Το παιδί της απέναντι

[ekavi_]

Υπάρχουν και τα σαββατοκύριακα. Τα απογεύματα της εβδομάδας δεν είναι πάντα κατάλληλα (δουλειές, δραστηριότητες, διάβασμα τα μεγαλύτερα).

Εμείς βγαίνουμε με τους φίλους του γιου μου τα σαββατοκύριακα (πρωί/μεσημέρι σε παιδική χαρά πάρκο και απόγευμα σε σπίτια).

 

Ακριβώς.

 

Και εγώ που δουλεύω 9-5, καθημερινές δεν μπορώ να βγω ή να κανονίσω εύκολα για άλλους λόγους.

[naina]

Δεν έχει να κάνει με το ωράριο (προφανώς!) αλλά με τους καλούς τρόπους! Δεν 'φορτώνουμε' τα παιδιά μας στους άλλους, και αν μας καλέσουν πρέπει να ανταποδώσουμε το κάλεσμα. Επίσης, το 'δεν μπορώ ποτε' αλλά και το 'δεν μπορώ αλλά ΔΕΝ προσπαθώ να βρω μια λύση για να εχει το παιδί μου παρέες' δεν είναι και η καλύτερη συμπεριφορα. Στο κάτω κάτω κι εγώ μπορεί να δουλεύω και να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στις κοινωνικές επιθυμίες του παιδιού μου, αλλά κάνω μια συζήτηση με τη μαμά του άλλου παιδιού, δεν αφήνω το παιδί μου να λύσει το θέμα του μόνο του κρεμασμενο στο μπαλκονι να παρακαλαει!

[elemaxi]

Το μπαλάκι πως το ρίχνεις;;; συγνώμη;;; αυτό δεν το έπιασα, με συγχωρείς πολύ αλλά είμαι σίγουρη ότι εάν πω στην μαμά του να έρθει θα έρθει, να το πάει παιδική χαρά δεν το πάει όμως;;; επίσης εάν της πω να πάμε σπίτι της θα το δεχθεί αλλά εγώ δεν θέλω;; τι να πω;;; αυτό είναι που με έχει προβληματίσει πολυ, εάν θέλεις το παιδί σου να παίξει το πας goodys, παιδική χαρά παιδότοπο, (πράγματα που τα πρότεινα, σημειωτεόν η παιδική χαρά είναι και τσάμπα μια και έχουμε και κρίση) δίνεις κάπου ένα ραντεβού αλλά αυτή ποτέ δεν μπορεί!!! πρότεινα να το συνοδέψει ο μεγάλος αδελφός που πάει έκτη και βγαίνει και μόνος του, ποτέ όμως!! γιατί τέτοια εμμονή με το σπίτι;;; εχθές η μικρή ρώταγε την κόρη μου εάν είναι όλα τα διαμερίσματα δικά μας (καλά μόνο του το σκέφτηκε αυτό;;

 

 

beba09 καταλαβαίνω και συμφωνώ οτι είσαι επιφυλακτική με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις ή που κάπως δεν σου φαίνονται οκ. Και γω δεν καλώ στο σπίτι μου ανθρώπους που δεν γνωρίζω επαρκώς, δηλ. να νιώθω οτι είναι οκ και εντάξει.

Αλλά θα μου άρεζε να έρχεται το παιδάκι (όχι ο ενήλικας, αν δεν τον συμπαθώ) στο σπίτι να παίζει με την κόρη μου, να κάνω και γώ καμια δουλειά ή απλά να χαλαρώσω χωρίς να νιώθω ενοχές οτι παραμελώ το παιδί μου.

Εμείς πάντως καλούμε που και που τις δύο αδερφούλες που μένουν απέναντι μας (8 και 10 ετών) για να παίζουν με την κόρη μας στο σπίτι (3,5 ετων η δικια μου).Ε μάλλον αυτές μου κάνουν την νταντα. Και τους ευχαριστώ παρα πολύ που παιζουν με την κόρη μου.

[Little Monkey]

Υπάρχουν και τα σαββατοκύριακα. Τα απογεύματα της εβδομάδας δεν είναι πάντα κατάλληλα (δουλειές, δραστηριότητες, διάβασμα τα μεγαλύτερα).

Υπάρχει κόσμος που δουλεύει και τα σαββατοκύριακα. Εγώ για παράδειγμα μπορεί να είμαι ελεύθερη κάποιο απόγευμα μέσα στην εβδομάδα, αλλά τα Σάββατα συνήθως δουλεύω από τις 10 έως τις 8. Να πάμε επίσκεψη στις 9 για να παίξουμε ή στη βραδυνή παράσταση στο σινεμά;

 

Εμείς πάντως καλούμε που και που τις δύο αδερφούλες που μένουν απέναντι μας (8 και 10 ετών) για να παίζουν με την κόρη μας στο σπίτι (3,5 ετων η δικια μου).Ε μάλλον αυτές μου κάνουν την νταντα. Και τους ευχαριστώ παρα πολύ που παιζουν με την κόρη μου.

