Μαμαδες χωρις βοηθεια

[MarianS]

Θα ηθελα να ακουσω αποψεις κ πιθανες λυσεις απο αλλες μαμαδες που δεν εχουν καμια βοηθεια στο μεγαλωμα των μωρων τους. Ο μικρος μας ειναι 20 μηνων κ μεχρι τωρα τον μεγαλωνα εγω 24ωρες το 24ωρο καθοτι δεν υπαρχει καμια βοηθεια απο παπουδογιαγιαδες η απο καπου αλλου. Περασε αυτη η ωραια περιοδος κ τωρα αρχιζουν τα δυσκολα. Επιστρεφω στη δουλεια γιατι εδω κ καποιους μηνες εχει σταματησει η αδεια ανατροφης κ δεν πληρωνομαι κ τα οικονομικα εχουν στενεψει. Ο μικρος ξεκινησε ιδιωτικο παιδικο σταθμο γιατι στο δημοσιο δεν μας πηραν αλλα μεχρι στιγμης δεν μπορει να προσαρμοστει με τιποτα. Ουτε τρωει, ουτε κοιμαται, κλαιει συνεχεια αν τον αφησω πανω 3, 3,5 ωρες. Εγω οταν αρχισω δουλεια θα λειπω 10 ωρες περιπου την ημερα. Ο μπαμπας του το ιδιο. Τι θα κανουμε τις μερες που δεν μπορει να κατσει ολες τις ωρες επειδη π.χ. ειναι αδιαθετος η ο,τι αλλο κ τις μερες που ειναι αρρωστος αλλα κ ενα μηνα το καλοκαιρι που ο σταθμος θα ναι κλειστος? Ποσες αδειες πια θα χουμε? Το οτι ειναικ κακοφαγος δυσκολευεινακομα περισσοτερο τα πραγματα.

Αν παρω γυναικα για ολα αυτανδεν ξερω αν αξιζει νανδουλευω, επιπλεοννυπαρχει κ ελλειψη εμπιστοσυνης, κμπροτιμω τον παιδικο.

Ομοιοπαθουσες μαμαδες τι κανετε εσεις που δεν εχετε καμια βοηθεια?

[lucia]

Γεια σου φίλη, εύλογος ο προβληματισμός που θέτεις και θα χαρώ να διαβάσω απαντήσεις από μαμάδες που το ζουν. Μαμά στην Αθήνα εγώ, μεγαλώνω τα παιδιά, χωρίς καθόλου βοήθεια, δεν εργάζομαι, κι ούτε το βλέπω να συμβαίνει. Θα μπορούσα θεωρητικά να πιάσω δουλειά στην εταιρία του συζύγου (ζητούσαν άτομο του αντικειμένου μου και έγινε σχετική πρόταση, επίμονα μάλιστα). Αλλα πώς βρε κορίτσια, πόσο πιο αργά μπορεί να σχολάσει ένα παιδί απʼτο σταθμο? 4? 5? (είμαι και άσχετη). Εγώ πρίν τις 6 δεν έπαιζε να είμαι σπίτι από αυτή τη δουλειά (ο άντρας μου σχολάει . Κι άντε τα κουτσοβολεύαμε με τον παιδικό, στο δημοτικό που θα σχολούσαν στις 3.30 τι κανεις? Γυναίκα να τα πηγαινοφέρνει? Το έχω ακούσει και μου φαίνεται βουνό. Και όταν αρρωσταίνουν/έχουν γιορτή και σχολάνε 11/δεν έχουν μάθημα? Έχεις τη γυναίκα stand by? Δηλαδή αν μου σηκώσει πυρετό 11 το βράδυ θα πάρω τηλ. τη γυναίκα να έρθει το πρωί?

[less_serious]

Εγώ με πολύ μικρότερο παιδί (7 μηνών) πήρα γυναίκα. Καταλαβαίνω το θέμα εμπιστοσύνης που λες, αλλά ψάχτηκα, πήρα συστάσεις, είδα χωρίς υπερβολή 30 άτομα για να διαλέξω. Τον πρώτο καιρό είμασταν και εμείς παράλληλα και επιπλέον έγιναν και κάποιες "καταδρομικές" επισκέψεις.

Θα σου πω απλά ότι έχω σωθεί, γιατί παράλληλα με το ότι κρατάει το παιδί, κάνει και μια - δυο μικροδουλειές (πχ να απλώσει ρούχα ή να σιδερώσει όταν κοιμάται το παιδί) και έτσι όταν γυρνάω από τη δουλειά μπορώ να αφιερώσω χρόνο στον μικρό.

Για τις υπόλοιπες δουλειές του σπιτιού, έχω γυναίκα μια φορά την εβδομάδα.

Super market παραγγέλνω online και τα παραλαμβάνει και τα ταχτοποιεί η γυναίκα.

Μαγείρεμα... μεταμεσονύκτιες ώρες. Επίσης για τα δικά μας φαγητά παίζει κατάψυξη (μαγείρεμα διπλή μερίδα και το μισό κατευθείαν κατάψυξη).

Σε καμία περίπτωση δεν σου λέω ότι βγαίνει άνετα ή εύκολα το πρόγραμμα... αλλά βγαίνει!

[Sunty]

Εχω κι γω τους ίδιους προβληματισμούς, δεν ξερω πως θα τα καταφερουμε

[MarianS]

lucia, όλους αυτους τους προβληματισμούς που θέτεις τους έχω κ γω. Το πρόβλημα είναι κ αργοτερα όταν θα παει στο δημοτικό. Ποιος θα τον παιρνει; Χρειάζεται γυναικα και κει. Και μετα αν δεν έχει φαει στον παιδικό- σχολείο δεν πρεπει καποιος να του ετοιμασει να κατι να φαει χωρις να περιμενει εμενα μεχρι τις 6 μεχρι που θα γυρισω; Αυτά κ χιλια άλλα. Εγω δεν έχω πρόβλημα να μην δουλευω (γιατί υπαρχουν άλλες μαμαδες που θέλουν και να ξεφευγουν μεσω της δουλειας) αλλα είναι το οικονομικό που στενευει ακομα και με δουλειά. Φαντασου χωρις δουλειά.

