TERRIBLE TWOS Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ?

[samsympan]

1 hour ago, vicky86 είπε:

τωρα καλοκαιρι να εισαστε οσο το δυνατον περισσοτερο εξω γινεται.κ αν υπαρχει η δυνατοτητα να πατε πουθενα για αλλαγη πσραστασεων.πχ σε κανενα χωριο,παππουδες

Συμφωνώ!

Και να προσθέσω επίσης ότι εμείς έχουμε παρατητήσει όποτε τα παιδιά μας βαριούνται αρχίζουν μια ακατάπαυστη γκρίνια για τα πάντα! (Σκεφθείτε και σε εμάς δεν συμβαίνει). Όταν όμως σε αντίστοιχες φάσεις είχαν παρέα πχ καλοκαίρι τα ξαδέρφια τους, ή πλέον η μία την άλλη, τις περισσότερες φορές δεν μας έδιναν και δεν μας δίνουν καμία απολύτως σημασία!

Δεν είναι βέβαια εύκολο, ούτε και εφικτό να κινητοποιείς το ενδιαφέρον του παιδιού με κάτι νέο και συναρπαστικό ΚΑΘΕ μέρα. Όμως μην υποτιμάτε τον παράγοντα "ρουτίνα-βαρεμάρα". Όσο μπορείτε να της ανακοίνωνετε μια μικρή ημερίσια "έκπληξη" όπου αν είναι συνεργάσιμη και είσαστε όλοι χαρούμενοι (κι όχι εσείς κατάκοπη/οι από συνεχείς διαπραγματεύσεις για τα πάντα) θα μπορείτε να την πραγματοποιήσετε. Πχ, μια πρωινή βόλτα στο φούρνο για ένα κουλούρι. Ή μια βόλτα στην παιδική. Ή πατίνι σε ένα πάρκο. Ή να ζωγραφίσετε σε χαρτί του μέτρου με τις πατούσες μέσα σε νερομπογιές. Ή άλλες δραστηριότητες σε μπαλκόνι ή αυλή ή κήπο με νερό, με χώμα, με άμμο. Μια απογευματινή βόλτα για παγωτό. Μια βόλτα με φίλους! Ξέρετε έσεις.

[Mamaloulou]

5 ώρες πρίν, despoina34 είπε:

Καλησπέρα σε ολους. Ας γράψω για πολλοστή φορά τον πόνο μου σε αυτό το φόρουμ με την ελπίδα να πάρω λιιιιγο κουράγιο. Σήμερα τι πρωί πρέπει να ανέβασα πίεση 20 με αυτά που τραβάω. Ξεκινώ κ λέω. Κόρη που γίνεται 2.5 χρόνων σε λίγες μέρες. ;πο πάντα ήταν γκρινιάρα κ απαιτητική. Πότε εν περάσαμε μια ήρεμη φάση ,όμως παραδόξως ο χειμώνας παρόλο που ήμασταν ουσιαστικά μήνες μέσα ,πέρασε αρκετά ανωδυνα. Ναι μεν είχαμε κ εξακολουθούμε να έχουμε θέματα με τον βραδινό ύπνο κ έχω πια κουραστεί αλλά είχαμε μια σειρά. Πολύ πρωινό ξύπνημα κ μετά όλη μέρα παιχνίδι. Δν με άφηνε να κάμω πολλά πολλά με ήθελε εκεί να παίζουμε αλλά ήμασταν οκ. Κ ερχόμαστε στο σήμερα ...εδώ κ δύο μήνες περίπου λες κ μου φέρανε άλλο παιδί. Έντονη αντίδραση σε όλα. Πάρα πολλές ζημιές. Να πετάει πχ επιδεικτικά το φαγητό η το γάλα της κάτω. Να μιλήσω για ρούχα παπούτσια πάνα; Ουρλιαζει,κλαίει,τσιριζει. Δεν της αρέσει τίποτα τραβάει να τα βγάλει. Δεν θέλει να κάνει μπάνιο ,δεν θέλει να χτενιστει. Για να βγούμε από το σπίτι γίνεται Ο πανικός. Δν ξέρουμε πως να την κάνουμε κουμάντο. Απαιτεί πράγματα. Ζητάει πχ να φάει μελι. Σε ένα λεπτό ζητάει κέικ. Στο αμέσως επόμενο λεπτο ζητάει τοστ. Μια παράνοια λες κ μας κάνει καψονια. Εγώ έχω πια απελπιστει . Ξεσπάσματα αν δεν γίνει το δικό της έχουμε σχεδόν καθημερινά. Τι συμβαίνει ρε παιδιά; Θα ηρεμήσει η θα είμαστε έτσι; 

Θα ηρεμήσει Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή να μεγαλώσει λίγο ακόμα ,ο γιος μου είναι τρία,ένα χρόνο πριν ζούσα όλα αυτά που αναφέρεις κάθε μέρα όλη μέρα ,πίστευα πως δεν θα ηρεμήσει ποτέ αλλά μετά τα δυόμιση αλλάξε,φυσικά και τώρα τα κανει αυτά αλλά συνήθως όταν είναι κουρασμένος πχ θελω να φάω τοστ μετά από 1 λεπτό όχι θελω μονο ψωμί στο επόμενο λεπτό δεν θέλω τίποτα και ξανά από την αρχή.

