"Βολεμένοι" παππούδες & γιαγιά "θύμα"

[lelaki1980 1]

και εγω ενα σαββατοκυριακο την παω στην μητερα μου για να χαλαρωσω λιγακι να την δει και η μανα μου που της εχει μεγαλη αδυναμια και να βγω και εγω με τον αντρα μου ή για φαγητο ή για κανα ποτο.δεν νομιζω οτι ειναι και κατι φοβερο απο την στιγμη που εχω αυτη την βοηθεια.βεβαια επειδη δεν δουλευω ολη την υπολοιπη εβδομαδα ειμαι ολη την ωρα με την μικρη καθως δεν την εχω στειλει παιδικο.ουτε βαριεμαι ουτε τιποτα.απλα ξελαμπικαρω λιγο...αλλα οχι να την αφηνω βδομαδες ολοκληρες ή να πηγαινω γυμναστηρια και καφεδες με τις φιλεναδες μου.αυτα αν τυχει τα κανω μαζι με το παιδι μου εννοειτε.ουτως ή αλλως απο νεογγενητο οπου λελα και μωρο.αφου ολοι απορουσαν εκει που πηγαινα (για καφε)την ειχα αυτοκοληττακι...πιο πολυ το καλοκαιρι βεβαια για να καθομαστε εξω και να εχει πιο καθαρο αερα

[Χαρά-Μαρία 11]

Εξαρταται απο τη νοοτροπια της καθε μητερας πανω απ ολα, και της ισορροπιας που υπαρχει στην οικογενεια. Υπαρχουν γιαγιαδες που δεν θελουν να κρατησουν εγγονια και καλα κανουν, υπαρχουν γιαγιαδες που τα κρατουν μια στο τοσο και καλα κανουν, υπαρχουν γιαγιαδες που τα κρατανε συνεχως και καλα κανουν!...Στο σπιτι του ο καθενας συνεννοειται αναλογα...πιστευω παντως οτι δεν ειναι δικαιο, να σου κρατανε τα εγγονια αλλα ταυτοχρονα να τους εχεις σε αποσταση η να πανε σε οικο ευγηριας (χωρις να το εχουν ζητησει οι ιδιοι). Δεν ειναι θεμα ανταποδωσης αλλα αγαπης που υπαρχει και απο τις δυο πλευρες.

 

Αν μια μαμα αφηνει καπου τα παιδια της, δεν θα επρεπε να απολογειται σε κανεναν. Ειμαι μαμα που ενω εργαζομαι μονο ωρες εργασιας την εχω αφησει στη μαμα μου παλια και μετα σε παιδικο και δεν εχω παει ουτε για καφε αλλα δεν το κανω για επιδειξη αλλα γιατι ετσι αισθανομαι, ειμαι και σε καποια ηλικια και βαρεθηκα τα πολλα πολλα. Καλα κανει ομως και οποια τα αφηνει καπου. Δεν ειναι η μια χειροτερη απο την αλλη απο αυτο, απλα εχει βρει αλλες ισορροπιες. Το αν λειτουργει η οικογενεια το ξερει μονο αυτη και δεν αφορα κανεναν αλλο.

[LA LATINA 0]

Κάτι έχασα μάλλον.... από τα πεθερικά ξεκίνησε, στα παιδιά πήγε, στους παιδικούς και τις νταντάδες κατέληξε......δεν νομίζω να έχω κάτι άλλο να προσθέσω σ αυτό το θέμα. Εύχομαι η κοπέλα να βρει τη χρυσή τομή σύντομα, και συμφωνώ πως ο καθένας ότι κάνει μες το σπίτι του και ο τρόπος που ζει δεν αφορά κανέναν άλλο.

[kathy110908 1]

Νομίζω δεν θεωρεί κανείς κακό το γηροκομείο εξ'ορισμού...Για κάποιους ηλικιωμένους είναι συνειδητή επιλογή, και για κάποιους είναι η μοναδική δυνατότητα...

 

Ελπίζω να μπορέσω να περιθάλψω τους γονείς μου στα γεράματά τους, αλλά αν δεν μπορώ (πχ. λόγω εργασίας) και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να έχω ένα έμπιστο άτομο να τους προσέχει, τότε προφανώς θα το εξετάσω...

 

Η ένσταση νομίζω είναι στην λογική "δε μου κρατάς τα εγγόνια και τα στέλνω παιδικό; όταν έρθει η ώρα, θα σε στείλω κι εγώ στο γηροκομείο"...

 

Και επισημαίνω ξανά: δεν το ανέφερα το γηροκομείο με αυτήν την έννοια. Εξήγησα σε προηγούμενο ποστ.Ούτε το θεωρώ "κακό".

Το θεωρώ όμως ένα σημείο "αιχμής" για την Ελληνίδα γιαγιά ...

 

Επίσης δε θεωρώ "κακό" τον παιδικό. Τα παιδιά μου (επειδή όπως ανέφερα προηγούμενα η μαμά μου δεν είναι διαθέσιμη) πήγαν στον παιδικό σε ηλικίες 2 το ένα και 1 το άλλο... Το τραγελαφικό ήταν ότι η μαμά μου δεν ήθελε... τα "λυπόταν"...

Αδιέξοδο

Ο παιδικός ήταν και δική μου θέση/στάση/αποψη (εκτός από λύση).

 

Αλλά έχω παράπονο επειδή προχθές είχαμε συνάντηση με την παιδοψυχολόγο στο σχολείο και δε μου τα κράτησε 2 ώρες για να πάω... (εννοείται πως καφέδες, ταβέρνες και γυμναστήρια είναι για μας ανήκουστα). Θα έπρεπε να πληρώσω 20 ευρώ στην κοπέλα (ΑΝ είχε διαθεσιμοτητα) για να ενημερωθώ για κάτι που θα με κάνει ίσως "καλύτερη" μητέρα...

