Τι γίνεται με τα αδερφάκια όταν η μαμά είναι στο μαιευτήριο;

[Μπεμπούλα10]

Σκέφτομαι το πώς βιώνουν τα παιδιά την απουσία της μαμάς τις μέρες που λείπει για τη γέννα. Ειδικά αν είναι μικρά. Και αν συνεχίζουν να θηλάζουν...

 

Τι δυνατότητες υπάρχουν για να μπορούν να βλέπουν τη μαμά στο μαιευτήριο/στην κλινική; Ενδιαφέρομαι εδικά για το Λητώ. Επειδή μέσα στα δωμάτια μάλλον δεν αφήνουν να μπουν παιδιά, υπάρχει δυνατότητα να βγει η μαμά να δει το παιδί σε κάποιον χώρο; Μπορεί να επιστρέψει νωρίτερα στο σπίτι;

[xena]

Κι εγώ το σκέφτομαι από τώρα και στενοχωριέμαι για το μωρό μου.

Για το Λητώ ειδικά ξέρω να σου πω πως μπορείς να κατέβεις στην είσοδο (όπου έχει πολυκοσμία, πρόσεξε τα μικρόβια) για να δεις το παιδί σου. Ετσι έκανε η κοπέλα που είμασταν στο ίδιο δωμάτιο.

Μπορείς να φύγεις νωρίτερα εάν στο επιτρέψει ο γιατρός σου (πάλι απ' την διπλανή μου το είδα, καισαρική κι έφυγε στα 3 βράδια-εγώ έμεινα 5)

Για το Ρέα που θα είμαι ελπίζω να ισχύει το ίδιο - δεν ξέρω πως θα περάσουν 3 βράδια μακριά απ το λουλουδάκι μου... τουλάχιστον να μου το φέρουν να το δω για λίγο..

[χριστινα1975]

Η μικρή μου θα είναι 22 μηνων όταν θα μπω για καισαρική και η παιδίατρος υποστηρίζει ότι είναι χειρότερο για εκείνη να με δει για λίγο στο μαιευτηριο και να με ξαναχάσει μεχρι να επιστρεψω. Και γω πάντως ειμαι προβληματισμένη και αγχωμένη με το θέμα.

Καμμία μαμά να μας πει πως το χειρίστηκε;

[MINNI]

Την ίδια στενοχώρια είχα και εγώ, όταν έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου σκεφτόμουν πώς θα αποχωριστώ και πώς θα με αποχωριστεί η κορούλα μου 21 μηνών όταν θα γεννούσα, που ποτέ άλλοτε πρίν δεν την είχα αφήσει καθόλου, καθότι δε δουλεύω και είμασταν αυτοκόλλητες!

Γέννησα στο ΡΕΑ, είχα ζητήσει απο τουε γονείς μου που την κράταγαν και μου την έφερναν κάθε απόγευμα στην είσοδο του μαιευτηρίου και την έβλεπα... Σας πληροφορώ οτι ούτε που την ένοιαξε η απουσία μου!!!

Είχε τις γιαγιάδες που την έπαιζαν, την έβγαζαν βόλτα και ποτέ δε παραπονέθηκε οτι της λείπω...

Ίσως συνέβαλε και το γεγονός οτι ήταν μικρούλα και δεν πολυαντιλήφθηκε την απουσία μου...

Μήν αγχώνεστε γι'αυτό, άλλωστε 3 μέρες θα είναι αυτές, κοιτάτε να τις ευχαριστηθείτε γιατί μετά στο σπίτι σας περιμένει ένας πανικός!

[derbybaby]

