TERRIBLE TWOS Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ?

[bee]

Φτύνω τον κόρφο μου 7 μήνες τώρα!Γεννήθηκαν δίδυμα και η μέχρι τότε μοναχοκόρη μας αντέδρασε πολύ καλά.Αν σκεφτεί κανείς ότι δύο μήνες νωρίτερα είχαν προστεθεί στην οικογένεια άλλα δύο ξαδερφάκια,θα ήταν φυσικό όταν ήρθαν τα δικά μας να αναστατωθεί.Κύλησαν όλα απρόσμενα ήσυχα με μικρές κι ελάχιστες κρίσεις ζήλιας,σε φυσιολογικά πλαίσια.Την τελευταία εβδομάδα το σκηνικό έχει αλλάξει.Κάθε φορά που δεν κάνουμε αυτό που θέλει έχουμε τις εξής τρεις αντιδράσεις :σπαρακτικό κλάμα,με λυγμούς-τσιρίδες-πέφτει στο πάτωμα και κοπανιέται ή τραβάει αυτόν που δεν της επιτρέπει να κάνει κάτι.Παραξενεύτηκα στην αρχή γιατί δεν έκανε ποτέ έτσι το παιδί μου.Η αδερφή μου μού μίλησε για την ηλικία των 2,που σε λίγες μέρες μπαίνει η μικρή μου,και τα λεγόμενα ''terrible twos''.Καλά όλα αυτά,αλλά δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω.Είμαι κάθε μέρα στο σπίτι μόνη μου και με τα τρία και δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να ασχοληθώ όλες τις ώρες της ημέρας αποκλειστικά μαζί της.Όσες έχετε περάσει από αυτό το στάδιο έχετε κανένα tip για να το χειριστώ;

[elena26]

Φτύνω τον κόρφο μου 7 μήνες τώρα!Γεννήθηκαν δίδυμα και η μέχρι τότε μοναχοκόρη μας αντέδρασε πολύ καλά.Αν σκεφτεί κανείς ότι δύο μήνες νωρίτερα είχαν προστεθεί στην οικογένεια άλλα δύο ξαδερφάκια,θα ήταν φυσικό όταν ήρθαν τα δικά μας να αναστατωθεί.Κύλησαν όλα απρόσμενα ήσυχα με μικρές κι ελάχιστες κρίσεις ζήλιας,σε φυσιολογικά πλαίσια.Την τελευταία εβδομάδα το σκηνικό έχει αλλάξει.Κάθε φορά που δεν κάνουμε αυτό που θέλει έχουμε τις εξής τρεις αντιδράσεις :σπαρακτικό κλάμα,με λυγμούς-τσιρίδες-πέφτει στο πάτωμα και κοπανιέται ή τραβάει αυτόν που δεν της επιτρέπει να κάνει κάτι.Παραξενεύτηκα στην αρχή γιατί δεν έκανε ποτέ έτσι το παιδί μου.Η αδερφή μου μού μίλησε για την ηλικία των 2,που σε λίγες μέρες μπαίνει η μικρή μου,και τα λεγόμενα ''terrible twos''.Καλά όλα αυτά,αλλά δεν ξέρω πώς να την αντιμετωπίσω.Είμαι κάθε μέρα στο σπίτι μόνη μου και με τα τρία και δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια να ασχοληθώ όλες τις ώρες της ημέρας αποκλειστικά μαζί της.Όσες έχετε περάσει από αυτό το στάδιο έχετε κανένα tip για να το χειριστώ;

 

Καλησπέρα κοπέλα μου είμαι και εγώ μητέρα ενώς "τρομερού" δύχρονου και ενώς βρέφους 35 ημερών

