Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

ΠΩΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ


louiza marialena

Recommended Posts

Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ με τα παιδιά γιατί ποκυ απλά δεν κοιμάμαι. Οπότε στα κρεβάτια τους και όλα καλά. Μεταφορές κάνω ακόμα. Αλλά όλο το βράδυ κοιμάμαι ελεύθερα. Επίσης έχω αγκαλιά τον άντρα μου που μου λείπει μέσα στη μέρα. Αυτο που το πας? :)

Θα κοιμηθώ με τα παιδιά μετά μεταφορά, και κάνα μεσημέρι. Ίσως και σε Καμμια ασθένεια αλλά πλέον και στις ασθενείες είναι στα κρεβάτια τους με ανοιχτές πόρτες 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 169
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

14 ώρες πρίν, Sentir...natureza είπε:

Προσωπικα, πιστευω οτι επειδη πολλοι το θεωρουν ταμπου στις συγχρονες κοινωνιες δεν το παραδεχονται, αλλα κοιμουνται με τα παιδακι

Δεν ξέρω αν είναι για ταμπου αλλα εχω διαπιστώσει κ εγω οτι πολλοι κανουν περιστασιακή συγκοιμηση για πρακτικους λογους, οχι απο ιδεολογια, κ απλως δεν το αναφέρουν. δλδ κ εμενα αν με ρωτησεις, δν θα πω οτι κανω συγκοιμηση παρολο που η κουνια διπλα στο κρεβατι ειναι συγκοιμηση κατα καποιους. Αλλα μετα τον χρονο που ειχα κουραστει κ περασε καποιες φασεις δυσκολίας στις νυχτερινες αφυπνισεις, τον επαιρνα πολλες φορες στο κρεβατι, κατα διαστηματα σχεδον καθε βραδυ, κ ειτε τον επέστρεφα μερα απο λιγη ωρα, ειτε ξυπνούσαμε μαζι. ακομα κ τωρα αν ξυπνησει κατα τις εξι τον παιρνω μαζι μπας κ ξεκλέψουμε ενα μισαωρο ακομα. Κ ηταν κ μια φαση που οντως ειχα αρχθσει να σκεφτομαι οτι θα το συνηθισει κ θα αργηςει να κοιμηθει σερι κλπ αλλα καμια σχεση. Περιπου 15-18 μηνων αρχισε να κόβεται η αφύπνιση (μια ηταν ετσι κ αλλιως) κ απο 18μ σταματησε να θελει αγκαλια για υπνο κ τωρα που κοντευει τα δυο αποκοιμιεται μονος με λιγο χάδι ή κ χωρις αυτο (με πιπιλα ομως ακομα πιυ ομως δν την πιπιλαει, απλα την εχει κ ελπιζω οτι θα κοπει συντομα κ αυτο). δν ξερω καν αν ξυπναει τα βραδια, εννοω τον βρισκω καμια φορε στην κατω μερια αρα λογικα θα εχει ξυπνησει ή μισοξυπνησει. μετα τις γιορτες θα παει στο δωματιο του κ κ φαινεται πολυ περιεργο που δν θα ειναι διπλα μου.

Link to comment
Share on other sites

22 ώρες πρίν, Irina095 είπε:

Κορίτσια καλησπέρα!! Με το μωράκι μου που είναι 5 μηνών κοιμόμαστε συνήθως μαζί στο κρεβάτι. Λίγες είναι οι φορές που κοιμάται στο κρεβάτι το δικό του. Εμένα με βολεύει παρά πολύ αυτό γιατί θυλαζω κιόλας. Εκτός του ότι το σόι με τρομάζει και λέει συνέχεια ότι θα το πλακώσεις στον ύπνο σου κλπ ... τώρα μου λένε ότι το παιδί θα μάθει έτσι και μετά μέχρι τα 10 του δεν θα ξεκολλάει από το κρεβάτι σας κ μπλα μπλα. Μπορείτε να μου πείτε απόψεις ; Εσείς κοιμόσασταν με τα μωράκια σας ; Είχατε θέμα να μάθουν πιο μετά να κοιμούνται στα κρεβάτια του ; Τι πιστεύεται μπορεί η συγκοιμηση τελικά να βλάψει το μωρό (αιφνίδιος θάνατος) 

 

 Εγώ όταν ήμουν μικρή πήγαινα όντως μέχρι τα 10 στους γονείς μου, χωρίς να έχουν επιδιώξει εκείνοι συγκοίμηση, οπότε δεν παίζει ρόλο!

 

Το να είναι το μωρό στο ίδιο δωμάτιο το προστατεύει από αιφνίδιο θάνατο επειδή δεν "ξεχνάει" να αναπνεύσει γιατί συντονίζεται με την αναπνοή των γονιών.

