Μελέτη διδύμων και δωμάτια

[eft]

Γεια σας. Τα δίδυμα αγόρια μου έχουν το καθένα το δωμάτιό του. Ενόψει πρώτης δημοτικού θέλω να κάνω μία ερώτηση. Έχουμε σκοπό να φτιάξουμε γραφεία. Και λέω τι είναι καλύτερο΄χωριστά ο καθένας γραφείο στο δωμάτιό του ή το ένα δωμάτιο γραφεία και το άλλο υπνοδωμάτιο? Και το ρωτάω γιατί τείνω προς τη ύση ο καθένας το γραφείο του χωριστά λόγω μελλοντικής μελέτης. Ο ένας να μην πετάγεται όταν πρέπει να μιλήσει ο άλλος, να μην πειράζουν ο ένας τον άλλο , να μην παρασέρνει ο ένας τον άλλο κ.λ.π..Έχω δίκιο ή είμαι αλλού γι'αλλού κι αυτά θα γίνονται έτσι κι αλλιώς?

[giala]

Καλημερα! Κι εμεις καπως ετσι το σκεφτομαστε. Ασε που τι γινεται αν ο ενας θελει να κοιμηθει και ο άλλος να διαβασει; Θα τα χωρισεις και ταξεις;

Άλλοι λενε οτι πρεπει για να αναπτυχθουν πιο ελευθερα και άλλοι οτι βολευει στην ιδια ταξη γιατι διαβαζεις και τα 2 παιδια ταυτοχρονα (γιατι λεει δεν ακολουθουν ακριβως την υλη και οι 2 ταξεις). Αλλοι παλι μου εχουν πει οτι θα πρεπει να διαβαζεις το καθε παιδι ξεχωριστα γιανα του δινεις την αναλογη προσοχη (γινεται αυτο; θα πρεπει να τα διαβαζουμε μεχρι το βραδυ....:lol:)

[eft]

Καλημερα! Κι εμεις καπως ετσι το σκεφτομαστε. Ασε που τι γινεται αν ο ενας θελει να κοιμηθει και ο άλλος να διαβασει; Θα τα χωρισεις και ταξεις;

Άλλοι λενε οτι πρεπει για να αναπτυχθουν πιο ελευθερα και άλλοι οτι βολευει στην ιδια ταξη γιατι διαβαζεις και τα 2 παιδια ταυτοχρονα (γιατι λεει δεν ακολουθουν ακριβως την υλη και οι 2 ταξεις). Αλλοι παλι μου εχουν πει οτι θα πρεπει να διαβαζεις το καθε παιδι ξεχωριστα γιανα του δινεις την αναλογη προσοχη (γινεται αυτο; θα πρεπει να τα διαβαζουμε μεχρι το βραδυ....:lol:)

 

 

Τρία χρόνια τώρα είναι σε χωριστές τάξεις, όμως στο δημοτικό θα τους βάλω μαζί και βλέπουμε

[maryspain]

Σε ενα σεμιναριο για γονεις που παρακολουθησα σχετικα με την μελετη στο σπιτι εκανα την ερωτηση τι πρεπει να κανω στο μελλον οταν θα ερθει η ωρα να μελετανε τα διδυμα στο σπιτι. Μαζι ή χωρια? Ηταν καθετοι οτι πρεπει να διαβαζουν σε ξεχωριστα δωματια και γραφεια. Εγω απλα θα πηγαινοερχομαι απο το ενα δωματιο στο αλλο με στοχο στα μεσα της χρονιας να μελετανε μονα τους και εγω στο τελος απλα να ελεγχω, με τιποτα δε πρεπει να καθομαι διπλα τους και φυσικα πρεπει η δικη μου η φωνη να ακουγεται οσο το δυνατον λιγοτερο. Ολα αυτα ακομα και απο την πρωτη δημοτικου.

 

Εγω παλι σκεφτομια οτι οι θεωριες ειναι τελειες αλλα η πραξη ομως........

Και το παραξενο ειναι οτι ολοι αυτοι οι ειδικοι που μιλανε στα σεμιναρια δεν ειναι καν παντρεμενοι οι περισσοτεροι, ή απο επιλογη δεν εχουν παιδια..