Βέβαια, η μαμά μου ποτέ δεν είχε βοήθεια από τη δική της μαμά σε τίποτα ... άρα είναι επόμενο να μην καταλαβαίνει το παράπονό μου... (μόνο που αυτή δε δούλευε 7 μέρες τη βδομάδα συμπερολαμβανομένων και νυχτερινών... )

 

Αυτά.

[Shield Maiden 0]

Μάλλον εξόκειλε λίγο η συζήτηση, αν και αυτό είναι χαρακτηριστικό μιας ετερόκλητης συντροφιάς όσο αυτής. Σαφώς και δεν θα χρησιμοποιήσω το «γηροκομείο» ως μέσο απειλής, μιας και οι άνθρωποι δεν κρίνονται μόνο από το τώρα αλλά και από το χθες τους. Τα πεθερικά μου μπορεί να είναι αρνητικά σε αυτή τη φάση, αλλά πώς να μην τους αναγνωρίσω ότι έκαναν ολόκληρο άντρα το σύζυγό μου, τον σπούδασαν και του προσέδωσαν και τέτοια ποιοτικά χαρακτηριστικά ώστε να τον ερωτευτώ και να τον αγαπήσω; Ως γονείς τα έδωσαν όλα και είναι σίγουρα δικαίωμά τους να θέλουν να χαλαρώσουν τώρα. Απλώς η αρχική μου προβληματική είναι ότι κάθε φορά που θέλει να κάνει χρήση αυτού ακριβώς του δικαιώματος και η μαμά μου «στραβώνουν», εξού και το «γιαγιά»-θύμα. Όσο για εμένα, το θεωρώ αξιοπρεπές και καθήκον μου αν δεν μπορεί άλλο, να αναζητήσω λύση ώστε να μην καταντήσει να βλέπει το εγγόνι της ως «υποχρέωση» (αισίως της έχει σπάσει ένα τραπεζάκι και ένα τηλέφωνο). Μην νομίζετε πάντως πως ακόμα κι αν είχε δέκα πεθερικά να τη βοηθούν, μια μάνα αφήνει πρόθυμα το παιδί της. Κάθε πρωί που το αφήνω, σχίζεται η καρδιά μου, γιατί νιώθω ότι παραβιάζω τη φυσική τάξη. Και αυτή επιτάσσει μια μάνα να μεγαλώνει το παιδί της και κανένας άλλος.

[novak 1]

Δεν ήθελα να προσβάλλω κανέναν,τη γνώμη μου είπα!

Συγνώμη αν δε τη συμμερίζεστε!

Καλή συνέχεια σε όλους!

 

Φίλη pastel, καλό είναι να απαντάς με νέο μήνυμα, και όχι με επεξεργασία (στην ουσία διαγραφή) του προηγούμενου μηνύματός σου...

 

Με τον τρόπο αυτό όσοι διαβάζουν τη συζήτηση δεν καταλαβαίνουν σε τί αναφέρονται οι επόμενες 4-5 απαντήσεις και δημιουργείται σύγχυση.

[*PASTEL* 1]

Φίλη pastel, καλό είναι να απαντάς με νέο μήνυμα, και όχι με επεξεργασία (στην ουσία διαγραφή) του προηγούμενου μηνύματός σου...

 

Με τον τρόπο αυτό όσοι διαβάζουν τη συζήτηση δεν καταλαβαίνουν σε τί αναφέρονται οι επόμενες 4-5 απαντήσεις και δημιουργείται σύγχυση.

 

Συγνώμη, ήταν το πρώτο μου μνμ και πήγα να γράψω από κάτω.......δεν ξέρω πώς λειτουργεί η σελίδα, δεν το έκανα επίτηδες.

[budekina 2]

εγω αν είχα διαθεσιμη μανα ή πεθερα δεν θα αφηνα τα παιδιά σε νταντα καθαρα απο ιδεολογική απόψη, καθως το θεωρω λίγο σημαδι νεοπλουτισμου και είναι μια ταμπελα που την φοβαμαι. Επειδή εργάζομαι και επειδή δεν έχω μαμα τα αφήνω στην πεθερά μου και είμαι ευχαριστημένη. Η πεθερά μου δεν δουλευε ποτέ και μεγαλωσε τα παιδία της μαζί με τα πεθερικά της που συγκατοικουσαν. Την ευχαριστω που τα κραταει και τα αγαπάει αλλα δεν μπορώ να καταλαβω γιατί κάποια γιαγιά που είναι υγιείς να μην μπορεί να κρατησει τα εγγονια της. Στην Αμερική μεγαλώσατε που οι παπουδες ήθελαν να ζήσουν τη ζωή τους μετά την συνταξη ή στην Γερμανια που εφευγαν τα παιδία στα 18 και τα έβλαπαν ξανα μετά απο 2 χρονια. Στην Ελλαδα η οικογένεια είναι δεμένη, δεν αποτελείται μονο απο γονεις και παιδια αλλα και απο παπουδες και θειους και αυτό έχει και καλα και κακα.

