Πρόβλημα με τους γονεις μου

[bobonela]

Bobonela μου, γινεται μετα από αλεπαλληλα ΄χαστουκια΄....το καταφερνει μονος του ο οργανισμος μας όταν δεν αντεχει άλλο. Θυμαμαι τον εαυτο μου να μου λενε ολοι 'μην δινεις σημασια' και εγω να σκέφτομαι 'ευκολο να το λετε αλλα δυσκολο όταν πονας για αυτους τους ανθρωπους'. Και ηρθε η στιγμη που μπουχτισα, αγανακτησα, απογοητευτηκα και πληγωθηκα ...και εκει, στο σημειο μηδεν, μου περασε και η συναισθηματικη εξαρτηση. Γιατι αυτή είναι η μονη εξαρτηση που εχουμε....ειμαστε 'υπο συναισθηματικο χειρισμο '....για όλα τα αλλα υπαρχουν λυσεις.

Φυσικα και τους αγαπω, και τους εχω συγχωρεσει, και τους ποναω και αν με χρειαστουν θα είμαι εκει....αλλα για τα συνηθη λαθη τους δεν δινω μια και τους το 'φωναζω' με τον τροπο μου

 

 

Εχεις πολύ μεγάλο δίκιο, καθώς και όλα τα μηνύματα εδώ που έχω διαβάσει, βλέπω ότι το έχουν φιλοσοφήσει πολύ και ξέρουν πλεον πώς να αντιδράσουν. Κι εγώ που νόμιζα ότι ήμουν μόνο ...εγώ.

Πάντως κι εγώ έφτασα σε σημείο μηδέν και νομίζω ότι η συναισθηματική εξάρτηση μου έχει φύγει, αλλά δυστυχώς παραμένει η "πρακτική" (η φύλαξη του παιδιού) και δεν μπορώ να βάλω σε κίνδυνο την ασφάλειά του.

Πάντως χαίρομαι που τελικά βλέπω ότι όλες έχετε βρει τρόπους να τους βάζετε στη θέση τους. Αντε με το καλό κι εγώ...

[Λαΐδα]

οταν γεννησα το πωτο μου παιδι ημουν στη θεση σου....μου φαινονταν βουνο να βρω μια γυναικα, υπερογκα τα ποσα και ιδιατερα επικινδυνο να βαλω ξενο ανθρωπο στο μωρο μου.....7 χρονια ειναι μαζι μας ....και βλεπω να την γηροκομω

[HOPE77]

Αχ κορίτσια μου,βλέπω πως ειμαστε πολλές δεν ξερω αν με ευχαριστει ή με λυπει.Εγώ παντως κ σημερα εκανα κ νεα προοδο και πιστέυω πως σταδιακά κ σταθερα θα τα καταφέρω(ελπίζω πριν γεράσω)Μεγάλο το βαρος παντως κ χρειαζεται μεγαλη προσπάθεια.Κουράγιο να εχουμε!

[HOPE77]

Koριτσια επαναφερω το θέμα γιατι οσο κ να θελω να αγιασω δεν με αφηνουνε.Ειπα να αποστασιοποιηθω απο την ασχημη σχεση των γονιων μου κ να κοιταξω την οικογενεια μου.Χθες με πηρε ο πατερας μου εν εξαλλω γιατι η μσνα μου πηγε στον αδερφο μου για μια βδομαδα να τους δει κ ειπε οτι θα κατσει τελικα 10μερες.Και αρχισε μνα μου κλαιγεται κ δεν μπορει μονος του κ τετοια(εκει οπου θελει μια χαρα μπορει)θυμωμενος ολα αυτα.Και στο τελος μου λεει ε,αφηστε μας ησυχους σας μεγαλωσαμε σας βοηθαμε οσο μπορουμε(οικονομικα εννοει)τι θελετε αλλο;Δεν αντεξα κ του την ειπα.Εμεις του λεω ολα μονοι μας τα καναμε γαμους-βαφτισεις-εγκυμοσυνες κ εσυ μου λες οτι βοηθατε.Δεν του αρεσε .Ακουστε εγωισμος.Ερχεται η μανα μου 2-3 φορες το χρονο να μας δει κ του κακοφαινεται γιατι χανει τις υπηρεσιες.Και να πω οτι περνανε καλα κ του λειπει.Μονο για πρακτικους λογους τη θελει.Αφηστε θυμωσα τοσο πολυ ουτε εκκλησια πηγα απο τα νευρα μου.Ο εγωισμος σε όλο το μεγαλειο του.

[miriki]

Θα σου συστήσω δυο πολύ καλούς μου φίλους, αξιόλογα παιδιά, που μ' έχουν στηρίξει πάρα πολύ. Είναι ο Μπαινάκης κι ο Βγαίνάκης.

[HOPE77]

Θα σου συστήσω δυο πολύ καλούς μου φίλους, αξιόλογα παιδιά, που μ' έχουν στηρίξει πάρα πολύ. Είναι ο Μπαινάκης κι ο Βγαίνάκης.

Ρε συ όλα τα εχω σκεφτει,αδιαφορια,ψυχολογο να παω,να τους κοψω τελειως.Τα παιδια που προτεινεις τα εχω ακολουθησει τοσα χρονια όσο ζουσαμε μαζι με τους γονεις μου γιατι αυτους ακολουθει κ η μανα μου με απολυτη επιτυχια.Τωρα όμως με προκαλει.Δηλαδη η στηριξη των γονιων εχει να κανει μονο με οικονομικη ενισχυση.Και αισθανεται οτι βοηθησε κιολας.Τι να πουν αλλοι γονεις που μεγαλωνουν εγγονια.Νομιζω οτι αυτος τους ανθρωπους με το υπερτροφικο τους εγω κ αυτην την ιδεα για τον εαυτο τους αν δεν τους τη λεμε συντηρουμε κ εμεις τον εγωισμο τους.Με τον πατερα μου αυτο συμβαινει.Η μανα μου δεν του τη λεει ποτε ,το παιζει τρελιτσα κ μας αφηνει να ακουμε-βιωνουμε εμεις κατι χαζα.Δηλαδη τι επρεπε να του πω οταν το παιζει κ οσιομαρτυρας που μεγαλωσε κ βοηθησε οικονομικα τα παιδια του;Οτι εισαι αξιος κ μπραβο τωρα γραψτα τα παιδια σου,εκανες το χρεος σου;