Μαμαδες χωρις βοηθεια

[MarianS]

Κορίτσια σας ευχαριστω για τις ιδεες σας. Τον αφησα πριν λίγο στον παιδικό και έκλαιγε και με ικετευε να τον παρω αγκαλια γιατί αυτή η παιδαγωγος που τον παρελαβε δεν είναι αυτή που τον προσεχει την υπολοιπη ημερα (η δικια μας έρχεται στις 9), επομένως δεν την ηξερε και αισθανοταν ανασφαλεια. Και κλαμα..τον λυπηθηκα αλλα μου ειπαν να φυγω.ΑΧ!!!

 

Christina μακαρι να χα κι εγω ή ο άντρας μου τετοιο ωραριο. Εγω αναγκαστικά πρεπει να πηγαινω 9-5 γιατι πρεπει να τον ετοιμάζω το πρωι και αν δεν παω με τα νερα του δεν συνεργάζεται καθόλου και κλαιει.

Οσο για τη γυναικα για καθαριοτητα ναι θα ταν πολύ καλο αλλα και αυτή θα μας τρωει μια Κυριακή που θελουμε να χαλαρώσουμε καθως τις άλλες μερες δεν μπορούμε να μαστε στο σπιτι (Σαββατο-δουλειές εξωτερικες). Το καλυτερο θα ταν να γινεται αυτό όταν λείπουμε από το σπιτι αλλα δεν έχουμε βρει καποιο έμπιστο ατομο. Βεβαια ακομα και έμπιστο και παλι πολλα γινονται. Για 1-2 χρόνια όπως λες αλλα αν ειναΙ να έρχεται μια η άλλη η περισσοτερο στα οικονομικά ο συνδυασμος γυναικας-παιδικού τοτε γιατί να μην κατσω με ανευ αποδοχών για να έχω και λιγοτερο άγχος. Ασε που και μετα παλι θα χρειάζεται καποιος να τον παιρνει από το σχολείο νωρις.

Αthina, μαλλον αυτό που εφαρμοζες παλαιοτερα θα μου ταιριαζε δηλ. ο συνδυασμος ιδιωτικού παιδικου σταθμού και γυναικας αλλα μιλαμε για κανα 1000ρικο τον μηνα. Πολύ χλιδατο μου ακούγεται για τέτοιες εποχές.

 

Παντως το βασικό πρόβλημα του είναι ο εξαρτημενος από μενα υπνος και αυτό ουσιαστικα δημιουργει τα περισσοτερα προβλήματα γι αυτό δεν μπορει να κατσει στον παιδικο πολλες ώρες και κανουμε όλη αυτή τη συζητηση. Ειχα πει περισυ στο μπαμπα του να προσπαθήσουμε με τη σκληρη μεθοδο του κλαματος να τον ανεξαρτοποιησουμε στον υπνο αλλα αυτός ούτε να το ακουσει και τωρα τα βρίσκουμε μπροστα μας με τον παιδικό. Και μενα βεβαια δεν με χαλαει καθόλου να κοιμομαστε αγκαλιτσα αλλα δυσκολευει την καθημερινότητα του όταν η μαμα είναι απουσα. Σημερα δε που ήταν όλο το βραδυ με βηχα και ξυπνουσε συνεχεια την έβγαλε όλη την ωρα στο κρεβατι μας. Δεν μπορουσα με τιποτα να τον βαλω στη κουνια του που είναι σημειωτέων διπλα από το κρεβατι και έχει οπτική επαφη.

[MarianS]

Κατι άλλο που ηθελα να σας ρωτησω. Αυτός ο συνδυασμος γυναικας που κανει και λιγες δουλειές στο σπιτι και κραταει το παιδί δεν απευθύνεται ουσιαστικά μόνο σε αλλοδαπες; Δηλ. είναι δυνατό μια κοπέλα βρεφονηπιοκόμος με σπουδες να δεχτει να μου κανει π.χ. ένα σφουγγάρισμα, ή ένα σιδερο, ή ο,τιδηποτε άλλο όταν κοιμαται το παιδί; Μα ακομα και να δεχτει είναι σωστο κατι τετοιο για εκεινη; Θα σας άρεσε να έχετε κανει σπουδες πανω στο αντικειμενο, και στην ουσια να δουλευετε ως νταντα και καθαριστρια σε ένα σπιτι; Εμενα παντως δεν θα μου άρεσε, παρόλο που με βολευει πολύ.

[christina77]

Την κοπέλα για τις δουλειές, μία φορά την εβδομάδα ή κάθε δύο εβδομάδες που σου έγραψα, καθημερινές την αφήναμε μόνη της, ποτέ Σαββατοκύριακο, αλλά την έχουμε χρόνια και της έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Ούτε εγώ θέλω να είμαι στα πόδια της, ένα χρόνο που είχα άδεια πιο πολύ με δυσκόλευε να είμαι κι εγώ παρούσα. Προτιμώ να λείπουμε όλοι.

 

Οσο για την κοπέλα που λέμε για φύλαξη, το θέμα είναι σε τι άνθρωπο θα τύχεις. Η προηγούμενη που κρατούσε τα κορίτσια μου, χωρίς ποτέ να της το έχω ζητήσει, έκανε μόνη της κάποια πράγματα. Γυρνούσα σπίτι το μεσημέρι και το σπίτι έλαμπε. Τώρα που τη χρειάστηκα πάλι για τον μικρό μου δεν ήταν διαθέσιμη γιατί την είχα συστήσει ήδη σε μία φίλη πριν μείνω καν έγκυος. Τόσο καλή ήταν και φυσικά ανάρπαστη!

