Μωρο 11 μηνων-προσωπικος χρονος 0

[Μπουρμπουρ1]

Απο την αρχη μου ελεγαν -αν και τοτε δεν παραπονιομουνα- μολις περασουν λιγοι μηνες θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα. Περνουσαν λιγοι μηνες και μου ελεγαν τωρα που θα μεγαλωσει θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα.

Εγω βελτιωση δεν εχω δει... ολη μερα με εχει απικο. Κοιμαται πλεον συνηθως μια φορα την ημερα, ολη την υπολοιπη θελει να χουρχουριζει. Δεν περπαταει ακομα, οποτε πρεπει να το κανουμε μαζι. Μεχρι τωρα καναμε μαζι τις δουλειες, πλεον δεν θελει, βαριεται, θελει μονο να την περπαταω και να κανουμε σκανταλιες. Προσφατα μας χαρισαν ενα παρκο, δεν βοηθησε.Την βαζω στο πατωμα να μπουσουλησει κι εγω να πλυνω τα πιατα, δεν θελει. Τελοσπαντων απειρα παραδειγματα εχω. Το θεμα ειναι ετσι πρεπει να ειναι;ετσι κανουν και τα δικα σας; Την εχω "καλομαθει" κι εγω που την ωθουσα να ανακαλυπτει πραγματα, βολτες κτλ. Δεν εχω απαιτηση για ιδιαιτερο προσωπικο χρονο αλλα να κανω τα βασικα μες το σπιτι και για τον εαυτο μου.

Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωμες σας.

[Koalaki]

Απο την αρχη μου ελεγαν -αν και τοτε δεν παραπονιομουνα- μολις περασουν λιγοι μηνες θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα. Περνουσαν λιγοι μηνες και μου ελεγαν τωρα που θα μεγαλωσει θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα.

Εγω βελτιωση δεν εχω δει... ολη μερα με εχει απικο. Κοιμαται πλεον συνηθως μια φορα την ημερα, ολη την υπολοιπη θελει να χουρχουριζει. Δεν περπαταει ακομα, οποτε πρεπει να το κανουμε μαζι. Μεχρι τωρα καναμε μαζι τις δουλειες, πλεον δεν θελει, βαριεται, θελει μονο να την περπαταω και να κανουμε σκανταλιες. Προσφατα μας χαρισαν ενα παρκο, δεν βοηθησε.Την βαζω στο πατωμα να μπουσουλησει κι εγω να πλυνω τα πιατα, δεν θελει. Τελοσπαντων απειρα παραδειγματα εχω. Το θεμα ειναι ετσι πρεπει να ειναι;ετσι κανουν και τα δικα σας; Την εχω "καλομαθει" κι εγω που την ωθουσα να ανακαλυπτει πραγματα, βολτες κτλ. Δεν εχω απαιτηση για ιδιαιτερο προσωπικο χρονο αλλα να κανω τα βασικα μες το σπιτι και για τον εαυτο μου.

Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωμες σας.

 

 

Αχ καλη μου μπουρμπουρ.....δεν ξερω εαν πρεπει να ειναι ετσι το μονο που ξερω ειναι οτι απαιτει πολυ υπομονη στην ηλικια που βρισκονται τα πουλακια μας...και θα απαιτησει περισσοτερη υπομονη καπου παρακατω η κατασταση....

Εμενα κοιμαται και το μεσημερι οαραπονο δεν εχω παρολο που με εξωντωσε τοσους μηνεσαπο τη γεννησης της....και εχει και 3-4 βραδυα που κοιμαται πολυ καλυτερα βγαλαμε και 3δοντια μαζι...συνολο 5...

