Γιατί να κάνεις και άλλα παιδιά,όταν είσαι τόσο εξουθενωμένος με τα 1 ή 2 που έχεις?

[LA LATINA]

Αστους να λενε....και να εισαι καλα, να χαιρεσαι τα παιδακια σου!

 

Λατινα, τρελανε τους ολους! Ανακοινωσε τους πως θα κανεις αλλα δυο παιδια και γι αυτο θα χρειαστεις τη βοηθεια τους. Να δεις για ποτε θ αλλαξουν γνωμη..

 

Παντως κοριτσια,δε νομιζω οτι σκοπος του κειμενου ειναι τοσο να παρουσιασει επιχειρηματα υπερ της πολυτεκνιας, οσο να δωσει θαρρος σ οσους ηδη θελουν να γινουν πολυτεκνοι.. Γι αυτο δεν αναλυει επιχειρηματα, απλα ενθαρρυνει.

 

Χαρά Μαρία σε ευχαριστώ από καρδιάς........εύχομαι ότι ποθείς και πάνω απ όλα υγεία!!!

 

Freedom δε μασάνε.....θέλουν να βοηθήσουν, ψόφιοι είναι .......και τώρα με παρακαλάνε να τους τα αφήνω με τις μέρες......αλλά δεν είναι οι συνθήκες νορμάλ για να κάνω κάτι τέτοιο και είμαι και κάθετη πάνω σ αυτό....

 

off topic: τα κατάφερα επιτέλους να κάνω multi quote! yessssssssss!

[free dom]

 

Freedom δε μασάνε.....θέλουν να βοηθήσουν, ψόφιοι είναι .......και τώρα με παρακαλάνε να τους τα αφήνω με τις μέρες......αλλά δεν είναι οι συνθήκες νορμάλ για να κάνω κάτι τέτοιο και είμαι και κάθετη πάνω σ αυτό....

Σου λενε να κανεις τριτο και σε παρακαλανε να βοηθησουν;; Αυτοι ειναι ειδος προς εξαφανιση, πρεπει να τους γνωρισω στους δικους μου να παρουν παραδειγμα!

Αστειευομαι, βεβαια, για να εισαι τοσο καθετη σιγουρα θα εχεις σοβαρους λογους. Και εννοειται πανω απ ολα η υγεια σου κοπελα μου, και για σενα και για τα δυο παιδια σου που σε χρειαζονται..

[LA LATINA]

Σου λενε να κανεις τριτο και σε παρακαλανε να βοηθησουν;; Αυτοι ειναι ειδος προς εξαφανιση, πρεπει να τους γνωρισω στους δικους μου να παρουν παραδειγμα!

Αστειευομαι, βεβαια, για να εισαι τοσο καθετη σιγουρα θα εχεις σοβαρους λογους. Και εννοειται πανω απ ολα η υγεια σου κοπελα μου, και για σενα και για τα δυο παιδια σου που σε χρειαζονται..

 

Χα χα είναι τέτοιο είδος που έχω χύσει τόνους διαδικτυακής μελάνης σε θέματα για παππούδες......ας μην τα θυμάμαι καλύτερα, τα έχω ξεπεράσει και πλέον γελάω....

Ε μα ναι τώρα, τι, θα ακούσω τον κάθε τρελό, να κάνω άλλο ένα ρισκάροντας να ξανακυλήσω? Δόξα τω Θεώ που έχω και αυτά τα δύο, δόξα τω Θεώ που επανήλθα και είμαι εδώ........ας τους τρελούς στην τρέλα τους!

[ekavi_]

η χρησιμοτητα του αρθρου ειναι να δωσει κουραγιο σε οσες ηδη εχουν αποφασισει την υλοποιηση μιας μεγαλης οικογενειας.τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο.ουτε να θιξει κανεναν ουτε να κανει καποιον να νιωσει υπερανω.

 

Ειλικρινά πιστεύω ότι αν δεν ήθελα πάνω από δυο παιδιά θα με άφηνε παγερά αδιάφορη και ίσως να το προσπερνούσα με μια ελαφρά ειρωνία....

Πού θέλω να καταλήξω....όλα είναι ζήτημα επιλογών και τι επιθυμεί να κάνει ο καθένας...πρέπει να υπάρχει η προαίρεση για να σε αγγίξει κάτι τέτοιο...

 

Από τον τρόπο που είναι γραμμένο, εγώ καταλαβαίνω ότι το έγραψε μια πολύτεκνη μαμά που απλώς θέλει να υπερασπιστεί την επιλογή της. Είναι σαν να απαντάει σε κάποιους "ναι κουράζομαι, αλλά αξίζει".

Δεν εμπεριέχει καμιά σοβαρή ανάλυση, ούτε κίνητρα για όσους θέλουν περισσότερα παιδιά, ούτε λύσεις, ούτε τίποτα. Απλώς τους λέει, θα κουραστείτε αλλά αξίζει τον κόπο.