 

less serious, γυναικα πράγματι είναι μια λύση ειδικά για αυτην την ηλικια που είναι το μωρακι σου (θα έλεγα μονόδρομος) αλλα αργοτερα δεν ξερω αν είναι η καλυτερη λύση. Θα σου πω ένα άλλο μειονέκτημα περα από το θέμα της εμπιστοσύνης που κι αυτό είναι πολύ σοβαρό. Ο δικός μου τουλάχιστον θέλει να αλλαζει παραστασεις, να τρεχει, να βγαινει έξω, να παιζει με άλλα παιδάκια όλα αυτά τα προσφερει μόνο ο παιδικός γιατί με τη γυναικα θα πρεπει να είναι 10 ωρες στο σπιτι. Θα τη μουρλανει και θα μουρλαθεί κι αυτός με 10 ωρες κλεισουρα. Και μετα όταν γυρισω, θα έχω τοσες δουλειές που δεν θα με παιρνει να του αφιερωσω χρόνο και να τον βγαλω έξω γιατί θα εχω δουλειές στο σπιτι. Δεν θα ήθελα να τον πηγαινει στη παιδική χαρα γιατί είναι μακρια, περνουν πολλα αυτοκίνητα, ο μικρός ουτε θέλει να περπαταει αν είναι μεγαλη αποσταση ουτε καθεται στο καρότσι, θελει αγκαλια. Επομένως δεν παιζει κατι τετοιο.

Το καλυτερο είναι ο συνδυασμός παιδικού-γυναικας αλλα όταν αρρωστaινει τι θα κανουμε; Δεν θα μπορούμε, φανταζομαι, να την έχουμε stand by. Xρειάζεται να λείπουμε εμεις. Επιπλέον το κόστος είναι τετοιο που δεν αξιζει να δουλευεις. Δεν ξερω πραγματικά τι μπορει να γινει με όλα αυτά.

[AthinaP]

Τα περάσαμε αυτά και δεν θέλω να τα θυμάμαι! Η δουλειά σου δεν μπορεί να περιμένει κανένα εξάμηνο, να περάσει και αυτός ο χειμώνας με τις ιώσεις, να έχεις ένα παιδί που συνεννοείται τουλάχιστον; Από του χρόνου και οι πιθανές ιώσεις και όλο το πανηγύρι θα είναι πολύ πιο διαχειρίσιμο, γιατί θα μπορείς να συνεννοείσαι κάπως καλύτερα με το παιδί και αυτό θα μειώνει και το δικό σου το άγχος και το δικό του.

 

Αν δεν μπορεί να περιμένει η δουλειά, θα πρότεινα να κάνεις μια έρευνα στη γειτονιά σου, αν τυχόν υπάρχει μαμά που δεν δουλεύει, που να μπορείς να την εμπιστευτείς, να σε καλύπτει για τα έκτακτα, με μια μικρή αμοιβή, με την ώρα/μέρα.

 

Επίσης, έχω την εντύπωση, ότι αφού πληρώνεις που πληρώνεις ιδιωτικό, να συνεχίσεις την έρευνα. Δεν νομίζω ότι όλοι είναι ίδιοι. Εμείς με τη δεύτερη πετύχαμε κάπου καλά. Με την πρώτη, αν και είχα πάρει καλές συστάσεις, δεν μας έκατσε. Εκεί που πηγαμε τη δεύτερη φορά δεν έπαιρναν παιδιά κάτω από τα 2 έτσι και αλλιώς, οπότε με τη δεύτερη έρευνα είχαμε περισσότερες επιλογές. Ψάξε καλά παντως, δεν λέω ότι σίγουρα υπάρχει κάτι καλυτερο, μπορεί όμως να υπάρχει.

 

Το χειρότερο που θυμάμαι ήταν ότι και εγώ ήμουν συνέχεια με ιώσεις και έπρεπε να πηγαίνω στη δουλειά, έχοντας μισοκοιμηθεί για να έχω το νου μου στα παιδιά. Τα παιδιά από ένα σημείο και πέρα είχαν συνηθίσει τις ιώσεις, εγώ κατέρρευσα στο τέλος κυριολεκτικά, στο τέλος του δεύτερου χειμώνα.

 

Να είσαι όσο γίνεται προσεκτική με τους κανόνες υγιεινής. Να μην τρώει το παιδί με άπλυτα χεράκια. Τίποτα, ούτε μπισκοτάκι. Αυτό σε γλιτώνει από πολλά. Εξαρτάται και πόσο προσέχουν και στον παιδικό.

 

Μελλοντικά, το δημόσιο νήπιο θα σε καλύπτει μέχρι τις 16.00 περίπου. Για κάποια χρόνια μπορεί να κάνεις σκάντζες με το σύζυγο, άλλος να πηγαίνει το παιδί και άλλος να το επιστρέφει. Ή κανονίζεις με γειτόνισσα πάλι, με κάποια μικρή αμοιβή. Για τα ολοήμερα δημοτικά δεν ξέρω να σου πω, κάθε χρόνο η κατάσταση είναι διαφορετική. Το ωράριο ομαλοποιείται μια εβδομάδα έως ένα δύο μήνες μετά, τα τελευταία χρόνια, ανάλογα την περιοχή. Μέχρι να ομαλοποιηθεί, πάλι χρειάζεσαι κάποια λύση. Για τα επόμενα χρόνια, κανείς δεν ξέρει. Εκεί, είναι έως τις 16.15. Και πάλι όμως θα έχεις αρκετά έκτακτα, όπως παραμονές αργιών που έχουν σχολική γιορτή. Μπορείς να προγραμματίζεις δικές σου άδειες ή θα έχεις σταντ μπάι κάποια λύση. Αν έχεις γνωριστεί αρκετά με τη γειτονιά, μπορείς να κανονίζεις με μαμάδες συμμαθητών, να έχουν και τα παιδιά παρέα. Για τις προγραμματισμένες αργίες και διακοπές, που από το νήπιο και πέρα είναι ένα τετράμηνο μέσα στη χρονιά, έχουν δημιουργηθεί ιδιωτικά καμπ ή στους δήμους, που και πάλι θα δίνεις κάτι επιπλέον. Ή επειδή το παιδί θα είναι μεγάλο, θα το στέλνεις στο χωριό ξερω γω με τη γιαγιά για ένα διάστημα.

 

Αν έχεις καλή συνεννόηση με τον εργοδότη, μπορείς πχ το Σεπτέμβριο όταν εκκρεμεί το ολοήμερο και σου παραδίδουν τα παιδιά 13.15 ή 14.00, να σχολάς νωρίς εναλλάξ με το σύζυγο για να παίρνετε το παιδί και ο άλλος να κάθεται 2-3 ώρες παραπάνω μια άλλη μέρα, για να βγει η δουλειά. Το θέμα είναι ότι όσον αφορά το ολοήμερο, κάθε χρονιά είναι διαφορετική όσον αφορά το πότε τελικά θα λειτουργήσει και δεν μπορείς ουσιαστικά να προγραμματίσεις ούτε με τη δουλειά σου ούτε με άλλον άνθρωπο που θα καλύπτει! Για αυτό η καλύτερη λύση είναι μια άλλη μαμά, χωρίς υποχρεώσεις. Στο περίπου για το δικό σας σχολείο, μπορείς να μάθεις από τη γειτονιά, από μια μαμά με μεγαλούτσικα παιδιά, τι συνέβη κάθε χρονιά, για να έχεις μια εικόνα. Κάμποσα σχολεία ουσιαστικά δεν επηρεάστηκαν από τα προβλήματα του ολοήμερου.

