ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΑΣ

[mpizoudaki]

Διαβαζοντας ολες αυτες τις μερες τοπικς για μοναξια,συζυγους που απατουν,προβληματα με πεθερικα συνειδητοποιησα ποσο κοινα ειναι τα προβληματα που αντιμετωπιζουμε.

Η ερωτηση ομως ειναι ποιοι ειναι οι λογοι που ενα ζευγαρι αποξενωνεται και φτανει σε οριακα σημεια?Πως ενα τρελλος ερωτας καταληγει σε διασταση και απομακρυνση?

Αξιζει αραγε τον κοπο να δυιλιζουμε το θεμα τοσο με αποτελεσμα να χαλαμε τη σεση μας?Και ποσες απο εμας καθομαστε να ξεκαθαρισουμε την κατασταση με μια απλη κουβεντα?Ζηταμε η μια τη γνωμη της αλλης για το τι θα εκανε αν ηταν στη θεση μας.Οκ ειμαστε ομως σε θεση να πουμε τη γνωμη μας απο τη στιγμη που δεν ξερουμε ολα τα γεγονοτα?Και αφου τα λεμε μεταξυ μας γιατι να μη τα πουμε και σε εκεινους?

Μηπως ηρθε η ωρα να ψαξουμε να βρουμε τροπους για να ζωντανεψουμε τη σχεση μας?

[mpizoudaki]

Η συζυγική σχέση χρειάζεται συνεχώς φροντίδα. Τα προβλήματα της καθημερινής ζωής είναι αναπόφευκτα και μπορούν να επηρεάζουν τις σχέσεις στο ζευγάρι. Ορισμένα λάθη που γίνονται συχνά, προκαλούν ένταση, νευρικότητα. Αποτελούν αιτία γένεσης δυσάρεστων καταστάσεων, προσωρινών ή κάποτε δυστυχώς μόνιμων, που υποβιβάζουν την ποιότητα ζωής.

Η έλλειψη αναγνώρισης και σεβασμού του ή της συζύγου μπορεί να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις που μπορεί να είναι εμφανείς ή όχι. Οι άνθρωποι χρειάζονται να νιώθουν ότι τους εκτιμούν, ότι τους σέβονται. Ακόμη ενδόμυχα χρειάζονται να νιώθουν ότι οι άλλοι τους ευχαριστούν για όσα κάνουν για αυτούς.

Οι άνθρωποι συνήθως δεν εκτιμούν πολύ αυτούς που τα ξέρουν όλα και πάντοτε. Οι άνθρωποι κουράζονται όταν ακούουν κάποιον να απαντά ακόμη και σε απλές ερωτήσεις με μακρές ομιλίες.

Θα μπορούσαμε να συγκρατήσουμε μερικές βασικές αρχές που θα στηρίζουν διαχρονικά τη συζυγική σχέση κτίζοντας ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένεια:

Εκτίμηση, σεβασμός, αναγνώριση της προσφοράς του άλλου

Υποστήριξη στον άλλο για την επίτευξη των στόχων του

Όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις ή ακόμη διαμάχες, οι αντιπαραθέσεις να γίνονται με δίκαιο, πολιτισμένο τρόπο

Επιθυμία για συγχώρεση. Κανένας δεν είναι τέλειος και να είστε πρόθυμοι να συγχωράτε τον άλλο

Ευγενική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλο

Δώστε χρόνο καθημερινά για να μοιραστείτε με το ταίρι σας τα όνειρα, τις επιθυμίες, τις επιδιώξεις, τους στόχους σας

Καθίστε μαζί για λίγο τουλάχιστο κάθε μέρα για να μιλήσετε για διάφορα προβλήματα για να βελτιώσετε την επικοινωνία μεταξύ σας

Αποφασίζετε μαζί για τα οικονομικά, τα παιδιά σας, τις διακοπές

Αφιερώστε χρόνο για να έχετε μαζί στιγμές ρομαντικές και οικειότητας

Μιλήστε για τις καθημερινές σας εμπειρίες και μην ξεχνάτε να γελάτε μαζί τουλάχιστο μια φορά κάθε μέρα

[Μαριλίνα]

mpizoudaki

ωραία τα λες!! το θέμα είναι, όμως, ότι - ειδικά εσύ με 2 παιδιά - θα πρέπει να ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βρεις χρόνο για το σύντροφό σου κλπ.