.ουφ τελος παντον εγω αυτο που καταληγω ειναι οτι η τελεια φορμουλα δεν υπαρχει. Οτι βολεψει το παιδι και το γονεα του καλυτερα!!

[piscina]

Κορίτσια να σας πω και εγώ την εμπειρία μου που οι κόρες μου πάνε ήδη πέμπτη δημοτικού. Καταρχήν είναι σε χωριστά τμήματα. Δεν υπάρχει κανόνας για αυτό. Εγώ το ήθελα γιατί ένιωθα ότι επειδή από τον παιδικό ήταν πάντα μαζί καλό θα ήταν να μάθουν και η μία χωρίς να θεωρεί δεδομένη την παρουσία της άλλης στη ζωή της. Και το καταφέραμε..Έχουν η καθεμιά τις φίλες της κτλ. επίσης ο διευθυντής του δημοτικού με είχε συμβουλεύσει αν θεωρώ ότι θα έχουν διαφορετικές επιδόσεις στο σχολείο ότι καλό θα είναι να χωρίσουν για να μην υπάρχει ανταγωνισμός και ζήλια. Εννοείται ότι για χίλιους δυο λόγους πρακτικά είναι πιο εύκολο το ίδιο τμήμα. Όμως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Τώρα που πέτυχα το στόχο σκέφτομαι ότι στο γυμνάσιο δεν θα τις ξαναχωρίσω. Όσον αφορά τα δωμάτια ψηφίζω οπωσδήποτε ο καθένας το δικό του. Ασυζητητί. Και εννοείται ότι τα διαφορετικά τμήματα δεν συμβαδίζουν στην ύλη και άρα και στο διάβασμα. Εύχομαι με το καλό να καμαρώσετε τα παιδάκια σας του χρόνου ως πρωτάκια!

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Ολα εχουν τα + και τα - αν και το θεμα δεν ειναι αν θα ειναι μαζι ή χωρια στο σχολειο

Στο θεμα δωματιο...ενω ειμαι υπερ το καθενα το δικο του χωρο διαβασματος (σε διαφορετικο χωρο ..για πολλους λογους) ειμαι υπερ στο να ειναι μαζι στην ιδια ταξη και να κοιμουνται στο ιδιο δωματιο

Εχω μια κορη στην εκτη και τα διδυμα στην τεταρτη.

[matilnta]

απο τη στιγμη που υπαρχει η δυνατοτητα να εχει ο καθενας το δωματιο του,πιο λογικο μου φαινεται να εχει κ ο καθενας το γραφειο του.δεν το βρισκω σωστο να διαβαζουν μαζι,για τους λογους που ανεφερες κ συ.καλυτερα χωρια.

για το σχολειο τι να πω.ξερω 2 περιπτωσεις διδυμων.αλλοι τα βαζουν στην ιδια ταξη κ αλλοι χωρια.δεν εχω καταληξει στο πιο ειναι το σωστο.μαλλον ειναι αναλογα το χαρακτηρα των παιδιων.

[jannis]

εμένα μοιράζονται δωμάτιο, και έχουμε 1 γραφείο στο σαλόνι προς το παρόν για να ακουμπούν τα πραγματα τους.

Οτι δεν προλάβουν να κάνουν στο σχολείο το κάνουν σπιτι,

Ο ένας κάθεται στο γραφείο ό άλλος στην τραπεζαρία

μακριά όμως ο ένας από τον άλλο αλιώς χάνουν την συγκέντρωση τους!

Βοήθεια δίνω ατομίκά αν χρειαστεί και ουσιαστικά ελέγχω τι κάνανε.

Σπάνια έχω διαβάσει και στους 2 μαζί και ας είναι στην ίδια τάξη ή στο ίδιο επίπεδο.

Ότι είναι στον ίδιο χώρο είναι υποχρεωτικό και έτσι βρίσκουμαι τρόπους να το κάνουμε να δουλέψει.

Θα διάλεγα γραφεία στο κάθε δωμάτιο.

Αν θέλεις να τους εξηγήσεις κάτι μαζί τότε μάζεψε τους στο καθιστικό.