 

Αυτή που είχα τώρα στον μικρό μου ούτε καν το μπλέντερ από το φρούτο του δεν έπλενε, αλλά και πάλι εγώ της είχα ζητήσει να μην κάνει απολύτως τίποτε, μόνο να προσέχει τον μικρό. Οπότε είναι θέμα τύχης. Δε θεωρώ υποτιμητικό πάντως να κάνεις δυο τρία πραγματάκια από την καλή σου την καρδιά για να βοηθήσεις. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα σε αντίστοιχη περίπτωση πιστεύω, δε θα μου έκανε καρδιά από τις 6 ώρες εργασίας τις 2 να κάθομαι να να διαβάζω περιοδικά. Εννοείται ότι μόνη και απόλυτη προτεραιότητα είναι το παιδί, αλλά σε περίπτωση που κοιμάται, γιατί όχι;

[MarianS]

Καλά αυτό με το μπλέντερ είναι γαιδουρια πια. Δεν της ειπαμε να κανει γενική το σπιτι, ένα μπλεντερ να πλυνει που χρησιμοποιησε το παιδί που είναι η δουλειά της. Το ότι πρέπει να κανει ο,τι σχετιζεται με το παιδί το θεωρω αυτονοητο. Ας μη κανει άλλες δουλειές αλλα π.χ. να καθαρισει το καρεκλακι του φαγητού, να πλυνει το πιατακι του, το μπλέντερ του, να καθαρισει το πατωμα (που ο δικός μου τα κανει λίμπα) τα θεωρω υποχρεωτικά και αν δεν τα κανει είναι και λογος να μην ξανασυνεργαστεις.

[christina77]

Καλά αυτό με το μπλέντερ είναι γαιδουρια πια. Δεν της ειπαμε να κανει γενική το σπιτι, ένα μπλεντερ να πλυνει που χρησιμοποιησε το παιδί που είναι η δουλειά της. Το ότι πρέπει να κανει ο,τι σχετιζεται με το παιδί το θεωρω αυτονοητο. Ας μη κανει άλλες δουλειές αλλα π.χ. να καθαρισει το καρεκλακι του φαγητού, να πλυνει το πιατακι του, το μπλέντερ του, να καθαρισει το πατωμα (που ο δικός μου τα κανει λίμπα) τα θεωρω υποχρεωτικά και αν δεν τα κανει είναι και λογος να μην ξανασυνεργαστεις.

 

Κι εγώ έτσι ακριβώς σκέφτηκα και αυτός ίσως ήταν ένας απ' τους λόγους - μαζί με το γεγονός ότι δεν τον απασχολούσε και πολύ στο σπίτι - που φέτος στράφηκα στην ιδέα του παιδικού. Φαίνεται ότι με κάποιους εργαζομένους πρέπει τελικά και τα αυτονόητα να συζητάς.

[annoulen]

MarianS τώρα είδα ότι έχεις ανοίξει θέμα εδώ (κ σου απάντησα στο άλλο, στο ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ).

 

Να συμπληρώσω λοιπόν ότι εάν δεν έχεις βοήθεια από παππουδογιαγιάδες, τότε μία καλή λύση είναι να αναζητήσεις στο ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ σου περιβάλλον (ή κ στη γειτονιά σου/εργασία σου) μία γυναίκα που θα την πληρώνεις εννοείται για τέτοιες δύσκολες στιγμές (κ όχι από γραφεία νταντάδων κλπ)

Εγώ, πριν πάνε τα παιδιά παιδικό, είχα μια ξαδέλφη μου που τα κράταγε κ είχα το κεφάλι μου ήσυχο.

Για δες, δεν υπάρχει γύρω σου καμμία άνεργη κυρία, που να έχει π.χ. παιδιά στο λύκειο κ να έχει ανάγκη από ένα μικρό "χαρτζηλίκι" μία στο τόσο ? γειτόνισσα, αδελφή του γείτονα, ξαδέλφη κάποιου συναδέλφου, ανηψιά κλπ. Το ιδανικό είναι να μένει κ κοντά βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα.

Πρέπει να βγεις στη γύρα κ όπου σταθείς κ όπου βρεθείς να λες ότι ψάχνεις κάτι τέτοιο.

Όταν είχα ξεκινήσει την αναζήτηση για το πρώτο μου παιδί με αυτόν τον τρόπο, ειχα μαζέψει καμμιά δεκαριά τηλέφωνα.

[MarianS]

Αφήστε κορίτσια είμαι πολύ στεναχωρημενη. Ο μικρός έχει εδώ και δυο μερες που βηχει. Κατά τα άλλα ουτε πυρετο, ουτε κακοδιάθετος είναι. Και τρωει και παιζει και παιδικό πηγε σημερα και έφαγε κανονικά. Όμως το πρωι παρατηρησα πρησμενη αμυγδαλή και τον πηγα στο παιδιατρο σημερα το απόγευμα, αποτέλεσμα, oξεια λεμφαδενιτιδα. Πρεπει να παρει αντιβιωση για πολλες μερες, είναι σοβαρό, μου ειπε η γιατρος και θελει αμεση αντιμετωπιση, μεχρι και για εισαγωγή μου μιλησε. Ειμαι να σκασω. Δυο εβδομάδες στον παιδικό και μας βγηκε ξυνός. Τη ρωτησα αν μπορω να του δωσω μόνο ομοιοπαθητικά, μου έδωσε και ομοιοπαθητική αγωγή αλλα μου ειπε ότι πρεπει το μωρο να παρει και αντιβιωση. Δεν μπορούμε να το ρισκάρουμε. Εχει καποια μαμα αντιμετωπισει κατι παρομοιο ομοιοπαθητικά;

 

Επομένως τωρα για τι παιδικους σταθμούς μιλαμε, έχω ξενερωσει εντελώς με τον παιδικό και κατά 99% θα τον σταματήσω. Δεν ξερω τι θα κανω γιατί τωρα είμαι και πολύ συγχυσμένη.

