Τι σημαίνει οριοθέτηση στα 4 και πώς?

[ekavi_]

Το αποτέλεσμα είναι μόνιμα αυτά τα παιδιά να ακούνε φωνές και να δέχονται συνέπιες των πράξεών τους που στην ουσία δεν έχουν αποτέλεσμα ... έχετε καμία πρόταση για συνέπια των πράξεω ... δεδομένου ότι τη μεγάλη δύσκολα τη στρώνεις σε τέτοια ηλικία?

 

Πέρα από τις φωνές, τις τιμωρίες-συνέπειες, τη συζήτηση κτλ, θα πρέπει εκείνη την ώρα να βάζεις και ένα όριο. Δηλαδή για παράδειγμα την πιάνεις και την κατεβάζεις επι τόπου από τον καναπέ.

Επίσης μια τιμωρία-συνέπεια που χρησιμοποιώ εγώ είναι να τιμωρώ δια της απουσίας μου. Αν μου μιλάνε άσχημα, αν μου ανοίγουν δουλειές (σκορπάνε πράγματα κτλ) ή αν καθυστερούν να κάνουν κάτι που τους έχω αναθέσει ή καθυστερούν εμένα από το να ολοκληρώσω κάποια δουλειά, μετά δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε μαζί ή δεν έχω διάθεση να παίξω μαζί τους γιατί φέρθηκαν άσχημα... Όταν φέρονται αντιθέτως καλά, βρίσκω χρόνο και διάθεση να παίξω μαζί τους ή να κάνουμε δραστηριότητες μαζί.

[ΒΕΡΑ]

Βερα μου σε καταλαβαινω....ειναι δυσκολο ναε χεις παιδια ΄δυσκολα'....το να οριοθετηθουν το συντομοτερο δυνατον ειναι απαραιτητο.

Δεν μπορω να σε συμβουλεψω γιατι αυτο που θα εκανα εγω θα θεωρηθει ΄σκληρο ΄ ... Και αντιπαιδαγωγικο...και ισως να ειναι σε σχεςη με τις σημερινες παιδαγωγικες μεθοδους. Αλλα εγω δεν θελω να συμβαδιζω με τις μεθοδουες, θελω να βοηθησω το παιδι μου ....και η εμεπιρια μου λεει οτι σε τετοιες περιπτωσεις βοηθιεται με πιο σκληρες και αντιπαιδαγωγικες μεθοδους. Ευχομαι το καλυτερο και καθε ευτυχια για ολες!

 

για πες!!!!

 

Εγώ δε θα σε παρεξηγήσω στο υπόσχομαι!

[ΒΕΡΑ]

Πέρα από τις φωνές, τις τιμωρίες-συνέπειες, τη συζήτηση κτλ, θα πρέπει εκείνη την ώρα να βάζεις και ένα όριο. Δηλαδή για παράδειγμα την πιάνεις και την κατεβάζεις επι τόπου από τον καναπέ.

Επίσης μια τιμωρία-συνέπεια που χρησιμοποιώ εγώ είναι να τιμωρώ δια της απουσίας μου. Αν μου μιλάνε άσχημα, αν μου ανοίγουν δουλειές (σκορπάνε πράγματα κτλ) ή αν καθυστερούν να κάνουν κάτι που τους έχω αναθέσει ή καθυστερούν εμένα από το να ολοκληρώσω κάποια δουλειά, μετά δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε μαζί ή δεν έχω διάθεση να παίξω μαζί τους γιατί φέρθηκαν άσχημα... Όταν φέρονται αντιθέτως καλά, βρίσκω χρόνο και διάθεση να παίξω μαζί τους ή να κάνουμε δραστηριότητες μαζί.

 

Αυτό με την απουσία μου το κάνω συνέχεια. Δεν έχουμε συνήθως χρόνο ή και διάθεση να κάνουμε κάτι γιατί δεν ήταν εντάξει στη συμπερμιφορά της. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι διαβάζουμε ας πούμε παραμύθια 1-2φορές την εβδομάδα. Το όριο που λες είναι καλή ιδέα απλά είναι πάρα πολύ κουραστικό. Την κατεβάζεις, ξανανεβαίνει. Ή την κατεβάζεις και ανεβαίνει η μικρή. ΑΝ βάλω φωνή κατεβαίνει. Γενικώς αν βάλω πολλή φωνή ηρεμούν ... αλλά το θέμα είμαι ότι εγώ δεν αντέχω να ζω μέσα σε τέτοια ένταση (και φαντάζομαι ούτε αυτά).