ο μεγάλος μου εδώ και 3 μήνες παρουσιάζει ακριβώς την συμπεριφορά που περιγράφεις παραπάνω!!!Εαν κάνω το λάθος να μην του κάνω το χατίρι η καθυστερήσω 2 λεπτά γίνεται πανικός!!Έχω τρελαθεί ,αναρωτιέμαι τι δεν κάνω σωστά!!αυτός έχει ξεσπάσμτα και εγώ αρχικά τον πέρνω αγκαλιά και προσπαθώ να τον ηρεμίσω όμως δεν καταφέρνω και πολλά...μετά απομακρίνομαι γιατί έχω παρατιρίσει πως εάν φεύγω απο το δωμάτιο σταματάει να κοπανιέται...Εδώ και μία εβδομάδα όμως σκεύτομενη πως κάτι κανω λάθος πήρα τηλ και σε μία συμβουλευτική γραμμη για την ψυχολογία του παιδιού όπου με συμβούλεψαν πως πρέπει να αρχίσω να λέω όχι και οτι η αγάπη δεν αποδικνείεται με το να του κάνω τα χατήρια...προσπαθώ λοιπόν να εξισορωπίσω την κατάσταση και να ξεκινήσω την μέθοδο της καρέκλας που μου είπαν...δύσκολα τα πράγματα όμως με ένα δεύτερο μωράκι συνέχεια πάνω μου(προσπαθούμε να εδραιώσουμε το θηλασμό)και με κολικούς!!!

 

Ας μας πουν λοιπόν ποιό έμπειρες μανούλες που έχουν περάσει αυτό το στάδιο πως το αντιμετώπησαν??

 

Καλή δύναμη να έχουμε και υπομονη

[bee]

Να σου ζήσει το μωράκι και καλή επιτυχία με το θηλασμό!Εμείς ''εδραιώνουμε'' το φαγητό στα δίδυμα που απ'ό,τι φαίνεται θα είναι δύσκολα παιδάκια με το φαγητό.Μπορεί να χρειαστώ και δύο ώρες για να τα ταίσω,με τη μεγάλη να κάνει τα δικά της από δίπλα.Σε κάθε ξέσπασμα προσπαθώ να την ηρεμήσω και να της μιλήσω γλυκά.Κάποιες φορές ηρεμεί και κάποιες άλλες επιμένει μέχρι να γίνει αυτό που θέλει.Είμαι όμως τόσο κουρασμένη που πολλές φορές έχω σκεφτεί να της κάνω αυτό που θέλει για να τελειώνουμε...αλλά δεν είναι σωστό να το διαχειρίζομαι έτσι!Προσπαθώ να μην το κάνω.Η μέθοδος της καρέκλας να φανταστώ ότι είναι η ίδια που εφάρμοζε στα παιδάκια η Νταντά πρώτων βοηθειών;Το έβλεπα κι εγώ Έβαζε τα παιδάκια στην καρέκλα τόσα λεπτά όσα και η ηλικία τους.Αλλά η κόρη μου δεν κάνει σκανταλιές.Ας πούμε,όταν κλαίει γιατί θέλει να της κατεβάσω τα κρυστάλλινα ποτήρια για να τα περιεργαστεί και φωνάζει ''ατό,ατό'',πρώτα της εξηγώ ότι δεν γίνεται γιατί θα κοπεί και δεν μπορούμε να ανέβουμε τόσο ψηλά.Αμφιβάλλω αν πιάνουν τόπο τα λόγια μου.Εκείνη τσιρίζει και κλαίει.Την βάζω για δύο λεπτά στην καρέκλα;Δεν έχω καταλάβει σε ποιες περιπτώσεις εφαρμόζουμε αυτή τη μέθοδο.

[goody]

Πιανουν τοπο τα λογια σου... Το βλεπω στον δικο μου!

Δεν εχουμε ξεσπασματα σε καθημερινη βαση αλλα ανα περιοδους. Οποτε τον πιανει δεν ικανοποιειται με τιποτα, ολο κατι ζηταει και ειναι ετοιμος να κλαψουρισει και να τσιριξει αν δεν γινει αμεσως..

