Τι σημαίνει οριοθέτηση στα 4 και πώς?

[Λαΐδα]

Πολυ ωραια! ... Ειδες που δεν ειναι τα πραγματα τοσο τραγικα? στα λεω γιατι τα εχω περασει με ακριβως τις ιδες σκεψεις σαν της δικες σου απο την πλευρα μου.

Θα σου ελεγα να μην ασχολεισαι..ασ΄τον....ειναι μικρος για να κατασταλλαξει και σε παρεες αλλα και σε τροπους να διαχειριζεται συμπεριφορες. Θα την βρει την ακρη ομως μονος του, εχει οδηγο ο,τι του μαθαινετε και οταν ερθει η ωρα, οταν χρειαζεται στ΄αληθεια δηλαδη, θα τα λυσει τα οποια θεματα.

το οτι παει πραγματακια δεν το βρισκω κακο. Ο δικος μου επειδη ηταν κλειστος σαν χαρακτηρας τον προετρεπα να το κανει και τουε κανε καλο....δεθηκε με τα αλλα παιδακια πιο πολυ.

Αν τον πας πολεμικες τεχνες επειδη του αρεσουν καλα κανεις....αλλα αν το κανεις για να ΄σκληρυνει ΄ νομιζω ειναια δικος ο κοπος.

Καλη συνεχεια.

[ekavi_]

Καταρχάς, σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις.

 

Μίλησα σήμερα με τη δασκάλα. Η οποία μου είπε ότι: (γκούχου γκούχου. Αυτά που μου είπατε κι εσείς, αλλά εγώ η άσχετη μάνα στον κόσμο μου )

 

- Ο γιος μου τρέχει πίσω από τον Δ.

- Μάλλον τον θαυμάζει

- Θέλει να γίνει σαν κι εκείνον: ζωηρός κλπ

- Ο Δ δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τον γιο μου

- Είπε στον γιο μου να του αλλάξει παρεούλα, να κάθεται δηλαδή με άλλα παιδάκια και όχι με τον Δ. (με αυτό δεν συμφωνώ, δεν θέλω να απομακρυνθεί από το "πρόβλημα", θέλω να μάθει να το αντιμετωπίζει), αλλά ο Φ. δεν θέλει, οπότε μάλλον ισχύουν τα παραπάνω

 

 

Και κάτι άλλο: είπε η δασκάλα του ότι ο Φ. μόνος του πηγαίνει διάφορα παιχνίδια του στο σχολείο (πού τα κρύβει, χαμπάρι δεν έχω πάρει ) και τα δείχνει στα άλλα παιδιά, και ότι το κάνει αυτό για να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής. Και μου είπε πάλι αυτό που μου είπε την προηγούμενη φορά, ότι δηλαδή είναι αγαπητός στην τάξη αλλά λόγω του χαρακτήρα του. Αυτός νομίζει ότι τον κάνουν παρέα επειδή φέρνει διάφορα πράγματα. Και μου είπε αυτό που είναι και ο λόγος που έγραψα όλα αυτά: θέλει να είναι αρεστός. Έχει άγχος να είναι αρεστός. Στεναχωριέται όταν νομίζει ότι κάποιο παιδί δεν τον συμπαθεί.

 

 

Είδες; Και εγώ αυτό κατάλαβα... Μερικές φορές τα παιδιά μας παρουσιάζουν μια άλλη εικόνα για άλλα παιδιά, όχι με σκοπό να μας ξεγελάσουν, αλλά έτσι το αντιλαμβάνονται εκείνη τη στιγμή. Οπότε πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε τα ψιλά γράμματα.

Εσύ θα πρέπει σιγά σιγά να τον κάνεις να καταλάβει ότι δεν είμαστε πάντα αρεστοί σε όλους, όπως και εμείς δεν ταιριάζουμε με όλους... Αυτό δεν είναι κακό. Επιλέγουμε με ποιους θα κάνουμε πιο πολύ παρέα και φερόμαστε ευγενικά στους υπόλοιπους με την προϋπόθεση ότι και εκείνοι κάνουν το ίδιο.