[ekavi_ 11]

εγω αν είχα διαθεσιμη μανα ή πεθερα δεν θα αφηνα τα παιδιά σε νταντα καθαρα απο ιδεολογική απόψη, καθως το θεωρω λίγο σημαδι νεοπλουτισμου και είναι μια ταμπελα που την φοβαμαι. Επειδή εργάζομαι και επειδή δεν έχω μαμα τα αφήνω στην πεθερά μου και είμαι ευχαριστημένη. Η πεθερά μου δεν δουλευε ποτέ και μεγαλωσε τα παιδία της μαζί με τα πεθερικά της που συγκατοικουσαν. Την ευχαριστω που τα κραταει και τα αγαπάει αλλα δεν μπορώ να καταλαβω γιατί κάποια γιαγιά που είναι υγιείς να μην μπορεί να κρατησει τα εγγονια της. Στην Αμερική μεγαλώσατε που οι παπουδες ήθελαν να ζήσουν τη ζωή τους μετά την συνταξη ή στην Γερμανια που εφευγαν τα παιδία στα 18 και τα έβλαπαν ξανα μετά απο 2 χρονια. Στην Ελλαδα η οικογένεια είναι δεμένη, δεν αποτελείται μονο απο γονεις και παιδια αλλα και απο παπουδες και θειους και αυτό έχει και καλα και κακα.

 

Εξαρτάται κατά πόσο αυτή η γιαγιά είναι διατεθειμένη να το κάνει, κατά πόσο είναι σε θέση να το κάνει (σωματικά, ψυχολογικά κτλ), κατά πόσο έχει προσαρμοστεί στην εποχή ή ακολουθεί μεθόδους μεσαιωνικές κτλ. Η ιδιότητα της "γιαγιάς" δεν την κάνει απαραίτητα ιδανική για το μεγάλωμα ενός παιδιού και ας έχει μεγαλώσει δικά της.

 

Οπότε μπροστά σε μια ακατάλληλη γιαγιά ή σε μια γιαγιά με μεσαιωνικές απόψεις, εγώ θα διάλεγα οπωσδήποτε παιδικό σταθμό ή νταντά και δεν το θεωρώ σημάδι νεοπλουτισμού.

[elenip 238]

εγω αν είχα διαθεσιμη μανα ή πεθερα δεν θα αφηνα τα παιδιά σε νταντα καθαρα απο ιδεολογική απόψη, καθως το θεωρω λίγο σημαδι νεοπλουτισμου και είναι μια ταμπελα που την φοβαμαι. Επειδή εργάζομαι και επειδή δεν έχω μαμα τα αφήνω στην πεθερά μου και είμαι ευχαριστημένη. Η πεθερά μου δεν δουλευε ποτέ και μεγαλωσε τα παιδία της μαζί με τα πεθερικά της που συγκατοικουσαν. Την ευχαριστω που τα κραταει και τα αγαπάει αλλα δεν μπορώ να καταλαβω γιατί κάποια γιαγιά που είναι υγιείς να μην μπορεί να κρατησει τα εγγονια της. Στην Αμερική μεγαλώσατε που οι παπουδες ήθελαν να ζήσουν τη ζωή τους μετά την συνταξη ή στην Γερμανια που εφευγαν τα παιδία στα 18 και τα έβλαπαν ξανα μετά απο 2 χρονια. Στην Ελλαδα η οικογένεια είναι δεμένη, δεν αποτελείται μονο απο γονεις και παιδια αλλα και απο παπουδες και θειους και αυτό έχει και καλα και κακα.

 

Πίστεψέ με αλλά για μερικές μαμάδες η νταντά δεν είναι καθόλου σημάδι νεοπλουτισμού όπως αναφέρεις αλλά επιτακτική ανάγκη... εμένα η μαμά μου μένει επαρχία και εάν και της το έχω ζητήσει δεν έρχεται να μείνει μαζί μου Αθήνα.. από την άλλη η πεθερά μου που μένει Αθήνα δεν θέλει να ξεβολευτεί.... οπότε και καλά "δεν μπορεί"... μην έχεις στο μυαλό σου την οικογένεια όπως την βλέπουμε στις διαφημίσεις που μαζεύονται όλοι στο τραπέζι παιδιά / γονείς / γιαγιάδες παππούδες κλπ και χαμογελάνε είναι μεγάλη ευθύνη να κρατάς ένα παιδί... και δεν το κάνουν όλες οι γιαγιάδες.. προτιμούν την βόλεψή τους... δεν το κρίνω, εγώ για εμένα μιλάω όταν με το καλό μεγαλώσει και το δικό μου το παιδί και κάνει οικογένεια θεωρώ πως θα το βοηθήσω.... επειδή ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να μην έχεις βοήθεια από πουθενά...

[[email protected] 2]

Πίστεψέ με αλλά για μερικές μαμάδες η νταντά δεν είναι καθόλου σημάδι νεοπλουτισμού όπως αναφέρεις αλλά επιτακτική ανάγκη... εμένα η μαμά μου μένει επαρχία και εάν και της το έχω ζητήσει δεν έρχεται να μείνει μαζί μου Αθήνα.. από την άλλη η πεθερά μου που μένει Αθήνα δεν θέλει να ξεβολευτεί.... οπότε και καλά "δεν μπορεί"... μην έχεις στο μυαλό σου την οικογένεια όπως την βλέπουμε στις διαφημίσεις που μαζεύονται όλοι στο τραπέζι παιδιά / γονείς / γιαγιάδες παππούδες κλπ και χαμογελάνε είναι μεγάλη ευθύνη να κρατάς ένα παιδί... και δεν το κάνουν όλες οι γιαγιάδες.. προτιμούν την βόλεψή τους... δεν το κρίνω, εγώ για εμένα μιλάω όταν με το καλό μεγαλώσει και το δικό μου το παιδί και κάνει οικογένεια θεωρώ πως θα το βοηθήσω.... επειδή ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να μην έχεις βοήθεια από πουθενά...

μωρέ κι εγώ ξέρω πολύ καλά τί σημαίνει να μην έχεις βοήθεια από κανέναν (οι γονείς μας μένουν επαρχία) και έχω 2 παιδιά, αλλά αν ποτέ παντρευτούν και κάνουν εγγόνια, έχω δηλώσει ότι δεν πρόκειται να τους τα κρατήσω σε καθημερινή βάση για 10 ώρες τη μέρα. πολύ ευχαρίστως να τα κρατήσω για κάποιες ώρες ένα απόγευμα αλλά μέχρι εκεί.

