Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Όταν δεν υπάρχει σύμπνοια και ηρεμία


Recommended Posts

καλή μου μπεμπούλα, εγώ (νέα στο φόρουμ, ελπίζω να μην ενοχλεί που μπαίνω στο θέμα) αντιλαμβάνομαι το θέμα σου ως 'συμπτωμα' μιας σχέσης που ΄νοσεί'. Εννοώ ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η σχέση σας που φθινει και άθελα σας(χωρίς να το συνειδητοποιείτε) χρησιμοποιείτε και οι 2 το παιδί ως όπλο και λάφυρο ταυτόχρονα για να πληγώσετε και να ανταγωνιστείτε ο ένας τον άλλο. Το παιδί -όπως σε κάθε μάχη- είναι παράπλευρη απώλεια. Το ότι το παιδί πληγώνεται αλλά και οι 2 συνεχίζετε το ίδιο ακριβώς μοτίβο συμπεριφοράς ( εκείνος επιθετικός, εσύ παθητική-επιθετική), σημαίνει ότι η μεταξύ σας σχέση είναι στην παρούσα πιο σημαντική από το παιδί. Μπορεί να μην γίνεσαι φανερά επιθετική αλλά σίγουρα η ψυχρότητα, η αποδοκιμασία σου και η απορριψη που σίγουρα επικοινωνείς δε βοηθούν το παιδί. Βοηθούν να διατηρείται το κλίμα έντασης, πίκρας, απογοήτευσης και ματαιωμένων προσδοκιών. Μίλα σε ειδικό. Και όχι σε ένα αλλά σε 2 και 3 μέχρι να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει. Μη το θεωρείς κακό. Θα είναι η καλύτερη επένδυση της ζωής σου, για τον εαυτο σου και το παιδί σου. Όχι γιατί θα σου βρει λύση, αλλά θα σε βοηθήσει να αποκωδικοποιήσεις τη συμπεριφορά σου και να βρεις τον εαυτο σου. Δεν είσαι τόσο αδύναμη όσο νομίζεις. όταν δεις καθαρά τον εαυτό σου θα ξέρεις και πως να αντιμετωπίσεις την κατάσταση.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 445
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

οταν μια μαμα γραφει φρασεις του τυπου "για το παιδι ΜΟΥ θα κανω τα παντα" και μονο αυτη η προταση που χρησιμοποιει βγαζει τον μπαμπα απεξω..

 

Ποια μαμά το έγραψε αυτό και πού;

Link to comment
Share on other sites

Μπεμπούλα10 συγνώμη που θα το γράψω αλλά διαβάζοντας τα όσα γράφεις δεν βλέπω πουθενά να αναφέρεις τον μπαμπά "ο άντρας μου" και λες συνέχεια ο μπαμπάς και η μαμά, σαν να υπάρχουν μόνο αυτοί οι ρόλοι. Όμως υπάρχει και η συζυγική σχέση και τελικά δείχνει ότι είσαστε έτη φωτός ο ένας μακριά από τον άλλο. Διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο του άντρα σου,εσύ δεν είσαι διακοσμητικό στοιχείο για να μην επεμβαίνεις σε κάτι που θεωρείς λάθος και πιστεύω ότι πρέπει να του το εξηγήσεις. Και μεις με τον άντρα μου τσακωνόμασταν πάρα πολύ και αυτό δημιούργησε στα παιδιά μια τεράστια ένταση, ακόμα στη σχέση τους έβγαινε η δική μας σχέση ώσπου έγινε ένα μπαμ και κάναμε στροφή 180 μοιρών. Ναι έχω διαπιστώσει ότι εγώ έχω μεγαλύτερη υπομονή από τον άντρα μου γιατί μπορεί αυτός να φωνάξει και να νευριάσει περισσότερο αλλά κάθομαι και του εξηγώ με επιχειρήματα ότι αυτό είναι λάθος.

s-age.pngs-age.png

 

 

Link to comment
Share on other sites

Για μενα τα πραγματα εχουν ως εξης. Για αρχη πολλη συζητηση, παρα πολυ ομως. Για το παιδι αλλα και για εσας. Να του πεις πως νιωθεις οταν φερεται ετσι αλλα κι να τον ακουσεις στο πως νιωθει κι εκεινος.

Για το περιστατικο με την κλειδωμενη πορτα, προσωπικα δε θα καθομουν απεξω να φωναζω, θα εβγαινα λιγο στο μπαλκονι η εξω για να ηρεμησω και μετα θα το συζητουσα μαζι του.

 

Αλλα για να ειμαι ειλικρινης, αν συνεχιζοταν αυτη η κατασταση θα σκεφτομουν σοβαρα το διαζυγιο. Και συγνωμη αλλα θεωρω πολυ καλυτερο ενα παιδι να βιωνει το διαζυγιο παρα να κακοποιειται.

Link to comment
Share on other sites

θα μπορούσες επίσης να στείλεις το παιδί σου στον παιδικό σταθμό να φεύγει λίγο από το σπίτι, να απασχολείται, να έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά, πιστεψε με καλό θα του κάνει.

