Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

[mama tou kostantinoulh]

Για μια ακομα φορα ανατρεχω στο φορουμ μπας και βγαλω ακρη με το μεγάλο μου, που κοντα 4 χρονια τώρα μου κανει τη ζωη δύσκολη.

Εχω χάσει τη μπαλα. Έχει γινει επιθετικος, υπερκινητικος και αντιδραστικος σε ολα.

Μεσημεριανος διαλογος - (του κανει γαλα η γιαγια του λιγο πιο ζεστο απο οτι συνηθως) - το πινω κρυο τησ λεει, (του το αναμιγνυω με λιγο κρυο) οχι ετσι πιο κρυο, - αγαπη μου να σου βαλω 1 παγακι - ναι, του βαζω - δε μαρεσει ο ηχος!!!!!!στιγμιοτυπο 2 λεπτων απο τη ζωή μας......

Πάω να βαλω για υπνο τον αδελφο του και του βαζω παιδικα για να απασχοληθει για 10λεπτα. (Παω να παρω τον μικρο που καθοταν διπλα του) - θελω τον αδελφο μου να παιξουμε (κι ας τον βαραει οταν τον βρισκει ευκαιρο), - μωρο μου ειναι μεσημερι θα παιξετε το απογευμα - οχι θελω, θελω θελω θελω (τσιριδες), ερχεται στο δωματιο που ταιζα το μωρο (τσιριδες), παραταω το μωρο του λεω παμε στο κρεββατι σου τωρα - κλεινω τα παιδικα - οχι μου λεει θελω να κατσω στο σαλονι,(τσιριδες.....) για να μην τα πολυλογω μονο οταν τον απειλησα 10 λεπτα μετα οτι θα παρω την αστυνομια να τον μαζεψει (μη βαρατε αλλα δε λειτουργει τιποτα αλλο) αν ξαναμιλησει. Σε 2 λεπτα ενω ακουω ησυχια ειχε κοιμηθει....και θα κοιμαται για 3 ωρες....

Γενικα εχει αποκτησει μια περιεργη επιθετικοτητα απο το σταθμο, που επειδη εκει λογω κλειστου χαρακτηρα δεν εξωτερικευει, τη βγαζει σπιτι πανω μας, βαλε και τη ζηλια και το μιγμα γινεται εκρηκτικο. Μας βαραει, εχει μια νευρικοτητα, του πεφτουν πραγματα απο τα χερια, κανει ζημιες ολη την ωρα μεσα στο σπιτι....τα νευρα μου κροσια, εχω περασει διαφορα 1-2 χρονια τωρα, χρονος ελαχιστος, ενα ακομα μωρο στο σπιτι,δουλεια, τρεχαματα με διαφορα θεματα...ΟΥΦ

Κι ολο λεω να τον παρω με το καλο αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω και η κουραση δε βοηθα. Ασε που ο μικρος εφτασε 9 μηνων και εγω δεν τον χορτασα καθολου, ολο με το μεγαλο ασχολουμε κι ολο για κακο...Το ξερω οτι του λειπω αλλα με τη συμπεριφορα του δεν εχω και ορεξη να ασχοληθω μαζι του, ειμαστε 5 λεπτα καλα και 1 ωρα που δεν θελω να τον βλεπω. Και εχει κολλησει και πανω μου, ουτε κομμωτηριο, ουτε σουπερ ουτε πουθενα δεν παω μονη μου. Δε μου αφηνει χωρο να αναπνευσω....εχω κουραστει τελικα!!!!

[βαλια27]

αυτο σημαινει ενα δειτερο μωρο στο σπιτι?λεγε μου τετοια και ειμαι στο μηνα μου να γεννησω.η μεγαλη εκλεισε προχθες τα 4 αλλα μεχρι τωρα ανυπομονει να γνωρησει την αδερφουλα της.σε γενικες γραμμες της λεμε απο την αρχη για το μωρο και την περιλαμβανουμε σε οτι αφορα το μωρο και προετοιμασιες.ελπιζω να κρατησει τον ενθουσιασμο της και μετα την γεννα και οχι να εχω αυτο το χαος στο σπιτι....

 

καλο κουραγιο σου ευχομαι και υπομονη

[mama tou kostantinoulh]

Με το καλο σου ευχομαι. Οχι δε σημαινει απαραιτητα αυτο, ενταξει στις αρχες ειχαμε παλι σοου αλλα ειχαμε ηρεμησει για λιγο καιρο αλλά αντε παλι ζηλια, γενικα μου το ειχαν πει και μενα οτι γυρω στους 8 μηνες του μωρου αρχιζουν τα ζορια με τη ζηλια παλι, τι να σου πω σε μας βγηκε. Δεν ξερω ομως αν ειναι μονο ζηλια....

[Maya]

Έχω βρεθεί στην κατάσταση αυτή (την ίδια ακριβώς) και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εύκολο είναι να αναστραφεί. Ένα κλικ είναι από την κόλαση στον παράδεισο. Εμείς είχαμε δει μία ψυχολόγο, 5-6 φορές πήγαμε, σιγά σιγά και μεθοδικά καταφέραμε να 'επικοινωνήσουμε' με το γιο μας.

Το κλικ είναι να αποφασίσεις ότι έχεις ένα υπέροχο πλάσμα, που έχει μπλοκάρει από κάτι και πρέπει να το βοηθήσεις να εκφραστεί και να ξεμπλοκάρει. Η ψυχολόγος μας είχε ακούσει, μας είχε χαλαρώσει, μας είχε καθοδηγήσει και το πρόβλημα λύθηκε πολύ σύντομα. Δεν θυμάμαι να σου πω λεπτομέρειες, θυμάμαι ότι η συνταγή είναι πολλές αγκαλιές, πολλά αποφασιστικά βλέμματα (θέλει άσκηση αυτό, ο γιος μου, 3 χρόνια μετά, αναγνωρίζει αυτό το βλέμμα και λέει: καλά, καλά, θα το κάνω). Μεγάλη υπομονή, πολλές δοκιμασίες της γονεϊκής εξουσίας μας και της ανάγκης μας για έλεγχο, απομάκρυνση τρίτων προσώπων και ανάληψη της ευθύνης από τους γονείς, αυτά θυμάμαι.

 

Στο παράδειγμα που αναφέρεις πχ. θα αντιδούσαμε κάπως έτσι: Έχεις δίκιο εσύ το πίνεις πιο κρύο, δεν το ήξερε η γιαγιά. Να βάλω ένα παγάκι ή λίγο κρύο νερό?

Επιλέγει- το κάνεις και τελείωσε.

Αν δεν το πιεί, τότε : Κρίμα που θα κοιμηθείς χωρίς γάλα σήμερα. Αύριο ελπίζω να το πετύχουμε, φιλάκι, καληνύχτα (θα χάσεις και το παραμύθι, βέβαια, είπαμε χωρίς γάλα, δεν έχει παραμύθι).

Τι να σου πω, με τον δικό μου δούλεψε και δουλεύει ακόμα!

