Διακοπη κυησης στη 17 εβδομαδα

[annoula.kos]

Εχει περασει μια εβδομαδα απο τη μερα που αποχερετησα το μικρο μου αγγελο για παντα. Δεν θα δω ποτε το προσωπο του δεν θα αγγιξω ποτε τα δαχτιλακια του ουτε θα φιλισω τα απαλα του μαγουλα. Ολα καλα μεχρι τη 15 εβδομαδα οπου ο γιατρος ειδε πως η ουροδοχος κυστη ηταν πολυ μεγαλητερη απο το κανονικο μεγεθος. Μεσα σε 10 μερες που πηγαμε σε εμβριομητρικο ειχε αυξηθει το μεγεθος κ το αμνιακο υγρο ειχε μειωθει. Αποφραξη ουροδοχου κυςτης καμια ελπιδα για το μωρακι μου. Δεν θα ξεχασω ποτε το τελευταιο υπερηχο που ακουμπουσε τα χερακια του στο προσωπακι τπυ κ ηταν τοσο ηρεμο που να ηξερε οτι ηταν η τελευταια φορα που το εβλεπα κ ηταν αυτες η βασανιστηκες τελευταιες ωρες που θα ημασταν μαζι. Οταν αρχισε η διαδικασια του τοκτου φωναζα πως δεν θελω να το κανω πως θελω το μωρο μου, το γιο μου να τον κρατησω στην αγκαλια μου αλλα κανεις δεν μπορουσε να κανει κατι τιποτα δεν αλλαζε. Κ γω εμεινα αδεια μονη κ ανημπορη να βοηθησω κ να πρωστατεψω το μωρο μου. Εμεινα με ενα γιατι να με βασανηζει καθε μερα. Γιατι;

[farfalina 09]

Πόσο λυπάμαι δεν υπάρχουν λόγια........

[mama2011]

[katerina']

κι εγώ λυπάμαι πολύ αννούλα!εύχομαι αυτός ο άγγελος να σε βοηθήσει να μη το βάλεις κάτω κ να ξαναμείνεις έγκυος και να έχεις μια καλή εγκυμοσύνη!

το γιατί μη το ψάχνεις...κανείς ποτέ δε πήρε κάποια απάντηση.

[katerinaadra]

"Γιατί να μη μπορώ να δω όπως ο κάθε άνθρωπος???Γιατί ενώ όλοι βλέπουν το ήλιο, τον ουράνό, το μολύβι...Γιατί??"

 

"Γιατί σε εμένα να έρθει ο καρκίνος??Ειμαι τόσο νέα, Γιατί να μην καταφέρω να ζήσω, να παντρευτώ να κάνω οικογένεια?¨"

 

"Γιατί στο παιδί μου, ΓΙΑΤΙ στο δικό μου παίδί, γιατί να μην μπορεί να τρέξει, να μιλήσει όπως όλα τα άλλα παιδάκια?"

 

¨Γιατί...........?"

 

"Γιατί.............?"

 

Κοπέλα μου γλυκιά λυπάμαι παρα πολύ για αυτό που σας συνέβει.Δεν είμαι καθόλου εύκολη κατάσταση και μετα από καιρό θα καταφέρεις να σταθείς εσύ και ο αντρούλης σου στα πόδια σας.....ποτέ αυτή η πληγή δε θα κλείσει απλά θα επουλωθεί,με το χρόνο, με τη θέληση, με το νέο μωράκι.....

 

Ειναι πολύ νωρίς για να σου πω λόγια παρηγοριας, για να σου πω ότι είναι καιρός να πατήσεις στα πόδια σου, για να σου πω ότι η ζωή συνεχίζεται......πάρε το χρόνο σου, θρήνισε όπως ακριβώς εσύ θέλεις, όπως εσύ νιώθείς.

Το γιατί δε θα στο απαντήσει κανείς, άρα μη το ψάχνεις, μη πληγώνεσαι περισσότερο.........

