Ο μπαμπάς δεν βοηθάει με το μωρο...

[mary75]

Οπως γράφω και στον τίτλο, εχω απογοητευτεί απο τον άντρα μου. Δεν ειναι ότι δεν ασχολείται καθόλου, αλλα ασχολείται πολυ λιγότερο απο ότι θα έπρεπε. Βέβαια αν τύχει να λείψω τα παει μια χαρά, αλλα αν ειμαι σπίτι λουφαρει και περιμενει να τα κάνω ολα εγω. Επισης περίμενα να παιζει περισσότερο με το μωρο (14 μηνών αγοράκι), αλλα βαριεται πολυ εύκολα και τα παρατάει... Φυσικα αυτό εχει ως αποτέλεσμα να στενοχωριεμαι και μερικές φορές να μαλωνουμε (γιατι δεν αντέχω και του τα χωνω), κατι φυσικα που δεν το θέλω καθόλου για το μωρο. Δεν ξέρω πως να το χειριστω, γιατι δυστυχώς δεν αλλάζει απο αυτα που λεωκαι δεν θέλω να επέλθει ρήξη, γιατι το προβλημα ειναι η λίγη βοήθεια στο μεγάλωμα του παιδιού, η καθολου βοήθεια θα ειναι ακόμα χειρότερη.. Παρακαλω πολυ να γράψετε αν έχετε να μου δώσετε κάποια συμβουλή (όχι για να αρχισουν οι κατηγορίες, ούτε οι αναφορές σε καλυτερες συμπεριφορές άλλων συζύγων). Σας ευχαριστω πολυ!

[atzem]

Και μένα μια απο τα ίδια, ψαχνει ευκαιρίες να φεύγει από το σπίτι. Ας πούμε αν του ζητήσω να πάει να ψωνίσει κάτι ενω θα έπρεπε να κάνει το πολύ 20' αυτός έρχεται μετα απο μια ώρα. Στο σπίτι προτιμάει να βάλει σκούπα ή να πλύνει τα πιάτα παρά να παίξει 10' με την μικρή (16 μηνων). Έχω βαρεθεί να του κάνω παράπονα, ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως εγώ τα βλέπω έτσι στραβά. Πάντος αν με το καλο γεννηθεί και το δεύτερο θα τα βρω σκούρα αν συνεχίσει έτσι. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν εχω βρει λύση για να σε συμβουλεψω, ελπιζω καποια αλλη κοπελα να μας πει.

[kyra_daskala]

Σίγουρα όλα εξαρτώνται και από τη φύση του κάθε ανθρώπου.

Είναι μπαμπάδες που το έχουν με τα παιδιά και άλλοι που χρειάζονται λίγη βοήθεια-σπρώξιμο.

 

Δεν βοηθάει να απογοητεύεστε και να μαλώνετε τους μπαμπάδες, διότι και η σχέση σας θα φθαρεί και ουσιαστικά βοήθεια δεν θα δείτε.

 

Ξεκινήστε με κάτι απλό αλλά σταθερό, παραχωρήστε μια ρουτίνα του μωρού που μπορεί να κάνει, π.χ το βραδινό μπανάκι, ή κάποιο γεύμα, ή την απογευματινή βόλτα, αλλά θα γίνεται καθημερινά. Μπορείτε να του πειτε ότι θα βοηθήσει να δεθεί το παιδί μαζί του και θα βοηθήσει και εσάς με λιγο προσωπικό χρόνο μέσα στην ημέρα.

 

Όσο θα περνάει ο καιρός θα του ανοίξει η όρεξη και για άλλες πιο παιγνιώδεις δραστηριότητες.

[mary75]

Σας ευχαριστω κατι τις δυο για τς απαντήσεις! Σίγουρα η γκρίνια μόνο κακό μπορει να προκαλέσει, αντιθέτως η συμβουλή για μικρά, καθημερινά πραγματα μου φαίνεται πολυ χρήσιμη!θα προσπαθήσω να την εφαρμοσω!

