Πρόβλημα με τους γονεις μου

[HOPE77]

Babycute τι κανεις φιλεναδα;Πραγματικα εχουμε πολλά κοινα.Τι να πω;Έτσι ειναι όπως τα λετε όλες αλλά η συναισθηματικη απεμπλοκή ειναι δύσκολη.Εγω δεν ειμαι κ τοσο μακρυα τους βλέπω κ μια φορά το μηνα.Και με μενα εχει αλλο θαρρος κ μιλαει με τον αδερφό μου δεν εχει πολλά πολλά ,εχει κ εκεινος τα θεματα του κ δεν της δινει θάρρος ασε που πιστεύπω πως δεν το κανει επειδη φοβαται-ντρεπεται να μην ακουστουν στο εκει σόι ένω εμενα ο ανδρας μου δεν εχει γονεις-αδερφια.Πώς τα καταφερες να απεχεις τελειως;Δεν ξερεις καν πως ειναι,ή ξερεις ότι δεν ειναι καλα;Εμένα η μανα μου δεν εχει κ κανενα κοντα της φιλες-αδέρφια γι΄αυτο κ την εχω απο κοντα,φοβάμαι μην της τη δώσει άσχημα.Δεν ξερω για τους δικούς σου αλλά οι δικοι μου ειναι του καθηκοντος ακομη,θα με βοηθησουν,θα ενδιαφερθουν κ αυτο μπερδευει τα πραγματα,δεν ειναι αδιαφοροι για μας κ το παιδι μου το υπεραγαπυν νομιζω οτι ειναι καλυτεροι παππουδες απο γονεις.Όσο τους βλεπω 1-2 μερες ειναι καλά(ή προσπαθουν ή τους πετυχαινω κ σε καλή φάση)αν μεινεις μερες μαζι τους καταλαβαινεις το κενο που υπάρχει.Το δύσκολο με μας ειναι οτι επειδη ο ανδρας μου δεν εχει γονεις-αδέρφια μονο αυτους έχουμε σε γιορτες,διακοπες,να μας κρατησουν λιγο το παιδι.Ελπίζω να ειναι στα καλά τουτωρα τις γιορτές διαφορετικά θα αρχισω να τα παίρνω ασχημα κ να απομακρύνομαι σιγα-σιγά.

[BabyCute]

Babycute τι κανεις φιλεναδα;Πραγματικα εχουμε πολλά κοινα.Τι να πω;Έτσι ειναι όπως τα λετε όλες αλλά η συναισθηματικη απεμπλοκή ειναι δύσκολη.Εγω δεν ειμαι κ τοσο μακρυα τους βλέπω κ μια φορά το μηνα.Και με μενα εχει αλλο θαρρος κ μιλαει με τον αδερφό μου δεν εχει πολλά πολλά ,εχει κ εκεινος τα θεματα του κ δεν της δινει θάρρος ασε που πιστεύπω πως δεν το κανει επειδη φοβαται-ντρεπεται να μην ακουστουν στο εκει σόι ένω εμενα ο ανδρας μου δεν εχει γονεις-αδερφια.Πώς τα καταφερες να απεχεις τελειως;Δεν ξερεις καν πως ειναι,ή ξερεις ότι δεν ειναι καλα;Εμένα η μανα μου δεν εχει κ κανενα κοντα της φιλες-αδέρφια γι΄αυτο κ την εχω απο κοντα,φοβάμαι μην της τη δώσει άσχημα.Δεν ξερω για τους δικούς σου αλλά οι δικοι μου ειναι του καθηκοντος ακομη,θα με βοηθησουν,θα ενδιαφερθουν κ αυτο μπερδευει τα πραγματα,δεν ειναι αδιαφοροι για μας κ το παιδι μου το υπεραγαπυν νομιζω οτι ειναι καλυτεροι παππουδες απο γονεις.Όσο τους βλεπω 1-2 μερες ειναι καλά(ή προσπαθουν ή τους πετυχαινω κ σε καλή φάση)αν μεινεις μερες μαζι τους καταλαβαινεις το κενο που υπάρχει.Το δύσκολο με μας ειναι οτι επειδη ο ανδρας μου δεν εχει γονεις-αδέρφια μονο αυτους έχουμε σε γιορτες,διακοπες,να μας κρατησουν λιγο το παιδι.Ελπίζω να ειναι στα καλά τουτωρα τις γιορτές διαφορετικά θα αρχισω να τα παίρνω ασχημα κ να απομακρύνομαι σιγα-σιγά.

Κοιτά έχω κλαψει τόσο πολύ τόσα χρονια που δεν γινόταν πια, η θα είχαμε πολλές επαφές, φιλίες κλπ και θα τελείωνα ψυχολογικά η θα αποκοβομουν για να βρω τον εαυτό μου.. Ευτυχώς βοήθησε ο άντρας μου παρα πολύ ο οποίος αν και πολύ ήρεμος άνθρωπος μέχρι και αυτος τα έπαιξε απο τον πατέρα μου! Αυτο που λες για τα 'μούτρα' μου θύμισε πολλά... Πως ένας πατέρας μπορεί να κάνει μούτρα κάθε τρεις και λιγο μπροστά στα δυο του παιδιά ποτε δεν μπόρεσα να το καταλάβω!!

Ακόμα και τώρα τους βλέπω οταν κατεβαίνω αλλα ειναι υπό συνθήκες.. Με παίρνουν και τηλ κάθε 3-4 μέρες γρήγορο τηλεφώνημα και η μανα μου και καλα λες και δεν συμβαίνει τιποτα... Όπως και οι δικοί σου προσπαθούν να βοηθήσουν μου στέλνουν δέματα κλπ και νομίζουν ότι κάνουν κατι.. Τεσπα

 

Σίγουρα ειναι καλοί παππούδες στο μικρο σου αλλα πάντα να έχεις το νου σου (δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος που εχει συνηθίσει να καυγάδιζει μπροστά στα παιδιά του θα αλλάξει μπροστά στα εγγόνια) οποτε φύλαξε τα ρουχα σου !!

 

Αν θες να της μιλάς καλώς, κανε ότι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, απλα μην περιμένεις τιποτα! Οταν σου λέει ότι θελει να φύγει μην την πιστεύεις.. Δεν φεύγουν ποτε! Μην περιμένεις να αλλάξει την ζωή της, μην περιμένεις να αλλάξει πως του μιλάει , απλα μην περιμένεις..

Α και κατι άλλο, αν μιλάει εναντίων του πατέρα σου πες την να το κόψει! Αυτο σε κάνει χειρότερα εναντίον του και δεν βοηθάει την κατάσταση!

