ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ..

[ΑΡΓΚ 3.884]

Kαλά δε μιλάω για παιδάκι που ψευτοκλαίει ή που είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζεται τους γονείς, λογικό να κλαίει, ή και μία στις τόσες να είναι στις κακές του. Και εκεί στα 3μιση, σχεδόν 4 που πάνε προνήπιο και να βουρκώσουν στην αρχή μπορεί και να θέλουν να χουζουρέψουν αργότερα αντί να πάνε σχολείο. Αλλά μου φαίνεται περίεργο να λένε οι ειδικοί ότι αν το παιδί τρέμει τις Δευτέρες ή κλαίει σπαραξικάρδια όταν βλέπει τη νταντά, να εμπιστευτείς το μήνυμα του παιδιού και να αναζητήσεις άλλη λύση, ενώ στον παιδικό αυτό να θεωρείται νορμάλ. Το ίδιο παιδί δηλαδή εμπιστευόμαστε ότι στη μία περίπτωση κάτι θέλει να μας πει, ενώ στην άλλη κάνουμε την καρδιά μας πέτρα; Δε μου έχει τύχει, απλά με παραξενεύει. 

[μαγιοπουλας 824]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Kαλά δε μιλάω για παιδάκι που ψευτοκλαίει ή που είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζεται τους γονείς, λογικό να κλαίει, ή και μία στις τόσες να είναι στις κακές του. Και εκεί στα 3μιση, σχεδόν 4 που πάνε προνήπιο και να βουρκώσουν στην αρχή μπορεί και να θέλουν να χουζουρέψουν αργότερα αντί να πάνε σχολείο. Αλλά μου φαίνεται περίεργο να λένε οι ειδικοί ότι αν το παιδί τρέμει τις Δευτέρες ή κλαίει σπαραξικάρδια όταν βλέπει τη νταντά, να εμπιστευτείς το μήνυμα του παιδιού και να αναζητήσεις άλλη λύση, ενώ στον παιδικό αυτό να θεωρείται νορμάλ. Το ίδιο παιδί δηλαδή εμπιστευόμαστε ότι στη μία περίπτωση κάτι θέλει να μας πει, ενώ στην άλλη κάνουμε την καρδιά μας πέτρα; Δε μου έχει τύχει, απλά με παραξενεύει. 

Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. 

 

[Έσπερος 2.943]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. 

 

Πολύ γενικευτικό δεν είναι αυτό; καταλαβαίνω ότι αν υπάρχει εμπιστοσύνη το παιδί θα αποδεχτεί τις επιλογές του γονιού, όμως υπάρχουν κ άλλοι παράγοντες. κ εμείς μπορεί να νιώθουμε δυσφορία σ έναν χώρο, ίσως κ για ανεξήγητο λόγο, ή ένας άνθρωπος να μην μας δημιουργεί αίσθημα οικειότητας. Λογικό δεν είναι κ ένα παιδί να μην δέσει με κάποιον; χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακός σταθμός. αλλά μπορεί κ ένας χωρίς να έχει μια φιλοσοφία που να μην ταιριάζει στο παιδί. Όχι φιλοσοφία στα λόγια για να προσελκύσει τον γονιό, αλλά στην πράξη.

[μαγιοπουλας 824]

Just now, Έσπερος είπε:

Πολύ γενικευτικό δεν είναι αυτό; καταλαβαίνω ότι αν υπάρχει εμπιστοσύνη το παιδί θα αποδεχτεί τις επιλογές του γονιού, όμως υπάρχουν κ άλλοι παράγοντες. κ εμείς μπορεί να νιώθουμε δυσφορία σ έναν χώρο, ίσως κ για ανεξήγητο λόγο, ή ένας άνθρωπος να μην μας δημιουργεί αίσθημα οικειότητας. Λογικό δεν είναι κ ένα παιδί να μην δέσει με κάποιον; χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακός σταθμός. αλλά μπορεί κ ένας χωρίς να έχει μια φιλοσοφία που να μην ταιριάζει στο παιδί. Όχι φιλοσοφία στα λόγια για να προσελκύσει τον γονιό, αλλά στην πράξη.

Φυσικά και πρέπει να μην συμβαίνει κάτι εκεί.πχ μπουλιγκ,φυσικα κ πρέπει να ταιριαξει στο παιδι στο σχολειο.γι αυτό κ δεν θεωρώ ότι είναι σωστό οτι πρεπει να αποδεχτεί το παιδι τις επιλογές του γονιού.Οταν ομως εινσι φροντισμενο το περιβάλλον,και ξαφνικά σταματάει το παιδι να θέλει να πηγαινει αυτό είναι θέμα σύνδεσης με το γονιο.το παιδο δεν νιώθει ασφάλεια.

