κριση με πιανει κρισηηηηηη-δυσκολα παιδακια

[Argyro 27]

Καλησπερα σε ολους!

ειμαι σε κατασταση τρελας!!!γεννησα το 2ο κοριτσακι μου και γυρισαμε σπιτι,δεν εχω σαραντισει ακομη ομως η ψυχολογια μου ασχετα απο τα νευρα μου ειναι αριστη.

ομως.........

η μεγαλη μου κορη ειναι 23 μηνων...ζωηρη...με νευρα...δυναμικο χαρακτηρα...πεισματαρα...και μαζι με ολα αυτα...δεν μιλαει κιολας για να μπορουμε να συνεννοηθουμε...λεει ολες κι ολες 6 λεξεις(μπαμπα,μαμ,νεο το νερο,νιαου η γατουλα,ουνια η κουνια)δεν λεει τιποτα αλλο...αποτελεσμα να κανει οτι δεν καταλαβαινει οποτε γουσταρει εκεινη....αμα της πεις ομως φερε τα παπουτσια σου να παμε βολτα,τρεχει να στα φερει....

με εχει βγαλει εκτος ελεγχου ρε παιδια...εκει που τρωει φτυνει το φαι...εκει που χαιδευει την μπεμπα ξαφνικα την γρατζουναει και την κανει μεσα στα σημαδια...εκει που παιζει σε χτυπαει...εκει που τραγουδαει η μαμα σαν την ηλιθια ξαφνικα αρχισει και ουρλιαζει για να βγουμε στην αυλη..και φυσικα με νοηματα...δεν μιλαει....

με εχει εκνευρισει απιστευτα.........την λατρευω εννοειται..μην παρεξηγηθω...απλα ρε παιδια ημουν νευρικη απο την φυση μου,αυτη με εχει αποτρελανει...δεν ξερω τι να κανω να ελεγχω τα νευρα μου.

η κουραση που νιωθω ειναι τεραστια και ξερω οτι μεγενθυνει το προβλημα ...αλλα σας παρακαλω αν εχετε καποιο κολπο πειτε μου κι εμενα γιατι δεν ξερω τι να κανω....δεν θελω να ουρλιαζω ολη μερα .....δεν αντεχω κιολας...

[EvaBar]

Καλησπερα σε ολους!

ειμαι σε κατασταση τρελας!!!γεννησα το 2ο κοριτσακι μου και γυρισαμε σπιτι,δεν εχω σαραντισει ακομη ομως η ψυχολογια μου ασχετα απο τα νευρα μου ειναι αριστη.

ομως.........

η μεγαλη μου κορη ειναι 23 μηνων...ζωηρη...με νευρα...δυναμικο χαρακτηρα...πεισματαρα...και μαζι με ολα αυτα...δεν μιλαει κιολας για να μπορουμε να συνεννοηθουμε...λεει ολες κι ολες 6 λεξεις(μπαμπα,μαμ,νεο το νερο,νιαου η γατουλα,ουνια η κουνια)δεν λεει τιποτα αλλο...αποτελεσμα να κανει οτι δεν καταλαβαινει οποτε γουσταρει εκεινη....αμα της πεις ομως φερε τα παπουτσια σου να παμε βολτα,τρεχει να στα φερει....

με εχει βγαλει εκτος ελεγχου ρε παιδια...εκει που τρωει φτυνει το φαι...εκει που χαιδευει την μπεμπα ξαφνικα την γρατζουναει και την κανει μεσα στα σημαδια...εκει που παιζει σε χτυπαει...εκει που τραγουδαει η μαμα σαν την ηλιθια ξαφνικα αρχισει και ουρλιαζει για να βγουμε στην αυλη..και φυσικα με νοηματα...δεν μιλαει....

με εχει εκνευρισει απιστευτα.........την λατρευω εννοειται..μην παρεξηγηθω...απλα ρε παιδια ημουν νευρικη απο την φυση μου,αυτη με εχει αποτρελανει...δεν ξερω τι να κανω να ελεγχω τα νευρα μου.

η κουραση που νιωθω ειναι τεραστια και ξερω οτι μεγενθυνει το προβλημα ...αλλα σας παρακαλω αν εχετε καποιο κολπο πειτε μου κι εμενα γιατι δεν ξερω τι να κανω....δεν θελω να ουρλιαζω ολη μερα .....δεν αντεχω κιολας...