 

ίσως, βέβαια, αν και όταν έρθει εκείνη η ώρα, να αλλάξω γνώμη. πάντως, προς το παρόν είμαι κάθετη.

[mkcm 8]

Κορίτσια, ίσως επειδή εγώ αντικειμενικά δεν έχω καμία βοήθεια (όλοι επαρχία) έχω άλλη άποψη για το περί οικογένειας και βοήθειας από παπουδογιαγιάδες.

Ναι, πιστεύω ότι καθόλου υποχρεωμένοι δεν είναι να κρατούν τα παιδιά. Είναι άλλο πράγμα να προθυμοποιηθούν κάποια στιγμή να βοηθήσουν και άλλο πράγμα να είναι αναγκασμένοι να το κάνουν 5 - 6 μέρες την εβδομάδα για 8 και 10 ώρες. Φυσικά, όταν είναι κοντά, οι γονείς δουλεύουν και δεν υπάρχουν θέσεις στους Παιδικούς Σταθμούς θα τα κρατήσουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους και μπορεί στην αρχή να χαίρονται κιόλας, αλλά κατά τη γνώμη μου, όσο περνάει ο καιρός κουράζονται. Άλλες αντοχές, άλλες ανάγκες για ξεκούραση, κλπ., κλπ. Γι' αυτό άλλωστε και η φύση έχει προνοήσει και δεν αφήνει την αναπαραγωγή ανεξέλεγκτη και σταματά κάποτε η δυνατότητα να κάνουμε παιδιά.

Είναι πολύ κουραστικό για μας που είμαστε 30 - 35 χρονών να κηνυγάμε κάθε μέρα ένα 2χρονο, πόσο μάλλον για μια γυναίκα 60+ χρονών. Άλλα τα αντανακλαστικά ενός νέου ανθρώπου, άλλα ενός μεσήλικα.

Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, έχω στο περιβάλλον μου, προσωπικό και επαγγελματικό, δει περιπτώσεις ζευγαριών που κυριολεκτικά εκμεταλλεύονται τους πρόθυμους γονείς - παπούδες, οι οποίοι όλη μέρα φορτώνονται τα παιδιά, για τη δουλειά, για μια έκτακτη δουλειά που έτυχε, για έξοδο, για, για, για.

Νομίζω πως στις μέρες μας έχει ξεφύγει το πράγμα. Ναι, υπάρχουν αντικειμενικές ανάγκες, αλλά νομίζω ότι πολλοί χάνουν το μέτρα και καταλήγουν σχεδόν να μην ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους και από πάνω να έχουν και την απαίτηση οι παπουδογιαγιάδες να μην ανακατεύονται, να μην έχουν άποψη, να μην το ένα, να μην το άλλο και αρχίζουν και την γκρίνια ότι για τη μια, την άλλη παραξενιά, κακή συμπεριφορά φταίνει οι παπούδες.

Και εγώ είμαι ιδιότροπη με το παιδί μου, και εγώ πολλά πράγματα τα κάνω διαφορετικά απ' ότι οι παπούδες και οι γιαγιάδες, και εγώ πολλές φορές επιβάλλω την άποψή μου, αλλά μόνη μου μεγαλώνω το παιδί μου και εργάζομαι κιόλας και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα αυτό. Αν το είχαν όλοι μέρα εκείνοι θα το σκεφτόμουν πολλές φορές να κάνω παρατήρηση.

Δεν έχω διαβάσει όλα τα post, οπότε δε μιλάω για κάποια κοπέλα προσωπικά, απλά ξεδιπλώνω την προσωπική μου άποψη γενικά επί του θέματος.

 

Υ.Γ.: και συμφωνώ με τη [email protected], ότι όταν με το καλό γίνω γιαγιά πιθανότατα δε θα δεχτώ να αναλάβω φουλ τάιμ τα εγγόνια μου. Στην έσχατη, θα στερηθώ και θα τσοντάρω για ιδιωτικό παιδικό.

[elenip 238]

Κορίτσια, ίσως επειδή εγώ αντικειμενικά δεν έχω καμία βοήθεια (όλοι επαρχία) έχω άλλη άποψη για το περί οικογένειας και βοήθειας από παπουδογιαγιάδες.

Ναι, πιστεύω ότι καθόλου υποχρεωμένοι δεν είναι να κρατούν τα παιδιά. Είναι άλλο πράγμα να προθυμοποιηθούν κάποια στιγμή να βοηθήσουν και άλλο πράγμα να είναι αναγκασμένοι να το κάνουν 5 - 6 μέρες την εβδομάδα για 8 και 10 ώρες. Φυσικά, όταν είναι κοντά, οι γονείς δουλεύουν και δεν υπάρχουν θέσεις στους Παιδικούς Σταθμούς θα τα κρατήσουν να βοηθήσουν τα παιδιά τους και μπορεί στην αρχή να χαίρονται κιόλας, αλλά κατά τη γνώμη μου, όσο περνάει ο καιρός κουράζονται. Άλλες αντοχές, άλλες ανάγκες για ξεκούραση, κλπ., κλπ. Γι' αυτό άλλωστε και η φύση έχει προνοήσει και δεν αφήνει την αναπαραγωγή ανεξέλεγκτη και σταματά κάποτε η δυνατότητα να κάνουμε παιδιά.

Είναι πολύ κουραστικό για μας που είμαστε 30 - 35 χρονών να κηνυγάμε κάθε μέρα ένα 2χρονο, πόσο μάλλον για μια γυναίκα 60+ χρονών. Άλλα τα αντανακλαστικά ενός νέου ανθρώπου, άλλα ενός μεσήλικα.

Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, έχω στο περιβάλλον μου, προσωπικό και επαγγελματικό, δει περιπτώσεις ζευγαριών που κυριολεκτικά εκμεταλλεύονται τους πρόθυμους γονείς - παπούδες, οι οποίοι όλη μέρα φορτώνονται τα παιδιά, για τη δουλειά, για μια έκτακτη δουλειά που έτυχε, για έξοδο, για, για, για.

Νομίζω πως στις μέρες μας έχει ξεφύγει το πράγμα. Ναι, υπάρχουν αντικειμενικές ανάγκες, αλλά νομίζω ότι πολλοί χάνουν το μέτρα και καταλήγουν σχεδόν να μην ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους και από πάνω να έχουν και την απαίτηση οι παπουδογιαγιάδες να μην ανακατεύονται, να μην έχουν άποψη, να μην το ένα, να μην το άλλο και αρχίζουν και την γκρίνια ότι για τη μια, την άλλη παραξενιά, κακή συμπεριφορά φταίνει οι παπούδες.

Και εγώ είμαι ιδιότροπη με το παιδί μου, και εγώ πολλά πράγματα τα κάνω διαφορετικά απ' ότι οι παπούδες και οι γιαγιάδες, και εγώ πολλές φορές επιβάλλω την άποψή μου, αλλά μόνη μου μεγαλώνω το παιδί μου και εργάζομαι κιόλας και νομίζω ότι έχω το δικαίωμα αυτό. Αν το είχαν όλοι μέρα εκείνοι θα το σκεφτόμουν πολλές φορές να κάνω παρατήρηση.

Δεν έχω διαβάσει όλα τα post, οπότε δε μιλάω για κάποια κοπέλα προσωπικά, απλά ξεδιπλώνω την προσωπική μου άποψη γενικά επί του θέματος.

 

Υ.Γ.: και συμφωνώ με τη [email protected], ότι όταν με το καλό γίνω γιαγιά πιθανότατα δε θα δεχτώ να αναλάβω φουλ τάιμ τα εγγόνια μου. Στην έσχατη, θα στερηθώ και θα τσοντάρω για ιδιωτικό παιδικό.

 

Θεωρώ πως σε όλα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο... συμφωνώ ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κρατάει τα εγγόνια του... και εγώ έχω τουλάχιστον 2 περιπτώσεις φίλων μου που κρατά η γιαγιά τα παιδιά και κάνει και όλες τις δουλειές στο σπίτι και οι 2 φίλες μου γκρινιάζουν ότι κουράζονται (δουλεύουν και οι 2).. αυτό το θεωρώ πολύ γαιδουριά και τους το έχω πει ουκ ολίγες φορές... από εκεί και πέρα υπάρχει και το άλλο άκρο, βλέπε πεθερά μου, που θεωρητικά είναι πρόθυμη να τον κρατήσει (άμα έχω να κάνω κάποια δουλειά έξω ή να πάω π.χ. σε ένα γιατρό) αλλά με την προυπόθεση να της τον πάω σπίτι τους.. κάτι όμως που δεν βολεύει καθώς εάν σκεφτείς ότι π.χ εγώ δουλεύω κέντρο και μένω Γλυφάδα και τα πεθερικά Κηφισιά και το ραντεβού με τον γιατρό είναι κέντρο πως στο καλό να φύγω από κέντρο να κατέβω Γλυφάδα για να πάρω τον μικρό και να τον πάω Κηφισιά, να ξαναγυρίσω κέντρο στον γιατρό και μετά να ξαναπάω Κηφισιά για να πάρω τον μικρό να πάω Γλυφάδα (οι περιοχές είναι ενδεικτικές που σου λέω) ... οπότε θεωρώ ότι υπάρχουν μαμάδες που "εκμεταλλεύονται" τις γιαγιάδες και γκρινιάζουν και από πάνω και υπάρχουν και άλλες μαμάδες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα όπως μπορούν... ο μόνος παράγοντας βέβαια που πρέπει όλοι να κοιτάμε είναι πως κουτσή στραβή η γιαγιά έχεις άλλη εμπιστοσύνη σε σχέση με την νταντά.. όσο καλή και χρυσή και άγια να είναι η νταντά, κανείς δεν είναι σαν το δικό σου άνθρωπο....

[LA LATINA 0]

Γι' αυτό άλλωστε και η φύση έχει προνοήσει και δεν αφήνει την αναπαραγωγή ανεξέλεγκτη και σταματά κάποτε η δυνατότητα να κάνουμε παιδιά.

 

Πόσο σωστή παρατήρηση....

[BabyCute 2]

Εγω πάντως ειχα πάθει περισσότερα (και σοβαρά!) ατυχήματα οταν μας πρόσεχε η γιαγιά μου παρα οταν μας πρόσεχε η νταντά!!

 

Ασε που η κακομοιρα έπαθε και εγκεφαλικό μπροστά μας (πέθανε την επόμενη μερα) και τα είδαμε ολα.. Εγω ημουν μονο 4 και θυμάμαι τα παντα απο εκείνη την μερα!

Πολυ καλες οι γιαγιάδες αλλα οχι για αυτο το σκοπό!

[alexiapatroklou 0]

... και μια που η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στη μέση και... παν μέτρον

ά(χ)ριστον...

...εγώ λέω για τα πεθερικά μου το ακριβώς αντίθετο, που όμως, καταλήγει στο ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.

Δεν είμαι αχάριστη και γενικά έχω μάθει στη ζωή μου να εκτιμώ πολύ την προσφορά. Αλλά ως ένα σημείο: ως εκεί που δε γίνεται "εισβολή"..

Παιδιά δεν έχω να μου κρατήσουν, αλλά η πεθερά μου, που βρίσκεται σχεδόν όλη μέρα στο χωράφι του σπιτιού μας και ανεβαίνει και πάνω για έναν καφέ..