 

και εγω έχασα τα κοριτσάκια μου στον 9ο μήνα, μία μέρα πριν την προγραμματισμένη καισαρική και εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου....ξέρω πως είναι να καταστρέφονται τα ονειρά σου μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, εκλαψα, πόνεσα, έπεσα στα πατώματα, φωναξα, ούρλιαξα, τα έβαλα με θεό και ανθρώπους..............και μετα σηκώθηκα, πάτησα στα πόδια μου, έπιασα το χέρι του αντρούλη μου και συνεχίσαμε.........σήμερα θα ήταν 1χρονών τα κορίτσια μου και αντί για αυτό έχω ένα μπεμπάκι στην κοιλίτσα μου που το προστατεύουν τα αδερφάκια του τα αγγελάκια του........

 

παρε το χρόνο σου και μη ξεχάσεις ότι η ζωή συνεχίζεται, σε εσένα ετυχε αυτό το πρόβλημα, σε άλλους κάτι άλλο......δεν είσαι η μόνη που υποφέρεις, που αντιμετωπίζεις δυσκολίες......μη διστάσεις να ζητήσεις και βοήθεια από κάποιον ειδικό αν δεις ότι δε τα καταφέρνεις μετα απο καιρό.....

[katerina']

αυτά ακριβώς ήθελα να σου πω κι εγώ αννούλα...απλά απάντησα πολύ στο γενικά γιατί εγώ ούτε έχω γίνει ακόμα μανούλα που πολύ θα το ήθελα κι εγώ,αλλά ούτε έχω βιώσει μια τέτοια απώλεια και δεν έχω δικαίωμα να μιλάω και να δίνω συμβουλές...έχω βιώσει όμως πολλές απώλειες δικών μου ανθρώπων και ποτέ δεν πήρα απάντηση στο γιατί...γιατί να χάσω τη μάνα μου στα 39 της γιατί τον αδερφό μου στα 28 του γιατί γιατί γιατί...δε ξέρω...το μόνο που ξέρω είναι οτι πρέπει να ξανασηκωθείς και να ζήσεις γιατι είσαι νέα.

[annoula.kos]

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας αυτες τις στιγμες το να ακους ιστοριες ανθρωπων που εχουν περασει παρομοιες η κ πιο δυσκολες καταστασεις σου δινει δυναμη κ θαρρος να συνεχισεις κ να δεις τη ζωη με αλλο ματι. Για μενα ειδη εχουν αλλαξει πολλα ειδα ποσο με αγαπαει κ με νοιαζεται ο ανθρωπος μου καταλαβα οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο. Με ποναει που ο θεος η η φυση δεν αφηνει αυτα τα αγγελακια να ζησουν κ τα περνουν απο τις μανουλες τους τοσο νωρις κ αδικα. Ισως αν καποια στιγμη γινω μητερα το αφησω πισω μου αλλα να το ξεχασω δεν νομοζω ποτε. Ευχομαι σε ολες σας μεσα απο τη καρδια μου οτι καλητερο κ ο θεος να απαληνει τον πονο μας με γερα μωρα.

[Ιωαννα12]

Αχ καλή μου Αννούλα,

 

Εγώ είχα γραφτεί στο φόρουμ πριν 2 περίπου μήνες. Είχα χάσει πρόσφατα το αγοράκι μου στις 34 εβδομάδες και αναζητούσα παρηγοριά και συμπαράσταση. Ενιωθα βλέπεις ότι είμαι η μοναδική στον κόσμο που βίωνε κάτι τέτοιο. Με μεγάλη μου θλίψη βλέπω ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά... Όχι μόνο δεν είμαι η μοναδική αλλά είναι πάρα πολλές οι γυναίκες που πέρασαν μέσα από αυτό το δύσβατο μονοπάτι...

