Πως αντιδρατε οταν ενα παιδακι προσβαλλει-στεναχωρει το παιδι σας?

[Niki81]

Καλησπερα...εχω ενα αγορακι 3 ετων και ενα 17 μηνων.ο μεγαλος μου ειναι ενα παιδι πολυ ζωηρο και υπερκινητικο...με εντονη αντιληψη...εντονες κρισεις θυμου...ενα παιδι που θελει πολυ υπομονη, κουβεντα και λεπτους χειρισμου.Ωστοσο τα παμε αρκετα καλα.Τα παιδια ειναι ολη τη μερα μαζι μου και ειμαστε καθημερινα πολλες ωρες εξω...Ενα θεμα που εχω με το μεγαλο και με ζτεναχωρει ειναι οτι δεν ειναι πολυ κοινωνικος με τα αλλα παιδακια.απο μικρος προτιμουσε να παιζει μονος του...δεν τον ενδιεφερε να παιξει με τα αλλα παιδακια εκτος απο τον ξαδερφο του...δε τον ενδιεφερε να δει τα παιχνιδια αλλων παιδιων...του αρκουσε να εχει τα παιχνιδια του να μη του τα πειραζουν αλλα παιδακια και να παιζει με αυτα.Δεν παει σχολειο...ομως πλεον δεν ειναι μονος του εχει και τον αδερφο του οποτε εχει μαθει να ειναι με αλλο παιδακι και τον παω καθε μερα στις κουνιες πολλες φορες και 2 φορες τη μερα.Τον τελευταιο καιρο τον βλεπεω οτι θελει να παει να παιξει αν υπαρχουν μεγαλα παιδακια αλλα ντρεπεται...δεν ξερει πως να τα προσεγγισει.Καποιες φορες τον πηρα απο το χερι και τον πηγα εγω πχ στα παιδακια που παιζαν μπαλα και τον εβαλα στο παιχνιδι αλλα δεν ξερω αν κι αυτο ειναι σωστο.Τον ενθαρρυνω συνεχως...του λεω ρωτα το παιδακι πως το λενε κλπ...τρεχει να παει στα παιδια αλλα καθεται διπλα του και δεν ξερει πως να μπει στο παιχνιδι...ντρεπεται νομιζω.Ελπιζω του χρονου που θα παει προνηπιο και θα βρεθει στο σχολειο να το ξεπερασει αλλα θα ηθελα μια συμβουλη αν και πως μπορω κι εγω να τον βοηθησω σε αυτο.

 

Ενα δευτερο θεμα που εχω ειναι να δω πως αντιδρατε εσεις στην περιπτωση που ενα αλλο παιδακι προσβαλει/στεναχωρει το παιδι σας.Προχθες ειμασταν στις κουνιες.ηταν με ενα αλλο παιδακι στις τσουληθρες και παιζανε και περναγε πολυ χαρα.Ξαφνικα τον πλησιασε ενα αλλο παιδακι.Ο γιος μου αν και πολυλογας δεν μιλαει ακομα καθαρα...τα λεει λιγο περιεργα.Του λεει λοιπον το παιδακι...γιατι μιλας ετσι? Μωρο εισαι? Οχι λεειο δικος μου ο αδερφος μου ειναι μωρο.Το παιδακι ομως επεμενε...τοτε τι μιλας σα μωρο? Τον ειδα οτι ξαφνικα ενω ηταν τοσο χαρουμενος...μαζευτηκε, στενοχωρηθηκε και αποσσυρθηκε απο το παιχνιδι...παροτι δεν ξερω κατα ποσο καταλαβε τι εννοουσε το παιδακι.Εγω αν και ημουν μπροστα δεν ειπα κατι...δεν ηξερα αν επρεπε να πω γιατι και το παιδακι μικρο ηταν.Αργοτερα του ανοιξα κουβεντα και του εξηγησα πως καθε ενας ειναι διαφορετικος και μιλαει διαφορετικα...αλλιως μιλαει η μαμα αλλιως ο μπαμπας....αλλιως το καθε παιδακι...αυτο μου ηρθε αυτο του ειπα.Εσεις τι θα κανατε και τι θα λεγατε σε παρομοια περιπτωση.? Δε θελω να απανταω εγω γι αυτον η να επεμβαινω συνεχως αλλα και που στεναχωρηθηκε ετσι δε μου αρεσε.πανω που ειχε παρει θαρρος και επαιζε...του κοπηκαν τα φτερα.

[ΑΝΝΑ24]

Σου σκίζεται η καρδιά όταν γίνεται αυτό, ξέρω.

Το "σωστό" δεν ξέρω ποιό είναι, αλλά μου έχει τύχει να αποφασίσω να επέμβω, μελιστάλαχτα, για να κατευθύνω τις ατάκες προς όφελός μας!

(Μιλάω βέβαια για ένα τόσο μικρό παιδί, όχι για οχτάχρονα).

 

Για την κοινωνικοποίησή του, να μην ανησυχείς καθόλου.

Θα πάει σχολείο και θα φτιάξει την κοινωνία του, δώσε του χρόνο.