 

Πάντως όσο μεγαλώνουν τα παιδιά έχεις περισσότερες επιλογές. Ακόμα και γιαγιάδες που δεν είχαν τα κουράγια να αναλάβουν τα παιδιά μωρά, είναι πλήρως συνεργάσιμες, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και μπορουν μόνα τους να βάλουν ένα ποτήρι νερό που λέει ο λόγος. Επίσης, πιο άνετα είναι τα πράγματα όταν περάσει η πρώτη δημοτικού και έχουν μπει σε μια σειρά τα παιδιά όσον αφορά το να είναι μελετηρά. Γιατί όλα αυτά γίνονται πιο δύσκολα, όταν προσπαθείς να βάλεις ένα παιδί σε κάποιο πρόγραμμα και παράλληλα κάνεις το παιδί μπαλάκι από εδώ και από εκεί. Ένα παιδί που είναι εκτός σπιτιού για πολλές ώρες από πολύ μικρό και κάποιες φορές μπορεί αυτό και μόνο να το κουράσει. Τα παιδιά όμως όσο μεγαλώνουν δεν επιζητουν κυρίως σπίτι, θέλουν και παρεϊτσα παιδιών, οπότε το ολοήμερο δεν είναι μόνο αρνητικό.

 

Περίπου αυτά είδαμε εμείς μέχρι στιγμής ότι υπάρχουν ως επιλογές. Αν ξεχνάω κάτι, για μικρά ή μεγάλα παιδάκια, συμπληρώστε. Μας καίει και εμάς που έχουμε παιδάκια δημοτικού.

[MarianS]

Τα περάσαμε αυτά και δεν θέλω να τα θυμάμαι! Η δουλειά σου δεν μπορεί να περιμένει κανένα εξάμηνο, να περάσει και αυτός ο χειμώνας με τις ιώσεις, να έχεις ένα παιδί που συνεννοείται τουλάχιστον; Από του χρόνου και οι πιθανές ιώσεις και όλο το πανηγύρι θα είναι πολύ πιο διαχειρίσιμο, γιατί θα μπορείς να συνεννοείσαι κάπως καλύτερα με το παιδί και αυτό θα μειώνει και το δικό σου το άγχος και το δικό του.

 

Αν δεν μπορεί να περιμένει η δουλειά, θα πρότεινα να κάνεις μια έρευνα στη γειτονιά σου, αν τυχόν υπάρχει μαμά που δεν δουλεύει, που να μπορείς να την εμπιστευτείς, να σε καλύπτει για τα έκτακτα, με μια μικρή αμοιβή, με την ώρα/μέρα.

 

Μελλοντικά, το δημόσιο νήπιο θα σε καλύπτει μέχρι τις 16.00 περίπου. Για κάποια χρόνια μπορεί να κάνεις σκάντζες με το σύζυγο, άλλος να πηγαίνει το παιδί και άλλος να το επιστρέφει. Ή κανονίζεις με γειτόνισσα πάλι, με κάποια μικρή αμοιβή. Για τα ολοήμερα δημοτικά δεν ξέρω να σου πω, κάθε χρόνο η κατάσταση είναι διαφορετική. Το ωράριο ομαλοποιείται μια εβδομάδα έως ένα δύο μήνες μετά, τα τελευταία χρόνια, ανάλογα την περιοχή. Για τα επόμενα χρόνια, κανείς δεν ξέρει. Εκεί, είναι έως τις 16.15. Και πάλι όμως θα έχεις αρκετά έκτακτα, όπως παραμονές αργιών που έχουν σχολική γιορτή. Μπορείς να προγραμματίζεις δικές σου άδειες ή θα έχεις σταντ μπάι κάποια λύση. Αν έχεις γνωριστεί αρκετά με τη γειτονιά, μπορείς να κανονίζεις με μαμάδες συμμαθητών, να έχουν και τα παιδιά παρέα.

 

Επίσης, έχω την εντύπωση, ότι αφού πληρώνεις που πληρώνεις ιδιωτικό, να συνεχίσεις την έρευνα. Δεν νομίζω ότι όλοι είναι ίδιοι. Εμείς με τη δεύτερη πετύχαμε κάπου καλά. Με την πρώτη, αν και είχα πάρει καλές συστάσεις, δεν μας έκατσε. Εκεί που πηγαμε τη δεύτερη φορά δεν έπαιρναν παιδιά κάτω από τα 2 έτσι και αλλιώς, οπότε με τη δεύτερη έρευνα είχαμε περισσότερες επιλογές. Ψάξε καλά παντως, δεν λέω ότι σίγουρα υπάρχει κάτι καλυτερο, μπορεί όμως να υπάρχει.

 

Το χειρότερο που θυμάμαι ήταν ότι και εγώ ήμουν συνέχεια με ιώσεις και έπρεπε να πηγαίνω στη δουλειά, έχοντας μισοκοιμηθεί για να έχω το νου μου στα παιδιά. Τα παιδιά από ένα σημείο και πέρα είχαν συνηθίσει τις ιώσεις, εγώ κατέρρευσα στο τέλος κυριολεκτικά, στο τέλος του δεύτερου χειμώνα.

 

Να είσαι όσο γίνεται προσεκτική με τους κανόνες υγιεινής. Να μην τρώει το παιδί με άπλυτα χεράκια. Τίποτα, ούτε μπισκοτάκι. Αυτό σε γλιτώνει από πολλά. Εξαρτάται και πόσο προσέχουν και στον παιδικό.

 

Athina, τον ξεκινησα παιδικό 2 μηνες πριν παω στη δουλειά για να δω πως θα πανε οι ιώσεις. Ηδη σημερα το βραδυ δεν κοιμηθήκαμε καθόλου γιατί το παιδί έβηχε και ξυπνουσε και έκλαιγε και ήθελε αγκαλια. Αν αρρωσταινει συνεχεια αναγκαστικά δεν θα παω στη δουλειά μεχρι του χρόνου όπως λες. Δεν έχω κι άλλη λύση. Αυτό που λες για τα χεράκια δεν μπορω να το ελεγξω γιατί κανει πιπιλα το μεγαλο δαχτυλο ανα πασα στιγμή. Εγω τα καθαριζω συνεχεια τα χερακια του αλλα η δασκαλα σιγουρα δεν θα το κανει. Ισως πριν και μετα το φαγητό.

Βέβαια πιστευω ότι θα τα βρω μπροστα μου όλα. Παει δεν παει τωρα παιδικό. Γι΄αυτό έλεγα να παω από τωρα. Ισως είναι λιγο καλυτερα γιατί θα μιλάει όπως λες.

