Η δική μου εμπειρία

[kounelitsa]

Ο τύπος με τη νέα του μικρούλα έγραφαν ήδη διάφορα στο facebook και εκτός τούτου, προσπάθησε να προσεγγίσει τις φίλες μου και να τις τραβήξει με το μέρος του.

.

Εγώ θα ήθελα (έτσι για να έχω ολοκληρωμένη άποψη) αν μπορείς να μας δώσεις παραδείγματα...

 

1) Από τις σπόντες που πέταγες

2) Από τις σπόντες που είπες ότι πέταγε αυτός με τη "νεα του μικρούλα"

(η παλιά ποιά ήταν?)

3) Πώς προσπάθησε να πάρει τις φίλες σου με το μέρος του

 

Όπως και να'χει, με τον αντρα μου τις τελευταίες μέρες μιλάμε πολύ περισσότερο, δείχνει κι εκείνος πως έχει τη διάθεση να προσπαθήσουμε να σώσουμε την κατάσταση, θα δείξει....

 

Εδώ μπερδεύτηκα...το θέμα ανοίχτηκε πριν 3(!) μέρες, αυτές τις μέρες εννοείς ότι άλλαξε?

[χριστινάκι π.]

.

Εγώ θα ήθελα (έτσι για να έχω ολοκληρωμένη άποψη) αν μπορείς να μας δώσεις παραδείγματα...

 

1) Από τις σπόντες που πέταγες

2) Από τις σπόντες που είπες ότι πέταγε αυτός με τη "νεα του μικρούλα"

(η παλιά ποιά ήταν?)

3) Πώς προσπάθησε να πάρει τις φίλες σου με το μέρος του

 

 

 

Εδώ μπερδεύτηκα...το θέμα ανοίχτηκε πριν 3(!) μέρες, αυτές τις μέρες εννοείς ότι άλλαξε?

 

Και επίσης, η κουμπάρα σας τι λέει για όλα αυτά;Ή δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα;

[Rob_09]

Κοίτα, θα μπορούσες ίσως να το έχεις πει αμέσως, αυτός να μην πάρει τα βουνά αφήνοντας έγκυο γυναίκα πίσω του...Αυτά συνήθως τα κάνουμε όταν είμαστε μικρότεροι και δρούμε πιο παρορμητικά...

 

Μα δεν περίμενα να μείνω έγκυος για να το πω στον άντρα μου. Ο άντρας μου το έμαθε τον Φεβρουάριο του 2011, 3 μήνες μετά δηλ. Και ο μόνος λόγος που δεν το έμαθε νωρίτερα είναι γιατί φοβόμουν την αντίδραση του, όχι απέναντι σε μένα, αλλά απέναντι στο αφεντικό του. Όταν έγιναν όλα αυτά με το fb κλπ, ο άντρας μου ήξερε ήδη από καιρό όλα όσα είχαν συμβεί.

[Rob_09]

.

Εγώ θα ήθελα (έτσι για να έχω ολοκληρωμένη άποψη) αν μπορείς να μας δώσεις παραδείγματα...

 

1) Από τις σπόντες που πέταγες

2) Από τις σπόντες που είπες ότι πέταγε αυτός με τη "νεα του μικρούλα"

(η παλιά ποιά ήταν?)

3) Πώς προσπάθησε να πάρει τις φίλες σου με το μέρος του

 

 

 

Εδώ μπερδεύτηκα...το θέμα ανοίχτηκε πριν 3(!) μέρες, αυτές τις μέρες εννοείς ότι άλλαξε?

 

Κοίτα, πολλές φορές έγραφα διάφορα γνωμικά στο wall μου που δεν απευθύνονταν καν σ'εκείνον, κι όμως τα έπαιρνε και πάλι προσωπικά. Κι ακόμα κι για αν κάποια από τα γνωμικά που έγραφα τον σκεφτόμουν, και πάλι δεν υπήρχε τίποτα που να υποδηλώνει σε τί ή σε ποιον αναφερόμουν.

