Μαμα, πως βγηκα απο την κοιλια σου????

[elenik]

Απο χθες εχουμε ξεκινησει μια περιεργη και "αβολη" για εμενα συζητηση.

Κατι συζητουσαν με την μητερα μου και μολις γυρισα απο την δουλεια μου λεει ολο απορια :"Μαμα η κοιλια σου εχει πορτα? Που ειναι?"

Ουπς! ΔΕν ημουνα προετοιμασμενη τοσο νωρις για τετοια συζητηση.

Και ξεκιναει ενας διαλογος:

- Στον αφαλουλη μου ειναι η πορτα μωρο μου (τι να λεγα καλε?)

-Και πως μπηκα εκει?

- Οταν μια μαμα και ενας μπαμπας αγαπιουνται ο θεος *[/b]βαζει στην κοιλιτσα της μαμας ενα σπορακι μικρο μικρο και εκεινο μεγαλωνει στην κοιλιτσα της. Εχει ενα σωληνα στην κοιλια (του εδειχνα και φωτογραφιες τρομαρα μου απο τα σταδια αναπτυξης ενος βρεφους) και απο εκει τρωει οτι τρωει η μανουλα. Για αυτο φουσκωνει η κοιλια της μαμας οταν μεγαλωνει το μωρακι. Οταν μεγαλωσει αρκετα και μπορει να φαει μονο του βγαινει. Το παιρνουν αγκαλιτσα η μαμα και ο μπαμπας και του δινουνε να πιει γαλατακι για να μεγαλωσει ........ κλπ. (και εξηγησα τα σταδια της αναπτυξης με τον δικο μου μοναδικο τροπο )

-Μαμα να ξαναμπω στην κοιλιτσα σου? Ανοιγει η πορτα (τι κολημα και αυτο με την πορτα)?

-Τωρα εισαι μεγαλος και μπορεις να φας μονος σου, να περπατησεις , να παιξεις κλπ. Εισαι ενα ατομο οπως η μαμα και ο μπαμπας ολοκληρωμενο, ικανο .....κλπ.

-*Τι ειναι θεος μαμα? (γι αυτο το αστερακι παραπανω. Που το θυμηθηκε?)

 

Και αρχισα παλι να λεω τα γνωστα , αλλα πιο βολικα (φυσικα πιο δυσκολα να εξηγηθουν).

 

Και τωρα λεω εγω? Τι λενε σε ενα παιδι 3,5 χρονων για ολα τα παραπανω (θυμομουνα μια φιλη μου που φιλησε καποιον στα 12 και φοβοταν μηπως ειναι εγκυος και γελαγα ).

Τοσο νωρις ρωτανε? Να αρχισω να διαβαζω? Απαπα.

[Μαρια Στυλιανακη]

το ξαναλέω γιατί δεν εμπεδώθηκεεε

τα παιδιά σας μεγαλώωωνουν

 

νομίζω ότι το καλύτερο είναι να λέμε την αλήθεια,

μην μπείτε στην παγίδα και προσπαθήσετε να εξηγήσετε κάτι βιαστικά εκείνη τη στιγμή που σας ρωτάει το παιδί - δεν περιμένει αναγκαστικά απάντηση εδώ και τώρα.

μπορείτε κάλλιστα να απαντήσετε, " θα σου βρώ ένα βιβλίο που δείχνει ακριβώς πως γίνονται τα μωρά, γιατί δεν είναι πολύ απλό."

 

υπάρχει ένα που δείχνει με σχέδιο την πραγματικότητα, και σας πληροφορώ, τα παιδιά δεν παραξενεύονται καθόλου.

 

ίσα ίσα παραξενεύονται όταν τους πεί κάποιος ότι ο οφαλός είναι μια πόρταααα και τότε πονηρεύονται και σίγουρα σκέφτονται

χμ μάλλον είναι κάτι πολύ περίεργο γιατί δε μπορεί αφού ο αφαλός είναι κλειστός.

 

κάθε παραπλάνηση που δεν είναι πραγματικότητα, είναι ένα ψέμμα, και ακόμα και άθελά σας, ενθαρρύνετε το παιδί ότι το να λέμε κάτι που δεν ισχύει είναι οκ.

