Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Χωρισμένος με 2 μικρά παιδιά & εγώ....


Recommended Posts

Καλησπέρα σε όλες σας!

Είμαι νέο μέλος στο forum, δεν έχω γίνει μανούλα ακόμη (που θα πάει, κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά μου :-D), απλά επειδή παρακολουθώ τις συζητήσεις σας εδώ και κάποιο καιρό θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που με απασχολεί και κάθε γνώμη θα ήταν δεκτή....

Έχω γνωρίσει έναν ΥΠΕΡΟΧΟ άνθρωπο.... Υπέροχο..... Τον έρωτά μου, όπως τον φωνάζω.....

Ήταν παντρεμένος για περίπου 8-9 χρόνια και έχει αποκτήσει 2 παιδάκια, ένα αγοράκι 10 ετών και ένα κοριτσάκι 6, των οποίων την επιμέλεια έχει τώρα η μαμά τους.

Η δική μας σχέση ξεκίνησε πολύ σύντομα μετά που έφυγε από το σπίτι του... Ήταν σε διάσταση για περίπου 1,5 χρόνο και πριν λίγους μήνες υπογράφηκε και το συναινετικό διαζύγιο μεταξύ των συζύγων... Δική του πρωτοβουλία η αποχώρηση από το σπίτι και το διαζύγιο..

Προφανώς έφταιγαν και οι δύο, δεν θα μπω όμως στη διαδικασία να κατηγορήσω κανέναν τους, πρώτον γιατί δεν μου πέφτει λόγος και συν τοις άλλοις σεβόμενη το ότι δεν μου έχει κακολογήσει ποτέ την πρώην σύζυγό του. Το μόνο που ξέρω για τους λόγους που έφυγε είναι πως είναι χρόνια που δεν ήταν καλά...

Τα μικρά του φυσικά και δεν τα έχω γνωρίσει, είναι νωρίς.

Έχουμε μιλήσει για κοινή ζωή μαζί και μου έχει εκφράσει εκτός από την υπέροχη αγάπη και φροντίδα του, τα θέλω του στο να ζήσουμε μαζί και να δημιουργήσουμε οικογένεια μαζί....

Έχουμε αντιμετωπίσει πολύ αμφιβολία και πόλεμο από πολύ κόσμο, κυρίως από τους δικούς μου που δεν θέλουν ΚΑΝ να ακούσουν γι'αυτή τη σχέση (εγώ είμαι 30 και εκείνος 42).. Παραμένουμε όμως δυνατά μαζί, ειλικρινά μαζί....

Συν τοις άλλοις, από την ώρα που έπεσαν οι υπογραφές στο διαζύγιο (δίνει κανονικότατα την διατροφή του) η πρώην σύζυγός του του δίνει τα παιδιά περίπου 1 φορά το μήνα...

Είμαι μάρτυρας οτι τα ζητά για ΚΑΘΕ Σάββατο σχεδόν και τις περισσότερες φορές όμως είτε δεν λαμβάνει καμία απάντηση είτε η απάντηση είναι πως δεν μπορεί ή πως δεν θέλουν τα παιδιά να τον δουν.... Μου απαντά πως όταν τα συναντά όλα είναι καλά μεταξύ τους και πως εκείνη χρειάζεται το χρόνο της και πως θέλει υπομονή....

Τον αγαπώ πέραν από κάθε φαντασία και είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο έχω σκεφτεί για παραπέρα....

Όμως, φοβάμαι.... Φοβάμαι πως θα γίνει, πως -αν έρθει η ώρα- θα μιλήσει στα μικρά του, φοβάμαι μήπως φταίω εγώ (η ύπαρξή μου που πιθανώς γνωρίζει η μητέρα τους) που δεν τα βλέπει, αν δεν με συμπαθήσουν, αν δεν θελήσουν ένα παιδάκι δικό μας, αν δεν βγαίνει οικονομικά (παρόλο που είμαστε και οι δύο πολύ εργατικοί), αν, αν.... Δεν έχω παιδιά, δεν ξέρω πως αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, φοβάμαι τα χειρότερα.... Φοβάμαι και στεναχωριέμαι....

Άν έχει αντιμετωπίσει κάποια μια τέτοια κατάσταση, μπορεί κάπως να με κατευθύνει? Να δώσει καμιά συμβουλή...?

 

Σας ευχαριστώ θερμότατα εκ των προτέρων....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 65
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Καλησπέρα σε όλες σας!

Είμαι νέο μέλος στο forum, δεν έχω γίνει μανούλα ακόμη (που θα πάει, κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά μου :-D), απλά επειδή παρακολουθώ τις συζητήσεις σας εδώ και κάποιο καιρό θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που με απασχολεί και κάθε γνώμη θα ήταν δεκτή....

Έχω γνωρίσει έναν ΥΠΕΡΟΧΟ άνθρωπο.... Υπέροχο..... Τον έρωτά μου, όπως τον φωνάζω.....

Ήταν παντρεμένος για περίπου 8-9 χρόνια και έχει αποκτήσει 2 παιδάκια, ένα αγοράκι 10 ετών και ένα κοριτσάκι 6, των οποίων την επιμέλεια έχει τώρα η μαμά τους.

Η δική μας σχέση ξεκίνησε πολύ σύντομα μετά που έφυγε από το σπίτι του... Ήταν σε διάσταση για περίπου 1,5 χρόνο και πριν λίγους μήνες υπογράφηκε και το συναινετικό διαζύγιο μεταξύ των συζύγων... Δική του πρωτοβουλία η αποχώρηση από το σπίτι και το διαζύγιο..

Προφανώς έφταιγαν και οι δύο, δεν θα μπω όμως στη διαδικασία να κατηγορήσω κανέναν τους, πρώτον γιατί δεν μου πέφτει λόγος και συν τοις άλλοις σεβόμενη το ότι δεν μου έχει κακολογήσει ποτέ την πρώην σύζυγό του. Το μόνο που ξέρω για τους λόγους που έφυγε είναι πως είναι χρόνια που δεν ήταν καλά...

Τα μικρά του φυσικά και δεν τα έχω γνωρίσει, είναι νωρίς.

Έχουμε μιλήσει για κοινή ζωή μαζί και μου έχει εκφράσει εκτός από την υπέροχη αγάπη και φροντίδα του, τα θέλω του στο να ζήσουμε μαζί και να δημιουργήσουμε οικογένεια μαζί....

Έχουμε αντιμετωπίσει πολύ αμφιβολία και πόλεμο από πολύ κόσμο, κυρίως από τους δικούς μου που δεν θέλουν ΚΑΝ να ακούσουν γι'αυτή τη σχέση (εγώ είμαι 30 και εκείνος 42).. Παραμένουμε όμως δυνατά μαζί, ειλικρινά μαζί....

Συν τοις άλλοις, από την ώρα που έπεσαν οι υπογραφές στο διαζύγιο (δίνει κανονικότατα την διατροφή του) η πρώην σύζυγός του του δίνει τα παιδιά περίπου 1 φορά το μήνα...

Είμαι μάρτυρας οτι τα ζητά για ΚΑΘΕ Σάββατο σχεδόν και τις περισσότερες φορές όμως είτε δεν λαμβάνει καμία απάντηση είτε η απάντηση είναι πως δεν μπορεί ή πως δεν θέλουν τα παιδιά να τον δουν.... Μου απαντά πως όταν τα συναντά όλα είναι καλά μεταξύ τους και πως εκείνη χρειάζεται το χρόνο της και πως θέλει υπομονή....