Ξέρω ακριβώς πως αισθάνεσαι, γιατί περασα (και παιρνώ) τα ίδια.. Εμένα είναι ακόμα πρόσφατο οπότε δεν έχω πολλά να σου πω. Δεν είμαι ακόμα καλά, αλλά σίγουρα είμαι πολύ καλύτερα από την αρχή. Αυτούς τους 3 μήνες προσπαθούσα με κάθε τρόπο να σκοτώνω την ώρα μου, εφόσον πιστεύω ότι ο χρόνος είναι ο μοναδικός μου σύμμαχος.. Και είμαι όντως καλύτερα.

Μόλις μάθαμε ότι χάσαμε το μωρό, γύρισα και είπα στον άντρα μου "γιατί σε εμάς". Και αυτός μου έσφυξε το χέρι και μου απάντησε "γιατί μπορούμε να το αντέξουμε". Αυτή του η δύναμη με βοήθησε πολύ.

Να μπαίνεις όποτε νιώθεις την ανάγκη να γράφεις τις σκέψεις σου... Και αυτό πιστεύω ότι βοηθά πολύ.. Καλή δύναμη!

[emma.c]

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας αυτες τις στιγμες το να ακους ιστοριες ανθρωπων που εχουν περασει παρομοιες η κ πιο δυσκολες καταστασεις σου δινει δυναμη κ θαρρος να συνεχισεις κ να δεις τη ζωη με αλλο ματι. Για μενα ειδη εχουν αλλαξει πολλα ειδα ποσο με αγαπαει κ με νοιαζεται ο ανθρωπος μου καταλαβα οτι τιποτα δεν ειναι δεδομενο. Με ποναει που ο θεος η η φυση δεν αφηνει αυτα τα αγγελακια να ζησουν κ τα περνουν απο τις μανουλες τους τοσο νωρις κ αδικα. Ισως αν καποια στιγμη γινω μητερα το αφησω πισω μου αλλα να το ξεχασω δεν νομοζω ποτε. Ευχομαι σε ολες σας μεσα απο τη καρδια μου οτι καλητερο κ ο θεος να απαληνει τον πονο μας με γερα μωρα.

 

όταν κάποια στιγμή, βίωσα μια απώλεια (όχι παιδιού), δυο ήταν οι κουβέντες που με συνεφεραν κάπως: "όπως έμαθες να ζεις με τη παρουσία του, πρέπει τώρα να ζήσεις και με την απουσία του". Και: "υπάρχουν και χειρότεροι θάνατοι". Για μένα ο χειρότερος θάνατος ειναι η απώλεια ενός παιδιού που έχεις προλάβει να το δεις έστω και λίγο. Ματώνει η ψυχή σου, ξεκολλαει η καρδιά σου. Το μεγαλύτερο μυστήριο ειναι ο θάνατος. Με το χρόνο, σίγουρα ξεπερνιέται ενα τόσο δυσάρεστο γεγονός, αλλά ποτέ δεν ξεχνιέται. Δεν θα ειναι όμως τόσο δυσβάσταχτο. Πίστεψε με...

[annoula.kos]

Αχ κοριτσια σας ευχαριστω που μου δινεται διναμη μεσα απο τα λογια σας. Σαφος ξερω πως δεν ειμαι η μονη αλλα ευχομαι να ειμαι η τελευταια μακρι να μη το περασει αλλη γυναικα αυτο. Κ σιγουρα οταν παρηγορω τον εαυτο μου παντα σκεφτομαι πως θα μπορουσαν ολα να ειναι ακομα πιο δισκολα κ πως υπαρχουν ανθρωποι που περνανε πιο δυσκολες καταστασεις. Αλλα το οτι θα μπορουσαν ολα να ειχαν γινει αλλιως ειναι σαν μαχαιρι στη καρδια. Κ το πιο δυσκολο ειναι οτι τελος του μηνα ειναι ο γαμος μας κ εγω δεν θελω να το κανω δεν μπορω. Πως θα γελαω κνθα χορευω; Ποσο αλλιως το ειχαμε φανταστει, κ τωρα ειναι κατι που θα το κανω σαν υποχρεωση γιατι δεν γινενεται να ακυρωθει.

