Χτυπήματα από άλλα παιδάκια στον παιδικό που δημιουργούν φόβ

[Ειρήνη]

Καλημέρα σας.

 

Σήμερα είμαι πολύ πεσμένη ψυχολογικά… Θα σας εκθέσω τις σκέψεις μου και παρακαλώ την συμβουλή σας.

 

Χθες το απόγευμα παίζαμε κυνηγητό με τον Ανδρεούλη. Κάποια στιγμή είχε «κρυφτεί» στον μπαμπά του και γέλαγε. Σε κάποια φάση λοιπόν του λέει

«γρήγορα μπαμπά να μην με πιάσει ο λύκος (ο λύκος με τα 3 γουρουνάκια είναι το αγαπημένο του και πολλές φορές λέει θα με πιάσει ο λύκος όπως τα γουρουνάκια γιʼ αυτό τρέχω γρήγορα, όταν τρέχει) και η Ανδριάνα!»

 

Το άκουσα εγώ και ο μπαμπάς του και μας έκανε εντύπωση και έτσι την ώρα του μπάνιου, που χαλαρώνουμε και λέμε διάφορα μου αποκάλυψε (και λέω μου αποκάλυψε γιατί δεν μου είχε πει κάτι σχετικά για το θέμα) πως το συγκεκριμένο κοριτσάκι τον χτυπάει. Και όπως κατάλαβα είναι κάτι που έχει συμβεί αρκετές φορές από τα λεγόμενα του παιδιού. Μου είπε επίσης πως «έχει μεγάααααλα μάτια» και έδειξε να τρομάζει. Το γράφω όπως μου το είπε γιατί μου έκανε εντύπωση η περιγραφή. Ήταν από τις περιγραφές που καταλαβαίνεις πως το παιδί σου νιώθει φόβο κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου φυσικά.

 

Δεν ξέρω ακριβώς αν όντως έχει το παιδάκι αυτό μεγάλα ματάκια ή αν όταν χτυπάει τον Ανδρεούλη κάνει κάπως τα ματάκια του και έχει μείνει αυτό στον μικρό… Το γεγονός είναι πως Ανδρεούλης μου έχει φοβηθεί και με εντυπωσίασε και η περιγραφή και ο τρόπος που μου τα είπε.

 

Αύριο θα πάω μια βόλτα το πρωί από το σχολείο να μιλήσω με την δασκάλα του, αν έχει πέσει κάτι στην αντίληψή της (αν δηλαδή τον χτυπάει σαν «πάγια» τακτική και αναίτια) και θα ήθελα να την προτρέψω να έχει για λίγο το νου της ώστε να δούμε γιατί ο μικρός μου περιέγραψε το γεγονός με αυτόν τον τρόπο. Να το παρακολουθήσουμε δηλαδή λιγάκι το θέμα.

 

Μου έχει κάνει εντύπωση γιατί ο μικρός δεν μαλώνει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής και γενικά δεν παραπονιέται για χτυπήματα που συμβαίνουν κλπ., αλλά ειδικότερα ο τρόπος που μου μίλησε.

 

Τι να κάνω? Μπορώ να κάνω κάτι? Αυτό που με «καίει» είναι να μην νιώθει το παιδί μου αβοήθητο γιατί και το να την χτυπήσει ο Ανδρέας δεν είναι λύση, δεν θα λυθεί το θέμα. Του μίλησα αρκετά και του είπα να πει στο κοριτσάκι με δυνατή φωνή «σταμάτα αυτό αμέσως» ώστε να καταλάβει πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό ή να μιλήσει στην δασκάλα του. Τι σκέφτεστε?

 

Σας ευχαριστώ

[fokion]

αυθορμητα σκευτομαι τα εξης

 

κατ' αρχην μ αρεσει η αντιδραση σου να ΜΗΝ ξεκινησεις πολεμο πριν ενημερωθεις σφαιρικά για το θεμα..

 

Μίλα με τους δασκαλους εκει και αναλλογως τι θα σου πουν πραττεις.

 

Εκ προσωπικης πειρας μιλωντας ΙΣΩΣ το παιδι σου να μην ειναι τοσο "αθωο" και με καποιο παιδιαστικο τροπο παντα να "προκαλει" κι αυτος

Κρινω απο την δικια μου μη νομιζεις που ναι μεν τις τρωει αλλα ολο και κατι εχει κανει..

[Ειρήνη]

Fokion

 

Σʼ ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου.

