Τράβηγμα αυτιού στο γυμναστήριο !

[alcyon]

Μπαίνω στο ψητό γιατί μετράω τα εγκεφαλικά μου!

 

Στο τραπέζι σήμερα το μεσημέρι, τρώμε όλοι ωραία και καλά και κουβεντιάζουμε ... όλα υπέροχα. Μέχρι που μου λέει ο μικρός μου (ετών 5, πάει νήπιαγωγείο), πως στο γυμναστήριο που πηγαίνει (μαζί με τις άλλες 3 αδερφές του), η γυμνάστρια τράβηξε το αυτί σε ένα άλλο παιδάκι γιατί του μιλούσε! Τον ρώτησα αν το έκανε μόνο στο άλλο παιδάκι ή και στον δικό μου. Εκείνος λέει μόνο στο άλλο παιδί.

Να σημειώσω πως δεν αφήνουν γονείς την ώρα της γυμναστικής μέσα (βασικά λόγω έλλειψης χώρου, γίνεται συνωστισμός).

 

Κι αφού τους εξήγησα πως ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να μας αγγίζει το σώμα μας, ούτε να μας χτυπάει, ούτε να μας πονάει Ο,ΤΙ κι αν έχουμε κάνει και σχολίαζα στον άντρα μου πως θα βρω τη μαμά του άλλου παιδιού για να την ενημερώσω και να αναλάβει εκείνη να το διαχειριστεί για το παιδί της.

 

Επίσης τους είπα πως αν αυτός που θα τους τραβήξει αυτί (ή χτυπήσει κτλ κτλ), τους πει να μην το μαρτυρήσουν στους μαμά-μπαμπα, να μην τον πιστέψουν και ότι το λέει για να γλυτώσει τη φασαρία!

 

Όλα "καλά" ως εδώ...

Να σημειώσω πως είχα ακούσει και "δει" κάποια πράγματα συμπεριφοράς της εν λόγω γυμνάστριας που δεν ήταν εντάξει, αλλά θεωρώντας πως πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουν τα παιδιά όλους τους ανθρώπους, είπα να τα αφήσω και βλέποντας και κάνοντας. Προσπάθειά μου ήταν να δείξω στα παιδιά πως, όσο διατηρούνται τα όρια, ο καθένας μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

 

 

 

Αφού λοιπόν τους τα θύμισα όλα τα παραπάνω... τελείωσε και το μεσημεριανό μας, και έρχεται η μεγαλύτερη αδερφή του (6 ετών) και μου λέει σιγανά και μυστικά "μαμά και του ...(αδερφού)... το αυτί το τράβηξε") Να πω στο μεταξύ πως τα παιδιά μου δεν είναι ατίθασα και πως αν τους μιλήσεις συμοφρώνονται.

 

Το έψαξα ξανά, ρώτησα (δια της μαιευτικής κτλ κτλ) το γιο μου, όπου και τα "ξέρασε" όλα... και όταν τον ρώτησα γιατί δε μου το είπε αμέσως, εκείνος μου είπε πως φοβήθηκε μήπως τον μαλώσω!

 

 

Και ενώ ακόμα μετράω τα εγκεφαλικά μου... και θέλω να την πλακώσω στις μπούφλες γιατί έχω ξεχάσει αυτή τη στιγμή κάθε είδους "υπεράνω" συμπεριφοράς και ανατροφής... μου λέει ο σύζυγος να πάω και να της μιλήσω:

- ιδιαιτέρως (όχι μπροστά σε άλλους)

- ήρεμα (εξήγηση πως δε θέλουμε να ακουμπάει τα παιδιά)

- να συνεχίσουμε σα να μην τρέχει τίποτα και σα να είναι μια άτυχη στιγμή.

 

Εγώ σκεφτόμουν (εν θερμώ είναι η αλήθεια), πως θα ήθελα να της έκανα μια σχετική φασαρία μπροστά και σε άλλους γονείς και φυσικά να είχα ενημερώσει σχετικά και τη μαμά του άλλου παιδιού και να της το ξέκοβα άγρια πως δεν έχει δικαίωμα να ξανακουμπίσει ΚΑΝΕΝΑ παιδί δικό μου ή ξένο!