[MelaG]

Από την στιγμή που οι ιδιοι δεν κάνουν κάτι για να αλλ΄ξουν εσείς οσο κ να προσπαθείτε δεν θα καταφέρετε τπτ. Απο εκει και πέρα ενα θα πω, θα ερθει η ώρα κ η στιγμή που το παιδι θα τους αγνοει οπως κάνουν αυτοί τώρα. τότε θα καταλάβουν αλλα τότε δυστυχώς θα ειναι αργά.

Αν δεν εισαι κοντα απο την πρώτη μέρα τότε το εχεις χάσει το παιχνίδι κ αι τα παιδια σου δυσκολα θα σε εμπιστευονται

[alexele]

Από την στιγμή που οι ιδιοι δεν κάνουν κάτι για να αλλ΄ξουν εσείς οσο κ να προσπαθείτε δεν θα καταφέρετε τπτ. Απο εκει και πέρα ενα θα πω, θα ερθει η ώρα κ η στιγμή που το παιδι θα τους αγνοει οπως κάνουν αυτοί τώρα. τότε θα καταλάβουν αλλα τότε δυστυχώς θα ειναι αργά.

Αν δεν εισαι κοντα απο την πρώτη μέρα τότε το εχεις χάσει το παιχνίδι κ αι τα παιδια σου δυσκολα θα σε εμπιστευονται

 

Έχω την ίδια άποψη και δυστυχώς δεν μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος!

[white angel]

Κορίτσια θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω..Σε αντίθεση με εμάς τις γυναίκες που το μητρικό ένστικτο υπάρχει ανέκαθεν μέσα μας ,για τους άντρες δεν ισχύει το ίδιο.Για πολλούς από αυτούς ο ερχομός ενός παιδιού είναι ξεβόλεμα από την ήρεμη ζωή τους και θέλουν τον χρόνο τους να προσαρμοστούν..Είναι και αυτοί παιδιά ,με την γέννηση του μωρού αναστατώνεται και η ζωή τους και χάνουν την αποκλειστικότητα της γυναίκας τους..Κορίτσι μου δώσε χρόνο στον άντρα σου..Μην του γκρινιάζεις,μόνο κακό στην σχέση σας θα προκαλέσεις με τους καυγάδες..Βάλτον σιγά σιγά στο παιχνίδι της ανατροφής με πολύ προσεγμένες κινήσεις και χειρισμούς..Πάρτε μαζί βόλτα το παιδί,πάτε σε παιδική χαρά,ζήτησε του να το κάνει κούνια και να παίξει με την άμμο.Γέμισε την μπανιέρα με αφρό και παπάκια και ζήτησέ του να το κάνει μπάνιο,γιατί εσύ είσαι κουρασμένη..Παρακάλεσέ τον να το κοιμήσει,γιατί άργησες να κάνεις το μπάνιο σου και νιώθεις βρώμικη..Πές ότι θέλεις να μαγειρέψεις και αράδιασε παιχνίδια στο σαλόνι(όχι λούτρινα,αλλά τουβλάκια,χοντρά παζλ) και ζήτησέ του να παίξει δημιουργικά μαζί του..Πες του να ταίσει το παιδί το φαγητάκι του γιατί εσύ πρέπει να πας κάπου και άσε πάνω στο τραπέζι ένα cd με παιδικά τραγουδάκια να χορέψουν παρέα..Και όλα αυτά ευγενικά,όμορφα χωρίς υπαινιγμούς και πάντα με επιβράβευση..Αφιέρωσε και εσύ χρόνο στον μπαμπά ,μην τον παραμελείς και όλα θα φτιάξουν..Αναμένω νέα σου..