 

Θα σου πω και κάτι ακόμα, από τις περιγραφές σου, μου βγαίνει ένα κλίμα φόβου και τρόμου, μήπως και συμβεί κάτι και χαλάσει λίγο η ηρεμία του σπιτιού. Όμως έτσι δε μπορεί κάποιος να ζει, ούτε τα παιδιά αναπτύσσονται σωστά

s-age.pngs-age.png

 

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

panagiota75, οι επιθετικοί τρόποι διαπαιδαγώγησης που υποστηρίζει με πάθος ο μπαμπάς είναι αιτία συνεχών καυγάδων.

 

Ο μπαμπάς είναι επιθετικός και προσβλητικός και με τη μαμά, και σε περιπτώσεις που σχετίζονται με τα παιδιά και σε άλλες στιγμές, άσχετες με τα παιδιά.

 

Η μαμά δεν βρίσκει κανένα σεβασμό ή ρομαντισμό στον τρόπο που της φέρεται και της μιλάει πια ο άντρας της. Άλλες μπορεί να τη βρίσκουν να παίζουν και ξύλο με τον άντρα τους. Αλλά εδώ μιλάμε για διαφορετική περίπτωση. Η μαμά βρίσκει απωθητικό τον άνθρωπο που κακοποιεί έτσι το παιδί της και μιλάει άσχημα στην ίδια.

 

 

Ο μπαμπάς από την άλλη αναγνωρίζει ότι είναι οξύθυμος χαρακτήρας αλλά έχει κάνει πρόοδο μεγάλη σε σχέση με παλιότερες σχέσεις του και με τη βία που έχει δεχτεί σαν παιδί (το οποίο ισχύει αλλά δεν είναι αρκετό για τη μαμά). Ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι με το παιδί δεν έχει χάσει ποτέ την ψυχραιμία του-πάντα έχει τον έλεγχο της κατάστασης και χρησιμοποιεί σκληρές (κατά τη μαμά) μεθόδους διαπαιδαγώγησης ως φιλοσοφία διαπαιδαγώγησης και όχι ως στιγμιαία αδυναμία (από τις οποίες ο μπαμπάς δεν πάσχει ποτέ).

Link to comment
Share on other sites

Πολυ ωραίο ειναι κι αυτο αν δεχτεί να το δει που το είχε παραθέσει η Μελινα πρην λιγο καιρό και μου άρεσε πραγματικα πολυ!https://m.youtube.com/watch?list=PLHvDyf-jf6NCqt1wiQBoTKZzga174XcWV&index=7&v=zmUnUAOzPf0

 

 

Ευχαριστώ πολύ για το βίντεο :)

Link to comment
Share on other sites

Mπεμπουλα αυτα τα εγραψε η bouba αλλα τα εχω διαβασει κατα καιρους και απο αλλες μαμαδες..."Παντως εγω δεν ξερω αν θα επετρεπα τετοια συμπεριφορα προς το παιδι μου ακομα κι απο τον πατερα του.. "

 

Σχετικα με τις ερωτησεις σου, οι δικες μου απαντησεις ειναι οι παρακατω:

 

1ον) κατά πόσο ισχύει το "έλα μωρέ, όλοι το κάνουν" όσον αφορά τα παραδείγματα λεκτικής και ψυχολογικής βίας προς το παιδί και τη μαμά που έχω αναφέρει.

 

Σε ενα βαθμο πιστευω το κανουνε πολλοι. Οσο πιο ψυχολογικα οκ ειναι οι γονεις τοσο λιγοτερο γινεται, αλλα παρομοια περιστατικα σε πολλα σπιτια θα υπαρξουν.

 

2ον) αν η μαμά έχει υπερβολικές προσδοκίες ή αν πρέπει να είναι ευχαριστημένη με τόσο

 

Η μαμα εχει υπερβολικες προσδοκιες, οχι οτι πρεπει να ειναι και ευχαριστημενη, αλλα τα πραγματα "δουλευονται", δεν ειναι εκτος ελεγχου.

 

3ον) σχετικές εμπειρίες/προτάσεις

 

Εμπειρια: Σε εντασεις που δημιουργουνται με τον αντρα μου και τα παιδια η με εμενα και τα παιδια, ο αλλος γονιος δε συμμετεχει σε εμας. Ποτε δεν υπερασπιζεται το παιδι, ακομη και αν καταλαβαινει πως ο αλλος γονιος υπερβαλλει. Συχνα μαλιστα θα συμφωνησουν οι γονεις. Μετα το καθε περιστατικο συζηταμε οι γονεις ΜΟΝΟΙ μας. Ο διαλογος γινεται σε ηπιους τονους και τελικα ο γονιος που "παρεκτραπηκε" το καταλαβαινει. Οταν για παραδειγμα ο αντρας μου νευριασει χωρις σημαντικο λογο, το καταλαβαινει και αυτος αλλα κι εγω δειχνω κατανοηση, δεν ειναι ρομποτ..τα ιδια ισχυουν και για μενα...οταν τον παρω στη δουλεια και του πω πως τα παιδια με εχουν βγαλει απο τα ρουχα μου και τους φωναξα, αυτος θα πει ωωχ σε καταλαβαινω...και οταν ερθει θα τους πει.."γιατι την τρελανατε τη μαμα σημερα???" Ετσι βεβαια αντιδραμε εμεις, ισως επειδη ειμαστε πολυ αγαπημενοι μεταξυ μας η ισως επειδη ερχομασετ και οι 2 σε επαφη πολλες ωρες με τα παιδια.