Λοιπόν, εγώ θα εστιάσω σε 2 σημεία:

1. Περνάει καιρός από το γάμο, μένεις πλέον με τον άλλον, παραμελείς τον εαυτό σου και τον σύντροφό σου. Επίσης, όλοι λέμε ότι οι άνθρωποι αλλάζουμε μετά το γάμο και συνήθως... προς το χειρότερο. Αρχίζεις και καυγαδίζεις για τις δουλειές του σπιτιού, για τα ψώνια, την επιλογή του φαγητού κλπ. και παράλληλα βλέπεις και το λερωμένο σώβρακο να κρέμεται στο καλάθι με τα άπλυτα. Αυτή είναι η πρώτη ρήξη.

2. Τα παιδιά. ζωή να έχουνε, απορροφάνε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του ζευγαριού. Δεν ορίζεις τον ύπνο σου, το φαΐ σου, την ξεκούρασή σου, το χρόνο σου. Φαντάσου, τα λέω όλα αυτά και έχω μόνο ένα παιδί και είμαι και δημόσια υπάλληλος. Αλλά είναι αλήθεια, πολλές μέρες δεν έχω χρόνο να λουστώ ή να βάλω μια σκούπα. Το μεταπτυχιακό μου το κάνω στη δουλειά. Ποιος χρόνος για τον άντρα μου μετά;;;

Αν βάλεις και το κερασάκι στην τούρτα - ο μπαμπάς νιώθει παραμελημένος γιατί η μαμά ασχολείται με τα παιδιά - τότε... έχουμε τη συνταγή για την αποξένωση από το ταίρι μας!!

Εύκολα πράγματα δηλαδή!!

[mpizoudaki]

Ναι Μαριλινα μου κι εγω οπως ολες μας σε αυτη την παγιδα εχω πεσει αλλα δεν ξερω τελικα πρεπει να το παρουμε αποφαση και να προχωρησουμε?Ετσι θα ειναι η ζωη μας?Με εχει πιασει απογοητευση.

[kasia]

Σε έναν γάμο με παιδί/ιά, πρέπει να προσπαθούμε να γίνονται όλα από κοινού. Δηλαδή το παιχνίδι και η φροντίδα των παιδιών, οι βόλτες, ακόμη και τα ψώνια στο supermarket. Αν ο καθένας ασχολείται με άλλο αντικείμενο και απλά συναντιόμαστε το βράδυ στο κρεββάτι, θα επέλθει αποξένωση. Εμείς ακολουθούμε αυτόν τον κανόνα. Τα κάνουμε όλα μαζί και προσπαθούμε να βρούμε διασκέδαση και δημιουργικότητα στα πάντα. Βέβαια είναι δύσκολο και ο χρόνος περιορισμένος, αλλά χρειάζεται προσπάθεια και αμοιβαία κατανόηση. Και αν υπάρχει κάποια διαφωνία ή ψιλοκαυγαδάκι, πρέπει να το συζητάτε και να το λύνετε εντός της ημέρας. Μην αφήνετε να μαζεύονται...

[μαριαπαβ]

Κοριτσια,εγω μορω να πω οτι η αποξενωση μεταξυ μας ηρθε απο τοτε που καθησα σπιτι λογω της εγκυμοσυνης μου και ειμαι κλεισμενη μεχρι να γεννησω.Πριν απο ολο αυτο ο γαμος μου πηγαινε παρα πολυ καλα και η εποικινωνια με τον αντρα μου ηταν αψωγη.Οταν ειχαμε ελευθερο χρονο καναμε πραγματα για εμας ακομη και τις δουλειες του σπιτιου μοιραζομασταν.Δεν ειχαμε μυστικα ο ενας απο τον αλλο και ολες οι αποφασεις ηταν απο κοινου.Οταν ηρθε η εγξυμοσυνη και οσο ημουν καλα ημασταν πολυ καλυτερα και απο πριν.Οταν ομως μου ειπε ο γιατρος μου να κατσω σπιτι στο κρεβατι αρχησαν τα προβληματα μας.Ημουν ολες τις ωρες μονη μου,εκεινος στη δουλεια και αυτο ειχε ως αποτελεσμα την απομακρυνση μας.Τωρα ελπιζω που θα γεννησω τα πραγματα να ξαναγινουν οπως και πριν.Στην αποξενωση ομως φταινε και οι δυο.Η συζητηση αν δεν μπορεις να την κανεις με ηρεμια καλυτερα μη τη κανεις.Ευχομαι σε ολες μας να ξεπερασουμε τα προβληματα μας.