 

Εμείς με την μπέμπα (7 μηνών) είμαστε στο ίδιο δωμάτιο αλλά είναι σε ένα λίκνο. Έτυχε και κοιμήθηκε εύκολα από την αρχή εκεί (βασικά στα χέρια κοιμάται θηλάζοντας και την τοποθετούμε μετά, ή στο κρεβάτι θηλάζοντας και τη μεταφέρουμε). Αυτή τη στιγμή κοιμόμαστε σε μονά κρεβάτια κι έτσι δεν εμπίπτουμε στην κατηγορία ασφαλούς συγκοίμησης οπότε ευτυχώς κιόλας που μας βγήκε "εύκολη" στον ύπνο. Κάποιες φορές στην αρχή νεογέννητο είχε κοιμηθεί και μαζί μου επειδή απλά μας έπαιρνε ο ύπνος θηλάζοντας. Σε κανα μήνα θα μετακομίσουμε και θα πάμε στο κανονικό μας διπλό κρεβάτι και έχουμε κούνια στο σπίτι εκεινο. Προς το παρόν την κούνια την έχουμε βάλει δίπλα μας αλλά ίσως είναι και ευκαιρία να πάει στο δικό της δωμάτιο κατ'ευθείαν όταν πάμε εκεί (θα είναι 8 μηνών). Μας φαίνεται λίγο μικρούλα αλλά λέω μήπως είναι ευκαιρία επειδή τώρα στο λίκνο μάλλον δεν έχει αντιληφθεί ότι κοιμάμαι δίπλα της (δεν έχει κάγκελα, έχει ξύλινα τοιχώματα γιατί είναι παραδοσιακό και δεν με βλέπει) κι έτσι όταν μπει στην κούνια θα μας δει ότι θα είμαστε δίπλα της και μπορεί να δυσκολευτεί περισσότερο να αλλάξει μετά δωμάτιο. Και επειδή ξυπνάει και εύκολα με βήματα, τρίξιμο πατώματος κλπ ίσως βολευτεί καλύτερα μόνη της. Αλλά θα δούμε πώς θα μας βγει γιατί μας φαίνεται μικρή για μόνη της. Αν και έτσι κι αλλιώς κοιμάται κατά τις 8 κι εγώ πάω δίπλα της κατά τη 1 οπότε έτσι κι αλλιώς αρκετές ώρες κοιμάται μόνη της. Μπερδεύομαι γενικώς!

Σε τυχόν επόμενο παιδί που θα είμαστε στο κανονικό μας σπίτι στο διπλό μας κρεβάτι δεν αποκλείω να κοιμηθούμε και μαζί του.

Link to comment
Share on other sites

Και στην τελική τι πειράζει αν κοιμούνται μαζί μας;;; Παιδάκια θα είναι για λίγο και μετά ούτε αγκαλιές δεν θα θέλουν από εμάς!! Χαχαχαχα εγώ λέω να το απολαύσουμε όλο αυτό γιατί μια φορά θα γίνει!! Άσχετα αν λένε κάποιοι παιδίατροι 6 μηνών να κοιμούνται μόνα τους στο δωμάτιο τους ολα ομαλά γίνονται...

Link to comment
Share on other sites

On 11/29/2019 at 11:54 PM, Irina095 said:

Κορίτσια καλησπέρα!! Με το μωράκι μου που είναι 5 μηνών κοιμόμαστε συνήθως μαζί στο κρεβάτι. Λίγες είναι οι φορές που κοιμάται στο κρεβάτι το δικό του. Εμένα με βολεύει παρά πολύ αυτό γιατί θυλαζω κιόλας. Εκτός του ότι το σόι με τρομάζει και λέει συνέχεια ότι θα το πλακώσεις στον ύπνο σου κλπ ... τώρα μου λένε ότι το παιδί θα μάθει έτσι και μετά μέχρι τα 10 του δεν θα ξεκολλάει από το κρεβάτι σας κ μπλα μπλα. Μπορείτε να μου πείτε απόψεις ; Εσείς κοιμόσασταν με τα μωράκια σας ; Είχατε θέμα να μάθουν πιο μετά να κοιμούνται στα κρεβάτια του ; Τι πιστεύεται μπορεί η συγκοιμηση τελικά να βλάψει το μωρό (αιφνίδιος θάνατος) 

Aχ αυτό το σόι πια!!! Μόνο καλό κάνει η συγκοίμηση, επίσης τα παιδιά είναι πολύ πιο προσαρμοστικά από ότι πιστεύουμε εμείς οι μεγάλοι, οπότε όταν θα έρθει η ώρα να πάει στο κρεβάτι του θα πάει μην το φοβάσαι!!!!Μην κάθεσαι να ακούς τι λέει ο κάθε ένας!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, kotsifikos είπε:

Aχ αυτό το σόι πια!!! Μόνο καλό κάνει η συγκοίμηση, επίσης τα παιδιά είναι πολύ πιο προσαρμοστικά από ότι πιστεύουμε εμείς οι μεγάλοι, οπότε όταν θα έρθει η ώρα να πάει στο κρεβάτι του θα πάει μην το φοβάσαι!!!!Μην κάθεσαι να ακούς τι λέει ο κάθε ένας!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση !! Με ανακουφίζεις 

Link to comment
Share on other sites

Just now, kotsifikos είπε:

Aχ αυτό το σόι πια!!! Μόνο καλό κάνει η συγκοίμηση, επίσης τα παιδιά είναι πολύ πιο προσαρμοστικά από ότι πιστεύουμε εμείς οι μεγάλοι, οπότε όταν θα έρθει η ώρα να πάει στο κρεβάτι του θα πάει μην το φοβάσαι!!!!Μην κάθεσαι να ακούς τι λέει ο κάθε ένας!