[nancy14]

αχ βρε μαμα του κωσταντινουλη..σε καταλαβαινω δεν θα πω ψεματα.και για εμας η φετινη χρονια ηταν δυσκολη, η μεγαλη στα πεντε και ο μικρος μωρο...νευρα φωνες αντιδραση...και εγω μονη μου σπιτι μετα την δουλεια, ολα μονη εκει να δεις 8-).

Καταρχην για μενα το σημεντικοτερο ειναι να θεσεις κανονες και όρια. Πολύ απλα εσυ θα κατσεις να σκεφτεις πια ειναι αυτα τα ορια και οι κανονες για την δικη σου οικογενεια. Και θα τους εφαρμοζεις παντα με σταθερη φωνη.Θα εισαι αμετακινητη.Βραχος.Και η γκρινια για μενα ηταν ενας τετοιος κανονας. Εγω της ειχα πει οτι αν γκρινιαζει/νιαουριζει/κλαιει/κλωτσαει κτλ τοτε θα την αγνοω μεχρι να ηρεμησει και να μου ζητησει συγνωμη και ναξαναμιλησει σωστα...και μετα απο λιγο καιρο ξερεις πιανει....

Δεν νομιζω οτι εχει σχεση με το σχολειο οσο με οτι λενε οτι στην ηλικα 4-6 παιρνανε μια μικρη εφηβεια και δοκιμαζουν τα ορια μας. ΚΑι γιαυτο για καποια πραγματα θα πρεπει να μαθεις να εισαι σταθερη. Δεν θες το γαλα με παγακι;οκ τελος το παιρνεις και τελειωσε και η τσιριδα αν δεν σταματησει απλα μενει στο δωματιο του και τον αγνοεις...μονο ετσι εγω καταφερα να εχω ψυχικη ηρεμια και να μπορω και λιγο να ασχολουμαι με το μωρο...ολα φυσικα σε λογικα πλαισια ετσι;;;και την ζημια τους θα κανουν και την γκρινια τους θα βγαλουν οταν ειναι κουρασμενα αλλα σε ασχετες στιγμες απλα θα λες οχι στα πεισματα και στα παραλογα. Και θα βαλεις κανονες στο ξαναλεω...ιδιως τωρα με το μωρο θα βαλεις μια σειρα. Εμενα η δικια μου ξερει οτι βλεπει παιδικα dvd οταν κανω μπανιο τον μικρο και μονο τοτε. Το μεσημερι κανει ησυχια για να κοιμηθει το μωρο, αν δεν κανει τοτε χανει προνομιο dvd/γλυκο/παιχνιδι με την μαμα.Απλα και κατανοητα.

Για την προσκοληση δεν εχω λυση..και εμενα το ιδιο εκανε αλλα επειδη εχω τυψεις γιατι λειπω λογω δουλειας σε αυτο δεν εβαλα ορια...σε ολα μαζι παμε, αλλα και παλι θελω να συμπεριφερεται σωστα. Γενικα αν εγω ειμαι ηρεμη και σταθερη εχω δει οτι και εκεινη ακολουθει τα νερα μου...και για αν ειμαι εγω ηρεμη δεν πρεπει να υπαρχουν γκρινια και πεισματα αρα ξαναγυριζουμε στους αρχικους ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ:grin:.

Δοκιμαστε το, γραψτους μαζι του τους κανονες και βαλτους στο ψυγειο σας. Να ειναι λιγοι απλοι και βασικοι. Δεν χτυπανε, δεν κλωτσαμε δεν γκρινιαζουμε και αλλους που θελεις εσυ..Και να εσαι σταθερη στην εφαρμογη τους ...και φυσικα υπρβολικα χαρουμενη αν τους καταφερνει

[elenip]

Για μια ακομα φορα ανατρεχω στο φορουμ μπας και βγαλω ακρη με το μεγάλο μου, που κοντα 4 χρονια τώρα μου κανει τη ζωη δύσκολη.

Εχω χάσει τη μπαλα. Έχει γινει επιθετικος, υπερκινητικος και αντιδραστικος σε ολα.

Μεσημεριανος διαλογος - (του κανει γαλα η γιαγια του λιγο πιο ζεστο απο οτι συνηθως) - το πινω κρυο τησ λεει, (του το αναμιγνυω με λιγο κρυο) οχι ετσι πιο κρυο, - αγαπη μου να σου βαλω 1 παγακι - ναι, του βαζω - δε μαρεσει ο ηχος!!!!!!στιγμιοτυπο 2 λεπτων απο τη ζωή μας......

Πάω να βαλω για υπνο τον αδελφο του και του βαζω παιδικα για να απασχοληθει για 10λεπτα. (Παω να παρω τον μικρο που καθοταν διπλα του) - θελω τον αδελφο μου να παιξουμε (κι ας τον βαραει οταν τον βρισκει ευκαιρο), - μωρο μου ειναι μεσημερι θα παιξετε το απογευμα - οχι θελω, θελω θελω θελω (τσιριδες), ερχεται στο δωματιο που ταιζα το μωρο (τσιριδες), παραταω το μωρο του λεω παμε στο κρεββατι σου τωρα - κλεινω τα παιδικα - οχι μου λεει θελω να κατσω στο σαλονι,(τσιριδες.....) για να μην τα πολυλογω μονο οταν τον απειλησα 10 λεπτα μετα οτι θα παρω την αστυνομια να τον μαζεψει (μη βαρατε αλλα δε λειτουργει τιποτα αλλο) αν ξαναμιλησει. Σε 2 λεπτα ενω ακουω ησυχια ειχε κοιμηθει....και θα κοιμαται για 3 ωρες....

Γενικα εχει αποκτησει μια περιεργη επιθετικοτητα απο το σταθμο, που επειδη εκει λογω κλειστου χαρακτηρα δεν εξωτερικευει, τη βγαζει σπιτι πανω μας, βαλε και τη ζηλια και το μιγμα γινεται εκρηκτικο. Μας βαραει, εχει μια νευρικοτητα, του πεφτουν πραγματα απο τα χερια, κανει ζημιες ολη την ωρα μεσα στο σπιτι....τα νευρα μου κροσια, εχω περασει διαφορα 1-2 χρονια τωρα, χρονος ελαχιστος, ενα ακομα μωρο στο σπιτι,δουλεια, τρεχαματα με διαφορα θεματα...ΟΥΦ

Κι ολο λεω να τον παρω με το καλο αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω και η κουραση δε βοηθα. Ασε που ο μικρος εφτασε 9 μηνων και εγω δεν τον χορτασα καθολου, ολο με το μεγαλο ασχολουμε κι ολο για κακο...Το ξερω οτι του λειπω αλλα με τη συμπεριφορα του δεν εχω και ορεξη να ασχοληθω μαζι του, ειμαστε 5 λεπτα καλα και 1 ωρα που δεν θελω να τον βλεπω. Και εχει κολλησει και πανω μου, ουτε κομμωτηριο, ουτε σουπερ ουτε πουθενα δεν παω μονη μου. Δε μου αφηνει χωρο να αναπνευσω....εχω κουραστει τελικα!!!!