[despoina34]

2 ώρες πρίν, samsympan είπε:

Συμφωνώ!

Και να προσθέσω επίσης ότι εμείς έχουμε παρατητήσει όποτε τα παιδιά μας βαριούνται αρχίζουν μια ακατάπαυστη γκρίνια για τα πάντα! (Σκεφθείτε και σε εμάς δεν συμβαίνει). Όταν όμως σε αντίστοιχες φάσεις είχαν παρέα πχ καλοκαίρι τα ξαδέρφια τους, ή πλέον η μία την άλλη, τις περισσότερες φορές δεν μας έδιναν και δεν μας δίνουν καμία απολύτως σημασία!

Δεν είναι βέβαια εύκολο, ούτε και εφικτό να κινητοποιείς το ενδιαφέρον του παιδιού με κάτι νέο και συναρπαστικό ΚΑΘΕ μέρα. Όμως μην υποτιμάτε τον παράγοντα "ρουτίνα-βαρεμάρα". Όσο μπορείτε να της ανακοίνωνετε μια μικρή ημερίσια "έκπληξη" όπου αν είναι συνεργάσιμη και είσαστε όλοι χαρούμενοι (κι όχι εσείς κατάκοπη/οι από συνεχείς διαπραγματεύσεις για τα πάντα) θα μπορείτε να την πραγματοποιήσετε. Πχ, μια πρωινή βόλτα στο φούρνο για ένα κουλούρι. Ή μια βόλτα στην παιδική. Ή πατίνι σε ένα πάρκο. Ή να ζωγραφίσετε σε χαρτί του μέτρου με τις πατούσες μέσα σε νερομπογιές. Ή άλλες δραστηριότητες σε μπαλκόνι ή αυλή ή κήπο με νερό, με χώμα, με άμμο. Μια απογευματινή βόλτα για παγωτό. Μια βόλτα με φίλους! Ξέρετε έσεις.

Αυτή η βόλτα για να γίνει δεν φαντάζεσαι τι περνάω. Αυτό είναι το θέμα . Χτυπιέται για τα ρούχα για τις κάλτσες για τα παπούτσια για όλα. Μια ώρα συζητάμε αν θα πάρουμε ποδήλατο η όχι . Μια λέει το ένα μια λέει το άλλο. Της λες κάτσε να φύγουμε αρχίζει το νεύρο κ το κλάμα oxxxxxι θέλω τελικά με τα πόδια. Στα λόγια όλα εύκολα είναι. Στην πράξη;;; Εμείς σαν γονείς την πηγαίνουμε πραγματικά παντού. Παιδότοπους κούνιες πάρκα. ...αλλά μας βγαίνει πραγματικά ξινό. Να μην μιλήσω για το καρεκλακι αυτοκινήτου. 

[vicky86]

2 ώρες πρίν, despoina34 είπε:

Αυτή η βόλτα για να γίνει δεν φαντάζεσαι τι περνάω. Αυτό είναι το θέμα . Χτυπιέται για τα ρούχα για τις κάλτσες για τα παπούτσια για όλα. Μια ώρα συζητάμε αν θα πάρουμε ποδήλατο η όχι . Μια λέει το ένα μια λέει το άλλο. Της λες κάτσε να φύγουμε αρχίζει το νεύρο κ το κλάμα oxxxxxι θέλω τελικά με τα πόδια. Στα λόγια όλα εύκολα είναι. Στην πράξη;;; Εμείς σαν γονείς την πηγαίνουμε πραγματικά παντού. Παιδότοπους κούνιες πάρκα. ...αλλά μας βγαίνει πραγματικά ξινό. Να μην μιλήσω για το καρεκλακι αυτοκινήτου. 