Στο θεμα μας....ειχαμε και εμεις παρκο αλλα δεν καθοταν ουτε 5 λεπτα και αναγκαστηκα να το σηκωσω....μετα πηρα τα μαξιλαρια απο το σαλονι και την εκανα ενα χωρο να παιζεςι, πηδουσε τα μαξιλαρια και εβγαινε αλλιως γκρινιαζεεεεεεεεε.....οερπατουρα ουτε να την δει.....κρεβατακι ουτε να απο την πορτατο κοιταζε.....οποτε και εγω ειδα και αποειδα και αφου ουτε τουαλετα δεν μπορουσα να παω μονη μου....τελικα την αφησα ελευθερη να μπουσουλαει σε ολο το σπιτι πλην του μπανιου...καθαρα για λογους ασφαλειας και υγειας παρολο που σφουγγαριζω καθε μερα...

Που την χανεις που την βρισκεις ειναι ολη την ημερα οανω στην ηλεκτρικη σκουπα η δικια μου....η κατω απο το τραπεζι φυλαει....αλλα πλεον δεν γκρινιαζε, με αφηνει να οαω τουαλετα και να κανω και δουλιτσες....αλλα οερασα δυσκολα μεχρι να βρω τροπο να της κινησω το ενδιαφερον....και τι πιο καλυτερο απο την εξερευνηση????????

Δωστης ερεθισματα και παροτρυνε την να αρχιζει να σκαλιζει, να ψαχνει, να ανακατευει να εστιασει αλλου....περα απο εσενα για να ελευθερωθεις λιγο!!!!!!!

[ioanna81]

κι εγω ετσι πιστευα και ετσι μου ελεγαν αλλα τιποτα δεν αλλαξε. Κοντευει 16 μηνων και ενω ελεγαν οτι οταν θα περπατησει θα ελευθερωθω, θα ειναι ανεξαρτητως κουνια που με κουναγε, με τραβαει απο τα μπατζακια, θελει να παιζουμε και ναπηγαινουμε βολτες συνεχεια, πρεπει να ειμαι παντα μαζι του και ουτε τουαλετα δεν μπορω να παω γιατι χτυπαει την πορτα και κλαιει. Επισης κανενα βραδυ μεχρι τωρα δεν κοιμηθηκαμε μονοκοματα. Κουραγιο μας, καθε ηλικια και καθε φαση που περνανε μας θελουν διπλα τους, καλα να ειναι!!!

[sofi@p]

κουράγιο μέχρι να σαραντίσουν...

κουράγιο μέχρι να περπατήσουν...

κουράγιο μέχρι να μιλήσουν...

κουράγιο μέχρι να πάνε σχολείο....

 

 

ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, κορίτσια!!!!!

[Koalaki]

κουράγιο μέχρι να σαραντίσουν...

κουράγιο μέχρι να περπατήσουν...

κουράγιο μέχρι να μιλήσουν...

κουράγιο μέχρι να πάνε σχολείο....

 

 

ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, κορίτσια!!!!!

 

Αχαχχααχαχαχαχααχχαχ

Οντως!!!!!!!!!!!!!!

Μας δουλευουν!!!!!!!!!!!!

[vivien9]

Υπάρχει όμως και το ανάποδο. Με την κοιλιά στο στόμα μου λέγανε "τώρα είναι καλά, όταν γεννήσεις θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις!" . Μετά μου λέγανε "τώρα είναι μια χαρά, όταν περπατήσει θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις!". Και τελικά προχτές ένας συνάδελφος: "Το πρώτο είναι περίπατος, στο δεύτερο θα τρέχεις και δεν θα φτάνεις!!!" Ήμαρτοοοοοοον!

 

Καλύτερο είναι το δούλεμα νομίζω, χαχαχαχαα

[ekavi_]

Απο την αρχη μου ελεγαν -αν και τοτε δεν παραπονιομουνα- μολις περασουν λιγοι μηνες θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα. Περνουσαν λιγοι μηνες και μου ελεγαν τωρα που θα μεγαλωσει θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα.

