Συμπεριφορά στο σπίτι μετά τον παιδικό

[Elinaki]

Καλησπέρα κορίτσια.

Ο Μιχάλης μπήκε αισίωςστην 3η εβδομάδα που πηγαίνει παιδικό και παρά την αρχική άρνηση, κάθε μέρα που περνάει το παίρνει απόφαση.

Κι ενώ το πρωί φεύγουμε σχεδόν χαμογελαστοί, το μεσημέρι δε θέλει με τίποτα να γυρίσει σπίτι. Μέχρι και σήμερα τον πηγαινοέφερνα εγώ, από αύριο το σχολικό. Μόλις πλησιάζαμε σπίτι, κλάμα και κακό, δε θέλω να πάω σπίτι, θέλω βόλτα και τέτοια. Τον πηγα βόλτα και γυρίζοντας πάλι τα ίδια.

Μου φαίνεται ότι δε θέλει να γυρίσει για να μη βλέπει το μωρό, ο καημός μας. Γιατί μόλις μπαίνει σπίτι κάνει ότι τρέλα του έρχεται στο μυαλό σε σημείο όμως τα νεύρα μου δοκιμάζονται άγρια .

Μήπως έχει γίνει κάτι παρόμοιο και σε σας;;;

[Μαρια Στυλιανακη]

είσαστε ακόμα στην προσαρμογή,

οπότε η αλλαγή αυτή,

οι πολλές ώρες όπου το παιδάκι σου είναι πιο συγκεντρωμένο κτλ'εχουν σαν αποτέλεσμα μετά να θελει να ξεσαλωσει και να κανει όλο έντονα πράγματα.

 

αυτό συμβαίνει και στα παιδιά που ξεκινούν δημοτικό τον πρώτο καιρό,

 

επειδή το καλοκαίρι δεν χρειαζοταν να ειναι συγκεντρωμενα σε κατι, μετα ξαφνικα αλλαζει το προγραμμα, οπότε το μεσημέρι, φτάνει και είναι λίγο... αλλού!

 

είναι φυσιολογικό,

ήταν πολύ καλό που τον πήγες βόλτα, φρόντισε κάθε μέρα κάπως καπου να κάνει κατι το οποίο δεν χρειάζεται συγκέντρωση, δεν εχει πολλούς κανόνες,

και μπορεί να εκτονωθεί.

 

πχ

χοροπηδητό στο κρεβάτι.

πέταγμα μαλακές μπάλλες κάπου

τρέξιμο σε γκαζόν οπου να μπορεί και να πεσει για πλακα κατω

γαργαλήματα

μουσική

όσο είσαστε έξω, αν μπορείς τραγουδήστε δυνατά και φωναχτά,

να εκτονωσει και το θέμα της ομιλίας/φωνής

γιατί σίγουρα στον παιδικό τους βαζουν και σε αυτό κανονες.

 

αν μπορείς μην του λές τιποτα οταν τα κανετε αυτά, όσον αφορά το πως και που και τι να κάνει.

 

μπορείς και να το ονομάζεις ξεσάλωμα. μάθε του και την λέξη μπορεί να την βρεί αστεία!

να ξέρει ότι τότε μπορεί να κανει άλλα πράγματα,

που πχ στον παιδικό ή τις άλλες ώρες στο σπιτι δε μπορεί να τις κάνει.

[micnat]

Πόσο δίκιο έχεις Μαρία... Κι εμένα το μεσημέρι που γυρνάνε από το σταθμό/νήπιο είναι μές στην τρελλή χαρά και ξεσαλώνουν στην κυριολεξία... Και είναι η ώρα που κοιμάται ο μικρός και οι γονείς μου προσπαθούνε να τα ηρεμήσουν λίγο μπας και ξεκουραστούν κι αυτά αλλά μάταια

Και έχω καταλήξει κι εγώ σ'αυτό που λες, πως από το πρόγραμμα του σχολείου χρειάζονται το άκρως αντίθετο, το ξέσπασμα και το όχι κανόνες και περιορισμοί...

Σ'ευχαριστώ για τις ιδέες ξεσαλώματος, τα παιδάκια μου θα τις εκτιμήσουν δεόντως

[Elinaki]

Μαρία ευχαριστώ για την αμεση απάντηση. Ησυχάζω που ξέρω ότι είναι φυσιολογικό και θα συνεχίσω να τον πηγαίνω βόλτα ή ότι άλλο του αρέσει και θα του πω ότι ξεσαλώνουμε ,έχει πλάκα και η λέξη!

