Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Δεν μπορεσα να θηλασω και δεν μπορω να το ξεπερασω...


Recommended Posts

... Είναι απλά ο τρόπος τους να βοηθούν...

 

- Θέλω γλυκό!

- Φάε φαΐ !

- Μα εγώ γλυκό ζήτησα....

- Τολμάς να φωνάζεις ... εγώ.. που θέλω να σε βοηθήσω!

;)

 

 

Και κλείνω την παράπλευρη αυτή συζήτηση με το εξής:

Ας ξεχωρίζουμε τα θέματα ψυχολογικής στήριξης, από αυτά της αμιγούς πληροφόρησης.

 

Τα πρώτα θέλουν πρώτα αποκλιμάκωση και έπειτα πληροφοριακή στήριξη, ανάλογα με το πώς θα διαμορφωθεί η "ζήτηση".

Ενώ τα δεύτερα μπορούν να μπουν απευθείας στο "ψητό".

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 245
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Δεν συμφωνώ ακριβώς, έχω κάποιες ενστάσεις.

 

Υπάρχουν άνθρωποι (οι περισσότεροι ίσως) που παρηγορούν τους άλλους με φράσεις του στυλ "δεν πειράζει, όλα θα πάνε καλά, αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα κλπ". Υπάρχουν και άλλοι που προτιμούν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα πιο συγκεκριμένα, πιο "ριζικά". Ανέξαρτητα από το αν αφορά τον θηλασμό ή την πολιτική π.χ που είναι και επίκαιρη. Καποιοι θεωρούν τον πρώτο τρόπο πολύ γενικόλογο και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με πιο δυναμικό τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά κάτι κακό για τον χαρακτήρα τους, ούτε ότι "κουνάν το δάχτυλο" ούτε ότι το κάνουν για να επιδειχτούν. Είναι απλά ο τρόπος τους να βοηθούν.

 

Από εκεί και πέρα το γεγονός ότι κάποια είναι συναισθηματικά φορτισμένη, δεν πιστεύω ότι δικαιολογεί το να εκτονωθεί επάνω μου, και δεν σκοπεύω να το επιτρέψω.

 

Σχετικά με το θέμα των διενέξεων στο θηλασμό: η αλήθεια είναι ότι όταν με προσβάλλουν και με ειρωνεύονται δυσκολεύομαι να κάνω την πάπια.

 

αν θελει καποιος πραγματικα να βοηθησει τοτε θα πρεπει να προσπαθησει να βρει τον σωστο τροπο που θα αγγιξει αυτον που χρηζει βοηθειας κ οχι τον μονο τροπο που ξερει να βοηθαει ο ιδιος. αλλιως καλυτερα να αφησει το θεμα σε αυτους που μπορουν να ''αφουγκραστουν" την ψυχη αυτου που εχει αναγκη.

νιωθω την κοπελα γιατι κ εγω δεν τα καταφερα κ κριθηκα, οχι απο εδω ,αλλα απο γυναικες γνωστες μου που απλα με εκαναν να νιωσω χειροτερα ισως αθελα τους :rolleyes:αλλα η πικρα της λαθος αντιμετωπισης υπαρχει.

:) παντα φιλικα

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites

Alcyon σε ευχαριστώ πολυ για την κατανόηση και την υποστήριξη.

Άσχετα απο τη συζήτηση, θα ήθελα να επισημάνω το γεγονός ότι έχεις την ικανότητα να διατυπώνεις τις σκέψεις σου με πολυ περιεκτικό και εύστοχο τροπο, κάτι που δεν συναντά κανεις εύκολα, όχι μόνο στο ιντερνετ, αλλα και γενικότερα!

Link to comment
Share on other sites

Και γενικά ευχαριστω ολα τα κορίτσια που βρήκαν το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούν με το πρόβλημα μου. Η αλήθεια είναι ότι βοηθήθηκα πολυ! Δεν είναι ότι έψαχνα εύκολα λόγια παρηγοριας, περισσότερο είναι ότι έβγαλα το βαρος απο μέσα μου. Το να πω με βεβαιότητα τι έφταιξε δεν είναι δυνατόν, μόνο υποθέσεις μπορω να κάνω. Ακόμα όμως κι αν έκανα κάποιο λάθος, ξέρω ότι πραγματικά το προσπάθησα παρα πολυ. Και γενικά, επειδή στη ζωή μου μάχομαι σκληρά γι αυτα που επιθυμώ, ένα πράγμα μου έχει μείνει: παρ΄ολες μου τις προσπάθειες, δεν είδα στιγμή να γίνεται πρόοδος, έστω κάτι ελάχιστο, να μου δώσει ακόμα περισσότερη δύναμη να συνεχίσω. Και ξέρετε, το χειρότερο είναι αυτη η διαρκής απογοήτευση, να βλέπεις ότι παρόλη σου την σφοδρή επιθυμία και προσπαθεια, το πράγμα ξεφεύγει σιγά σιγα απο τα χέρια σου. Δεν πειράζει όμως, γιατι αυτές οι λίγες ωρες που το παιδι έκατσε στο στήθος μου ήταν πραγματικά πολυ ωραίες! Κι ας μην κράτησαν πολυ! Φιλια σε όλες, ευχομαι υγεία και χαρα στις οικογένειες σας!!

