Από "κακομοίρα νύφη" , "θανάσιμη πεθερά"! Η Μετάλλαξη!

[alcyon]

Να κάτι που με βασάνιζε για χρόνια!

Πώς δημιουργείται εκείνη η κατηγορία των "θανάσιμων πεθερών"; Όλες οι πεθερές ήταν πρώτα νύφες... και μάλιστα "κακομοίρες νύφες"! Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται η μετάλλαξη;;;

 

 

Νομίζω όμως πως άρχισα να καταλαβαίνω. Ιδού λοιπόν η σκέψη μου, και θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας σκέψεις. Γιατί κάποτε θα γίνουμε κι εμείς πεθερές. Μήπως.... μήπως καταφέρουμε και γλυτώσουμε το "θανάσιμες"!

 

 

Είναι υποψήφια νύφη. Αυτή που έρχεται σε επαφή με τον καλό της και τρώνε το μέλι από τη σχέση τους. Ωριμάζει το μέλι και έρχεται η ώρα να δέσει το γλυκό και να περάσει στην επόμενη φάση. Εκεί μπαίνει στο πλάνο ξαφνικά το συστατικό "πεθερά". (Ομοίως ισχύουν και για τον πεθερό).

 

Και την νιώθει η νύφη την πεθερά ως μια εξεταστική επιτροπή που είναι έτοιμη να την κατασπαράξει. Η πεθερά δεν κάνει τον κόπο να κρυφτεί από τη νύφη, ενώ συχνά δεν εμφανίζει αυτό το πρόσωπο στο γιο. Όταν λοιπόν μένουν "οι δυο τους", ούτε λίγο, ούτε πολύ γίνεται ξεκάθαρο εκ μέρους της πεθεράς το πόσο "λίγη" θεωρείται η νύφη. Η νύφη πασχίζει να κρατήσει ισορροπίες. Καταπίνει περιστατικά, προσβολές, κτλ Γενικά προσπαθεί να προστατέψει τη σχέση με τον καλό της και δεν δίνει χώρο για τρίτους, αν και την τρώει.... Και την τρώει πολύ! Κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί να τσακωθεί με τον καλό της και καταλαβαίνει πόση δύναμη έχει τελικά μια πεθερά και πόσο την είχε υποτιμήσει. Αντιλαμβάνεται την αποτελεσματικότητα των μέσων που έχει διαθέσιμα η πεθερά.

 

Και στενοχωριέται, απορεί... και την τρώει το "γιατί;!" ... γιατί η πεθερά φέρεται έτσι;

 

Περνάει ο καιρός κι εκείνη βρίσκει τρόπο να θωρακιστεί από την πεθερά (αλλιώς η άλλη εναλλακτική είναι να το διαλύσουν με το έτερον ήμισυ, οπότε αυτό δεν εξυπηρετεί την παρούσα ανάρτηση, επομένως εμείς διαλέγουμε τη νύφη που βρίσκει τρόπο να "γλυτώσει" από τις παγίδες και τις επιθέσεις της πεθεράς). Περνάει που λέτε ο καιρός και η νύφη έχει γίνει χέλι. Ξεγλυστράει από την πεθερά, ελίσσεται.

 

Ώσπου έρχεται και ένα παιδί...

Ένα παιδί που το κοιτά στα μάτια, το λατρεύει και ... νομίζει πως καμία άλλη δεν έχει νιώσει έτσι ποτέ για κανέναν! Στήνει τη γυάλα γύρω από το παιδί. Μην αρρωστήσει, μην κλάψει, μη χτυπήσει... και στα μάτια της νέας μαμάς είναι ηλίου φαεινότερον πως καμία άλλη δε μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το ρόλο. Φυσικά έρχονται στιγμές που παίρνει και μικρές ηθικές ικανοποιήσεις, όταν πια αντιλαμβάνεται πως απέκτησε δύναμη και η πεθερά αρχίζει να χορεύει στο χορό της νύφης ... αν θέλει να βλέπει το παιδί.

 

Το παιδί μεγαλώνει και η μαμά σταμάτησε να είναι "νέα" αλλά απέκτησε νέο τίτλο, αυτόν της "έμπειρης". Η έμπειρη μαμά, είναι πλέον αποτελεσματική, μοντέρνα, ακριβής (χμμμ θυμίζει λίγο πεθερά;; μπρρρρ όχι βέβαια!!! Η νύφη ... ποτέεε!!! Ποτέ δε θα γίνει έτσι!)

 

Το παιδί πάει σχολείο. Το "μωρό της μεγάλωσε"!! Και σιγά μην είναι ικανοί άλλοι να το κρατήσουν ευτυχισμένο μακριά της! Αποκλείεται! Με την πρώτη αφορμή (ακόμα και του αέρα), η μανούλα είναι εκεί για να υπερασπιστεί το βλαστάρι της. Να βάλει κάθε άλλο παιδάκι στη θέση του που έτυχε να δώσει μια σπρωξιά για να αρπάξει ένα παιχνίδι, να δείξει το "σωστό" σε κάθε άλλο γονιό που έχει τον "ταραξία/κανίβαλο/άξεστο". Αν είναι δυνατόν! Μα δε μαζεύουν τα παιδιά τους!!! "Αν το είχα εγώ στα χέρια μου.... ", σκέφτεται ( Μήπως έχει ξανακουστεί κάπου αυτό;; ... Μπα, ιδέα μας θα είναι... Η πεθερα το είχε πει κάποτε; Α πα πα... αποκλείεται. Είναι διαφορετικές οι περιστάσεις! Δεν είναι το ιδιο!!!)

 

Και ο καιρός περνάει...

η "νύφη" που έγινε "νέα μαμά" και πέρασε πια στην "έμπειρη μαμά"... έχει περάσει πια τη φάση της αϋπνίας και του εκνευρισμού από αυτήν. Έχει κερδίσει την ιδέα πως άνθρωπος είναι και έχει το δικαίωμα να είναι κάπως πιο εριστική όταν είναι κουρασμένη. Με τον καιρό εξοικειώνεται με αυτό αν και το παλεύει να το περιορίσει.

 

Ο καιρός όμως περνά, ο ύπνος επιστρέφει σχετικά, αλλά η κούραση για να κρατάει τα προσχήματα είναι πια πλήρως εγκατεστημένη. Έχει "κατασταλάξει" στο πιο είναι το συμφέρον του παιδιού της, έχει δει ως ηθική υποχρέωση να υποστηρίξει τα πιστεύω της προς χάριν του παιδιού της, θεωρεί το παιδί αδύναμο και πως πρέπει να το προστατεύσει με κάθε κόστος. Προτιμά να την πουν υπερβολική παρά να χάσει έστω ένα πόντο από τα δικαιώματα του παιδιού της. Και ας πάνε στο δι@...λ0 τα προσχήματα, όταν μιλάμε για το παιδί!! Νο1 προτεραιότητα! Κι όποιος παρεξηγηθεί... ξύδι!