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Κορίτσια εγώ αυτό το στάδιο το είχα περάσει όταν γεννήθηκε η πρώτη μας κόρη.Ξαφνικά νέες ευθύνες, νέος τρόπος ζωής ,σταμάτησα τελείως την δουλειά με αποτέλεσμα να είμαι συνέχεια μέσα να αλλάξει η ψυχολογία μου και να περιμένω τον μπαμπά μας να γυρίσει για να συζητήσουμε και να μάθω νέα.Αισθανόμουν σαν να έχω ναυαγήσει σε ερημονήσι και όλος ο κόσμος μου ήταν το σπίτι.Έτσι άρχισα να γίνομαι πιεστική και γκρινιάρα.Για να μην σας πω ότι όταν γυρνούσε ήθελε φυσικά να ασχοληθεί με το μωρό έλα όμως που εγώ επειδή όλη μέρα την είχα μαζί μου περίμενα να γυρίσει για να ασχοληθεί και μαζί μου ή για να κάνουμε κάτι οι δυο μας έστω και μέσα στο σπίτι.

Αφού αγχωνόμουν πως θα ήταν τα πράγματα στο δευτερο παιδί.Τώρα όμως που ήρθε και η 2η μπέμπα κατάλαβα ότι όλα είναι φάσεις που περνάνε φτάνει να έχουμε την ψυχραιμία και την υπομονή να το καταλαβαίνουμε.

Και έρχεται η στιγμή που όλα πάνε ρολόι.Εγώ κορίτσια τώρα που γυρνάει σπίτι και μας βλέπω όλους μαζί ,εκείνες τις στιγμές τον ξαναερωτευόμαι.Και αν φύγει και ο πρώτος καιρός του πανικού όλα πάνε τέλεια.!!!!

[mpizoudaki]

Οντως τελικα εμας που εχουμε σταματησει απο τις δουλειες μας αυτο εν μερει μας επηρεαζει αρνητικα.Χανουμε τα ενδιαφεροντα μας και δεν εχουμε τον αερα και την αυτοπεποιθηση οπως οταν δουλευαμε.Μας παιρνει απο κατω.Και εγω συμφωνω οτι ο γαμος ειναι να κανεις πραγματα απο κοινου.Να βοηθαει ο ενας τον αλλον γιατι οταν μια γυναικα τρεχει απο το πρωι πανικοβλητη να τα προλαβει ολα ε μετα που κεφι και για παιχνιδακια και γελακια.

Συμφωνω μαζι σου kasia.

[Pavlina]

Εγώ κορίτσια έχω ένα άλλο πρόβλημα με τον άντρα μου...

Φρόντισα από τότε που έμεινα έγκυος μέχρι σήμερα (τουλάχιστον) να μην πάρω πολλά κιλά, να περιποιούμε τον εαυτό μου καθημερινώς και ανελυπώς, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε (εκτός από τότε που έμεινα για 2 μήνες μέσα) και γενικότερα μνα κάνω ότι μου περνάει από το χέρι για να μην αποξενωθούμε...

Το θέμα είναι ότι ο αντρας μου από τότε που παντρευτήκαμε έβαλε πολλά κιλά παραμέλει συνεχώς τον εαυτό του και νιώθω ότι λειτουργεί σαν να έδεσε το γάιδαρό του!

Εκτός από αυτό δεν ασχολείτε με το σπίτι, τα ψώνια ή το παιδί (εκτός από το να παίξει μαζί του μέχρι να αρχίσει να κλέει, οπότε και το αναλαμβάνω εγω) γιατί ως δικαιολογία δίνει ότι ο ίδιος δουλεύει ενώ εγώ όχι.. αλλά και πάλι στο οικονομικό δεν το έχει μανατζάρει καλά το θέμα...

του έχω εξηγήσει αλλά στην πράξη τίποτα?

θέλω συμβουλές...