Εγω βελτιωση δεν εχω δει... ολη μερα με εχει απικο. Κοιμαται πλεον συνηθως μια φορα την ημερα, ολη την υπολοιπη θελει να χουρχουριζει. Δεν περπαταει ακομα, οποτε πρεπει να το κανουμε μαζι. Μεχρι τωρα καναμε μαζι τις δουλειες, πλεον δεν θελει, βαριεται, θελει μονο να την περπαταω και να κανουμε σκανταλιες. Προσφατα μας χαρισαν ενα παρκο, δεν βοηθησε.Την βαζω στο πατωμα να μπουσουλησει κι εγω να πλυνω τα πιατα, δεν θελει. Τελοσπαντων απειρα παραδειγματα εχω. Το θεμα ειναι ετσι πρεπει να ειναι;ετσι κανουν και τα δικα σας; Την εχω "καλομαθει" κι εγω που την ωθουσα να ανακαλυπτει πραγματα, βολτες κτλ. Δεν εχω απαιτηση για ιδιαιτερο προσωπικο χρονο αλλα να κανω τα βασικα μες το σπιτι και για τον εαυτο μου.

Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωμες σας.

 

Πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα όταν το πάρει απόφαση ο γονιός, ότι πλέον έχει αλλάξει η ζωή του, ο προσωπικός χρόνος είναι δυσεύρετος και ότι προτεραιότητα έχουν τα μικρά μας και η εκπλήρωση των αναγκών τους.

 

Τότε θα αλλάξουν τα πράγματα για σένα και θα είναι πιο εύκολα. Όταν προσαρμοστείς δηλαδή στις νέες συνθήκες της ζωής σου.

 

Ήμουν ελεύθερη, έμενα με τους γονείς μου και όταν παντρεύτηκα μου φαινόταν βουνό να δουλεύω και να έχω και το σπίτι να φροντίζω... Υποτίθεται δεν προλάβαινα τίποτα.

 

Μένω έγκυος, λέω αχ τι χαζή που ήμουνα και παραπονιόμουν. Τουλάχιστον πριν δεν είχα και τις αδιαθεσίες της εγκυμοσύνης επιπρόσθετα...

 

Κάνω το πρώτο παιδάκι και ξαφνικά όλα τα προηγούμενα μου φαίνονταν παιχνιδάκι. Αχ λέω τώρα είναι τα ζόρια...

 

Μένω έγκυος στο δεύτερο, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου από τις αδιαθεσίες, είχα το σπίτι, τη δουλειά και το πρώτο παιδάκι να προσέχω-διασκεδάζω κτλ...

 

Κάνω και το δεύτερο και εκεί παθαίνω ένα σοκ... Ένιωθα τελείως χαζή για όλα τα παράπονα που είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή...

 

Τώρα πλέον δεν παραπονιέμαι... Έχω προσαρμοστεί, έχω βρει λύσεις να τα συνδυάζω όλα και δεν με φοβίζει τίποτα.

Σταμάτα λοιπόν να ελπίζεις ότι όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Δεν θα γίνουν- κάθε στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού θα φέρνει άλλες δυσκολίες- αλλά πρέπει εσύ να προσαρμοστείς... Όταν προσαρμοστείς θα τα βλέπεις όλα με άλλο μάτι.

[kyra_daskala]

.....

Τώρα πλέον δεν παραπονιέμαι... Έχω προσαρμοστεί, έχω βρει λύσεις να τα συνδυάζω όλα και δεν με φοβίζει τίποτα.

Σταμάτα λοιπόν να ελπίζεις ότι όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Δεν θα γίνουν- κάθε στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού θα φέρνει άλλες δυσκολίες- αλλά πρέπει εσύ να προσαρμοστείς... Όταν προσαρμοστείς θα τα βλέπεις όλα με άλλο μάτι.

 

Σε αυτό θα συμφωνήσω, όσο πιο γρήγορα προσαρμοστείς στις συνθήκες της ζωής, που δεν μπορείς να αλλάξεις, τόσο πιο εύκολη θα γίνει η ζωή σου.