Για τον παιδικό το έψαξα κι εγω και επελεξα αυτόν που είναι διπλα στο σπιτι μου και έχει και μεγαλο κήπο. Οι υπολοιποι θελουν σχολικό (επιπλέον κοστος, δεν θέλει ο μικρός) ή να τον πηγαινω εγω (χασιμο πολυτιμου χρόνου ειδικά το πρωι που είναι τσιμα, τσιμα). Καλός μου φαινεται μεχρι στιγμής.

[AthinaP]

Προσθεσα κάποια πράγματα που θυμήθηκα παραπάνω όσον αφορά το "μελλοντικά". Για τις ιώσεις, μη σκας πολύ, τα παιδιά τις συνηθίζουν. Στην πρώτη ίωση, το παιδί δεν ξέρει τι το βρήκε, μπορεί να μην ξέρει την έννοια του "θα περάσει". Μετά τις πρώτες κανα-δυο είναι πολύ πιο ψύχραιμα. Και εσύ το ίδιο, θα μάθεις το παιδί και θα μάθεις πότε να είσαι πιο πολύ σε επιφυλακή.

 

Δεν ξέρεις και πώς θα σου βγει το παιδί. Ουσιαστικά πιο μπελαλίδικες είναι οι επιπλοκές των ιώσεων, που μπορεί να μην έχετε. Δηλαδή να είναι όλα περαστικά, χωρίς βρογχίτιδες, ωτίτιδες κτλ. Σε εμάς ήταν έτσι. Επίσης, σε πυρετούς, θα μάθεις πότε να ανησυχείς περισσότερο για καλό και για κακό. Τα περισσότερα είναι περαστικά.

 

Πρακτικά όμως, το ότι θα κρατήσεις το παιδί στο σπίτι, είναι επιβαρυντικό.

 

Τι να σου πω, μήπως το παιδί αντιδρά επειδή καταλαβαίνει ότι είσαι εσύ στο σπίτι και είναι λίγο διαφορετικά όταν ξέρει ότι πρέπει να πας στη δουλειά; Πάντως και το να δυσφορεί πολύ για μεγάλο διάστημα, δεν ξέρω...

[AthinaP]

Ααααα ναι, αν έχει πολλή καταρροή, βήχα, κτλ, μπορεί να είναι RSV, που και αυτό είναι από τα σχετικά βαριά του αναπνευστικου και θέλει επιπλέον επιφυλακή. Δεν θα είναι όλες οι ιώσεις έτσι.

[AthinaP]

Ε, καλά, αν είναι να πας στη δουλειά σε δυο μήνες, ουσιαστικά δεν είναι μεγάλο το διάστημα που θα ζοριστείτε, μέχρι το Μάρτιο, που είναι οι πιο βαριές ιώσεις. Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων συνήθως σκάει μια βαριά, που έχουν σκορπιστεί τα παιδάκια και τις ξαναφέρνουν στο σχολείο.

 

Μπορεί και να είστε τυχεροί και να μην έχετε πολλές ιώσεις. Δεν θα προλάβεις να μαζέψεις κούραση. Εγώ είχα δίδυμα και δύο χειμώνες γεμάτους ιώσεις. Είχαμε ξεκινήσει παιδικό 18 μηνών και ήταν καλοκαίρι, οπότε φάγαμε 2 σεζόν ιώσεων φουλ. Τον τρίτο χειμώνα ανασάναμε, από εκεί και πέρα είχαμε 2-3 ιώσεις κάθε χρονιά και αυτό συνέβη από τότε που τα παιδιά έμαθαν να μην τρώνε τίποτα με άπλυτα χέρια.

 

Από ό,τι ακούω όμως από φίλους, δεν είναι σε όλους τους παιδικούς / όλα τα παιδιά οι ιώσεις με την ίδια συχνότητα. Εμείς τις δύο πρώτες χρονιές είχαμε κάθε 15/20 μέρες μια νέα με διάλειμμα μόνο τον Αύγουστο! Ήμασταν από τους πλέον ταλαιπωρημένους. Τους ζεστούς μήνες δεν ήταν βαριές, αλλα και πάλι, ένιωθα την ίωση όταν ξεκίναγε. Όταν λέω ίωση, εννοώ ότι εγώ έπεφτα πιο πολύ. Τα παιδιά είχαν ίσα ίσα κάποια μυξάκια και στις πρώτες ιώσεις έκαναν πυρετό που κρατούσε κάτω από 3 24ωρα, χωρίς επιπλοκές. Δηλαδή ήταν κουλ. Εγώ κουραζόμουν πιο πολύ, που είχα να ετοιμάσω, εμένα παιδιά για τον παιδικό έχοντας ένα διαρκές συνάχι που κάθε τόσο με την καινούργια ίωση φούντωνε.

Επεξεργάστηκαν 18 Οκτωβρίου,2015 by AthinaP
Προσθήκη

[babycobra]

έτσι ειναι κορίτσια..έχεις παιδι, πληρώνεις είτε γυναικα είτε σχολείο..πραγματικά στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι γονείς είναι ήρωες με όλη τη σημασία της λέξης..ακόμη και τα ολοήμερα - όπου λειτουργούν- είναι για ωράρια δημοσίων υπαλλήλων ή τραπεζικών που μένουν και κοντά στις δουλειές τους.αν υπολογίσω πόσα λεφτά εχω δώσει σε γυναίκες/ σταθμους και για τα δυο μου κορίτσια ζωή να χουν τα αστέρια μου θα πάθω μικρό εγκεφαλικό..φέτος δουλεύω κοντά στο σπίτι και είναι η πρώτη φορά στα εννιά χρόνια που δεν έχω γυναίκα, τις παίρνω εγώ από το σχολείο

στις μέρςε που ζούμε θεωρώ το να απορρίπτεις δουλειά δεν υπάρχει ως επιλογή -ένσημα, χρήματα, μετά πώς ξαναμπαίνεις στην αγορά εργασίας- οπότε η γυναίκα μονόδρομος..δυσκολα πολύ..κοιτάζω τη μικρή μου που ειναι 3 και σκέφτομαι πόσο περισσότερο εχει δει τη γυναίκα από μένα..φέτος αναπληρώνω τον χαμένο χρόνο

[AthinaP]

A και η δική μου δουλειά είναι κοντά, ξέχασα να το γράψω. Μεγάλο πράγμα, όταν έχεις μικρά παιδιά. Και το χρόνο που θα ξόδευα καθημερινά στο πήγαινε έλα, τον δίνουμε κάποιες φορές καθημερινή για μια βόλτα πιο πέρα.

 

Και βέβαια, κάποιοι επιλέγουν να μη μπλέξουν με όλο αυτό και επιλέγουν ιδιωτικό σχολείο.