[ikaniretak]

Γλυκο κοριτσι. Τον Δεκεμβριο του 2009 ακριβως στην 17η εβδομαδα γεννησα κι εχασα μαζι το πρωτο μου αγορακι. Ξερω οτι ολα γυρω σου ειναι γκριζα, μουντα, βουβα.Ξερω οτι κανενας λογος δε σε παρηγορει και ειδικα οταν ακους πως θα κανεις αλλα παιδια. Τα ιδια ενιωθα κι εγω. Σημερα, 5 χρονια μετα εχω 2 παιδακια, ενα κοριτσι κι ενα αγορι. Νιωσε τον πονο σου οπως θελεις εσυ. Αστον να ξεσπασει. Αφησε ομως κια τον χρονο να επουλωσει τις πληγες σου και κοιτα μπροστα. Πραγματικα, ηταν μια ατυχη στιγμη και δεν θα ξαναερθει. Το μωρο σου θα ειναι παντα στην καρδια σου ακομη κι οταν την αγκαλια σου θα εχουν γεμισει αλλα παιδια.

[osin]

Πόσο στενοχωριέμαι, βρε κορίτσια, κάθε φορά που μπαίνω στο φόρουμ και βλέπω νέα μηνύματα στις "Δύσκολες στιγμές".

Μακάρι να μην γραφτεί νέα καταχώρηση, νέο περιστατικό.

annoula.kos, όπως βλέπεις είμαστε πολλές αυτές που έχουμε βιώσει την απώλεια, πριν καν ζήσουμε τη χαρά. Κι είτε είναι πιο "βαριές", σε πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη, είτε πιο "ελαφριες" στην αρχή της κύησης, σε κάθε περίπτωση πρόκειται για απώλεια, και η κάθε μία από εμάς το βιώνει με το δικό της τρόπο. Εμένα πάντως, με παρηγορεί το γεγονός ότι δεν είμαι μόνη. Το ότι υπάρχουν κοπέλες που έχουν περάσει παρόμοιες καταστάσεις με εμένα, και τελικά προχώρησαν τη ζωή τους και τα κατάφεραν, με ηρεμεί.

Καλή δύναμη εύχομαι!

[maroulaki6]

Κι εγώ κορίτσι μου έχασα το αγοράκι μου πριν απο 1.5 μήνα περίπου στην 22 βδομάδα.Μπορώ να σε καταλάβω το πως νιώθεις και το πως ένιωθες όταν ήσουν στη διαδικασία τοκετού,γιατί τα ίδια ακριβώς περάσαμε...Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός κοριτσάκι μου,θα μάθεις να ζεις μ αυτό,αλλά θα χει απαλύνει λίγο ο πόνος.Δυστυχώς μας έτυχε ότι χειρότερο για μια μέλλουσα μανούλα.Εύχομαι σύντομα να ξαναμείνεις έγκυος αν το θες και να πάνε όλα καλά.Εγώ χθες πήγα στο γιατρό μου για εξέταση και μου δωσε το πράσινο φως να ξεκινήσουμε προσπάθειες.Αυτό μου δωσε μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον.Υπομονή και πίστη...Κουράγιο

[annoula.kos]

Νιωθω μεγαλη ανακουφηση που υαρχουν αλλες γυναικες που με καταλαβαινουν που ξερουν πως νιωθω δεν μπορω να ακουω να μπυ λενε : σιγα μικρη κοπελα εισαι θα κανεις αλλο. Δεν αν κ ποτε θα κανω αλλο αυτο δεν σημενει οτι θα ξεχασω αυτο το μωρο που εχασα κ θα παψω να ποναω. Παντα θα το θυμαμαι.

[katerina']

σιγά..δε θα σου πεί καμία,αλλά ακόμα και κοπέλες που έχουν βιώσει μια απώλεια σα τη δικιά σου θα σου πούν κοίτα μπροστά...να κάνεις κι άλλο παιδάκι...και όχι πως θα το ξεχάσετε αλλά θα το ξεπεράσετε.

