Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Δεν ξέρω τι να κάνω...


Recommended Posts

Καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα!

είναι η πρώτη φορά που γράφω στο φόρουμ, αν και όχι η πρώτη φορά που το επισκέπτομαι. Ο λόγος που και παλαιότερα το είχα επισκεφτεί ήταν ο φόβος, το άγχος, μια βαθιά πεποίθηση που είχε κολλήσει μέσα μου ότι δεν μπορώ να κάνω παιδί. Έψαχνα τις περιπτώσεις άλλων γυναικών, τί τους είχε συμβεί, πώς το είχαν αντιμετωπίσει, αν τελικά τα κατάφεραν κτλ για να παίρνω θάρρος και κουράγιο.

Εκ των υστέρων ξέρω ότι η έμμονη αυτή ιδέα είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε αρκετά "περίεργη" θέση.

Είμαι λοιπόν 37 χρονών. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω μια σχέση μ' έναν άντρα παντρεμένο (διατεθειμένο να χωρίσει), 20 χρόνια μεγαλύτερό μου και, μπόνους, μένουμε και σε διαφορετικές πόλεις. Μην τα πολυλογώ, με αγαπάει πολύ και θέλει να είμαστε μαζί. Κι εγώ τον αγαπώ πολύ, αλλά τον βλέπω περισσότερο σαν φίλο κι εραστή, δεν αισθάνομαι ότι είναι η σχέση που θα ήθελα να έχω, με ενοχλεί αρκετά η διαφορά ηλικίας και είχα φτάσει πολύ κοντά στο να σταματήσω αυτή τη σχέση που έχει πολύ αγάπη και τρυφερότητα αλλά και πολλά προβλήματα.

Το θέμα είναι ότι έμεινα έγκυος. Από ανευθυνότητα, ανωριμότητα, πείτε το όπως θέλετε, κάναμε ελεύθερα έρωτα, ίσως γιατί ήθελα να ρισκάρω την πιθανότητα να διαπιστώσω αν μπορώ να κάνω παιδί, μέσα από την ασφάλεια μιας σχέσης που μου δίνει αγάπη.

Η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα το θετικό αποτέλεσμα του τεστ ήταν έκπληξη και ανακούφιση..."μπορώ να κάνω παιδί" σκέφτηκα. Η επόμενη αντίδραση ήταν να κάνω έκτρωση γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις στη σχέση μου που εγώ θα ήθελα να προσφέρω στον εαυτό μου και στο παιδί μου. Όσο περνούν οι μέρες πολεμάω με τη σκέψη ότι αυτό είναι το πρώτο μου παιδί. Ένα παιδί που εγώ η ηλίθια αγωνιούσα ότι ποτέ δεν θα ερχόταν κι αυτό εμφανίστηκε τόσο εύκολα.

Ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά.

Θέλω να κάνω παιδί, πιστεύω ότι η ζωή μου δεν θα έχει νόημα αν δεν κάνω. Θέλω όμως να έχω μια οικογένεια, ένα σύντροφο που να με καλύπτει. Με αγχώνει η ηλικία μου, αν δεν το κάνω τώρα πότε θα το κάνω;

Ο τωρινός φίλος μου, παρότι μεγαλύτερος και παντρεμένος, θέλει να κάνει μαζί μου παιδάκι για να μου το προσφέρει αυτό και θα το υποστηρίξει τόσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά. Το "κουπί" όμως θα το τραβήξω μόνη μου, τουλάχιστον μέχρι ν' αποδεσμευτεί από τη γυναίκα του (πράγμα που εγώ δεν είμαι καν σίγουρη αν θέλω, δηλαδή το να κρατήσει αυτή η σχέση).

Νιώθω πολύ δειλή για να κρατήσω μια έντιμη στάση και να του τα ξεκαθαρίσω όλ' αυτά. Ότι δηλαδή, θέλω μεν να κρατήσω το παιδί και να έχω τη βοήθειά σου, αλλά δεν θέλω και να δεσμευτώ σε μια σχέση μαζί σου (κοινώς, τα καλά του Γιάννη θέμε και τον Γιάννη δεν τον θέμε!). Κι εκεί η λογική μου λέει ότι πρέπει να προχωρήσω σε έκτρωση.

Καταλαβαίνω ότι το πρόβλημά μου μπορεί για πολλές γυναίκες ν' αποτελεί και ύβρη αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας.