[annoulen]

φίλη Marian S, σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Όμως αν ρωτήσεις όλες τις μαμάδες του φόρουμ για την πρώτη χρονιά που πήγαν τα παιδιά τους παιδικό σταθμό, όλες θα σου πουν ότι ήταν συνέχεια άρρωστα, όπως και το δικό μου εννοείται, μία εβδομάδα πήγαινε, μία άρρωστος με 40αρι πυρετό, ξαναπήγαινε μετά κ ξανακολλούσε, άντε πάλι τα ίδια κλπ. Εννοείται ότι τα πράγματα είναι πιο σοβαρά εάν μιλάμε κ για εισαγωγή στο νοσοκομείο, απλώς θέλω να σου πω ότι δυστυχώς, οι μεταδοτικές ασθένειες κατά την πρώτη χρονιά στον παιδικό είναι αναμενόμενο.

Εγώ απλώς δεν είχα την επιλογή να σταματήσει τον παιδικό.

Την επόμενη χρονιά ήταν καλύτερα.

[christina77]

Καλημέρα Μαριάν και περαστικά στον μικρούλη σου. Δεν μας έχει τύχει κάτι τέτοιο, αλλά κι εγώ στη θέση σου νομίζω θα τον σταματούσα τον παιδικό, εφόσον είχα αυτή τη δυνατότητα. Ας περάσετε άλλη μια χρονιά λίγο πιο στριμωγμένα οικονομικά, του χρόνου θα είναι σίγουρα πιο έτοιμος για παιδικό τόσο από ψυχολογικής άποψης όσο και από σωματικής. Κι εμάς ο παιδίατρος μας είπε όσο πιο μεγάλα πάνε στον παιδικό, τόσο πιο έτοιμος είναι ο οργανισμός τους. Ίσως να σκεφτόσουν άλλη μια χρονιά άδειας άνευ αποδοχών εφόσον σου δίνουν αυτή τη δυνατότητα;

[lucia]

Ίσως να σκεφτόσουν άλλη μια χρονιά άδειας άνευ αποδοχών εφόσον σου δίνουν αυτή τη δυνατότητα;

 

ή τουλάχιστον να σύνεχίσεις την άδεια μέχρι τον Απρίλη, να φύγει ο χειμώνας και οι πολλές ιώσεις. Δεκέμβρη δεν είχες πει οτι επιστρέφεις? Περαστικά στο μικρούλη σου εύχομαι να γίνει καλά σύντομα.

[MarianS]

annoulen, εννοείται ότι έχω ακουσει πως αρρωσταινουν τον πρωτο χρονο στο παιδικό. Δηλ. το δικό σου κάθε φορα που αρρωσταινε εδινες αντιβιωση κλπ; Εμας μας ειπε η παιδίατρος ότι ήταν ατυχος κ του ετυχε βαρυ περιστατικό. Και μου ειπε κατσε μεχρι 3 χρονων χωρις να δουλευεις γιατι ετσι κι αλλιως αλλου θα τα δινεις (παιδικους, γυναικες, γιατρους, φαρμακα κλπ).

 

lucia, christina αυτό με τον Απριλη μου ακούγεται πιο εφικτό παρα το επαοριστο μεχρι 3. Μαλλον κατι τετοιο θα κανω κ βλέπουμε, μας παιρνει, δεν μας παιρνει οικονομικά. Θα ψαξω κ για καμια γυναικα αλλα κι αυτό το βλεπω αρκετα δυσκολο κ γιατι δεν εμπιστεύομαι κ γιατι θα μενει πολλες ωρες σπιτι κ θα βουρλιζεται κ δεν ξερω αν μετα εγω κουρασμενη θα χω την όρεξη να τον βγαλω εξω να παιξει.

 

Πραγματικα ηρωιδες οι μαμαδες χωρις βοηθεια.

 

εντωμεταξύ, τωρα που είναι αρρωστος θελει αποκλειστικα εμενα αγκαλια όλο το 24ωρο αλλιως κλαιει, από δουλεια,εστω ένα φαγητό, ουτε λογος. Κι δε θελει εγω να κοιμάμαι διπλα του, θελει να μια σε μια καρεκλα να τον εχω αγκαλια με τις ωρες. Το λυπάμαι κ το κανω αλλα καταλαβαινω γιατι μερικες μαμαδες θελουν να φευγουν από το σπιτι κ να πηγαινουν δουλεια με οποιο κοστος για το παιδι.

[annoulen]

annoulen, εννοείται ότι έχω ακουσει πως αρρωσταινουν τον πρωτο χρονο στο παιδικό. Δηλ. το δικό σου κάθε φορα που αρρωσταινε εδινες αντιβιωση κλπ; Εμας μας ειπε η παιδίατρος ότι ήταν ατυχος κ του ετυχε βαρυ περιστατικό. Και μου ειπε κατσε μεχρι 3 χρονων χωρις να δουλευεις γιατι ετσι κι αλλιως αλλου θα τα δινεις (παιδικους, γυναικες, γιατρους, φαρμακα κλπ).

 

l........