 

Λοιπόν...

με ψυχραιμία και με τρίτη ματιά... Για πείτε μου... τι νομίζετε πως είναι καλύτερα να κάνω; Σε 2.5 ώρες... θα είμαι εκεί...

[alcyon]

Κι όσο θυμάμαι τι αγώνα έχω κάνει για τον εαυτό μου για να μη χτυπήσω ΟΥΤΕ ΜΙΑ φορά τα παιδιά μου, γιατί ως παιδί μεγάλωσα με ξύλο και είναι μια αντίδραση που "βγαίνει αυτόματα" και την οποία δε θέλω να λειτουργήσω... Όσο σκέφτομαι πόσες αναπνοές έχω πάρει, πόσες τεχνικές έχω κάνει και τα έχω καταφέρει... και τα παιδιά μου δεν έχουν φάει ΟΥΤΕ μία και είναι και οριοθετημένα.... Και μου έρχεται η $#*$&^@&^ και για ψύλου πήδημα τραβάει αυτί!!!!! Να την κάνω φέτες θέλω!

 

Και μην απορείτε... που με βλέπετε έτσι. Ξαναλέω πως στο φόρουμ γράφω όταν είμαι ψύχραιμη, αλλά τώρα ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ!!!

 

Ουφ... θέλω έναν καλό τρόπο για να κατεβάσω θερμοκρασία και πίεση! Έχω χτυπήσει ΤΙΛΤ!

[Maya]

Γεια σου Αlcyon. Η γνώμη μου:

Ήρεμα και αποφασιστικά, μπροστά σε άλλους, κατά προτίμηση όχι μπροστά στα παιδιά.

Της λες κάτι τύπου: Εμείς ως οικογένεια δεν χρησιμοποιούμε σωματική βία για να πειθαρχήσουμε τα παιδιά μας. Σας παρακαλώ να το σεβαστείτε αυτό.

 

Αυτό για αρχή, και τα μάτια σου 1000 με τη κυρία.

 

Επίσης μεγάλη κατήχηση στα παιδιά, για να σου πουν αμέσως αν συμβεί κάτι άλλο. Χωρίς να τα φοβίσεις όμως, είναι σημαντικό αυτό, γιατί θα κουμπωθούν. Αλλά αυτά τα ξέρεις καλύτερα, νομίζω

 

 

Έχεις απόλυτο δίκιο που αισθάνεσαι έτσι. Εγώ προσπάθησα να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση σου και η πρώτη μου σκέψη ήταν να μπω μέσα, να την ξεμαλλιάσω και να πάρω τα παιδιά μου από εκεί. Δεν είναι όμως σωστή αντίδραση, όχι γιατί πρέπει να είσαι υπεράνω αλλά κυρίως γιατί δεν δίνει καλό παράδειγμα στα παιδιά μας.

[alcyon]

Κοίτα, πέρα από τον κανιβαλισμό που μου βγαίνει αυτή τη στιγμή... και στο σχετικά θολωμένο μου μάτι... σκέφτομαι τα εξής:

 

1. Να εντοπίσω τη μαμά του άλλου παιδιού και να την ενημερώσω στην περίπτωση που ο γιος της δεν της το είπε (που το θεωρώ πιθανότατο).

2. Να πάω (με ή χωρίς την άλλη μαμά -δική της απόφαση) και να της μιλήσω ιδιαιτέρως. Να τη (ξανα)ρωτήσω στην αρχή αν αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς από τα παιδιά μου. (Την είχα ρωτήσει την προηγούμενη φορά θυμάμαι φεύγοντας και είχε πει "όλα μια χαρά!")

3. Να κάνω ξεκάθαρο πως δε θα ανεχθώ άλλου τέτοιου τύπου συμπεριφορά. Πως το θεωρώ ατυχή στιγμή αλλά σε καμία περίπτωση δε θα επιτρέψω να επαναληφθεί.

 

4. Να την πιάσω και να την κάνω φέτες!! (Οκ... αυτό το διαγράφω... μιλάει το εγκεφαλικό μου!)