 

Κρίνοντας από το ποσοστό στο σχολείο μας που αφήνουν τα παιδιά ολοήμερο μέχρι τις 16.25, οι περισσότεροι έχουν άλλες λύσεις. Είτε κάποιος δεν εργάζεται, είτε εργάζονται με ευέλικτα ωράρια, είτε υπάρχει μεγαλύτερο παιδί που παίρνει το μικρό (λίγες περιπτώσεις αυτές). Επίσης παίζουν και γιαγιάδες, γυναίκες δεν ξέρω σε τι ποσοστό και στις μεγάλες τάξεις μπορώ να φανταστώ ότι τα αφήνουν μόνα τους σπίτι... Συνολικά όμως λίγοι τελικά βασίζονται στο ολοήμερο!

[arieta]

Το καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ένας γονιός να είναι σπίτι. Θα σου έλεγα να βάλεις κάτω τα οικονομικά σας να δείτε αν βγαίνετε.

 

Ούτως ή άλλως μια baby sitter , αν αμείβεται αξιοπρεπώς , θα καταναλώνει μεγάλο μέρος του μισθού σου και πάλι το κεφαλάκι σου ήσυχο δεν θα το έχεις ποτέ. Δεν θα μπορεί να είναι πάντα διαθέσιμη τη στιγμή που τη χρειάζεσαι ,τις ώρες που τη χρειάζεσαι , για όσο τη χρειάζεσαι.

 

Προσπάθησε να δεις αν κάποια άλλα έξοδα μπορούν να περιοριστούν για να μπορέσεις να μη δουλέψεις για όσο διάστημα απαιτεί το μεγάλωμα του παιδιού. Κι αργότερα... βλέπουμε, ή μια part time δουλειά ή κάποια άλλη δουλειά αργότερα όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες...

[AthinaP]

Arieta, το παιδάκι είναι ξεπεταγμένο και σε ηλικία που και μια μαμά που είναι στο σπίτι, θα το έβαζε σε παιδικό, για να περνάει η μέρα. Εξαρτάται και σε τι γειτονιά μένει κανείς, αν μπορεί να κάνει πράγματα με το παιδί και αν το παιδί είναι "του σπιτιού".

 

Οπότε, αν ο παιδικός καλύπτεται από το ΕΣΠΑ, η γυναίκα που θα έβρισκε η μαμά θα ήταν για λίγες ώρες. Για όποτε χρειαστεί, είτε τώρα για τις αρρώστιες είτε όταν το παιδί θα είναι σε σχολική ηλικία για μετά το σχολείο ΑΝ χρειαστεί. Δεν είναι βέβαια και το πιο εύκολο πράγμα να βρεθεί άνθρωπος εμπιστοσύνης.

 

Αν βέβαια το παιδί δεν θέλει καθόλου τον παιδικό...

 

Υπάρχουν βέβαια οικογένειες που δεν αξίζει να δουλεύει η γυναίκα μακροπρόθεσμα και αυτές είναι συνήθως όταν η γυναίκα έχει καποια ανειδίκευτη εργασία έτσι και αλλιώς που μπορει να ξαναπιάσει οποιαδήποτε στιγμή και ο άντρας σημαντικό εισόδημα ή άλλες "πλάτες"... Εκεί είναι δεδομενο ότι κυλάνε αλλιώς τα πράγματα, για όλους. Τα παιδιά γυρνάνε σπίτι μεσημέρι, τρώνε ξεκουράζονται και έχουν χρόνο για δραστηριότητες.

 

Τα καλοκαίρια χαλαρώνουν, πηγαίνουν παραλίες. Όλη τη χρονιά είναι πιο ξεκούραστες και έχουν χρόνο και για το σύζυγο! ΟΜΩΣ αναλαμβάνουν πιο πολλές αγγαρείες συνήθως, τρέχουν για πιο πολλά πράγματα, ηλικιωμένους γονείς, υποχρεώσεις... Πιο εύκολα πέφτουν τα υπόλοιπα πλην της δουλειάς πάνω τους.

 

Τα επαγγέλματα συνήθως έχουν δεδομένες συνθήκες στο πόσο εύκολα κανείς κάνει ένα μεγάλο διάλειμμα ή τα αφήνει εντελώς για χρόνια. Δηλαδή ανάλογα το επάγγελμά του κανείς βλέπει ότι όλες οι γυναίκες που γίνονται μαμάδες κάνουν έτσι ή αλλιώς.

[arieta]

Arieta, το παιδάκι είναι ξεπεταγμένο και σε ηλικία που και μια μαμά που είναι στο σπίτι, θα το έβαζε σε παιδικό, για να περνάει η μέρα...

.... Δηλαδή ανάλογα το επάγγελμά του κανείς βλέπει ότι όλες οι γυναίκες που γίνονται μαμάδες κάνουν έτσι ή αλλιώς.

 

Δεν διαφωνώ ότι όσο πιο καλό επάγγελμα κανείς έχει, τόσο πιο δύσκολα το αφήνει, είναι κάτι που πρέπει να ζυγιστεί, σε αυτό που έχω αντίρηση είναι στο ότι παιδικός ή η νταντά πρόκειται να της λύσουν τα προβλήματα.

 

Ο παιδικός ή το σχολείο θα την αφήνει ακάλυπτη όταν κάποιες μέρες κλείνει ή όταν το παιδί αρρωσταίνει ή όταν ανοίγει/κλείνει πιο νωρίς, ενώ η νταντά δεν θα είναι πάντα διαθέσιμη αν και όποτε τη θέλει .

 

Για μένα η πιο ενδεδειγμένη λύση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η μαμά να μένει σπίτι. Δεν μιλάω για την τέλεια λύση, χωρίς απώλειες , για μένα όμως είναι η καλύτερη και πρέπει και αυτήν να την ρίξουν στο τραπέζι των αποφάσεων.

[MarianS]

Δεν με παιρνει να αφησω το επαγγελμα μου, εχω κανει σπουδες, εχω περασει εξετασεις για να μπω-δημοσιος υπαλληλος-κ το θεωρω αδικο να το εγκαταλειψω στις δεδομενες οικονομικες συνθηκες. Το να μη δουλεψω ενα χρονικο διαστημα παιζει αν τα πραγματα δεν βγαινουν με τιποτα, δηλ. αρρωσταινει ο μικρος, αρρωσταινω κγω μαζι του, φαρμακα, γιατρους κλπ η αννδεν καθεται με τιποτα κ συνεχεια κλαιει. Δεν μπορω να τονναφηνω να κλαιει μεχρι να συνηθισει, δεν το εκανα ποτε αυτο, γι αυτο κ δεν ειναι ανεξαρτητος στον υπνο του. Θελει να κοιμηθει στην αγκαλια μου. Γι αυτο οταν κουραστει απο το παιχνιδι στον παιδικο κνειναι ωρα για υπνο αρχιζει το κλαμα. Που ειναι η μαμα να με παρει αγκαλια;

Παντως δεν εχω αποφασισει ακομα θετικα για να επιστρεψω στη δουλεια. Βλεποντας κ κανοντας. Απλα απορω πως τα καταφερνουν αλλες μαμαδες πουωεχουν 2 κ 3 παιδια. Ολες εχουν βοηθεια ανα πασα στιγμη ή κατι μου ξεφευγει εμενα κ δεν βρισκω λυση;

[Αγγελίνα_2]

Αφού το παιδι δυσκολεύεται τόσο πολύ με τον παιδικό, η λογική λέει να βρεις μια γυναίκα εμπιστοσύνης. Έτσι θα σου αρρωσταίνει και λιγότερο και δε θα τραβάς τα μαλλιά σου να ψάχνεις λύσεις της τελευταίας στιγμής ή να το στέλνεις άρρωστο. 20 μηνών είναι πολύ μικρός για τέτοια πειράματα.