Στάνταρ αυτό, είμαι σίγουρη ότι πιο εύκολα θα προσαρμοστεί ο μικρός στο δικό του δωμάτιο παρά εγώ ξανά με το ροχαλητό του αντρα μου (γενικα κοιμαται στο υποτιθεται παιδικο γιατι αν τυχον ξυπνησω απο τον μικρο τη νυχτα δυσκολευομαι να ξανακοιμηθω οταν ροχαλίζει κ τον εχω τιμωρια). 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος said:

Στάνταρ αυτό, είμαι σίγουρη ότι πιο εύκολα θα προσαρμοστεί ο μικρός στο δικό του δωμάτιο παρά εγώ ξανά με το ροχαλητό του αντρα μου

Άνθρωπε μου!!!!!!!! συμπάσχω να ξέρεις!!!!!χαχαχαχαχα

 

Link to comment
Share on other sites

Irina 095, εγώ τον είχα στην κούνια του στο δωμάτιο μας μέχρι 7-8 μηνών, καθώς θήλαζα και δεν ήθελα να πηγαινοερχομαι. Το καλό είναι ότι έχουμε ευρύχωρο υπνοδωμάτιο και χωρούσε άνετα η κούνια. Μετά πήγε στο δωμάτιο του. Σε μικρές ηλικίες, μηνών ,δεν είμαι τόσο υπέρ της συγκοιμισής, όχι μόνο για να μην γίνει συνήθεια, αλλά θα είχα το φόβο μέσα στον ύπνο μην φάει καμία κλωτσιά καταλάθος μην πέσει κλπ. Τώρα πια που είναι 3 χρόνων υπάρχουν φορές που έρχεται στο κρεβάτι μας και διαβάζουμε ένα παραμύθι,άλλες φορές μπορεί να ξυπνήσει από κάποιον εφιάλτη και να τον φέρουμε στο κρεβάτι γιατί την άλλη μέρα ξυπνάω πρωί και δεν έχω το κουράγιο να τον κοιμιζω μια ώρα πήγαινε έλα στο δωμάτιο του, κι άλλες φορές,ίσως τις περισσότερες, κοιμαται μόνος στην κούνια ή αγκαλιά ενώ εμείς είμαστε στο σαλόνι και τον πάμε κοιμισμένο στο κρεβάτι του. Εγώ είμαι από τις μητέρες που έλεγα ότι το παιδί μου θα είναι ανεξάρτητο και θα κοιμάται κάθε βράδυ μόνο του, η θεωρία από την πράξη απέχει αρκετά όμως, γιατί έρχεται η ρουτίνα και οι ρυθμοί της καθημερινότητας που τα ισοπεδώνουν όλα και πάνω από όλα το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και πρέπει να αφουγκραζομαστε τις ανάγκες του. Πάντως αν με ρωτάς τι προτιμώ εγώ από τα δύο, προτιμώ να μπορεί να κοιμάται κάθε μέρα στο κρεβάτι του και να μάθει όσο μεγαλώνει ότι ο καθένας έχει το κρεβάτι του και ότι δεν μπορεί να έρχεται στο δικό μου κρεβάτι οπότε θέλει, και όσο πιο νωρίς το μάθει αυτό τόσο το καλύτερο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

τωρα παντως που ειμαστε σε φαση που ο μικρος προσπαθει να αποκοιμηθεί μονος του, αλλα παιρνει ακομα αρκετη ωρα, νοσταλγώ. λιγο τη φαση που με λιγο κουνημα σ ενα δεκάλεπτο ειχαμε ξεμπερδεψει. οχι οτι θα ηθελα να μεινει ετσι δια βιου προφανως, απλως ειναι ενας μηνας που απο τη διαφικασια του υπνου βγαινω εξαντλημένη. καθομαι στο σκοταδι σκυμμένη πανω απο την κουνια να χαϊδευω, εκει που σταματαει να κουνιεται κ η αναπνοή του ακουγεται σαν να κοιμαται λεω οκ κ παω να φυγω, ή ακομα χειροτερα ανάβω την οθονη για να βλεπω, κ συνειδητοποιώ οτι ηταν ακινητος ενα βημα πριν τον υπνο κ το χάλασα, κ παλι απο την αρχη αλλη τοση ωρα. κ ξεσηκώνεται απο τους θορυβους, ζηταει τον μπαμπα του κ δν ξερω τι ειναι καλυτερο, να ερθει ο αντρας μου κ να παει σκομα πιο πισω η ωρα ή να τον αφησω με το παραπονο. κ αμφιβαλλω αν του κανει καλο η παρουσια μου κ το χάδι κ το νανουρθσμα. γιατι οταν αυτο γινετσι για πανω απο 10 λεπτα γινεται μονότονο κ ψυχαναγκαστικό. ειλικρινα εχω σκεφτει να αρχισω το κολπο με το να χαιρετάω, να απομακρύνομαι ή να βγαινω απο το δωματιο για λιγο, μηπως ετσι ησυχασει πιο γρηγορα. 

Link to comment
Share on other sites

Εμένα είναι 4 ετών και τον βάζω εγώ για ύπνο ακόμα, (μην πέσετε να με φάτε) είναι όμως η ώρα που όσο και αν κουράζομαι απολαμβάνουμε και οι δύο. Εμένα εξακολουθεί να μου λείπει κατά την διάρκεια της ημέρα, και ουσιαστικά ένα απόγευμα δεν μου φτάνει, οπότε θα ξαπλώσουμε αγκαλιά στο κρεβάτι του, θα διαβάσουμε βιβλία θα μιλήσουμε για την ημέρα που πέρασε, θα κάνουμε σχέδια για την επόμενη που θα έρθει και το πιο σημαντικό από όλα αυτή είναι ώρα που θα μου πει ότι τον έχει προβληματίσει γιατί είναι η στιγμή που χαλαρώνει και του βγαίνει πιο εύκολα. Προσωπικά δεν μπόρεσα να τον αφήσω μόνο του στο κρεβάτι να κοιμηθεί, καθόταν στο κρεβάτι του όταν ήταν αρκετά μικρότερος και μου φώναζε ''έλα μανούλα..έλα μαζί μου'' δεν μπορούσα να τον αφήσω να κλαίει, ωστόσο η αλήθεια είναι πως και εγώ είχα ανάγκη να μείνουμε μαζί εκείνη την ώρα..πλέον με τα χρόνια αυτό έχει εδραιωθεί.