 

Πριν κάνω παιδιά σκεφτόμουν ότι θα ήταν όπως στις ταινίες. Θα τα έβαζα για ύπνο διαβάζοντας τους ένα παραμύθι, χωρίς αυτά να φέρνουν αντίρρηση, ότι θα λέγαμε γλυκά λόγια η μία στην άλλη, ότι θα λέγανε γλυκά πραγματάκια, ότι θα ήταν ήρεμα και θα κάθονταν γλυκούλικα να παίζουν στο δωματιάκι τους ή σε μια άκρη με τα παιχνιδάκια τους! ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!!!!!

[ΒΕΡΑ]

Καταρχας να τη χαιρεσαι, φαινεται πανεξυπνη.

Εχει πεισμα απλα, και ειναι υπερηφανη. Δεν θελει με το αγριο, θελει με το φιλοτιμο. Δηλαδη οχι με απειλες και τιμωριες, θα γινει χειροτερα. Θελει να την πεισεις, οτι αν υιοθετησει μια καλυτερη συμπεριφορα, θα εχει απολαβες και οτι οταν περνας εσυ καλα, θα περναει και εκεινη καλα.

Η μικρη απλα θα ακολουθησει τη μεγαλη.

 

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά νομίζω ότι έξυπνη θα ήταν αν καταλάβαινε ότι όλο αυτό τελικά λειτουργεί εις βάρος της. Έχει μια μαμά μέσα στα νεύρα τελικά και εξαντλημένη.

 

Νομίζω όμως ότι το φιλότιμο λειτουργεί καλύτερα από όλα, αλλά χρειάζεται τεράστια αποθέματα υπομονής τα οποία δεν έχω.

[ekavi_]

Αυτό με την απουσία μου το κάνω συνέχεια. Δεν έχουμε συνήθως χρόνο ή και διάθεση να κάνουμε κάτι γιατί δεν ήταν εντάξει στη συμπερμιφορά της. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ότι διαβάζουμε ας πούμε παραμύθια 1-2φορές την εβδομάδα. Το όριο που λες είναι καλή ιδέα απλά είναι πάρα πολύ κουραστικό. Την κατεβάζεις, ξανανεβαίνει. Ή την κατεβάζεις και ανεβαίνει η μικρή. ΑΝ βάλω φωνή κατεβαίνει. Γενικώς αν βάλω πολλή φωνή ηρεμούν ... αλλά το θέμα είμαι ότι εγώ δεν αντέχω να ζω μέσα σε τέτοια ένταση (και φαντάζομαι ούτε αυτά).

 

Πριν κάνω παιδιά σκεφτόμουν ότι θα ήταν όπως στις ταινίες. Θα τα έβαζα για ύπνο διαβάζοντας τους ένα παραμύθι, χωρίς αυτά να φέρνουν αντίρρηση, ότι θα λέγαμε γλυκά λόγια η μία στην άλλη, ότι θα λέγανε γλυκά πραγματάκια, ότι θα ήταν ήρεμα και θα κάθονταν γλυκούλικα να παίζουν στο δωματιάκι τους ή σε μια άκρη με τα παιχνιδάκια τους! ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!!!!!

 

χαχαχα! Αυτές οι ταινίες και τα περιοδικά μας έχουν καταστρέψει. Εκεί είναι όλα ειδυλλιακά και εύκολα...

 

Ναι, είναι κουραστικό αλλά και εκεί θα μπει ένα όριο. Ανεβαίνει μια φορά την κατεβάζεις. Ανεβαίνει 2η την κατεβάζεις και την προειδοποιείς. Συνεχίζει; την κατεβάζεις και χρησιμοποιείς κάποιον αντιπερισπασμό (κάποια άλλη δραστηριότητα που μπορεί να την ενδιαφέρει). Συνεχίζει ; ε κάποια στιγμή θα μπει τιμωρία. Το ίδιο και η μικρή και θα απαγορεύσεις την πρόσβαση στον καναπέ. Αν παρόλαυτά συνεχίζει, ε εκεί θα μπει και η φωνή χωρίς όμως να δείχνεις ότι έχεις χάσει τον έλεγχο (ότι σε έφεραν στα πρόθυρα τρέλας).