 

Όλα περνούν από τα χέρια της. Καμία δεν ξέρει καλύτερα από εκείνην. Φυσικά θα ανακατευτεί στην παιδική χαρά, στο παιχνίδι του, στις παρέες του, στο σχολείο του. Σαφώς και πρέπει να εξηγήσει στη δασκάλα τι πρέπει να κάνει γιατί μόνο η μάνα ξέρει πόσο ευαίσθητο είναι το βλαστάρι της, ενώ η "ξένη" αποκλείεται να ξέρει όσο κι αν το προσπαθεί.

 

Και μεγαλώνει το δικό της παιδί... και προστατεύει το δικό της παιδί...

 

Και το παιδί μεγαλώνει....

Και .... εεΕΕΕΕεεΕΕΕ;;;;; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΞΕΝΗ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΞΕΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ; Σιγά μην ξέρει αυτή να του μαγειρεύει καλύτερα από μένα! Σιγά μην τον κρατά πιο ευτυχισμένο σε σχέση με μένα! Αφού τον κάνει και ξενυχτάει! Έχασε τον ύπνο του για χάρη της το πουλάκι μου! Και δεν τρώει με την ίδια όρεξη όπως πριν!! (Το ότι το παιδί της απλά (δεν) προσέχει τη διατροφή του και απλά διαφωνεί με τις διατροφικές συνήθειες της μαμάς... δεν τίθεται καν ως σκέψη!) Αυτήηηηη!!! Αυτή η ξένη τα φταίει όλα!! Καλά ήμασταν χωρίς αυτή....

 

Κάπου εκεί γίνεται επιστράτευση της αποτελεσματικότητας, της ανελαστικότητας, και φυσικά δε χρειάζονται προσχήματα... ειδικά όταν το παιδί δεν είναι μπροστά!

 

----------- Μια θανάσιμη πεθερά ακόμα γεννήθηκε!! ---------

 

 

 

 

Φυσικά η ιστορία δεν εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο για όλες τις νύφες. Μα αν υπάρχει αυτό το αίσθημα και ανάγκη για έλεγχο....

κι αν υπάρχει αυτή η επικριτική ανελαστικότητα στις γνώμες των άλλων...

αν οι απόψεις των άλλων και οι πράξεις τους μας φαίνονται πάντα λίγες...

κι αν κάθε τι που γίνεται ψάχνουμε να το κατατάξουμε σε "σωστό" ή "λάθος"...

αν αισθανόμαστε πως πρέπει να επέμβουμε για να ξελασπώσουμε το παιδί από τις δυσκολίες του....

κι αν το σχολείο του δε φαίνεται να μας ικανοποιεί...

αν τα παιδάκια που έρχεται σε επαφή το παιδί μας τα κοιτάμε ως υποψήφιους κανιβάλους ή ταραξίες... και το παιδί μας θύμα.........

 

....... τότε σίγουρα κάτι πρέπει να δούμε εμείς......... για εμάς.... λίγο αλλιώς!!! .... Ειδάλλως οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια σε μετάλλαξη προς μία "θανάσιμη πεθερά"!!!

 

 

:mrgreen:

Λοιπόν; Τι λέτε; Πείτε τα δικά σας σχόλια ή σενάρια για το πώς δημιουργούνται οι "θανάσιμες" πεθερές. Δεκτό και οποιοδήποτε άλλο είδος πεθεράς φυσικά (πεθερά-θύμα, πεθερά-μάλαμα, πεθερά-από-χωριό, πεθερά-πρωτευουσιάνα κτλ)

[AthinaP]

Δεν έχω εμπειρία από πεθερές που ανακατευονται. Ένας λόγος μπορεί να είναι ότι οι πεθερές στις οικογένειες του άντρα μου και τη δική μου δεν εργάζονταν έξω από το σπίτι και δεν ειχαν διαμορφωμένη άποψη για ένα σωρό πράγματα έξω από αυτό.

 

Πολλή καψούρα όμως και αγάπη, ναι, τη ζήσαμε... Είχα την εντύπωση ότι η καψούρα για τα παιδιά του ο καθένας περνάει μετά από κάποια ηλικία, όπως περνάει και με τους άλλους έρωτες. Μέχρι που γνώρισα την πεθερά μου!

 

Άλλο καψούρα, άλλο έλεγχος. Τα έχω πολύ ξεκαθαρισμένα στο μυαλό μου, αν και φαίνεται ότι δεν είναι όλοι έτσι.

 

Τώρα βλέπω τα παιδιά μου, το ένα πιο πολύ να είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικό και θέλει την παρουσία μου και αναρωτιέμαι αν θα είναι ανεξάρτητο από εμένα στο μέλλον, γιατί αυτό θέλω και θεωρώ υγιές. Θέλω να έχω τη δική μου ζωή στο μέλλον και να μην έχω χρόνο να σκαλίζω τις ζωές των παιδιών περισσότερο από όσο χρειάζεται.

 

Και γενικά υπάρχουν πολλά περιθώρια για σωστό και λάθος... Αν υπάρχει καταπίεση αυτή εκδηλώνεται με αρνητικά συναισθήματα με κάποιον τρόπο και ελέγχεται... Στο περιβάλλον μου δεν έχω ακούσει ποτέ (και είμαι σίγουρη σχεδόν) για πεθερές που ανακατεύονται, όχι γιατί δεν τις υπολογίζουμε, αλλά γιατί μας άφησαν χώρο να γίνουμε ενήλικες.

 

Έχω ακούσει για πεθερό όμως, που έβρισκε λίγο το γαμπρό, που μια χαρά άνθρωπος ήταν δηλαδή, απλά δεν είχε πτυχίο και εξελίχθηκε τελικά πολύ καλά οικονομικά. Ο πεθερός από ενδιαφέρον αντιδρούσε έτσι, το παιδί του έμπαινε στη μέση, τελικά όμως αν τα συναισθήματα είναι δυνατά, ξεπερνιούνται και αυτά.

 

Και επειδή είχα εικόνα στον περίγυρο από πραγματικά απαράδεκτες σχέσεις εκμετάλλευσης, τελικά ένας καλλιεργημένος άνθρωπος που τέλος πάντων απλά είναι καλά στα μυαλά του, είναι μια χαρά! Γιατί υπάρχουν και πολύ χειρότερα σενάρια που μπορεί να ζήσει κανείς. Άρρωστοι ψυχικά άνθρωποι που ψάχνουν από κάπου να κρεμαστούν και μένουν έγκυες γιατί δεν έχουν και τίποτα άλλο να κάνουν, ούτε υπάρχει ελπίδα να έχουν επικερδή εργασία... Με λίγα λόγια, "παρατράγουδα" ... Εκεί θα έμπαινα στη μέση και μόνο εκεί φαντάζομαι, αν και βέβαια περιμένω από κανονικούς νέους ανθρώπους να έχουν την ωριμότητα να μην μπλέξουν σε τέτοιες καταστάσεις.