 

Δεν ωφελεί να ξεκινήσω πόλεμο ή θέμα γιατί έχω μόνο ένα σκοπό. Να μην νιώθει αβοήθητος ο μικρός. Τίποτα άλλο. Το ότι θα πέσουν φάπες, το έχω αποδεχτεί και γνωρίζω πως είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μήπως εγώ δεν ήμουν κάποτε διαβολοκόριτσο…?!

 

Αυτό που με προβληματίζει είναι α) πως οι αντιδράσεις του γιου μου αλλάζουν από την μέρα που άρχισε παιδικό και β) να μην νιώθει αβοήθητος. Να αμυνθεί, ναι, αν το θέλει, αλλά και μάθει πως μπορεί να απευθυνθεί και στην δασκάλα του για βοήθεια αν το «πρόβλημα» χειροτερεύει.

 

Οι φάπες, που εκ προοιμίου ξέρω πως θα πέσουν, είναι μέσα στο πρόγραμμα και γιʼ αυτό θα μείνω αμέτοχη. Όμως ο φόβος που είδα στα ματάκια του και η περιγραφή που μου έκανε με έκαναν να σκεφτώ πως εδώ ίσως πρέπει να παρέμβω. Γιατί και χθες το βραδάκι όταν ξαπλώσαμε και κάναμε τις αγκαλιές μας μου είπε ο μικρός «Μαμά… σου είπα πως η Ανδριάνα με χτυπάει» οπότε κάπως πρέπει να παρέμβω και να το δω το θέμα. Γι αυτό ήθελα να ακούσω τις σκέψεις σας…

 

Αύριο το πρωί θα πάω μια βόλτα από το σχολείο και βλέπουμε.

[fokion]

Υποθετω οτι η Ανδριαννα ειναι μεγαλυτερο παιδακι απο το παιδι σου...

Αρα ειναι ενα θεμα ( αν ισχυει ) γιατι ειναι μαζι..

 

 

Σιγουρα η συμπεριφορά ενός παιδιου αλλαζει δραματικά ( ειδικά οταν παει "μεγαλο" σε παιδικό σταθμό ) γιατι πλέον καταλαβαινει οτι εκε δεν αποτελει το κεντρο του κόσμου και σιγουρα αντιδρα σ' αυτο καθοτι δεν του αρεσει καθολου

 

Μπορει κι ο δικός σου να εκανε κατι στο κοριτσακι ( κατι το οποιο ο ιδιος δεν θεωρει "κακο" και γι αυτο ισως δεν το θυμαται ) και το κοριτσάκι του τα ειχε φυλαγμενα οποτε και του τις εριξε αλλα ο μικρος δεν θυμωταν την αλλη φαση οποτε το εξελαβε ως επιθετικότητα απο μερους της....

 

Βεβαια... φυσικα μπορει να συμβαινει απλά το οτι το κοριτσακι ειναι επιθετικο χωρις να το πειραζει κανενας κι αυτο ειναι ενα θεμα που ει δασκάλες πρεπι να προσεξουν ιδιαιτερα....

[Μαρια Στυλιανακη]

πολύ καλό αυτό που είπες στο παιδί σου να πει στο κοριτσι αυτό.

 

μόλις έχεις περισσότερες πληροφορίες απο την δασκάλα όσον αφορά ποιά ειναι αυτή η Ανδριάννα, και τι ξέρει εκείνη για την σχέση του παιδιού σου με το κοριτσάκι αυτό, σε ποια ταξη ειναι κτλ κτλ

γράψε μας για να μπορεσουμε να σε βοηθησουμε περισσότερο!

[Ειρήνη]

Δυστυχώς χθες δεν μπόρεσα να μιλήσω με την δασκάλα του μικρού μου, ήταν άρρωστη. Μίλησα με μια φίλη που τυχαίνει να είναι η δασκάλα άλλου τμήματος αλλά δεν ήξερε πολλά να μου πει. Παρατείνεται λιγάκι η αναμονή.

[Ειρήνη]

Σιγουρα η συμπεριφορά ενός παιδιου αλλαζει δραματικά ( ειδικά οταν παει "μεγαλο" σε παιδικό σταθμό ) γιατι πλέον καταλαβαινει οτι εκε δεν αποτελει το κεντρο του κόσμου και σιγουρα αντιδρα σ' αυτο καθοτι δεν του αρεσει καθολου

 

Έχεις απόλυτο δίκιο. Και όχι μόνο σε αυτό το επίπεδο, όπως παρατήρησα, αλλά και γενικότερα.

