Προβληματισμός για κοινωνικές συναναστροφές

[alex1979]

Καλησπέρα σας. Ο γιος μου είναι 4 ετών και πηγαίνει σε παιδικό σταθμό εδώ και ενάμιση χρόνο. Η προσαρμογή του ήταν σχετικά εύκολη οταν ξεκινήσαμε και πολύ πιο εύκολη τον Σεπτέμβριο που ξανάρχισε, καθώς είχε τους φίλους του και το περιβάλλον ηταν πλέον γνώριμο.

 

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι δυσκολεύεται στις κοινωνικές του συναναστροφές εκτός σχολείου. Για παράδειγμα στην παιδική χαρά δεν παίζει ποτέ με παιδάκια που δε γνωρίζει. Στον παιδότοπο δεν υπάρχει περίπτωση να μπει αν δεν έχει κάποιον από τους φίλους του μαζί ή αν δεν μπω μαζί του. Τον παροτρύνω να μιλήσει με τα παιδάκια, να γνωριστεί, αλλά τίποτα.

 

Τις τελευταίες μέρες προσπάθησα να τον πάω στο κολυμβητήριο καθώς τρελαίνεται για το νερό. Πήγαμε μερικές φορές, αλλά δεν τον κατάφερα να μπει, αφού έκλαιγε και με ζητούσε. Δεν ξέρω αν πρέπει να τον πιέσω παραπάνω. Στεναχωρέθηκα γιατί είναι σε ηλικία που θα του κάνει καλό να ασχολείται με κάποια δραστηριότητα, αλλά πώς θα το καταφέρουμε αυτό εάν είναι κολλημένος πάνω μου και αρνείται να μπει στην ομάδα;

 

Ξέχασα να πω ότι έχω και ενα κοριτσάκι 2,5 ετών και περάσαμε φάσεις ζήλιας, αλλά τώρα έχουν ηρεμήσει τα πράγματα. Μπορεί κι αυτό να τον επηρεάζει φαντάζομαι, αλλά τι μπορώ να κάνω; Αν έχετε παρόμοιες εμπειρίες θα χαρώ να σας ακούσω.

[goody]

Εκτος σταθμου κανετε οικογενειακα παρεα με αλλα παιδακια? Επισκεψεις σε σπιτια, προσκλησεις σε παρτυ, να καλεσετε σπιτι σας καποιο φιλο απο τον σταθμο?

Επισης μπορειτε να πατε κανα δυο φορες νωρις μια καθημερινη σε παιδοτοπο ωστε να ειναι σχετικα αδειος και να κατσεις μπροστα να σε βλεπει ωστε να μπορει να ερχεται κοντα σου οποτε θελει, λογικα θα χαλαρωσει και θα παιξει και μονος του. Αν εξοικειωθει με τον χωρο μετα και κοσμο να εχει λογικα θα χαλαρωνει πιο ευκολα και θα απομακρυνεται για λιγο (στον ιδιο παιδοτοπο παντα).

Ενταξει μικρουλης ειναι ακομα και προφανως ντροπαλουλης, μην τον πιεζεις απλα δινε του τον χρονο του και βοηθα τον να νιωσει ασφαλεια και να δει τι ωραια πραγματα μπορει να κανει και τα χανει πχ. να μαθει κολυμπι, ή να παιξει καποιο παιχνιδι.

Κι εμενα δεν παιζει με αγνωστα παιδια παρολο που ειναι πολυ κοινωνικος και γενικα δεν κομπλαρει, αν δει παιχνιδι τρεχει αλλα παιζει μονος του κυριως, σπανια να μιλησει σε αλλο παιδι εκτος αν ζηλεψει το παιχνιδι που παιζει και θελει να το παιξουν μαζι.

[alex1979]

Σ΄ ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Όλα αυτά είναι στο πρόγραμμά μας, δηλαδή βρισκόμαστε με φίλους μας που έχουν παιδάκια στην ηλικία του, κάνουμε παρέα με κάποιους από τους συμμαθητές του και εκτός σχολείου, πάμε σε παιδικά πάρτι, καλούμε φίλους του στα πάρτι μας. Εκεί όλα καλά, εφόσον τα παιδάκια είναι ήδη γνωστά του παίζει μια χαρά.

Αντίθετα, βρεθήκαμε πριν λίγο καιρό με συναδέλφους μου που έχουν μικρά παιδιά και επειδή δεν τα ήξερε δεν ξεκόλλαγε από πάνω μου. Αυτό συνέβη δυο φορές κοντά κοντά. Φαντάσου δηλαδή να μην είχε και την εμπειρία από τον παιδικό σταθμό πώς θα έκανε...

Το θέμα με τον παιδότοπο δε με απασχολεί τόσο. Όμως θέλω πολύ να ξεκινήσει κάποια δραστηριότητα και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.

[Ekabn]

Για τις δραστηριότητες, μήπως να παει κάπου με κάποιο παιδάκι που ξέρει; Να μιλήσεις με μαμάδες, τι σκέφτονται να κάνουν και να κανονισετε να πανε μαζί... Σε αυτές τις ηλικίες ΄ολα τα παιδάκια ειναι καλύτερα με παρέα σε άγνωστα περιβάλλοντα

[Λαΐδα]

Ετσι ηταν ο γιος μου ο μεγαλος και εξακολουθει να μην ειναι η 'ψυχη" της παρεας! Δεν πειραζει ομως, μην ανησυχεις... Θα ξεκλειδωσει μονος του. Και υα εχει ρην τυχη να αγαπαει και να αγαπιεται απο οσους φιλους τελικα κανει.