[Έσπερος 2.943]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Φυσικά και πρέπει να μην συμβαίνει κάτι εκεί.πχ μπουλιγκ,φυσικα κ πρέπει να ταιριαξει στο παιδι στο σχολειο.γι αυτό κ δεν θεωρώ ότι είναι σωστό οτι πρεπει να αποδεχτεί το παιδι τις επιλογές του γονιού.Οταν ομως εινσι φροντισμενο το περιβάλλον,και ξαφνικά σταματάει το παιδι να θέλει να πηγαινει αυτό είναι θέμα σύνδεσης με το γονιο.το παιδο δεν νιώθει ασφάλεια.

Άλλο το σταματάει να θέλει όμως, άλλο το να αργήσει να προσαρμοστεί. Αλλά είναι κ άδικο να τα ρίχνουμε στον γονιό. αν πχ λόγω μιας συγκυρίας οι γονείς απουσιάζουν πολλές ώρες, το παιδί θα ζητά σύνδεση κ ίσως διαμαρτύρεται για τον σταθμό. Δεν φταίει ο γονιός γι αυτό, είναι κρίμα να τον γεμίζουμε τύψεις.

[μαγιοπουλας 824]

Just now, Έσπερος είπε:

Άλλο το σταματάει να θέλει όμως, άλλο το να αργήσει να προσαρμοστεί. Αλλά είναι κ άδικο να τα ρίχνουμε στον γονιό. αν πχ λόγω μιας συγκυρίας οι γονείς απουσιάζουν πολλές ώρες, το παιδί θα ζητά σύνδεση κ ίσως διαμαρτύρεται για τον σταθμό. Δεν φταίει ο γονιός γι αυτό, είναι κρίμα να τον γεμίζουμε τύψεις.

Μα δεν το είπα για να γεμίσω τυψεις κάποιον.ουτε για αργοπορία στην προσαρμογη .αναμενόμενα ειναι όλα.απλα ειναι αυτό που είπες.το παιδί δεν ξερει γιατι ο γονιος ειναι μακριά αλλο ομως ειναι μακριά κ αλλο απόμακρος.ο γονιος που έχει καλή σύνδεση με το παιδι του γλυτώνει πολλά παρατράγουδα.

Ξερω για παράδειγμα έναν μπαμπά που δουλεύει στις Βρυξέλλες.Καθε δεύτερο σκ ειναι σπιτι του.Καθε φορά που έφευγε η κόρη του του έδινε δυο ζωγραφιές.Αυτος τις μάζευε κ έφτιαξε ένα κολάζ ένα τοίχο ολόκληρο από άκρη σε άκρη.Οταν το κοριτσακι του τον επισκέφτηκε πηρε τετοια χαρα ,ένιωσε τετοια πληρότητα που δάκρυσα από συγκίνηση και καταλαβα ποσο δυνατή είναι η σχέση τους παρόλο που ζει μακριά.Επειδη τον γνωρίζω ξερω οτι εχειβκανει τοση δουλειά με το παιδι που η απόσταση εχει μικρινει απίστευτα.Και αυτο το εκπέμπουν και οι δυο αλλα και σαν οικογενεια γενικοτερα με τη μαμα που ειναι στο ιδιο μήκος κυμματος.Να σκεφτείς ότι η μικρη αρέσκεται να ψωνίζει στο μπαμπά της γραβάτες με καρτούν..Ο μπαμπας τις φοραει στη δουλεια του κ κάνεις δεν τολμα να τον σχολιάσει.Χαιρει τετοιου σεβασμού κ εκτίμησης που όλοι τον σέβονται.Και ειναι προϊστάμενος σε σημαντική θέση στην κομισιον.Θελω να πω επομένως οτι δεν είναι μονο ο χρόνος που περνάμε με τα παιδια μας αλλα κ τι κάνουμε μαζί τους.Πως φτιάχνουμε τη σχέση μας.Ο μπαμπας κουβαλάει μαζί του το παιδι του με τον πιο ουσιαστικό τροπο.Ελπιζω να δου δωσα να καταλάβεις τι εννοώ.