Αν ζηταει κατι απλο που γινεται του το κανω. Αν δεν πρεπει ή δεν μπορω του το εξηγω ηρεμα, αν αρχισει να τσιριζει και να κλαιει γονατιζω μπροστα του και του ζηταω να με ακουσει, φυσικα δεν με ακουει αλλα μου αρκει που με κοιταει και ας τσιριζει, και του ξαναεξηγω ηρεμα και με μικρες απλες προτασεις οτι πχ. το ποτηρι ειναι γυαλινο και θα σπασει αν πεσει, θα κοπεις και θα πονας και θα κλαις. Και τον αφηνω και συνεχιζω αυτο που εκανα, ή αν παιζαμε προσπαθω να τον αποπροσανατολισω. Αλλα σε γενικες γραμμες περιμενω να ηρεμισει μονος του, αν αρχισω χαδια και αγκαλιες θα συνεχισει ετσι ολο το απογευμα.

Και ενω κι εγω νομιζω οτι δεν ακουει αυτα που λεω πολλες φορες οταν ηρεμισει τα λεει μονος του στον εαυτο του. Πχ. τα παιδακια δεν πιανουν μαχαιρια... ή οχι τα γυαλινα, μονο τα ταπερ...

[Ellemphriem]

Για τα τρομερα διχρονα εχω μοναχα μια συμβουλη. Σταθερη και αμετακινητη αποψη οτι και να κανει το παιδι. Οσο και να κοπανιεται, να κλαιει και να οδυρεται. Ηρεμη, ψυχρη, σταθεροτητα. Θα καταλαβουν....μετα απο πολλα ζορια που τους παιρνει και που οχι. Τα 'οχι μην κλαις, σηκω πανω, μα τι κανεις, τι εγινε, πως κανεις ετσι, σταματα' και τα παρεμφερη οταν χτυπιεται τα ξεχνατε. Δεν απαντατε, δεν κοιτατε, δεν πλησιαζετε. Απομακρινεστε απο τον χωρο και του λετε ηρεμα 'οταν ηρεμησεις ελα να μου μιλησεις'......τελος. Οχι πολλα πολλα. Οσο βλεπουν οποιαδηποτε αντιδραση σε αυτο που κανουν θα συνεχισουν ακαθεκτα.

 

ΥΓ: Την μεθοδο ταιμ αουτ και καρεκλα δεν την εχω χρησιμοποιησει ποτε στο παιδι και ειναι 3.5, δεν συμφωνω μαζι της, την θεωρω αδικη και ανουσια. Σε μας λειτουργησε η δικη μου σταθεροτητα.

[kourkoumpini]

και εγω εφαρμοζω ολα αυτα. καταλαβα οτι οταν του φωναζω γινονται πολυ χειροτερα τα πραγματα. αμα του πω το ιδιο πραγμα πιο ηρεμα το κανει (οχι παντα). επισης οταν αρχισει να κλαιει και να χτυπιεται πλεον τον αφηνω να κλαψει εξηγωντας γιατι δεν κανουμε αυτο η εκεινο. και την επομενη φορα που θελει αυτο η αλλο πραγμα και ξεκιναει να χτυπιεται δεν χτυπιεται 10 λεπτα αλλα 1 λεπτο γιατι ξερει πλεον οτι και να χτυπηθει δεν προκειται ναγινει αυτο που θελει. αλλοτε τον αποπροσανατολιζω. αναλογα με το τι θελει και πως το ζηταει και [ως εινια η κατασταση στο σπιτι με το μωρο.

 

bee εινια δυσκολο που εισαι μονη σου και με τα τρια. εγω με τα 2 και ωρες ωρες εκνευριζομαι παρα ολυ. ασε που παραταω τον μεγαλο νηστικο πολλες φορες. ειναι και πολυ δυσκολος στο φαγητο.

[bee]

Κατάλαβα!Σταθερή στάση ό,τι κι αν κάνει.Μου φαίνεται δύσκολο όμως

Ακόμη,όταν κάνει κάτι μόνης της,πχ.διεκδικεί αυτό που δεν της δίνω εγώ και ανεβαίνει σε καρέκλες,τραπέζια ή το τραβάει...Απλά της το παίρνω και την κατεβάζω απ'όπου είναι;Το πρόβλημα μου είναι ότι είναι δύσκολο να είμαι όλη τη μέρα δίπλα της.Φυσικά είμαστε στον ίδιο χώρο,που είναι συνήθως το σαλόνι-για να μην ψαχνόμαστε,αλλά και πάλι προσπαθώ να την κρατάω απασχολημένη για να μην κάνει τις ζουζουνιές που άρχισε το τελευταίο διάστημα.Όταν κλαίει μέχρι τώρα πάντα την ηρεμούσα.Δεν θέλω να την βλέπω να κοπανιέται