 

Μια πρόγευση από το τι πρόκειται να σκεφτώ στο μέλλον για τα ταίρια των παιδιών, την παίρνω από τώρα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι τι βρήκε στον φίλο τάδε ή δείνα. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, βρίσκω τους λόγους και σε γενικές γραμμές είναι παιδάκια που μοιράζονται αξίες και τρόπους με εμάς. Οπότε δεν ανησυχώ ιδιαίτερα ότι στο μέλλον θα μπλέξουν με κάτι που μπορεί να τους βγει σε κακό. Υποτίθεται ότι η δουλειά του γονιού έχει γίνει πολύ πριν ξαμοληθεί το παιδί "εκεί έξω"...

[χριστινάκι π.]

Αλκυόνη έγραψες!

 

Πιστεύω όλη η ουσία είναι σ'αυτό που είπες για τον έλεγχο. Τότε οι μαμάδες γίνονται τόσο καταπιεστικές (γιατί μην ξεχνάμε και ότι οι άντρες μας έχουν πεθερά, τη μαμά μας) που δεν αντέχονται με τίποτα!

 

Προσοχή λοιπόν, να μην γίνουμε ποτέ ανυπόφορες σαν μανάδες, σύζυγοι, κόρες, αδερφές και νύφες, να προσπαθούμε πάντα να κάνουμε και να σκεφτόμαστε το καλό, όσο κι αν μας προκαλούν, και να ευχόμαστε να βρουν καλούς ανθρώπους τα παιδιά μας ώστε να μην περάσουν ούτε στεναχώριες ούτε διαζύγια...

 

Και φεύγοντας από τον μάταιο τούτο κόσμο να αφήσουμε πίσω μας θετικά ιόντα, να μας θυμούνται με αγάπη όλοι οι κοντινοί και οι συγγενείς μας, και όχι να λένε, ευτυχώς έφυγε η παλιόγρια, η γεροκαρακάξα!

[matri]

Καλημερα. Η δικια μου εμπειρια ειναι απο πεθερες που ανακατευονται "διακριτικα". Τιποτα μπροστα στη νυφη όλα καλα, όλα τελεια ειμαστε πολιτιμενοι ανθρωποι δεν ξεμαλλιαζομαστε. ΑΛΛΑ......

οταν λειπει η νυφη η πεθερα κανει το δικο της γιατι ΑΥΤΟ ειναι το σωστο, ΑΥΤΗ ως πιο μεγαλη ξερει πιο πολλα και πιο καλα. ΕΕΕΕ και βεβαια οταν πετυχαινουμε μονο του το γιο ΠΡΕΠΕΙ οπωσδηποτε να δωσουμε στο γιο συμβουλες. Γιατι αυτες οι νυφες τον βαζουν στο βρακι τους και τους κανουν οτι θελουν.

Στο παιχνιδι και ο πεθερος. Ο γιος εκτιμα τον μορφωμενο πατερα. Οταν ειναι μονοι οι οδηγιες για τη διαπαιδαγωγιση των παιδιων πανε συννεφο. ΕΕΕΕΕ μα ειναι πιο μεγαλοι και εμπειροι και οχι τυχαιοι μορφωμενοι (και ας ειναι και γιος και νυφη μορφωμενοι). ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ στα παιδια εμεις....

 

Η νυφη κραταει τις ισορροπιες, ΕΕΕ ειμαστε πολιτισμενοι δεν ξεμαλλιαζομαστε. Ειμαι μεγαλοι ανθρωποι δεν τους παρεξηγουμε. Κατα βαθως το καλο μας θελουν και των εγγονιων τους.

Ομως η νυφη σκεφτεται¨: εγω ειμαι μορφωμενη. Εχω πτυχιο, μεταπτυχιακο, σεμιναρια, διαβαζω πολυ ψυχολογια. εγω την εμπειρια 3 παιδιων. Ξερει κανεις περισσοτερο απο εμενα το καλο τους??? Τα παιδια θελουν τροπο , αγαπη , υπομονη, οχι πιεση δεν ειναι στρατιωτακια.

Ομως η νυφη εχει και 2 αγορια που ειναι μικρα και τη ζουλανε και τη φιλανε και τσακωνονται πιο θα ποιος θα τρεξει πρωτος στην αγκαλιαα τηςκαι θα τς δωσει τα περισσοτερα φιλια.

Τι θα γινει ομως οταν τα αγορια μεγαλωσουν??? ΕΕΕ τοτε θα κανω πισω σκεφτεται η νυφη. Τωρα ειναι ακομα μικρα. Ειναι δικα μου.

ΕΕΕ ειναι και αγορια, ευκολοπιστα, οτι θελουν τους κανουν ωρες ωρες τα κοριτσια, μα μυαλο δεν εχουν???

 

 

ΩΧΧΧΧΧΧΧ μηπως γεννιεται μια πεθερα που θα ανακατευεται "διακριτικα" ?????

[argini]

Koρυφαίο θέμα!! Συγχαρητήρια στην θεματοθετρια!!

Για μένα όλα είναι θεμα χαρακτήρα. Η εμπειρία μου δειχνει ότι καλη νυφη = καλή πεθερα και τούμπαλιν... Η μητέρα μου πχ ήταν εξαιρετική νύφη. Αγαπουσε την γιαγια μου , την σεβόταν δεν την διαχώριζε από την άλλη γιαγια , μας δίδαξε να την αγαπάμε. Με τον ίδιο τρόπο εξελίχθηκε και σε καλή πεθερα. Βοηθαει την νυφη μας, δεν την θάβει, δεν ανακατευεται στο σπίτι του αδελφου μου, δεν διαχωρίζει την νυφη μας από τις κόρες της. Γιατί? Διοτι είναι συνολικά άνθρωπος της προσφοράς. Η πεθερά μου επίσης ήταν μια διακριτική νυφη και έχει γίνει μια διακριτική πεθερά. Αποστασιοποιημενη ελαφρως αλλά κυρία. Την ίδια ώρα παρατηρώ την πεθερά μιας φίλης μου. Ως νυφη είχε σκοτωθεί με τα πεθερικά της. Της μεγάλωσαν το παιδι και μετα δεν ηθελε να τους δει ζωγραφιστούς. Της έφερναν τις κατσαρόλες με τα φαγητά και δεν τους κερνουσε ένα ποτηρι νερο. Τωρα που εγινε η ιδια πεθερα κοιταει την βόλεψη της. Το δικο της εγγονι δεν θέλει να το κραταει αλλά θέλει να μπαινοβγαινει στο σπιτι του γιου, να την τραπεζώνουν, να την πηγαινουν εκδρομες , πραγματα δηλ που αυτή ως νυφη ποτε δεν έκανε... Γιατι? Διοτι είναι αχαριστη και καλοπερασάκιας...ηταν κακη νυφη και εξελίχθηκε σε κακη πεθερα. ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ!!