κοριτσαι κ εγω το φοβομουν πολυ, γεννησα οταν ο μεγαλος μ γιος ηταν 24 μηνων παρα μια εβδομαδα ακριβως.το προηγουμενο βραδυ κοιμηθηκαμε ολοι στης μαμας μ ωστε να φυγω εγω με τον αντρα μ να παμε στην κλινικη κ αργοτερα να ερθει κ εκεινος εκει με τη μαμα μ.απο οσο μ ειπε η μητερα μ ξυπνησε κανονικα, ειπε μια δυο φορες μαμα αλλα τπτ παραπανω.τον ειδα το απογευμα αφοτου γεννησα στο επισκεπτηριο οπου λογω πολυκοσμιας ηταν πολυ χαρουμενος κ αναστατωμενος, ζητωντας να δει το "νινι". εμεινα 2 βραδια μεσα, γεννησα με φτ, κ επειδη δεν καναμε ικτερο μας αφησε κ ο παιδιατρος μ=να φυγουμε.τα μεσημερια ο μεγαλος μ κοιμοταν στης πεθερας μ κ καθε πρωι κ απογευμα τον φερνανα στο επισκεπτηριο ή κ νωριτερα κ εβγαινα κ τον εβλεπα.τα βραδια γυρναγε με τον μπαμπα του σπιτι κ κοιμοταν εκει.δεν επηρασατηκε καθολου απο την απουσια μ κ δεν ειχαμε ουτε κλαμματα ουτε τπτ.κ να σημειωσω πως ηταν η πρωτη φορα που τον αποχωριζομουν κ με αποχωριζοταν.δεν κοιμαται σε γιαγιαδες ουτε εχω λειψει ποτε περαν μιας-2 ωρων.ολα καλα θα πανε, νομιζω βοηθησε το τοι το συζηταγαμε οτι η μαμα θα παει να φερει το νινι.

[Μπουλίνος]

δεν μου έτυχε κάποιο παιδί μου να στενοχωρήθηκε και πολύ...Μάλλον δικό μου άγχος και αγωνία ήταν.Εγώ προτίμησα να μην τα δω(άλλωστε δεν μπορούσα γιατί είχα τα χάλια μου και γενικά δεν θα γινόταν κι εύκολα) είχαμε τηλεφωνική επικοινωνία και όλα ήταν ήρεμα σε αυτό τον τομέα!

[katerina17]

Όταν γέννησα την μπέμπα μου, ο γιος μου ήταν περίπου 18 μηνών. Δε θα ξεχάσω εκείνο το πρωί που φεύγαμε για το μαιευτήριο με τον άντρα μου και τον αφήσαμε στη μαμά μου. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, ήταν πολύ έντονη η στιγμή... Την επομένη της γέννας και όλες τις υπόλοιπες μέρες που έμεινα στο μητέρα, μου τον έφερνε ο άντρας μου να τον δω! Έστω μια ωρίτσα μου ήταν αρκετή! Κατέβαινα στο σαλονάκι και καθόμασταν παρεούλα! Έτσι πέρασαν οι μέρες χωρίς να το καταλάβουμε! Το βράδυ που γυρνούσαν στο σπίτι ρωτούσε τον μπαμπά του πού είναι η μαμά, αλλά δεν είχαμε δράματα. Κύλησαν πολύ ομαλά οι μέρες.

[underage]

εμείς είχαμε το skype και είμασταν 24ώρες το 24ωρο μαζί

[xena]

Μακάρι να είναι έτσι απλά και για εμάς. Με αγχώνει περισσότερο που τώρα πχ που έκανα αμνιο κοιμήθηκε στην γιαγιά 2 φορές και το ένα βράδι είχαμε κλάματα. Παρόλο που εκεί περνά το μεγαλύτερο μέρος της μέρας της (εγώ δουλεύω) και περνάει καλά, κάθε απόγευμα πηγαίνει και κάθεται στην πόρτα και με περιμένει. Οταν αργώ το παιδί δυστροπεί και στενοχωριέμαι.

[alexele]

Όταν γέννησα τον μικρό μας, ο μεγάλος ήταν 2 περίπου. Είχα ζητήσει να μου τον φέρουν στο μαιευτήριο και μάλιστα είχαμε διαλέξει και μαζί τα ρούχα που θα φόραγε για να έρθει να δει τη μανούλα στο μαιευτήριο.

Αλλά την ημέρα που μπήκα για γέννα, έπεσε στο κρεβάτι με μία πολύ δύσκολη ίωση (ήταν και η πρώτη φορά που μου αρρώστησε), εγώ στο μαιευτήριο και οι συγγενείς να τον τρέχουν στη παιδίατρο. Φρίκη!!!! τελικά ούτε στο μαιευτήριο ήρθε κοιμόταν στη γιαγιά με λίγη γκρίνια και τον είδα και 10 ημέρες αφού γύρισα από το μαιευτήριο.

Ήταν μέρες μαρτύριο!!!!

[pax]

Όπως είπαν κι άλλες, μπορείς να γυρίσεις στο σπίτι σου νωρίτερα, αν όλα πάνε καλά. Στα δημόσια ξέρω ότι το ενθαρρύνουν για να αποσυμφορίζονται, στα ιδιωτικά δεν ξέρω. Συζήτησέ το και με τον γυναικολόγο και παιδίατρό σας.