Ευχαριστώ

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Λοιπον.. στη θεση σου σιγουρα θα το κρατουσα το παιδι..στο κατω κατω θα σκεφτομουν οτι πητα το ρισκο μου οποτε τωρα θα πορευτω με την πραγματικοτητα...θα σκεφτομουν πως οτι και να γινει με αυτον τον αντρα το παιδι θα το κρατησω και θα αναλαβω τις ευθυνες μου..και να ξερεις πως καμια μα καμια (οκ δεν υπαρχει το ΑΠΟΛΥΤΟ) μανα δε μετανιωσε που γεννησε το παιδι της...σου ευχομαι ολα καλα να σου πανε...

Link to comment
Share on other sites

γεια σου.ισως η δικη μου ιστορια και η δικη σου να φενονται πολυ διαφορετηκες, αλλα εχουν πολλα κοινα.οταν ημουν 13 εμεινα εγκυος απο τον τοτε φιλο μου(σημερα αντρας μου) ο οποιος ηταν 15.ηταν προφανος απο την ιδια ανευθυνότητα και ανωριμότητα που λες.ομως πιστεψε με ειναι τοσο σκληρο πραγμα η εκτρωση.εγω τοτε σκευτηκα απλα οτι τοσες γυναικιες αγωνιζονται χρονια για ενα παιδακι, και σε εμενα Ο Θεος το εδωσε απλοχερα.οταν επιλεγεσαι να γινεις μανουλα,εισαι ευλογιμενη, αυτη ειναι η γνωμη μου.εγω προσωπηκα πιστευω πως με την εκτρωση πας ενατνια στη φυση.και απο προσωπικη μου εμπειρια σου λεω πως ενα παιδι δενει και οριμαζει τη σχεση του ζευγαριου. οστωσο αν θεωρεις πως ο συντροφος σου δεν σε καληπτει η κατι αλλο, το πρωτο που εχεις να κανεις ειναι να το συζητισεις μαζι του.μια τετοια στηγμη πρεπει να μαζεψεις ολο σου το θαρος και να του μιλισεις για ολα ωσα σε προβληματιζουν αναμεσα σας.δε μπορω να ξερω πως ειναι η σχεση σας, αλλα θα σου προτινα να προσπαθησετε να αντιμετοπισετε τα προβληματα μεταξι σας και να δωσετε μια δευτερη ευκαιρια στη σχεση σας.οσο για το μαργαριταρακι σου εγω πιστευω πως ειναι ενα δωρο, το καλητερο που πηρες στη ζωη σου, θα ηταν τοσο κρυμα να μη δεχτεις ενα τοσο ομορφο δωρο. επιλεχτηκες να γινεις μανουλα, δεν ειναι υπεροχο?εντελως φιληκα...;)

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα!

είναι η πρώτη φορά που γράφω στο φόρουμ, αν και όχι η πρώτη φορά που το επισκέπτομαι. Ο λόγος που και παλαιότερα το είχα επισκεφτεί ήταν ο φόβος, το άγχος, μια βαθιά πεποίθηση που είχε κολλήσει μέσα μου ότι δεν μπορώ να κάνω παιδί. Έψαχνα τις περιπτώσεις άλλων γυναικών, τί τους είχε συμβεί, πώς το είχαν αντιμετωπίσει, αν τελικά τα κατάφεραν κτλ για να παίρνω θάρρος και κουράγιο.

Εκ των υστέρων ξέρω ότι η έμμονη αυτή ιδέα είχε ως αποτέλεσμα να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σε αρκετά "περίεργη" θέση.

Είμαι λοιπόν 37 χρονών. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω μια σχέση μ' έναν άντρα παντρεμένο (διατεθειμένο να χωρίσει), 20 χρόνια μεγαλύτερό μου και, μπόνους, μένουμε και σε διαφορετικές πόλεις. Μην τα πολυλογώ, με αγαπάει πολύ και θέλει να είμαστε μαζί. Κι εγώ τον αγαπώ πολύ, αλλά τον βλέπω περισσότερο σαν φίλο κι εραστή, δεν αισθάνομαι ότι είναι η σχέση που θα ήθελα να έχω, με ενοχλεί αρκετά η διαφορά ηλικίας και είχα φτάσει πολύ κοντά στο να σταματήσω αυτή τη σχέση που έχει πολύ αγάπη και τρυφερότητα αλλά και πολλά προβλήματα.

Το θέμα είναι ότι έμεινα έγκυος. Από ανευθυνότητα, ανωριμότητα, πείτε το όπως θέλετε, κάναμε ελεύθερα έρωτα, ίσως γιατί ήθελα να ρισκάρω την πιθανότητα να διαπιστώσω αν μπορώ να κάνω παιδί, μέσα από την ασφάλεια μιας σχέσης που μου δίνει αγάπη.

