Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Μία ιδιαίτερη περίπτωση με έγκυο ΑΜΕΑ


Ippo

Recommended Posts

Καλημέρα, εγώ και η γυναίκα μου είμαστε μελλοντικοί γονείς μιας λατρεμένης κορούλας που τόσο πολύ επιθυμούσαμε. Θα ξεκινήσω, σαν πατέρας, να σας πω την πολύ ιδιαίτερη ιστορία μου. Το κείμενο θα είναι μακροσκελές αλλά μέσα από αυτό ίσως λάβουμε κάποια συμπαράσταση από εσάς. Και ξεκινάω...

 

Η γυναίκα μου, 31 ετών, γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στα άνω και κάτω άκρα της όπου αναπτύχθηκαν μόνο τα μικρά δάχτυλά της και έχει ποσοστό αναπηρίας 82%. Δηλαδή στο σύνολο έχει από ένα μικρό δάχτυλο σε κάθε μέλος. Έχει άλλα δύο αδέρφια, αυτή είναι η μεσαία, τα οποία είναι απολύτως φυσιολογικά και αρτιμελή.

Όταν θελήσαμε να ξεκινήσουμε προσπάθειες, κάναμε κάποιους προγεννητικούς ελέγχους οι οποίοι βγήκαν φυσιολογικοί, όπως επίσης επισκεφθήκαμε διάφορους ιατρούς, οι οποίοι μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κληρονομήσει το παιδί την ιδιαιτερότητα της μητέρας, εφόσων τα άλλα αδέρφια της ήταν φυσιολογικά.

Η γυναίκα μου πλέον βρίσκεται στην 18η εβδομάδα κύησης στην κόρη μας. Μόλις προχθές, κάναμε έναν αναλυτικό υπέρηχο, και με μεγάλη λύπη διαπιστόσαμε ότι η κόρη μας κληρονόμησε ακριβώς ότι έχει η μητέρα του, εκτός από τα πόδια τα οποία είναι λίγο διαφοροποιημένα. Τα χέρια είναι λες και βγήκανε φωτοτυπία. Εγώ μόλις είδα τον υπέρηχο είδα τη γυναίκα μου πριν 30 χρόνια. Πέσαμε στα τάρταρα και οι δυο μας, με τον γιατρό να μην μπορεί να εξηγήσει γιατί έγινε αυτό, παρότι είναι από τους πιο ειδικευμένους εμβρυολόγους. Να προσθέσω ότι το παιδί σφίζει από υγεία και όλα κυλούν πολύ ομαλά. Δεν έχει κανένα άλλο πρόβλημα εκτός από την απλασία των δαχτύλων.

Και τώρα είμαι σε απόγνωση, και οι δύο σχεδόν έχουμε καταλήξει να το κρατήσουμε, πέρνοντας ώς παράδειγμα τη μητέρα του, η οποία παρότι το μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, είναι πλήρως ανεξαρτητοποιημένη. και εξηγούμαι:

Μπορεί να κάνει τα πάντα, τρώει, μαγειρεύει, καθαρίζει, ζωγραφίζει φανταστικά, οδηγάει αυτοκίνητο και μηχανάκι, δουλεύει, κατέβηκε υποψήφια στις εκλογές και πολλά άλλα που κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Και πάνω από όλα έχει τσαμπουκά και δύναμη ψυχής. Όλα αυτά με έκαναν να τη λατρέψω και να την παντρευτώ. Κάνοντας όλα αυτά δεν θεωρώ ότι έχει αναπηρία αλλά ιδιαιτερότητα.

Σκεφτόμαστε λοιπόν με τη λογική ότι αυτή κάνει τα πάντα, να προσπαθήσουμε να φέρουμε τελικά στον κόσμο την κορούλα μας και να την βοηθήσουμε να τα καταφέρει όπως τα έχει καταφέρει και η μάνα της. Ο γυναικολόγος μας, που μας στάθηκε όπως κανείς άλλος, μας λέει προχωρήστε μη φοβάστε τίποτα και μην ακούτε κανέναν, θα τα καταφέρετε. Από ηθικής πλευράς όμως δε ξέρω, νιώθω μήπως σκεφτόμαστε εγωιστικά. Μήπως εν γνώση μας φέρουμε ένα παιδί που θα ταλαιπωρηθεί; Μήπως το να το κρατήσουμε είναι χειρότερη αμαρτία από το να το ρίξουμε; Και αν το ρίξουμε και το επόμενο κληρονομήσει ξανά το ίδιο πρόβλημα; Ο περίγυρος πως θα το αποδεχθεί, και κυρίως το σχολείο;

Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και πολλά συναισθήματα και ξέρω ότι αν τελικά δεν το κρατήσουμε θα πέσουμε και οι δύο σε βαριά κατάθλιψη. Ήδη έχουμε το παιδικό δωμάτιο έτοιμο και με πολλά ρουχαλάκια.

Το συγγενικό περιβάλλον μας είπε είναι δική μας απόφαση, εκτός των γονιών μου που αντέδρασαν και ειδικά ο πατέρας μου που με φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση και επιμένει να κάνουμε έκτρωση. Δυστυχώς μένουνε από κάτω μας και η επιροή είναι συνεχής. Είναι ένα μωρό υγειέστατο που έχει μόνο αυτό το εμφανισιακό πρόβλημα.

Κλείνοντας να πω ότι δεν έγραψα αυτό το κείμενο για να μου πείτε τι να κάνουμε, απλά ζητάω λίγα λόγια συμπαράστασης να ανέβει λίγο το ηθικό μας.