[yioulipa]

το οτι παει πραγματακια δεν το βρισκω κακο. Ο δικος μου επειδη ηταν κλειστος σαν χαρακτηρας τον προετρεπα να το κανει και τουε κανε καλο....δεθηκε με τα αλλα παιδακια πιο πολυ.

Αν τον πας πολεμικες τεχνες επειδη του αρεσουν καλα κανεις....αλλα αν το κανεις για να ΄σκληρυνει ΄ νομιζω ειναια δικος ο κοπος.

Καλη συνεχεια.

 

Και σε μας έτσι είχε ξεκινήσει. Ήταν πάντα κλειστός, δεν μοιραζόταν ποτέ τα πράγματά του και τον προέτρεπα κι εγώ να μοιράζεται. Και τώρα περάσαμε στο άλλο άκρο. Δίνει παντού. Αν το κάνει επειδή θέλει, δεν με ενοχλεί καθόλου, ίσα ίσα με ευχαριστεί. Δεν θέλω να το κάνει όμως για να γίνεται αρεστός.

 

Για τάε κβο ντο ζήτησε μόνος του. Θα τον πάω και θα δούμε. Μακάρι να του αρέσει, αλλιώς θα δοκιμάσουμε τίποτα άλλο.

 

Εσύ θα πρέπει σιγά σιγά να τον κάνεις να καταλάβει ότι δεν είμαστε πάντα αρεστοί σε όλους, όπως και εμείς δεν ταιριάζουμε με όλους... Αυτό δεν είναι κακό. Επιλέγουμε με ποιους θα κάνουμε πιο πολύ παρέα και φερόμαστε ευγενικά στους υπόλοιπους με την προϋπόθεση ότι και εκείνοι κάνουν το ίδιο.

 

Αυτά ακριβώς του λέμε συνέχεια.

 

Σας ευχαριστώ πολύ πολύ!

[Daphne-]

Και τώρα περάσαμε στο άλλο άκρο. Δίνει παντού. Αν το κάνει επειδή θέλει, δεν με ενοχλεί καθόλου, ίσα ίσα με ευχαριστεί. Δεν θέλω να το κάνει όμως για να γίνεται αρεστός.

Τα ίδια κάνει και η κόρη μου. Ειδικά όταν έρχονται παιδιά στο σπίτι. Θέλει να τους ευχαριστήσει. Εχει φίλους, δεν το κάνει για να εξαγοράσει. Πέρασε στο άλλο άκρο ισως για να ισσοροπήσει την προηγούμενη κατάσταση του "δεν δίνω". Μιλήσαμε. Της ειπα οτι ειναι πολύ ωραίο αυτό που κάνει κτλ κτλ αλλά δεν θα μπορέσουμε να ξαναπάρουμε αυτά που δίνει και πριν δώσει κάτι από το σπίτι να με ρωτάει.

Τωρα φτιάχνει κάρτες και δίνει στις φίλες της. Μολις τελειώσει με αυτές θα φτιάξει για τα αγόρια μου είπε...Εχει και πρόγραμμα!

[Daphne-]

Σχετικά με τον χαρακτηρισμό των πράξεων και οχι του ίδιου του παιδιού, γράφει ο T. Gordon:

"Πώς μπορείτε να αποδεχθείτε το παιδί σας ανεξάρτητα και αντίθετα από τα συναισθήματα σας μη αποδοχής απέναντι σε οτιδήποτε το παιδί κάνει ή λέει; Τι είναι "το παιδί", αν οχι ένα παιδί που συμπεριφέρεται, που ενεργεί κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Eίναι ένα παιδί που συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, απένατι στο οποίο ο γονέας έχει κάποια συναισθήματα, ανεξάρτητα αν είναι συναισθήματα αποδοχής ή μη αποδοχής, και οχι κάποια αφηρημένη έννοια που ονομάζεται "παιδί".

 

Η οριοθέτηση, το να μάθει το παιδί να βάζει μόνο του τα όρια του, γίνεται και με τον τρόπο που περιγράφει η Aimee σε άλλο θέμα. Δηλαδή με το να του γνωστοποιούμε τι μας προκαλεί η πράξη του και τι συνέπειες θα έχει σε μας. Aimme έχεις διαβάσει το βιβλίο?

 

Όχι βέβαια, με όρους ανταπόδοσης και εκδίκησης αλλά εν-συναίσθησης.