Η δικιά μου, μοναχοπαίδι, πήγε παιδικό στα 2.5, και για όλη την πρώτη χρονιά δεν μιλούσε καθόλου στα άλλα παιδάκια. Τα συναντούσαμε και στο πάρκο της γειτονιάς και δεν τους έδινε καμμία σημασία.

Τα κατέγραφε όμως όλα, και τώρα στο προνήπιο είναι φίλη με όλους, και έχω αναγκαστεί να κοινωνικοποιηθώ κι εγώ, γιατί θέλει να πιάνει κουβέντα με όποιον βρίσκει μπροστά της.

Εσύ συνέχισε να κάνεις κονσομανσιόν και να τον προωθείς, και σε ένα χρόνο δε θα τον αναγνωρίζεις.

[sofi@p]

νομίζω ότι κάπως έτσι θα αντιδρούσα κι εγώ και στις 2 περιπτώσεις.

 

για το θέμα της κοινωνικότητας, σίγουρα θα βοηθήσει το σχολείο. μπορεί όμως να είναι έτσι και ο χαρακτήρας του παιδιού, να είναι κλειστός και μοναχικός και ως ενήλικας. δεν είμαστε όλοι ίδιοι (κι αυτό είναι το ωραίο).

προσπάθησε να το φέρνεις σε επαφή με άλλα παιδάκια, ίσως να ξεκινήσει και παιδικό από την άνοιξη, αν υπάρχει η δυνατότητα.

 

για το θέμα της επέμβασης σε διαπληκτισμούς / συζητήσεις μεταξύ παιδιών, μπορεί να επέμβω αν δω ότι ξεφεύγει το πράγμα, αν και συνήθως δεν το κάνω. αν όμως δω ότι το παιδί μου με ψάχνει με το βλέμμα, τότε πλησιάζω φιλικά και ρωτάω αν συμβαίνει κάτι, αν όλα είναι καλά, πιάνω φιλική κουβέντα στο παιδάκι (πώς σε λένε, πας σχολείο κλπ και του μιλάω και για το δικό μου παιδί). ευτυχώς δεν έχει χρειαστεί να το κάνω παρά μόνο 1-2 φορές που ήταν μικρότερος ο γιος μου. εννοείται ότι μετά, όταν είμαστε μόνοι μας συζητάμε και τον βοηθάω να "ξεπεράσει" / κατανοήσει τις συμπεριφορές των άλλων.

[kazarm]

και εγω αν δω οτι η κουβεντουλα εκτρεπεται η φερνει το δικο μου παιδι σε δυσκολη θεση τοτε παρεμβαινω με τακτ και γινομαι μερος της συζητησης με λεπτους χειρισμους και διακριτικοτητα για να επαναφερω τα πραγματα και μετα το συζηταω στο δικο μου παιδι.

[Izaki]

Εγώ νομίζω ότι το παιδί απλά έχει κλειστό χαρακτήρα και είναι ντροπαλό και θέλει το χρόνο του. Κατά τη γνώμη μου το να το ξεκινήσεις παιδικό στη μέση της χρονιάς θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Είναι διαφορετικό να ξεκινάνε το σχολείο όλα μαζί το Σεπτέμβρη και εντελώς διαφορετικό να πάει τώρα που ήδη τα άλλα παιδάκια έχουν δημιουργήσει φιλίες και υπάρχει ένας ρυθμός στην τάξη. Φοβάμαι ότι ο μικρός θα νιώσει σαν το ψάρι έξω από το νερό και αυτό θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Εγώ θα περίμενα και θα το έστελνα προνήπιο το Σεπτέμβρη.

Αυτό που μπορείς εσύ να κάνεις είναι να το φέρνεις σε επαφή με άλλα παιδάκια φίλων σου στο σπίτι και να προσπαθείτε να παίζεται ομαδικά παιχνίδια ώστε να "λυθεί".

Στο περιστατικό της παιδικής χαράς νομίζω ότι φέρθηκες σωστά (ελπίζω να μπορέσω να το κάνω κι εγώ όταν έρθει η ώρα ) . Δυστυχώς τέτοια θέματα πάντα θα προκύπτουν και καλό είναι να βρεί τον τρόπο να τα αντιμετωπίζει μόνος του γιατί δεν θα είναι πάντα εκεί η μανούλα να βοηθήσει. Βέβαια αν δεις ότι η κατάσταση ξεφεύγει τότε φυσικά θα παρέμβεις με ήπιο τρόπο.

[G.Geo]

Κατά τη γνώμη μου το να το ξεκινήσεις παιδικό στη μέση της χρονιάς θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Είναι διαφορετικό να ξεκινάνε το σχολείο όλα μαζί το Σεπτέμβρη και εντελώς διαφορετικό να πάει τώρα που ήδη τα άλλα παιδάκια έχουν δημιουργήσει φιλίες και υπάρχει ένας ρυθμός στην τάξη.

