Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Τι να κανω?


kriaraki84

Recommended Posts

Καλησπερα, Χρειαζομαι τη συμβουλη σας. Κοριτσια βρησκομαι πραγματικα σε αδιαξοδο. Ολα ξεκινησαν το 2010 που λογο της κρισης αναγκαστικαμε με τον αντρα μου να γυρισουμε στο πατρικο του. Οι γονεις του ηλικιωμενοι κατακοιτοι που τους ανελαβα εγω. Το 2012 ηρθε η πρωτη μου κορη στον κοσμο με καισαρικη και μου εδωσε λιγο ελπιδα στην ζωη μου. Την μεγαλωσα με πολυ αγαπη και φροντιδα παρολο που δεν ειχαμε χρηματα και μας βοηθησαν φιλοι και το χαμογελο του παιδιου. Η μικρη μου δεν εχει βγει απο το σπιτι παραλιγες φορες αυτα τα 3 χρονια γιατι ξερει οτι δεν κανει να αρρωστησει λογο των γεροντων που κυνδινευουν.Ο πεθερος μου πεθανε στην αγκαλια μου τον Νοεμβριο του 14. Ημουν 3 μηνων εγκυος στην 2η κορη που ηρθε απροετοιμαστα και απο τοτε αισθανομαι οτι θα πεθανω. Η πεθερα μου εχει βαρια αναπηρια και βαριας μορφης ανοια. 5 χρονια τωρα φροντιζω για ολα εγω και ευχαριστω πολυ τον θεο που μου εχει δωσει τοση δυναμη να τα καταφερω ακομα και στις εγκυμοσυνες μου. Τον Μαιο γεννησα παλι με καισαρικη παρολο τα προβληματα απο τα βαρη και την κουραση. Βγηκα απο το νοσοκομειο και ανελαβα παλι τα παντα σπιτι την γιαγια τα παιδια ολα. Αλλα αρχιζω να κουραζομαι.Χανω την δυναμη μου. Απο την μια βλεπω την μεγαλη μου κορη να στεναχωριετε που κοιταει τα αλλα παιδακια απο την πορτα χωρις να μπορει να παει. Απο την αλλη την γιαγια που δεν αντεχω να την σηκωνω (82 κιλα) και δεν κοιμαται νυχτα μερα φωναζει. Απο την αλλη η κουραση απο το μωρο. Οι πονοι απο την μεση και τα χερια. Οι δουλειες του σπιτιου. Το κλεισιμο που εχω να βγω 3 χρονια απο το σπιτι. Δεν ξερω τι να κανω. Μετα απο 5 χρονια επιασε και ο αντρας μου νυχτα δουλεια και την μερα κοιμαται και ολα εχουν πεσει πανω μου. Δεν αντεχω αλλο. Ειμαι 31 ετων αχρηστη μανα που δεν μπορω να παρω τα παιδια μου να τους παρω ουτε 1 δεντρο να το στολισω.Ευτυχος που υπαρχει και το χαμογελο του παιδιου και στελνει διαφορα για τα παιδια και τα κανει λιγο χαρουμενα. Δεν εχω ψυχολογια και δυστηχως ειμαι τοσο κουρασμενη που δεν ξερω αν αξιζει να ζει κανεις τετοια ζωη. Μου αρεσει να φροντιζω τους παντες και δεν ξερω γιατι κουραστικα και γονατισα ετσι. Τι να κανω να αλλαξω τα πραγματα για τα παιδια μου? Οι δυναμεις μου με εγκαταλειπουν.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 146
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Kαταρχήν να αρχίσεις να βγαζεις την κόρη σου καμια βόλτα. Θα βοηθήσει και το παιδι και εσενα!! Βαλε τον αντρα σου να κοιταει καμια ωρα την μανα του και πηγαινε το παιδι στην παιδικη χαρα!! όλη την ημερα κοιμαται ο άντρας σου?? Δεν μπορει να κοιταξει μαι ωρα την μανα του για να βγεις εξω?? Καμια γειτόνισσα καμια φίλη δεν υπαρχει να μεινει εστω μαι ωρα με την πεθερά σου??

Την μεγάλη δεν μπορεις να την στειλεις σε καποιον δημόσιο σταθμο και για να κοινωνικοποιηθει αλλα και για να παιρνει ερεθίσματα??

Τελος απευθύνσου στο δημο, στην πρόνοια για να δεις αν μπορεις να εξασφαλίσεις για την πεθερα σου κάποιες ωρες την εβδομάδα "βοηθεια στο σπιτι". Υπαρχουν τετοια προγραμματα μεσω ΕΣΠΑ ελπίζω να λειτουργουν ακόμη.

Και τέλος να κάνω και το κρίσιμο ερώτημα...εξαρτάστε απο την σύνταξη της πεθεράς σου?? Εχει συνταξη?? Διοτι μαι λυση θα ήταν να την μεταφερετε σε καποιο κεντρο γαι ατομα με άννοια... αλλα αν δεν εχει συνταξη ή την χρησιμοποιειτε για τα εξοδα του σπιτιου τότε αυτο δνε μπορει να γίνει...

Link to comment
Share on other sites

Kαταρχήν να αρχίσεις να βγαζεις την κόρη σου καμια βόλτα. Θα βοηθήσει και το παιδι και εσενα!! Βαλε τον αντρα σου να κοιταει καμια ωρα την μανα του και πηγαινε το παιδι στην παιδικη χαρα!! όλη την ημερα κοιμαται ο άντρας σου?? Δεν μπορει να κοιταξει μαι ωρα την μανα του για να βγεις εξω?? Καμια γειτόνισσα καμια φίλη δεν υπαρχει να μεινει εστω μαι ωρα με την πεθερά σου??

Την μεγάλη δεν μπορεις να την στειλεις σε καποιον δημόσιο σταθμο και για να κοινωνικοποιηθει αλλα και για να παιρνει ερεθίσματα??

Τελος απευθύνσου στο δημο, στην πρόνοια για να δεις αν μπορεις να εξασφαλίσεις για την πεθερα σου κάποιες ωρες την εβδομάδα "βοηθεια στο σπιτι". Υπαρχουν τετοια προγραμματα μεσω ΕΣΠΑ ελπίζω να λειτουργουν ακόμη.

Και τέλος να κάνω και το κρίσιμο ερώτημα...εξαρτάστε απο την σύνταξη της πεθεράς σου?? Εχει συνταξη?? Διοτι μαι λυση θα ήταν να την μεταφερετε σε καποιο κεντρο γαι ατομα με άννοια... αλλα αν δεν εχει συνταξη ή την χρησιμοποιειτε για τα εξοδα του σπιτιου τότε αυτο δνε μπορει να γίνει...

