Εχασα την μανουλα μου.....

[Stellinula]

Πριν 4 μερες (18/07) 6:30 το πρωι.....Χτυπάει τηλέφωνο ακουω τον αδερφο μου να κλαιει.....Και εκει σπάω.....

 

Εφυγα μεσα σε 3 ωρες για ΕΛλαδα,Την κηδέψαμε την επόμενη μέρα. Ημουν ολη την ωρα κοντά της ξαπλωμενη στο χεράκι της...Διπλα της μέχρι που την πηραν....

 

"Μανουλα μου, να ξέρεις ότι ΣΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ και συγγνωμη που δεν στο ελεγα αλλά βλέπεις με εφαγαν και οι δικοι μου εγωισμοι, ότι και αν εγινε μεταξυ μας για μενα ξεχνιονται....Ότι και αν εκανες εσυ καποτε εγω τα ξεχασα ΟΛΑ...

Συγχωρεσε με και συ μανουλα, συγχωραμε για τα δικα μου λάθη....Για τον καιρο που δεν σου μιλαγα. Συγχωραμε που εφυγα Αγγλία...Μα πανω απο ΟΛΑ συγχωραμε μανουλα μου που σου στέρησα το εγγονακι σου....Που δεν το χάρηκες καθολου..."

 

Σε 20 μερες θα κατεβαινα να το βαπτισουμε , να το δει επιτελους να το αγκαλιασει να το ρουφηξει στα φιλια...Ειχε χαρει στην ιδεα αυτη, περιμενε σαν τρελη να κατεβω....Αλλα δεν προλαβα....

 

Οι τυψεις και οι ενοχες πολλές...Το στομαχι μου ειναι κόμπος δεμενο....Η θλιψη μου μεγάλη...

 

Θα περασει ποτε αυτος ο πόνος? Θα φύγει? Δεν ξερω

 

Να προσέχεις μανουλα μου εκει....Καλη ξεκουραση και καλό δρόμο, να μας προσέχεις!!!

[ΣΤΕΓΙΑ]

Κοριτσάρα μου δε βρίσκω λόγια παρηγοριάς όχι τόσο για την απώλεια αλλά για τα χαμένα όνειρα!!!!

Να ζήσετε να την θυμόσαστε!!

[ΟΛΓΑ78]

Δεν έχω λόγια, πραγματικά... να είσαι, πάντως, σίγουρη, ότι η μαμά σου γνωρίζει πόσο την αγαπάς και δεν πικραίνεται... έτσι γίνεται συνήθως... άνθρωποι είμαστε όλοι, θα μαλώσουμε, θα παρεξηγηθούμε με τους γονείς μας, μπορεί να μην μιλιόμαστε για λίγο, στο βάθος όμως, αγαπιόμαστε πάντα και το ξέρουν και οι 2 πλευρές. Η μητέρα σου σε βλέπει, δεν έχει τίποτα να σου συγχωρέσει, γιατί απλά είσαι το παιδί της και ξέρει πόσο την αγαπάς, όσο για το παιδάκι σου, να το κοιτάς και να παίρνεις δύναμη και κουράγιο... να είστε καλά και να προσπαθήσεις να μην νιώθεις τύψεις! Οι γονείς ξέρουν πάντα πόσο τους αγαπάμε!

[Helen@]

αγαπη μου τα θερμα μου συλληπητηρια...πριν 2 μερες έχασα τον αγαπημενο μου θειο που τον ειχα σαν πατερα μου..λογω της εγκυμοσυνης μου δεν μου ελεγαν κ πολλά κ όταν πέθανε μου τα μάσαγαν τα λόγια για να μη κατεβω στο χωριο.τελικά δεν κατέβηκα-δεν με αφήσανε κ αυτό με πόνεσε πάρα πολύ...προσπαθω να μην το σκέφτομαι αλλά το μυαλό μου τριγυρνάει εκει.ξέρω όμως πως με βλέπει απο εκει πάνω κ χαιρεται για εμένα, όπως το ίδιο η μανούλα σου για εσενα.να ειστε καλα να τη θυμόσαστε...

[Stellinula]

Σας ευχαριστω κοριτσια μου....