[alcyon]

Επίσης... να απαιτήσω να μείνω μέσα ή να αφήσω τα πράγματα να εξελιχθούν;;

[maria1976]

και εγω θα σου ελεγα μπροστα σε ολους να το πεις αλλα ηρεμα, φωναξε την ισως μολις τα παιδια μπουν μεσα και πες της ορθα κοφτα: ενημερωθηκα οτι χρησιμοποιειτε την σωματική βια σαν τροπο συνετισμου, το τραβηγμα του αυτιου ειναι σωματικη βια και σας παρακαλω να μην ξανασυμβει.

αν δεις οτι παει να σου πει κουβεντα ανεβασε τους τονους και νομιζω οτι θα μαζευτει.

[Maya]

Μία χαρά τα ακούω και αυτά (όχι για το 4:lol:). Διαφωνώ μόνο στο ότι θα τη ρωτήσεις αν έχει πρόβλημα συμπεριφορά με τα παιδιά σου. Αυτό το θεωρώ άσχετο...

Καλή επιτυχία.

 

Δεν υπάρχει λόγος να μείνεις μέσα. Δεν θα το ξανακάνει.

[maria1976]

αν περιμενεις απ' εξω μπορεις να ακους τι γινεται μεσα? θα ειναι και η μεγαλη σου κορη μεσα? αν μπορεις να μαθεις απο την μεγαλη σου κορη τι γινεται δεν νομιζω οτι χρειαζεται.

[mariaVdr]

Το 4, το 4!!!!

Πλάκα κάνω γιατί θα χάσεις και το δίκιο σου.

Απλά να είσαι κατηγορηματική και απόλυτη μαζί της.Δεν χρειάζεσαι εξηγήσεις γιατί απλά δεν υπάρχουν για τέτοιου είδους πράξεις.Πας απλά να της δηλώσεις ότι το ξέρεις...οτι δεν θέλεις να ξανασυμβεί γιατί θα χρειαστεί να μπεί σε εφαρμογη το σχέδιο 4 !!!

[alcyon]

Είναι και τα 4 παιδιά μου μέσα (μεταξύ 3ων και 6 ετών)

Έχω πολλά... αυτιά και στόματα για να μου μαρτυράνε τι γίνεται μέσα!

[alcyon]

....

Δεν υπάρχει λόγος να μείνεις μέσα. Δεν θα το ξανακάνει.

 

Σε βάζω εγγυήτρια! Αν όμως ξαναγίνει... θα μπει σε εφαρμογή το σχέδιο 4 και θα σε ψάξω κι εσένα... :lol:

 

 

(Πλακίτσα κάνω εεε;; Μπας και το γλυκάνω το ανάλατο!!)

[ekavi_]

Διαβάζοντας το ποστ σου , μου ήρθε από την αρχή ότι μάλλον μιλάει για τον εαυτό του το παιδάκι σου (μπορεί και να μην υπάρχει άλλο παιδάκι).

 

Να σου πω εγώ τι θα έκανα. Θα πήγαινα να την πιάσω την επόμενη μέρα, θα της έλεγα με ύφος "θέλω να σας μιλήσω τωρα ιδιαιτέρως", αν μου έλεγε δεν μπορώ τώρα ή ελάτε αργότερα κτλ, θα ξεκίναγα να της τα λέω και ας ήταν άλλοι μπροστά.

 

Δεν θα ρώταγα αν αντιμετώπιζε προβλήματα συμπεριφοράς από τα παιδιά μου (αυτό είναι άσχετο με το να απλώνει χέρι), αλλά θα της έλεγα κατευθείαν, αυτό και αυτό μου είπε το παιδί μου, μην ξανατολμήσεις να απλώσεις χέρι σε οποιοδήποτε παιδάκι γιατί θα σου κάνω αναφορά γραπτώς.

[maria1976]

Είναι και τα 4 παιδιά μου μέσα (μεταξύ 3ων και 6 ετών)

Έχω πολλά... αυτιά και στόματα για να μου μαρτυράνε τι γίνεται μέσα!

 

ε τοτε μια χαρα!!!!!!!