[KonstantinaDimitris]

Κορίτσια θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω..Σε αντίθεση με εμάς τις γυναίκες που το μητρικό ένστικτο υπάρχει ανέκαθεν μέσα μας ,για τους άντρες δεν ισχύει το ίδιο.Για πολλούς από αυτούς ο ερχομός ενός παιδιού είναι ξεβόλεμα από την ήρεμη ζωή τους και θέλουν τον χρόνο τους να προσαρμοστούν..Είναι και αυτοί παιδιά ,με την γέννηση του μωρού αναστατώνεται και η ζωή τους και χάνουν την αποκλειστικότητα της γυναίκας τους..Κορίτσι μου δώσε χρόνο στον άντρα σου..Μην του γκρινιάζεις,μόνο κακό στην σχέση σας θα προκαλέσεις με τους καυγάδες..Βάλτον σιγά σιγά στο παιχνίδι της ανατροφής με πολύ προσεγμένες κινήσεις και χειρισμούς..Πάρτε μαζί βόλτα το παιδί,πάτε σε παιδική χαρά,ζήτησε του να το κάνει κούνια και να παίξει με την άμμο.Γέμισε την μπανιέρα με αφρό και παπάκια και ζήτησέ του να το κάνει μπάνιο,γιατί εσύ είσαι κουρασμένη..Παρακάλεσέ τον να το κοιμήσει,γιατί άργησες να κάνεις το μπάνιο σου και νιώθεις βρώμικη..Πές ότι θέλεις να μαγειρέψεις και αράδιασε παιχνίδια στο σαλόνι(όχι λούτρινα,αλλά τουβλάκια,χοντρά παζλ) και ζήτησέ του να παίξει δημιουργικά μαζί του..Πες του να ταίσει το παιδί το φαγητάκι του γιατί εσύ πρέπει να πας κάπου και άσε πάνω στο τραπέζι ένα cd με παιδικά τραγουδάκια να χορέψουν παρέα..Και όλα αυτά ευγενικά,όμορφα χωρίς υπαινιγμούς και πάντα με επιβράβευση..Αφιέρωσε και εσύ χρόνο στον μπαμπά ,μην τον παραμελείς και όλα θα φτιάξουν..Αναμένω νέα σου..

 

 

 

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα.εμένα ο σύζυγος μου δεν το χει με την φροντίδα καθόλου. Δεν ξέρει να κοιμήσει τα παιδιά (3 χρονών κ 1,5 χρ. Η μικρή), δεν μπορεί να τα ταΐσει γιατί ουσιαστικά δεν ασχολήθηκε. Στην αρχή τσακωνόμασταν, αλλά κατάλαβα ότι δε βγάζει πουθενά. Έτσι έμμεσα του έδωσα ρόλο. Για παράδειγμα: το πρωι που ετοίμαζα τον μεγαλο για το σχολείο του έλεγα: ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ Κ ΝΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΟΜΑΙ; Αυτό έγινε καθημερινότητα κ πλεον το κάνει χωρίς να του το ζητήσω. Παιζει μαζί τους συνέχεια πλεον κ τα παιδιά ξετρελαίνονται γιατί πλεον τον συνήθισαν - στην αρχή ούρλιαζαν γιατί πολύ απλά δεν τον είχαν συνηθίσει. Εκείνος στεναχωριοταν κ τα παρατούσε. Τωρα που τον φιλάνε κ τον αγκαλιάζουν, κάνει σαν τρελός.

ΟΠΟΤΕ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ. Κ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕ ΕΣΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.

[elenip]

