Τα παιδιά μου μαλώνουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ!

[VASILIKI]

Έχω δύο αγοράκια 7,5 και 4,5 χρονών. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι μαλώνουν και χτυπιούνται συνέχεια. Όταν λέω συνέχεια, το εννοώ με όλη την σημασία της λέξης. Δεν μαλώνουν μόνο όταν βλέπουν τηλεόραση ή τρώνε (αν τρώνε την ίδια ώρα, μπορεί και να μαλώσουν και στο τραπέζι.) Αυτό βέβαια συμβαίνει τα Σαββατοκύριακα που είμαστε σπίτι, γιατί τις καθημερινές δεν έχουμε ελεύθερο απόγευμα. Αφού να φανταστήτε, όταν βλέπουν τηλεόραση, μαλώνουν στις διαφημίσεις. Δοκίμασα να μην τους δίνω σημασία, αλλά φοβάμαι να μην κινδυνεύσει κάποιος, αφού χτυπιούνται όλη την ώρα. Οι λόγοι που μαλώνουν είναι ασήμαντοι και γελοίοι. Εχω καταντήσει να κάνω τον διαιτητή όλη την ημέρα. Προς το παρόν παρακαλάω να τελειώσουν γρήγορα οι διακοπές των Χριστουγέννων, για να ξαναρχίσουν τα σχολεία και οι δραστηριότητες. Δεν καταλαβαίνουν ούτε με το καλό, ούτε με φωνές. Μου έχουν πεί, ότι όσο θα μεγαλώνουν θα σταματήσει αυτό, αλλά εγώ το βλέπω να χειροτερεύει. Τι να κάνω? Έχω καμιά ελπίδα να τους βάλω μυαλό?

[mmdad]

Ο πατερ που ηρθε να μου διαβασει μια ευχη οταν γεννησα το δευτερο αγορι μου ειπε οτι οι δικοι του γιοι (τοτε 18 και 20) τσακωνονταν ακομη.

Ενας συναδελφος του αντρα μου μας ειπε οτι εχει πυροβολησει στο ποδι τον αδελφο του με αεροβολο και ο αδελφος του του εχει τρυπησει το ποδι με ατσαλινα (η το αντιστροφο αλλα δεν εχει σημασια ετσι?)

Νομιζω οτι οι καυγαδες ειναι στα πλαισια του πιαχνιδιου ή εγω δεν μπορω να καταλαβω ποτε παιζουν και ποτε οχι. Παντα βεβαια τελειωνουν με κλαματα...

Υπομονη να τελειωσουν οι διακοπες...

[BabyCute]

Έχω δύο αγοράκια 7,5 και 4,5 χρονών. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι μαλώνουν και χτυπιούνται συνέχεια. Όταν λέω συνέχεια, το εννοώ με όλη την σημασία της λέξης. Δεν μαλώνουν μόνο όταν βλέπουν τηλεόραση ή τρώνε (αν τρώνε την ίδια ώρα, μπορεί και να μαλώσουν και στο τραπέζι.) Αυτό βέβαια συμβαίνει τα Σαββατοκύριακα που είμαστε σπίτι, γιατί τις καθημερινές δεν έχουμε ελεύθερο απόγευμα. Αφού να φανταστήτε, όταν βλέπουν τηλεόραση, μαλώνουν στις διαφημίσεις. Δοκίμασα να μην τους δίνω σημασία, αλλά φοβάμαι να μην κινδυνεύσει κάποιος, αφού χτυπιούνται όλη την ώρα. Οι λόγοι που μαλώνουν είναι ασήμαντοι και γελοίοι. Εχω καταντήσει να κάνω τον διαιτητή όλη την ημέρα. Προς το παρόν παρακαλάω να τελειώσουν γρήγορα οι διακοπές των Χριστουγέννων, για να ξαναρχίσουν τα σχολεία και οι δραστηριότητες. Δεν καταλαβαίνουν ούτε με το καλό, ούτε με φωνές. Μου έχουν πεί, ότι όσο θα μεγαλώνουν θα σταματήσει αυτό, αλλά εγώ το βλέπω να χειροτερεύει. Τι να κάνω? Έχω καμιά ελπίδα να τους βάλω μυαλό?