 

Επίσης εμπεριέχει και το θρησκευτικό στοιχείο. Αφού μας τα έστειλε ο Θεός δεν πρέπει να αρνηθούμε...

[madena]

ekavi μου εγω πιστεύω ότι το έγραψε πολύτεκνη μανούλα που απλά έτσι ένιωθε!

Δε νομίζω ούτε ότι ήθελε να παρακινήσει κάποιον όυτε να πείσει κάποιον. Το μόνο που μπορεί να ήθελε ίσως είναι να αποτρέψει όποια μανούλα ήρθε στο δίλημμα από μια επιπλέον ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη να μην καταφύγει στην έκτρωση αλλά να προσπαθήσει γιατί αξίζει.

Γιατί και γω πιστεύω ότι ο παράγοντας εξάντλησης πρέπει να είναι ανασταλτικός γιατί το πρόγραμμα και οι υποχρεώσεις της καθε μιας διαφέρει. Και γω αν ήμουνα

σπίτι και δε δούλευα θα ήθελα ακόμη ένα παιδάκι. Τώρα όμως που έχω την ανάγκη και τρίτων για το μεγάλωμα τους πολυ΄απλά δε γίνεται όση ευτυχία και αν φέρνει ένα παιδί.

Αλλά ακόμη και κανένας παράγοντας να μην υπάρχει μπορεί μια γυναίκα να μην έχει άλλες αντοχές. Και μπράβο της όταν το αντιλαμβάνεται και δε προχωράει σε άλλα παιδιά.

[ekavi_]

ekavi μου εγω πιστεύω ότι το έγραψε πολύτεκνη μανούλα που απλά έτσι ένιωθε!

Δε νομίζω ούτε ότι ήθελε να παρακινήσει κάποιον όυτε να πείσει κάποιον. Το μόνο που μπορεί να ήθελε ίσως είναι να αποτρέψει όποια μανούλα ήρθε στο δίλημμα από μια επιπλέον ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη να μην καταφύγει στην έκτρωση αλλά να προσπαθήσει γιατί αξίζει.

Γιατί και γω πιστεύω ότι ο παράγοντας εξάντλησης πρέπει να είναι ανασταλτικός γιατί το πρόγραμμα και οι υποχρεώσεις της καθε μιας διαφέρει. Και γω αν ήμουνα

σπίτι και δε δούλευα θα ήθελα ακόμη ένα παιδάκι. Τώρα όμως που έχω την ανάγκη και τρίτων για το μεγάλωμα τους πολυ΄απλά δε γίνεται όση ευτυχία και αν φέρνει ένα παιδί.

Αλλά ακόμη και κανένας παράγοντας να μην υπάρχει μπορεί μια γυναίκα να μην έχει άλλες αντοχές. Και μπράβο της όταν το αντιλαμβάνεται και δε προχωράει σε άλλα παιδιά.

 

Συμφωνώ σε αυτά που λες.

 

Και εμένα μου μοιάζει πιο πολύ σαν κατάθεση προσωπικών σκέψεων, παρά σαν "άρθρο".

Και ναι μεν τα παιδιά είναι ευτυχία (για όσους συνειδητά θέλουν να μεγαλώσουν παιδιά), αλλά υπάρχουν πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψην προκειμένου τα παιδιά που θα έρθουν στον κόσμο να έχουν ποιότητα ζωής.

[ekavi_]

αχ και εγώ θα ήθελα να πάω για τρίτο, αλλά υπάρχουν πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες...

[ΜΑΡΙΤΑ]

Το καλοκαίρι, αφού έφριξα πολλαπλώς με την εικόνα που παρουσίαζε το μαλλί μου (φυσικά είχα φύγει από Αθήνα άρων άρων με το κομπιούτερ στο χέρι), αποφάσισα να πάω σε τοπικό κομμωτήριο να συμμαζευτώ.

Πήρα και τη μικρή μαζί, η οποία έδειχνε μια (minor) κινητικότητα στην αναμονή, και όταν ήρθε η σειρά μου με ακολούθησε στο λουτήρα και στην καρέκλα.

Ο κομμωτής: "μοναχοπαίδι έχεις?"

Εγώ: "ναι, γιατί, φαίνεται"?

- Δυστυχώς φαίνεται.

- ...

-Γιατί δεν κάνεις κι άλλο? Δεν θέλεις? Ή δεν μπορείς?

(Η μικρή στη διπλανή καρέκλα να μας κοιτάει)

- Δεν είναι η κατάλληλη ώρα να το συζητήσουμε αυτό

- ΑΑΑΑΑΑΑ, θα κάνεις μεγάλο λάθος, μη μείνεις με ένα

- (Άμα με ξαναδεις να μου γράψεις)!

 

Και μετά τους φταίει η κρίση!!!