Κάποιες από τις φίλες μου που του είχα γνωρίσει τις φλέρταρε (πολύ διακριτικά όμως) και πάλι μέσω fb. Όταν έγιναν όλα αυτά, έμαθα ότι τις είχε πάρει τηλ να συναντηθούν για να τους εξηγήσει και τη δική του πλευρά.

[Rob_09]

Και επίσης, η κουμπάρα σας τι λέει για όλα αυτά;Ή δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα;

 

Η κουμπάρα δεν είναι καμιά παλαβή. Όταν κάναμε παρέα μου έλεγε ότι ξέρει για τις απιστίες του άντρα της αλλά δεν την ενοχλεί γιατί 1)βαριέται το σεξ μαζί του και 2) εκείνος από τις τύψεις της αγοράζει ότι θέλει. Με την τελευταία μικρούλα τον έβαλε να της ανακαινίσει όλο το σπίτι. Και εννοείται ότι την κουβαλάει παντού μαζί του. Μέχρι και στα γενέθλια του γιού του.

[sofiamk]

Η κουμπάρα δεν είναι καμιά παλαβή. Όταν κάναμε παρέα μου έλεγε ότι ξέρει για τις απιστίες του άντρα της αλλά δεν την ενοχλεί γιατί 1)βαριέται το σεξ μαζί του και 2) εκείνος από τις τύψεις της αγοράζει ότι θέλει. Με την τελευταία μικρούλα τον έβαλε να της ανακαινίσει όλο το σπίτι. Και εννοείται ότι την κουβαλάει παντού μαζί του. Μέχρι και στα γενέθλια του γιού του.

 

Έχω αηδιάσει...

Στη θέση σας θα κρατιόμουν όσο πιο ΜΑΚΡΙΑ από αυτούς τους ανθρώπους...

Πως τους επιλέξατε για κουμπάρους σας; Δεν τα ξέρατε αυτά περί απιστιών νωρίτερα; Εσάς σας άρεσαν ως ζευγάρι;;;

Θα σε συμβούλευα να αρχίσεις να ψάχνεις στις εφημερίδες για νέα δουλειά για τον άντρα σου (στην ηλεκτρονική έκδοση )

Συγνώμη για τη σκληρή γλώσσα αλλά το ξαναλέω: ΜΑΚΡΙΑ!

[χριστινάκι π.]

Έχω αηδιάσει...

Στη θέση σας θα κρατιόμουν όσο πιο ΜΑΚΡΙΑ από αυτούς τους ανθρώπους...

Πως τους επιλέξατε για κουμπάρους σας; Δεν τα ξέρατε αυτά περί απιστιών νωρίτερα; Εσάς σας άρεσαν ως ζευγάρι;;;

Θα σε συμβούλευα να αρχίσεις να ψάχνεις στις εφημερίδες για νέα δουλειά για τον άντρα σου (στην ηλεκτρονική έκδοση )

Συγνώμη για τη σκληρή γλώσσα αλλά το ξαναλέω: ΜΑΚΡΙΑ!

 

Ακριβώς την ίδια λέξη ήμουν έτοιμη να χρησιμοποιήσω: Πραγματικά αηδίασα...

 

Μακριά από αυτούς τους ανθρώπους, δεν σας προσφέρουν τίποτα!Ψάξε εσύ δουλειά για τον άντρα σου!

[Rob_09]

O συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πολύ καλός στο να ξεγελά. Αν δεν τον ξέρεις καλά νομίζεις ότι είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Όταν με πήρε στη δουλειά δεν είχε πραγματικά ανάγκη για υπάλληλο, αλλά ακόμα κι αν είχε θα μπορούσε να βρεί κάποιον με περισσότερη πείρα στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Εκτιμήσαμε λοιπόν το ότι με προσέλαβε σε μια φάση που είχαμε πολλή ανάγκη τα λεφτά κι έτσι προέκυψε η κουμπαριά.

