Δε μιλάνε στον παππού και τη γιαγιά

[Αννάκι35]

Καλημέρα! Είπα κι εγω να σας εκθέσω ένα θέμα που με απασχολεί μήπως και κάποιος μπορεί να με βοηθήσει.

 

Έχω τρία μικρούλια. 5,5, 3,5 και 1,5 ετών. Τα δύο μεγάλα πηγαίνουν νήπιαγωγείο - προνήπιο παρεούλα. Σπάνια απαντάνε σε κάποιον που θα τους ρωτήσει κάτι πλην των θείων τους, φίλων τους (παιδιών), γονιών.

Αν κάποιος δικός μου φίλος τους απευθύνει το λόγο το πολύ πολύ να πάρει για απάντηση καμιά χαζοκουβέντα. Το ίδιο και με τους παπούδες- γιαγιάδες.

Πριν λίγες μέρες φιλοξενηθήκαμε 1 βδομάδα από τους γονείς μου που μένουν σε άλλη πόλη και δε τους βλέπουμε συχνά και η μόνη κουβέντα που είπαν στον πατέρα μου ήταν "άσε με".

 

Αντίθετα με μένα, τον πατέρα τους, τους φίλους τους η γλωσσίτσα πάει ροδάνι.

 

Στην αρχή άφησα να εξελιχτεί μόνο του το θέμα σκεφτόμενη ότι θα βρουν τις ισορροπίες τους. Έπειτα τους μίλησα και τους εξήγησα ότι δεν είναι ευγενικό να μην απαντάμε όταν μας ρωτάνε κάτι και ότι κάνουμε τον άλλον να στεναχωριέται άν μας μιλάει και δε του μιλάμε. Αργότερα τους πίεσα και τους είπα ότι αν δεν απαντάνε θα μπαίνουν τιμωρία. Αυτό το τελευταίο έμεινε μόνο απειλή γιατί απάνταγαν μετά αλλά ήταν τόσο στεναχωρημένα που απαντούσαν ώσπου τους είπα ότι αλλάζει ο κανόνας και δε θα μπουν τιμωρία και ότι θέλω να απαντάνε με χαρά και όχι με θλίψη. Δε ξανααπάντησαν...

Το τελευταίο διάστημα μερικές φορές που μου μιλάνε δεν τους απαντάω και τους επισημαίνω ότι το κάνω για να δουν πως νιώθουν οι άλλοι.

 

Πιστεύω ότι είναι τόσο δυνατοί επειδή είναι και οι δύο μαζί και φοβάμαι τώρα που στην παρέα τους θα μπει και το νινί.

 

Εχει κανείς να μου προτείνει κάτι?

[Βερενίκη]

Κάποιοι λένε ότι πρέπει τα παιδιά να τα αφήνουμε να κάνουν αυτό που αισθάνονται.

Γενικά, στα παιδάκια αυτής της ηλικίας, αν θέλεις να κάνουν κάτι, πρέπει να το επαναλάβεις πολλές πολλές φορές. Επειδή το είπες μία φορά, δεν έκανες απολύτως τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να φέρονται σαν μεγάλοι. Πάντα θα μιλάνε καλύτερα και περισσότερό, όταν θα είναι με οικείους τους. Κι εμείς το ίδιο κάνουμε.

Αλλά η ευγένεια μαθαίνεται. Εμένα δηλαδή δεν μου αρέσει να μπαίνουν παιδιά στο σπίτι μου και να μην λένε γεια. Ή να φεύγουν και να μην χαιρετούν. Ή να τους δίνεις κάτι και να μην λένε ευχαριστώ.

Αν δεν τους το πουν όμως οι γονείς, πώς θα το ξέρουν? Και όχι μόνο μία φορά. Πρέπει να το λέμε συνέχεια και μάλιστα από την ηλικία αυτή και πιο νωρίς. Πάμε κάπου να ψωνίσουμε. Του λέω, όταν θα φύγουμε, θα πεις πχ. αντίο. Στο σχολικό, τις Παρασκευές, θα πεις 'καλό Σαββατοκύριακο'. Έτσι σιγά σιγά μαθαίνει το παιδί.

Αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σου προτείνω. Τώρα με τη γιαγιά, δεν το καταλαβαίνω. Μήπως έπεσε πάνω τους και .... τρόμαξαν?

[Skybeam]

Συμφωνώ ότι τα παιδάκια πρέπει να κάνουν όπως αισθάνονται. Όμως, από την άλλη πλευρά ας μην ξεχνάμε ότι σιγά σιγά πρέπει να τα εντάσσουμε στην κοινωνία γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Αυτό προϋποθέτει και κάποιες συμβάσεις όπως, π.χ. η ευγένεια και η συναισθηματική αντίληψη (π.χ., πότε "στενοχωρούμε" τον άλλον).

 

Το παιδάκι που είναι 5,5 χρονών του χρόνου θα πάει πρώτη δημοτικού, σωστά? Δηλαδή θα βρεθεί ανάμεσα σε πολύ άγνωστο κόσμο, δασκάλες και παιδάκια. Τι θα γίνει... θα του μιλούν κι εκείνο θα λέει "άσε με"? Μετά θα κάθεται και θα στενοχωριέται γιατί ενδεχομένως να μείνει χωρίς παρέα, και δεν θα καταλαβαίνει γιατί!