[Έσπερος 2.943]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μα δεν το είπα για να γεμίσω τυψεις κάποιον.ουτε για αργοπορία στην προσαρμογη .αναμενόμενα ειναι όλα.απλα ειναι αυτό που είπες.το παιδί δεν ξερει γιατι ο γονιος ειναι μακριά αλλο ομως ειναι μακριά κ αλλο απόμακρος.ο γονιος που έχει καλή σύνδεση με το παιδι του γλυτώνει πολλά παρατράγουδα.

Ξερω για παράδειγμα έναν μπαμπά που δουλεύει στις Βρυξέλλες.Καθε δεύτερο σκ ειναι σπιτι του.Καθε φορά που έφευγε η κόρη του του έδινε δυο ζωγραφιές.Αυτος τις μάζευε κ έφτιαξε ένα κολάζ ένα τοίχο ολόκληρο από άκρη σε άκρη.Οταν το κοριτσακι του τον επισκέφτηκε πηρε τετοια χαρα ,ένιωσε τετοια πληρότητα που δάκρυσα από συγκίνηση και καταλαβα ποσο δυνατή είναι η σχέση τους παρόλο που ζει μακριά.Επειδη τον γνωρίζω ξερω οτι εχειβκανει τοση δουλειά με το παιδι που η απόσταση εχει μικρινει απίστευτα.Και αυτο το εκπέμπουν και οι δυο αλλα και σαν οικογενεια γενικοτερα με τη μαμα που ειναι στο ιδιο μήκος κυμματος.Να σκεφτείς ότι η μικρη αρέσκεται να ψωνίζει στο μπαμπά της γραβάτες με καρτούν..Ο μπαμπας τις φοραει στη δουλεια του κ κάνεις δεν τολμα να τον σχολιάσει.Χαιρει τετοιου σεβασμού κ εκτίμησης που όλοι τον σέβονται.Και ειναι προϊστάμενος σε σημαντική θέση στην κομισιον.Θελω να πω επομένως οτι δεν είναι μονο ο χρόνος που περνάμε με τα παιδια μας αλλα κ τι κάνουμε μαζί τους.Πως φτιάχνουμε τη σχέση μας.Ο μπαμπας κουβαλάει μαζί του το παιδι του με τον πιο ουσιαστικό τροπο.Ελπιζω να δου δωσα να καταλάβεις τι εννοώ.

ναι το κατάλαβα αλλά δεν μπορώ να αποδεχτώ τόσο εύκολα ότι υπάρχει μη σύνδεση γονέα με παιδί. ποτέ δεν το κατάλαβα πώς γίνεται αυτό πλην ακραίων περιπτωσεων. καταλαβαίνω σε μια περίοδο να είσαι κουρασμένος κ να βγάζεις νεύρα ή να υπάρχεις μόνο διεκπεραιωτικά, που δημιουργεί ελλείψεις, αλλά να μην υπάρχει σύνδεση, δεν μπορώ να το διανοηθώ.

[ΑΡΓΚ 3.884]

πρίν από 53 λεπτά , μαγιοπουλας είπε:

Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. 

 

 

Δηλαδή αν τα παιδιά δεν περνάν καλά στον παιδικό γιατί οι δασκάλες όταν δεν υπάρχουν μπροστά γονείς είναι αδιάφορες ή επιθετικές, φταίει η σχέση με το γονιό; Γιατί προφανώς υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις.

[μαγιοπουλας 824]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δηλαδή αν τα παιδιά δεν περνάν καλά στον παιδικό γιατί οι δασκάλες όταν δεν υπάρχουν μπροστά γονείς είναι αδιάφορες ή επιθετικές, φταίει η σχέση με το γονιό; Γιατί προφανώς υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις.

ΑΡΓΚ όπως στη συζήτηση με το messy play, δεν εχεις διαβάσει αυτα που γράφω κ βγάζεις πάλι συμπεράσματα για πράγματα που δεν έχω πει.Το έχω ξεκαθαρίσει παραπάνω οτι η κατασταση στο σταθμό θα πρέπει να είναι ομαλή από κάθε πλευρά.

[ΑΡΓΚ 3.884]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Φυσικά και πρέπει να μην συμβαίνει κάτι εκεί.πχ μπουλιγκ,φυσικα κ πρέπει να ταιριαξει στο παιδι στο σχολειο.γι αυτό κ δεν θεωρώ ότι είναι σωστό οτι πρεπει να αποδεχτεί το παιδι τις επιλογές του γονιού.Οταν ομως εινσι φροντισμενο το περιβάλλον,και ξαφνικά σταματάει το παιδι να θέλει να πηγαινει αυτό είναι θέμα σύνδεσης με το γονιο.το παιδο δεν νιώθει ασφάλεια.

