άθλια ψυχολογία από περίπου 18η εβδομάδα και μετά

[sandy_b]

Καλησπέρα

βρίσκομαι στην 22η εβδομάδα. Η εγκυμοσύνη δόξα τοις πάσι είναι πολύ ομαλή. Είμαι στα 28 και είναι η πρώτη μου. Το θέμα μου είναι ότι αισθάνομαι πως βυθίζομαι σε κατάθλιψη και κάθε μέρα χειροτερεύει. Έχω μετακομίσει σε άλλη πόλη (έχει σπίτι ο φίλος μου), όπου δε γνωρίζω σχεδόν κανένα, δε δουλεύω πλέον, η οικογένεια βρίσκεται πολύ μακριά και το μέρος που μένουμε είναι αρκετά απομονωμένο. Το γεγονός ότι είμαι εξαρτημένη οικονομικά, σε συνδιασμό με την κάπως ιδιόρρυθμη οικογένειά του -τα σπίτια μας βρίσκονται στην ίδια πολυκατοικία-, το ότι αναδιαμορφώνουμε τώρα μόνοι μας το σπίτι μας (χωρίσματα/γυψοσανίδες, γκρεμίσματα, χτισίματα και δε συμμαζεύεται) και τη γενικότερη -αρκετά απότομη- αλλαγή στη ζωή μου, που προανέφερα, όλα μαζί τα αισθάνομαι σαν ένα ασήκωτο βάρος που δεκαπλασιάζεται στα μάτια μου λόγω του ότι έχω γίνει πολύ πιο ευαίσθητη. Δηλαδή μπορεί να βάλω τα κλάματα με μία μόνο κουβέντα, που σε οποιονδήποτε μπορεί να ακουστεί γελοία...Βγαίνουν νεύρα χωρίς λόγο, το κάθε μικρό εμπόδιο φαντάζει ανυπέρβλητο, καυγάδες κλπ πρήζω το συκώτι του φίλου μου, νιώθω χάλια και γεμίζω το κεφάλι μου με ένα σωρό έννοιες. Αυτός ισχυρίζεται πως έχω αλλάξει. Του έχω εξηγήσει όλα όσα ανέφερα παραπάνω, καθώς και ότι οι ορμόνες μου είναι ανεξέλεγκτες, προσπαθούμε και πάλι σκοντάφτουμε και ο κύκλος δεν έχει τέλος...Όταν κάθομαι και σκέφτομαι ήρεμα παραδέχομαι ότι υπερβάλλω σε μεγάλο βαθμό, νιώθω όμως πως δεν έχω στήριξη από κάπου. Και μετά νιώθω τύψεις διότι όλα πάνε καλά με το μωρό και είμαι αχάριστη, την ώρα που άλλες γυναίκες δεν μπορούν να συλλάβουν ή ταλαιπωριούνται πολύ με οργανικά θέματα. Στ' αλήθεια προσπαθώ, αλλά αισθάνομαι πως έχω χάσει τον έλεγχο. Είναι δυνατόν να έχω αλλάξει τόσο πολύ? Θα παντρευτούμε σε λίγο καιρό με πολιτικό γάμο και φοβάμαι τόσο πολύ μη μετανιώσει.

 

Χρειαζόμουν να μοιραστώ το πώς νιώθω, με κάποιον τρόπο. Οποιαδήποτε συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη. ευχαριστώ

[Kitty r]

Αγαπητή φίλη, νομίζω πως χρειάζεται να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου ποια πράγματα έχουν πραγματικά σημασία! Πολλές φορές, τα πράγματα δεν μας έρχονται όπως θα θέλαμε και πρέπει να συμβιβαστούμε. Επομένως, όσο ζείς σε αυτό το μέρος, κοίτα να το συμπαθήσεις, να προσαρμοστείς στα δεδομένα του τόπου και να μη στεναχωριέσαι...άλλωστε έχεις άλλη επιλογή; Όσο για τη δουλειά, σε καταλαβαίνω απόλυτα! Η δουλειά μας προσφέρει τη χαρά της δημιουργικότητας και της ανεξαρτησίας...αλλά και πάλι μήπως για λίγο καιρό να τα βάλεις σε δεύτερη μοίρα και να χαρείς τον ελεύθερο χρόνο που έχεις; Οικονομικά-φαντάζομαι- πως σε στηρίζει ο σύντροφός σου και το δημιουργικό κομμάτι μπορείς να το καλλιεργήσεις και με άλλους τρόπους. Δες το σαν μια προσωρινή λύση. Ούτως ή άλλως, το να διαμορφώνεις το σπίτι σου είναι πολύ δημιουργικό και -τουλάχιστον για μένα- διασκεδαστικό. Για τα "πεθερικά" τι να πω...εγώ κρατώ τις αποστάσεις μου, δεν λέω πολλά, δεν ζητάω σχεδόν τίποτα! Όσο πιο πολύ τους ανακατεύουμε στη ζωή μας, τόσο αποκτούν άποψη την οποία, πάντα επειδή θέλουν το καλό μας, προσπαθούν να την επιβάλουν. Αυτό το τήρω και για τις δυο οικογένειες, όχι μόνο για την οικογένεια του άντρα μου