[ravT]

Χρόνος για ουσιαστικό σχόλιο δεν υπάρχει αλλά alcyon ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ! Τα έθεσες όλα ΤΟΣΟ σωστά για μένα. Έτσι τη σκέφτομαι και εγώ την αλληλουχία των πραγμάτων.

[Niki81]

Εγω θα συμφωνησω με την argini.Αυτα που γραφει η alkyon ισχυουν αλλα σε μια νορμαλ βαση πιστευω...αυτα δλδ που περιγραφει δεν ειναι η κακια πεθερα...αυτη ειναι μεσα στις ακρες μια μεση πεθερα...με τα καλα της και τα κακα της.Η κακια πεθερα...πισω της κρυβει εναν προβληματικο χαρακτηρα που φαινεται στο γενικοτερο τροπο συμπεριφορας της.Και μπορει η ιδια να λεει πως ηταν καλη νυφη και αγαπουσε τη δικια της πεθερα αλλα δε νομιζω να ισχυε ποτε κατι τετοιο.Τουλαχιστον στη δικη μας περιπτωση ετσι ηταν.Η πεθερα μου εχει ενα χαρακτηρα ιδιομορφο...βλεπει τα πραγματα με τροπο διαστρεβλωμενο...δεν ξερω απο που πηγαζουν τα θεματα της...αλλα απο το χαρακτηρα της προκυπτουν ολα τα προβληματα.Και προεκυψαν μεταξυ μας πολλα.Γι αυτο κιολας μια κακια πεθερα ειναι απιθανο να αλλαξει..μπορει να μαζευτει αν δει πως δεν την παιρνει αλλα δεν αλλαζει...γιατι σε τετοιες ηλικιες ο χαρακτηρας του ςνθρωπου δεν αλλαζει.

[alcyon]

Niki ακριβώς αυτό λέω...

Πως αυτά που κάνουν τις νύφες να βγαίνουν από τα ρούχα τους, είναι η μετάλλαξη των ίδιων χαρακτηριστικών που εκείνες κουβαλάνε. Αυτό το προστατευτικό, ελεγκτικό κτλ ως προς το παιδί, είναι το ίδιο που θα μεταλλαχθεί σε επικρίσεις στη νύφη και θα φέρει συγκρούσεις.

 

argini Συμφωνώ μαζί σου. Είναι θέμα χαρακτήρα.

Το "αστείο" είναι πως οι περισσότερες θυμώνουν με χαρακτηριστικά που τελικά με τον καιρό αναπτύσσουν οι ίδιες για να φτάσουν χρόνια αργότερα να γίνουν και αυτές... πεθερές με αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Τις περισσότερες φορές αν ρωτήσεις τις νύφες, θεωρούν πως εκείνες ποτέ δε θα κάνουν κάτι τέτοιο -σαν αυτό που κάνουν οι πεθερές τους. Μα ο χρόνος δείχνει πως τις καθοδηγεί προς τα εκεί.

 

Τίποτα από όλα αυτά δε γίνεται με κακή πρόθεση. Όλοι για το καλό του παιδιού/γιου/άντρα προσπαθούν. Αλλά τελικά το αποτέλεσμα δείχνει πως τα πράγματα δεν εξαρτώνται μόνο από τις προθέσεις.

[novak]

alcyon η γραφή σου είναι απολαυστική!...αλλά δεν θα συμφωνήσω...βασικά σε βρίσκω πολύ επιεική

 

Πιστεύω ότι αυτό που λες ισχύει σε ένα βαθμό, ότι δηλαδή η "ξινίλα" και παρεμβατικότητα της μέσης πεθεράς προέρχεται από το πόσο αγαπάει και "πονάει" το παιδί της και πόσο έχει επενδύσει στην ευτυχία του...Και πιθανόν όντως όταν μια νύφη φτάσει να γίνει η ίδια πεθερά, να δεί με άλλο μάτι και μεγαλύτερη επιείκια την "ταλαιπωρία" που υπέστη από τη δική της πεθερά, και σε ένα βαθμό να βγάλει κι αυτή "ξινίλα" και παρεμβατικότητα στη νύφη της...

 

Όμως θεωρώ ότι υπάρχει και άλλη μία, ανάλογα αν όχι εξίσου σημαντική παράμετρος: οι ανασφάλειες, τα κόμπλεξ και οι τύψεις...Από την εμπειρία μου σε έναν ευρύτατο φιλικό κύκλο (αλλά και στα αμέτρητα πεθερο-θέματα του parents), έχω καταλήξει ότι η παρεμβατικότητα, τα καρφιά, η αγένεια, η υπονόμευση, η κλάψα, οι προσβολές, ο ψυχολογικός πόλεμος, η ξερολίαση (ξέχασα τίποτα;;....και γενικά όλη αυτή η ψυχολογική δοκιμασία που εξαπολύει η ΜΕΣΗ ελληνίδα πεθερά (γιατί υπάρχουν και πιο ακραία, τα οποία δεν θίγω), ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να οφείλονται σε υπερβολική αγάπη ή έστω σε υπερβολική αυτοπεποίθηση.

 

Και εξηγούμαι:

Οι πεθερές της γενιάς μας έχτισαν μια ολόκληρη ζωή, ύπαρξη και "καριέρα" γύρω από την ανατροφή των παιδιών τους, ελλείψει δυνατοτήτων για άλλα ενδιαφέροντα και γενικά για μια ισορροπημένη ζωή. Τα παιδιά τους τα βλέπουν ως το δημιούργημά τους, το "αριστούργημά" τους, και κατά βάση το μόνο που έχουν να επιδείξουν. Η νύφη από τη μιά τους στερεί το νόημα της καθημερινότητάς τους και από την άλλη υπονομεύει το έργο τους, με το να εισάγει αναπόφευκτα άλλες συνήθειες, ρουτίνες και ρυθμούς.

 

Δεύτερον, επιζητούν τη δικαίωση για το έργο τους και δεν μπορούν να δεχτούν ότι κάποιος άλλος μπορεί να το κάνει διαφορετικά, καλύτερα κλπ.

 

Τρίτον, άρα, τρέμουν τη σύγκριση με τη νύφη (την πιο νέα, ωραία, μορφωμένη νύφη), και κατά τη γνώμη μου τρέμουν και κάτι άλλο...το να βρεθούν αντιμέτωπες και να χρειαστεί να αναγνωρίσουν δικά τους λάθη και παραλείψεις (αν ο γιος σου είναι τεμπελχανείο ή γουρούνι, ποιος φταίει;

 

Τολμώ να πω και ένα τέταρτο: ζηλεύουν τη νύφη, οχι μόνο για οιδιποδειακούς λόγους, αλλά και γιατί έχει τόσο περισσότερες δυνατότητες και ευκολίες από ό,τι είχε εκείνη.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, που οι γυναίκες εργάζονται και έχουν κοινωνική ζωή εδώ και περισσότερες γενιές, δεν υπάρχει αυτή η πεθερο-κατάσταση...Αντίθετα, οι γυναίκες με ψυχραιμία "ξεπροβοδίζουν" τα παιδιά τους στα 18, στα 22... και συνεχίζουν μια εξίσου γεμάτη ζωή, παρακολουθώντας από κοντά αλλά διακριτικά τη ζωή των παιδιών τους.