 

Κοριτσάκι νομίζω ότι δίνεις μόνη σου την απάντηση είναι λογικό να είσαι κουρασμένη αλλά το κάθε παιδί θέλει την δική του προσοχή.... μπορεί να νιώθει παραμελημένο, μπορεί να ζηλεύει το αδελφάκι του, μπορεί να αισθάνεται ότι με τον παιδικό τον ξεφορτώνεστε, μπορεί να θέλει αποκλειστικότητα, μπορει μπορει μπορεί θεωρώ πως από την στιγμή που αποφασίζει κάποιος να κάνει 2 ή και 3 παιδιά θα πρέπει να έχει πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυ υπομονή και πολύυυυυυυυυυυ περισσότερο κουράγιο / δυνάμεις και αντοχές....

[maan]

και κάτι ακόμα βρε mama tou kontsantinoulh...(εκτός από αυτά που σου έιπαν ήδη)

μην αναφέρεσαι στο γιο σου ως το "μεγάλο σου πρόβλημα"...

αυτό το εισπράττει το παιδί κ αντιδρά αναλόγως...δεν έχει γεννηθεί και δεν περνάει όλη τη μέρα του προσπαθώντας να σου κάνει τη ζωή δύσκολη...

βρείτε τα...απλά...έλα στη θέση του...προσπάθησε λίγο να δεις τι θέλει, γιατί αντιδρά έτσι...αν τον αντιμετωπίζεις "επιθετικά" - κ αυτός έτσι θα σε αντιμετωπίσει..

αντιμετώπισέ τον σε όλα τα θέματα ως σύμμαχο κ όχι ως αντίπαλο...

δώστου τη δυνατότητα επιλογών..μην είσαι απόλυτη...

αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεσαι κ εσύ αλλαγή της νοοτροπίας..όχι μόνο το παιδί..

[mmdad]

Για μια ακομα φορα ανατρεχω στο φορουμ μπας και βγαλω ακρη με το μεγάλο μου, που κοντα 4 χρονια τώρα μου κανει τη ζωη δύσκολη.

Εχω χάσει τη μπαλα. Έχει γινει επιθετικος, υπερκινητικος και αντιδραστικος σε ολα.

Μεσημεριανος διαλογος - (του κανει γαλα η γιαγια του λιγο πιο ζεστο απο οτι συνηθως) - το πινω κρυο τησ λεει, (του το αναμιγνυω με λιγο κρυο) οχι ετσι πιο κρυο, - αγαπη μου να σου βαλω 1 παγακι - ναι, του βαζω - δε μαρεσει ο ηχος!!!!!!στιγμιοτυπο 2 λεπτων απο τη ζωή μας......

Πάω να βαλω για υπνο τον αδελφο του και του βαζω παιδικα για να απασχοληθει για 10λεπτα. (Παω να παρω τον μικρο που καθοταν διπλα του) - θελω τον αδελφο μου να παιξουμε (κι ας τον βαραει οταν τον βρισκει ευκαιρο), - μωρο μου ειναι μεσημερι θα παιξετε το απογευμα - οχι θελω, θελω θελω θελω (τσιριδες), ερχεται στο δωματιο που ταιζα το μωρο (τσιριδες), παραταω το μωρο του λεω παμε στο κρεββατι σου τωρα - κλεινω τα παιδικα - οχι μου λεει θελω να κατσω στο σαλονι,(τσιριδες.....) για να μην τα πολυλογω μονο οταν τον απειλησα 10 λεπτα μετα οτι θα παρω την αστυνομια να τον μαζεψει (μη βαρατε αλλα δε λειτουργει τιποτα αλλο) αν ξαναμιλησει. Σε 2 λεπτα ενω ακουω ησυχια ειχε κοιμηθει....και θα κοιμαται για 3 ωρες....

Γενικα εχει αποκτησει μια περιεργη επιθετικοτητα απο το σταθμο, που επειδη εκει λογω κλειστου χαρακτηρα δεν εξωτερικευει, τη βγαζει σπιτι πανω μας, βαλε και τη ζηλια και το μιγμα γινεται εκρηκτικο. Μας βαραει, εχει μια νευρικοτητα, του πεφτουν πραγματα απο τα χερια, κανει ζημιες ολη την ωρα μεσα στο σπιτι....τα νευρα μου κροσια, εχω περασει διαφορα 1-2 χρονια τωρα, χρονος ελαχιστος, ενα ακομα μωρο στο σπιτι,δουλεια, τρεχαματα με διαφορα θεματα...ΟΥΦ

Κι ολο λεω να τον παρω με το καλο αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω και η κουραση δε βοηθα. Ασε που ο μικρος εφτασε 9 μηνων και εγω δεν τον χορτασα καθολου, ολο με το μεγαλο ασχολουμε κι ολο για κακο...Το ξερω οτι του λειπω αλλα με τη συμπεριφορα του δεν εχω και ορεξη να ασχοληθω μαζι του, ειμαστε 5 λεπτα καλα και 1 ωρα που δεν θελω να τον βλεπω. Και εχει κολλησει και πανω μου, ουτε κομμωτηριο, ουτε σουπερ ουτε πουθενα δεν παω μονη μου. Δε μου αφηνει χωρο να αναπνευσω....εχω κουραστει τελικα!!!!

 

Exoun to idio onoma kai tin idia xari!

[mama tou kostantinoulh]

και κάτι ακόμα βρε mama tou kontsantinoulh...(εκτός από αυτά που σου έιπαν ήδη)

μην αναφέρεσαι στο γιο σου ως το "μεγάλο σου πρόβλημα"...

αυτό το εισπράττει το παιδί κ αντιδρά αναλόγως...δεν έχει γεννηθεί και δεν περνάει όλη τη μέρα του προσπαθώντας να σου κάνει τη ζωή δύσκολη...

βρείτε τα...απλά...έλα στη θέση του...προσπάθησε λίγο να δεις τι θέλει, γιατί αντιδρά έτσι...αν τον αντιμετωπίζεις "επιθετικά" - κ αυτός έτσι θα σε αντιμετωπίσει..

αντιμετώπισέ τον σε όλα τα θέματα ως σύμμαχο κ όχι ως αντίπαλο...

δώστου τη δυνατότητα επιλογών..μην είσαι απόλυτη...

αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεσαι κ εσύ αλλαγή της νοοτροπίας..όχι μόνο το παιδί..

 

Σίγουρα, αλλα οταν ολη τη μερα δινεις μαχες σε πολλαπλα επιπεδα, και εχεις και ενα 4χρονο να αλλαζει γνωμη και συμπεριφορα καθε 5 λεπτα και παραλληλα εχεις ενα αλλο μωρο που σημερα για παραδειγμα ειναι αρρωστο και σε χρειαζεται αλλα παρολα αυτα συνεχιζεις να ασχολησαι με το μεγαλο σου παιδι, ε τοτε δυστυχως ειναι προβλημα αυτη η συμπεριφορα....