Κορίτσια θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω..Σε αντίθεση με εμάς τις γυναίκες που το μητρικό ένστικτο υπάρχει ανέκαθεν μέσα μας ,για τους άντρες δεν ισχύει το ίδιο.Για πολλούς από αυτούς ο ερχομός ενός παιδιού είναι ξεβόλεμα από την ήρεμη ζωή τους και θέλουν τον χρόνο τους να προσαρμοστούν..Είναι και αυτοί παιδιά ,με την γέννηση του μωρού αναστατώνεται και η ζωή τους και χάνουν την αποκλειστικότητα της γυναίκας τους..Κορίτσι μου δώσε χρόνο στον άντρα σου..Μην του γκρινιάζεις,μόνο κακό στην σχέση σας θα προκαλέσεις με τους καυγάδες..Βάλτον σιγά σιγά στο παιχνίδι της ανατροφής με πολύ προσεγμένες κινήσεις και χειρισμούς..Πάρτε μαζί βόλτα το παιδί,πάτε σε παιδική χαρά,ζήτησε του να το κάνει κούνια και να παίξει με την άμμο.Γέμισε την μπανιέρα με αφρό και παπάκια και ζήτησέ του να το κάνει μπάνιο,γιατί εσύ είσαι κουρασμένη..Παρακάλεσέ τον να το κοιμήσει,γιατί άργησες να κάνεις το μπάνιο σου και νιώθεις βρώμικη..Πές ότι θέλεις να μαγειρέψεις και αράδιασε παιχνίδια στο σαλόνι(όχι λούτρινα,αλλά τουβλάκια,χοντρά παζλ) και ζήτησέ του να παίξει δημιουργικά μαζί του..Πες του να ταίσει το παιδί το φαγητάκι του γιατί εσύ πρέπει να πας κάπου και άσε πάνω στο τραπέζι ένα cd με παιδικά τραγουδάκια να χορέψουν παρέα..Και όλα αυτά ευγενικά,όμορφα χωρίς υπαινιγμούς και πάντα με επιβράβευση..Αφιέρωσε και εσύ χρόνο στον μπαμπά ,μην τον παραμελείς και όλα θα φτιάξουν..Αναμένω νέα σου..

 

Ωραία όπως τα λες αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη και άλλους παράγοντες.. συμφωνώ μαζί σου ότι οι μητέρες "το έχουν" περισσότερο από τους άντρες αλλά ένας πατέρας καποια στιγμή θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν στο μεγάλωμα του παιδιού.. εγώ π.χ. δουλεύω και ο άντρας μου και δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά και από κανέναν... ο μικρό πάει παιδικό μέχρι τις 2 και μετά έχει νταντά που τον κρατάει μέχρι στις 5,30 που γυρίζω από την δουλειά... πως να μην έχω απαιτήσεις π.χ. από τον άντρα μου να ασχολείται εάν όχι όσο εγώ τουλάχιστον να ασχολείται σοβαρά.. και ο δικός μου ο άντρας με τα χίλια ζόρια.. εκ των πραγμάτων γιατί γυρίζει πάντοτε πολύ αργά από την δουλειά, αλλά και αυτός έχει το στυλ (που δεν μου αρέσει γενικά) ότι οι άντρες είναι και αυτοί βολεμένοι και η γυναίκα πρέπει να τους ξεκουνάει και να τους λέει τι πρέπει να κάνουν.. συγνώμη αλλά εγώ από τα 18 μου έφυγα από επαρχία και ήρθα Αθήνα για σπουδές και ουσιαστικά έμενα μόνη μου και τα έβγαζα πέρα μόνη μου.. μου φαίνεται επειικώς απαράδεκτο να κοντεύω τα σαράντα και να νταντεύω 2 παιδιά... όταν κάποιος μπορεί να αναλάβει τις φροντίδα και την ευθύνη ενός παιδιού ας το κάνει.. αλλιώς ας κάτσει στα αυγά του θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν μία γυναίκα έχει βοήθεια π.χ. από τους γονείς της, τα πεθερικά της κλπ τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα και η "απουσία" του συζύγου δεν φαίνεται και τόσο.. ρώτα και εμάς όμως που μας φεύγει ο πάτος από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα με δουλειά / σπίτι / παιδί / υποχρεώσεις κλπ και δεν έχουμε έναν άνθρωπο να μας κρατήσει το παιδί για να πάμε σε ένα γιατρό βρε παιδί μου.. τα γράφω αυτά γιατί αυτή η νοοτροπία που γράφεται και από μαμάδες ότι και ο άντρας θέλει το χώρο του και πάρτον με το καλό και δώσε του σημασία κλπ κλπ κάτι τέτοια ακούει και ο δικός μου και παίρνει τα πάνω του και ακούω την απίστευτη ατάκα "οι άλλες πως τα καταφέρνουν και δεν γκρινιάζουν"???? και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι γιατί "οι άλλες μαμάδες" στον κύκλο μας όλες έχουν μια μάνα μια πεθερά να βοηθάνε.. χαλάς την πιάτσα με αυτά που γράφεις, με καταλαβαίνεις? :-P