Η πρώτη μου αντίδραση όταν είδα το θετικό αποτέλεσμα του τεστ ήταν έκπληξη και ανακούφιση..."μπορώ να κάνω παιδί" σκέφτηκα. Η επόμενη αντίδραση ήταν να κάνω έκτρωση γιατί δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις στη σχέση μου που εγώ θα ήθελα να προσφέρω στον εαυτό μου και στο παιδί μου. Όσο περνούν οι μέρες πολεμάω με τη σκέψη ότι αυτό είναι το πρώτο μου παιδί. Ένα παιδί που εγώ η ηλίθια αγωνιούσα ότι ποτέ δεν θα ερχόταν κι αυτό εμφανίστηκε τόσο εύκολα.

Ζυγίζω τα υπέρ και τα κατά.

Θέλω να κάνω παιδί, πιστεύω ότι η ζωή μου δεν θα έχει νόημα αν δεν κάνω. Θέλω όμως να έχω μια οικογένεια, ένα σύντροφο που να με καλύπτει. Με αγχώνει η ηλικία μου, αν δεν το κάνω τώρα πότε θα το κάνω;

Ο τωρινός φίλος μου, παρότι μεγαλύτερος και παντρεμένος, θέλει να κάνει μαζί μου παιδάκι για να μου το προσφέρει αυτό και θα το υποστηρίξει τόσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά. Το "κουπί" όμως θα το τραβήξω μόνη μου, τουλάχιστον μέχρι ν' αποδεσμευτεί από τη γυναίκα του (πράγμα που εγώ δεν είμαι καν σίγουρη αν θέλω, δηλαδή το να κρατήσει αυτή η σχέση).

Νιώθω πολύ δειλή για να κρατήσω μια έντιμη στάση και να του τα ξεκαθαρίσω όλ' αυτά. Ότι δηλαδή, θέλω μεν να κρατήσω το παιδί και να έχω τη βοήθειά σου, αλλά δεν θέλω και να δεσμευτώ σε μια σχέση μαζί σου (κοινώς, τα καλά του Γιάννη θέμε και τον Γιάννη δεν τον θέμε!). Κι εκεί η λογική μου λέει ότι πρέπει να προχωρήσω σε έκτρωση.

Καταλαβαίνω ότι το πρόβλημά μου μπορεί για πολλές γυναίκες ν' αποτελεί και ύβρη αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας.

Ευχαριστώ

Καλησπέρα!εγώ καλή μου στα 37 δεν θα έκανα έκτρωση...

Link to comment
Share on other sites

Φανταζομαι πως ειχες σκεφτει διαφορετικα αυτη τη στιγμη.Παρολα αυτα πρεπει να σκεφτεις πως σου δινεται ενα δωρο θεου.Να γινεις μανουλα..Αυτη τη στιγμη μεσα σου μεγαλωνει ενα μωρακι, δε θα ειναι κριμα να μη προχωρησεις την κυηση.Αυτο το μωρο θα σου δωσει τη δυναμη να αντιμετωπισεις ολα τα προβληματα.Οσο για το συντροφο σου αν του ξεκαθαρισεις απο την αρχη τι θες απο αυτον, τι θα κανει θα το δεχτεισ.Ευχομαι να πραξεις αυτο που θα σε κανει ευτυχισμενη.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Γεια σου!

Εγω αν ημουν στη θεση σου και ηθελα πραγματικα ενα παιδι θα το κρατουσα 100%

Αφου το θελεις γιατι να το ριξεις?αμαρτια ειναι...αλλωστε δεν εισαι 18 χρονων να μην ξερεις που παν τα 4:) με την καλη εννοια το λεω ε!μην με παρεξηγησετε!!!!

Link to comment
Share on other sites

Εγω θα το κραταγα να σου πω την αληθεια λογω ηλικιας,δεν ξερεις ποτε σν θα ξαναμεινεις και τα ορια δυστυχως στενευουν.να εισαι σιγουρη οτι ο θεος,η αγαπη για αυτο το πλασμα θα ειναι απιστευτη...

Link to comment
Share on other sites

Κ εγω θα το κρατούσα....ειτε ημουν 37 ειτε 17...μη φοβασαι...προχωρα κ οποτε νιωσεις ετοιμη μιλας στον συντροφο σου για τα θελω σου. Καλυτερα να ξερει τι του γινεται κ που ξερεις; Μπορει να το δεχτει. Μόνη σου δεν θα εισαι οπως λες...θα εχεις το αγγελουδι σου κ πιστεψε με οσο μικροσκοπικο κ αν ειναι θα σου δίνει την δυναμη που κανεις αλλος δεν μπορει. Συγχαρητηρια κ ευχομαι όλα καλα να πάνε!