Link to comment
Share on other sites

Dimmi συμφωνώ απόλυτα μαζι σου! Θυμάμαι όταν ήταν η κόρη μου νεογέννητο η συνεχής φοβία μου ήταν μήπως χρειαστεί συμπλήρωμα και δεν ήξερα πως να κάνω την αποστειρωση, αν θα προλάβω να το ετοιμασω, πως δουλεύει ο αποστερωτης. Θυμάμαι ένα άγχος μέρα και νύχτα για αυτο το λόγο, δεν ήταν κι εύκολη περίοδος το πρώτο δίμηνο, είχε έρθει 4 φορές σύμβουλος θηλασμου στο σπίτι, σκεφτόμουν ότι μέσα στην κούραση και την μηδαμινή βοήθεια που είχα, που με το ζόρι προλαβαινα να μαγειρεψω ότι αν τελικά χρειαζόταν δεν θα προλαβαινα να κάνω αποστειρωση κτλ (στην ουσία θα προλαβαινα, αλλα στο μυαλό μου ως λεχωνα και τεμπελιτσα φαινόταν τεράστιο :oops: ). Πάντως εγώ δεν ντρέπομαι καθόλου να το πω: αν ποτε έπρεπε να μπω στη διαδικασία επαναγαλακτισμου ή αντλησεων νομίζω ότι δεν θα τα καταφερνα να το κάνω. Θαυμάζω όλες τις κοπέλες όχι μόνο που τα κατάφεραν να κανουν επαναγαλακτισμο αλλα που έχουν αντλησει ακόμα και για λίγες μέρες.

Σκέψου με την εμπειρία σου πως θα ήταν να έχεις να αντλείς για ένα παιδί που δεν ερεθίζει το στήθος σου, να έχεις την αγωνία ως πότε θα φτάνει το γάλα σου.

Η αρχική ικανοποίηση ότι βγάζεις 2 μπιμπερό γάλα να σε χαλαρώνει και να χάνεις αντλήσεις για να κοιμηθείς να μη πέσεις κάτω, να σε ξυπνά έντρομος ο άντρας σου ότι το παιδί ήπιε όλο το γάλα και πρέπει να βγάλει κι άλλο η κάλη του μαμά-αγελάδα, να λες "δε μπορεί, μέχρι χθές έπινε μόνο 100 mL!"

 

Να μεγαλώνει το παιδί σου με το γάλα σου, να χαίρεσαι από τη μία, να κλαίς από την άλλη που δεν πιάνει και πρέπει να αντλείς,

τη μια να είσαι αποφασισμένη να κάνεις κι άλλη υπομονή μήπως και πιάσει, την άλλη να χάνεις την υπομονή σου & να σου έρχεται να τραβάς τα μαλλιά σου.

 

Ωρες ώρες να κλαις ασταμάτητα & να λες γιατί σε μένα και όχι στην κοπέλα στο δίπλα δωμάτιο/κρεβάτι/νοσοκομείο που δεν ήθελε να θηλάσει εξαρχής!

 

Να σταματάς να κλαίς γιατί ακόμα κι αυτό επηρεάζει το γάλα & απαγορεύεται να είσαι άνθρωπος, πρέπει να είσαι ΜΑΝΑ για το παιδί σου & να βάζεις πρώτα τις ανάγκες του.

 

Να είσαι χάλια ψυχολογικά επειδή για άλλη μια φορά ΔΕΝ έπιασε, να σου μειώνεται η παραγωγή, να μην ξέρεις αν θα ξαναέχεις τα 10-20-30 mL παραπάνω που είχες χθες και έβγαζες τα γεύματα του παιδιού.

 

Να χάνεις αντλήσεις από το κλάμα, όταν καταφέρεις να αντλήσεις να γίνεται με το άγχος μην πεινάσει το παιδί και αναγκαστείς να δώσεις έστω και μια φορά σκόνη που θα χαλάσει το στομαχάκι του και θα γκρεμίσει όσα

με κόπο έχτιζες επί βδομάδες.

 

Τελικά φτάνεις σε ένα σημείο που όχι μόνο ξέρεις πως λειτουργεί ο αποστειρωτής αλλά ξυπνάς κοιμάσαι και το μόνο που υπάρχει για σένα είναι ο αποστειρωτής!

Το θήλαστρο είναι ο καλύτερος σου φίλος και παραμιλάς πάνω από αυτό.

Γίνεται και ο καλύτερος φίλος του παιδιού σου που μαθαίνει να κοιμάται με τον ρυθμικό του ήχο.

 

Φτάνεις στο σημείο να έχεις δίπλα σου το παιδί σου, να το βλέπεις, να αντλείς και να προσευχεσαι να ΜΗΝ ξυπνήσει για να έχεις έτοιμο το γάλα του, μη πάει και αναγκαστείς να δώσεις έτοιμο.

 

Πότε πότε θυμάσαι και τον άντρα σου, όταν τον βλέπεις από πάνω σου να πιάνει το στήθος σου με τσαντίλα & αποφασιστικότητα μαζί, να βάζει πάνω το παιδί, ενώ εσύ είσαι εξαντλημένη ψυχικά (και εν μέρει σωματικά) και φοβάσαι να κουνηθείς μη πάει και φύγει η ψευδοθηλή, μην χάσει το σωστό πιάσιμο, μην πάει και δεν έχεις γάλα εκείνη τη στιγμή από την κούραση/αφαγία/άντληση/κλάμα

 

Και κάποια μέρα συνειδητοποιείς ότι έχεις δίπλα σου το παιδί, πάνω σου, γύρω σου και δεν το απολαμβάνεις.

Ομως το παιδί δεν ξέρει τί είναι το θήλαστρο, δεν ξέρει την αγωνία σου και αν είναι δικαιολογημένη ή όχι, δεν το νοιάζει τίποτε, μόνο να μυρίζει τη μανούλα του, να τη βλέπει, να νιώθει χορτάτο, ευτυχισμένο & γεμάτο αγάπη.

Κι εσύ κοιτάς το πως θα του δώσεις όλα αυτά ξεχνόντας στο δρόμο την αγάπη. Νομίζεις ότι το μητρικό γάλα είναι το ΠΑΝ και ότι έχει μέσα όλη την αγάπη σου, λες και αυτή βγαίνει μόνο από το βυζί.