Αλιώς ο καθένας την δουλειά του...

[elenita]

Ολα εχουν τα + και τα - αν και το θεμα δεν ειναι αν θα ειναι μαζι ή χωρια στο σχολειο

Στο θεμα δωματιο...ενω ειμαι υπερ το καθενα το δικο του χωρο διαβασματος (σε διαφορετικο χωρο ..για πολλους λογους) ειμαι υπερ στο να ειναι μαζι στην ιδια ταξη και να κοιμουνται στο ιδιο δωματιο

Εχω μια κορη στην εκτη και τα διδυμα στην τεταρτη.

 

Αχ βρε Αφροδίτη πως τα καταφέρνεις με τα διαβάσματα και με τα 3 παιδάκια σου???

έχω ένα άγχος από τώρα για το μέλλον...!!

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Αχ βρε Αφροδίτη πως τα καταφέρνεις με τα διαβάσματα και με τα 3 παιδάκια σου???

έχω ένα άγχος από τώρα για το μέλλον...!!

 

Μια ιδεα ειναι ολα.

 

Μεχρι να πανε τα διδυμα πρωτη... θα εχες 2 χρονιες που θα βαλεις σε σειρα το μεγαλο . Εξαλλου θα το μαθεις να διαβαζει μονο του και απλα θα ελεγχεις μετα αν ειναι σωστα αν εχει καποια απορια κτλ. Οποτε την ιδια σειρα θα ακολουθησεις και στα διδυμα μετα... απλα θα ελεγχεις αν ειναι οκ ...το μονο που θα πρεπει να προσεχεις εκει ,,ειναι να ειναι σε διαφορετικο χωρο για να μην υπαρχει περιπτωση συνεργασιας στις ασκησεις τους

Τελος να πω...αν σας πεσει καλη δασκαλα ..τοτε θα εισαι κι εσυ χαλαρα... το δυσκολο θα ιεναι να σας πεσει ''μαπα '' δασκαλα...κι εκει θα τα δεις ολα (εμας μας ετυχε δασκαλα στην γ δημοτικου να μην ξερει ακριβως τι ειναι επιθετο και να σημειωσει στο τετραδιο του παιδιου οτι το μπλε δεν ειναι επιθετο !!! καταλαβαινεις τι αγωνα εκανα για να τους μαθω 2-3 βασικα πραγματα ωστε να μην εχουν κενα )

[alcyon]

Τα δίδυμα τα έχω στο ίδιο τμήμα. Δεν είχαν δείξει ποτέ να εξαρτάται το ένα από το άλλο και έτσι τα έβαλα μαζί. Είχα προβληματιστεί αρκετά κι εγώ πριν ξεκινήσει η χρονιά, αλλά τελικά δεν το μετανοιώνω. Συχνά, στα διαλείμματα δεν ξέρει η μία τι κάνει η άλλη. Έχουν παρέες άλλοτε μαζί, άλλοτε χωριστά. Κοινώς, σα δύο διαφορετικά παιδιά.

 

Στο σπίτι έχω χωρίσει χώρους ανάλογα με τη λειτουργία τους. Όπως έχω π.χ. το σαλόνι για να καθόμαστε και την κουζίνα για να τρώμε, έχω και το δωμάτιό τους για να κοιμούνται (και τα 4 παιδιά μαζί) και ένα δωμάτιο για διάβασμα. Το δωμάτιο "διαβάσματος" έχει 5 γραφεία μέσα, ένα για κάθε παιδί και ένα δικό μου. Διαβάζουμε ταυτόχρονα. Αν χρειάζονται βοήθεια είμαι δίπλα (κάνοντας δική μου δουλειά). Απ' όσο βλέπω ξεκινάνε από διαφορετικό μάθημα η καθεμία και διαβάζουν με το δικό τους ρυθμό. Παράλληλα έρχονται και τα δύο μικρότερα και κάθονται κι αυτά στο δικό τους γραφείο παίρνοντας παραμύθια ή ζωγραφίζοντας.