κανε της την κουβεντουλα και ριξε της και κανενα βλεματακι παραξενο : αν ξαναακουμπησεις τα παιδια μου θα σε κυνηγησω μεχρι την Αλασκα.

και πηγαινε για ενα καφεδακι να χαλαρωσεις να κατεβει η πίεση να γλιτωσουμε το εγκεφαλικο και τα ασθενοφορα κλπ οχι τιποτα αλλο ειναι και η κριση και δεν αντεχει το κρατος!

[alcyon]

Υπάρχει άλλο παιδάκι (με συγκεκριμένο όνομα), γιατί η ιστορία είναι διασταυρωμένη από τα αδέρφια του.

 

Έχετε δίκιο... το αν έχει προβλήματα συμπεριφοράς, είναι άσχετο.

Βασικά δε νομίζω πως έχει γιατί κάθε φορά τη ρωτάω (όπως κάνω για κάθε δραστηριότητα των παιδιών). Ξέρω τα παιδιά μου, αλλά επειδή αυτή δεν έχει και τις καλύτερες συστάσεις... έλεγα να τη ρωτήσω αν έχει προβλήματα με τα παιδιά μου (γιατί θεωρώ πιθανό όπως φαίνεται να μη μπορεί να διαχειριστεί βασικές λειτουργίες συμπεριφορών).

[Little Monkey]

Κι αφού τους εξήγησα πως ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να μας αγγίζει το σώμα μας, ούτε να μας χτυπάει, ούτε να μας πονάει Ο,ΤΙ κι αν έχουμε κάνει και σχολίαζα στον άντρα μου πως θα βρω τη μαμά του άλλου παιδιού για να την ενημερώσω και να αναλάβει εκείνη να το διαχειριστεί για το παιδί της.

Θα πω μόνο δυο λόγια και θα αποσυρθώ της συζήτησης γιατί ξέρω ότι κάτι τέτοια θέματα προκαλούν έντονες αντιδράσεις και δεν θέλω να αναλωθώ με τσακωμούς.

 

Το να μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι δεν αφήνουμε κανένα να μας αγγίζει το σώμα μας είναι λάθος. Αυτό που πρέπει να τους μάθουμε είναι ποιο άγγιγμα είναι αποδεκτό και ποιο όχι (με ποιο τρόπο, σε ποια σημεία και από ποιους).

 

Τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη το άγγιγμα (ακόμα και το τράβηγμα του αυτιού, κατά καιρούς) και είναι σημαντικό να το λαμβάνουν από άτομα και των δύο φύλων από το ευρύτερο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον τους, και όχι μόνο από τους γονείς και τους κοντινούς συγγενείς.

 

Το τράβηγμα του αυτιού μπορεί να γίνει με άσχημο τρόπο, μπορεί να γίνει και σαν χάδι-τιμωρία.

 

Προσωπικά θα ρωτούσα το γιο μου αν το άλλο παιδάκι πόνεσε, αν έκλαψε, αν η δασκάλα τραβάει αυτιά συνέχεια ή σπάνια, αν χτυπάει τα παιδιά, αν φωνάζει. Και αναλόγως θα αποφάσιζα αν θα άξιζε να της μιλήσω και σε τι τόνο.

 

Αυτά είχα να πω και αποχωρώ.

[alcyon]

Μιας και ήρθες πριν αποχωρήσεις θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω.

Το δεν αφήνουμε κανέναν να μας αγγίζει είναι κάτι που έχω επεξηγήσει στα παιδιά. Και ΝΑΙ χωρίς την άδειά μας ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα μας αγγίζει. Ούτε για χάδι! Δηλαδή, σε μωρό θα το πάρω αγκαλιά με το ζόρι κι ας μη θέλει, επειδή είναι "θετικό" άγγιγμα;;

 

Τραβηγμα αυτιού και να "χρειάζεται";;! ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

 

ΔΕΝ είναι αποδεκτός τρόπος. Ο πόνος θα καθορίσει την αντίδρασή μου;

Η προσβολή στο προσωπο του παιδιού δεν μετράει; Ή επειδή είναι παιδί δεν πρέπει να το σεβόμαστε;

 

Αν δηλαδή εγώ θέλω να επιπλήξω τη γυμνάστρια, είναι αποδεκτό να την πιάσω από το αυτί ακόμα και ως αστείο; Για φτιάξε εικόνα: "Αχ κυρία γυμνάστρια αχ... " και να τις τραβάω το αυτάκι... Είμαι ΟΚ;;; Γιατί αν είμαι... να το κάνω τότε, να πατσίσουμε τουλάχιστον!