 

Τελικά, χρησιμοποιούμε περισσότερο εκφράσεις του τύπου "αυτό που κάνεις είναι ενοχλητικό γιατί .....", "αυτό που κάνεις με στενοχωρεί γιατί ...".

Πιο συγκεκριμένα, όταν προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε στα παιδιά ότι δεν πρέπει να κοπανάνε τα αυτοκίνητα πάνω στο πάτωμα (αλλά πάνω στο παχύ χαλί που απορροφούσε τους θορύβους ), δυσκολευόμασταν να τα πείσουμε για το πόσο ενοχλητικός είναι ο θόρυβος για τους γείτονες. Ώσπου τους είπαμε ότι ο γείτονάς μας δεν είχε καταφέρει να κοιμηθεί από την φασαρία ο καημένος και πήγε κουρασμένος στη δουλειά και δεν έβλεπε μπροστά του και πάτησε σε ένα μολύβι (και μετά από πολλά αστεία και ευτράπελα...) έπεσε κάτω και χτύπησε το χέρι του και "πώς θα γράφει τώρα", "και πώς θα τρώει τώρα", "και πόσο θα πονάει τώρα...". Από τότε, έχουν να το λένε. Και αν τους διαφύγει στιγμιαία, επανέρχονται μόνα τους...

http://parents.org.gr/forum/newreply.php?do=newreply&p=2625838

[Aimee]

Aimme έχεις διαβάσει το βιβλίο?

 

 

 

 

Ναι, χρόονια πριν. Έχω μεγαλώσει περιτριγυρισμένη από εκπαιδευτικούς και το θέμα "παιδί" ήταν πάντα το αγαπημένο θέμα συζήτησης στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.

 

Να προσθέσω μόνο ότι -κατά την άποψη των εκπαιδευτικών της οικογένειάς μου- η χρησιμοποίηση επιθετικών προσδιορισμών (κακό παιδί) έχει νόημα μόνο στις δύσκολες περιπτώσεις που η οικογένεια δεν έχει δώσει αγωγή στο παιδί. Μιλάμε για παιδιά 6+ χρονών, στα οποία είναι πια κάπως αργά, και άρα δύσκολο, να καλλιεργήσεις την αγωγή, οπότε αναγκαστικά προσπαθείς να διδάξεις κανόνες συμπεριφοράς ώστε να είναι όσο το δυνατόν ομαλότερη η κοινωνικοποίηση. Στις περιπτώσεις αυτές λες "εμείς θεωρούμε ότι η πράξη αυτή είναι κακή", ώστε να περάσεις το μνμ ότι όποιος καταφεύγει σε αυτές τις πράξεις δεν είναι αποδεκτός από το κοινωνικό σύνολο.

Ίσως σας φαίνεται υπερβολικό, αλλά χρόνια τώρα ακούω για περιπτώσεις 1-2 παιδιών κάθε χρόνο που δεν έχουν μάθει ότι πρέπει να σέβονται τους συμμαθητές και τις δασκάλες τους... Και αυτά τα 1-2 παιδιά μπορούν να διαταράξουν το σύμπαν...Εντυπωσιάζομαι και εγώ για το πώς είναι δυνατόν να έχουν περάσει τόοοοσα χρόνια και ένα παιδί να μην έχει μάθει ακόμη ότι πρέπει να υπολογίζει τον διπλανό του... (και κάπου εκεί ξεκινά και το μπούλινγκ...)

[ΑΝΝΑ24]

Δάφνη, σήμερα γύρισα σπίτι με τον Gordon υπό μάλης.

Νομίζω πως πρόκειται για 17 καλά τοποθετημένα Ευρώ.

Ό,τι πρόλαβα να διαβάσω ως τώρα με ενδιαφέρει πολύ.

 

Θα επανέλθω!!!

[Daphne-]

Δάφνη, σήμερα γύρισα σπίτι με τον Gordon υπό μάλης.

Νομίζω πως πρόκειται για 17 καλά τοποθετημένα Ευρώ.

Ό,τι πρόλαβα να διαβάσω ως τώρα με ενδιαφέρει πολύ.

 

Θα επανέλθω!!!

Καιρός να το ξαναδιαβάσω κι εγώ!