 

Εγώ κάπως έτσι το κάνω... Επίσης διαπιστώνω ότι τα παιδιά περνάνε συνέχεια φάσεις ή η συμπεριφορά τους είναι αντίδραση σε κάτι. Αν βρεις την αιτία της φάσης ή της άσχημης συμπεριφοράς, μπορείς να στοχεύσεις εκεί. Στην απαλοιφή ή έστω βελτίωση της αιτίας που τα προκαλεί όλα αυτά.

 

Και εμένα τώρα τελευταία έχουν κάνει (και οι 2) τραμπολίνο το κρεββάτι και τον καναπέ. Δεν αντιδρώ από την πρώτη στιγμή (δεν θέλω να λέω συνέχεια μη και μη), αλλά από τη στιγμή που αρχίζουν να το παρακάνουν ή γίνεται επικίνδυνο.

[miriki]

Είναι έξυπνη γιατί έχει κάνει τη μαμά της να ασχολείται μαζί της.... Θυμίσου κάθε φορά που την "τιμωρείς" για κάτι, να εντοπίζεις την πρώτη φορά που το κάνει σωστά και να την επιβραβεύεις. Π.χ. όταν ΔΕΝ θα ανέβει να χοροπηδήσει στον καναπές πρέπει να της το πεις (μπράβο που θυμάσαι ότι....) Επίσης προσπάθησε όσο μπορείς να την "πιάνεις" να κάνει σωστά πράγματα και να της αφιερώνεις αγκαλιές κλπ. Ότι δηλαδή θα έχει την προσοχή σου για θετικό λόγο.

 

Αρχικά θα το κάνεις πολύ έντονα και καθώς θα στρώνουν τα πράγματα θα πρέπει να την απεξαρτήσεις από τον έπαινο. Να κάνει δηλ το σωστό γιατί θα νιώθει από μόνη της ωραία, όχι για χάρη σου

 

Επίσης επειδή πολύ τους αρέσει το τραμπολίνο στις μικρές ηλικίες φροντίστε να τα πηγαίνετε συχνά εκεί για να μην τους λείπει. Και να τους το πείτε κιόλας (θέλεις τραμπολίνο καλό μου; Ωραία κατέβα από τον καναπέ, πολύφωτο, ψυγείο να κάνουμε κάτι άλλο και μόλις μπορέσω π.χ. αύριο, όταν θα έχω το αυτοκίνητο κλπ θα σε παω).

[ΒΕΡΑ]

Είναι έξυπνη γιατί έχει κάνει τη μαμά της να ασχολείται μαζί της.... Θυμίσου κάθε φορά που την "τιμωρείς" για κάτι, να εντοπίζεις την πρώτη φορά που το κάνει σωστά και να την επιβραβεύεις. Π.χ. όταν ΔΕΝ θα ανέβει να χοροπηδήσει στον καναπές πρέπει να της το πεις (μπράβο που θυμάσαι ότι....) Επίσης προσπάθησε όσο μπορείς να την "πιάνεις" να κάνει σωστά πράγματα και να της αφιερώνεις αγκαλιές κλπ. Ότι δηλαδή θα έχει την προσοχή σου για θετικό λόγο.

 

Αρχικά θα το κάνεις πολύ έντονα και καθώς θα στρώνουν τα πράγματα θα πρέπει να την απεξαρτήσεις από τον έπαινο. Να κάνει δηλ το σωστό γιατί θα νιώθει από μόνη της ωραία, όχι για χάρη σου

 

Επίσης επειδή πολύ τους αρέσει το τραμπολίνο στις μικρές ηλικίες φροντίστε να τα πηγαίνετε συχνά εκεί για να μην τους λείπει. Και να τους το πείτε κιόλας (θέλεις τραμπολίνο καλό μου; Ωραία κατέβα από τον καναπέ, πολύφωτο, ψυγείο να κάνουμε κάτι άλλο και μόλις μπορέσω π.χ. αύριο, όταν θα έχω το αυτοκίνητο κλπ θα σε παω).

