Κριτική για τη διατροφή

[ntemi]

οι μαμάδες καλά κάνουν και προσφέρουν στα άλλα παιδιά!το έχω κάνει κι εγώ αλλά ρωτάω τη μαμά πρώτα! όσον αφορά στο θέμα της υγιεινής διατροφής,αυτό είναι αντικειμενικό και όχι υποκειμενικό!υποκειμενική είναι η στάση κάθε οικογένειας!και φυσικά σεβαστή!

[vivien9]

Πάντως για μένα το πιο άσχημο στην όλη ιστορία δεν είναι ότι προσέφεραν στο παιδί σαβούρες, αλλά ότι κορόιδεψαν και κατέκριναν την θεματοθέτρια όταν πήγε να δώσει στο παιδί της το συνηθισμένο του κολατσιό. Το βρίσκω επιεικώς απαράδεκτο!

[Koalaki]

Πάντως για μένα το πιο άσχημο στην όλη ιστορία δεν είναι ότι προσέφεραν στο παιδί σαβούρες, αλλά ότι κορόιδεψαν και κατέκριναν την θεματοθέτρια όταν πήγε να δώσει στο παιδί της το συνηθισμένο του κολατσιό. Το βρίσκω επιεικώς απαράδεκτο!

 

Ακριβως, αυτο θα πει να ΜΗΝ σεβεσαι αυτον που εχεις απεναντι σου!!!

[Velv]

Καλησπέρα σας. Έχω έναν προβληματισμό και θα ήθελα να τον μοιραστώ μαζί σας, για να δω αν είμαι εγώ υπερβολική.

Λοιπόν, έχω ένα κοριτσάκι 20 μηνών. Γενικά, σε ό,τι αφορά το θέμα της διατροφής της είμαι ιδιαίτερα προσεκτική, χωρίς να φτάνω βέβαια σε υπερβολές. Δηλαδή, εκεί που επιμένω είναι να τρώει καθημερινά τα φρούτα της, το μεσημεριανό της, λαχανικά και το γάλα της. Σε ό,τι αφορά τα σνακς είμαι ευέλικτη, π.χ. γιαουρτάκι, αυγουλάκι, ριζόγαλο, κρέμα βανίλια, τόστ, μπισκοτάκια ολικής άλεσης, ψωμάκι με μαρμελάδα ή μέλι, τυράκι, κοκ.

Σε ό,τι αφορά γλυκά, σοκολάτες, κλπ. μπορεί μια στο τόσο να της δώσω από μόνη μου κανένα κομματάκια, όχι όμως σε καθημερινή βάση. Γαριδάκια, πατατάκια και τέτοια δεν της τα παρουσιάζω καν, αν όμως βρεθούμε σε κανένα παιδικό πάρτυ δε θα την καταπιέσω να μη φάει και από αυτά.

Αυτό που με έχει εξοργίσει είναι το εξής. Τελευταία κάνουμε παρέα με κάποιες μαμάδες από το βρεφικό. Τα παιδάκια μας είναι πολύ κοντά ηλικιακά κι έτσι έχουμε και θέμα για συζήτηση και τα παιδιά γνωρίζονται και παίζουν καλά μαζί. Είναι, λοιπόν, μια συγκεκριμένη μαμά που για σνακ θα έχει μαζί της πάντα, μα πάντα είτε κρουασάν σοκολάτας συσκευασμένα, είτε σοκολάτες, είτε πατατάκια, είτε θα πάει σε κανένα φούρνο και θα πάρει τυρόπιτες και τέτοια. Την πρώτη φορά που βρεθήκαμε είχε πάρει και για τα άλλα δύο παιδάκια που είμασταν μαζί. Δε μίλησα, λέω δεν πειράζει, μια φορά στο τόσο ας πάει στα κομμάτια. Την επόμενη, πάλι τα ίδια. Βρισκόμαστε αρκετά απογεύματα μέσα στην εβδομάδα (~3) και κάθε φορά τα ίδια.

Προκειμένου την επόμενη φορά να έχουν τα παιδιά εναλλακτικές, φρόντισα να έχω μαζί μου για όλα τοστάκια με ψωμάκι ολικής, μπανάνες, μπισκοτάκια ολικής και κάποια κουλουράκια αλμυρά με βιολογικά προϊόντα, προϊόντα ολικής, κλπ. θρεπτικά δηλαδή.

Εκείνη είχε πάλι φέρει μια σακούλα σ/μ με γαριδάκια, σοκολάτες, κλπ. Πριν προλάβει να τα βγάλει πρόσφερα εγώ τις εναλλακτικές μου. Φυσικά, το δικό της παιδάκι δεν ήθελε τα υγιεινά, αλλά τα junk. Εγώ όμως δεν ήθελα για 3η συνεχόμενη μέσα σε μια βδομάδα μέρα η δικιά μου να φάει αηδίες. Ξέρετε οι κακιές συνήθειες σε αυτή την ηλικία εδραιώνονται κατευθείαν.

Προκειμένου, λοιπόν, η μικρή να φάει το τοστάκι της και να μη ζηλέψει, ζήτησα συγνώμη, την πήγα σε ένα άλλο παιχνίδι στην παιδική χαρά κι επέστεψα όταν και τα 3 παιδιά είχαν ολοκληρώσει το φαγητό τους (μη νομίζετε κανέναν τέταρτο η όλη ιστορία).

Ε, το τι άκουσα δεν περιγράφεται. Τί ότι είμαι υπερβολική, τι ότι είμαι υπερπροστατευτική, τι ότι το παιδί μου θα έχει ψυχολογικά μετά και αποθημένα και θα γίνει παχύσαρκο, γιατί δεν του δίνω γλυκά και πατατάκια. Προσπάθησα να εξηγήσω, ότι δεν τα απαγορεύω τελείως, αλλά ότι σε καθημερινή βάση θεωρώ, ότι δε οφελεί ούτε το παιδί, ούτε κι έναν ενήλικα άλλωστε, και ότι γενικότερα προσπαθώ να χτίσω σωστές διατροφικές συμπεριφορές και συνήθειες, κρατώντας πάντα μια ισορροπία.

Άρνηση. Σώνει και ντε ότι έχω άδικο και είμαι υπερβολική.

Πείτε μου, ρε παιδιά, έχω άδικο; Είμαι υπερβολική;

 

βρίσκω τη νηματοθέτρια σωστή, και περναώ στο δικό μου θέμα το οποίο είναι παρόμοιο.

 

ΈΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΈΧΩ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ.

 

θα τα γράψω όπως μου έρχονται γιατί είμαι συγχισμένη και γιατί δεν έχω που αλλού να τα γράψω. θέλω να βγει από μέσα μου αυτό το πράγμα.

 