[lovely people]

Διαβάζω πολύ προσεκτικά τις απαντήσεις σας. Αυτό που πιστεύω, πέρα απο το κομμάτι της μιμησης ίσως, είναι οτι είναι μιά φάση την οποία, αν κρίνω απο τις συζητήσείς άλλων μαμάδων με κορίτσια (δεν ξέρω ανα παίζει ρόλο) στην ίδια ηλικία με την δική μου, την περνάνε αν όχι όλα τα περισσότερα. Αυτό που νομίζω οτι μένει στον χαρακτήρα του παιδιού, και θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις, φαίνεται όταν το παιδί αλληλοεπιδρά σε χώρο μόνο του (χωρίς την παρουσία, την αισθητή τουλάχιστον, της μαμάς ή του μπαμπά). Έχω παρατηρήσει απο την δική μου οτι όταν είναι με άλλα παιδάκια συμπεριφέρεται όπως κατα κανόνα θεωρεί ή έχει μάθει απο εμάς οτι είναι σωστό. Δεν θα σπρώξει, φωνάξει, τσιρίξει. Όταν όμως είναι στο σπίτι μας (στον χώρο της δηλαδη) θα τα δοκιμάσει όλα. Αυτό που θέλω να πω είναι οτι κάποιες συμπεριφορές είναι απαραίτητες για να φιλτράρει το παιδί ποιες στην τελική είναι οι αποδεκτές (στο κοινωνικό σύνολο). Για να γίνει αυτό πρέπει οι γονείς να είναι κοντά και να εξηγούν το κάθε τι, να βάζουν τα όρια και να ελπίζουν οτι κάποια στιγμή όλα αυτά θα πιάσουν τόπο. Ο μπαμπάς μου κάποτε έλεγε ''απο τα 10 που σας λέω να μισά να τυπώσετε μου αρκεί''. Τώρα το καταλαβαίνω.

Για να συνοψήσω, θέλω να πιστέυω, οτι η δουλειά μας σήμερα θα φανεί στα επόμενα χρόνια που τα παιδιά μας θα είναι σε θέση να ελεγξουν τα συναισθήματα τους... Ελπίζω.. γιατί και οι γονείς φτάνουμε πολλές φορές σε όρια (και πολλές φορές τα ξεπερνάμε)..εμάς ποιός θα μας συνετήσει:);;;;

[Daphne-]

Αυτό που νομίζω οτι μένει στον χαρακτήρα του παιδιού, και θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας απόψεις, φαίνεται όταν το παιδί αλληλοεπιδρά σε χώρο μόνο του (χωρίς την παρουσία, την αισθητή τουλάχιστον, της μαμάς ή του μπαμπά). Έχω παρατηρήσει απο την δική μου οτι όταν είναι με άλλα παιδάκια συμπεριφέρεται όπως κατα κανόνα θεωρεί ή έχει μάθει απο εμάς οτι είναι σωστό. Δεν θα σπρώξει, φωνάξει, τσιρίξει. Όταν όμως είναι στο σπίτι μας (στον χώρο της δηλαδη) θα τα δοκιμάσει όλα.

Πιστεύω ότι ο αληθινός εαυτός φαίνεται όταν κάποιος νιώθει ελεύθερος.

Στο σπίτι συνήθως το παιδί έχει μεγαλύτερες ελευθερίες, μας θεωρεί δεδομένους (και καλά κάνει), οπότε αφήνεται.

Η κόρη μου π.χ. για να ισσοροπήσει την πίεση που δέχονταν στο σχολείο πέρυσι , γκρίνιαζε και φερόταν προκλητικά στο σπίτι. Δεν είναι αυτό ο χαρακτήρας της, ούτε και ήταν το ήσυχο και προσαρμοστικό παιδί που έλεγαν στο σχολείο. Φέτος είναι εντελώς διαφορετική. Εχει ισσοροπήσει αρκετά. Του χρόνου θα δούμε...