 

εντωμεταξύ, τωρα που είναι αρρωστος θελει αποκλειστικα εμενα αγκαλια όλο το 24ωρο αλλιως κλαιει, από δουλεια,εστω ένα φαγητό, ουτε λογος. Κι δε θελει εγω να κοιμάμαι διπλα του, θελει να μια σε μια καρεκλα να τον εχω αγκαλια με τις ωρες. Το λυπάμαι κ το κανω αλλα καταλαβαινω γιατι μερικες μαμαδες θελουν να φευγουν από το σπιτι κ να πηγαινουν δουλεια με οποιο κοστος για το παιδι.

 

Αν θυμάμαι καλά,την χρονιά εκείνη (πρόπερσι, κ ήταν 2,5 χρονών) πρέπει να είχε πάρει 3 κύκλους αντιβίωσης (αμυγδαλίτιδα) κ εγώ επίσης το ίδιο γιατί κολλούσα κ εγώ. Έφτανε πάντα 40 πυρετό, με εμετούς, έχανε πάντα κάνα δύο κιλά τότε κλπ. Στο τριήμερο όμως έπεφτε, δηλαδή δεν ήταν βαρύ περιστατικό, είμασταν τυχεροί δόξα το Θεό. Σημειώνω ότι η παιδίατρός μας είναι πολύ διστακτική με τις αντιβιώσεις. Ήταν μία δύσκολη χρονιά κ όλες οι δασκάλες στον σταθμό με παρηγορούσαν ότι συνήθως έτσι πάντα γίνεται. Κ όντως, την επόμενη χρονιά αρρώστησε ούτε τις μισές φορές κ αυτός κ ο μικρός του αδελφός (που είχε ήδη πάρει τα αντισώματα από τον μεγάλο λογικά).

Σημειώνω επίσης ότι ΔΕΝ θέλω να φεύγω από το σπίτι κ να πηγαίνω στη δουλειά με οποιοδήποτε κόστος για το παιδί, προτιμώ να είμαι με τα παιδάκια μου, αλλά έχω μία σταθερή κ καλή εργασία εδώ κ 11 χρόνια, δεν με έπαιρνε να παραιτηθώ (ήδη 40 ετών, ποιος θα με πάρει μετά) κ επίσης με τόσα που γίνονται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα φοβάμαι μήπως πάει κάτι στραβά με την δουλειά του συζύγου. Εάν όμως δεν εργαζόμουν ούτως ή άλλως, θα αναζητούσα εργασία όταν πια τα παιδιά μου θα πηγαίναν γυμνάσιο κ δεν θα είχαν την ανάγκη φύλαξης.

[eirinako]

Marian καλησπερα και απο εμενα.

Αρχικα να πω οτι ειμαι απο τις τυχερες γιατι εχω αρκετη βοηθεια.

Στο πρωτο μου παιδακι ξεκινησαμε παιδικο σταθμο οταν ηταν σχεδον 10 μηνων επειδη θα επεστρεφα στη δουλεια μου. Το παιδι ως προσαρμογη δεν ειχε θεμα, αλλα σταματησαμε πολυ γρηγορα λογω ιωσεων. Ενταξει ηταν βεβαια και πολυ μικρη, αλλα δεν ηθελα να παιρνει και τοσα φαρμακα και επισης ειμασταν ολοι αρρωστοι, οποτε δεν πηγαινε κανεις δουλεια. Ποιο το οφελος λοιπον?

 

Τωρα ειμαι σε αδεια λογω δευτερης γεννας, και σε 5 μηνες επιστρεφω στη δουλεια. Τα μωρα θα μεινουν με γιαγιαδες, αλλα ειμαι πολυ χαλια ψυχολογικα γιατι δεν τα ζεις τα παιδακια σου οταν δουλευεις. Ο μονος λογος που θελω να παω, ειναι οτι εχω πολυ καλη δουλεια και φοβαμαι να την αφησω για τους γνωστους λογους που λεει και η annoulen.

 

Εγω το μονο που θελω να σου πω ως συμβουλη απο αυτα που διαβασα, ειναι πως ασχετως του τι θα γινει, πρεπει να δεις το θεμα του υπνου. Στο λεω απο προσωπικη εμπειρια, οτι εδω και λιγο καιρο που καταφεραμε την μεγαλη να κοιμαται μονη της, εχει αλλαξει ολη η ζωη μας μεσα στο σπιτι. Ουτε εντασεις, γκρινια, κλαψουριμσματα κτλ. Επισης δεν ειναι κανεις μας δεσμιος μεχρι να αποκοιμηθει ή ανα πασα ωρα ξυπνησει. Και δεν λεω τωρα που ειναι αρρωστος να του κανεις εκπαιδευση υπνου, απλα λεω να το δεις μετα, γιατι και αυτο ειναι ενα μεγαλο θεμα προσαρμογης του οταν θα λειπεις, ασχετα αν θα ειναι στο σταθμο ή με καποιο αλλο προσωπο φροντιδας.

 

Τωρα στο υπολοιπο θεμα σου, επειδη χωρις καμια βοηθεια ειναι ζορι, δες μηπως αναβαλεις την επιστροφη σου. Εγω παντως απο συναδελφους μου στη δουλεια που ειναι χωρις βοηθεια, με παιδικο σταθμο κτλ βλεπω πολυ αρρωστια οχι μονο στα παιδια αλλα και στους ιδιους και παρα πολλες απουσιες τους στη δουλεια. Ειναι πολυ δυσκολο...

