ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ

[gkouelpi27 0]

ΦΙΛΕΣ&ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΑ ΣΑΣ...ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΠΟΥ...ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ...ΓΕΝΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 19/11/12 ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΟΥ..ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ..ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ (ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΕΡΓΟΣ,ΟΠΟΤΕ ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΑ, ΜΕΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ&2 ΣΚΥΛΙΑ...ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑ) ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΜΕΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ..ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1 ΜΗΝΟΣ ΤΗΝ ΑΦΗΝΑ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΝΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΜΟΥ& ΑΣΧΟΛΙ=ΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ...Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Η ΟΛΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΡΑΤΗΣΕ 1 ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ...ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΜΕ ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ...ΩΣΤΟΣΟ Η ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ...ΕΓΩ ΠΤΩΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ& ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ...ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΟΛΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ...ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΜΗ ΣΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΛΟΓΩ, Η ΜΙΚΡΗ ΔΕ ΜΟΥ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΕΔΩ...ΕΝΩ ΚΑΘΟΤΑΝ ΤΗ ΜΕΡΑ,ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΧΑΜΟΣ...3-4 ΩΡΕΣ ΚΛΑΜΑ...ΩΣΠΟΥ ΤΗ ΒΑΖΑΜΕ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΕΣ ΣΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ.. ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΝΗΘΙΣΕ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΕΚΕΙ ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ... ΟΤΑΝ Η ΜΙΚΡΗ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΠΟΥ ΔΥΟΜΙΣΗ ΜΗΝΩΝ, ΕΓΩ ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...ΕΓΩ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΤΟ ΧΟΛΑΡΓΟ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΜΟΥ ΒΑΡΔΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΥΧΤΕΣ...ΠΟΛΥ ΚΟΥΡΑΣΗ& ΓΕΝΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΟ..ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ&ΜΕ ΦΟΒΙΖΕΙ Η ΙΔΕΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΘΕΛΕΙ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ..ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΝΑ ΤΙΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ...

[Clelia 13]

Να σου ζήσει η κούκλα σου!! Ό,τι επιθυμείς, μόνο χαρές να έχει!

Κατ' αρχήν να σου υπενθυμίσω ότι είσαι πολύ άξια! Κ εσύ κ ο άντρας σου! Κατάφερες σε τέτοιες συνθήκες με τέτοια κρίση να συντηρήσεις την οικογένειά σου, ενόσω ήσουν έγκυος! Αμέσως μετά που γέννησες επέστρεψες στην δουλειά κ ο αντρούλης σου βρήκε δουλειά!

Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι αυτό τη σήμερον ημέρα...

Πάλι καλά κοπέλα μου που έχεις την γιαγιά σου κ έχετε μία βοήθεια με την ανατροφή της μικρής...

Στο διά ταύτα: λογικά η γιαγιά σου έχει μάθει σε αγκαλιές την μπέμπα σου (κ πολύ καλά έχει κάνει, κ εγώ έτσι μεγάλωσα την Ελισάβετ μου). Όπως καταλαβαίνεις, το μωρό θέλει την τροφό του! Μην χαλιέσαι, είναι το πρόσωπο που έχει συνηθίσει.

Αλλά να ξέρεις πως τα μωρά μας είναι πανέξυπνα! Μπορούν να ξεχωρίσουν την τροφό από την μανούλα! Κ δεν είναι ότι προτιμάει την γιαγιά σου από εσένα, απλά της έχει αδυναμία! Εσύ είσαι η μαμά της, το ξέρει, απλά είναι πολύ μικρουλίνα για να σου το δείξει!

Δεν έχεις κανέναν λόγο να αγχώνεσαι ότι το μωρό σου θα σε ξεχάσει! Είσαι μια μανούλα που αξίζει να έχει κάθε μωράκι!

Υπάρχει η δυνατότητα η γιαγιά να κοιμάται για κάποιες ημέρες σπίτι σας, ώστε το μωρό να συνηθίσει το καινούριο του σπίτι? Διότι εγώ εκεί καταλαβαίνω ότι υπάρχει θεματάκι, στο καινούριο σπίτι, όχι στην μαμά του!