 

4ον) αν είναι χειρότερα για τα παιδιά να μεγαλώνουν σε τέτοιο περιβάλλον ή να είναι "παιδιά χωρισμένων γονιών"

 

Ειτε ειναι παιδια χωρισμενων γονιων ειτε ζουν μεσα ατην ενταση ειναι και τα δυο ΧΑΛΙΑ για μενα...πρεπει παση θυσια να εξαλειφθει η ενταση...κα αυτο θελει πολλη κουβεντα, κατανοηση, ειλικρινεια και ΔΙΑΘΕΣΗ να το προσπαθησετε

Link to comment
Share on other sites

 

Ο μπαμπάς από την άλλη αναγνωρίζει ότι είναι οξύθυμος χαρακτήρας αλλά έχει κάνει πρόοδο μεγάλη σε σχέση με παλιότερες σχέσεις του και με τη βία που έχει δεχτεί σαν παιδί (το οποίο ισχύει αλλά δεν είναι αρκετό για τη μαμά). Ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι με το παιδί δεν έχει χάσει ποτέ την ψυχραιμία του-πάντα έχει τον έλεγχο της κατάστασης και χρησιμοποιεί σκληρές (κατά τη μαμά) μεθόδους διαπαιδαγώγησης ως φιλοσοφία διαπαιδαγώγησης και όχι ως στιγμιαία αδυναμία (από τις οποίες ο μπαμπάς δεν πάσχει ποτέ).

 

Τι εννοείς; Σήκωσε χέρι σε προηγούμενη σχέση του;

 

Εγώ είδα κάτι άλλο... Ο άντρας σου μεγάλωσε με αρκετή βία στο σπίτι του, που δεν την αναπαράγει παρά σε μικρό βαθμό... Τόσο που νιώθει ότι αυτή η ποσότητα βίας είναι "ασφαλής".

 

Ο άντρας σου που μεγάλωσε λοιπόν σε ένα ξεκάθαρα βίαιο σπιτικό, δεν έγινε κάτι που να μην σου τύχει, δεν κατάλαβα αυτό, κατάλαβα ότι είναι ΟΚ γενικά στη ζωή του, και εσένα κατάφερε αν μη τι άλλο να σε γοητεύσει και να αποφασίσεις να γίνεις η μητέρα των παιδιών του.

 

Αλλά κάτι έγινε στο μεταξύ και το συναίσθημα σας τελείωσε ίσως, κλονίστηκε ίσως, συνεχίζω να βλέπω ότι αυτό που γίνεται σπίτι δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να μαζευτεί και δεν δικαιολογεί να βλέπει φερ ειπειν το παιδί σου αυτό τον άνθρωπο στις σχολικές διακοπές και χωρίς την παρουσία σου... Ο οποίος διόλου απίθανο να αναθέτει το παιδί και στους παππούδες με τις γνωστές τους πεποιθήσεις. Αν είναι το καλό του παιδιού που συζητάμε.

 

Επίσης, δεν νομίζω ότι κανένας ειδικός ή δικαστής θα σου δώσει δίκιο αν ήταν ένα περιστατικό όλο και όλο που νομίζεις ότι έπεσε και μία στον πωπό. Και οι μεν και οι δε ειδικοί δεν αφορίζουν γονείς σε μια εξαιρετική περίπτωση.

 

Τι θα πεις στο παιδί σου αύριο μεθαύριο;

 

Από την άλλη, πράγματι, ξέρω κανα-δυο περιπτώσεις που παιδιά που ήταν τελείως ασύδοτα και οι γονείς τους το είχαν καμάρι ότι δεν τα πειθαρχούν με κανέναν τρόπο, δημιουργούσαν μόνο προβλήματα στους γύρω τους, συνεπώς αυτό που λέει ο δικός σου *υπό πολλές προϋποθέσεις* έχει κάποια βάση.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Για τις ερωτήσεις-προτάσεις με εκφράζουν αυτά που έγραψε η Εκάβη... Κάπου στη μέση. Για τις ερωτήσεις αναλυτικά που έβαλες, θα σου πω ότι δεν υπάρχουν οικογένειες μικρό σπίτι στο λιβάδι... τρισευτυχισμένες... ή τουλάχιστον είναι σπάνιο να περάσουν χρόνια χωρίς κάποια κρίση-τριβή, για όποιον λόγο και να είναι αυτό.

 

Και λίγο άσχετο, αισθάνομαι από αυτά που γράφεις ότι κάποια πράγματα τα ψειρίζεις, όχι ότι δεν έχεις αρκετά δίκια στα βασικά. Πιστεύω ότι παίζει ρόλο που είσαι σπίτι - που καλώς είσαι σε αυτή την ηλικία, αλλά σου λείπουν πράγματα όπως οι παρέες και οι έξοδοι για να χαλαρώνεις και να βλέπεις λίγο πιο ψύχραιμα τα πράγματα.

Link to comment
Share on other sites

Ναι...