η πεθερά μου καλή, χρυσή γυναίκα, δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί της μέχρι που γέννησα. εκεί αρχίσανε τα παρατράγουδα. με το χαμόγελο στα χείλη γύρισε και ρώτησε τη λεχώνα νύφη της (εμένα δλδ) πως ξέρω αν έχω γάλα κι αν το μωρό τρεφεται επαρκώς. το παιδί δεν είχε κλείσει ούτε βδομάδα κι η πεθερά μου αμφισβητούσε τη δυνατότητα μου να θηλάσω. και είχα γάλα, το παιδί έπαιρνε 1 κιλό το μήνα κι η πεθερά μου με ρωτούσε κάθε τόσο αν έχω, λες κι ως δια μαγείας κάποια στιγμή θα έκλεινε η κάνουλα και θα στέρευε το βυζί. έφτασα στο σημείο να ενοχλούμαι όταν ερχόταν σπίτι μου και φαινόταν στη συμπεριφορά μου χωρίς να το λέω. μίλησα στον άντρα μου κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και κύλισε ήσυχα ο καιρός μέχρι που το παιδί έφτασε 6 μηνών που έπρεπε να ξεκινήσουμε τις στερεές τροφές. πήγα στη γιατρό και πήρα σαφείς οδηγίες αλλά δεν άρεσαν στη γιαγιά και μου έδωσε εκείνη άλλες και φυσικά ο άντρας μου άκουσε τη μανούλα του και προσαρμόσαμε τη διατροφή του παιδιού σύμφωνα με όσα μας είπε η γιαγιά του. για οποιαδήποτε οδηγία μου έδωσε η γιατρός η ατάκα της πεθεράς μου ήταν μία "όχι κορίτσι μου". για έναν μήνα έκανα την ηλίθια (λάθος μου, το ξέρω) αλλά όταν πήγαμε στη γιατρό της τα ξεφούρνισα όλα χαρτί και καλαμάρι με τον άντρα μου να έχει μαζευτεί στη γωνία και να μην βγάζει μηλιά. η καλή μας γιαγιά με το που έμαθε το σκηνικό έκανε την άσχετη και το πέρασε στο ντούκου, σα να μην είχε συμβεί τίποτα. περνάει ο καιρός και το παιδί ΤΡΩΕΙ. ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΡΩΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ. φτάνουμε στον χρόνο, έχουμε τριπλασιάσει το βάρος μας και τρώμε απ' όλα, χωρίς πολλά γλυκά, χωρίς πατατάκια, γαριδάκια, μπισκοτάκια, σοκολατάκια και λοιπά σκουπιδάκια. στους 15 μήνες πάμε για εμβόλιο και τσεκ-απ και λέμε στη γιατρό πως έχει δυσκολέψει πολύ στο φαγητό. μας ζητάει να της περιγράψουμε το καθημερινό του διατροφολόγιο και μας λέει πως το παιδί δεν θέλει να φάει γιατί αντί να τον ταΐσουμε τον μπουκώνουμε. μειώνω τις ποσότητες των γευμάτων κι ενώ επανερχόμαστε στο γνωστό μας πρόγραμμα, όπου το παιδί συνεχίζει να τρώει απ' όλα και καλά, αρχίζουν και τα μεγάλα παρατράγουδα. ήρθανε στο σπίτι μου μέσα και μου λέγανε πως το παιδί είναι αδύνατό και πως πρέπει να φάει περισσότερο, πως πρέπει να βρω τρόπο να το ταΐζω γεύματα ενδιάμεσα από τα γεύματα και πως πρέπει να τον απασχολώ για να τρώει πιο πολύ και πως δεν συμφωνούνε με τη γιατρό στο συγκεκριμένο θέμα. και μου τα λέγανε αυτά σε μια φάση που το παιδί έτρωγε σχεδόν όσο κι εγώ. ο άντρας μου γνωστός χέστης άρχισε να μιλάει για αναπτυξιολόγους και για το παιδί που έχει πρόβλημα και του έχει κοπεί η όρεξη. ξαναπάμε στη γιατρό για εμβόλιο στους 19 μήνες κι ενώ στο ενδιάμεσο έχουν παιχτεί σκηνικά απείρου κάλλους και της περιγράφω την κατάσταση. απορία δικιά της: θέλετε ένα παιδί χοντρό και άρρωστο ή ένα παιδί κανονικό και υγειές; οι οδηγίες της είναι σαφείς, το παιδί τρώει σε τράπεζι, όχι κάνοντας βόλτες στο μπαλκόνι, όχι βλέποντας παιδικά στην τηλεόραση, στο τραπέζι και μόνο όσο εκείνο θέλει. δεν το μπουκώνουμε, δεν του ανοίγουμε με το ζόρι το στόμα, δεν το σκουντάμε για να φάει περισσότερο, δεν το κυνηγάμε από πίσω.

 

η σωστή μαντεψιά στη συγκεκριμένη φάση είναι τι δεν γίνεται απ' όλα αυτά που περιγράφω. ε λοιπόν όταν είμαστε στους παππούδες το παιδί τρώει οπουδήποτε αλλού εκτός απ΄ το τραπέζι.

 

έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο για μια εξέταση, και τον άφησα το πρωί στον παππού και τη γιαγιά. έπρεπε να τον ταΐσουν το φρούτο του και μετά το μεσημεριανό. το φρούτο δεν του το δώσανε (να το δεχτώ πως δεν μπορέσανε), έφαγε όμως κουλουράκια, κέικ, σοκολατάκι και κάποια άλλα. οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο πεθερός μου χαμογελώντας ήταν πως έφαγε πολύ χωρίς να διευκρινήσει τι. 3 ώρες μετά στο μεσημεριανό το παιδί δεν ήθελε να φάει φαγητό γιατί ήταν σκασμένο, αλλά έτρωγε μπισκότα και φυσικά δεν τον άφησα και απλά τον έβαλα για ύπνο. ατάκα της γιαγιά του άντρα μου, έβαλε το παιδί να κοιμηθεί νηστικό η κακιά η μάνα του. θα μου πείτε, υπερβάλλεις που τα βάζει με μια ηλικιωμένη γυναίκα. κάθε φορά που το βλέπει το δισέγγονό της η ηλικιωμένη γυναίκα λέει πως αδυνάτισε. στην αρχή νόμιζα πως κάνει πλάκα αλλά τελικά το λέει γιατί το πιστεύει. οκ η μάνα αντέχει ν΄ακούει βλακείες, ο πατέρας όμως που είναι γνωστός χέστης το πήρε τοις μετρητοίς κι άρχισε να λέει πως είναι άρρωστο το παιδί.

 

παλεύω με 3 θηρία κι έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου και στο τέλος θα γίνω εγώ η κακιά. αλλά χαλάλι, πρέπει επιτέλους να με σεβαστούνε και να καταλάβουν ποιος έχει την ευθύνη της όλης υπόθεσης.

[xena]

Δεν διάβασα τις απαντήσεις όλες γιατί δεν υπάρχει χρόνος, εγώ θα σου πω μάλλον οτι σου λένε κι όλες οι άλλες μαμάδες:

το νου σου στο παιδάκι σου, δεν συγκρίνεται η σωστή διατροφή με οτιδήποτε άλλο πλαστικό, καρκινογόνο, τεχνητό, επεξεργασμένο, junk κυκλοφορεί.

 

Πες στις άλλες μαμάδες χαιρετίσματα, τα σηκωτάκια, τα νεφράκια και τα εντεράκια των παιδιών τους τώρα δημιουργούνται, είναι αγνά και παρθένα, γιατί τα καίνε;;;;; αμαρτία είναι...

Μην κάνετε λάθη παιδιά που θα μετανιώσουμε ή θα κατηγορηθούμε για αυτά μεθαύριο.. Μιλήστε όμορφα και ενημερώστε και άλλες μαμάδες για αυτά τα θέματα.

[elenip]

βρίσκω τη νηματοθέτρια σωστή, και περναώ στο δικό μου θέμα το οποίο είναι παρόμοιο.

 

ΈΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΈΧΩ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ.

 

θα τα γράψω όπως μου έρχονται γιατί είμαι συγχισμένη και γιατί δεν έχω που αλλού να τα γράψω. θέλω να βγει από μέσα μου αυτό το πράγμα.

 

η πεθερά μου καλή, χρυσή γυναίκα, δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί της μέχρι που γέννησα. εκεί αρχίσανε τα παρατράγουδα. με το χαμόγελο στα χείλη γύρισε και ρώτησε τη λεχώνα νύφη της (εμένα δλδ) πως ξέρω αν έχω γάλα κι αν το μωρό τρεφεται επαρκώς. το παιδί δεν είχε κλείσει ούτε βδομάδα κι η πεθερά μου αμφισβητούσε τη δυνατότητα μου να θηλάσω. και είχα γάλα, το παιδί έπαιρνε 1 κιλό το μήνα κι η πεθερά μου με ρωτούσε κάθε τόσο αν έχω, λες κι ως δια μαγείας κάποια στιγμή θα έκλεινε η κάνουλα και θα στέρευε το βυζί. έφτασα στο σημείο να ενοχλούμαι όταν ερχόταν σπίτι μου και φαινόταν στη συμπεριφορά μου χωρίς να το λέω. μίλησα στον άντρα μου κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και κύλισε ήσυχα ο καιρός μέχρι που το παιδί έφτασε 6 μηνών που έπρεπε να ξεκινήσουμε τις στερεές τροφές. πήγα στη γιατρό και πήρα σαφείς οδηγίες αλλά δεν άρεσαν στη γιαγιά και μου έδωσε εκείνη άλλες και φυσικά ο άντρας μου άκουσε τη μανούλα του και προσαρμόσαμε τη διατροφή του παιδιού σύμφωνα με όσα μας είπε η γιαγιά του. για οποιαδήποτε οδηγία μου έδωσε η γιατρός η ατάκα της πεθεράς μου ήταν μία "όχι κορίτσι μου". για έναν μήνα έκανα την ηλίθια (λάθος μου, το ξέρω) αλλά όταν πήγαμε στη γιατρό της τα ξεφούρνισα όλα χαρτί και καλαμάρι με τον άντρα μου να έχει μαζευτεί στη γωνία και να μην βγάζει μηλιά. η καλή μας γιαγιά με το που έμαθε το σκηνικό έκανε την άσχετη και το πέρασε στο ντούκου, σα να μην είχε συμβεί τίποτα. περνάει ο καιρός και το παιδί ΤΡΩΕΙ. ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΡΩΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ. φτάνουμε στον χρόνο, έχουμε τριπλασιάσει το βάρος μας και τρώμε απ' όλα, χωρίς πολλά γλυκά, χωρίς πατατάκια, γαριδάκια, μπισκοτάκια, σοκολατάκια και λοιπά σκουπιδάκια. στους 15 μήνες πάμε για εμβόλιο και τσεκ-απ και λέμε στη γιατρό πως έχει δυσκολέψει πολύ στο φαγητό. μας ζητάει να της περιγράψουμε το καθημερινό του διατροφολόγιο και μας λέει πως το παιδί δεν θέλει να φάει γιατί αντί να τον ταΐσουμε τον μπουκώνουμε. μειώνω τις ποσότητες των γευμάτων κι ενώ επανερχόμαστε στο γνωστό μας πρόγραμμα, όπου το παιδί συνεχίζει να τρώει απ' όλα και καλά, αρχίζουν και τα μεγάλα παρατράγουδα. ήρθανε στο σπίτι μου μέσα και μου λέγανε πως το παιδί είναι αδύνατό και πως πρέπει να φάει περισσότερο, πως πρέπει να βρω τρόπο να το ταΐζω γεύματα ενδιάμεσα από τα γεύματα και πως πρέπει να τον απασχολώ για να τρώει πιο πολύ και πως δεν συμφωνούνε με τη γιατρό στο συγκεκριμένο θέμα. και μου τα λέγανε αυτά σε μια φάση που το παιδί έτρωγε σχεδόν όσο κι εγώ. ο άντρας μου γνωστός χέστης άρχισε να μιλάει για αναπτυξιολόγους και για το παιδί που έχει πρόβλημα και του έχει κοπεί η όρεξη. ξαναπάμε στη γιατρό για εμβόλιο στους 19 μήνες κι ενώ στο ενδιάμεσο έχουν παιχτεί σκηνικά απείρου κάλλους και της περιγράφω την κατάσταση. απορία δικιά της: θέλετε ένα παιδί χοντρό και άρρωστο ή ένα παιδί κανονικό και υγειές; οι οδηγίες της είναι σαφείς, το παιδί τρώει σε τράπεζι, όχι κάνοντας βόλτες στο μπαλκόνι, όχι βλέποντας παιδικά στην τηλεόραση, στο τραπέζι και μόνο όσο εκείνο θέλει. δεν το μπουκώνουμε, δεν του ανοίγουμε με το ζόρι το στόμα, δεν το σκουντάμε για να φάει περισσότερο, δεν το κυνηγάμε από πίσω.