 

Καλά αυτός ο μύθος σε εμένα καταρρίφθηκε όταν ξεκίνησαμε να έχουμε επαφή με συμμαθητές της που έχουν αδέρφια...γιατί ένα άγχος η αλήθεια είναι ότι το είχα, μήπως μου βγει κακομαθημένη, πλεονέκτρα, πεισματάρα ως μοναχοπαίδι. Όταν ξεκινήσαμε να βγαίνουμε παρέα με μαμάδες συμμαθητών (αλλά και με συγγενείς μας με παιδιά) κατάλαβα ότι όλο αυτό είναι μόνο ένα μύθος.

Το σημαντικότερο είναι η συμπεριφορά των γονιών, τα όρια που βάζεις, η σχέση που χτίζεις μαζί τους αλλά και ο χαρακτήρας των παιδιών. Από τότε λοιπόν, κατάλαβα ότι το παιδί μου είναι πολύ συνεννοήσιμο, δε ζηλεύει τα υπόλοιπα παιδιά και σίγουρα δε χτυπιέται μέχρι να γίνει το δικό της. Και αυτό δεν οφείλεται φυσικά στο ότι είναι μοναχοπαίδι (δε προσπαθώ δηλαδή για να μη παρεξηγηθώ να πω ότι τα παιδιά που έχουν αδέρφια είναι έτσι) απλά μπορεί οποιοδήποτε παιδί να είναι έτσι είτε δεν έχει αδέρφια είτε έχει 5.

 

Όπως και αυτό με το παιχνίδι που γράφτηκε παραπάνω....η κόρη μου παίζει μόνη της από μικρή στο δωμάτιό της αλλά και με εμάς ή εμένα μόνο. Γενικά προσαρμόζεται στις καταστάσεις και προσπαθούμε να κάνουμε λίγο από όλα. Δηλαδή θα παίξουμε λίγο μαζί, θα έρθει κάποιος φίλος της αλλά θα παίξει και πάρα πολύ μόνη της το οποίο μου αρέσει γιατί δείχνει να μη νιώθει μοναξιά σε αυτό που κάνει.

Η φίλη μου λοιπόν που έχει 2 παιδιά παίζουν ελάχιστα μεταξύ τους και την περιμένουν για να παίξουν οι 3 τους.

 

Όσο για το άρθρο θα συμφωνήσω απόλυτα με την Αλκυών και γενικά με τις απόψεις που έγραψε για τους πολύτεκνους. Και εγώ αυτοί που ξέρω το έχουν καμάρι που έχουν κάνει 4 και 5 παιδιά, θεωρούν ότι πρέπει να έχουν ειδική αντιμετώπιση παντού και ότι διαφέρουν από εμάς τους ''εγωιστές'' που έχουμε μόνο 1.

 

Μόνο μία οικογένεια με 4 παιδιά ξέρω που είναι αξιοπρεπέστατοι, μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους με όλα τα καλά (δραστηριότητες, βόλτες,μόρφωση), δε ζητάνε ειδική αντιμετώπιση πουθενά και έχουν και γλυκύτατα παιδιά. Εχουν βέβαια και την άνεση να τα κάνουν όλα αυτά, αλλά για εμένα αν δεν έχεις αυτή την άνεση οικονομική και ψυχολογική καλύτερα να μένεις στο ένα. Αλλά όλα αυτά από τη δική μου εμπειρία...

[ΝΙΑΡΑ]

η χρησιμοτητα του αρθρου ειναι να δωσει κουραγιο σε οσες ηδη εχουν αποφασισει την υλοποιηση μιας μεγαλης οικογενειας.τιποτα περισσοτερο τιποτα λιγοτερο.ουτε να θιξει κανεναν ουτε να κανει καποιον να νιωσει υπερανω.

 

Marouskaki, δεν το κακολογώ το άρθρο, δεν νομίζω ότι θίγει κανέναν, απλά δεν ταιριάζει στα γούστα μου. Και δεν νομίζω ότι είναι επειδή έχω μόνο ένα παιδάκι και "δεν το καταλαβαίνω". Μου αρέσουν πολύ οι οικογένειες με πολλά παιδιά και όταν ακουω για κάποια που έχει 4 παιδιά ή και 5 που άκουσα πρόσφατα.. Μου φευγει ασυναίσθητα ένα χαμόγελο! Όταν φυσικά βλέπω να το λένε με χαρά! Επίσης κι εγώ η ίδια θα ήθελα πιθανόν να κάνω πολλά παιδιά, δεν ξέρω ακόμα είναι νωρίς, αλλά θέλω να σου πω ότι μου αρέσει η ιδέα της πολυτεκνίας και παρόλα αυτά το άρθρο δεν! Είναι πολυ ρομαντικό για τα γούστα μου και έχει και έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, όπως είπε και η ekavi. Αν όμως κάποιους όμως τους άγγιξε και τους έδωσε κουράγιο, μπράβο! επιτελεσε το σκοπό του! Να μη λέμε ομως ότι σε όποιον δεν άρεσε η διαφώνησε είναι επειδή δεν έχει πολλά παιδιά..

