Παραξηγηται οταν τον διορθωνουμε,,,

[mmdad]

Γενικα ο μεγαλος δειχνει να μην σηκωνει μυγα στο σπαθι του...

Με την παραμικρη παρατηρηση μουτρωνει. Το κανει και στο σχολειο και εδω. Χτες του ζητησα να διορθωσει κατι που εγραφε και ετρεξε στο δωματιο, κρυφτηκε κατω απο τις κουβερτες και δεν εβγαινε μεχρι να τον παρακαλεσω..

Τον μαλωσα γιατι ενω του ειχα πει να περιμενει πριν γραψει για να του εξηγησω τι πρεπει να κανει βιαστικε (και αυτο το κανει και στο σχολειο)

Πως θα γινει λιγοτερο "ευαισθητος" (ή πως θα σταματησει να μας δουλευει γιατι βελεπει οτι πιανει)

[Izaki]

Σαν να περιγράφεις εμένα.. με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν κρυβόμουν αλλά στενοχωριόμουν πολύ και το κουβαλούσα για μέρες - ακόμα και για μήνες αν ήταν κάποιο πιό σοβαρό λάθος όταν πλέον μεγάλωσα. Πρωτότοκη και εγώ, τελειομανής και πολύ περήφανη ήθελα να είμαι πάντα τέλεια σε όλα και αν δεν το κατάφερνα (πράγμα πολύ λογικό και ανθρώπινο) έφερνα την καταστροφή... έφτανα σε σημείο να μην δοκιμάζω να κάνω κάποια πράγματα για να μην αποτύχω και ρεζιλευτώ.

Η οικόγενειά μου κάθε άλλο παρά πιεστική ήταν, πάντα μας είχαν πολύ ελεύθερους να κάνουμε τις επιλογές μας και αν δεν τα πηγαίναμε καλά σε κάτι ποτέ δεν το έκαναν θέμα, ίσα-ίσα είναι της άποψης ότι η προσπάθεια μετράει, προφανώς λοιπόν στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση ήταν θέμα χαρακτήρα.

Τελικά ενήλικη πλέον (λίγο πριν τα 30) ξαφνικά είχα μία αναλαμπή και αποφάσισα πως δεν είμαι τέλεια ούτε εγώ ούτε κανείς και πως και λάθη όταν κάνω δεν χάλασε και ο κόσμος.

Για να βοηθήσεις τον γιό σου χρειάζεται πολύ συζήτηση, να του λέτε ότι όλοι κάνουμε λάθη μικροί και μεγάλοι, ότι δεν έγινε και τίποτα και πως αυτό δεν τον μειώνει. Αν δεις ότι δεν βελτιώνεται δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να έκανες εσύ μία συζήτηση με έναν παιδοψυχολόγο για να σου πει πως να το χειριστείς.

[mmdad]

Του λεω συνεχια οτι σημασια εχει ο αγωνας και οχι να βγει πρωτος. Ομως με προβληματιζει η συμπεριφορα του γιατι κατι παρομοιο κανει και στο σχολειο. Για να ειμαι ειλικρινης δεν ειμαι σιγουρη οτι παντα παρεξηγειται. Πιστευω οτι καποιες φορες το παιζει για να γινει το δικο του, να γλυτωσει την τιμωρια κτλ

[Maya]

Αυτό πρέπει να το μάθει στο σχολείο. Αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα με τον μεγαλύτερο γιο μου. Κάθε φορά που τον διορθώναμε, εμείς ή η δασκάλα του, θύμωνε. Του έλεγα ότι οι δάσκαλοι είναι -και - για να διορθώνουν και ότι δεν σημαίνει ότι είναι κακό παιδί ή κακός μαθητής ή ξέρω γω τι. Γι αυτό πάει σχολείο μπλα μπλα μπλα. Νομίζω ότι τα παιδιά αυτά (που έχουν λίγο αναπτυγμένο ΕΓΩ- θέλουν να είσαι πιο διακριτικός στις διορθώσεις. Αυτό το είχε καταλάβει η δασκάλα του και τώρα όλα είναι καλά. Διόρθωσέ το πάντως (σε συνεργασία με το σχολείο) όσο είναι μικρός, γιατί σε μεγαλύτερο παιδί κάτι τέτοιο θα το πάει πολύ 'πίσω'.

[Daphne-]

Για να ειμαι ειλικρινης δεν ειμαι σιγουρη οτι παντα παρεξηγειται. Πιστευω οτι καποιες φορες το παιζει για να γινει το δικο του, να γλυτωσει την τιμωρια κτλ

Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό?