διαλεγεις τις μαχες σου

δινεις δυο επιλογες κ κανεις το πρωτο που θα πει,αμεσα

οχι τα αποφασιζουμε κ τα κανουμε σιγα σιγα

καταλαβαινουν πολυ περισσοτερα απο οσα νομιζουμε

1-2οταν θα καθυστερειτε γτ απλα γκρινιαζει κ χανετε χρονο,θα το καταλαβει

το καρεκλακι αυτοκινητου ειναι αλλο θεμα

για θεματα που δ εχουν σχεση με ασφαλεια,χρειαζεται να εισαι ευπροσαρμοστη

ακομη κ αν αυτο σημαινει να βγει με το μαγιο

[samsympan]

12 ώρες πρίν, despoina34 είπε:

Μια ώρα συζητάμε αν θα πάρουμε ποδήλατο η όχι .

@despoina34 στην αντίστοιχη φάση με την μεγάλη που περάσαμε στα 2μισι και στα 4μισι αν θυμάμαι καλά ήταν πριν ξεκινήσει σχολείο (γιατί με την μικρή δεν το περάσαμε, καταλαβαίνεις με το 2ο παιδί άλλες οι ισορροπίες)• έφτασα στο σημείο να γράψω σε χαρτί στο ψυγείο "Κανόνες του σπιτιού" 4-5 πράγματα μεταξύ των οποίων "Κάνουμε αυτό που λέει ο μπαμπάς και η μαμά και δεν διαφωνούμε συνεχώς μαζί τους". Κι άρχισα πλέον στην 2-3 διαφωνία/ένσταση του παιδιού να απαντάω "Θα το κάνουμε επειδή το λέω εγώ". Αυτή την ατάκα όπου κατά βάση είναι αντιπαιδαγωγική έτσι! Καθώς πάντα λέμε εξηγούμε στο παιδί και συζητάμε μαζί του κλπ κλπ. ΌΜΩΣ από την στιγμή που το παιδί διαφωνεί χάριν της διαφωνίας και μόνο -και το οποίο καλώς το κάνει και υγιές και αναμενόμενο, αλλά μη πρακτικό και εξουθενωτικό για τον γονιό- τότε η συνεχόμενη συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά 

Και η αυστηρή ας πούμε-αυταρχική ατάκα "Θα το κάνουμε επειδή το αποφάσισα εγώ η μαμά σου/ο μπαμπάς σου" τελεία και παύλα (με ήρεμο τόνο, όχι με βίαιο εννοείται), απεγκλωβίζει τελικά από τον φαύλο κύκλο της γκρίνιας και των νεύρων εκατέρωθεν και δίνει την επίλυση στην κρίση.

Δηλαδή βλέπεις πως 

12 ώρες πρίν, despoina34 είπε:

Μια ώρα συζητάμε αν θα πάρουμε ποδήλατο η όχι . Μια λέει το ένα μια λέει το άλλο. Της λες κάτσε να φύγουμε αρχίζει το νεύρο κ το κλάμα oxxxxxι θέλω τελικά με τα πόδια.

αυτό δεν βγάζει κάπου καλά. Την επομένη λες "Θα πάμε βόλτα, σου έχω βγάλει ρούχα, θα πάμε με τα πόδια εκεί". Όλο το πλάνο εξ'αρχης, κι αν αρχίσει γκρίνια μη διαχειρίσιμη απλώς λες "ok, επειδή κουράστηκα με τις διαφωνίες/τις φωνές κλπ δεν θα πάμε κάπου μαζί τελικά" και απλώς σταματάς την συζήτηση. Δεν συζητάς άλλο. Επιτρέπεις στο παιδί να διαμαρτυρηθεί, δεν το κόβεις, απλώς λες κι εσύ κοφτά την ατάκα "Με έπιασε πονοκέφαλος από την γκρίνια, δεν μπορώ να πάω για βόλτα". Αυτό και δεν εξηγείς κάτι άλλο. Ομοίως και για τα άλλα ζητήματα. Μια ατάκα και τέλος. Αν είναι κάτι που δεν έχει σχέση με ασφάλεια όπως είπε η @vicky86 δεν σε πολυνοιάζει πχ εχει ζητήσει τοστ, μετά αυγό, μετά αλλάζει γνώμη φρούτο ε τότε φτιάχνεις ότι κρίνεις, της το αφήνεις στην άκρη και της λες εκεί είναι αν θες φάτο. Αν είναι πχ το καθισματάκι απλώς δεν το συζητάς, την δένεις όπως και ΟΛΟΙ φοράμε ζώνη και τέλος.

