ζήλια και επιστροφή στο στοματικό στάδιο

[salomi]

Καλησπέρα,

νομίζω απο τον τίτλο καταλάβατε. εχω ενα 4χρονο αγοράκι και ενα 8 μηνων (αγόρι) η ζήλια ήρθε σταδιακά με κορύφωση (εύχομαι) τώρα που προφανώς αρχίζει να συνειδητοποιεί πως το μωρό ήρθε για να μείνει. κάνω όλα αυτα που πρέπει για να νιώσει ασφαλής όπως εκφράσεις αγάπης,επιβεβαίωση, συνέχεια μαζί με μένα και το μωρο μιας και δεν τον εστειλα παιδικό αλλα ούτε και βοήθεια έχω απο γιαγιάδες, όταν θέλει να κοιμηθεί στο δωμάτιο μαζί μας (έχω το κρεβατάκι του μωρού δίπλα) του το επιτρέπω, περνάω χρόνο και μόνη μαζί του αλλα προφανώς δεν του αρκεί. 'αρχισε να εκφράζει πλέον πιο έντονα αυτο που νιώθει όμως ευτυχώς οχι με βία. το βγάζει με το να μην του δίνει παιχνίδια, να παίρνει απο τον μικρό οτι τύχει να κρατάει, να μας ρωτάει αν τον αγαπάμε περισσότερο να θυμώνει οταν κάποιος απο συγγενείς φίλους μιλά στο μωρό κλπ. τις τελευταίες μέρς βάζει τα πάντα στο στόμα και φυσικά και τα χέρια του. τον έπιασα σήμερα πριν κοιμηθεί να εχει βάλει το δάχτυλο (!) πράγμα που δεν έκανε ουτε σαν μωρό!!μόλις με είδε το έβγαλε και οταν τον ρώτησα τι έκανε κ ταράχτηκε μου απάντησε και έμεινα σιωπηλή. μου λέει μαμά στεναχωρέθηκες? του απάντησα φυσικά πως οχι αλλα είναι πολύ έξυπνο το άτιμο και δεν μπορώ να κρυφτώ.τι έγινε είναι κάτι σαν το πισωγύρισμα της πάνας?? να του κάνω παρατήρηση? να το αγνοήσω.τις 1ες φορές του έκανα παρατήρηση, άλλες του ανάλυσα το πόσα προνόμια έχει που δεν εχει το μωρό, το φοβέρισα με τα μικρόβια και τους οξύουρους και άλλες τον αγνόησα. συνεχίζει όμως και οχι για να μου τραβήξει την προσοχή μιας και το κάνει και σε στιγμές που νομίζει πως δεν τον βλέπω.για πείτε βρε κορίτσια έχει τυχει σε καμιά σας?τι κάνω?πως να το αντιμετωπίσω?στεναχωριέμαι γιατί βλέπω πως πληγώνεται και στρεσάρεται.

[mitsi1]

καλησπερα...κ γω εχω ενα κοριτσακι 4 χρονων κ ενα αγορακι 3 μηνων...εμενα εκτος απο το να του τραβαει κανενα χερι - ποδι παιζοντας μαζι του, δεν κανει κατι αλλο, τις γιαγιαδες βεβαια δεν τις αφηνει να τον παιζουν κ να του πολυμιλουν, ζηλευει κ το δειχνει. Θα σου πω ομως για το κοριτσακι της ξαδελφης μου το οποιο οταν γεννηθηκε το αδελφακι του ηταν 5...μετα απο καποιους μηνες αρχισε να πιπιλιζει εντονα το δαχτυλο του που το ειχε κοψει τουλαχιστον 2 χρονια απο ο,τι θυμαμαι, επειτα αρχισε να θελει γαλα οσες φορες ετρωγε κ το μωρο με αποτελεσμα να παρει 4-5 κιλα σε 2 μηνες κ απο αρκετα αδυνατο να γινει τροφαντο, με αποκορυφωμα να αρχισει να κανει κακα πανω της...η ξαδελφη μου ειχε μεγαλο προβλημα εννοειται κ στο σχολειο, αφου η νηπιαγωγος την καλουσε συνεχεια για να δουν τι θα κανουν...σιγα σιγα με πολυ συζητηση κ επιστροφη στις παλιες συνηθειες τις οποιες ειχαν περιορισει λογω του μωρου, σταματησε αυτα τα ακραια...ακομα ζηλευει αλλα ελεγχομενα κ στα φυσιολογικα πλαισια...ελπιζω να σας περασει κ εσας γρηγορα αυτη η μορφη ζηλειας κ να μην εχετε αλλα πισωγυρισματα...