Έτσι έκανε και η δικιά μου, με έπαιρνε να μου πει τη της έκανε ο πατέρας μου

[HOPE77]

Κοιτά έχω κλαψει τόσο πολύ τόσα χρονια που δεν γινόταν πια, η θα είχαμε πολλές επαφές, φιλίες κλπ και θα τελείωνα ψυχολογικά η θα αποκοβομουν για να βρω τον εαυτό μου.. Ευτυχώς βοήθησε ο άντρας μου παρα πολύ ο οποίος αν και πολύ ήρεμος άνθρωπος μέχρι και αυτος τα έπαιξε απο τον πατέρα μου! Αυτο που λες για τα 'μούτρα' μου θύμισε πολλά... Πως ένας πατέρας μπορεί να κάνει μούτρα κάθε τρεις και λιγο μπροστά στα δυο του παιδιά ποτε δεν μπόρεσα να το καταλάβω!!

Ακόμα και τώρα τους βλέπω οταν κατεβαίνω αλλα ειναι υπό συνθήκες.. Με παίρνουν και τηλ κάθε 3-4 μέρες γρήγορο τηλεφώνημα και η μανα μου και καλα λες και δεν συμβαίνει τιποτα... Όπως και οι δικοί σου προσπαθούν να βοηθήσουν μου στέλνουν δέματα κλπ και νομίζουν ότι κάνουν κατι.. Τεσπα

 

Σίγουρα ειναι καλοί παππούδες στο μικρο σου αλλα πάντα να έχεις το νου σου (δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος που εχει συνηθίσει να καυγάδιζει μπροστά στα παιδιά του θα αλλάξει μπροστά στα εγγόνια) οποτε φύλαξε τα ρουχα σου !!

 

Αν θες να της μιλάς καλώς, κανε ότι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, απλα μην περιμένεις τιποτα! Οταν σου λέει ότι θελει να φύγει μην την πιστεύεις.. Δεν φεύγουν ποτε! Μην περιμένεις να αλλάξει την ζωή της, μην περιμένεις να αλλάξει πως του μιλάει , απλα μην περιμένεις..

Α και κατι άλλο, αν μιλάει εναντίων του πατέρα σου πες την να το κόψει! Αυτο σε κάνει χειρότερα εναντίον του και δεν βοηθάει την κατάσταση!

Έτσι έκανε και η δικιά μου, με έπαιρνε να μου πει τη της έκανε ο πατέρας μου

Άσε σκατοκατασταση κ δεν ξερω ακομη αν εκανε η κοτα το αβγο ή το αβγο την κοτα.Οταν ημουν μικρη ελεγα εφταιγε ο πατερας μου.Τώρα καταλαβαινω ότι η ψυχροτητα,ο ορθολογισμός της κ η ελλειψη συναισθήματος δεν παιζονται ακομη κ απεναντι στα παιδια της.Δεν ξερω βεβαια αν ηταν ετσι ή αν εγινε, για μενα παντως που το βιωνω ειναι το ίδιο.Ξερεις τι μου ειπε οταν της ειπα οτι πηρα τηλ κ μου ειπαν οτι περασα το τελευταιο μαθημα κ παίρνω πτυχιο;"ε,καλα πως κανεις ετσι θα το επαιρνες κ αλλο θα αργουσες;"(χρωστουσα 6μαθηματα κ εκανα ακομη εναν χρονο ,το πηρα στα 5δηλαδη)Το θέμα ειναι οτι την λυπαμαι κ τη βλεπω ως θύμα.Περιμενει ποτε θα παμε να βγει εξω,να μιλησει,να παμε για ψώνια,για καφε.Για το τηλ που λες κ μενα με παιρνουν 2φορες την εβδομάδα με ρωτανε τα πανω-πανω τι καιρο κανει κ τετοια,τωρα μιλουν κ με το μωρο.Καταλαβαινω οτι πρεπει να γινω πιο σκληρή.Προχθες που με πηραν κ καταλαβα πως κατι εγινε μου χαλασαν την μερα,με επιασε πονοκεφαλος κ το σκεφτομουν ολη τη μερα.

[BabyCute]

Άσε σκατοκατασταση κ δεν ξερω ακομη αν εκανε η κοτα το αβγο ή το αβγο την κοτα.Οταν ημουν μικρη ελεγα εφταιγε ο πατερας μου.Τώρα καταλαβαινω ότι η ψυχροτητα,ο ορθολογισμός της κ η ελλειψη συναισθήματος δεν παιζονται ακομη κ απεναντι στα παιδια της.Δεν ξερω βεβαια αν ηταν ετσι ή αν εγινε, για μενα παντως που το βιωνω ειναι το ίδιο.Ξερεις τι μου ειπε οταν της ειπα οτι πηρα τηλ κ μου ειπαν οτι περασα το τελευταιο μαθημα κ παίρνω πτυχιο;"ε,καλα πως κανεις ετσι θα το επαιρνες κ αλλο θα αργουσες;"(χρωστουσα 6μαθηματα κ εκανα ακομη εναν χρονο ,το πηρα στα 5δηλαδη)Το θέμα ειναι οτι την λυπαμαι κ τη βλεπω ως θύμα.Περιμενει ποτε θα παμε να βγει εξω,να μιλησει,να παμε για ψώνια,για καφε.Για το τηλ που λες κ μενα με παιρνουν 2φορες την εβδομάδα με ρωτανε τα πανω-πανω τι καιρο κανει κ τετοια,τωρα μιλουν κ με το μωρο.Καταλαβαινω οτι πρεπει να γινω πιο σκληρή.Προχθες που με πηραν κ καταλαβα πως κατι εγινε μου χαλασαν την μερα,με επιασε πονοκεφαλος κ το σκεφτομουν ολη τη μερα.

 

Φιλενάδα και οι δυο φταίνε πάντα απλα οι μανάδες το παίζουν θύματα!

Ρε συ τώρα εισαι μητερουλα δεν λέει να στενοχωριεςαι για δαύτους! Μπορείς να της πεις να μην σε παίρνει τηλ οταν εχει της μαύρες της, εκτός και αν θελει βοήθεια σε κατι συγκεκριμένο;

 

Και εγω έτσι επηρεαζομουν, τώρα δεν νοιωθω τιποτα πια..

 

By the way και εγω στα 5 το πήρα το πτυχίο

[HOPE77]

Φιλενάδα και οι δυο φταίνε πάντα απλα οι μανάδες το παίζουν θύματα!

Ρε συ τώρα εισαι μητερουλα δεν λέει να στενοχωριεςαι για δαύτους! Μπορείς να της πεις να μην σε παίρνει τηλ οταν εχει της μαύρες της, εκτός και αν θελει βοήθεια σε κατι συγκεκριμένο;

 

Και εγω έτσι επηρεαζομουν, τώρα δεν νοιωθω τιποτα πια..

