Και παρόλο που το ξέρω ότι είναι φυσιολογικό σε έναν βαθμό αυτή η επιβάρυνση να σου προκαλεί τέτοιες σκέψεις, δεν έπαυα να αισθάνομαι απαίσια που είχα αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο ίδιο μου το παιδί. Τα οποία φυσικά δεν με βοηθούσαν να διαχειριστώ την κατάσταση ψύχραιμα, ενώ το παιδί σ' εσένα βασίζεται για να το ηρεμήσεις. Φαύλος κύκλος. Όσες έχουν περάσει agitation ξέρουν καλά πώς είναι και τι ανημποριά σε κάνει να νιώθεις.

 

Κρατάω τα θετικά: τις νύχτες που ήμασταν ξύπνιοι μόνο οι δυο μας στο σπίτι, τις στιγμές που τον κρατούσα αγκαλιά και μου χάιδευε το στήθος, την περηφάνια να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και να ξέρεις ότι το ίδιο σου το γάλα συνέβαλε σ' αυτό. 

 

Πάντως, αν κάνω δεύτερο, θα ήθελα σίγουρα να μάθει να παίρνει και μπιμπερό.

Πότε ξεκίνησες τη διαδικασία; Πόσο καιρό σας πήρε; Εγώ εκεί που περνάω φάσεις agitation , μετά μου βγαίνει αλλιώς και θέλω να συνεχίσω. Πρέπει να το ξεκαθαρίσω μέσα όταν πραγματικά θέλω να το σταματήσω γιατί παίζει ρόλο η συνέπεια. Γάλα αγελαδινό του δίνεις κάθε μέρα; Επίσης, η μεγαλύτερη μου ερώτηση. Τελικά τώρα που το έκοψες , ξυπνάει τη νύχτα; Εμάς τα δυνατά μας σημεία είναι τα ακριβώς αντίθετα από τα δικά σας. Μπορεί να κοιμηθεί και χωρίς θηλασμό, μπορεί να κοιμηθεί και με άλλους, καλύτερα και γρηγορότερα μάλιστα από ότι με μένα και έχει ελαττώσει κατά πολύ τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα. Πλέον μια , δύο φορές το πολύ σε σχέση με εκείνο το χαλί που ξυπνούσε ανα μισάωρο. Ωστόσο, μου ζητά μέσα στη μέρα. Πολλές φορές αρνούμαι και προσφέρω νερό ή απασχολω διαφορετικά. Αλλά νομίζω ότι γίνεται επειδή της λείπω λόγω της δουλειάς μου. Δε ξέρω πρέπει να το πάρω απόφαση όταν το θέλω γιατί τώρα είμαι σε φάση που ίσως το ενθαρρύνω κιόλας γιατί σε εκείνες τις φάσεις καθόμαστε αγκαλιά και δε τρέχω από πίσω της , κάτι που με κουράζει πολύ μετά την δουλειά

[Ilaeira]

πρίν από 41 λεπτά , Annitamik είπε:

Πότε ξεκίνησες τη διαδικασία; Πόσο καιρό σας πήρε; Εγώ εκεί που περνάω φάσεις agitation , μετά μου βγαίνει αλλιώς και θέλω να συνεχίσω. Πρέπει να το ξεκαθαρίσω μέσα όταν πραγματικά θέλω να το σταματήσω γιατί παίζει ρόλο η συνέπεια. Γάλα αγελαδινό του δίνεις κάθε μέρα; Επίσης, η μεγαλύτερη μου ερώτηση. Τελικά τώρα που το έκοψες , ξυπνάει τη νύχτα; Εμάς τα δυνατά μας σημεία είναι τα ακριβώς αντίθετα από τα δικά σας. Μπορεί να κοιμηθεί και χωρίς θηλασμό, μπορεί να κοιμηθεί και με άλλους, καλύτερα και γρηγορότερα μάλιστα από ότι με μένα και έχει ελαττώσει κατά πολύ τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα. Πλέον μια , δύο φορές το πολύ σε σχέση με εκείνο το χαλί που ξυπνούσε ανα μισάωρο. Ωστόσο, μου ζητά μέσα στη μέρα. Πολλές φορές αρνούμαι και προσφέρω νερό ή απασχολω διαφορετικά. Αλλά νομίζω ότι γίνεται επειδή της λείπω λόγω της δουλειάς μου. Δε ξέρω πρέπει να το πάρω απόφαση όταν το θέλω γιατί τώρα είμαι σε φάση που ίσως το ενθαρρύνω κιόλας γιατί σε εκείνες τις φάσεις καθόμαστε αγκαλιά και δε τρέχω από πίσω της , κάτι που με κουράζει πολύ μετά την δουλειά