[alexele]

Επίσης όταν σε κυνηγάει ο χρόνος πόση γλύκα μπορείς να έχεις για να του πεις ήρεμα ότι πρέπει να βοηθήσει. Όσες φορές του έχω ζητήσει να κάνει μπάνιο τα παιδιά, μονίμως παίζουνε και μετά το μπάνιο γίνεται μία μικρή Βενετία. Οπότε ναι μεν με βοήθησε στο μπάνιο αλλά μου πρόσθεσε μία δουλειά!

[alexele]

Εγώ ξέρω ότι ή το έχεις να συν-τρέχεις ή όχι!

[e+d]

συμφωνω με τα κοριτσια οτι πρεπει να του αναθετεις σιγα σιγα ενα ενα πραγμα μεχρι να παρει μπρος....φαντασου ο δικος μου δεν σηκωθηκε ποτε βραδυ να ξανακοιμησει τη μικρη,οχι βεβαια οτι ηθελε και η ιδια αφου δεν τον ειχε συνηθισει.φαντασου οτι και οι 2 εχουμε σπαστο ωραριο αρα οταν σχολαμε περνουμε την μικρη απο τον παιδικο ετοιμαζω να φαμε και μετα μπαινουμε στη διαδικασια υπνου για να ξαναπαω για δουλεια.βεβαια ο συζυγος μετα το φαγητο παιρνει τον υπνακο του κ γω μενω να μαζεψω και να κοιμησω τη μικρηαλλα σιγα σιγα του το ξεκαθαρισα εσυ κοιμασαι μεσημερι?εγω θα κοιμαμαι βραδυ και δεν ξανασηκωθηκα ουτε για πρωινο γαλα....

παντως εχω καταληξει οτι οι αντρες θελουν αναλυτικη εξηγηση για τα παντα,του τυπου θα παρεις το μπιμπερο θα βαλεις μεσα γαλα θα αναψεις το γκαζακι κ θα το ζεστανεις,οχι σκετο φτιαξε το γαλαδεν πιστευω οτι δεν το εχουνε απλα θελουν αναλυτικη εξηγηση για τα ΠΑΝΤΑ!και μην απελπιζεσαι οι περισσοτεροι ετσι ειναι,γιαυτο λενε μανα ειναι μονο μια!παντως οσο θα μεγαλωνει και ο μικρος θα βρισκουν και περισσοτερα πραγματα να κανουν μαζι το θυμαμαι και γω οταν ημασταν στην ηλικια την δικια σας(τωρα ειναι 26 μηνων)ηταν πιο δυσκολα τα πραγματα.θα βρειτε την χρυση τομη,μπορει να βαριεται να παιξει με τουβλακια αλλα να του αρεσει να πηγαινει καλυτερα μια βολτα...θα την βρειτε την ακρη σας!

 

παντως ας υπολογισουμε κ την παραμετρο οτι δεν τους αφηνουμε και μεις αρκετο χωρο.πχ παρα να του εξηγησω πχ πως θα την κανει μπανιο,την κανω μονη μου και τελειωνει το πανηγυρι!κ μετα ειμαι ξεθεωμενη απολα και εχω κ τα νευρα μου:mrgreen:πρεπει να αποστασιοποιηθουμε και μεις λιγο και να τους αφησουμε να τα βρουν μονοι τους.....

και για θεματα εργασιων ειπαμε αναλυση για τα παντα!!!και χωρις μουτρα!!!!!