Πριν μείνω έγκυος μάλιστα λέγαμε πως θα τους δίναμε και το μωρό να το βαφτίσουν. Όταν άρχισα όμως να καταλαβαίνω τί άνθρωποι είναι - γιατί και η γυναίκα του είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ - έλεγα στον άντρα μου ότι πρέπει να το αποφύγουμε κι εκείνος μου έλεγε ότι δε μπορεί γιατί θα παρεξηγηθούν και θα έχει προβλήματα στη δουλειά. Τελικά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, γλίτωσε το παιδάκι μου!

[Rob_09]

Kαλημέρα. Σήμερα γράφω με άσχημα νέα. Εκεί που τα πράγματα φαινομενικά ήταν κάπως καλύτερα τις τελευταίες μέρες, σήμερα διαλύθηκαν εντελώς.

Σήμερα το πρωί η μικρούλα μου ξύπνησε στις 4 και δεν ήθελε με τίποτα να ξανακοιμηθεί. Παιδευόμουν να την ξανακοιμήσω μέχρι τις 5:30. Όταν κουράστηκα πολύ τον ξύπνησα και του ζήτησα αν μπορεί να αναλάβει λίγο κι εκείνος για να ξεκουραστώ γιατί το πρωί θα έτρεχα πάλι εκτός πόλεως για θεραπείες, ανακύσεις κλπ και δεν ήθελα να οδηγήσω ξενυχτισμένη. Δεν ξυπνούσε, λέω είναι κουρασμένος απ'τη δουλειά, ας μην τον ταλαιπωρήσω άλλο. Του λέω λοιπόν ότι θα πάρω το μωρό να πάω στη μαμά μου να με βοηθήσει λίγο μέχρι τις 8 που φεύγει για δουλειά και μου είπε οκ.

5:45 πήγα στη μαμά μου και 7:30 κατάφερα με χίλια ζόρια να την ξανακοιμίσω και να κλείσω κι εγώ λίγο τα μάτια μου.

Η ώρα 8:00 ήρθε εκείνος, χτύπαγε τα κουδούνια, μου ξύπνησε το μωρό, μπήκε μέσα, πέταξε τα γυαλιά του ήλιου στο πάτωμα, τα έσπασε κι άρχισε να μου φωνάζει ότι πήρα το παιδί κι έφυγα χωρίς να του το πω κλπ κλπ. Όταν του εξήγησα ότι του το είπα, απλά δεν το άκουσε επειδή ήταν του ύπνου ηρέμησε κάπως. Και τότε του ζήτησα πολύ ευγενικά αν μπορεί να μείνει το πρωί στο σπίτι μαζί μας, να πάω για τις εξετάσεις μου και μετά να έρθω να ξεκουραστώ λίγο. Μου είπε ότι με το παραμικρό του ζητάω να μείνει στο σπίτι. Με το παραμικρό του λέω; Η γέννηση του μωρού μας ήταν το παραμικρό; Η αρρώστια που περνάω που κοντεύει να με πεθάνέι είναι το παραμικρό; Είπε συγγνώμη, δεν το εννοούσε έτσι, κι έφυγε για να πάει στη δουλειά. Μετά από λίγο μου έστειλε μήνυμα στο κινητό και μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Έχει γίνει νευρικός λέει, χθές πέταξε το κινητό του, σήμερα τα γυαλιά του, αύριο ποιός ξέρει τί μπορεί να πετάξει και ποιόν μπορεί να χτυπήσει άθελά του; Είπαμε να χωρίσουμε, τουλάχιστον προσωρινά μέχρι να δούμε τί είναι καλύτερο για όλους μας. Στο μεταξύ αύριο βαφτίζει η αδελφή μου το παιδάκι της, θα είναι εκεί όλη η οικογένεια και τον παρακάλεσα να έρθει για να μην ανοίξουν από τώρα τα στόματα και να δει και λίγο το μωράκι του που έχει να το δει από χθες το πρωί (τις λίγες ώρες που ήταν στο σπίτι ο μπαμπάς της εκείνη κοιμόταν).