 

Και η δικιά μου είναι φοβερή μαμάκιας και αγκαλίτσοπερπατούρα.

Έρχεται και η μαμά μου μια φορά την εβδομάδα για να με βοηθάει λίγο στο σπίτι και προσπαθεί να "με παρηγορήσει" να κάνω υπομονή μέχρι να περπατήσει/μπουσουλήσει, οτι μετά θα πηγαίνει όπου θέλει μόνη της χωρίς εμένα κτλ.

 

Σιγά μην κάτσω να περιμένω πότε θα "απελευθερωθώ", αγόρασα ένα ring sling και κάνω όλες τις δουλειές μου με τη μικρή αγκαλιά! Μόνο τηγάνισμα δεν κάνω και ευτυχώς η μικρή είναι κατηγορία φτερό

[ekavi_]

Έρχεται και η μαμά μου μια φορά την εβδομάδα για να με βοηθάει λίγο στο σπίτι και προσπαθεί να "με παρηγορήσει" να κάνω υπομονή μέχρι να περπατήσει/μπουσουλήσει, οτι μετά θα πηγαίνει όπου θέλει μόνη της χωρίς εμένα κτλ.

 

Σιγά μην κάτσω να περιμένω πότε θα "απελευθερωθώ", αγόρασα ένα ring sling και κάνω όλες τις δουλειές μου με τη μικρή αγκαλιά! Μόνο τηγάνισμα δεν κάνω και ευτυχώς η μικρή είναι κατηγορία φτερό

 

χαχαχχα, αυτό είναι χειρότερο (το ότι θα πηγαίνει μόνη της όπου θέλει )

 

Καλά έκανες με το ring sling. Προσαρμόστηκες στο παρόν "πρόβλημα". Αυτό είναι το νόημα πιστεύω.

Αλλιώς θα καθόσουν να κάνεις υπομονή μέχρι να περπατήσει, μετά θα έβλεπες ότι τελικά δεν λύθηκε το πρόβλημα απλώς άλλαξε μορφή και εκεί θα πάθαινες το σοκ.:lol:

[Μπουρμπουρ1]

Ax βρε κοριτσια, κι εγω με το μαρσιπο την ειχα μεχρι τωρα και τα κουτσοκαταφερναμε, αλλα τωρα πια μεγαλωσε δεν πολυθελει, ασε που ειναι και για μενα πιο δυσκολο.Πανω στον παγκο την βαζω για να της φτιαξω φουτοκρεμα ή για να πλυνω τα πιατα -εκτος απο δυσκολο ειναι και ριψοκινδυνο βεβαια. Την τελευταια φορα βουτηξε τη σπατουλα του καφε κι εγλειφε τον εσπρεσσο.

Στρατα, κουνια κι αλλα τετοια περιοριστικα δεν τα χρησιμοποιησαμε ποτε. Στο πατωμα ελευθερη την αφηνω να πηγαιοερχεται να μπουσουλαει και να ανοιγει ντουλαπια, δεν της φτανει να την επιβλεπω απο ψηλα, θελει να τα κανουμε μαζι.Εν τω μεταξυ θελει εμενα οχι κανεναν αλλο. Και βεβαια οσο κι αν εχω διαμορφωσει το χωρο για να ειναι ασφαλης παλι κατι θα κανει που θα πρεει να τρεξω.

Το πηρα απο την αρχη αποφαση οτι αλλαξε η ζωη μου αλλα ενα φαγητο εχω την απαιτηση να το μαγειρευουμε εστω και μαζι και μετα να μπορω να φαω ενα πιατο-ε, πολλες φορες ειναι δυσκολο κι αυτο. Το βραδυ κοιμομαστε μαζι κι ομως ξυπναει καθε μια ωρα, οκ μωρο ειναι.