[madena]

αχ και εγώ θα ήθελα να πάω για τρίτο, αλλά υπάρχουν πολλοί ανασταλτικοί παράγοντες...

Πάντως αν είναι αντιμετωπίσιμα τα εμπόδια που έχεις σου το εύχομαι ολόψυχα!

[vasdeli]

Από τον τρόπο που είναι γραμμένο, εγώ καταλαβαίνω ότι το έγραψε μια πολύτεκνη μαμά που απλώς θέλει να υπερασπιστεί την επιλογή της. Είναι σαν να απαντάει σε κάποιους "ναι κουράζομαι, αλλά αξίζει".

Δεν εμπεριέχει καμιά σοβαρή ανάλυση, ούτε κίνητρα για όσους θέλουν περισσότερα παιδιά, ούτε λύσεις, ούτε τίποτα. Απλώς τους λέει, θα κουραστείτε αλλά αξίζει τον κόπο.

 

Επίσης εμπεριέχει και το θρησκευτικό στοιχείο. Αφού μας τα έστειλε ο Θεός δεν πρέπει να αρνηθούμε...

Ναι, ακριβώς έτσι.

[vasdeli]

Κατ' εμέ είναι απλά μια κατάθεση ψυχής, προσωπική, που θα αγγίξει κάποιον που ζει παρόμοια ή που θέλει να ζήσει παρόμοια.

[ekavi_]

Πάντως αν είναι αντιμετωπίσιμα τα εμπόδια που έχεις σου το εύχομαι ολόψυχα!

 

Σ΄ευχαριστώ πολύ!

 

Αντιμετωπίσιμα είναι τα εμπόδια, αλλά δεν ξέρω ποιο θα είναι το κόστος για τα άλλα δύο παιδιά και για εμάς τους γονείς βέβαια... (από άποψη κούρασης, ποιοτικού χρόνου, οικονομικού, πρακτικών ζητημάτων κτλ με την προυπόθεση βέβαια να έχουμε όλοι την υγεία μας)...

[Marouskaki]

Marouskaki, δεν το κακολογώ το άρθρο, δεν νομίζω ότι θίγει κανέναν, απλά δεν ταιριάζει στα γούστα μου. Και δεν νομίζω ότι είναι επειδή έχω μόνο ένα παιδάκι και "δεν το καταλαβαίνω". Μου αρέσουν πολύ οι οικογένειες με πολλά παιδιά και όταν ακουω για κάποια που έχει 4 παιδιά ή και 5 που άκουσα πρόσφατα.. Μου φευγει ασυναίσθητα ένα χαμόγελο! Όταν φυσικά βλέπω να το λένε με χαρά! Επίσης κι εγώ η ίδια θα ήθελα πιθανόν να κάνω πολλά παιδιά, δεν ξέρω ακόμα είναι νωρίς, αλλά θέλω να σου πω ότι μου αρέσει η ιδέα της πολυτεκνίας και παρόλα αυτά το άρθρο δεν! Είναι πολυ ρομαντικό για τα γούστα μου και έχει και έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, όπως είπε και η ekavi. Αν όμως κάποιους όμως τους άγγιξε και τους έδωσε κουράγιο, μπράβο! επιτελεσε το σκοπό του! Να μη λέμε ομως ότι σε όποιον δεν άρεσε η διαφώνησε είναι επειδή δεν έχει πολλά παιδιά..

Δε λέμε ότι δεν άρεσε σε κάποιον επειδή δεν έχει πολλά παιδιά...Γούστα είναι αυτά και πιστεύω του καθενός...Άλλωστε πάρε σαν παράδειγμα την Αλκυόν, είναι πολύτεκνη και δεν της άρεσε;) Γούστα και πιστεύω του καθενός είναι...

[free dom]

Επειδη ειπαμε πολλους λογους που μας εμποδιζουν απ το να κανουμε αλλα παιδια(και ειναι ολα πραγματα που προβληματιζουν κι εμενα βεβαια)να σας πω κι εγω κοριτσια, γιατι εκανα τρια παιδακια και ισως αν ολα πανε καλα, να τολμησω αργοτερα αλλο ενα..

 

Υπηρξαν βεβαια οι "εγωιστικοι" λογοι.. Οτι δηλαδη κι εγω και ο αντρας μου τρελαινομαστε για μωρα. Μαλωνουμε ποιος θα το πρωτοπαρει αγκαλια! Δεν ξερω πως λεγεται αυτο, αλλα οταν αγκαλιαζω μωρο γεμιζει η ψυχη μου βρε παιδι μου!

 

Υστερα, θεωρησα οτι το τριτο παιδι, ισορροπει την κατασταση και μειωνεται ο ανταγωνισμος που υπαρχει συνηθως αναμεσα στα δυο.