 

ΣΕΒΑΣΜΟΣ σε κάθε άνθρωπο. Μικρό ή μεγάλο!

[ekavi_]

Τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη το άγγιγμα (ακόμα και το τράβηγμα του αυτιού, κατά καιρούς)

 

:confused:

 

Τα είπε μια χαρά η alcyon.

[jannis]

Εγώ πάλι δεν ξέρω αν θα κατάφερνα να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου.

Το ότι στο σπίτι δεν χρησιμοποιείς βία είναι άσχετο.

Το βασικό είναι ότι υπάρχουν ΚΑΝΟΝΕΣ και ΝΟΜΟΙ που απαγορεύουν σε οποιοδήποτε ενήλικα (πόσο μάλλον παιδαγώγο) να ασκεί σωματική βία στα παιδιά - για οποιοδήποτε λόγο. (εντάξει αν πάει να κάνει κάτι επικίνδυνο και τον τραβήξεις πίσω δεν το θεωρώ σωματική βία)

 

Η συγκεκριμένη γυμνάστρια οφείλει να συνετιστεί στους κανόνες

(μήπως πρέπει να πας να της τραβήξεις το αυτί και να της πεις αυτό μην το ξανακάνεις σε κανένα παιδί αλιώς θα φας μεγάλη καταγγελία )

Αμα αυτή δεν μπορεί να ακολουθήσει τους κανόνες πως το απαιτεί από τα παιδιά?

 

 

Ναι τα παιδιά έχουν ανάγκη την σωματική επαφή, αλλά όχι για τιμωρία.

 

 

Ναι θα το έλεγα σίγουρα στους γονείς του άλλου παιδιού και όχι μόνο γιατί και εγώ στην θέση των άλλων γονιών θα ήθελα να ξέρω κάτι τέτοιο.

 

Δεν ξέρω αν θα της εδινα ευκαιρία πρώτα (δηλ να της μιλήσω και να παρω μια ειλικρινή απολογία και να περιμένω αν το ξανακανει ή όχι), ούτε μπορώ να σε συμβουλέψω για αυτό, ή αν θα προχωρούσα κατευθίαν σε καταγγελία. Για μένα είναι πολύ σοβαρό και ειδικά αν ξέρεις ότι τα παιδιά σου συνετίζονται εύκολα - δηλαδή δεν την φέραν πρώτα στα όρια της.

 

Αν δεν μπορεί να χειριστεί παιδιά ας μην την κάνει αυτή την δουλειά.

[mariamb]

Νομίζω ότι εάν είχε γίνει τρυφερά...του στυλ: ποιο αυτάκι να τραβήξω τώρα που δεν κάθεστε καλα...δεν θα υπήρχε λόγος αναφοράς,ούτε καν συζήτησης από τα παιδιά.

Επειδή πιστεύω ότι όλοι έχουμε άτυχες στιγμές...μια ιδιαίτερη συζήτηση που θα έβαζε τα πράγματα στην θέση τους ..ότι δηλαδή ως μητέρα δεν επιτρέπεις αντίστοιχες πρακτικές αφενός θα έδινε στην γυμνάστρια το μήνυμα ότι ενδεχόμενη επανάληψη της, θα έπιφέρει συνέπειες...αφετέρου "ενδυναμώνει" την σχέση σου με τα παιδιά σου, "προστατεύοντας " τα από πρακτικές που δεν συνάδουν με την βιοθέωρία σου.

[epang]

Κοίτα, πέρα από τον κανιβαλισμό που μου βγαίνει αυτή τη στιγμή... και στο σχετικά θολωμένο μου μάτι... σκέφτομαι τα εξής:

 

1. Να εντοπίσω τη μαμά του άλλου παιδιού και να την ενημερώσω στην περίπτωση που ο γιος της δεν της το είπε (που το θεωρώ πιθανότατο).