 

Πωπω αγριεύτηκα... Παρόλα αυτά είναι ό πατέρας των παιδιών σου και δείχνει ότι για να λάβεις υπόψη σου το παραπάνω και για να τον δεχτείς ως σύντροφο έπαιξε μεγάλη καψούρα :D και σε έπεισε εκείνος ότι άλλαξε... Που δείχνει ότι *βασικά* άλλαξε. Εσύ όμως βλέπεις κάτι άλλο πιο πίσω, που φοβάσει μην βγει στην επιφάνεια. Δεν έχεις άδικο που το νιώθεις, όμως σου έχει αποδείξει εκείνος ότι άλλαξε... Στα πιο βασικά τουλάχιστον...

Link to comment
Share on other sites

Αλλά κάτι έγινε στο μεταξύ και το συναίσθημα σας τελείωσε ίσως, κλονίστηκε ίσως, συνεχίζω να βλέπω ότι αυτό που γίνεται σπίτι δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να μαζευτεί

 

Οι φωνές και οι προσβολές πετάνε τον σεβασμό και το συναίσθημα από το παράθυρο. Όταν μάλιστα πρόκειται για λεκτική βία και απειλές προς το παιδί, χρειάζεται πολύ να ξενερώσει μια γυναίκα;

 

Πάντα ήταν ένας άντρας που λάτρευε τα παιδιά και ήθελε να κάνει δικά του. Όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί, ήταν πολύ τρυφερός και γλυκός μαζί του-τους πρώτους μήνες. Όταν άρχισαν τα θέματα διαπαιδαγώγησης και οριοθέτησης, άρχισαν και πολλές φασαρίες.

 

Δυστυχώς όταν βλέπεις ένα καλό στοιχείο σε έναν άνθρωπο (πχ. ότι αγαπάει πολύ τα παιδιά) δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να μη φτάσει αυτό. Δεν μπορείς να φανταστείς ότι αυτός ο άνθρωπος που λατρεύει το γιο του και ταυτίζεται πάρα πολύ μαζί του θα χρησιμοποιήσει επιθετικούς τρόπους διαπαιδαγώγησης και θα μιλάει άσχημα στο παιδί. :-(

 

Αυτόματα βγάζεις το συμπέρασμα ότι αφού αγαπάει πολύ τα παιδιά και αφού ως παιδί έχει δει πόσο άσχημη είναι η βία , θα φέρεται καλά στα παιδιά του. Που να φανταστείς ότι ο ορισμός της "βίας" μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ...

Link to comment
Share on other sites

Πωπω αγριεύτηκα... Παρόλα αυτά είναι ό πατέρας των παιδιών σου και δείχνει ότι για να λάβεις υπόψη σου το παραπάνω και για να τον δεχτείς ως σύντροφο έπαιξε μεγάλη καψούρα :D και σε έπεισε εκείνος ότι άλλαξε... Που δείχνει ότι *βασικά* άλλαξε. Εσύ όμως βλέπεις κάτι άλλο πιο πίσω, που φοβάσει μην βγει στην επιφάνεια. Δεν έχεις άδικο που το νιώθεις, όμως σου έχει αποδείξει εκείνος ότι άλλαξε... Στα πιο βασικά τουλάχιστον...

 

Δεν μας έχει χτυπήσει ποτέ αλλά φέρει πολλή βία που δημιουργεί φόβο όταν βγαίνει ο κακός του εαυτός, Τραβάει/ σέρνει το παιδί, μια φορά έσπασε κι ένα πιάτο.

 

Δεν είναι εύκολο να ζεις ούτε με την υπάρχουσα λεκτική/ψυχολογική βία, ούτε με τον φόβο ότι μπορεί να χτυπήσει μελλοντικά το παιδί. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο επειδή με χλευάζει όταν του εξηγώ ότι βία δεν είναι μόνο να σαπίζεις το παιδί στο ξύλο και ότι αυτό που βιωνουμε εγώ και το παιδί αποτελεί λεκτική/ψυχολογική βία.

 

Όταν του λέω ότι ο τρόπος που μου μιλάει είναι απαράδεκτος και ότι οι λέξεις του πληγώνουν, απαντάει ότι είμαι πολύ επιπόλαιη και ανώριμη και μένω στις λέξεις. Πρέπει να δω πίσω από τις λέξεις. :roll:

 

Όταν του λέω ότι με προσβάλλει με τις φωνές του και τους χαρακτηρισμούς του (ενώ εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ άσχημες λέξεις γι'αυτόν), μου απαντάει ότι κι εγώ τον προσβάλλω όταν είναι με το παιδί κι εγώ επεμβαίνω (επειδή του φωνάζει, του μιλάει άσχημα, το απειλεί, τον σέρνει, κτλ).

Link to comment
Share on other sites

1ον) κατά πόσο ισχύει το "έλα μωρέ, όλοι το κάνουν" όσον αφορά τα παραδείγματα λεκτικής και ψυχολογικής βίας προς το παιδί και τη μαμά που έχω αναφέρει.