 

By the way και εγω στα 5 το πήρα το πτυχίο

Έτσι ειναι ρε κορίτσι αλλά πώς πετυχαινεις τη ρημάδα την αποστασιοποιηση,ειδικα κ οταν ειμαι κ χαζοευαισθητη.Ο αδερφος μου ούτε ενδιαφερεται παλαιοτερα που το συζητουσαμε θεωρει πως του εκαναν μεγαλο κακο στην παιδικη ηλικια κ δεν ασχολειται αλλο.ειναι κ μακρυα κ ουτε ρωταει.Εγώ τους εχω πραγματικα αναγκη γιατι δεν εχουμε και αλλους όπως προανεφερα αλλά αν ειναι να παθαινω αυτο που επαθα προχτες που μου τηλεφωνησαν καλυτερα να μην εχω κ πολλά-πολλά.Έκτοτε δεν με ξαναπήραν τηλ κ δεν σου κρυβω πως περιμενω να με πάρουν μπας κ βγαλω καμια ακρη.Ελπιζω να μην μου ερθει καμια κατραπακια.Ξέρεις καμια φορά σκεφτομαι κ τα χειροτερα.Λεω λες να ζήσουμε αυτά που ακουμε στην τηλεοραση καθημερινά;Ήταν να παμε να τους δουμε κιολας αλλά χαλαστηκα πολυ...

Το θεωρω τη μεγαλυτερη ατυχια στη ζωη μου αυτο(και το λεω με πληρη συνειδηση κ εχοντας ζησει κ πολυ ασχημες αλλες εμπειριες)γιατι ειναι κατι που ξεκινα απο την παιδικη σου ηλικια κ σε απασχολει μεχρι κ αργοτερα μπορει κ παντα,δεν ξερεις πώς να φερθεις,σε γεμιζει θλιψη,πονο ,ανασφάλεια κ δεν καταλαβαινεις γιατι.Βλέπω αλλους ανθρωπους εχουν προβληματα υγειας,οικονομικα,τρεχουν ολη μερα στους γιατρους κ λεω οι δικοι μου που εχουν την υγεια τους τα λεφτα τους γιατι να μην ειναι καλα,να ζουν ,να γερασουν ήρεμα κ εμεις απο δίπλα;Τόσο δυσκολο ειναι πια αυτο;

[Elpidaz]

Αγαπητή Hope θα μιλήσω έξω από τα δόντια κι ενδεχομένως να μην σου αρέσουν κιόλας αυτά που θα πω.

 

Οι γονείς σου δεν πρόκειται να χωρίσουν ποτέ. ούτε να αλλάξουν πρόκειται ποτέ. γιατί έτσι είναι η ζωή που επελεξαν. και πίστεψέ με τους αρέσει πολύ. αρέσει πολύ στην μητέρα σου να κλαίγεται σε σένα γιατί (προφανώς) δεν έχει φίλες να κλαφτεί για το πόσο "άσχημα" περνάει. αυτό που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει είναι το πόσο λάθος είναι το άτομο που έχει επιλέξει να κλαφτεί. Δεν κλαίγεσαι στο παιδί σου! ΝΟΜΟΣ! Δεν βάζεις στους ώμους του τέτοιο βάρος γιατί το παιδί σου νιώθει ενοχές (το δια ταύτα δηλαδή). γνωρίζω ζευγάρι παντρεμένο με δυο παιδιά 15 χρόνια περίπου. παραμονές του γάμου αυτού του ζευγαριού η κοπέλα μου παραπονιότανε ότι ο μέλλον συζυγός της είναι έτσι είναι γιουβέτσι κάτι αυτό κάνει εκείνο μου τόνιζε το πόσο δυστυχισμένη είναι κλπ κλπ κλπ. την ρώτησα τότε το αυτονόητο... γιατί τον παντρεύεσαι? ΧΑ! αυτήν την στιγμή ούτε γεια δεν λέμε :lol: καταλαβαίνεις τι θέλω να πώ? κάποιοι άνθρωποι έχουν την κλάψα στο αίμα τους ρε παιδί μου.

 

Θα σου πώ και το άλλο σταμάτα να παροτρύνεις την μητέρα σου να χωρίσει.. Εκτός του ότι δεν θα το κάνει... αν το κάνει ΤΟΤΕ θα είναι πραγματικά δυστυχισμένη γιατί δεν θα έχει τίποτα για να κλαφτεί... και αλοίμονό σου κακομοίρα μου γιατί θα χεις ανοίξει το ασκό του Αιόλου και ποιος σώζει εσένα μετά που θα είσαι υπεύθυνη για την δυστυχία της.

 

Άργησα να το καταλάβω αλλά έχω πλέον πειστεί ότι ο μόνος λόγος που η μητέρα μου αντιμετώπιζε έτσι εμένα ήταν επειδή με ζήλευε. ζήλευε το τσαγανό που έχω να μην συμβιβάζομαι να απαιτώ και να διεκδικώ. γιατί βλέπεις στην εποχή την δική τους η γυναίκα ήταν για το σπίτι, να κάνει δουλειές να μεγαλώνει τα παιδιά και μέχρι εκεί.

 

μια καλή μου φίλη συνηθίζει να λεει "Κανένας δεν έχει τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ' ό,τι του αξίζει". Πόσο δίκιο έχει! Αν το εμπεδώσεις αυτό θα δεις πόσο καλύτερα θα νιώσεις.

 

Προσωπικά, αποκτώντας το κοριτσάκι μου, και βλέποντας τα πράγματα διαφορετικά.. τους έβαλα κάτω και τους δύο - τον καθένα ξεχωριστά - και τους τα πα σταράτα "Εσύ φταις γι αυτό και για αυτό, εκείνη φταίει γι αυτό και γι αυτό. ή πάρτε το χαμπάρι και κοιτάξτε να τα βρείτε να περάσετε καλά στερνά να μπορούμε να συγκεντρωνόμαστε σαν οικογένεια σωστή ή.... μόκο. Μεγάλοι ώριμοι άνθρωποι είστε αυτά που συμβουλεύατε εμένα τόσα χρόνια πράξτε τα και σταματήστε να παιδιαρίζετε".

 

Τον άντρα σου το παιδάκι / παιδάκια σου και τα μάτια σου κοπέλα μου.

[ekavi_]

Συμφωνώ με την Ελπίδα. Επίσης βάλε ένα όριο. Δηλαδή τέρμα τα παράπονα (του ενός για τον άλλον) σε εσένα. Δεν θέλω πες να ακούσω άλλη γκρίνια και άλλους καυγάδες στο εξής. Είστε ενήλικοι άνθρωποι, ό,τι διαφωνίες έχετε να τα βρείτε μεταξύ σας. Εγώ έχω τα δικά μου θέματα να λύσω.

Γίνε λίγο πιο δυναμική, βάλε όρια.