Τον αγαπώ πέραν από κάθε φαντασία και είναι ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο έχω σκεφτεί για παραπέρα....

Όμως, φοβάμαι.... Φοβάμαι πως θα γίνει, πως -αν έρθει η ώρα- θα μιλήσει στα μικρά του, φοβάμαι μήπως φταίω εγώ (η ύπαρξή μου που πιθανώς γνωρίζει η μητέρα τους) που δεν τα βλέπει, αν δεν με συμπαθήσουν, αν δεν θελήσουν ένα παιδάκι δικό μας, αν δεν βγαίνει οικονομικά (παρόλο που είμαστε και οι δύο πολύ εργατικοί), αν, αν.... Δεν έχω παιδιά, δεν ξέρω πως αντιμετωπίζονται τέτοιες καταστάσεις, φοβάμαι τα χειρότερα.... Φοβάμαι και στεναχωριέμαι....

Άν έχει αντιμετωπίσει κάποια μια τέτοια κατάσταση, μπορεί κάπως να με κατευθύνει? Να δώσει καμιά συμβουλή...?

 

Σας ευχαριστώ θερμότατα εκ των προτέρων....

 

Καλώς ήρθες στην παρέα μας.. κλείνεις το μήνυμά σου γράφοντας "φοβάμαι για αυτό, φοβάμαι για το άλλο".. εγώ στην θέση σου για το μόνο που θα φοβόμουν είναι μήπως μετά από 10 χρόνια έγγαμου βίου με παρατήσει και εμένα με 2 μικρά παιδιά... δεν έχω κάποια αντίστοιχη εμπειρία να σε συμβουλέψω αλλά δυστυχώς η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη.. δεν ξέρω μέχρι που είσαι διατεθειμένη να φτάσεις, εγώ προσωπικά δεν θα προχωρούσα.. δεν εννοώ ότι όποιος πήρε διαζύγιο σημαίνει ότι δεν πρέπει να προχωρήσει στη ζωή του, εννοείται ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε, αλλά εφόσον μετά από 10 χρόνια γάμου επέλεξε ο ίδιος να φύγει παρατώντας 2 μικρά παιδιά θα πρέπει να σε προβληματίσει αρκετά... λυπάμαι εάν σε στενοχωρώ αλλά "βγες" λίγο από το κομμάτι της καρδιάς / έρωτα και βάλε και την λογική στο παιχνίδι... προσωπικά, θεωρώ ότι όταν γίνεται γονιός έχεις τεράστια ευθύνη απέναντι στο παιδί.. οπότε δεν φεύγεις ελαφριά την καρδία.. δεν ξέρω τι προβλήματα υπήρχαν στο γάμο αλλά μήπως ο άνθρωπος "δεν κάνει" για γάμους και παιδιά?? τώρα είσαι ερωτευμένη και η αντίδραση των δικών σου θα σε "σπρώξει" πιο κοντά σε αυτόν αλλά πως να στο πω.. άνοιξε ορθάνοιχτα τα μάτια σου και βάλε την λογική πρώτα.. όχι το συναίσθημα... μην βιαστείς να πάρεις καμία απόφαση... το μεγαλύτερο πρόβλημα που εγώ θα είχα ήταν πως δεν θα μπορούσα να τον εμπιστευτώ ξέροντας το παρελθόν του.. λυπάμαι εάν σε στενοχωρώ αλλά έχω δει πολλά γύρω μου και πάντα κρατάω μικρό καλάθι :shock:

Link to comment
Share on other sites

Elenip, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου....

Η αλήθεια είναι πως, έχω μάθει κάποια πράγματα σχετικά με τη σχέση τους, όχι από τον ίδιο (και ομολογώ πως το εκτιμώ πολύ αυτό) και όσοι έχουν εκφράσει άποψη μου επιβεβαιώνουν ότι το ζευγάρι αυτό μάλλον δεν ήταν καλά από νωρίς.... Όσοι τον ξέρουν μου λένε πως βλέπουν πια μπροστά τους έναν άλλον άνθρωπο, ότι δεν τον έχουν δει ποτέ έτσι όσα χρόνια τον γνωρίζουν...! Παρόλα αυτά θα μου πεις πως όταν κλείνει η πόρτα.... κανείς απολύτως δεν μπορεί να γνωρίζει πραγματικά τι συμβαίνει/συνέβαινε στο ζευγάρι, την οικογένεια και το σπίτι τους....

Πίστεψέ με, ο άνθρωπος αυτός, τα παιδιά του τα λατρεύει.... Δεν τα έχει παρατήσει στο έλεός τους, ούτε καλύπτεται πίσω απο τη διατροφή τους.... Μου λέει πως απλά χρειάζεται λίγο υπομονή και λίγος χρόνος να καταλαγιάσουν τα πράγματα από την άλλη πλευρά.... Πως αυτό είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει για κάποιο διάστημα, επειδή πήρε την απόφασή του, μια απόφαση που όλοι μάλλον έβλεπαν ότι έπρεπε κάποια στιγμή να ληφθεί και κανείς δεν τολμούσε να ξεστομίσει.... Κάνει σχεδόν 3 δουλειές (!!!) για να μπορέσει να βάλει ό,τι μπορεί στην άκρη για να τα εξασφαλίσει τα μικρά του, να τους παράσχει ό,τι χρειαστεί και να μπορέσουμε και εμείς να προχωρήσουμε μαζί χωρίς να μας λείψει ποτέ τίποτα, όπως μου λέει....

Δεν ξέρω.... εσύ στη θέση μου δεν θα έβλεπες ότι το θέλει πολύ αυτός ο άνθρωπος???? Θα είχες ακόμη αμφιβολία....? Δεν ξέρω....

Πάντως, χαίρομαι να ακούω απόψεις γιατί με βοηθάει κι εμένα να ξεκαθαρίσω το τοπίο και στο μυαλό μου.....

ΥΓ: Συμφωνώ ότι πρέπει να μπαίνει και η λογική στο τοπίο πέραν από το συναίσθημα.... Γι'αυτό είμαι εδώ εξάλλου....! ;)

Link to comment
Share on other sites

Elenip, σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου....

Η αλήθεια είναι πως, έχω μάθει κάποια πράγματα σχετικά με τη σχέση τους, όχι από τον ίδιο (και ομολογώ πως το εκτιμώ πολύ αυτό) και όσοι έχουν εκφράσει άποψη μου επιβεβαιώνουν ότι το ζευγάρι αυτό μάλλον δεν ήταν καλά από νωρίς.... Όσοι τον ξέρουν μου λένε πως βλέπουν πια μπροστά τους έναν άλλον άνθρωπο, ότι δεν τον έχουν δει ποτέ έτσι όσα χρόνια τον γνωρίζουν...! Παρόλα αυτά θα μου πεις πως όταν κλείνει η πόρτα.... κανείς απολύτως δεν μπορεί να γνωρίζει πραγματικά τι συμβαίνει/συνέβαινε στο ζευγάρι, την οικογένεια και το σπίτι τους....