[mama tou kostantinoulh]

Θα συμφωνήσω στο θεμα των οριων, απλα το θεμα ειναι οτι οταν βαζεις ορια θα πρεπει να εισαι σε θεση να εισαι ΠΑΝΤΑ συνεπησ στην εφαρμογή τους, κατι που στη φαση τη δική μας, δεν ειναι παντα εφικτο (εκμεταλλευεται οτι ειμαι πολλες ωρες μονη μου μαζι τους και αρα αδυναμη να επιβληθω οταν πχ εχω το μικρο αγκαλια).Βεβαια η απειλη οτι δεν θα του μιλαω πιανει (αν στο μεταξυ δεν εχει σπασει το μισο σπιτι και οπως προειπα δεν θα μπορουσα να τον σταματησω αν εκανα κατι αλλο οπως πχ ταισμα). Ταιμ αουτ ή περιορισμος στο δωματιο του απλα δεν πιανουν. Δεν εχει κατσει ποτε. Στερηση αγαπημενης ασχολιας επισης δεν πιανει (εκτος απο τσιριδες ξερει και ανοιγει τηλεοραση, λαπτοπ και τα συναφη ή αν του πω οτι δεν εχει βολτα θα πρεπει να περιορισω και το μωρο που επισης θα γκρινιαζει, ο μεγαλος θα σπαει το σπιτι.....αρα δε συμφερει).

Να πω οτι οταν ειμαστε εξω ειναι κυριος, ποτε δε με εχει φερει σε δυσκολη θεση, σπιτι ομως.....βαριεται και αν δεν εχει καποιον συνεχως απο πισω του (οποτε ειμαστε καλα) μετα απο λιγο αρχιζει τις βλακειες.

[elenip]

Συγνώμη βρε κορίτσια αλλά όρια δεν σημαίνει βάζω μόνο στερήσεις.. δηλ. δεν θα βλέπει τηλεόραση, δεν θα κάνει αυτό δεν θα κάνει το άλλο... κάθε παιδί αναλόγως της ηλικίας του έχει τις ανάγκες του και θα πρέπει να τις ικανοποιούμαι... μία φίλη μου έχει ένα γιο 4 χρονών (δεν τον έχει στείλει ακόμη παιδικό) και η κόρη της είναι 9 μηνών.. επειδη θηλάζει και γενικά είναι πολύ κουρασμένη τον μεγάλο τον βγάζει μία φορά την εβδομάδα.. εε λογικό το παιδάκι έχει λαλήσει μέσα στο σπίτι και κάνει σαν υστερικός.. πόσο να κάτσουν σπίτι πια?????? τα παιδιά είναι μέσα στην ενέργεια και ειδικά σε αυτή την ηλικία (4 δηλ.) θέλουν να είναι στην βόλτα / στο παιχνίδι / στις εξόδους... γιατί τα απογεύματα δεν πάτε όλοι μαζί βόλτα? δεν λέω κάθε μέρα αλλά μέρα παρά μέρα είναι εφικτό? βολτα μπορεί να είναι και σούπερ μάρκετ για τα ψώνια... ή ένα εμπορικό κατάστημα για ψώνια.. ή ένας παιδότοπος... λίγο να εκτονώνουν την ενέργεια!!

[kinkajoujou]

Νομίζω έχεις απευθυνθεί ξανά στο φόρουμ για το ίδιο θέμα. Μήπως αυτή τη φορά να απευθυνθείς σε κάποιον πιο ειδικό, αφού από το φόρουμ δεν βγαίνει τίποτε θετικό;

[ΜΑΡΙΑΛ]

συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αγαπητή φίλη αλλά το πρόβλημα είσαι εσύ...

έχεις νεύρα και το παιδί το καταλαβαίνει....

δεν φταίει ο παιδικός, δεν φταίει η ζήλια, δεν φταίει ότι του λείπεις....

όταν περιγράφεις μια τέτοια νορμάλ σκηνή, όπως αυτή με το παγάκι και το γάλα, εγώ αυτό αποκομώ, πρέπει να μάθεις να ελέγχεις τα νεύρα σου....

 

α και κάτι ακόμα, αν αντί για απειλή με αστυνομικούς του διάβαζες μια ιστορία το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε....

[jackrussel]

Έχω βρεθεί στην κατάσταση αυτή (την ίδια ακριβώς) και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εύκολο είναι να αναστραφεί. Ένα κλικ είναι από την κόλαση στον παράδεισο. Εμείς είχαμε δει μία ψυχολόγο, 5-6 φορές πήγαμε, σιγά σιγά και μεθοδικά καταφέραμε να 'επικοινωνήσουμε' με το γιο μας.

Το κλικ είναι να αποφασίσεις ότι έχεις ένα υπέροχο πλάσμα, που έχει μπλοκάρει από κάτι και πρέπει να το βοηθήσεις να εκφραστεί και να ξεμπλοκάρει. Η ψυχολόγος μας είχε ακούσει, μας είχε χαλαρώσει, μας είχε καθοδηγήσει και το πρόβλημα λύθηκε πολύ σύντομα. Δεν θυμάμαι να σου πω λεπτομέρειες, θυμάμαι ότι η συνταγή είναι πολλές αγκαλιές, πολλά αποφασιστικά βλέμματα (θέλει άσκηση αυτό, ο γιος μου, 3 χρόνια μετά, αναγνωρίζει αυτό το βλέμμα και λέει: καλά, καλά, θα το κάνω). Μεγάλη υπομονή, πολλές δοκιμασίες της γονεϊκής εξουσίας μας και της ανάγκης μας για έλεγχο, απομάκρυνση τρίτων προσώπων και ανάληψη της ευθύνης από τους γονείς, αυτά θυμάμαι.

 

Στο παράδειγμα που αναφέρεις πχ. θα αντιδούσαμε κάπως έτσι: Έχεις δίκιο εσύ το πίνεις πιο κρύο, δεν το ήξερε η γιαγιά. Να βάλω ένα παγάκι ή λίγο κρύο νερό?

Επιλέγει- το κάνεις και τελείωσε.

Αν δεν το πιεί, τότε : Κρίμα που θα κοιμηθείς χωρίς γάλα σήμερα. Αύριο ελπίζω να το πετύχουμε, φιλάκι, καληνύχτα (θα χάσεις και το παραμύθι, βέβαια, είπαμε χωρίς γάλα, δεν έχει παραμύθι).

Τι να σου πω, με τον δικό μου δούλεψε και δουλεύει ακόμα!

 

τι ωραια που τα λες!

[mmaria]

λοιπον σε γενικες γραμμες θα συμφωνησω με τη ΜΑΡΙΑΛ (παρολο που θυμαμαι να εχουμε σε πολλα θεματα εκ διαμετρου αντιθετες αποψεις).

και θα συμφωνησω εκ πειρας... ειναι πολλες οι στιγμες που με τρελαινει με τα παραλογα. όμως τα νευρα μου (ναι το ομολογω) ποτε δεν μας βγαζουν σε καλο ακομα κι αν προσωρινα με τις φωνες καταφερω να "επιβαλλω" το δικο μου.

προτεινω κατ'αρχην να διαβασεις το βιβλιο "κουραστηκατε να μαλωνετε με τα παιδια σας?" της dolores curran.

δινει μια αλλη αποψη αντιδρασης στα παραλογα και τους καυγαδες.