[osin]

HOPE77, κάτσε να ξαπλώσω κι εγώ στο κρεβάτι του ψυχολόγου να σου πω τα δικά μου, για να δεις ότι δεν είσαι μόνη:

Έδωσα δεύτερη χρονιά πανελλήνιες (καλά από υποστήριξη τιποτα, γιατί δεν πίστευε σε μένα ποτέ, πάντα θεωρούσε άξια μόνο την αδερφή μου-ναι είχαμε και τέτοια θέματα...) για να μπω στη σχολή των ονείρων μου, κι όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και τα κατάφερα, πήδαγα μέχρι το ταβάνι (στην κυριολεξία!), απάντηση: "καλά, πώς κάνεις έτσι, δεν το είχα καταλάβει ότι το ήθελες δα και τόσο πολυ".....

Όταν με έκαναν δεκτή για διδακτορικό την πήρα τηλέφωνο τρελλαμένη από τον ενθουσιασμό μου!!! Απάντηση: "αλήθεια; μπράβο, δεν το περίμενα από σένα"... ξερά

Στη, δε, αποβολή μου, είχε φύγει για διακοπές στο εξοχικό, κι όταν της είπα ότι απέβαλα εξαφανίστηκε 2-3 μέρες (από την πίκρα της υποτίθεται, γεμίζοντάς με με τύψεις...) και όταν της είπα ότι θα πάω στη γιατρό να δει αν θα χρειαστεί να κάνω απόξεση ή όχι (την οποία ευτυχώς γλίτωσα), δεν μου πρότεινε να επιστρέψει μήπως θέλω να πάμε μαζί σε περίπτωση που χρειαστώ απόξεση... Μιας φίλης μου η μαμά, που έκανε απόξεση, ήρθε εκτάκτως με αεροπλάνο από νησί, και η δικιά μου δεν προσφέρθηκε να μπει σε ένα κ@λολεοφωρείο να έρθει!!!!!

Η ίδια, δε, όπως προανέφερα φιλάσθενη μέχρι αηδίας! Αυτοπροβάλλεται ως θύμα για τα πάντα! Από τις σχέσεις της με τον πατέρα μου και τις αδερφές της μέχρι όσο δεν πάει. Παλιά προσπαθούσα να την υποστηρίξω, αλλά νιώθω ότι χειραγωγούμαι, γιατί σε πολλά σημεία διαφωνώ μαζί της, κι έτσι το 'κοψα να το παίζω υπερασπιστής!

Με την αποβολή σκύλιασα με τη συμπεριφορά της, αλλά να σου πω κάτι: έγινα ακόμα πιο σκληρή και δυνατή και δε με αγγίζει τίποτα. Δεν περιμένω τίποτα από αυτήν και δεν θέλω τίποτα, πέρα από ηρεμία. Τα τυπικά, να είμαστε καλά και ήρεμα και τίποτε άλλο!

Τώρα, βέβαια, που είμαι έγκυος δεν ξέρει τίποτα. Και δεν πρόκειται να της πω κάτι, μέχρι να φανεί (αν πάνε όλα καλά) και το καταλάβει μόνη της.

Ξέρεις κάτι, λυπάμαι πολύ, αλλά δε με ενδιαφέρει να κάνω αλλιώς! Λυπάμαι γιατί εξαιτίας όλης αυτής της κατάστασης τελικά έχει χάσει την κόρη της, έχουμε χάσει τη μεταξύ μας σχέση, αλλά δεν μπορώ να είμαι εκεί άνευ όρων και προϋποθέσεων. Και έβαλα τα όριά μου τα οποία είναι ως εκεί.

Μην αποζητάς αποδοχή, γιατί δεν πρόκειται να την πάρεις ποτέ. Δεν υποστηρίζω ότι είναι τέρατα και ότι δεν μας αγαπάνε, αλλά θες ο εγωισμός, θες οι καταστάσεις της ζωής, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, δεν μας το εκφράζουν ή δεν ξέρουν να το εκφράσουν! Εγώ αυτό πιστεύω κι έτσι πορεύομαι γαλήνια μέσα μου!

[HOPE77]

Elpidaz πολυ ωραια τα λες έτσι ειναι το ξερω φτάνει να το αποδεκτώ.Όσο για το αν της λεω να χωρισει δεν το εχω κανει ποτέ ,οταν η ιδια το λεει λεω εμεις ειμαστε εδώ ό,τι θελεις.Ουσιαστικα δεν μου τα λενε,εγω καταλαβαινω απο την ατμοσφαιρα,τα βλέμματα,την παγομάρα.Σπανια ετυχε να μου πουν στα ίσια.Τώρα θα μου πειτε τι ασχολεισαι,εσυ εχεις λύσει όλα τα θεματα σου;Όχι βεβαια αλλά μαλλον ειμαι μαζοχα.

Και για να σας πω κ τη συνεχεια του σηριαλ"οι γονεις μου,αυτη η ευτυχισμενη οικογενεια"με πηραν σημερα πρωι-πρωι σαν να μην εγινε τιποτα κ η μανα μου αρχισε τα κουτσομπολια για όλα μες την καλη χαρα.Αν της ελεγα κατι ειμαι σιγουρη πως θα μου ελεγε "σου ειπα εγω κατι,οτι μαλωσαμε;"Νομιζουν οτι δεν καταλαβαινουμε κ δεν μας επηρεαζει.Παλαιοτερα οταν ο αδερφος μου τους ειπε χωριστε να ησυχασουμε του μπαμπα μου του εκανε πολυ εντυπωση αυτη η κουβεντα μας τα έλεγε η γιαγια μου.Η΄ανοητοι ειναι ή κανουν ότι θελουν κ μετα το παιζουν ολα οκ.Το θεμα ειναι να μην τους δινω σημασια το ξερω..κ θα τα καταφέρω.Ευχαριστω όλες σας για τις γνωμες σας υπήρξατε η καλυτερη συμπαράσταση.

[ekavi_]

Κορίτσια βρίσκω πολλά κοινά χαρακτηριστικά στις μαμάδες σας.

 

Ηοpe, προφανώς δεν συνειδητοποιούν πόσο πολύ σας επηρεάζει σαν παιδιά να τους βλέπετε ψυχρούς ή τσακωμένους μεταξύ τους. Η λύση είναι να σταματήσετε να επηρεάζεστε. Ούτε να το παίζετε διαιτητές, ούτε υποστηρικτές, ούτε τίποτα. Να τους φερθείτε σαν ενήλικες που είναι. Να λύνουν τα θέματά τους μεταξύ τους, να μην σας επιβαρύνουν ψυχολογικά με παράπονα, γκρίνιες, καυγάδες και αν σας ζητηθεί η γνώμη σας να την πείτε.