 

Ελπίζω να εχουν δικιο ότι ο χρόνος ειναι γιατρός γιατι πραγματικα θελω να ηρεμησει λιγο η καρδια μου

[Skybeam]

Έχω χάσει κι εγώ τη μαμά μου, και ξέρω ακριβώς τι περνάς. Να ξέρεις ότι θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να βραδιάσει μια μέρα και να πεις "σήμερα δεν έκλαψα"... Ό,τι και να έχει συμβεί μεταξύ σας η μαμά σου τα έχει συγχωρήσει και τα έχει ξεχάσει όλα. Θέλει να σε βλέπει ευτυχισμένη κι όχι να μουσκεύεις στο κλάμα γιατί σε βλέπει, αλλά πλέον δεν αποτελείται από ύλη για να έρθει να σε παρηγορήσει. Σε κοιτάζει και σε θέλει ήρεμη, να τη θυμάσαι με αγάπη και να φροντίσεις το παιδάκι σου να τη θυμάται κι αυτό.

 

Καλή ξεκούραση να έχει η μανούλα σου.

[lupus_hegemonia]

Συλλυπητήρια, τι να πω; Δεν υπάρχει τρόπος για να απαλύνεις τον πόνο κάποιου, πολύ απλά γιατί δεν είσαι στην θέση του - ακόμα κι αν έχεις κι εσύ χάσει δικό σου.

 

Απλά, προσπάθησε να το ξεπεράσεις γρήγορα, εννοώ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΣΕ ΠΟΝΑ να προσπαθήσεις να την βάλεις ως μια (σπουδαία, σημαντικότατη) ανάμνηση.

Διότι, αν πχ. κάνεις ό,τι κάνει η θεία μου που έχασε τον ξάδερφό μου και γιο της, να πηγαίνει ΚΑΘΕ μέρα στο κοιμητήριο και να πηγαίνει στα γεννέθλιά του, το Πάσχα να του ευχηθεί κτλ., ...και έχουν περάσει... 12 χρόνια από τότε που "έφυγε" λόγο της ανελέειτης αρρώστιας, τότε θ' αρχίσεις να τρελαίνεσαι - όπως έχει συμβεί στην θεία μου.

 

Εγώ έχω χάσει την γιαγιά μου, που την λάτρευα - κι εκείνη εμένα.

Την είχα "σιγουράκι", ότι "υπάρχει μωρέ, μια χαρά στέκεται η γιαγιά Ξένη, βαστάνε τα κότσια της".

Εκείνη με ζητούσε επίμονα να πάω να την δω κι εγώ "έλα ρε γιαγιά, ώχου, θα 'ρθω"... και ποτέ δεν πήγα... και τελικά "έφυγε" ΔΙΧΩΣ να με ξαναδεί ποτέ της!

Έκλαψα, πόνεσα, βασικά ΘΥΜΩΣΑ ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΑ με τον εαυτό μου... αλλά τί θα έβγαινε, εκτός του ότι πήρα το μάθημά μου και ΔΕΝ θα το ξανακάνω σε άνθρωπό μου! Τώρα που έφυγα απ' το πατρικό μου (και είχα "χεσμένους" τους δικούς μου, ένα "γεια" απ' το τηλέφωνο κτλ.), μετά την κατάληξη της γιαγιάς μου... καθημερινά σχεδόν τηλεφωνώ και μια φορά πηγαίνω να τους δω.

Αλλά, προσπαθώ ΗΔΗ (από τότε, απ' την γιαγιά μου) να συμβιβαστώ με το ΜΟΙΡΑΙΟ ΠΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ θα συμβεί - και προσπαθώ να το καταλαγιάσω μέσα μου, για να το πάρω πιο ψύχραιμα.

[newbie G]

Λυπάμαι πολύ. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, τα λόγια είναι φτωχά σε τέτοιες περιπτώσεις.

[markela35]

Συλλυπητηρια και κουραγιο κοριτσι μου.χχχ

[Καλλιτεκνια]

Θερμα συλληπητηρια,δεν υπαρχει μανουλα στην γη η τον ουρανο,που να μην αγαπα και προστατευει τα παιδια της!Να ζειτε να την θυμοσαστε παντα με τοση αγαπη.

[Νικουδάκι]

Συλλυπητήρια Stellinula... είναι τόσο οδυνηρό να χάνει κανείς έναν από τους πιο πολυτιμους ανθρώπους της ζωής του...