Και κάτι άλλο που ήθελα να σας αναφέρω. Η δασκάλα του μου είπε ότι είναι ήσυχος, τις πρώτες μέρες δεν συμμετείχε στις μουσικοκινητικές δραστηριότητες καθόταν όμως και τις παρακολουθούσε. Τώρα που έχουν περάσει μέρες συμμετεχει λίγο. εντάξει θέλει το χρόνο του. Μου είπε και κάτι ακόμα.Οτι παίζει μόνος του και είναι τόσο απορροφημένος που του μιλάνε και καθυστερεί να απαντήσει και γι' αυτό με ρώτησε αν είναι εντάξει η ακοή του. Της είπα ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τα αυτιά αλλά αυτή η καθυστέρηση στην απάντηση υπάρχει καιστο σπίτι. Δηλαδή τον φωνάζω για φαγητό και μου απαντάει αφού του το ξαναπώ 2-3 φορές. Φυσιολογικό μου φαίνεται, αν είναι απορροφημένος με το παιχνίδι σιγά μην το σταματήσει για να μου απαντήσει. Κάνω λάθος;;

Α, και κάτι άλλο. Οταν θέλει κάτι, μου είπε, δεν το ζητάει αλλά προσπαθεί να το κάνει μόνος του. Δηλαδή, αν διψάει θα προσπαθήσει να πιάσει μόνος του το ποτήρι από το ράφι για να βάλει νερό. Της είπα ότι έτσι κάνει και στο σπίτι, δηλαδή δε μας ζητάει την άδεια για το παραμικρό, αν διψάει θα προσπαθήσει μόνος να βάλει νερό ή αν θέλει να πιάσει κάτι από ψηλά θα μου το πει αλλά μόνος του θα βάλει την καρέκλα να ανέβει.

Τώρα καλά έχω κάνει ή του παραέδωσα ελευθερία? Να πω την αλήθεια μου, ωραίο το βρίσκω που αναλαμβάνει πρωτοβουλιες αλλά μήπως παραέχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του;;;

[Μαρια Στυλιανακη]

πρωτοβουλίες = σημαίνει καλή ικανότητα για να λύνει μικρά προβλήματα = problem solving

 

αυτό είναι πολύ καλό. απλώς στην τάξη, μπορείς να του πεις ότι στο σχολείο είναι λιγο διαφορετικά απο το σπιτι.

 

για παράδειγμα η δασκάλα θα πρέπει να δώσει σε όλα τα παιδιά νερό όχι μόνο να αφήσει εναν μονο να πάρει νερό,

 

οποτε αν θελει να κανει πραγματα μπορεί να της ζητησει να ειναι ο βοηθός της. Αν θελει να πάρει νερό να ρωτήσει την δασκάλα αν και τα άλλα παιδιά θέλουν νερο, και να βοηθήσει σε αυτό εάν το θέλει.

 

έτσι θα καταλαβει περισσοτερο οτι δεν ειναι εκεί μονο σαν μονάδα αλλά οτι ανήκει σε μια ομάδα οπου είναι ωραίο να συμμετέχουν και τα άλλα παιδιά.

και ότι θέλει να το συνεννοείται με την δασκάλα.

έτσι όλο αυτό δεν θα είναι σαν να παίρνει άδεια αλλά απλώς να συνεργαστεί με την δασκάλα σε αυτό.

 

 

όσο για την καθυστέρηση στην απάντηση,

 

απο την εμπειρία μου εάν δεν βρίσκεσαι δίπλα στο παιδί δηλαδή απόσταση ενός μέτρου,

το πιο συχνό είναι να μην σου απαντήσει, ειδικά σε μικρές ηλικίες.

 

τώρα αν η δασκάλα αυτή έχει την προσδοκία να της απαντάει κατευθείαν ένα παιδί αν βρίσκεται μακριά της,

μαλλον εχει πολύ μεγάλες προσδοκίες.

 

Κάποια παιδιά ακούνε ναι ίσως και κατευθείαν όταν είσαι μακριά τους,

αλλά κάποια άλλα παιδιά, λειτουργούν απλώς διαφορετικά,

δεν ειναι ακουστικοί τύποι, οπότε δεν τους κάνει κάτι, όταν τους το λές απο μακριά και αυτό δεν εχει σχέση με ακοή.