 

Κι επειτα ειναι τα βιωματα.. Εχω την τυχη να εχω δυο υπεροχες αδερφες, οι οποιες ειναι τοσο σημαντικες για μενα! Οι καλυτερες αναμνησεις των παιδικων μου χρονων ειναι μαζι τους, ημασταν μια παρεα απο μονες μας και τα παντα γινονταν διασκεδαστικα- απ τον υπνο, μεχρι το φαγητο, καλα δε μιλαω για διακοπες και τετοια.. Μεχρι και σημερα ομως εναι τα ατομα στα οποια βασιζομαι, εμπιστευομαι, θα πω οτιδηποτε θα ντρεπομουν να πω αλλου, και νιωθω πως οτι και να γινει δε θα μαι ποτε μονη! Ισως αν δεν ημασταν τρεις, να ειχα περισσοτερα ρουχα, παιχνιδια, εξωσχολικες δραστηριοτητες, χρονο με τους γονεις μου, ομως για μενα αυτα που κερδιζω απ την υπαρξη τους στη ζωη μου ειναι πολυ περισσοτερα. Γι αυτο θεωρω οτι τα αδερφια ειναι το καλυτερο δωρο που μπορω να κανω στα παιδια μου. Ξερω οτι δεν ειναι ετσι ολες οι αδελφικες σχεσεις, ομως επειδη αυτο βιωνω εγω, θα το θελα πολυ και για τα παιδια μου.

 

Αληθεια, εσεις γιατι κανατε τα παιδακια σας παρα την κουραση και τις δυσκολιες που ολοι αντιμετωπιζουμε;

[vasdeli]

free Dom με εκφράζουν πολύ όσα έγραψες...για τους ίδιους λόγους θέλησα κι εγώ να κάνω μεγάλη οικογένεια. Πέρα από το ότι λατρεύω τα παιδιά σκέφτομαι ότι η αδελφική σχέση είναι η μακροβιότερη όλων των σχέσεων καλώς εχόντων των πραγμάτων...προσωπικά πιστεύω ότι το να χαρίσεις ένα αδερφάκι στο παιδί σου είναι το καλύτερο δώρο...

Εγώ προέρχομαι από μια οικογένεια που είχε μόνο δυο παιδιά. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ζητά διακαώς αδερφό από τη μαμά μου...εχω μόνο μια μεγαλύτερη αδερφή. Ήθελα πολυ και άλλα αδέρφια.Αλλά δεν απέκτησα ποτε όσο και αν παρακαλούσα...και θυμάμαι παρακαλούσα μέχρι το γυμνάσιο!!!

Όταν γνώρισα τον καλό μου(τρίτος απο τρία παιδιά κατά σειρά γέννησης) και μπήκα στην οικογένειά του ένιωσα σα να βρήκα το κομμάτι του χαμένου παζλ...

Έτσι λοιπόν ήρθε το πρώτο παιδί και μετά από δυόμισι χρόνια το δεύτερο. Το τρίτο ήρθε μετά από πολύ πόνο (είχα απώλεια ενδιάμεσα) και ήταν πολυ πολύ συνειδητή επιλογή. Και το τέταρτο είναι πραγματικά ένα θαύμα- δώρο Θεού για μας μιας και αποκτήθηκε με πολύ κόπο και πεντάμηνη κατάκλιση, εισαγωγή στο νοσοκομείο και με κίνδυνο να χάσω τη ζωή μου την ώρα της γέννας. Αυτό και αν ήταν συνειδητή επιλογή.

Όλα αυτά βέβαια ήταν δική μας επιλογή και γιαυτό το λόγο δεν απαιτούμε βοήθεια απο πουθενά. Θελήσαμε να γίνουμε πολύτεκνοι γιατι πολυ απλά το απολαμβάνουμε και μας δίνει νόημα στη ζωή μας.

[alcyon]

...

Ειλικρινά πιστεύω ότι αν δεν ήθελα πάνω από δυο παιδιά θα με άφηνε παγερά αδιάφορη και ίσως να το προσπερνούσα με μια ελαφρά ειρωνία....

Μπα, δεν έχει να κάνει αυτό...

Κι εγώ θέλω 5ο αλλά πάλι παγερά αδιάφορη με αφήνει! (και μια μικρή ξινίλα για τη ζαχαρο-γλυκερή προσέγγιση). Απλά δεν είναι του τύπου μου.

 

.... Είναι πολυ ρομαντικό για τα γούστα μου και έχει και έντονο το θρησκευτικό στοιχείο, όπως είπε και η ekavi. ....

Αυτό!

 

 

....

 

Αληθεια, εσεις γιατι κανατε τα παιδακια σας παρα την κουραση και τις δυσκολιες που ολοι αντιμετωπιζουμε;

 

Μας αρέσει η βαβούρα.

 

Εγώ σαν παιδί μεγάλωσα σε οικογένεια και με τα αδέρφια μου έχουμε μεγάλες διαφορές στην ηλικία. Έτσι ο αριθμός των παιδιών δεν αρκούσε από μόνος του να καταπολεμήσει τις ατελείωτες βαρετές ημέρες π.χ. διακοπών κτλ. Επίσης ήθελα μια αδερφή και όχι μόνο αγόρια. Αλλά τι να κάνουμε... δεν!