Σκέφτομαι πως μεγαλώνει και σιγά σιγά θα το κόψει μόνος του αυτό και κάπου μέσα μου με στεναχωρεί γιατί αυτή είναι δική ΜΑΣ ώρα. Καταλαβαίνω όλες τις μανούλες που όταν έρχεται εκείνη η ώρα είναι κουρασμένες, εξουθενωμένες, ξέρω πως λίγο πολυ όλες σκεφτόμαστε τι δουλειές έχουμε να κάνουμε αφού κοιμηθεί το παιδί όμως ειλικρινά πιστεύω πως αυτή η ώρα είναι πιο σημαντική της ημέρας, είναι αγκαλιά που θα μας πάρει, είναι το φιλί που θα μας δώσουν, είναι όλα ότι κλείνουν τα μάτια τους και ξέρουν πως είμαστε εκεί δίπλα τους και αυτό τα κάνει να φοβούνται λιγότερο το σκοτάδι.

Στο κρεβάτι μου δεν κοιμάται ποτέ, το λέει και μόνος του πως δεν θέλει να κοιμάται με κάποιον μαζί, όταν είναι άρρωστος όμως κοιμόμαστε μαζί , επίσης κάθε σκ αφού ξυπνήσει θα έρθει στο κρεβάτι μας και θα καθίσουμε και οι τρεις μαζί. Έτσι ξέρει πως έχει τον δικό του χώρο και οι γονείς του τον δικό τους, όμως γνωρίζει και ο ίδιος πως όταν δεν νιώθει καλά υπάρχει χώρος στο κρεβάτι μας για εκείνον...και φυσικά τα πρωινά που δεν έχουμε σχολείο ή δουλειά ξέρει πως μπορούμε να χουχουλιάσουμε παρέα στο κρεβάτι μας.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

τωρα παντως που ειμαστε σε φαση που ο μικρος προσπαθει να αποκοιμηθεί μονος του, αλλα παιρνει ακομα αρκετη ωρα, νοσταλγώ. λιγο τη φαση που με λιγο κουνημα σ ενα δεκάλεπτο ειχαμε ξεμπερδεψει. οχι οτι θα ηθελα να μεινει ετσι δια βιου προφανως, απλως ειναι ενας μηνας που απο τη διαφικασια του υπνου βγαινω εξαντλημένη. καθομαι στο σκοταδι σκυμμένη πανω απο την κουνια να χαϊδευω, εκει που σταματαει να κουνιεται κ η αναπνοή του ακουγεται σαν να κοιμαται λεω οκ κ παω να φυγω, ή ακομα χειροτερα ανάβω την οθονη για να βλεπω, κ συνειδητοποιώ οτι ηταν ακινητος ενα βημα πριν τον υπνο κ το χάλασα, κ παλι απο την αρχη αλλη τοση ωρα. κ ξεσηκώνεται απο τους θορυβους, ζηταει τον μπαμπα του κ δν ξερω τι ειναι καλυτερο, να ερθει ο αντρας μου κ να παει σκομα πιο πισω η ωρα ή να τον αφησω με το παραπονο. κ αμφιβαλλω αν του κανει καλο η παρουσια μου κ το χάδι κ το νανουρθσμα. γιατι οταν αυτο γινετσι για πανω απο 10 λεπτα γινεται μονότονο κ ψυχαναγκαστικό. ειλικρινα εχω σκεφτει να αρχισω το κολπο με το να χαιρετάω, να απομακρύνομαι ή να βγαινω απο το δωματιο για λιγο, μηπως ετσι ησυχασει πιο γρηγορα. 

 

Μπορείς μετά το 10λεπτο χάδι, να ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου δίπλα του και να κάνεις ότι κοιμάσαι. Μπορεί να σηκωθεί στην αρχή κάποιες φορές βέβαια, αλλά θα του λες ξανά και ξανά ότι είναι ώρα για ύπνο, τώρα ξαπλώνουμε κ.λπ.

Just now, kotsifikos είπε:

Εμένα είναι 4 ετών και τον βάζω εγώ για ύπνο ακόμα, (μην πέσετε να με φάτε) είναι όμως η ώρα που όσο και αν κουράζομαι απολαμβάνουμε και οι δύο. Εμένα εξακολουθεί να μου λείπει κατά την διάρκεια της ημέρα, και ουσιαστικά ένα απόγευμα δεν μου φτάνει, οπότε θα ξαπλώσουμε αγκαλιά στο κρεβάτι του, θα διαβάσουμε βιβλία θα μιλήσουμε για την ημέρα που πέρασε, θα κάνουμε σχέδια για την επόμενη που θα έρθει και το πιο σημαντικό από όλα αυτή είναι ώρα που θα μου πει ότι τον έχει προβληματίσει γιατί είναι η στιγμή που χαλαρώνει και του βγαίνει πιο εύκολα. Προσωπικά δεν μπόρεσα να τον αφήσω μόνο του στο κρεβάτι να κοιμηθεί, καθόταν στο κρεβάτι του όταν ήταν αρκετά μικρότερος και μου φώναζε ''έλα μανούλα..έλα μαζί μου'' δεν μπορούσα να τον αφήσω να κλαίει, ωστόσο η αλήθεια είναι πως και εγώ είχα ανάγκη να μείνουμε μαζί εκείνη την ώρα..πλέον με τα χρόνια αυτό έχει εδραιωθεί.