 

Παρτους πίσω κάτι που τους αρέσει και θα δεις για ποτε θα σταματησουνε

Απο περιέργεια τι κανείς όταν μαλώνουν;

[γιαννηςdad]

τα αγορια εχουν μια ζωηραδα ειναι η αληθεια...θα ελεγα αραια και που καμια μικρη τιμωρια δεν θα εβλαπτε και πολυ!!! σιγουρα θελει χρηση της μεθοδου της επιβραβευσης οταν ειναι ηρεμοι!

[pax]

Τους ρώτησες να δεις αυτοί πόσο σοβαρά παίρνουν αυτοί τους καυγάδες τους; Η μαμά μου έπαιρνε πολύ τραγικά τους καυγάδες μας με την αδερφή μου και νόμιζε ότι πραγματικά δεν χωνεύαμε η μια την άλλη, ενώ η αδερφή μου κι εγώ θεωρούμε ότι είχαμε και έχουμε πολύ καλή σχέση.

[Λαΐδα]

Και τα δικα μου τα αγορια τσακωνονται αλλα το θεωρω λογικο...και εγω τσακωνομουν με τα αδερφια μου. Οποτε το θεμα ειναι : εχουν καλες στιγμες? παιζουν μαζι? δειχνουν αγαπη ο ενας προς τον αλλον?

Αν ναι, μην ανησυχεις....απλα βαλε τα ορια που θεωρεις σωστα ωστε να μην το παρακανουν.

Αν οχι μαλλον η ζηλεια εχει τρυπωσει για τα καλα αναμεσα τους και θα πρεπει να το ΄ξαναπαρεις ΄ λιγο απο την αρχη.

[mpouli]

Εμενα τα διδυμα εχουν το ιδιο θεμα,βεβαια αγκαλιαζοντε συνεχεια και μετα απο λιγο τσακωνοντε γιατι θελουν το ιδιο παιχνιδι.οταν τσακωνοντε στη τηλεοραση αλλαζω το καναλι και τους λεω οτι αν δεν κΑθησουν δεν ξαναβαζω το καναλι που θελουν.οταν χτυπαει ο ενας τον αλλο τους βαζω τιμωρια και λιγα λεπτα.οταν αφορα παιχνιδι τους εξηγω και προσπαθω λιηο ο ενας παιζει με αυτο και μετΑ ο αλλος,οταν δεν πετυχαινει παιρνω το παιχνιδι που θελουν και αφου φωναζουν τους δινω εναλλακτικα παιχνιδια ζωγραφικη,πλαστελινες..κατι που τους αρεσει.τις καθημερινες οσο μπορω εξω τα βγαζω για να ηρεμουμε ολοι!

[Αγγελίνα_2]

Πολύ πίκρα αυτοί οι καυγάδες. Κι όπως λες, πάντα για τόσο γελοίους λόγους, που δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Πάντως εγώ, όταν παραγίνεται το κακό, τους λέω να πάρουν τα πράγματά τους και να πάνε ο καθένας στο δωμάτιό του( για κανένα τέταρτο). Όταν βγαίνουν, έχουν ηρεμήσει.

[AthinaP]

Αν και υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα παιδιά λόγω χαρακτήρα, θα σου μιλήσω ως μαμά με παιδιά που δεν μαλώνουν ιδιαίτερα, αλλά έχοντας εμπειρία η ίδια στην οικογένεια με αδέρφια που μάλωναν. Πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές οι καβγάδες συμβαίνουν όταν οι γονείς με τον τρόπο τους το επιτρέπουν, γιατί σε κάποιο βαθμό το βρίσκουν (αρχικά) φυσικό. Μετά μπορεί να ξεφύγει από κάποια όρια. Με λίγα λόγια δεν το επέτρεψα ποτέ, όπως δεν θα επέτρεπα ποτέ ένα ξένο παιδί να ασκήσει βία σε ένα δικό μου.