Πίστεψέ με, ο άνθρωπος αυτός, τα παιδιά του τα λατρεύει.... Δεν τα έχει παρατήσει στο έλεός τους, ούτε καλύπτεται πίσω απο τη διατροφή τους.... Μου λέει πως απλά χρειάζεται λίγο υπομονή και λίγος χρόνος να καταλαγιάσουν τα πράγματα από την άλλη πλευρά.... Πως αυτό είναι το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσει για κάποιο διάστημα, επειδή πήρε την απόφασή του, μια απόφαση που όλοι μάλλον έβλεπαν ότι έπρεπε κάποια στιγμή να ληφθεί και κανείς δεν τολμούσε να ξεστομίσει.... Κάνει σχεδόν 3 δουλειές (!!!) για να μπορέσει να βάλει ό,τι μπορεί στην άκρη για να τα εξασφαλίσει τα μικρά του, να τους παράσχει ό,τι χρειαστεί και να μπορέσουμε και εμείς να προχωρήσουμε μαζί χωρίς να μας λείψει ποτέ τίποτα, όπως μου λέει....

Δεν ξέρω.... εσύ στη θέση μου δεν θα έβλεπες ότι το θέλει πολύ αυτός ο άνθρωπος???? Θα είχες ακόμη αμφιβολία....? Δεν ξέρω....

Πάντως, χαίρομαι να ακούω απόψεις γιατί με βοηθάει κι εμένα να ξεκαθαρίσω το τοπίο και στο μυαλό μου.....

ΥΓ: Συμφωνώ ότι πρέπει να μπαίνει και η λογική στο τοπίο πέραν από το συναίσθημα.... Γι'αυτό είμαι εδώ εξάλλου....! ;)

 

Κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική... μπορεί να έκανε λάθος στην επιλογή της πρώην συντρόφου.. είναι και πότε βλέπεις ότι το πράγμα δεν πάει καλά.. δηλ. εάν το είδε πριν τον ερχομό των παιδιών δεν θα έπρεπε να κάνει παιδιά μαζί της... ο άνθρωπος μπορεί να είναι συνεπέστατος απέναντι στις υποχρεώσεις του στα παιδιά αλλά όπως φαίνεται έκανε κάποιες λάθος επιλογές... μακάρι όλα αυτά να ανήκουν στο παρελθόν και όντως ο άνθρωπος να έχει αλλάξει... μην βιαστείς να πάρεις αποφάσεις.. ούτως ή άλλως με τα 2 παιδιά από τον πρώτο γάμο δεν θα είναι εύκολη η συμβίωση.. θα σε συμβουλέψουν και μανούλες που παντρεύτηκαν ανθρώπους με παιδιά από τον πρώτο γάμο... δώσε χρόνο στη σχέση σας και βλέποντας και κάνοντας.. σου εύχομαι να πάνε τα πράγματα όπως τα θέλεις.. και κάτι ακόμη.. το δικό σου περιβάλλον ότι σου λέει στα λέει γιατί τα βλέπει τα πράγματα τελείως ψυχρά και αντικειμενικά.. μην επηρεαστείς αρνητικά και τους πας κόντρα.. άκου και την δική τους εκδοχή... ίσως να βλέπουν και κάτι που εσύ που είσαι ερωτευμένη αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να το δεις.. ο χρόνος πάντως πιστεύω ότι θα δείξει εάν αυτός ο άνθρωπος σου αξίζει... καλή τύχη!!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν βλέπω ποιο είναι το πρόβλημα σε όλη αυτή τη σχέση. Βλέπω μία κοπέλα που γνώρισε έναν άνθρωπο που ζούσε και πριν απ' αυτήν την σχέση και είχε δημιουργήσει μία οικογένεια που κακώς ή καλώς απέτυχε. Και είναι μια σχέση που περνούν ομορφα!

 

Είναι καταδικαστέος επειδή υπάρχει παρελθόν;;; θα μπορούσες να είσαι στη θέση του. Θα έπρεπε να σταματήσεις την ζωή σου;;;; (αυτό για τους συγγενείς που δεν καταλαβαίνουν)

 

Οι ηλικίες σας είναι μια χαρά, 12 χρόνια με μεγαλύτερο τον σύζυγο είναι αποδεκτή διαφορά βρε παιδιά, συνηθίζεται. Και αφού εν τέλη τα βρίσκετε μεταξύ σας, ποιο είναι το πρόβλημα;;; Μην σε φοβίζει το μέλλον για την διαφορά ηλικίας σας, είναι υπερ σου: οι άντρες ερωτεύονται με τα μάτια, οι γυναίκες με τα αυτιά. ;)

 

Σχετικά με τα παιδάκια, θα βρει τον τρόπο ο καλός σου νομίζω να διαχειριστεί την κατάσταση. Κι αυτά μεγαλώνουν, ήδη σε 2-3 χρόνια θα μιλούν απευθείας μαζί του και θα αποφασίζουν αν θα περάσουν μαζί σας το ΣΚ ή όχι. Σε 5-6 θα είναι και οικονομικά ανεξάρτητα.

Ασφαλώς και δεν πιστεύω να σε "ευνουχίσει", γιατί να μην κάνετε παιδάκια;;; έχω γνωστούς ακριβώς σε αυτή την κατάσταση που έχουν κάνει εκ νέου οικογένεια.

 

ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ! Ολα θα πάνε καλά εφόσον είστε μεταξύ σας καλά, οι σχέσεις όταν είναι καθαρές και υπάρχει έρωτας και καλή διάθεση, γίνονται δυνατές, ευτυχισμένες και κρατούν για πάντα.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική... μπορεί να έκανε λάθος στην επιλογή της πρώην συντρόφου.. είναι και πότε βλέπεις ότι το πράγμα δεν πάει καλά.. δηλ. εάν το είδε πριν τον ερχομό των παιδιών δεν θα έπρεπε να κάνει παιδιά μαζί της... ο άνθρωπος μπορεί να είναι συνεπέστατος απέναντι στις υποχρεώσεις του στα παιδιά αλλά όπως φαίνεται έκανε κάποιες λάθος επιλογές... μακάρι όλα αυτά να ανήκουν στο παρελθόν και όντως ο άνθρωπος να έχει αλλάξει... μην βιαστείς να πάρεις αποφάσεις.. ούτως ή άλλως με τα 2 παιδιά από τον πρώτο γάμο δεν θα είναι εύκολη η συμβίωση.. θα σε συμβουλέψουν και μανούλες που παντρεύτηκαν ανθρώπους με παιδιά από τον πρώτο γάμο... δώσε χρόνο στη σχέση σας και βλέποντας και κάνοντας.. σου εύχομαι να πάνε τα πράγματα όπως τα θέλεις.. και κάτι ακόμη.. το δικό σου περιβάλλον ότι σου λέει στα λέει γιατί τα βλέπει τα πράγματα τελείως ψυχρά και αντικειμενικά.. μην επηρεαστείς αρνητικά και τους πας κόντρα.. άκου και την δική τους εκδοχή... ίσως να βλέπουν και κάτι που εσύ που είσαι ερωτευμένη αυτή τη στιγμή δεν μπορείς να το δεις.. ο χρόνος πάντως πιστεύω ότι θα δείξει εάν αυτός ο άνθρωπος σου αξίζει... καλή τύχη!!

 

Πίστεψέ με, αντιλαμβάνομαι πλήρως την αντίδραση των δικών μου και τους φόβους τους.... Τον φόβο κυρίως της μαμάς μου, μην τυχόν και αναλάβω εγώ ευθύνες άλλων.... Κι εγώ το ίδιο θα αντιδρούσα στη θέση της νομίζω!!! :mrgreen:

Σ'ευχαριστώ και πάλι για την απάντησή σου....!

Εννοείται πως δεν βιάζομαι για τίποτα, απλά θα ήθελα να ξέρω αν τελικά μπορεί να επιτύχει μια τέτοια "συνταγή" οικογένειας ή εγώ βρίσκομαι -ναι, όντας ερωτευμένη δεν το αρνούμαι!!!- στο ροζ υπέροχο συννεφάκι μου.....