 

Αν κάνεις μια καλή έρευνα, σίγουρα θα βρεις κάποια καλή νταντά. Τόσες και τόσες κοπέλες έχουν βρει. Στη χειρότερη, θα αναγκαστείς για 1-2 χρόνια να της δίνεις ένα μεγάλο μέρος του μισθού σου, αλλά αυτό δεν θα με απασχολούσε τόσο πολύ στη θέση σου, εφόσον το σημαντικότερο είναι, ειδικα σε αυτές τις ηλικίες, να έχει το παιδί μια ήρεμη καθημερινότητα - άλλωστε είναι μόνο για κάποια χρόνια, δε θα κρατήσει αιωνίως.

 

Εναλλακτικά, αφού είσαι δ.υ., θα μπορούσες ίσως να πάρεις άνευ αποδοχών; Δεν το ξέρω.

[AthinaP]

Δεν με παιρνει να αφησω το επαγγελμα μου, εχω κανει σπουδες, εχω περασει εξετασεις για να μπω-δημοσιος υπαλληλος-κ το θεωρω αδικο να το εγκαταλειψω στις δεδομενες οικονομικες συνθηκες. Το να μη δουλεψω ενα χρονικο διαστημα παιζει αν τα πραγματα δεν βγαινουν με τιποτα, δηλ. αρρωσταινει ο μικρος, αρρωσταινω κγω μαζι του, φαρμακα, γιατρους κλπ η αννδεν καθεται με τιποτα κ συνεχεια κλαιει. Δεν μπορω να τονναφηνω να κλαιει μεχρι να συνηθισει, δεν το εκανα ποτε αυτο, γι αυτο κ δεν ειναι ανεξαρτητος στον υπνο του. Θελει να κοιμηθει στην αγκαλια μου. Γι αυτο οταν κουραστει απο το παιχνιδι στον παιδικο κνειναι ωρα για υπνο αρχιζει το κλαμα. Που ειναι η μαμα να με παρει αγκαλια;

Παντως δεν εχω αποφασισει ακομα θετικα για να επιστρεψω στη δουλεια. Βλεποντας κ κανοντας. Απλα απορω πως τα καταφερνουν αλλες μαμαδες πουωεχουν 2 κ 3 παιδια. Ολες εχουν βοηθεια ανα πασα στιγμη ή κατι μου ξεφευγει εμενα κ δεν βρισκω λυση;

 

 

To βράδυ κοιμάται σερί;

 

Αν το πρόβλημα είναι ο ύπνος συγκεκριμένα, έχεις χρόνο για να μάθει σταδιακά το παιδί να κοιμάται μόνο του. Δεν κοιμάται μόνο του πουθενά; Στο καρότσι, στο αυτοκίνητο; Αν ναι, δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να πειραματιστείς. Ψάξε λίγο για the no-cry sleep solution στο φόρουμ. Πρακτικά το παιδί μπορεί να χαλαρώσει με παραμυθάκι ή κατι που να μην εμπεριέχει οπωσδήποτε αγκαλιά ή δική σου παρουσία. Ο μπαμπάς δεν μπορεί να κοιμίσει το παιδί; Τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν πιπίλα ή κάπως τέλος πάντων έχουν συνηθίσει, πριν πάνε παιδικό.

 

Μέσα σε 2-3 μέρες, εβδομάδα το πολύ, μπορεί να έχετε αποτέλεσμα ή όχι. Σταδιακά, σε κάθε ύπνο και υπνάκο, κάνεις κάτι λιγότερο ενεργό. Δηλαδή αν είστε πολύ κοντά αγκαλιά, το γυρίζεις αρχικά σε χαδάκια, μέχρι το παιδί να είναι πιο ανεξάρτητο. Τελικά το γυρνάς σε κάτι με μικρή παρέμβαση δική σου, όπως είναι να πείς ένα σσσσ νανάκια. Το παιδί συνδυάζει κάτι με τον ύπνο. Τώρα έχει συνδυάσει την αγκαλιά. Μπορεί σταδιακά να συνδυαστεί με κάτι άλλο, μέχρι να συνειδητοποιήσει το ίδιο το παιδί ότι δεν χρειάζεται αυτό που χρειάζεται τώρα για να χαλαρώσει.

[MarianS]

Αφού το παιδι δυσκολεύεται τόσο πολύ με τον παιδικό, η λογική λέει να βρεις μια γυναίκα εμπιστοσύνης. Έτσι θα σου αρρωσταίνει και λιγότερο και δε θα τραβάς τα μαλλιά σου να ψάχνεις λύσεις της τελευταίας στιγμής ή να το στέλνεις άρρωστο. 20 μηνών είναι πολύ μικρός για τέτοια πειράματα.

 

Αν κάνεις μια καλή έρευνα, σίγουρα θα βρεις κάποια καλή νταντά. Τόσες και τόσες κοπέλες έχουν βρει. Στη χειρότερη, θα αναγκαστείς για 1-2 χρόνια να της δίνεις ένα μεγάλο μέρος του μισθού σου, αλλά αυτό δεν θα με απασχολούσε τόσο πολύ στη θέση σου, εφόσον το σημαντικότερο είναι, ειδικα σε αυτές τις ηλικίες, να έχει το παιδί μια ήρεμη καθημερινότητα - άλλωστε είναι μόνο για κάποια χρόνια, δε θα κρατήσει αιωνίως.

 

Εναλλακτικά, αφού είσαι δ.υ., θα μπορούσες ίσως να πάρεις άνευ αποδοχών; Δεν το ξέρω.

 

Ναι , ανευ αποδοχών γινεται. Και τωρα το έχω, απλα πρεπει να το παρατεινω. Δεν μας παιρνει οικονομικα, αλλα αν οι συνθηκες δεν επιτρεπουν κατι άλλο, θα είναι αναγκαστικό.

 

Νταντα ακομα και να βρω και να εμπιστευτω, θα είναι δυσκολο γιατί σιγουρα θα βουρλιζεται να καθεται 10 ωρες στο σπιτι χωρις να βγαινει έξω. Μεχρι τωρα έβγαινε κάθε μερα, δεξια και αριστερα. Και στον παιδικό του αρεσει, σε ότι αφορά το παιχνιδι και τον κήπο. Στον φαι και στον υπνο υπαρχει το πρόβλημα που είναι απαραίτητα για την πολύωρη παραμονή του.