[katerinaadra]

Νιωθω μεγαλη ανακουφηση που υαρχουν αλλες γυναικες που με καταλαβαινουν που ξερουν πως νιωθω δεν μπορω να ακουω να μπυ λενε : σιγα μικρη κοπελα εισαι θα κανεις αλλο. Δεν αν κ ποτε θα κανω αλλο αυτο δεν σημενει οτι θα ξεχασω αυτο το μωρο που εχασα κ θα παψω να ποναω. Παντα θα το θυμαμαι.

αχ κοπέλα μου και για μένα ήταν η πιο χειρότερη φράση αυτή που μου λέγανε...."τι στεναχωρίεσαι αφού μπορείς να κάνεις αλλα"

εχεις απόλυτο δίκαιο απλά προσπάθησε να μην ανοιγεις αυτό το θέμα σε πολλόυς γιατί οι απαντήσεις που θα παίρνεις θα σε πληγώνουν περισσότερο....

οντως υπάρχουν κοπέλες και δεν είναι παράλογο που με τη φράση "οκ θα κάνω άλλα παρηγοριούνται" αυτό όμως δε σημαινει ότι θα πρέπει να το δώσει καποιος σαν συμβουλη για ανακούφησηη του πόνου.....

 

πολλοί λένε πράγματα χωρίς να σκέφτονται αν θα σε επηρρεάσουν....λόγω συσπάσεωνν και ψυχολογίας ο γιατρός μου συνέστησε πολύ πολύ ξεκούραση...βεβαια όταν σου επιβάλλουν την ξάπλα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο και μία κκοπέλα με πήρε τηλ και μου λέει "ααααα για σένα είναι η ζωή έτσι να ξαπλώνεις και να μη βιάζεσαι να περάσει ο καιρός να βγεί το μωρό γιατί μετα θα κουράζεσαι πάρα πολύ, δε βλέπεις εμένα???"

δεν απάντησα, δε συνέχισα τη συζήτηση, δε θα καταλάβαινε τη λαχτάρα μου να πιάσω ένα μωρό στη αγκαλιά μου..ακόμα και ελέφαντας να ήμουν που η εγκυμοσύνη του κρατάει 20 μήνες θα έιχα ελεφαντάκι και αντί για αυτό έχω δύο ολοκληρωμένους αγγελους σρον ουρανό και ένα μπέμπη στην κοιλίτσα μου και όλη μου η ζωή, όλα τα δευτερόλεπτά μου κυλάνε με σκοπό να τον πάρω αγκαλιά....

μπορεί σε αλλη κοπέλα αυτή η φράση να μην την επηρρέαζε, για αυτό σου λέω μη το πολυ συζητάς με πάαρα παρα πολλά διαφορετικά άτομα γιατί από λίγους θα νιώσεις πραγαμτική συμπαράσταση....

πολλοί είναι οι καλοθελητές που ανόιγουν τη συζήτησηη απο κουτσομπολιό, από περιέργειά, από το να δείξουν τη γνώση τους σε αυτό το θέμα...όλοι αυτοί όταν το συζητάνε δε νιώθουν, δεν επηρρεάζονται ψυχικά ενώ για σένα τα λόγια τους είναι είτε βάλσαμο είτε μαχαίρι στην καρδιά....

 

συγνώμη για τα πολλά που γράφω αλλα πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου, σαν ψυχοθεραπεία, για το καλό της ψυχολογίας του μπεμπη μου και επειδή πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσουν και κάποια άλλη διαβάζοντάς τα....

[emma.c]

αχ κοπέλα μου και για μένα ήταν η πιο χειρότερη φράση αυτή που μου λέγανε...."τι στεναχωρίεσαι αφού μπορείς να κάνεις αλλα"

εχεις απόλυτο δίκαιο απλά προσπάθησε να μην ανοιγεις αυτό το θέμα σε πολλόυς γιατί οι απαντήσεις που θα παίρνεις θα σε πληγώνουν περισσότερο....