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν βλέπω ποιο είναι το πρόβλημα σε όλη αυτή τη σχέση. Βλέπω μία κοπέλα που γνώρισε έναν άνθρωπο που ζούσε και πριν απ' αυτήν την σχέση και είχε δημιουργήσει μία οικογένεια που κακώς ή καλώς απέτυχε. Και είναι μια σχέση που περνούν ομορφα!

 

Είναι καταδικαστέος επειδή υπάρχει παρελθόν;;; θα μπορούσες να είσαι στη θέση του. Θα έπρεπε να σταματήσεις την ζωή σου;;;; (αυτό για τους συγγενείς που δεν καταλαβαίνουν)

 

Οι ηλικίες σας είναι μια χαρά, 12 χρόνια με μεγαλύτερο τον σύζυγο είναι αποδεκτή διαφορά βρε παιδιά, συνηθίζεται. Και αφού εν τέλη τα βρίσκετε μεταξύ σας, ποιο είναι το πρόβλημα;;; Μην σε φοβίζει το μέλλον για την διαφορά ηλικίας σας, είναι υπερ σου: οι άντρες ερωτεύονται με τα μάτια, οι γυναίκες με τα αυτιά. ;)

 

Σχετικά με τα παιδάκια, θα βρει τον τρόπο ο καλός σου νομίζω να διαχειριστεί την κατάσταση. Κι αυτά μεγαλώνουν, ήδη σε 2-3 χρόνια θα μιλούν απευθείας μαζί του και θα αποφασίζουν αν θα περάσουν μαζί σας το ΣΚ ή όχι. Σε 5-6 θα είναι και οικονομικά ανεξάρτητα.

Ασφαλώς και δεν πιστεύω να σε "ευνουχίσει", γιατί να μην κάνετε παιδάκια;;; έχω γνωστούς ακριβώς σε αυτή την κατάσταση που έχουν κάνει εκ νέου οικογένεια.

 

ΠΡΟΧΩΡΗΣΤΕ! Ολα θα πάνε καλά εφόσον είστε μεταξύ σας καλά, οι σχέσεις όταν είναι καθαρές και υπάρχει έρωτας και καλή διάθεση, γίνονται δυνατές, ευτυχισμένες και κρατούν για πάντα.

 

Xena, σ'ευχαριστώ για την απάντηση!!!

Δεν με προβληματίζει καθόλου η διαφορά ηλικίας μας... Εξάλλου, δεν του φαίνεται και καθόλου!!!! :-D

Ομολογώ πως δεν ανησυχώ για το αν θα κάνω παιδάκι/α μαζί του -εφόσον είμαστε καλά μαζί, πρώτα ο Θεός- καθώς πολλές φορές έχει εκφράσει τα θέλω του.... Και είναι κοινά με τα δικά μου....! Μου λέει ότι θέλει να δει πόσο χαζομαμά θα μπορώ να γίνω (και πόσο χοντρή αλλά αυτό δεν θα το σχολιάσω!!! Χαχαχα!!!)...!

Με προβληματίζει το τι γίνεται στην περίπτωση που η επικοινωνία του με τα μικρά ίσως "μπλοκάρεται" και αν αυτό εξομαλύνεται κάποια στιγμή, όταν ίσως με το καλό ξεθυμάνει η θλίψη, ο θυμός της, ο πόνος της πρώην συζύγου, στο αν έχει διαχειριστεί καμιά σας κατάσταση όπου να πρέπει να "ανακοινωθεί" κάτι στα παιδιά, πως γνωρίζεσαι μαζί τους, πως διαχειρίζεσαι μια αρνητική ίσως πρώην σύζυγο, ξέρω γω....? Τόσα σκέφτομαι..... Θα μου πεις, εσύ τα σκέφτεσαι προκαταβολικά???? Ναι.... Είμαι λίγο αγχωτική μάλλον...... :mrgreen::mrgreen::mrgreen:

Link to comment
Share on other sites

Πίστεψέ με, αντιλαμβάνομαι πλήρως την αντίδραση των δικών μου και τους φόβους τους.... Τον φόβο κυρίως της μαμάς μου, μην τυχόν και αναλάβω εγώ ευθύνες άλλων.... Κι εγώ το ίδιο θα αντιδρούσα στη θέση της νομίζω!!! :mrgreen:

Σ'ευχαριστώ και πάλι για την απάντησή σου....!

Εννοείται πως δεν βιάζομαι για τίποτα, απλά θα ήθελα να ξέρω αν τελικά μπορεί να επιτύχει μια τέτοια "συνταγή" οικογένειας ή εγώ βρίσκομαι -ναι, όντας ερωτευμένη δεν το αρνούμαι!!!- στο ροζ υπέροχο συννεφάκι μου.....

 

Το ότι μπορεί να πετύχει μία τέτοια "συνταγή" εννοείται πως ναι.. υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν ότι έχουν δημιουργηθεί ευτυχισμένες οικογένειες από ανθρώπους που είχαν παιδιά και από προηγούμενους γάμους ή και έκαναν και τα δικά τους παιδιά σε ένα γάμο.. εγώ θα σε συμβούλευα ένα βήμα τη φορά .. επίσης να μην δείχνεις υπερμετρο ενθουσιασμό γιατί μπορείς να απογοητευτείς από καποια πραγματα.. π.χ. όταν έρθει η στιγμή να γνωρίσεις τα παιδιά του εσύ μπορεί να έχεις όλη την καλή διάθεση και προσμονή να τα αγαπήσεις και τα παιδιά να σε δουν ανταγωνιστικά.. δεν φταις εσύ στο πως θα σε αντιμετωπίσουν τα παιδιά ή η πρώην... γι' αυτό σου λέω ένα πράγμα τη φορά :-P δες πως θα πάει η σχέση σας και παίρνεις τις αποφάσεις σου.. ειδικά για το θέμα των παιδιών, όταν έρθει με το καλό η στιγμή, μπορείς να απευθυνθείς και σε ένα ειδικό για το πως θα το αντιμετωπίσεις όλο αυτό και κυρίως εάν αποφασίσετε να κάνετε και το δικό σας παιδί που εκεί θα ανατραπούν όλες οι ισορροπίες που ήδη υπάρχουν... και σαφώς θα πρέπει να μπουν νέες προτεραιότητες.. και εγώ εάν ήμουν η μαμά σου θα με προβλημάτιζε το γεγονός ότι "πας να μπεις" σε ένα γάμο που καλώς ή κακώς λόγω των παιδιών δεν θα σου είναι όλα εύκολα στρωμένα...

Link to comment
Share on other sites

Με προβληματίζει το τι γίνεται στην περίπτωση που η επικοινωνία του με τα μικρά ίσως "μπλοκάρεται" και αν αυτό εξομαλύνεται κάποια στιγμή, όταν ίσως με το καλό ξεθυμάνει η θλίψη, ο θυμός της, ο πόνος της πρώην συζύγου, στο αν έχει διαχειριστεί καμιά σας κατάσταση όπου να πρέπει να "ανακοινωθεί" κάτι στα παιδιά, πως γνωρίζεσαι μαζί τους, πως διαχειρίζεσαι μια αρνητική ίσως πρώην σύζυγο, ξέρω γω....? Τόσα σκέφτομαι..... Θα μου πεις, εσύ τα σκέφτεσαι προκαταβολικά???? Ναι.... Είμαι λίγο αγχωτική μάλλον...... :mrgreen::mrgreen::mrgreen:

 

Η αδελφή του άντρα μου υπήρξε στην θέση του συζύγου σου, μια χαρά δέχτηκαν τα παιδιά της τον νέο σύντροφο και στην συνέχεια νέο σύζυγο της μαμάς. Το ίδιο και τη νέα σύντροφο του μπαμπά τους αλλά και τα εξ'αγχιστείας αδέλφια τους στην συνέχεια.