Εν κατακλείδι, θα σου έλεγα πως είναι μια απο τις ωραιότερες περιόδους της ζωής σου-σας! Να την χαρείς με τον συντροφό σου, να έρθετε πιο κοντά και όλα τα άλλα λύνονται!

Α! Και να θυμάσαι, πως πια δεν είσαι μόνη, είστε μονάδα με τον συντροφό σου και περιμένετε το παιδάκι σας! Μην αφήνεις τίποτα να μπει ανάμεσά σας!

[Mother of three]

Γλυκια μου κοπελα,με το καλο να ρθει το μωρακι σου και να ειναι υγιες και καλοτυχο!

Ως επι τω πλειστον,με καλυψε η Kitty r.

Και γω πλεον ζω εδω και 5 χρονια μακρυα απο γονεις και κολλητες!

Ηρθα σε ενα τοπο οπου δε γνωριζα ΚΑΝΕΝΑΝ.Οπως λες,στην αρχη μου φανηκε βουνο,αλλα κοιταξα τη θετικη πλευρα!Ημουν με τον ανθρωπο που αγαπω,ξεκινουσα μια νεα ζωη!Οι ανθρωποι μου,παντα ηταν και ειναι εκει οπου τους αφησα!Με αγαπαν και τους αγαπω!

Και γω σταματησα τη δουλεια οταν εμεινα εγκυος και πραγματικα μου κακοφανηκε!Ενιωθα αδεια!Αλλα σκεφτηκα πως ειναι καιρος να ξεκουραστω και γω λιγακι!Τωρα που ηρθε το κοριτσακι μου,δεν το σκεφτομαι καθολου!Θα γυρισω στη δουλεια οταν το μωρο μου θα ειναι 9 μηνων!Αυτο μου κακοφαινεται πλεον!Τωρα κοιταω να περναω τον χρονο μου με το κοριτσακι μου!Να χαρω αυτες τις στιγμες!

Τιποτα δεν ειναι βουνο!Εμεις τα δημιουργουμε!

Κταλαβαινω πως στην περιοδο της εγκυμοσυνης,οι ορμονες ειναι αυξημενες και δημιουργουν μια περιεργη ψυχολογια!Κοιτα ομως να ευχαριστηθεις ΤΩΡΑ αυτη την περιοδο της ζωης σου!

Μην σκεφτεσαι αρνητικα!Ο Θεος διαλεξε αυτο το δρομο για σας,πρεπει να τον ακολουθησετε με συνεση!Μην το βαζεις κατω!Εισαι ευλογημενη,εχεις μια στεγη,ενα μωρο στην κοιλιτσα σου,τον αντρα σου που σε αγαπα και σιγουρα πολλους ακομη ανθρωπους που νοιαζονται για σενα!

Να χαμογελας κοπελα μου!Αυτες οι στιγμες δε γυριζουν πισω!Η καθε μερα ειναι μοναδικη!Μιλα στο μωρο σου,τραγουδα του!Κανε σχεδια για το σπιτι σου!

Γνωρισε και αγαπησε το μερος στο οποιο ξεκινας την νεα σας ζωη!

Ολα θα πανε καλα!Αρκει να το θελουμε και το επιδιωκουμε!

[sandy_b]

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο και τις απαντήσεις σας. Και μόνο που το μοιράστηκα ένιωσα κάπως πιο ανάλαφρα. Καλή σας τύχη!