 

καλησπερα, δυστηχως δεν λειτουργουν τετοια προγραμματα πια. Το εχω ψαξει πολυ. Την κορη μου την εχω γραψει παιδικο σταθμο αλλα πηγε 2 φορες και τις 2 κολισε ιωση και δεν την ξαναπηγαμε για λογο και της γιαγιας αλλα και του μωρου. Δυστηχως συντηρουμε οσο μπορουμε το σπιτι και τα παιδια με την συνταξη(400 ευρω). Ο αντρας μου και τα υπολοιπα παιδια της δεν θελουν να την πανε σε καποιο κεντρο για τα χρηματα.Εγω τους συμφερω καλητερα. Οσο για την παιδικη χαρα καλο θα ηταν αν υπηρχε στο χωριο αλλα που? Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να παρω τα παιδια μου και να φυγω. Αν δεν ηξερα την αδυναμια που εχουν στον πατερα τους θα το ειχα κανει καιρο τωρα.

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσάκι, εξήγησε στον άντρα σου ότι έχεις κουραστεί πολύ, να αναλάβει μια βάρδια μες την ημέρα - αλλιώς θα πρέπει κάποιος να κοιτάξει σύντομα κι εσένα. Ορθοπαιδικός για την μέση σου, ψυχολόγος για τα όσα τραβάς.

Τι πάει να πει το παιδί είναι κλεισμένο σπίτι; το παιδί θα βγει έξω. Θα παίξει με άλλα παιδιά και θα πάει στον σταθμό. Αν κολλήσει - κόλλησε, θα το περάσει φέτος ή του χρόνου, δεν έχετε επιλογές.

Του χρόνου θα πάει στο προνήπιο κανονικά. Η ζωή σας θα πρέπει να κυλήσει φυσιολογικά. Αν η μητέρα του χρειάζεται βοήθεια ας την προσφέρετε όλοι μαζί.

Link to comment
Share on other sites

Ουτε καν να ασχοληθείς με το τι λυση θα βρουν....ασε τα παιδια της να βρουν οποια λυση θελουν.Εσυ απλα θα ξεκαθαρίσεις ότι τελος...ως εδώ.Να την εχεις αναλαβει εσυ εξ ολοκληρου και να μην εχεις χρονο να σχοληθεις με τα παιδια σου η με κατι δικο σου δε γινεται.Κι ας βγεις και κακια και αδικη και οτιδήποτε.Μην εισαι χαζη.Μανα τους είναι ,να νοιαστουν ολοι μαζι.Στην τελικη ας την αναλαμβανει λιγο καιρο ο καθενας όχι μονο εσεις.Ο αντρας σου αφου θελει να αναλάβετε τη μανα του μονο εσεις να ασχοληθεί κι αυτος.

 

Μα καλα δεν καταλαβαίνετε ποσο κακο κανετε στα παιδια?Τι φταινε αυτά?Η γιαγια τη ζωη της την εζησε....αυτά τωρα που είναι να χαρουν την ενεμελια τους τα εχετε σε καραντινα μη και κολλησουν τπτ τη γιαγια?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

kriaraki84, θα συμφωνήσω κατά κάποιο τρόπο με τη Niki81.

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω το να εγκαταλείψεις έναν ηλικιωμένο να πεθάνει μόνος, κι αυτό που κάνεις είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο, όμως, καλή μου, δε μπορείτε να βάζετε σε προτεραιότητα μια γιαγιά και τις ανάγκες της, από εκείνες ενός παιδιού!

Είναι αδιανόητο να μένει ένα παιδί μέσα για να μην αρρωστήσει μία γιαγιά! Κανείς δε θέλει το κακό της, αλλά το παιδάκι είναι το μόνο που δε φταίει. Εν τω μεταξύ, εντάξει, τώρα είναι χειμώνας και εγώ νιώθω ότι θα πρέπει να κλειστώ μέσα (και στη δουλειά που έρχομαι προσέχω πολύ) για να προστατέψω το παιδί από τις ιώσεις, αλλά σκέψου θετικά ότι σε 3-4 μήνες θα είναι άνοιξη και τα παιδιά δε θα κινδυνεύουν από ιώσεις, οπότε θα μπορείς να τα βγάζεις έξω να παίξουν.

Γνώμη μου, επίσης, είναι να συνεχίσει το παιδάκι παιδικό. Μέσα στο πρόγραμμα είναι και οι ιώσεις, τι να κάνουμε, αλλά εκεί και αυτό θα έρθει σε επαφή με κόσμο, και εσύ θα ξεκουράζεσαι και θα φορτίζεις λίγο μπαταρίες για ό,τι έχεις να αντιμετωπίσεις. Δηλαδή, εάν η γιαγιά ζήσει για αρκετά χρόνια ακόμα, το παιδί δε θα πάει σχολείο για να επιβιώσει αυτή!?!?!

Όσο για την πεθερά σου, δεν ξέρω τι σχέσεις έχεις με τον άντρα σου και το σόι του, αλλά πρέπει λίγο να απαιτήσεις να φύγει έστω τμήμα αυτού του βάρους από τους ώμους σου. Είτε αυτό σημαίνει να βοηθάει ο ίδιος, είτε κάποιο από τα αδέρφια του με τη μητέρα τους, έστω για κάποιες ώρες.

Προσπάθησε να κάνεις κάποιου είδους πρόγραμμα, δεν ξέρω. Π.χ. οταν είναι ο άντρας σου στο σπίτι να παίρνεις έστω το μεγάλο παιδάκι και να το βγάζεις στο μπαλκόνι, στην αυλή, μία βόλτα στο τετράγωνο, στην πλατεία, έστω για μισή ώρα, κάπου, να παίζετε, να αλλάξετε και οι δύο παραστάσεις.

Είσαι μία νέα γυναίκα, μία μαμά με δύο παιδιά, αυτό από μόνο του είναι μεγάλη ευτυχία! Κι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να χαρείς τα παιδιά σου! Προσπάθησε να βλέπεις λίγο θετικά, λίγο αισιόδοξα τα πράγματα, έστω κι αν έχεις όλες αυτές τις δυσκολίες (οικονομικές, οικογενειακές, κλπ). Μην αφήνεις όλη αυτήν την κατάσταση να σε ρίχνει! Το οφείλεις στα παιδιά σου, αλλά κυρίως στον εαυτό σου!!!

Link to comment
Share on other sites

καλησπερα, δυστηχως δεν λειτουργουν τετοια προγραμματα πια. Το εχω ψαξει πολυ. Την κορη μου την εχω γραψει παιδικο σταθμο αλλα πηγε 2 φορες και τις 2 κολισε ιωση και δεν την ξαναπηγαμε για λογο και της γιαγιας αλλα και του μωρου. Δυστηχως συντηρουμε οσο μπορουμε το σπιτι και τα παιδια με την συνταξη(400 ευρω). Ο αντρας μου και τα υπολοιπα παιδια της δεν θελουν να την πανε σε καποιο κεντρο για τα χρηματα.Εγω τους συμφερω καλητερα. Οσο για την παιδικη χαρα καλο θα ηταν αν υπηρχε στο χωριο αλλα που? Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να παρω τα παιδια μου και να φυγω. Αν δεν ηξερα την αδυναμια που εχουν στον πατερα τους θα το ειχα κανει καιρο τωρα.