Κι εγώ έτσι το σκέφτομαι κυρίως από την πλευρά της κοινωνικοποίησης των παιδιών. Δεν ξέρω, δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ζητάει το παιδί μου παρέα και να του την στερώ επειδή δεν θέλω να "αναλάβω ευθύνη για ξένο παιδί" ή επειδή δεν ξέρω καλά τους γονείς. Άλλο πράγμα να τους ξέρω και να γνωρίζω κάτι αρνητικό γι' αυτούς, αλλά αν είναι γείτονες, είναι φιλικοί και τα παιδιά τους φαίνονται καλά, δεν θα είχα πρόβλημα να έρθει το παιδί τους να παίξει με το δικό μου. Και όταν το δικό μου παιδί είναι μεγαλύτερο, πιστεύω ότι δεν θα έχω πρόβλημα να το στείλω σε ένα γειτονικό σπίτι να παίξει με τα παιδάκια που μένουν εκεί.

 

Αλλά εγώ με το ωράριο που έχω καλά θα κάνω να το γράψω σε 3 ξένες γλώσσες, τάε κβο ντο, ποδόσφαιρο και πιάνο, ώστε να έχει επαφή με άλλα παιδάκια εκτός σχολείου, γιατί έτσι που μου τα λέτε, δεν πρόκειται να μας δεχτούν σε σπίτι!!!

[beba09]

Εγώ νομίζω ότι το παιδί στην ηλικία αυτή, έχει δικαίωμα να έχει μία καλεσμένη φίλη της στο σπίτι. Έστω μία φορά. Εγώ δεν θα της χαλούσα την καρδιά γι αυτό, άσε που θα ησύχαζα για καιρό. Ένας καφές είναι, ένα χαλαρό απόγευμα, να παίξουν τα παιδιά και ... τελείωσε. Εννοείται ότι καλείς τη μαμά και το κοριτσάκι, ούτε το παιδί μόνο του, ούτε όλη την οικογένεια.

Δεν βλέπω κακό. Παιδιά είναι, έχουν ανάγκη και από κοινωνική ζωή της επιλογής τους, χωρίς να γίνεται κατάχρηση...

Εκεί ξεκαθαρίζεις και τη θέση σου στην άλλη μαμά: Δεν την αφήνω μόνη της, δεν αναλαμβάνω άλλα παιδιά.

Τώρα, αν η άλλη μαμά δεν μπορεί, δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Το εξηγείς στο παιδί και κάνεις .... υπομονή. Όλα τα παιδιά διαμαρτύρονται όταν δεν γίνεται το δικό τους...

 

Δεν διαφωνώ αλλά έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που υποχωρώ για κάτι μετά γίνεται σύστημα και έχουμε ακόμα περισσότερες γκρίνιες και διαπραγματεύσεις κλπ κλπ. Κοίτα το κοριτσάκι βγαίνει μόνο του στο μπαλκόνι χωρίς να είναι η μαμά του, την προηγούμενη φορά η μικρή είχε κολλήσει με κάτι παιδικά και δεν βγήκε έξω, ήταν μια ώρα στο μπαλκόνι και φώναζε την μικρή, δεν λέω ότι οι γονείς αδιαφορούν κλπ. αλλά μετά θα είναι μια εύκολη λύση για την μαμά αφού η μικρή της θα βγαίνει στο μπαλκόνι θα φωνάζει στην κόρη μου, "να έρθω" και μετά, θα πρέπει πάλι έγω να φανώ κακιά, σαφώς δεν αρνούμαι την κοινωνική ζωή του παιδιού και για αυτό με έχουν φάει οι παιδικές χαρές, επίσης μια φορά της φωναξα παιδάκια και τελικά κατέληξε σε φιάσκο, αφού η κόρη μου δεν πέρασε καλά (γιατί δεν γινόταν το δικό της), ενώ εγώ κατακουράστηκα να καθαρίζω ένα σπίτι τεράστιο. Αισθάνομαι ότι αναζητώ την αποστομοτική ατάκα ώστε να ησυχάσει η μικρή μου!! Δεν είμαι υποχρεωμένη να καλώ κανέναν. Περιττό να πω ότι έχω καταλήξει και από άλλες μαμάδες που βλέπω ότι όλες αυτές οι επισκέψεις οδηγούν σε παρεξηγήσεις για τον ένα λόγο ή τον άλλο. Βέβαια δεν αρνούμαι ότι μπορεί να τύχει να περάσουν και τέλεια, πράγμα που έχει συμβεί και αυτό αλλά γιατί να νοιώθω ότι είμαι η κακιά που δεν έχω κάνει το σπίτι "ξενώνα". Δυστυχώς άλλα τα δικά μας χρόνια και άλλα αυτά τον παιδιών μας, δεν μπορείς να αφήσεις το παιδί στην αλάνα γιατί δεν υπάρχει αλάνα. Επίσης πολλές φορές όταν γίνεται συζήτηση μεταξύ των μεγάλων όλο και κάτι θα ειπωθεί που δεν θα αρέσει στον άλλον και τελικά θα σε φέρει σε αμηχανία. Εδώ το παιδί πάω και παίρνω από το σχολείο και εκεί που κάθομαι μου λέει η κάθε μια το μακρύ και το κοντό της λες και είμαι υποχρεωμένη να την ακουω. Δεν καταλαβαίνω πως παίρνουν τόσο θάρρος ειλικρινα, φαντάσου να την φέρεις την άλλη και μέσα στο σπίτι σου, να σου πει πως θα τα κάνεις κι όλας. Η αλήθεια είναι ότι είχα και εγώ στενές φίλες στο παρελθόν που όταν τελικά αρχίσαν τα πολλά πολλά διαπίστωσα ότι ένοιωθα πολύ άβολα με την οικειότητα που έπαιρνε ο άλλος, άσε την πλήρη ανάκριση που σου κάνουν και θέλουν να τα μάθουν όλα, όχι καλή μου δεν ψαχνουν για κοινωνινκή επαφή αλλά για κουτσομπολιό ή για κανένα κορόϊδο.