 

Ε λοιπόν αν σου πω ότι είναι το μόνο παιδί που δε λειτουργεί το μπράβο? Μας το λέγαν και από τον παιδικό. Λάμπει όταν την επιβραβεύεις και χαίρεται αλλά μετά κάνει ό,τι μπορεί για να μου αποδείξει ότι δεν έπρεπε να την επιβραβεύσω. Δηλαδή το πιο πιθανό αν της πω μπράβο που δεν ανεβαίνει στον καναπέ είναι ή να ανέβει μετά από 5-10λεπτά (χωρίς υπερβολή) ή να προσπαθήσει να μου αποσπάσει υπόσχεση για κάτι ή χατίρι σαν επιβράβευση που δεν ανέβηκε στον καναπέ (και δε σταματάει εύκολα) και αν την επιβραβεύσεις με κάτι που θέλει για τον καναπέ μετά θα θεωρεί ότι κάθε μέρα που δεν ανεβαίνει στον καναπέ δικαιούται αυτό το κάτι και επίσης θα μου θυμίζει πόσα "κακά" πράγματα δεν κάνει και θα ζητάει επιβράβευση. Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα???

[miriki]

Δε θα επιβραβεύεις αυτό που δεν έκανε,αλλά αυτό που κάνει εκείνη τη στιγμή.

Π.χ. πωωω τι ήσυχη που είσαι τώρα πολύ μου αρέσει. Μπράβο που μιλάς χαμηλόφωνα το κατάφερες κι ας ήταν δύσκολο.

 

Με το άλλο για το τραμπολίνο αναγνωρίζεις την αξία της ανάγκης του παιδιού (ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΑΩ ΛΕΜΕΕΕΕ) και απλά το μεταθέτεις σε πιο κατάλληλες συνθήκες (πραγματικό τραμπολίνο, απόσταση, ώρα της ημέρας κλπ). Αναγνωρίζοντας την ανάγκη του παιδιού, εκείνο νιώθει ότι το σέβεσαι και το καταλαβαίνεις, οπότε δεν κάνει κάτι για να σου σπάσει τα νεύρα/ να τραβήξει την προσοχή, αλλά ψάχνει να βρει τρόπο να ικανοποιηθεί αυτή του η ανάγκη γρηγορότερα.

[epang]

Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να καταφέρουμε να οριοθετήσουμε τα παιδιά μας πριν πάνε σχολείο. Πρέπει να μάθουν αυτή τη διαδικασία πριν τα 6 γιατί αλλιώς θα φυγοπονούν και ίσως δεν καταφέρουν να ενταχθούν ομαλά στις διαδικασίες του σχολείου. Μην σας φανεί περίεργο ότι πολλά παιδιά ενώ είναι πανέξυπνα, έχουν μαθησιακές δυσκολίες για αυτό το λόγο, επειδή βαριούνται, τεμπελιάζουν και δεν έχουν μάθει τον τρόπο να επιβάλλονται στον εαυτό τους. Αυτό θα πρέπει εμείς να τους το μάθουμε. Ειδικά στα πιο δύσκολα ή ζωηρά παιδιά, πρέπει εμείς οι γονείς να ασχοληθούμε μαζί τους με τεράστια προσπάθεια. Είναι πραγματικά σημαντικό να βρούμε αυτή την υπομονή αν θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν με ισορροπία. Το πιο σημαντικό βήμα και ξεκίνημα είναι να το προσεγγίζουμε με αγάπη. Πρέπει να ξέρει το παιδί ότι ακόμα και τη στιγμή που το μαλώνουμε, η αγάπη μας για αυτό είναι απόλυτη. Δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ να αμφιβάλλει για την αγάπη μας γιατί εκεί στηρίζεται όλη η προσπάθεια. Βέβαια δεν είναι ούτε όλα τα παιδιά ίδια, ούτε όλες οι ώρες ίδιες, ούτε η διάθεση και η υπομονή μας κάθε στιγμή ίδια, αλλά σε γενικές γραμμές θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο που να λειτουργεί με το δικό μας παιδί.

