prooraki 24&i1 750 gr

[Mytwinsroses]

Καίτη μ, έχε εμπιστοσύνη στο Θεό.

Ξέρει τι κάνει.

Τώρα έγινε αγγελάκι στον Παράδεισο...

Στην αγκαλιά της Παναγιάς μας..

Αν σε παρηγορεί, σκέψου ότι σταμάτησε πλεον να ποναει απο τα τοσα τρύπηματα....σκεψου μονο αυτό.

ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ. Και σιγουρα θα ειχε πολύ χρονο μπροστά του μέχρι να έρθει σε μια φυσιολογική κατάσταση-απο αποψης να βγει απο τη θερμοκοιτιδα.

Το ξερω πως ήθελες το παιδί σου...κι αυτό σε ήθελε.

Ομως ο Πανάγαθος έκρινε σκοπιμο πως ήταν καλύτερα να βρισκεται στη δικη του αγκαλια για καποιο λογο...

Γεννησα κ γω προωρα διδυμα, αλλα πιο μεγαλα απο τα δικα σου.29εβδ.

Και τα δυο μου με εγκεφαλικές αιμορραγίες.

Σημερα ειναι 3 ετών. Η Μαρίνα μου τωρα δειλά αρχισε να περπατάει με προβλημα στο ενα πόδι, η Μαρία μου όμως έχει και στα 2 ποδαρακια προβλημα και θέλει πολλη δουλεια μεχρι να καταφερει να περπατήσει. Και αυτό είναι μια τεραστια στεναχωρια.

Μπαινουμε όλες στη θεση σου και καταλαμβαινουμε τον αβαστακτο πονο σου.

Θυμησου οτι ο Θεος δινει τις δυσκολοτερες αποστολες Του, στους ποιο δυνατους στρατιωτες Του....

Και εσυ εισαι απο τους δυνατοτερους στρατιωτες.

Παρε κουραγιο απτη κορουλα σου...θρηνησε ομως

Μην το αφησεις μεσα σου.

Και θα περασει ο καιρος. Και θα απαλυνει ο πονος σου. Και ο Θεος μετα απο αυτη την τεράστια δοκιμασια που σου ανεθεσε, να την περασεις με επιτυχια για να σε ανταμειψει στο τελος.

Και θα σου στειλει καποια μερα ενα άλλο παιδακι γερο και στην ωρα του. Γιαυτο να εισαι σιγουρη πως θα συμβει.

Αλλα πρεπει και συ να παλέψεις να σταθεις ορθια για την οικογενεια σου. Το ξερω πως δεν υπάρχει χειροτερο πραγμα. Ομως δυστυχως δεν ειναι στο χερι μας.

Εισαι η μανα ο στυλος του σπιτιού. Στασου ορθια μην γκρεμμιστει το σπίτι.

Σας σκεφτομαι και γω. Αποψε διαβασα την ολη ιστορια σου. Εκει που διαβασα έφυγε, σκιρτηκε η καρδια μου..

ΔΥΝΑΜΗ ΝΑΧΕΙΣ ΜΑΝΟΥΛΑ.

[kaiti14]