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Το να μοιράζεσαι είναι φυσικά το πιο σημαντικό απλά πολλές φορές λόγω του ότι είμαστε εμείς με τα μωρά πιο πολλές ώρες κουραζόμαστε πιο εύκολα και γινόμαστε πιο γκρινιάρες.

Και αν είχες μάθει στην ζωή σου να είχες και άλλους ρόλους τότε κάπου χάνεσαι.

Αυτό που σκέφτομαι εγώ και ηρεμώ είναι ότι ότι τώρα επιτελώ το πιο μεγάλο λειτούργημα και μπορεί να υπάρχουν άσχημες στιγμές αλλά όταν θα περάσει ο καιρός θα ξαναβρούμε τις ισορροπίες μας.

[maggie73]

θα ηθελα να σας ρωτησω χωρις να παρεξηγηθω, την δουλεια σας βρε κοριτσια γιατι την σταματησατε ?Μονο για τα παιδια ?

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Εγώ ναι.Οι γονείς μου έχουν πεθάνει και η πεθερά μου έχει σπίτι την μητέρα της που ήταν άρρωστη και δεν θα μπορούσε να κοιτάξει τα παιδιά.Άσε που και εγώ δεν πολυήθελα με την ιδέα ότι μπορεί να κουράζεται και να αρχίσει να γκρινιάζει κάποιες στιγμές.Μετά όταν μεγάλωσε λίγο το μωρό έμεινα ξανά έγκυος οπότε δεν υπήρχε περίπτωση για δουλειά.

Τώρα αν θα μεγαλώσει λίγο το ποντικάκι μου θα ξεκινήσω να ψάχνω.

Πάντως συμβουλεύω όσες δουλεύουν να μην αφήσουν την δουλειά.Άλλωστε τώρα με τα νέα μέτρα 8 μήνες άδεια μετά την γέννα είναι καλός χρόνος για να κάτσεις με το μωρό.

[mpizoudaki]

εγω maggie μου μολις γεννησα την κορη μου συνεχισα τη δουλεια μου και μου την κραταγε η μαμα μου.Μετα απο 6 μηνες ομως μας βρηκε η επαρατος και δε μπορουσε πλεον να με βοηθηει οποτε σταματησα να δουλευω.Τωρα που ειναι 3 χρονων την πηγα παιδικο αλλα μετα ηρθε ο γιος μου που ειναι 11 μηνων και δε μπορω ακομα να τον παω παιδικο και δε με παιρνει να πληρωνω 580 ευρω το μηνα στον παιδικο.Οποτε τομπολα.

[mpizoudaki]

Εγώ κορίτσια έχω ένα άλλο πρόβλημα με τον άντρα μου...

Φρόντισα από τότε που έμεινα έγκυος μέχρι σήμερα (τουλάχιστον) να μην πάρω πολλά κιλά, να περιποιούμε τον εαυτό μου καθημερινώς και ανελυπώς, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε (εκτός από τότε που έμεινα για 2 μήνες μέσα) και γενικότερα μνα κάνω ότι μου περνάει από το χέρι για να μην αποξενωθούμε...

Το θέμα είναι ότι ο αντρας μου από τότε που παντρευτήκαμε έβαλε πολλά κιλά παραμέλει συνεχώς τον εαυτό του και νιώθω ότι λειτουργεί σαν να έδεσε το γάιδαρό του!

Εκτός από αυτό δεν ασχολείτε με το σπίτι, τα ψώνια ή το παιδί (εκτός από το να παίξει μαζί του μέχρι να αρχίσει να κλέει, οπότε και το αναλαμβάνω εγω) γιατί ως δικαιολογία δίνει ότι ο ίδιος δουλεύει ενώ εγώ όχι.. αλλά και πάλι στο οικονομικό δεν το έχει μανατζάρει καλά το θέμα...

του έχω εξηγήσει αλλά στην πράξη τίποτα?

θέλω συμβουλές...

συμπασχω pavlina και μενα τα ιδια ακριβως ομως.

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Βάλε τον μέσα στο "παιχνίδι" 'ώστε να εκτιμήσει αυτό που κάνεις.Αυτός μπορεί να δουλεύει έξω αλλά εσύ δουλεύεις μέσα και φυσικά δουλεύεις χωρίς διαλείμματα σε πολλές ειδικότητες:μαγείρισσα,καθαρίστρια,babysitter κ.α.