[lovely people]

Συμφωνώ για το σχολείο οπού υπάρχουν και εκει κανόνες και η κυρία η οποία τα επιβλέπει. Αλλα εγώ μιλάω για περιπτώσεις όπως, το παρκο, ο παιδότοπος ή ένα φιλικό σπίτι οπου κ εκεί νιώθει και συμπεριφέρεται ελέυθερα. Και δεν μιλάω οτι δεν θα εκδηλώσει στοιχεία της συμπεριφοράς, και θα ''μαλώσει'' με την φίλη της, και θα διεκδικήσει και θα θυμώσει. Απλά δεν θα φτάσει σε ακραία σημεία συμπεριφοράς όπως ίσως στο σπίτι (να φωνάξει, να σπρώξει (όπως π.χ τον αδερφό της), ή να αντιμιλήσει με ύφος. Αντίθετα ''κρυφοακούγοντας'' συζητήσεις μεταξύ των παιδιών αντιλαμβάνομαι οτι αφομειώνει πολλά απο αυτά που της λέμε και τα μεταδίδει για παράδειγμα και στην φίλη της. Πχ. δεν είναι σωστό να μου τραβάς το παιχνίδι απο το χέρι, πρέπει να μου το ζητήσεις ευγενικά κτλ..

[Melina22]

Δάφνη, σήμερα γύρισα σπίτι με τον Gordon υπό μάλης.

Νομίζω πως πρόκειται για 17 καλά τοποθετημένα Ευρώ.

Ό,τι πρόλαβα να διαβάσω ως τώρα με ενδιαφέρει πολύ.

 

Θα επανέλθω!!!

 

Κορίτσια εκτός απο τον Γκόρντον έχετε καμιά άλλη πρόταση για βιβλίο;

[ΑΝΝΑ24]

Κορίτσια εκτός απο τον Γκόρντον έχετε καμιά άλλη πρόταση για βιβλίο;

 

Βρήκα ενδιαφέρον αυτό

 

http://www.biblionet.gr/book/140899/Τα_παιδιά_δεν_θέλουν_ψυχολόγο._Γονείς_θέλουν!

 

κάποια από τα πράγματα που γράφει μου "κάθησαν" σαν αρχές.

Θα πάω να το βρω για να σου γράψω περισσότερα, γιατί άλλο να τα θυμάσαι για τον εαυτό σου κι άλλο να τα αναπαράγεις.

[Melina22]

Βρήκα ενδιαφέρον αυτό

 

http://www.biblionet.gr/book/140899/Τα_παιδιά_δεν_θέλουν_ψυχολόγο._Γονείς_θέλουν!

 

κάποια από τα πράγματα που γράφει μου "κάθησαν" σαν αρχές.

Θα πάω να το βρω για να σου γράψω περισσότερα, γιατί άλλο να τα θυμάσαι για τον εαυτό σου κι άλλο να τα αναπαράγεις.

 

Άννα μου σε ευχαριστώ, δυστυχώς το έχω αυτό. Του Γκόρντον σήμερα που το ζήτησα μου είπαν έχει εξαντληθεί από τον εκδοτικό κ δεν υπάρχει. Μήπως κάνουν λάθος; Εκτός κ αν πήρες το τελευταίο εσύ!

[ΑΝΝΑ24]

Το πήρα από εδώ, για δες

 

http://www.evripidis.gr/product.asp?code=010200035931

[Daphne-]

Εγω σταμάτησα να ψωνίζω από τον Ευριπίδη, λόγω πρόσφατης άδικης απόλυσης (άσχετο)

Άλλο πολύ καλό βιβλίο είναι "η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών" του Godman. Μιλάει για τη συναισθηματική νοημοσύνη, πόσο απαραίτητο ειναι να εκφράζεται και πώς

 

Παιδιά το Σιδέρη τον διαβάζω τον ξαναδιαβάζω και άκρη δε βγάζω.

Διάβασα και το "Δεν παιζεις μόνο υπάρχουν κι άλλοι" κι είναι για γέλια.

Συνέχεια παραπέμπει σε δικά του βιβλία "Όπως έγραψα και στο βιβλίο τάδε"

Συνεχώς συναντά "ένα φίλο από την Καλαμάτα που μου είπε το εξής".

Μπουρδουκλωμένος ο Σιδέρης....

[ΑΝΝΑ24]

Έχω δεί τις αφίσες για την άδικη απόλυση, και τον απέφυγα κι εγώ ένα διάστημα, αλλά στο Χαλάνδρι μόνο αυτός το είχε.