 

Κατ αρχας, θεωρω πως πρέπει να σκεφτεις γιατί τα κάνει όλα αυτά το κοριτσάκι σου. Ειναι προφανες νομίζω πως σχετίζεται με τον ερχομό του νέου μέλλους στην οικογένειά σας. Εν ολίγις... ζηλεύει! Αυτο που χρειάζεται λοιπόν ειναι επιβεβαίωση πως την αγαπάς, πως δεν άλλαξαν τα αισθήματά σου απέναντί της επειδη υπάρχει και το μωρό τωρα πια. Πρέπει να της μιλήσεις σοβαρα. Θεωρώ δεδομένο πως μια χαρά σε καταλαβαίνει. Οταν αρχίζει τις υστερίες λοιπόν, μίλα της με ήρεμο τόνο. Αν πχ αρχίσει να ουρλιάζει απαιτόντας κάτι, πες της πως την αγαπάς πολύ, αλλά ο τρόπος της δεν είναι σωστός. Είναι σίγουρο πως θα δοκιμάσει την ηρεμία σου. Ισως αρχισει να τσιρίζει περισσότερο. Κ'άνε υπομονή και συνέχισε να μιλάς λες και έχεις πιει λεξοτανίλ (αχαχαχαχα). Για να ελέγξεις τα νεύρα σου, αναπνοές! Παίρνε βαθιές αναπνοές (εισπνοή- εκπνοή) ήρεμα και αργά και συνέχισε με ηρεμο τόνο να επαναλαμβάνεις τα ίδια.

 

Προσπάθησε να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο μπορείς μόνο μαζί της. Το μωράκι σου ειναι αρκετά μικρό και φαντάζομαι πως κοιμάται αρκετά. Χρησιμοποίηση αυτό το χρόνο για τη μεγάλη. Αν μπορείτε να κάνετε βόλτες είναι επίσης πολύ χρήσιμο. Θα παίξει και θα ηρεμίσει. Φτιάξ τε ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων για να εκτονώνεται.

 

Αυτά πάνω κάτω... Το έχω περάσει το στάδιο και κάπως έτσι το αντιμετώπισα (και ακόμα δηλαδη αυτα προσπαθω να κάνω). Ακούγονται ωραία, αλλά στην πράξη είναι δυσκολα. Παρ όλα αυτά όχι ακατόρθωτα.

Υπομονή και 'όλα θα πάνε καλά! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.

[Niki81]

Μωρε μικρουλι ειναι κι αυτο θελει τα δικα του.Νομιζω απλα εσυ γεννησες...εχεις το νεογεννητο και ξαφικα βλεπεις την πρωτη σα μεγαλη.23 μηνων ειναι...τι να κανει κι αυτη...της ηρθε και το μωρο ξαφνικο.

Ο δικος μου ειναι 17 τωρα..θα ειναι 20 οταν γεννησω.Εμενα λεει 3-4 λεξεις..μαμα,μπαμπα,μαμ,γιαγια.Πεισματαρης και θελει τα δικα του ολη μερα.Με τον παδιατρο που μιλησα..γιατι κι εγω προβληματιζομαι...μου ειπε οτι οπως συνενοουμαι τωρα ετσι θα συννενοουμαι και τοτε μαζι του...τπτ περισσοτερο.Μπορει να εχουμε και πισωγυρισματα.Δεν αλλαζουν αυτα...εμεις αλλαζουμε μαλλον με το δευτερο παιδι...και λογικο ειναι..κουραζεσαι κιολας με το νεογεννητο...δεν εχεις το χρονο να ανταπεξελθεις οπως θα ηθελες.

αλλα να νευριαζεις και να ουρλιαζεις γιατι?Τα ιδια δεν εκανε το παιδι και πριν γεννησεις?Γιατι περιμενεις τωρα να αλλαξει συμπεριφορα?

[pixie]

Kι εγώ το ίδιο πρόβλημα με εσένα έχω Argyro. Μόνο που δεν το είχα όσο η μικρή ήταν νεογέννητο. Τώρα που έχει αρχίσει και ζητάει και η μικρή πράγματα όμως όπως την αγκαλία απο τη μαμά ( που την θέλει αποκλειστικά), έχουν δυσκολέψει πολύ τα πράγματα.

Ο μεγάλος φωνάζει, με δέρνει, μου λέει να φύγω, δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα, με αποτέλεσμα να μου κάνει τα νεύρα κρόσια.

 

Το ξέρω οτι στη θεωρία αν λέμε προσπάθησε να είσαι ήρεμη κλπ είναι εύκολο, αλλά στην πράξη είναι πολύυυυυ δύσκολο, κάνε υπομονή ....και προσπάθησε να έχεις όσο περισσότερο επαφή με τη "μεγάλη" σου κορούλα.

 

ΥΠΟΜΟΝΗ!!!!!

[physcomum]

Η απουσια λόγου είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας.Η αδυναμία της να επικοινωνήσει την κάνει ακόμα πιο νευρική και τα ίδια τα νεύρα, η ανυπομονησία και η υπερδιέγερση καθυστερούν την ομιλία.Είναι ένας φαύλος κύκλος που ομως θα ξεπεραστεί. Σε καταλαβαίνω απόλυτα

Τα έχω κάνει όλα, και η προσωπική μου (το τονίζω) γνώμη είναι

1. οσο μπορείς έξω απο το σπίτι.Σε βοηθάει που είναι καλοκαίρι.