Μην το λες αυτό, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να ξεκινήσει στη μέση της χρονιάς. Και τα δύο μου τα παιδάκια έτσι ξεκίνησαν (Φλεβάρη μήνα) και δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα που η προσαρμογή ήταν ευκολότερη, γιατί η δασκάλα είχε μόνο τα δικά μου σε φάση "προσαρμογής" και είχε όλο το χρόνο να ασχοληθεί και να τα βοηθήσει. Έτσι ντροπαλός ήταν ο πρώτος μου γιος, μην φοβάσαι μόλις πάει σχολείο θα δεις ένα άλλο παιδί! Σε αυτό το σχολείο "τα πάει πολύ μπροστά τα παιδιά" Νομίζω πως και για τα δύο θέματα κάνεις αυτά που πρέπει. Και στις "διαμάχες" των παιδιών καλό είναι να μην επεμβαίνουμε, εκτός και αν κάνουν κάτι επικίνδυνο!

Εσύ μετά, αν δεις ότι στεναχωριέται, μίλα του, ηρέμησε τον, κάντ' τον να νιώσει ασφάλεια και ως εκεί.

[sofi@p]

Εγώ νομίζω ότι το παιδί απλά έχει κλειστό χαρακτήρα και είναι ντροπαλό και θέλει το χρόνο του. Κατά τη γνώμη μου το να το ξεκινήσεις παιδικό στη μέση της χρονιάς θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα. Είναι διαφορετικό να ξεκινάνε το σχολείο όλα μαζί το Σεπτέμβρη και εντελώς διαφορετικό να πάει τώρα που ήδη τα άλλα παιδάκια έχουν δημιουργήσει φιλίες και υπάρχει ένας ρυθμός στην τάξη. Φοβάμαι ότι ο μικρός θα νιώσει σαν το ψάρι έξω από το νερό και αυτό θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Εγώ θα περίμενα και θα το έστελνα προνήπιο το Σεπτέμβρη.

Αυτό που μπορείς εσύ να κάνεις είναι να το φέρνεις σε επαφή με άλλα παιδάκια φίλων σου στο σπίτι και να προσπαθείτε να παίζεται ομαδικά παιχνίδια ώστε να "λυθεί".

Στο περιστατικό της παιδικής χαράς νομίζω ότι φέρθηκες σωστά (ελπίζω να μπορέσω να το κάνω κι εγώ όταν έρθει η ώρα ) . Δυστυχώς τέτοια θέματα πάντα θα προκύπτουν και καλό είναι να βρεί τον τρόπο να τα αντιμετωπίζει μόνος του γιατί δεν θα είναι πάντα εκεί η μανούλα να βοηθήσει. Βέβαια αν δεις ότι η κατάσταση ξεφεύγει τότε φυσικά θα παρέμβεις με ήπιο τρόπο.

 

πάντως και τα δικά μου παιδιά ξεκίνησαν παιδικό, Άνοιξη, στη μέση της χρονιάς (ήταν βέβαια 2 ετών) και οι δασκάλες είχαν περισσότερο χρόνο να ασχοληθούν με την προσαρμογή τους, παρά να τρέχουν με 10 παιδάκια ταυτόχρονα. επίσης τα υπόλοιπα παιδάκια της τάξης ασχολούνταν πολύ μαζί τους γιατί ήταν τα "καινούρια" άτομα της τάξης και είχαν άλλο ενδιαφέρον. δεν ξέρω βέβαια, αν αυτό ισχύσει και στην περίπτωση που το παιδί είναι δύσκολο στην κοινωνικοποίηση ή πιό κλειστός χαρακτήρας. ίσως εκεί όντως να νιώσει αποξενωμένο.

[ekavi_]

Νικι81, για το θέμα της κοινωνικότητας να τον φέρνεις σιγά σιγά σε επαφή με παιδάκια χωρίς όμως να τον πιέζεις. Να τον ενθαρρύνεις αλλά με έμμεσο τρόπο, αλλιώς θα τον αγχώσεις περισσότερο. Και στο σπίτι να κάνετε ομαδικά παιχνίδια μεταξύ σας.

 

Για το δεύτερο θέμα, εξαρτάται από την περίπτωση και από τις συνθήκες (δηλ. ηλικία του άλλου παιδιού, το θέμα για το οποίο προσβάλλει-στενοχωρεί το δικό μου κτλ)

Έχει τύχει να μην ανακατευτώ καθόλου και απλώς να δώσω μετά συμβουλές στο παιδί μου πως θα αντιμετωπίζει τέτοια περιστατικά. Επίσης του λέω να μην το νοιάζει η γνώμη των τρίτων, ειδικά όταν φαίνεται ότι γίνεται με σκοπό να το στενοχωρήσουν-κοροιδέψουν κτλ.

Έχει τύχει να ανακατευτώ διακριτικά, απαντώντας εγώ στην προσβολή με ευγενικό τρόπο κόβωντας όμως τη συζήτηση.