 

Εν ολίγοις, είμαι έξαλλη με τις Ελληνίδες πεθερές, μόνο καλές προθέσεις δεν τους αναγνωρίζω, και αρνούμαι να πιστέψω ότι είμαστε στον ίδιο δρόμο, αν μη τί άλλο επειδή θα έχουμε πιο καθαρό μυαλό και πιο πολλές διεξόδους.

 

Προσωπικά, από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που έχω βάλει στον εαυτό μου είναι να μην περάσω ποτέ αυτό το όριο, που να μη διαχωρίζω τη ζωή του παιδιού μου από τη δική μου και να βλέπω τις επιλογές τους ως "κακοτυχία που 'μας' βρήκε"...

[miriki]

Νομίζω ότι απ΄οτη στιγμή που το παιδί σου ενηλικιώνεται με κάποιο τρόπο πρέπει να αποκτάς απρόσκοπτη και αδιάλειπτη πρόσβαση στο αμίλητο νερό.

 

Μόνο αν κάποιος σε ρωτήσει.

 

Γιατί όλα έτσι είναι όπως τα λέτε όλες. Κι επειδή είμαι ίδια γεύση με την πεθερά μου (με εξαίρεση τα ακαδημαϊκά προσόντα) σας λέω ότι οι άντρες μας κατά βάθος μας διάλεξαν γιατί είμαστε ίδιες μ' εκείνες (εκείνο ξέρουν εκείνο εμπιστεύονται). Οπότε ο σοφός λαός το έχει ήδη πει "η νύφη σα θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει". Γιαυτό απλά δε μιλάς. Και μόνο σκαςσιωπηλά . Γιατί μην ξεχνάμε ότι η ελληνίδα μάνα- πεθερά είναι και οσιομάρτυρας....

 

Αλκυων έγραψες πάλι.

[skountoufla]

...Η κακια πεθερα...πισω της κρυβει εναν προβληματικο χαρακτηρα που φαινεται στο γενικοτερο τροπο συμπεριφορας της...

Προς τα εκεί προσανατολίζομαι κι εγω.

Άλλο τι νιωθουμε (ανησυχία, αγχος, ακομα και παραλογισμό -τι να κανουμε, κι αυτος μεσα στο προγραμμα ειναι!) και άλλο τι και (κυρίως) πώς, εξωτερικεύουμε.

Διακριτικότητα, ευγενεια, σεβασμός, ανεκτικότητα, υπομονη (καλά ρε παιδιά, δεν ειπα και τιποτα), ή τα 'χουμε ή δεν τα 'χουμε, ειτε ως νυφες, ειτε ως πεθερές, είτε, κατά το ενδιάμεσο στάδιο, ως μάνες.

Μια γυναικα που ειναι παρεμβατική (κατ' εμέ πάντα λόγω απωθημένων, ανασφάλειας και κτητικότητας και ποτέ λόγω ανησυχίας) με τα παιδιά της, θα ειναι πάντα ετσι, ειτε αυτά ειναι single, είτε σε σχεση/γαμο.

Γι' αυτο δεν νομιζω οτι παιζει ρολο το πώς της συμπεριφέρθηκαν ως νυφης, δεν νομιζω δηλαδη οτι το "η βία γεννά τη βία" εχει εφαρμογή στις νυφο-πεθερές.

Προσωπικά, έχω την πολυτέλεια να εχω καλοπεσει οσο δεν πάει, γι' αυτο και φρίττω με διάφορα που ακούω, ιδίως οταν η πεθερα στενοχωρεί (έμμεσα αλλά στην τελική) το ίδιο της το παιδί.

[Aimee]

Alcyon, τι ωραία που τα έγραψες.

 

Θα συμφωνήσω με την Αργίνη: όλα είναι θέμα χαρακτήρα και των δύο πλευρών. Είναι πολύ μικρό το ενδεχόμενο μία ανθρώπινη σχέση να στραβώνει από σφάλμα μόνο της μιας πλευράς.

 

Φοβάμαι ότι θα μείνουμε στην ιστορία ως η χειρότερη γενιά πεθερών ever. Αλήθεια, υπήρξε εποχή που οι μαμάδες -από τα 30, 35, 40 τους- ήξεραν τα πάντα όλα για τα πάντα όλα; Και δεν είχαν καμία αναστολή ή συστολή να κατακεραυνώσουν ή να αποδώσουν κακές προθέσεις σε όποιον δεν είχε την ίδια άποψη με αυτές;

Υπάρχει διάχυτη καχυποψία, για όλα τα ζητήματα, για όλους τους ανθρώπους. Πώς θα εκφρασθεί άραγε αυτή η καχυποψία όταν θα αφορά τον πιο αγαπημένο μας άνθρωπο, το παιδί μας;

Επίσης, υπάρχει ελάχιστη διαλλεκτικότητα: Τα διαζύγια, η μοναξιά, οι εικονικές φιλίες του ψηφιακού κόσμου κλπ. δείχνουν ότι έχουμε απωλέσει την κοινωνικότητά μας. Πώς θα ανεχθούμε λοιπόν δίπλα στο παιδί και σε εμάς έναν άνθρωπο που δεν θα συμφωνεί μαζί μας;

[LA LATINA]

Νομίζω ότι απ΄οτη στιγμή που το παιδί σου ενηλικιώνεται με κάποιο τρόπο πρέπει να αποκτάς απρόσκοπτη και αδιάλειπτη πρόσβαση στο αμίλητο νερό.

 

Θεά....!!!!!!;););)

 

Αρχικά, συγχαρητήρια για το θέμα!!!

Η δικιά μου εμπειρία έχει πολλές σελίδες κάπου σε αυτό το φόρουμ.

Να πω ότι δεν πιστεύω ότι εμείς θα κάνουμε τα ίδια λάθη...θα κάνουμε ίσως άλλα δικά μας αλλά όχι τα ίδια...Ελπίζω...Δε θέλω να θυμάμαι όσα πέρασα...ήταν αντίστοιχα της τηλεοπτικής σειράς...Πάντως ο δικός μου άντρας δεν ήθελε να μοιάζει η γυναίκα του με την μαμά του...:lol:

 

Πιστεύω ότι είναι καθαρά προσωπική μάχη γυναικών...οι μάνες θεωρούν ότι οι γιοι τους είναι έρμαια που τα ξεγέλασε "η άλλη"...η γυναίκα ξέρει την πονηριά και την εξυπνάδα την γυναικεία και από εκεί ξεκινά το κακό...(το να τους λατρεύουμε δεν περνάει από κανένα μυαλό, φυσικά!) δεν είναι τυχαίο πως οι πιο πολλές μάνες έχουν θέμα με τη νύφη...ενώ την κόρη την θεωρούν ικανότατη να βρει τον σωστό άντρα...