 

Φυσικά ισχύουν κάποιοι βασικοί κανόνες:

Στο υπνοδωμάτιο... όταν είναι ώρα για ύπνο, όσοι θέλουν να μείνουν ξύπνιοι δεν πρέπει να ενοχλούν τους άλλους. Υπάρχουν μέρες που κάποιο μπορεί να μη νυστάζει. Συνήθως παίρνει κάποιο παιχνίδι και παίζει ήσυχα στο κρεβάτι του ή στο χαλί. Καμιά φορά αν δεν ενοχλούνται οι άλλοι μπορεί να έχω κάποιο μικρό φωτάκι ανοιχτό (για λίγο) για την ώρα που θέλει να παίξει κάποιο λίγο παραπάνω.

 

Αντίστοιχα στο δωμάτιο που διαβάζουμε, τις ώρες που κάποιος γράφει, δε μιλάμε. Όποιος θέλει κάτι έρχεται κοντά και λέει αυτό που θέλει ψιθυριστά για να μην ενοχλήσει. Κάτι σα βιβλιοθήκη δηλαδή. Αυτό ισχύει για μικρούς και μεγάλους.

 

Δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα και μου αρέσει που ο χώρος "εργασίας" είναι διαφορετικός από αυτόν της "χαλάρωσης".

[vmavrid]

alcyon, ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!!! Πώς το έχεις καταφέρει αυτό κορίτσι μου? Θύμησέ μου ηλικίες των παιδιών σου!

[elenita]

ένα μπράβο και από εμένα! πως τα καταφέρνετε βρε κορίτσια!!??

εμένα τα παιδιά μου είναι ατίθασα!! (εκτός και αν είναι το θέμα της ηλικίας)

[alcyon]

Ηλικίες: 7(x2), 5μιση, 4.

[vmavrid]

Ηλικίες: 7(x2), 5μιση, 4.

 

Ξανά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ alcyon μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εγώ έχω 2 ζουζούνες σχεδόν 4 και αυτό που μας περιέγραψες μου μοιάζει επιστημονική φαντασία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[eft]

Ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις. Από ότι κατάλαβα το καλύτερο είναι χωριστά γραφεία. Έτσι σκέφτομαι κι εγώ. Τώρα βέβαια τι θα καταφέρω ένας θεός το ξέρει.

[AthinaP]

Παρακολούθησα το θέμα σου με ενδιαφέρον. Και εμείς θα έχουμε πρωτάκια του χρόνου, διαφορετικού φύλου. Πριν λίγες μέρες σε κουβέντα με το ένα παιδί, ανακάλυψα ότι κάπως απότομα βλέπω ότι μπορεί άμεσα σχετικά να χρειαστεί το δικό του χώρο, να κλειστεί αν θέλει μόνος του, να σκεφτεί να ονειροπολήσει. Θυμάμαι από τόσο νωρίς να το αναζητώ και εγώ αυτό, σε διακοπές τουλάχιστον, γιατί στο σπίτι δεν υπήρχαν τέτοιες πολυτέλειες.

 

Νομίζω αν υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια καλό είναι να έχει ένα παιδί το χώρο του, ακόμα και από μικρή ηλικία. Οπότε κατευθυνόμαστε στο να τους δώσω ένα δωμάτιο στον καθένα όπου μπορεί να έχει και το γραφείο του το κάθε παιδί. Εμάς μας βολεύει και το καθιστικό, για το διάβασμα, όπου θα μπορώ να επιβλέπω για αρχή. Ήδη έχουν δικό τους τραπεζάκι, με αρκετό χώρο εκεί και έπιπλα στα μέτρα τους.

 

Έχουμε λίγο καιρό ακόμα να το σκεφτούμε. Επίσης, τι κρεβάτια θα ταιριάζουν με τα γραφεία και να κρατήσουν για λίγα χρόνια ακόμα; Έπιπλα που να εξυπηρετούν και να είναι πρακτικά για να φυλάσσονται βιβλία; Δεν ξέρω...