[ekavi_]

Βρε beba σαν να μιλάω εγώ!!!

 

Και το κοριτσάκι που λέμε, μήπως είναι το ίδιο; Ακριβώς ίδια περίπτωση!!!

 

Μόνο από το γεγονός ότι η μαμά του δεν το μαζεύει μέσα να του πει ότι δεν φέρνουμε σε δύσκολη θέση τους άλλους, καταλαβαίνεις...

 

Η ατάκα που ψάχνεις είναι εκείνη που είπες ήδη. "Πολύ ευχαρίστως να πάμε στην παιδική χαρά. Πες στη μαμά σου να το κανονίσουμε. "

[Little Monkey]

Βρε beba σαν να μιλάω εγώ!!!

 

Και το κοριτσάκι που λέμε, μήπως είναι το ίδιο; Ακριβώς ίδια περίπτωση!!!

Στείλτε το στη δική μου γειτονιά να έρχεται στο σπίτι μου! Καλοδεχούμενο

 

επίσης μια φορά της φωναξα παιδάκια και τελικά κατέληξε σε φιάσκο, αφού η κόρη μου δεν πέρασε καλά (γιατί δεν γινόταν το δικό της), ενώ εγώ κατακουράστηκα να καθαρίζω ένα σπίτι τεράστιο.

Εμένα αυτό ακριβώς με απασχολεί και γι' αυτό καίγομαι να έρχονται άλλα παιδάκια σπίτι μας. Γιατί και ο δικός μου είναι μοναχοπαίδι και δεν έχει μάθει να μοιράζεται ή να υποχωρεί, αφού πάντα στον χώρο του είναι βασιλιάς. Η κοινωνικοποίηση της παιδικής χαράς δεν είναι αρκετή. Τι να το κάνω εγώ που βλέπει άλλα παιδάκια στην παιδική χαρά όταν στο σπίτι δεν αφήνει κανέναν να ακουμπήσει τα παιχνίδια του; Πώς θα μάθει ότι δεν μπορεί να διατάζει τα άλλα παιδάκια και ότι στην παρέα κάνουμε υποχωρήσεις για να περνάμε καλά;

 

Ούτε και να καλώ κόσμο (ενήλικες) θέλω, να καθαρίζω σαν τρελλή πριν έρθουν και να μου βγαίνει η ψυχή. Life's too short. Γι' αυτό προτιμώ τα ανεπίσημα, να έρχονται τα παιδάκια, να παίζουν και να φεύγουν

[ekavi_]

Στείλτε το στη δική μου γειτονιά να έρχεται στο σπίτι μου! Καλοδεχούμενο

 

Βρε δεν μου φταίει τίποτα το παιδάκι. Αλλά εφόσον οι γονείς του δεν έχουν καμιά όρεξη να γνωριστούμε δεν ξέρω γιατί πρέπει να γνωριστώ εγώ με το (τότε) 5χρονο και να αναλάβω τη φύλαξή του... Να γίνει δηλαδή και τίποτα και να βρω και τον μπελά μου;

 

Επίσης μην ταυτίζεσαι με όσα γράφουμε... από όσα διαβάζω καταλαβαίνω ότι δεν είσαι άνθρωπος που θα πάρεις μια άγνωστη μαμά συμμαθητή τηλέφωνο και θα της πεις "να περάσω να σας αφήσω το μικρό να παίξει και θα έρθω να το πάρω όταν τελειώσω το σφουγγάρισμα" (που μου είπε μέσες άκρες η άλλη). Δεν θα επιδιώξεις έστω μια υποτυπώδη γνωριμία;