 

Κι αναρρωτιεμαι ειναι φαση και θα περασει, ή ετσι ειναι κι οσο παει θα χειροτερευει και θα γραφω σε 2 χρονια θεμα με τιτλο "βοηθεια πολυ ζωηρο παιδι", φταιει το αγχος αποχωρισμου;τι να κανω για να την ηρεμησω λιγο;

 

Κοαλακι οταν μπουσουλαει σε ολο το σπιτι την ακολουθεις σε καθε δωματιο;

[newbie G]

Απο την αρχη μου ελεγαν -αν και τοτε δεν παραπονιομουνα- μολις περασουν λιγοι μηνες θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα. Περνουσαν λιγοι μηνες και μου ελεγαν τωρα που θα μεγαλωσει θα ειναι πιο ευκολα τα πραγματα.

Εγω βελτιωση δεν εχω δει... ολη μερα με εχει απικο. Κοιμαται πλεον συνηθως μια φορα την ημερα, ολη την υπολοιπη θελει να χουρχουριζει. Δεν περπαταει ακομα, οποτε πρεπει να το κανουμε μαζι. Μεχρι τωρα καναμε μαζι τις δουλειες, πλεον δεν θελει, βαριεται, θελει μονο να την περπαταω και να κανουμε σκανταλιες. Προσφατα μας χαρισαν ενα παρκο, δεν βοηθησε.Την βαζω στο πατωμα να μπουσουλησει κι εγω να πλυνω τα πιατα, δεν θελει. Τελοσπαντων απειρα παραδειγματα εχω. Το θεμα ειναι ετσι πρεπει να ειναι;ετσι κανουν και τα δικα σας; Την εχω "καλομαθει" κι εγω που την ωθουσα να ανακαλυπτει πραγματα, βολτες κτλ. Δεν εχω απαιτηση για ιδιαιτερο προσωπικο χρονο αλλα να κανω τα βασικα μες το σπιτι και για τον εαυτο μου.

Ευχαριστω εκ των προτερων για τις γνωμες σας.

 

Δεν φταίει αυτό! Κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό. Ο δικός μου πέρασε μια σχετικά "δύσκολη" (συγκριτικά) φάση όταν ήταν 3-4 μηνών που βαριόταν μόνος του ανάσκελα στο παρκοκρέβατο κι ήθελε συνέχεια να τον απασχολεί κάποιος. Ναι, αλλά κάποιος έπρεπε να κάνει και τις δουλειές. Με το που μπήκε στον 5ο, τον έβαλα στο πάτωμα. Αυτό ήταν! Άρχισε να εξερευνεί και κάπως ησύχασα. Είχα βέβαια το νου μου. 6 μηνών έπαιζε αρκετή ώρα μόνος του με τα παιχνίδια του. Το καλό είναι ότι στάθηκε στα πόδια του πολύ νωρίς, μετά για κάνα 2μηνο του είχα και περπατούρα κι ήταν μες την καλή χαρά που αλώνιζε στο σπίτι. Τώρα περπατάει και πηγαίνει όπου θέλει, στηρίζεται και πιάνεται όμως ακόμα, δεν έχει φύγει μόνος του. Αλλά δεν τον παίρνω από πίσω, μου φτάνει να ξέρω σε ποιο δωμάτιο είναι και να τον ακούω. Βέβαια έχουμε λάβει όλες τις σχετικές προφυλάξεις (ασφάλεις σε πρίζες/ντουλάπια κλπ)

 

Νομίζω πως με βοήθησε πολύ και το ότι έχω μια ρουτίνα, πχ ξέρει πως μετά το φρούτο θα πάει βόλτα, του λέω "έλα να φας και μετά θα ντυθούμε και θα πάμε σούπερ μάρκετ" κι έχει μάθει και το περιμένει. Μετά μου κάνει παρέα την ώρα που μαγειρεύω, του βάζω μουσική, και συγχρόνως του μιλάω.