Δεν ξέρω τί να σκεφτώ, τί να κάνω, έχω παγώσει... Θέλω να πιώ αλκοόλ, να καπνίσω, να πάρω ένα ηρεμιστικό και δε μπορώ να κάνω τίποτα απ'όλα αυτά γιατί θηλάζω. Από την ώρα που μου τα είπε τρέμω ολόκληρη, προσπάθησα να κάνω μπάνιο και παραλίγο να λιποθυμήσω. Δεν ξέρω πως θα περάσει αυτή η νύχτα που θα είμαι μόνη στο σπίτι με το μωρό. Πονάω πολύ...

[kopela]

Kαλημέρα. Σήμερα γράφω με άσχημα νέα. Εκεί που τα πράγματα φαινομενικά ήταν κάπως καλύτερα τις τελευταίες μέρες, σήμερα διαλύθηκαν εντελώς.

Σήμερα το πρωί η μικρούλα μου ξύπνησε στις 4 και δεν ήθελε με τίποτα να ξανακοιμηθεί. Παιδευόμουν να την ξανακοιμήσω μέχρι τις 5:30. Όταν κουράστηκα πολύ τον ξύπνησα και του ζήτησα αν μπορεί να αναλάβει λίγο κι εκείνος για να ξεκουραστώ γιατί το πρωί θα έτρεχα πάλι εκτός πόλεως για θεραπείες, ανακύσεις κλπ και δεν ήθελα να οδηγήσω ξενυχτισμένη. Δεν ξυπνούσε, λέω είναι κουρασμένος απ'τη δουλειά, ας μην τον ταλαιπωρήσω άλλο. Του λέω λοιπόν ότι θα πάρω το μωρό να πάω στη μαμά μου να με βοηθήσει λίγο μέχρι τις 8 που φεύγει για δουλειά και μου είπε οκ.

5:45 πήγα στη μαμά μου και 7:30 κατάφερα με χίλια ζόρια να την ξανακοιμίσω και να κλείσω κι εγώ λίγο τα μάτια μου.

Η ώρα 8:00 ήρθε εκείνος, χτύπαγε τα κουδούνια, μου ξύπνησε το μωρό, μπήκε μέσα, πέταξε τα γυαλιά του ήλιου στο πάτωμα, τα έσπασε κι άρχισε να μου φωνάζει ότι πήρα το παιδί κι έφυγα χωρίς να του το πω κλπ κλπ. Όταν του εξήγησα ότι του το είπα, απλά δεν το άκουσε επειδή ήταν του ύπνου ηρέμησε κάπως. Και τότε του ζήτησα πολύ ευγενικά αν μπορεί να μείνει το πρωί στο σπίτι μαζί μας, να πάω για τις εξετάσεις μου και μετά να έρθω να ξεκουραστώ λίγο. Μου είπε ότι με το παραμικρό του ζητάω να μείνει στο σπίτι. Με το παραμικρό του λέω; Η γέννηση του μωρού μας ήταν το παραμικρό; Η αρρώστια που περνάω που κοντεύει να με πεθάνέι είναι το παραμικρό; Είπε συγγνώμη, δεν το εννοούσε έτσι, κι έφυγε για να πάει στη δουλειά. Μετά από λίγο μου έστειλε μήνυμα στο κινητό και μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Έχει γίνει νευρικός λέει, χθές πέταξε το κινητό του, σήμερα τα γυαλιά του, αύριο ποιός ξέρει τί μπορεί να πετάξει και ποιόν μπορεί να χτυπήσει άθελά του; Είπαμε να χωρίσουμε, τουλάχιστον προσωρινά μέχρι να δούμε τί είναι καλύτερο για όλους μας. Στο μεταξύ αύριο βαφτίζει η αδελφή μου το παιδάκι της, θα είναι εκεί όλη η οικογένεια και τον παρακάλεσα να έρθει για να μην ανοίξουν από τώρα τα στόματα και να δει και λίγο το μωράκι του που έχει να το δει από χθες το πρωί (τις λίγες ώρες που ήταν στο σπίτι ο μπαμπάς της εκείνη κοιμόταν).