 

γιατί να πιστεύει λοιπόν ότι κάποιος άλλος αποφασίζει για τη μαμά και το μπαμπά πότε γίνεται το παιδάκι.

ή ότι τα γεννητικά μας όργανα υπάρχουν μόνο για να κάνουμε πιπί και κακά

και επίσης γιατί να μην ξέρει ότι και μαμά που το γέννησε αλλά και ο μπαμπάς συνέβαλαν στην δημιουργία του ? (για όταν δεν εξηγούμε ότι και ο μπαμπάς έχει σποράκι)

είναι άδικο να λες οτι ο θεός έβαλε το σποράκι όταν αυτός που αγαπά τη μαμά είναι ο μπαμπάς. στα αυτιά του παιδιού είναι πολύ περίεργο αυτό.

 

 

οσο πιο σύντομα γίνεται θα βρώ πως λέγεται αυτό το βιβλίο που ξέρω, γιατί είναι πραγματικά εκπληκτικό ως προς την απλότητα που εξηγεί αυτό το πολύ ωραίο θαύμα.

(τα παιδιά το είδαν κάποιες φορές στον παιδικό, και μετά ήταν σχεδόν βαρετό. το θεωρούσαν αυτονόητο και εντελώς φυσιολογικό.)

 

θυμηθείτε - εάν νιώθετε άβολα, μην δίνετε συγκεκριμένες απαντήσεις.

(μαμά απο πού βγήκα ? μεγάλωσες μέσα στην κοιλιά της μαμάς. ήσουν τοσοδούλης μικρούλης)

 

άλλιώς, τι πιο απλό απο την αλήθεια?

οι άντρες έχουν στο πιπί τους σποράκια, και η μαμά έχει στη κοιλιά της σποράκια, και όταν αυτά συναντιούνται δημιουργείται ένα μωράκι.

πως συναντιούντια τα σποράκια?

ο μπαμπάς βάζει το πιπι/πέος του στο πιπί/αιδοίο της μαμάς και έτσι απο εκεί πηγαίνει το σποράκι του μπαμπά στο σποράκι της μαμάς.

 

δεν χρειάζεται να πείτε πότε δεν πρέπει ναγίνεται αυτό ή γιατί δεν το κάνουν τα παιδάκια!!!!!

τα παιδιά έχουν απλώς περιέργεια πως στο καλό δημιουγείται απο το πουθενά μια ζωή.

 

επίσης είναι καλό να χρησιμοποιείτε τις σωστές ονομασίες- πέος, αιδοίο κτλ, όταν σας ρωτούν τι είναι αυτό.

όσο θεωρούνται αυτές οι λέξεις νορμάλ, τόσο δημιουργείτε σωστές βάσεις για αργότερα.

όταν νιώθουν τα παιδιά ότι οι λέξεις που χρησιμοποιείτε δεν είναι αληθινές, ή τις φανταστήκατε τοσο παίρνουν το μύνημα ότι μάλλον αυτά είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε.

(και κάνει τα παιδιά να ντρέπονται και εκείνα και να φοβούνται να ρωτήσουν κάτι γενικά)

έτσι έχουμε μεγαλώσει αρκετά εμείς.

όμως αυτό κάνει πολύ πιό δύσκολη τη συζήτηση μετά απο λίγο καιρό όταν η συζήτηση πλέον θα είναι επιτακτική και όχι απλώς μια ιστοριούλα.

 

μην κάνουμε τα λάθη της προηγούμενης γενιάς

 

Parent Charles Haynes says his philosophy is, "if they're old enough to ask, they're old enough to get an honest answer." Perry adds, "But until he gets to the point where he can articulate the question, I don't think he needs to know."

[elenik]

Μαρια ειμαι γεματη αποριες

1. Αν παει να δοκιμασει να κανει παιδακι με κανενα κοριτσακι?

2. Θα νοιωσω τρομερα αμηχανα αν το παιδι μου πει το πουλακι του πεος

3. Αν δεν ξανανιξει μονος του το θεμα να το αφησω ετσι και να το διορθωσω αν ξανααναφερθει ή να ανοιξω εγω το θεμα? και πως μπαλωνω αυτα που ειπα?