 

Το μόνο σίγουρο είναι πως η μανούλα σου σ΄εχει συγχωρέσει ήδη και για τα δικά σου λάθη και μόνη της έγνοια θα είναι απο δω και πέρα να σας προσέχει και να σας καμαρώνει από ψηλά. Καμία τύψη να μην τρώει τη ψυχή σου γιατί έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, μια στα πάνω τους και μια στα κάτω τους. Εσύ είχες την ατυχία να σας βρεί το μοιραίο σε μια όχι και τόσο καλή φάση της ζωή σας. Αυτό δε σημαίνει πως είχατε πάψει να αγαπιέστε! Τώρα που έγινες κι εσύ μάνα μπορείς να καταλάβεις πως κανένας τσακωμός και κανένας λόγος δεν είναι αρκετός ώστε να μη συγχωρέσει μια μάνα το παιδί της... Ο Θεός ας αναπάψει την ψυχή της... Καλή δύναμη...

[candy82]

μη νιώθεις τύψεις κι ενοχές! Νομίζω πως ό,τι κι αν κάνουμε, ό,τι κι αν πούμε στους ανθρώπους μας, όταν έρθει αυτή η δύσκολη ώρα, πάντα θα νιώθουμε ότι δεν τους είπαμε πόσο πολύ τους αγαπάμε, ότι τους αδικήσαμε, ότι τους φερθήκαμε άσχημα, ενώ δεν έπρεπε.........

Βγάλε από μέσα σου τον πόνο! Ξέσπασε! Αλλά μη βυθιστείς στη θλίψη!Το παιδάκι σου έχει μεγάλη ανάγκη το χαμόγελό σου!

Εξάλλου (το λέω και στο πιστεύω βαθιά), τους ανθρώπους που αγαπάμε τους κουβαλάμε πάντα μαζί μας και τους νιώθουμε πάντα στο πλάι μας!!

[starfish2581]

Με συγκίνησες πολύ βρε κορίτσι μου!!! Να εισαι πάντα καλά & να θυμασαι τη μανούλα σου!!! Κουραγιο, εύχομαι ο χρονος να απαλύνει τον πόνο σου

[GeoK]

Συλληπητήρια μέσα από την καρδιά μου και εύχομαι ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο σου... Να ζήσετε να τη θυμόσαστε

[mil_sof]

Η μανούλα σου σε έχει συγχωρέσει και σε φροντίζει από εκεί ψηλά...Καμιά μάνα δεν κρατάει κακία στο σπλάχνο της...Να είσαι γερή να τη θυμάσαι,να ανάβεις το καντηλάκι σου και να είσαι σίγουρη ότι η θύμησή της θα είναι πάντα δίπλα σου...

[zouzounel]

Συλληπητήρια Stellinoula...

Ο πόνος δεν περνάει, αλλά μαλακώνει με τον χρόνο... Πάνε 5 χρόνια που έχασα τον πατέρα μου και ακόμα δεν το εχω ξεπεράσει. Εχεις το παιδάκι σου και θα απασχολήσεις το μυαλό σου. Φυσικά δε θα ξεχάσεις, εξάλλου έτσι δε λενε, ότι μόνο όταν τους ξεχνάς τους νεκρούς πεθαίνουν?

Παραθετω το σχετικό ποίημα του Ουράνη... δεν ξερω γιατι, ενω στις αρχες που εχασα τον πατέρα μου το διάβαζα και εκλαιγα, πλεον το διαβαζω και νιωθω μια ανακούφιση, ενα συναισθημα που δεν μπορώ να το περιγράψω... ειναι ακομα μαζί μου...

 

 

Η ζωντανή νεκρή

 

 

Δὲν πέθανες! Στὴν κάμαρα ἀκόμα τ᾿ ἄρωμά σου

εἶναι ἁπλωμένο ὡς τώρα δὰ νὰ μ᾿ ἄφησες, κι ἀπάνω

στὸν καναπὲ ἀτέλειωτο μένει τὸ κεντημά σου

καὶ τὸ κομμάτι πού ῾παιζες εἶναι ἀνοιχτὸ στὸ πιάνο.