Ολα θα γίνουν φυσιολογικά. Χωρίς ντροπές και με ειλικρίνια. Αποφύγετε τις "διαχυτικότητες" όμως μπροστά τους.

Θα θυμάσαι πάντα όταν πρόκειται για τα παιδιά να εχεις μεγάλη υπομονή και ψυχραιμία, όταν με το καλο γίνεις μαμά θα καταλάβεις και καλύτερα. Τα παιδιά μπορεί να αντιδράσουν αρχικά, όμως αν δεν τα πεισμώσετε κι αν δεν τα πιέσετε, μόνα τους θα αναθεωρήσουν και θα αποδεχτούν τη νέα κατάσταση. Εξάλλου τα παιδιά συνήθως είναι πιο "προχωρημένα" από εμάς, θα δεις. Το μυαλό τους πιο ανοικτό. Ο μπαμπάς τους πάλι είναι νεότατος, υποθέτω και η μαμά τους, η ζωή δεν τελειώνει εδώ, προς θεού.

 

Η γνώμη και η συμπεριφορά της πρώην συζύγου θα μπει από μόνη της στο περιθώριο αγαπητή, εφόσον δεν δώσετε συνέχεια και σημασία σε τυχόν αρνητισμούς και "δυσκαμψίες" της. Μην την σχολιάσετε επίσης ποτέ εμπρός στα παιδιά της (όταν θα σε έχουν γνωρίσει ήδη). Θα ανέβετε στα μάτια τους.

 

Μην αγχώνεσαι, ο άντρας μου είχε έναν πρώτο γάμο, χωρίς παιδιά όμως, οι γονείς μου αντέδρασαν και τους θύμισα συγγενικά μας πρόσωπα που αγαπούν και που είναι χωρισμένοι με παιδιά. Τους έθεσα το ερώτημα αν θα έπρεπε να καταδικαστούν λόγω μητρότητας ή πατρότητας ή προηγούμενου ατυχή γάμου. Κατανόησαν και δεν ξαναμίλησαν.

 

Είμαι ευτυχισμένη μαζί του, και να είχε παιδιά ακόμη, δεν θα άλλαζε, θα παρέμενε ο αγαπημένος μου και ο καλύτερος πατέρας για τα παιδιά μου.

Link to comment
Share on other sites

Αχ, κορίτσια και μόνο που μπορώ να συζητώ το θέμα (έστω και στη γενική του βάση με κάποιους που ίσως έχουν και μια εμπειρία παραπάνω) δεν μπορείτε να φανταστείτε πως με αποφορτίζει....!

Elenip, εννοείται ένα βήμα τη φορά, εννοείται.... Το καλό είναι πως με αυτόν τον άνθρωπο μπορώ και συζητώ το οτιδήποτε, χωρίς ενδοιασμούς...!

Έχει ακούσει από εμένα ακόμα τις πιο απίθανες ανησυχίες που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ποτέ σε ανθρώπινο κεφάλι μέσα και όμως μου απαντά και μου δημιουργεί τέτοια ασφάλεια που απορώ και με τον ίδιο μου τον εαυτό...! Μου ξεκαθαρίζει ότι το πως θα γίνει η διαχείριση της κατάστασης με τα μικρά είναι κατ'αρχήν και πάνω απ' όλα δικό του θέμα....

 

Xena, εύχομαι πραγματικά -αν μας πάνε όλα καλά πρώτα απ'όλα στο μεταξύ μας- να μπορέσουμε να φτιάξουμε και εμείς κάτι όμορφο.... Θέλω πάρα πολύ να μπορέσει να έχει και εκείνος μια καλή σχέση με τα παιδιά, εννοείται πως τη μητέρα τους δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να την κατηγορήσει κανείς για κανένα λόγο... Το ότι δεν τα βρήκαν δυο άνθρωποι, δεν σημαίνει ότι ο ένας είναι καλός και ο άλλος σκάρτος... Ανεξάρτητα με το πως μπορεί να χειρίζεται ο καθένας την κατάσταση από τη μεριά του.... Καθείς έχει τις πληγές του.... Και πάντα είναι και θέμα του πως αντιδράς και πόσος χρόνος σου χρειάζεται να συνέλθεις από έναν μικρό "θάνατο" όπως λέω εγώ, όπως είναι ένα διαζύγιο.... Το μόνο που ελπίζω είναι να μην επηρρεαστούν τα μικρά του....

Προσωπικά, μη γνωρίζοντας τι θα έχω να αντιμετωπίσω αύριο-μεθαύριο, έχω όλη την καλή διάθεση να προσπαθήσω να είμαι φίλη τους -εάν και εφόσον μου επιτραπεί.... Ούτε τη θέση της μαμάς τους θα ήθελα να πάρω, ούτε τίποτα τέτοιο, προς Θεού....

Όσο για τους δικούς μου, επειδή σαν περιβάλλον δεν έχουμε ιδιαίτερες τέτοιες εμπειρίες και επειδή εδώ είναι και επαρχία, θα έχουμε δύσκολο δρόμο.... Ανησυχούν πολύ, φρικάρουν για του λόγου το αληθές, αλλά προς το παρόν εγώ δίνω χρόνο σε όλους μας.... Και σ'εκείνους και σ'εμάς....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπερα κι απο μενα! Η αληθεια ειναι οτι κανεις δεν μπορει να σου πει αν οι φοβοι σου θα επαληθευτουν η οχι. Σιγουρα οι σχεσεις αυτες εχουν να αντιμετωπισουν περισσοτερα θεματα, ομως το σημαντικο ειναι πως θα τα χειριστει ο συντροφος σου. Υπαρχουν και σχεσεις χωρις κανενα ουσιαστικο προβλημα κι ομως οι ανθρωποι αποδεικνυονται ανικανοι να χειριστουν ακομη και απλες καταστασεις. Επομενως δωσε χρονο να τον γνωρισεις καλυτερα και εχε τα ματια σου ανοιχτα(στις πραξεις του κυριως κ οχι στα λογια του). Οσο για τα παιδια του, επειδη ζω μια αναλογη κατασταση στο οικογενειακο μου περιβαλλον, θα σου πω τα εξης.. Η σταση τους εξαρταταται κατα πολυ απ το πως θα το αντιμετωπισει η μαμα τους και τι θα τους πει και επισης η φιλικη μου συμβουλη ειναι οπως και να ερθουν τα πραγματα να μην πολυανακατευτεις εσυ. Εννοειται να εισαι φιλικη αλλα επειδη εχουν γονεις, ασε τον πατερα τους να ασχολειται κυριως, ωστε να μην παρεξηγηθεις και βρεις και το μπελα σου αν κατι παει στραβα(οτι φταις εσυ που απομακρυνονται και τετοια).. Ευχομαι ολα να σου πανε καλα και στο τελος μηπως ολες οι σχεσεις δεν εχουν το ρισκο τους; Οταν ερχεται η δυσκολια δειχνει ο καθενας τον πραγματικο του εαυτο..

Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα κι απο μενα! Η αληθεια ειναι οτι κανεις δεν μπορει να σου πει αν οι φοβοι σου θα επαληθευτουν η οχι. Σιγουρα οι σχεσεις αυτες εχουν να αντιμετωπισουν περισσοτερα θεματα, ομως το σημαντικο ειναι πως θα τα χειριστει ο συντροφος σου. Υπαρχουν και σχεσεις χωρις κανενα ουσιαστικο προβλημα κι ομως οι ανθρωποι αποδεικνυονται ανικανοι να χειριστουν ακομη και απλες καταστασεις. Επομενως δωσε χρονο να τον γνωρισεις καλυτερα και εχε τα ματια σου ανοιχτα(στις πραξεις του κυριως κ οχι στα λογια του). Οσο για τα παιδια του, επειδη ζω μια αναλογη κατασταση στο οικογενειακο μου περιβαλλον, θα σου πω τα εξης.. Η σταση τους εξαρταταται κατα πολυ απ το πως θα το αντιμετωπισει η μαμα τους και τι θα τους πει και επισης η φιλικη μου συμβουλη ειναι οπως και να ερθουν τα πραγματα να μην πολυανακατευτεις εσυ. Εννοειται να εισαι φιλικη αλλα επειδη εχουν γονεις, ασε τον πατερα τους να ασχολειται κυριως, ωστε να μην παρεξηγηθεις και βρεις και το μπελα σου αν κατι παει στραβα(οτι φταις εσυ που απομακρυνονται και τετοια).. Ευχομαι ολα να σου πανε καλα και στο τελος μηπως ολες οι σχεσεις δεν εχουν το ρισκο τους; Οταν ερχεται η δυσκολια δειχνει ο καθενας τον πραγματικο του εαυτο..

 

Free dom μου σ'ευχαριστώ πολύ για το post σου....

Η αλήθεια είναι πως αντικατοπτρίζει μια πολύ μεγάλη μου ανησυχία.... Τη στάση της μαμάς τους.... Φοβάμαι πως μόνο θετική δεν είναι.... Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι αποφεύγει να του δίνει τα παιδιά συχνά και ίσως όπως θα έπρεπε....?

Δεν ξέρω, προσπαθώ κάπως να μπω στη θέση της, να τη δικαιολογήσω και να σκεφτώ πως θα αντιδρούσα εγώ σε κάτι παρόμοιο τέλοσπάντων.... Και σκέφτομαι πως ίσως μαθαίνοντας ότι δεν είναι μόνος του να φοβάται ότι θα τους παρουσιάσει καμία (εμένα δλδ), ίσως πιστεύει ότι εγώ και εκείνος ήμασταν από πριν μαζί (δεν ήμασταν! απλά δεδομένου ότι ξεκινήσαμε πολύ σύντομα μετά που έφυγε εκείνος από το σπίτι) και σου λέει σ'αυτήν εγώ δεν δίνω τη χαρά για το happily ever after....

Ξέρω γω...? Τι να πω...?

Αλλά η αλήθεια είναι πως όλα το ρίσκο τους έχουν......

Link to comment
Share on other sites

Ρώτα την καρδιά σου , σε συνεργασία με το μυαλό και τη λογική σου.

Για μένα υπάρχουν δύο τινά.

Ή δε σε πτοεί κανένας και τίποτα, είναι ο άνθρωπός σου και τίποτα δε μπορεί να σας χωρίσει, διαζύγια πολλά, δεν πέφτουν σε κώμα οι άνθρωποι, ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους...

ή

σκέφτεσαι την πρώην, το τι θα σου κάνει ίσως, το πόσο θα επηρεάσει τη ζωή σου η ύπαρξη των παιδιών από προηγούμενο γάμο, τη δική σου μελλοντική οικογένεια, και δεν προχωράς.

 

Χρυσή συνταγή δεν υπάρχει, κοπέλα μου.

Κάποια μπορεί να σου πει, ναι και τι έγινε, η ζωή συνεχίζεται και θα είσαι μια χαρά, κάποια μπορεί να σου πει μα πώς εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο που μετά από τόσα χρόνια παράτησε την οικογένειά του....σου τα είπαν ήδη δηλαδή.

 

Ανάλογα με τον χαρακτήρα, τις αντοχές, τα πιστεύω σου, προχώρα.

Καλή τύχη!

Link to comment
Share on other sites

Free dom μου σ'ευχαριστώ πολύ για το post σου....

Η αλήθεια είναι πως αντικατοπτρίζει μια πολύ μεγάλη μου ανησυχία.... Τη στάση της μαμάς τους.... Φοβάμαι πως μόνο θετική δεν είναι.... Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι αποφεύγει να του δίνει τα παιδιά συχνά και ίσως όπως θα έπρεπε....?

Δεν ξέρω, προσπαθώ κάπως να μπω στη θέση της, να τη δικαιολογήσω και να σκεφτώ πως θα αντιδρούσα εγώ σε κάτι παρόμοιο τέλοσπάντων.... Και σκέφτομαι πως ίσως μαθαίνοντας ότι δεν είναι μόνος του να φοβάται ότι θα τους παρουσιάσει καμία (εμένα δλδ), ίσως πιστεύει ότι εγώ και εκείνος ήμασταν από πριν μαζί (δεν ήμασταν! απλά δεδομένου ότι ξεκινήσαμε πολύ σύντομα μετά που έφυγε εκείνος από το σπίτι) και σου λέει σ'αυτήν εγώ δεν δίνω τη χαρά για το happily ever after....

Ξέρω γω...? Τι να πω...?

Αλλά η αλήθεια είναι πως όλα το ρίσκο τους έχουν......

Δεν ξερουμε υπο ποιες συνθηκες χωρισαν, ουτε και το χαρακτηρα της γυναικας για να ξερουμε πως θα αντιδρασει οταν μαθει για σενα. Αλλα αυτο αφορα τον συντροφο σου περισσοτερο. Καταλαβαινω οτι τον αγαπας και δε θελεις να εισαι η αιτια που θα του δημιουργησει προβληματα ομως καλυτερα να καλοδεχτεις βεβαια τα παιδια του αλλα να εισαι αποστασιοποιημενη σε οτι αφορα την πρωτη του οικογενεια. Αστον να το χειριστει οπως νομιζει κι εσυ εστιασε στη σχεση σας. Ετσι πιστευω εγω.. icon12.gif

Link to comment
Share on other sites

Και εγω θα δυσκολευομουν να κανω σχεση με καποιον χωρισμενο με δυο παιδια.

Πρωτον, θα επρεπε να ηταν οικονομικα καλα , πανω απο το μεσο ορο, για να ειχα μια εξασφαλιση πως θα προσφερε και στα παιδια του πρωτου γαμου αλλα και στα δικα μας.

Δευτερον θα επρεπε να μαθω να ζω ξεροντας οτι ποτε δεν θα ημασταν απολυτα ΄οικογενεια ΄....οσο και αν με αγαπουσε, οσο και αν ηταν καλος με τα παιδια μας , παντα η οικογενεια του θα ηταν η δικη μας και τα δυο παιδια ;)

Τριτον, θα επρεπε να παρω αποφαση οτι δεν θα ελειπαν οι προστριβες και οι ιντριγκες αναμεσα στα παιδια του/ μας η στη γυναικα του...

 

Ολα αυτα με κουραζουν, δεν με κανουν να Νιωθω συναισθηματικα ασφαλης, δεν μου εμπνεουν εμπιστοσυνη.

Θα το σκεφτομουν θετικα μονο αν αποφασιζα να μην κανω μαζι του παιδια....