 

2ον) αν η μαμά έχει υπερβολικές προσδοκίες ή αν πρέπει να είναι ευχαριστημένη με τόσο

 

3ον) σχετικές εμπειρίες/προτάσεις

 

4ον) αν είναι χειρότερα για τα παιδιά να μεγαλώνουν σε τέτοιο περιβάλλον ή να είναι "παιδιά χωρισμένων γονιών"

 

Μπεμπούλα μου τόσες απο μας σου είπαμε οτι ειναι λάθος αυτο που κανει, δεν απάντησες στα ποστ μπορει και να μην τα είδες

Στο είπα και πριν σαν παιδι που μεγάλωσα σε βία στο σπίτι και με πατέρα ακριβω όπως ο άντρα σου (αυτο με το σπασμένο πιάτο έφερε πισω άσχημες εικόνες) μου έμειναν πολλα απωθημένα σε βαθμό που δεν εχω αφήσει ποτε τους γινεις μου με το παιδι μου! Οταν έρχομαι ελλαδα δεν μένω πια μαζι τους με το παιδι μου ... Παμε μονο για 2 ωρες να δουν το εγγονάκι... Αυτο τι σου λέει

Το ξύλο ειναι ξύλο οποία μορφή και να εχει

Η αδιαφορία ως προς την μητερα, οι φωνές και αυτού του είδους η διαπαιδαγώγηση εχει μια κατάληξη μονο!

Δεν εχω καλα συναισθήματα για την μητερ μου γιατι επέτρεψε τέτοια κατάσταση.. Δεν την εχω συγχωρήσει και ας μην της το υπενθυμίζω συνεχεια

 

Υπαρχει περιπτωση το παιδι σου να εχει την ίδια κατάληξη

Κανε κατι η φύγε! Απλα μην επαναπαυεσαι

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

θα ακούσεις απο πολλα παιδια μεγαλωμένα σε τέτοιο περιβάλλον οτι προτιμούν οι γονείς τους να μην μιλούσαν μεταξύ τους η ακομα και να μην ζούσαν κατω απο την ίδια σχέση, απο το να βιώνουν καθημερινά μια σχέση με φωνές, βία, έλλειψη σεβασμού και ιδιαίτερα φωνές και βια ως προς το παιδι κλπ

 

Νομίζεις οτι αυτο το παιδάκι οταν μεγαλώσει θα σεβαστεί τους γονείς που του επέτρεψαν να μεγαλώσει κατω απο αυτές τις συνθηκες;

 

Κι εγώ με φασαρίες μεγάλωσα και ονειρευόμουν ότι τα παιδιά μου δεν θα ζούσαν το ίδιο σενάριο. Δεν ξέρω τι θα προτιμούσαν τα παιδιά μου... :-( Μακάρι να ήξερα...

Link to comment
Share on other sites

Όταν του λέω ότι με προσβάλλει με τις φωνές του και τους χαρακτηρισμούς του (ενώ εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ άσχημες λέξεις γι'αυτόν), μου απαντάει ότι κι εγώ τον προσβάλλω όταν είναι με το παιδί κι εγώ επεμβαίνω (επειδή του φωνάζει, του μιλάει άσχημα, το απειλεί, τον σέρνει, κτλ).

Είδες τι σου λέει, κι αυτός από την μεριά του αισθάνεται ότι τον προσβάλεις με αυτό που κάνεις αλλά δεν το σταματάς. Κι εκείνος δεν σταματάει αυτό που κάνει. Οκ, έχετε 100% διαφορετική αντίληψη του πως ένα παιδί πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί, αυτό είναι σίγουρο. Αν εσύ δεν κάνεις ένα βήμα προς εκείνον, εκείνος γιατί να κάνει? Συμφωνώ πως κι εγώ δεν θέλω στα παιδια μου να ασκείται βία, αλλά αυτό έχει και βαθμίδες. Κάποιες φορές ο άντρας μου έχει βγει εκτός εαυτού και ενώ χτυπάει το παιδί, από ένα σημείο και μετά πάω και τον τραβάω, χωρίς να φωνάζω-χωρίς να ΤΟΥ φωνάζω, απλά τον τραβάω να σταματήσει και του λέω φύγε, ασ' τον. Κι εγώ δεν συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω τι σημαίνει, "μου έκανε τα νεύρα κρόσια το παιδί και θα το δείρω" Δυστυχώς το έχω κάνει κι εγώ. ΞΕΡΩ πως είναι λάθος, και μετά με πιάνει το στομάχι μου, από την στεναχώρια, αλλά δεν μπορώ να συγκρατηθώ, ούτε καν εγώ που είμαι κατά του ξύλου!!!Μπροστά στα παιδία δεν επτρέπεται να ακυρώνεις την ΠΑΤΡΙΚΗ φιγούρα, αν θες να είναι μπαμπάς τους. Αν δεν θες, και θες να χωρίσεις γιατί κρίνεις πως δεν μπορείς να σώσεις τον γάμο σου, τότε οκ. Αλλά αν θες αυτός ο άνθρωπος αυτός να είναι ο μπαμπάς τους, πρέπει να κάνετε κουβέντα μετά, όταν θα είστε ήρεμοι, τότε μπορεί να καταλάβει, πάνω στην ένταση δεν μπορεί (ειδικά αν είναι όπως λες οξύθυμος) και θυμώνει παραπάνω και φωνάζει και σε εσένα μετά!!!