[ekavi_]

Ούτε και να καλώ κόσμο (ενήλικες) θέλω, να καθαρίζω σαν τρελλή πριν έρθουν και να μου βγαίνει η ψυχή. Life's too short. Γι' αυτό προτιμώ τα ανεπίσημα, να έρχονται τα παιδάκια, να παίζουν και να φεύγουν

 

Μα ούτε και να τραπεζώνεις τους ενήλικες χρειάζεται... Αλλά δεν θέλεις να τους γνωρίζεις έστω και λίγο; να έχετε βγει μια φορά για καφέ βρε αδερφέ; Να έχετε πει μια κουβέντα. Βέβαια εγώ νιώθω έτσι γιατί δεν εχω καμία απολύτως επαφή με γονείς συμμαθητών. Μου είναι όλοι άγνωστοι. Σε γνωστούς έχω άλλη αντιμετώπιση...

 

Εμένα αυτό με ξενερώνει. Πως παίρνει ο άλλος τέτοιο θάρρος (να μου αφήσει το παιδί του) όταν δεν γνωριζόμαστε καθόλου;

[Little Monkey]

Βρε δεν μου φταίει τίποτα το παιδάκι. Αλλά εφόσον οι γονείς του δεν έχουν καμιά όρεξη να γνωριστούμε δεν ξέρω γιατί πρέπει να γνωριστώ εγώ με το (τότε) 5χρονο και να αναλάβω τη φύλαξή του... Να γίνει δηλαδή και τίποτα και να βρω και τον μπελά μου;

Εγώ δεν θέλω να γνωρίσω τους γονείς του, γι' αυτό λέω στείλτε το στη δική μου γειτονιά. Απλά να έρχεται στο σπίτι να παίζει με το γιο μου, αυτό μου φτάνει

 

Κοριτσάκι αν γίνει τίποτα, τον μπελά σου θα τον βρεις έτσι κι αλλιώς, είτε φταις, είτε δεν φταις, είτε ξέρεις τους γονείς, είτε όχι. Μην σου πω ότι χειρότερα θα μπλέξεις αν ξέρεις τους γονείς.

 

Επίσης μην ταυτίζεσαι με όσα γράφουμε... από όσα διαβάζω καταλαβαίνω ότι δεν είσαι άνθρωπος που θα πάρεις μια άγνωστη μαμά συμμαθητή τηλέφωνο και θα της πεις "να περάσω να σας αφήσω το μικρό να παίξει και θα έρθω να το πάρω όταν τελειώσω το σφουγγάρισμα" (που μου είπε μέσες άκρες η άλλη). Δεν θα επιδιώξεις έστω μια υποτυπώδη γνωριμία;

Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω πώς θα την επιδιώξω τη γνωριμία, ειδικά αν η άλλη μαμά δουλεύει πρωινό ωράριο. Οπότε μάλλον όχι, ούτε γνωριμία, ούτε να αφήσω εγώ το παιδί παίζει, αφού θα είμαι στη δουλειά.

 

Περισσότερο ταυτίζομαι με το κοριτσάκι που θέλει να έρθει σπίτι σας να παίξει και δεν το θέλετε γιατί δεν ξέρετε τη μαμά του ή γιατί δεν μπορεί η μαμά του να έρθει μαζί του και αυτό είναι "πρόβλημά της". Αυτή η μαμά είμαι εγώ, αυτή με το "πρόβλημα".

 

Και βασικά σκέφτομαι πως αν όλοι σκέφτονται σαν εσάς, εγώ που δεν έχω πρόβλημα να έχω παιδάκια στο σπίτι μου, δεν θα βρίσκω κανένα να δεχτεί να έρθει. Θα θέλουν όλες οι μαμάδες να πάμε στις κούνιες ή στο σινεμά...

[ekavi_]

Περισσότερο ταυτίζομαι με το κοριτσάκι που θέλει να έρθει σπίτι σας να παίξει και δεν το θέλετε γιατί δεν ξέρετε τη μαμά του ή γιατί δεν μπορεί η μαμά του να έρθει μαζί του και αυτό είναι "πρόβλημά της". Αυτή η μαμά είμαι εγώ, αυτή με το "πρόβλημα".

 

Και βασικά σκέφτομαι πως αν όλοι σκέφτονται σαν εσάς, εγώ που δεν έχω πρόβλημα να έχω παιδάκια στο σπίτι μου, δεν θα βρίσκω κανένα να δεχτεί να έρθει. Θα θέλουν όλες οι μαμάδες να πάμε στις κούνιες ή στο σινεμά...

 

Για ποιο κοριτσάκι λες ακριβώς γιατί μπερδεύτηκα.