Ποτέ δε θα ξέρεις όμως αν είναι φροντισμένο το περιβάλλον, σωστά; Με την έννοια ότι αν η δασκάλα μιλά τη μισή μέρα στο κινητό, έχει αγαπημένα παιδιά, αφήνει κάποιο παιδί να κάνει bullying, το φαγητό δεν τρώγεται ή δεν ξέρω τι άλλο, δε θα το μάθεις από ένα παιδί 2-3 ετών. Και αν λες στο παιδί ότι το σχολείο είναι τέλειο και ΠΡΕΠΕΙ να του αρέσει, δεν έχεις χάσει οριστικά την εμπιστοσύνη; Δεν του μαθαίνεις να μη σου λέει ότι το κακομεταχιερίζονται; Στο σπίτι, αυτό είναι το σκεπτικό με ένα παιδί που δε θέλει την νταντά, ότι πρέπει να μην αμφισβητήσεις σε μικρή ηλικία τα συναισθηματά του (δε μιλάω για νήπιιο και πέρα που έχει τη δυνατότητα να αναλύσει). Αν το παιδί νιώθει ότι υποφέρει και κλαίει πραγματικά γοερά, δεν ακυρώνεις εντελώς την εμπιστοσύνη του σε εσένα αν αγνοείς επιδεικτικά αυτόν τον πόνο που βγάζει και επιμένεις ότι είναι για το καλό του; Δε μιλάω για απλή γκρίνια αλλά γι αυτό το "μου σπαράζει την καρδιά να το βλέπω έτσι" που κάποιες φορές έχω ακούσει.

 

[μαγιοπουλας 824]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Ποτέ δε θα ξέρεις όμως αν είναι φροντισμένο το περιβάλλον, σωστά; Με την έννοια ότι αν η δασκάλα μιλά τη μισή μέρα στο κινητό, έχει αγαπημένα παιδιά, αφήνει κάποιο παιδί να κάνει bullying, το φαγητό δεν τρώγεται ή δεν ξέρω τι άλλο, δε θα το μάθεις από ένα παιδί 2-3 ετών. Και αν λες στο παιδί ότι το σχολείο είναι τέλειο και ΠΡΕΠΕΙ να του αρέσει, δεν έχεις χάσει οριστικά την εμπιστοσύνη; Δεν του μαθαίνεις να μη σου λέει ότι το κακομεταχιερίζονται; Στο σπίτι, αυτό είναι το σκεπτικό με ένα παιδί που δε θέλει την νταντά, ότι πρέπει να μην αμφισβητήσεις σε μικρή ηλικία τα συναισθηματά του (δε μιλάω για νήπιιο και πέρα που έχει τη δυνατότητα να αναλύσει). Αν το παιδί νιώθει ότι υποφέρει και κλαίει πραγματικά γοερά, δεν ακυρώνεις εντελώς την εμπιστοσύνη του σε εσένα αν αγνοείς επιδεικτικά αυτόν τον πόνο που βγάζει και επιμένεις ότι είναι για το καλό του; Δε μιλάω για απλή γκρίνια αλλά γι αυτό το "μου σπαράζει την καρδιά να το βλέπω έτσι" που κάποιες φορές έχω ακούσει.

 

Καμια σχέση δεν έχει η σκέψη μου με αυτά που γράφεις.

[ΑΡΓΚ 3.884]

 

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Καμια σχέση δεν έχει η σκέψη μου με αυτά που γράφεις.

Απαντάω σε αυτό: 

 

 

Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. 

 

 

 

 

Η το παιδί εμπισεύεσαι ότι δεν περνά καλά ή όχι. Αν είναι πολύ μικρό, πώς θα κρίνεις τι φταίει;

 

Τι έχω παρεξηγήσει σε αυτό που έγραψες;

 