 

Σιγά σιγά @despoina34 αυτό θα το καταφέρεις. Και θα ισορροπήσει και το παιδί εννοείται! Δεν θα παίρνεις προσωπικά την κόντρα που σου κάνει τώρα. Δεν είναι προσωπικό! Είναι ανθρώπινο. Πως αλλιώς θα δείξει ότι είναι αυτόνομο άτομο με άποψη;! Έτσι το κάνει ο άνθρωπος όταν είναι νήπιο. Κάπως ατσούμπαλα και με νεύρα. Εσύ το ξέρεις όμως αυτό ότι είναι στάδιο ωρίμανσης. Οπότε όσο μπορείς ήρεμα και χωρίς στεναχώριες. Όταν αρχίζει ο χαμός, δυό λόγια κοφτά και τέλος. Και θα της λες "Θέλω ησυχία και όχι φωνές. Με στεναχωρούν και με κουράζουν οι φωνές". Και θα το πιάσει το μήνυμα αμέσως, θα το δεις.

[despoina34]

1 hour ago, samsympan είπε:

@despoina34 στην αντίστοιχη φάση με την μεγάλη που περάσαμε στα 2μισι και στα 4μισι αν θυμάμαι καλά ήταν πριν ξεκινήσει σχολείο (γιατί με την μικρή δεν το περάσαμε, καταλαβαίνεις με το 2ο παιδί άλλες οι ισορροπίες)• έφτασα στο σημείο να γράψω σε χαρτί στο ψυγείο "Κανόνες του σπιτιού" 4-5 πράγματα μεταξύ των οποίων "Κάνουμε αυτό που λέει ο μπαμπάς και η μαμά και δεν διαφωνούμε συνεχώς μαζί τους". Κι άρχισα πλέον στην 2-3 διαφωνία/ένσταση του παιδιού να απαντάω "Θα το κάνουμε επειδή το λέω εγώ". Αυτή την ατάκα όπου κατά βάση είναι αντιπαιδαγωγική έτσι! Καθώς πάντα λέμε εξηγούμε στο παιδί και συζητάμε μαζί του κλπ κλπ. ΌΜΩΣ από την στιγμή που το παιδί διαφωνεί χάριν της διαφωνίας και μόνο -και το οποίο καλώς το κάνει και υγιές και αναμενόμενο, αλλά μη πρακτικό και εξουθενωτικό για τον γονιό- τότε η συνεχόμενη συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά 

Και η αυστηρή ας πούμε-αυταρχική ατάκα "Θα το κάνουμε επειδή το αποφάσισα εγώ η μαμά σου/ο μπαμπάς σου" τελεία και παύλα (με ήρεμο τόνο, όχι με βίαιο εννοείται), απεγκλωβίζει τελικά από τον φαύλο κύκλο της γκρίνιας και των νεύρων εκατέρωθεν και δίνει την επίλυση στην κρίση.

Δηλαδή βλέπεις πως 

αυτό δεν βγάζει κάπου καλά. Την επομένη λες "Θα πάμε βόλτα, σου έχω βγάλει ρούχα, θα πάμε με τα πόδια εκεί". Όλο το πλάνο εξ'αρχης, κι αν αρχίσει γκρίνια μη διαχειρίσιμη απλώς λες "ok, επειδή κουράστηκα με τις διαφωνίες/τις φωνές κλπ δεν θα πάμε κάπου μαζί τελικά" και απλώς σταματάς την συζήτηση. Δεν συζητάς άλλο. Επιτρέπεις στο παιδί να διαμαρτυρηθεί, δεν το κόβεις, απλώς λες κι εσύ κοφτά την ατάκα "Με έπιασε πονοκέφαλος από την γκρίνια, δεν μπορώ να πάω για βόλτα". Αυτό και δεν εξηγείς κάτι άλλο. Ομοίως και για τα άλλα ζητήματα. Μια ατάκα και τέλος. Αν είναι κάτι που δεν έχει σχέση με ασφάλεια όπως είπε η @vicky86 δεν σε πολυνοιάζει πχ εχει ζητήσει τοστ, μετά αυγό, μετά αλλάζει γνώμη φρούτο ε τότε φτιάχνεις ότι κρίνεις, της το αφήνεις στην άκρη και της λες εκεί είναι αν θες φάτο. Αν είναι πχ το καθισματάκι απλώς δεν το συζητάς, την δένεις όπως και ΟΛΟΙ φοράμε ζώνη και τέλος.

 

Σιγά σιγά @despoina34 αυτό θα το καταφέρεις. Και θα ισορροπήσει και το παιδί εννοείται! Δεν θα παίρνεις προσωπικά την κόντρα που σου κάνει τώρα. Δεν είναι προσωπικό! Είναι ανθρώπινο. Πως αλλιώς θα δείξει ότι είναι αυτόνομο άτομο με άποψη;! Έτσι το κάνει ο άνθρωπος όταν είναι νήπιο. Κάπως ατσούμπαλα και με νεύρα. Εσύ το ξέρεις όμως αυτό ότι είναι στάδιο ωρίμανσης. Οπότε όσο μπορείς ήρεμα και χωρίς στεναχώριες. Όταν αρχίζει ο χαμός, δυό λόγια κοφτά και τέλος. Και θα της λες "Θέλω ησυχία και όχι φωνές. Με στεναχωρούν και με κουράζουν οι φωνές". Και θα το πιάσει το μήνυμα αμέσως, θα το δεις.