 

Σας ευχαριστώ...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 65
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

  • Ippo

    Ippo 7 δημοσιεύσεις

  • osin

    osin 4 δημοσιεύσεις

  • Clelia

    Clelia 3 δημοσιεύσεις

  • Mad Cat

    Mad Cat 2 δημοσιεύσεις

Kαλημερα.... μολις ειδα το ποστ σου πραγματικα αναρωτηθηκα και εγω τι θα εκανα αν ημουν στην θεση σου....

Εισαστε και οι δυο σε μια πολυ δυσκολη θεση.... ενα παιδι που ηδη εχει ενα προβλημα απο την μια και ολα τα αρνητικα της καταστασης του που ηδη τα γνωριζετε, και απο την αλλη μια καταπληκτικη συζυγος που θα γινει μια υπέροχη μητερα και ειμαι σιγουρη γιαυτο....

Οσο και να τα ζυγιζω στην ζυγαρια παλι εκει καταληγω... να κρατησετε το παιδι!

Δεν μπορει κανεις να σας εγγυηθει οτι και το επομενο δεν θα εχει το ιδιο προβλημα... και ο πονος που θα αντιμετωπισει η μητερα θα ειναι ανυποφορος... Σκεψου πως υπαρχουν γονεις με παιδια που εχουν απιστευτα προβληματα και εκεινοι δεν ειχαν ιδεα πως να τα αντιμετωπισουν εσεις εχετε το πλεονεκτημα να γνωριζετε τα παντα απο πριν...

Η αποφαση ειναι δικη σας, εγω θα εκανα μια λιστα και θα ελεγα υπερ και κατα...

και πιστεψε με στην δικη μου λιστα τα υπερ θα ηταν περισσοτερα... δεν μπορω ομως να πω για την δικη σας, μονο η γυναικα σου που το εζησε μπορει να φτιαξει την λιστα αυτη...

Ευχομαι οποια και αν ειναι η επιλογη σας να έχετε ηρεμία, λογική και απίστευτη δυναμη ψυχης για να την πραγματοποιησετε, γιατι αυτο χρειαζοσαστε και στις δυο περιπτωσεις

καθε μερα ενα θαυμα...

Link to comment
Share on other sites

καταρχην να πω συγχαρητιρια για την εγκυμοσηνη της γυναικας σου αλλα και για την ιδια την γυναικα σου που παρ ολο το προβλημα της ειναι ενα ανεξαρτητο ατομο. ΜΠΡΑΒΟ!!!!!

Τωρα οσο αφορα το θεμα σου προσωπικα γνωρίζω αλλο ενα κοριτσακι (της κομμωτριας μου) που γεννηθηκε με το ιδιο προβλημα στο ενα χερι ομως και ενω ειχε κανει το μεγαλο υπερηχο και τους ειπαν ολα καλα. Η γιατρος που τους εκανε το μεγαλο υπερηχο μου ειπε οτι θεωρησε οτι το παιδι εχει μπουνια το χερι ή κατι τετοιο αν καταλαβα καλα. Ειναι ενα γλυκητατο κοριτσακι πανεμορφο που η μαμα του μου ειπε οτι "καλυτερα που δεν ειδε η γιατρος το προβλημα γιατι οσο σκευτομαι οτι αυτο το παιδι μπορει να ειχα παρει την αποφαση να το ριξω τρελλαινομαι".

Απο τη στιγμή που το ιδιο προβλημα το εχει και η μαμα και παρ ολα αυτα τα εχει καταφερει στη ζωή της καλυτερα και απο αρτυμελής ανθρώπους και εσυ την αγαπησες φαντασου το παιδακι σου ποσο πολυ θα γινει αγαπητο απο αλλους αλλωστε το προβλημα δεν ειναι νοητικο.Αν δεν θελεις αυτο το παιδι ειναι σαν να μην θελεις και τη μαμα που εχει το ιδιο θεμα και θα σου πω και κατι τελευταιο που ισως σου ακουστει ακραιο αλλα μπορει να συμβει αν το παιδακι σου γεννιωταν αρτημελη και σε καποιο ατυχημα του κοβωταν τα δαχτυλα θα το πετουσατε? οχι θελω να πιστευω.

Οσο για τους παππουδες να κοιταξουν σε παρακαλω το σπιτακι τους και να μην ανακατευονται την αποψη τους την ειπαν και τελος μεχρι εκει και πραγματικα βαρεθηκα να ακουω ιστοριες οπως και η δικη μου οπου οι παππουδες παραανακατευονται.

Συγγνωμη προκαταβολικα αν κατι δεν σου αρεσει απο την γνωμη μου και εισαι ενας πολυ τυχερος αντρας γιατι εχεις διπλα σου μια γυναικα αγωνιστρια.