Δε μιλάω εκ του ασφαλούς παρεπιπτόντως: μία και μοναδική φορά αγνόησα τη γκρίνια της κόρης μου στο προνήπιο, και μιλάω για παρατεταμένη γκρίνια , όχι για σπαρακτικά κλάματα. Τα απέδωσα σε ζήλεια για τον μικρό που έμενε σπίτι κλπ. Πολλές εβδομάδες μετά, έμαθα ότι η γελαστή μπροστά σε εμάς ιδιοκτήτρια, όταν έμενε με τα παιδιά εκνευεριζόταν π.χ. με νάζια στο φαγητό και μοίραζε και σκαμπίλια. Φυσικά όχι στην αρχή της χρονιάς. Αν λοιπόν ο γονιός θεωρεί δεδομένο ότι ο σταθμός δε φταίει και ψάχνει αλλού, θες στο χαρακτήρα του παιδιού, θες στη σχέση του με το παιδί, θες σε κάτι άλλο, πώς ξέρει ότι όντως δε φταίει ο σταθμός; Σε μία νταντά, πάντα η συμβουλή είναι "θεώρησε ότι κάτι φταίει με τη νταντά". Γιατί δεν είναι αυτό και το πρώτο που κοιτάμε σε ένα σταθμό; Και τον εαυτό μου μέσα βάζω, και εγώ άργησα πολύ να δω αυτό που έπρεπε να είχα δει πρώτο.

[Έσπερος 2.943]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

Ποτέ δε θα ξέρεις όμως αν είναι φροντισμένο το περιβάλλον, σωστά; Με την έννοια ότι αν η δασκάλα μιλά τη μισή μέρα στο κινητό, έχει αγαπημένα παιδιά, αφήνει κάποιο παιδί να κάνει bullying, το φαγητό δεν τρώγεται ή δεν ξέρω τι άλλο, δε θα το μάθεις από ένα παιδί 2-3 ετών. Και αν λες στο παιδί ότι το σχολείο είναι τέλειο και ΠΡΕΠΕΙ να του αρέσει, δεν έχεις χάσει οριστικά την εμπιστοσύνη; Δεν του μαθαίνεις να μη σου λέει ότι το κακομεταχιερίζονται; Στο σπίτι, αυτό είναι το σκεπτικό με ένα παιδί που δε θέλει την νταντά, ότι πρέπει να μην αμφισβητήσεις σε μικρή ηλικία τα συναισθηματά του (δε μιλάω για νήπιιο και πέρα που έχει τη δυνατότητα να αναλύσει). Αν το παιδί νιώθει ότι υποφέρει και κλαίει πραγματικά γοερά, δεν ακυρώνεις εντελώς την εμπιστοσύνη του σε εσένα αν αγνοείς επιδεικτικά αυτόν τον πόνο που βγάζει και επιμένεις ότι είναι για το καλό του; Δε μιλάω για απλή γκρίνια αλλά γι αυτό το "μου σπαράζει την καρδιά να το βλέπω έτσι" που κάποιες φορές έχω ακούσει.

 

Ακόμα κ έτσι να μην είναι, που ελπίζω ότι δεν είναι σε πολλούς σταθμούς, εινα εύκολο να λες στη θεωρία ότι εχεις την τάδε προσέγγιση κ να πετάς κ βιβλιογραφία κλπ, στην πράξη όμως μπορεί πολλά να ακυρώνονται όχι από υποκρισία, αλλά λόγω των συνθηκών. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με πολύ συγκεκριμένες προσεγγίσεις που έχουν συνηθίσει μια επικοινωνία με τους γονείς βασισμένη στη σχέση τους, σίγουρα θα δυσκολευτούν αν κάπου υπάρχουν κανόνες περισσότεροι απ αυτούς που είχαν συνηθίσει ή αν δεν γίνονται όλα με τον δικό τους ρυθμό. χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για την ποιοτητα του σταθμού. 

[ΑΡΓΚ 3.884]

Just now, Έσπερος είπε:

Ακόμα κ έτσι να μην είναι, που ελπίζω ότι δεν είναι σε πολλούς σταθμούς, εινα εύκολο να λες στη θεωρία ότι εχεις την τάδε προσέγγιση κ να πετάς κ βιβλιογραφία κλπ, στην πράξη όμως μπορεί πολλά να ακυρώνονται όχι από υποκρισία, αλλά λόγω των συνθηκών. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με πολύ συγκεκριμένες προσεγγίσεις που έχουν συνηθίσει μια επικοινωνία με τους γονείς βασισμένη στη σχέση τους, σίγουρα θα δυσκολευτούν αν κάπου υπάρχουν κανόνες περισσότεροι απ αυτούς που είχαν συνηθίσει ή αν δεν γίνονται όλα με τον δικό τους ρυθμό. χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι για την ποιοτητα του σταθμού. 

 

Σαφώς, δε χρειάζεται να είναι κάτι δραματικό. 