 

Το ένα ανα πάσα ώρα και στιγμή ζήταγε να έρθει (ήρθε τελικά κανα δυο φορές και αποδείχτηκε πολύ ζωηρό), αλλά όταν έχω και εγώ τις δουλειές μου και το πρόγραμμά μου δεν μπορώ να προσέχω μην χτυπήσει το ξένο παιδί των αγνωστων (και ας έμεναν κοντά).

 

Το άλλο δεν γνωριζα καθόλου τη μαμά του (ούτε φατσικώς) και με πηρε τηλ και καλά να γνωριστούμε. Οταν της είπα εντάξει μου πρότεινε να περνάει να μου αφήνει τη μικρή τα απογεύματα για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού με την ησυχία της. Δεν δούλευε και λέει σε μία εργαζόμενη μαμά με 2 παιδιά, να κρατάει και το δικό της για να κάνει τις δουλειές με την ησυχία της.

 

Έχω ένα σωρό παιδάκια γνωστών -φίλων ή ανηψάκια που ευχαρίστως να τα κρατήσω στο σπίτι να παίξουν με τα δικά μου.

[novak]

Δηλαδή για να καταλάβω, ένα γειτονόπουλο θέλει να παίξει μαζί σας, η κόρη σου θέλει κι αυτή, αλλά εσύ δεν θέλεις να έρθει ούτε μόνο του, ούτε με τη μαμά του, και ούτε να διαμαρτύρονται και να επιμένουν τα παιδάκια...

 

Με όλο το σεβασμό αγαπητή φίλη, νομίζω ότι το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου, δεν σου το δημιουργεί κανένας άλλος...Βασικά δεν κατάλαβα να έχεις θέμα με το συγκεκριμένο παιδάκι ή τη συγκεκριμένη οικογένεια (πχ. να είναι προβληματική, κακό παράδειγμα κλπ.), ούτε η συγκεκριμένη μαμά να θέλει να σου το "φορτώσει" (καμμία σχέση με τις περιπτώσεις που ανέφερε η ekavi). Ακόμα κι αν η άλλη μαμά δεν είναι συνεργάσιμη με βάση τις δικές σου προτιμήσεις, τα παιδάκια δε φταίνε σε τίποτα, γιατί να μην κάνεις εσύ μια υποχώρηση;

 

Τα παιδάκια θέλουν να παίξουν, είναι κρίμα να μην τους κάνεις το χατήρι από δικές σου "ιδιοτροπίες". Στην τελική μπορείς να το δοκιμάσεις μια-δυο φορές και βλέποντας και κάνοντας. Πιο εύκολα θα καταλάβουν ότι υπάρχουν όρια στο πόσο συχνά θα γίνεται, παρά το να μη γίνεται ποτέ! Δεν είπε κανείς να κάνεις το σπίτι σου ξενώνα, ούτε να κάνεις το θηριοδαμαστή.

 

Επίσης, το να κάνουν σχόλια, ερωτήσεις ή "επικρίσεις" οι γονείς άλλων παιδιών (αλήθεια, στην παιδική χαρά ή στον παιδότοπο δεν το κάνουν; μόνο στο σπίτι τους πιάνει είναι μέσα στο πρόγραμμα. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί να καταλήγουν "συνέχεια" σε παρεξηγήσεις. Μήπως γενικά δεν είσαι το πλέον κοινωνικό και δεκτικό άτομο; (δεν το λέω κακοπροαίρετα). Συζητήσεις μεταξύ μαμάδων γίνονται παντού, γιατί να σε ενοχλεί τόσο;

 

Όσο για το ότι η μικρή κάνει επανάσταση όταν δεν γίνεται το δικό της, μάλλον είναι γενικότερο θέμα χαρακτήρα, ηλικίας, διαχείρισης δικής σου κλπ. και δεν αφορά μόνο στο συγκεκριμένο. Όλα τα παιδάκια το έχουν ανά φάσεις, και όταν βρίσκονται με άλλα παιδάκια και όταν είναι μόνα τους.

 

Μου φαίνονται λίγο υπερβολική η στάση σου και οι απαιτήσεις σου από τα παιδιά. Βασικά έχεις πολύ συγκεκριμένες απόψεις για το πού, πότε και με ποιους θα παίζετα, και απλά δεν θες να σε πρήζουν.

 

Συγνώμη αν το μήνυμά μου σου φαίνεται κάπως απότομο, αυτή είναι η αίσθησή μου με βάση τα όσα διάβασα.

[novak]

Και επειδή το βασικό σου πρόβλημα είναι πώς θα "ξεφορτωθείς" το "παιδί της απέναντι", η λύση είναι πολύ απλή. Ή απευθύνεσαι στη μαμά του και της ζητάς να το οριοθετήσει (να μη βγαίνει να σας φωνάζει κλπ.) ή βγαίνεις μια μέρα στο μπαλκόνι και το "ξεχέζεις" η ίδια...