 

Προσπάθησε να της εξηγείς τι κάνεις κάθε φορά και βάλε την στη διαδικασία, σαν να κάνετε μαζί κάτι, για να συμμετέχει. Αν έχεις καρεκλάκι φαγητού, βάλτην να κάθεται και να σε βλέπει την ώρα που είσαι στην κουζίνα. Δώστης κι ένα παιχνίδι να κρατάει. Δώστης κι άλλα ερεθίσματα. Μίλα της για τα υλικά που χρησιμοποιείς, δώστης να τα πιάσει και να τα μυρίσει. Είναι αρκετά μεγάλη για να καταλαβαίνει, θ αποκτήσει και πιο πλούσιο λεξιλόγιο έτσι. Γενικά προσπάθησε να μην της φέρεσαι σαν να είναι μωρό, όπως τα μάθεις, έτσι θα είναι. Πρέπει να γίνει λίγο πιο ανεξάρτητη. Άποψή μου φυσικά, θα υπάρχξουν πολλές που θα διαφωνήσουν. Απλά επειδή ρωτάς, σου είπα την δική μου εμπειρία με τον μικρό. Λένε πως είναι και θέμα χαρακτήρα κυρίως, αλλά κι ο δικός μου είναι πολύ πεισματάρης, όμως προσπαθώ να μην ενδίδω. Τις περισσότερες φορές τα καταφέρνω.

[newbie G]

ΥΓ Από παιχνίδια πώς πάτε; Δεν υπάρχουν κάποια που της τραβάνε το ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθεί μόνη της; Έχεις διαπιστώσει αν έχει κάποια κλίση;

[Μπουρμπουρ1]

newbie G

ολα αυτα που λες τα κανουμε και με το παραπανω, γι αυτο λεω την "καλομαθα" εννοω την παραξυπνησα/την ζωηρεψα σε σχεση με αυτα που θελει να κανει και ξερει οτι θα την αφησω, γι αυτο και νομιζω οτι κυριως ζηταει εμενα γιατι εγω της δινω τα περισσοτερα τετοια ερεθισματα και με καποιον τροπο την ωθω σε "αταξιες". Την αντιμετωπιζω σαν να ειναι μεγαλη κι οχι μωρο και βλεπω οτι καταλαβαινει παρα πολλα απο αυτα που της λεω- εκτος απο το "περιμενε" υπομονη βεβαια δεν εχει καθολου.

[Μπουρμπουρ1]

ΥΓ Από παιχνίδια πώς πάτε; Δεν υπάρχουν κάποια που της τραβάνε το ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθεί μόνη της; Έχεις διαπιστώσει αν έχει κάποια κλίση;

της αρεσει να εξασκει τα χερια της με λεπτους χειρισμους πχ να πιανει μια-μια σελιδα απο τα αλμπουμ/βιβλια και να τα ξεφυλλιζει, να πιανει ψυχουλακια, σκουπιδακια, να περναει τα δαχτυλα της απο τρυπουλες ξανα και ξανα.

Μονη της μπορει να απασχοληθει οταν ειμαστε στο "τριπλο" κρεββατι αρκει να ειμαι κι εγω ξαπλωμενη εκει.

[newbie G]

Εγώ πάλι αυτά τα θεωρώ θετικά. Δεν θα παραπονιόμουν σε καμία περίπτωση. Εξαρτάται βέβαια τι εννοείς "αταξίες" Πάντως προτιμώ το παιδί μου να είναι κινητικό και να ζητάει ερεθίσματα, παρά να πιάσει αράχνες.

[newbie G]

της αρεσει να εξασκει τα χερια της με λεπτους χειρισμους πχ να πιανει μια-μια σελιδα απο τα αλμπουμ/βιβλια και να τα ξεφυλλιζει, να πιανει ψυχουλακια, σκουπιδακια, να περναει τα δαχτυλα της απο τρυπουλες ξανα και ξανα.

Μονη της μπορει να απασχοληθει οταν ειμαστε στο "τριπλο" κρεββατι αρκει να ειμαι κι εγω ξαπλωμενη εκει.