Θα σας πω τη μέθοδο που ακολουθώ :

- Προσέγγιση με αγάπη : Σε λατρεύω, σε αγαπάω τρελά, αλλά αυτό που κάνεις τώρα είναι λάθος και με εκνευρίζει … και εξηγώ ακριβώς τους λόγους… οπότε αν δεν σταματήσεις, εγώ θα σταματήσω να σου μιλάω μέχρι να ηρεμήσω και να μου περάσει ο εκνευρισμός. … αν δεν πιάσει :

- Του εξηγώ ήρεμα ότι για κάθε πράγμα υπάρχουν 2 τρόποι. Ο ένας είναι ο γλυκός και ο ήρεμος, που πάντα προτιμάω εγώ και γι αυτό σου εξηγώ το λάθος που κάνεις, αλλά αν εσύ δεν προτιμάς αυτόν τον τρόπο, υπάρχει και ο δεύτερος τρόπος που είναι ο κακός, με τους τσακωμούς, τις φωνές, τις τιμωρίες, οπότε διάλεξε… αν δεν πιάσει:

- Με αυστηρή και δυνατή φωνή του λέω : σου έδωσα ήδη 2 ευκαιρίες αλλά δεν καταλαβαίνεις, ίσως όταν μεγαλώσεις να καταλαβαίνεις περισσότερο, οπότε αν δεν σταματήσεις αυτή τη στιγμή, δεν θα ξαναδεις τηλεόραση για 2 μήνες (του λέω μια εξωπραγματική τιμωρία). Με την οποιαδήποτε αντίδραση, καλή ή κακή, συνεχίζω με μια άμεση τιμωρία την οποία υλοποιώ δεικτικά εκείνη τη στιγμή και του λέω επίσης δεν θα σου μιλάω μέχρι να ηρεμήσω. Αν και πάλι η αντίδραση δεν είναι θετική, παίρνω μια κόλλα χαρτί και αρχίζω να γράφω τιμωρίες που θεωρώ ότι στην συγκεκριμένη στιγμή το πονάνε 1….., 2….., 3…… κτλ. και το βάζω τιμωρία στο δωμάτιό του (με αναμμένα φώτα και ανοιχτή πόρτα) και του λέω θα μείνεις μέχρι να ηρεμήσεις και να μου ζητήσεις συγνώμη. Και σταματάω να του μιλάω. Αν προσπαθήσει να φύγει, το ξαναπάω στο δωμάτιό του χωρίς να μιλάω και χωρίς να το πονάω, μόνο αγκαλιά και ας χτυπιέται και ας με χτυπάει.

- Μόλις ηρεμήσει, το αγκαλιάζω (συνήθως κλαίγοντας περισσότερο από εκείνον) και του λέω ότι ξέρω πως είναι πολύ καλό παιδάκι και το αγαπάω πολύ και ότι καταλαβαίνω ότι το έκανε γιατί όλοι έχουμε κακές στιγμές και ότι ελπίζω να μην το ξανακάνει. Αλλά του εξηγώ ότι εγώ τώρα είμαι πολύ ταραγμένη, οπότε πράγματι δεν θα του μιλάω μέχρι να ηρεμήσω και διαλέγω τις πιο ελαφρές τιμωρίες που το έβαλα και του λέω ότι αυτές θα εφαρμόσουμε γιατί όλοι πρέπει να πληρώνουμε τα λάθη μας για να μάθουμε να μην τα ξανακάνουμε – απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα, χωρίς άλλη συζήτηση. Και όταν ηρεμώ, ίσως του ξαναεξηγήσω με πολύ ήρεμο και απλό τρόπο βήμα βήμα τα λάθη της συμπεριφοράς του, χωρίς φωνές και χωρίς άλλες τιμωρίες, αλλά και χωρίς διαπραγμάτευση για τις συνέπειες.

Συνήθως ξανακάνουν τα ίδια σύντομα, αλλά θα πρέπει να ακολουθούμε πάλι την ίδια μέθοδο ώστε να ξέρουν ότι αυτή είναι η αντιμετώπιση κάθε φορά που δεν προσπαθούν να ηρεμήσουν τον εαυτό τους και δεν συνεργάζονται μαζί μας.

Με αυτόν τον τρόπο μέχρι στιγμής συνήθως ξεπερνάμε τις δύσκολες στιγμές και γενικά δεν έχω προβλήματα με την συμπεριφορά του παιδιού, το οποίο όταν ήταν 3 ήταν πολύ απαιτητικό, πεισματάρικο και επίμονο, αν και όχι πολύ ζωηρό.

Εύχομαι καλή υπομονή !!