Σκέφτομαι πως μεγαλώνει και σιγά σιγά θα το κόψει μόνος του αυτό και κάπου μέσα μου με στεναχωρεί γιατί αυτή είναι δική ΜΑΣ ώρα. Καταλαβαίνω όλες τις μανούλες που όταν έρχεται εκείνη η ώρα είναι κουρασμένες, εξουθενωμένες, ξέρω πως λίγο πολυ όλες σκεφτόμαστε τι δουλειές έχουμε να κάνουμε αφού κοιμηθεί το παιδί όμως ειλικρινά πιστεύω πως αυτή η ώρα είναι πιο σημαντική της ημέρας, είναι αγκαλιά που θα μας πάρει, είναι το φιλί που θα μας δώσουν, είναι όλα ότι κλείνουν τα μάτια τους και ξέρουν πως είμαστε εκεί δίπλα τους και αυτό τα κάνει να φοβούνται λιγότερο το σκοτάδι.

Στο κρεβάτι μου δεν κοιμάται ποτέ, το λέει και μόνος του πως δεν θέλει να κοιμάται με κάποιον μαζί, όταν είναι άρρωστος όμως κοιμόμαστε μαζί , επίσης κάθε σκ αφού ξυπνήσει θα έρθει στο κρεβάτι μας και θα καθίσουμε και οι τρεις μαζί. Έτσι ξέρει πως έχει τον δικό του χώρο και οι γονείς του τον δικό τους, όμως γνωρίζει και ο ίδιος πως όταν δεν νιώθει καλά υπάρχει χώρος στο κρεβάτι μας για εκείνον...και φυσικά τα πρωινά που δεν έχουμε σχολείο ή δουλειά ξέρει πως μπορούμε να χουχουλιάσουμε παρέα στο κρεβάτι μας.

 

Η αλήθεια είναι ότι στις διακοπές που είμαστε όλη η οικογένεια σε ένα δωμάτιο και εγώ απολαμβάνω να ξαπλώνω και με τα δύο στο διπλό κρεβάτι, να διαβάζουμε παραμύθι, να τα παίρνει ο ύπνος μαζί μου και μετά να τα μεταφέρω στα κρεβάτια τους και ας παίρνει πολλη ώρα όλο αυτό, στην τελική διακοπές είμαστε. Ωστόσο στην καθημερινότητα αντικειμενικά δεν γίνεται, σε ποιο να πρωτοπάω? Ούτε μπορώ να περάσω π.χ. 30' στο ένα δωμάτιο μέχρι να κοιμηθεί το ένα και ταυτόχρονα να θέλει το ίδιο και το άλλο. Ίσως αν ήταν στο ίδιο δωμάτιο ή αν ήταν ο μπαμπάς τους σπίτι την ώρα του ύπνου (σπάνιο) να γινόταν μερικές φορές. Πάντως και μένα ακόμα σε αυτή την ηλικία (7 και 5 ετών) υπάρχουν φορές που θα ζητήσουν να κάτσω μαζί τους μέχρι να κοιμηθούν και σε αυτή την περίπτωση βολεύει που το καθένα μπορεί να κοιμηθεί και χωρίς εμένα, έτσι ώστε πότε-πότε να μπορώ να κάνω το χατίρι σε όποιο ζήτησει.

Link to comment
Share on other sites

Just now, kotsifikos είπε:

Εμένα είναι 4 ετών και τον βάζω εγώ για ύπνο ακόμα, (μην πέσετε να με φάτε)

Γιατι να σε φαμε καλε;;;; Εχουμε δειξει τετοια δειγματα; ;) Αν πας στο αλλο θεμα με τις φοβιες θα δεις τις αποψεις της πλειοψηφιας για αυτο το θεμα :)

 

Just now, kotsifikos είπε:

Καταλαβαίνω όλες τις μανούλες που όταν έρχεται εκείνη η ώρα είναι κουρασμένες, εξουθενωμένες,

 

Just now, Έσπερος είπε:

απο τη διαφικασια του υπνου βγαινω εξαντλημένη.

 

Ποσες φορες με εχει παρει ο υπνος....και απο τοτε που αρχισε να κοιμιζει τον μεγαλο ο μπαμπας...ποσες φορες πηγα μετα απο κανα 45λεπτο στο δωματιο και τον βρηκα να ροχαλιζει διπλα στον γιο του :D

@Έσπεροςμπορεις να δοκιμασεις να φευγεις, ισως και να ταιριαξει στο δικο σου παιδι και να μην διαμαρτυρεται, απλα να αποκοιμιεται μετα απο λιγο απλα εχε υποψιν οτι  οτι και να κανεις το 10λεπτο μαλλον θα αργησει να ξαναρθει (για κανα χρονο ισως).

Just now, Έσπερος είπε:

10 λεπτα γινεται μονότονο κ ψυχαναγκαστικό.