Λες "δεν μπορώ να κάνω το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο" !

Γιατί έτσι έχει ποτιστεί το κεφάλι σου, επειδή ξαφνικά έγινε μόδα ο θηλασμός και όλες δήθεν θηλάζουν αποκλειστικά αλλά μετά σου λένε "είχα μόνο 2 μήνες γάλα" "μου κόπηκε" "εγώ το θήλαζα αλλά δεν του έφτανε έτρωγε πολύ!!!"

 

Τέλος, έρχεται η στιγμή που ποτέ δε ξεχνάς, που το γάλα απλά δεν έφτασε/ δεν πρόλαβες, το παιδί πείνασε, η κατάψυξη είναι άδεια, και με πιο άδεια ψυχή βάζεις το μπαμπά να του κάνει σκονόγαλα ενώ εσύ κλαίς που θα δηλητηριάσεις το παιδί σου!

Ως δια μαγείας το παιδί πίνει το γάλα του, είναι εξίσου ήρεμο, εξίσου ευτυχισμένο και σε κοιτάζει ενώ μουλιάζεις το φορμάκι του με δάκρυα. Κι αν μπορούσε να σου μιλήσει θα έλεγε σίγουρα "γιατί ρε μάνα?"

Κι συ ίσως του απαντούσες "για το παιδί μου ρε γαμώτο"

Ποιό παιδί ρε μάνα, εγώ είμαι το παιδί, εγώ δεν παραπονιέμαι κι συ φέρνεις τη σύντελεια λες και κάνεις κανένα έγκλημα!

 

Ναι έκανα κι γω αυτό το έγκλημα 1 φορά, και μετά γινόταν όλο και πιο συχνά. Γιατί άμα το δώσεις 1 φορά λες τί 2, τί 3, και τελικά το παιδί παίρνει πιο πολύ ξένο από δικό σου.

Οταν πια εξαντλήσεις όλα τα ψυχικά αποθέματα σου κόβεις και το γάλα σου και τελειώνει η υπόθεση.

Και τότε ξαφνικά όλα φαίνονται τόσο αστεία, τόσο μακρινά αλλά και τόσο πονεμένα, όμως τίποτε δεν έχει σημασία πια από αυτά.

 

Ξημερώνει η επόμενη μέρα και απολαμβάνεις το παιδί σου, χαμογελάς και για να μη πολυλογώ άλλο γίνεσαι η μάνα που του αξίζει και έχασες στην πορεία ανάμεσα στις αντλήσεις και τη μανία να θηλάσει/μη πάρει ξένο γάλα.

Το παιδί σε μιμείται και αρχίζει να χαμογελάει! Ισως όχι πάνω στο στήθος όπως θα ήθελες αλλά δίπλα σε αυτό!

Μα έχει σημασία το πού τελικά?

 

Δεν λέω υπέροχη εμπειρία οι 30 μέρες που το πάλεψα αλλά ένα μήνα μετά σας λέω με τύψεις πως 30 μέρες δεν έζησα το παιδί μου. Λές και γεννήθηκε 1 μήνα μετά!

 

υγ προς τη θεματοθέτρια: Συγνώμη για το σεντόνι αλλά νομίζω θα βοηθηθείς, από κάποια που δεν θήλασε και το ...ξεπέρασε!

Προσπάθησε σε παρακαλώ να αποβάλεις τις κακές σκέψεις, να το ψάξεις, διάβασε ξανά το μήνυμα μου το πρώτο, δεν πρέπει να μένεις με σκέψεις/αμφιβολίες. Ξεδιάλυνε τα και προχώρα. Αξίζει, για το μωρό σου!

υγ2 προς Νινα-Νανα εμάς ήρθε 2 φορές η σύμβουλος σπίτι και 4 στο νοσοκομείο. 6 φορές σε μια βδομάδα. Και στη γέννα μαζί την είχα γιατί ήταν και μαία μου!

Επισης να ξέρεις πως θα μπορούσες να κάνεις και επαναγαλακτισμό και αντλήσεις αν χρειαζόταν,

όταν χρειάζεται αποκτάς αποθέματα δύναμης που δεν πίστευες ότι θα είχες ΠΟΤΕ.

Οχι από αυτά που σε κάνουν να σκαμπάζεις και να νιώθεις περήφανη, όχι τόσο μεγάλα και φανταχτερά, αλλά σίγουρα ικανά για να φέρεις εις πέρας αυτο που επιθυμείς, για όσο το επιθυμείς!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Δεν πειράζει όμως, γιατι αυτές οι λίγες ωρες που το παιδι έκατσε στο στήθος μου ήταν πραγματικά πολυ ωραίες! Κι ας μην κράτησαν πολυ!

αυτό δε θα το ξεχάσω κι γω όσο ζώ, τα ανασηκωμένα φρύδια και η γαλήνη στο πρόσωπο του όταν κατάφερνε να αρμέξει, έστω για λίγα λεπτά!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Ως δια μαγείας το παιδί πίνει το γάλα του, είναι εξίσου ήρεμο, εξίσου ευτυχισμένο και σε κοιτάζει ενώ μουλιάζεις το φορμάκι του με δάκρυα. Κι αν μπορούσε να σου μιλήσει θα έλεγε σίγουρα "γιατί ρε μάνα?"

Κι συ ίσως του απαντούσες "για το παιδί μου ρε γαμώτο"

 

Αααα ρε διμμακι αυτο το διαβασα την καταλληλη στιγμη ναι ναι πριν απο 5 λεπτα.....που μουλιαζα και εγω το φανελακι του τζοτζομπου μου με δακρυα γιατι ολη νυχτα παλευω με τον πονοκεφαλο και πολλα αλλα....και τωρα δεν αντεχα αλλο και του εδωσα ενα γευμα ξενο για να ηρεμησουμε και να κοιμηθω να εχω αποθεματα για την δυσκολη μας μερα......