[MarianS]

Annoulen, εννοειται οτι δεν το ειπα για σενα αλλα για καποιες φιλες μου με 2 παιδια που προτιμουν να ξεφευγουν μεσω της δουλειας απο τις δουλειες του σπιτιου κ εννοειται πληρωνουν παραπανω απ οσα βγαζουν σε γυναικες, σταθμους κλπ. Ξερω αρκετες περιπτωσεις.

Ειρινακο, το μονο που δεν εχω δοκιμασει για τον υπνο ειναι ηβμεθοδο του κλαματος που τη θεωρουμε σκληρη κ γω κ ο αντρας μου αλλα ειδες τελικα ποσα προβληματα προκυπτουν απο αυτο? Ελεγα τουλαχιστον να γινει στον παιδικο σταθμο, να μαθει να κοιμαται μονος του γιατι εγω δεν μπορω να τον βλεπω να κλαιει κ να μηντον παιρνω αγκαλια.

Να σου ζησει το μωρακι

[Deena]

MarianS κι εγω τον δικό μου τον άρχισα παιδικο μήνα Μάρτιο και η αλήθεια ειναι οτι ειναι πιο ήπια τα πράγματα με τις ιώσεις. Αρρώστησε βέβαια, αλλά τιποτα το ιδιαίτερο. Είχε προφυλαχθεί τον χειμώνα, την άνοιξη δε, έβγαιναν περιςςοτερο εξω στον κήπο, αερίζουν περισσοτερο...όσο να πεις κάπως βοηθάει αυτό. Επίσης η προσαρμογή ειναι ευκολότερη την άνοιξη γιατι τα περισσότερα παιδιά έχουν προσαρμοσθεί και δεν κλαίνε όλα μαζι όπως στην αρχή της χρονιάς!

 

Όσο για τον υπνο, έλα μια βόλτα απο την ενότητα του υπνου να τα πούμε! Δεν ειναι ανάγκη να κλαίει το παιδάκι αν δεν αντέχεις!

 

Υ.Γ: Eirinako μπράβο! Έλα απο το άλλη θεμα να μας τα πεις!

[eirinako]

Ειρινακο, το μονο που δεν εχω δοκιμασει για τον υπνο ειναι ηβμεθοδο του κλαματος που τη θεωρουμε σκληρη κ γω κ ο αντρας μου αλλα ειδες τελικα ποσα προβληματα προκυπτουν απο αυτο? Ελεγα τουλαχιστον να γινει στον παιδικο σταθμο, να μαθει να κοιμαται μονος του γιατι εγω δεν μπορω να τον βλεπω να κλαιει κ να μηντον παιρνω αγκαλια.

Να σου ζησει το μωρακι

 

Σε ευχαριστω πολυ!

Δεν ειναι απαραιτητο να κλαψει. Κι εμενα εφτασε 26 μηνων να κοιμηθει μονη της ακριβως επειδη δεν αντεχα να κλαιει. Απλα βλεπω τωρα ποσο μας εχει βοηθησει αυτο γενικοτερα. Ειναι αλλο παιδι. Γιαυτο πιστευω οτι σε ενα ποσοστο θα βοηθηθείτε. Σου ευχομαι τα καλυτερα για το παιδακι σας οτι κι αν αποφασισεις για την δουλεια. Γινεται περιπλοκο δυστυχως οταν δεν υπαρχει βοηθεια.

[eirinako]

 

Υ.Γ: Eirinako μπράβο! Έλα απο το άλλη θεμα να μας τα πεις!

 

Ειμαι σχεδον ευτυχισμένη!! Ααααα θελω πολλες μερες να μπω να γραψω και δεν εχω προλαβει .

[less_serious]

Κατι άλλο που ηθελα να σας ρωτησω. Αυτός ο συνδυασμος γυναικας που κανει και λιγες δουλειές στο σπιτι και κραταει το παιδί δεν απευθύνεται ουσιαστικά μόνο σε αλλοδαπες; Δηλ. είναι δυνατό μια κοπέλα βρεφονηπιοκόμος με σπουδες να δεχτει να μου κανει π.χ. ένα σφουγγάρισμα, ή ένα σιδερο, ή ο,τιδηποτε άλλο όταν κοιμαται το παιδί; Μα ακομα και να δεχτει είναι σωστο κατι τετοιο για εκεινη; Θα σας άρεσε να έχετε κανει σπουδες πανω στο αντικειμενο, και στην ουσια να δουλευετε ως νταντα και καθαριστρια σε ένα σπιτι; Εμενα παντως δεν θα μου άρεσε, παρόλο που με βολευει πολύ.

 

Όχι, δεν είναι κάτι που το κάνουν μόνο οι αλλοδαπές. Υπάρχουν και ελληνίδες νταντάδες (εγώ τέτοια έχω) που δεν έχουν πτυχίο βρεφονηπιοκόμου αλλά προσέχουν παιδιά επαγγελματικά και έχουν μεγάλη εμπειρία.

Το θέμα είναι να έχεις ως εργοδότης ρεαλιστικές προσδοκίες και να είναι ξεκαθαρισμένο από την αρχή. Πχ, δεν μπορείς να περιμένεις να σου κάνει γενική στη 1 ώρα που κοιμάται το παιδί. Αλλά μπορεί να απλώσει ένα πλυντήριο που θα έχεις βάλει το πρωί ή να σου πλυνει τα πιάτα ή να σου σιδερώσει λίγα ρούχα. Εννοείται όχι όλα αυτά μαζί, καθώς πρέπει να της μείνει και λίγος χρόνος να φάει, να καθήσει και λίγο κλπ

[annoulen]

Annoulen, εννοειται οτι δεν το ειπα για σενα αλλα για καποιες φιλες μου με 2 παιδια που προτιμουν να ξεφευγουν μεσω της δουλειας απο τις δουλειες του σπιτιου κ εννοειται πληρωνουν παραπανω απ οσα βγαζουν σε γυναικες, σταθμους κλπ. Ξερω αρκετες περιπτωσεις.