 

Ωραία, δώστης κι άλλα να ασχολείται κι όσο είναι απασχολημένη, μίλα της και σιγά σιγά απομακρύνσου. Πες της "η μαμά θα σηκωθεί να πάει τουαλέτα" κι όσο είσαι τουαλέτα μίλα της να σε ακούει. Την πρώτη φορά θα λείψεις μισό λεπτό, την επόμενη ένα λεπτό, μετά δύο και πάει λέγοντας. Να μάθει πως όταν απομακρύνεσαι, δεν φεύγεις εντελώς, αλλά είσαι κάπου εκεί και ξαναγυρίζεις. Είναι σε ηλικία που θα πρέπει να μάθει να μένει και λίγο μόνη της.

[Μπουρμπουρ1]

Γιατι τι εχουν οι καημενες οι αραχνουλες???? :)

Εν τω μεταξυ παρ'ολα αυτα, μολις την εμποδισω ή απλα την καθυστερησω απο κατι που θελει να κανει πιανει και χτυπαει το κεφαλι της με νευρο-τοσο πολυ αισθανεται οτι δεν την καταλαβαινω???

[sofi@p]

Γιατι τι εχουν οι καημενες οι αραχνουλες???? :)

Εν τω μεταξυ παρ'ολα αυτα, μολις την εμποδισω ή απλα την καθυστερησω απο κατι που θελει να κανει πιανει και χτυπαει το κεφαλι της με νευρο-τοσο πολυ αισθανεται οτι δεν την καταλαβαινω???

επειδή έχω γεννηθεί την ίδια ημερομηνία με την κόρη σου, να σου πω ότι τα καρκινάκια είναι γνωστά μαμακοπαιδάκια, προσκολημμένα στη μαμά, παραπονιάρικα, χαδιάρικα και απαιτητικά.

[Μπουρμπουρ1]

Ωραία, δώστης κι άλλα να ασχολείται κι όσο είναι απασχολημένη, μίλα της και σιγά σιγά απομακρύνσου. Πες της "η μαμά θα σηκωθεί να πάει τουαλέτα" κι όσο είσαι τουαλέτα μίλα της να σε ακούει. Την πρώτη φορά θα λείψεις μισό λεπτό, την επόμενη ένα λεπτό, μετά δύο και πάει λέγοντας. Να μάθει πως όταν απομακρύνεσαι, δεν φεύγεις εντελώς, αλλά είσαι κάπου εκεί και ξαναγυρίζεις. Είναι σε ηλικία που θα πρέπει να μάθει να μένει και λίγο μόνη της.

Ναι τωρα που το λες,το κανω και πιανει αυτο, μπορω να το επεκτεινω...

[Μπουρμπουρ1]

επειδή έχω γεννηθεί την ίδια ημερομηνία με την κόρη σου, να σου πω ότι τα καρκινάκια είναι γνωστά μαμακοπαιδάκια, προσκολημμένα στη μαμά, παραπονιάρικα, χαδιάρικα και απαιτητικά.

Σωστο κι αυτο!

σας ξερω πολυ καλα εσας τα καρκινακια, κι ειναι ετσι οπως λες!

[ekavi_]

Είναι σε ηλικία που θα πρέπει να μάθει να μένει και λίγο μόνη της.

 

Αυτό ακριβώς.

 

Επίσης είχες γράψει ότι δεν θέλει πχ να μπουσουλάει μόνη της ενώ κάνει κάποια δουλειά.

 

Εσύ βάλτην στο πάτωμα, δωστης και κάτι που θα την απασχολήσει ώστε να παίζει (πχ τάπερ και ξύλινες κουτάλες) και κάνε τη δουλειά σου στην κουζίνα. Αν κλαίει και διαμαρτύρεται, μην τρέξεις να τη σηκώσεις και να τη βάλεις στον πάγκο. Πες της ότι θα πρέπει να περιμένει λίγο. Στην αρχή θα διαμαρτυρηθεί πιο έντονα, μετά θα το πάρει απόφαση.