[yasemi]

Για μια ακομα φορα ανατρεχω στο φορουμ μπας και βγαλω ακρη με το μεγάλο μου, που κοντα 4 χρονια τώρα μου κανει τη ζωη δύσκολη.

Εχω χάσει τη μπαλα. Έχει γινει επιθετικος, υπερκινητικος και αντιδραστικος σε ολα.

 

καταρχην για να αλλαξεις σταση πρεπει να αρχισεις να αλλαζεις και λιγο τα επιθετα,,,,ξεκινα καπως ετσι ,,,ειναι ενα παιδι που παλευει για αυτο που θελει (εν τω προκειμενω τη μαμα του ) ,ζωντανο/δραστηριο και με αποψη και χαρακτηρα,Αρχισε να βαζεις επιθετα με θετικη χροια

 

Μεσημεριανος διαλογος - (του κανει γαλα η γιαγια του λιγο πιο ζεστο απο οτι συνηθως) - το πινω κρυο τησ λεει, (του το αναμιγνυω με λιγο κρυο) οχι ετσι πιο κρυο, - αγαπη μου να σου βαλω 1 παγακι - ναι, του βαζω - δε μαρεσει ο ηχος!!!!!!στιγμιοτυπο 2 λεπτων απο τη ζωή μας......οκ εκεινη τη στιγμη αντι να τσαντιστεις βαλε τα γελια και γυρνα το ή στη πλακα ή βαλε ορια οκ,,,περιμενε να λυωσει το παγακι και μετα πιες το,,,,και οπως και ειπε και μια κοπελα παρακατω οκ η γιαγια δε το ξερε και μπλα μπλα

Πάω να βαλω για υπνο τον αδελφο του και του βαζω παιδικα για να απασχοληθει για 10λεπτα. (Παω να παρω τον μικρο που καθοταν διπλα του) - θελω τον αδελφο μου να παιξουμε (κι ας τον βαραει οταν τον βρισκει ευκαιρο), - μωρο μου ειναι μεσημερι θα παιξετε το απογευμα - οχι θελω, θελω θελω θελω (τσιριδες), ερχεται στο δωματιο που ταιζα το μωρο (τσιριδες), παραταω το μωρο του λεω παμε στο κρεββατι σου τωρα - κλεινω τα παιδικα - οχι μου λεει θελω να κατσω στο σαλονι,(τσιριδες.....) για να μην τα πολυλογω μονο οταν τον απειλησα 10 λεπτα μετα οτι θα παρω την αστυνομια να τον μαζεψει (μη βαρατε αλλα δε λειτουργει τιποτα αλλο) αν ξαναμιλησει. Σε 2 λεπτα ενω ακουω ησυχια ειχε κοιμηθει....και θα κοιμαται για 3 ωρες....

 

αλλαξε σταση,,,,τι λετε παμε να κοιμηθουμε ολοι μαζι αγκαλιτσα???ή να του υποσχεθεις οτι αμα κανει ησυχια μετα θα κανετε κατι μαζι και να το τηρησεις???

Γενικα εχει αποκτησει μια περιεργη επιθετικοτητα απο το σταθμο, που επειδη εκει λογω κλειστου χαρακτηρα δεν εξωτερικευει, τη βγαζει σπιτι πανω μας, βαλε και τη ζηλια και το μιγμα γινεται εκρηκτικο. Μας βαραει, εχει μια νευρικοτητα, του πεφτουν πραγματα απο τα χερια, κανει ζημιες ολη την ωρα μεσα στο σπιτι....(γιατι ποιος ειπε οτι τα παιδια δε κανουνε ζημιες???ξερεις τι κανουνε τα δικα μου???ολο κατι τους πεφτει απο νερο,αλατι,ζαχαρη φαγητο κ,ο,κ,)Εσενα δε σου πεφτουν πραγματα??εμενα ναι,,,εσυ δεν εισαι νευρικη???

τα νευρα μου κροσια, εχω περασει διαφορα 1-2 χρονια τωρα, χρονος ελαχιστος, ενα ακομα μωρο στο σπιτι,δουλεια, τρεχαματα με διαφορα θεματα...ΟΥΦ

 

 

Κι ολο λεω να τον παρω με το καλο αλλα ανθρωπος ειμαι και εγω και η κουραση δε βοηθα. Ασε που ο μικρος εφτασε 9 μηνων και εγω δεν τον χορτασα καθολου, ολο με το μεγαλο ασχολουμε κι ολο για κακο...

 

πλακα κανεις τωρα ε???συνηθως εχουμε ενοχες που δε προλαβαινουμε να παιξουμε με τα μεγαλα και οτι δε τα χορταινουμε και οχι τουμπαλιν:lol::lol:Το ξερω οτι του λειπω αλλα με τη συμπεριφορα του δεν εχω και ορεξη να ασχοληθω μαζι του, ειμαστε 5 λεπτα καλα και 1 ωρα που δεν θελω να τον βλεπω.

 

Και εχει κολλησει και πανω μου, ουτε κομμωτηριο, ουτε σουπερ ουτε πουθενα δεν παω μονημου. (και γιατι δε το λες αυτο και για το μικρουλι???το ιδιο κανονικα θα επρεπε να ισχυει και για τα δυο,,,μη ριχνεις το βαρος οτι μονο ο ενας δε σε αφηνει να πας πουθενα,,, Δε μου αφηνει χωρο να αναπνευσω....εχω κουραστει τελικα!!!!

 

κοιτα να δεις λοιπον επειδη και εγω εχω δυο παιδια και ναι υπαρχουν πολλες φορες δυσκολες μερες ωρες περιοδοι κλπ κλπ αν και τωρα πια μεγαλωσανε αλλα στη φαση που ειστε εσεις ημασταν και εμεις ,,,,μεγαλωνει το δευτερο και θελει και αυτο προσοχη θελει και το μεγαλο προσοχη,,,,,και ναι εχω φωναξει εχω βρισει εχω βγει εκτος εαυτου απο κουραση,,,,τελικα ομως κατεληξα στα εξης

 

ΕΓΩ επελεξα να εχω δυο παιδια στη ζωη μου οποτε δεν πρεπει ΕΓΩ τωρα να ξεσπαω πανω τους επειδη δεν ειναι οπως τα ονειρευομουνα,,,,ΕΓΩ πρεπει να μαθω να κουμανταρω τα νευρα μου κουραση μου κλπ γιατι ΕΓΩ το διαλεξα αυτο για μενα και εγω πρεπει τωρα να πορευτω με τις επιλογες μου,,,,ειλικρινα διαβαζοντας πως νοιωθεις για το μεγαλο στεναχωριεμαι,,,γιατι Πρεπει να καταλαβεις οτι ολο αυτο απορρεει μονο απο τη δικια σου συμπεριφορα και αντιμετωπιση,,,,,και δυστυχως επειδη το μωρο ειναι προς το παρον πιο βολικο το αγαπας πιο πολυ και κανεις διακριση και αυτο το καταλαβαινει ο μεγαλος,,,,πρεπει να ζητησεις κατα την αποψη μου βοηθεια,,,τωρα απο ειδικο θα ειναι απο καποιον αλλο θα ειναι να σε ξεφωρτωσεις απο πχ τις δουλειες του σπιτιου δε ξερω,,,πρεπει νΑ κατσεις να σκεφτεις που εχεις εσυ το λαθος και τροπους αντιμετωπισης και αποφορτισης,,,,,παρτον εξω στο σουπερ κομμωτηριο δε ξερω,,,,καντε κατι οι δυο σας,,,,το παιδακι ψαχνει απεγνωσμενα τη μαμα του,,,,πρεπει να τη βρεις να του τη δωσεις,,,,,βρες το τροπο ειλικρινα,,,