 

Έτσι και πολλά παιδάκια ήθελα και με μικρές διαφορές. ... Αφού μας "έκατσε" το τζακ-ποτ, το απολαύσαμε! Γενικά μου αρέσει αυτή η ατελείωτη παιδική χαρά που υπάρχει. Είμαστε ... μια μεγάλη παρέα με σχετικά κοινά ενδιαφέροντα, γιατί όλα τα παιδιά είναι σε πολύ πολύ κοντινές ηλικίες.

 

Το ότι ψόφισα στην κούραση δε μπορούσε να υπερσκελίσει την επιθυμία μου για να επιτύχω την εικόνα που είχα στο νου. Μέχρι 4 έλεγα. Τα 3 μου φαίνονταν "λίγα", τα 5 "πολλά". Τώρα... δε θα έλεγα όχι σε ένα 5ο έτσι για bonus. Αν και το τζακ-ποτ ίσως να έκλεισε... αλλά κανείς δεν ξέρει. Στο πίσω μέρος του μυαλού μου όμως ανησυχώ μήπως θα είναι "μόνο του" (λόγω διαφοράς ηλικίας με όλα τα άλλα).

[xena]

Τελικά βλέπω πως κάθε μία το βλέπει διαφορετικά. Και είμαστε πολλές αυτές που κοιτάζουμε στην δική μας παιδική ηλικία και βάσει αυτών των βιωμάτων αποφασίζουμε.

Δεν θα σταματούσαμε εμείς στο ένα - λατρεύουμε τα παιδιά, θέλαμε να κάνουμε 3-4 όπως προείπα αλλά σταματήσαμε εδώ, στα δύο, λόγω έλλειψης χρόνου. Δεν τα χορταίνουμε - δεν τα ζούμε. Τα ζει η γιαγιά και ο σταθμός.

Θέλω η αγκαλιά μου να μην τους λείψει. Ούτε τα παραμύθια και τα παιχνίδια με τη μαμά.

 

Καμία κοπέλα δεν είπε πως το διαχειρίζεται αυτό. Είμαι η μόνη; Εκτός κι αν δεν εργάζεστε. Οπότε δεν τους λείπετε. Οχι όμως ότι κουράζεστε λιγότερο!!!!

 

Κατά τα άλλα το άρθρο με συγκίνησε γιατί είμαι μαμά της ίδιας λογικής. Η κούραση είναι δεδομένη και στις μητέρες με το ένα παιδί. Δεν έχει σημασία αν έχω 2 κι όχι 4 - κουράζομαι πάρα πολύ μα αυτό δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ εμπόδιο οσες φορές κι αν γινόμαστε μητέρες! Αυτό το νόημα κρατάω εγώ η ρομαντική.

[love4]

Εγώ θα δώσω μία άλλη οπτική (ίσως πολύ πεζή):

 

Ενώ θα ήθελα ένα τρίτο μωρό' date=' σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να ξαναπεράσω το άγχος "είναι καλά το έμβρυο; προχωράει η εγκυμοσύνη; κι αν γεννηθεί πρόωρο;" και τα λοιπά. Μετά, φυσικά και είναι τρισχαριτωμένα τα μικρά μωρά, αλλά τόσο ευάλωτα, οπότε καινούριο άγχος και εκεί, μέχρι να γίνουν 4-5 ετών!

 

Αν μπορούσε κάποιος να μου εγγυηθεί ότι τα παιδιά μου θα είναι γερά, μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, ειλικρινά δε θα υπολόγιζα ούτε κούραση ούτε οικονομική κρίση...[/quote']

 

AΥΤΑ που γραφεις scratee ισχυουν και οταν εχεις μονο ενα παιδι...εγω παλι για να μιλησω εντελως απο προσωπικη εμπειρια...μετα τη σοβαρη ασθενεια της κορης μου, οχι μονο δεν αποθαρρυνθηκα για να κανω τεταρτο παιδι, ισα ισα τοτε αισθανθηκα πως ενα ακομη μωρο δεν ειναι τιποτε το δυσκολο σε σχεση με τις δυσκολιες στα θεματα υγειας....

Επισης κανεις δεν ξερει τι του ξημερωνει η επομενη μερα...και αυτη ειναι και η μαγεια στη ζωη....πορευομαστε με θαρρος και πιστη πως ολα θα ειναι καλα...αν παλι ερθουν αναποδιες τις αντιμετωπιζουμε με δυναμη..

[ekavi_]

Δεν τα χορταίνουμε - δεν τα ζούμε. Τα ζει η γιαγιά και ο σταθμός.

Θέλω η αγκαλιά μου να μην τους λείψει. Ούτε τα παραμύθια και τα παιχνίδια με τη μαμά.