 

Κι εγώ περνούσα φάσεις. Τον τελευταίο καιρό όμως δεν άντεχα καθόλου, με ενοχλούσε ακόμα και το δίλεπτο. Ξεκίνησα αρχές Μαΐου, πήρε λιγότερο από μήνα. Αλλά εδώ και καιρό μείωνα τους χρόνους, και είχα σταματήσει να προσφέρω γύρω στο έτος. Ουσιαστικά το θέμα ήταν να το αποσυνδέσει από τον ύπνο. Γάλα δίνω κατσικίσιο, αγελαδινό θα ήθελα να αποφύγω για να είμαι ειλικρινής. Μπορεί να πιει λίγο και το πρωί, αλλά σπάνια. Δεν με πειράζει γιατί τρώει σχεδόν καθημερινά ένα κεσεδάκι γιαούρτι. Ξυπνάει σίγουρα μία με δύο φορές, συνήθως πίνει λίγο νερό και κοιμάται. Εξαρτάται βέβαια, προχθές ας πούμε έκλαιγε σπαρακτικά επειδή δεν τον αφήσαμε να καβαλήσει το αυτοκίνητό του στις 5.30 το χάραμα. :S

[Annitamik]

πρίν από 4 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

Κι εγώ περνούσα φάσεις. Τον τελευταίο καιρό όμως δεν άντεχα καθόλου, με ενοχλούσε ακόμα και το δίλεπτο. Ξεκίνησα αρχές Μαΐου, πήρε λιγότερο από μήνα. Αλλά εδώ και καιρό μείωνα τους χρόνους, και είχα σταματήσει να προσφέρω γύρω στο έτος. Ουσιαστικά το θέμα ήταν να το αποσυνδέσει από τον ύπνο. Γάλα δίνω κατσικίσιο, αγελαδινό θα ήθελα να αποφύγω για να είμαι ειλικρινής. Ξυπνάει σίγουρα μία με δύο φορές, συνήθως πίνει λίγο νερό και κοιμάται. Εξαρτάται βέβαια, προχθές ας πούμε έκλαιγε σπαρακτικά επειδή δεν τον αφήσαμε να καβαλήσει το αυτοκίνητό του στις 5.30 το πρωί. :S

Εντάξει περνάει και άλλη τα ίδια... και μένα τύχαινε ένα διάστημα να ξυπνάει και να θέλει να παίξει αξημερωτα... tragic που λένε και στο χωριό μου επίσης, επιτέλους πήρα απάντηση, δεν έχει σχέση ο θηλασμός με τα ξυπνήματα! Ενθαρρυντικό που σου πήρε ούτε ένα μήνα. Φαντάζομαι είναι ανάλογα το παιδί βέβαια. Εύχομαι και εγώ όταν το πάρω απόφαση να μη δυσκολευτουμε

[Super.mum]

Καλησπέρα κορίτσια! Ο μικρός μου γιος είναι 8 μινών περίπου και θηλάζουμε αποκλειστικά  .. κάνω σκέψεις να αρχίσω σιγά σιγά να αποθηλαζω. Ο μεγάλος μου γιος μου τρώει πολύ ενέργεια , ο θηλασμός με τον μικρό επίσης.. κουράζομαι και τις νύχτες μάλλον ο μικρός περνάει το άλμα 34 εβδομάδων γιατί δεν με αφήνει να κοιμηθώ και πιπιλαει όλη την ώρα .. ο μεγάλος με την σειρά του θέλει την προσοχή μου και δείχνει ζήλια. Μερικές φορές όταν ο μικρός θηλάσει και μετά αρχίζω να παίζω με τον μεγάλο , τον μικρό κάτι τον ενοχλεί και θέλει να ξανά θηλάσει όποτε κόβω το παιχνίδι με τον μεγάλο και ο μεγάλος δείχνει φανερά την δυσαρέσκεια του και αναστενάζει σαν να απογοητεύεται ότι πάλι πρέπει να θηλάσω τον μικρό. Με τραβάει να παίξουμε αλλά εγώ αφιερώνω χρόνο στο μωρό για τον θηλασμό.. είμαι όλη μέρα μόνη μου μαζί τους .. τους πάω φυσικά κούνιες και τα βγάζω έξω κάθε μέρα τα απογεύματα στον κήπο αλλά και πάλι ο μεγάλος θέλει όλη μου την προσοχή. Σκεφτόμουν μήπως σιγά σιγά από τον άλλο μήνα αρχίσω το συμπλήρωμα για να κόψω σιγά σιγά τον θηλασμό μέχρι τον χρόνο.