Link to comment
Share on other sites

Δεν κρίνουμε ανθρώπους, ούτε χαρακτήρες ίσως να κρίνουμε συμπεριφορές αλλά και πάλι όχι με την έννοια του ότι κατακρίνουμε. Στην ουσία κάνουμε μια εκτίμηση! Όσο για τον προβληματισμό σου: ουσιαστικά κανείς μας δεν αισθάνεται έτοιμος να γίνει γονιός, μέχρι που τελικά γίνεται. Είναι όπως τον γάμο, νιώθεις ότι δεν είσαι έτοιμος να δεσμευτείς και να θυσιάσεις την ελευθερία σου ή την άισθηση την οποία σου παρέχει, ωστόσο παντρεύεσαι και έπειτα βλέπεις ότι τελικά δεν έπρεπε να το αργήσεις ή ότι τελικά δεν υπάρχει και διαφορά. Εγώ προσπαθούσα 2 χρόνια να μείνω έγκυος κι έπειτα άρχισα μια θεραπεία και έμεινα έγκυος μετά από περίπου 7 μήνες ωστόσο ποτέ δεν αισθάνθηκα έτοιμη να γίνω μάνα! Όταν όμως το ένιωθα να χορεύει στην κοιλιά μου και το κράτησα στα χέρια μου ένιωσα πιο γεμάτη και έτοιμη από ποτέ! Είναι μεγάλο δώρο ένα παιδάκι και ειδικά στην ηλικία των 37 είναι ρίσκο το να κάνεις έκτρωση, από πολλές απόψεις. Το ενδεχόμενο να αναλάβεις εσύ πλήρως την ανάτροφη του παιδιού υπάρχει; διότι απ' ότι κατάλαβα το θέμα σου είναι ότι δεν θέλεις να είσαι και μελλοντικά με τον ίδιο άνθρωπο. Δεν ξέρω αν είναι φόβος του ότι δεν θα βρεθεί κάποιος "καλύτερος" τουτέστιν πλησιέστερος στα δικά σου ζητούμενα π.χ ηλικιακά, ελεύθερος κτλ ή αν είναι το ότι ίσως να μην αγαπηθείς τόσο πολύ από τον άλλον ή να μην είναι τόσο καλός άνθρωπος όσο ο τωρινός. Προφανώς πριν μιλήσεις στον άνθρωπο σου φρόνιμο είναι να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι ακριβώς θέλεις σε αυτή τη φάση της ζωής σου και να το κάνεις αυτό με γνώμονα ότι θα ζήσεις και στο μέλλον με τις επιλογές σου. Φιλικά :D

Οι άνθρωποι είναι σαν τα ρούχα, έχουν την καλή και την ανάποδη.

Καλό λοιπόν είναι να τους γνωρίζουμε από την ανάποδη, διότι εκεί κρύβεται η ετικέτα τους!

TlH1p3.png

yQQjp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπέρα!εγώ καλή μου στα 37 δεν θα έκανα έκτρωση...

Κι εγώ αυτό που λέει η Μητσούκο. Όχι γιατί πιστεύω ότι η εγκυμοσύνη είναι ευλογία ή η έκτρωση είναι αμαρτία ή πάει αντίθετα στη φύση, αλλά απλά γιατί αν θέλεις παιδί ίσως αυτή είναι η μοναδική σου ευκαιρία.

 

Τρόπο να λύσεις τα θέματα της σχέσης σου θα βρεις, ευκαιρία να ξαναμείνεις έγκυος ίσως να μην βρεις.

Link to comment
Share on other sites

Το παιδί είναι δώρο σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο οποίος δεν αποκλείεται να φερθεί σε εσένα αργότερα, όπως και στη σύζυγό του.

Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι από την ιστορία, εκτός από τη σύζυγο.

Ο άντρας έχει στο κρεβάτι του δύο γυναίκες.

Εσύ έχεις δώρο το μωράκι σου.

Το μωράκι θα έχει μία μητέρα που το νοιάζεται.

Η σύζυγος βλέπει την οικογένειά της να διαλύεται, λόγω του ανήθικου συζύγου.

Πάνω από όλα βάλε το μωρό σου. Μόνο εκεί πρόκειται για πραγματική σχέση αγάπης.

 

Και για όσους αναρωτιούνται, δεν είμαι παθούσα, αλλά την απιστία δεν τη συγχωρώ με τίποτα.