Link to comment
Share on other sites

Ippo, καταρχάς συγκινήθηκα βαθιά με το που διάβασα την ανάρτησή σου γιατί, πρώτ'απ'όλα, ξεχειλίζει από αγάπη προς την γυναίκα σου. Άπο αυτά που γράφεις, όντως, φαίνεται ότι είναι άτομο με τεράστια αποθέματα δύναμης μιας και με τις δυσκολίες που περνάει από μικρή κατάφερε να κάνει τόσα και τώρα είστε τόσο κόντα στην ολοκλήρωση της οικογένειάς σας. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσα αρτυμελή΄παιδιά γίνονται δολοφόνοι, κακοποιοί; θέλω να πω, το να έχεις ένα αρτυμελές και υγιές έμβρυο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στην πορεία της ζωής του ως άνθρωπος δεν θα παραστρατήσει και δεν θα σε κάνει να μετανιώνεις... το σκεφτόμουν πολύ έντονα πριν από έναν χρόνο ούσα η ίδια έγκυος και περνώντας από τις πολλές και διάφορες εξετάσεις που στόχο είχαν να εντοπίζουν στο παιδί μου τα κάθε λογής σύνδρομα, έλλειψη μελών και οργάνων κτλ... σκεφτόμουνα και αν βρουν κάτι, ένα δακτυλάκι να λείπει ή κάτι άλλο, τί θα έκανα; τί πιθανότητες είχα δεδομένης της ηλικίας δικής μου και του άντρα μου να ξαναμείνω έγκυος, να μου ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία... τελικά, έχουμε ένα αρτυμελές παιδί και κρίνω εκ του ασφαλούς αλλά... σκέψου μια άλλη περίπτωση, να είχε το παιδάκι σας κάποια εγκεφαλική ανεπάρκεια, να μην μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, να μην μπορεί να κάνει τίποτα απο αυτά που είναι ικανή να κάνει η γυναίκα σου... ξέρεις, όλες αυτές οι ιδιαιτερότητες και οι δυσκολίες είναι που χτίζουν προσωπικότητες δυνατές, που κάνουν να εμφανίζονται άλλα ταλέντα και ικανότητες... απότι καταλαβαίνω, τα ποδαράκια της είναι σε καλύτερη κατάσταση, και αυτό είναι ένα συν στην όλη κατάσταση... δεν ξέρω τί άλλο να πω... πάντως, μην αφήσετε να σας επηρεάσει κανένας, είναι δικό σας θέμα αυτό. Σας εύχομαι πολύ κουράγιο και δύναμη.

793cp3.png
Link to comment
Share on other sites

Γεια σου Ippo! Κι εγώ συγκινήθηκα πάρα πολύ από την ιστορία σου, θαυμάζω απεριόριστα τόσο εσένα όσο και την γυναίκα σου. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα πάρετε την σωστή για εσάς απόφαση, ήδη είναι ολοφάνερο από το ποστ σου ποια είναι αυτή!

 

Ήθελα μόνο να σου πω την γνώμη μου για αυτό το δίλλημα που θέτεις, το οποίο δεν μου φαίνεται καν δικό σου αλλά πιο πολύ του περίγυρου:

Από ηθικής πλευράς όμως δε ξέρω, νιώθω μήπως σκεφτόμαστε εγωιστικά. Μήπως εν γνώση μας φέρουμε ένα παιδί που θα ταλαιπωρηθεί; Μήπως το να το κρατήσουμε είναι χειρότερη αμαρτία από το να το ρίξουμε;

Ειδικά από ηθικής πλευράς, το εγωιστικό για μένα είναι να νομίζουμε ότι μπορούμε να κρίνουμε εκ των προτέρων ότι είναι καλύτερο να μην υπάρξει καν μια ψυχούλα, λες και είμαστε Θεοί. Ειδικά όταν δεν συζητάμε για κάποια νοητική καθυστέρηση αλλά για ένα θέμα αρτιμέλειας. Στην περίπτωσή σας μάλιστα που υπάρχει προηγούμενο, είναι σα να θεωρεί η γυναίκα σου ή εσύ που την λατρεύεις ότι θα ήταν καλύτερο να μην έχει γεννηθεί ποτέ παρά να ζήσει την ζωή που έχει ζήσει..

 

Η απόφαση είναι δική σας, εγώ πάντως είμαι σίγουρη ότι αν τελικά το μωράκι σας γεννηθεί, θα έχει όλη την απαραίτητη αγάπη και τα κατάλληλα εφόδια για να γίνει ένας δυναμικός και ανεξάρτητος άνθρωπος και να ζήσει μια γεμάτη ζωή, όπως ακριβώς και η γυναίκα σου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Με το καλό το μωρό σας!!!

Δεν έχω να προσθέσω κάτι, με κάλυψαν αυτά που έγραψες:

 

Κάνοντας όλα αυτά δεν θεωρώ ότι έχει αναπηρία αλλά ιδιαιτερότητα.

Σκεφτόμαστε λοιπόν με τη λογική ότι αυτή κάνει τα πάντα, να προσπαθήσουμε να φέρουμε τελικά στον κόσμο την κορούλα μας και να την βοηθήσουμε να τα καταφέρει όπως τα έχει καταφέρει και η μάνα της. Ο γυναικολόγος μας, που μας στάθηκε όπως κανείς άλλος, μας λέει προχωρήστε μη φοβάστε τίποτα και μην ακούτε κανέναν, θα τα καταφέρετε.

 

Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά και πολλά συναισθήματα και ξέρω ότι αν τελικά δεν το κρατήσουμε θα πέσουμε και οι δύο σε βαριά κατάθλιψη.

 

Είναι ένα μωρό υγειέστατο που έχει μόνο αυτό το εμφανισιακό πρόβλημα.

 

Η απόφαση είναι δική σας κ την έχετε ήδη πάρει! Οι άλλοι, ΟΛΟΙ οι άλλοι (συμπεριλαμβανομένου του πατέρα σου), να καθίσουν στα αυγά τους, δεν έχουν κανέναν μα κανέναν λόγο ούτε να μιλάνε ούτε να εκφέρουν γνώμη!

Έχετε κ οι 2 σας την αγάπη κ την θέληση να μεγαλώσετε αυτό το κοριτσάκι, κ μάλιστα η κορούλα σας έχει ένα σημαντικότατο ατού: έχει πρότυπο την μαμά της!

Μην επηρεάζεστε από τρίτους, σας περιμένει η ευτυχία σε 4+ μήνες!

Να μας γράφει νέα για την θετική πορεία της κύησης!

GEXxp3.png

Αν ήσουν άνεμος, εγώ σε κράτησα!!