 

Νομίζω πως έχουμε τη μόρφωση και την ενσυναίσθηση να φερθούμε όπως πρέπει ... και όποια αγαπάει το παιδί μας και το κάνει ευτυχισμένο, να την αγαπάμε διπλά...δε μπορώ να διανοηθώ κάτι άλλο...:rolleyes:

[argini]

Ελπίζω να έρθει εκείνη η γενιά που θα σπάσει ο φαυλος κύκλος πεθεράς-νύφης και φυσικά σε αυτό πρέπει να συμβάλουν και οι νύφες... Πως θα εξελιχθεί ως πεθερά μια νύφη η οποία α) σκίζεται για την μάνα της και θεωρει βάρος την πεθερα β) θυμαται και αναφερει μόνο την προσφορά των δικών της γονιων και "ξεχνα" την προσφορά των πεθερικών γ) "γλύφει" την πεθερά όσο την έχει ανάγκη και μετα την "ξεγράφει"... δ) παριστάνει την Παναγίτσα πριν τον γαμο και μετα την εκκλησία δείχνει τα ΄"δόντια" της..

Και θα αναφερω δυο ενδεικτικά περιστατικά

 

α) Μια ξαδέλφη μου πριν τον γάμο πηγαινε ΚΑΘΕ μερα στο σπιτι της πεθερας (στο χωριο) να τιναξει, να σκουπίσει , να πλυνει πιάτα ...ΜΕΤΑ τον γάμο δήλωσε ευθαρσως ότι η γιαγια μπορει να βρει μια γυναικα να την βοηθάει διοτι αυτή εχει την προσωπική της ζωη και δεν μπορεί να παριστανει την υπηρετρια... φυσικα ΠΡΙΝ τον γάμο έτρεχε καθημερινα να παριστανει την υπηρετρια...

 

β) Νύφη που πριν μεταβιβαστεί η πατρική περιουσία στον άντρα της διαλαλουσε ότι "δεν έχω πεθερικά εγω, γονεις εχω" και φωναζε μαμα και μπαμπα τους γονεις του συζηγου της, εβγαλε και τα δυο παιδια της με τα ονόματα των πεθερικών της και τους "εγλυφε" συνέχεια, ΜΕΤΑ την γονική παροχή τους θεωρουσε τερατα, ότι δεν την άφησαν ουτε το όνομα της πεθαμένης της μανουλας της να ακουσει στην εκκλησία και άλλα ευφάνταστα για να δικαιολογήσει ότι πλεον δεν ήθελε να τους δει ουτε ζωγραφιστούς...

 

 

It takes two to tango!!! Ποια πεθερά θα έβλεπε μετα από τόση διπροσωπία την νυφη της και έπλεε σε πελάγη ευτυχίας???

[love4]

Πολυ ωραια τα εγραψες alcyon...

Η δικη μου απορια ηταν παντα αυτη...πως γινεται τοσες πολλες νυφες να γκρινιαζουν και να θαβουν τις πεθερες, λεγοντας ατακες που ριχνουν οοοολες τις πεθερες στο ιδιο τσουβαλι...ουφ, απο την αλλη ειναι τοσες πολλες και οι σκαρτες πεθερες...που δεν ξερω τι να πω...θα προτεινα μια αμοιβαια υποχωρηση και σοβαρη προσπαθεια και απο τα "δυο μετωπα" να αναπτυξουν την ενσυναισθηση τους...

[Aimee]

Κι η δική μου απορία ήταν πάντα πώς τα καταφέρνουν οι Γαλλίδες, Αγγλίδες, Γερμανίδες, Ελβετίδες, Σκανδιναβές;

[skountoufla]

Α, θα σου πω εγώ πώς, με δικαιολογίες του τύπου "τα γυριζω όπως θελω":

 

Πως θα εξελιχθεί ως πεθερά μια νύφη η οποία α) σκίζεται για την μάνα της και θεωρει βάρος την πεθερα "εμένα η μάνα μου ουτε ενοχλουσε ουτε τιποτα και μας βοηθούσε κιόλας" β) θυμαται και αναφερει μόνο την προσφορά των δικών της γονιων και "ξεχνα" την προσφορά των πεθερικών "οι δικοί σου ενα παιδί έχουν κι έχουν και λεφτά, οι γονείς μου από το υστερημα τους βοηθούσαν" γ) "γλύφει" την πεθερά όσο την έχει ανάγκη και μετα την "ξεγράφει"... "δεν αντέχεται πια, πόσο υπομονη να κανω?" δ) παριστάνει την Παναγίτσα πριν τον γαμο και μετα την εκκλησία δείχνει τα ΄"δόντια" της.. γι' αυτο το τελευταίο και για τα δυο περιστατικα που έγραψες μετά, δεν εχω λογια, ειναι "τελειωμένες" περιπτώσεις, κατ' εμέ

Ποια πεθερά θα έβλεπε μετα από τόση διπροσωπία την νυφη της και έπλεε σε πελάγη ευτυχίας??? Μωρέ καμία! Αλλά άλλο η νυφη να θιξει/προσβάλλει προσωπικά την πεθερά (εκεί, ως ανθρωπος, να αντιδράσεις, να αμυνθεις, ας πούμε...) κι άλλο να κάνω το συνηγορο του παιδιού μου σε κάτι που δεν με αφορά, λες κι εκείνο δεν εχει φωνή...

 

Και να πω και κατι άλλο?

Γιατι πάντα λεμε νυφη - πεθερα και δεν λεμε μανα-γιος και (ο) συζυγος - (η) συζυγος?

Αυτες δεν ειναι οι πρώτες στάσεις που πρέπει να κανει κανείς?

Αν δηλ. η νυφη "δεν θελει την πεθερα", ο γιος τι κάνει? Δεν ρωτάει τη γυναίκα του γιατί δεν θέλει τη μάνα του? Δεν εξηγεί στη μάνα του γιατί δεν τη θέλει η γυναίκα του? Αυτός ειναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο γυναικών, τόση μαμουχαλίαση πια?

 

Κι η δική μου απορία ήταν πάντα πώς τα καταφέρνουν οι Γαλλίδες, Αγγλίδες, Γερμανίδες, Ελβετίδες, Σκανδιναβές;

Δεν εχω σχετική εμπειρία. Να τολμησω να μαντεψω ..."απο μακριά κι αγαπημένες"?