 

Καμία κοπέλα δεν είπε πως το διαχειρίζεται αυτό. Είμαι η μόνη; Εκτός κι αν δεν εργάζεστε. Οπότε δεν τους λείπετε. Οχι όμως ότι κουράζεστε λιγότερο!!!!

 

κουράζομαι πάρα πολύ μα αυτό δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ εμπόδιο οσες φορές κι αν γινόμαστε μητέρες! Αυτό το νόημα κρατάω εγώ η ρομαντική.

 

Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό θέμα ο διαθέσιμος χρόνος αλλά και η κούραση. Βέβαια το πως ορίζει ο καθένας την κούραση και τι αντοχές έχει είναι τελείως σχετικό. Αλλά αν είσαι σε σημείο που δεν σου φθάνει η μέρα, είσαι συνεχώς κουρασμένος και με νεύρα, τα παιδιά τα βλέπεις ελάχιστα χωρίς αντοχές πλέον για να ασχοληθείς ουσιαστικά μαζί τους, πως θα κάνεις ένα ακόμα παιδί;

[Χαρα-Μαρια2]

Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό θέμα ο διαθέσιμος χρόνος αλλά και η κούραση. Βέβαια το πως ορίζει ο καθένας την κούραση και τι αντοχές έχει είναι τελείως σχετικό. Αλλά αν είσαι σε σημείο που δεν σου φθάνει η μέρα, είσαι συνεχώς κουρασμένος και με νεύρα, τα παιδιά τα βλέπεις ελάχιστα χωρίς αντοχές πλέον για να ασχοληθείς ουσιαστικά μαζί τους, πως θα κάνεις ένα ακόμα παιδί;

 

Αυτο....γιατι οταν εγω σαν εργαζομενη μαμα βλεπω την μικρη μια ωρα το πρωι που της λεω "ξυπνα-ντυσου-φαε-παμε" και μια το απογευμα που μαγειρευω, μαζευω το σπιτι, βαζω πλυντηρια ενω κανει κατι αλλο και μετα απλα την κανω μπανιο και τη βαζω για υπνο, (να μην πω οτι μερικα απογευματα ηδη κοιμαται οταν ερθω σπιτι και δεν τη βλεπω καθολου) ενω το ΣΚ προσπαθω να κερδισω λιγο χρονο μαζι της, δε νομιζω οτι εχει καποιο νοημα να κανεις δευτερο.

 

Αν δεν εργαζομουν και ημουν σπιτι, και 5 εκανα. Αλλα να εχω ξεκινησει μικροτερη.

[ekavi_]

Αυτο....γιατι οταν εγω σαν εργαζομενη μαμα βλεπω την μικρη μια ωρα το πρωι που της λεω "ξυπνα-ντυσου-φαε-παμε" και μια το απογευμα που μαγειρευω, μαζευω το σπιτι, βαζω πλυντηρια ενω κανει κατι αλλο και μετα απλα την κανω μπανιο και τη βαζω για υπνο, (να μην πω οτι μερικα απογευματα ηδη κοιμαται οταν ερθω σπιτι και δεν τη βλεπω καθολου) ενω το ΣΚ προσπαθω να κερδισω λιγο χρονο μαζι της, δε νομιζω οτι εχει καποιο νοημα να κανεις δευτερο.

 

Αν δεν εργαζομουν και ημουν σπιτι, και 5 εκανα. Αλλα να εχω ξεκινησει μικροτερη.

 

Έτσι και εγώ... Τρέχω το απόγευμα να τα προλάβω όλα και τελικά ούτε δουλειές προλαβαίνω αλλά και τα παιδιά έχουν παράπονο ότι δεν κάθισα αρκετά μαζί τους. Πλέον προσπαθώ μέρα παρά μέρα τουλάχιστον να αφιερώνομαι σε εκείνα. Σήμερα είναι η μέρα που δεν θα μαγειρέψω το απόγευμα (έχω φαγητό από χθες), δεν θα καθαρίσω, δεν θα κάνω σχεδόν τίποτα. Θα διαβάσω τη μεγάλη, θα τα βάλω για μπάνιο και όση ώρα απομείνει θα κάτσουμε μαζί να παίξουμε ή ό,τι θέλουν. Αλλά και πάλι όλο και κάτι θα προκύψει, η μέρα θα περάσει γρήγορα και άντε να διασφαλίσω 1 ώρα ελεύθερη και θα φθάσω στις 10 να με παίρνει ο ύπνος μαζί με τα παιδιά. Το ΣΚ πάλι προσπαθώ να προλάβω ότι δεν πρόλαβα μέσα στη βδομάδα + να αφιερώσω χρόνο για τα παιδιά και να μην τα κλείσω μέσα. Και έχω και φίλες δικές μου που παραπονούνται ότι έχω χαθεί και ότι δεν βγαίνω έξω χωρίς τα παιδιά... πότε να βγω και με τι διάθεση;

Και σκέφτομαι να κάνω τρίτο αλλά δεν ξέρω που θα το "χωρέσω". Πέραν όλων των άλλων ανησυχιών (να έχω καλή εγκυμοσύνη- που ξέρω ότι δεν θα έχω-, να είναι υγιές κτλ), πως θα βρω χρόνο να το φροντίσω όπως πρέπει χωρίς να παραμερίσω τα άλλα 2 που ήδη έχουν παράπονο;

Αυτά! τα είπα να ξεσκάσω...