αχ κοριτσια μου φιλες μου ναι γιατι τοσο καιρο μου σταθηκατε παραπανο απο φιλεσ μου και σας ευχαριστω δεν θα ξεχασω πως σε ολη την πορεια αυτη την ποιο δυσκολη για μενα ησασταν ολες μια προς μια στο πλαι μας μας δύναται θετικη ενεργεια στήριξη και προσευχες σας ευχαριστω για ολα και ευχομαι να ειστε ολες καλα!τωρα για μενα τι να πω η καρδια ακομα παγωμενη μου λειπει κ ας μην τον αγκαλιασα ποτε ας μην τον μηρισα ποτε..μου λειπει πολυ...νιωθω ενα μεγαλο κενο μεσα μου που δεν θα καλύψω ποτε...και αλλα παιδια να κανω δεν θα ειναι ο γιγαντακος μου δεν θα ειναι εκεινος...οταν ειδα να μου τον θερνουν στην εκλησια μεσα ενα ενα παλιοκουτο παγωσα λιγισα κρατηθικα δεν ακουστηκα αλλα μεσα μ ουρλιαζα..μεχρι που μ ζητησε ο παπας να παω να τον προσκηνισω..........εκει τελειωσα ειπα παει αυτο ηταν μου τον περνουν γιατι????εγω τον αγαπησα τον ηθελα γιατι???απο κει και περα δεν θημαμαι τιποτα ουρλιαζα τσιριζα και ολοι παγωσαν δεν το περιμεναν...γιατι τοσο καιρο ημουν δυνατη...αλλα λιγισα μου πηραν το παιδι μου το σπλαχνο μου και μου λενε εισαι νεα δεν πηραζει εχεισ και ενα αλο παιδι..τι ευκολες λεξεις να της λες...αλλα καθε μανα ξερει πως οσα παιδια κ να εχει το καθε ενα ειναι ξεχοριστο κομματι και εγω το ενα το εχασα χωρις καν να το γνωρισω να του διξω ποσο τον αγαπησα ποσο τον ηθελα...μακαρι να το ενοιοσε λιγο γιατι δυο μηνες το μονο που ενοιωθε ηταν πονας πολυ πονος...τουλαχιστον δεν ποναει ποια αλλα που ειναι που να ειναι τωρα????ειναι καλα???θελω να ερθει στον υπνο μ και δεν ερχετε...το μονο που παρακαλω την παναγια ειναι να τον παρει αγκαλια και να του γιατρεψει της πληγες που πηρε απο αυτον τον κοσμο εγω δεν μπρολαβα να τον παρω...μακαρι να τον παρει...μου λειπει να παω στο νοσοκομειο και να τον χαιδεψω...εστω αυτο..σημερα που πηγα να τον δω πονασα πολυ εκει που ειναι...και ειδα ενα μπαλονι ενα μπαλονι γαλαζιο και ενα αρκουδακι...ολα αυτα που δεν πηρε ποτε...

[sofi@p]

Πόσο πολύ λυπάμαι..... Πόσο άδικη είναι η ζωή .... Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριας... Καλή δύναμη σε σένα και καλό παράδεισο στο παιδάκι σου...

[Summer love]

Καιτουλα διαβάζω για σένα συνέχεια έμπαινα κάθε μέρα κ προςευχομουν δεν ειχα όμως το κουράγιο να γράψω τίποτα .

Όχι δεν υπάρχει παρηγοριά πένθησε κλάψε μην ακούς κανένα δεν θέλω κ δεν μπορώ να ακούω κουβέντες απο άλλους του τύπου θα κανείς άλλο είσαι νέα κ οποία άλλη ανοησία σου πουν ! Να είσαι σίγουρη ότι το μωράκι σου είναι κοντά στην Παναγία κ σίγουρα θα έρθει στον ύπνο σου όπως λες σκέψου το κ θα γίνει

 

Σε φιλώ γλυκά !

[YOTOU]

Καιτουλα μακαρι τα λόγια μας να ειναι βαλσαμο στην καρδια σου εστω κ για ενα λεπτο.... Ο χρονος ειναι ο καλύτερος γιατρος, οχι οτι δεν θα πονας,δεν θα τον σκεφτεσαι κ δεν θα αναρωτιεσαι παντα το γιατι αλλα θα μαλακώσουν ολα αυτα..... Το κοριτσακι σου πως το πηρε? Καταλαβε κατι? Τι της είπατε γενικως? Σορρυ αν είμαι αδιάκριτη αν θες απαντας. Εδω ειμαστε να μιλησεις οπότε το νιώθεις....

[νκκ284]

Καίτη μου τα ειλικρινή και βαθιά μου συλλυπητήρια... Ο Παναγιωτάκης σου ξέρει ότι ήσουν πάντα δίπλα του, πως έκανες ό,τι μπορούσες γι' αυτόν και ότι θα είσαι πάντα η μανούλα του. Εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει έστω λιγάκι τον πόνο σου. Η Παναγία να σου δίνει δύναμη και κουράγιο, ξέρω ότι είναι δύσκολο... Μακάρι να μπορούσαν τα λόγια να σε παρηγορήσουν όμως σίγουρα μόνο εσύ ξέρεις πώς νιώθεις. Κουράγιο.

[Stela1]

Καιτη πραγματικά λυπάμαι για όλο αυτό που περνάς.

Όπως και η YOTOU σου λέω κι εγώ να έχεις από κοντά την μικρή σου...κι εσύ να προσέχεις την υγεία σου.Σωματική και ψυχική.!