[mama tou kostantinoulh]

Λοιπον για να ξεκαθαρισω μερικα πραγματα. Σε ειδικο εχω απευθυνθει χωρις αποτελεσματα, ήταν το ιδιο με το να διαβαζα ενα βιβλιο. Ασε που δεν μπορω να δεχτω συμβουλες απο ανθρωπους χωρις παιδια γιατι απλα δεν το ζουν. Δευτερον, το σκηνικο με το παγακι, δε με θυμωσε καθολου, δεν ξερω πως ακουστηκε απλα όλο το συμβαν ηταν μια απλη περιγραφή μισης ωρας της καθημερινοτητας μας.....αντιστοιχα κυλουν και οι υπολοιπες.Αν μου αρεσε νομιζω οτι οντως θα επρεπε να με δει ειδικος.....

Και παραμυθια διαβαζουμε (και οχι ενα αλλα 3 και παντα του λεω οτι μολις βαλω για υπνο το μικρο θα βαλω και εκεινον (παντα μου παιρνει παραπανω ωρα ο υπνος του μεγαλου) και μονοι παμε παντου - προσκοληση εχει ο μεγαλος πανω μου οχι ο μικρος που τον αφηνω σαφως πιο ευκολα σε γιαγια η μπαμπα. Τον μεγαλο τον παιρνω παντα μαζι μου - δεν μπορω να κανω και αλλιως- μεχρι για πεντικιουρ εχουμε παει μαζι και μολισ φτανουμε εκει αρχιζει η γκρινια τυπου βαριεμαι, ποτε θα φύγουμε. και βολτες παμε αλλα εχει την απαιτηση να ειμαστε ΟΛΟΙ μαζι - συγνωμη αλλα καποιος πρεπει να κανει και δουλειες σε αυτο το σπιτι πολυ θα ηθελα μια φιλιπινεζα αλλα δυστυχως.... Yasemi εγω τον εχω χορτασει το μεγαλο γιατι ήμουν μαζι του μεχρι 14 μηνων τον μικρο ομως τον αφησα απο τους 4 μηνες για να γυρισω στη δουλεια και ναι δεν το εχω χορτασει. οσο για τις ζημιες αναφερομουν στην υπερενταση που τον διακατεχει, αν ειναι κατι απλα της ηλικιας ειναι αλλο και αλλο αν ειναι ψυχολογικη υπερενταση. αυτο με την αγκαλιτσα και τον υπνο ειναι ενα απο τα απαραβατα ορια, τα παιδια ΔΕΝ κοιμουνται στο κρεβατι μου και με εχει σωσει απο πολλα.

οσο για τα νευρα ναι σιγουρα ειναι κακος συμβουλος αλλα δεν μπορω να αρχισω τα ναρκωτικα. Κανω οτι καλυτερο μπορω. Αν εσεις μπορειτε καλυτερα πειτε μου τον τροπο

[thampelina]

συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αγαπητή φίλη αλλά το πρόβλημα είσαι εσύ...

έχεις νεύρα και το παιδί το καταλαβαίνει....

δεν φταίει ο παιδικός, δεν φταίει η ζήλια, δεν φταίει ότι του λείπεις....

όταν περιγράφεις μια τέτοια νορμάλ σκηνή, όπως αυτή με το παγάκι και το γάλα, εγώ αυτό αποκομώ, πρέπει να μάθεις να ελέγχεις τα νεύρα σου....

 

α και κάτι ακόμα, αν αντί για απειλή με αστυνομικούς του διάβαζες μια ιστορία το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε....

αντε παλι να απαντησουν οι σουπερ μαμαδες του φορουμ..που τα κανουν ολα τελεια....σορυ αλλα δεν ξερωπου ζητε...ελατε στην θεση της και μετα πες μ εσυ αν δεν εχεις νευρα....με 2παιδια και ολοι μερα!!

[kinkajoujou]

Νομίζω πως ούτε τα βιβλία, ούτε οι ειδικοί ούτε το φόρουμ θα σου δώσουν έτοιμες τις λύσεις. Μπορούν όμως να σου δώσουν ιδέες και προτάσεις για το πώς να κινηθείς, αρκεί να είσαι κι εσύ διατεθειμένη να τις δουλέψεις και στο μυαλό σου και στην πράξη. Κανείς δεν ξέρει την οικογένειά σου, για να σου δώσει έτοιμες συμβουλές που θα τις εφαρμόσεις αυτούσιες και το πρόβλημα θα λυθεί ως δια μαγείας.

 

Είναι λογικό να είσαι αρνητική σε κρίσεις και προτάσεις, και καλά κάνεις και θες απλά να πεις τον πόνο σου κάπου, αλλά σκέψου ότι ο χρόνος που χάνεις είναι πολύτιμος, το παιδί θα εδραιωσει συμπεριφορές που μετά θα σου πάρει διπλάσιο χρόνο και προσπάθεια να τις αλλάξεις.

 

Όλες περνάμε κακές περιόδους και δυσκολευόμαστε με τα παιδιά μας, αλλά όταν φτάνεις στο σημείο να διαιωνίζεται μια κατάσταση όπου πλέον το παιδί σου σου είναι δυσάρεστο, καταλαβαίνεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις, πριν το χάσεις εντελώς το παιχνίδι.

[mama tou kostantinoulh]

γιαυτο και απευθυνθηκα στο φορουμ διοτι την προηγουμενη φορα ειχα παρει μια συμβουλη που μου σταθηκε απολυτως χρησιμη και που δεν θα μου ελεγε κανενα βιβλιο ή ειδικος.Μη νομιζεις οτι λεω απλα τον πονο μου (ενταξει ειναι και αυτο) αλλα οι συμβουλες μαμαδων ειναι πολυτιμες τις περισσοτερες φορες.

[gavramid]

αντε παλι να απαντησουν οι σουπερ μαμαδες του φορουμ..που τα κανουν ολα τελεια....σορυ αλλα δεν ξερωπου ζητε...ελατε στην θεση της και μετα πες μ εσυ αν δεν εχεις νευρα....με 2παιδια και ολοι μερα!!

 

Δεν νομιζω οτι ειναι θεμα σουπερ μαμας ...Απλα ειναι θεμα χειρισμων.

Καποια μαμα χειριζεται καλα μια κατασταση και λεει την εμπειρια της και καποια αλλη μαμα μια αλλη.Εγω πχ δεν μπορω να χειριστω καλα το θεμα του υπνου της μεγαλης...Τωρα στα 4 και ακομη να μαθει να κοιμαται μονη της...εχουμε βεβαια κανει προοδους:DΤις μισες μερες της κραταω το χερι και τις αλλες μισες κοιμαται μονη της.Επισης εχω εγκαταλειψει την προσπαθεια του μεσημεριανου υπνου!!!Δεν τη παλευω...με νικησε

Για το μικρο διαβαζω συμβουλες απο αλλες μαμαδες και προσπαθω να μην κανω τα ιδια λαθη!!!