[salomi]

Σ ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. εύχομαι να μην εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και για μας αν και όλα είναι πιθανά καθώς είναι μεγάλο το σοκ που παθαίνουν. εύχομαι να το ξεπεράσουμε γρήγορα γιατί πραγματικά οι αντοχές μου εξαντλούνται σιγά σιγά. δύσκολο να μην μπορείς να αφήσεις το 1 απο τα 2 εστω 1 ώρα...και όχι για να πιεις καφέ ή να ξεκουραστείς αλλα να εκφράσεις και στο άλλο το παιδάκι την αγάπη σου λίγο και οχι σαν τον κλέφτη στα κρυφά συνέχεια

[mikio]

Εγώ έχω να σου κάνω μια πρόταση που πιστεύω ότι θα βοηθήσει πολύ αν φυσικά είναι εφικτό να γίνει... Αν έχεις άλλο παιδικό δωμάτιο να βάλεις το μωρό εκεί κι όχι μαζί σου στο δωμάτιό σου. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να το αποχωριστείς και σαφώς θα το κάνεις για δική σου ευκολία για να μην πηγαινοέρχεσαι τη νύχτα αν ξυπνάει. Τα ίδια έκανα κι εγώ κι έχω μετανιώσει. Φαντάσου δεν αντιλήφθηκα ζήλια από τον μεγάλο μου σχεδόν 3 χρόνια που έχω κάνει τη μικρή και φέτος στις διακοπές μου είπε κάτι που με έκανε να καταλάβω ότι το παιδί πονάει μέσα του, μια φράση που ειλικρινά με σκότωσε. Και αιτία μου είπε μια φίλη παιδοψυχολόγος είναι το θέμα του ύπνου (με τους γονείς) που είναι υψίστης σημασίας για τα παιδιά! Αν βγάλεις το μωρό από δίπλα σου στο δωμάτιο είμαι σίγουρη ότι θα δεις μεγάλη διαφορά στη συμπεριφορά και και τις αντιδράσεις του μεγάλου σου!

Ένα πολύ σημαντικό ακόμα, αν την φροντίδα των παιδιών την μοιράζεστε με το σύζυγο θα φροντίσεις να κάνετε τα πάντα εναλλάξ. Αν ας πούμε κάνετε μπάνιο τα παιδιά θα κάνεις τη μία τον μεγάλο, την άλλη τον μικρό και αντίστροφα. Επειδή ο σύζυγός μου ως άντρας είχε αναλάβει το γιο (στο μπάνιο ας πούμε) κι εγώ την κόρη (φοβόταν αυτός να την πλύνει και στην ευαίσθητη περιοχή) έβλεπα μια "προτίμηση" του γιου στον μπαμπά και της κόρης σε εμένα. Με πονούσε όμως και το να βλέπω το γιο να στρέφεται για τα πάντα στον μπαμπά και αντίστοιχα την κόρη να μη θέλει τον μπαμπά της. Οπότε και μαζί με την "αποκάλυψη" που σου έγραψα παραπάνω αντιληφθήκαμε πολλά πράγματα με τον άντρα μου και τα αλλάζουμε με πολύ καλά αποτελέσματα.

[mikio]

Να σημειώσω ότι η μικρή κοιμόταν στο δωμάτιό της κι εγώ ήμουν δίπλα της και πάει σχεδόν 1,5 χρόνος που έφυγα από το δωμάτιό της, ωστόσο ο γιος μου όπως φάνηκε ακόμα το θυμάται...

[Rea_1971]

Συμφωνώ με μικιό 1.000%

 

1. Ακόμα και σήμερα θυμάμαι τη στεναχώρια που βίωνα ως μικρό παιδάκι, επειδή η ΔΙΔΥΜΗ αδερφή μου κοιμόταν στο κρεβάτι της μαμάς και εγώ σε χωριστό κρεβάτι στο ίδιο δωμάτιο. Απίστευτο και όμως αληθινό.

2. Είναι αναγκαία η άμεση συμμετοχή του μπαμπά, και για να ξεκρεμάσει από πάνω σου το παιδί (να δεθεί και με κάποιον άλλο) αλλά και για να μπορείς να της αφιερώσεις χρόνο.