[μαγιοπουλας 824]

Just now, Έσπερος είπε:

ναι το κατάλαβα αλλά δεν μπορώ να αποδεχτώ τόσο εύκολα ότι υπάρχει μη σύνδεση γονέα με παιδί. ποτέ δεν το κατάλαβα πώς γίνεται αυτό πλην ακραίων περιπτωσεων. καταλαβαίνω σε μια περίοδο να είσαι κουρασμένος κ να βγάζεις νεύρα ή να υπάρχεις μόνο διεκπεραιωτικά, που δημιουργεί ελλείψεις, αλλά να μην υπάρχει σύνδεση, δεν μπορώ να το διανοηθώ.

Είναι απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν κακίες στιγμές σε κάθε οικογένεια.οποιος πει το ανάποδο ειναι ψεύτης.Και κουρασμένος θα είσαι,και την ψυχραιμία σου θα χάσεις κ θα φωναξεις.γι αυτο μεγαλώνοντας λίγο λίγο το παιδι πρει να προβαλεις κ τις δικές σου ανάγκες.Το θεμα ειναι οι κακίες στιγμές να ειναι ο καιρος κ οχι το κλιμα του σπιτιου .Κ όταν η μπορα περάσει πρέπει να ζητάμε κ συγγνώμη στα παιδια μας κ να εξηγουμε.Ειναι πολύ σημαντική η επανόρθωση.

Κάθε φορά που έρχεται μια δύσκολη στιγμή προσπαθώ να υπενθυμίσω στον εαυτο μου οτι σε αυτη τη σχεση εγω ειμαι ο ενηλικας και θα πρέπει να χαμηλώσω στο επίπεδο του παιδιου για να καταλάβω τι θέλει να βγάλει εκεινη την ωρα.Προσπαθω πάντα να θυμάμαι ότι φτιαχνω σχεση μαζί του.

Δεν τα καταφέρνω πάντα φυσικα.

Και φυσικά υπάρχουν πάρα πολλοί γονείς που δεν εχουν συνδεση με τα παιδια τους.Θα το βλέπεις συχνά κ στο σχολειο.

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Απαντάω σε αυτό: 

 

 

Όταν περάσει ο καιρός της προσαρμογης αν τα παιδια δεν θελουν να πανε σχολειο,τότε το πρόβλημα βρίσκεται στη σχέση γονέα παιδιου κ οχι στο σχολειο.Αυτο μας έλεγε ο εκπαιδευτής στα Gordon αλλα και γενικότερα οι ειδικοί. 

 

 

 

 

Η το παιδί εμπισεύεσαι ότι δεν περνά καλά ή όχι. Αν είναι πολύ μικρό, πώς θα κρίνεις τι φταίει;

 

Τι έχω παρεξηγήσει σε αυτό που έγραψες;

 

Δε μιλάω εκ του ασφαλούς παρεπιπτόντως: μία και μοναδική φορά αγνόησα τη γκρίνια της κόρης μου στο προνήπιο, και μιλάω για παρατεταμένη γκρίνια , όχι για σπαρακτικά κλάματα. Τα απέδωσα σε ζήλεια για τον μικρό που έμενε σπίτι κλπ. Πολλές εβδομάδες μετά, έμαθα ότι η γελαστή μπροστά σε εμάς ιδιοκτήτρια, όταν έμενε με τα παιδιά εκνευεριζόταν π.χ. με νάζια στο φαγητό και μοίραζε και σκαμπίλια. Φυσικά όχι στην αρχή της χρονιάς. Αν λοιπόν ο γονιός θεωρεί δεδομένο ότι ο σταθμός δε φταίει και ψάχνει αλλού, θες στο χαρακτήρα του παιδιού, θες στη σχέση του με το παιδί, θες σε κάτι άλλο, πώς ξέρει ότι όντως δε φταίει ο σταθμός; Σε μία νταντά, πάντα η συμβουλή είναι "θεώρησε ότι κάτι φταίει με τη νταντά". Γιατί δεν είναι αυτό και το πρώτο που κοιτάμε σε ένα σταθμό; Και τον εαυτό μου μέσα βάζω, και εγώ άργησα πολύ να δω αυτό που έπρεπε να είχα δει πρώτο.

Μα συμφωνω.οταν κυλούν όλα ομαλά ειπα.

[ΑΡΓΚ 3.884]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Και φυσικά υπάρχουν πάρα πολλοί γονείς που δεν εχουν συνδεση με τα παιδια τους.Θα το βλέπεις συχνά κ στο σχολειο.