Να ξέρεις πάντως ότι μεταξύ έχουν βρει μια ισορροπία και κάτι που εσύ θα το πάρεις κατάκαρδα (πχ να μην μιλιούνται μεταξύ τους), εκείνους δεν θα τους επηρρεάσει και τόσο στην πραγματικότητα και μετά θα το ξεχάσουν.

 

Osin, όταν σου είπε "μπράβο δεν το περίμενα από εσένα" εσύ απάντησες κάτι; Έδειξες την ενόχλησή σου ή ότι το σχόλιό της ήταν απαράδεκτο;

[osin]

ekavi_, κοίτα, δεν είμαι από εκείνες που το βουλώνουν (κι αυτό πολλές φορές είναι μειονέκτημά μου). Τώρα, εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα δεν θυμάμαι αν της είπα κάτι, ή αν είχα παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό μου και την έγραψα. Συνήθως της απαντάω και καταλήγουμε σε ομηρικούς καυγάδες (αν η κουβέντα φουντώσει) ή σε συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά (εάν μιλάμε ήρεμα). Το θέμα, για το ότι δεν ένιωσα ποτέ τη στήριξη και την υποστήριξη που έδειχνε στην αδερφή μου, έχει τεθεί άπειρες φορές, χωρίς βέβαια να παραδέχεται τίποτα, αντίθετα να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είμαι υπερβολική... κι εκεί της λέω: "οκ, μπορεί να είμαι, δεν ξέρω, εσύ σα γονιός δεν προβληματίζεσαι που το παιδί σου σου λέει ότι νιώθει έτσι;'' για να κατεβάσει το κεφάλι και να μην απαντήσει (γιατί προφανώς δεν έχει κάτι να πει). Παίζει το χαρτί της μετάνοιας, της στενοχώριας

Επειδή το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δηλαδή να συνεχίσουμε τα ίδια, ή μπορεί να αλλάξει προσωρινά η συμπεριφορά της, ή τελικά μπορεί τεχνιέντως να αποφεύγουμε και οι δύο θέματα ή καταστάσεις που οδήγησαν σε καυγάδες (δηλαδή δεν τα λύνουμε, απλώς τα αφήνουμε να υπαρχουν), όπως προανέφερα απλά δεν ασχολούμαι πια!

Τώρα, άμα την παίρνω τηλέφωνο και μιλάει μέσα από τον τάφο συνεχίζω και της λέω αυτά που έχω να της πω, χωρίς να δίνω σημασία. Αν με έχει ενοχλήσει κάτι δεν της λέω τίποτα, την αφήνω στην κοσμάρα της, κι εγώ την αγνοώ και προχωράω

Δεν μπορεί να με τρελλάνει. Άσε, που όσο μεγαλώνουν νομίζω ότι γίνονται πιο εγωιστές και πιο ιδιοτροποι. Τους αγαπάω, αλλά δε θα με οδηγήσουν ούτε σε κατάθλιψη, ούτε σε τρέλλα!!!

[ekavi_]

Δεν εννοούσα να μαλώσεις. πχ σε εκείνη την ατάκα μπορούσες να πεις => "τι εννοείς; Γιατί δεν το περίμενες από εμένα; μα ακόμη και αν έτσι ένιωθες είναι σωστό να μου το λες;"

 

Τώρα αν δεν μπορείς να συνεννοηθείς, πραγματικά απλώς αγνοείς τα σχόλια και πας παρακάτω για να μην τρελαθείς.

[HOPE77]

Δεν εννοούσα να μαλώσεις. πχ σε εκείνη την ατάκα μπορούσες να πεις => "τι εννοείς; Γιατί δεν το περίμενες από εμένα; μα ακόμη και αν έτσι ένιωθες είναι σωστό να μου το λες;"

 

Τώρα αν δεν μπορείς να συνεννοηθείς, πραγματικά απλώς αγνοείς τα σχόλια και πας παρακάτω για να μην τρελαθείς.

 

ekavi και εγω εχω βρεθει στην ιδια θέση με την osin εχω ακουσει ομηρικα θέματα:για την εμφανισή μου,για το ντυσιμο μου,για τα κιλα μου με εκανε να πιστευω πως δεν αξιζω μια.Δεν ειμαι κ καμια θεα αλλα εχω την εμφανισημου κ ειχα κ τις επιτυχιες μου,ε λοιπον μου ειπε ξαδερφη μου πως της ειπε πως δεν περιμενε να παντρευτω.Ξερεις πως αντιδρουσα;Παγωνα κ την αφηνα να λεει ισως θελοντας να δω πόσα θα πει.Τι να πω,καμια φορα σκεφτομαι δεν της κόβει.Εχω κατι που με ενοχλει στο σώμα μου ,αντι βρε κοριτσια να μου πει ελα να δουμε τι μπορουμε να κανουμε,ξερετε τι έλεγε;"και εμεις ειχαμε μια τετοια στο χωριο κ ελεγαν οτι γι΄αυτο δεν παντρεύτηκε ποτε".Εγω παντα ήμουν του διαβασματος,της προσπάθειας μαθητρια του εικοσι,οταν την ρωτουσαν τη μανα μου πως παω στο σχολειο έλεγε καλα,καλά,κ οταν την ελεγα γιατι δεν λες οτι βγαζω εικοσι μου ελεγε κι αν δεν περασεις πανελλαδικες,κ γινουμε ρεζίλι;Καημο το εχω να την ακουσω να μιλαει καλα για μενα,ερχεται στο σπιτι δεν κανω καλα δουλειες,καλα το φαγητο ξερετε σε στυλ πλακας αλλα το φαρμακι της το πεταει οποτε την τελευταια φορα της λεω"ε,σας ειδα εσας τις καλονοικοκυρες προκοψατε,εγω ειμαι καλη σε άλλα"Θεωρει οτι επειδη δεν εχω στανταρ μοισθο κ δεν ειμαι δημοσιος υπαλληλος σαν κ αυτη υπολειπομαι,οποτε καποια στιγμη οταν μαλωναμε με τον ανδρα μου κ της λεω οτι θεωρει τον εαυτο του αδικημενο(αυτος το λεει επειδη με βοηθαει στις δουλειες)μου κανει η μανα μου¨ε,μπορει να ηθελε καμια διορισμενη"

Για τετοια συμπεριφιρα-μυαλα μιλαμε κ μετα καθομαι κ χαλιεμαι θα μου πειτε...