 

Θέλω να πιστεύω ότι οφείλεται στη συμμαχία με τον 3,5 ετών μπόμπιρα, αλλά παρόλα αυτά, ψυχανεμίζομαι ότι πρέπει ν' αρχίσει να γίνεται δουλιτσα με τα παιδιά. Να σου ζήσουν και να είναι γερά!

[Αννάκι35]

Με τα άλλα παιδάκια και τις δασκάλας τα πάνε μια χαρά. Το πρόβλημα είναι σε ανθρώπους που γνωρίζουν από τον δικό μου περίγυρο (φίλους - φίλες), τους παπούδες και γιαγιάδες και όποιον άλλο συναναστρέφονται και είναι μη τακτική η σχέση (πχ μπακάλης, κρεοπώλης κτλ).

Πρέπει να σημειώσω ότι ναι μεν οι γονείς μου είναι 600χμ μακριά, αλλά οι γονείς του άντρα μου είναι στα 2μ....

και ότι η μικρή (3,5) όταν είναι μόνη της κάπως κάνει βήματάκια επικοινωνίας. Ο μούργος είναι που την χαλάει.

[emmaki]

Τα πιτσιρίκια προφανώς ντρέπονται ή δεν ξέρουν πώς να φερθούν.

Ξεκίνα σουλειά στο σπίτι.

Πιπίλα τους το μυαλό με το πώς φερόμαστε, ώστε να τους μπε στο μυαλό. Στη συνέχεια επεδίωκε να συναντάτε ξένους, στην παιδική χαρά, 1 φίλη για καφέ, στο μπακάλη...ώστε η θεωρία να γίνει και πράξη.

Μην τα μαλώνεις για κάτι που δεν έχουν μάθει να κάνουν. Μην τους δημιουργείς τύψεις γι' αυτό.

 

Επίσης, αν το μεσαίο πάει καλύτερα όταν είναι μόνο του, προσπάθησε να κάνεις χωριστές δραστηριότητες. Άσε τον μεγάλο στη γιαγια και πήγαινε στον κροπώλη με τη μικρή. Μετά κάνε το ίδιο με τον μεγάλο.... Γενικά από αυτό που είπες φαίνεται ότι ο μεγάλος επισκιάζει τη μικρή, που τον ακολουθεί σε ό,τι κάνει. Είναι μαζί και στο σχολείο και στο σπίτι και η κατάσταση δεν θα βε.τιωθεί αν δεν χωριστού ν

[pax]

Όταν μείνατε μια εβδομάδα στους γονείς σου, ήσασταν κι εσύ με τον άντρα σου όλη την ώρα εκεί; Μήπως αν πηγαίνατε μια βόλτα με τον άντρα σου κι αφήνατε τα παιδιά για λίγη ώρα με τους γονείς σου, θα ξανοίγονταν περισσότερο; Γιατί φαντάζομαι ότι αν όλη την ώρα οι μεγάλοι μιλούν μεταξύ τους και κάθε τόσο απευθύνουν μια κουβέντα στα παιδιά που παίζουν δίπλα, τότε τα παιδιά θεωρούν ότι οι μεγάλοι τους διακόπτουν το παιχνίδι και λένε "άσε με". Αν λείψετε ένα πρωινό, πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα βαρεθούν να παίζουν μεταξύ τους, θα πάνε π.χ. στη γιαγιά από περιέργεια να την ρωτήσουν τι μαγειρεύει, κι έτσι απλά και φυσικά θα σπάσει ο πάγος.

[mmdad]

Νομιζω οτι ειναι διαφορετικο να μην μιλανε στις φιλες της μαμας και και διαφορετικο να μην μιλανε σε ανθρωπους με τους οποιους συγκατοικουν εστω και για μια βδομαδα.

Και εμενα τους παπουδες τους βλεπουν 1 φορα το χρονο και στην πρωτη συναντηση ειναι πολυ κουμπωμενοι, Μετα ομως περνουν αερα,,,

Θεωρω οτι δεν ειναι ιδιετερα κοινωνικοι οι γιοι μου, Πχ θα ηθελα σε αυτους που μιλαω εγω να μιλανε και αυτοι αλλα καταλαβαινω οτι δεν αισθανονται παντα ανετα,,

Βλεπω ομως οτι τα καταφερνουν οταν χρειαζεται και πανε καλυτερα οταν δεν ειμαι μπροστα να τους καπελωνω (λετε τελικα να μην παω στο παρτυ της συμμαθητρια του μεγαλου?)

[Αννάκι35]

Θα κάνω μια προσπάθεια να τους αφήσω μόνους με τα παπούδια όπως μου προτείνατε. Το βλέπω καλή ιδέα. Όσο για κουβέντα ... άπειρες φορές. Κι εχτές πριν πάμε στο μάρκετ τους ρώτησα αν θέλουν να είναι ευγενικοί κι ό μεγάλος μου είπε ναι. Τότε του είπα ότι όταν θα φεύγουμε από το μάρκετ είναι καλό να πει καληνύχτα στην κοπέλα. Συμφώνησε με χαρά. Όταν όμως εγώ καληνύχτιζα.... αυτός κοίταγε αλλού...

 

Ευχαριστώ όλους σας!