Link to comment
Share on other sites

Θέλω μέσα από τη ψυχή μου να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας. Πραγματικά ρίχνετε λίγο φως στο σκοτάδι, και ελπίζω αυτό το φως να λάμψει ακόμα περισσότερο. Το μεγαλύτερο λάθος ήταν το ότι αποφασίσαμε, και με την παρότρυνση των γονιών μου, να μείνουμε στο πατρικό και φτιάξαμε τον πάνω όροφο ανεξάρτητο, για να γλιτώσουμε το ενοίκιο. Πραγματικά δεν περίμενα, γυρνώντας εγώ και η γυναίκα μου από το γιατρό με αυτά τα άσχημα νέα, να μας λένε την πρώτη λέξη να το ρίξετε, νέοι είστε έχετε καιρό να κάνετε παιδιά. Εκείνη τη στιγμή τους μίσησα και κατάλαβα ότι δεν θέλανε ούτε τη γυναίκα μου από εξ' αρχής.

Δε θέλω να μεγαλώσει το παιδί σε ένα περιβάλλον όπου δε θα το θέλουν ή θα το βλέπουν και θα το λυπούνται.

Ίσως χρειαστεί να μετακομίσουμε ξανά μετά τη γέννα.

Link to comment
Share on other sites

Φιλε Ippo συγχαρητηρια για το ηθος σου! Λιγοι (δυστυχως) αντρες μπορουν να εκτιμησουν την αληθινη ομορφια ενος ανθρωπου, περα απο το περιτυλιγμα και τα φρου φρου. Η γυναικα σου ειναι τυχερη γιατι συναντησε στο δρομο της εναν ολοκληρωμενο και ισορροπημενο ανθρωπο και τωρα περιμενετε ενα μωρο που εχει καποια εμφανισιακη ιδιαιτεροτητα. Το μωρο σας θα μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον οπου υπαρχει αποδοχη, αγαπη και τρυφεροτητα. Ποσα παιδια εχουν τετοια τυχη? Πιστευω ακραδαντα οτι τα παιδια, αυτες οι μικρες ψυχες, ερχονται εδω μεσω ημων απο το Θεο και πρεπει να τα αποδεχομαστε και να σεβομαστε τη ζωη που μας δωριζεται. Αλλωστε ποιος μας εγγυαται οτι τα αρτιμελη η υγιη παιδια θα παραμεινουν ετσι συνεχως? Οπως προαναφερθηκε, τι θα καναμε σε μια τετοια περιπτωση? Θα σκοτωναμε τα παιδια μας επειδη αλλαξε η κατασταση υγειας τους? Να οπλιστειτε με δυναμη και ορεξη για ζωη, και ολα θα πανε καλα. Και να ξερετε και οι παππουδες, μετα το πρωτο διαστημα, θα αγαπησουν πολυ το μωρακι σας. Μην τους παρεξηγειτε, ειναι αναμενομενη μια τετοια σταση, θα διαφοροποιηθει με τον καιρο, οταν το μικρο σας αρχισει να εκδηλωνει στοιχεια του χαρακτηρα του. Αν παλι δεν αλλαξουν, αυτοι χανουν...

Link to comment
Share on other sites

Θέλω μέσα από τη ψυχή μου να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας. Πραγματικά ρίχνετε λίγο φως στο σκοτάδι, και ελπίζω αυτό το φως να λάμψει ακόμα περισσότερο. Το μεγαλύτερο λάθος ήταν το ότι αποφασίσαμε, και με την παρότρυνση των γονιών μου, να μείνουμε στο πατρικό και φτιάξαμε τον πάνω όροφο ανεξάρτητο, για να γλιτώσουμε το ενοίκιο. Πραγματικά δεν περίμενα, γυρνώντας εγώ και η γυναίκα μου από το γιατρό με αυτά τα άσχημα νέα, να μας λένε την πρώτη λέξη να το ρίξετε, νέοι είστε έχετε καιρό να κάνετε παιδιά. Εκείνη τη στιγμή τους μίσησα και κατάλαβα ότι δεν θέλανε ούτε τη γυναίκα μου από εξ' αρχής.

Δε θέλω να μεγαλώσει το παιδί σε ένα περιβάλλον όπου δε θα το θέλουν ή θα το βλέπουν και θα το λυπούνται.

Ίσως χρειαστεί να μετακομίσουμε ξανά μετά τη γέννα.

 

Καταλαβαίνω τον θυμό σου προς τους γονείς σου, όμως πολλές φορές οι γονείς μας λόγω ηλικίας δυσκολεύοντασι εξαιρετικά να αλλάξουν πεποιθήσεις, χρειάζονται χρόνο (κι εγώ πρόσφατα το συνειδητοποίησα αυτό). Αυτό δεν σημαίνει ότι όταν αντικρίσουν το εγγονάκι τους δεν θα το θέλουν ή ότι δεν αγαπάνε την γυναίκα σου. Αν διαπιστώσεις βέβαια κάτι τέτοιο μπορείτε να μετακομίσετε, αλλά δώστους πρώτα λίγο χρόνο. Εννοείται βέβαια ότι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να εκφέρουν γνώμη σε πράγματα που δεν τους αφορούν, αυτός που θα τους βάλει όρια είσαι εσύ.

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητέ πατέρα...το μήνυμα σου είναι όντως πολύ συγκινητικό!!!!Είναι συγκινητικό να γνωρίζουμε πως υπάρχουν άτομα σαν εσένα και την δυναμική γυναίκα σου....

 

Διάβασα με δέος το μήνυμα σου,στάθηκα στο κομμάτι που αναρωτιέσαι αν είναι εγωιστικό από ηθικής άποψης να κρατήσετε το κοριτσάκι σας.....ΚΑΘΕ ΆΛΛΟ!!!

Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς τη γυναίκα σου?

Υπάρχει κάτι στο οποίο υστερεί σε σύγκριση με τις υπόλοιπες γυναίκες?

 

Για μένα όσον αφορά το ηθικό κομμάτι λοιπόν,επιβάλλεται να κρατήσετε το μωράκι και ειναι απίστευτα συγκινητικό το οτι θα το κάνετε!!!

 

Η μητέρα της είναι η πλέον κατάλληλη ώστε να την εκπαιδεύσει και να της δώσει ολα τα εφόδια που χρειάζεται...

 

Τέλος,όταν πήγαινα νηπιαγωγείο (πρόσφατα δηλαδή)είχα ενα συμμαθητή με ακριβώς την ίδια ιδιαιτερότητα....δεν είχε να ζηλέψει τίποτα απο όλους τους υπόλοιπους,έκανε τα πάντα και όλοι τον κοιτούσαμε με θαυμασμό...ποτέ δεν τον ξέχασα,τοση εντύπωση μου έκανε!

 

Με το καλό να δεχθείτε το κοριτσάκι σας!!!

(και μημ σκέφτεσαι τη μετακόμιση απο τώρα,κάτσε να γεννηθεί και θα δεις πως θα ξετρελαθουν...)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα με όλα τα προηγούμενα σχόλια. Μην ακούτε κανένα τρίτο και κάντε αυτό που λέει η καρδιά σας. Είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά και μετά από λίγα χρόνια που θα έχετε το κοριτσάκι σας και σας γεμίζει χαρά, θα σκέφτεστε το τωρινό σας "δίλημμα" και θα απορείτε και μόνο που το σκεφτόσασταν. Το παιδάκι σας δε θα είναι ανάπηρο, θα έχει απλά μια ιδιαιτερότητα, όπως και πάρα πολλά παιδιά έχουν, και θα μάθει να ζει και να λειτουργεί με αυτή του την ιδιαιτερότητα, ακριβώς όπως και η σύζυγός σου. Μη φοβάστε τίποτα! Να έχετε δύναμη και να νιώθετε ευλογημένοι που σε λίγο καιρό θα έχετε το παιδάκι σας στην αγκαλιά σας.

Link to comment
Share on other sites

Στο σχολείο του γιού μου υπάρχει ένα παιδάκι με εγκεφαλική παράλυση (με παράλληλη στήριξη), ένα πάντα γελαστό κοριτσάκι με κινητικό πρόβλημα (χέρι - πόδι)! Όλα τα παιδιά και οι δάσκαλοι τα έχουν δεχτεί με πολύ αγάπη, όπως και η πλειοψηφία των γονιών.

Πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν (δυστυχώς) οι... άλλοι που μάλλον έχουν εξασφαλίσει με κάποιο μαγικό τρόπο την αρτημέλια των παιδιών τους και τη δική τους, λες και δεν υπάρχει ο παράγοντας "ατύχημα" μέσα στη ζωή όλων μας!

Η οικογένεια μας νοιώθει ευλογημένη που το παιδί μας έχει την τύχη να βρίσκεται μαζί με τέτοια παιδιά! Κι εκείνος κι εμείς γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και μας δίνεται η ευκαιρία να είμαστε έμπρακτα ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Επίσης, ίσως αυτή η γενιά, με τη δική μας βοήθεια και των δασκάλων τους (πάντα σε δημόσια σχολεία), να αντιμετωπίσει τη διαφορετικότητα... διαφορετικά!

Για σας ξεκινάει ένα ταξίδι πρόκληση - πρόσκληση!

Όσο για τους γονείς σου, καταλαβαίνω κι αυτούς κι εσάς... Δώστους λίγο χρόνο, όμως τόσο όσο δεν θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην οικογένεια σας. Α! Και ρώτα τον πατέρα σου αν έχει κι αυτός υπογράψει το μαγικό συμβόλαιο "υγείας εφ' όρου ζωής"...

Τέλος μπορείς να του δείξεις αυτό το βιντεάκι:

 

https://symvstathmos.wordpress.com/2014/09/30/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CF%85%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B9/

tZh5p3.png

G0KVp3.png

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ συμφωνώ με όλες τις κοπέλες. Αυτό το αγγελούδι θα σας δώσει τεράστια χαρά, θα γεμίσει τις ζωές σας με φως!

Δεν μπορώ να μπω στη λογική της έκτρωσης εγώ... Ειδικά για τέτοια ασήμαντα θέματα... Δηλαδή αν το παιδί γενιόταν υγιέστατο και πάθαινε ζημιά στα χεράκια του μετά από ένα ατύχημα θα το σκοτώναμε? Οχι βεβαια!! Γιατί τότε να μπορείς να σκοτώσεις ένα παιδί, απλά επειδή δεν πρόλαβες να το γνωρίσεις?

Εγώ λέω συγχαρητήρια για την απόφασή σας να κρατήσετε το παιδί και να είστε σίγουροι ότι η οικογένεια που θα δημιουργήσετε θα είναι πιο χαρούμενη και πιο δεμένη από ποτε!

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα! :)

 

Από το μήνυμά σου φαίνεται πως μέσα σας έχετε και οι δύο αποφασίσει και επιθυμίσει αυτό το παιδί να το δείτε με τα μάτια σας.

Παράλληλα έχετε ήδη πολύτιμη εμπειρία στο πώς να ανταπεξέρχεστε σε αυτή την ιδιαιτερότητα και φαίνεται να την έχετε αποδεχθεί στη μητέρα ή σε όποιο άλλο άτομο την έχει. Επομένως και το μελλοντικό παιδί θα χαίρει αποδοχής και από τους δύο γονείς.