 

Καταρχήν να σου πω συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο! Δεν υπάρχουν πολλές κοπέλες στην ηλικία σου που να φροντίζουν ηλικιωμένους.H argini μάλλον εννοεί το ''βοήθεια στο σπίτι'' που λειτουργεί σε κάθε δημο (στο λέω με σιγουριά γιατί δουλεύω στο πρόγραμμα). Επίσης ξέρω πως σε περιπτώσεις καρκίνου, τετραπληγίας και τύφλωσης ο φροντιστής δικαιούται ένα επίδομα. Αν υπάρχει διάγνωση θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτά τα χρήματα για να πάρεις μια γυναίκα για την πεθερά σου και εσύ να μπορείς να χαρείς την οικογένεια σου. Αν όντως υπάρχει διάγνωση απευθύνσου στην Πρόνοια να σε κατευθύνουν για το τί πρέπει να κάνεις.

Όσον αφορά τα παιδιά δε νομίζω ότι θα μπορείς να τα προφυλάσσεις για πάντα από αρρώστιες. Λογικά του χρόνου η μεγάλη σου θα πάει νήπιο και κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα κολλήσει.

Συμφωνώ με αυτά που λέει η Niki81, κάλεσε τα αδέρφια του άντρα σου και πες τους ότι είναι αδύνατον να φροντίζεις εξ ολοκλήρου μόνο εσύ τη γιαγιά, δε θα μπορούσατε ίσως να μοιράσετε τις ημέρες;

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω τι να πω ειλικρινα!Χιλια μπραβο για το κουραγιο σου..για την ψυχη σου..εισαι ΗΡΩΑΣ πραγματικα!Ευχομαι αυτα που κανεις να σ'ανταμειψει ο Θεος με τα διπλασια καλα!

Αλλα μια ερωτηση...Αν αρρωστησεις εσυ τι θα γινει?

Απαντα μεσα σου..ρωτα και τους υπολοιπους και για μενα κοιτα παραπανω τον εαυτο σου και τα γλυκα παιδακια σου!Εφοσον υπαρχουν κι αλλοι στην οικογενεια ας βοηθησουν κι αυτοι...ΓΙΑΤΙ οταν βρισκετε ενας καλος ανθρωπος κοιτανε ΟΛΟΙ να τον εκμεταλλευτουνε και να τον ξεζουμισουν μεχρι το επακρον?

Δεν μπορω να καταλαβω...λεει μια παροιμια κοιτα με με το ενα ματι να σε κοιταξω με 2...Εδω η κοπελα εχει κανει τα ματια της 14 για ολους γι αυτην δεν θα βρεθει ενας βοηθησει?Τι να πω....Ζητα κι εσυ μια βοηθεια κοπελα μου...μην περιμενεις να πεσεις απο τα ποδια σου!Και ξαναλεω...Αν αρρωστησεις εσυ τι θα γινει?

hIRop2.png
Link to comment
Share on other sites

Καταρχήν να σου πω συγχαρητήρια και ένα μεγάλο μπράβο! Δεν υπάρχουν πολλές κοπέλες στην ηλικία σου που να φροντίζουν ηλικιωμένους.H argini μάλλον εννοεί το ''βοήθεια στο σπίτι'' που λειτουργεί σε κάθε δημο (στο λέω με σιγουριά γιατί δουλεύω στο πρόγραμμα). Επίσης ξέρω πως σε περιπτώσεις καρκίνου, τετραπληγίας και τύφλωσης ο φροντιστής δικαιούται ένα επίδομα. Αν υπάρχει διάγνωση θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτά τα χρήματα για να πάρεις μια γυναίκα για την πεθερά σου και εσύ να μπορείς να χαρείς την οικογένεια σου. Αν όντως υπάρχει διάγνωση απευθύνσου στην Πρόνοια να σε κατευθύνουν για το τί πρέπει να κάνεις.

Όσον αφορά τα παιδιά δε νομίζω ότι θα μπορείς να τα προφυλάσσεις για πάντα από αρρώστιες. Λογικά του χρόνου η μεγάλη σου θα πάει νήπιο και κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα κολλήσει.

Συμφωνώ με αυτά που λέει η Niki81, κάλεσε τα αδέρφια του άντρα σου και πες τους ότι είναι αδύνατον να φροντίζεις εξ ολοκλήρου μόνο εσύ τη γιαγιά, δε θα μπορούσατε ίσως να μοιράσετε τις ημέρες;

Η γιαγια ειναι στο κρεββατι λογο της ανοιας. Νομιζει οτι δεν μπορει να κινηθει στο να περπατησει και εχει βολευτει οτι την βαζω αγκαλια στο καροτσακι της. Εχει περασει απο επιτροπη και της εχουν βγαλει 67% λογο του εμφραγματος και του σανχαροδη διαβητη που της κανω ενεσεις. Η αληθεια ειναι οτι ουτε τα χερια μου ουτε και η μεση μου αντεχει πια αλλα αν την αφησω στο κρεββατι οπως μου εχουν πει οι γιατροι θα πεθανει και καλος η κακος θα αισθανομαι υπευθυνη αν τυχει κατι. Η βοηθεια στο σπιτι ειναι μακρια απο το χωριο και δεν ερχονται. Οπως και τα παιδια της μολις μοιραστηκαν τα περουσιακα στοιχεια εφυγαν μακρια μετα τον θανατο του πατερα τους περσι. Ο αντρας μου τωρα επιασε δουλεια μετα απο 3 χρονια στα 5μηνα του οαεδ και δουλευει νυχτα. την μερα κοιμαται και επειδη κανει ολοκληρο ταξιδι καθε μερα για να παει και να ερθει δεν μου παει καρδια να τον βαλω να με βοηθαει κιολας. Οσο για την μεγαλη μου σκεφτομαι να την στειλω στην μαμα μου για τις γιορτες γιατι δεν εχω ουτε δεντρακι να της στολισω αλλα ουτε να την βγαλω εξω. Εκει θα περασει καλα με την οικογενεια μου. Και θα εχω μονο το μωρο που με χρειαζεται και την γιαγια. Προσπαθω πολυ με την μεγαλη. Ζωγραφιζουμε τραγουδαμε παιζουμε βλεπουμε παιδικα....κτλ. Το ασχημο ειναι οτι εχω αρχισει να κουραζομαι πολυ. Την μερα την γιαγια και τα παιδια. Τη νυχτα η γιαγια φωναζει και κλαινε και τα μωρα μαζι που πεταγονται και μεχρι να τα κοιμησω παλι ξυμερωνει και μενω ορθια και δεν κοιμαμαι και αυτο με εχει τσακισει.