είναι πάντα πρόθυμη να με ρωτήσει: να σου μαζέψω τα ρούχα; να σου πλύνω τα πιάτα; να απλώσω μπουγάδα; να σου φέρω φαγητό από το σπίτι; να πάω να σου πάρω απορρυπαντικό που σου τελείωσε; και λοιπά και λοιπά..

Είναι πολύ κουραστικό και για τις 2 αυτό... και κυρίως για εκείνη... Εγώ έχω κουραστεί να της εξηγώ πως ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ... πως την ευχαριστώ πολύ.. πως αν πραγματικά χρειαστώ κάτι που δε μπορώ μόνη θα τη φωνάξω...

Είναι πολύ κουραστικό να λες όλη μέρα "όχι, ευχαριστώ!" και μάλιστα πολλές φορές επαναλαμβανόμενα για τα ίδια ακριβώς πράγματα...

Κουράγιο και καλή διαχείριση!:!:

[χαρουλα# 1]

Εξαρτάται κατά πόσο αυτή η γιαγιά είναι διατεθειμένη να το κάνει, κατά πόσο είναι σε θέση να το κάνει (σωματικά, ψυχολογικά κτλ), κατά πόσο έχει προσαρμοστεί στην εποχή ή ακολουθεί μεθόδους μεσαιωνικές κτλ. Η ιδιότητα της "γιαγιάς" δεν την κάνει απαραίτητα ιδανική για το μεγάλωμα ενός παιδιού και ας έχει μεγαλώσει δικά της.

 

Οπότε μπροστά σε μια ακατάλληλη γιαγιά ή σε μια γιαγιά με μεσαιωνικές απόψεις, εγώ θα διάλεγα οπωσδήποτε παιδικό σταθμό ή νταντά και δεν το θεωρώ σημάδι νεοπλουτισμού.

 

Παρα μα παρα πολυ συμφωνω!!

[Macorina 0]

Να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι κανένας παπούς και καμία γιαγιά είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους όλη μέρα κάθε μέρα. Είναι μια συνθήκη που αν οι ίδιοι το επιθυμούν, είναι αποδεκτή, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι υποχρεωμένοι. Εκείνοι μεγάλωσαν τα παιδιά τους, δούλεψαν στην ζωή τους, πλέον δικαιούνται να ξεκουραστούν. Δεν συμφωνώ με τη λογική ότι μας χρωστούν να μας μεγαλώνουν τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι δικαιούμαστε να αναφερόμαστε στους παπούδες ως βολεμένους, ούτε να λέμε ότι το παίζουν θύματα.

Για να μην αναφερθώ στις παρεμβάσεις ή τον τρόπο μεγαλώματος, που αν επιλέξεις να το αφήνεις όλη μέρα, κάθε μέρα στους παπούδες, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι θα γίνονται.

Εγώ έχω μια μάνα που είναι άρρωστη και δεν αντέχει, αλλά θέλει πολύ να κρατάει το μικρό, οπότε που και που της τον αφήνω μέχρι μία ώρα, για να μην νιώθει άχρηστη.

Επίσης έχω μια πεθερά, που τη βλέπουμε μια φορά το μήνα, και σαν επισκέπτρια. Ποτέ δεν έχει αναλάβει να κρατήσει το παιδί, ούτε για μια ώρα. Και ο μικρός μου της έχει τρελή αδυναμία.

Σεβαστό και το ένα και το άλλο.

Υπάρχουν και οι babysitter, οι παιδικοί σταθμοί... Υπάρχει επίσης και το εξάμηνο του ΟΑΕΔ για τα πολύ μωρά.

[elenip 238]

Να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι κανένας παπούς και καμία γιαγιά είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους όλη μέρα κάθε μέρα. Είναι μια συνθήκη που αν οι ίδιοι το επιθυμούν, είναι αποδεκτή, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι υποχρεωμένοι. Εκείνοι μεγάλωσαν τα παιδιά τους, δούλεψαν στην ζωή τους, πλέον δικαιούνται να ξεκουραστούν. Δεν συμφωνώ με τη λογική ότι μας χρωστούν να μας μεγαλώνουν τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι δικαιούμαστε να αναφερόμαστε στους παπούδες ως βολεμένους, ούτε να λέμε ότι το παίζουν θύματα.

Για να μην αναφερθώ στις παρεμβάσεις ή τον τρόπο μεγαλώματος, που αν επιλέξεις να το αφήνεις όλη μέρα, κάθε μέρα στους παπούδες, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι θα γίνονται.

Εγώ έχω μια μάνα που είναι άρρωστη και δεν αντέχει, αλλά θέλει πολύ να κρατάει το μικρό, οπότε που και που της τον αφήνω μέχρι μία ώρα, για να μην νιώθει άχρηστη.

Επίσης έχω μια πεθερά, που τη βλέπουμε μια φορά το μήνα, και σαν επισκέπτρια. Ποτέ δεν έχει αναλάβει να κρατήσει το παιδί, ούτε για μια ώρα. Και ο μικρός μου της έχει τρελή αδυναμία.

Σεβαστό και το ένα και το άλλο.

Υπάρχουν και οι babysitter, οι παιδικοί σταθμοί... Υπάρχει επίσης και το εξάμηνο του ΟΑΕΔ για τα πολύ μωρά.