 

η σωστή μαντεψιά στη συγκεκριμένη φάση είναι τι δεν γίνεται απ' όλα αυτά που περιγράφω. ε λοιπόν όταν είμαστε στους παππούδες το παιδί τρώει οπουδήποτε αλλού εκτός απ΄ το τραπέζι.

 

έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο για μια εξέταση, και τον άφησα το πρωί στον παππού και τη γιαγιά. έπρεπε να τον ταΐσουν το φρούτο του και μετά το μεσημεριανό. το φρούτο δεν του το δώσανε (να το δεχτώ πως δεν μπορέσανε), έφαγε όμως κουλουράκια, κέικ, σοκολατάκι και κάποια άλλα. οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο πεθερός μου χαμογελώντας ήταν πως έφαγε πολύ χωρίς να διευκρινήσει τι. 3 ώρες μετά στο μεσημεριανό το παιδί δεν ήθελε να φάει φαγητό γιατί ήταν σκασμένο, αλλά έτρωγε μπισκότα και φυσικά δεν τον άφησα και απλά τον έβαλα για ύπνο. ατάκα της γιαγιά του άντρα μου, έβαλε το παιδί να κοιμηθεί νηστικό η κακιά η μάνα του. θα μου πείτε, υπερβάλλεις που τα βάζει με μια ηλικιωμένη γυναίκα. κάθε φορά που το βλέπει το δισέγγονό της η ηλικιωμένη γυναίκα λέει πως αδυνάτισε. στην αρχή νόμιζα πως κάνει πλάκα αλλά τελικά το λέει γιατί το πιστεύει. οκ η μάνα αντέχει ν΄ακούει βλακείες, ο πατέρας όμως που είναι γνωστός χέστης το πήρε τοις μετρητοίς κι άρχισε να λέει πως είναι άρρωστο το παιδί.

 

παλεύω με 3 θηρία κι έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου και στο τέλος θα γίνω εγώ η κακιά. αλλά χαλάλι, πρέπει επιτέλους να με σεβαστούνε και να καταλάβουν ποιος έχει την ευθύνη της όλης υπόθεσης.

 

Καλό μου κορίτσι, μην στενοχωριέσαι και μην τρελαίνεσαι... την διατροφή του παιδιού σου την κανονίζεις εσύ... άσε τους άλλους να λένε τα δικά τους... για την ιστορία, εμένα η γιαγιά του συζύγου μου (ναι ζει και είναι 100 χρονών!!!) όταν μας βλέπει μου λέει πόσο έχει αδυνατίσει ο μικρός και ο μεγάλος (σύζυγος).. βλέποντας όμως την ξινισμένη μούρη μου δεν το συνεχίζει

[Alexia1985]

βρίσκω τη νηματοθέτρια σωστή, και περναώ στο δικό μου θέμα το οποίο είναι παρόμοιο.

 

ΈΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΈΧΩ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ.

 

θα τα γράψω όπως μου έρχονται γιατί είμαι συγχισμένη και γιατί δεν έχω που αλλού να τα γράψω. θέλω να βγει από μέσα μου αυτό το πράγμα.

 

η πεθερά μου καλή, χρυσή γυναίκα, δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί της μέχρι που γέννησα. εκεί αρχίσανε τα παρατράγουδα. με το χαμόγελο στα χείλη γύρισε και ρώτησε τη λεχώνα νύφη της (εμένα δλδ) πως ξέρω αν έχω γάλα κι αν το μωρό τρεφεται επαρκώς. το παιδί δεν είχε κλείσει ούτε βδομάδα κι η πεθερά μου αμφισβητούσε τη δυνατότητα μου να θηλάσω. και είχα γάλα, το παιδί έπαιρνε 1 κιλό το μήνα κι η πεθερά μου με ρωτούσε κάθε τόσο αν έχω, λες κι ως δια μαγείας κάποια στιγμή θα έκλεινε η κάνουλα και θα στέρευε το βυζί. έφτασα στο σημείο να ενοχλούμαι όταν ερχόταν σπίτι μου και φαινόταν στη συμπεριφορά μου χωρίς να το λέω. μίλησα στον άντρα μου κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και κύλισε ήσυχα ο καιρός μέχρι που το παιδί έφτασε 6 μηνών που έπρεπε να ξεκινήσουμε τις στερεές τροφές. πήγα στη γιατρό και πήρα σαφείς οδηγίες αλλά δεν άρεσαν στη γιαγιά και μου έδωσε εκείνη άλλες και φυσικά ο άντρας μου άκουσε τη μανούλα του και προσαρμόσαμε τη διατροφή του παιδιού σύμφωνα με όσα μας είπε η γιαγιά του. για οποιαδήποτε οδηγία μου έδωσε η γιατρός η ατάκα της πεθεράς μου ήταν μία "όχι κορίτσι μου". για έναν μήνα έκανα την ηλίθια (λάθος μου, το ξέρω) αλλά όταν πήγαμε στη γιατρό της τα ξεφούρνισα όλα χαρτί και καλαμάρι με τον άντρα μου να έχει μαζευτεί στη γωνία και να μην βγάζει μηλιά. η καλή μας γιαγιά με το που έμαθε το σκηνικό έκανε την άσχετη και το πέρασε στο ντούκου, σα να μην είχε συμβεί τίποτα. περνάει ο καιρός και το παιδί ΤΡΩΕΙ. ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΤΡΩΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑ. φτάνουμε στον χρόνο, έχουμε τριπλασιάσει το βάρος μας και τρώμε απ' όλα, χωρίς πολλά γλυκά, χωρίς πατατάκια, γαριδάκια, μπισκοτάκια, σοκολατάκια και λοιπά σκουπιδάκια. στους 15 μήνες πάμε για εμβόλιο και τσεκ-απ και λέμε στη γιατρό πως έχει δυσκολέψει πολύ στο φαγητό. μας ζητάει να της περιγράψουμε το καθημερινό του διατροφολόγιο και μας λέει πως το παιδί δεν θέλει να φάει γιατί αντί να τον ταΐσουμε τον μπουκώνουμε. μειώνω τις ποσότητες των γευμάτων κι ενώ επανερχόμαστε στο γνωστό μας πρόγραμμα, όπου το παιδί συνεχίζει να τρώει απ' όλα και καλά, αρχίζουν και τα μεγάλα παρατράγουδα. ήρθανε στο σπίτι μου μέσα και μου λέγανε πως το παιδί είναι αδύνατό και πως πρέπει να φάει περισσότερο, πως πρέπει να βρω τρόπο να το ταΐζω γεύματα ενδιάμεσα από τα γεύματα και πως πρέπει να τον απασχολώ για να τρώει πιο πολύ και πως δεν συμφωνούνε με τη γιατρό στο συγκεκριμένο θέμα. και μου τα λέγανε αυτά σε μια φάση που το παιδί έτρωγε σχεδόν όσο κι εγώ. ο άντρας μου γνωστός χέστης άρχισε να μιλάει για αναπτυξιολόγους και για το παιδί που έχει πρόβλημα και του έχει κοπεί η όρεξη. ξαναπάμε στη γιατρό για εμβόλιο στους 19 μήνες κι ενώ στο ενδιάμεσο έχουν παιχτεί σκηνικά απείρου κάλλους και της περιγράφω την κατάσταση. απορία δικιά της: θέλετε ένα παιδί χοντρό και άρρωστο ή ένα παιδί κανονικό και υγειές; οι οδηγίες της είναι σαφείς, το παιδί τρώει σε τράπεζι, όχι κάνοντας βόλτες στο μπαλκόνι, όχι βλέποντας παιδικά στην τηλεόραση, στο τραπέζι και μόνο όσο εκείνο θέλει. δεν το μπουκώνουμε, δεν του ανοίγουμε με το ζόρι το στόμα, δεν το σκουντάμε για να φάει περισσότερο, δεν το κυνηγάμε από πίσω.