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσάκι, εξήγησε στον άντρα σου ότι έχεις κουραστεί πολύ, να αναλάβει μια βάρδια μες την ημέρα - αλλιώς θα πρέπει κάποιος να κοιτάξει σύντομα κι εσένα. Ορθοπαιδικός για την μέση σου, ψυχολόγος για τα όσα τραβάς.

Τι πάει να πει το παιδί είναι κλεισμένο σπίτι; το παιδί θα βγει έξω. Θα παίξει με άλλα παιδιά και θα πάει στον σταθμό. Αν κολλήσει - κόλλησε, θα το περάσει φέτος ή του χρόνου, δεν έχετε επιλογές.

Του χρόνου θα πάει στο προνήπιο κανονικά. Η ζωή σας θα πρέπει να κυλήσει φυσιολογικά. Αν η μητέρα του χρειάζεται βοήθεια ας την προσφέρετε όλοι μαζί.

 

Το δυσκολο ειναι οτι και ο παιδικος ειναι μακρια και πρεπει να την πηγαινει ο αντρας μου ξενυχτισμενος με το αυτοκινητο. Οσο για τις ιωσεις ειναι και το μωρο που με φοβηζει γιατι εδω δεν εχει παιδιατρους και πρεπει να παμε πολυ μακρια. Πραγμα δυσκολο γιατι δεν εχω καποιον να αφησω στο ποδι μου να παω. Δυστυχος καλος η κακος η γιαγια και πριν ο πεθερος μου με εμπιστευονται και δεν θελουν κανεναν αλλον.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Δεν ξερω τι να πω ειλικρινα!Χιλια μπραβο για το κουραγιο σου..για την ψυχη σου..εισαι ΗΡΩΑΣ πραγματικα!Ευχομαι αυτα που κανεις να σ'ανταμειψει ο Θεος με τα διπλασια καλα!

Αλλα μια ερωτηση...Αν αρρωστησεις εσυ τι θα γινει?

Απαντα μεσα σου..ρωτα και τους υπολοιπους και για μενα κοιτα παραπανω τον εαυτο σου και τα γλυκα παιδακια σου!Εφοσον υπαρχουν κι αλλοι στην οικογενεια ας βοηθησουν κι αυτοι...ΓΙΑΤΙ οταν βρισκετε ενας καλος ανθρωπος κοιτανε ΟΛΟΙ να τον εκμεταλλευτουνε και να τον ξεζουμισουν μεχρι το επακρον?

Δεν μπορω να καταλαβω...λεει μια παροιμια κοιτα με με το ενα ματι να σε κοιταξω με 2...Εδω η κοπελα εχει κανει τα ματια της 14 για ολους γι αυτην δεν θα βρεθει ενας βοηθησει?Τι να πω....Ζητα κι εσυ μια βοηθεια κοπελα μου...μην περιμενεις να πεσεις απο τα ποδια σου!Και ξαναλεω...Αν αρρωστησεις εσυ τι θα γινει?

 

Αυτο λεω καθημερινα σε ολους και στους συγγενεις του αντρα μου και στον αντρα μου. Γιατι λογο της καισαρικης ειναι δυσκολα τα πραγματα ποναει πολυ η τομη μου. Αλλα ξερετε τι λενε ολοι? Δεν εχεις αναγκη 31 χρονων νεα κοπελα. Ο αντρας μου λεει δεν σε φοβαμαι ουτε αντρας δεν θα αντεχε 5 χρονια να κανει αυτα που κανεις. Χαιρομαι που το αναγνωριζουν αλλα λυπαμαι και μενα μεσα μου που κλαιω απο τους πονους και τις δυναμεις μου που με εγκαταλειπουν. σκεφτομαι μονο την δυναμη που μου εδωσε ο θεος και με ολη αυτη την κατασταση εβγαλα 2 εγκυμοσυνες και με καισαρικες τομες και στις 2. Ο θεος ειναι μεγαλος και τον παρακαλαω καθε μερα να μου δινει δυναμη και τον ευχαριστω. Γιατι αν δεν ηταν η γιαγια και ο παππους τα παιδια μου θα ηταν στο δρομο οπως και εμεις. Και τους χρωσταω ευγνομοσυνη. Θα ειναι αδικο τωρα που δεν τα βγαζει περα με τα χρηματα να την εγκαταλειψω και εγω οπως λενε τα παιδια της. Τραβα την στο γηροκομειο αφου τα εχασε τελιως. Και εγω τα παιδια μου δεν θα ηθελα να με πεταξουν ετσι.

Link to comment
Share on other sites

Αυτο λεω καθημερινα σε ολους και στους συγγενεις του αντρα μου και στον αντρα μου. Γιατι λογο της καισαρικης ειναι δυσκολα τα πραγματα ποναει πολυ η τομη μου. Αλλα ξερετε τι λενε ολοι? Δεν εχεις αναγκη 31 χρονων νεα κοπελα. Ο αντρας μου λεει δεν σε φοβαμαι ουτε αντρας δεν θα αντεχε 5 χρονια να κανει αυτα που κανεις. Χαιρομαι που το αναγνωριζουν αλλα λυπαμαι και μενα μεσα μου που κλαιω απο τους πονους και τις δυναμεις μου που με εγκαταλειπουν. σκεφτομαι μονο την δυναμη που μου εδωσε ο θεος και με ολη αυτη την κατασταση εβγαλα 2 εγκυμοσυνες και με καισαρικες τομες και στις 2. Ο θεος ειναι μεγαλος και τον παρακαλαω καθε μερα να μου δινει δυναμη και τον ευχαριστω. Γιατι αν δεν ηταν η γιαγια και ο παππους τα παιδια μου θα ηταν στο δρομο οπως και εμεις. Και τους χρωσταω ευγνομοσυνη. Θα ειναι αδικο τωρα που δεν τα βγαζει περα με τα χρηματα να την εγκαταλειψω και εγω οπως λενε τα παιδια της. Τραβα την στο γηροκομειο αφου τα εχασε τελιως. Και εγω τα παιδια μου δεν θα ηθελα να με πεταξουν ετσι.

 

Με συγκινει η ανθρωπια σου αφανταστα...οπως κι η δυναμη σου!Ομως γλυκια μου χρειαζεσαι βοηθεια....το οτι εισαι νεα δεν παει να πει οτι εισαι κι απο ατσαλι και δεν φθειρεσαι...Εισαι ΠΟΛΥ κουρασμενη και πιστευω χρειαζεσαι ξεκουραση και βοηθεια απο καποιον!Δεν γινονται ολα απο ενα ανθρωπο!Σαφως και καλα κανεις και δεν την "πετας" αλλα σηκωνεις μεγαααλο σταυρο κι ευχομαι να αντεξεις ειλικρινα!!