 

Όσο είσαι στο νοσοκομείο, ζήτησε από τους δικούς σου να μην σε επισκέπτονται. Ο χρόνος του επισκεπτηρίου είναι περιορισμένος κι εσύ θέλεις να δεις το παιδί σου, όχι να χαιρετάς κουμπάρες, κολλητές, θείες, ξαδέρφες κτλ.

 

Με το καλό!

[G.Geo]

Κι εγώ δεν είχα πρόβλημα. Πήγαμε να γεννήσουμε και του είπαμε ότι η μαμά θα πάει στο νοσοκομείο για ναγεννήσει τον μπεμούλη και ότι πρέπει μερικές μέρες να μείνει εκεί για να την φροντίσει ο γιατρός (εκείνην όχι τον μπέμπη, για να μην αιστανθεί ότι φταίει το μωρό που η μαμά λείπει). Τις μέρες εκείνες ήταν κάποιες ώρες με την γιαγιά, κάποιες με τον μπαμπά και δεν είχε πρόβλημα. Εννοείτε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που έμενε με την γιαγιά, το κάναμε αυτό καιρό πριν. Στο μαιευτήριο ήρθε μία φορά να τον δω, όπου κατέβηκα κάτω στο σαλόνι, πάνω δεν επιτρέπεται).

[sogni d'oro]

Τελικά τι είναι προτιμότερο για ενα παιδάκι 2-2,5 ετών όταν δεν έχει αποχωριστεί ποτέ (το βράδυ εννοώ) την μαμά του?

Μόνο όταν γυρνάω απο την δουλειά με περιμένει με μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο, όταν είναι να πάω καμιά βόλτα ή έχω άλλη εξωτερική δουλειά δεν με καλοβλέπει μετά.

Τί να κάνω?? να μου το φέρουν στο μαιευτήριο ή όχι? και αν εκείνη την ώρα το νεογέννητο πεινάει???? (γεννάω στο Αρεταίιο=rooming in)

[Μαρία1982]

Τελικά τι είναι προτιμότερο για ενα παιδάκι 2-2' date='5 ετών όταν δεν έχει αποχωριστεί ποτέ (το βράδυ εννοώ) την μαμά του?

Μόνο όταν γυρνάω απο την δουλειά με περιμένει με μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο, όταν είναι να πάω καμιά βόλτα ή έχω άλλη εξωτερική δουλειά δεν με καλοβλέπει μετά.

Τί να κάνω?? να μου το φέρουν στο μαιευτήριο ή όχι? και αν εκείνη την ώρα το νεογέννητο πεινάει???? (γεννάω στο Αρεταίιο=rooming in)[/quote']

 

Εκτός του ότι τα παιδιά υποτίθεται απαγορεύονται στο νοσοκομείο (λέω υποτίθεται γιατί στο Αρεταίειο που γέννησα τον πρώτο μου έβλεπα ότι έφερναν στα "κρυφα" απλά πήγαινε και η μαμά έξω στην είσοδο και τα έβλεπε) από την δική μου εμπειρία σου προτείνω να μιλάτε μόνο στο τηλ και όχι να έρθει. Εγώ δεν τους άφησα να μου φέρουν τον μεγάλο μου γιο και του μιλούσα συνέχεια στο τηλ. Ήταν στεναχωρημένος, έκλαιγε κάποιες φορές αλλά ήταν ήρεμος αμέσω μετά. Η διπλανή μου που το έφερε το κοριτσάκι της, υπέφερε πολύ και η ίδια αλλά κυρίως η μικρή. Στεναχωρήθηκε περισσότερο που την είδε και μετά έπρεπε πάλι να αφήσει τη μαμά της και να πάει σπίτι. Πάντα βέβαια μιλάω για την ηλικία των 2,5 ετών που γνωρίζω και φυσικά λαμβάνεις υπόψην και το χαρακτήρα του παιδιού αλλά έτσι όπως τα λες μου θυμίζεις των μεγάλο μου και γιαυτό στα γράφω. Για σένα βέβαια θα είναι πιο δύσκολα γιατί θα έχεις και το νέο μωρό αλλά ταυτόχρονα θα είναι το μυαλό σου συνέχεια στο σπίτι και στο μεγάλο παιδάκι σου, αλλά δεν τι θα είναι καλύτερο για όλους σας. Με το καλό!