Έχει επίσης τύχει σε περίπτωση προσβολών-βρισίματος από μεγαλύτερο παιδί που ήταν σε βαθμό επίθεσης, να ανακατευτώ και να διώξω το άλλο κακήν κακώς. Και μετά να συμβουλεύσω το παιδί μου ότι σε τέτοιου είδους περιπτώσεις θα αναζητεί για βοήθεια κάποιον ενήλικα (γονιό, παππού-γιαγιά-δασκάλα κτλ...)

[Izaki]

Δούλευα για χρόνια με παιδάκια 2,5-3 χρονών σε σχολείο οπότε έχω και εγώ μία εμπειρία στο συγκεκριμμένο θέμα. Δεν ισχύει για όλα τα παιδάκια αυτό που είπα αλλά υπάρχει και αυτή η εκδοχη και καλό είναι να την έχει υπόψη της. Και εμείς είχαμε πολλά παιδάκια που ξεκινούσανε στη μέση της χρονιάς. Υπήρχαν παιδάκια που προσαρμοζόντουσαν μιά χαρά υπήρχαν όμως και παιδάκια που δυσκολεύοντουσαν πολύ και ορισμένα από τα δεύτερα κοινωνικοποιήθηκαν τελικά την επόμενη χρονιά που πήγαν προνήπιο και προφανώς ήταν πλέον έτοιμα να διαχειριστούν την κατάσταση. Μου είχε τύχει κοριτσάκι που ήρθε τον Μάρτιο και δεν μας μιλούσε καθόλου (ενώ στο σπίτι μιλούσε κανονικά και γενικά ήταν πολύ προχωρημένη σε θέματα αντίληψης - πχ τις χειροτεχνίες τις έφτιαχνε πάντα πάρα πολύ καλά, συμμετείχε σε όλα αλλά στα βουβά), πρωτοακούσαμε τη φωνή της την επόμενη χρονιά.

Θεωρώ οτί εξαρτάται από το παιδί.

[lelaki1980]

niki οσο αφορα την κοινωνικοτητα του παιδιου μην αγχωνεσαι καποια στιγμη θα ανοιχτει οταν παει προνηπιο.δεν πειραζει και μην το πιεζεις.εισαι απολυτα σωστη σε οτι αφορα που παροτρυνεις το παιδι στις κουνιες να παει να παιξει με τα υπολοιπα παιδακια.σε ολους μας εχει συμβει αυτο.η δικια μου οταν αρχισα να την πηγαινω στις κουνιες στην αρχη ηταν ντροπαλη και μου εκανε εντυπωση γιατι εμενα ενα απο τα προβληματα που ειχα αναπτυξει και σε αλλο θεμα ηταν οτι μιλαγε σε ολους (αγνωστους)δηλαδη γεια σας τι κανετε?εμενα με λενε ιρια κτλ οταν πηγαιναμε σουπερ μαρκετ ή καθομασταν καπου για καφε.με τα παιδακια ομως στην παιδικη χαρα ηταν μαζεμενη και παντα ηθελε να παιζει και να πλησιαζει τα μεγαλυτερα.δηλαδη απο 5 χρονων και πανω και εμενα ηταν με το ζορι 2 χρονων.οταν λοιπον αρχιζα να την πηγαινω πιο συχνα μετα λυθηκε.η δικια μου μπορει να λυθηκε σε μια βδομαδα ο δικος σου μπορει και πολυ αργοτερα!δεν ειναι ολα τα παιδια ιδια οποτε εν τελει η συμβουλη μου ειναι να συνεχισεις με τον ιδιο τροπο που φερεσαι.και την δικια μου την ειχαν ''βγαλει'' απο το παιχνιδι τα 5χρονα (για μενα φυσικο και επομενο)αλλα εγω ημουν εκει να της πω δεν πειραζει αγαπη μου παμε εμεις να κανουμε με τα αλλα παιδακια τσουληθρα ας πουμε και εννοειτε ερχοτανε.αν παλι ηθελε ντε και καλα να κατσει καθομουνα και ελεγα ας πουμε στα αλλα παιδακια...τι φτιαχνετε εδω?μου απανταγανε ας πουμε φτιαχνουμε φαι(με φυλλα πετρες και χαλικια)μπορουμε να βοηθησουμε και εμεις? λεω εγω....οχι μου λενε γιατι θα μας τα χαλασει η δικια σας!λεω δεν θα σας τα χαλασει!δεν θα το επιτρεψω απλα θα σας κοιταει... και μετα λεγανε ενταξει...και κοιταγε η δικια μου τα παιδια που μιλαγαμε ολοι μαζι και εγω ειχα παρει τα υλικα και εκανα με την δικια μου μαγειρεματα ακριβως διπλα με τα αλλα παιδια.οποτε και χαρουμενη ηταν που ηταν σχετικα μελος της παρεας και δεν τσαντιζε και τα αλλα τα παιδακια.ολα αυτα βγαινουν αυθορμητα λοιπον.τωρα για το θεμα της προσβολης που λες δεν μου εχει τυχει αλλα εαν μου τυχαινε κατι τετοιο θα ελεγα στο αλλο παιδακι ας πουμε ποσο χρονων εισαι?μπορει ας πουμε να μου ελεγε ειμαι 4!αααα πολυ ωραια ο δικος μου ειναι 3 μωρε ειναι πιο μικρουλης απο εσενα και σιγα σιγα θα μαθει και αυτος!οταν θα φτασει σαν και εσενα θα μιλαει σαν και εσενα!τωρα παλι αν εχουν την ιδια ηλικια (δηλαδη ειναι και το αλλο παιδακι 3) κοψε κατι απο του παιδιου σου την ηλικια αλλα μην πεις ακριβως!αααα πες εμεις ειμαστε πιο μικροι και σε λιγο καιρο θα μιλαμε οπως εσυ!γενικως να εισαι παρων στις κουνιες με το παιδι σου και να βρισκεις εξυπνες και ευγενικες ατακες ωστε να μην νιωθει κανεις ασχημα για οποιοδηποτε λογο.ολα περαστικα ειναι