Πιο πολυ δεν εκλαψα για το ενα γευμα ξενο....πιο πολυ εκλαψα γιατι θηλαζε 2 ωρες σνεχομενες πριν και το ηπιε σαν να μην υπηρχε αυριο και τωρα ξαπλωνει διπλα μου και με κοιταει ουτε να κλαει και να θελει να ναι στο στηθος κολλημενος για να κοιμηθει ουτε τιποτα....ξαπλωνει και μου λαγοκοιμαται ριχνει και τα χαμογελα του.....Τι βαζουν μεσα στο σκονογαλα ηθελα να ξερα πφφφφφ....

 

Συγνωμη για το οφ τοπικ....

Καλημερα σας....

bUfnp3.pngCxrzp3.png

"Η Μητέρα είναι ένα πρόσωπο το οποίο, βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτας για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα"

Link to comment
Share on other sites

Τι να σας πω.....εγω και θηλασα και ξενο εδωσα μετα και ποτε δεν ειχα τυψεις ουτε εκλαιγα που θα του δωσω ξενο....ειλικρινα ΝΤΙΜ.....σε διαβαζω και μου'ρθε να κλαψω με ολο αυτο που λες. Δεν περασα ποτε τπτ τετοιο. Μαλλον ζω στον κοσμο μου.......ευλογημενος να'ναι :D

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

Jo ψάξε να βρεις τι είναι άλμα ανάπτυξης - growth spurt, όπου κλασικά μπορεί μια μαμά να υποθέσει ότι το γάλα της δεν φτάνει. Μπορεί το γάλα σου γενικά να είναι μια χαρά και αυτό που περιγράφεις να περάσει εντός ολίγων ωρών. Το ξένο γάλα δεν είναι πανάκεια.

 

Αυτό εννούσα με το να δίνονται κάποιες πληροφορίες πριν, γιατί αν εκ των υστέρων αναζητούνται οι πληροφορίες, μπορεί να δοθεί μια "λύση" που λύνει κάποια θέματα, αλλά δεν υπάρχει μια λύση σε κάθε πρόβλημα, μπορεί να υπάρχουν πολλές... Εξαρτάται πώς το βλέπει η μαμά και αν θέλει να θηλάσει, γιατί θέλει να θηλάσει...

 

Αυτό που περιγράφεις όμως μπορεί να είναι τελείως φυσικό, μπορεί και όντως να είναι πρόβλημα. Μάλλον όμως περνάτε το πρώτο άλμα.

Link to comment
Share on other sites

Ειμαστε ετσι απο τοτε που κοψαμε την πιπιλα εμεις εγω εδινα πιπιλα και τ παιδι δεν επαιρνε βαρος:confused::confused:!!!

Τωρα ολα μια χαρα απο θεμα βαρος.....Οτι συμβαινει με οσες μανουλες μιλαω θεωρειτε φυσιολογικο και θα στρωσει μου λενε οι περισσοτερες μετα τις 40 μερες......και εγω περιμενω και χαρα να δω λιγο τα πραγματα να στρωνουν για να μπορω εστω να κανω ενα μπανιο βρε αδερφε:rolleyes::rolleyes:;););)

 

Ευτυχως κοιμηθηκα μια ωρα και τωρα θεωρουμε ντουρασελ;););)

bUfnp3.pngCxrzp3.png

"Η Μητέρα είναι ένα πρόσωπο το οποίο, βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτας για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα"

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Διαβάζοντας το θέμα αυτό, η πρώτη σκέψη μου, είναι να συμπονέσω αυτήν την νέα μανούλα και να της πω να μην στενοχωριέται.

 

Την καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ είμαι μια μαμά που θήλασε αποκλειστικά 2 χρόνια με πολλές θυσίες, γιατί ήμουν από 26 ημερών εργαζόμενη και με είχε πιάσει σχεδόν υστερία για να τα καταφέρω και όλη μου η ψυχική διάθεση τότε εξαρτώταν από το πόσα καλά θα τα καταφέρω με τον θηλασμό.

Τώρα εαν θα έκανα και 3 παιδάκι, θα χαλάρωνα πάρα πολύ και θα έδινα και ξένο γάλα, κάτι που δεν έκανα τότε και έπρεπε να αντλώ καθημερινά μισό λίτρο γάλα και έκανα 10 αντλήσεις την ημέρα γιατί δεν μπορούσα με την μια άντληση να βγάλω πάνω από 50 ml γάλα.

 

Και θα ήθελα να κάνω μια δημόσια εξομολόγηση, η οποία με λυπεί πάρα πολύ, και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου.

Υπήρχε ένα διάστημα όταν κυρίως το μωρό μου ήταν μικρό, που δεν μπορούσα να δεχτώ ότι μια μαμά δεν θα θηλάσει ή το ότι δεν τα κατάφερνε και μέσα μου σκεφτόμουν ότι κατά βάθος δεν το ήθελε και τόσο πολύ.

Αυτός ο τότε τόσο μονόπλευρος τρόπος σκέψης μου σήμερα με σοκάρει και με στενοχωρεί πολύ.

Πλέον όταν αντιλήφθηκα πόσο λάθος ήμουν έκανα στροφή 180 μοιρών και δεν είμαι πια καθόλου απόλυτη.

Αυτό που μετράει είναι να μπορούμε να συμπονάμε κάποιον που μας εξομολογείται τον πόνο του και όχι να του υποδεικνύουμε τα λάθη του με έντονο τρόπο.