 

Το πρόβλημά μας νομίζω είναι πού θα βάλουμε τον υπολογιστή τελικά, γιατί εκεί ξεχνιούνται με τις ώρες

[eft]

Τους έχουμε ήδη κάνει μονά κρεβάτια από το Φθινόπωρο. Τώρα όσον αφορά την ανάγκη για απομόνωση ίσως τα δικά σου την έχουν ποιο έντονη λόγω διαφορετικού φύλου. Πρωτάκια ενόψει λοιπόν

[matilnta]

Τα δίδυμα τα έχω στο ίδιο τμήμα. Δεν είχαν δείξει ποτέ να εξαρτάται το ένα από το άλλο και έτσι τα έβαλα μαζί. Είχα προβληματιστεί αρκετά κι εγώ πριν ξεκινήσει η χρονιά, αλλά τελικά δεν το μετανοιώνω. Συχνά, στα διαλείμματα δεν ξέρει η μία τι κάνει η άλλη. Έχουν παρέες άλλοτε μαζί, άλλοτε χωριστά. Κοινώς, σα δύο διαφορετικά παιδιά.

 

Στο σπίτι έχω χωρίσει χώρους ανάλογα με τη λειτουργία τους. Όπως έχω π.χ. το σαλόνι για να καθόμαστε και την κουζίνα για να τρώμε, έχω και το δωμάτιό τους για να κοιμούνται (και τα 4 παιδιά μαζί) και ένα δωμάτιο για διάβασμα. Το δωμάτιο "διαβάσματος" έχει 5 γραφεία μέσα, ένα για κάθε παιδί και ένα δικό μου. Διαβάζουμε ταυτόχρονα. Αν χρειάζονται βοήθεια είμαι δίπλα (κάνοντας δική μου δουλειά). Απ' όσο βλέπω ξεκινάνε από διαφορετικό μάθημα η καθεμία και διαβάζουν με το δικό τους ρυθμό. Παράλληλα έρχονται και τα δύο μικρότερα και κάθονται κι αυτά στο δικό τους γραφείο παίρνοντας παραμύθια ή ζωγραφίζοντας.

 

Φυσικά ισχύουν κάποιοι βασικοί κανόνες:

Στο υπνοδωμάτιο... όταν είναι ώρα για ύπνο, όσοι θέλουν να μείνουν ξύπνιοι δεν πρέπει να ενοχλούν τους άλλους. Υπάρχουν μέρες που κάποιο μπορεί να μη νυστάζει. Συνήθως παίρνει κάποιο παιχνίδι και παίζει ήσυχα στο κρεβάτι του ή στο χαλί. Καμιά φορά αν δεν ενοχλούνται οι άλλοι μπορεί να έχω κάποιο μικρό φωτάκι ανοιχτό (για λίγο) για την ώρα που θέλει να παίξει κάποιο λίγο παραπάνω.

 

Αντίστοιχα στο δωμάτιο που διαβάζουμε, τις ώρες που κάποιος γράφει, δε μιλάμε. Όποιος θέλει κάτι έρχεται κοντά και λέει αυτό που θέλει ψιθυριστά για να μην ενοχλήσει. Κάτι σα βιβλιοθήκη δηλαδή. Αυτό ισχύει για μικρούς και μεγάλους.

 

Δεν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα και μου αρέσει που ο χώρος "εργασίας" είναι διαφορετικός από αυτόν της "χαλάρωσης".

σε εχω διαβασει σε τοσα θεματα κ πραγματικα σε θαυμαζω!!θα ηθελα να εισαι η μαμα που δεν ειχα!!συγχαρητηρια για ολα αυτα που γραφεις κ με τον τροπο που μεγαλωνεις τα παιδια σου.δεν ξερω αν εχεις κανεις καποιες αναλογες σπουδες αλλα φαινεσαι ανθρωπος καταπληκτικος κ παντα οταν σε πετυχω σε θεμα διαβαζω με ευλαβεια τα οσα προτεινεις.πρεπει να ειναι πολυ περηφανοι οι δικοι σου ανθρωποι κ τα παιδια σου πολυ ευτυχισμενα με τετοια μαμα!!

ευτυχως που εχεις 4 γιατι θα ηταν κριμα να σε χαιρεται μονο ενα.εχω 3 αγορια κ δεν νομιζω να γινω ποτε οπως εσυ!!υποκλινομαι με τη σειρα μου κ ευχομαι πραγματικα τα καλυτερα για σενα κ την οικογενεια σου!!με συγκινεις παντα.