 

Θυμάσαι όταν ήμασταν μικρά, που πάντα υπήρχε ένας ξινός, αυστηρός γείτονας που "φοβόμασταν" μην τον ενοχλήσουμε;;;; Ε, αυτό να γίνεις

 

Το γυρνάω στο χαβαλέ, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λύση στο (ακατανόητο για μένα) πρόβλημα!

[Βερενίκη]

Αναρωτιέμαι η μαμάδες που δουλεύουν απόγευμα, πώς την παλεύουν; Και πώς εξηγούν στα παιδιά τους ότι είναι ανεπιθύμητα στα ξένα σπίτια επειδή η μαμά δεν είχε την τύχη να εργάζεται 7-3 ή 9-5 για να μπορεί να κάνει κοινωνικές σχέσεις τα απογεύματα;

 

Τα παιδάκια αυτά δεν μεγαλώνουν αντικοινωνικά ή παραπονεμένα; Δεν ξέρω, εγώ το έχω μεγάλο άγχος γιατί δύο ξαδέρφια μου που είχαν αντικοινωνικούς γονείς (δεν πήγαιναν ποτέ σε ξένα σπίτια και δεν έφερναν ποτέ φίλους στο σπίτι) μεγαλώνοντας έγιναν αντικοινωνικοί ενήλικες - και τώρα το ίδιο γίνονται και τα παιδιά τους.

 

Αν υπάρχει κάποια μαμά με μη-συμβατικό ωράριο εργασίας, θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη της. Ειδικά μαμάδες με μεγαλύτερα παιδάκια που έχουν δει τα αποτελέσματα του μοναχικού μεγαλώματος.

 

Δεν με κατάλαβες.

Θα σου μιλήσω ως μαμά με μη συμβατικό ωράριο, με καθόλου ωράριο θα έλεγα. Εξ αιτίας αυτού, σπάνια καλώ παιδιά στο σπίτι, και φυσικά τα παιδιά μου 'τα καλούν' σε άλλα σπίτια -δεν αυτοπροσκαλούνται- και καθόλου δεν αισθάνομαι άσχημα, γιατί ανταποδίδω με άλλον τρόπο.

Όμως:

1. 'Έδωσα λίγο χρόνο να γνωρίσω τους γονείς των συμμαθητών των παιδιών μου (ειδικά στον μεγάλο, το έκανα δύο φορές, γιατί αλλάξαμε σχολείο), ώστε να μην είναι άγνωστο το σπίτι που θα στείλω τα παιδιά μου

2. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί μία μαμά δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη ξένων παιδιών.

3. Είχα ξεκαθαρίσει στα παιδιά μου ότι οι επισκέψεις είναι αρμοδιότητα των μαμάδων, ώστε ούτε να καλούν, ούτε να καλούνται μόνα τους.

 

Μετά από τόσα χρόνια εμπειρία, δεν έχω δει ποτέ καμία μαμά να αφήνει το παιδί της σε ξένο σπίτι μόνο από την πρώτη φορά, χωρίς να έχει προηγηθεί μία επίσκεψη ή έστω μία έξοδος.

 

Αυτά που έγραψα απευθύνονταν στην συγκεκριμένη μαμά που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να καλέσει παιδάκι σπίτι χωρίς τη μαμά του, το οποίο σέβομαι απόλυτα και το θεωρώ και απολύτως δικαίωμά της. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, και σίγουρα το επιχείρημα 'πώς θα κοινωνικοποιηθεί το δικό μου το παιδί, αν εσύ δεν το αναλαμβάνεις', δεν είναι και τόσο λογικό, παρόλο που θα με διευκόλυνε πολύ το αντίθετο.:lol:

[sofakiii]

πρώτον γιατί είμαι φιλοξενούμενη στο σπίτι των γονέων μου, και κυρίως

 

γιατί δεν μου αρέσουν οι γονείς του δεν ταιριάζουμε (δεν θέλω να επεκταθώ) εμπιστεύομαι πλέον το ένστικτο μου

 

novak μα το λεει η κοπελα, δεν τους συμπαθει τους γονεις, δεν της αρεσουν! δεν νομιζω οτι εχει προβλημα μοναχη ης η beba, κατι της φταιει στη συγκεκριμενη οικογενεια, δικαιωμα της, δεν χαρακτηριζεται παραξενια αυτο !

[pax]

Εγώ θα το έβλεπα καθαρά από την πλευρά του δικού μου παιδιού, ότι δηλαδή θα είχε παρέα αντί να παίζει μόνο του ή να αποβλακώνεται στην τηλεόραση. Δεν θα μου περνούσε καν από το μυαλό ότι εκτελώ χρέη νταντάς, ειδικά αν μιλάμε για παιδάκια πάνω από 5-6 χρονών. Αν δεν θέλεις να έχεις ξένο παιδί στο σπίτι σου για όλο το απόγευμα μπορείς απλά να του πεις να έρθει για μισή ώρα ή για μία ώρα ή για όσο αντέχεις - και μετά πάλι πίσω. Να έρθουν ξένοι άνθρωποι στο σπίτι μου δεν θα το ήθελα, ούτε έχω όρεξη να πάω για καφέ με ανθρώπους που δεν ξέρω.