4. Το βιβλιο επειγοντος..........!!!!!

 

Ξερω οτι εχεις δικιο απλα οταν εχεις μεγαλωσει καπως αυτο σου φαινεται αθλος.

[Μαρια Στυλιανακη]

Αν παει να δοκιμασει να κανει παιδακι με κανενα κοριτσακι?

είπαμε ότι τα παιδιά σας μεγαλώνουν αλλά όχι και ΤΟΣΟ γρήγορα

δεν χρειάζεται καθόλου να το σχολιάσεις αυτό αυτή τη στιγμή απο ότι ξέρω.

 

2. προέρχεται ΚΑΘΑΡΑ απο την δική σου αμηχανία λόγω του ότι εσύ ποτέ δε χρησιμοποίησες αυτή τη λέξη. ΄Ρώτα κάποιον άντρα που δεν του κανει εντύπωση να λέει το πέος του πέος, και σίγουρα θα σου πεί, πιο καλά θα νιώθει ένα αγοράκι όταν ξέρει το σωστό του όνομα παρά όταν βλέπει ότι υπάρχει αμηχανία για αυτό το μέρος του σώματός του και είναι αναγκαίο να εφέυρει λέξεις για αυτό ή υποκοριστικά. καθώς μεγαλώνει ξαφνικά θα του αλλάξει όνομα και θα το λέει αλλιώς? θα μείνει με το να το λέει πιπί ή πουλάκι?

 

3. και 4. όταν βρείς το βιβλίο, τότε θα το κοιτάξετε μαζί και τότε θα το συζητήσετε εάν έχει ενδιαφέρον. πες του ότι αγόρασες το βιβλίο επειδή σε ρώτησε και αν θέλει να μάθει τι και πως, ότι το βιβλίο έχει την ιστορία αυτή.

αν δείς ότι έχει περιέργεια το κοιτάτε μαζί. εάν όχι άστο για κάποια άλλη στιγμή.

μπορεί δηλαδη και με αυτό που του είπες να του έφυγε η περιέργεια. αλλά πιστεύω ότι σίγουρα θα θέλει να δεί πως απο τον αφαλό βγαίνει το μωρό οπότε μάλλον θα θέλει να το καταλάβει!

 

αυριο θα πάω στον παιδικό και θα το ψάξω το βιβλίο! ...

 

όταν υπάρχουν στο σπίτι πολλά βιβλία που εξηγούν διάφορα θέματα της φύσης, και της επιστήμης, τότε ένα βιβλίο σαν και αυτό που λέω, απλώς είναι ένα απο τα βιβλία που εξηγούν την ζωή στα παιδιά.

έτσι, μαθαίνουν και το εμπεδώνουν σαν μέρος της φύσης, της ζωής, και δεν αποκτούν μια εικόνα κάτι του απαγορευμένου ή περίεργου ή κακού ή καλού.

το δέχονται απλώς σαν πραγματικότητα.

 

δηλαδή θα έλεγα είναι πολύ απαραίτητο όλα αυτά να τα δείχνετε την ίδια περίοδο στα παιδιά, (όχι μόνο αυτό το βιβλίο δηλαδή αλλα και άλλα τέτοιου είδους) γιατί έτσι δεν βαθμολογούν ας πούμε αυτη τη νέα ανακάλυψη κάπως, αλλά την καταχωρούν στον εγκέφαλο σαν απλώς άλλη μια "γνώση" που απέκτησαν.

 

τα παιδιά συνήθως κάνουν κάτι όταν ανακαλύψουν ότι αυτό το βαθμολογούν οι γονείς σαν κάτι έντονο και περίεργο ή απαγορευμένο.

όπως όταν λές δε κάνει να φας απο αυτή τη τούρτα - ή την κρύβεις ή λές ότι είναι απαίσια - ε τότε είναι που θα πάνε να τη φάνε!

[elenik]

Το βιβλιο που του εδειξα εγω δειχνει τα παντα .... απλα τα πολλα τα εκρυβα.