Link to comment
Share on other sites

και εγω καλη μου φιλη σε αυτη την ηλικια θα το κρατουσα! ειναι πραγματικα δωρο θεου! η σχεση απο μονη της περναει σκαμπανεβασματα ακομα και παντρεμενη να εισαι με τον ανθρωπο σου....εφοσον το θελεις πολυ ενα παιδι απλα προχωρησε και μη φοβασαι...ειναι ευλογια και οι χαρες που θα σου δωσει ειναι απεριγραπτες!

Link to comment
Share on other sites

Οπως βλεπεις κοριτσι μου..ολες πιστευουμε πως αυτη ειναι η ευκαιρια της ζωης σου...θα γινεις μανουλα...αλλωστε αυτη ηταν η αγωνια σου...να λοιπον που εγινε πραγματικοτητα!!!

Στη θεση σου δεν θα το σκεφτομουν καν...στα 37 ισα που προλαβαινεις το "τρενο"...μετα θα ειναι ακομη πιο δυσκολα..εδω υπαρχουν κοπελες που στα 25 δεν μπορουν να μεινουν κι εσυ το σκεφτεσαι;

Να εισαι ρεαλιστρια...αδραξε τις ευκαιριες που σου προσφερονται απλοχερα...

Το κομματι των σχεσεων γενικοτερα ειναι δυσκολο ποσο μαλλον η δικη σας σχεση μ ενα αντρα δευσμευμενο..θεωρω απαραδεκτο να δυαλυεται μια οικογενεια απο τριτους...σιγουρα αφησαν οι ιδιοι χωρο για να μπορεσεις να γινεις εσυ το τριτο προσωπο..αυτο ομως δεν σε δικαιολογει..σ αυτη την ηλικια γνωριζεις...ειναι ατιμια προς την γυναικα του που την πραξατε μαζι....ισως ειμαι σκληρη,μη θυμωνεις σε παρακαλω..προσπαθω να σε ταρακουνισω..χτισε τη ζωη σου σε γερες βασεις μαζι με το παιδακι σου...

Αν αυτος ο αντρας προδωσε μια φορα να σαι σιγουρη πως θα το ξανακανει...

Και στο κατω κατω εισαι πολυ νεοτερη του..ποσο νομιζεις οτι θα αντεξεις...αυτος ο ανθρωπος εχει κανει τις επιλογες του...αν ηταν να χωρισει θα χωριζε αλλα......το παιζει διπλο ταμπλο....

 

 

Σου ευχομαι τα παρεις τη σωστη αποφαση πρωτα απ ολα για σενα...ειναι κριμα να μην γνωρισεις το παιδακι σου..να το αποκοψεις τοσο βιαια...ειναι αδικο κ για τους δυο σας(το δικο σου κ του αγγελου που μεγαλωνει μεσα σου)

Αυτα καλη μου φιλη ελπιζω να μην παρεξηγησες τα οσα εγραψα αλλα πιστευω σου αξιζει καλυτερο τυχερο απ τον εν λογω κυριο...

 

Οι ευκαιρίες πάντα φαίνονται μεγαλύτερες όταν φεύγουν παρά όταν έρχονται.

 

Υ.Γ...ΘΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;

cu35p3.png
Link to comment
Share on other sites

Κοπελια.. κρατα το μωρακι και να εισαι σιγουρη οτι μετα θα ευχαριστεις τον θεο που σου το εδωσε!Με η χωρις τον αντρα ααυτο (που δεν ξερω αν οντως εχει σκοπους ναα χωρισει.. και αλλωστε δεν τον θες και για παντα)..θα σου αλλαξει ολη σου η ζωη προς το καλυτερο.. με γελακια παιχνιδια κααι χαρα!Αν δεν το κρατησεις?Θα συνεχισεις οπως εισαι .. τα ιδια και τα ιδια ομως με το βαρος μιας εκτρωσης και παντα θα εχεις μεσα σου το καημο τι θα γινοταν αν...!

Εισαι 37.. ισως οντως να ειναι και μια κααι μοναδικη ευκαιρια να γινεις μανουλα!

FvxMp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Αν είναι να κρατήσεις ένα παιδί επειδή:

- είναι η τελευταία σου ευκαιρία (=αίσθηση μονόδρομου)

- θα φτιάξει τη σχέση με το σύντροφό σου (=δράση αντιβιωτικού)

- θα βαρεθείς μόνη (=δράση ψυχαγωγική)

- το λένε οι άλλοι πως είναι καλό (=δοκιμαστικά)

... τότε μην το κάνεις!

 

Οι αποφάσεις αυτές επηρεάζουν και καθορίζουν μια ολόκληρη ζωή... του παιδιού!...Και φυσικά και τη δική σου.