Μην στεναχωριέσαι φίλη MarianS. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ ξέρω πολλές τέτοιες περιπτώσεις που μας "χαλάνε" την πιάτσα κ δημιουργούν την εικόνα που λες, αλλά όμως ξέρω κ περιπτώσεις που είναι σαν εμένα.

Επίσης θα συμφωνήσω κ με την Deena, κι εγώ το μικρότερο παιδί μου το ξεκίνησα Μάϊο (ήταν 18 μηνών τότε) κ ήταν όντως καλύτερα.

[annoulen]

Μην στεναχωριέσαι φίλη MarianS. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ ξέρω πολλές τέτοιες περιπτώσεις που μας "χαλάνε" την πιάτσα κ δημιουργούν την εικόνα που λες, αλλά όμως ξέρω κ περιπτώσεις που είναι σαν εμένα.

Επίσης θα συμφωνήσω κ με την Deena, κι εγώ το μικρότερο παιδί μου το ξεκίνησα Μάϊο (ήταν 18 μηνών τότε) κ ήταν όντως καλύτερα.

 

Και για να μην παρεξηγηθώ κ εγώ από τις φίλες του forum, να συπληρώσω ότι όλες οι απόψεις κ αποφάσεις είναι σεβαστές κ ο καθένας κρίνει βάσει των προσωπικών του αναγκών.

[santoulini]

Αχχχ....πως νοιώθετε. ..? Ο αντρας μου οπως εχω γραψει παραπάνω , λειπει αρκετές ωρες! Στον πρωτο μου δεν το χα προβλημα ουτε κ πολυ με ενοιαζε.. αλλα τωρα που εχω δυο ειναι δυσκολα! Ειναι και μωρακια...βασικα ειμαι ατομο που δεν θα παρκαρω τα παιδια μου ...οι γονείς μου ειναι μεγάλη σε ηλικια...δεν μπορουν να τα κρατησουν...οι γονείς του εχουν της αδερφης του που δουλεύει. ..ολη μερα στο σπιτι ! Που και αυτο ειναι μωρακι..ετσι ωστε να μην μπορω να τα αφησω ουτε για μιση ωρα.!Τα φιλικά μας ζευγαρακια που εχουν και αυτα μωρακια...τα αφηνουν δεξια και αριστερα και βγαίνουν και για κανα ποτακι ..καμια ταβερνουλα..εγω κ ο αντρας μου δεν μπορουμε να κανουμε ρουπι...της δουλειες του σπιτιού της κανω μετα της εντεκα το βραδυ...φαγητο δυσκολα...μερα παρα μερα..ειναι μερες που με πιάνει το παράπονο. ..και λεω γιατι να μην ειχα εναν ανθρωπο να με βοηθήσει ...εστω να τα κρατησει να κανω ποιο ευκολα της δουλειες μου .το φαγητο μου το σιδέρωμα μου....δεν ζηταω πολλα...ο καημένος κ ο αντρας μου...έρχεται απο την δουλειά και αντι να ξεκουραστεί κανει την νταντα..πως νοιώθετε εσεις?

[Anastasia.V]

Αχχχ....πως νοιώθετε. ..? Ο αντρας μου οπως εχω γραψει παραπάνω , λειπει αρκετές ωρες! Στον πρωτο μου δεν το χα προβλημα ουτε κ πολυ με ενοιαζε.. αλλα τωρα που εχω δυο ειναι δυσκολα! Ειναι και μωρακια...βασικα ειμαι ατομο που δεν θα παρκαρω τα παιδια μου ...οι γονείς μου ειναι μεγάλη σε ηλικια...δεν μπορουν να τα κρατησουν...οι γονείς του εχουν της αδερφης του που δουλεύει. ..ολη μερα στο σπιτι ! Που και αυτο ειναι μωρακι..ετσι ωστε να μην μπορω να τα αφησω ουτε για μιση ωρα.!Τα φιλικά μας ζευγαρακια που εχουν και αυτα μωρακια...τα αφηνουν δεξια και αριστερα και βγαίνουν και για κανα ποτακι ..καμια ταβερνουλα..εγω κ ο αντρας μου δεν μπορουμε να κανουμε ρουπι...της δουλειες του σπιτιού της κανω μετα της εντεκα το βραδυ...φαγητο δυσκολα...μερα παρα μερα..ειναι μερες που με πιάνει το παράπονο. ..και λεω γιατι να μην ειχα εναν ανθρωπο να με βοηθήσει ...εστω να τα κρατησει να κανω ποιο ευκολα της δουλειες μου .το φαγητο μου το σιδέρωμα μου....δεν ζηταω πολλα...ο καημένος κ ο αντρας μου...έρχεται απο την δουλειά και αντι να ξεκουραστεί κανει την νταντα..πως νοιώθετε εσεις?

 

Είμαι κ εγώ σε παρόμοια φάση οι γονείς του άντρα μου δεν ζουν και οι γονείς μου σε άλλη χώρα. Έχω ένα παιδί και ενώ η αρχική σκέψη ήταν δυο παιδιά τώρα και εγώ και ο άντρας μου λέμε ένα και καλό. Ειναι δύσκολα. Ο μικρός μου ειναι γεμάτος ενέργεια και ζωηράδα θέλει διαρκή απασχόληση και ερεθίσματα.