 

Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκπαιδευτικοί που απλά δεν συμπαθούν καν τα παιδιά. Άλλωστε η πλειοψηφία δεν επέλεξε το επάγγελμα, οι συγκυρίες και το σύστημα των εξετάσεων μας το έφεραν έτσι. 

[Έσπερος 2.943]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Και φυσικά υπάρχουν πάρα πολλοί γονείς που δεν εχουν συνδεση με τα παιδια τους.Θα το βλέπεις συχνά κ στο σχολειο.

Ο,τι έχω δει είναι απλα παθολογικό. Εκτός της συζήτησης δηλαδή. Εκτός αν δεν καταλαβαίνω την έννοια της σύνδεσης κ του δεσίματος. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ένας άνθρωπος χωρίς διαταραχές, δεν είναι δεμένος με το παιδί του. 

[ΑΡΓΚ 3.884]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Μα συμφωνω.οταν κυλούν όλα ομαλά ειπα.

 

Δε διαφωνώ σε αυτό, και γι αυτό ρωτάω "πώς το ξέρεις"; Στο σπίτι ειλικρινά η οδηγία είναι ότι αν πρέπει να αδικήσεις κάποιον, αδικείς την νταντά για να μην κλονίσεις την εμπιστοσύνη του παιδιού. Γιατί στο σταθμό εξαντλούμε κάθε περιθώριο πίεσης στο παιδί;

[μαγιοπουλας 824]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι εκπαιδευτικοί που απλά δεν συμπαθούν καν τα παιδιά. Άλλωστε η πλειοψηφία δεν επέλεξε το επάγγελμα, οι συγκυρίες και το σύστημα των εξετάσεων μας το έφεραν έτσι. 

Ναι .αλλά δεν εξετάζουμε αυτο τωρα.αυτα θα υπάρχουν πάντα.

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Δε διαφωνώ σε αυτό, και γι αυτό ρωτάω "πώς το ξέρεις"; Στο σπίτι ειλικρινά η οδηγία είναι ότι αν πρέπει να αδικήσεις κάποιον, αδικείς την νταντά για να μην κλονίσεις την εμπιστοσύνη του παιδιού. Γιατί στο σταθμό εξαντλούμε κάθε περιθώριο πίεσης στο παιδί;

Υποτίθεται ότι τα περίεργα αργά η γρήγορα μαθαίνονται.Κ αν έχεις κ συστασεις για το σταθμό ξερεις περισσότερα Ειπα ομως οτι πρέπει να ταιριαξει κ το παιδι με το σχολειο.ολα αυτα τα έβαλα σαν προαπαιτουμενα.

[ΑΡΓΚ 3.884]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Ναι .αλλά δεν εξετάζουμε αυτο τωρα.αυτα θα υπάρχουν πάντα.

 

Ένα παιδί 2 χρονών, δεν νιώθει ότι η νηπιαγωγός το κάνει αγγαρεία,αν τύχει σε τέτοια περίπτωση; Πιστεύω ότι ένα παιδί που έχει μάθει σε φροντίδα, σίγουρα σοκάρεται. Και είναι κάτι που δεν θα το καταλάβει τόσο εύκολα ο γονιός, ούτε και είναι "παράβαση" . Σε μεγαλύτερα παιδιά, σε κάθε δημοτικό π.χ. όλα τα παιδιά ξέρουν ποιες δασκάλες τα νοιάζονται και ποιες όχι, και δεν είναι πάντα οι αγαπημένες αυτές που δε βάζουν τιμωρίες , αλλά γενικά νιώθουν ποιες έχουν μεράκι. Λογικά το ίδιο συμβαίνει και σε ένα παιδικό σταθμό. Σε μία νταντά που δε δένεται μαζί της το παιδί, θεωρούμε ότι φταίει η νταντά, στο σταθμό πώς το παρακάμπτουμε αυτό; Δεν είναι κάτι προφανές, και δεν είναι καν συνειδητό, αλλά σίγουρα δεν είναι σπάνιο.