Δεν ξέρω τί να σκεφτώ, τί να κάνω, έχω παγώσει... Θέλω να πιώ αλκοόλ, να καπνίσω, να πάρω ένα ηρεμιστικό και δε μπορώ να κάνω τίποτα απ'όλα αυτά γιατί θηλάζω. Από την ώρα που μου τα είπε τρέμω ολόκληρη, προσπάθησα να κάνω μπάνιο και παραλίγο να λιποθυμήσω. Δεν ξέρω πως θα περάσει αυτή η νύχτα που θα είμαι μόνη στο σπίτι με το μωρό. Πονάω πολύ...

 

Επειδή έχω διαβάσει όλη την ιστορία τον μόνο άνθρωπο που βλέπω να προσπαθεί, σχεδόν να εκλιπαρεί είσαι εσύ.Εσύ "με το παραμικρό" ζητάς βοήθεια και εκείνος με το παραμικρό παρατάει την οικογενεια του για τη δουλειά, τόσο που ειλικρινά σκέφτομαι μήπως υπάρχει τρίτο προσωπο και η εργασία είναι απλά η αφορμή.Αν ο κουμπάρος είναι τόσο ξεδιάντροπος ποιός δεν μου λέει οτι του πάσαρε κάποια φίλη της γκόμενας; Δεν σου το λέω για να σε εξοργίσω ή να σου βάλω φυτιλιές.Προσπαθώ απλα να σε κάνω να δείς όλες τις πλευρές της ιστορίας διότι η δουλειά μπορεί να είναι μια αιτία νεύρων και άγχους αλλά μπορεί να μην είναι και η μόνη.Κακώς για μένα που τον παρακάλεσες να είναι στη βάπτιση αφού ακόμη κι αν έρθει θα είναι εκεί με το ζόρι.Το άτομο δεν θέλει να συμμετέχει δεν θέλει να σε βλέπει δεν θέλει να βλέπει το παιδί του δεν θέλει να βοηθήσει δεν θέλει να υπάρχει δεν θέλει τίποτα. Θέλει μόνο να δουλεύει και να κάνει τεμενάδες του κουμπάρου.Σήκω και φύγε ρε κοπέλα μου, γιατί να το περνάτε εσύ και το παιδί σου αυτό; Πήγαινε στους γονείς σου να αναζητήσεις στήριξη και αν σε ρωτήσουν πες τους οτι ο άντρας σου θα λείπει εκτός με τη δουλειά του, βρες μια δικαιολογία μέχρι να δεις τί θα κάνεις.

[Lucy]

Εγώ συγγνώμη αλλά έχω μπερδευτεί τελείως και αυτό που διαπιστώνω είναι ότι το πρόβλημά σας δεν είναι ο κουμπάρος...

Κάτι άλλο συμβαίνει που πρέπει να το λύσετε μεταξύ σας.

[Lucy]

Rob_09, είσαι σίγουρη ότι ο άντρας σου σε πίστεψε;

 

Με τον ίδιο τον κουμπάρο/αφεντικό έχει συζητήσει καθόλου το θέμα;

 

edit:Και που ξέρεις ότι βρήκε μια 20άρα για να απατάει τη σύζυγο όπως λες;

 

Επίσης δεν μου απάντησες σε αυτά ώστε να ξεμπερδέψω λίγο τα πράγματα στο μυαλό μου

[Niki81]

Θα συμφωνησω κι εγω οτι το θεμα του κουμπαρου που ανεφερες στην αρχη δε βλεπω τι σχεση εχει με την κατασταση που ζειτε τωρα με τον αντρα σου.Οκ προφανως πιεζεται κι απο κει οταν το αφεντικο του κοβει μισθους αλλα μεχρι εκει...δε βλεπω καμια αλλη συνδεση.