Τα συγχαρητηρια μου για το ατομο σου!Οτι και να πω ειναι λιγο....

hIRop2.png
Link to comment
Share on other sites

Ρε συ κουκλα τον αντρα σου τον λυπασαι...τη γιαγια τη λυπασαι...το παιδι το λυπασαι...εσενα σε λυπαται κανεις?

Μπραβο σου...καλη η ανθρωπια...μεγαλειο ψυχης το να αναγνωριζεις τη βοηθεια που σας εχει προσφερει η γιαγια αλλα εισαι μανα και μεγαλωνεις και 2 παιδια...εισαι και ανθρωπος πανω απ ολα.

 

Πες με κακια..πες με οτι θες...αλλα δε δεχομαι να λες στον αντρα σου οτι δεν αντεχεις...η απαντηση του ειναι α δε σε φοβαμαι εσενα.Σοβαρα?Ωραια αναγνωριζει τις θυσιες σου...αρκει αυτο δλδ? Το οτι δουλευει νυχτα τι σημαινει δλδ οτι ολη μερα δικαιουται να κοιμαται? Δε θα παει για σκαψιμο...τη μανα του θα προσεξει σε ξελαφρωσει λιγο.

 

Προς Θεου...ουτε εγω λεω να κλεισετε τη γιαγια σε ιδρυμα.

Η γιαγια τη νυχτα γιατι σε φωναζει? Τι θελει? Σε φωναζει απο αναγκη η απο ιδιοτροπια?

 

Οι γονεις σου τι λενε για ολα αυτα? Υπαρχει δυνατοτητα να σας βοηθησουν καπως η οχι? Αφου ο αντρας σου κι εκει δουλεια καλη δεν εχει...μηπως να μετακομιζατε κοντα στους δικους σου να εχεις κι εσυ καποια βοηθεια?

 

Σορρυ αλλα τρελλαινομαι με κατι τετοια γιατι εισαι μικρη κοπελα.

Link to comment
Share on other sites

Καταρχήν μπράβο για την ανθρωπιά σου.

 

Η πεθερά σου είναι κατάκοιτη, το καταλαβαίνω. Δεν χρειάζεται όμως να είσαι 24 ώρες το 24ωρο από πάνω της. Δεν λέω να την εγκαταλείψεις, αλλά βρε παιδί μου, δεν θα πάθει και τίποτε αν βγαίνεις δυο ώρες της ημέρα μια βόλτα με τα παιδιά σου. Στο κάτω κάτω και κατάκοιτη να μην ήταν και να ζούσε μόνη της, θα μπορούσε να πάθαινε ένα εγκεφαλικό ανά πάσα στιγμή (αν αυτό φοβάσαι δηλαδή).

 

Όταν αρρώστησε η γιαγιά μου την φρόντιζε η θεία μου. Στην αρχή η θεία μου δεν έβγαινε καθόλου. Ο γιατρός όμως της είπε ότι αν είναι να γίνει κάτι, δεν μπορεί να βοηθήσει έτσι κι αλλιώς. Σιγά σιγά ξεθάρρεψε και άρχισε να βγαίνει κάθε μέρα για μερικές ώρες. Τελικά η γιαγιά μου πέθανε στον ύπνο της, ενώ όλοι ήταν στο σπίτι.

Link to comment
Share on other sites

Αυτο λεω καθημερινα σε ολους και στους συγγενεις του αντρα μου και στον αντρα μου. Γιατι λογο της καισαρικης ειναι δυσκολα τα πραγματα ποναει πολυ η τομη μου. Αλλα ξερετε τι λενε ολοι? Δεν εχεις αναγκη 31 χρονων νεα κοπελα. Ο αντρας μου λεει δεν σε φοβαμαι ουτε αντρας δεν θα αντεχε 5 χρονια να κανει αυτα που κανεις. Χαιρομαι που το αναγνωριζουν αλλα λυπαμαι και μενα μεσα μου που κλαιω απο τους πονους και τις δυναμεις μου που με εγκαταλειπουν. σκεφτομαι μονο την δυναμη που μου εδωσε ο θεος και με ολη αυτη την κατασταση εβγαλα 2 εγκυμοσυνες και με καισαρικες τομες και στις 2. Ο θεος ειναι μεγαλος και τον παρακαλαω καθε μερα να μου δινει δυναμη και τον ευχαριστω. Γιατι αν δεν ηταν η γιαγια και ο παππους τα παιδια μου θα ηταν στο δρομο οπως και εμεις. Και τους χρωσταω ευγνομοσυνη. Θα ειναι αδικο τωρα που δεν τα βγαζει περα με τα χρηματα να την εγκαταλειψω και εγω οπως λενε τα παιδια της. Τραβα την στο γηροκομειο αφου τα εχασε τελιως. Και εγω τα παιδια μου δεν θα ηθελα να με πεταξουν ετσι.

 

 

Kriaraki84 πρεπει να είσαι πολύ καλος άνθρωπος και είμαι σίγουρη ότι ο Θεός κάποια στιγμή θα στο ανταπόδωσει αυτό.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κορίτσι μου γλυκό, ένα μεγάλο μπράβο σου λέω, γιατί εγώ στη θέση σου ούτε τα μισά δεν θα έκανα, αν δε έβλεπα ότι και τα παιδιά της γιαγιάς ήταν τόσο αδιάφορα πια θα ήμουν και εγώ διπλάσια αδιάφορη.

Θα είμαι σκληρή και με τον άντρα σου και με τα αδέρφια του. Όχι, δεν αναγνωρίζουν καμία θυσία σου, ούτε στο ελάχιστο. Στα λόγια όλοι μπορεί να σου πλέξουν το εγκώμιο, στην πράξη όμως φαίνεται, ότι σου έχουν δώσει το ρόλο του αποδοπομπιαίου τράγου. Κρίμα, πολύ κρίμα, γιατί η αδιαφορία τους επηρεάζει εσένα, τα παιδιά σου και εν γένει και τη γιαγιά.

Δεν κατάλαβα γιατί εσύ πρέπει να στερήσε όχι μοναχά τις χαρές της μητρότητας, αλλά και τις βιολογικές σου ανάγκες, δηλ. τον ύπνο και ο άντρας σου να πηγαίνει στη δουλειά και στη συνέχεια να κοιμάται του καλού καιρού... Ειλικρινά η γαϊδουριά του με ξεπερνάει. Και καλά τα άλλα αδέρφια (που δεν είναι και καλά, αλλά λέμε), αυτός δε σε πονάει, δε σε νιώθει, δε σε νοιάζεται, ούτε εσένα ούτε τα παιδιά του που στην ουσιά αυτό που βλέπουν καθημερινά είναι 4 τοίχοι και μια μάνα ράκος σωματικά και ψυχολογικά;

Πίστεψέ με, μπορεί αύριο μεθαύριο τα παιδιά να αναγνωρίσουν το μεγαλείο της ψυχής σου, ωστόσο τα χαμένα τους παιδικά χρόνια θα τα κουβαλάνε μια ζωή.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι μια πολύ ξεκάθαρη κουβέντα... Ή με βοηθάτε, το μοιράζουμε, συμβάλλεις αντρούλη μου κι εσύ με τη γιαγιά, με τα παιδιά, κλπ. ή σηκώνομαι και φεύγω... Δεν το έχω εύκολο να διαλυθεί μια οικογένεια, όμως, στην ουσία την έχει διαλύσει ήδη ο άντρας σου με τη στάση του, εφόσον σιγά - σιγά διαλύεσαι εσύ...