[goody]

Παιζει ρολο και η ηλικια του, πριν τα 3 ειναι μικρο για να θελει να παιζει με αλλα, και να ηθελε το πιθανοτερο ειναι να κατεληγε σε τσακωμο. Τωρα ειναι ετοιμος γιαυτο αρχιζει να ανοιγεται.

Οπως λεει η lelaki εκανα κι εγω, ημουν κοντα του στις κουνιες και εμπαινα στο παιχνιδι αλλων παιδιων ή τα εβαζα στο δικο μας παιχνιδι πχ καναμε οτι μια κατασκευη με τσουληθρα ηταν καραβι και ο γιος μου καπετανιος, φυσικα ολα τσιμπαγανε και ερχοντουσαν κοντα οποτε τους εδινα ρολους και μετα παιζανε ολα παρεα. Σιγα σιγα εμαθε πως να τα πλησιαζει.

Δεν θα ξεχασω ομως μια απο τις πρωτες του αποπειρες που παιζανε 2 πενταχρονα στη θαλασσα και πιτσιλιοντουσαν και ηθελε πολυ να παιξει μαζι τους, τα πλησιασε αλλα τον απεφυγαν και ερχεται και μου λεει οτι θελει να παιξει μαζι τους, ρωτα τους του λεω ενθαρυντικα, παει παιρνει θαρρος και λεει ''να παιξω κι εγω?'' ''οχι!!'' του λενε και τα δυο μαζι και μου ριχνει ο καημενος ενα βλεμμα! Αντεξα ομως η μανα και του χαμογελασα και του λεω δεν πειραζει ελα να παιξουμε μαζι! Οταν τον προσβαλουν παντως επεμβαινω και απανταω οπως προτεινει η lelaki, ειναι μικρος θεωρω ακομα και δεν θελω να νιωθει ασχημα και βλεποντας εμενα παραδειγματιζεται για το πως να αντιδραει.

[Niki81]

Ευχαριστω για τις απαντησεις.Να πω οτι μεσα μου πιστευω οτι γενικα ειναι ο χαρακτηρας του παιδιου μου ετσι...πιο μοναχικος...ετσι ειναι και ο μπαμπας του και νομιζω τα γονιδια εχουν μεταφερθει...χαχαχα.Ακριβως γι αυτο με στεναχωρει το ολο θεμα.Θα μου πεις τι ζορι τραβας εσυ και θελεις να αλλαξεις το χαρακτηρα του αλλου?Απλα θελω να μην φοβαται/ντρεπεται στις κοινονικες του σχεσεις...αν απο επιλογη του θελει να ειναι πιο μονααχικος οκ εγω ομως σα μαμα νιωθω χρεος μου να τον βοηθησω να ειναι πιο ανετος στις συναναστροφες του.Ευελπιστω κι εγω τι το σχολειο θα μας βοηθησει σε αυτο.

 

Το να τον παω ανοιξη σχολειο δε θελω...φοβαμαι ακριβως αυτο...οτι τα αλλα παιδακια θα εχουν κανει τις παρεες του και θα αισθανθει αβολα.Απο σεπτεμβρη ομως θα παμε σιγουρα.

 

lelaki σχετικα με αυτο που λες να πω δλδ στο αλλο παιδακι ξερεις ο δικος μου ειναι πιο μικρος οταν μεγαλωσει σαν εσενα θα μιλαει πιο σωστα δεν το θελω.Οπως ειπα ο γιος μου ειναι ενα παιδι με τρομερη αντιληψη.Το να με ακουσει να πω κατι τετοιο ειναι σα να του επιβεβιωνω εγω η ιδια οτι μιλαει σα μωρο...και κατι τετοιο θα τον κανει να αισθανθει ακομ χειροτερα.Γι αυτο και δεν απντησακιολας.Αν απαντησω θελω να δωσω μια απαντηση που στην ουσια θα κλεισει το στομα στο αλλο παιδι.Θελω στην ουσια μεσα απο τις απαντησεις μου το παιδι μου να μαθει να ειναι δυναμικο και να αμυνεται...οχι να δικαιολογειται.Δεν ξερω αν καταλαβαινετε τι εννοω.