Καλη τυχη..ευχομαι το καλυτερο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπερα κι απο μενα! Η αληθεια ειναι οτι κανεις δεν μπορει να σου πει αν οι φοβοι σου θα επαληθευτουν η οχι. Σιγουρα οι σχεσεις αυτες εχουν να αντιμετωπισουν περισσοτερα θεματα, ομως το σημαντικο ειναι πως θα τα χειριστει ο συντροφος σου. Υπαρχουν και σχεσεις χωρις κανενα ουσιαστικο προβλημα κι ομως οι ανθρωποι αποδεικνυονται ανικανοι να χειριστουν ακομη και απλες καταστασεις. Επομενως δωσε χρονο να τον γνωρισεις καλυτερα και εχε τα ματια σου ανοιχτα(στις πραξεις του κυριως κ οχι στα λογια του). Οσο για τα παιδια του, επειδη ζω μια αναλογη κατασταση στο οικογενειακο μου περιβαλλον, θα σου πω τα εξης.. Η σταση τους εξαρταταται κατα πολυ απ το πως θα το αντιμετωπισει η μαμα τους και τι θα τους πει και επισης η φιλικη μου συμβουλη ειναι οπως και να ερθουν τα πραγματα να μην πολυανακατευτεις εσυ. Εννοειται να εισαι φιλικη αλλα επειδη εχουν γονεις, ασε τον πατερα τους να ασχολειται κυριως, ωστε να μην παρεξηγηθεις και βρεις και το μπελα σου αν κατι παει στραβα(οτι φταις εσυ που απομακρυνονται και τετοια).. Ευχομαι ολα να σου πανε καλα και στο τελος μηπως ολες οι σχεσεις δεν εχουν το ρισκο τους; Οταν ερχεται η δυσκολια δειχνει ο καθενας τον πραγματικο του εαυτο..

 

vikaki επειδη και εμενα ο αντρας μου εχει παιδι απο προηγουμενο γαμο καταρχας θα σου πω οτι συμφωνω απολυτα με οτι λεει η συγκεκριμενη κοπελα δευτερο θα σου πω οτι σαφεστατα και μπορει να υπαρξει ευτυχισμενη σχεση μεταξυ σας αν και μονο ΑΝ ο συντροφος σου ειναι ετοιμος να μαθει να διαχωριζει καταστασεις και ισσοροπιες δηλ οτι αλλο εσυ και αλλο τα παιδια του.ασε το χρονο να δειξει δες πως σου φερετε εσενα και ασε ολα τα αλλα.θα ερθουν μονα τους.εγω αυτη τη στιγμη ειμαι 12 χρονια με τον συντροφο μου και εχουμε και ενα παιδακι.ολα καλα λοιπον.ξερω ζευγαρια που δεν ειναι ξαναπαντρεμενοι και οι τσακωμοι πανε συννεφο.ολα λοιπον ειναι σχετικα για μενα.να σου πω επισης οτι εγω ειμαι 34 και ο αντρας μου 47.πολυ σουπερ:-D επισις θα σου πω κατι πολυ σημαντικο....οσο αφορα τα παιδια του μην ανακατευτεις ποτε παρα μονο συμβουλευτικα και διακριτικα.παντως ετσι οπως μας τον περιγραφεις μια χαρα ακουγετε ο ανθρωπος.παρολαυτα τα ματια ανοιχτα και προπαντως μην αγχωνεσε με το τι και το αν θα γινει κατι.ΖΗΣΕ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ :-D

Link to comment
Share on other sites

Vikaki, καλημέρα κι από 'μένα! 'Εχω πολλά παραδείγματα παρόμοια με την περίπτωσή σου που οι σχέσεις είναι πολύ καλές κι αρμονικές και μερικές αλλες περιπτώσεις στις οποίες η εξέλιξη δεν είναι πολύ θετική. Θεωρώ ότι έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τους εκάστοτε χαρακτήρες. Εσύ θα σκέφτεσαι το καλύτερο, θα είσαι προσεκτική και διακριτική και αν όντως ο σύντροφός σου είναι όπως τον περιγράφεις, τότε πιστεύω ότι θα πάνε όλα σούπερ!

 

Θα ήθελα να σου καταθέσω και την προσωπική μου εμπειρία: ο πατέρας μου είναι ξαναπαντρεμένος άλλες δυο φορές και έχει κι άλλα παιδιά από τους δυο αυτούς γάμους. Η μητέρα μου δε μας είπε ποτέ μια αρνητική κουβέντα ούτε ξίνισε ποτέ τη μούρη της και ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου είχαμε ποτέ κάποιο πρόβλημα με τις επόμενες συζύγους και τα παιδιά τους. Ούτε καβγάδες ούτε εντάσεις ούτε περίεργα υπονοούμενα. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει πλέον επαφή λόγω του πατέρα μου και του χαρακτήρα του... πολύ μεγάλη ιστορία, δεν είναι του παρόντος. Πάντως εμείς από την πλευρά μας είχαμε κάνει ό,τι ήταν δυνατό για να διατηρήσουμε τις σχέσεις με τα αδέρφια μας... Αυτά και από την πλευρά της πρώην συζύγου (δηλαδή της μητέρας μου) και των παιδιών από τον πρώτο γάμο (δηλαδή εμένα και του αδερφού μου) και μιλάμε για την περίπτωση ενός άντρα ο οποίος γενικότερα έχει φερθεί πάρα πολύ άσχημα...:(

0mthp3.png

Link to comment
Share on other sites

Αφου γνωρισεις τα παιδακια και σε γνωρισουν (μια διαδικασια γενικα δυσκολη),θα μπορεις να σκεφτεις πιο ευκολα αν και πως θα προχωρησετε.

 

Οσο μπορεις μεινε απεξω απο οτιδηποτε αφορα την παλια του οικογενεια,δεν σε αφορα ποτε παιρνει τα παιδια,τι κανει με την διατροφη,αν τσακωνεται ή οχι με την πρωην.Εσυ απλα ακους συγκαταβατικα και επιδιωκεις να εχεις καλες σχεσεις με τα παιδια.

 

Το μονο αρνητικο που βλεπω στην ιστορια ειναι το οικονομικο,αν εχει να πληρωνει διατροφη για 2 παιδια,μπορει ταυτοχρονα να συντηρησει νεο σπιτι;Την σημερον ημεραν η εργατικοτητα φυσικα παραμενει χρησιμη αλλα δεν αρκει απο μονη της.

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια, δεν ξέρω πως να σας ευχαριστήσω όλες!!!!!!!!

Δεν ξέρω πραγματικά!!!!

Η ανταπόκρισή σας, η κατάθεση της προσωπικής εμπειρίας ή άποψης της κάθε μιας, με βοηθάει πάρα πολύ (στο να ηρεμήσω περισσότερο και να διώξω φόβους που έχουν στρογγυλοκάθονται κάποιες στιγμές στο κεφάλι μου)!!!!

Arcobaleno, λυπάμαι πάρα πολύ για την εξέλιξη με τον πατέρα σου.... Δεν ξέρω τι συνέβη, όμως αυτά είναι τα άσχημα.... Θα μου πεις, όλα είναι και θέμα χαρακτήρα ανθρώπου....

lelaki1980 πολύ χρήσιμη η παράθεσή σου.... Πολύ όμως!!!! Τον βλέπω διατεθιμένο να τα αντιμετωπίζει ξεχωριστά (ίσως εγώ αγχώνομαι για πράγματα που απ'όσο μου υπενθυμίζει και εκείνος δεν είναι και αυτά θέμα δικό μου!!! :) - Είπαμε, είμαι λίγο control freak....) και εύχομαι να κυλήσουν όλα ομαλά...