 

συγγνωμη για το οφ τοπικ αλλα καποια στιγμη επρεπε να τα πω

[Βερενίκη]

Εγώ απλά θα σε συμβούλευα να κρατήσεις στο νου σου ότι πρέπει να υπάρχει χώρος για τα παιχνίδια τους. Τα παιδιά στην α' δημοτικού παίζουν ακόμα πολύ. Υπό την έννοια αυτή εμένα με βόλεψε η πρακτική του δωματίου- γραφείου γιατί το υπνοδωμάτιό τους ήταν και παραμένει γεμάτο παιχνίδια. Νομίζω ότι στο χώρο του παιχνιδιού δεν θα διάβαζε ποτέ. Για τα δύο δεν ξέρω, αλλά είναι απαραίτητο να μελετούν ταυτόχρονα? Θέλω να πω ότι φυσικά το ξεκινάς έτσι κι αν δεν σου βγει τους βάζεις σε βάρδιες....

[alcyon]

matilnta, έτσι όπως τα λες... μέχρι κι εγώ εντυπωσιάστηκα!

Έτσι απομονωμένα όπως τα περιγράφεις, ακούγονται τόσο ιδανικά ... τόσο ονειρεμένα! Αλλά η πεζή πραγματικότητα απέχει... μάλλον αρκετά από αυτό. Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας, τα σκοτεινά σημεία μας, τους φόβους μας και τις επιθυμίες μας. Το σίγουρο είναι πως θα γίνονται λάθη. Εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα.

Πάντως σε ευχαριστώ για τα κολακευτικά σου λόγια. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.

------------------------------

 

Όσο για το θέμα. Να προσθέσω έναν προβληματισμό...

Γιατί θέλουμε τα παιδιά εντός του σπιτιού να είναι "ανεξάρτητα"; Δεν εννοώ ως προσωπικότητες, αλλά για το χώρο τους. Αν σκεφτούμε πως ακόμα και εμείς οι ενήλικες ... μοιραζόμαστε ένα δωμάτιο... γιατί να μη συμβαίνει αυτό και με τα παιδιά; (Και δε μιλάω για εφήβους, που οι ανάγκες είναι διαφορετικές και... δεν τις γνωρίζω ακόμα, άρα δεν επεκτείνομαι σε αυτές τις ηλικίες). Τα μικρά όμως;; Εδώ ιδρώνουμε να κοινωνικοποιηθούν, να έρθουν σε επαφή με το σύνολο, να φύγουν από το "εγώ" και να πάνε στο "εμείς" κτλ κτλ... Δε λέω να ενσωματωθούν ή να αφομοιωθούν το ένα από το άλλο. Όμως ποιος ο λόγος του "δικού μου" δωματίου και του "δικού σου";;

 

 

Πέρα από αυτό... η σκέψη για να διαχωρίσω τους χώρους ανά λειτουργία και όχι ανά άτομο προήλθε από τα ίδια τα παιδιά. Εκείνα προσπαθούσαν να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο και όταν τα έβαζα χωριστά αισθάνονταν πως ήταν κάποιου είδους "τιμωρία". Κι έτσι κι εγώ... ακολούθησα την επιθυμία τους (γιατί αλλιώς πήγαιναν στα κρυφά και χώνονταν στο ίδιο δωμάτιο... κάνοντας ζαβολίτσες! ). Είχαν τρελό καμάρι όταν βρέθηκαν "επισήμως" στον ίδιο χώρο.

Θυμήθηκα ακόμα πόσο ξεκούραστο ήταν να διαβάζω σε άλλο δωμάτιο και τελικά την ώρα του ύπνου να τα παρατάω όλα και να πηγαίνω με "άδειο" μυαλό να χαλαρώνω στο κρεβάτι μου. Θεώρησα λοιπόν πως η "αλλαγή παραστάσεων" παίζει μάλλον έναν θετικό ρόλο.