 

Ο μικρός μου δεν χτύπαγε. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν χτύπαγε. Στον παιδότοπο όταν τον χτυπούσαν έφευγε, αυτή ήταν η αντίδρασή του. Ή καμιά φορά έφευγε για 1 λεπτό και ξαναπήγαινε σε αυτό το παιδάκι να παίξει μαζί του.

 

Τώρα όμως άρχισε να χτυπάει. Πριν μία εβδομάδα η δασκάλα μας είπε πως ένα παιδάκι τον γρατζούνισε στο πρόσωπο και ο αμέσως ο Ανδρέας του έκανε το ίδιο! Ξέρεις… κάποια πράγματα σε «εντυπωσιάζουν», σου φαίνονται κάπως όταν τα ακούς για πρώτη φορά. Και εγώ αυτή την αντίδραση του μικρού δεν την έχω ζήσει!

 

Μπορει κι ο δικός σου να εκανε κατι στο κοριτσακι ( κατι το οποιο ο ιδιος δεν θεωρει "κακο" και γι αυτο ισως δεν το θυμαται ) και το κοριτσάκι του τα ειχε φυλαγμενα οποτε και του τις εριξε αλλα ο μικρος δεν θυμωταν την αλλη φαση οποτε το εξελαβε ως επιθετικότητα απο μερους της....

 

Και εδώ έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να ξέρω τι έχει προηγηθεί και αν έχει προηγηθεί. Πάντως και χθες μου είπε πως ξανά «μάλωσε» ας πούμε μαζί με το κοριτσάκι αυτό. Και μου είπε «την χτύπησα και ʽγω μαμά». Τον ρώτησα «Γιατί Ανδρέα μου, τι έγινε? Σου έκανε κάτι?» Και μου έδειξε με την γροθίτσα του μια μπουνιά μέσα στο μάτι μου….! Προφανώς η μικρή του έριξε μπουνιά γιατί δεν ήξερε να μου πει ο Ανδρέας την λέξη και μου έδειξε την κίνηση που έζησε…. Σκληρή η μικρή προφανώς… και φοβάμαι να μην «σκληρύνει» και ο Ανδρέας τις αντιδράσεις του… πρέπει να πάω και πάλι άμεσα εκεί.

[Ειρήνη]

πολύ καλό αυτό που είπες στο παιδί σου να πει στο κοριτσι αυτό.

 

μόλις έχεις περισσότερες πληροφορίες απο την δασκάλα όσον αφορά ποιά ειναι αυτή η Ανδριάννα, και τι ξέρει εκείνη για την σχέση του παιδιού σου με το κοριτσάκι αυτό, σε ποια ταξη ειναι κτλ κτλ

γράψε μας για να μπορεσουμε να σε βοηθησουμε περισσότερο!

 

Μαράκι, από τα δικά σου λεγόμενα το σκέφτηκα. Από όσα έχεις συμβουλέψει κατά καιρούς.

 

Ευχαριστώ πολύ, θα προσπαθήσω να μάθω περισσότερα και αν δυνατόν να τους γεφυρώσω.

[ΡΟΥΛΑ]

Ειρήνη μου να σου πω περιστατικό με την Δανάη για να καταλάβεις πόσο αλλάζει ενα παιδί. Η Δανάη έστω κι αν την ακουμπήσεις λίγο πιο άγρια από ότι έχει συνηθίσει βάζει τα κλάματα, είναι από τα παιδιά που όταν θελει κάτι το παίρνει, δεν το ζητάει, όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να της αλλάξουμε αυτη τη συμπεριφορά. Ετσι μια μερα στον παιδικό πήγε σε κάποιο αγοράκι και του βούτυξε ένα παιχνιδι που κράταγε, το αγοράκι της την "φύλαγε" και κάποια στιγμή την πετυχαίνει και της τραβάει δαγκωνιά στο μάγουλο. Οι δασκάλες της περιμέναν να βαλαντώσει στο κλαμα, όμως η δικιά μου δεν έβγαλε ούτε ενα δάκρυ ούτε μια φωνή παρα γυρνάει και του δίνει μια σπρωξιά που τον πέταξε κάτω!!!!!

[fokion]

για να συνεχισω το ανωτερω

λαβε υποψη σου οτι η Δαναη εχει μεγαλωσει μεσα στον παιδικο απο.... 2 μηνων, δηλ εχει συνηθισει να ειναι με αλλα εξ ισου "διεκδικιτικά" παιδια....