[Λαΐδα]

Βερα, δεν θα αγοραζα κανεναν δωρακι για το παιδι που επιτηδες ειχε αρνητικη συμπεριφορα, δεν θα ειχε κανενα πλεονεκτημα σπο συμπεριφορα μου αν δεν εκανε αυτο που επρεπε....θα του δηλωνα οτι θα ακολουθησει τους κανονες μου της αρεσοει δεν της αρεσει...και θα το εννοουσα ακομη και αν αναγκαζομουννα την πεισω λογω φοβου. Τι θα φοβοταν?? και το ενδεχομενο να την κλεισω στο δωματιο, χωρις να εχει κατι ωραιο να κανει, και μην την αρπαξω απο το μαλι, και μην την κανω ρεζιλι στους φιλους της και αλλα.... Αν ΄πουλαει ΄ τρελα το παιδακι μου, θα τουεδειχνα με τον τροπο μου οτι η μαμα μπορει να ειναι και πιο τρελη απο εκεινο. Ολα αυτα βεβαια αφου εχω δοκιμασει ολες τις αλλες μεθοδους ( συζητηςη, φιλοτιμο ακομη και ΄εξαγορα ΄), και εχουν αποτυχει.

[Daphne-]

Το θέμα βρε κορίτσια είναι τι κάνετε όταν δεν το κάνει και λέει όχι?

Αφού έχω κάνει σαφές στο παιδί τι είναι αυτό που κάνει και με ενοχλεί και γιατί, ξαναλέω "ει σου λέω πώς αισθάνομαι και με αγνοείς"!.

 

Όταν βλέπεις το 6χρονο να πηδάει από μαξιλάρι σε μαξιλάρι στο σαλόνι και να κάνει τραμπολίνο το κρεββάτι μας όσο κι αν η μαμά ουρλιάζει ... κάπου παρασύρεσαι και το κάνεις κι εσύ. Η μικρή λοιπόν μιμείται τη μεγάλη, έχει αρχίσει και αγριεύει και δεν την παλεύει. Το αποτέλεσμα είναι μόνιμα αυτά τα παιδιά να ακούνε φωνές και να δέχονται συνέπιες των πράξεών τους που στην ουσία δεν έχουν αποτέλεσμα ... έχετε καμία πρόταση για συνέπια των πράξεω ... δεδομένου ότι τη μεγάλη δύσκολα τη στρώνεις σε τέτοια ηλικία?

Δεν θέλω να χαλάσει το στρώμα του κρεββατιού μου, γιατί μετά δεν θα έχω που να κοιμηθώ. Το ίδιο και ο καναπές.

Αρχικά μιλάς για σένα. Εσύ έχεις το πρόβλημα και ανάγκες. Οπότε πρέπει να τις εκφράσεις.

 

Oσο για τις ανάγκες του παιδιού: Ξέρω ότι σου αρέσει το τραμπολίνο, μπορούμε να κανονίσουμε να πάμε μαζί μια μερα...

 

(Ξέρω πάλι κάνει "μπαμ" από ποιο βιβλίο εχω αντιγράψει τη μέθοδο, αλλά δουλεύει)

 

Δηλαδή το πιο πιθανό αν της πω μπράβο που δεν ανεβαίνει στον καναπέ είναι ή να ανέβει μετά από 5-10λεπτά (χωρίς υπερβολή) ή να προσπαθήσει να μου αποσπάσει υπόσχεση για κάτι ή χατίρι σαν επιβράβευση που δεν ανέβηκε στον καναπέ (και δε σταματάει εύκολα) και αν την επιβραβεύσεις με κάτι που θέλει για τον καναπέ μετά θα θεωρεί ότι κάθε μέρα που δεν ανεβαίνει στον καναπέ δικαιούται αυτό το κάτι και επίσης θα μου θυμίζει πόσα "κακά" πράγματα δεν κάνει και θα ζητάει επιβράβευση. Αυτή τη δουλειά θα κάνουμε τώρα???

 

Η επιβράβευση είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Κάποιος που επιβραβεύει μπορεί και να τιμωρήσει, γιατί κατέχει εξουσία. Το ξέρουν τα παιδιά αυτό. Κάποια "ζυγό δεν υποφέρουν". Ενα από αυτά δείχνει να είναι και η κόρη σου.

[jannis]

επισης να είσαι ειλικρινής.

Αν φωνάζεις επειδή φοβάσαι ότι θα σπάσει το κεφάλι της στα τραπεζάκια πέφτωντας να της το πεις. Και να εκφράσεις ξεκάθαρα τα συναισθηματα σου

- Πραγματικά φοβάμαι, δεν είναι ασφαλές, αν πέσεις θα χτυπήσεις σε κάποιο έπιπλο και μπορεί να πάθεις μεγάλη ζημιά για παράδειγμα ξέρω ενα παιδάκι που ... και αν γινόταν αυτό δεν θα άντεχα ....