[ΑΝΝΑ24]

Σε καταλαβαίνω. Πιστεύω ότι είναι νωρίς να δεις αν είναι κλειστός χαρακτήρας, περνάμε από πολλά στάδια.

Επειδή η κοινωνική συμπεριφορά είναι μιμητική, προσπάθησε κι εσύ όταν είστε έξω να είσαι ομιλητική και χαμογελαστή (με το μανάβη, τις μαμάδες στο πάρκο, κοκ), θα το ξεσηκώσει.

[ekavi_]

Σε καταλαβαίνω. Πιστεύω ότι είναι νωρίς να δεις αν είναι κλειστός χαρακτήρας, περνάμε από πολλά στάδια.

Επειδή η κοινωνική συμπεριφορά είναι μιμητική, προσπάθησε κι εσύ όταν είστε έξω να είσαι ομιλητική και χαμογελαστή (με το μανάβη, τις μαμάδες στο πάρκο, κοκ), θα το ξεσηκώσει.

 

Συμφωνώ.

[KonstantinaDimitris]

Σαν να μου περιγράψεις τον γιο μου. Πολύ κλειστό παιδί, πλησιάζει δύσκολα κάποιον, ντρέπεται, προτιμά να παιζει μόνος. Κ έχουμε κ μεις αδερφούλα 15 μηνών.

Προκειμένου να κοινωνικοποιηθει, τον έγραψα στον παιδικό. Θεώρησα πως οι δραστηριότητες κ η επαφή με άλλα παιδάκια θα τον έλυνε. Είδα τρομερή βελτίωση, αλλά κ πάλι ειναι συγκρατημένος. Ακόμα κστο σχολείο δεν παιζει με όλα τα παιδιά, είναι πιο μοναχικός. Αλλά πιστεύω πως του χρόνου θα ναι ακόμα καλυτερα. Θα χει μεγαλώσει κ ημικρή οπότε θα παίζουν πιο συνειδητά.

 

Κ γω στεναχωριέμαι αλλά ειναι κ θέμα χαρακτήρα. Ο δικος μου παντα ήταν πιο κλειστός.

[lelaki1980]

Ευχαριστω για τις απαντησεις.Να πω οτι μεσα μου πιστευω οτι γενικα ειναι ο χαρακτηρας του παιδιου μου ετσι...πιο μοναχικος...ετσι ειναι και ο μπαμπας του και νομιζω τα γονιδια εχουν μεταφερθει...χαχαχα.Ακριβως γι αυτο με στεναχωρει το ολο θεμα.Θα μου πεις τι ζορι τραβας εσυ και θελεις να αλλαξεις το χαρακτηρα του αλλου?Απλα θελω να μην φοβαται/ντρεπεται στις κοινονικες του σχεσεις...αν απο επιλογη του θελει να ειναι πιο μονααχικος οκ εγω ομως σα μαμα νιωθω χρεος μου να τον βοηθησω να ειναι πιο ανετος στις συναναστροφες του.Ευελπιστω κι εγω τι το σχολειο θα μας βοηθησει σε αυτο.

 

Το να τον παω ανοιξη σχολειο δε θελω...φοβαμαι ακριβως αυτο...οτι τα αλλα παιδακια θα εχουν κανει τις παρεες του και θα αισθανθει αβολα.Απο σεπτεμβρη ομως θα παμε σιγουρα.

 

lelaki σχετικα με αυτο που λες να πω δλδ στο αλλο παιδακι ξερεις ο δικος μου ειναι πιο μικρος οταν μεγαλωσει σαν εσενα θα μιλαει πιο σωστα δεν το θελω.Οπως ειπα ο γιος μου ειναι ενα παιδι με τρομερη αντιληψη.Το να με ακουσει να πω κατι τετοιο ειναι σα να του επιβεβιωνω εγω η ιδια οτι μιλαει σα μωρο...και κατι τετοιο θα τον κανει να αισθανθει ακομ χειροτερα.Γι αυτο και δεν απντησακιολας.Αν απαντησω θελω να δωσω μια απαντηση που στην ουσια θα κλεισει το στομα στο αλλο παιδι.Θελω στην ουσια μεσα απο τις απαντησεις μου το παιδι μου να μαθει να ειναι δυναμικο και να αμυνεται...οχι να δικαιολογειται.Δεν ξερω αν καταλαβαινετε τι εννοω.