[MarianS]

To βράδυ κοιμάται σερί;

 

Αν το πρόβλημα είναι ο ύπνος συγκεκριμένα, έχεις χρόνο για να μάθει σταδιακά το παιδί να κοιμάται μόνο του. Δεν κοιμάται μόνο του πουθενά; Στο καρότσι, στο αυτοκίνητο; Αν ναι, δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να πειραματιστείς. Ψάξε λίγο για the no-cry sleep solution στο φόρουμ. Πρακτικά το παιδί μπορεί να χαλαρώσει με παραμυθάκι ή κατι που να μην εμπεριέχει οπωσδήποτε αγκαλιά ή δική σου παρουσία. Ο μπαμπάς δεν μπορεί να κοιμίσει το παιδί; Τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν πιπίλα ή κάπως τέλος πάντων έχουν συνηθίσει, πριν πάνε παιδικό.

 

Μέσα σε 2-3 μέρες, εβδομάδα το πολύ, μπορεί να έχετε αποτέλεσμα ή όχι. Σταδιακά, σε κάθε ύπνο και υπνάκο, κάνεις κάτι λιγότερο ενεργό. Δηλαδή αν είστε πολύ κοντά αγκαλιά, το γυρίζεις αρχικά σε χαδάκια, μέχρι το παιδί να είναι πιο ανεξάρτητο. Τελικά το γυρνάς σε κάτι με μικρή παρέμβαση δική σου, όπως είναι να πείς ένα σσσσ νανάκια. Το παιδί συνδυάζει κάτι με τον ύπνο. Τώρα έχει συνδυάσει την αγκαλιά. Μπορεί σταδιακά να συνδυαστεί με κάτι άλλο, μέχρι να συνειδητοποιήσει το ίδιο το παιδί ότι δεν χρειάζεται αυτό που χρειάζεται τώρα για να χαλαρώσει.

 

Κοιμαται σερι καποιες φορές αλλα αν ξυπνησει ενδιάμεσα θέλει εμενα. Λες τελικα να πρεπει να εφαρμοσω τις μεθόδους του "κοιμησου παιδι μου"; Και έλεγα ότι ποτε δεν θα κανω κατι τετοιο. Το άλλο το no cry..

το έχω διαβασει αλλα δεν έχω καταφερει κατι.

[Αγγελίνα_2]

Γιατί να μην το βγάζει έξω η νταντά; Όπως το βγάζεις εσύ, θα το βγάζει κι εκείνη. Πάντως εντάξει, αν μιλάμε να κάθεται το παιδί όλη μέρα μέσα, οτιδήποτε άλλο είναι προτιμότερο.

[robenula]

ΗΡΩΙΔΕΣ οι μαμαδες που δουλευουν και δεν εχουν καμια βοηθεια

[christina77]

Kαλησπέρα! Η΄ μάλλον καλημέρα! Κι εμείς χωρίς βοήθεια είμαστε - με 3 παιδιά - οι γιαγιάδες είναι μακριά, απλά έχουμε το πλεονέκτημα ότι εργαζόμαστε πολύ λιγότερες ώρες από αυτές που αναφέρεις και οι δουλειές μας είναι σχετικά κοντά στο σπίτι μας.

 

Οπότε αφήνουμε τα παιδιά στο σχολείο/παιδικό στις 8 και ο σύζυγος τα παίρνει στις 2. Λίγο αργότερα επιστρέφω κι εγώ, οπότε τρώμε όλοι μαζί και συνεχίζουμε τις υπόλοιπες δραστηριότητες της ημέρας. Αμέσως μετά την άδεια ανατροφής (κι εγώ Δ.Υ. είμαι) και πριν ξεκινήσω τον μικρό παιδικό τώρα που είναι 2, βρήκα μία κοπέλα για να τον προσέχει. Εννοείται ότι πρέπει να ψάξεις πολύ καλά και κατά προτίμηση να έχετε κοινούς γνωστούς. Το να μένει κοντά θα σε βοηθήσει πολύ για τις έκτακτες περιπτώσεις, για τις περιπτώσεις που θα την χρειαστείς για λίγες ώρες ή χωρίς να το έχετε κανονίσει προηγουμένως.

 

Επιπλέον γιατί να μην τον βγάζει έξω βόλτα; Σε εμάς έβγαιναν σχεδόν καθημερινά και πήγαιναν στο κοντινό πάρκο. Αλλά και κοντά να μην υπήρχε πάρκο, είχε καθισματάκι στο αυτοκίνητό της και μπορούσε να τον πάει και κάπου πιο μακριά. Ολα είναι θέμα εμπιστοσύνης. Αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο για ένα παιδάκι αυτής της ηλικίας το να βρίσκεται κλεισμένο σε ένα σπίτι τόσες ώρες, πραγματικά θα το λυπόμουν.

 

Επίσης μια γυναίκα για καθαριότητα μία φορά την εβδομάδα ή κάθε δύο εβδομάδες θα σε βοηθούσε πολύ. Εκτός κι αν συμφωνήσεις με την κοπέλα που θα τον παίρνει από τον παιδικό να κάνει και κάποιες μικρές δουλειές - την ώρα που ο μικρός π.χ. κοιμάται. Εγώ της είχα πει να μην κάνει απολύτως τίποτε, αλλά μάλλον χαζομάρα έκανα γιατί τις 2 ώρες που ο μικρός κοιμόταν η κοπέλα διάβαζε το βιβλίο της, θα μπορούσε ίσως κάπου να με βοηθήσει αυτές τις ώρες.

 

Επιπλέον από μαγείρεμα κάποιες φορές μαγειρεύω διπλές ποσότητες και βάζω στην κατάψυξη: Κυρίως στα όσπρια το κάνω αυτό ή στο μοσχάρι και στον κιμά. Το μαγείρεμα παλιά το έκανα από το προηγούμενο απόγευμα, τον τελευταίο όμως χρόνο με βολεύει περισσότερο το πρωί με χύτρα ταχύτητας. Το βάζω και μέχρι να κάνω ένα μπάνιο είναι έτοιμο. Σίδερο κάνω το βράδυ αφού κοιμηθούν τα παιδιά - κοιμούνται νωρίς ευτυχώς! Και σκούπα - ξεσκόνισμα - πλυντήρια - άπλωμα, όλοι μαζί, σαν παιχνίδι.