Επίσης θέλω να σταθώ σε αυτο που λες

"Η μαμά βρίσκει απωθητικό τον άνθρωπο που κακοποιεί έτσι το παιδί της και μιλάει άσχημα στην ίδια.""

Νομίζω πως αν αισθάνεσαι έτσι για τον άντρα σου, πρέπει να κάνεις μια κουβέντα μαζί του, να καταλάβει ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Και το πρόβλημα δεν είναι η συμπεριφορά του στο παιδί, αλλά η μεταξύ σας σχέση. Αν δεν λυθεί αυτό, νομίζω πως δεν μπορείς να σώσεις τον γάμο σου. Δείχνεις να μην αγαπάς, σέβεσαι, εκτιμάς τον άντρα σου. Είναι ξενο σώμα στο σπίτι και αυτό σίγουρα το καταλαβαίνει. Πιστεύω πως αν είχες διεξόδους (δουλειά, λεφτά, βοήθεια) θα είχες ήδη φύγει.

Από εκεί ξεκινάει το κακό, έχει πρόβλημα η σχέση σας και αυτό χειρότερεύει γιατί τα παιδιά δημιουργούν πολλούς λόγους για τσακωμούς, δημιουργούν συνθήκες έντασης που πρέπει να βρει το ζευγάρι τρόπους να ξεπεράσει, αρκει να είναι ενωμένο!! Και σε ρωτάω και αν θες απάντα μου....Τον αγαπάς τον άντρα σου? Θες να βρείτε λύση, και να γίνεται πάλι οικογένεια, θες να προσπαθήσεις? Αν ναι, λύσεις υπάρχουν, αν όχι...καμία δεν μπορεί να σε βοηθήσει :-(

Το παιδί πόσο χρονων είναι?

y9qxp2.pngGgOLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Όταν του λέω ότι με προσβάλλει με τις φωνές του και τους χαρακτηρισμούς του (ενώ εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ άσχημες λέξεις γι'αυτόν), μου απαντάει ότι κι εγώ τον προσβάλλω όταν είναι με το παιδί κι εγώ επεμβαίνω (επειδή του φωνάζει, του μιλάει άσχημα, το απειλεί, τον σέρνει, κτλ).

 

 

Εγώ στη θέση σου θα έθετα κάποιο όριο. Ότι οκ έχουμε διαφορετική αντίληψη για τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αλλά θα πρέπει να τα βρούμε κάπου στη μέση για να μην το τρελάνουμε και να μην τρελαθούμε και οι ίδιοι.

 

Ποια είναι η μέση; Να έχουμε ορίσει από κοινού πως θα αντιδρούμε σε κάποιες καταστάσεις (πχ σε ξεσπάσματα ή πείσματα του παιδιού). Δεν θα ακυρώνουμε ο ένας τον άλλον μπροστά στο παιδί. δεν θα βρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όταν κάποιος είναι πολύ θυμωμένος θα πηγαίνει μέσα μέχρι να ηρεμήσει... Κανόνες τέτοιου είδους... Θέλει να κάνετε πίσω και οι δύο και να μάθετε να αποφασίζετε από κοινού. Ούτε μόνο η μάνα, ούτε μόνο ο πατέρας.

 

Και για μένα η κόκκινη γραμμή θα ήταν να χτυπήσει το παιδί ή εμένα... Εκεί δεν θα το διαπραγματευόμουν...

 

Όσο για το αν είναι συνηθισμένες οι φωνές ή η ένταση, νομίζω είναι φυσιολογικό να συμβεί κάποιες φορές. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρξει ποτέ ένταση. Το θέμα είναι να μην το αφήσεις να ξεφύγει...

Link to comment
Share on other sites

G. Geo η Μπεμπουλα ειναι καθαρά θύμα! Εννοείται οτι δεν ξέρουμε τα παντα στην σχέση τους, ενα πράγμα ειναι ξεκάθαρο ομως, οποίος χρησιμοποιεί βία ειδικά σε ενα απροστατευτο παιδι και ταπεινωνει ετςι την μάνα που παει να το προστατεύσει ειναι απαράδεκτος (για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις εδω)

Αν αυτος ο 'άντρας' εχει πρόβλημα για το πως συμπεριφέρεται η γυναίκα του ως προς τον ιδιο σαν πατέρα, να ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΕΙ!!! Και να μην της φέρεται ετςι ουτε αυτη ουτε το αγοράκι της. Ειναι δειλός και βάζω στοίχημα δεν θα φερόταν ετςι σε έναν άντρα 2 μέτρα!

Να ξεκαθαρίσουμε ενα πράγμα , το πρόβλημα το εχει αυτος!!!!