Καλά,το φαγητό με τα δίδυμα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα.Δεν τα αφήνω ποτέ νηστικά γιατί είναι πολύ μωρούλια ακόμα και πρέπει να τρώμε όλα μας τα γεύματα.Τη μεγάλη δεν την πιέζω τόσο γιατί τρώει έτσι κι αλλιώς όποτε θέλει. Χαλάσαμε και το πρόγραμμα φαγητού...

[kourkoumpini]

το μωρο ουτε εγω βεβαια το αφηνω νηστικο αν και ο μεγαλος δεν θελει φυσικα να το ταιζουμε. τον μεγαλο αφηνω ενιοτε γιατι 1) ειναι παρα πολυ δυσκολος και 2) τρωει πλεον ο,τι θελει οποτε θελει και 3) επειδη εχει υποτιθεται αλλεργια στα γαλακτομικα εγω πρεπει εκτος αποτο ταισμα να κανω και το μαγειρεμα.. και οταν λεμε μαγειρεμα εννοουμε οτι πρεπει να εχω 3-4 διαθεσιμα πραγματα σε καθε γευμα. ασε που πρεπει να βρισκω και συνταγες χωρις γαλακτοκομικα.

 

στον ιδιο χωρ θα εισαι αλλα η μικρη θα παει και μεσα στο δωματιο θα παει και στο μπανιο κτλ.

 

με την αγκαλαι δενε ηρεμει πλεον. πρεπει να γινει αυτο που απαιτει. και τις απαιτησεις του δεν τις ικανοποιω, τουλαχιστον ολες. δηλαδη δεν μπορω να τον αφησω να παταει το κουμπι του ασανσερ, να ειναι ανεβασμενος στο παραθυρο του σαλονιοου με τις ωρες και εγω μπαστακας διπλα του, και αλλα παρομοια. τον αφηνω να κλαψει. τη μια μερα εκλαψε 10 λεπτα την επομενη 2 λεπτα και την τριτη καθολου. μολις το ειπα το δεχτηκε.

[goody]

Κατάλαβα!Σταθερή στάση ό,τι κι αν κάνει.Μου φαίνεται δύσκολο όμως

Ακόμη,όταν κάνει κάτι μόνης της,πχ.διεκδικεί αυτό που δεν της δίνω εγώ και ανεβαίνει σε καρέκλες,τραπέζια ή το τραβάει...Απλά της το παίρνω και την κατεβάζω απ'όπου είναι;Το πρόβλημα μου είναι ότι είναι δύσκολο να είμαι όλη τη μέρα δίπλα της.Φυσικά είμαστε στον ίδιο χώρο,που είναι συνήθως το σαλόνι-για να μην ψαχνόμαστε,αλλά και πάλι προσπαθώ να την κρατάω απασχολημένη για να μην κάνει τις ζουζουνιές που άρχισε το τελευταίο διάστημα.Όταν κλαίει μέχρι τώρα πάντα την ηρεμούσα.Δεν θέλω να την βλέπω να κοπανιέται

 

Κανεις δεν θελει να βλεπει το παιδι του να κοπανιεται! Αλλα δεν μπορεις και να το αποφυγεις καποιες φορες. Τα παιδια θελουν ορια, και δεν εννοω να τα εχουμε σουζα, απλα καποια πραγματα δεν επιτρεπονται για το καλο τους. Αν την αφησεις λογικα θα ηρεμισει πιο γρηγορα. Μιλαω εκ πειρας, ειμαι αντιθετη στις θεωριες που λενε να αφηνεις τα παιδια να κλαινε, αλλα στο συγκεκριμενο θεμα οντως δουλευει αφου το κλαμα ειναι ψευτικο.

Την τιμωρια με το καρεκλακι και εγω δεν την κανω, ελαχιστες φορες το εκανα χωρις ιδιαιτερη επιτυχια. Προτιμω να μαλλιαζει η γλωσσα μου!