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Θα τα δοκιμάσω όλα. Σήμερα για παράδειγμα από το πρωί επειδή ξέρει ότι θα πάμε στη γιαγιά στο χωριό το λέει συνέχεια. Λέω μόλις γυρισρι ο μπαμπάς θα φύγουμε. Οχιιιιιιι τωραααααα με ένταση κ επιμονή . Της το ξαναλέω. Αυτή τα ίδια. Της λέω μετά πρέπει όμως να.διαλεξεις τι θα βάλεις. Έδωσα πόσες επιλογές. Ενώ διάλεξε,μόλις της το φόρεσα αλήθεια έκανε σαν δαιμονισμένη κ το βγάλαμε. Μετά από πόση ώρα κ αφού έβαλα τις φωνές την έντυσαν με το ζόρι κ έβαλα τα κλάματα. Πρώτη φορά το παιδί έχει τόση ένταση  . Δν μπορώ να καταλάβω τι της συμβαίνει 

[samsympan]

πρίν από 19 λεπτά , despoina34 είπε:

Της λέω μετά πρέπει όμως να.διαλεξεις τι θα βάλεις. Έδωσα πόσες επιλογές.

Αυτό όμως την αποσυντονίζει! Της προκαλεί σύγχηση! (Παράδειγμα: Ο άντρας μου δεν θέλει να πηγαίνει σε μεγάλα σούπερ μάρκετ με πολλές επιλογές διότι αυτό του προκαλεί σύγχηση, ειδικά όταν εγώ κάνω 1ώρα να αποφασίσω ποια γεύση από το τάδε είδος θα πάρω και μετά στρεσσάρομαι κι εγώ που ξέρω ότι εκνευρίζεται ο σύζυγος και στο τέλος είμαστε και οι δύο μέσα στα μούτρα... για ποιόν λόγο;;; επειδή έχουμε πολλές επιλογές!!! Έλεος πια και ντροπή μας λέω, προσωπικά. Ποιοι εμείς οι ενήλικες! Οπότε βάλε τώρα το νήπιο στο μυαλό σου που προσπαθεί να χτίσει το Εγώ του και την προσωπικότητα του και βιώνει ένα σωρό πρωτόγνωρα για το ίδιο συναισθήματα και αμφιθυμία και κυκλοθυμία κλπ κλπ κι έχει μια ντουλάπα με ρούχα να διαλέξει).

Οπότε μην την ρωτάς! Βγάλτης εσυ μια αλλαξιά μόνο. Έτσι βοηθάς να απεγκλωβιστεί το μυαλουδάκι της από το θέμα που θα οδηγήσει σε ένταση και πες της "Έλα να ντυθούμε μπαμ μπαμ για να έχουμε χρόνο και διάθεση αργότερα να (συμπληρώνεις μια "έκπληξη" που είπαμε)".

[vicky86]

πρίν από 59 λεπτά , despoina34 είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. Θα τα δοκιμάσω όλα. Σήμερα για παράδειγμα από το πρωί επειδή ξέρει ότι θα πάμε στη γιαγιά στο χωριό το λέει συνέχεια. Λέω μόλις γυρισρι ο μπαμπάς θα φύγουμε. Οχιιιιιιι τωραααααα με ένταση κ επιμονή . Της το ξαναλέω. Αυτή τα ίδια. Της λέω μετά πρέπει όμως να.διαλεξεις τι θα βάλεις. Έδωσα πόσες επιλογές. Ενώ διάλεξε,μόλις της το φόρεσα αλήθεια έκανε σαν δαιμονισμένη κ το βγάλαμε. Μετά από πόση ώρα κ αφού έβαλα τις φωνές την έντυσαν με το ζόρι κ έβαλα τα κλάματα. Πρώτη φορά το παιδί έχει τόση ένταση  . Δν μπορώ να καταλάβω τι της συμβαίνει 

αφησε την να το λεει.τι ακριβως λεει;ποτε θα παμε στο χωριο;η οτι σημερα θα παμε στο χωριο.αν ρωταει απαντας απλα,το μεσημερι με τον μπαμπα.οσες φορες το πει