Μπορεί να σου πει - Είσαι φοβιτσιάρα, Πες ναι ίσως είμαι αλλά πραγματικά συμβαίνει αυτό μερικές φορές και σε αγαπώ πολύ για να σε αφήσω να κυνδινεύεις έτσι χωρίς λόγο, αν θέλεις να πηδάς να βρούμε άλλο τρόπο.

Και βρες ένα συμβιβασμό, πχ μικρό ατομικό τραμπολίνο αν εχεις χόρο, ή κάποιο στρώμα, ή καθημερινή στάση στην παιδική χαρά, ή 15 λεπτά χοροπηδητό στο κρεβάτι σου με μαξιλάρια γύρω και μετά στρώσιμο του κρεβατιού.

 

Επίσης να την βάζεις παντα να τακτοποιεί αυτά που ξεσήκωσε (κρεβάτι ή ότι άλλο)

 

Είναι φυσιολογικότατο ένα εξάχρονο να θέλει να χοροπηδα, αν δεν εχεις αυλή να ανοίξεις την πόρτα να του πεις βγες έξω τρέξε, σκαρφάλωσε, πήδα πρέπει να προσπαθήσεις να βρεις αλλα πραγματα σε καθημερινή βάση για καθημερινή εκτόνωση της ενέργιας. Η οριοθέτηση θα είναι μετά πιο εύκολη, γιατί είναι και αυτό μια ανάγκη που πρέπει να ικανοποιήσει |(και είναι και υγιές να μην θέλει να κάθεται σαν κυρία στον καναπέ)

 

Ο χορός είναι μια καλή λύση για κάτι μέσα στο σπίτι. Και μπορείτε να το κάνετε όλοι μαζί.

[dimitra34]

Κοριτσια την βοηθεια σας. Νιωθω πολυ ασχημα σημερα οπως και τις μερες που συμβαινει αυτο. Η μικρη μου που κοντευει τα 4 δεν ντυνοταν με τιποτα για τον παιδικο. Ξυπνησε στραβομενη, μια ωρα την ειχα με το καλο και δεν καταφερα τιποτα, και τελικα την εντυσα με την βια τρια λεπτα πριν ερθει το σχολικο, με φωνες και κλαματα και εμενα να παλευω με ενα "αγριο θηριο". Μια φορα το μηνα θα γινει αυτο και δεν ξερω τι να κανω, στεναχοριεμαι που καταληγουμε ετσι....

[kitycat]

Κοριτσια την βοηθεια σας. Νιωθω πολυ ασχημα σημερα οπως και τις μερες που συμβαινει αυτο. Η μικρη μου που κοντευει τα 4 δεν ντυνοταν με τιποτα για τον παιδικο. Ξυπνησε στραβομενη, μια ωρα την ειχα με το καλο και δεν καταφερα τιποτα, και τελικα την εντυσα με την βια τρια λεπτα πριν ερθει το σχολικο, με φωνες και κλαματα και εμενα να παλευω με ενα "αγριο θηριο". Μια φορα το μηνα θα γινει αυτο και δεν ξερω τι να κανω, στεναχοριεμαι που καταληγουμε ετσι....

 

 

 

Δήμητρα καλημέρα! Μη νοιώθεις άσχημα... όλες το έχουμε περάσει αυτό. Ανθρωποι είναι και τα παιδιά και κάποιες μέρες απλά εχουν τις μαύρες τους. Το συγκεκριμένο με το ντύσιμο και το σχολικό το είχα κι εγώ πολλές φορές αλλά το έλυσα μια και καλή τη μέρα που είπα: ΟΚ εάν δεν θες να ντυθείς πήγαινε με τις πυτζάμες στο σχολείο. Απλά του έβαλα ένα μπουφάν κι τον έστειλα στο σχολικό. Δεν μου είπε ποτέ τι έγινε στο σχολείο (εάν του μίλησαν οι δασκάλες ή εάν τον κορόιδεψαν οι φίλοι του )αλλά ποτέ μα ποτέ ξανά δε μου έκανε κονξες και γκρίνιες το πρωί.

ΟΚ ναι ακούγεται περίεργο αλλά μερικές φορές αν δεν πάθει δεν θα μάθει!