{παραδειγμα...μπορεις αγαπη μου να αλλαξεις το μωρο για να απλωσω τα ρουχα?}

[KonstantinaDimitris]

Elenip κ γω δεν έχω καμία βοήθεια. Στους γιατρούς κουβαλάω κ γω 2 παιδιά μαζί. Κ γω έχω νεύρα, αλλά αυτά που λέω τα εφάρμοσα όλα. Δλδ αν τσακώνομαι συνέχεια αλλάζει κάτι;;

[vasfa]

κι εγω μια απο τα ιδια. Οχι οτι δε βοηθαει,αλλα πρεπει να γινω κομματια, να του το ζητησω, να βαλω τα κλαματα και τις φωνες για να κανει κατι, π.χ. να παιξει με το μικρο η να το βγαλει βολτα για να κανω κατι αλλο. Μπανιο τον κανουμε μαζι απο τοτε που γενηθηκε, κανεις μας δεν μπορει να τον κανει μπανιο μονος του γιατι ειναι πολυ ζωηρος. Πανα δεν μπορει να τον αλλαξει μονος του, γαλα εκοψε να τον ταιζει απο 6 μηνων, κρεμα δεν μπορει να του δωσει δεν τα καταφερνει, τον κοιμιζει μονο οταν ειμαι πτωμα και δεν με κρατανε τα ποδια μου! Αφησ'τε, οι περισσοτεροι μονο το π...ι τους συνεισφερουν για να κανουν παιδι-συγχωρηστε μου την εκφραση!!!

[xena]

Κι εγώ κορίτσια θα συμφωνήσω ότι οι άντρες είναι διαφορετικά. Σταδιακά μπαίνουν στον ρόλο - με άλλο ρυθμό ο καθένας. Τα περισσότερα τα είπατε, μα εγώ θέλω να επικεντρωθώ σε κάτι πάρα πολύ βασικό:

 

Μην περιμένετε να πετύχετε και πολλά, όταν έχετε πάρει επάνω σας ότι αφορά τις αποφάσεις για το παιδί. Εχω κοπέλες στον κύκλο μας που δεν κάνουν εμβόλια πχ, ή κάνουν χορτοφαγία εκείνες και τα παιδιά τους κλπ αποφάσεις που πήραν οι ίδιες και δεν ρώτησαν τον σύζυγο.

Με λίγα λόγια έχουν "αποκλείσει" τους πατέρες απ΄τον ρόλο τους. Είναι μεγάλη "λούμπα" και προσέξτε γιατί είναι εύκολο να την πατήσουμε. Πρέπει να νιώθουν πως έχουν ευθύνη εξίσου και πρέπει να συν-αποφασίζουν κι οι ίδιοι μαζί μας για το παιδί, τι διατροφή θα κάνει, τι παιχνίδια θα πάρετε για να βελτιώσετε κομμάτι συμπεριφοράς του, οτιδήποτε μας απασχολεί. Και φροντίστε μετά να τους επαινείτε για τα αποτελέσματα! Φροντίστε αν μπορείτε να είναι εντός ρόλου. Νιώθουν την ευθύνη - νιώθουν "στυλοβάτες" και "κινητοποιούνται". Οι αντρες είναι λίγο παιδιά και αυτό είναι ένα μικρό... "τρικ" που δουλεύει πολύ καλά!

[Jocelyn]

Στο σπιτι τα κανω ολα εγω (λογαριασμους, καθαριοτητα, ψωνια) με το παιδι τα κανω ολα εγω και δεν εχω μαμα-πεθερα-γυναικα για βοηθεια. Ο αντρας μου παιζει με το παιδι μονο οταν ειναι ξεκουραστος και εχει ορεξη (συνηθως λιγα λεπτα την ημερα) και στο σπιτι θα βοηθησει μονο αν ειμαι σε μεγαλη απογνωση (πχ εχουμε καλεσμενους τραπεζι).

Ετσι ειναι τα πραγματα, δεν υπαρχει μαγικη λυση. Το μονο που θα γινεται ειναι εγω να γκρινιαζω που και που, να τσακωνομαστε και η κατασταση να παραμενει ιδια. Η ζωη συνεχιζεται.