2.Μην την βάζεις σε τιμωρίες τύπου χαλάκια,time outs κλπ.Θα την εξαγριώσεις.Αυτά είναι μέθοδοι για παιδάκια απο τη φύση τους αλοιφές και για να χαίρονται οι γονείς τους οτι τα έμαθαν να φέρονται!

3.Σταθερές απόψεις οσο το δυνατόν σε πιο ήρεμους τόνους.

4.Οχι πίεση και επιμονή σε καταστάσεις που βλέπεις οτι ζορίζουν πολύ το παιδί σου

5.Αποπροσανατολισμός με άλλες δραστηριότητες οταν την βλέπεις να ξεφεύγει.Εσύ θα κρίνεις τι είναι αυτό.Ενα παραμύθι συντομο, ένα πιτσίλισμα στο νιπτήρα, λίγο ζουζούνια?

6.χρονος αποκλειστικός μαζι της καθημερινά.1 ώρα αρκεί .

7.επιβραβεύσεις οταν απαιτούνται.

8.Συγχρωτισμός με άλλα παιδιά και κόσμο γενικότερα.Παιδικος σταθμός αν είναι δυνατόν.

Εγώ απο ολα αυτά τα συμπεράσματα που έχω βγάλει απο τις επιτυχίες μου και τις αποτυχίες μου σαν γονιός προσπαθώ καθημερινά να εφαρμόζω και κάτι.Μην αγχώνεσαι είναι και ο πρώτος καιρός με τις αυξημένες απαιτήσεις του νεογέννητου που φαντάζει βουνό η όλη κατάσταση.

Δεν υπάρχει τελειότητα,αυτό να θυμάσαι.

Η κόρη μου είναι 32 μηνών και ο γιός μου 11 μηνών.Σε καταλαβαίνω όσο δεν φαντάζεσαι

[Ellemphriem]

Μεχρι να μιλησουν καθαρα τα παιδια και επειδη καταλαβαινουν ΠΟΛΥ περισσοτερα απο οσα μπορουν να πουν τα νευρα τους γινονται ροδελες. Σκεψου να καταλαβαινεις πολλα και να μην μπορεις να πεις στον αλλον τι θελεις ενω το ΞΕΡΕΙΣ. δλδ το μυαλο σου γνωριζει τις λεξεις και τι σημαινουν αλλα το στομα δεν ακολουθει. Ειναι μια φαση που ολα τα 2χρονα περνουν οταν μαθαινουν να μιλανε. Μολις μιλησουν καθαρα ηρεμουν τα παιδια παρα πολυ. Θα δεις ενα αλλο πλασμα να ξημερωνει εκει. Ε, βαλε μαζι με την ομιλια και το καινουργιο μελος δεν θελει πολυ να ειναι ετσι το μικρο. Βαλε και τα δικα σου λοχια, μπαχαλο το θεμα.

 

Υπομονη και θα φτιαξει......

[fido-dido]

κι η δικια μου 2 χρονων ηταν οταν γεννηθηκε ο μπεμπης και μολις που ειχε αρχισει να μιλαει κανονικα -μεχρι τοτε ελεγε λιγες λεξεις κια σκεφτομουν να την παω σε λογοθεραπευτη.

ζηλευε πολυ το μωρο οταν το θηλαζα ερχοταν και το χτυπουσε και το δαγκωνε, χτυπουσε κι εμενα, ακομα δεν της εχει περασει αλλα τουλαχιστον ειναι πιο ηρεμη απο το πρωτο εξαμηνο. τωρα τσακωνονται για τα παιχνιδια, μολις περνει ο μικρος κατι να παιξει παει να του το παρει, και τσιριζουν και τα δυο. και οι δαγκωνιες εχουν περιοριστει πολυ. αλλα ακομα θελει να γινεται τρο δικο της........

[mariamb]

Η δικιά μου κόρη ήταν...4 παρά κάτι...όταν γεννήθηκε η μικρή...και πάλι είχαμε τις σκηνές που περιγράφεις...πλέον στα 4,5...μου είπε ότι δεν της άρεσε καθόλου που αγκάλιαζα και θήλαζα την μικρή...αλλά όσο περνάει ο καιρός...αρχίζει να την αγαπάει όλο και πιο πολύ. Έφαγα αρκετά μπαλάκια του τένις...κατάλάθος...και κατ΄επανάληψη....μέχρι να βρει τρόπο να εκφραστεί. Χρειάζεστε χρόνο για να προσαρμοστείτε...σε 6 μήνες θα έχει στρώσει η κατάσταση.