 

Αυτο που βλεπω εγω ειναι οτι περνατε μια κριση οπως και πολλα ζευγαρια περνανε μετα τον ερχομο του παιδιου.Και συνηιθως ειναι οι αντρες οι οποιοι εκδηλωνονται πιο γρηγορα δεδομενου οτι ι γυναικες ειναι τοσο απασχολημενες με τον ερχομο του παιδιου που δεν εχουν χρονο να ασχοληθουν με κατι αλλο.

Δε σου κρυβψ πως κι εμεις περασαμε μια τετοια φαση που η λεξη διαζυγιο πηγαινε κι ερχοταν μεσα στο σπιτι μας για μηνες...το παλεψαμε και αυτη τη στιγμη ειμαστε καλα.

 

Καταλαβαινω απο τη μερια σου οτι εχεις παραπονο με τον αντρα σου που δε βοηθαει οπως θα ηθελες (ουτε και ο δικος μου βοηθαει δυστυχως).Αυτο που δεν εχω καταλαβει και δεν ξερω και αν εσυ το εχεις καταλαβει ειναι ποιο προλημα εχει ο αντρας σου.Εγω οταν ειχαμε τα προβληματα τον εβαλα κατω αρκετες φορες να συζητησουμε.Ειπαμε ο καθενας τα παραπονα του...παραδεχτηκαμε ο καθενας τα λαθη του.Εμενα ο αντρας μου γι αν ακαταλαβεις πιεζοταν και δε του αρεσε που ασχολιομουν ονο με το παιδι...ειχε δικιο...ηταν λαθος μου.Το συζητησαμε και προσπαθησα να το αλλαξω.

Εσυ τον εχεις ρωτησει γιατι ολο αυτο?Ποιο το παραπονο του και τι θα ηθελε να αλλαξει.Αν δε τα βαλετε κατω σα ζευγαρι να μιλησετε ανοιχτα και ξαστερα ακρη δε θα βγαλετε.

Το να παρεις το παιδι και να φυγεις ειναι η πιο ευκολη λυση...αυτο θελεις ομως?Δλδ αντε στην καθε δυσκολια θα βουτας το παιδι και θα πηγαινεις στη μανα σου?

Καθιστε κατω και κουβεντιαστε...Αφου εχεις και βοηθεια απο τη μαμα σου εκμεταλευσου τη.Αφησε της το μωρο και καθηστε μονοι σας με τον αντρα σου να συζητησετε.Ομως προσεχε...συζηταω δε σημαινει μονο κατηγορω και λεω τα θελω μου...σημαινει ακουω και υον αλλον τι εχει να πει....παραδεχομαι και τα δικα μου λαθη πριν καταλογησω λαθη μουνο στον αλλον.

[χριστινάκι π.]

Kαλημέρα. Σήμερα γράφω με άσχημα νέα. Εκεί που τα πράγματα φαινομενικά ήταν κάπως καλύτερα τις τελευταίες μέρες, σήμερα διαλύθηκαν εντελώς.

Σήμερα το πρωί η μικρούλα μου ξύπνησε στις 4 και δεν ήθελε με τίποτα να ξανακοιμηθεί. Παιδευόμουν να την ξανακοιμήσω μέχρι τις 5:30. Όταν κουράστηκα πολύ τον ξύπνησα και του ζήτησα αν μπορεί να αναλάβει λίγο κι εκείνος για να ξεκουραστώ γιατί το πρωί θα έτρεχα πάλι εκτός πόλεως για θεραπείες, ανακύσεις κλπ και δεν ήθελα να οδηγήσω ξενυχτισμένη. Δεν ξυπνούσε, λέω είναι κουρασμένος απ'τη δουλειά, ας μην τον ταλαιπωρήσω άλλο. Του λέω λοιπόν ότι θα πάρω το μωρό να πάω στη μαμά μου να με βοηθήσει λίγο μέχρι τις 8 που φεύγει για δουλειά και μου είπε οκ.

5:45 πήγα στη μαμά μου και 7:30 κατάφερα με χίλια ζόρια να την ξανακοιμίσω και να κλείσω κι εγώ λίγο τα μάτια μου.