[alex1979]

Κορίτσια, ευχαριστώ για τις απαντήσεις! Αποφάσισα να το δω πιο χαλαρά το θέμα και να του δώσω το χρόνο του για τις δραστηριότητες. Θα κάνουμε κάτι όταν εκείνος το θελήσει, ίσως μαζί με κάποιον φίλο του που είναι πολύ καλή ιδέα. Δεν υπάρχει λόγος για καταπίεση. Προς το παρόν βόλτες, ποδήλατο και ελεύθερο παιχνίδι που είναι για την ηλικία του ό,τι καλύτερο.

Λαϊδα, η δασκάλα του μου είπε σήμερα ότι με τον κολλητό του είναι πραγματικοί φίλοι, νοιάζονται πολύ ο ένας για τον άλλον και αγαπιούνται πολύ!!

[G.Geo]

Κι ο μεγάλος μου ήταν και είναι έτσι ακόμη, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Στην ηλικία του δικού σου, ακόμη δίσταζε να πάει να παίξει με άγνωστα παιδιά, και ακόμη και τώρα διστάζει, εκτός κι αν τον πλησιάσουν εκείνα πρώτα. Κι εμείς στα 4 πήγαμε κολυμβητήριο και ενώ μέσα στο νερό το ευχαριστόταν (το έβλεπα), το να φύγει να πάει με το τρενακι, ήταν ένα δράμα! Ένα ολόκληρο χρόνο του έδωσα περιθώριο να συνηθίσει, να προσαρμοστεί, αλλά τελικά το σταματήσαμε. Κι ενώ πήγαιναν και φίλοι του από το σχολείο εκεί, δεν ήθελε να πάει 2η χρονιά με τίποτα. Φέτος πήγαμε χορό και θέατρο, κλάματα στην αρχή της χρονιάς και τώρα πάει με χαρα δεν έχει πρόβλημα. Αλλά πχ την τελευταία φορά αντί να γίνει το μάθημα στην τάξη, έγινε στην αυλή του σχολείου. Εγινε ο κακός χαμός, έκλαιγε και ήθελε να φύγουμε. Οποιαδήποτα αλλαγή, άγνωστο περιβάλλον, άγνωστος κόσμος, τον μπλοκάρει και αντιδρά. Μερικά παιδιά, έτσι είναι, δεν προσαρμόζονται εύκολα, θέλουν τον χρόνο τους, το έχω πάρει απόφαση ότι είναι έτσι και απλά προσπαθώ να τον "ξεκλειδώσω" όσο μπορώ...δεν παραιτούμε, γιατί δεν θέλω το παιδί μου να χάσει ευκαιρίες, λόγω της συστολής του, απλά θέλει περισσότερη προσπάθεια. Ο δεύτερος δε...είναι από άλλο ευαγγέλιο...όπου και να πάει, τον ψάχνω... φεύγει, αν δει παιδάκια, τρέχει, αν δε είναι κορίτσια... κάνει παράσταση και εφε! Ο ένας δεν ξεκολλούσε από πάνω μου μέχρι 4 χρονών και τον άλλον τον κυνηγούσα από μωρό μπουσουλόντας....Το κάθε παιδί είναι μοναδικό.

[Αγγελίνα_2]

Αlex1979 και G.Geo κι ο δικός μου ο μεγάλος έτσι είναι. Ο μικρός το ακριβώς αντίθετο. Θα αλλάξει μεγαλώνοντας, είναι πολύ μικρούλης ακόμα, μην ανησυχείς. Απλά προσπάθησε να συναναστρέφεται με παιδάκια συχνα και πλην του σταθμού.

[Alexia1985]

Επειδή σε αυτήν την ηλικία μιμούνται πολυ τους γονείς,αυτο που θα έπρεπε να κανείς ειναι να σε βλέπει να πιάνεις εσυ την κουβέντα με άλλες μαμάδες στις κουνιές για παράδειγμα..το ιδιο και ο μπαμπας φυσικα! Οσο σας βλέπει εσάς να μιλάτε με ξένους τοσο θα καταλάβει οτι εινα κάτι φυσικό...

Μην τον πιέζεις ..και ΠΟΤΕ μπροστά σε άλλος μην του λες " μα πήγενε στο παιδάκι,μίλησε του, ρωτά πως το λενε..κ.α." Γιατι σιγουρα επιδεινώνεται η " κατασταση" ετσι! Ας' τον να τα βρίσκει μόνος του με τα παιδια οπως πιστεύει εκείνο και να παρεμβενεις ΜΟΝΟ οταν υπαρχει μεγάλη ανάγκη( το χτυπήσουν κ.λ.π.) .

Πήγενε εσυ και μιλά στο παιδάκι και θα δεις οτι θα έρθει απο μονο του να ακούσει αρχικά τι λέτε και ισως μπει στην συζήτηση!!!