 

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.. η κοπέλα άνοιξε το θέμα ως "παράπονο" που τα πεθερικά δεν ξεκουράζουν την μαμά της που σκίζεται και τώρα που περιμένει και δεύτερο παιδί πέρα από το πρώτο που κρατάει της κάνει και τις δουλειές... θεωρώ πως το "λάθος" για την κοπέλα που άνοιξε το θέμα είναι ότι περιμένει από τα πεθερικά της να ξεκουράσουν την μητέρα της κρατώντας το παιδί, ενώ αυτή που πραγματικά θα έπρεπε να το κάνει είναι η ίδια... εάν εγώ δεν σκεφτώ την μάνα μου που κουράζεται ποιον περιμένω να το κάνει?? τα πεθερικά που έχουν δείξει με την στάση τους ότι δεν θα ασχοληθούν?? όπως είπε υπάρχουν και babysitter / παιδικοί σταθμοί

[alexiapatroklou 0]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.. η κοπέλα άνοιξε το θέμα ως "παράπονο" που τα πεθερικά δεν ξεκουράζουν την μαμά της που σκίζεται και τώρα που περιμένει και δεύτερο παιδί πέρα από το πρώτο που κρατάει της κάνει και τις δουλειές... θεωρώ πως το "λάθος" για την κοπέλα που άνοιξε το θέμα είναι ότι περιμένει από τα πεθερικά της να ξεκουράσουν την μητέρα της κρατώντας το παιδί, ενώ αυτή που πραγματικά θα έπρεπε να το κάνει είναι η ίδια... εάν εγώ δεν σκεφτώ την μάνα μου που κουράζεται ποιον περιμένω να το κάνει?? τα πεθερικά που έχουν δείξει με την στάση τους ότι δεν θα ασχοληθούν?? όπως είπε υπάρχουν και babysitter / παιδικοί σταθμοί

 

Συμφωνώ πολύ, αλλά νομίζω οτι το πρόβλημα της κοπέλας, έγκειται περισσοτερο σε ένα γενικότερο πλαίσιο συμπεριφοράς, και όχι συγκεκριμένα στο ότι η μάνα της κρατά το παιδί ενώ τα πεθερικά της όχι.

 

Η κοπέλα έγραψε ολόκληρο κείμενο και για το πως συμπεριφέρονται στο εγγόνι τους τα πεθερικά καθώς και για το πόσο παρεμβατικοί είναι στη ζωή τους...

 

Εγώ την καταλαβαίνω και εν μέρει συμφωνώ και μαζί της...

 

Εγώ βλέπω την πεθερά μου που κρατάει κάθε μέρα όλη μέρα τα παιδιά της κόρης της και, όσο καλή και χρυσή και να είναι, δε θα ήθελα καθόλου να μου κρατάει τα παιδιά... προτιμώ να μην κάνω παιδιά, που λέει ο λόγος...!

 

Το θέμα είναι ότι το χειρίζεται τελείως λάθος ίσως γιατί και η ίδια ακόμη δεν έχει εντοπίζει ακριβώς τι είναι αυτό που την ενοχλεί...

[hara86 1]

Να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω ότι κανένας παπούς και καμία γιαγιά είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε τα εγγόνια τους όλη μέρα κάθε μέρα. Είναι μια συνθήκη που αν οι ίδιοι το επιθυμούν, είναι αποδεκτή, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι υποχρεωμένοι. Εκείνοι μεγάλωσαν τα παιδιά τους, δούλεψαν στην ζωή τους, πλέον δικαιούνται να ξεκουραστούν. Δεν συμφωνώ με τη λογική ότι μας χρωστούν να μας μεγαλώνουν τα παιδιά. Δεν νομίζω ότι δικαιούμαστε να αναφερόμαστε στους παπούδες ως βολεμένους, ούτε να λέμε ότι το παίζουν θύματα.

Για να μην αναφερθώ στις παρεμβάσεις ή τον τρόπο μεγαλώματος, που αν επιλέξεις να το αφήνεις όλη μέρα, κάθε μέρα στους παπούδες, θα πρέπει να αποδεχτείς ότι θα γίνονται.

Εγώ έχω μια μάνα που είναι άρρωστη και δεν αντέχει, αλλά θέλει πολύ να κρατάει το μικρό, οπότε που και που της τον αφήνω μέχρι μία ώρα, για να μην νιώθει άχρηστη.

Επίσης έχω μια πεθερά, που τη βλέπουμε μια φορά το μήνα, και σαν επισκέπτρια. Ποτέ δεν έχει αναλάβει να κρατήσει το παιδί, ούτε για μια ώρα. Και ο μικρός μου της έχει τρελή αδυναμία.!

Σεβαστό και το ένα και το άλλο.

Υπάρχουν και οι babysitter, οι παιδικοί σταθμοί... Υπάρχει επίσης και το εξάμηνο του ΟΑΕΔ για τα πολύ μωρά.

 

Συμφωνω με καθε λεξη..!!!

Τα παιδιά μας ειναι ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΔΙΚΗ ΜΑΣ..!

η οποιαδήποτε βοήθεια ειναι καλοδεχούμενη(χωρίς βέβαια να κάνουμε κατάχρηση αυτης,οπως συμβαίνει πολλές φορές), απο 'κει και πέρα ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΝΈΝΑ ΔΙΚΑΊΩΜΑ να απαιτουμε και να αποκαλούμε κανέναν ''βολεμενο" είναι προσβλητικό κατά την άποψη μου.

για μενα οποια κοπέλα αποκαλεί τους παππούδες ''βολεμένους'' (σχεδόν πάντα τα πεθερικά κατα περίεργο τρόπο)

είναι απλά ''κακομαθημένη"..

[ekavi_ 11]

Συμφωνω με καθε λεξη..!!!

Τα παιδιά μας ειναι ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΔΙΚΗ ΜΑΣ..!

η οποιαδήποτε βοήθεια ειναι καλοδεχούμενη(χωρίς βέβαια να κάνουμε κατάχρηση αυτης,οπως συμβαίνει πολλές φορές), απο 'κει και πέρα ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΝΈΝΑ ΔΙΚΑΊΩΜΑ να απαιτουμε και να αποκαλούμε κανέναν ''βολεμενο" είναι προσβλητικό κατά την άποψη μου.