[Goulitsa]

Καλησπέρα κορίτσια.ελπίζω να γράφω στη σωστή ενότητα,γιατι το προβλημά μου ειναι με τους γονεις μου αλλά όχι σε σχεση με το γιο μου-εγγονο τους αλλά με μένα.Γενικα οι σχέσεις των γονιων μου δεν ήταν ποτε καλες κ μπορω να πω πως μεγωλώσαμε σε ένα προβληματικό περιβάλλον κ εγώ κ ο αδερφός μου.Μπαμπάς μαλλόν ακαταλληλος για σύζυγος-πατέρας,μητέρα ανεκτική σε όλα,ψυχρή κ απομακρη κ απο τον σύζυγο κ απο τα παιδιά της.Βέβαια στις υποχρεωσεις(οικονομικες,φροντιδα)ηταν ενταξει κ οι δύο αλλά φαινοταν οτι αυτοι οι άνθρωποι δεν ηταν για να ειναι μαζι πραγμα το οπόιο το εισπράτταμε ως παιδια.Βεβαια δεν μιλαμε για βια σωματικη κ τετοια,πιο πολύ καβγαδες λεκτικοι,μουτρα μεταξύ τους ο καθένας τη ζωή του .

Το θέμα μου ειναι πως ακομη κ σήμερα που κοντευω τα 40,έφυγα απο το σπίτι κ εκανα δικη μου οικογενεια κ παιδί η κατάσταση αυτή με επηράζει.Φυσικα δεν ειμαι μεσα στο σπίτι να τα ακουω κ να τα βλέπω αλλά καταλαβαινω απο τα λόγια τους,τα μισόλογα.Ζουν περιπου σαν ξενοι αλλά δεν χωριζουν κιολας ειναι 70χρ κ 65χρ.Με απασχολει πολύ η περιπτωσή τους δεν ξερω πως να φερθω.Παλαιοτερα οταν εκανε η μανα μου λογο για διαζυγιο ,εγω τη στηριξα της ειπα προχωρα εδω ειμαστε κτλ(Σημειοτεον οτι ειναι οικονομικα ανεξαρτητοι κ καλα οικονομικα κ οι δύο)μετα το μετάνιωσε.Δεν ξερω τι να κανω.Με αναστατωνουν,με στεναχωρουν,δεν ξερω πως να βοηθησω./σκεφτηκα να σταματησω τα πολλα-πολλα μαζι τους αλλά μονο εμας κ το παιδι μας εχουν να ασχολουνται,ουτε φιλους πολλους ούτε συγγενεις,αν τους κοψω κ εγω θα παθουν καταθλιψη(αν δεν έχουν ήδη)Απ΄την αλλη δεν μπορω να πηγαινω σπιτι κ να τους βλεπω να μιλουν σαν ξενοι ,να υπαρχει ενταση κ εκνευρισμος(παντα βεβαια καλα κρυμμενος μπροστα στον άνδρα μου κ στο παιδι μου).Είμαι σε αδιέξοδο...

 

Κούκλα μου οι δικοί σου γονείς μπροστά στους δικούς μου είναι πολύ λάιτ ! Ακόμα και στον ύπνο τους τσακώνονταν για το ποιος ροχαλίζει και ποιος οχι.. Ακόμη και άσχημες στιγμές βιας υπηρχαν. Εγώ φυσικά έφυγα το συντομότερο δυνατόν και πλέον (24) με τον πατέρα μου μιλάμε μια φορά στο δίμηνο οποτε τυχαίνει να τον δω στο δρόμο. Με τη μητέρα μου επειδή μου στάθηκε πολύ σε ότι χρειάστηκα έχουμε πολύ καλες σχέσεις. Αλλά για τη δική μου ψυχική ηρεμία έναν από τους δυο (συγκεκριμένα αυτόν που δημιουργούσε τις εντάσεις) τον έκανα πέρα ... Και φυσικά οχι μονο για τις εντασεις αλλα και γιατί με έκανε να νιώθω άσχημα. Τα λόγια του π.χ. Ήταν" α κοίτα πώς είσαι. Ένα μάτσο κόκαλα." Ήταν το καλύτερο που είχα ακούσει !

[osin]

Α, εμένα, όλα κι όλα, για την εμφάνιση δε μου έλεγε τίποτα! Ίσα-ίσα με στήριζε και με εμψύχωνε πάντα!

Για τα υπόλοιπα, όμως.....

Επειδή ήμουν ανυπάκουη(και της πήγαινα κόντρα) πάντα με θεωρούσε χειρότερη σε όλα από την αδερφή μου, η οποία ήταν πιο υπάκουη (και του χεριού της, βέβαια). Έχω ακούσει άπειρες συζητήσεις μπροστά μου και πίσω από την πλάτη μου με καθηγητές, συγγενείς, φίλους, με όποιον τυχάρπαστο έβρισκε να λέει προβληματισμένη τι θα κάνει με εμένα, ότι δεν είμαι σαν την αδερφή μου, κι άλλα παρόμοια, λες και ήμουν δεν ξέρω κι εγώ τι! Έχει δε και διατυμπανίζει, μέχρι που την έβρισα, ότι "σιγά, εσύ δεν ήσουν καλή μαθήτρια, τις δύο τελευταίες χρονιές διάβασες, κι έτυχε και πέρασες στις Πανελλήνιες" (σημειωτέον ήμουν καλή μαθήτρια, απλώς όχι όσο θα ήθελε η ίδια). Και οι δυο μας έχουμε σπουδάσει, και μάλιστα στις λεγόμενες "περιζήτητες σχολές". Για την αδερφή μου ήταν αναμενόμενο να περάσει σε τέτοια σχολή, για μένα ήταν έκπληξη! Η αδερφή μου μετά τη σχολή δεν προχώρησε περαιτέρω τις σπουδές της, εγώ με μεταπτυχιακό και πια υποψήφια διδάκτορας, για τη μάνα μου πάντοτε η αδερφή μου αδικείται από το σύστημα που δεν υπάρχουν δουλειές, κλπ, για 'μένα κουβέντα.... λες κι εγώ δεν έχω προσόντα, ή δε δουλεύω σαν το σκυλί όλη μέρα! Και μου τη σπάει ακόμα πιο πολύ που με έχει βάλει από μικρή σε τέτοιο τριπάκι σύγκρισης, γιατί η αδερφή μου από τη μεριά της (τώρα που έχουμε μεγαλώσει) δεν το προκαλεί!

Το, δε, κορυφαίο το είχε κάνει περυσι στη γιορτή μου, που είχαμε μαζευτεί σπίτι τα σόγια (γονείς, αδερφια, πεθερικά) για φαγητό, και όταν εντόπιζε πρόβλημα σε κάποιο φαγητό, το τόνιζε και ενώπιον όλων μου έλεγε τι θα έπρεπε να είχα κάνει! Να της κάνω νοήματα, και να συνεχίζει... μέχρι που της την είπε χοντρά η αδερφή μου κι έτσι μαζεύτηκε!!!

Καλά, κι έχω άπειρα τέτοια παραδείγματα.