Αν αρχίσεις τα απογεύματα να βγαίνεις έξω μόνη σου σε κάποια φίλη για καφέ π.χ. χωρίς το μωρό?Δεν μπορεί να στο απαγορεύσει ειδικά αν του το λες με καλό τρόπο.Θα γκρινιάξει φυσικά όπως έκανε ο δικός μου ,θα φέρει την συντέλεια του κόσμου ίσως αλλά θα αναγκαστεί να κολυμπήσει στα βαθιά.Και πίστεψε με θα κολυμπήσει.Και θα θυμηθεί και για ποιους λόγους είστε μαζί και φυσικά θα δεθεί πιο πολύ με το μωρό.Ίσως δεν είναι εύκολο στην αρχή γιατί και εσύ θα αγχώνεσαι για το μωρό αλλά πίστεψε με πιάνει.

[Pavlina]

θα ηθελα να σας ρωτησω χωρις να παρεξηγηθω, την δουλεια σας βρε κοριτσια γιατι την σταματησατε ?Μονο για τα παιδια ?

 

Υπάρχει άλλος λόγος πιο σημαντικός? Μη με παρεξηγήσετε, την γνώμη μου λέω.

Απλά δεν ήθελα να αφήνω το παιδί μου σε γιαγιάδες και νταντάδες και να το μεγαλώνουν με τα δικά τους πρότυπα... Ήθελα και θέλω όποιαδήποτε είδους συμπεριφορα κι αν αναπτύξει το παιδί μου να έχω εγώ την πλήρη ευθύνη και όχι να χτυπιέμαι γιατί τα στραβά των άλλων τα πληρώνω εγώ και το παιδί μου.

[Pavlina]

Βάλε τον μέσα στο "παιχνίδι" 'ώστε να εκτιμήσει αυτό που κάνεις.Αυτός μπορεί να δουλεύει έξω αλλά εσύ δουλεύεις μέσα και φυσικά δουλεύεις χωρίς διαλείμματα σε πολλές ειδικότητες:μαγείρισσα,καθαρίστρια,babysitter κ.α.

Αν αρχίσεις τα απογεύματα να βγαίνεις έξω μόνη σου σε κάποια φίλη για καφέ π.χ. χωρίς το μωρό?Δεν μπορεί να στο απαγορεύσει ειδικά αν του το λες με καλό τρόπο.Θα γκρινιάξει φυσικά όπως έκανε ο δικός μου ,θα φέρει την συντέλεια του κόσμου ίσως αλλά θα αναγκαστεί να κολυμπήσει στα βαθιά.Και πίστεψε με θα κολυμπήσει.Και θα θυμηθεί και για ποιους λόγους είστε μαζί και φυσικά θα δεθεί πιο πολύ με το μωρό.Ίσως δεν είναι εύκολο στην αρχή γιατί και εσύ θα αγχώνεσαι για το μωρό αλλά πίστεψε με πιάνει.

 

Με αφήνει άνετα και πάω για καφέ και ό,τι άλλο θέλω αλλά μια φορά με ζάλισε στα τηλέφωνα γιατί το μωρό έκλεγε και δεν ήξερε τι να το κάνει... έχει συνηθίσει να κρατάει το μωρό στις καλές του και όταν κλαίει να το δίνει κατευθείαν σε μένα....

σήμερα όμως άφρισα γιατί μου πρότινε να πάμε σε ένα μπουζουξίδικο του κακού καιρού... που το συγκροτημα που παίζει το άκουγα στο σχολείο (και θα είναι γεμάτο από πιτσιρίκια)! Δεν υπήρχε περίπτωση να τους ακουμπήσω λεφτά για αυτού του είδους τη διασκέδαση και να τα στερήσω από το παιδί μου αλλά και να τον αφήσω σε ξένα χέρια και στο τέλος να μην έχω περάσει καλά...

Δυστυχώς αυτά ειναι που με χαλάνε... η έλλειψη λογικής...

1. να πάει να δει κάτι που 8α ΄πεπρεπε να είχε κάνει πριν τα 20 του, αλλά επειδή δεν το έκανε να του βγαίνει ο παλιπαιδισμός

2. να μην υπολογίζει σε ποια μοίρα 8α μπει το μωρό για να κάνει ο ίδιος κάτι που θα ευχαριστηθει(?) μόνο ο ίδιος

3. να σκάσει τρελλό χρήμα αντί να τα δώσει για τις ανάγκες του παιδιου.