 

η σωστή μαντεψιά στη συγκεκριμένη φάση είναι τι δεν γίνεται απ' όλα αυτά που περιγράφω. ε λοιπόν όταν είμαστε στους παππούδες το παιδί τρώει οπουδήποτε αλλού εκτός απ΄ το τραπέζι.

 

έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο για μια εξέταση, και τον άφησα το πρωί στον παππού και τη γιαγιά. έπρεπε να τον ταΐσουν το φρούτο του και μετά το μεσημεριανό. το φρούτο δεν του το δώσανε (να το δεχτώ πως δεν μπορέσανε), έφαγε όμως κουλουράκια, κέικ, σοκολατάκι και κάποια άλλα. οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο πεθερός μου χαμογελώντας ήταν πως έφαγε πολύ χωρίς να διευκρινήσει τι. 3 ώρες μετά στο μεσημεριανό το παιδί δεν ήθελε να φάει φαγητό γιατί ήταν σκασμένο, αλλά έτρωγε μπισκότα και φυσικά δεν τον άφησα και απλά τον έβαλα για ύπνο. ατάκα της γιαγιά του άντρα μου, έβαλε το παιδί να κοιμηθεί νηστικό η κακιά η μάνα του. θα μου πείτε, υπερβάλλεις που τα βάζει με μια ηλικιωμένη γυναίκα. κάθε φορά που το βλέπει το δισέγγονό της η ηλικιωμένη γυναίκα λέει πως αδυνάτισε. στην αρχή νόμιζα πως κάνει πλάκα αλλά τελικά το λέει γιατί το πιστεύει. οκ η μάνα αντέχει ν΄ακούει βλακείες, ο πατέρας όμως που είναι γνωστός χέστης το πήρε τοις μετρητοίς κι άρχισε να λέει πως είναι άρρωστο το παιδί.

 

παλεύω με 3 θηρία κι έχω αρχίσει να χάνω την υπομονή μου και στο τέλος θα γίνω εγώ η κακιά. αλλά χαλάλι, πρέπει επιτέλους να με σεβαστούνε και να καταλάβουν ποιος έχει την ευθύνη της όλης υπόθεσης.

Κοριτσάκι μου απλα πρεπει να βάλεις τα όρια σου για να είστε όλοι καλα! Οι παππούδες έχουν το σύνδρομο της κατοχής και ακόμα κι αν φάει έναν κουβα δεν θα ειναι ποτε αρκετό!ολοι ίδιοι ειναι! Απλα την επόμενη φορά που θα σου πουν κάτι απάντησε πολυ ήρεμα " τον είδε ο γιατρός και ειναι μια χαρά!"

Οσο για τα junk καλυτερα να τους βάλει ο άντρας σου στη θέση τους!

Και μην μπαίνεις στην διαδικασία συζήτησης,κάποια στηγμη θα καταλάβουν οτι δεν σε ενδιαφέρει η γνώμη τους!

[Velv]

@Alexia1985 & @elenip χθες το απόγευμα μιλούσα με τη γιατρό στο τηλέφωνο με τα πεθερικά μου στο σπίτι. γυρνάει η πεθερά μου και λέει στον άντρα της μετά από λίγο, ακούς τι λέει η κακιά η γιατρός, κομμένα τα τσιμπολογήματα ανάμεσα στα γεύματα!

 

το παιδί έχει λίγες μέρες που δεν τρώει γιατί βγάζει τραπεζίτες και πονάει και μου έχουνε πρήξει τα συκώτια. ήρθανε λοιπόν χθες να καθαρίσουν αυτοί και να ταΐσουν τον εγγονό γιατί εγώ δεν είμαι ικανή και φέρανε φακές. ο μικρός ενώ κανονικά τις τρώει, χθες ούτε να τις φτύσει, είχε τον πόνο του και δεν ήθελε να φάει. η γιαγιά του όμως την είχε έτοιμη την εναλλακτική, ένα μπισκότο ορέο. δεν την άφησα να του το δώσει και του έκανα αβγόφετα την οποία έφαγε εύκολα. κάποια στιγμή άρχισε να παίζει με την τσάντα της γιαγιάς του η οποία όλως τυχαίως είχε ένα σοκολατάκι μέσα στην τσάντα και το παιδί το έφαγε. τυχαία έγιναν όλα, τυχαία βρήκε το παιδί το σοκολατάκι, αλοίμονο η γιαγιά του το είχε κρυμμένο, αν και έχουμε πει πως τρώει ένα σοκολατάκι την εβδομάδα μετά το μεσημεριανό και συνήθως το Σάββατο και του το δίνουν είτε η μία γιαγιά είτε η άλλη.

 

εδώ και 22 μήνες, δλδ από την ώρα που γεννήθηκε μετράμε τις μπουκιές του και μου έχουν σπάσει τα νεύρα. θα τα βάλω τα όρια μου αλλά μάλλον δεν θα τους αρέσει ο τρόπος που θα επιλέξω να το κάνω.

[giannakosmum]

Velv

Δεν το συζητώ, πολλοί παππούδες έχουν το σύνδρομο κατοχής και άλλοι τόσοι μπουκώνουν τα εγγόνια τους με σοκολάτες, γλυκά, πατατάκια για να είναι αγαπητοί. Άλλοι τόσοι δεν ακολουθούν ποτέ τις οδηγίες της μαμάς αλλά κάνουν τα δικά τους γιατί απλά αυτά θεωρούν οι ίδιοι σωστά. Το δικό μου ερώτημα όμως είναι : Το παιδί είναι μέσα στις καμπύλες ανάπτυξης? Είναι προς τα πάνω, στη μέση, προς τα κάτω, που? Η κουμπάρα μου για παράδειγμα ανησυχεί γιατί η μικρή είναι στα κατώτατα όρια της καμπύλης ανάπτυξης και στο βάρος και στο ύψος , μόνο στη περίμετρο κεφαλιού είναι λίγο πιο πάνω από τα κατώτατα όρια. Εκεί μουρμουράει η πεθερά αλλά έχει και ένα πάτημα για να το κάνει. Το γεγονός ότι κάποιες στιγμές το παιδί δεν τρώει όπως συνήθως είτε γιατί βγάζει δοντάκια είτε γιατί μπορεί να είναι και λίγο αδιάθετο είναι απολύτως λογικό. Ούτως ή άλλως ούτε εμείς τρώμε το ίδιο όλες τις μέρες. Το θέμα είναι το παιδί να τρώει υγιεινά, να τρώει από όλες τις τροφές και να αναπτύσσεται φυσιολογικά. Το να μετράμε τις μπουκιές του τι να πω? Δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν βρε παιδί μου?

[Velv]

Velv

Δεν το συζητώ, πολλοί παππούδες έχουν το σύνδρομο κατοχής και άλλοι τόσοι μπουκώνουν τα εγγόνια τους με σοκολάτες, γλυκά, πατατάκια για να είναι αγαπητοί. Άλλοι τόσοι δεν ακολουθούν ποτέ τις οδηγίες της μαμάς αλλά κάνουν τα δικά τους γιατί απλά αυτά θεωρούν οι ίδιοι σωστά. Το δικό μου ερώτημα όμως είναι : Το παιδί είναι μέσα στις καμπύλες ανάπτυξης? Είναι προς τα πάνω, στη μέση, προς τα κάτω, που? Η κουμπάρα μου για παράδειγμα ανησυχεί γιατί η μικρή είναι στα κατώτατα όρια της καμπύλης ανάπτυξης και στο βάρος και στο ύψος , μόνο στη περίμετρο κεφαλιού είναι λίγο πιο πάνω από τα κατώτατα όρια. Εκεί μουρμουράει η πεθερά αλλά έχει και ένα πάτημα για να το κάνει. Το γεγονός ότι κάποιες στιγμές το παιδί δεν τρώει όπως συνήθως είτε γιατί βγάζει δοντάκια είτε γιατί μπορεί να είναι και λίγο αδιάθετο είναι απολύτως λογικό. Ούτως ή άλλως ούτε εμείς τρώμε το ίδιο όλες τις μέρες. Το θέμα είναι το παιδί να τρώει υγιεινά, να τρώει από όλες τις τροφές και να αναπτύσσεται φυσιολογικά. Το να μετράμε τις μπουκιές του τι να πω? Δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν βρε παιδί μου?