Για γέλια είναι! Τώρα πια μόνο ως αστεία μπορώ να τα αντιμετωπίζω!

Όπως βλέπεις υπάρχουν κι άλλοι που περνούν τα ίδια ή παρόμοια με εσένα

[BabyCute]

ekavi_, κοίτα, δεν είμαι από εκείνες που το βουλώνουν (κι αυτό πολλές φορές είναι μειονέκτημά μου). Τώρα, εκείνη τη συγκεκριμένη ώρα δεν θυμάμαι αν της είπα κάτι, ή αν είχα παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό μου και την έγραψα. Συνήθως της απαντάω και καταλήγουμε σε ομηρικούς καυγάδες (αν η κουβέντα φουντώσει) ή σε συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά (εάν μιλάμε ήρεμα). Το θέμα, για το ότι δεν ένιωσα ποτέ τη στήριξη και την υποστήριξη που έδειχνε στην αδερφή μου, έχει τεθεί άπειρες φορές, χωρίς βέβαια να παραδέχεται τίποτα, αντίθετα να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είμαι υπερβολική... κι εκεί της λέω: "οκ, μπορεί να είμαι, δεν ξέρω, εσύ σα γονιός δεν προβληματίζεσαι που το παιδί σου σου λέει ότι νιώθει έτσι;'' για να κατεβάσει το κεφάλι και να μην απαντήσει (γιατί προφανώς δεν έχει κάτι να πει). Παίζει το χαρτί της μετάνοιας, της στενοχώριας

Επειδή το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, δηλαδή να συνεχίσουμε τα ίδια, ή μπορεί να αλλάξει προσωρινά η συμπεριφορά της, ή τελικά μπορεί τεχνιέντως να αποφεύγουμε και οι δύο θέματα ή καταστάσεις που οδήγησαν σε καυγάδες (δηλαδή δεν τα λύνουμε, απλώς τα αφήνουμε να υπαρχουν), όπως προανέφερα απλά δεν ασχολούμαι πια!

Τώρα, άμα την παίρνω τηλέφωνο και μιλάει μέσα από τον τάφο συνεχίζω και της λέω αυτά που έχω να της πω, χωρίς να δίνω σημασία. Αν με έχει ενοχλήσει κάτι δεν της λέω τίποτα, την αφήνω στην κοσμάρα της, κι εγώ την αγνοώ και προχωράω

Δεν μπορεί να με τρελλάνει. Άσε, που όσο μεγαλώνουν νομίζω ότι γίνονται πιο εγωιστές και πιο ιδιοτροποι. Τους αγαπάω, αλλά δε θα με οδηγήσουν ούτε σε κατάθλιψη, ούτε σε τρέλλα!!!

 

Osin έγκυος δεν εισαι τώρα; Πως ειναι η σχέση σου με την μανα σου;

Εμένα χειροτερέψε κατα πολύ απο οταν έκανα παιδιά

Ενω πριν την συγχωρουσα και υπέκυπτα σε πολλά (την λυπομουνα), απο οταν έκανα παιδιά έγινα mama bear!! Ίσως επειδή απο οταν έγινα μανα δεν μπόρεσα να καταλάβω πως μας άφησε τόσο επιρρεπή σε άσχημες καταστάσεις ενω εγω κάνω το παν να προστάτευσω τα παιδιά μου!!

 

Αν και ακούγεται σκληρό, ειναι καλό που δεν είμαστε μόνες μας και υπάρχουν τόσες με αυτο το θέμα, το οποίο τονίζει την κλασική περίπτωση Ελληνίδας μάνας/κόρης και του έλληνα καυγατζη πατερα!

[osin]

BabyCute, ναι είμαι έγκυος, στο πρώτο παιδί (11w), δεν το ξέρει ακόμα η μαμά μου, και δεν πρόκειται να της το πω. Νομίζω ότι αυτό λέει ήδη πολλά για τη σχέση μας. Άλλωστε είδα και τη στάση της την προηγούμενη φορά που είχα αποβολή...

Θα σου πω πώς θα γίνει η σχέση μας, αν με το καλό γεννήσω, όταν γεννήσω.

Ναι, μάλλον πρέπει να κάνουμε σύλλογο, τελικά, είμαστε αρκετές!

[BabyCute]

BabyCute, ναι είμαι έγκυος, στο πρώτο παιδί (11w), δεν το ξέρει ακόμα η μαμά μου, και δεν πρόκειται να της το πω. Νομίζω ότι αυτό λέει ήδη πολλά για τη σχέση μας. Άλλωστε είδα και τη στάση της την προηγούμενη φορά που είχα αποβολή...

Θα σου πω πώς θα γίνει η σχέση μας, αν με το καλό γεννήσω, όταν γεννήσω.

Ναι, μάλλον πρέπει να κάνουμε σύλλογο, τελικά, είμαστε αρκετές!

 

Α ρε κορίτσι, κρίμα αλλα ναι αυτο λέει πολλά!

Κανε ότι σε κάνει ευτυχισμένη , δεν υπάρχει τιποτα πιο σημαντικό ειδικά για μια μέλλουσα μαμα!!

 

Ναι σύλλογο οπωσδήποτε!!! Να κάνουμε και ενα competition να δούμε ποια πέρασε χειρότερα (ας γελάσουμε και λιγο )

[HOPE77]

BabyCute, ναι είμαι έγκυος, στο πρώτο παιδί (11w), δεν το ξέρει ακόμα η μαμά μου, και δεν πρόκειται να της το πω. Νομίζω ότι αυτό λέει ήδη πολλά για τη σχέση μας. Άλλωστε είδα και τη στάση της την προηγούμενη φορά που είχα αποβολή...

Θα σου πω πώς θα γίνει η σχέση μας, αν με το καλό γεννήσω, όταν γεννήσω.

Ναι, μάλλον πρέπει να κάνουμε σύλλογο, τελικά, είμαστε αρκετές!

Κορίτσι μου με το καλό.Κάνε όπως καταλαβαινεις κ όπως αισθανεσαι εσύ καλά.

Την δικη μου εμπειρια στην εγκυμοσύνη δεν τη φανταζεστε.Μετα απο πολλες ταλαιπωριες εγκυος σε δίδυμα,δυσκολη κυηση ειπε ο γιατρος μπορει να μην προχωρησουν κ τα δυο κτλ.Βέβαια πηγαινα καλα,η μανα μου η μιζερη-η κακομοιρα δεν ξερω πως να τη χαρακτηρισω αρχικα δεν ειπε οτι ειμαι εγκυος σε κανεναν,μετα το ειπε αναγκαστικα γιατι δεν εμφανιστηκα σε ενα γαμο αλλά δεν ανεφερε καθολου για δίδυμα,οταν τη ρωτησε η κολλητη της (σε προχωρημενη εγκυμοσυνη εγώ )το φύλο του μωρου τι της λεει"δεν ξερω σιγουρα,μπορει να ειναι κ δυο".Ειχε το θράσος να με παρει να μου το πει κιολας.Τη στολισα κανονικα...ε,να μου λεει μη γινει τιποτα,τι να πω;Και εγινε τελικα... γεννησα μονο το γιο μου.