Ξέρω πως το έχεις ακούσει πολλές φορές αλλά δεν είσαι ακόμη σε θέση να το καταλαβεις....είσαι πολύ τυχερή που έχεις τη μικρή σου.Υπάρχουν γυναίκες που μετά από εξωσωματική και άλλες θυσίες γέννησαν προωρα πέρασαν αυτό που πέρασες κι εσύ και πολλές δεν κατάφεραν ακόμη να γίνουν μανούλες. Μου το έλεγαν κι εμένα όταν κινδύνευε ο μικρός μου κι άργησα να το καταλάβω.

Κλάψε ξέσπασε αλλά κρατα γερα.Στο είπα και άλλη φορά οτι εσύ κρατας το σπίτι σου.

Ο μικρός σου είναι καλά εκεί που είναι να είσαι σίγουρη!

Εύχομαι ότι καλύτερο για την οικογένεια σου.

Να προσέχεις

[chris80]

Λυπάμαι πολύ κοπελα μου...κουραγιο και δυναμη σου ευχομαι...αγκαλιασε σφιχτα την κορουλα σου και παρε δυναμη από αυτην...καλη δυναμη..λυπάμαι ειλικρινα..

[Foteinina]

Αυτο που περνας ειναι παρα πολυ δυσκολο. Σιγουρα και η εικονα του κουτιου που ανεφερες σε αποτελειωσε και ολα οσα ακολουθησαν.

Περασανε και φυγανε ομως αυτες οι εικονες γι αυτο προσπαθησε να τις αφησεις πισω σου και να μην τις ξανασκεφτεις! Ποτε!

Να σκεφτεσαι μονο οτι ησουν διπλα στο μωρακι σου σαν βραχος και εκανες ο,τι περνουσε απο το χερι σου για να τον βοηθησεις. Να σκεφτεσαι οτι δεν εφταιξες εσυ σε τιποτα απολυτως και οτι η φυση το εφερε προωρα στη ζωη. Να σκεφτεσαι οτι το μωρακι σου σε ενιωθε κοντα του και οτι ηξερε οτι το αγαπουσες! Το ηξερε και το ενιωθε ολους τους μηνες που το ειχες στην κοιλια και ολον τον καιρο που ηταν στην μοναδα!

Εκανες ο,τι θα εκανε καθε μανα και εισαι αξια για την αγαπη και την φροντιδα που του προσεφερες!

Ευχομαι να εισαι καλα και να ξερεις οτι υπαρχουν ανθρωποι, εστω και αγνωστοι, που πραγματικα ενδιαφερονται για εσας! Κουραγιο μανουλα...

[maryl]

καιτη μου,ειχα καιρο να μπω στο ιντερνετ με ενα προβλημα που εχω στο ματι..τωρα ειδα τα ασχημα νεα,δεν εχω λογια,δεν μπορω να πω τπτ σε μια μανα που εχασε το σπλαχνο της...τα συλληπητηρια ειναι λιγα και ανουσια...καλη δυναμη κ κουραγιο κοριτσι μου....τα γιατι οσο κ να τα ψαχνουμε κ να ρωταμε παντα θα παραμενουν...ποιος ο λογος?ο Θεος μονο ξερει κ εμεις δεν μπορουμε να κατανοησουμε εννοειτε κ ουτε προκειτε...

[diminna]

Κορίτσι μου γλυκό! Εχθές διάβασα την ιστορία σου! Τον πόνο σου! Την ταλαιπωρία σου! Να ήξερες πόσο πολύ σε νιώθω! Να ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω! Έχω περάσει ακριβώς τα ίδια με σένα και τολμώ να πω ακόμα πιο δύσκολα, αφού εμείς παλεύαμε τέσσερις ολόκληρους μήνες. Έτσι έχασα κι εγώ τη μπέμπα μου. Όπως έχασες εσύ τον Παναγιωτάκη σου! Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνουν τον πόνο σου! Το ξέρω! Ξέρω ότι ακόμα και η αναπνοή σου σε πονάει. Ξέρω ότι οι λέξεις σε κουρελιάζουν! Τα έχω ζήσει όλα αυτά! Μου έλεγαν: "Κουράγιο!", "Είσαι νέα!", "Ο Θεός είναι κοντά σου!", "Είναι στην αγκαλιά της Παναγίας!", "Καλό Παράδεισο!"