Σκέψου μοναχά τι έχεις σαν προτεραιότητα στη ζωή σου... Τα παιδιά σου ή τον άντρα σου και τη γιαγιά... Ως μανούλα την ξέρω ήδη την απάντηση....

Επίσης, εγώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέφτομαι και το εξής: αν αυτός ο άνθρωπος - ο άντρας σου - δείχνει τέτοια αδιαφορία για τον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο και που ακόμη και πρόσφατα τον στήριξε στα δύσκολα, μάλλον γενικότερα είναι αδιάφορος για τις ανάγκες των άλλων, οπότε εγώ προσωπικά θα αναθεωρούσα την άποψή μου για αυτόν.

Τώρα για το παιδάκι, πώς θα νιώσει άραγε να είναι γιορτινές μέρες μακριά από την οικογένειά του...; Πήγαινε κι εσύ και το μωρό μαζί του στους δικούς σου για τις γιορτές, για να δουν κι οι άλλοι τη γλύκα και για να γεμίσεις κι εσύ μπαταρίες...

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσι μου γλυκό, ένα μεγάλο μπράβο σου λέω, γιατί εγώ στη θέση σου ούτε τα μισά δεν θα έκανα, αν δε έβλεπα ότι και τα παιδιά της γιαγιάς ήταν τόσο αδιάφορα πια θα ήμουν και εγώ διπλάσια αδιάφορη.

Θα είμαι σκληρή και με τον άντρα σου και με τα αδέρφια του. Όχι, δεν αναγνωρίζουν καμία θυσία σου, ούτε στο ελάχιστο. Στα λόγια όλοι μπορεί να σου πλέξουν το εγκώμιο, στην πράξη όμως φαίνεται, ότι σου έχουν δώσει το ρόλο του αποδοπομπιαίου τράγου. Κρίμα, πολύ κρίμα, γιατί η αδιαφορία τους επηρεάζει εσένα, τα παιδιά σου και εν γένει και τη γιαγιά.

Δεν κατάλαβα γιατί εσύ πρέπει να στερήσε όχι μοναχά τις χαρές της μητρότητας, αλλά και τις βιολογικές σου ανάγκες, δηλ. τον ύπνο και ο άντρας σου να πηγαίνει στη δουλειά και στη συνέχεια να κοιμάται του καλού καιρού... Ειλικρινά η γαϊδουριά του με ξεπερνάει. Και καλά τα άλλα αδέρφια (που δεν είναι και καλά, αλλά λέμε), αυτός δε σε πονάει, δε σε νιώθει, δε σε νοιάζεται, ούτε εσένα ούτε τα παιδιά του που στην ουσιά αυτό που βλέπουν καθημερινά είναι 4 τοίχοι και μια μάνα ράκος σωματικά και ψυχολογικά;

Πίστεψέ με, μπορεί αύριο μεθαύριο τα παιδιά να αναγνωρίσουν το μεγαλείο της ψυχής σου, ωστόσο τα χαμένα τους παιδικά χρόνια θα τα κουβαλάνε μια ζωή.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι μια πολύ ξεκάθαρη κουβέντα... Ή με βοηθάτε, το μοιράζουμε, συμβάλλεις αντρούλη μου κι εσύ με τη γιαγιά, με τα παιδιά, κλπ. ή σηκώνομαι και φεύγω... Δεν το έχω εύκολο να διαλυθεί μια οικογένεια, όμως, στην ουσία την έχει διαλύσει ήδη ο άντρας σου με τη στάση του, εφόσον σιγά - σιγά διαλύεσαι εσύ...

Σκέψου μοναχά τι έχεις σαν προτεραιότητα στη ζωή σου... Τα παιδιά σου ή τον άντρα σου και τη γιαγιά... Ως μανούλα την ξέρω ήδη την απάντηση....

Επίσης, εγώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέφτομαι και το εξής: αν αυτός ο άνθρωπος - ο άντρας σου - δείχνει τέτοια αδιαφορία για τον άνθρωπο που τον έφερε στον κόσμο και που ακόμη και πρόσφατα τον στήριξε στα δύσκολα, μάλλον γενικότερα είναι αδιάφορος για τις ανάγκες των άλλων, οπότε εγώ προσωπικά θα αναθεωρούσα την άποψή μου για αυτόν.

Τώρα για το παιδάκι, πώς θα νιώσει άραγε να είναι γιορτινές μέρες μακριά από την οικογένειά του...; Πήγαινε κι εσύ και το μωρό μαζί του στους δικούς σου για τις γιορτές, για να δουν κι οι άλλοι τη γλύκα και για να γεμίσεις κι εσύ μπαταρίες...

 