 

Τα ίδια παιδιά που θα εξέφραζαν βία σε κάποιο από τα αδέρφια τους, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα φερόντουσαν βίαια σε κάποιον παιδότοπο πχ, παρουσία άλλων γονιών, γιατί εκεί θα ήξεραν ότι δεν θα το επέτρεπε κάποιος άλλος.

 

Παράπονο αντίστοιχα έχω από σχολεία, που με τον τρόπο τους επιτρέπουν, κάποιος-κάπου-κάποτε να εκφραστεί βίαια απέναντι στους συμμαθητές του.

 

Αν το έχεις επιτρέψει, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να πάρεις πίσω μια κακή συνήθεια. Είναι μεγάλα παιδιά, θα μπορούσες να κουβεντιάσεις, ή να το πας με στέρηση προνομίων, όπως γράφτηκε παραπάνω. Νομίζω οι φωνές που γράφεις ως τρόπος αντίδρασης δικός σου, είναι κατά κάποιον τρόπο ένα κακό παράδειγμα για τα παιδιά. Χρειάζεται να δείχνεις ότι έχεις τον έλεγχο. Επίσης υπάρχουν δραστηριότητες και μέρη για βόλτες αυτές τις μέρες, για να περνάει η μέρα ολονών καλύτερα.

[Maya]

Αν περνούν αρκετό χρόνο μαζί (όπως τα δικά μου) είναι φυσικό να μαλώνουν κάποιες στιγμές. Εννοείται ότι οι καλές τους στιγμές επικρατούν. Επίσης εννοείται ότι, όταν το παρακάνουν, παρεμβαίνω, κυρίως χωρίζοντάς τους -χωρίς να παίρνω θέση-, συχνά με την παλιά καλή μέθοδο του αντιπερισπασμού (ποιος πεινάει? -συνήθως πεινάνε και οι δύο, οπότε ..... ξεχνάμε τις διαφορές μας).

Αν αγνοούν το ένα το άλλο (όπως πολλά αδέρφια που ξέρω) τότε δεν έχουν καυγάδες, αλλά δεν θα το προτιμούσα.

Από το μήνυμά σου όμως εγώ κατάλαβα ότι τα παιδιά σου βλέπουν τον καυγά ως ... παιχνίδι. Εκεί πρέπει να παρέμβεις κατά τη γνώμη μου. Άλλο να προκύψει καυγάς κατά το διάρκεια του παιχνιδιού, και άλλο να παίζουμε παλεύοντας και χτυπώντας ο ένας τον άλλον.

Αν το βρίσκεις προβληματικό (κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εσένα) θα σου πρότεινα Α) να μιλήσεις στον μεγάλο, Β) να τους χωρίσεις για λίγο (πχ. να παίζουν χώρια, να βλέπουν τηλεόραση χώρια κλπ. Έτσι θα καταλάβουν ότι για να έχουν την παρέα ο ένας του άλλου, θα πρέπει να προσέχουν ο ένας τον άλλον.

Θέλω να πω επίσης ότι δεν το θεωρώ νομοτελειακό ότι τα αδέρφια .... τσακώνονται. Εγώ με τον αδερφό μου δεν τσακώνομαι (καλά ίσως 1-2 φορές το χρόνο), και σίγουρα είναι εντελώς απίθανο να τον πυροβολήσω στο πόδι ή όπου αλλού(Σόρι mmdad αλλά με ... έστειλε αδιάβαστη το παράδειγμα!). Παρατηρώ ότι και τα παιδιά μου βρίσκουν τις ισορροπίες τους σιγά σιγά και λύνουν τις διαφορές τους με συζήτηση και διαπραγμάτευση. Οι δυναμικές που αναπτύσσονται ανάμεσα στα αδέρφια είναι πολύ σύνθετες. Το να μπορούν να μιλήσουν όμως στους γονείς (πχ. μου την έχει σπάσει αυτός ο μικρός, ζηλεύω που τον έχετε συνέχεια αγκαλιά, ολο με τον άλλον ασχολείστε κλπ), εκτονώνει τις κρίσεις.