Ένα παιδί για να είναι ευτυχισμένο και να είσαι κι εσύ ευτυχισμένη μέσα από αυτό, πρέπει πρώτα να ξέρεις γιατί το θες!

 

Ξέχνα όλα τα πράγματα γύρω σου. Σκέψου τον εαυτό σου μόνο! Μόνο τις δικές σου δυνάμεις... τα χέρια σου, τα πόδια σου... το μωρό που βρίσκεται μέσα σου.

Το θες;;; Αν ναι... τότε κράτα το! Πάλεψε γι' αυτό!

 

Αλλά να είναι μόνο και μόνο επειδή εσύ το θες. Μόνο η δική σου θέληση μπορεί να σου δώσει το απαραίτητο κουράγιο να ξεπεράσεις πιθανές δυσκολίες (οικονομικές, καθημερινές, ή ακόμα και θεμελιώδεις πχ να λακίσει ο σύντροφος, μπερδέματα με την τωρινή σύζυγο κτλ)

 

Αν σκέφτεσαι τα "εάν" και τα "εφόσον" ... άστο...

Ένα παιδί που θα έρθει στον κόσμο για λάθος λόγους... θα παιδέψει... και θα παιδευτεί...

 

Δική σου η κρίση. Δική σου η απόφαση.

 

 

Υ.Γ. Αν εσύ το θες αλλά φοβάσαι... τότε ένα έχω να σου πω... "κανένας δε μετάνιωσε που έγινε γονιός"! Μου το είπε ένας γιατρός... όταν συνόδευα μια αγαπημένη φίλη μου για να κάνει διακοπή κύησης ενώ έκλαιγε και ήθελε να το κρατήσει μα φοβόταν. Και συμφωνώ κι εγώ μαζί του! Τώρα... χρόνια μετά... συμφωνεί κι αυτή μαζί του! ;)

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπερα. αν σου περιγραψω τι εχω περασειγια να αποκτησω τη κορουλα μου κποσες εξωσωματικες εχω κανει θα καταλαβεις ποσο τυχερη εισαι.

Δε το χωρα ο νους μου οτι δοκιμασες αν μπορεις να κανεις παιδι κ αφου μπορεις τελικα σκεφτεσαι να το ριξεις.! Τι ειναι το παιδι ? Μπλουζακι που το αγορασες κ το πετας γιατι τελικα δε σου αρεσει? Λυπαμαι πολυ.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Δεν με αφορα να αναφερθω για την σχέση σου αυτό είναι δικό σου θέμα. Δεν αμφιβάλλω οτι θα ενιωθες περισσότερη ασφάλεια αν ο συντροφος σου ήταν μαζι σου και μεγαλώνατε μαζι το μωρο σας αλλα και κανενας δεν εγγυάται ότι και αυτοι που παντρεύονται και αποκτούν παιδι οτι δεν θα χωρίσουν. Πρέπει να δεις τι πραγματικά θέλεις αν και πιστεύω πως ήδη ξέρεις και να ρισκάρεις ανάλογα. Ειτε το κρατήσεις έχεις να αντιμετωπίσεις το ενδεχομενο να μεγαλωσεις μονη σου το παιδι και τα επακολουθα και αν δεν το κρατήσεις , να χάσεις την ευκαιρία σου να γίνεις μανούλα. το γεγονος οτι δεν εισαι σιγουρη για τον συντροφο σου ειναι ενα θεμα και καταλαβαινω τους δισταγμους σου αλλα το θεμα εγκυμοσυνη και μητροτητα αφορα περισσοτερο εσενα παρα αυτον. Η αλήθεια είναι οτι ο χρόνος δεν είναι υπερ σου αλλα ποτε δεν μπορεις να ξερεις τι θα συμβει στο μέλλον. Θα σου συνιστούσα να αποφασίσεις με την καρδιά σου και με τη λογική παράλληλα!

;););)

08Irp2.png
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

αν αυριο ξυπνησεις και για καποιο περιεργο λογο το εχεις χασει το μωρο θα αισθανθεις ασχγμα γιατι εχασες ισως τη μοναδικη ευκαιρια να γινεις μαμα η γιατι θα εχεις ενοχες για την αρνητικη σου διαθεση στο θεμα;δεν θελω να ειμαι σκληρη μαζι σου γιατι προφσνως βρισκεσαι σε αρκετσ δυσκολη θεση απλα εχω χασει ενα μωρο και εχω καταλαβει πω τιποτσ δεν ειναι δεδομενο και ευκολο σε αυτη τη ζωη .δες τα πραγματα σφαιρικα ...παντα με καλη διαθεση...τιποτα δεν ειναι τυχαιο

Link to comment
Share on other sites

Αν είναι να κρατήσεις ένα παιδί επειδή:

- είναι η τελευταία σου ευκαιρία (=αίσθηση μονόδρομου)

- θα φτιάξει τη σχέση με το σύντροφό σου (=δράση αντιβιωτικού)

- θα βαρεθείς μόνη (=δράση ψυχαγωγική)

- το λένε οι άλλοι πως είναι καλό (=δοκιμαστικά)

... τότε μην το κάνεις!