 

Θα του παρω τον αερα που θα παει...

[Μαρια Στυλιανακη]

πως τα "έκρυβες" δηλαδή !! πω πω πω !!!

έβαλες το χέρι μπροστά? (έχω σκάσει στα γέλια φαντάζομαι κάτι ταινίες ελληνικές που λέγανε στα παιδιά να μη κοιτάξουν κάτι γιατί θα τυφλωθούν!!) (κάτι πονηρό συνήθως!!!) συγνώμη αλλά δεν άντεξα

 

ποιό βιβλίο έχεις ?

[elenik]

Ακριβως ετσι (χερακι μπροστα)

 

Eνα που ειχα απο την εγκυμοσυνη " Συλληψη, εγκυμοσυνη, τοκετος". Δειχνει πως γινεται η συλληψη, ή κυοφορια και η γεννα ενος παιδιου. Δειχνει ακομα και την στιγμη που ειναι το μισο μωρο μεσα και το μισο εξω.

 

Εχεις απολυτο δικιο . Και να σκεφτεις οτι εγω παντα ημουνα της πληρης γνωσης και ενημερωσης ... και με εχει βαλει κατω ενα 3χρονο.

 

Λοιπον . Σημερα βαριανασανα, εκανα 2-3 τσιγαρακια (να παρω θαρρος ) και εβγαλα το βιβλιο . Τον αφηνα να χαζευει τις εικονες προσπαθωντας να μην δει οτι ειχα γινει κατακοκκινη και του εξηγουσα την διαδικασια. Δεν καταφερα να του πω οτι το πουλακι το λενε πεος αλλα πιστευω οτι η ενημερωση ηταν πληρης και καλυφτηκε τοσο που δεν ειχαμε πολλες αποριες (με την πορτα στον αφαλο ειχαμε τετραπλες).

Γενικα το πηρε πολυ ψυχραιμα και δεν εδειξε καμια εκπληξη παρα μονο λιγο οταν ειδε το μωρακι που βγαινοντας απλα ειχε αιμα. Ολα τα υπολοιπα του φανηκαν λογικοτατα (εμ ο αφαλος πορτα .... ειχε ενα δικιο εδω που τα λεμε). Η μονη απορια που με ζορισε λιγο ειναι που ειναι το γυναικειο γεννητικο οργανο και η περιεργεια να το δει .

[ssidi]

Αχ elenik, από την μια γέλαγα με την περιγραφή σου από την άλλη προβληματιζόμουν για το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε...πρέπει να προετοιμαζόμαστε από τώρα γιατί τα παιδιά είναι απρόβλεπτα!

Πάντως θυμάμαι την μαμά μου που έλεγα για την αδερφή μου όταν ήταν μικρούλα, κάτω από 5 χρόνων, που την ρώτησε: "μαμά, πως βγήκα ξέρω, πως μπήκα δεν ξέρω!!" !! Και βέβαια η μαμά έμεινε, και αν σκεφτούμε ότι ήταν πριν από καμιά 20αριά χρόνια που ήταν πιο συνεσταλμένοι και πουριτανοί οι άνθρωποι και όχι ελεύθεροι όπως σήμερα...

[Μαρια Στυλιανακη]

η περιέργεια να το δεί είναι φυσιολογική.

θα του πείς εάν σε ξαναρωτήσει, ότι "όπως και εσύ δεν θέλεις κάποιος να έρθει να σε κοιτάζει στο προσωπικό σου μέρος μπορεί και σε κάποιον κάποια άλλη να μην της αρέσει, το προσωπικό μας μέρος είναι δικό μας, και δεν ανήκει σε κανέναν άλλο. "

 

είναι καλή απάντηση που θα το κάνει να εστιάσει όχι στο γεννητικό όργανο, αλλά στο γεγονός ότι αυτές οι περιοχές είναι κάτι το πολύ προσωπικό, που δεν είναι όπως το χέρι ή το ψεύτικο τατουάζ στο μπράτσο.