Καλή συνέχεια, κουράγιο, όλα καλά θα σας πάνε!

 

ΥΓ. Γράφε με μικρά γράμματα, είναι σαν να μας φωνάζεις....

[κανίνα 0]

καλη σου μερα κοριτσι!!να σου ζησει η μικρη!!!βρε μην στεναχωριεσαι δεν υπαρχει καμια περιπτωση το μωρο σου να σε ξεχασει!!!!καμια!!!το γεγονος οτι αποσυντονιστηκε με το θεμα χωρου θα το ξεπερασει πολυ πιο γρηγορα απο οτι νομιζεις!οταν εισαι σπιτι παρτην αγκαλιτσα,μιλα της,τραγουδα της,βαλε λιγη μουσικη να νιωθει ασφαλεια!σιγα σιγα θα συνηθισει!φερνε και τη γιαγια σπιτι ισωσ βοηθησει.και προσπαθησε να μην νιωθεις τυψεις!στη δουλεια σου πας δεν την εχεις παρατησει!!ειναι ζορικα τα πραγματα για ολους μας και δεν γινεται να κανεις αλλιως!στη τελικη για καλο δικο της περισσοτερο εργαζεσαι...!!!!μην ανησυχεις τοσο και προσπαθησε να ευχαριστιεσαι τις ωρες που περνατε μαζι!!εννοειται στο δικο σας σπιτι!!καταλαβαινω πως εχεις κουραστει πολυ αλλα πρεπει να κανεις υπομονη και θα στρωσει!

[gkouelpi27 0]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΑΣ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΔΩΣΑΝΕ ΔΥΝΑΜΗ...Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙ..ΕΠΙΣΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΩΡΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΒΑΡΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΩΙΝΗ ΞΥΠΝΑΩ 04.30 ΤΟ ΠΡΩΙ, ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΣΗΚΩΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΕΣ ΣΤΑ ΑΓΡΙΑ ΧΑΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΞΩ ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΤΙΜΑΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΕΚΕΙ...ΟΥΦ!!! ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ...ΑΠΛΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ...ΚΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΟΥΣΑ...ΑΠΛΑ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥΣ!!!!... ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....ΜΕ ΤΟΝΩΣΑΤΕ ΠΟΛΥ...

[Skybeam 5]

...ΚΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΜΕ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΟΥΣΑ...ΑΠΛΑ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥΣ!!!!...

Kι εσύ με τη γιαγιά? Πόσων χρονών είναι?

Βασικά να ξέρεις ότι έχεις πάρει χίλιες ευχές από τη γιαγιά και της έχεις δώσει τεράστια ανάσα ζωής!

 

Να χαίρεσαι τη μπεμπούλα σου, κι όπως κι εσύ δεν ξεχνούσες τους γονείς σου (ούτε κι εγώ ούτε κανείς) έτσι και το μωρό σου. Μάνα είναι μόνο μία!

[gkouelpi27 0]

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 67, Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ 45, Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ 47...ΕΓΩ 27... ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΣΕ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ (Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ17 ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ 19) ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!!!!!!!

[katepin 10]

Nα σου ζησει το μωρακι σου.

Νομιζω οτι θα πρεπει να ερχετε η γιαγια σου σπιτι σας για να αρχιζει να συνηθιζει το μωρο. ισως εαν την πηγαινε ο αντρας σου στην γιαγια σου αφου φευγει εσυ πολυ νωρις ή εαν ερχοταν η γιαγια σου σε σενα ή εστω τις μερες που εχεις ρεπο ερχοταν η γιαγια σου με την ανεση της σε στο σπιτι σας.

θα μπορουσες ισως και εσυ καποια βραδια να μεινεις εκει.

η κορουλα σου δεν θα σε ξεχασει η μανουλα ειναι μονο μια απλα καταλαβαινω πως νιωθεις.