[novak]

Κι η δική μου απορία ήταν πάντα πώς τα καταφέρνουν οι Γαλλίδες, Αγγλίδες, Γερμανίδες, Ελβετίδες, Σκανδιναβές;

 

Νομίζω ότι απλά έχουν ξεφύγει από τη "μεσογειακή" λογική της οικογένειας (βλέπε: μένω με τους γονείς μου ως τα 30 και μετά μετακομίζω από πάνω-από κάτω-παραδίπλα). Έχουν μάθει να είναι απόλυτα αυτόνομες από 20 χρονών και να μην επιζητούν / περιμένουν καμμία βοήθεια από μαμαδοπεθερές (οι οποίες επίσης δεν έχουν καμμία όρεξη να προσφέρουν συστηματικά...

 

Πολλές από μας είμαστε λίγο "τραβάτε με κι ας κλαίω"...γκρινιάζουμε για την πεθερά (συνήθως δικαίως) αλλά "απολαμβάνουμε" την όποια βοήθεια μας παρέχει, ακριβώς για να μπορεί να μας πρήζει, κ.ο.κ

 

Και συνολικά δεν νομίζω ότι είμαστε έτοιμες να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο...

 

(ναι, μένω πάνω από τη μαμά μου και γκρινιάζω για την πρόθυμη αλλά φαρμακόγλωσση πεθερά μου!!!)

[argini]

Tελικά ίσως το μυστικό για να σπάσει το δίδυμο νύφης-πεθερας είναι να προκύψει μια δοαφορετική γενιά ανδρων!! Δηλ ο μέσος ανδρας μετά τον γάμο "παροπλίζεται" κατά καποιον τρόπο στην οικογενειακή διπλωματια...η γυναικα καλεί στο σπιτι, αυτή είναι η "νοικοκυρα", αυτή κυριως "ανατρεφει" τα παιδια...από αυτην εξαρτάται η ποιοτητα της σχεσης με τα πεθερικά, Οι άνδρες συχνα αδιαφορουν υπο την εννοια ότι για να γλυτωσουν την γκρινια της γυναικας τους ενδεχεται και να παραμελήσουν ή να "αδικησουν" τους γονεις τους..Αυτό δίνει και τον αερα στις νύφες να καταφέρονται εναντιον της πεθερας...Κοιτωντας πάντως γυρω μου στην συντριπτικη τους πλειοψηφία τα φιλικα μας ζευγάρια τηρουν προς τους γονεις του άντρα την σταση που επιβάλει με τον τρόπο της η νύφη... Αλήθεια ξερετε κανενα ζευγαρι που να χώρισε εξαιτιας της πεθερας??? Εγω δεν ξερω καμία τετοια περίπτωση εκτός από μία γνωστη που χωρισε για άλλον λόγο αλλά για να μην τον παραδεχτεί δημοσίως διέδιδε ότι "η πεθερα μας χώρισε διοτι έβαζε λόγια στον άντρα μου"...

[novak]

Να συμπληρώσω επίσης ότι στις "βορειοευρωπαικές" οικογένειες, ο άντρας συμμετέχει 50-50 στο νοικοκυριό και στη ανατροφή τον παιδιών...

 

Εδώ οι περισσότεροι έχουν μεγαλώσει με τη λογική του πασά...Η πεθερά μου πχ καλλιέργησε στο γιο μια σειρά απο προσδοκίες απέναντι στη γυναίκα (να σε φροντίζει, να είναι νοικοκυρά, να μην αντιμιλάει) και στην κόρη της ακριβώς τα ίδια, ως υποχρεώσεις της απέναντι στον άντρα της!!

 

argini, δε νομίζω ότι μπορούν να αλλάξουν οι άντρες πρώτοι, οι μανάδες καθορίζουν τους γιους στο μέγιστο βαθμό...άρα πρέπει εμείς να αλλάξουμε και να διαπαιδαγωγήςουμε πιο αυτόνομους και προοδευτικούς άντρες...βέβαια είναι σαν να λέμε αν έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα...

[AthinaP]

Νομίζω ότι απλά έχουν ξεφύγει από τη "μεσογειακή" λογική της οικογένειας (βλέπε: μένω με τους γονείς μου ως τα 30 και μετά μετακομίζω από πάνω-από κάτω-παραδίπλα). Έχουν μάθει να είναι απόλυτα αυτόνομες από 20 χρονών και να μην επιζητούν / περιμένουν καμμία βοήθεια από μαμαδοπεθερές (οι οποίες επίσης δεν έχουν καμμία όρεξη να προσφέρουν συστηματικά...

 

Πείτε το βρε παιδιά και κόντευα να πιστέψω ότι η πεθερά είναι ένας μύθος, γιατί ειλικρινά, στον κύκλο μας δεν είχαμε τέτοια περιστατικά. Οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας ομως είναι άτομα που αυτονομήθηκαν νωρίς όλοι, ήθελαν το χώρο τους και βέβαια πλήρωσαν το τίμημα. Που είναι από μικροί να ξέρουν όλοι οι άντρες τι θα πει νοικοκυριό...

 

Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ 25ρη να μην έχει το δικό του σπίτι, να περνάει τα καλύτερά του χρόνια σε ραντεβού και καφετέριες για να δει το ταίρι του! Μπορώ τέλος πάντων, αλλά πιστεύω απαιτεί περισσότερους συμβιβασμούς από ό,τι οι εναλλακτικές. Ίσως έχει να κάνει και με τι σπίτι έχει κανείς στους γονείς του, μπορεί να λείπουν συνέχεια, πχ καλοκαίρι στο χωριό και να αφήνουν χώρο στο ζευγάρι. Μπορεί να ήμουν και τυχερή, αλλά εφτιαξα τις συνθήκες να μένω στην πόλη μου μακριά από τους γονείς μου. Και δεν με τραβούσαν άντρες που έμεναν με τους γονεις τους, ήταν θέμα χαρακτήρα.

 

Ούτε και τότε υπήρχαν δουλειές, οι παρέες μας ξεκίνησαν με δουλειές του ποδαριού, ως φοιτητές.

 

Είχα έναν πρώην που έμενε με τη μαμά του και εκείνος όλως τυχαίως είχε απαιτήσεις από εμένα ειδικά από το νοικοκυριό, να αντικαταστήσω τη μανούλα του! Όλως τυχαίως και για άλλους λόγους, δεν σοβάρεψε πολύ το πράγμα, αν και ήμασταν μαζί 2 χρόνια...

 

Θέλω να πω ότι δεν είναι τυχαία κάποια πράγματα.

 

Επίσης στο εξωτερικό δεν έχουν εικόνισμα μια καλή δουλειά και μπορεί να την αφήσουν για κανα-δυο χρόνια να ξεπεταχτούν τα παιδιά ή να δουλεύουν παρτ τάιμ. Είναι πιο εύκολο, σε σχέση με εδώ, να ξαναβρούν μια καλη δουλειά! Οι γιαγιάδες πάντως παίζουν, ειδικά στην Αγγλία παίζουν κάμποσο, από όσο ξέρω, για να βοηθάνε με τα παιδιά. Η Ομπαμαπεθερά μετακόμισε και στο Λευκό Οίκο και τα παιδιά είναι μεγάλα! Κάποιες χώρες δίνουν μεγάλες άδειες και στους άντρες.