για μενα οποια κοπέλα αποκαλεί τους παππούδες ''βολεμένους'' (σχεδόν πάντα τα πεθερικά κατα περίεργο τρόπο)

είναι απλά ''κακομαθημένη"..

 

Κοιτάξτε δεν διαφωνώ με αυτά που λέτε. Αλλά μέχρι ενός ορίου.

 

Όπως και να΄χει, ένας γονιός είναι "υποχρεωμένος" να φροντίζει το παιδί του ακόμα και αν ενηλικιωθεί και κάνει δική του οικογένεια.

Δεν μπορώ να φανταστώ αργότερα να λέω στις κόρες μου: "εγώ έκανα το καθήκον μου, σας μεγάλωσα, τώρα πλέον θα ζήσω τη ζωή μου και δεν ασχολούμαι με τίποτα"...

Δεν θα μου άρεσε να απαιτήσουν πχ να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά τους, ή να κάνω την οικιακή βοηθό, αλλά ακόμη περισσότερο δεν θα μου άρεσε να έχουν ανάγκη από βοήθεια με τα παιδιά τους και να μην τους τη δίνω και να λέω κόψτε το λαιμό σας να βρείτε λύση.

Κάποιον γονιό που δεν προσφέρει βοήθεια στο παιδί του ή βρίσκει όλο δικαιολογίες θα τον αποκαλέσω και εγώ βολεμένο και απαράδεκτο.

 

Το σωστό πιστεύω είναι κάπου στη μέση και να υπάρχει καλή διάθεση και αγάπη και από τις 2 πλευρές.

[mkcm 8]

Κοίτα, αυτή είναι η οπτική σου και είναι σωστή.

Αυτό που πιστεύω εγώ όμως είναι, ότι αν είχα τη μαμά μου ή την πεθερά μου κοντά και μου έλεγαν: κορίτσι μου, δουλεύαμε από τα 13 μας, μεγαλώσαμε μόνες μας τα παιδιά μας, έχουμε ένα σωρό προβλήματα μυοσκελετικά που συνεπάγονται της κουραστικής ζωής που κάναμε, δεν μπορούμε να σε βοηθήσουμε ή δε θέλουμε γιατί θέλουμε να ξεκουραστούμε πια κι εμείς, πραγματικά δε θα το παρεξηγούσα. Θα το κατανοούσα πλήρως και θα προσάρμοζα τη ζωή μου στις συνθήκες, όπως την προσάρμοσα και τώρα που αντικειμενικά δεν έχω βοήθεια.

Επίσης, δε θα ήθελα να έχω βοήθεια από κάποιον που νιώθει ότι δεν μπορεί ή δε θέλει, αλλά το κάνει από αγάπη και φιλότιμο.

Ας δούμε όοολες μας τις μαμάδες και πεθερές μας. Η πλειοψηφία είναι ταλαιπωρημένες γυναίκες 60+ χρονών με ένα κάρο όχι σοβαρά, αλλά προβλήματα (μέσες, πόδια, χέρια, κλπ.), κρίμα δεν είναι να τους φορτώνουμε μια δουλειά που είναι τόσο δύσκολο και συνεπάγεται τόσες ευθύνες.

Και κλείνοντας δεν πιστεύω, ότι υπάρχουν ούτε βολεμένοι παπούδες, ούτε βολεμένα παιδιά. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τις επιλογές τους και αξιοποιούν ή "εκμεταλλεύονται" την προθυμία του άλλου μέχρι εκεί που τους αφήνει.

[[email protected] 2]

Κοιτάξτε δεν διαφωνώ με αυτά που λέτε. Αλλά μέχρι ενός ορίου.

 

Όπως και να΄χει, ένας γονιός είναι "υποχρεωμένος" να φροντίζει το παιδί του ακόμα και αν ενηλικιωθεί και κάνει δική του οικογένεια.

Δεν μπορώ να φανταστώ αργότερα να λέω στις κόρες μου: "εγώ έκανα το καθήκον μου, σας μεγάλωσα, τώρα πλέον θα ζήσω τη ζωή μου και δεν ασχολούμαι με τίποτα"...

Δεν θα μου άρεσε να απαιτήσουν πχ να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά τους, ή να κάνω την οικιακή βοηθό, αλλά ακόμη περισσότερο δεν θα μου άρεσε να έχουν ανάγκη από βοήθεια με τα παιδιά τους και να μην τους τη δίνω και να λέω κόψτε το λαιμό σας να βρείτε λύση.

Κάποιον γονιό που δεν προσφέρει βοήθεια στο παιδί του ή βρίσκει όλο δικαιολογίες θα τον αποκαλέσω και εγώ βολεμένο και απαράδεκτο.

 

Το σωστό πιστεύω είναι κάπου στη μέση και να υπάρχει καλή διάθεση και αγάπη και από τις 2 πλευρές.

 

εγω παλι πιστευω οτι ενας γονιος ειναι υποχρεωμενος να δημιουργησει ενηλικες που θα ειναι αυταρκεις και θα βρισκουν λυσεις στα προβληματα τους. αυτη ειναι η μεγαλυτερη επιτυχια του γονιου. να δημιουργησει ανθρωπους που θα μπορουν να παρουν τη ζωη στα χερια τους και να μη στηριζονται στους αλλους.

τωρα αν θελει να βοηθησει το παιδι του, ευχαριστως να το κανει. αλλα αν δε θελει ειναι δικαιωμα του να κατσει να ασχοληθει με ο,τι τον ευχαριστει.

[mkcm 8]

Συμφωνώ και τη [email protected] κι επαυξάνω!