 

Άρα... έχετε τα δεδομένα, έχετε και τη λύση και κυρίως την επιθυμία για την εφαρμογή της!

 

Καλή δύναμη και να είστε πάντα έτσι άξιοι στη ζωή σας! :)

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπέρα κι από μένα.

Δε θέλω να σου πω εύκολα λόγια, μακάρι να μην ήταν αναγκασμένο το κοριτσάκι σας να ζήσει με αυτή τη δυσκολία.

Από τη στιγμή όμως που της έτυχε αυτό, έχει μια μητέρα που ξέρει ακριβώς πως να την καθοδηγήσει στη ζωή, πρακτικά και ψυχολογικά, και ένα πατέρα που είναι αποδεδειγμένα ικανός να βλέπει την ουσία της ζωής. Ήδη είναι πολύ τυχερή.

Έχω μια επιστήθια φίλη, με περίπου το ίδιο πρόβλημα.

Οι δικοί της βρέθηκαν απροετοίμαστοι, δεν υπήρχαν υπέρηχοι τότε. Το περιβάλλον είπε μέχρι ότι τους αλλάξαν το παιδί στο μαιευτήριο. Η μητέρα της έκλαιγε για 2 χρόνια κάθε φορά που την έπαιρνε αγκαλιά. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι δεν θα την είχανε κρατήσει αν ξέρανε.

Η φίλη μου σήμερα είναι παντρεμένη με τον πιο ολοκληρωμένο και ώριμο άνθρωπο που ξέρω. Είναι πολύτεκνη, έχει 2 μεταπτυχιακά, έχει ζήσει χρόνια στο εξωτερικό, και είναι το ψυχολογικό μου στήριγμα.

Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη ζωή οι δυό τους είναι για μένα ένα διαρκές αντι-μιζεριακό αντικαταθλιπτικό.

Η αλήθεια είναι ότι τον περισσότερο καιρό δεν θυμάμαι ότι έχει κάποια ιδιαιτερότητα.

Δεν ξέρω σε τι βαθμό έγινε ο άνθρωπος που είναι λόγω του ότι είχε να παλέψει με την αναπηρία αυτή. Ξέρω όμως ότι τα κατάφερε μόνη της. Οι γονείς της την αγάπησαν μέχρι τρέλας, αλλά δεν είχαν κανένα τρόπο να την βοηθήσουν ψυχολογικά, δεν ξέρανε.

Η δικιά σας θα ξέρει. Θα πάτε με θάρρος στο κάθε σχολείο, θεατρικό εργαστήριο ή κολυμβητήριο και θα την συστήσετε περήφανα. Θα χαμογελάτε όλοι μαζί και δε θα την αφήσετε να μάθει να λυπάται τον εαυτό της.

Οι γονείς σου θα ξετρελλαθούν μαζί της.

Θα υπάρξουν δυσκολίες, αλλά ποιός μπαίνει και βγαίνει από αυτό το παιχνίδι της ζωής αλώβητος?

Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.

Albert Einstein

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστω παρα πολυ για τις απαντησεις σας, πραγματικα μας ενθαρρυνατε πολυ.

 