Link to comment
Share on other sites

G. Geo η Μπεμπουλα ειναι καθαρά θύμα! Εννοείται οτι δεν ξέρουμε τα παντα στην σχέση τους, ενα πράγμα ειναι ξεκάθαρο ομως, οποίος χρησιμοποιεί βία ειδικά σε ενα απροστατευτο παιδι και ταπεινωνει ετςι την μάνα που παει να το προστατεύσει ειναι απαράδεκτος (για να μην χρησιμοποιήσω άλλες εκφράσεις εδω)

Αν αυτος ο 'άντρας' εχει πρόβλημα για το πως συμπεριφέρεται η γυναίκα του ως προς τον ιδιο σαν πατέρα, να ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΕΙ!!! Και να μην της φέρεται ετςι ουτε αυτη ουτε το αγοράκι της. Ειναι δειλός και βάζω στοίχημα δεν θα φερόταν ετςι σε έναν άντρα 2 μέτρα!

Να ξεκαθαρίσουμε ενα πράγμα , το πρόβλημα το εχει αυτος!!!!

 

και εγω εχω διαβασει ολες τις αποψεις των κοριτσιων αλλα και για μενα ειναι πολυ ξεκαθαρα τα πραγματα και συμφωνω σε οσα λες babycyte...o μπαμπας μειωνει την μαμα σε καθε της κινηση και απο τι εχω καταλαβει η μπεμπουλα πρεπει να ειναι πολυ ηρεμος ανθρωπος.εγω πολυ απλα και κοφτα θα του ελεγα να μην τολμησει να ξανααγγιξει το παιδι γιατι πολυ απλα δε συμφωνει παρα μονο να τον μαλωνει οταν δεν παει αλλο και αν θελει να ελεγξει το χερι του η το θυμο του να βγει εξω βολτα στο τετραγωνο να ηρεμησει.σαφεστατα οπως ειπε και μια κοπελα παρακατω υπαρχει γενικος προβλημα στη σχεση μαμα-μπαμπα...εγω θελω εναν αντρα που να με σεβεται και να τον σεβομαι και με τους τσακωμους μας ειτε τους εντονους ειτε τους ηρεμους ποτε θα κανει πισω ο ενας και ποτε θα κανει πισω ο αλλος.δεν θελω να ανοιγει η πορτα του σπιτιου μου και να νιωθουμε ολοι οτι μπηκε ο μπαμπουλας...ελεος δηλαδη:shock:

Link to comment
Share on other sites

δεν θελω να ανοιγει η πορτα του σπιτιου μου και να νιωθουμε ολοι οτι μπηκε ο μπαμπουλας...ελεος δηλαδη:shock:

 

Αυτό όμως το τροφοδοτεί και η ίδια η μπεμπούλα. Δηλαδή από μόνη της κάνει πίσω και υποχωρεί, πριν προκύψει θέμα, προσπαθώντας να προλάβει τυχόν φασαρία που θα χαλάσει την ηρεμία του παιδιού.

 

Μπεμπούλα, δεν σου λέω να μαλώνεις μπροστά στο παιδί, αλλά σε κάποια θέματα πρέπει να διαφωνήσεις μαζί του και ας έρθετε αντιμέτωποι. Ενώ σε άλλα θέματα θα πρέπει να κάνεις και εσύ λίγο πίσω...

 

Στην αρχή μπήκα και εγώ στο τρυπάκι να προσπαθώ να εφαρμόσω κατά γράμμα μεθόδους που πρότειναν ψυχολόγοι κτλ. Αλλά στην πράξη δεν εφαρμόζονται όλα, ούτε θα βρεις ποτέ τις ιδανικές συνθήκες για να τα εφαρμόσεις. Και θα φτάσεις σε σημείο να είσαι συνέχεια μέσα στο άγχος και να νιώθεις και ότι κάνεις κάτι λάθος.

Δεν λέω να φωνάζει και να προσβάλλει το παιδί, αλλά προσπάθησε να δεις τα πράγματα αντικειμενικά.

Μήπως τα διογκώνεις στο μυαλό σου; Δηλαδή πάει να σηκώσει το παιδί από το πάτωμα και εσύ νιώθεις ότι το κακοποιεί; Εσύ του αφήνεις περιθώριο να ασχοληθεί με το παιδί ή επικρίνεις ό,τι κάνει και ό,τι λέει;

 

Τώρα αν τυχόν εσύ είσαι διαλλακτική αλλά εκείνος θέλει να σε παραμερίζει και να μην έχεις λόγο, τότε αυτό δεν πρέπει να το δεχτείς.

 

Πρέπει να αποφασίζετε μαζί, να έχετε λόγο εξίσου και όταν διαφωνείτε κάθετα θα πρέπει να κάνετε αμοιβαίες υποχωρήσεις.

 

Αλήθεια στα υπόλοιπα θέματα συμφωνείτε;

Πως παίρνετε αποφάσεις για διάφορα θέματα στην καθημερινότητα; Εσύ έχεις λόγο; Ακούει την άποψή σου;

Link to comment
Share on other sites

G.Geo, δεν είναι θέμα αγάπης αλλά αξιοπρέπειας και τρυφερότητας.

 

Όταν ένας άντρας μιλάει άσχημα/ επιθετικά σε μια γυναίκα (και στο παιδί) είναι δύσκολο να τον βλέπει μετά ρομαντικά. Μένει μόνο η πίκρα του "Πώς μπορεί ο άνθρωπός μου να μου φέρεται έτσι; Πώς μπορεί να μου μιλάει άσχημα, να με μειώνει, να με προσβάλλει και μάλιστα μπροστά στο παιδί;Τι μαθαίνω στα παιδιά μου μ'αυτήν την εικόνα για τον ρόλο του άντρα και της γυναίκας;"

 

Νιώθεις μια απέχθεια, μια αηδία...σαν να περπατάνε σκουλήκια πάνω σου, σαν να σε κακοποιούν σε δημόσια τουαλέτα... μπλιαχχ...