[free dom]

Καμία κοπέλα δεν είπε πως το διαχειρίζεται αυτό. Είμαι η μόνη; Εκτός κι αν δεν εργάζεστε. Οπότε δεν τους λείπετε. Οχι όμως ότι κουράζεστε λιγότερο!!!!.

Xena, αν εργαζεσαι πολλες ωρες τη μερα, οντως ειναι πολυ δυσκολο.

Εγω λειπω απο το σπιτι ως τις 4, οποτε μεχρι τις 9 το βραδυ που τα βαζω για υπνο ασχολουμαι μαζι τους.Ειναι 5 ωρες τη μερα και προσωπικα μου αρκουν για να τους παιξω, να μιλησουμε, να τους χαρω. Αυτο δε σημαινει βεβαια οτι καθε μερα παιζω μαζι τους, καποιες φορες μπορει να ειμαι πτωμα η να προκυψει κατι, αλλα εχουν ν ασχοληθουν ο ενας με τον αλλον. Μετα τις 9 το βραδυ κανω τις δουλειες μου..

Δεν μπορω να πω οτι μου λειπουν τα παιδια μου,απλα εχω θυσιασει αλλα πραγματα για να μπορω να ειμαι εκει, οπως κοινωνικη ζωη, εξοδους, υπνο, (για να κανω ενα μπανιο πρεπει να κλεισω ραντεβου).. Το εκανα ομως πολυ συνειδητα και εχω παρει αποφαση πως αυτη θα ειναι η κατασταση για καποια χρονια, μεχρι λιγο να ξεπεταχτουν.

[AMD080911]

Οι πολυτεκνοι (και δη οι υπερπολυτεκνοι) ειναι ταυτισμενοι στο μυαλο του μεσου Ελληνα ως ενα θρησκοληπτο παρακμιακο στοιχειο, ως ανθρωποι αμορφωτοι, ανευθυνοι που δρουν εγωιστικα και απερισκεπτα. Η κριση των τελευταιων ετων πολυ λιγη σχεση εχει με το προβλημα υπογεννητικοτητας της χωρας (το οποιο συνιστα ωρολογιακη βομβα και τροχοπεδη στη συντηρηση και αναπτυξη του εθνους-με ο,τι αυτο συνεπαγεται). Οι συμπολιτες μας συνηθως αρκουνται σε ενα η δυο παιδια γιατι δεν θελουν να ζοριστουν η να θυσιασουν τιποτα απο τον τροπο ζωης που εχουν παγιωσει. Ετσι λοιπον οποιος ξεφευγει απο το μεσο ορο βαλλεται ως διαφορετικος. Διαβασα το αρθρο, δεν προσπαθει να πεισει κανεναν. Περισσοτερο μοιαζει με αυτα που θα ηθελα κι εγω να πω σε καποιες "κυριες" (αραγε γιατι κυριως γυναικες αντιδρουν?) που ενιοτε με παρενοχλουν με ερωτησεις του τυπου "Γιατι εκανες τρια παιδια?" η τα αμιμητα "οι γυφτοι κανουν πολλα παιδια" η "ξερω ενα ζευγαρι με 5 παιδια που δεν κανουν ποτε διακοπες " και αλλα τετοια χαριτωμενα.

Υ.Γ.1 Παρεμπιπτοντως οι πολυτεκνοι που τυχαινει να γνωριζω εγω ειναι πολυ αξιολογα ατομα, ανωτερου και ανωτατου μορφωτικου επιπεδου.

Υ.Γ.2 Υπαρχουν και θρησκευομενα ατομα σε αυτην τη χωρα, τι να κανουμε τωρα? Αυτο απο μονο του δεν αποτελει μομφη ουτε αφορμη για να κατατασσονται σε κατηγοριες. Προκειται για συνειδητη επιλογη τους που τους κανει να αισθανονται ευτυχεις και καλο ειναι να τους σεβομαστε.

[hara86]

Το πρόβλημα του Έλληνα είναι ότι δε σέβεται το διαφορετικό,δεν το δέχεται και φυσικά το κατακρίνει...

για μένα όλο αυτό πηγάζει κυρίως απο το κόμπλεξ που έχουν ορισμένοι και στην προσπάθεια τους να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους και να αποδείξουν οτι οι δικές τους επιλογές είναι οι πιο σωστές αρχίζουν τα απαράδεκτα σχόλια τύπου ''ενα ίσον κανένα'' και άλλα που αναφέρθηκαν...

επιτέλους ας μάθουμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας και να κρατάμε το στόμα μας κλειστό,ιδιαίτερα απο τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει σε κάθε σπίτι.