 

Οι αποφάσεις αυτές επηρεάζουν και καθορίζουν μια ολόκληρη ζωή... του παιδιού!...Και φυσικά και τη δική σου.

Ένα παιδί για να είναι ευτυχισμένο και να είσαι κι εσύ ευτυχισμένη μέσα από αυτό, πρέπει πρώτα να ξέρεις γιατί το θες!

 

Ξέχνα όλα τα πράγματα γύρω σου. Σκέψου τον εαυτό σου μόνο! Μόνο τις δικές σου δυνάμεις... τα χέρια σου, τα πόδια σου... το μωρό που βρίσκεται μέσα σου.

Το θες;;; Αν ναι... τότε κράτα το! Πάλεψε γι' αυτό!

 

Αλλά να είναι μόνο και μόνο επειδή εσύ το θες. Μόνο η δική σου θέληση μπορεί να σου δώσει το απαραίτητο κουράγιο να ξεπεράσεις πιθανές δυσκολίες (οικονομικές, καθημερινές, ή ακόμα και θεμελιώδεις πχ να λακίσει ο σύντροφος, μπερδέματα με την τωρινή σύζυγο κτλ)

 

Αν σκέφτεσαι τα "εάν" και τα "εφόσον" ... άστο...

Ένα παιδί που θα έρθει στον κόσμο για λάθος λόγους... θα παιδέψει... και θα παιδευτεί...

 

Δική σου η κρίση. Δική σου η απόφαση.

 

 

Υ.Γ. Αν εσύ το θες αλλά φοβάσαι... τότε ένα έχω να σου πω... "κανένας δε μετάνιωσε που έγινε γονιός"! Μου το είπε ένας γιατρός... όταν συνόδευα μια αγαπημένη φίλη μου για να κάνει διακοπή κύησης ενώ έκλαιγε και ήθελε να το κρατήσει μα φοβόταν. Και συμφωνώ κι εγώ μαζί του! Τώρα... χρόνια μετά... συμφωνεί κι αυτή μαζί του! ;)

 

Τα είπε ΟΛΑ!

 

Το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί είναι ΜΕΓΑΛΗ ευθύνη, κι ακόμα μεγαλύτερη αν αποφασίσεις (ή προκύψει) να μεγαλώσει μόνο με τη μάνα του.

Δεν είναι εύκολο έτσι κι αλλιώς, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν τα πολύπλοκα δεδομένα που μας αναφέρεις...

Έχω στο κοντινό μου περιβάλλον γυναίκες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους (που προέκυψαν γιατί οι μητέρες ήθελαν να κάνουν ένα παιδί γιατί ήταν η "τελευταία" τους ευκαιρία) υπό το σχήμα "συνενετικό διαζύγιο" και είναι πολύ δύσκολο για ΟΛΟΥΣ!

 

Νομικά το να κάνεις το παιδί εκτός γάμου είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί δεν σου εξασφαλίζει ΤΙΠΟΤΑ κι ο πατέρας ανά πάσα στιγμή μπορεί να την "κάνει", οπότε δεν είναι σωστό (κατ' εμέ) να υπολογίζεις στην βοήθεια του.

 

Κι όλα αυτά τα λεώ γιατί το να έρθει ένα παιδί στον κόσμο, ναι είναι χαρά, είναι ολοκλήρωση, είναι "σωστό" κλπ αλλά καλό θα ήταν να έρθει και να υπάρχει μια ισορροπία και μια αφάλεια στη ζωή σας, ανάλογη των 37 ετών σου. Δεν είσαι 17!

 

Στάθμισε λοιπόν όλους τους παράγοντες: τον εαυτό σου, τον μέλλοντα πατέρα, την οικογένεια σου (γιατί αν έχεις τους γονεις σου κοντά κι αυτοί θα επομιστούν μεγάλο βάρος), τα οικονομικά σου χωρίς βοήθεια από τον πατέρα, μα πάνω απ' όλα το ΠΑΙΔΙ που θα "παιδέψει και θα παιδευτεί" όπως ειπώθηκε...

 

Απ' την άλλη, φυσικά και δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή μας και κανείς δεν ξέρει τι θα του συμβεί αύριο, αλλά ιδιανίκό είναι να ξεκινάμε από μια θετική βάση.