 

οχι βεβαια.μην πεις στο αλλο παιδακι οτι οταν μεγαλωσει θα μιλαει πιο σωστα γιατι ετσι ακυρωνεις το δικο σου παιδι και εννοειτε οτι ειναι 3 και εχει και φοβερη αντιληψη σε αυτη την ηλικια και το παιδι νομιζει οτι οντως κανει κατι λαθος δημιουργωντας του περισσοτερο αγχος.εννουσα οτι αν σε παιρνει ηλικιακα να πεις σε ενα μεγαλυτερο παιδακι οτι εσυ εισαι μεγαλος ο δικος μου ειναι πιο μικρος και θα μιλαει σε λιγο ετσι οπως εσυ οχι πιο σωστα.οχι οτι δεν μιλαει σωστα....προς θεου.αλλα και η δικια μου που ειναι 3.5 και κανει παρεα με ενα κοριτσακι που ειναι 4 βλεπεις οτι ναι μεν συννενοουνται αλλα η δικια μου εχει ακομα καποιες λεξουλες ή προτασεις που δεν θα της πει τοσο καθαρα....οπως και να εχει το παιδι σιγουρα θα γινει πιο δυναμικο και στις απαντησεις του και στη συμπεριφορα του πιστευω οταν θα παει προνηπιο.εσυ σαν μαμα συνεχισε να το κοινωνικοποιεις οσο μπορεις με πολλα παιδακια με κουνιες με παιδοτοπους και θα δεις οτι θα παρει μπροστα.αν τωρα θελεις να του μαθεις να αμυνεται μονος του μπορεις να ξεκινησεις ας πουμε να λες σε περιπτωση που τον ξαναπει ενα παιδακι μωρο να εισαι διπλα του και να απαντησεις εσυ για αρχη....''οχι δεν ειμαστε μωρα'' και να κοιταξεις τον δικο σου και να πεις ''ειμαστε μωρα αγαπη μου?'' σιγουρα ο δικος σου θα απαντησει οχι!! και ετσι σιγα σιγα εχοντας δωσει αυτη την απαντηση θα παρει τα πανω του!αν παλι το αλλο παιδακι συνεχισει ευγενικα του χαμογελας το προσπερνας και παιρνεις το δικο σου και κανετε κατι αλλο!!και οπου σταθειτε και βρεθειτε να το επαινεις και να του λες μπραβο το αντρακι μου.σιγα σιγα λοιπον και χωρις αγχος.ευχομαι καλη επιτυχια

[xazomama2010]

Οσο αφορα την κοινονικοποιηση απλα θα εκανα αυτο που εκανες εσυ γιατι και εγω μικρη ετσι ημουν ντροπαλη ... με επαιρνε η μαμα απο το χερι και με πηγαινε καθοταν λιγο εκει με σύστηνε και μετα εφευγε πιστευω δεν ειναι κακο. Η αλλη λύση που ειδα απο μια μαμα η οποια ειναι νηποιαγωγος και εχει ενα ντροπαλο παιδακι ειναι να πας στα παιδακια και να τα πεις "τι ωραια που παιζεται να τα επαινεσεις τι ωραια παιχνιδια θελεται να ερθεται να τα δειξεται και στον Χ ή θελεται να τον φωναξεται να παιξει μαζι σας?"

Τα παιδακια αρχισαν να τον φωναζουν και η μαμα του ειπε απλα πήγαινε και πηστεψεμε δεν εχω δει πιο ντροπαλο παιδακι.

[xazomama2010]

Οσο αφορα το αλλο θεμα ειναι λίγο περιεργο γιατι εχει πολους παραμετρους πχ τι ηλικια εχει το παιδακι δηλαδη οσο πιο μεγαλο ειναι τοσο πιο πολυ πιστευω θα επεμβω, εαν φαινεται οτι ειναι παιδακι και θελει να προκαλεσει καβγα για να υπερισχήσει κατα ποσο θα αναστατωθουν ο γονεας που το συνοδευει και αν το μαλωσει-του εξηγήσει αυτος. Ειναι πολλα ας πουμε εμενα μου τη δινει πιο πολυ η αναισθησια του αλλου γονιου εχω συνηδιτοποιησει ολα τα παιδακια θα μπλεξουν σε καβγα καποια στιγμη ειτε θα φταινε ειτε δεν θα φταινε. Μου ετυχε περιστατικο που δεν ειδα πιος αρχισε τον καβγα και πειρα τον δικο μου και του ειπα θα κατσεις για λιγο εδω και δεν θα πας εκει για τιμορεια οταν λοιπον τελειωσε η τιμορια και του εξειγησα οτι δεν βαραμε τα αλλα παιδακια αυτος μου ειπε οτι τον βαρεσαι πρωτο το παιδακι και εφου ειδα τους αλλους γονεις που δεν εκαναν τιποτα τον αφησα να παει. Του ειπα να μην δωσει σημασια σε αυτο το παιδακι και να παιξει με τα αλλα και παρακολουθουσα την κατασταση και ενω ο δικος μου εκανε οτι του ειπα κατα γραμμα το παιδακι τον κοριδευε ο δικος μου δεν του εδωσε σημασια και τοτε ο αλλος νευριασε και τον χτυπησε . ε γυρναει ο δικος μου του δινει μία και ερχεται και μου λεει το παιδακι σας με βαρεσαι να τον βαλεται τιμορια. Του λεω και εγω "εσενα θα βαλω τιμορια γιατι απ οτι φαινεται εχεις να μπεις καιρο" παντα με χαμογελο βεβαια.

Δεν ξερω αν εκανα καλα ομως την αδιαφορια απο γονεις κοριτσια δεν την αντεχω πιστευω οτι δειχνει γενικοτερη αδιαφορια.