οντως υπάρχουν κοπέλες και δεν είναι παράλογο που με τη φράση "οκ θα κάνω άλλα παρηγοριούνται" αυτό όμως δε σημαινει ότι θα πρέπει να το δώσει καποιος σαν συμβουλη για ανακούφησηη του πόνου.....

 

πολλοί λένε πράγματα χωρίς να σκέφτονται αν θα σε επηρρεάσουν....λόγω συσπάσεωνν και ψυχολογίας ο γιατρός μου συνέστησε πολύ πολύ ξεκούραση...βεβαια όταν σου επιβάλλουν την ξάπλα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο και μία κκοπέλα με πήρε τηλ και μου λέει "ααααα για σένα είναι η ζωή έτσι να ξαπλώνεις και να μη βιάζεσαι να περάσει ο καιρός να βγεί το μωρό γιατί μετα θα κουράζεσαι πάρα πολύ, δε βλέπεις εμένα???"

δεν απάντησα, δε συνέχισα τη συζήτηση, δε θα καταλάβαινε τη λαχτάρα μου να πιάσω ένα μωρό στη αγκαλιά μου..ακόμα και ελέφαντας να ήμουν που η εγκυμοσύνη του κρατάει 20 μήνες θα έιχα ελεφαντάκι και αντί για αυτό έχω δύο ολοκληρωμένους αγγελους σρον ουρανό και ένα μπέμπη στην κοιλίτσα μου και όλη μου η ζωή, όλα τα δευτερόλεπτά μου κυλάνε με σκοπό να τον πάρω αγκαλιά....

μπορεί σε αλλη κοπέλα αυτή η φράση να μην την επηρρέαζε, για αυτό σου λέω μη το πολυ συζητάς με πάαρα παρα πολλά διαφορετικά άτομα γιατί από λίγους θα νιώσεις πραγαμτική συμπαράσταση....

πολλοί είναι οι καλοθελητές που ανόιγουν τη συζήτησηη απο κουτσομπολιό, από περιέργειά, από το να δείξουν τη γνώση τους σε αυτό το θέμα...όλοι αυτοί όταν το συζητάνε δε νιώθουν, δεν επηρρεάζονται ψυχικά ενώ για σένα τα λόγια τους είναι είτε βάλσαμο είτε μαχαίρι στην καρδιά....

 

συγνώμη για τα πολλά που γράφω αλλα πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου, σαν ψυχοθεραπεία, για το καλό της ψυχολογίας του μπεμπη μου και επειδή πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσουν και κάποια άλλη διαβάζοντάς τα....

 

έχεις δίκιο. Αν δεν το ζήσει κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει απόλυτα το πως νιώθεις. Μια γνωστή μου είχε χάσει 2 παιδάκια με αποβολες πρώτου τριμήνου. Κάποια πίσω απο την πλάτη της έλεγε: "Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούν να κρατήσουν ενα παιδι. Εγώ τρία έκανα χωρίς να το καταλάβω." Και εδώ λοιπόν θα γίνω λίγο κακιά: αυτή δεν πόνεσε. Μία φορά αν της τύχαινε, τότε θα είχε κλείσει το στόμα της δια παντός.

καταλαβαίνω ότι τα μηνύματα αισιοδοξίας σε ενα τόσο μαύρο κλίμα που βιώνεις, φαντάζουν κάπως. Άλλωστε καμία ψυχούλα δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Τελικά ο χρόνος μόνο απαλύνει κάπως τη κατάσταση. Κάθε φορά που θυμάμαι τη δική μου απωλεια(όχι παιδιού), νομίζω ότι μου περνάνε ενδοφλέβια ένεση δηλητηρίου.

Κουράγιο...

[annoula.kos]

Katerinaadra σου ευχομαι μεσα απο τη καρδια μου με το καλο να κρατησεις το μπεμπι σου αγκαλια κ μονο χαμογελα απο δω κ περα. Μακαρι σε ολες μας ο θεος μετα απο τοση θλιψη να μας δωσει αυτη την χαρα. Λυπαμαι που ακουω οτι τοσες γυναικες εχουν περασει αυτο το πονο αλλα μου δινει δυναμη που καταφεραν να προχωρισουν κ τωρα ειναι ευτηχισμενες με τα μωρακια τους.