 

Ο θηλασμός είναι κάτι το μοναδικό, αλλά δεν είναι το παν.

Το παν είναι η καλή ψυχική υγεία της μητέρας.

 

Alcyon υποκλίνομαι σε όλα σου τα μηνύματα και χαίρομαι που υπάρχεις και αγαπάω απίστευτα πολύ τον τρόπο σκέψης σου.

Από αυτόν τον τρόπο πάσχουμε οι σημερινοί άνθρωποι.

Link to comment
Share on other sites

Τι να σας πω.....εγω και θηλασα και ξενο εδωσα μετα και ποτε δεν ειχα τυψεις ουτε εκλαιγα που θα του δωσω ξενο....ειλικρινα ΝΤΙΜ.....σε διαβαζω και μου'ρθε να κλαψω με ολο αυτο που λες. Δεν περασα ποτε τπτ τετοιο. Μαλλον ζω στον κοσμο μου.......ευλογημενος να'ναι :D

 

Αυτή είναι η πιο σωστή στάση, που θα πρέπει να έχει μια νέα μαμά :P!

Όντως είναι ευλογημένος ο κόσμος σου!

Link to comment
Share on other sites

Νοικιασε βρε τζοτζομπάκι μου ένα θήλαστρο να ηρεμήσεις! Θα γίνεις άνθρωπος και χωρίς τύψεις για το σκονόγαλα! Τα λέμε δίπλα φιλιά και μη μου στεναχωριέσαι άλλο!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Τι να σας πω.....εγω και θηλασα και ξενο εδωσα μετα και ποτε δεν ειχα τυψεις ουτε εκλαιγα που θα του δωσω ξενο....ειλικρινα ΝΤΙΜ.....σε διαβαζω και μου'ρθε να κλαψω με ολο αυτο που λες. Δεν περασα ποτε τπτ τετοιο. Μαλλον ζω στον κοσμο μου.......ευλογημενος να'ναι :D

σε επόμενο παιδί αν δεν έπιανε την ίδια στάση θα είχα να είσαι σίγουρη!

Πολλές φορές είναι ό,τι καλύτερο να είσαι στον κόσμο σου, η υστερία που περιγράφει η φίλη strenchen δεν βοηθά πουθενά!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

....

Πλέον όταν αντιλήφθηκα πόσο λάθος ήμουν έκανα στροφή 180 μοιρών και δεν είμαι πια καθόλου απόλυτη.

......

 

Σε θυμάμαι...

θυμάμαι κι εμένα...

μαζί τις κάναμε τις στροφές... ίσως λίγο πάνω, λίγο κάτω...

Join the club καλή μου... :D

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σε θυμάμαι...

θυμάμαι κι εμένα...

μαζί τις κάναμε τις στροφές... ίσως λίγο πάνω, λίγο κάτω...

Join the club καλή μου... :D

οι άνθρωποι προσαρμόζονται, μαθαίνουν και ελλίσσονται,

και μακάρι μετά από τόσες στροφές κανείς να μη ζαλιστεί και να τα γράφει τόσο ωραία όσο εσύ! Μου αρέσει πολύ ο λόγος σου αλλά και αυτά που λες!

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ αγχωμένη με το γάλα και το μην τύχει και δώσω σε ένα γεύμα "ξένο" γάλα...

 

Μέχρι που ήρθε η ώρα για το 4ο παιδάκι μου. Γεννήθηκε και μπήκε στη ΜΕΝΝ. Με έχει πιάσει άγχος για να πάρω θήλαστρο, να κάνω αντλήσεις, να μη "χάσω" το θηλασμό, ενώ παράλληλα το μωρό ούτε αγκαλιά δε μπορούσα να το πάρω. Αντλούσα και έστελνα το γάλα στη ΜΕΝΝ.

 

Η διπλανή μου αντλούσε έτσι για "πλάκα" (δεν ήθελε να θηλάσει) και έβγαζε 120 ml :shock: (ενώ έδινε και μπουκάλι, ενώ δεν άφηνε το παιδί στο στήθος για αρκετή ώρα κτλ κτλ)

Εγώ, ούτε στη γραμμή δεν έφτανα (= λιγότερο από 20ml). Με τα χίλια ζόρια, κατάφερνα να φτάσω σε ποσότητα αρκετή που να μπορώ να τη δίνω για "μερίδα".

 

Να μην τα πολυλογώ, κατεβαίνω στο επισκεπτήριο. Μου ανακοίνωσαν πως από τη ΜΕΝΝ έχουμε περάσει στην απλή παρακολούθηση. Και έρχεται μια μαία και λέει "συγγνώμη, έκλαιγε γιατί πεινούσε και σου το τάισα με φόρμουλα. Δε βρήκα μερίδα δική σου μέσα. Χίλια συγγνώμη!!"

 

Εκείνη την ώρα ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος. Σα να συνειδητοποίησα το μέγεθος της βλακείας μου και της βλακείας του κόσμου....

Μου ζητούσε συγγνώμη... γιατί?!! Επειδή τάισε το παιδί μου!! :shock:

 

Της λέω "μα καλά, μου ζητάς συγγνώμη επειδή γέμισε η κοιλιά του μωρού μου;;;!!!"

Και έκτοτε... σταμάτησα αυτόν τον "αγώνα δρόμου". Αν χρειαζόταν, έδινα και κανένα μπουκάλι ξένο. Πολύ χαλαρά, χωρίς τύψεις, χωρίς άγχος, χωρίς ενοχές.

 

 

Διαβάζοντας στο φόρουμ, είναι τόση μεγάλη η "αγωνία" αυτών που θέλουν να βοηθήσουν, για να εξαλείψουν ΟΛΟΥΣ τους πιθανούς παράγοντες σε ΟΛΕΣ τις μαμάδες και για ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις, που τελικά δεν αφήνουν χώρο για αρκετές μανούλες που "ξεφεύγουν" από το "τέλειο".