Καλώς ήρθες στην παρέα μας... την αποκλειστική ευθύνη για το τι θα κάνετε με το παιδί την έχετε εσείς ως γονείς... από εκεί και πέρα ωραία όλα όσα γράφονται αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι δυστυχώς στην ζωή τα πράγματα δεν είναι τόσο ονειρικά πλασμένα.... επομένως ο μεγαλύτερος αγώνας που έχετε να δώσετε είναι να γίνει αποδεκτό το παιδί με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο από όλους.. και αυτός είναι ένας αγώνας που θα τον δίνετε όλη σας την ζωή.... η καλύτερή μου φίλη είναι ΑΜΕΑ και ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει ρατσισμός απέναντί τους.... τον ρατσιμό όμως λάβε υπόψη σου θα τον βιώσει το παιδί ανεξάρτητα από την διαφορετικότητα που θα έχει απέναντι στα άλλα παιδιά.... είτε φοράει γυαλιά, είτε έχει άλλη εθνικότητα, είτε είναι υπέρβαρο, είτε είναι λιποβαρές, είτε είναι ψηλό, είτε είναι κοντό, είτε είτε είτε.... οπότε σε αυτό το θέμα δεν έχεις να κάνεις και πολλά :-P ξέρω από πρώτο χέρι (από την κολλητή μου) ότι λόγω της ιδιαιτερότητας που φέρει, προσπαθεί να "αποδείξει" ότι αξίζει ισότιμα με τους άλλους... λάθος κατ' εμέ, καθώς δεν έχει να αποδείξει τίποτε, ούτως ή άλλως δεν διαφέρει σε τίποτε από τους άλλους, σωστό σύμφωνα με την δική της λογική... εάν σου απαριθμήσω τι έχει καταφέρει στη ζωή της, θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό... έχει ζήσει ήδη πράγματα που άλλοι δεν θα τα ζήσουν σε 5 ζωές.... από εκεί και πέρα βέβαια τα σχόλια του κοινωνικού περίγυρου πολλά.... οι γονείς της όμως, ποτέ δεν της το πέρασαν.... όταν περάσαμε στο Πανεπιστήμιο, είπαμε να συγκατοικήσουμε γιατί ήμασταν από επαρχία... θυμάμαι ότι με ρώτησε: δεν σε πειράζει που είμαι ΑΜΕΑ? της είπα: γιατί να με πειράζει??? είσαι η κολλητή μου, πας καλά???? ξέρω όμως πως πάντα έχει ένα "κόμπλεξ" με την ασθένειά της και ότι και να συμβεί (π.χ. απώλεια μίας σχέσης) θεωρεί την ιδιαιτερότητά της υπεύθυνη.... έχουμε μεγαλώσει ουσιαστικά 20 χρόνια μαζί, έχουμε δει μαζί ψυχολόγους, όσο και να γράφονται εδώ ωραία πράγματα, ξέρω από πρώτο χέρι ότι δεν είναι εύκολο για κάποιον να αποδεχτεί την ιδιαιτερότητά του... γιατί δεν τον αφήνουν οι άλλοι.. πάντα ένα βλέμμα, ένα σχόλιο είναι ικανά να σου ρίξουν την ψυχολογία.... μην κακιώνεις με τους γονείς σου... το βλέπουν αλλιώς... δεν μπορείς να τους κατηγορήσεις γι' αυτό... έχουν μεγαλώσει με άλλη φιλοσοφία ζωής.... προσωπικά θεωρώ πως για να κάνει κάποιος έκτρωση θα πρέπει το παιδί να έχει σοβαρά προβλήματα που να το καθιστούν μη βιώσιμο με την γέννησή του... το δικό σας το παιδί, όπως και τόσα άλλα δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας.... η απόφαση είναι δική σας... επίσης το γεγονός ότι η μητέρα έχει την ίδια ιδιαιτερότητα θα ταυτίσει το παιδί μαζί της, ως απόλυτα φυσιολογικό για το ίδιο.. το θέμα είναι να καταφέρετε να δείξετε στο παιδί ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό για να μην μεγαλώσει με κανένα είδος κόμπλεξ... από την άλλη θεωρώ ότι ως κοινωνία πάμε μπροστά.... δεν νομίζω ότι πλέον ισχύουν οι χαζές αντιλήψεις του παρελθόντος... είμαστε τόσο διαφορετικοί πια όλοι μας που η ιδιαιτερότητα ενός παιδιού νομίζω είναι το τελευταίο που κοιτάμε.... από την άλλη, επειδή έχω επισκεφτεί πολλά ιδρύματα, λάβε υπόψη σου ότι και ένας αρτιμελής άνθρωπος μπορεί λόγω ατυχήματος να καταστεί με παραπληγίες κλπ κλπ .. τι θα έπρεπε να πούμε? δεν γεννάμε αρτιμελή παιδιά γιατί μπορεί να πάθουν ένα ατύχημα??? σου εύχομαι ειλικρινά να πάνε όλα τα πράγματα καλά...

Link to comment
Share on other sites

Ippo, καλημέρα κι από μένα. Νομίζω ότι εσύ ο ίδιος είσαι η απάντηση σε αυτό που αναρωτιέστε με τη γυναίκα σου, καθώς ήξερες για το "θέμα" της, και παρ' όλα αυτά την αγάπησες όπως είναι. Ποιος σου εγγυάται ότι ένα παιδί που γεννιέται αρτιμελές, θα είναι σε όλη του τη ζωή έτσι. Ήδη οι υπόλοιποι συνομιλητές έκαναν λόγο για τον παράγοντα του ατυχήματος. Και επειδή στο αρχικό σου ερώτημα έθεσες ζήτημα εμφάνισης, θα σου πω μόνο το εξής: θα ήθελες να έχεις ένα παιδί που το προσεγγίζουν και το αγαπάνε μόνο για την εξωτερική του εμφάνιση; Μα είναι τόσο προσωρινή! Όλοι γερνάμε, ασχημαίνουμε, παχαίνουμε μεταλλασσόμαστε στη διάρκεια της ζωής μας, και η εμφάνιση δε μας λύνει όλα τα προβλήματα. Η μαμά του είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ότι θα τα καταφέρει. Σίγουρα δεν θα έχει την πιο εύκολη ζωή, αλλά πιστεύω ότι πια σαν κοινωνία (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω) έχουμε μάθει να αγκαλιάζουμε δειλά-δειλά ό,τι είναι διαφορετικό από εμάς (σε θέματα φυλής, σεξουαλικότητας, αρτιμέλειας, κλπ).Το παιδάκι σας θα είναι διαφορετικό μόνο αν "επιτρέψετε να οριστεί" ως τέτοιο.

 

Και να σκέφτεσαι πάντα πως τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε και όταν τα θέλουμε. Πρόσφατα βίωσα μία αποβολή, και αναρωτιέμαι αν θα ξαναμείνω έγκυος, και ακόμα δεν έχω παιδάκια.

Σας εύχομαι με ηρεμία να πάρετε την πιο σοφή απόφαση για εσάς και την κορούλα σας!

Link to comment
Share on other sites

 

Και τώρα είμαι σε απόγνωση, και οι δύο σχεδόν έχουμε καταλήξει να το κρατήσουμε, πέρνοντας ώς παράδειγμα τη μητέρα του, η οποία παρότι το μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, είναι πλήρως ανεξαρτητοποιημένη. και εξηγούμαι:

Μπορεί να κάνει τα πάντα, τρώει, μαγειρεύει, καθαρίζει, ζωγραφίζει φανταστικά, οδηγάει αυτοκίνητο και μηχανάκι, δουλεύει, κατέβηκε υποψήφια στις εκλογές και πολλά άλλα που κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Και πάνω από όλα έχει τσαμπουκά και δύναμη ψυχής. Όλα αυτά με έκαναν να τη λατρέψω και να την παντρευτώ. Κάνοντας όλα αυτά δεν θεωρώ ότι έχει αναπηρία αλλά ιδιαιτερότητα.