το πιο βασικό είναι ότι θα έπρεπε όλα αυτά να ταείχε σκεφτεί πριν μπς στη διαδικασία και του τα εξηγήσω και φανώ κακιά! γιατί στο τέλος ποιος την πληρώνει?????

[kasia]

Εγώ κορίτσια έχω ένα άλλο πρόβλημα με τον άντρα μου...

Φρόντισα από τότε που έμεινα έγκυος μέχρι σήμερα (τουλάχιστον) να μην πάρω πολλά κιλά, να περιποιούμε τον εαυτό μου καθημερινώς και ανελυπώς, να πηγαίνουμε όπου θέλουμε (εκτός από τότε που έμεινα για 2 μήνες μέσα) και γενικότερα μνα κάνω ότι μου περνάει από το χέρι για να μην αποξενωθούμε...

Το θέμα είναι ότι ο αντρας μου από τότε που παντρευτήκαμε έβαλε πολλά κιλά παραμέλει συνεχώς τον εαυτό του και νιώθω ότι λειτουργεί σαν να έδεσε το γάιδαρό του!

Εκτός από αυτό δεν ασχολείτε με το σπίτι, τα ψώνια ή το παιδί (εκτός από το να παίξει μαζί του μέχρι να αρχίσει να κλέει, οπότε και το αναλαμβάνω εγω) γιατί ως δικαιολογία δίνει ότι ο ίδιος δουλεύει ενώ εγώ όχι.. αλλά και πάλι στο οικονομικό δεν το έχει μανατζάρει καλά το θέμα...

του έχω εξηγήσει αλλά στην πράξη τίποτα?

θέλω συμβουλές...

 

Λοιπόν, εγώ θα έλεγα να τον αφήσεις μια μέρα με το παιδί και ταυτόχρονα να του αναθέσεις να κάνει και δουλειές (μαγείρεμα-καθάρισμα-φροντίδα του παιδιού). Εϊμαι σίγουρη ότι θα τα φτύσει. Εκτός αυτού εξήγησε ότι η δική του δουλειά είναι 8 ώρες ενώ η δική σου όλο το 24ωρο αφού δεν σε βοηθάει σε τίποτα.

Όσο για το οικονομικό, πρέπει να μπουν προτεραιότητες τώρα που έχετε οικογένεια. Πρώτα πληρώνουμε τους λογαριασμούς, τα έξοδα για τις ανάγκες του σπιτιού και του παιδιού, αποταμιεύουμε ένα μέρος και αν περισσέψει κάτι το ξοδεύουμε για διασκέδαση ή ό,τι άλλο θέλουμε. Να εκφράζεις τις ανησυχίες σου μπας και ανησυχήσει και ο ίδιος.

[vouraikos]

θα ηθελα να σας ρωτησω χωρις να παρεξηγηθω, την δουλεια σας βρε κοριτσια γιατι την σταματησατε ?Μονο για τα παιδια ?

 

Οταν εμεινα εγκυος, επρεπε να αλλαξω πολη , λογο δουλειας του αντρα μου. Αρα να ειμαι μακρια και απο μαμα και απο πεθερα. Θα μπορουσα και στην καινουργια πολη να βρω δουλεια , αλλα το παιδι???

Την αφησα λοιπον, ειπαμε θα παει 3 θα παει παιδικο και μετα θα ξανα βρω δουλεια.Οταν ο μεγαλος ηταν 2 , εμεινα εγκυος στην μπουμπου......

Προτιμω λοιπον να πιεστω εγω ψυχολογικα , αλλα να μεγαλωσω τα παιδια μου εγω και να τα χαρω. Απο το να συνεχισω την δουλεια και να εχω μια ξενη στα παιδια. ή ακομα και να ειναι απο 1 ετους σε παιδικους. Αν δεν ειχα οικονομικη δυνατοτητα, αυτο θα εκανα. Αλλα αφου "βγαινουμε"......θα κατσω μαζι τους!

[maggie73]

Θελετε να σας περιγραψω το προγραμμα μου για να καταλαβετε ποσο πολύ μπλοκαρουν οι ανδρες.