Και φυσικά το θέμα με τα παιχνίδια. Δεν αφήνω παιχνίδια στο δωμάτιο-διαβάσματος. (Ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται πιο χαλαρά, αλλά σε γενικές γραμμές ξέρουν πως δεν είναι ο χώρος τους και η παρουσία των παιχνιδιών είναι καθαρά περιστασιακή)... κάτι που ... βοηθάει στη συγκέντρωση, ειδικά στην αρχή.

 

Τι είναι καλύτερο;

Μάλλον ... βλέποντας και κάνοντας...

[alcyon]

Ξανά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ alcyon μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εγώ έχω 2 ζουζούνες σχεδόν 4 και αυτό που μας περιέγραψες μου μοιάζει επιστημονική φαντασία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Όταν τα δίδυμά μου ήταν 4ων, κι εμένα επιστημονική φαντασία μου έμοιαζαν όλα αυτά!! Αλλά, με τον καιρό μην ξεχνάς... μεγαλώνουν! Αλλάζει το μυαλό τους και βελτιώνεται πολύ η επικοινωνία. Θα δεις διαφορά χρόνο με το χρόνο! Κάνε κουράγιο μόνο!

[eft]

matilnta, έτσι όπως τα λες... μέχρι κι εγώ εντυπωσιάστηκα!

Έτσι απομονωμένα όπως τα περιγράφεις, ακούγονται τόσο ιδανικά ... τόσο ονειρεμένα! Αλλά η πεζή πραγματικότητα απέχει... μάλλον αρκετά από αυτό. Όλοι μας έχουμε τις αδυναμίες μας, τα σκοτεινά σημεία μας, τους φόβους μας και τις επιθυμίες μας. Το σίγουρο είναι πως θα γίνονται λάθη. Εύχομαι να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα.

Πάντως σε ευχαριστώ για τα κολακευτικά σου λόγια. Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.

------------------------------

 

Όσο για το θέμα. Να προσθέσω έναν προβληματισμό...

Γιατί θέλουμε τα παιδιά εντός του σπιτιού να είναι "ανεξάρτητα"; Δεν εννοώ ως προσωπικότητες, αλλά για το χώρο τους. Αν σκεφτούμε πως ακόμα και εμείς οι ενήλικες ... μοιραζόμαστε ένα δωμάτιο... γιατί να μη συμβαίνει αυτό και με τα παιδιά; (Και δε μιλάω για εφήβους, που οι ανάγκες είναι διαφορετικές και... δεν τις γνωρίζω ακόμα, άρα δεν επεκτείνομαι σε αυτές τις ηλικίες). Τα μικρά όμως;; Εδώ ιδρώνουμε να κοινωνικοποιηθούν, να έρθουν σε επαφή με το σύνολο, να φύγουν από το "εγώ" και να πάνε στο "εμείς" κτλ κτλ... Δε λέω να ενσωματωθούν ή να αφομοιωθούν το ένα από το άλλο. Όμως ποιος ο λόγος του "δικού μου" δωματίου και του "δικού σου";;

 

 

Πέρα από αυτό... η σκέψη για να διαχωρίσω τους χώρους ανά λειτουργία και όχι ανά άτομο προήλθε από τα ίδια τα παιδιά. Εκείνα προσπαθούσαν να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο και όταν τα έβαζα χωριστά αισθάνονταν πως ήταν κάποιου είδους "τιμωρία". Κι έτσι κι εγώ... ακολούθησα την επιθυμία τους (γιατί αλλιώς πήγαιναν στα κρυφά και χώνονταν στο ίδιο δωμάτιο... κάνοντας ζαβολίτσες! ). Είχαν τρελό καμάρι όταν βρέθηκαν "επισήμως" στον ίδιο χώρο.

Θυμήθηκα ακόμα πόσο ξεκούραστο ήταν να διαβάζω σε άλλο δωμάτιο και τελικά την ώρα του ύπνου να τα παρατάω όλα και να πηγαίνω με "άδειο" μυαλό να χαλαρώνω στο κρεβάτι μου. Θεώρησα λοιπόν πως η "αλλαγή παραστάσεων" παίζει μάλλον έναν θετικό ρόλο.