 

Ο Σιδέρης έχει το κουσούρι που έχουν αρκετοί, προσπαθεί συνεχώς να ευλογήσει τα γένια του, αλλά βρήκα μέσα καποιες κατευθυντήριες μου εμένα με βοήθησαν.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι το παράδειγμα με τη μαμά 16χρονης που του χτύπησε την πόρτα γιατί είχε τσακωθεί με την κόρη της κι έφυγε από το σπίτι (η μαμά).

Ήταν πολύ σαφής στο (θα το πω όπως το κατάλαβα) η μαμά είναι ΤΟ ΣΠΙΤΙ, ο ομφαλός, η σταθερά. Η μαμά δε φεύγει, δεν αποσύρεται από το ρόλο της.

(όχι ότι είχα σκοπό να το κάνω, αλλά μου άρεσε).

Μου άρεσε το ότι τοποθετεί το γονιό στο ρόλο του, και το να σκύβεις και να "πέφτεις" στο επίπεδο του παιδιού για να συνεβρεθείς μαζί του, χωρίς να "ξεχνιέσαι" σε αυτό το ρόλο και να γίνεσαι μαζί του παιδί.

 

Το βιβλίο που δεν με άγγιξε καθόλου, αν και μου το δώρισε φίλη ψυχίατρος, είναι του Ματθαίου Γιωσαφάτ.

[Melina22]

Εγω σταμάτησα να ψωνίζω από τον Ευριπίδη, λόγω πρόσφατης άδικης απόλυσης (άσχετο)

Άλλο πολύ καλό βιβλίο είναι "η συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών" του Godman. Μιλάει για τη συναισθηματική νοημοσύνη, πόσο απαραίτητο ειναι να εκφράζεται και πώς

 

Παιδιά το Σιδέρη τον διαβάζω τον ξαναδιαβάζω και άκρη δε βγάζω.

Διάβασα και το "Δεν παιζεις μόνο υπάρχουν κι άλλοι" κι είναι για γέλια.

Συνέχεια παραπέμπει σε δικά του βιβλία "Όπως έγραψα και στο βιβλίο τάδε"

Συνεχώς συναντά "ένα φίλο από την Καλαμάτα που μου είπε το εξής".

Μπουρδουκλωμένος ο Σιδέρης....

 

Συμφωνώ για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών. Και εμένα του Σίδερη για κάποιο λόγο δεν με τράβηξε αλλά επειδή πάει καιρός δεν θυμάμαι ακριβώς το γιατί. Αντίθετα του Γιωσαφάτ με τράβηξε πάρα πολύ αλλά είμαι φαν των "ψυχαναλυτικών" γενικά. Για αυτό το είδος βιβλίων χρειάζονται κάποιες βασικές γνώσεις περι ψυχανάλυσης γιατί αλλιώς σου φαίνονται λίγο "κουλά" όσα υποστηρίζονται...επειδή δεν γνωρίζεις την ψυχαναλυτική γλώσσα. Κάπου το είχαμε ξανασυζητήσει εδώ στο φόρουμ..

[Daphne-]

Αννα κι εγώ θυμάμαι το παράδειγμα με τη μαμά (καλιεργημένη και μορφωμένη γράφει το βιβλίο) η οποία δεν άντεχε την κόρη κι έφυγε.

 

Το βιβλίο όμως συνολικά δεν λέει κάτι καινούργιο κι αυτό που λέει δεν το λέει ούτε με επιστημονικό, ούτε και με κάποιον πιο σαφή τρόπο να το καταλάβουμε κι εμείς...Ο τίτλος αξίζει περισσότερο από το περιεχόμενο. Για τον ίδιο λόγο (ωραίος τίτλος) αγόρασα και το "Δεν παιζεις μόνος"...και ήταν κούφιο εσωτερικά.

 

Γιωσαφάτ όχι δεν θα αγόραζα καν. Λέει ότι και ο Φρόυντ, και βάζει τη δική του νότα υπερτονίζοντας το ρόλο της μητέρας και γεμίζοντας ενοχές.

Ο Σιδέρης χρησιμοποιεί το "Γονείς" ο Γιωσαφάτ το "Μάνα"...