Καλημερα. Δεν εχεις αδικο σε πολλα απο αυτα που γραφεις. Αλλα δυστυχως δεν θα μπορουσα να το κανω. Γιατι στην δυσκολη στιγμη που μειναμε ανεργοι αυτοι οι 2 κατακοιτοι ανθρωποι μου ανοιξαν το σπιτι τους μου εδωσαν 1 δωματιο και 1 κρεββατι να κοιμηθω και φροντιζουν τα παιδια μου οσο αυτο μπορει να γινει με 400 ευρω και ομως το κανουν ενω οι δικοι μου ουτε 1 κουτι μακαρονια δεν εστειλαν. Οι δικοι μου ανθρωποι ομως το μονο που μου ειπαν επειδη τους ειπα οτι αυτον τον ανθρωπο τον αγαπαω και θελω να ειμαι μαζι του εκεινη ξερεις το μου ειπαν? "Οπως εστρωσες κοιμησου"! Ουτε τα παιδια μου θελω να βοηθησουν ουτε εμενα. Γιατι το μονο που μου λειπει αυτη την στιγμη ειναι η γκρινια και οι μουρμουρα και δεν το θελω. Οτι εχω αναγκη τωρα δεν σημαινει οτι μπορει να με ξεφτηλιζουν γιατι οποτε τους περνω τηλ η πρωτη κουβεντα που ακουω ειναι γκρινια. Επειδη οι ανθρωποι γερασαν δεν συμαινει οτι επειδη μοιρασαν τα υπαρχοντα τους τους παραταμε. Ουτε εγω θα ηθελα αυριο μεθαυριο τα παιδια μου να με παρατησουν. Η γιαγια θα φυγει ετσι και αλλιως μετα δεν ξερω τι θα κανω ακομα. Εχω υποσχεθει ομως στον εαυτο μου και στον αντρα της να της κλεισω τα ματια ηρεμα στο σπιτι της και οχι σε 1 παγωμενο νοσοκομειο και θα το κανω. Οσο για τον αντρα μου δεν εχετε και αδικο στα οσα γραφετε αλλα δυστυχος η πλιοψηφια των αντρων σημερα ετσι ειναι. Δεν μπορουμε να τους αλλαξουμε τωρα. Η μεγαλη μου κορη ξερει πως δεν εχουμε χρηματα και δεν ζηταει τιποτα. Μονο αγκαλιτσες και οτι μας στελνουν απο παιχνιδακια καθετε και παιζει. Το μωρο ειναι πολυ μωρακι τρωει κοιμαται την περνουμε αγκαλιτσες...! Εγω ευχαριστω τον θεο και το χαμογελο του παιδιου που με βοηθουν καθημερινα να τα βγαλω περα. Γιατι υπαρχουν και ανθρωποι που δεν εχουν την υγεια τους, Που δεν εχουν 1 σπιτι να κοιμηθουν με τα παιδια τους. Που δεν εχουν ρευμα δεν εχουν νερο.... Δεν ειναι σημερα οι κατασταση ουτε για βολτες ουτε για λουσα. Οσο για τα παιδια τους εκαναν τις επιλογες τους ας τους συνχωρεσει ο θεος οχι εγω..... Ειπες θα αναθεωρουσες για τις επιλογες. Θα σου κανω και εγω μια ερωτηση. Μια μανα με 2 μωρα στην αγκαλια και χωρις οικογενειακη στηριξη να παει που? ειναι μεγαλη κουβεντα και ειδικα στο σημερα. Την καλημερα μου σε ολους! Και μια συμβουλη και απο μενα. Επειδη θα μεγαλωσουμε και εμεις καποτε καλο ειναι να μην κρινουμε κανεναν. Για μενα μονο ο θεος κρινει. και εγω μεγαλωσα μεσα την πολυτελια και ημουν καποτε κακομαθημενη με τα χρηματα γιαυτο τωρα πιστευω οτι περνω το μαθημα μου και εμαθα να βοηθαω τους παντες. Χωρις να κρινω κανεναν.

Link to comment
Share on other sites

Καταρχήν μπράβο για την ανθρωπιά σου.

 

Η πεθερά σου είναι κατάκοιτη, το καταλαβαίνω. Δεν χρειάζεται όμως να είσαι 24 ώρες το 24ωρο από πάνω της. Δεν λέω να την εγκαταλείψεις, αλλά βρε παιδί μου, δεν θα πάθει και τίποτε αν βγαίνεις δυο ώρες της ημέρα μια βόλτα με τα παιδιά σου. Στο κάτω κάτω και κατάκοιτη να μην ήταν και να ζούσε μόνη της, θα μπορούσε να πάθαινε ένα εγκεφαλικό ανά πάσα στιγμή (αν αυτό φοβάσαι δηλαδή).

 

Όταν αρρώστησε η γιαγιά μου την φρόντιζε η θεία μου. Στην αρχή η θεία μου δεν έβγαινε καθόλου. Ο γιατρός όμως της είπε ότι αν είναι να γίνει κάτι, δεν μπορεί να βοηθήσει έτσι κι αλλιώς. Σιγά σιγά ξεθάρρεψε και άρχισε να βγαίνει κάθε μέρα για μερικές ώρες. Τελικά η γιαγιά μου πέθανε στον ύπνο της, ενώ όλοι ήταν στο σπίτι.

Δυστυχος χρειαζετε γιατι οπως σου εγραψα εχει βαριας μορφης ανοια που σημαινει οτι προσπαθει να κανει κακο στον εαυτο της. Με το να προσπαθει να πεσει να χτυπησει να τσιμπαει τον εαυτο της να ξυνετε για να ματωσει. Να ουρλιαζει να φωναζει.. κτλ. Αν φυγω λοιπον και παθει κατι εκτος οτι ολοι εμενα θα κατηγορησουν, δεν θα νιωθω και εγω καλα. Ο πεθερος μου ειχε καρκινο 4 χρονια και τελικα εφυγε απο ανακοπη στην αγκαλια μου. Εγω εγκυος τοτε 3 μηνων του εδειχνα την αυχενικη διαφανια της μπεμπας. Γελουσε με φιλησε και εγηρε το κεφαλι του πανω μου και εφυγε ετσι. Του εκλεισα τα ματια τον φιλησα τον ξαπλωσα τον σκεπασα και μετα πηρα ασθενοφορο να ερθει να τον παρει.... Που εγω φοβομουν και την σκια μου σε τετοια. Και μην σου πω οτι εμενα κατηγορισαν ολοι η οικογενεια του που δεν τον πηγα στο νοσοκομειο και τον αφησα να πεθανει σπιτι του. Γιαυτο σου λεω οταν οι ανθρωποι κανουν σχεδια η μοιρα γελαει να το θυμαστε αυτο. Μην κρινετε ποτε κια κανεναν. Δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει αυριο. Καλημερα σε ολους.

Link to comment
Share on other sites

Είσαι μεγάλη ψυχή κοπέλα μου... Πολύ μεγάλη... Τι να σου πω κι εγώ τώρα... Αδικημένη από την οικογένειά σου, τον άντρα σου, τα αδέρφια του... Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου όλες οι θυσίες σου να πιάσουν τόπο και το καλό που κάνεις κάποτε να σου επιστραφεί χιλιαπλάσιο...

Link to comment
Share on other sites

Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου. Προσφέρεις συνειδητά, αδιάκοπα, αδιαμαρτύρητα, ολομόναχη, με την καρδιά σου...με μοναδική ανταμοιβή την ικανοποίηση της ψυχής σου και την πεποίθηση ότι κάνεις το σωστό...

 

Καταλαβαίνω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα εγκαταλείψει τις αρχές του, που πάντα θα δικαιολογεί τους άλλους, ή δεν θα καταδέχεται να πέσει στο επίπεδό τους...υποκλίνομαι και πάλι...και δεν θα σου πω να αλλάξεις.

 

Μόνο πρακτικές συμβουλές από μένα:

- Έχεις φιλίες με άλλες μαμάδες και παιδάκια του χωριού;; Μήπως υπάρχει κάποια έμπιστη φίλη ή γειτόνισσα που θα μπορούσε να παίρνει το παιδάκι σου βόλτα μαζί με το δικό της, ή να το αφήνει να τους επισκέπτεται;;

- Κάποια άλλη βοήθεια από τον περίγυρο, εκτός οικογένειας;; Φίλοι;; Γείτονες;; Κάποιος ιερέας που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την τοπική κοινωνία να συνεισφέρει (όχι οικονομικά, σε βοήθεια στο σπίτι εννοώ).