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

Kοριτσια...εγω δεν ξερω τι κολλημα εφαγα με τον θηλασμο και σκεφτομαι πως αν δωσω ξενο θα το παρω βαρια....

 

Οταν εμαθα πως ημουν εγκυος δεν ηθελα να θηλασω:shock::shock::shock: φοβομουν πως θα ποναω γιατι ειχα φλεγμονες στο στηθος φοβομουν πολλα γενικως...ενημερωνομουν απο την ενοτητα θηλασμου χαλαρα μιας και δνε το ειχα ως στοχο..!!!

 

Οταν λοιπον γεννηθηκε το τζοτζομπακι μου...και ηρθε στο δωματιο και τον πηρα αγκαλια ανοιξε αυτοματα το στοματακι του και εγειρε προς το στηθος μου...εεε οταν συμβαινει αυτο δεν μπορεις να μην θηλασεις ξαφνικα ηθελα να του δωσω το καλυτερο που μπορω''το γαλα μου''(στην προκειμενη φαση)...!!!!!

Και ετσι ξεκινησαμε.....τον χαιρομαι οταν θηλαζει....βλεπω το προσωπακι του και τρελενομαι....δεν ξερω για ποσο ακομα....ελπιζω 6 μηνο!!!

 

Αλλα δεν παιρνω και ορκο γιατι τα νευρα μου δεν ειναι στην καλυτερη τους φαση γιατι δεν εχω βοηθεια και εχω κουραστει να ειμαι οοοοολη μερα με το παιδι στο στηθος...λεω θα κανω υπομονη και οσο αντεξω που θα παει κποια στιγμη θα στρωσει....και αν δεν στρωσει και δω πως δεν αντεχω θα δωσω ξενο και τελειωσε....

 

Και εκει που τα λεω ολα αυτα ωραια και καλα.....μετα σκεφτομαι και λεω και τι μανα θα εισαι αν δωσεις ξενο γαλα(ποιος τα λεει αυτα εγω :cool::eek::eek:) και μπορεις να δωσεις το καλυτερο στο παιδι και δνε θα το κανεις???και με πιανουν οι τυψεις πως αν του δωσω ξενο θα το μετανιωσω και μετα θα ναι αργα.....

 

Τι μου συμβαινει γιατρε???????θα γινω καλα???:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:

 

Ναι οκ δεν ειμαι καλα τ ξερω..

bUfnp3.pngCxrzp3.png

"Η Μητέρα είναι ένα πρόσωπο το οποίο, βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτας για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα"

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ αγχωμένη με το γάλα και το μην τύχει και δώσω σε ένα γεύμα "ξένο" γάλα...

 

Μέχρι που ήρθε η ώρα για το 4ο παιδάκι μου. Γεννήθηκε και μπήκε στη ΜΕΝΝ. Με έχει πιάσει άγχος για να πάρω θήλαστρο, να κάνω αντλήσεις, να μη "χάσω" το θηλασμό, ενώ παράλληλα το μωρό ούτε αγκαλιά δε μπορούσα να το πάρω. Αντλούσα και έστελνα το γάλα στη ΜΕΝΝ.

 

Η διπλανή μου αντλούσε έτσι για "πλάκα" (δεν ήθελε να θηλάσει) και έβγαζε 120 ml :shock: (ενώ έδινε και μπουκάλι, ενώ δεν άφηνε το παιδί στο στήθος για αρκετή ώρα κτλ κτλ)

Εγώ, ούτε στη γραμμή δεν έφτανα (= λιγότερο από 20ml). Με τα χίλια ζόρια, κατάφερνα να φτάσω σε ποσότητα αρκετή που να μπορώ να τη δίνω για "μερίδα".

 

Να μην τα πολυλογώ, κατεβαίνω στο επισκεπτήριο. Μου ανακοίνωσαν πως από τη ΜΕΝΝ έχουμε περάσει στην απλή παρακολούθηση. Και έρχεται μια μαία και λέει "συγγνώμη, έκλαιγε γιατί πεινούσε και σου το τάισα με φόρμουλα. Δε βρήκα μερίδα δική σου μέσα. Χίλια συγγνώμη!!"

 

Εκείνη την ώρα ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος. Σα να συνειδητοποίησα το μέγεθος της βλακείας μου και της βλακείας του κόσμου....

Μου ζητούσε συγγνώμη... γιατί?!! Επειδή τάισε το παιδί μου!! :shock:

 

Της λέω "μα καλά, μου ζητάς συγγνώμη επειδή γέμισε η κοιλιά του μωρού μου;;;!!!"

Και έκτοτε... σταμάτησα αυτόν τον "αγώνα δρόμου". Αν χρειαζόταν, έδινα και κανένα μπουκάλι ξένο. Πολύ χαλαρά, χωρίς τύψεις, χωρίς άγχος, χωρίς ενοχές.

 

 

Διαβάζοντας στο φόρουμ, είναι τόση μεγάλη η "αγωνία" αυτών που θέλουν να βοηθήσουν, για να εξαλείψουν ΟΛΟΥΣ τους πιθανούς παράγοντες σε ΟΛΕΣ τις μαμάδες και για ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις, που τελικά δεν αφήνουν χώρο για αρκετές μανούλες που "ξεφεύγουν" από το "τέλειο".