2. Να πάω (με ή χωρίς την άλλη μαμά -δική της απόφαση) και να της μιλήσω ιδιαιτέρως. Να τη (ξανα)ρωτήσω στην αρχή αν αντιμετωπίζει προβλήματα συμπεριφοράς από τα παιδιά μου. (Την είχα ρωτήσει την προηγούμενη φορά θυμάμαι φεύγοντας και είχε πει "όλα μια χαρά!")

3. Να κάνω ξεκάθαρο πως δε θα ανεχθώ άλλου τέτοιου τύπου συμπεριφορά. Πως το θεωρώ ατυχή στιγμή αλλά σε καμία περίπτωση δε θα επιτρέψω να επαναληφθεί.

 

4. Να την πιάσω και να την κάνω φέτες!! (Οκ... αυτό το διαγράφω... μιλάει το εγκεφαλικό μου!)

 

 

Θεωρώ ότι πρέπει να την αντιμετωπίσεις ανεξάρτητα από την άλλη μαμά και να της μιλήσεις ευγενικά, κοφτά και ξεκάθαρα ώστε να γίνεις απολύτως σαφής στο ότι έχεις επιλέξει συγκεκριμένη μέθοδο διαπαιδαγώγησης για τα παιδιά σου και απαγορεύεις ρητά οποιαδήποτε σωματική τιμωρία και ότι αν επαναληφθεί θα πράξεις τα δέοντα (..όχι το 4!!). Ενημέρωσε και την άλλη μαμά για να γνωρίζει το γεγονός και ας το χειριστεί εκείνη όπως νομίζει, γιατί υπάρχουν και κάποιοι γονείς που επικροτούν τέτοιας μορφής "επιπλήξεις", οπότε εσύ κάνε ξεκάθαρη τη δική σου θέση.

Ψυχραιμία.... και να λες ευτυχώς που τα παιδάκια σου το είπαν και δεν τρομοκρατήθηκαν... Όποτε μην το κάνεις μεγαλύτερο θέμα για να μην ντρέπονται που σου μίλησαν και ίσως την επόμενη δεν το πουν.

[DALIA]

Απλά έχε στο πίσω μέρος του μυαλό σου alcyon ότι η άλλη μαμά μπορεί να μην έχει πρόβλημα με κάτι τέτοιο και να το θεωρεί απλά επίπληξη ( άσχετα αν είναι σωστό ή όχι ).

[Sam]

Το να μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι δεν αφήνουμε κανένα να μας αγγίζει το σώμα μας είναι λάθος. Αυτό που πρέπει να τους μάθουμε είναι ποιο άγγιγμα είναι αποδεκτό και ποιο όχι (με ποιο τρόπο, σε ποια σημεία και από ποιους).

 

Τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη το άγγιγμα (ακόμα και το τράβηγμα του αυτιού, κατά καιρούς) και είναι σημαντικό να το λαμβάνουν από άτομα και των δύο φύλων από το ευρύτερο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον τους, και όχι μόνο από τους γονείς και τους κοντινούς συγγενείς.

 

Το τράβηγμα του αυτιού μπορεί να γίνει με άσχημο τρόπο, μπορεί να γίνει και σαν χάδι-τιμωρία.

 

Προσωπικά θα ρωτούσα το γιο μου αν το άλλο παιδάκι πόνεσε, αν έκλαψε, αν η δασκάλα τραβάει αυτιά συνέχεια ή σπάνια, αν χτυπάει τα παιδιά, αν φωνάζει. Και αναλόγως θα αποφάσιζα αν θα άξιζε να της μιλήσω και σε τι τόνο.

 

 

O δεκάλογος κατά της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

 

• 
  
  • 1. Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα στην προστασία από κάθε μορφή βίας.
    
  • 
    
  • Η σωματική τιμωρία είναι μια μορφή βίας.
    