[dimitra34]

Δήμητρα καλημέρα! Μη νοιώθεις άσχημα... όλες το έχουμε περάσει αυτό. Ανθρωποι είναι και τα παιδιά και κάποιες μέρες απλά εχουν τις μαύρες τους. Το συγκεκριμένο με το ντύσιμο και το σχολικό το είχα κι εγώ πολλές φορές αλλά το έλυσα μια και καλή τη μέρα που είπα: ΟΚ εάν δεν θες να ντυθείς πήγαινε με τις πυτζάμες στο σχολείο. Απλά του έβαλα ένα μπουφάν κι τον έστειλα στο σχολικό. Δεν μου είπε ποτέ τι έγινε στο σχολείο (εάν του μίλησαν οι δασκάλες ή εάν τον κορόιδεψαν οι φίλοι του )αλλά ποτέ μα ποτέ ξανά δε μου έκανε κονξες και γκρίνιες το πρωί.

ΟΚ ναι ακούγεται περίεργο αλλά μερικές φορές αν δεν πάθει δεν θα μάθει!

 

 

Θα το εφαρμοσω σιγουρα την επομενη φορα! Δεν το ειχα σκεφτει! Ευχαριστω....

[Daphne-]

Κοριτσια την βοηθεια σας. Νιωθω πολυ ασχημα σημερα οπως και τις μερες που συμβαινει αυτο. Η μικρη μου που κοντευει τα 4 δεν ντυνοταν με τιποτα για τον παιδικο. Ξυπνησε στραβομενη, μια ωρα την ειχα με το καλο και δεν καταφερα τιποτα, και τελικα την εντυσα με την βια τρια λεπτα πριν ερθει το σχολικο, με φωνες και κλαματα και εμενα να παλευω με ενα "αγριο θηριο". Μια φορα το μηνα θα γινει αυτο και δεν ξερω τι να κανω, στεναχοριεμαι που καταληγουμε ετσι....

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα αυτές οι καταστάσεις. Σε καταλαβαίνω....

Aυτό το κάνει συχνά? Μήπως συνέβει κάτι στον παιδικό και δεν θέλει να ξαναπάει? Μήπως κάποιο παιδάκι την ενόχλησε? Γενικά σου μιλάει για το τι συμβαίνει εκεί? Μήπως πάλι της λείπεις και θέλει να μείνει μαζί σου?

Συζήτησε τα αυτά σε ωρες ηρεμίας για να βρεθεί η αιτία και μετά προτείνετε λύσεις.

[dimitra34]

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα αυτές οι καταστάσεις. Σε καταλαβαίνω....

Aυτό το κάνει συχνά? Μήπως συνέβει κάτι στον παιδικό και δεν θέλει να ξαναπάει? Μήπως κάποιο παιδάκι την ενόχλησε? Γενικά σου μιλάει για το τι συμβαίνει εκεί? Μήπως πάλι της λείπεις και θέλει να μείνει μαζί σου?

Συζήτησε τα αυτά σε ωρες ηρεμίας για να βρεθεί η αιτία και μετά προτείνετε λύσεις.

 

Μπορει να το κανει μια δυο φορες το μηνα. Αφου καταφερουμε να ντυθουμε κακην κακως και οσο περιμενουμε το σχολικο ειναι ολα ενταξει. Και το μεσημερι γυριζει παντα χαρουμενη και ευδιαθετη. Μονο το πρωι στραβωνει...

[babyboomboom]

ερωτηση

παιδι ετων 4 κ κατι ποτε πρεπει να μιλα καθαρα. ποτε πρεπει να πει το ξ,ρ,δ,φ,θ..κλπ

θελει τις περισσοτερες φορεσ να το ντυνει η μαμα 'εγω δηλαδη΄' ή να το ταιζω...μοναχοπαιδι

τωρα τον σεπτ πηγε παιδικο, εωσ τωρα τον δεκεμβριο ξερει κ γραφει το ονομα του αναγνωριζει τα μισα γραμματα της αλφαβηταμ μετρα ωσ το 20 κ παει λεγοντασ

θελει να ειναι μαζι μασ...παιζει με αλλα παδια...ισως ομως αν το αφησουμε μονο του με λογοθεραπευτρια...να μην κατσει.....ποιος η λογοθεραπευτρια ειπε οτι εχει προβλημα με την αρθρωση....η γνωμη των ειδικων...