 

Φυσικά όμως, θα το τσεκάρετε για να το αποκλείσετε σαν ενδεχόμενο.

 

ο ιδανικός τρόπος για να ειδοποιείς ένα παιδί στην ηλικία του μεγάλου σου γιού, είναι απο μακριά για να πεις οτι σε 2 λεπτά θα είναι ώρα φαγητού

όταν περάσουν να πεις απο κοντά, πέρασαν τα 2 λεπτά και ήρθε η ώρα να πάμε να φάμε. πάμε να πλύνουμε χέρια.

 

σε μια τάξη, αυτό ειναι αναγκαίο, η προ - ειδοποίηση δηλαδή για τα παιδιά σε πόση ώρα θα κάνουν κατι και θα αλλαξουν τάξη /δραστηριότητα.

 

και επίσης η προσέγγιση των παιδιών απο κοντινή απόσταση, που εμφανίζονται συγκεντρωμένα στην δραστηριότητα που κάνουν εκείνη τη στιγμή.

 

κανονικά, αυτό θα έλεγα οτι θα πρέπει να το ξέρει η παιδαγωγός, δηλαδή να το κάνει πράξη, απο μόνη της.

Δεν θα σου έλεγα να της το προτείνεις δηλαδή, γιατί .... κανονικά θα πρέπει να το ξέρει και να μην το κάνει τόσο θέμα -

εκτός βέβαια και αν όντως σκέφτηκε οτι μπορεί να μην ακούει καλά.

ποντάρω περισσότερο οτι μπορεί να μην της ειχε τύχει στην εμπειρία της άλλο παιδάκι που να μην ειναι τόσο ακουστικός τύπος και για αυτό να ανησυχησε.

Δεν είμαι βέβαια και μπροστά στην κατάσταση οπότε δε μπορώ να ξέρω απο μακριά αν και κατα πόσο όντως υπάρχει λόγος ανησυχίας. Έτσι όπως το περιέγραψες τουλάχιστον, μου φαινεται κάτι εντελώς νορμάλ.

 

όπως πάντα όμως, μια επισκεψη στον ΟΡΛ δεν βλάπτει ποτέ.

[Μαρια Στυλιανακη]

α - αυτό με την καρέκλα να ανέβει είναι ένα θέμα - καθώς σίγουρα θα φοβίζει την δασκάλα όσον αφορά την ασφάλεια

καθως επίσης οτι θα τον μιμηθούν άλλα παιδιά τα οποία δεν το έχουν ξανακάνει, και εκεί θα υπάρχει ένα θέμα.

 

επίσης στον παιδικό μπορεί να υπάρχουν αντικείμενα πιο ψηλά ( πχ ψαλιδι)

που αν βαλει την καρέκλα θα τα φτάσει, και το ιδιο μετά αν τον μιμηθούν,

και τα άλλα παιδιά.

 

οπότε θα έλεγα να του πεις, επειδή είναι καθαρά θέμα ασφαλείας,

ότι στο σπίτι επιτρέπεται,...

 

αλλά στον παιδικό σταθμό καλύτερα να μην το κάνει, να λέει στην δασκάλα να τον βοηθήσει αν θέλει κάτι που βρίσκεται ψηλά.

 

εκείνος μπορεί να ξέρει πως να ανέβει στην καρέκλα,

αλλά τα άλλα παιδιά μπορεί να μην ξέρουν, να τον δουν, να το δοκιμάσουν και πιθανως να πεσουν να χτυπήσουν.

 

το θέτεις λοιπόν σαν προστασία των άλλων παιδιών.

 

δώσε και σαν παράδειγμα κατι που επιτρέπεται στο σπιτι σας

αλλά δεν επιτρέπεται πχ στο σπίτι κάποιου άλλου -

 

για παράδειγμα χοροπηδητό στο κρεβάτι ή τον καναπέ? ή κάτι άλλο.

 

ξεκινάς πάντα την πρόταση με το θετικό

 

"στο σπίτι μας μπορούμε να

 

...

,..

...

...

στον παιδικό όμως, οταν θελουμε να

παρουμε κατι θα το ζητάμε απο την δασκάλα. είναι όπως όταν πηγαίνουμε επίσκεψη στον .... και ....

και εκεί δεν ρωτάμε πρίν αν μπορουμε να .... ,,, ? ,,

 

"