 

κατι σαν τον "παλιο" που λεμε στον στρατο ενα πραμα, το οποιο εν πρωτης φαινεται αστειο αλλα δεν ειναι και ΔΕΝ μου αρεσει καθολου

ασε δε που δεν καταλαβαινει και τιποτα και τα βαζει χαλαρα με 3χρονα...

ποτε θα φαει καμια και θα κανει 32 σβουρες δε ξερω..... αλλα δεν θα φταιει το απαραιτητα αλλο παιδακι, αλλα σε αντιθεση με εσενα, εμεις την ξερουμε αυτη την συμπεριφορα...

 

και βεβαιως εννοειτε οτι οι δασκαλες πρεπει να δρουν αναλογα ετσι???

δεν πρεπει να αφηνουν την ΟΠΟΙΑ Δαναη να ξεσαλωνει...

[Μαρια Στυλιανακη]

όλα αυτά ειναι μια διαδικασία μάθησης.

 

όλα τα παιδιά θα συμμετασχουν και σε καυγάδες, θα γίνουν θύματα, θα γινουν δραστες...

δε γινεται δηλαδή καποιος να το γλυτώσει αυτό.

 

μετά είναι, που μαθαίνουν εάν κάποιος τους δείξει,

τι έχει αποτέλεσμα και τι όχι

 

και φυσικά πρέπει και να ειναι καποιος εκεί που να διασφαλίζει,

το ότι δεν θα εχει απολυτως κανενα αποτέλεσμα εαν καποιο παιδί χτυπάει ή δαγκώνει για να πάρει ή να καταφέρει κατι.

 

όταν τηρούνται αυτά,

αυτές οι φάσεις περνάνε, και τα παιδιά κοινωνικοποιούνται, δηλαδή,

μαθαίνουν ποσο ωραίο είναι να ζητούν κατι ευγενικά,

και οτι ειναι ωραίο να μην μαλώνουμε και να βρίσκουν όλοι το δίκιο τους χωρίς βία.

 

διαρκεί όμως αυτό.

θα έλεγα οπωσδήποτε,....ένα χρόνο, μισό χρονο, ενάμισυ χρόνο, μήνες, δυο χρονια,

σε καποια παιδιά γινεται γρηγορότερα, σε καποια αργοτερα.

εξαρτιέται κατα πολύ απο το πόσο καλά γίνεται η παρέμβαση, στον παιδικό, αλλά και στο σπίτι.

εαν γινεται συνδυασμενα, σαφως ειναι πιο γρήγορη η μαθηση.

 

- η μαθηση αυτή των κοινωνικών κανόνων, δεν ειναι μπαμ και κατω και εγινε - ειναι σταδιακή.

 

σημαντικό!!!! για όλους τους γονείς -

πάντα να μην αμελείτε να κόβετε τα νυχάκια τους!!!! είναι πολύ βασικό!! λίγα χιλιοστά, μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά!

[Ειρήνη]

Ειρήνη μου να σου πω περιστατικό με την Δανάη για να καταλάβεις πόσο αλλάζει ενα παιδί. Η Δανάη έστω κι αν την ακουμπήσεις λίγο πιο άγρια από ότι έχει συνηθίσει βάζει τα κλάματα, είναι από τα παιδιά που όταν θελει κάτι το παίρνει, δεν το ζητάει, όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να της αλλάξουμε αυτη τη συμπεριφορά. Ετσι μια μερα στον παιδικό πήγε σε κάποιο αγοράκι και του βούτυξε ένα παιχνιδι που κράταγε, το αγοράκι της την "φύλαγε" και κάποια στιγμή την πετυχαίνει και της τραβάει δαγκωνιά στο μάγουλο. Οι δασκάλες της περιμέναν να βαλαντώσει στο κλαμα, όμως η δικιά μου δεν έβγαλε ούτε ενα δάκρυ ούτε μια φωνή παρα γυρνάει και του δίνει μια σπρωξιά που τον πέταξε κάτω!!!!!

 

Πω-πω Ρουλάκι... Δαγκωνιά στο μάγουλο ε? Φαντάζομαι πόσο θα πόνεσε η καημένη. Ε, τώρα εδώ που τα λέμε δίκιο είχε η μικρή σου να τον σπρώξει και μάλιστα δυνατά.

 

Γιατί ναι μεν το αγοράκι της την φύλαγε, αλλά με την δαγκωνιά εκείνη δεν "πήρε" κάποιο μάθημα για το άρπαγμα που έκανε από τον μικρό, παρά τον πόνο που ένιωσε. Οπότε έπραξε "λογικά"!