Όμως αν εσύ πραγματικά το θέλεις και είσαι έτοιμη και ικανή να στηρίξεις το παιδί και τον εαυτό σου, no matter what, προχώρα!

 

Είναι δύσκολη η θέση σου, άνοιξε ο Άσκος του Αιόλου, και σε καταλαβαίνω. Εύχομαι ειλικρινά να βγεις από το δίλημμα με τις λιγότερες ψυχολογικές και σωματικές απώλειες.

 

Συμβουλές του τύπου "κράτα το" ή "μην το κρατήσεις" από άγνωστες που δεν ξέρεις τι κουβαλάει η κάθε μια ελπίζω να μην σε επιρρεάσουν, γιατί είναι απλοϊκές και υπεραπλουστευμένες. Το πρόβλημα σου χρειάζεται σφαιρική θεώρηση και ώριμη σκέψη, δεν είναι μονοδιάστατο, είναι πιο περίπλοκο από μια απάντηση "ναι ή όχι" στο ερώτημα "να το κρατήσω ή όχι".

tZh5p3.png

G0KVp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Μιλάτε για δίλημμα, όμως εδω υπάρχει πραγματικά κάποιο δίλημμα ή μήπως το ζητούμενο είναι το μοντέλο ζωής που θέλει να προσεγγίσει μια γυναίκα?Ναι, το παιδί μπορεί να είναι δώρο του Θεού (αν και αυτή τη φράση αδυνατώ μονίμως να την καταλάβω, αλλά ας μην ασχοληθώ με αυτό). Οι συγκρίσεις με κοπέλες που δεν μπορούν να κάνουν παιδί και προσπαθούν χρόνια και χρόνια με εξωσωματικές, νομίζω δεν έχουν σχέση με το θέμα της κοπέλας εδώ. Προφανώς, δεν θέλει απλώς να έχει ένα παιδί, αλλά μια οικογένεια. Φαντάζομαι πως αυτό ειναι το μοντέλο ζωής που θέλει να έχει. Μπορεί να θέλει να πηγαίνει εκδρομές, διακοπές, βόλτες κλπ με την οικογένεια της. Είναι νομίζω άλλη η ανάγκη να έχεις μια οικογένεια και αλλο πράμα απλώς να ζήσεις τη μητρότητα. Άμα ήταν έτσι, όλες οι 35+ ή οποια άλλη ηλικία θεωρείται cut off για τεκνοποίηση θα έπρεπε να "τρεχουν" να μεινουν εγκυοι ανεξαρτήτως συντρόφου και λοιπών προυποθέσεων που θα συμβάλλουν στην ευτυχία - όπως την ορίζει κάθε άνθρωπος. Σαφώς και δεν μπορούμε να προτείνουμε τί θα κάνει η φίλη μας. Η απόφαση είναι καθαρά δική της, καθώς η ίδια θα επομιστεί επίσης τις όποιες συνέπειες. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς έφτασε πραγματικά σε αυτό το σημείο, γιατί στα 38 είναι με έναν παντρεμένο, τί σχέσεις είχε παλαιότερα, τί πρότυπα και τί αξίες πήρε από την οικογένεια, πόσο μπορεί να έχει καταπίεστεί από τις συμβάσεις, τα μη και τα πρέπει της οικογένειάς της. Είναι πολλές οι παράμετροι για να απαντήσουμε με ένα απλό "εγώ θα το κρατούσα γιατί ειμαι 37". Άλλος μπορεί να πει, ότι άυριο μεθαύριο μπορεί να βρει τον άντρα της ζωής της και να κάνει ένα παιδάκι στα 40. Μακάρι να μπορούσαμε να προβλέψουμε το μελλον. Πολλοί λένε πως καμία δεν μετάνοιωσε που έκανε παιδί. Δεκτόν, αλλά υπάρχουν και άλλες τόσες που ποτέ δεν μετάνιωσαν για μια έκτρωση (και οι οποίες δεν θα μπουν και ποτέ σε αυτό το forum γιατί δεν έχουν καν την ανάγκη να πουν τον πόνο τους,,, αφού δεν υπάρχει). Κανείς δεν μπορεί να αυτομαστιγώνεται για τα λάθη του. Από τα λάθη μαθαίνουμε... Μία έκτρωση θα μπορούσε να σημαίνει την πλήρη έξοδό της από αυτή τη σχέση και ένα νέο ξεκίνημα για την ίδια. Η ίδια θα το αποφασίσει, και σίγουρα όχι επειδή ο θεός το έστειλε ή επειδή είναι 37.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...