Γιατι νομιζεις οτι οσες νανουριζουν τα παιδια μεχρι να κοιμηθουν το απολαμβανουν το καθε λεπτο; Εγω πλεον, απο ενα σημειο και μετα (συνηθως 10 λεπτο) αρχιζω να σκεφτομαι τα δικα μου. Το στομα μου μπαινει στον αυτοματο, λεει τις λεξεις (σωστα :shock:) αλλα το μυαλο μου σκεφτεται αλλα :D

 
Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

Μπορείς μετά το 10λεπτο χάδι, να ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου δίπλα του και να κάνεις ότι κοιμάσαι. Μπορεί να σηκωθεί στην αρχή κάποιες φορές βέβαια, αλλά θα του λες ξανά και ξανά ότι είναι ώρα για ύπνο, τώρα ξαπλώνουμε κ.λπ.

Στην αρχή ξαπλώναμε μαζί στο διπλό και μετά τον μετέφερα. Αλλά κάποια στιγμή άρχισε να στριφογυρίζει πολύ, να κλωτσάει τα πόδια του στο κρεβάτι κ αυτό να με εκνευρίζει, να τρώω κ εγώ κλωτσιές, να στριφογυρίζει τόσο νευρικά που φοβόμουν μην πέσει, κ δεν γινόταν αυτό. έτσι τον έβαλ στο δικό του κρεβάτι που ο χώρος είναι πιο περιορισμένος και δεν κάνει πολλά, κάποια στιγμή απλώς κάθεται ακίνητος. έχω δοκιμάσει να ξαπλώνω δίπλα αλλά σε αυτή τη φάση θε΄λει ακόμα τη σωματική επαφή, που τη θέλω κι εγώ εξάλλου. απλώς δεν έχω βρει τρόπο να γίνεται αυτό με το παιδί πίσω από τα κάγκελα!!! αν ήταν κάτι σαν αυτό που περιγράφει η @kotsifikos θα το απολάμβανα κι εγώ. ΑΥτό τώρα είναι μαρτύριο αλλά φταίω κιόλας γιατί όλο αναβάλλω να τον ξυπνήσω νωρίτερα από τον μεσημεριανό ύπνο κ πάει πολύ αργά, κοιμάται αργά κ μετά του λείπει ύπνος κ αναπληρώνει το μεσημερι κ μετά φαύλος κύκλος, οπότε ένα μέρος της υπερέντασης οφείλεται κ σε αυτό. το μεσημέρι κοιμάται σε λίγα λεπτά με τον ίδιο τρόπο. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Έσπερος είπε:

Στην αρχή ξαπλώναμε μαζί στο διπλό και μετά τον μετέφερα. Αλλά κάποια στιγμή άρχισε να στριφογυρίζει πολύ, να κλωτσάει τα πόδια του στο κρεβάτι κ αυτό να με εκνευρίζει, να τρώω κ εγώ κλωτσιές, να στριφογυρίζει τόσο νευρικά που φοβόμουν μην πέσει, κ δεν γινόταν αυτό. έτσι τον έβαλ στο δικό του κρεβάτι που ο χώρος είναι πιο περιορισμένος και δεν κάνει πολλά, κάποια στιγμή απλώς κάθεται ακίνητος. έχω δοκιμάσει να ξαπλώνω δίπλα αλλά σε αυτή τη φάση θε΄λει ακόμα τη σωματική επαφή, που τη θέλω κι εγώ εξάλλου. απλώς δεν έχω βρει τρόπο να γίνεται αυτό με το παιδί πίσω από τα κάγκελα!!! αν ήταν κάτι σαν αυτό που περιγράφει η @kotsifikos θα το απολάμβανα κι εγώ. ΑΥτό τώρα είναι μαρτύριο αλλά φταίω κιόλας γιατί όλο αναβάλλω να τον ξυπνήσω νωρίτερα από τον μεσημεριανό ύπνο κ πάει πολύ αργά, κοιμάται αργά κ μετά του λείπει ύπνος κ αναπληρώνει το μεσημερι κ μετά φαύλος κύκλος, οπότε ένα μέρος της υπερέντασης οφείλεται κ σε αυτό. το μεσημέρι κοιμάται σε λίγα λεπτά με τον ίδιο τρόπο. 

 

Πέρνα το χέρι σου μέσα από τα κάγκελα και κρατηθείτε χέρι-χέρι ή απλά άγγιζέ τον. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι αρκετό, εμένα ο δικός μου να καταλάβεις μια εποχή αποκοιμιόταν σε κανονικό κρεβάτι με εμένα να κάθομαι σε μια πολυθρόνα δίπλα του και το πέλμα μου να ακουμπάει στο κρεβάτι του, του αρκούσε να κρατάει τον αστράγαλό μου!!!!

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

Πέρνα το χέρι σου μέσα από τα κάγκελα και κρατηθείτε χέρι-χέρι ή απλά άγγιζέ τον.

κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω αλλά δεν είναι κ το πιο βολικό. βασικά με εκνευρίζει αυτή η βαρεμάρα. μέχρι πρόσφατα δεν τον ενοχλούσε αν χάζευα κάτι στο κινητό, τώρα νομίζω ότι αποσπάται. κι έτσι έχασα κ αυτή την ηρεμία. απλώς περιμένω να περάσει το μαρτύριο κ νομίζω μεταδίδεται και άγχος.  γι αυτό σκέφτηκα μήπως το να απομακρυνθώ τελείως είναι καλύτερο.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

Ωστόσο στην καθημερινότητα αντικειμενικά δεν γίνεται, σε ποιο να πρωτοπάω? Ούτε μπορώ να περάσω π.χ. 30' στο ένα δωμάτιο μέχρι να κοιμηθεί το ένα και ταυτόχρονα να θέλει το ίδιο και το άλλο. Ίσως αν ήταν στο ίδιο δωμάτιο ή αν ήταν ο μπαμπάς τους σπίτι την ώρα του ύπνου (σπάνιο) να γινόταν μερικές φορές. Πάντως και μένα ακόμα σε αυτή την ηλικία (7 και 5 ετών) υπάρχουν φορές που θα ζητήσουν να κάτσω μαζί τους μέχρι να κοιμηθούν και σε αυτή την περίπτωση βολεύει που το καθένα μπορεί να κοιμηθεί και χωρίς εμένα, έτσι ώστε πότε-πότε να μπορώ να κάνω το χατίρι σε όποιο ζήτησει.