[gigikaki]

Γεια σας ειμαι κ εγω καινουρια στο forum κ πριν 22 μερες εχασα στην 15η εβδομαδα το κοριτσακι μ. Αναγκαστηκαμε με τον συζηγο μ να προχωρησουμε σε διακοπη λογω καρδιολογικων προβληματων της κορης μας. Δν μπορω να το ξεχασω σιγουρα αν κ ολοι γυρω μου με βλεπουν να κανω τον καραγκιοζη εγω κλαιω ξεσπαω οταν δν με βλεπει κανενας. Ειμαι σιγουρη πως κανενας δν νιωθει σαν τη μανα... τον πονο π ζει η καθε γυναικα οταν χανει το παιδι της με οποιοδηποτε τροπο τον ξερει μονο η ιδια... αυτο π με παρηγορει ειναι οτι εχω εναν εξαιρετικο αντρα στο πλαι μου κ μπορω να κοιταω αιισιοδοξα το μελλον. Την ζωη πρεπει να την αρπαζεις απο τα μαλλια κ να στεκεσε στα ποδια σου για να μπορεις να προχωρας μπροστα... αννουλα οχρονος ειναι γιατρος αρκει να βοηθησεις κ εσυ τον εαυτο σ με καποιον τροπο. Εγω για πραδειγμα δν αναρωτιεμαι "γιατι". Αν βαλω αυτη τη λεξη ποτε στο μυαλο μ αμεσως μ απανταω "γιατι το μωρο υπεφερε κ ο εξαιρετικος γιατρος το ειδε οσο ηταν σχετικα νωρις" κ ετσι ζυγιζω καπως τις σκεψεις μ κ συνερχομαι... αυτα τα λιγα κ απο μενα.. ελπιζω να σε βοηθησα λιγο.. εμενα παντως με βοηθησε π στα εγραψα εφυγε ενα βαρος απο πανω μου

[annoula.kos]

Gigikaki ισος εχεις δικιο μπορει τα μωρακια μας να υπεφεραν κ θα υπεφεραν πιο πολυ αν η εγκυμοσυνη εφτανε στο τελος. Κανεις δεν ξερει μαλλον ολα γινονται για καποιο λογο. Μακαρι με το καιρο να βρω του κουραγιο να το αφησω πισω ισως νιωσω καλητερα οταν αρχισουμε τις προσπαθιες για αλλο μωρακι. Μονο σε αυτο ελπιζω οτι θα με κανει να χαρω κ παλι.

[τριανταφυλλακι1403]

Καλησπέρα σε όλα τα κορίτσια. Δεν ξέρω πόσες από εσάς θα διαβάσουν η ιστορία μου.Τον περασμένο Μάρτη διέκοψα κύηση λόγω συγγενών ανωμαλιών εμβρύου σε ηλικία 14 εβδομάδων.

Από τον ένα γιατρό στον άλλο έτρεχα να ακούσω ότι κάνουν λάθος ότι αυτό δεν συμβαίνει σε μένα ότι είναι ψέματα...το έβλεπα μέσα στη κοιλιά μου να παίζει και να κλωτσάει και έλεγα δεν είναι δυνατον!μου λένε ψέματα!

Ήταν ένα αγοράκι...ειμαι πολύ χάλια δεν το έχω ξεπεράσει και ας έχω μια κορούλα. Έχω αρχίσει προσπάθειες να μείνω πάλι έγκυος αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι πάρα πολύ για το τι θα ακούσω.ειμαι εντελώς μόνη μου...μακάρι να βρω μια παρηγοριά με εσάς εδώ κοριτσάκια μου και εύχομαι σε όλες μας μια τελειομηνη και καλή εγκυμοσύνη σε όσες το επιθυμούν. ...οποία θέλει συμπαράσταση ας μου στείλει και πμ να μοιραστούμε τις ιστορίες μας.