 

το παιδί είναι σούπερ, φισιολογικότατο σε όλα του από την πρώτη στιγμή. είναι ψηλός για την ηλικία του και περνάει και παιδάκια που είναι μεγαλύτερα απ' αυτόν, τριπλασίασε κανονικότατα το βάρος του τον πρώτο χρόνο. μετά τον πρώτο χρόνο μας είπε η γιατρός πως το φυσιολογικό είναι να παίρνει ένα κιλό το χρόνο κι ο δικός μου είχε πάρει στους 19 μήνες ήδη 1600 γρ. δλδ περισσότερο απ' το αναμενόμενο και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΕΙ. συγκεκριμένα τον συγκρίνουν μ' ένα κοριτσάκι που είναι 5 μήνες μεγαλύτερο του και γεννήθηκε 600 γρ. παραπάνω απ' τον δικό μου. η μικρή λοιπόν στα 2 χρόνια, ζωή νάχει ήταν 11500 κιλά κι ο δικός μου στους 19 μήνες 11200 κιλά και δεν τους φτάνει.

 

όσο για τη διατροφή, δεν του έχω δώσει και τίποτα ανθυγεινό βρε κορίτσια, για αυτό παλεύω απ' την πρώτη στιγμή. δεν μου ήταν εύκολο να του δώσω όσπρια στους 10 μήνες αλλά το έκανα, 10 μηνών έτρωγε φακές και τον έβλεπε η προγιαγιά του και μου έλεγε πως πρώτη φορά στη ζωή της έβλεπε τόσο μικρό παιδί να τρώει φακές. να τρελαίνεσαι, εκείνη δλδ τι έδινε στην πεθερά μου όταν ήταν 10 μηνών; σκόνες της έδινε. κι εγώ είχα γιαγιάδες αλλά ούτε που ήξεραν τι είναι οι σκόνες. ούτε εγώ έδωσα σκόνες και κρέμες, το απογευματινό του ήταν πάντα μαγειρεμένο και το πρωί στα φρούτα δεν έβαζα μπισκοτάκι μιράντα αλλά βρώμη την οποία έβραζα.

 

έχω πρόβλημα, μετράνε τις μπουκιές του. με παίρνει η πεθερά μου τηλέφωνο και με ρωτάει τι έφαγε το παιδί κι αν είναι νηστικό. πάμε στο σπίτι τους και δίνουν, δίνουν, δίνουν και η μόνιμη ατάκα που λένε είναι πεινάει το καημένο. το παιδί μου το θεωρούν καημένο.

[goody]

Velv μην το ψαχνεις, δεν βγαζεις ακρη με τετοιους ανθρωπους, και η δικια μου γιαγια τα ιδια μου κανει, οποτε προσπαθω να τα συζητησω λογικα μαζι της (υγιεινη διατροφη, συμβουλες παιδιατρου κλπ) παντα τσακωνομαστε και ακρη δε βγαινει, η μονη λυση ειναι να τους κοψεις τη φορα. Βασικα το σημαντικο ειναι να εχετε κοινη γραμμη με τον αντρα σου, αυτον πρεπει να πεισεις και να καταλαβει ποιο ειναι το σωστο και ποιο το παραλογο ωστε να τους αντιμετωπιζετε παρεα. Εσυ θα εισαι κοφτη και εκεινος θα τους τα λεει πιο χυμα, δεν γινεται αλλιως.

[tsarli]

Διάβασα το θέμα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι!! Ο μικρός είναι 16 μηνών. Όταν ήταν 6 μηνών βρεθήκαμε σε ένα πάρτυ και όρμηξαν να με φάνε γιατί δεν έδωσα στο μωρό τούρτα ή λίγο σουβλάκι για να "γλύψει"..το προσπέρασα..σε μια επίσκεψη, 12 μηνών ο μικρός, η νύφη της οικοδέσποινας με ένα μωράκι ίδιας ηλικίας (παχύσαρκο θα το έλεγες) παινευόταν που το μωρό της τρώει τα πάντα, σουβλάκια (να τα και πάλι τα σουβλάκια), γύρο, πατάτες κλπ. και απορούσε ας πούμε "γιατί δεν βάζω μερέντα στην πιπίλια" (άντε να της εξηγήσεις ότι δεν παίρνει καν πιπίλα). Όσο για το θηλασμό, είχε και άποψη "μερικές έχουν αραιό γάλα και άλλες παχύ"..

Τελευταία βρεθήκαμε αρκετές φορές με μια παιδική μου φίλη, που ταϊζει τα παιδιά της αποκλειστικά και μόνο σαβούρες (κρίμα για τα παιδάκια). Το τί άκουσα γιατί δεν του έχω δώσει παγωτό, λουκουμάδες, λουκούμι, ζαμπονοτυρόπιτα, πίτσα, τηγανιτές πατάτες, σοκολάτα κλπ. (το καθημερινό διαιτολόγιο των παιδιών της) δε λέγεται. Βέβαια και η ίδια έχει πλήρη άγνοια από την όποια διατροφική παιδεία και φυσικά είναι πολύ παχουλή. Μέχρι και κομπλεξική με είπε και "κοίταξε να βγάλεις στο παιδί τα δικά σου απωθημένα" (προφανώς το είπε επειδή γυμναζόμουν και πρόσεχα πάντα, μέχρι που γέννησα και το ριξα και γω δυστυχώς στα γλυκά και τις πίτσες)!

Αυτόν τον καιρό, μετά από πολύ σκέψη, κατέληξα στο ότι -δυστυχώς- με άτομα που μας χωρίζουν τόσα πολλά, (ειδικά στα θέματα του παιδιού), και τα οποία άτομα διακατέχονται από ακατάσχετη αθυροστομία και με περισσή ευκολία προσβάλουν τον καθένα, δεν μπορώ, αλλά και δε θέλω πλέον να κάνω ουσιαστική παρέα. Τα τυπικά και τίποτα παραπάνω.

Αντιθέτως υπάρχουν μαμάδες που ακολουθούμε πάνω κάτω μια κοινή γραμμή, με τις οποίες μπορώ σίγουρα να πώ πολλά περισσότερα και να μη νιώθω σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, λες και κάνω δηλ. έγκλημα που προσέχω τη διατροφή του μικρού.

[Alexia1985]

το παιδί είναι σούπερ, φισιολογικότατο σε όλα του από την πρώτη στιγμή. είναι ψηλός για την ηλικία του και περνάει και παιδάκια που είναι μεγαλύτερα απ' αυτόν, τριπλασίασε κανονικότατα το βάρος του τον πρώτο χρόνο. μετά τον πρώτο χρόνο μας είπε η γιατρός πως το φυσιολογικό είναι να παίρνει ένα κιλό το χρόνο κι ο δικός μου είχε πάρει στους 19 μήνες ήδη 1600 γρ. δλδ περισσότερο απ' το αναμενόμενο και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΑΝΕΙ. συγκεκριμένα τον συγκρίνουν μ' ένα κοριτσάκι που είναι 5 μήνες μεγαλύτερο του και γεννήθηκε 600 γρ. παραπάνω απ' τον δικό μου. η μικρή λοιπόν στα 2 χρόνια, ζωή νάχει ήταν 11500 κιλά κι ο δικός μου στους 19 μήνες 11200 κιλά και δεν τους φτάνει.

 

όσο για τη διατροφή, δεν του έχω δώσει και τίποτα ανθυγεινό βρε κορίτσια, για αυτό παλεύω απ' την πρώτη στιγμή. δεν μου ήταν εύκολο να του δώσω όσπρια στους 10 μήνες αλλά το έκανα, 10 μηνών έτρωγε φακές και τον έβλεπε η προγιαγιά του και μου έλεγε πως πρώτη φορά στη ζωή της έβλεπε τόσο μικρό παιδί να τρώει φακές. να τρελαίνεσαι, εκείνη δλδ τι έδινε στην πεθερά μου όταν ήταν 10 μηνών; σκόνες της έδινε. κι εγώ είχα γιαγιάδες αλλά ούτε που ήξεραν τι είναι οι σκόνες. ούτε εγώ έδωσα σκόνες και κρέμες, το απογευματινό του ήταν πάντα μαγειρεμένο και το πρωί στα φρούτα δεν έβαζα μπισκοτάκι μιράντα αλλά βρώμη την οποία έβραζα.