αν αρχισει να φωναζει τωρα,εσυ ηρεμα,δεν γινεται να φυγουμε χωρις τον μπαμπα,κ αφησε την να ξεσπασει

ακομη κ τα δικα μου που ειναι μεγαλα,αν ανυπομονουν για κτ θα το κανουν.δ τους το λεω απο νωρις ακριβως γι αυτο το λογο.ειναι ικανα να παρουν ημερολογιο κ να περιμενουν ποτε θα ερθει η μερα.η την ιδια μερα,ανα μιση ωρα να σκεφτονται ποση ωρα μενει ακομη

δ δινεις πολλες επιλογες.περιττο βαρος της μεταδιδεις

συνηθως βοηθανε οι δυο επιλογες,αλλα αν βλεπεις οτι εχεις παιδι που δεν συνεργαζεται ουτε σε αυτο δοκιμαζεις κ το ενα εχει,αν θελεις,αλλιως μενουμε μεσα

δ διαφωνω δλδ με την πιο "αυστηρη" προσεγγιση που λεει κ η samsypan.κ προσωπικα θεωρω οτι ειμαι απολυτη σε πολλα πραγματα

επισης ειναι πολυ νωρις να ντυθει για να ετοιμαστει να φυγετε το μεσημερι.τελευαταια στιγμη αυτα ωστε να μην υπαρχει χρονος αντιδρασης.εδω τα δικα μου,αν ετοιμαστουν πρωτα,μεχρι να ετοιμαστω εγω απλα θα πλακωνονται,κ ειναι σχεδον 6 κ 8 χρ

[vtgian]

2 ώρες πρίν, samsympan είπε:

@despoina34 στην αντίστοιχη φάση με την μεγάλη που περάσαμε στα 2μισι και στα 4μισι αν θυμάμαι καλά ήταν πριν ξεκινήσει σχολείο (γιατί με την μικρή δεν το περάσαμε, καταλαβαίνεις με το 2ο παιδί άλλες οι ισορροπίες)• έφτασα στο σημείο να γράψω σε χαρτί στο ψυγείο "Κανόνες του σπιτιού" 4-5 πράγματα μεταξύ των οποίων "Κάνουμε αυτό που λέει ο μπαμπάς και η μαμά και δεν διαφωνούμε συνεχώς μαζί τους". Κι άρχισα πλέον στην 2-3 διαφωνία/ένσταση του παιδιού να απαντάω "Θα το κάνουμε επειδή το λέω εγώ". Αυτή την ατάκα όπου κατά βάση είναι αντιπαιδαγωγική έτσι! Καθώς πάντα λέμε εξηγούμε στο παιδί και συζητάμε μαζί του κλπ κλπ. ΌΜΩΣ από την στιγμή που το παιδί διαφωνεί χάριν της διαφωνίας και μόνο -και το οποίο καλώς το κάνει και υγιές και αναμενόμενο, αλλά μη πρακτικό και εξουθενωτικό για τον γονιό- τότε η συνεχόμενη συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά 

Και η αυστηρή ας πούμε-αυταρχική ατάκα "Θα το κάνουμε επειδή το αποφάσισα εγώ η μαμά σου/ο μπαμπάς σου" τελεία και παύλα (με ήρεμο τόνο, όχι με βίαιο εννοείται), απεγκλωβίζει τελικά από τον φαύλο κύκλο της γκρίνιας και των νεύρων εκατέρωθεν και δίνει την επίλυση στην κρίση.

Δηλαδή βλέπεις πως 

αυτό δεν βγάζει κάπου καλά. Την επομένη λες "Θα πάμε βόλτα, σου έχω βγάλει ρούχα, θα πάμε με τα πόδια εκεί". Όλο το πλάνο εξ'αρχης, κι αν αρχίσει γκρίνια μη διαχειρίσιμη απλώς λες "ok, επειδή κουράστηκα με τις διαφωνίες/τις φωνές κλπ δεν θα πάμε κάπου μαζί τελικά" και απλώς σταματάς την συζήτηση. Δεν συζητάς άλλο. Επιτρέπεις στο παιδί να διαμαρτυρηθεί, δεν το κόβεις, απλώς λες κι εσύ κοφτά την ατάκα "Με έπιασε πονοκέφαλος από την γκρίνια, δεν μπορώ να πάω για βόλτα". Αυτό και δεν εξηγείς κάτι άλλο. Ομοίως και για τα άλλα ζητήματα. Μια ατάκα και τέλος. Αν είναι κάτι που δεν έχει σχέση με ασφάλεια όπως είπε η @vicky86 δεν σε πολυνοιάζει πχ εχει ζητήσει τοστ, μετά αυγό, μετά αλλάζει γνώμη φρούτο ε τότε φτιάχνεις ότι κρίνεις, της το αφήνεις στην άκρη και της λες εκεί είναι αν θες φάτο. Αν είναι πχ το καθισματάκι απλώς δεν το συζητάς, την δένεις όπως και ΟΛΟΙ φοράμε ζώνη και τέλος.