ΥΠΟΚΛΕΙΝΟΜΑΙ!!!!! πραγματικα!! η μικρουλα μου ηταν πολυ ζορικη απο την αρχη,ξεκινησαμε συμπληρωμα απο βλακεια της παιδιατρου στον 2ο μηνα!! απ'αυτα που διαβαζα κ ακουγα ενιωθα οτι ειμαι η χειροτερη μαμα του κοσμου γιατι δεν προσπαθω αρκετα κ δινω στο μωρο φορμουλα!:|:| καπου στον 3ο μηνα δεν εδινα στο μωρο οσο γαλα ζητουσε για να την εχω συνεχεια στο στηθος,να αυξησει η μπουμπου το γαλα μου..αποτελεσμα η μικρη να κλαιει ΟΟΟΛΗ μερα,να μην κοιμαται,να γκρινιαζει κ να παρει πολυ λιγο βαρος! στον 4ο αρρωστησε(ψηλο πυρετο), μπηκαμε στο νοσοκομειο κ το μωρο αρνηθηκε να ξαναπαρει στηθος! τι να εκανα,να την παιδευα με πυρετους κ διαροιες:oops::oops: κ να την βαζω σωνει κ καλα να θηλασει ενω εκεινη δεν θελει κ κλαιει..να την αφηνα νυστικη??? εδινα 3 μερες στο νοσοκομειο μονο ξενο,το στηθος μου ουτε πρηστηκε ουτε τπτ!!απο τοτε δεν θελει καθολου στηθος,δεν το ζητησε ποτε κ οσες φορες την εβαλα δεν το εβαλε στο στομα... τωρα ειναι ενα ευχαριστο μωρο,τρωει οταν θελει, βαζει καλο βαρος κ εγω ειμαι ησυχη..αφου οταν τα σκεφτομαι λεω οτι οντως δεν ημουν καλη μανουλα κ επρεπε να την ταιζω κανονικα κ οχι να επιμενω ντε κ καλα να θηλασω αποκλειστικα!! αυτο που θελω να πω ειναι οτι δεν ειμαστε καλες μανουλες μονο εφοσον θηλαζουμε ενω αν δινουμε μπουκαλι συμαινει οτι δεν προσπαθουμε αρκετα,δεν αγαπαμε τα μωρακια μας κ θελουμε την βολεψη μας!!

Xc60p3.png ghL0p3.png
Link to comment
Share on other sites

Εκείνη την ώρα ήταν σα να σταμάτησε ο χρόνος. Σα να συνειδητοποίησα το μέγεθος της βλακείας μου και της βλακείας του κόσμου....

Μου ζητούσε συγγνώμη... γιατί?!! Επειδή τάισε το παιδί μου!! :shock:

Κάτι ανάλογο συνέβει και σε μας με την πιπίλα. Την τελευταία μέρα που κατεβήκαμε να πάρουμε το μωρό από την παρακολούθηση βρήκα μέσα στο κουνάκι του μια μικρή πιπίλα. Ρώτησα μια από τις νοσηλεύτριες και μου είπε ότι έκλαιγε πολύ και του έδωσαν πιπίλα για να ηρεμήσει και να κοιμηθεί. Μου το είπε όμως κάπως μουδιασμένα και μου έκανε εντύπωση (τότε δεν ήξερα ότι η πιπίλα είναι ο εωσφόρος μεταμορφωμένος, ότι σαμποτάρει το θηλασμό, ότι σταματάει τη γαλουχία, ότι με μειώνει ως μητέρα και γυναίκα κ.λπ. κ.λπ.). Εμένα μου φάνηκε καλύτερη ιδέα να του δώσουν πιπίλα παρά να το αφήσουν να σπαράζει στο κλάμα - γιατί με όλη την καλή θέληση, όταν έχεις 40 μωρά που κλαίνε, δεν μπορείς να έχεις 40 νοσηλεύτριες να τα παίρνουν αγκαλιά για να τα παρηγορήσουν. Έτσι της είπα απλά να μας την αποστειρώσει για να την πάρουμε μαζί μήπως τη χρειαστούμε στο ταξίδι της επιστροφής. Μετά που μπήκα στο φόρουμ και "ενημερώθηκα" κατάλαβα γιατί η κοπέλα μου μίλησε τόσο απολογητικά...

Link to comment
Share on other sites

Πωωπω ρε κοριτσια δεν διαβαζα εδω σχεδον ποτε γιατι ποτε δεν με ενδιεφερε το θεμα. Τωρα που σας διαβαζω εχω μεινει κοκκαλο. Μηπως να το παρετε και λιγο αλλιως?......;) Την αγκαλια σας θελει και την παρουσια σας κατα κυριο λογο. Αν μπορειτε να του δωσετε και γαλατακι καλο ειναι. Αν οχι συνεχιστε να του δινετε την αγκαλια σας και την παρουσια σας και ολα τα αλλα θα βρεθουν......ηρεμηστε με το θεμα λιγο σας παρακαλω πολυ. Σας διαβαζω και μαγκωνεται η καρδια μου.

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

κατι τελευταιο που θελω να πω ειναι οτι διαβαζω πολλες φορες ποστ απο γυναικες που θα γινουν μανουλες σε λιγο καιρο κ διατυμπανιζουν οτι εκεινες θα θηλασουν αποκλειστικα κ με ΤΙΠΟΤΑ δεν θα δωσουν ποτε μπουκαλι, κ θα ειναι 36 ωρες το 24ωρο με το μωρο κρεμασμενο στο στηθος κ οσες δωσαμε μπουκαλι απλα δεν προσπαθησαμε αλλα εκεινες ποτε δεν θα κανουν το ιδιο γιατι εχουν διαβασει κ εχουν ενημερωθει!! εξω απο τον χωρο πολλα τραγουδια λεγονται!! παραδεχομαι οσες εχουν καταφερει να θηλασουν αποκλειστικα κ για πολυ καιρο αλλα αυτο δεν σημαινει οτι εχουμε ολες τις ιδιες αντοχες!! με το καλο να γεννησουνε ολες κ να καταφερουν να θηλασουν αλλα ας μην ειμαστε τοσο καθετες σε καποια πραγματα!!;)

Xc60p3.png ghL0p3.png
Link to comment
Share on other sites

Και εκει που τα λεω ολα αυτα ωραια και καλα.....μετα σκεφτομαι και λεω και τι μανα θα εισαι αν δωσεις ξενο γαλα(ποιος τα λεει αυτα εγω :cool::eek::eek:) και μπορεις να δωσεις το καλυτερο στο παιδι και δνε θα το κανεις???και με πιανουν οι τυψεις πως αν του δωσω ξενο θα το μετανιωσω και μετα θα ναι αργα.....