 

έχω πρόβλημα, μετράνε τις μπουκιές του. με παίρνει η πεθερά μου τηλέφωνο και με ρωτάει τι έφαγε το παιδί κι αν είναι νηστικό. πάμε στο σπίτι τους και δίνουν, δίνουν, δίνουν και η μόνιμη ατάκα που λένε είναι πεινάει το καημένο. το παιδί μου το θεωρούν καημένο.

Αχ γιατι αφήσες τόσο πολυ περιθώριο στην πεθερά σου που σε περνει τηλ να μάθει αν έφαγε το παιδι;;; Εχει καταβάλει πολυ χώρο και σε καταπιέζει!!! Μην τους αφήνεις κι ας γίνεις λιγο κακιά,δεν πειράζει! Εξάλλου για την υγεία του παιδιού σου προκιτε,αλίμονο αν δεν τους βάλεις στη θέση τους!! Κι εγω τα ίδια περνάω και λιγο πολυ πολλές τα έχουν περασει αλλα δεν σηκώνω κουβέντα σε οτι αναφορά την διατροφη η οτιδήποτε αλλο αφορά το παιδι μου! Ξέρεις τι κάνω; Οταν μιλάνε π.χ. Για το θηλασμο που το έχουν κανει θέμα διοτι θηλαζει ακόμα 12 μηνων. Η τους αγνοώ η κάνω πλάκα του τύπου" αφήστε ελπίζω να μην τον στείλουν κανά Έβρο και πως θα τρέχω εκει πέρα;" Χαχα και τελος,αλλα αν τους δώ να επιμένουν( που δεν νομίζω) θα το ξεκόψω μαχαίρι!! Εκείνοι μεγάλωσαν τα παιδια τους οπως ήθελαν και εχω κι εγω το δικαίωμα να το μεγαλώσω οπως θελω εγω!!!!

Οσο δεν είσαι μπροστά βέβαια δεν θα μπορεις να ελέγχεις και στη θέση σου θα απέφευγα να τον αφήνω και πολυ μονο μαζι τους! Οσο για το σοκολατάκι στην τσάντα δεν έπρεπε να το αφήσεις να το φάει..ετσι για να δει οτι δεν αστειεύεσαι και πληγώνει το παιδι με το να τα βλέπει!!

Ήμαστε υπεύθυνοι παντως να δώσουμε τις καλύτερες βάσεις διατροφής που μπορούμε γιατι σε λίγα χρονια δεν θα μπορούμε να τα ελέγχουμε!!

[LA LATINA]

σορρυ παιδιά απάντησα στο πρώτο και τώρα είδα οτι ήταν του 2009!

[Velv]

Αχ γιατι αφήσες τόσο πολυ περιθώριο στην πεθερά σου που σε περνει τηλ να μάθει αν έφαγε το παιδι;;; Εχει καταβάλει πολυ χώρο και σε καταπιέζει!!! Μην τους αφήνεις κι ας γίνεις λιγο κακιά,δεν πειράζει! Εξάλλου για την υγεία του παιδιού σου προκιτε,αλίμονο αν δεν τους βάλεις στη θέση τους!! Κι εγω τα ίδια περνάω και λιγο πολυ πολλές τα έχουν περασει αλλα δεν σηκώνω κουβέντα σε οτι αναφορά την διατροφη η οτιδήποτε αλλο αφορά το παιδι μου! Ξέρεις τι κάνω; Οταν μιλάνε π.χ. Για το θηλασμο που το έχουν κανει θέμα διοτι θηλαζει ακόμα 12 μηνων. Η τους αγνοώ η κάνω πλάκα του τύπου" αφήστε ελπίζω να μην τον στείλουν κανά Έβρο και πως θα τρέχω εκει πέρα;" Χαχα και τελος,αλλα αν τους δώ να επιμένουν( που δεν νομίζω) θα το ξεκόψω μαχαίρι!! Εκείνοι μεγάλωσαν τα παιδια τους οπως ήθελαν και εχω κι εγω το δικαίωμα να το μεγαλώσω οπως θελω εγω!!!!

Οσο δεν είσαι μπροστά βέβαια δεν θα μπορεις να ελέγχεις και στη θέση σου θα απέφευγα να τον αφήνω και πολυ μονο μαζι τους! Οσο για το σοκολατάκι στην τσάντα δεν έπρεπε να το αφήσεις να το φάει..ετσι για να δει οτι δεν αστειεύεσαι και πληγώνει το παιδι με το να τα βλέπει!!

Ήμαστε υπεύθυνοι παντως να δώσουμε τις καλύτερες βάσεις διατροφής που μπορούμε γιατι σε λίγα χρονια δεν θα μπορούμε να τα ελέγχουμε!!

 

το ξέρω πως έκανα βλακεία που έδινα αναφορά για το φαγητό του παιδιού και το έχω κόψει. θα μου πεις το έχω κόψει εδώ και 2 μέρες τώρα αλλά τελείωσε. δεν θα με σκάσουν αυτοί εμένα.

 

το όλο θέμα έχει να κάνει ακριβώς μ' αυτό που επισημαίνεις, δεν έχουν καταλάβει πως είναι οι παππούδες του και νομίζουν πως είναι οι γονείς του. λες κι εγώ δείχνω αδιαφορία ή θέλω το παιδί να μέινει ατάϊστο ή το κρατάω νηστικό. σήμερα λοιπόν το καημένο μου έφαγε μόνο του με το πιρούνι του ένα βαθύ πιάτο αρακά! εγώ έτρωγα απ' το πιάτο μου κι εκείνος απ' το δικό του! το μόνο στο οποίο τον βοήθησα ήταν να σκουπίσει το τραπέζι σ' ένα σημείο που λερώθηκε γιατί δεν θέλαμε απλά να φάμε, θέλαμε να είμαστε και καθαροί! και τελικά η γιατρός είχε δίκιο, δεύτερη μέρα που κοπήκανε τα τσιμπολογήματα και το παιδί όχι μόνο κάθεται στο τραπέζι αλλά τρώει.

 

κάθε φορά που τον αφήνω και τον ταΐζουν μετανιώνω. μα κάθε φορά. πριν 10 μέρες περίπου τον ταΐζανε στο μπαλκόνι ανεβασμένο στο τραπέζι που έχουν εκεί. μιλάμε για τρομερή εξυπνάδα, να ταΐζεις το εγγόνι σου σκαρφαλωμένο σε τραπέζι, δεν σου περνάει καν απ' το μυαλό πως την επόμενη φορά που θα βρεθεί στο ίδιο μπαλκόνι θα θελήσει πάλι ν' ανεβει στο ίδιο τραπέζι. και για το σοκολατάκι μετάνιωσα, αλλά το πρόβλημα είναι διττό, δεν είναι μόνο ότι του δίνουν βλακείες αλλά ότι κοιτάνε όλη την ώρα να τον μπουκώσουν! χώνουν, χώνουν, χώνουν και δεν σκέφτονται πως το στομάχι του είναι 5 φορές μικρότερο απ' το δικό τους, πχ.

 

το ευτυχές είναι πως φεύγουν Παρασκευή για τις γιορτές του Πάσχα και θα ησυχάσει το κεφάλι μου για λίγες μέρες.

 

όσο για τον θηλασμό, να δεις εγώ τι άκουγα απ' το στοματάκι της πεθεράς μου. όχι που το παιδί καθόταν και πιπηλούσε γιατί δεν του έφτανε το γάλα μου, όχι που δεν μπορούσε να τραβήξει με αποτέλεσμα να μην χορταίνει για αυτό είχα πετρώματα, με ρωτούσε μια φορά στο δίμηνο περίπου αν έχω γάλα, με ρωτούσε πόσα ml πίνει το παιδί κάθε φορά που θηλάζει.

 

@tsarli βλέπω ομοιπαθούσα κι εσύ.

 

καλά σοβαρά τώρα ποιος ηλίθιος θέλει να δώσει σε 6 μηνών παιδί τούρτα και σουβλάκι;

 

μερέντα στην πιπίλα;;; να κλάψω ή να γελάσω;;;

 

ειλικρινά λυπάμαι τα παιδιά που μεγαλώνουν με σαβούρες. η μάνα μου δεν μου έδινε ούτε γαριδάκια όταν ήμουν μικρή και σκέφτομαι πως τελικά δεν είναι ούτε θέμα μόρφωσης, ούτε εποχής, ούτε ηλικίας, είναι κάλος στον εγκέφαλο. υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν τα παιδιά σκουπιδοφάγους, το θέμα τους είναι να φάνε κι ας είναι και σκατά, όχι να φάνε σωστά. κρίμα.

[goody]

το πρόβλημα είναι διττό, δεν είναι μόνο ότι του δίνουν βλακείες αλλά ότι κοιτάνε όλη την ώρα να τον μπουκώσουν! χώνουν, χώνουν, χώνουν και δεν σκέφτονται πως το στομάχι του είναι 5 φορές μικρότερο απ' το δικό τους, πχ.