 

.

 

Αυτό είναι το σημαντικό. Μιλάμε για ένα "πρόβλημα" που όμως αντιμετωπίζεται, μπορεί να ζήσει ανεξάρτητη, δεν υπάρχει νοητικό θέμα, είναι υγιής κτλ. Μην ξεχνάτε επίσης και ότι η ιατρική και η τεχνολογία προχωράνε συνέχεια.

 

Οπότε δεν υπάρχει λόγος (κατ΄εμέ) να το ρίξετε. Όσο για το σχολείο, τον περίγυρο κτλ, θα μπορούσε να προκύψει κάποιο τέτοιο θέμα ανά πάσα στιγμή και σε κάποιον που έχει γεννηθεί φυσιολογικά. Θα αντιμετωπιστεί και αυτό λοιπόν το θέμα.

Link to comment
Share on other sites

Όπως φαίνεται την απόφαση σας την έχετε πάρει και να είστε σίγουροι ότι είναι η σωστή. Ο πατερούλης μου είναι κωφάλαλος εκ γενετής (το ίδιο κι ο αδερφός του). Έχω δύο παιδιά και σίγουρα ειδικά στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα μεγάλη αγωνία για το αν θα γεννηθεί το αγοράκι μου γερό αλλά ήμουν αποφασισμένη και προετοιμασμένη για όλες τις πιθανότητες. Τον πατερούλη μου τον λατρεύω, νοιώθω ότι είμαι η πιο περήφανη κόρη στον κόσμο. Είναι πολύ έξυπνος, εργατικός, κοινωνικός κι έχει μόνο φίλους.

Link to comment
Share on other sites

παιδιά συνεχίστε με ότι έχετε. Κ μην ακούτε κανέναν, ο καθένας έχει την αποψη του που στην πραγματικότητα δε τον αφορα κ μην σας επιρεαζει. Κ επιτέλους ας σταματήσουν οι γονεις κ οι συγγενείς να λένε την αοοψη τους σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ζευγάρι αυτο που πραγματικά χρειάζεται εεειναι να στηρίξουν. Την αποφαση που θα πάρουν οι ίδιοι κ να είναι πραγματικά διπλα τους σπιωπιλοι οι υπόλοιποι. Καλή συνέχεια.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Ippo εγω πριν 1.5 μηνα αναγκαστικα να κανω διακοπη εγκυμοσηνης συη 17 ευδομαδα το πως νιωθω δεν μπορω να ατο περιγραψω παρακαλουσα να μου δωσουν μιση ελπιδα να γεννηθει ζωντανο το μωρο μου. Ουτε καν να το σκεφτεις να διακοψεται την εγκυμοσυνη αν το μωρο ειναι υγιες ολα τα αλλα λυονται. Αν αγαπας τη γυναικα σου να της σταθεις οσο πιο πολυ μπορεις κ ολα θα πανε καλα και για τους 3 σας.

Qg3mp1.png
Link to comment
Share on other sites

Δεν εχω να πω τιποτα...Μονο ευγε,μπραβο μπραβο μπραβο και μια τεραααστια αγκαλια για τη γυναικα σου και εσενα...

Ανατριχιαζω που νιωθω και αντιλαμβανομαι μεσα σε ποση αγαπη θα μεγαλωσει αυτο το κοριτσακι...!!!

Ειστε αξιοζηλευτοι!!!!!!:D

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Καλησπέρα σε όλους και χρόνια πολλά. Εχω αρκετό καιρό να μπω στο forum. Το περασμένο διάστημα ήταν πραγματικά δύσκολο για μένα και τη γυναικα μου τοσο ψυχολογικα οσο και σωματικα. Βιωσαμε μια αποπειρα αυτοκτονιας της μητερας μου στο ακουσμα οτι θα κρατησουμε τη κορουλα μας, και για καποιες μερες αναγκαστηκαμε να φυγουμε απο το σπιτι μας.

Το τελευταιο καιρο εχουν ηρεμησει καπως τα πραγματα, βεβαια οι σχεσεις μας ειναι ακομα αρκετα ψυχρες.

Παρολα αυτα, η κορουλα μας ειναι πλεον 28 εβδομαδων και μαλιστα παρα πολυ ζωηρη. Κλωτσαει πολυ, και κλωτσαει δυνατα. Λατρευει την ελληνικη μουσικη, και ιδιαιτερα οταν βαζουμε με τη γυναικα μου Βασιλη Καρρα μεσα στη κοιλια κανει παρτυ. Ανησυχω μηπως μας βγει μπουζουκτσου χαχα. Αυτο που με συγκυνει ομως, ειναι οταν γυριζω απο τη δουλεια το βραδυ και ακουει τη φωνη μου, αρχιζει και κλωτσαει.

Ειμαι σιγουρος οτι το προβλημα αυτου του παιδιου δεν θα σταθει εμποδιο ωστε να χαρει τη ζωη του. Και εγω και η γυναικα μου νιωθουμε πολυ τυχεροι με αυτο το πλασμα.

Ευχομαι σε ολους χρονια πολλα και ευτυχισμενος ο καινουργιος χρονος.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα και χρονια πολλα!!!Πρωτα απ'ολα υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου!Ειναι φανερή η αγάπη προς τη γυναίκα σου!Συγχαρητηρια που κρατήσετε το παιδάκι σας και με το καλο να γεννηθεί!Ειμαι σίγουρη οτι με εσάς γονείς για γινει ενα υπέροχο πλασματακι...Διαβάζοντας την ιστορία σου,έγινα λιγο καλύτερος άνθρωπος....Μου δίδαξες πολλα!

R4nKp3.png
Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...