Και φυσικά το θέμα με τα παιχνίδια. Δεν αφήνω παιχνίδια στο δωμάτιο-διαβάσματος. (Ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται πιο χαλαρά, αλλά σε γενικές γραμμές ξέρουν πως δεν είναι ο χώρος τους και η παρουσία των παιχνιδιών είναι καθαρά περιστασιακή)... κάτι που ... βοηθάει στη συγκέντρωση, ειδικά στην αρχή.

 

Τι είναι καλύτερο;

Μάλλον ... βλέποντας και κάνοντας...

 

 

Συγχαρητήρια για αυτά που έχεις καταφέρει. Τώρα όσον αφορά το θέμα της κοινωνικοποίησης έχω μία διαφωνία. Το να θέλει κάποιος να συγκεντρωθεί για να μελετήσει για μένα δεν τον αποκοινωνικοποιεί. Ακόμη κι εμείς οι ενήλικες που είμαστε σε ένα δωμάτιο και κοιμόμαστε μαζί θέλουμε τις στιγμές της απομόνωσής μας. Δηλ. εγώ που διαβάζω ένα βιβλίο το διαβάζω πιο ευχάριστα όταν είμαι ήσυχα και μόνη μου. Δεν νομίζω ότι αυτό με κάνει λιγότερο κοινωνική. Ναι ο άνθρωπος λειτουργεί μέσα στο σύνολο αλλά λειτουργεί και ανεξάρτητα. Αυτό ισχύει και στα δίδυμα . Η ερώτησή μου αφορούσε το θέμα της πρακτικότητας και της πραγματικότητας με την έννοια του δεν θέλω να ξοδεύσω διπλά εάν στην πραγματικότητα καταλήξουμε να διαβάζουμε μαζί. Από ότι κατάλαβα και από τις απαντήσεις είμαι διατεθειμένη και να πηγαινοέρχομαι και να κουράζομαι παραπάνω εάν αυτό είναι αποδοτικότερο

[alcyon]

Ωωω... όχι! Δεν εννοούσα κοινωνικοποίηση εν ώρα... διαβάσματος!

 

Απλά όταν ένα παιδί έχει ό,τι χρειάζεται στο δωμάτιό του: κρεβάτι, γραφείο, παιχνίδια κτλ κτλ... Τότε το ενδιαφέρον του στρέφεται στο χώρο του, και ο διπλανός του είναι μάλλον κάποιος που θα του χαλάσει την ησυχία, που ενδεχομένως να του πειράξει τα πράγματα, να του αλλάξει τη σειρά κτλ.

 

Μικροδιαφορές θα μου πεις! Και θα συμφωνήσω!

 

Ό,τι βολεύει τον καθένα. Αυτό είναι το καλύτερο!

[Eleftheria]

Έχει να κάνει και με την ανατομία του σπιτιού!

Εμείς έχουμε το δωμάτιο που κοιμόνται και το "άλλο".

Στο "άλλο" βρίσκονται τα παιχνίδια τους και τα γραφεία τους. Εκεί διαβάζουν και εκεί παίζουν.

Ξέρουν ότι όταν τελειώσουν και τα δούμε και μαζί μπορούν να παίξουν. Γράφουν στον ίδιο χώρο. Αν ο ένας γράφει και ο άλλος θέλει να κάνει την ανάγνωση, πάει στο σαλόνι στο δικό μου γραφείο. Αν ο ένας τελειώσει πρώτος, τότε παίζει στο σαλόνι μέχρι να τελειώσει ο άλλος.

 

Το σπίτι είναι μεζονέτα με δύο κρεβατοκάμαρες κάτω και 1 πάνω με σαλόνι, κουζίνα,... Οπότε επειδή δεν μπορούν να βρίσκονται μόνα τους σε άλλο όροφο (ακόμα τουλάχιστον) μπήκαν στο χώρο με τα παιχνίδια.

Ευτυχώς, έχουν κατανοήσει το ότι πρώτα μελετάμε και μετά παίζουμε, γιατί η εναλλακτική θα ήταν τα γραφεία στο σαλόνι ή τα παιχνίδια στη ταράτσα...