 

Εχω δει τις εκπομπές στη Φλέσσα, απ όπου έγινε μόδα, δεν έχω διαβάσει.

 

Η Ντολντό που ειναι επίσης φρουδική και λέει τα ίδια με το Γιωσαφάτ, μου βγάζει μια τρομερή καλοσύνη.

 

Γιατί ειναι απενοχοποιητική και δεν ειναι απόλυτη.

Εννοείται ότι τα παραπάνω ειναι η γνώμη μου και μόνο

 

*Αννα έπρεπε να το παραγγείλεις από την Πολιτεία...

Για αυτό το είδος βιβλίων χρειάζονται κάποιες βασικές γνώσεις περι ψυχανάλυσης γιατί αλλιώς σου φαίνονται λίγο "κουλά" όσα υποστηρίζονται...επειδή δεν γνωρίζεις την ψυχαναλυτική γλώσσα. Κάπου το είχαμε ξανασυζητήσει εδώ στο φόρουμ..

Εγω διαβάζω τα "light" βιβλία των ψυχαναλυτών. Δηλ. της Ντολτό π.χ υπάρχει το "Η ντονλτό με απλά λόγια" για μένα που ντεν καταλαβαίνω και πολλά!

[ΑΝΝΑ24]

Δεν ξέρω αν μου έφταιγε το ψυχαναλυτικό με το Γιωσαφάτ, ούτε πολυθυμάμαι τι έγραφε.

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι κάθε μισή σελίδα αναφωνούσα: μα τι μ#%&^ είσαι!!!

 

Sorry!

[Daphne-]

Δεν ξέρω αν μου έφταιγε το ψυχαναλυτικό με το Γιωσαφάτ, ούτε πολυθυμάμαι τι έγραφε.

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι κάθε μισή σελίδα αναφωνούσα: μα τι μ#%&^ είσαι!!!

 

Sorry!

Με εξέφρασες απόλυτα...

Η δε συνέντευξη στη Στάη για την οικονομική κρίση και για τον αυτοπυρπολημένο που αυτοπυρπολήθηκε, επειδή είχε ψυχρή μάνα, ήταν όλα τα λεφτά...

[LA LATINA]

Πολλές φορές με έχει τρομάξει ο συγκεκριμένος, χαίρομαι που δεν είναι αυθεντία τελικά....

[ΒΕΡΑ]

Στην ηλικια των τεσσαρων ειναι δυσκολο καποιο παιδακι να κατΑλαβει την διαφορα σε "ζωνες". Για αυτο λεω οτι απλα υπαρχουν κανονες.

Τωρα το να μην πλυνει τα δοντια στις 8 αλλα στις 8.15 δεν θα το συζητουσα καν. Ο κανονας ειναι να πλενουμε δοντια πρωι και βραδυ ας πουμε.

Τετοιοι παρομοιοι "κανονες" θεωρω οτι δεν ειναι κατι που το επιβαλλουμε... Ειναι κατι που συνηθιζεται απο τη μιμηση.

 

Το θέμα βρε κορίτσια είναι τι κάνετε όταν δεν το κάνει και λέει όχι? Εγώ έχω 2 κορίτσια που το μεγάλο είναι πάρα πολύ δύσκολο παιδί. Είναι μόνιμα σε υπερένταση, απαιτεί φωνάζει. Αν βάζω τιμωρίες ή έχει συνέπειες συνέχεια δε θα κάνει απλά τίποτα. Άσε που ό,τι και να της κάνω δείχνει να μην την νοιάζει. Αν την αφήσω μέσα και δεν την πάω κάπου απλά κάθεται στο δωμάτιο και ζωγραφίζει ή βρίσκει κάτι να κάνει και να περάσει καλά. (Η δασκάλα της την έβαλε τιμωρία να χάσει το διάλειμμα και αυτή μετά μου είπε ότι θέλει να την ξαναβάλει γιατί πέρασε τέλεια!).