Το έχεις συζητήσει μαζί του? Δηλ. να τον ρωτήσεις τι τον ενοχλεί στα αλήθεια?

Μήπως το οτι δεν τον πιστεύεις, το "πιάνει" το καταλαβαίνει δηλαδή, και ξεκινά να αντιδρά και να νιώθει παρεξηγημένος?

[ekavi_]

Γενικα ο μεγαλος δειχνει να μην σηκωνει μυγα στο σπαθι του...

Με την παραμικρη παρατηρηση μουτρωνει. Το κανει και στο σχολειο και εδω. Χτες του ζητησα να διορθωσει κατι που εγραφε και ετρεξε στο δωματιο, κρυφτηκε κατω απο τις κουβερτες και δεν εβγαινε μεχρι να τον παρακαλεσω..

Τον μαλωσα γιατι ενω του ειχα πει να περιμενει πριν γραψει για να του εξηγησω τι πρεπει να κανει βιαστικε (και αυτο το κανει και στο σχολειο)

Πως θα γινει λιγοτερο "ευαισθητος" (ή πως θα σταματησει να μας δουλευει γιατι βελεπει οτι πιανει)

 

Απλώς θα πρέπει τις παρατηρήσεις να τις κάνεις με τρόπο και διακριτικότητα, χωρίς προσβολές ή θυμό στη φωνή σου.

 

Θα σου πω τι κάνω εγώ με την κόρη μου. Αν βλέπω ότι δεν έχει κάνει κάτι καλά στα μαθήματά της, της λέω με ωραίο τρόπο,χαμογελαστά: "για ρίξε μια ματιά στο τετράδιο. Μήπως υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα ή διαφορετικά;" Πολλές φορές εντοπίζει μόνη της το προβληματικό σημείο και τότε την επιβραβεύω που το βρήκε. Δεν τη μαλώνω για το λάθος. Αν δεν το βρει, τότε της το υποδεικνύω(πάντα χαμογελαστά) και της εξηγώ για ποιο λόγο χρειάζεται διόρθωση.

Χτες και εμένα βιάστηκε να κάνει κάτι και μάλιστα το ζωγράφισε με μπογιές, οπότε δεν μπορούσαμε να το διορθώσουμε. Της είπα ότι βιάστηκε ενώ της είχα πει να με περιμένει πριν ξεκινήσει και ότι τώρα δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, αλλά χωρίς να τη μαλώσω. Απλώς της εξήγησα ότι τώρα δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και θα πρέπει να το δει έτσι η δασκάλα. Περιμένω σήμερα να δω τι της είπε η δασκάλα. Το επιχείρημά μου θα είναι ότι την επόμενη φορά δεν θα πρέπει να βιάζεται και θα πρέπει όταν της λέω να περιμένει, να το κάνει.

Όσο για τη δασκάλα, της λέω ότι αυτός είναι ο ρόλος της, να μας υποδεικνύει τι πρέπει να διορθώσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι.

[mmdad]

Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό?

Το έχεις συζητήσει μαζί του? Δηλ. να τον ρωτήσεις τι τον ενοχλεί στα αλήθεια?

Μήπως το οτι δεν τον πιστεύεις, το "πιάνει" το καταλαβαίνει δηλαδή, και ξεκινά να αντιδρά και να νιώθει παρεξηγημένος?

 

Daphne τον εχω παρατηρησει οτι το κανει και σε τριτους (πχ σε μαμαδες φιλων του) μεχρι να πετυχει αυτο που θελει, παιρνει ενα παραπονιαρικο μισο θλιμενο υφος και κλαψουριζει μεχρι να πανε με τα νερα του.

Δεν ειπα οτι καθε φορα μας δουλευει. καποιες φορες το περνει πραγματικα σοβαρα, καποιες αλλες φορες θελει να τραβηξει την προσοχη μας. Προχτες ηταν μια απο τις σπανιες φορες που καναμε μια δραστηριοτητα και κραταγα αγκαλια τον αδελφο του.

[mmdad]

Απλώς θα πρέπει τις παρατηρήσεις να τις κάνεις με τρόπο και διακριτικότητα, χωρίς προσβολές ή θυμό στη φωνή σου.