Δεν υπάρχει βοηθεία από πουθενά. Ευτυχώς και εγώ και ο άντρας μου είμαστε σπίτογατοι και το έξω δεν μας πολυ λείπει άλλωστε και πριν το παιδί δεν τρελένομασταν στις βόλτες. Και να σου πω την αλήθεια δυςκολα Θα τον άφηνα σε κάποιον για να πάω βόλτα η διακοπές χωρίς το παιδί (ευτυχώς και σε αυτό συμφωνούμε με τον άντρα μου). Και για παιδικό σταθμό έχουμε αποφαςιςει Να περιμένουμε όσο πάει ιδανικά μετά τα 2,5-3. Απλά τις ημέρες που αρρωσταίνουμε η όλοι μαζί η ο καθένας χωριά τότε πραγματικά υποφέρουμε. Το χειμώνα κολληςα δυο φορές γαστρεντερίτιδα εξαιτίας της δουλειάς και ήταν απελπιστική η κατάσταση.

Τον τελευταίο χρόνο επίσης δουλεύουμε και οι δυο ημιαπασχόληση (γιατί εδω το σύστημα μας το επιτρέπει) αλλάζουμε βάρδιες με τον μικρο όποτε ο χρόνος ειναι περιορισμένος και πρέπει να αγχωθείς για να προλάβεις ολα τα πρακτικά της ημέρας (μαγείρεμα, καθάρισμα κτλ) Και στην αρχή αγχωνόμουν πολυ με αυτά γιατί τα ήθελα και όπως τα ήθελα καθαρά γενική μια φορά την εβδομάδα 2 διαφορετικά γεύματα την ημέρα. Τώρα το έχω ξεπεράσει λέω πρώτα το παιδί να πάει την βόλτα του, κολύμπι, ανοιχτό παιδικό σταθμό να παίξει μαζί μου να φάει καλά κτλ και ολα τα αλλα έρχονται δευτερα. Ξέρω ωραία ακούγονται/γράφονται αλλα στην πράξη ειναι δύσκολα.

Δεν έχουμε την δυνατότητα ούτε μια ταινία να δούμε μαζί με τον άντρα μου και κάθε φορά που λείπουμε ο ένας στον άλλον αγκαλιαζομαςτε Γρήγορα γρήγορα και λέμε 3-4 χρόνια δεν ειναι τίποτα μπροστά σε ολόκληρη ολόκληρη ζωή. Επιλεξαμε την πιο δύσκολη πιο κουραςτικη Πιο όμορφη και σημαντική δουλειά του κόσμου να γίνουμε γονείς. Και έχουμε την πολυτέλεια με τον άντρα μου να ασχοληθουμε με το παιδί μας να το μεγαλώςουμε και διαπαιδαγωγησουμε όπως θελουμε χωρίς την εμπλοκή τρίτων. Και ναι το ιδανικό ειναι να έχεις παππουδογιαγιαδες να τα αφήνεις έστω

να πας στο γιατρό η για ένα καφέ με την ησυχία σου η να σου φέρουν ένα πιάτο φαγητό όταν αρρωσταινεις. Όμως γίνεται να τα έχουμε ολα;

Όπως τα λες φαίνεται να έχεις έναν άντρα που τουλάχιστον ειναι πρόθυμος να βοηθήσει και δείχνει ενδιαφέρον για την οικογένεια.

Σε λίγα χρόνια τα μωρά μας θα μεγαλώσουν και ίσως ολα τα παραπάνω μπορούμε να τα κάνουμε λίγο πιο άνετα. Τότε η κούραση θα φύγει και αυτο που θέλω να πιστεύω ότι θα μείνει ειναι η ικανοποίηση του ότι συμβάλλαμε στο να αναθρεψουμε παιδιά που νιώθουν καλά που νιώθουν αςφαλη γιατι είχαν την μαμά και τον μπαμπά δίπλα τους στα πρώτα και πολυ σημαντικά τους χρόνια δεν έχουν κενά και απολαμβάνουν την ζωή.

 

Σορυ για το τεράστιο κείμενο

[santoulini]

Αναστασια μου ευχαριστώ που απαντησες! Να σου ζήσει το παιδακι! Ποσο ειναι? Εμενα ειναι 5 μ και 29 μηνων..με ποιανει το παράπονο. .ειναι μερες που δοξαζω τον Κυριο που ειμαστε υγιής. ..αλλα ειμαστε και ανθρωπη..θελουμε λιγη ξεκουρασει....περιμενω πως και πως για να τον στειλο τον μεγαλο παιδικο., αν ειχα την οικονομική δυνατότητα θα το εκανα! Αυτο το καθημερινό. ....αυτη η ρουτινα τα ιδια και τα ιδια.....αρχισα να μιλαω μονη μου με τον ευατο μου...οχι το οτι δεν εχω γειτονες...εχω γειτοννισες που μου κανουν παρεα. .αλλα τωρα με τα δυο ποση παρεα και πόση ωρα να κατσεις ...να πεις κατι....στην τελικη κοιτάζεις μην κανουν τα παιδια καμια ζημια η παθουν κατι...αν δουλεύα πιστεύω θα ταν καλυτερα...αλλα.....