Αυτό ακριβώς. Κι εγώ θέλω να κάθομαι για να αποκοιμηθούν, είναι ωραίο και βλέπω και ότι το χρειάζονται. Αλλά όταν είμαι μόνη μου, πού να πάω; πάω στον έναν, φωνάζει η άλλη,  πάω στην άλλη, φωνάζει ο ένας. ΑΝ υπάρχει πολύ καλό κλίμα μόνο, κοιμίζω τον μικρό και η μεγάλη παίζει, και αν είμαι τυχερή και δεν με φωνάξει ή δεν έρθει στο δωμάτιο να ανάψει κανένα φως... τότε τους κοιμίζω και τους δύο... 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena said:

 

Η αλήθεια είναι ότι στις διακοπές που είμαστε όλη η οικογένεια σε ένα δωμάτιο και εγώ απολαμβάνω να ξαπλώνω και με τα δύο στο διπλό κρεβάτι, να διαβάζουμε παραμύθι, να τα παίρνει ο ύπνος μαζί μου και μετά να τα μεταφέρω στα κρεβάτια τους και ας παίρνει πολλη ώρα όλο αυτό, στην τελική διακοπές είμαστε. Ωστόσο στην καθημερινότητα αντικειμενικά δεν γίνεται, σε ποιο να πρωτοπάω? Ούτε μπορώ να περάσω π.χ. 30' στο ένα δωμάτιο μέχρι να κοιμηθεί το ένα και ταυτόχρονα να θέλει το ίδιο και το άλλο. Ίσως αν ήταν στο ίδιο δωμάτιο ή αν ήταν ο μπαμπάς τους σπίτι την ώρα του ύπνου (σπάνιο) να γινόταν μερικές φορές. Πάντως και μένα ακόμα σε αυτή την ηλικία (7 και 5 ετών) υπάρχουν φορές που θα ζητήσουν να κάτσω μαζί τους μέχρι να κοιμηθούν και σε αυτή την περίπτωση βολεύει που το καθένα μπορεί να κοιμηθεί και χωρίς εμένα, έτσι ώστε πότε-πότε να μπορώ να κάνω το χατίρι σε όποιο ζήτησει.

Σίγουρα όταν έχεις δύο παιδιά και μάλιστα τόσο κοντά στην ηλικία δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, εμένα είναι μοναχοπαίδι οπότε έχω αυτή την ''πολυτέλεια''. Χαίρομαι πάντως που αυτό που κάνω σας φαίνεται φυσιολογικό γιατί μέσα μου φοβόμουν πως έχει μεγαλώσει αρκετά για να κοιμάται έτσι.

 

Link to comment
Share on other sites

 

Just now, Έσπερος είπε:

κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω αλλά δεν είναι κ το πιο βολικό. βασικά με εκνευρίζει αυτή η βαρεμάρα. μέχρι πρόσφατα δεν τον ενοχλούσε αν χάζευα κάτι στο κινητό, τώρα νομίζω ότι αποσπάται. κι έτσι έχασα κ αυτή την ηρεμία. απλώς περιμένω να περάσει το μαρτύριο κ νομίζω μεταδίδεται και άγχος.  γι αυτό σκέφτηκα μήπως το να απομακρυνθώ τελείως είναι καλύτερο.

 

Εγώ τελικά απομακρύνθηκα (σε ηλικία 18 μηνών, όταν ήταν σε κούνια) γιατί κι εγώ δεν άντεχα άλλο, δεν είχα και κρεβάτι κοντά στην κούνια ώστε να ξαπλώνω λίγο, καθόμουν κι εγώ σκυμμένη και τον χάιδευα στην πλάτη, ήμουν και έγκυος....τέλος πάντων....ένα βράδυ χωρίς να το έχω προσχεδιάσει έφυγα από το δωμάτιο αφού τον ξάπλωσα.

 

Διαμαρτυρόταν έντονα και φώναζε για 45'-60' περίπου, έμπαινα στο δωμάτιο, τον ηρεμούσα, του μιλούσα, έβγαινα ξανά κλπ. Στο τέλος ξάπλωσε και κοιμήθηκε, τις δύο επόμενες μέρες διαμαρτυρήθηκε για 10'-15', από εκεί και πέρα τίποτα, όσο ήταν σε κούνια δεν είχαμε ποτέ ξανά θέμα, αφού βγάλαμε τα κάγκελα παλλινδρόμησε αλλά ήταν πια πιο μεγάλος, το αντιμετωπίσαμε αλλιώς.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος said:

αν ήταν κάτι σαν αυτό που περιγράφει η @kotsifikos θα το απολάμβανα κι εγώ. ΑΥτό τώρα είναι μαρτύριο αλλά φταίω κιόλας γιατί όλο αναβάλλω να τον ξυπνήσω νωρίτερα από τον μεσημεριανό ύπνο κ πάει πολύ αργά, κοιμάται αργά κ μετά του λείπει ύπνος κ αναπληρώνει το μεσημερι κ μετά φαύλος κύκλος, οπότε ένα μέρος της υπερέντασης οφείλεται κ σε αυτό. το μεσημέρι κοιμάται σε λίγα λεπτά με τον ίδιο τρόπο. 