Link to comment
Share on other sites

Ποια είναι η μέση; Να έχουμε ορίσει από κοινού πως θα αντιδρούμε σε κάποιες καταστάσεις (πχ σε ξεσπάσματα ή πείσματα του παιδιού). Δεν θα ακυρώνουμε ο ένας τον άλλον μπροστά στο παιδί. δεν θα βρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όταν κάποιος είναι πολύ θυμωμένος θα πηγαίνει μέσα μέχρι να ηρεμήσει...

 

Δυστυχώς πάσχουμε στο θέμα της πρόληψης...να έχουμε συζητήσει από πριν και να έχουμε συμφωνήσει τι να κάνουμε στην χ,ψ περίπτωση.

 

Μακάρι να μπορούσε να γίνει αυτό το homework ώστε να μην υπάρχουν άσχημες, αυθαίρετες αντιδράσεις επειδή δεν ξέρει από πριν ποιο σενάριο ακολουθούμε γιατί αυτό είναι το πιο αποτελεσματικό και ήρεμο.

Link to comment
Share on other sites

Μπορεί να γίνουν πολύ άσχημα σκηνικά χωρίς να πέσει ξύλο.

 

Οι φωνές

τα βίαια τραβολογήματα

οι απειλές ("θες να φας ξύλο για να μάθεις;")

η λεκτική βία (βλάκα, σκάσε, κτλ)

η επιθετική "διαπαιδαγώγηση" που κάνει το παιδί να ουρλιάζει τρισχειρότερα απ'οτι αρχικά

οι προσβολές, φωνές, βρισιές προς τη μαμά

 

είναι μη αποδεκτά από τη μαμά.

ΟΛΑ τα παραπάνω συνιστούν ψυχολογική και λεκτική βία. Πώς γίνεται να έχει ελαφρυντικό αυτός ο άνθρωπος ότι τον μειώνει η Μπεμπούλα10?? Αφού δεν της επιτρέπει να κάνει κιχ! Και βέβαια που να υπάρχει συναίσθημα, αφού την προσβάλει και την βρίζει σε τακτική βάση.. είναι δυνατόν? Όχι όλα αυτά δεν γίνονται σε όλα τα σπίτια (για όσες το υποστήριξαν) ούτε θα έπρεπε να είναι άνεκτα. Μπεμπούλα δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω, εκτός από το να μιλήσεις με ειδικούς , ακόμα και στις τηλεφωνικές γραμμές για ενδοοικογενειακή βία. Για μένα και το "σκάσε βλάκα" στο παιδί θα ήταν αρκετό για τον 3ο παγκόσμιο, όπως επίσης και το να με προσβάλει και να με βρίζει ο σύντροφός μου μπροστά στο παιδί μου, είναι και τα δύο ανεπίτρεπτα.

Link to comment
Share on other sites

G.Geo, δεν είναι θέμα αγάπης αλλά αξιοπρέπειας και τρυφερότητας.

 

Όταν ένας άντρας μιλάει άσχημα/ επιθετικά σε μια γυναίκα (και στο παιδί) είναι δύσκολο να τον βλέπει μετά ρομαντικά. Μένει μόνο η πίκρα του "Πώς μπορεί ο άνθρωπός μου να μου φέρεται έτσι; Πώς μπορεί να μου μιλάει άσχημα, να με μειώνει, να με προσβάλλει και μάλιστα μπροστά στο παιδί;Τι μαθαίνω στα παιδιά μου μ'αυτήν την εικόνα για τον ρόλο του άντρα και της γυναίκας;"

 

Νιώθεις μια απέχθεια, μια αηδία...σαν να περπατάνε σκουλήκια πάνω σου, σαν να σε κακοποιούν σε δημόσια τουαλέτα... μπλιαχχ...

Αυτό ακριβώς, Μπεμπούλα10 σε νιώθω. Μια φορά μόνο μου είχε πει ο σύντροφος μου (χωρίς να το πολυσυνειδητοποιεί) "άχρηστη μάνα" μπροστά στο παιδί που ήταν μόνο 12 μηνών μάλιστα, επειδή άργησα να του αλλάξω πάνα. Ένιωσα τέτοια απαξίωση που δεν ήθελα ούτε να τον κοιτάζω , όχι να τον δω ρομαντικά. Τελικά όταν ηρέμησα του είπα ήρεμα ότι αν με ξαναπροσβάλει ποτέ στο μέλλον μπροστά στο παιδί θα τον παρατήσω..και ενώ είμαστε μια χαρά γενικά. Πολύ δραματικό, το ξέρω, αλλά το εννοούσα και ήθελα να του δείξω ότι είναι απλά κάτι το ανεπίτρεπτο για μένα. Τώρα στην δική σας περίπτωση, τα όρια έχουν ξεπεραστεί και δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει , γι'άυτό μίλησα για ειδικό.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...