[Stap]

Είναι πράγματι φαινόμενο της ηλικίας...το περνάμε κι εμείς. Βέβαια, αρκετούς μήνες πριν κι όχι οπωσδήποτε μόλις έγινε 2.

Δούλεψε και δουλεύει καλά αυτό που έγραψαν κι άλλες πιο πάνω, η σταθερότητα σε κάτι που θα πούμε όχι. Όταν αρχίζει τα πολύ έντονα...λέω μια πρόταση π.χ. "είπαμε ότι αυτό δεν το κάνουμε ή είπαμε ότι αυτό θα το κάνουμε μετά, τέλος" κι απλώς φεύγω ή συνεχίζω αυτό που κάνω μη δίνοντας σημασία σ' αυτά που κάνει. πολλές φορές μετά από λίγο της ανοίγω τα χέρια για αγκαλιά κι έρχεται....Σαν να της λέω: "καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου αλλά δεν γίνεται να το κάνουμε αυτό". Της το λέω και με λόγια. Της δείχνω ότι είμαι "μαζί της" κι ότι συνεχίζω να την αγαπώ και νομίζω τη βοηθάω με την αγκαλίτσα. Βασικά, δεν μπορούν να διαχειριστούν τη ματαίωση. Κάποτε τα νεύρα κρατούσαν αρκετή ώρα τώρα έχουν συντομεύσει πολύ, πάρα πολύ, γιατί ξέρει ότι όταν λέω όχι το εννοώ. Καλό είναι να δίνεις και μια εναλλακτική όταν αυτό είναι δυνατόν. Π.χ. δεν μπορείς να παίξεις με τα κρύσταλλα αλλά....μπορούμε να παίξουμε με αυτά τα πλαστικά ποτηράκια και να κολλήσουμε απ' έξω χαρτάκια post it. Ευτυχώς λειτουργεί ακόμη η απόσπαση της προσοχής...

 

Γενικά, για την ηλικία αυτή να πω αυτό που πιστεύω είναι ότι θέλουν να έχουν έστω κάποιο έλεγχο σε κάποια πράγματα. Οπότε, κρατάω μια διαβάθμιση στη σοβαρότητα της αντιμετώπισης. Π.χ. φυσικά σε όλα τα επικίνδυνα ή ακατάλληλα για την ηλικία της ισχύει το όχι αλλά .....δεν είπα τίποτα όταν θέλησε να βάλει τα βραστά κομματάκια καρότο απ' το πιάτο της σ' ένα πλαστικό ποτήρι....και να περιφέρεται στο σπίτι για να τα φάει.... (παράδειγμα είναι αυτό, μία φορά έγινε). Δεν μπορεί να μην αφήνουμε το παιδί να μην έχει κανέναν έλεγχο σε κάτι. Και νομίζω αυτά προτείνουν και για τις δυσκολίες αυτής της ηλικίας, να δίνουμε επιλογές π.χ. στο πάρκο ή στην παιδική χαρά, το τζιν ή το κολάν κλπ κλπ κλπ.

[Stap]

να προσθέσω μόνο για τη μέθοδο της καρέκλας. Το έχουμε κάνει για ζημιές κι όχι επειδή θυμώνει. Δεν έχει τέτοιο νόημα, ο θυμός θέλει τα παραπάνω που είπαμε.

Π.χ. όταν κάνει κάτι όπως να χτυπήσει την τηλεόραση με κάποιο παιχνίδι. Της λέμε να πάει στη γωνία (η γωνία είναι επάνω στην πολυθρόνα που βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο)....πλέον....όταν κάνει κάτι που καταλαβαίνει ότι δεν έπρεπε να το κάνει...λέει μόνη της ζημιά και πηγαίνει εκεί, το κάνει σαν παιχνίδι...