Και εγώ ηθελα να ουρλιάξω και να τους κάνω να μη μιλάνε! Ήθελα να φωνάξω ότι δεν θέλω καλό Παράδεισο αλλά καλή ζωή! Ότι δεν θέλω το κοριτσάκι μου να είναι στην αγκαλιά της Παναγίας αλλά στη δική μου! Ότι δυστυχώς είμαι νέα και έτσι έχω περισσότερα χρόνια μπροστά μου να περιμένω! Ότι δεν ήθελα το κουράγιο του Θεού αλλά τη βοήθεια του!

Τα ξέρω! Τα έχω περάσει! Και το μικρό άσπρο φέρετρο είναι ακόμα στο μυαλό μου!

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε! Δεν σταμάτησα ποτέ να πονάω! Δεν σταμάτησα ποτέ να ζω με το γιατί! Όμως έμαθα να ζω να με αυτό! Έμαθα να διαχειρίζομαι τον πόνο! Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις! Και για τον εαυτό σου και για το παιδί σου. Θα σου πω, πως νιώθω σήμερα.

Κάποιος πριν από δέκα χρόνια, πήρε ένα μαχαίρι και μου έκανε μια πολύ βαθιά πληγή στο πρόσωπο. Δεν με σκότωσε αλλά μου έκανε ένα τεράστιο σημάδι. Η πληγή είναι πάντα εκεί, την βλέπω με την άκρη του ματιού μου. Δεν μπορεί να κλείσει γιατί είναι πολύ βαθιά. Κάποιες ημέρες, ανοίγει και τρέχει, τρέχει ασταμάτητα και τότε πονάω αφόρητα. Εκείνες τις ημέρες για να απαλύνω τον πόνο, ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να ξεχαστώ! Υπάρχουν όμως και οι καλές ημέρες, που η πληγή είναι εκεί και δεν πονάει! Όμως με την άκρη του ματιού μου, βλέπω το σημάδι! Είναι πάντα εκεί! Και τότε αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είμαι σημαδεμένη! Όμως είναι το σημάδι μου, είναι η πληγή μου! Το σέβομαι και ζω με αυτό!

Έτσι θα μάθεις και εσύ κούκλα μου, γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσεις!

Και εσύ έχεις ένα πλεονέκτημα, που εγώ δεν το είχα! Έχεις ήδη ένα παιδί που σε χρειάζεται, που σε περιμένει! Θα σε βοηθήσει! Πίστεψε με!

Για ότι θέλεις, στείλε μου μήνυμα! Μπορούμε και να μιλήσουμε αν θέλεις! Ότι θέλεις! Είμαι δίπλα σου! Ο κοινός πόνος ενώνει τους ανθρώπους!

[YOTOU]

Κορίτσι μου γλυκό! Εχθές διάβασα την ιστορία σου! Τον πόνο σου! Την ταλαιπωρία σου! Να ήξερες πόσο πολύ σε νιώθω! Να ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω! Έχω περάσει ακριβώς τα ίδια με σένα και τολμώ να πω ακόμα πιο δύσκολα, αφού εμείς παλεύαμε τέσσερις ολόκληρους μήνες. Έτσι έχασα κι εγώ τη μπέμπα μου. Όπως έχασες εσύ τον Παναγιωτάκη σου! Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνουν τον πόνο σου! Το ξέρω! Ξέρω ότι ακόμα και η αναπνοή σου σε πονάει. Ξέρω ότι οι λέξεις σε κουρελιάζουν! Τα έχω ζήσει όλα αυτά! Μου έλεγαν: "Κουράγιο!", "Είσαι νέα!", "Ο Θεός είναι κοντά σου!", "Είναι στην αγκαλιά της Παναγίας!", "Καλό Παράδεισο!"

Και εγώ ηθελα να ουρλιάξω και να τους κάνω να μη μιλάνε! Ήθελα να φωνάξω ότι δεν θέλω καλό Παράδεισο αλλά καλή ζωή! Ότι δεν θέλω το κοριτσάκι μου να είναι στην αγκαλιά της Παναγίας αλλά στη δική μου! Ότι δυστυχώς είμαι νέα και έτσι έχω περισσότερα χρόνια μπροστά μου να περιμένω! Ότι δεν ήθελα το κουράγιο του Θεού αλλά τη βοήθεια του!