- Το παιδάκι να πάει παιδικό σταθμό. Ξέχνα τις ιώσεις! ΑΝ αρρωστήσει, απλά δεν θα πλησιάζει τη γιαγιά. Αν είναι μακρυά και δεν μπορεί με τίποτα να το πηγαίνει ο άντρας σου, μήπως κάποια άλλη οικογένεια μπορούσε να αναλάβει τη μετακίνηση;;

- Για τη γιαγιά, μήπως να την επανεξέταζε κάποιος γιατρός;; Επειδή και η δική μου γιαγιά είχε άνοια και ήταν κατάκοιτη για χρόνια, με φωνές, διεγέρσεις κλπ., ξέρω πολύ καλά τί εννοείς. Μήπως να έπαιρνε κάποια "κατασταλτική" / ηρεμιστική αγωγή, ώστε και αυτή να είναι πιο ήρεμη, να κοιμάται το βράδυ, και εσείς να μπορείτε να τη φροντίσετε καλύτερα;;

- Εγώ δεν θα σου πω να συγκρουστείς με τον άντρα σου, προφανώς τον αγαπάς, και από τα λεγόμενά σου δε μου φαίνεται γαιδούρι, απλά ένας κλασσικός "παλαιών αρχών" τύπος που θεωρεί αυτά που κάνεις δεδομένα. Ζήτα του 1-2 μικρές υποχωρήσεις: 1 ώρα την ημέρα να φροντίζει τη μαμά του, ή να πηγαίνει μια βόλτα το παιδί πότε πότε. Μπορεί να κάνει διαφορά.

 

Ειλικρινά σου εύχομαι καλή δύναμη...

Link to comment
Share on other sites

Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου. Προσφέρεις συνειδητά, αδιάκοπα, αδιαμαρτύρητα, ολομόναχη, με την καρδιά σου...με μοναδική ανταμοιβή την ικανοποίηση της ψυχής σου και την πεποίθηση ότι κάνεις το σωστό...

 

Καταλαβαίνω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα εγκαταλείψει τις αρχές του, που πάντα θα δικαιολογεί τους άλλους, ή δεν θα καταδέχεται να πέσει στο επίπεδό τους...υποκλίνομαι και πάλι...και δεν θα σου πω να αλλάξεις.

 

Μόνο πρακτικές συμβουλές από μένα:

- Έχεις φιλίες με άλλες μαμάδες και παιδάκια του χωριού;; Μήπως υπάρχει κάποια έμπιστη φίλη ή γειτόνισσα που θα μπορούσε να παίρνει το παιδάκι σου βόλτα μαζί με το δικό της, ή να το αφήνει να τους επισκέπτεται;;

- Κάποια άλλη βοήθεια από τον περίγυρο, εκτός οικογένειας;; Φίλοι;; Γείτονες;; Κάποιος ιερέας που θα μπορούσε να κινητοποιήσει την τοπική κοινωνία να συνεισφέρει (όχι οικονομικά, σε βοήθεια στο σπίτι εννοώ).

- Το παιδάκι να πάει παιδικό σταθμό. Ξέχνα τις ιώσεις! ΑΝ αρρωστήσει, απλά δεν θα πλησιάζει τη γιαγιά. Αν είναι μακρυά και δεν μπορεί με τίποτα να το πηγαίνει ο άντρας σου, μήπως κάποια άλλη οικογένεια μπορούσε να αναλάβει τη μετακίνηση;;

- Για τη γιαγιά, μήπως να την επανεξέταζε κάποιος γιατρός;; Επειδή και η δική μου γιαγιά είχε άνοια και ήταν κατάκοιτη για χρόνια, με φωνές, διεγέρσεις κλπ., ξέρω πολύ καλά τί εννοείς. Μήπως να έπαιρνε κάποια "κατασταλτική" / ηρεμιστική αγωγή, ώστε και αυτή να είναι πιο ήρεμη, να κοιμάται το βράδυ, και εσείς να μπορείτε να τη φροντίσετε καλύτερα;;

- Εγώ δεν θα σου πω να συγκρουστείς με τον άντρα σου, προφανώς τον αγαπάς, και από τα λεγόμενά σου δε μου φαίνεται γαιδούρι, απλά ένας κλασσικός "παλαιών αρχών" τύπος που θεωρεί αυτά που κάνεις δεδομένα. Ζήτα του 1-2 μικρές υποχωρήσεις: 1 ώρα την ημέρα να φροντίζει τη μαμά του, ή να πηγαίνει μια βόλτα το παιδί πότε πότε. Μπορεί να κάνει διαφορά.

 

Ειλικρινά σου εύχομαι καλή δύναμη...

καλημερα και σε σενα. Μιλαμε για 1 χωριο κατω τον 1000 κατοικων που ο πιο νεος ειναι 72 ετων εχει κατι παιδακια που ερχονται στις διακοπες για τον παππου και την γιαγια. Οποτε ειναι ολοι κακα για λογου τους για να γελασουμε και λιγο. Ηρεμιστηκα περνει πολλα παρα πολλα θα ελεγα αλλα η ανοια οπως θα ξερεις δεν καταλαβαινει απο φαρμακα. Το καλοκαιρι την παω στην πλατεια διπλα με την μπαλα και παιζουμε το βραδυ οταν τελιωνουμε με την γιαγια. Καλα αυτο που ειπες για την εκκλησια το περνω απλα σαν αστειο. Να σε ρωτησω κατι? Σε μια κλειστη κοινωνια ενος χωριου η γειτονες θα υπερασπιστουν την ξενη που ηρθε τα τελευταια 5 χρονια και οχι την οικογενεια που την ξερουν 70? Σκεψου και απαντησε μονη σου. Εγω 1 εχω να πω. Σας ευχαριστω πολυ ολες που μου μιλησατε και μου δωσατε τοσο κουραγιο να ακολουθησω την ζωη μου. και ευχαριστω πολυ και ολα τα κοριτσια που παραμενουν ανθρωποι και μου εστειλαν μηνυμα με την καλη κουβεντα τους να προσφερουν βοηθεια. Ευχομαι ο θεος να σας εχει καλα ολες σας και καλες γιορτες ευχομαι σε εσας και στις οικογενεια σας. :D

Link to comment
Share on other sites

Εγώ έχω να πω ότι σε θαυμάζω αληθινά. Μακάρι όλοι μας να σκεφτόμασταν και να πράτταμε όπως εσύ, τότε η κοινωνία που ζούμε θα ήταν πιο ανθρώπινη. Τα παιδάκια σου είναι τυχερά που σε έχουν!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...