 

Σιγά σιγά @despoina34 αυτό θα το καταφέρεις. Και θα ισορροπήσει και το παιδί εννοείται! Δεν θα παίρνεις προσωπικά την κόντρα που σου κάνει τώρα. Δεν είναι προσωπικό! Είναι ανθρώπινο. Πως αλλιώς θα δείξει ότι είναι αυτόνομο άτομο με άποψη;! Έτσι το κάνει ο άνθρωπος όταν είναι νήπιο. Κάπως ατσούμπαλα και με νεύρα. Εσύ το ξέρεις όμως αυτό ότι είναι στάδιο ωρίμανσης. Οπότε όσο μπορείς ήρεμα και χωρίς στεναχώριες. Όταν αρχίζει ο χαμός, δυό λόγια κοφτά και τέλος. Και θα της λες "Θέλω ησυχία και όχι φωνές. Με στεναχωρούν και με κουράζουν οι φωνές". Και θα το πιάσει το μήνυμα αμέσως, θα το δεις.

 

Ω πόσο σωστό!

Στην προσπάθειά μας να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στα παιδιά μας, να νιώθουν ότι έχουν φωνή (που εμείς συνήθως δεν είχαμε) συχνά τα βομβαρδίζουμε με επιλογές και σε αυτές τις ηλικίες μπερδεύονται, κουράζονται και τελικά κανένας δεν περνάει καλά.

 

@despoina34 είναι πραγματικά πολύ βοηθητικό αυτό που έγραψε η @samsympan αλλά και το τελευταίο μήνυμα της @vicky86 το επιβεβαιώνω και εγώ.

 

Πρώτα από όλα εσύ, ο ενήλικας αποφασίζεις και θέτεις τους όρους. Έχετε πχ να πάτε κάπου βόλτα... Δε δίνεις επιλογές για τα πάντα (ρούχα, τρόπο μετακίνησης, τι θα πάρετε μαζί σας, τι θα φάτε) αλλά μόνο για ένα από αυτά. Όταν γκρινιάζει/κλαίει (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, χρειάζεται για να μάθει να κοντρολάρει τα ξεσπάσματά της) παραμένεις ζεν, εξηγείς ορθά κοφτά και αν κλιμακώνει διακόπτεις λέγοντας ότι δεν μπορείς να την καταλάβεις όταν κλαίει/φωνάζει, ότι κουράζεσαι και εσύ, ότι σου έχουν αναφέρει οι κοπέλες νωρίτερα. Είναι σημαντικό να καταλάβει ότι και εσύ έχεις όρια και αντοχές. 

 

Είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας της αυτές οι αντιδράσεις. Θέλει αυγό, δίνεις αυγό, δε θέλει. Θέλει τοστ,  δίνεις τοστ, σπαράζει στο κλάμα γιατί το έκοψες σε τρίγωνα αντί για ορθογώνια και τώρα δε τρώγεται. Φτιάχνεις άλλο, δε πεινάει. Είναι ο τρόπος τους να βρουν τη θέση τους στο κόσμο των ενηλίκων

[despoina34]

Σας ευχαριστώ κορίτσια πάρα πολύ . Είναι αντιδραστικό παιδί. Ήρθαμε στους γονείς μου. Δεν μας αφήνει να πούμε κουβεντα. Μέσα στο σπίτι τρώγεται με τα ρούχα της κ από την βαρεμάρα της ζητάει μόνο βλακειες. Αύριο έχω τηλεφωνικό ραντεβού για συμβουλευτική γονέων . Θα δω τι θα μου πει ,ακούω κ τις δικές σας συμβουλές κ θα επανέλθω με νεοτερα

[Super.mum]

On 6/6/2022 at 4:37 ΜΜ, despoina34 είπε:

Σας ευχαριστώ κορίτσια πάρα πολύ . Είναι αντιδραστικό παιδί. Ήρθαμε στους γονείς μου. Δεν μας αφήνει να πούμε κουβεντα. Μέσα στο σπίτι τρώγεται με τα ρούχα της κ από την βαρεμάρα της ζητάει μόνο βλακειες. Αύριο έχω τηλεφωνικό ραντεβού για συμβουλευτική γονέων . Θα δω τι θα μου πει ,ακούω κ τις δικές σας συμβουλές κ θα επανέλθω με νεοτερα