 

Θα σου πω τι κάνω εγώ με την κόρη μου. Αν βλέπω ότι δεν έχει κάνει κάτι καλά στα μαθήματά της, της λέω με ωραίο τρόπο,χαμογελαστά: "για ρίξε μια ματιά στο τετράδιο. Μήπως υπάρχει κάτι που θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα ή διαφορετικά;" Πολλές φορές εντοπίζει μόνη της το προβληματικό σημείο και τότε την επιβραβεύω που το βρήκε. Δεν τη μαλώνω για το λάθος. Αν δεν το βρει, τότε της το υποδεικνύω(πάντα χαμογελαστά) και της εξηγώ για ποιο λόγο χρειάζεται διόρθωση.

Χτες και εμένα βιάστηκε να κάνει κάτι και μάλιστα το ζωγράφισε με μπογιές, οπότε δεν μπορούσαμε να το διορθώσουμε. Της είπα ότι βιάστηκε ενώ της είχα πει να με περιμένει πριν ξεκινήσει και ότι τώρα δεν μπορούμε να το διορθώσουμε, αλλά χωρίς να τη μαλώσω. Απλώς της εξήγησα ότι τώρα δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και θα πρέπει να το δει έτσι η δασκάλα. Περιμένω σήμερα να δω τι της είπε η δασκάλα. Το επιχείρημά μου θα είναι ότι την επόμενη φορά δεν θα πρέπει να βιάζεται και θα πρέπει όταν της λέω να περιμένει, να το κάνει.

Όσο για τη δασκάλα, της λέω ότι αυτός είναι ο ρόλος της, να μας υποδεικνύει τι πρέπει να διορθώσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι.

 

Οι συγκεκριμενες ασκησεις που εκανε δεν ηταν για το σχολειο οποτε ο μονος "κριτης" ημουν εγω. Θα μιλησω και με την δασκαλα του την αλλη βδομαδα για να δω πως πρεπει να το αντιμετωπιζω. Παντως γενικα δεν δεχετε να διορθωσει τα λαθη του πχ ακομη μπερδευει το 3 με το ε ομως αρνηται να το διορθωσει (δεν του εχω ζητησει να διορθωσει κατι γιατι δεν ειναι καλογραμμενο οπως συζηταγαμε στο cafe)

[ekavi_]

Οι συγκεκριμενες ασκησεις που εκανε δεν ηταν για το σχολειο οποτε ο μονος "κριτης" ημουν εγω. Θα μιλησω και με την δασκαλα του την αλλη βδομαδα για να δω πως πρεπει να το αντιμετωπιζω. Παντως γενικα δεν δεχετε να διορθωσει τα λαθη του πχ ακομη μπερδευει το 3 με το ε ομως αρνηται να το διορθωσει (δεν του εχω ζητησει να διορθωσει κατι γιατι δεν ειναι καλογραμμενο οπως συζηταγαμε στο cafe)

 

 

Ναι, συζήτησέ το και με τη δασκάλα.

 

Όσο για τα παραπονάκια που καταλαβαίνεις ότι είναι για να τραβήξει την προσοχή, μην υποκύπτεις εύκολα. Μου το κάνει και εμένα η κόρη μου. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να την "παρηγορήσω", να της πω ότι ξέρω πως αισθάνεται κτλ, αλλά προσπαθώ να μην υποχωρώ εύκολα. Και αν πρόκειται για κάτι που δεν το θεωρώ σημαντικό και θέλω να υποχωρήσω, δεν το κάνω τη στιγμή που παραπονιέται, αλλά λίγο αργότερα (αν καταλαβαίνεις πως το εννοώ)

[Daphne-]

Daphne τον εχω παρατηρησει οτι το κανει και σε τριτους (πχ σε μαμαδες φιλων του) μεχρι να πετυχει αυτο που θελει, παιρνει ενα παραπονιαρικο μισο θλιμενο υφος και κλαψουριζει μεχρι να πανε με τα νερα του.

Δεν ειπα οτι καθε φορα μας δουλευει. καποιες φορες το περνει πραγματικα σοβαρα, καποιες αλλες φορες θελει να τραβηξει την προσοχη μας. Προχτες ηταν μια απο τις σπανιες φορες που καναμε μια δραστηριοτητα και κραταγα αγκαλια τον αδελφο του.

Ναι αυτό το κάνουν όλα τα παιδιά νομίζω. Κι η κόρη μου το κάνει. Απλά δεν ενδίδεις (όσο αντέχεις) όπως γράφει και η Ekavi και τους λες οτι υπάρχει και άλλος τρόπος να ζητούν αυτό που θέλουν.

Το οτι παρεξηγείται όμως όταν τον διορθώνεις, μήπως έχει να κάνει με τον τρόπο που το κάνεις?