Πάντως, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι με ότι λέμε "όχι" (στις ζημιές). Μόλις πούμε όχι, είναι σε θέση να το κάνει 100 φορές

[lloullou]

λοιπόν φυγαμε για σαβ/κο και αφησαμε 2 μερες τον μικρο (21 μηνων) στις γιαγιαδες, το εχουμε ξανακανει, δεν τον αφηνουμε πολυ συχνα βεβαια σαβ/κα, μονο για τα απογευματα τις περισσοτερες φορες. με το που γυρναμε το βραδυ σπιτι, εγινε ο χαμος την ωρα που ηταν να κοιμηθει. αν μπορω να το περιγραψω καπως, θα το ονομαζα υστερια. δεν τον εχω ξαναδει ετσι. τσιριζε, κοπανιοταν, στριφογυριζε σαν κοκορετσι στο κρεββατι και φωναζε "δε θελω, δε θελω" για οτιδηποτε. μια φωναζε γαλα, μολις του το πηγαιναμε το εσπρωχνε μακρια, δε μας αφηνε να τον ακουμπησουμε, απο τη μια ηθελε αγκαλια και μολις πηγαιναμε να τον παρουμε τσιριζε και αλλα πολλα τετοια ωραια. αυτο κρατησε 1,5 ωρα ωσπου εξαντληθηκε και κοιμηθηκε. ξυπναει το αλλο πρωι, παλι τα ιδια. τρομαξα να τον ηρεμησω. σημερα ειναι καλυτερα, αλλα παλι καποιες φορες μετα τον υπνο ξυπναει και κανει σα να επαθε κριση επιληψιας για λιγα λεπτα! στριφογυριζει, χτυπιεται, τεντωνεται απο τα νευρα, δε με αφηνει να τον ακουμπησω. τι να πω ρε κοριτσια. τι ειναι ολα αυτα τα καινουρια, ειναι οντως της ηλικιας ή τιποτα αλλο? δεν ξερω τι να βαλω στο μυαλο μου και αν πρεπει να ρωτησω και τον παιδιατρο. επισης εγινε αντιδραστικος σε πολλα, δε θελει να φαει κλπ.κλπ. εχετε καποια αποψη γιαυτα που σας λεω?? τι να κανω???

[lloullou]

να φανταστειτε τωρα που σας γραφω κλαιει εδω και 2 ωρες συνεχομενα και χτυπιεται στο πατωμα δε με αφηνει να τον ακουμπησω , δεν εχει φαει τιποτα απο το πρωι (που μεχρι πριν λιγες μερες αδειαζε τα πιατα) και δεν ξερω τι να κανω... ειμαι σε απογνωση... περιμενω τηλ. απο τον γιατρο

[Ράνια 36]

να φανταστειτε τωρα που σας γραφω κλαιει εδω και 2 ωρες συνεχομενα και χτυπιεται στο πατωμα δε με αφηνει να τον ακουμπησω , δεν εχει φαει τιποτα απο το πρωι (που μεχρι πριν λιγες μερες αδειαζε τα πιατα) και δεν ξερω τι να κανω... ειμαι σε απογνωση... περιμενω τηλ. απο τον γιατρο

 

 

Να ρωτήσω στην γιαγιά πως ήταν η συμπεριφορά του όλο το διήμερο??

Εμένα η συμπεριφορά του μου λέει ότι του λείψατε πολύ και αντιδρά με αυτό τον τρόπο για να «προστατέψει» τον εαυτό του μην τυχόν και τον αφήσετε ξανά.

[lloullou]

ρανια εχει ξαναμεινει στις γιαγιαδες και εκει περναει καλα και οι ιδιες μου ειπαν πως περασαν ωραια και δεν ειχαν τετοιο προβλημα. μαλιστα η μαμα μου ηρθε χθες και αυτος πηγε στην αγκαλια της και ηρεμησε. επειτα γενικα δεν τον αφηνουμε, ελαχιστες φορες εχει μεινει για βραδυ, τωρα εμεινε 1 βραδυ, καλα καλα δεν ηταν 2 μερες... απο τοτε ομως που γυρισαμε ειδα ενα αλλο παιδι. δε με προβληματιζουν τα νευρα και η αντιδραση, σαφως οσο μεγαλωνει θα τα εχουμε αυτα ειναι της ηλικιας, αλλα η διαρκεια και η ενταση τους. 3 ωρες σχεδον ηταν εκτος ελεγχου. και εχει 3 μερες τωρα που γινεται αυτο.