Μην στεναχωριέσαι είναι της ηλικίας. Ούτε αυτά ξέρουν τι θέλουν μερικεσ Φορές. Θα δεις οτι όσο μεγαλώνει τα πράγματα θα βελτιώνονται. Με αυτά που γράφεις νιώθω σαν να περιγράφεις τον πρώτο μου γιο. Είναι σχεδόν 3 τώρα και όπως λες δεν μας αφήνει να πούμε κουβέντα. Δεν με αφήνει γενικά να κάτσω στιγμή. Όμως η αγάπη νικάει τον θυμό. Αλήθεια προσπάθησε να την αγκαλιάζεις κάθε φορά που έχει ένα ξέσπασμα θυμού. Να της λες πόσο την καταλαβαίνεις. (Και ας μην το κανεισ Κατά βάθος) Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ δύσκολα και εσυ άνθρωπος είσαι και δεν είναι όλες οι μέρες και ωρεσ ίδιες. Αλλά πραγματικά κάνε λίγο υπομονή. Εκεί μετά τα 3 συνήθως αρχίζεις να συνεννοείστε καλύτερα. 

[Ilaeira]

Για να καταλάβεις: Σήμερα το απόγευμα. Παίζαμε ωραία και καλά, κάποια στιγμή μου λέει πεινάω, του λέω ωραία, είναι ώρα για φρούτα. Θρήνος και κοπετός. "Δεν θέλω φρούτα, θέλω τοστ." Να έχει πέσει στο πάτωμα και να χτυπιέται. Εξηγώ ότι αφού δεν έφαγε το φρούτο στον σταθμό, πρέπει να φάει τώρα το απόγευμα. (Το ίδιο ακριβώς που εξηγώ όλες τις υπόλοιπες φορές που δεν έχει φάει το φρούτο στον σταθμό.) Το παιδί να θρηνεί σαν την Εκάβη, εγώ να φτιάχνω τη φρουτόκρεμα, στα ενδιάμεσα να μου λέει ότι δεν θέλει κίτρινα φρούτα μέσα (ό,τι να 'ναι). Πέφτει στην αγκαλιά του μπαμπά του για παρηγοριά, φτιάχνω τη φρουτόκρεμα, κάθομαι στον καναπέ και του λέω "βάζω Πέππα και σε περιμένω όταν είσαι έτοιμος". (Το ίδιο ακριβώς που βάζουμε κάθε απόγευμα για να φάει τα γαμ*να φρούτα). Το κλάμα κόβεται μαχαίρι, έρχεται και στρογγυλοκάθεται δίπλα μου, "είμαι έτοιμος" μου λέει, κι αρχίζει να ανοίγει το στόμα σαν γλάρος. Του ρίχνεις φούσκο ή δεν του ρίχνεις;

 

Είναι δύσκολη ηλικία. Τεστάρουν όρια, δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτά που νιώθουν, στον εγκέφαλό τους γίνεται χαμός. Όσο μπορείς μην βάζεις ταμπέλες ότι είναι αντιδραστική. Απ' όσο καταλαβαίνω η μικρή σου έχει χαρακτήρα και άποψη, κι αυτό κακό δεν είναι. Μακάρι να είναι πάντα έτσι στη ζωή της. 

 

Προσωπικά διαλέγω μάχες και προσπαθώ να οριοθετώ σε αυτά που θεωρώ σημαντικά. Ρίχνω και καμιά κατσάδα πού και πού. Κι εμάς δεν μας αφήνει να μιλάμε, γιατί διεκδικεί την προσοχή συνεχώς, αλλά όταν τύχει να λέμε κάτι σημαντικό εκείνη την ώρα, του απαντάμε ότι θα παίξουμε πάλι μόλις τελειώσουμε την κουβέντα μας.

Διάλεξε τις μάχες, όπως είπαν και τα κορίτσια. Αν σκούζει ότι δεν θέλει να ντυθεί, πες της ότι αν δεν ντυθεί δεν θα βγείτε βόλτα - και κάνε το, κι αν αρχίσει μετά να γκρινιάζει επειδή βαριέται, εξήγησε ότι αν είχε ντυθεί θα μπορούσατε να είχατε βγει έξω. 

Εμένα πολλές φορές τυχαίνει να του πω να βγούμε, μου λέει όχι, και σε πέντε λεπτά έρχεται και μου λέει "να βγούμε μαμά, να πάμε στις κούνιες"...

 

Κουράγιο, και αγωνιστικούς χαιρετισμούς. Αν σου πει τίποτα χρήσιμο στη συμβουλευτική, γράψε κανένα τιπ κι εδώ, μπας και καταφέρουμε να μην τρελαθούμε.