Τι ΑΚΡΙΒΩΣ πιστεύεις ότι θα πάθει αν πιει ξένο γάλα;

Link to comment
Share on other sites

Kοριτσια...εγω δεν ξερω τι κολλημα εφαγα με τον θηλασμο και σκεφτομαι πως αν δωσω ξενο θα το παρω βαρια....

 

Οταν εμαθα πως ημουν εγκυος δεν ηθελα να θηλασω:shock::shock::shock: φοβομουν πως θα ποναω γιατι ειχα φλεγμονες στο στηθος φοβομουν πολλα γενικως...ενημερωνομουν απο την ενοτητα θηλασμου χαλαρα μιας και δνε το ειχα ως στοχο..!!!

 

Οταν λοιπον γεννηθηκε το τζοτζομπακι μου...και ηρθε στο δωματιο και τον πηρα αγκαλια ανοιξε αυτοματα το στοματακι του και εγειρε προς το στηθος μου...εεε οταν συμβαινει αυτο δεν μπορεις να μην θηλασεις ξαφνικα ηθελα να του δωσω το καλυτερο που μπορω''το γαλα μου''(στην προκειμενη φαση)...!!!!!

Και ετσι ξεκινησαμε.....τον χαιρομαι οταν θηλαζει....βλεπω το προσωπακι του και τρελενομαι....δεν ξερω για ποσο ακομα....ελπιζω 6 μηνο!!!

 

Αλλα δεν παιρνω και ορκο γιατι τα νευρα μου δεν ειναι στην καλυτερη τους φαση γιατι δεν εχω βοηθεια και εχω κουραστει να ειμαι οοοοολη μερα με το παιδι στο στηθος...λεω θα κανω υπομονη και οσο αντεξω που θα παει κποια στιγμη θα στρωσει....και αν δεν στρωσει και δω πως δεν αντεχω θα δωσω ξενο και τελειωσε....

 

Και εκει που τα λεω ολα αυτα ωραια και καλα.....μετα σκεφτομαι και λεω και τι μανα θα εισαι αν δωσεις ξενο γαλα(ποιος τα λεει αυτα εγω :cool::eek::eek:) και μπορεις να δωσεις το καλυτερο στο παιδι και δνε θα το κανεις???και με πιανουν οι τυψεις πως αν του δωσω ξενο θα το μετανιωσω και μετα θα ναι αργα.....

 

Τι μου συμβαινει γιατρε???????θα γινω καλα???:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:

 

Ναι οκ δεν ειμαι καλα τ ξερω..

 

Εισαι ακομα στα λοχεια......και φοβερα αγχωμενη/κουρασμενη/πιεσμενη. Δες το λιγο διαφορετικα το θεμα. Εμενα ο θηλασμος μου ηρθε ευκολα στις αρχες, καποια στιγμη σταματησε μονος του. Ολα κουλ. Το καλυτερο που εχεις να 'δωσεις' στο παιδι σου ΔΕΝ ειναι το μητρικο γαλα αλλα η αγαπη σου και η αφοσιωση σου. Ολα τα αλλα ερχονται μετα.

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

Little monkey δεν ξερω τιποτα προφανως....τι να παθε τοσα παιδια μεγαλωνουν ετσι....απλα κουραστηκα πολυ ξερω ειναι λογικο αλλα δεν εχω αλλες αντοχες ρε παιδι μου ολη νυχτα πονουσε τ κεφαλι μου εκανα πυρετο μαλλον απο την κουραση μολις τ εδωσα ξενο και κοιμηθηκαμε μια ωρα περασαν και κεφαλια και πυρετοι και ολα....εχω καταντησει σαν πρεζονι...:(:(το μωρο αρχισε να εχει και γερους κολικους και καταλαβαινεις ολα μαζι...!!!Απο την μια ειμαι στο τσακ και λεω τωρα θα δωσω ξενο και θα ηρεμησουμε και εγω και αυτο και μετα λεω αν δινω ξενο θα το χω τυψεις πως εκοψα μονη μου τον θηλασμο απο την κουραση και ισως δε ειμαι σωστη:(:(:(

Δεν ξερω μαλλον παραδιαβασα πολυ την ενοτητα θηλασμου τελικα.....

 

Αχ ellemphriem εχεις δικιο το ξερω και εγω αυτα λεω....και μετα ξυπναει ο εαυτος της θηλαζουσας και λεει τα αλλα:(:(:(:(...!!

 

Ελπιζω να συνελθω συντομα γιατι δνε αναγνωριζω τον εαυτο μου αλλα και δεν με αναγνωριζουν κιολας...:rolleyes::rolleyes:

bUfnp3.pngCxrzp3.png

"Η Μητέρα είναι ένα πρόσωπο το οποίο, βλέποντας ότι υπάρχουν μόνο τέσσερα κομμάτια πίτας για πέντε άτομα, λέει ότι ποτέ δεν της άρεσε η πίτα"

Link to comment
Share on other sites

Guest
Το θέμα αυτό είναι κλειστό για νέες απαντήσεις
×
×
  • Δημιουργία νέου...