 

Μα και βέβαια, πολύ φυσιολογική μου φαίνεται η αντιμετώπισή σου. Κι εμείς καλούμε παιδάκια στο σπίτι και αφήνουμε τα δικά μας να πηγαίνουν σε άλλα σπίτια. Και για διανυκτέρευση έχουμε συχνά και άλλα παιδάκια, και αφήνουμε και τα δικά μας. Εντάξει, κόβουμε τους γονείς αν είναι άνθρωποι για τους οποίους δεν εχουμε επιφυλάξεις σε λογικά όρια. Δεν το βλέπω ότι εκτελούμε χρέη νταντάς, ίσα ίσα, τα παιδιά είναι απασχολημένα κι εμείς έχουμε την ησυχία μας.

 

Δεν το λέω για να σε κρίνω, beba09, θα έχεις τους λόγους σου για να μην θέλεις τους συγκεκριμένους γονείς.

[alcyon]

Μάλλον εξαρτάται από το πού μένει κάποιος. Είναι πιο δύσκολες οι ελεύθερες κοινωνικές επαφές -ειδικά μεταξύ παιδιών- όταν αυτά βρίσκονται σε κάποιο διαμέρισμα ενός μεγάλου αστικού κέντρου. Είναι πολύ πιο απλή η επαφή σε μια επαρχιακή πόλη.

 

Σκέφτομαι ποιους γονείς γνωρίζω από τη γειτονιά των παιδιών. Χμμμ ... πέρα από το καλημέρα, ένα νεύμα και ένα χαιρετισμό... μάλλον ελάχιστους! Εννοώ, πως τους βλέπω, θα πιάσουμε μια κουβέντα του ποδαριού, αλλά δεν έχει "κάτσει" να πάμε ο ένας στο σπίτι του άλλου. Ούτε εγώ σκάω για κάτι τέτοιο, ούτε οι άλλοι. Όμως τα παιδιά μας και πάνε και έρχονται στα σπίτια μας. Αυτά επιστρέφουν ευχαριστημένα και καταϊδρωμένα. Δεν έχω δει παιδάκι να παρεξηγηθεί γιατί του είπαμε πως πρέπει να φύγει επειδή είναι ώρα για ύπνο ή για να φύγουμε. Το ίδιο και τα δικά μου. Ούτε εμείς οι μαμάδες/μπαμπάδες παρεξηγούμε. Βέβαια υπάρχει μία οικογένεια που για χρόνια τα παιδιά βγαίνανε στο μπαλκόνι και κοίταζαν τα άλλα που έπαιζαν. Μία φορά βγήκαν και έπαιξαν με τα άλλα. Έκτοτε, έβγαιναν μόνο στο μπαλκόνι. Πόσο τα είχα λυπηθεί...

 

 

Και σκέψου πως τα παιδιά της γειτονιάς, δεν είναι και συμμαθητές στο σχολείο. Αν γνωρίζονταν από το σχολείο, δε θα είχα αναστολές... (με μια επιφύλαξη για την ηλικία). Νομίζω πως από 6-7 ετών... δε θα σκεφτομουν και πολλά πράγματα. Απλά θα τα άφηνα να παίξουν μαζί. Πυλωτή δεν έχει κάποια από τις δύο πολυκατοικίες (ή αντίστοιχο ανοιχτό χώρο);

[novak]

novak μα το λεει η κοπελα, δεν τους συμπαθει τους γονεις, δεν της αρεσουν! δεν νομιζω οτι εχει προβλημα μοναχη ης η beba, κατι της φταιει στη συγκεκριμενη οικογενεια, δικαιωμα της, δεν χαρακτηριζεται παραξενια αυτο !

 

Το να μην ταιριάζει με τους συγκεκριμένους γονείς είναι σεβαστό και κατανοητό.

 

Αλλά δεν συμπαθεί τους γονείς, δε θέλει το παιδάκι να έρθει μόνο του, δε θέλει να βγαίνει να τους φωνάζει, δε θέλει να διαμαρτύρεται η κόρη της...και γενικότερα δε θέλει παιδάκια στο σπίτι για να μη μαλώνουν με τη μικρή και να μην γίνεται ακαταστασία, δε θέλει άλλους γονείς γιατί σχολιάζουν και γίνονται παρεξηγήσεις...εμένα όλο αυτό μου βγάζει μια νοτροπία.

 

Ο καθένας όπως αισθάνεται, αλλά είναι ένα θέμα που θα το βρει μπροστά της η θεματοθέτρια σε όλη τη σχολική ζωή του παιδιού, οπότε καλό θα ήταν να βρεθεί μια μέση λύση.