[ΒαλεντιναΧρηστος]

On 6/6/2012 at 10:25 ΠΜ, lloullou είπε:

λοιπόν φυγαμε για σαβ/κο και αφησαμε 2 μερες τον μικρο (21 μηνων) στις γιαγιαδες, το εχουμε ξανακανει, δεν τον αφηνουμε πολυ συχνα βεβαια σαβ/κα, μονο για τα απογευματα τις περισσοτερες φορες. με το που γυρναμε το βραδυ σπιτι, εγινε ο χαμος την ωρα που ηταν να κοιμηθει. αν μπορω να το περιγραψω καπως, θα το ονομαζα υστερια. δεν τον εχω ξαναδει ετσι. τσιριζε, κοπανιοταν, στριφογυριζε σαν κοκορετσι στο κρεββατι και φωναζε "δε θελω, δε θελω" για οτιδηποτε. μια φωναζε γαλα, μολις του το πηγαιναμε το εσπρωχνε μακρια, δε μας αφηνε να τον ακουμπησουμε, απο τη μια ηθελε αγκαλια και μολις πηγαιναμε να τον παρουμε τσιριζε και αλλα πολλα τετοια ωραια. αυτο κρατησε 1,5 ωρα ωσπου εξαντληθηκε και κοιμηθηκε. ξυπναει το αλλο πρωι, παλι τα ιδια. τρομαξα να τον ηρεμησω. σημερα ειναι καλυτερα, αλλα παλι καποιες φορες μετα τον υπνο ξυπναει και κανει σα να επαθε κριση επιληψιας για λιγα λεπτα! στριφογυριζει, χτυπιεται, τεντωνεται απο τα νευρα, δε με αφηνει να τον ακουμπησω. τι να πω ρε κοριτσια. τι ειναι ολα αυτα τα καινουρια, ειναι οντως της ηλικιας ή τιποτα αλλο? δεν ξερω τι να βαλω στο μυαλο μου και αν πρεπει να ρωτησω και τον παιδιατρο. επισης εγινε αντιδραστικος σε πολλα, δε θελει να φαει κλπ.κλπ. εχετε καποια αποψη γιαυτα που σας λεω?? τι να κανω???

 

On 6/6/2012 at 2:04 ΜΜ, lloullou είπε:

να φανταστειτε τωρα που σας γραφω κλαιει εδω και 2 ωρες συνεχομενα και χτυπιεται στο πατωμα δε με αφηνει να τον ακουμπησω , δεν εχει φαει τιποτα απο το πρωι (που μεχρι πριν λιγες μερες αδειαζε τα πιατα) και δεν ξερω τι να κανω... ειμαι σε απογνωση... περιμενω τηλ. απο τον γιατρο

Ξέρω ότι το ποστ είναι παλιό αλλά είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση εδώ και 6μερες απαρηγόρητο κλάμα αφάγια αϋπνία δεν θέλει να την ακουμπάμε να της μιλάμε κλαίει και χτυπιέται για ώρες χωρίς σοβαρή αιτία είμαστε 19 μηνων πήγαμε στην παιδίατρο και μας βρήκε στοματίτιδα και λέγαμε ότι είναι από εκεί η αλλαγή 180° αυτή αλλά από ότι διαβάζω μάλλον δεν είναι.....όσες το περάσατε στείλτε μια συμβουλή γιατί κοντεύω να πέσω από το μπαλκόνι και δυστηχως είναι κοντό και θα ζησω

Απλά εμάς ήταν ξαφνική αλλαγή χωρίς αποχωρήσεις κλπ...