[BabyCute]

Hope τι λες βρε κορίτσι; Ελπίζω το κακο να μην έγινε σε προχωρημένη εγκυμοσύνη !! Και πανω απο ολα ελπίζω να εισαι καλα και να το έχεις ξεπεράσει!!

 

 

Osin ναι με το καλό κούκλα! Ξέρεις τι περιμένεις;

[HOPE77]

Hope τι λες βρε κορίτσι; Ελπίζω το κακο να μην έγινε σε προχωρημένη εγκυμοσύνη !! Και πανω απο ολα ελπίζω να εισαι καλα και να το έχεις ξεπεράσει!!

 

 

Osin ναι με το καλό κούκλα! Ξέρεις τι περιμένεις;

Σε προχωρημενη έγινε,περασα πολύ δύσκολα γιατι γεννηθηκε προωρα κ ο γιος μου με πιθανοτητες για πολλά προβλήματα.Ειμαστε όμως καλα ,ειναι υγιης και κουκλος.Οσο για μενα δεν το ξεπερασα εντελως -ουτε προκειται ποτε -αλλά οσο βλεπω το γιο μου καλά ειμαι ευγνωμων κ τρισευτυχισμενη.Συνεχιζουμε όλοι με τις πληγες μας.

Απλά ρε παιδια προσπαθώ να μπω στον τροπο σκεψης της μανας μου.Όλο φοβαται μη γινει κατι κ μετα τι θα πουν κ τετοια.Αυτο δηλ που εγινε με μενα το τι θα πουν οι αλλοι τι νοιαζει ή πως ειναι το παιδι της;Τι να πω;Αφου κ τωρα που σκεφτομαι για 2ο παιδακι επειδη ο μικρος ειναι πολύ ζωηρος μου λεει"προσεχε μη κανεις 2ο ακομη(ενω ξερει οτι δεν μπορώεύκολα),μη κανεις κ καθολου δεν πειράζει ενα φτάνει."Αντι να πει εδω ειμαι θα ερθω να βοηθησω ειμαι νεα κ μπορω.

[BabyCute]

Σε προχωρημενη έγινε,περασα πολύ δύσκολα γιατι γεννηθηκε προωρα κ ο γιος μου με πιθανοτητες για πολλά προβλήματα.Ειμαστε όμως καλα ,ειναι υγιης και κουκλος.Οσο για μενα δεν το ξεπερασα εντελως -ουτε προκειται ποτε -αλλά οσο βλεπω το γιο μου καλά ειμαι ευγνωμων κ τρισευτυχισμενη.Συνεχιζουμε όλοι με τις πληγες μας.

Απλά ρε παιδια προσπαθώ να μπω στον τροπο σκεψης της μανας μου.Όλο φοβαται μη γινει κατι κ μετα τι θα πουν κ τετοια.Αυτο δηλ που εγινε με μενα το τι θα πουν οι αλλοι τι νοιαζει ή πως ειναι το παιδι της;Τι να πω;Αφου κ τωρα που σκεφτομαι για 2ο παιδακι επειδη ο μικρος ειναι πολύ ζωηρος μου λεει"προσεχε μη κανεις 2ο ακομη(ενω ξερει οτι δεν μπορώεύκολα),μη κανεις κ καθολου δεν πειράζει ενα φτάνει."Αντι να πει εδω ειμαι θα ερθω να βοηθησω ειμαι νεα κ μπορω.

Λυπάμαι ρε φιλενάδα! Ατιμη ζωή ε; Με εξωσωματική;

Καλα η μανα σου δεν παίζεται!! Κανε παιδί μου και δεύτερο, έτσι ειναι ζωηρά τα αγοράκια τι σημαίνει αυτο; Σίγουρα θα σε βοηθήσει αν κανεις, απλα δεν θα στο πει τώρα... Γιατι να σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα στο κάτω κάτω;

[HOPE77]

Σας τα λεω αυτά για να καταλαβαιτε τον τροπο σκεψης της.Απλά ενώ τα κανει όλα,οταν χρειαστει θα ειναι εκει.Στο καθηκον εκει ειναι(ισως για να μην την σχολιαζουν,δεν ξερω).Δηλαδή τα βλεπει ολα πρακτικα,διεκπαιρεωτικά.Όταν ειχα μια αποβολη με ρωτουσε συεχεια αν κανω επεμβαση να ερθει,τελικα δεν εκανα δεν ηρθε.Δε σκεφτηκε να παω να δω πως ειναι ψυχολογικα το παιδι μου .Και να πω οτι εχει δουλεια-κανει κατι;Όλη μερα μεσα στο σπιτι καθεται κ λεει πως βαριεται.

Δεω ξερω κοριτσια αλλά θεωρω μεγαλη κατακτηση-θάρρος-προοδο-ωριμοτητα καποια στιγμη να της τα πω όλα αυτα να ξερει ακριβως τι εκανε κ πως τα βιωνα εγω.Ελπιζω να τα καταφέρω καπια στιγμή

[BabyCute]

Πες τα να τα βγάλεις απο μεσα σου να ξελαφρωσεις! Μην περιμένεις να συμφωνήσει, μπορεί και να σου επιτεθεί λεκτικά οποτε προετοιμάσου ... Μπορεί και να σου υποσχεθεί ότι θα αλλάξει οποτε πάλι προετοιμάσου

[HOPE77]

Πες τα να τα βγάλεις απο μεσα σου να ξελαφρωσεις! Μην περιμένεις να συμφωνήσει, μπορεί και να σου επιτεθεί λεκτικά οποτε προετοιμάσου ... Μπορεί και να σου υποσχεθεί ότι θα αλλάξει οποτε πάλι προετοιμάσου

Αυτο που λες σιγουρα θα το κανει κ μερικες φορες που εχω πει διαφορα λεει αντε καλα ποτε εγιναν αυτά;Απορώ δεν τα παραδεχεται ή δε καταλαβε πόσο με πειραζαν;Σκεφτομαι να αρχισω απο τις συστάσεις που μου κανει όταν αποκαλω το γιο μου "μωρο μου πανεμορφο"μπροστά της κ μου λεει"τετοια να του λες εσυ να σε καβαλησει αργοτερα"Θα της ετοιμασω μια ωραια απαντηση.

Το σημαντικοτερο παντως ειναι να μην την/τους αφήνω να με επηρεαζουν αρκετα μου δυσκολεψαν τη ζωή