[AthinaP]

Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και υπάρχουν και άλλα τόπικς σχετικά που ίσως θα βρεις σκόρπιες ιδέες και πληροφορίες. Στόχος είναι γενικά να κάνεις το παιδί σου να μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του γενικά. Όσο είναι μικρό λες πράγματα που φαντάζεσαι ότι μπορεί να πει το δικό σου παιδί μελλοντικά, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

 

Προβληματίζομαι και εγώ με κάποιους γονείς. Σε γενικές γραμμές τα φαινόμενα είναι σπάνια αλλά άκρως ενοχλητικά και μας πιάνουν καμιά φορά αμήχανους, να μην ξέρουμε τι να κάνουμε και αν πράξαμε σωστά. Πρόσφατα είδα και το απίθανο για εμένα μεγάλα παιδιά 8χρονα να έχουν φτάσει σε τέτοια ηλικία και να μην έχουν μάθει ακόμα... Και οι γονείς με τον τρόπο τους να επικροτούν.

 

Στην πραγματικότητα το πράγμα ξεκινάει ως (δήθεν) ή στα αλήθεια να αμύνονται, το αποτέλεσμα όμως είναι παιδιά που ψάχνονται για καβγά και βλέπουν παντού εχθρούς και αυτό συμβαίνει τελικά! Όπου εμφανίζονται τέτοια παιδιά εκεί που πριν τα άλλα έπαιζαν ωραιότατα, ξαφνικά ξεσπάνε νταηλικια και πλακώματα! Οπότε λένε και οι γονείς τους τι κακός και εριστικός που είναι ο κόσμος...

 

Πάντως με τα χρόνια τέτοια παιδιά σμιλεύονται κάπως από το περιβάλλον, είναι δουλειά των άλλων να το πράξουν, αφού οι γονείς τους δεν το κάνουν. Αφού οι γονείς αδιαφορούν, όπως το λες, αφήνουν τη δουλειά τους σε εσένα! Οπότε με καλό τρόπο, γενικά μιλώντας, δείχνεις στο παιδάκι πώς να παίζει ωραία, αν γίνεται. Και στο δικό σου να μην ψαρώνει με παιδάκια που ψάχνουν για καβγά.

 

Πάντως ειδικά κάποια αγοράκια από τη φύση τους έχουν την ταρζανιά, δεν μπορούν όμως να ελέγξουν τις συνέπειές της. Δηλαδή είναι επομενο, σε κάποιο βαθμό το αγοράκι σου να έλκεται από το ζωηρό και όχι από ένα άλλο που παίζει ήσυχα.

[xazomama2010]

Δεν ξέρω από πού να το πιάσω και υπάρχουν και άλλα τόπικς σχετικά που ίσως θα βρεις σκόρπιες ιδέες και πληροφορίες. Στόχος είναι γενικά να κάνεις το παιδί σου να μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο του γενικά. Όσο είναι μικρό λες πράγματα που φαντάζεσαι ότι μπορεί να πει το δικό σου παιδί μελλοντικά, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Συμφωνώ παρα πολυ μαζί σου και το κανω οσο μπορω γιατι σκοπος μου δεν ειναι να γινει και αυτοε νταής οποτε ειναι λιγο δυσκολο να καταλαβει πως συμπεριφερομαστε σε τετοιες καταστασεις

 

 

Πάντως με τα χρόνια τέτοια παιδιά σμιλεύονται κάπως από το περιβάλλον, είναι δουλειά των άλλων να το πράξουν, αφού οι γονείς τους δεν το κάνουν. Αφού οι γονείς αδιαφορούν, όπως το λες, αφήνουν τη δουλειά τους σε εσένα! Οπότε με καλό τρόπο, γενικά μιλώντας, δείχνεις στο παιδάκι πώς να παίζει ωραία, αν γίνεται. Και στο δικό σου να μην ψαρώνει με παιδάκια που ψάχνουν για καβγά.

 

Πάντως ειδικά κάποια αγοράκια από τη φύση τους έχουν την ταρζανιά, δεν μπορούν όμως να ελέγξουν τις συνέπειές της. Δηλαδή είναι επομενο, σε κάποιο βαθμό το αγοράκι σου να έλκεται από το ζωηρό και όχι από ένα άλλο που παίζει ήσυχα.

Εχεις και εδω απολυτο δικιο αλλα ποση δουλεια να κανει ενας αλλος γονιος οταν το αλλο παιδι(οχι το δικο σου) βριζει συνεχως γιατι στο σπιτι του ειναι μια συνηθισμενη κατασταση και ο πατερας και η μανα περιφανευονται γι αυτο.

 

Τελος παντων ειναι μεγαλο το θεμα αυτο και ανεξαντλητο ομως ενα παιδι κουβαλαει παντου τη φωτογραφια του σπιτιου του δεν γινεται μονο του ετσι συμφωνο οτι με το χαρακτηρα του γεννιεται αλλα η συμπεριφορα του προς τους αλλους γινεται.