μόνο με αυτό το τρόπο πετυχαίνει αυτός ο διαχωρισμός που κάνει τα παιδιά να νιώσουν ότι ναι μεν αυτο το μέρος είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά ΙΣΑ ΙΣΑ ότι ξεκινάει και απο το άλλο παιδί η σιγουριά (έμμεσα) ότι έτσι και αλλιώς δεν κάνει να μου δείξει το προσωπικό του μέρος άρα δεν είναι καλό να το ζητήσω.

 

είναι όπως λέμε ότι ο αστυνομικός είναι καλός και μας βοηθάει να περάσουμε απέναντι και είναι σημαντικό να τον ακούμε,

έτσι, ένα παιδάκι το καταλαβαίνει αυτό, και δεν πρόκειται ποτέ να πάει επίτηδες σε ένα αστυνομικό να του αμφισβητήσει την κυριότητα και εξουσία - γιατί τίθεται με τέτοιο τρόπο απο την αρχή, σαν κάτι αυτονόητο.

 

άρα είναι πολύ σημαντικό ο τόνος στον οποίο γίνεται η συζήτηση, να έχει τον τόνο του αυτονόητου, όχι τόνο εκνευρισμού ή πανικού ή φόβου ή αστείου! απο τον γονέα.

[elenik]

Μαρια.... το ξεχασε πια οποτε κανω την παπια

Μαλλον καλυφθηκε απο την ενημερωση .

 

Siddi μπορει να ειμαστε πιο ελευθεροι απο παλιοτερα αλλα εννοιωσα πολυ στο πετσι μου οτι μερικα πραγματα μπορει να εχουν μεινει σαν καταλοιπα της τοτε διαπαιδαγωγησης στο μυαλο μας, βαθια αλλα υπαρχουν.

[Αικατερίνη]

Κορίτσια, διάβαζα τα όσα περιγράφετε και θυμήθηκα τη δική μου αντίστοιχη εμπειρία με τέτοια θέματα, σε μεγαλύτερα παιδιά. Όταν δούλευα με ομάδες εφήβων με κινητικές δυσκολίες θεωρήσαμε απαραίτητο, εφόσον ήμασταν και με εφήβους, να μιλήσουμε για τις σχέσεις με το άλλο φύλο, το φλερτ, το sex, τις προφυλάξεις κ.ο.κ. Είχε πολύ γέλιο η όλη υπόθεση αλλά και πολλή αμηχανία!!! Πήγε όμως πολύ καλά! Φαντάζομαι πόσο πολύ πιο δύσκολο είναι για μια μαμά να τα συζητήσει αυτά με το παιδί της, σε πολύ μικρότερη ηλικία!! Είναι καλό όμως να γίνεται, όπως είπε και η Μαρία όσο γίνεται με πιο φυσικό τρόπο. Σίγουρα οι δικές μας απόψεις και ο τρόπος διαπαιδαγώγησής μας επηρεάζει τη στάση μας, όμως όλα είναι μια πρόκληση... Και συχνά συζητώντας τα μεταξύ μας πρώτα διαλύεται κάπως η αμηχανία που προκαλούν τέτοια θέματα...

[angela]

Εδώ κολλάει η δική μου σκέψη :" ευτυχώς που ο δικός μου δεν μιλάει!"

Εχει και ο αυτισμός του τα καλά του ;...

[Αικατερίνη]

Angela, πράγματι (για την ώρα) μάλλον αποφεύγεις να βρεθείς σε δύσκολη και αμήχανη θέση, μέσω της λεκτικής επικοινωνίας τουλάχιστον. Έχω διαβάσει και κομμάτια από την ιστοσελίδα σου και χαίρομαι που βρίσκω την ευκαιρία να σου πω ότι σε θαυμάζω για τον τρόπο που "στέκεσαι" στις δυσκολίες του παιδιού σου. Και στον αυτισμό εκδηλώνονται οι σεξουαλικές ανάγκες ή ορμές του ατόμου. Βέβαια, εξαρτάται από τις συγκεκριμένο δυναμικό, τις ικανότητες και τις ανεπάρκειες, του κάθε παιδιού. Και από το ίδιο το δυναμικό του παιδιού, κατ'επέκταση, εξαρτάται και η παρέμβαση που μπορεί να γίνει.