  • 
    
  • 2. Το ξύλο, το χαστούκι, το τράβηγμα αυτιού και γενικά η επιβολή σωματικού πόνου στο παιδί είναι μορφές σωματικής τιμωρίας και πλέον δεν επιτρέπονται από το νόμο (Ν.3500/06, άρθρο 4).
    
  • 
    
  • 3. Κανένα πρόσωπο που έχει στην ευθύνη του ένα παιδί δεν έχει δικαίωμα να του επιβάλλει σωματική τιμωρία.
    
  • 
    
  • 4. Οι γονείς έχουν την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους και οφείλουν να τα μεγαλώνουν χωρίς να χρησιμοποιούν βία σε βάρος τους και να προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους.
    
  • 5. Η σωματική τιμωρία θίγει την προσωπικότητα του παιδιού.
    
  • 
    
  • 6. Η σωματική τιμωρία δεν είναι αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης.
    
  • 
    
  • 7. Ένα παιδί που μεγαλώνει με ξύλο, μαθαίνει να λύνει τα προβλήματά του με βίαιο τρόπο και είναι πιθανό να ασκήσει βία σε άλλους αργότερα.
    
  • 
    
  • 8. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές μορφές κακοποίησης.
    
  • 
    
  • 9. O διάλογος και η μη βίαιη διαπαιδαγώγηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνει ένα παιδί τους κανόνες και τα όρια που χρειάζεται στη ζωή του.
    
  • 
    
  • 10. Είναι στο χέρι μας να βγάλουμε το ξύλο και τη βία από τη ζωή των παιδιών!
    

[*]

http://www.somatikitimoria.gr/dekalogos.htm

 

Alcyon το μόνο που έχω να πω είναι εισπνοή εκπνοή εισπνοή εκπνοή για να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου

[Palladin]

Εγώ θα μιλούσα και στην ιδιοκτήτρια του γυμναστηρίου, ειδικά εφόσον η ιστορία είναι εξακριβωμένη.

[klouzeau]

και εγω θα σου ελεγα μπροστα σε ολους να το πεις αλλα ηρεμα, φωναξε την ισως μολις τα παιδια μπουν μεσα και πες της ορθα κοφτα: ενημερωθηκα οτι χρησιμοποιειτε την σωματική βια σαν τροπο συνετισμου, το τραβηγμα του αυτιου ειναι σωματικη βια και σας παρακαλω να μην ξανασυμβει.

αν δεις οτι παει να σου πει κουβεντα ανεβασε τους τονους και νομιζω οτι θα μαζευτει.

 

Συμφωνώ.

[alcyon]

Εγώ θα μιλούσα και στην ιδιοκτήτρια του γυμναστηρίου, ειδικά εφόσον η ιστορία είναι εξακριβωμένη.

 

Είναι η ιδιοκτήτρια..

 

Επίσης Sam ευχαριστώ για τον Ν.3500/06 άρθρο 4.

 

Αν αυτό γίνει σε σχολείο ξέρω... πας στο διευθυντή για να "καταγγείλεις". Στα γυμναστήρια... πού πας; Έτσι πληροφοριακά... Ποιος προστατεύει; Ή πάει μετά στα περί ιδιωτικού δικαίου κτλ;;

 

 

Το μπροστά σε άλλους γονείς, το αποκλείω να το κάνω γιατί ακόμα κι αν καταλάβει το λάθος της, θα φερθεί αμυντικά επομένως μπορεί να επιτεθεί και να γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Δεν έχω στόχο "να της την πω", αλλά θέλω να μην ξαναγίνει.

 

Dalia δεν είχα στο νου να βασιστώ στην άλλη μαμά. Απλά θεωρώ καθήκον μου να της το αναφέρω. Τώρα, αν εκείνη θελήσει να μιλήσει μόνη της ή να έρθει μαζί μου, είναι δική της απόφαση. Το ίδιο κι αν δεν έχει πρόβλημα (που δεν το κόβω). Από εκεί και πέρα, μάλλον θα προτιμήσω να μιλήσω μόνη μου (χωρίς την άλλη μαμά) για να μπορώ να τη "μετρήσω" στις κουβέντες.

 

Βλέποντας και κάνοντας. (Τα εγκεφαλικούλια μου τα έχω ακόμα...)