καθε μερα ο καλος μου ξυπλα στις 6:30 ετοιμαζεται και φευγει για το δουλεια ( δημοσιος υπαλληλος).Εγω ξυπναω την ιδια ωρα , ετοιμαζομαι , ξυπναω τα παιδια , ετοιμαζω πρωινο , το φαγητο τους για το σχολειο , στρωνω κρεβατια και καθαριζω οτι εχει απομεινει στην κουζινα.Στις 8 φευγουμε, αφηνω την μεγαλη στο δημοτικο και πηγαινω με το αυτοκινητο τον μικρο στον σταθμο.Φευγω για δουλεια εως τις 17:00 που σχολαω .Στις 14:30 ο καλος μου κανει το αντιστροφο , παιρνει τον μικρο απο τον σταθμο και την μεγαλη απο το δημοτικο.Τα παιδια εχουν ηδη φαει στα σχολεια τους.Τρωει και βαζει για υπνο τον μικρο ενω επιβλεπει το διαβασμα της μεγαλης.Στις 18:00 γυριζω και φευγει για το γυμναστηριο ενω εγω συνεχιζω μαγειρεμα ,καποιες δουλειες σπιτιου , προμηθειες απο s.m.Η μεγαλη εχει σχεδον καθημερινα αποριες με το σχολειο , να την βοηθησω και ο μικρος θελει τα δικα του ( να διαβασουμε παραμυθια, να δουμε μια ταινια), και μετα μπανιο , βραδινο φαγητο και υπνος.

Ο καλος μου διαμαρτυρεται οτι τρεχει σαν τρελος και .........

Η αληθεια ειναι οτι θα βαλει και πληντηριο , θα απλωσει , θα πλυνει τα πιατα αλλα ελεος θα γινω και χιλια κομματια ?

[vouraikos]

maggie73 μου, δεν μας ειπες ομως , μεχρι να φτασουν τα παιδια σε ηλικια σχολειου, που τα αφηνες ?

Εγω δεν εχω κανεναν για βοηθεια , οποτε αναγκαστικα να αφησω την δουλεια, δεδομενου παντα οτι οικονομικα τα φερναμε βολτα μονο με τον μισθο του αντρα μου.

[maggie73]

Εως 2 ετων εμειναν με την μαμα μου και επειτα απιδικο σταθμο του δημου γιατι η αληθεια ειναι οτι το βαλαντιο μου δεν επετρεπε ιδιωτικο παιδικο σταθμο.Σιγουρα ειναι μεγαλη αβαντα να εχεις δικο σου ανθρωπο αλλα εγω κοριτσια νιωθω ομορφα που δουλευω παρολο που κουραζομαι πολύ , και ακομη και αν δεν ειχα βοηθεια μπορει να μην εκανα δευτερο παιδι αλλα δεν θα μπορουσα να κατσω σπιτι ( ειμαι μαλλον μεγαλη μαζοχα ) τι να πω.

[mpizoudaki]

ειτε δουλευουμε κοριτσια ειτε οχι η κουραση ειναι 24ωρη παει και τελειωσε.Εαν οι αντρουληδες μας δε βοηθανε μαυρα τα νεα.Μετα να τα παραπονα τυπου εχουμε χαθει,ολο νευρα εχεις,ολο δουλειες κανεις και βαριεμαι να σε βλεπω,καλα φτιαξου και λιγο,νεα δεν εχεις να πεις?

Εμ ολα δικα μας τα θελουμε

[ΑΝΤΖΥ]

Σιγουρα ειναι μεγαλη αβαντα να εχεις δικο σου ανθρωπο αλλα εγω κοριτσια νιωθω ομορφα που δουλευω παρολο που κουραζομαι πολύ , και ακομη και αν δεν ειχα βοηθεια μπορει να μην εκανα δευτερο παιδι αλλα δεν θα μπορουσα να κατσω σπιτι ( ειμαι μαλλον μεγαλη μαζοχα ) τι να πω.

 

 

 

Συμφωνω απολυτα με τα παραπανω,αν κι εγω δεν εχω βοηθεια.......

Το μωρο το κραταει κοπελα....

 

Θεωρω οτι τα παιδια σου πρεπει να σε νιωθουν ευτυχισμενη και οχι καταπιεσμενη!