[mmdad]

Ναι αυτό το κάνουν όλα τα παιδιά νομίζω. Κι η κόρη μου το κάνει. Απλά δεν ενδίδεις (όσο αντέχεις) όπως γράφει και η Ekavi και τους λες οτι υπάρχει και άλλος τρόπος να ζητούν αυτό που θέλουν.

Το οτι παρεξηγείται όμως όταν τον διορθώνεις, μήπως έχει να κάνει με τον τρόπο που το κάνεις?

 

Την Κυριακη ισως ημουν πιο εντονη απο οσο επρεπε. Αλλα γενικα αντιδρα εστι - οχι μονο σε μενα.

[miriki]

Οι συγκεκριμενες ασκησεις που εκανε δεν ηταν για το σχολειο οποτε ο μονος "κριτης" ημουν εγω. Θα μιλησω και με την δασκαλα του την αλλη βδομαδα για να δω πως πρεπει να το αντιμετωπιζω. Παντως γενικα δεν δεχετε να διορθωσει τα λαθη του πχ ακομη μπερδευει το 3 με το ε ομως αρνηται να το διορθωσει (δεν του εχω ζητησει να διορθωσει κατι γιατι δεν ειναι καλογραμμενο οπως συζηταγαμε στο cafe)

 

Του βάζεις επιπλέον ασκήσεις; Σας το ζήτησαν από το σχολείο;

Το ζήτημα της διόρθωσης των λαθών είναι πολύ λεπτό και θέλει ιδιαίτερους χειρισμούς, οπότε καλά το σκέφτεσαι να μιλήσεις με τη δασκάλα.

 

Το 3 με το ε είναι εντελώς κλασικό λάθος (νήπιο δεν είναι φέτος; ). Υπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να μην αντιλαμβάνεται ότι είναι λάθος. Δηλ να μην έχει πιάσει πού πρέπει να "κοιτάει" το καθένα και ότι τα γράμματα κοιτάνε σε συγκεκριμένη μεριά για να είναι γράμματα, αλλιώς είναι σύμβολα άσχετα.

 

έντιτ και στην πρώτη δημοτικού Οκτώβρη μήνα νωρίς είναι ακόμη. Γενικά μην τον πολυπιέζεις.

 

Μπορείτε να παίξετε σαφάρι λάθους πχ και να εντοπίσει σε κείμενο που έγραψες εσύ το λάθος (κοινώς όλοι κάνουμε λάθος) και να εξασκήσει και τις γνώσεις του. Μετά μπορείτε να το κάνετε σε δικό του γραπτό, οπότε να μη νιώθει ότι τον κρίνει κάποιος ακατάπαυστα και άρα δεν τα πάει καλά...

Edited October 16, 2013 by miriki
χμ ξαναείδα την ηλικία

[mmdad]

Miriki για το πρωτακι μιλαω. Τον βαζω να κανει εξασκηση σε αυτα που κανουν στο σχολειο για να βελτιωσει το στυλ του στα "νατασε" οπως λεει (attach'e καλληγραφικα κολημενα το ενα με το αλλο γραμματα - υποχρεωτικος τροπος γραφης εδω ακομη και για το προνηπιο!!!!). και εχουμε παρει και ασκησεις αριθμητικης επειδη του αρεσουν (και μας ειναι και στους ενηλικες ευκολο). Ουσαστικα αυτο που εκανε ηταν προσθεσης και αντιμεταθεση αλλα δεν εκανε ολους τους συνδιασμους αλλα επαναλαμβανε πχ 5+0= 5, 0+5=5.

Δικα μου γραπτα δεν του δινω γιατι κανω παρα πολλα λαθη - και δεν το ρισκαρω να γραψω ελληνικα.

Για την ιστορια δεν τα διορθωσε αυτα που του ειπα.

 

Στο σχολειο τωρα μας ζητανε να ελεγχουμε καθημερινα τα τετραδια και να τα μονογραφουμε οποτε εχω την απορια του τι κανουμε αν δουμε καποιο λαθος.

 

Παντως τα θεματα μου ειναι οτι προτρεχει και οτι παρεξηγειται και αυτο το κανει και στο σχολειο - οχι μονο στο σπιτ

[mmdad]

Μιλησα με την δασκαλα του και μου επιβεβιαωσε οτι εχει την ιδια συμπεριφορα και στο σχολειο αλλα προσπαθει να τον στρωσει. Το 3 και το 7 τα δουλευουν και ισως μας δωσει επιπλεων ασκησεις. και φυσικα οταν βλεπουμε λαθη να τα διορθωνουμε