Λαΐδα σε καταλαβαίνω.... Ίσως και ένα κομμάτι του μυαλού μου να μπαίνει σε τέτοιες σκέψεις, γι'αυτό και ρωτάω εδώ σχετικά με εμπειρίες ή τυχόν συμβουλές που μπορεί να έχει κάποιος να δώσει.... Έστω και προκαταρκτικώς!!! :-P

LA LATINA ξέρω ότι δεν υπάρχει χρυσή συνταγή, απλά επειδή δεν έχω εμπειρίες από παρόμοιες καταστάσεις (ούτε στο περιβάλλον μου), είπα όποια εμπειρία καλοδεχούμενη.....

ΥΓ: Και πάλι σας ευχαριστώ!!!!!! Θερμότατα, όλες σας!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Αφου γνωρισεις τα παιδακια και σε γνωρισουν (μια διαδικασια γενικα δυσκολη),θα μπορεις να σκεφτεις πιο ευκολα αν και πως θα προχωρησετε.

 

Οσο μπορεις μεινε απεξω απο οτιδηποτε αφορα την παλια του οικογενεια,δεν σε αφορα ποτε παιρνει τα παιδια,τι κανει με την διατροφη,αν τσακωνεται ή οχι με την πρωην.Εσυ απλα ακους συγκαταβατικα και επιδιωκεις να εχεις καλες σχεσεις με τα παιδια.

 

Το μονο αρνητικο που βλεπω στην ιστορια ειναι το οικονομικο,αν εχει να πληρωνει διατροφη για 2 παιδια,μπορει ταυτοχρονα να συντηρησει νεο σπιτι;Την σημερον ημεραν η εργατικοτητα φυσικα παραμενει χρησιμη αλλα δεν αρκει απο μονη της.

 

Antony2010, έχεις δίκιο... Δεν με αφορά... Απλά με στεναχωρεί.... Αυτό.....

Όσο για τη δυσκολία της διαδικασίας της συνάντησης και γνωριμίας, συμφωνώ.... το φαντάζομαι δηλαδή....!

Έχεις προσωπική εμπειρία από κάτι σχετικό...?

Link to comment
Share on other sites

Antony2010, έχεις δίκιο... Δεν με αφορά... Απλά με στεναχωρεί.... Αυτό.....

Όσο για τη δυσκολία της διαδικασίας της συνάντησης και γνωριμίας, συμφωνώ.... το φαντάζομαι δηλαδή....!

Έχεις προσωπική εμπειρία από κάτι σχετικό...?

 

Εχω αλλα οχι ως αμεσα ενδιαφερομενο προσωπο.

 

Σε καθε περιπτωση ειναι εξαιρετικα δυσκολο για ανηλικα παιδια να δεχθουν οτι ο πατερας τους ειναι τωρα με μια αλλη,και απιθανο αυτο να γινει πολυ γρηγορα,χρειαζεται χρονος και υπομονη

 

Ειναι επισης σημαντικο να τηρεις αποστασεις απο την πρωην,σκηνικα με γυναικες που υβριζουν και επιτιθονται λεκτικα στις πρωην (συνηθως εχοντας μονομερη ενημερωση και εικονα) ειναι εκτος απο ασχημα και ανουσια...δεν οδηγουν σε τιποτα καλο.Και αυτο συσχετιζεται και με το αλλο θεμα...αν τα παιδια σε βλεπουν να λογομαχεις ή να κακολογεις την μανα τους...αυτο μονο καλο δεν θα ειναι για την σχεση μεταξυ σας.

Link to comment
Share on other sites

Εχω αλλα οχι ως αμεσα ενδιαφερομενο προσωπο.

 

Σε καθε περιπτωση ειναι εξαιρετικα δυσκολο για ανηλικα παιδια να δεχθουν οτι ο πατερας τους ειναι τωρα με μια αλλη,και απιθανο αυτο να γινει πολυ γρηγορα,χρειαζεται χρονος και υπομονη

 

Ειναι επισης σημαντικο να τηρεις αποστασεις απο την πρωην,σκηνικα με γυναικες που υβριζουν και επιτιθονται λεκτικα στις πρωην (συνηθως εχοντας μονομερη ενημερωση και εικονα) ειναι εκτος απο ασχημα και ανουσια...δεν οδηγουν σε τιποτα καλο.Και αυτο συσχετιζεται και με το αλλο θεμα...αν τα παιδια σε βλεπουν να λογομαχεις ή να κακολογεις την μανα τους...αυτο μονο καλο δεν θα ειναι για την σχεση μεταξυ σας.

 

Μα, αν διαβάσεις και τα προηγούμενα post μου, θα καταλάβεις ότι δεν έχω καμία, μα καμία, μα καμία (!!!) πρόθεση ούτε να κατηγορήσω κανέναν, ούτε να τον κακολογήσω, ούτε να τσακωθώ ή να βριστώ!!! :shock:

Είπαμε, σεβασμός και πολιτισμός πάνω απ'όλα!

Πέραν του ότι δεν τσακώνομαι γενικώς σαν άνθρωπος και νομίζω πως τα πράγματα λύνονται προπάντων με συζήτηση, η πρώην του συντρόφου μου είναι και θα είναι για μια ζωή η μητέρα των δύο παιδιών του! Σε κανένα παιδί του κόσμου, δεν κατηγορείς τη μητέρα του για οποιοδήποτε λόγο!!!

Συν τοις άλλοις, όπως έχω προαναφέρει, ο ίδιος δεν μου την έχει κακολογήσει ποτέ, γεγονός που αυτόματα μου αφαιρεί το οποιοδήποτε δικαίωμα να εκφράσω αρνητική άποψη, πόσο μάλλον να επιτεθώ ή να την μειώσω με τον οποιονδήποτε τρόπο!!!

Τώρα, όσο για τη δυσκολία του θέματος.... Την φαντάζομαι.... Και με φοβίζει και λιγάκι, γι'αυτό και σας γράφω τις σκέψεις μου....!

Link to comment
Share on other sites

Δεν αναφερομουνα σε εσενα βρε,γενικα μιλουσα.

Μεινε απεξω απο τους οποιους καυγαδες.

Ειναι ευκολο να βρεθεις στο ματι του κυκλωνα χωρις να το καταλαβεις καν.

Link to comment
Share on other sites

νομίζω πως θα πρέπει να μιλήσεις με το σύντροφό σου για την πρώιν γυναίκα και να καταλάβεις πλήρως τα αίτια του διαζυγείου του...

θα σε βοηθήσει να κατανοήσεις αρκετά πράγματα σε αρκετούς τομείς

Link to comment
Share on other sites

επιπροσθέτως θεωρώ λίγο αφελές από πλευράς σου να θεωρείς: ότι ένας άνδρας που μόλις χώρισε από πολυετή σχέση (άρα όχι μια εφημερη, ανώριμη λόγω ηλικίας ή καταλάθος λόγο εγκυμοσύνης σχεση) είναι ο ιδανικός σύντροφος, και ο μόνος με τον οποίο σκεύτεσαι σοβαρά να δημιουργήσεις οικογένεια...

 

οικογένεια είχε... και επέλεξε να φύγει

 

επέλεξε να φύγει και να τα φτιάξει (αμέσως) με μια πολύ μικρότερη γυναίκα... για να δημιουργήσει και πάλι οικογένεια;

 

δεν ξέρω εγώ στη θέση σου θα προβληματιζόμουν

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...