[lelaki1980 1]

το παιδι σου δεν προκειται να σε ξεχασει ποτε κουκλα μου!! μπραβο σου που εκανες τοσο υπομονη και βρηκατε και δουλιτσα εσυ και ο αντρουλης σου και τα βγαζετε περα!εμενα η μικρη μου τους τελευταιους 2 μηνες ειναι στην γιαγια της (πηγαινω και την βλεπω καθημερινα ή μερα παρα μερα) γιατι οσο και να φαινετε παραξενο και λυπηρο ταυτοχρονα ειμαστε και οι δυο ανεργοι-ανασφαλιστοι (εγω και ο συζυγος τουλαχιστον 1.5 χρονο) και ψαχνομαστε να δουμε τι θα κανουμε ολη μερα με δουλεια! ξερω οτι η μικρη μου χρηζει απιστευτης και απεριοριστης φροντιδας απο την γιαγια της και πιστεψε με ειναι πολυ δυσκολο να θελεις να εχεις το παιδι σπιτι σου και να μην μπορεις ειτε γιατι δουλευεις αλλα πιο πολυ γιατι δεν εχεις να του προσφερεις τα απαραιτητα. ειμαι ομως αισιοδοξη μονο και μονο γιατι εχω την μικρη μου και δεν με νοιαζει τιποτα αλλο! να χαιρεσε το παιδακι σου!

[gkouelpi27 0]

ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ...ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΠΕΜΠΟΥΛΑ ΜΑΣ...ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ..ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟΧΘΕΣ ΕΠΙΑΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΜΙΣΗ ΧΡΟΝΟ, DELIVERY, ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΙΚΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΘΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΟΥΜΕ...ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ ΔΗΛΑΔΗ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΑΣ, ΜΕ ΛΙΓΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ...ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ...ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ...

[BLUBLU 1]

Λοιπόν κορίτσια κάπως έτσι ένιωθα κ έγω! Γέννησα τις διδυμες μετά απο εξωσωματική και με μια δυσκολη εγκυμοσυνη σε ηλικία 27 χρονών. Η μια μου ειχε κολικούς κ όλο το βραδυ ήταν ξύπνια, μέναμε σε μικρο δυαράκι οποτε ξυπνουσε κ την αδελφουλα της. Αναγκαστικά η πεθερά μου κάποια βράδια την κοίμιζε πανω στο σπίτι της για να μπορει να κοιμάται με ησυχια το μωράκι. Κ εγω τρελαινομουν μη με ξεχάσει το μωρό μου κλπ κλπ. Ευτυχώς όλα καλα! Τελικά μετά απο δυο χρόνια γεννάω ένα μωράκι ακόμη, με φυσικό τρόπο κ όταν ήταν 7 μηνών με προσλαμβάνουν μόνιμη σε νησί.

Έφυγα κ τώρα για κάποιους μήνες είμαι μακρυα τους, τα προσέχουν ο αντρας και οι παππουδογιαγιάδες. Πηγαινω 10 μέρες το μήνα αλλα το άγχος να μη με ξεχασει το μωρο μου ηταν τεράστιο, οι άλλες πιο μεγάλες μιλάμε κ στο τηλ...το μωρο όμως;;;; Σας πληροφορω οταν γυρνάω απλώνει τα χεράκια κ μέχρι να φυγω ειναι κολλημένο πάνω μου...δε με ξέχασε το μικρό μου. Μαραζώνει η ψυχη μου...ελπιζω σε 2μήνες να βρεθει λύση γιατι κ εγω στεναχωριέμαι.....

[pitsikoki 11]

Να σου ζησει!!Δυστυχως ετσι που μας καταντησαν πρεπει να δουλευουν και οι μανουλες με τοσο μικρα μωρακια. Προσπαθησε μονο να μην γινει αυτο συνηθεια και παγια τακτικη (να κοιμαται το μωρο στη γιαγια σου) γιατι σε αυτην την ηλικια δενονται με τον ανθρωπο που τα φροντιζει, ταιζει κτλ. Ειναι πολυ δυσκολο και σε καταλαβαινω αλλα προσπαθησε να βρειτε τις ισορροπιες σας... Ισως να ερχεται η γιαγια στο δικο σας σπιτι...Μην στεναχωριεσαι θα βρειτε τη λυση και σε αυτο...εδω τα καταφερατε με τα αλλα μεχρι τωρα!Καλη συνεχεια