Αντιθετα εχω καταφερει να αντιμετωπιζω τα σκηνικα της ζηλιας.Η μεγαλη μου ειναι 4 και κατι το μωρο 5 μηνων σχεδον.Απο την πρωτη μερα που ηρθε το μωρο σπιτι ασχολιομουν και με τις δυο ταυτοχρονα.ΘΗλαζα το μωρο---και ειναι και τρελα δυσκολο στην αρχη με τους μαραθωνιους θηλασμους--και επαιζα την ιδια ωρα με την μεγαλη!!Μαμα και παιδι,δασκαλα,μπαρμπι.

ΠΕρασαμε τη φαση να θηλαζω το μωρο και καθε μιση ωρα η μεγαλη να πειναει ταχα...ηθελε την προσοχη μου.Εκανα αρκετες φορες διαλειμα στον θηλασμο με την μικρη να ουρλιαζει για να βαλω στη μεγαλη να φαει ενω δεν πειναγεΠειστηκε οτι δεν ταιζω μονο το μωρο αλλα και αυτην

Το ξεπερασαμε.Η επομενη φαση ηταν οτι οποτε επιανα το μωρο που εκλαιγε...καπου "ποναγε" η μεγαλη..Αγκαλια και τα δυο...Μεχρο που πειστηκε οτι και σε αυτο δεν εχω πιο πανω το μωρο

Φαση προσκολησης:Την επαιρνα χωρις να την ρωτησω ΠΑΝΤΟΥ μεχρι που βαρεθηκε και με παρακαλαγε προχτες να μην ερθει στη δουλεια και να μεινει στη γιαγια!!!

Μαλωνη τη μεγαλη για κατι που εκανε...σε 3 λεπτα κατι βρισκω και στο μικρο και το μαλωνω...μην νομιζει οτι μαλωνω μονο αυτη..ετσι κι αλλιως το μπεμπε δεν καταλαβαινει!!!

Με τα πολλα και με τα λιγα εχουμε ξεπερασει σχεδον τα παντα!!!!

Οντως θελει πολυ υπομονη και πολλες πατεντες

Το πρωτο μας παιδακι χανει την αποκλειστικοτητα και πρεπει να βρεθουμε λιγο στη θεση του

Φιλεναδα μαμα του Κωνσταντινου φερσου λιγο αναποδα απο αυτο που κανεις τωρα και ισως εχεις καποιο αποτελεσμα.Εγω τουλαχιστον ειχα

[mama@2]

mama tou konstantinoulh, σε καταλαβαινω απολυτα!!!!

Ο μεγαλος σημερα 4αρων κ ο μικρος ενος ετους....

 

Τα σκηνικα που περιγραφεις, ακομη τα ζουμε, απλα εγω αλλαξα οπτικη...οσο μπορω συγκρατω τα νευρα μου,κ του μιλαω στη γλωσσα του...δλδ οταν νευριαζω μου λεει, μιλα σαν μαμα κ οχι σαν λυκος, ετσι οταν κ εκεινος χανει τον ελεγχο ηρεμα του απαντω....μιλα σαν το γιο μου κ οχι σαν λυκος κ θα συζητησουμε....με κοιτα κ μου μιλα πιο ηρεμα!!!

 

Περασαμε πολλεεεςςς φασεις κ με μεγαλη προσπαθεια απο εμενα κ συμβουλες παιδαγωγου ειμαστε σε καλο δρομο...Περισσοτερο με το ενστικτο μου, ακουω το παιδι κ προσπαθω.....ακομα....κ τωρα που μεγαλωνει κ ο μικρος....ετοιμαζομαι....

 

Πχ κ τωρα που ειμαστε σε καλο δρομο, να σου περιγραψω χθεσινο περιστατικο....πηγε με το μπαμπα στο jumbo,ο γιος μου κυριος, δεν ζητησε ολο το μαγαζι, πηραν 2 σπαθια κ περικεφαλαια, ολα καλα,ξετρελαθηκε το πρωι ξυπνα, τα βλεπει παιζει λιγο κ ξεκινα να κλαιει....δεν τα θελω, θελω τα αλλα που ειδα με το μπαμπα, παμε ΤΩΡΑ να τα παρουμε, παρε τηλ το μπαμπα να του πω δεν μου αρεσουν κλππππππ:rolleyes:

 

Να σου πω, για εμενα δεν υπαρχει καποια συνταγη, βλεπεις κ πρατεις....

Λογικο να ξεσπας, να κουραζεσαι.

Εκμεταλλευσου οποια προσφορα για βοηθεια με τα παιδια(μαμα, πεθερα), ωστε να μπορεις να πας κ για ενα καφε με το συζυγο....εστω 1 ωριτσα τη βδομαδα--αποφορτιζεσαι.

 

Βολτουλες ολοι μαζι τωρα που ευνοει ο καιρος.

 

θα συμφωνησω με τα κοριτσια....μην λες προβλημα κλπ(κ εγω το ιδιο ελεγα)τα παιδια ολα τα διαισθανονται....δες το σαν ενα καταπληκτικο παιδι, μοναδικο, δικο σου παιδι, που θελει τη βοηθεια σου για να γινει ακομη καλυτερο--εγω ετσι το ειδα, μη φανταστεις οτι ειναι αγγελουδι πλεον, αλλα αυτη η οπτικη βοηθα εμενα πιο πολυ...

Απο τη στιγμη που αλλαξα οπτικη, τα πραγματα πανε καλυτερα(καλα, δεν γινονται κ θαυματα....)

 

Να σου πω πως ο μικρος τωρα που χρονισε, οταν μας βλεπει να ντυνομαστε να βγουμε (εγω κ ο συζυγος ) κλαιει κ μας λεει αντε!!!μετα ηρεμει φυσικα, αλλαμ ολα τα καταλαβαινει!!!Νευρα κ ο μικρος, κουνα με φορα το κεφαλι, φωναζει, κ ουτε στο παρκο μπαινει πλεον, ουτε στο καρεκλακι φαγητου...γατζωνεται πανω μου το μαιμουδακι κ φωναζει!!!ολη μερα θελει να μπουσουλα....με τον μεγαλο μαλωνουν για το ιδιο παιχνιδι....ασε, ουτε κ ο μικρος φαινεται κανενα καλοβολο παιδι...

 

Πιστευω πλεον πως δεν υπαρχουν ησυχα παιδια...

 

Αλλα ειναι τα δικα μας παιδια, εχουν χαρακτηρα, αποψη κ προσωπικοτητα.

Και εμεις παντα διπλα τους να τα καθοδηγουμε....