 

 

Περιστατικο με τη γιαγια μου... ηταν ο μικρος τριων και μου λεει στο τηλεφωνο οτι εκανε λιγα κεφτεδακια για το παιδι, τα φερνει και βλεπω καπου 20 κεφτεδακια στο ταπερ, δεν το σχολιαζω...ο μικρος τελικα τρωει 4 που ειναι σουπερ καλα για τα δεδομενα του....μουτρα και στεναχωρια η γιαγια μου να σκασει γιατι ειναι αγορι και πρεπει να τρωει πολυ για να γινει αντρας και θα αρρωστησει και ....της γειτονισας που ειναι πιο μικρο τρωει και σουβλακια!!! Παιδια ολα σουβλακια τρωνε?? Τσαρλι το διαβασα που το ελεγες και γελαγα!

Και εμενα παντως θελει ολο να τον μπουκωνει...εχουμε τσακωθει απειρες φορες, ειδικα γιατι με το που ερχεται -συνηθως πριν το φαγητο- βγαζει και του δειχνει σοκολατες και μπισκοτα ή τον κρυφομπουκωνει οταν δεν κοιταω...ειναι τρομερο αυτο! Δηθεν πανε στο δωματιο του να παιξουν και οποτε παω ολο μασαει ή ακουω φωνες που τον παρακαλαει να φαει κατι και εκεινος δεν θελει...απο μανταρινια μεχρι ξηρους καρπους και φυσικα παντα και γλυκακια! Δεν εχω προβλημα αλλα ας το κανει μετα το φαγητο! Και να του δινει ενα περιθωριο να χωνεψει και να ξαναπεινασει! Εκεινη θελει καθε εικοσι λεπτα το παιδι να μασουλαει! Και μου τα λεει με καμαρι καθε φορα που τον μπουκωνει κατι λες και εκανε κατορθωμα, πχ την κυριακη καμια ωρα μετα το φαγητο μου ειπε οτι τον ταισε ενα μεγαλο αχλαδι την ωρα που του ελεγε μια ιστορια και δεν ξεχασε να επισημανει οτι 'ετσι τρωνε τα παιδια' υπονοωντας οτι εγω δεν του κανω αρκετα κολπα ωστε να τον ξεγελαω και να τον μπουκωνω... τι να πεις!

[Alexia1985]

Πιστευω οι περισσότεροι άνθρωποι απλα ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΤΡΩΝΕ και ειναι τραγικό αυτο στην εποχή μας! Κι εγω βλεπω συνεχώς τα παιδια στην παιδική χαρά να μασουλανε σοκολάτες,γαρίδακια και άλλες σαβουρες..Και ακούς και σχόλια του τύπου " δεν τρωει τιποτα,μονο τέτοια θελει"....και τι να πεις;"κακός τα εχει μάθει;" Η πλειοψηφία ειναι ετσι! Δεν ειναι τυχαίο που ειμαστε δεύτερη χώρα στον κόσμο στη παιδική παχυσαρκία! Σιγουρα δεν παχαινουν απο φρουτα και λαχανικα!

Διαβάζω τα πόστ σας και με πιάνει θυμός ειλικρινά!! Να ήξεραν τι κακό κανουν στα παιδια! Πρόσφατα διαβασα ενα άρθρο που έλεγε οτι η ζαχαρι ειναι το ιδιο εθιστικη με την ηρωινη και το πιστευω γιατι είμαι εθισμενη εγω η ίδια!!

Το καλο όμως οτι τα παιδια μου θελω να γίνουν καλυτερα απο μένα και οχι σαν εμενα!!!

Θυμήθηκα κι ενα σκηνικό που με έκανε να μην αφήσω ποτε τον μικρό στην Γιαγια του ουτε για μια ωρα!!

Ηταν 7-8 μηνων και ήθελαν να του δώσουν γλυκό "να γλυψει". (Ξέρετε εσείς) φυσικα δεν τους άφηνα και σε μια στιγμή που γύρισα το κεφάλι είδα το παιδι μπουκωμένο με μια γκριματσα αηδιας! Οταν ρώτησα τι τρωει.η απάντηση ηταν " καρύδοπιτα"!!!!! 8 μηνων καρύδοπιτα;;;; Δεν μίλησα αλλα το πρόσωπο μου τα είπε ολα!! Αυτο ηταν! Χάθηκε η εμπιστοσύνη...

[hara86]

oson afora tis giagiades den kserw ti na pw...pisteuw apla oti einai to sundromo twn giagiadwn tetoio kai den uparxei giatreia,akoma kai h mhtera mou pou otan eimastan mwra pote den mas edwse tipota etoimo akoma kai dika tis mpiskota eftiaxne gia na mas kanei krema,gia to eggoni ths omws thewrei amartia na trwme kati gluko h otidhpote kai na mhn tou dwsoume na dokimasei,akoma kai otan fwnazw oxi sto telos tha tou dwsei.

Otan omws ftanoun se shmeio na se rwtane ti efage kai poso kai na sou kanoun kritikh dhmiourgontas sou problhma,tote h monh lush einai na gineis kakia kai na to ksekopseis,duskolo alla h monh lush...

Oson afora twra kapoies alles kuries pou tha sou kanoun kritikh h akoma xeirotera tha tolmhsoun na se eirwneutoun pou epilegeis na mhn dineis sto paidi sou saboures,einai apla tragikes kai den aksizei ton kopo na asxoleisai me tis filosofies tous...mexri ekei tous kobei h polu apla den einai aksies gia na kanoun auto pou kaneis esu kai epeidh niwthoun asxhma gia ton eauto tous apla antidroun me auto ton tropo....

Prwsopika exw ena gio 1 etous,paradexomai pws exei dokimasei apo oles tis saboures,kati gia to opoio oxi perithanh den eimai,prospathw na mhn to lew kai pouthena,kai auto giati kathe fora pou mas blepei na trwme kati thelei na dokimasei.../ara gia mena olo to kako ksekina apo auta pou trwne oi goneis,den gennhthhke kanena paidaki me tash pros tis saboures,tis emathe kai tis zhtaei/

se kamia periptwsh omws den einai kathhmerinh sunhtheia,tha tou dwsw na dokimasei,kakws bebaia,alla mexri ekei...pote den tha antikatasthsw ta snak tou mikrou me oti saboura brw apla epeidh bariemai na kopsw ena mhlo h na ftiaksw ena tost,giati kathe fora pou den tha afierwsw auta to 3 lepta gia na ftiaksw kati kai apla tha arpaksw ena krouasan einai mono kai mono epeidh bariemai....

gia auto sebomai kai xeromai tis manoules pou den bariounte pote,pou exoun panta mazi tous kati apo to spiti,tis manoules pou oi alles kuries tis koitoun me to frudi shkwmeno kai xaskogeloun....tosa kseroun tosa kanoun,eimai sigourh pws polu tha hthelan na to kanoun kai oi idies apla den mporoun,giati h sunhtheia k eidika h kakia sunhtheia den kobetai.....den aksizei na asxoleiste kai toso,xareite ta mikra sas kai kante auto pou pisteuete eseis oti einai to kalutero.

Xilia sugnwmh gia tous agglikous xarakthres.....apla hthela na ta pw.

[bouba14]

Αχ τι θα τραβηξω! Αυτο ερχεται στο μυαλο μου οταν διαβαζω τα μηνυματ ασς! Που λετε πριν ενα μηνα πηρα το βιβλιο του κ Παπαβεντση για την προσχολικη διατροφη και το διαβασα, και καταλαβα και για μενα γιατι ειμαι παχυσαρκη, ακομα και για την ξαδελφη μου γιατι ειναι τοσο αδυνατη!! Και επιασα τη μανα μου, που εχει αρχισει ηδη να μου κανει κριτικη γιατι θελω να φτιαξω δικο μας ρυζαλευρο και να δωσω κεχρι στο παιδι αντι για κρεμες εμποριου, και της ειπα οτι θα μαθω τη μπεμπα οποιος της λεει φαε κι αλλο να του φερνει το πιατο στο κεφαλι! Η διατροφη του παιδιου ειναι ευθυνη μονο των γονιων και οι υπολοιποι εχουν απλα συμβουλευτικο χαρακτηρα.

[Alexia1985]

se kamia periptwsh omws den einai kathhmerinh sunhtheia,tha tou dwsw na dokimasei,kakws bebaia,alla mexri ekei...pote den tha antikatasthsw ta snak tou mikrou me oti saboura brw apla epeidh bariemai na kopsw ena mhlo h na ftiaksw ena tost,giati kathe fora pou den tha afierwsw auta to 3 lepta gia na ftiaksw kati kai apla tha arpaksw ena krouasan einai mono kai mono epeidh bariemai.....