 

Καλά η περίπτωση που η νύφη έπαιζε θέατρο πριν το γάμο και μετά το γάμο άλλαξε, δεν μου δημιουργεί καμία στενοχώρια για τον άντρα. Πριν παντρευτείς έχεις ζήσει καιρό με τον άλλον και αν είναι λαμόγιο, έχει φανεί και από άλλα πράγματα, όχι μόνο από την πεθερά. Τα λαμόγια πάνε στα λαμόγια και ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!

 

Εγώ δεν έχω δει το στερεότυπο της πεθεράς ούτε και ως παιδί. Είχα παππούδες που ήταν λογιών λογιών, αλλά τότε ήταν και η θρησκεία που σου λέει, σεβασμός στο γονιό, ακόμα και να μην τα λέει και πολύ καλά! Οπότε ακόμα και δύστροπος να ήταν ο άλλος, αφού δεν υπήρχε αντίδραση από τη νύφη/γαμπρό, δεν υπήρχε ζήτημα! Ως εγγόνι ήμουν στα ώπα ώπα!

 

Είχα και μια συμμαθήτρια που η μαμά της χωνώταν παντού, ήταν helicopter parent, τότε που δεν ευδοκιμούσαν αυτοί... Της κρατούσε το βιβλίο για να λέει το παιδί το μάθημα μέχρι το πανεπιστήμιο... Με αυτούς χάσαμε την επαφή, για να φανεί τι πεθερικά έγιναν...

[argini]

Άρα καταλήγουμε ότι καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση των σχέσεων πεθερας-νυφης παίζει ο βαθμός αυτονομίας του ζευγαριού. Αν η πεθερα μπαινοβγαινει μέσα στο σπιτι για να κραταει το παιδι ή για να μαγειρευει ή ενισχύει οικονομικά το ζευγάρι τότε οι βαθμοί επικινδυνότητας για ανάμιξη και κριτική προς την νύφη αυξάνονται!! Δεν γίνεται και η πιτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος!! ;)

[daisy1]

Άρα καταλήγουμε ότι καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση των σχέσεων πεθερας-νυφης παίζει ο βαθμός αυτονομίας του ζευγαριού. Αν η πεθερα μπαινοβγαινει μέσα στο σπιτι για να κραταει το παιδι ή για να μαγειρευει ή ενισχύει οικονομικά το ζευγάρι τότε ο βαθμός επικινδυνότητας για ανάμιξη και κριτική προς την νύφη αυξάνονται!! Δεν γίνεται και η πιτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος!! ;)

 

Συμφωνώ!!! Εκτός απο κάποιες περιπτώσεις πεθεράς αγιάτρευτες, όλα τα άλλα είναι φάυλος κύκλος. Οι νύφες που απαιτούν απο την πεθερά να τους κρατάει το παιδί όποτε θέλουν αλλά εννοείται με τους κανόνες που θέτουν αυτές, η βοήθεια είτε σε δουλειές/ταπεράκια είτε οικονομική που μπορεί να προσφέρουν οι πεθερές, οι προσδοκίες που έχουν τα παιδιά/σημερινοί ενήλικες απο τους γονείς παρόλο που πλέον έχουν μεγαλώσει. Ο τρόπος που λειτουργούσε η Ελληνική οικογένεια που πρόσφερε και προσφέρει στα "παιδιά" τα πάντα και έκανε ''θυσίες" για να τα μεγαλώσει, τα έβαλε και "ένα κεραμίδι πάνω απο το κεφάλι τους" χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα... Είναι όμως χωρίς αντάλλαγμα όλα αυτά; Εκεί ξεκινάει πιστευω... Ίσως και οι ίδιοι να μην το παραδέχονται ούτε στον εαυτό τους αλλά με όλα αυτά έχουν μεγαλώσει γενεές φυλακισμένων ανθρώπων που οφείλουν στους γονείς τους το λιγότερο σεβασμό και το περισσότερο τα ξέρετε. Άθρωποι ενήλικες που δεν είναι ανεξάρτητοι ούτε καν στις σκέψεις τους. Που κάνουν καινούρια οικογένεια και περιμένουν τη συμβουλή της μανούλας ή ακόμα και τις πλάτες της για βοήθεια χωρίς να έχει ερωτηθεί και όλα αυτά χωρίς αντάλλαγμα;

 

Αν θα γίνω "κακιά" πεθερά δεν το ξέρω, αυτό που ξέρω είναι οτι θέλω να μεγαλώσω έναν ανεξάρτητο και αυτόνομο άνθρωπο που να ορίζει τη ζωή του

[LA LATINA]

Παιδιά, συγνώμη, λογικό δεν είναι?

Δεν μπορείς να τον χρησιμοποιείς τον άλλον και μετά να τον πετάς σαν πατσαβούρι....και το λέω εγώ που δέχτηκα επιθέσεις απάνθρωπες, ειδικά το διάστημα που ήμουν άρρωστη...

Ξέρω κοπέλες που το κάνουν, τις φωνάζουν να τους κρατάνε τα παιδιά, τους επιβαρύνουν οικονομικά, τα ταπεράκια πάνε κι έρχονται, και μετά, στραβά το φέσι...βγαίνουν και βρίζουν κιόλας!!! Είναι και στον άνθρωπο, πιστεύω ότι αυτές που το κάνουν αυτό στην πεθερά το κάνουν και στη μάνα τους.

Ή αυτονομείσαι, και έχεις κανόνες που οι άλλοι τηρούν, ή δέχεσαι "παροχή υπηρεσιών" για την οποία πρέπει να "πληρώσεις".....απλά μαθηματικά.

[argini]

H Αγία Ελληνική Οικογένεια μάλλον ήρθε η ώρα να μεταλλαχθεί...φυσικά οι απαιτήσεις των παιδιων για οικονομικη στηριξη και συμπαράσταση στο μεγάλωμα των εγγονων δημιουργεί υποχρεώσεις.. Νομίζω πάντως ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί και μια υποκρισία στις σχέσεις..δηλ ποσες πεθερες συγκρουστηκαν ανοιχτα με τις νύφες και τουμπαλιν...?? Συνηθως κυριαρχουν οι σπόντες, τα χτυπήματα κάτω από την μέση, τα επιφανεικά χαμόγελα και η υπόγεια μουρμουρα προς τον γιο ή τον άντρα...

Αυτό δείχνει ότι τα θέματα και οι διαφορες είναι επουσιώδεις διοτι αν υπηρχε "χοντρο" ζητημα θα υπήρχε διαρρηξη των σχέσεων...αλλά συνηθως τα θεματα είναι μικρής σημασίας που ωστόσο διογκώνονται από την έλλειψη καλής διάθεσης...