 

Αυτά... ελπίζω να σε βοήθησα κάπως. Να ξέρεις πάντως ότι τα πράγματα όταν τα σκεφτόμαστε απ΄έξω μας φαίνονται καμμια φορά βουνό, πολύ πιο δύσκολα απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Θα βρείτε σίγουρα τους ρυθμούς σας. Αρκεί να βρεις κι εσύ ένα έμπιστο άτομο για τα δύσκολα. Κι αν δεις ότι ο μικρός σου δυσκολεύεται στον παιδικό, τον σταματάς για ένα διάστημα, να μένει τουλάχιστον στο σπίτι με την κοπέλα, να περάσει ο χειμώνας και από άνοιξη ξαναξεκινάτε. Σε περίπτωση αρρώστιας, πάλι η κοπέλα θα αναλαμβάνει εκτάκτως. Κι εγώ κάπως έτσι το σκεφτόμουν για φέτος, με την ίδια κοπέλα, αλλά του άρεσε πολύ ο παιδικός, φαίνεται να περνάει πολύ καλά εκεί και έτσι εννοείται ότι θα τον συνεχίσω. Τις αρρώστιες δεν τις πολυσκέφτομαι, μια που ακόμη θηλάζει και πιστεύω ότι έτσι του παρέχω κάποια αντισώματα.

 

Α, και όσο για το ότι δε θα σε συμφέρει να δουλεύεις μια που μεγάλο μέρος του μισθού σου θα πηγαίνει στη γυναίκα, αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι εντελώς προσωρινό, 1-2 χρόνια το πολύ θα κρατήσει, μετά ο μικρός θα ξεκινήσει σχολείο (προνήπια,νήπια) και οι ώρες που θα τη χρειάζεσαι θα είναι πλέον ελάχιστες. Καλή τύχη σε ό,τι κι αν αποφασίσετε!

[AthinaP]

Ηρωίδες δεν είναι μόνο οι μαμάδες, είναι και οι περισσότεροι μπαμπάδες. Όλο και κάτι κάνουν, ακόμα και αν είναι να προσέχουν τα μικρά για να κάνει η μαμά δουλειές. Στη γειτονιά μας που έχουμε μια παιδική χαρά που συγκεντρώνει μωράκια, το Σάββατο πρωί είναι η ώρα του μπαμπά! Όλο μπαμπάδες έρχονται μόνοι τους με τα μωρά. Οι μαμάδες κάπου είναι, ή δουλειές κάνουν ή ξεκουράζονται.

 

Ο δικός μου δεν το είχε πολύ με τα παιδιά και έπιανε το σπίτι, μου άφηνε τα παιδιά. Κανείς, χωρίς να το πολυσυζητήσει, πιάνει αυτό που προτιμά να κάνει. Μέχρι τώρα, το φαγητό το έχει αναλάβει ο σύζυγος.

 

Όταν είχαμε τα μωράκια δίδυμα, άλλες εποχές όμως, πιο άνετες οικονομικά, τα πήγα από 18 μηνών παιδικό. Επειδή δεν ήθελα να τα αφήσω σπίτι, θα έπηζαν. Εδώ ούτε μια ολόκληρη μέρα το ΣΚ δεν άντεχε το ένα, το ζωηρούλι. Είχα μια γυναίκα για τις καθημερινές δουλειές, για να παραλαμβάνει τα παιδιά από το σχολικό, να τα ταϊζει και να τα κοιμίζει σπίτι. Ε, το απόγευμα ερχόμουν και εγώ και δεν χρειαζόταν να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Παρόλα αυτά, το έγραψα, την υπερκοπωση δεν τη γλίτωσα, εξαιτίας των ιώσεων και της γενικής κούρασης, να ετοιμάζω δίδυμα το πρωί. Δεν θέλεις να ξέρεις πώς είναι! Ειδικά με ένα ζωηρό. Είμαι όμως, ομολογουμένως, οργανισμός με μειωμένες αντοχές. Εμείς ζοριστήκαμε παραπάνω λόγω διδύμων, βέβαια. Αυτά όμως άλλες εποχές, που ήταν οι εποχές αφθονίας, για αυτό δεν τα έγραψα από την αρχή. Πριν χρόνια. Είχαμε έτοιμα και τα τρώγαμε! Είχαμε στην άκρη χρήματα για ώρα ανάγκης και αυτή ήταν τότε η ανάγκη μας. Παιδικός ιδιωτικός για δύο παιδιά και γυναίκα και διακοπές και διάφορα αγαθά...

 

Την κρατήσαμε κανα χρόνο, μέχρι που τα παιδιά έγιναν 3 ετών περίπου. Θεωρώ ότι μπορούσαμε και νωρίτερα, όσον αφορά τον ύπνο στον παιδικό, αλλά είχαμε βολευτεί με τη γυναίκα που μας έκανε τις δουλειές. Θα την είχαμε κρατήσει περισσότερο, λόγω βολέματος, αλλά έγινε κάτι που δεν μας άρεσε και διακόπηκε η συνεργασία μας ξαφνικά. Πάντως στα 3, δεν είχαμε οποιοδήποτε θέμα με τα παιδιά στον παιδικό, είχαν συνηθίσει, δεν ξέρω. Μπορεί και να μην κοιμόντουσαν στον παιδικό, αν κρίνω από τα ΣΚ και τις διακοπές. Δεν είχα ρωτήσει.

 

Και πάλι δεν είχα πλήρη εμπιστοσύνη στη γυναίκα και κάτι πρέπει να έγινε τύπου το παιδί χτύπησε. Τέλος πάντων τώρα είναι γερά, μια χαρά και όλα αυτά είναι αναμνήσεις. Κάπως τα καταφέρνουν όλοι!

 

Για τις μεθόδους κλάματος. Δεν ξέρω, τα λυπάμαι και εγώ τα παιδάκια. Τώρα το παιδί μεγαλώνει γρήγορα, από μήνα σε μήνα θα βλέπεις διαφορές. Δεν ξέρω πότε θα μπορείς να συνεννοηθείς καλύτερα με λόγια. Μπορεί πολύ σύντομα.

[MarianS]

Γιατί να μην το βγάζει έξω η νταντά; Όπως το βγάζεις εσύ, θα το βγάζει κι εκείνη. Πάντως εντάξει, αν μιλάμε να κάθεται το παιδί όλη μέρα μέσα, οτιδήποτε άλλο είναι προτιμότερο.

 

Όπως ειπε μια μαμα παραπανω, η νταντα πρεπει να χει αυτοκινητο. Είναι μακρια η παιδικη χαρα με τα ποδια. Επομένως εκτος από καλη νταντα θελουμε και καλη οδηγο το οποιο δυσκολευει ακομα περισσοτερο την αναζητηση. Επιπλέον ο μικρός είναι ταλιμπαν. Μόλις τον αφησεις στη παιδική χαρα εξαφανίζεται και αντε να τον πιασεις. Θελει πολύ προσοχη. Εγω όλο τον κυνηγαω και ποσες φορές στο τσακ γλυτώσαμε το ατύχημα. Δεν ξερω, δεν εμπιστεύομαι το έξω, είναι δυσκολο.