Η ώρα 8:00 ήρθε εκείνος, χτύπαγε τα κουδούνια, μου ξύπνησε το μωρό, μπήκε μέσα, πέταξε τα γυαλιά του ήλιου στο πάτωμα, τα έσπασε κι άρχισε να μου φωνάζει ότι πήρα το παιδί κι έφυγα χωρίς να του το πω κλπ κλπ. Όταν του εξήγησα ότι του το είπα, απλά δεν το άκουσε επειδή ήταν του ύπνου ηρέμησε κάπως. Και τότε του ζήτησα πολύ ευγενικά αν μπορεί να μείνει το πρωί στο σπίτι μαζί μας, να πάω για τις εξετάσεις μου και μετά να έρθω να ξεκουραστώ λίγο. Μου είπε ότι με το παραμικρό του ζητάω να μείνει στο σπίτι. Με το παραμικρό του λέω; Η γέννηση του μωρού μας ήταν το παραμικρό; Η αρρώστια που περνάω που κοντεύει να με πεθάνέι είναι το παραμικρό; Είπε συγγνώμη, δεν το εννοούσε έτσι, κι έφυγε για να πάει στη δουλειά. Μετά από λίγο μου έστειλε μήνυμα στο κινητό και μου είπε ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση. Έχει γίνει νευρικός λέει, χθές πέταξε το κινητό του, σήμερα τα γυαλιά του, αύριο ποιός ξέρει τί μπορεί να πετάξει και ποιόν μπορεί να χτυπήσει άθελά του; Είπαμε να χωρίσουμε, τουλάχιστον προσωρινά μέχρι να δούμε τί είναι καλύτερο για όλους μας. Στο μεταξύ αύριο βαφτίζει η αδελφή μου το παιδάκι της, θα είναι εκεί όλη η οικογένεια και τον παρακάλεσα να έρθει για να μην ανοίξουν από τώρα τα στόματα και να δει και λίγο το μωράκι του που έχει να το δει από χθες το πρωί (τις λίγες ώρες που ήταν στο σπίτι ο μπαμπάς της εκείνη κοιμόταν).

Δεν ξέρω τί να σκεφτώ, τί να κάνω, έχω παγώσει... Θέλω να πιώ αλκοόλ, να καπνίσω, να πάρω ένα ηρεμιστικό και δε μπορώ να κάνω τίποτα απ'όλα αυτά γιατί θηλάζω. Από την ώρα που μου τα είπε τρέμω ολόκληρη, προσπάθησα να κάνω μπάνιο και παραλίγο να λιποθυμήσω. Δεν ξέρω πως θα περάσει αυτή η νύχτα που θα είμαι μόνη στο σπίτι με το μωρό. Πονάω πολύ...

 

Πρώτα απ'όλα, πάρε βαθιές ανάσες...Ίσως είναι καλύτερα να μείνετε χώρια για λίγο μπας και αλλάξει η κατάσταση...Στο μεταξύ, μην τον πάρεις τηλέφωνο, μην τον παρακαλέσεις να τα βρείτε, τίποτα, άστον μόνο του να ηρεμήσει και να σκεφτεί...Πρόσεξε και την υγεία σου, εσένα έχει κυρίως το μωρό σου, το νου σου!

 

Πώς θα περάσει η νύχτα; Εντάξει, δεν μπορείς να πιεις αλκοόλ, πάρε βυσσινάδα και βάλτην στο ποτήρι του κρασιού, ξεγελάει...Φάει και κάτι βαρύ, για να σε πάρει ο ύπνος, σουβλάκια ας πούμε...Βάλε στο ντιβιντί μια σειρά που να σε κάνει να γελάς (φιλαράκια ας πούμε-μεγάλο φάρμακο) και παράλληλα μπαίνε εδώ και γράφε, όλο το βράδυ, όποια μπορέσει θα απαντήσει, αλλιώς τουλάχιστον θα τα βγάζεις από μέσα σου...Κάνε κατάχρηση του φόρουμ, σοβαρά σου μιλάω...Μόλις περάσει αυτή η πρώτη νύχτα, όλα θα είναι πιο εύκολα, αυτό να σκέφτεσαι...Στη βάφτιση καλύτερα να μην έρθει, για σκέψου να κάνει καμιά σκηνή από τα νεύρα του!Δικαιολόγησε τον και πες ότι έχει δουλειά...