[ΡΙΑ84]

υπαρχη καποιος να σου κρατησει το μωρο για λιγες ωρες;;;;;

να εισαι για λιγες ωρες μονο για τον Κωνσταντινο,να κανετε πραγματα μαζι χωρις να χρειαζετε να κανεις τιποτα αλλο......πριν απο αυτο ομως κατσε να δεις φωτο. και βιντεο του μεγαλου σου.....να δεις πως ηταν μωρακι(και ειναι ακομα εε;)εμενα με βοηθεισε πολυ....μου θυμησε πραγματα που ειχα ξεχασει και τον αγαπησα ποιο πολυ!!!

εγω εχω τρια παιδακια 6χρ. ,3χρ. ,19μ. και εμενα οταν γεννηθηκε ο δευτερος ειχα θεματακι ακομα και τωρα δηλαδη.....ζηλευει τον δευτερο παααααρα πολυ,μπορει να αφισει την μικρη να τον ποδοπαταει και αν τον ακουμπισει εστω και καταλαθος ο μικρος να τον αρχισει στις φαπες..........

και αυτο που ειπες οτι δεν χορτασες τον μικρο σου......σε καταλαβενω ΑΠΟΛΥΤΑ......και εγω δεν καταλαβα για ποτε μεγαλωσαν το δευτερο και το τριτο......ενω το πρωτο ειχα οοοοολο τον χρονο να τον καταλαβω,να τον μεγαλωσω,να τον χοτρασω..........στεναχωριεμαι που δεν εδωσα τον ιδιο χρονο και στα τρια αλλα να ξερεις δεν γινετε(πρακτικο ειναι το θεμα)

 

κουραγιο και υπομονη λοιπον και να τα γραφεις εδω να ξεσπας!!!

[mama@2]

Οσο για τη ζηλια....εγω μπηκα στη θεση του(κ εγω πρωτοτοκη με αλλα 2 αδελφια)....κ αναλογα του μιλαω ακομη

Και μεχρι σημερα, πρωτα θα πω ποσο αγαπω τον μεγαλο κ μετα ποσο αγαπω το ζουζουνι...

Του αναθετω πρωτοβουλιες κ με βοηθα με χαρα.

Συνεχως τονιζει οτι ο μικρος δεν μπορει να κανει οσα ο μεγαλος, αλλα ανυπομονει να του τα μαθει ολα.

Του υπενθυμιζω ποσο τον αγαπω, ποσο υπερηφανη με κανει.

 

 

Οσο για τον υπνο.....ειναι μια καθημερινη μαχη, οχι στο δικο μου κρεββατι, ο καθενας στο δικο του, αλλα τον μικρο θα τον βαλω στην κουνια με την πιπιλα(αντε κ να τον νανουρισω κανα 5λεπτο)

Ο μεγαλος, θελει 3 με 4 παραμυθια κ ιστοριεςμου παιρνει κανα 15λεπτο...κ στο 5λεπτο μπορει να θυμηθει οτι θελει τουαλεττα κλπ κ αντε απ την αρχη!!!!!

 

Φροντιζω συνηθως να κουραζεται(βολτα ολοι μαζι η με το μπαμπα για ποδοσφαιρο κλπ), αλλα κ παλι, εχουν απιστευτη ενεργεια....

 

Εγω το βραδυ νανουριζομαι με τα παραμυθια, εκεινος θελει κ αλλα!!!

Κουραστηκα λεω, εκεινος λεει εχει ακομη πολλη δυναμη κλπ

 

Και οταν του λεω σημερα 1 μονο παραμυθι, μου λεει ΩΧ ΤΙ ΠΑΘΑΜΕ!!!

καλα ειναι πανεξυπνα τα ζουζουνια μας!!!!

[EvaBar]

Μαμα του Κωνσταντινουλη

ειμαι κι εγω σε αντιστιχη φάση. Ισως οχι τοσο έντονη όσο η δική σου, αλλά πολύ κοντινη. Ο μεγάλος μου ειναι 4.5 και η μικρη 15 μηνων. Μέχρι πριν ένα μηνα που αποθήλασα και κοιμήθηκα πια η γυναικα, η κατασταση ηταν σαφως χειρίοτερη. Τωρα ειμαστε κάπως πιο καλά.

 

Επειδη καταλαβαινω την κουραση σου και την πίεση, θα πω τα κλασικά που κατα καιρους έχουν υποθει και σε άλλα θέματα.

1) Ο μεγάλος σου προφανως θέλει να σου τραβηξει την προσοχη. Μίλα του όσο πιο πολύ μπορείς. Σε κάθε δικό του παραλογισμό, εσυ να απαντας ηρεμα (για να το καταφερεις όταν εισαι κουρασμένη- εκνευρησμένη κλπ) πέρνε βαθιές ανάσες. Πάρε εισπνοή αργά (μέτρα μέχρι το 4 καθως εισπέεις και εκπνοή πάλι σιγα σιγα- πάλι μέχρι το 4 μέτρα). Με 2-3 τέτοιες εισπνοες θα ηρεμίσεις.

2) Προσπαθησε να εξασκηθεις στα ορια. Οπως λες και η ιδια ειναι δυσκολο να τα εφαρμωσεις πάντα ειδικά με το μικρό στα χέρια ή οταν ταίζεις κλπ. Κι όμως αυτο ειναι πολύ σημαντικο γισα τον μεγαλο σου. Να καταλαβει πως υπο οποιεσδηποτε συνθηκες, εσυ θα εισαι σταθερη.

Παραδειγμα: εσυ ταιζεις το μικρο και ο μεγαλος θελει να του φτιάξεις ομελέτα ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑ!!!! Του εξηγεις πως θα πρέπει να περιμένει 5 λεπτά και αμέσως θα του τη φτιάξεις. Αυτος αρχιζει να τσιριζει. Του εξηγεις πως με το να τσιριζει, απλά θα καθηστερησεις να του φτιάξεις την ομελέτα γιατι με τις φωνες δεν μπορει να φαει ο αδερφος του. Οποτε αν θελει να φαει πιο γρηγορα πρέπει να ηρεμίσει. Συνεχιζει να τσιριζει... Του λες οτι δεν πειράζει. Δεν θα του φτιάξεις ομελέτα σημερα. Θα την φτιάξεις μια άλλη φορά. Συνεχίζει να τσιριζει... τον αγνοεις!!!! Πολύ βασικο! Δεν τον κοιτας, δεν του μυλάς, δεν ασχολεισαι. Αν αρχισει να κλωτσαει, σπάει κλπ του λες πως δεν θα του διαβασεις το βράδυ και δεν προκειται ποτέ να κάνεις οτιδηποτε σου ζητάει αν τσιριζει και χτυπιέται.

 

Αυτα βεβαια δεν γινονται απο τη μια στιγμη στην άλλη, αλλά σταδιακά. Προσωπικά θεωρω πως η ηρεμια και η σταθεροτητα ειναι τα κλειδια της επιτυχιας. Και τα δυο εξαρτονται απο εσενα και το ποσο αποφασιστηκη θα σταθεις. Δουλεψέ το γιατι αξίζει. Και βεβαια κάθε μέρα θα ειναι μια μάχη, αλλά ειναι καλύτερα οταν τις περισσοτερες μάχες τις κερδιζεις εσυ!

 

Καλή δυναμη!