[Anastasia.V]

Αναστασια μου ευχαριστώ που απαντησες! Να σου ζήσει το παιδακι! Ποσο ειναι? Εμενα ειναι 5 μ και 29 μηνων..με ποιανει το παράπονο. .ειναι μερες που δοξαζω τον Κυριο που ειμαστε υγιής. ..αλλα ειμαστε και ανθρωπη..θελουμε λιγη ξεκουρασει....περιμενω πως και πως για να τον στειλο τον μεγαλο παιδικο., αν ειχα την οικονομική δυνατότητα θα το εκανα! Αυτο το καθημερινό. ....αυτη η ρουτινα τα ιδια και τα ιδια.....αρχισα να μιλαω μονη μου με τον ευατο μου...οχι το οτι δεν εχω γειτονες...εχω γειτοννισες που μου κανουν παρεα. .αλλα τωρα με τα δυο ποση παρεα και πόση ωρα να κατσεις ...να πεις κατι....στην τελικη κοιτάζεις μην κανουν τα παιδια καμια ζημια η παθουν κατι...αν δουλεύα πιστεύω θα ταν καλυτερα...αλλα.....

 

Ειναι 20 μηνών. Καλά κανεις και χαίρεσαι που είστε υγειής αυτό ειναι το πρώτο και κύριο. Και να είστε αγαπημένοι. Όσο για παιδικό γιατι δεν κοιτάς για κανένα δημόσιο; Τώρα δεν ξέρω πως λειτουργεί το σύστημα στη Ελλάδα με δημόσιους παιδικούς αλλα ψάξε το αν θέλεις. Καλά για προσωπικό χρόνο μαμάδες με μικρά παιδιά νομίζω καμία μας δεν έχει.

Όσο για δουλειά έχεις καιρό απόλαυσε το χρόνο με τα μωρά σου και ολα θα γίνουν στο μέλλον. Στην τελική ρίξτε το έξω Ελλάδα που ο καιρός ειναι σχεδον πάντα καλός εγώ όλη μέρα έξω θα την έβγαζα.

[HOPE77]

Αχχχ....πως νοιώθετε. ..? Ο αντρας μου οπως εχω γραψει παραπάνω , λειπει αρκετές ωρες! Στον πρωτο μου δεν το χα προβλημα ουτε κ πολυ με ενοιαζε.. αλλα τωρα που εχω δυο ειναι δυσκολα! Ειναι και μωρακια...βασικα ειμαι ατομο που δεν θα παρκαρω τα παιδια μου ...οι γονείς μου ειναι μεγάλη σε ηλικια...δεν μπορουν να τα κρατησουν...οι γονείς του εχουν της αδερφης του που δουλεύει. ..ολη μερα στο σπιτι ! Που και αυτο ειναι μωρακι..ετσι ωστε να μην μπορω να τα αφησω ουτε για μιση ωρα.!Τα φιλικά μας ζευγαρακια που εχουν και αυτα μωρακια...τα αφηνουν δεξια και αριστερα και βγαίνουν και για κανα ποτακι ..καμια ταβερνουλα..εγω κ ο αντρας μου δεν μπορουμε να κανουμε ρουπι...της δουλειες του σπιτιού της κανω μετα της εντεκα το βραδυ...φαγητο δυσκολα...μερα παρα μερα..ειναι μερες που με πιάνει το παράπονο. ..και λεω γιατι να μην ειχα εναν ανθρωπο να με βοηθήσει ...εστω να τα κρατησει να κανω ποιο ευκολα της δουλειες μου .το φαγητο μου το σιδέρωμα μου....δεν ζηταω πολλα...ο καημένος κ ο αντρας μου...έρχεται απο την δουλειά και αντι να ξεκουραστεί κανει την νταντα..πως νοιώθετε εσεις?

Κορίτσι σε καταλαβαινω απολυτα.Εχω υπάρξει στη θεση σ για 3 ολοκληρα χρόνια.Μονη εδώ με τον άνδρα μου ,χωρις βοηθεια απο πουθενα μεγαλωσα το γιο που κ αυτος καλα να ειναι,ειναι πολυ ζωηρος-απαιτητικος στηριζομενη μονο στον εαυτο μ κ στον άνδρα μ(οταν μπορουσε κ δεν δουλευε)Όλη μερα στο σπιτι ειδικα το χειμωνα π κ ο καιρος ηταν ασχημος,συνεχεια σπιτι συγγενεις δεν εχουμε πολλους,λιγους φιλους αλλα ολοι εχουν τις δουλειες τους.Τους ελεγα ελατε σπιτι να τα πουμε ,μ ελεγαν να παμε έξω.Πώς να παω εξω για καφε σε καφετερια με ενα μωρο;Παιδοτοπους δεν πηγαιναμε απο επιλογη,σπιτια δεν ειχα να παμε καμια βολτα,ασε κοντεψα να τρελαθω γιατι δε δουλευα κιολας.Δύσκολη φαση,χρειαζεται μια υποστηριξη απο το περιβαλλον γονεις-συγγενεις αλλα αν δεν εχεις τι να κανεις,κανεις υπομονη.Σ λεω ιδιαιτερα το χειμωνα που δεν μπορουσαμε να κυκλοφορησουμε ανετα ηταν δράμα.Το καλοκαιρι βγαιναμε με το μωρο καπως καλυτερα.

Εσυ που έχεις κ δυο θα ειναι δυσκολοτερα.Η κατασταση αλλαξε οταν εγινε 3 κ πηγε παιδικο κ τα πρωινα τα εχω ελεύθερα.Τωρα μπορω να κανω τις δουλειες μ ,να κοιταξω τον εαυτο μ,να χαλαρωσω.Με βοηθησε πραγματικα.Κάντο κ εσυ.κοιτα θεση με εσπα ή σε δημοτικο.Θα ξεκουραστεις πραγματικα.Μεχρι τοτε καλο κουραγιο.Τωρα έρχεται κ καλοκαιρακι ειναι καλυτερα...