Σε αυτή την ηλικία εγώ έκανα αυτό που λέει η @Deena περνούσα τα χέρια μου από τα κάγκελα και τον χάιδευα, είχα έναν αρκούδι αγκαλιάς δίπλα από την κούνια και καθόμουν εκεί.

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

Διαμαρτυρόταν έντονα και φώναζε για 45'-60' περίπου, έμπαινα στο δωμάτιο, τον ηρεμούσα, του μιλούσα, έβγαινα ξανά κλπ. Στο τέλος ξάπλωσε και κοιμήθηκε, τις δύο επόμενες μέρες διαμαρτυρήθηκε για 10'-15', από εκεί και πέρα τίποτα, όσο ήταν σε κούνια δεν είχαμε ποτέ ξανά θέμα, αφού βγάλαμε τα κάγκελα παλλινδρόμησε αλλά ήταν πια πιο μεγάλος, το αντιμετωπίσαμε αλλιώς.

αν διαμαρτυρηθεί δεν θα φύγω, φτάνει που διαμαρτύρεται για τον μπαμπά του. αλλά μια δοκιμή θα κάνω. ή έστω να είμαι ξαπλωμένη δίπλα κ να του μιλάω λίγο. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Έσπερος είπε:

αν διαμαρτυρηθεί δεν θα φύγω, φτάνει που διαμαρτύρεται για τον μπαμπά του. αλλά μια δοκιμή θα κάνω. ή έστω να είμαι ξαπλωμένη δίπλα κ να του μιλάω λίγο. 

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαμαρτυρηθεί, αν κρίνεις ότι δεν το μπορείς μην το κάνεις καθόλου. Ακόμα και ξαπλωμένη δίπλα του να κάτσεις πάλι θα διαμαρτυρηθεί, ε αυτό θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το αντέξεις :-D:-D:-D

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαμαρτυρηθεί, αν κρίνεις ότι δεν το μπορείς μην το κάνεις καθόλου. Ακόμα και ξαπλωμένη δίπλα του να κάτσεις πάλι θα διαμαρτυρηθεί, ε αυτό θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το αντέξεις :-D:-D:-D

Εκ πείρας ξέρω πως αν το παιδί είναι έτοιμο δέχεται αδιαμαρτύρητα ή  με την λιγότερη δυνατη αντίδραση την οποία αλλαγή αρκεί ή μεταβαση να είναι ομαλή. 

 

@Έσπερος κάνω αντιγραφή ένα παλαιότερο σχόλιο μου που ίσως σε βοηθήσει για τις δύο μεθόδους που ξέρω:

 

Στην μία απομακρυνεσαι σταδιακά, πχ πρώτα στην άλλη πλευρά του κρεβατιού, μετά στην γωνιά, μετά στην καρέκλα, έπειτα ή καρέκλα απομακρύνεται μέχρι να βρεθεί έξω απ το υπνοδωμάτιο.

 

Στην δεύτερη, αφού πεις παραμύθι ή οποιαδήποτε άλλη ρουτίνα αναχωρεις απ το δωμάτιο με μία δικαιολογία πχ "παω τουαλέτα κ ερχομαι"   κ πράγματι πας ξανά στο δωμάτιο. Αναφέρεις άλλη δικαιολογια κ φεύγεις αλλά πάλι επιστρεφεις για να δει το παιδί πως είσαι εκεί κ του λες αλήθεια. Έπειτα μένεις για να κοιμηθεί. Σε επόμενη φάση μεγαλωνεις τα διαστήματα που λείπεις και συνεχίζεις μεχρι να αποκοιμηθεί χωρίς να εισαι εκεί.

 

Αν κ είχα σκοπό να δοκιμασω την πρώτη ως πιο ομαλή, για τρεις μέρες εφαρμοσα την δεύτερη γύρω στα δύο χρονια κ πράγματι με έδιωχνε μετα το παραμυθι για να κοιμηθεί αλλά αυτή ή περιοδος δεν κράτησε πολύ κ νομίζω πως εφταιγα εγώ που επιδιωκα αγκαλιες.  

 

 Τώρα αν δω πως παίρνει πολυ ώρα και δεν έχω την υπομονή του λέω πως θα ξαναερθω και φεύγω για δέκα λεπτά απ το δωμάτιο. Μέχρι να γυρίσω δεν κοιμαται με περιμένει πιο ήρεμος. Θα ήθελα κι εγώ απ την μία να το εφαρμοσω κάθε νυχτα γιατί πιστεύω πως περισσότερο παίζει μαζί μου παρά χαλαρώνει αλλά απ την αλλη μου αρέσει που έρχεται και κουρνιαζει ακόμα δίπλα μου για να κοιμηθεί. 

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Deena είπε:

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαμαρτυρηθεί, αν κρίνεις ότι δεν το μπορείς μην το κάνεις καθόλου. Ακόμα και ξαπλωμένη δίπλα του να κάτσεις πάλι θα διαμαρτυρηθεί, ε αυτό θα πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το αντέξεις :-D:-D:-D

Άλλο μια διαμαρτυρία του στιλ να βγάλει μια φωνούλα κ να του μιλήσεις λίγο και να πας αν ξαναδιαμαρτυρηθεί, άλλο να σε φωνάζει και να μην εμφανίζεσαι!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...