 

 

Ἀπάνω στὸ τραπέζι μου πάντα ἡ δική σου εἰκόνα,

ποῦ πάντα μὲ τὴν ἥμερη ματιά της μὲ κοιτάζει,

καὶ δὲν εἶναι ὁ ἄνεμος, μὰ εἶσαι ἐσύ, τὴν πόρτα

ποὺ μισανοίγεις γιὰ νὰ μπεῖς τὴν ὥρα ποὺ βραδυάζει.

 

 

Δὲν πέθανες. Εἶσαι παντοῦ καὶ εἶσαι μέσα σὲ ὅλα:

στῶν ρόδων τὸ ξεφύλλισμα, στὸ στεναγμὸ τοῦ ἀγέρα,

στὰ νέφη ποὺ χρυσίζουνε σὰν πάει νὰ σβήσει ἡ μέρα

κι ὡς καὶ τὶς νύχτες δίπλα μου σὲ νοιώθω ξαπλωμένη...

 

 

Δὲν πέθανες. Ἀδιάφορο οἱ μῆνες κι ἂν περνᾶνε:

τότε οἱ νεκροὶ πεθαίνουνε, ὅταν τοὺς λησμονᾶνε!

[fistikaki]

συλλυπητηρια

 

μπιν δερ

[riniw 1980]

συλληπητήρια..έχασα τη δικιά μου στα 10 μου και είναι ένα κενό που δεν αναπληρώνεται...

να ζήσετε να τη θυμόσαστε,οι άνθρωποι πεθαίνουν ΜΟΝΟ όταν κανείς δεν τους θυμάται..

[Stellinula]

Σας ευχαριστω!!!

 

ωραιο το ποιηματακι!!!

 

Προσπαθω να ειμαι καλα για τον γιοκα μου!!! Να με βλεπει καλα....Απλα απο σημερα ξεκινησε δουλεια ο ανδρας μου πάλι και εμεινα μονη μου και τα εχω δει ΟΛΑ κολιομενα!!!

[mamana]

Καλη αναπαυση να εχει

να ζησετε να την θυμοσαστε

να ξερεις οτι οι μανουλες ολα τα συγχωρουν.

[SUPERMOM]

Stellinoula, θερμά συλληπητήρια!!! Να έχεις πάντα την ευχή της! Γνωρίζω πολύ καλά τον πόνο γιατί τον έζησα κι εγώ πριν περίπου ενάμιση χρόνο! Έχασα την γλυκιά μανούλα μου μετά απο 12 χρόνια σκληρής μάχης με τον καρκίνο.

Αυτό που έχω να σου πώ είναι κουράγιο, να είσαι δυνατή! Ο πόνος δυστυχώς δεν περνάει ποτέ! Με το πέρασμα όμως του χρόνου, μαθαίνεις να ζείς με αυτόν. Να ξέρεις όμως οτι αυτοί που αγαπάμε ζούν πάντα μέσα στην καρδιά και τη ψυχή μας. Μείνε δυνατή!

[Stellinula]

Πως να σας πω....Νιωθω χαμενη...Τα κοιταω ΟΛΑ στο σπιτι σαν αποχαυνωμενη....καθομαι με το παιδι μου συνεχεια για να προσπαθω να ειμαι καλα και να μην σκεφτομαι, δεν γινετε ομως!!!

[SUPERMOM]

Να'ξερες πόσο σε καταλαβαίνω! Πιστεψέ με όμως θα βρείς τρόπο να πάρεις δύναμη και να σταθείς στα πόδια σου! Απλά είνα ακόμα πολύ νωρίς.

Και είμαι σίγουρη οτι τη μεγαλύτερη δύναμη θα την βρείς απο το παιδάκι σου.

[Skybeam]

Eίναι πολύ ψυχοθεραπευτικό να βρεις χρόνο να γράψεις ένα γράμμα στη μαμά σου με ΟΛΕΣ τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Να τα γράψεις όμως ΟΛΑ. Και είναι ακόμη ψυχοθεραπευτικότερο να πας κάπου μόνη σου και να της το διαβάσεις δυνατά. Θα σε τσακίσει, αλλά μετά θα νιώθεις ελαφρύτερη.

[AZIA]

οι άνθρωποι πεθαίνουν ΜΟΝΟ όταν κανείς δεν τους θυμάται..

 

Λυπαμαι πολυ....

 

Αυτο μονο.