 

Πρέπει να μάθει να απασχολείται και χωρίς τη δική σου παρουσία, έστω και για λίγο... Γι΄αυτό τον λόγο να μην περνάει το δικό της μόλις κλάψει ή διαμαρτυρηθεί.

[newbie G]

Γιατι τι εχουν οι καημενες οι αραχνουλες???? :)

Εν τω μεταξυ παρ'ολα αυτα, μολις την εμποδισω ή απλα την καθυστερησω απο κατι που θελει να κανει πιανει και χτυπαει το κεφαλι της με νευρο-τοσο πολυ αισθανεται οτι δεν την καταλαβαινω???

 

Όχι, απλά είναι ο τρόπος της για να διεκδικήσει αυτό που θέλει. Τα πιάνουν νεύρα σ αυτήν την ηλικία. Κι αν δουν ότι ενδίδουμε, συνεχίζουν και γίνονται χειρότερα. Να είσαι σταθερή. Πες της ότι αυτό που κάνει δεν ειναι καλό για το κεφαλάκι της. Πάρε ένα ρολόι, δείξε της πώς κινούνται οι δείκτες ή πώς αλλάζουν τα νούμερα αν είναι ψηφιακό και πες της πώς όταν πάει το μικρό χεράκι απο το 3 στο 4, θα κάνετε μαζί αυτό που θέλει. Μια ιδέα λέω τώρα, δεν την έχω εφαρμόσει, δεν ξέρω αν θα λειτουργήσει, απλά μου ήρθε στο μυαλό. Ή βάλτης ένα τραγούδι και πες της πως όταν τελειώσει, θα παίξετε μαζί. Αλλά να παίξετε όταν τελειώσει, μην την κοροϊδέψεις.

[Μπουρμπουρ1]

ΥΓ Από παιχνίδια πώς πάτε; Δεν υπάρχουν κάποια που της τραβάνε το ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθεί μόνη της; Έχεις διαπιστώσει αν έχει κάποια κλίση;

Εσεις εχετε καποια κλιση;

πες μας μηπως να παρουμε ιδεες;

[ekavi_]

Εν τω μεταξυ παρ'ολα αυτα, μολις την εμποδισω ή απλα την καθυστερησω απο κατι που θελει να κανει πιανει και χτυπαει το κεφαλι της με νευρο-τοσο πολυ αισθανεται οτι δεν την καταλαβαινω???

 

χαχαχα, όχι καλέ. Το κάνει για να σου τραβήξει την προσοχή και να ενδώσεις...

 

Εσύ βεβαιώσου ότι δεν κινδυνεύει και συνέχισε απτόητη. Είναι κλασσικά αυτά τα ξεσπάσματα.

 

Η δικιά μου έπεφτε στο πάτωμα (πρόσεχε όμως πως θα πέσει για να μην χτυπήσει) και κυλιόταν με ένα δραματικό τρόπο... Μιλάμε για παράσταση για όσκαρ. Εγώ πήγαινα σε άλλο δωμάτιο αδιάφορη, ερχόταν από πίσω, βεβαιωνόταν ότι κοιτάω και ξαναέκανε το ίδιο

[fantasy]

Εμένα με έχει βοηθήσει πολύ το καρεκλάκι φαγητού. Τον βάζω εκεί (τώρα είναι 17 μηνών), του δίνω και τίποτα να παίζει ή να τρώει (φρυγανίτσα, κριτσίνι, ψωμάκι) και μόνο έτσι παίζει να μαγειρέψω ή να μαζέψω κουζίνα.

 

Επίσης του έχω αφήσει ένα ντουλάπι χωρίς εύθραυστα αντικείμενα να το σκαλίζει και να νομίζει ότι κάτι κάνει

 

Α καμιά φορά του τραγουδάω κιόλας-του αρέσει πολύ!