[μαγιοπουλας 824]

Και επειδή γονεις δεν εχουμε γεννηθεί,και είναι πολύ δύσκολο,όταν μας απασχολεί κάτι πρέπει να παίρνουμε τη γνωμη ειδικων

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

 

Ένα παιδί 2 χρονών, δεν νιώθει ότι η νηπιαγωγός το κάνει αγγαρεία,αν τύχει σε τέτοια περίπτωση; Πιστεύω ότι ένα παιδί που έχει μάθει σε φροντίδα, σίγουρα σοκάρεται. Και είναι κάτι που δεν θα το καταλάβει τόσο εύκολα ο γονιός, ούτε και είναι "παράβαση" . Σε μεγαλύτερα παιδιά, σε κάθε δημοτικό π.χ. όλα τα παιδιά ξέρουν ποιες δασκάλες τα νοιάζονται και ποιες όχι, και δεν είναι πάντα οι αγαπημένες αυτές που δε βάζουν τιμωρίες , αλλά γενικά νιώθουν ποιες έχουν μεράκι. Λογικά το ίδιο συμβαίνει και σε ένα παιδικό σταθμό. Σε μία νταντά που δε δένεται μαζί της το παιδί, θεωρούμε ότι φταίει η νταντά, στο σταθμό πώς το παρακάμπτουμε αυτό; Δεν είναι κάτι προφανές, και δεν είναι καν συνειδητό, αλλά σίγουρα δεν είναι σπάνιο.

Γι αυτο αν δεν βγει ακρη παιρνουμε γνωμη ειδικού.

[Yovanna 1.278]

Just now, ΑΡΓΚ said:

 

Δε διαφωνώ σε αυτό, και γι αυτό ρωτάω "πώς το ξέρεις"; Στο σπίτι ειλικρινά η οδηγία είναι ότι αν πρέπει να αδικήσεις κάποιον, αδικείς την νταντά για να μην κλονίσεις την εμπιστοσύνη του παιδιού. Γιατί στο σταθμό εξαντλούμε κάθε περιθώριο πίεσης στο παιδί;

Δεν έχω καταλάβει τι προτείνεις. Θέλω να πιστεύω ότι ο γονιός ξέρει το παιδί του. Καταλαβαίνει φαντάζομαι αν το παιδί δεν θέλει να αποχωριστεί τους γονείς ή το σπίτι του ή τη ρουτίνα του ή αν υπάρχει πρόβλημα στο σχολείο. Το αν δεν φέρονται καλά ή αν αδιαφορούν οι δασκάλες και το προσωπικό εσύ πώς θα το συμπεράνεις? Αν το τρίχρονο κλαίει και σπαράζει για σένα φταίει το σχολείο? Τίποτε δεν αποκλείεται, αλλά δεν πρέπει να περάσει κάποιος καιρός για τέτοιου είδους συμπεράσματα? Πόσο μάλλον αν πρόκειται για σχολείο με πολύ καλή φήμη ?

[Έσπερος 2.943]

Just now, μαγιοπουλας είπε:

Ειπα ομως οτι πρέπει να ταιριαξει κ το παιδι με το σχολειο.ολα αυτα τα έβαλα σαν προαπαιτουμενα.

Δεν διαφωνείτε επι της ουσίας. Απλώς εσυ θεωρείς δεδομένο ότι έχουν αποκλειστεί όλες οι πιθανότητες, ενώ η ΑΡΓΚ εξηγεί ότι δεν είναι τόσο εύκολο να τις αποκλείσεις, εκτός αν είναι κάτι κραυγαλέο.

 

Σε θέματα ψυχολογίας δεν θεωρώ άσπρο μαύρο τη γνώμη των ειδικών. 

[μαγιοπουλας 824]

Just now, Yovanna είπε:

Δεν έχω καταλάβει τι προτείνεις. Θέλω να πιστεύω ότι ο γονιός ξέρει το παιδί του. Καταλαβαίνει φαντάζομαι αν το παιδί δεν θέλει να αποχωριστεί τους γονείς ή το σπίτι του ή τη ρουτίνα του ή αν υπάρχει πρόβλημα στο σχολείο. Το αν δεν φέρονται καλά ή αν αδιαφορούν οι δασκάλες και το προσωπικό εσύ πώς θα το συμπεράνεις? Αν το τρίχρονο κλαίει και σπαράζει για σένα φταίει το σχολείο? Τίποτε δεν αποκλείεται, αλλά δεν πρέπει να περάσει κάποιος καιρός για τέτοιου είδους συμπεράσματα? Πόσο μάλλον αν πρόκειται για σχολείο με πολύ καλή φήμη ?

Νομιζω πραγματικά ότι γράφεις για να γράφεις.Κουραστηκα να επαναλσμβανομαι.

[Yovanna 1.278]

Just now, μαγιοπουλας said:

Νομιζω πραγματικά ότι γράφεις για να γράφεις.Κουραστηκα να επαναλσμβανομαι.

Εγώ??