Μια ανοιχτή πληγή που ακόμη αιμορραγει....

[gigikaki]

Τριανταφυλακι σε νιωθω απολυτα... εγω σημερα πηγα για την πρωτη επισκεψη στη γιατρο μετα τη διακοπη κ μ εδωσε το οκ τον επομενο μηνα να ξεκινησω προσπαθειες παλι για μπεμπακι! Ζησε το πενθος σ αλλα προσπαθησε να κοιτας κ μπροστα γιατι εχεις κ μια οικογενεια. Προσπαθησε να χαρεις τον ερωτα με τον αντρα σ κ να αποκτησεις ενα χομπι π να σε αποσπα απο ττις ασχημες σκεψεις... στα λεω αυτα για να τα ακουω κ εγω δλδ κ να τα κανω γιατι στο τελος θα τρελαθουμε κ ουτε παιδια θα δουμε ουτε τιποτα. Εγω παντως μπορει να μν εχω γραψει πολλες φορες στο φορουμ αλλα διαβαζοντας τις ιστοριες π γραφουν τα κοριτσια βρηκα μια παρηγορια κ δν νιωθω μονη μ στην αδικια π μ εφερε η μοιρα..

[τριανταφυλλακι1403]

Τριανταφυλακι σε νιωθω απολυτα... εγω σημερα πηγα για την πρωτη επισκεψη στη γιατρο μετα τη διακοπη κ μ εδωσε το οκ τον επομενο μηνα να ξεκινησω προσπαθειες παλι για μπεμπακι! Ζησε το πενθος σ αλλα προσπαθησε να κοιτας κ μπροστα γιατι εχεις κ μια οικογενεια. Προσπαθησε να χαρεις τον ερωτα με τον αντρα σ κ να αποκτησεις ενα χομπι π να σε αποσπα απο ττις ασχημες σκεψεις... στα λεω αυτα για να τα ακουω κ εγω δλδ κ να τα κανω γιατι στο τελος θα τρελαθουμε κ ουτε παιδια θα δουμε ουτε τιποτα. Εγω παντως μπορει να μν εχω γραψει πολλες φορες στο φορουμ αλλα διαβαζοντας τις ιστοριες π γραφουν τα κοριτσια βρηκα μια παρηγορια κ δν νιωθω μονη μ στην αδικια π μ εφερε η μοιρα..

 

gigikaki τα ίδια μου λέει και ο γιατρός μου αλλά νομίζω πως ποτέ δεν μπορείς να το ξεπεράσεις.Η ζωή προχωράει και γι'αυτο προσπαθώ να μείνω πάλι. Κάνω ότι μπορώ να είμαι καλά για το παιδί μου και τον άντρα μου τους λατρεύω! Αλλά ξέρεις πως είναι...πάντα το σκέφτεσαι.η εμπειρία ήταν τραγική και ψυχολογικά και σωματικά. Εύχομαι να μην το βιώσει πότε καμιά γυναίκα.

[zamia]

Koριτσια καλημερα....διαβαζω τις ιστοριες σας και πραγματικα στεναχωριεμαι...κουραγιο και θα περασουν...τετοια δεν ειναι να τα περναμε στην ζωη.......ειναι πολυ δυσκολος ο πονος..........να ειστε καλα και ο θεος θα σας φερει γρηγορα και αλλο μωρακι..

[τριανταφυλλακι1403]

Koριτσια καλημερα....διαβαζω τις ιστοριες σας και πραγματικα στεναχωριεμαι...κουραγιο και θα περασουν...τετοια δεν ειναι να τα περναμε στην ζωη.......ειναι πολυ δυσκολος ο πονος..........να ειστε καλα και ο θεος θα σας φερει γρηγορα και αλλο μωρακι..

ευχαριστώ zamia εύχομαι να πάνε όλα καλά σε όλες μας!