 

Η μικρή είναι ένα πιο ήρεμο παιδί και ακούει πιο πολύ. Αλλά τώρα στα 3 του αρχίζει και μιμείται τη μεγάλη. Όταν βλέπεις το 6χρονο να πηδάει από μαξιλάρι σε μαξιλάρι στο σαλόνι και να κάνει τραμπολίνο το κρεββάτι μας όσο κι αν η μαμά ουρλιάζει ... κάπου παρασύρεσαι και το κάνεις κι εσύ. Η μικρή λοιπόν μιμείται τη μεγάλη, έχει αρχίσει και αγριεύει και δεν την παλεύει. Το αποτέλεσμα είναι μόνιμα αυτά τα παιδιά να ακούνε φωνές και να δέχονται συνέπιες των πράξεών τους που στην ουσία δεν έχουν αποτέλεσμα ... έχετε καμία πρόταση για συνέπια των πράξεω ... δεδομένου ότι τη μεγάλη δύσκολα τη στρώνεις σε τέτοια ηλικία?

[Ελισα24]

Το θέμα βρε κορίτσια είναι τι κάνετε όταν δεν το κάνει και λέει όχι? Εγώ έχω 2 κορίτσια που το μεγάλο είναι πάρα πολύ δύσκολο παιδί. Είναι μόνιμα σε υπερένταση, απαιτεί φωνάζει. Αν βάζω τιμωρίες ή έχει συνέπειες συνέχεια δε θα κάνει απλά τίποτα. Άσε που ό,τι και να της κάνω δείχνει να μην την νοιάζει. Αν την αφήσω μέσα και δεν την πάω κάπου απλά κάθεται στο δωμάτιο και ζωγραφίζει ή βρίσκει κάτι να κάνει και να περάσει καλά. (Η δασκάλα της την έβαλε τιμωρία να χάσει το διάλειμμα και αυτή μετά μου είπε ότι θέλει να την ξαναβάλει γιατί πέρασε τέλεια!).

 

Η μικρή είναι ένα πιο ήρεμο παιδί και ακούει πιο πολύ. Αλλά τώρα στα 3 του αρχίζει και μιμείται τη μεγάλη. Όταν βλέπεις το 6χρονο να πηδάει από μαξιλάρι σε μαξιλάρι στο σαλόνι και να κάνει τραμπολίνο το κρεββάτι μας όσο κι αν η μαμά ουρλιάζει ... κάπου παρασύρεσαι και το κάνεις κι εσύ. Η μικρή λοιπόν μιμείται τη μεγάλη, έχει αρχίσει και αγριεύει και δεν την παλεύει. Το αποτέλεσμα είναι μόνιμα αυτά τα παιδιά να ακούνε φωνές και να δέχονται συνέπιες των πράξεών τους που στην ουσία δεν έχουν αποτέλεσμα ... έχετε καμία πρόταση για συνέπια των πράξεω ... δεδομένου ότι τη μεγάλη δύσκολα τη στρώνεις σε τέτοια ηλικία?

 

Καταρχας να τη χαιρεσαι, φαινεται πανεξυπνη.

Εχει πεισμα απλα, και ειναι υπερηφανη. Δεν θελει με το αγριο, θελει με το φιλοτιμο. Δηλαδη οχι με απειλες και τιμωριες, θα γινει χειροτερα. Θελει να την πεισεις, οτι αν υιοθετησει μια καλυτερη συμπεριφορα, θα εχει απολαβες και οτι οταν περνας εσυ καλα, θα περναει και εκεινη καλα.

Η μικρη απλα θα ακολουθησει τη μεγαλη.

[Λαΐδα]

Βερα μου σε καταλαβαινω....ειναι δυσκολο ναε χεις παιδια ΄δυσκολα'....το να οριοθετηθουν το συντομοτερο δυνατον ειναι απαραιτητο.

Δεν μπορω να σε συμβουλεψω γιατι αυτο που θα εκανα εγω θα θεωρηθει ΄σκληρο ΄ ... Και αντιπαιδαγωγικο...και ισως να ειναι σε σχεςη με τις σημερινες παιδαγωγικες μεθοδους. Αλλα εγω δεν θελω να συμβαδιζω με τις μεθοδουες, θελω να βοηθησω το παιδι μου ....και η εμεπιρια μου λεει οτι σε τετοιες περιπτωσεις βοηθιεται με πιο σκληρες και αντιπαιδαγωγικες μεθοδους. Ευχομαι το καλυτερο και καθε ευτυχια για ολες!