Όλες κάποιες στιγμές βαριόμαστε πιστεψε με! Ήτε γιατι δεν εχουμε κοιμηθεί τη νύχτα ήτε επειδή ηταν δύσκολη η μερα ήτε ετσι απλα επειδή δεν εχουμε όρεξη!!! Απλα αντί να άρπαξεις ενα κρουασάν γιατι δεν άρπαζεις ενα γιαουρτακι,μια μπανανα,ενα cream cracker ολικής,ενα μανταρίνι η έστω ενα κομμάτι ψωμί βρε παιδι μου; Γιατι να του δώσεις κρουασάν;;; Ολοι εχουμε πει κάποια στιγμή" αχ μ΄αρεσει αυτο γιατι μου θυμίζει τα παιδικα μου χρονια!!" Και αυτο που ειμαστε υπεύθυνοι να πετύχουμε ως γονείς ειναι το "αυτο" να ειναι κάτι το υγειηνο! Οτι τρωει τωρα αυτο θα τρωει την υπόλοιπη ζωή του!

Ο άντρας μου δοκίμασε σοκολάτα πρωτη φορά στα 30 του εξέτιας μου γιατι πολυ απλα ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ διοτι δεν έφαγε ποτε απο το σπιτι του! Τα γαρίδακια τα βλέπει και του γυρίζουν τα αντερα γιατι η Μαμα του έλεγε πάντα οτι ειναι σαβούρα!!!!τοσο απλα!!!

Επισης,κι εγω τρώω καμια φορά σαβούρα αλλα του δίνω ενα κομματάκι ψωμί και νομίζει οτι τρώμε το ιδιο!! Ειναι πολυ εύκολο να ξεγελάσεις ενα μωρο 12 μηνων!!! Φιλικά!!

[love4]

Εγω παντως αισθανομαι οτι καπου χανουμε το μετρο...

Οκ ειναι σκουπιδια ολα αυτα τα φαγητα, αλλα αν φανε και καποιες φορες δε θα γινει και κατι, μην ξεχναμε οτι η στερηση φερνει τα αντιθετα αποτελεσματα...

Οσο για την κοπελα που ειπε οτι ειναι παχυσρκη εξαιτιας της μαμας της, θα διαφωνησω, διοτι κι μενα με μπουκωνε η μητερα μου αλλα οταν πηγα στην εφηβεια δεν ηθελα να ειμαι χοντρη και το ραψα, οποτε αδυνατισα. Ειναι απλα τα πραγματα, δε μας φταιει κανεις που ειμαστε χοντροι παρα μονο ο εαυτος μας...

[arcobaleno]

Είναι μεγάλη υπόθεση η σωστή διατροφή και πιστεύω ότι οι βάσεις μπαίνουν όντως από πολύ μικρή ηλικία. Δε λέω ότι θα πάθουν κάτι τα παιδάκια που θα φάνε κάποιο σνακ ανθυγιεινό μια φορά στις τόσες, αλλά όσο πιο σπάνια τόσο καλύτερα. Δεν τους προσφέρει απολύτως τίποτα και το ξέρουμε όλοι αυτό.

Όσο για τους παπουδογιαγιάδες και τον υπόλοιπο περίγυρο, όσο κι αν επιμένουν επιμένουμε κι εμείς!

[Alexia1985]

Εγω παντως αισθανομαι οτι καπου χανουμε το μετρο...

Οκ ειναι σκουπιδια ολα αυτα τα φαγητα, αλλα αν φανε και καποιες φορες δε θα γινει και κατι, μην ξεχναμε οτι η στερηση φερνει τα αντιθετα αποτελεσματα...

Οσο για την κοπελα που ειπε οτι ειναι παχυσρκη εξαιτιας της μαμας της, θα διαφωνησω, διοτι κι μενα με μπουκωνε η μητερα μου αλλα οταν πηγα στην εφηβεια δεν ηθελα να ειμαι χοντρη και το ραψα, οποτε αδυνατισα. Ειναι απλα τα πραγματα, δε μας φταιει κανεις που ειμαστε χοντροι παρα μονο ο εαυτος μας...

Οπως πολυ σωστά το είπες...μεχρι την εφηβεία... Μεχρι εκει ειναι υπεύθυνη η Μαμα σου που σε ανάγκασε να μπεις σε διαδικασία δίαιτας..ετσι; Η Αδερφη μου ειναι παχύσαρκη εξέτιας της μαμάς μου ,γιατι την γέννησε στα 41 και της φερόταν διαφορετικά απο εμενα που με έκανε στα 20,και τωρα έπαθε υποθυρεοδεισμο και η δίαιτα ειναι πολυ δύσκολα να πιάσει πια! Και το έπαθε απο την επιβάρυνση που της προκαλούσαν οι υπέρτεράστιες μερίδες φαγητού που κατανάλωνε και τα πολλα junk!

Το παιδι 1-2-3 ετών δεν θα σου ζητήσει ποτε απο μονο του γαρίδακια η σοκολάτα αν πολυ απλα δεν τα εχει δοκιμάσει ποτε απο σένα! Τωρα αν παει π.χ. Σε καποιο πάρτυ και δοκιμάσει και του αρέσουν ειναι αλλο θέμα αλλα πιστευω αν γίνετε μια στις τόσες( οχι 1 τη βδομάδα) δεν θα αποτελέσει συνήθεια διατροφής!

Επισης τα παιδια δεν θα μας αγαπήσουν περισσοτερο αν τους δίνουμε σοκολάτα

Αλλα αν παίξουμε μαζι τους μπάλα η τα παμε στην παιδική χαρά, ειναι το μονο σίγουρο!!

[Alexia1985]

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=527983

 

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=74

[Macorina]

Κατ'αρχήν να πώ ότι το θεωρώ αγένεια να κρίνει κάποιος τις διατροφικές συνήθειες του άλλου, και κυρίως να προσπαθεί να επιβάλλει τις δικές του διατροφικές συνήθειες στα παιδιά των άλλων. Πάντα πριν προσφέρουμε οτιδήποτε σε ένα παιδάκι, ρωτάμε τη μαμά του, γιατί, πέρα από τον τρόπο ανατροφής, μπορεί να έχει κάποιο θέμα αλλεργίας, υγείας κλπ.

Το καλοκαίρι που ο γιός μου ήταν 19 μηνών στην παραλία συναντούσαμε καθημερινά την οικογένεια με τις απόλυτα καταστροφικές διατροφικές συνήθειες. Ειχαν ψυγειάκι με κρουασάν, σοκολάτες, πατατάκια και όλα τα συναφή. Εμείς κατεβάζαμε φρούτα και δίναμε στο γιό μου, γιατί αυτά τρώμε κι εμείς στην παραλία. Δεν καταλαβαίνω γιατί να φάς κάτι υπερβολικά αλμυρό ή κάτι υπερβολικά γλυκό σε μια περίσταση, όπως το μπάνιο στη θάλασσα. Παρ'όλα αυτά, έφτασε η στιγμή που ζήλεψε και έφαγε ένα ολόκληρο κρουασάν σοκολάτας συσκευασμένο. Ε, δεν έγινε και τίποτα. Το θέμα είναι να μην γίνεται συνέχεια. Εννοείται πως δεν προβληματίστηκα που δοκίμασε, γιατί δεν παίζουν τέτοια πράγματα στο σπίτι. Όταν όμως θα πάρουμε γλυκά, για όποιον λόγο, είτε γιατί μας ήρθε μια λιγούρα, ή γιατί έχουμε μια γιορτή, φυσικά και θα φάει και το παιδί.

Γενικότερα, πιστεύω ότι η σωστή συμπεριφορά σε σχέση με τη διατροφή βρίσκεται κάπου στη μέση. Δηλαδή, δεν είμαι ούτε υπέρ της υστερίας με τα βιολογικά, οργανικά κλπ, να μην επιτρέπεις στο παιδί σου να φάει τίποτα άνθυγιεινό ή γλυκό μέχρι να γίνει 12 χρονών κλπ, αλλά φυσικά, ούτε και υπέρ της διατροφής με Junk food, πατατάκια, κρουασάν κλπ. Για κανέναν όμως, όχι μόνο για το πιτσιρίκι.

Η άποψή μου είναι να διαμορφώνουμε όσο το δυνατόν πιο υγιεινές συνήθειες στα παιδιά, προσφέροντάς τους υγιεινές τροφές, συχνά μικρά γευματάκια, με ποικιλία σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά, χωρίς όμως αφορισμούς και υπερβολές. Που και που, δεν το θεωρώ κακό να δοκιμάσει και κάτι από τα απαγορευμένα. Δεν μιλάω για καθημερινά, ούτε για ποσότητες. Κάποια κοπέλα το είπε παραπάνω, στις κούνιες αν πεινάσει, μπορεί να φάει μια μπανάνα, ή ένα τόστ, ή κράκερ ολικής (αυτά μας έχουν σώσει, γιατί τα λατρεύει). Υπάρχουν δηλαδή και ενδιάμεσες επιλογές που μπορούν να ενσωματωθούν στον τρόπο ζωής μας και στο πρόβλημα του χρόνου, που αντιμετωπίζουμε πολλοί.