Τα ξέρω! Τα έχω περάσει! Και το μικρό άσπρο φέρετρο είναι ακόμα στο μυαλό μου!

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε! Δεν σταμάτησα ποτέ να πονάω! Δεν σταμάτησα ποτέ να ζω με το γιατί! Όμως έμαθα να ζω να με αυτό! Έμαθα να διαχειρίζομαι τον πόνο! Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνεις! Και για τον εαυτό σου και για το παιδί σου. Θα σου πω, πως νιώθω σήμερα.

Κάποιος πριν από δέκα χρόνια, πήρε ένα μαχαίρι και μου έκανε μια πολύ βαθιά πληγή στο πρόσωπο. Δεν με σκότωσε αλλά μου έκανε ένα τεράστιο σημάδι. Η πληγή είναι πάντα εκεί, την βλέπω με την άκρη του ματιού μου. Δεν μπορεί να κλείσει γιατί είναι πολύ βαθιά. Κάποιες ημέρες, ανοίγει και τρέχει, τρέχει ασταμάτητα και τότε πονάω αφόρητα. Εκείνες τις ημέρες για να απαλύνω τον πόνο, ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να ξεχαστώ! Υπάρχουν όμως και οι καλές ημέρες, που η πληγή είναι εκεί και δεν πονάει! Όμως με την άκρη του ματιού μου, βλέπω το σημάδι! Είναι πάντα εκεί! Και τότε αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είμαι σημαδεμένη! Όμως είναι το σημάδι μου, είναι η πληγή μου! Το σέβομαι και ζω με αυτό!

Έτσι θα μάθεις και εσύ κούκλα μου, γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσεις!

Και εσύ έχεις ένα πλεονέκτημα, που εγώ δεν το είχα! Έχεις ήδη ένα παιδί που σε χρειάζεται, που σε περιμένει! Θα σε βοηθήσει! Πίστεψε με!

Για ότι θέλεις, στείλε μου μήνυμα! Μπορούμε και να μιλήσουμε αν θέλεις! Ότι θέλεις! Είμαι δίπλα σου! Ο κοινός πόνος ενώνει τους ανθρώπους!

μπραβο σου....για τα λογια σου, το κουραγιο σου κ την θεληση να βοηθησεις.....

[kaiti14]

se eyxaristo para poli gia ta logia sou sigoura me katalavaineis an den to peraseiw den mporeiw na nioseiw pow einai euxomai kamia manoula na mhn to perasei auto pote kai oso ksero oti den tha ginei k tha to perasoun kialew trelenomai alithia!mou lipei ala eutixow exo thn natalia na me kanei na ksexieme xooriw ekinh den ksero ti tha ekana!kai pali euxaristo olew esaw pou mazi to zisame olo auto eiste k eseiw momati tiw istorioulaw maw tiw mikrhw dustixow me ton panagiotaki mou saw euxaristo akoma mia fora gia ola!

[kaiti14]

stela mou ti kanei!ti egine me thn agkli?den se ksexasa exo to mialo m se sena apla katsalavaineiw pow olo auto ton kairo eimai ligo se enan alo kosmo diko mou...euxomai ola kala!

[Stela1]

stela mou ti kanei!ti egine me thn agkli?den se ksexasa exo to mialo m se sena apla katsalavaineiw pow olo auto ton kairo eimai ligo se enan alo kosmo diko mou...euxomai ola kala!

Χαίρομαι που βλέπω πως συνέρχεσαι σιγά σιγά .Είπαμε ο χρόνος και το κορίτσι σου οι καλύτεροι γιατροί.

Εμείς κάναμε την επέμβαση πήγε πολύ καλά απλά περιμένουμε να δούμε αν θα αντιδράσει το μάτι. Τον άλλο μήνα πάλι φευγουμε.

Αυτές τις μέρες είχα άρρωστα και τα δύο με τον μικρό να νοσηλευτει τελικά λόγω υψηλού πυρετού. 39.5 ακατεβατο!

Σήμερα είναι καλά είμαστε σπιτι και ευτυχώς άρχισε να τρώει!

[kaiti14]

mpravo poli xeromai etsi na akoume mono euxarista ola tha pane kala n prosexeis ta paidakia sou!