Ασε που απο τοτε που επιασα δουλεια ''μαλλον'' τους λειπω και ολοι συμπεριφερονται καλυτερα.Απο τον αντρα μου μεχρι και το μωρο,οταν μπαινω κανει τρελη χαρα που με βλεπει.Οπως και ο μεγαλος μου γιος...

Οταν η γυναικα δεν δουλευει την θεωρουν δεδομενη απο τα παιδια μεχρι και τον αντρα.

 

Υπαρχουν βεβαια και γυναικες που δεν εχουν κανενα προβλημα με το γεγονος να μενουν σπιτι και ειναι πολυ ευτυχισμενες με αυτο (μονο σε αυτη την περιπτωση ειμαι υπερ στο να μην εργαζεται)..

[ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ]

Θελετε να σας περιγραψω το προγραμμα μου για να καταλαβετε ποσο πολύ μπλοκαρουν οι ανδρες.

καθε μερα ο καλος μου ξυπλα στις 6:30 ετοιμαζεται και φευγει για το δουλεια ( δημοσιος υπαλληλος).Εγω ξυπναω την ιδια ωρα , ετοιμαζομαι , ξυπναω τα παιδια , ετοιμαζω πρωινο , το φαγητο τους για το σχολειο , στρωνω κρεβατια και καθαριζω οτι εχει απομεινει στην κουζινα.Στις 8 φευγουμε, αφηνω την μεγαλη στο δημοτικο και πηγαινω με το αυτοκινητο τον μικρο στον σταθμο.Φευγω για δουλεια εως τις 17:00 που σχολαω .Στις 14:30 ο καλος μου κανει το αντιστροφο , παιρνει τον μικρο απο τον σταθμο και την μεγαλη απο το δημοτικο.Τα παιδια εχουν ηδη φαει στα σχολεια τους.Τρωει και βαζει για υπνο τον μικρο ενω επιβλεπει το διαβασμα της μεγαλης.Στις 18:00 γυριζω και φευγει για το γυμναστηριο ενω εγω συνεχιζω μαγειρεμα ,καποιες δουλειες σπιτιου , προμηθειες απο s.m.Η μεγαλη εχει σχεδον καθημερινα αποριες με το σχολειο , να την βοηθησω και ο μικρος θελει τα δικα του ( να διαβασουμε παραμυθια, να δουμε μια ταινια), και μετα μπανιο , βραδινο φαγητο και υπνος.

Ο καλος μου διαμαρτυρεται οτι τρεχει σαν τρελος και .........

Η αληθεια ειναι οτι θα βαλει και πληντηριο , θα απλωσει , θα πλυνει τα πιατα αλλα ελεος θα γινω και χιλια κομματια ?

 

να σας πω και το δικο μου προγραμμα ολλη μερα.

ξυπναω 5+30.να ετοιμαστω,να πιω το καφε μου.ο αντρας μου ξυπναει 6+20.να ετοιμασω τα γαλατα των παιδιων,να τα ετοιμασω,να παω το μικρο της μανας μου,τον μεγαλο στο σταθμο,να τρεξω να παω στη δουλεια 7+30 μεχρι της 2(εχω μειωμενο ωραριο 2 ωρες)να δουλευω στους 9 βαθμους κρυο,και ορθοστασια,χωρις καφε και τσιγαρο ολλη μερα.να σχολασω να παω να παρω το παιδι απο το σταθμο,το μωρο,να παω σπιτι να τα κοιμησω,να ετοιμασω το φαι,να ερθει ο αντρας μου να φαει,να πλυνω τα πιατα,να ετοιμασω φια για την αλλη μερα.θα ξυπνησουν τα παιδια,θα τα ταισω,θα παιξουμε,θα βαλω πλυντηριο,θα κανω δουλεις,να τα κανω μπανιο,θα τους δωσω το γαλα τους θα τα κοιμησω.εχει παει 10 ηωρα.μολις κοιμηθουναι μαζευω μια στιβα παιχνιδια,θα σκουπισω,θα σφουγγαρισω,θα απλωσω,θα εχει παει 12 ηωρα θα κανω μπανιο στα γρηγορα και επιτελους θα πεσω στο κρεβατι σχεδον νεκρη.

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ.ΚΑΝΑΠΕ-ΦΑΙ-ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.(ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΤΟΥΑΛΕΤΑ)

συγνωμη για το μεγαλο ποστ...