 

Αλλιώς προφανώς και θα φαίνεται "η κακιά" στους άλλους - όπως λέει η ίδια - και πιθανόν και στην ίδια της την κόρη.

[free dom]

Beba09, εφόσον έχεις πρόβλημα με τη συγκεκριμμένη οικογένεια κι έρχεσαι σε δύσκολη θέση, μπορείς να λες συνέχεια και στα δυο παιδιά ότι αυτά τα κανονίζουν οι μαμάδες κι όχι τα παιδάκια. Κι αν εμφανιστεί η άλλη μητέρα, συνέχισε να προτείνεις για παιδική χαρά. Πάντως καταλαβαίνω και την αντίδραση της κόρης σου,λογικό να αναστατώνεται όταν βλέπει την φίλη της να την ξεσηκώνει, αλλά δεν μπορεί να παίξει μαζί της. Γι αυτό θα μπορούσες να καλείς άλλα παιδάκια που έχεις καλύτερη σχέση με τους γονείς, ώστε να ξεχνιέται και το παιδί.

 

Πάντως από την ηλικία των 6 και μετά, κι εμείς πηγαινοερχόμαστε σε σπίτια φίλων. Τους γονείς τους γνωρίζω απ το σχολείο και από τα πάρτυ των παιδιών, αλλά νιώθω μια παραπάνω ασφάλεια επειδή ζω σε μικρή κοινωνία και λίγο πολύ γνωριζόμαστε μεταξύ μας.

 

Επίσης, πολύ το απολαμβάνω να έρχονται στο σπίτι μου φίλοι των παιδιών.Εκτός του ότι περνάνε καλά τα παιδιά, μου δίνεται η δυνατότητα να "παρακολουθήσω" πώς συμπεριφέρονται μεταξύ τους, τη σχέση που έχουν αναπτύξει, τα ενδιαφέροντά τους κτλ. Και μεγαλώνοντας θα θέλω ακόμη περισσότερο να γνωρίζω τις παρέες τους και να νιώθουν άνετα να φέρουν φίλους στο σπίτι..

[miriki]

Επίσης μήπως πρόσεξε κανείς ότι τα παιδιά είναι νήπια και ότι η beba φιλοξενείται και δε μένει στο δικό της σπίτι;

[novak]

Επίσης μήπως πρόσεξε κανείς ότι τα παιδιά είναι νήπια και ότι η beba φιλοξενείται και δε μένει στο δικό της σπίτι;

 

miriki το προσέξαμε αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτό το ζήτημα. Δεν είπε ότι φοβάται την ευθύνη να έρθει άλλο παιδάκι μόνο του. Ούτε ότι οι γονείς της δε θέλουν επισκέψεις.

[BabyCute]

miriki το προσέξαμε αλλά δεν νομίζω ότι είναι αυτό το ζήτημα. Δεν είπε ότι φοβάται την ευθύνη να έρθει άλλο παιδάκι μόνο του. Ούτε ότι οι γονείς της δε θέλουν επισκέψεις.

 

Μα το ειπε η κοπέλα οτι δεν θελει την ευθύνη να εχει το άλλο παιδί χωρις την μανα του

[Little Monkey]

Κι εμείς καλούμε παιδάκια στο σπίτι και αφήνουμε τα δικά μας να πηγαίνουν σε άλλα σπίτια. Και για διανυκτέρευση έχουμε συχνά και άλλα παιδάκια, και αφήνουμε και τα δικά μας. Εντάξει, κόβουμε τους γονείς αν είναι άνθρωποι για τους οποίους δεν εχουμε επιφυλάξεις σε λογικά όρια. Δεν το βλέπω ότι εκτελούμε χρέη νταντάς, ίσα ίσα, τα παιδιά είναι απασχολημένα κι εμείς έχουμε την ησυχία μας.

Αμήν! Πολύ χαίρομαι που υπάρχει ΚΑΙ αυτή η αντιμετώπιση, γιατί πραγματικά είχα αρχίσει να στεναχωριέμαι

[argini]

Εγω εχω μια ερωτηση...το παιδακι βρισκεται με άλλα παιδακια για να παιξει/? ή η μονη "φιλενάδα" είναι το κοριτσακι από το απέναντι μπαλκονι????? Αν δεν εχει άλλες εναλλακτικες το παιδι λογικο δεν είναι να επιμενει/? Τα παιδια δεν εχουν δικαιωμα στο ομαδικο παιχνιδι και στην φιλια???

[novak]

Μα το ειπε η κοπέλα οτι δεν θελει την ευθύνη να εχει το άλλο παιδί χωρις την μανα του

 

Οκ, το είπε, εντούτοις είπε και όλα τα άλλα.

 

Η αίσθησή μου από το συνολικό τόνο και τα γραφόμενα της θεματοθέτριας είναι πως δεν είναι αυτό το βασικό θέμα. Μπορεί να κάνω λάθος.