 

Μην προδικάζεις τίποτα ακόμα...Μια μέρα τη φορά...Κάνε τα εναλλακτικά σου σχέδια...Μακάρι να γυρίσει και να είστε καλύτερα και από πριν...Αν όμως δεν γυρίσει, τι θα κάνεις;Αν έχεις την εναλλακτική έτοιμη, τότε θα είσαι πιο ήρεμη...

 

Θα πας στους γονείς σου, θα ψάξεις για δουλειά, τι;Κάνε τα σχέδια σου, θα νιώσεις πιο δυνατή αμέσως.

[Rob_09]

Επίσης δεν μου απάντησες σε αυτά ώστε να ξεμπερδέψω λίγο τα πράγματα στο μυαλό μου

 

Ξέρω ότι με πίστεψε. Όχι, δεν το έχει συζητήσει μαζί του, κάνει πως δεν ξέρει τίποτα. Και για τη μικρούλα ξέρω επειδή είναι συνέχεια εκεί στη δουλειά.

[Rob_09]

Νiki81 τις τελευταίες βδομάδες προσπαθήσαμε τόσο...Καθόμαστε, μιλάμε, ακούμε ο ένας τον άλλο... Τα βρίσκουμε για λίγο και μετά ξανά απ΄την αρχή. Να'ξερες πόσες φορές ζήτησε συγγνωμη και υποσχέθηκε ότι την επόμενη φορά που θα τουτο ζητήσω θα πάρει άδεια... Ποτέ δεν το κάνει όμως... Δεν προσπαθεί όσο εγώ... Ισως να μη μ'αγαπάει όσο εγώ...

[Niki81]

Ποιο ειναι λοιπον το προβλημα του και φτανει σε σημειο να προτιμαει να χωρισετε?Το οτι του ζητας να παρει αδεια?Τι παραπονο εχει αυτος?

[Rob_09]

Στο μήνυμα που μου έστειλε πριν απο λίγο έλεγε ότι δε θέλει να χωρίσουμε, απλά κάνει ένα βήμα πίσω για να ηρεμήσουμε. Μάλλον του πέρασαν τα νεύρα του πρωινού και προσπαθεί να τα μπαλώσει...

[matilda38]

παντως μερα το αυριανο (τη βαφτιση) μηπως ειναι καλυτερα να μεινετε για λιγο χωρια? καμια φορα ειναι για καλο , πιστεψε με.

Επισης αν και παρακολουθω το θεμα απο την αρχη- αλλα επειδη δεν ειχα ολοκληρωσει την αποψη μου δεν ηθελα να παρεμβω - θεωρω οτι το προβλημα του συζυγου σου δεν ειναι μονο ο κουμπαρος. Εκτος πια αν νιωθει τοοοσο προσβεβλημενος και "εγκλωβισμενος" στην κατασταση που δεν μπορει να πραξει οπως θα επραττε με ενα αγνωστο που την πεφτει στη γυναικα του και αντιδραει με αυτον τον τροπο. Με συγχωρεις και παλι αλλα θεωρω απαραδεκτο τον τροπο που σου φερεται ο αντρας σου σε σχεση με το προβλημα υγειας σου (ελλειψη βοηθειας και συμπαραστασης).

επισης μια διευκρινιση γιατι δεν καταλαβα. Οταν ειχατε "χωρισει " οταν ησουν εγκυος ήταν 4 μερες ή 4 μηνες? Μπερδευτηκα.

[kopela]

Τελικά τί έγινε rob; Είστε καλά;