[ΑΡΓΚ]

Just now, ΒαλεντιναΧρηστος είπε:

 

Ξέρω ότι το ποστ είναι παλιό αλλά είμαστε ακριβώς στην ίδια φάση εδώ και 6μερες απαρηγόρητο κλάμα αφάγια αϋπνία δεν θέλει να την ακουμπάμε να της μιλάμε κλαίει και χτυπιέται για ώρες χωρίς σοβαρή αιτία είμαστε 19 μηνων πήγαμε στην παιδίατρο και μας βρήκε στοματίτιδα και λέγαμε ότι είναι από εκεί η αλλαγή 180° αυτή αλλά από ότι διαβάζω μάλλον δεν είναι.....όσες το περάσατε στείλτε μια συμβουλή γιατί κοντεύω να πέσω από το μπαλκόνι και δυστηχως είναι κοντό και θα ζησω

Απλά εμάς ήταν ξαφνική αλλαγή χωρίς αποχωρήσεις κλπ...

H στοματίτιδα πονάει φρικτά, λογικά και το νερο ακόμη πρέπει να τη βασανίζει. Δε χρειάζεται και άλλο λόγο να νιώθει χάλια!

[ΒαλεντιναΧρηστος]

Just now, ΑΡΓΚ είπε:

H στοματίτιδα πονάει φρικτά, λογικά και το νερο ακόμη πρέπει να τη βασανίζει. Δε χρειάζεται και άλλο λόγο να νιώθει χάλια!

Είναι ήπια χωρίς αφθες και τέτοια!!! Απλά λίγο άσπρη γλώσσα και κόκκινα ούλα δεν είναι ακριβώς στοματίτιδα παρόλαυτα περνούμε φαρμακευτική αγωγή!!!

Νερό πίνει άφθονο και χυμό....στις τροφές έχουμε θέμα που είναι λογικό αλλά το κλάμα δεν μοιάζει με πόνο παρά με χατίρι που δεν έγινε ενώ ούτε αυτό ισχύει γιατί κλαίει με ψιλοαφορμες και εκεί ξεκινάει το πανηγύρι....

[xaroumenh mama]

Λίγο η στοματιτιδα λίγο η ζέστη λίγο το ότι βρίσκεται ηλικιακά στην κορύφωση του άγχους αποχωρισμού λίγο τα δόντια λίγο κ ότι κοντευεται τα δύο δε χρειάζεται κάτι άλλο για να έχετε αυτές τις εκριξεις 

Η συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι υπομονή, ηρεμία όσο γίνετε βέβαια κ κατανόηση των συναισθημάτων του παιδιού ..!! 

[diane2020]

Κι εμας εχει ξεφυγει τελευταία θελει να κάνει συνεχώς τα δικα της κι αν δεν της περασει φωναζει ουρλιάζει και πεφτει στο πατωμα και το φιλαει κυριολεκτικά μιλαμε για τετοιο πεισμα (ναι θεατρινα θα γινει).. ασε και τη ζήλεια της..οτι πιανει οτι Εχει ότι κανει η μεγάλη θελει κι αυτο τα ιδια να κάνει.  Μιλάμε εχουμε περασει στον αντιποδα..Μέχρι περσυ η μεγαλη ζηλευε το μωρο τωρα που της περασε άρχισε το αναποδο!!θελει να ανεβαίνει στα τραπέζια κι αμα την κατεβάσεις εκει να δεις γλέντι μας ακουτε??! Γενικα θελει υπομονή κι απο τώρα αρχίζουν τα ορια, εγω ηδη τα εχω ξεκινήσει απο την ηλικια σας δηλαδη. Επίσης επειδη εμενα με κουραζει Και ολους μας παρα πολυ και δημιουργεί εντάσεις ολο αυτο,μην ξεχνας να ξεκουράζεσαι, να βάζεις ιεραρχίες, να σαι σταθερη και δικαιη να μην πισωγυριζεις και θα στρώσει σε κάνα δυο χρονια ειδικα οταν πανε σχολείο πειθαρχουνται και ηρεμούν. Ξέρω απο τημεγαλη μου τα εχω ξαναπερασει, εκεινη βεβαια περασε terrible 4s,ειχα και νεογέννητο αστα... Τώρα ομως, οταν δεν ειναι στις κακές της, μας βγάζει το καπελο,πηγε καλα η δουλεια μας ,μας κάνει εκεινη πια παρατηρήσεις!:)

Αλλα το τι εχω τραβηξει.. Πάντως το σχολείο...μεγάλο σχολειο ρε παιδια..τα μεταμορφώνει.. εγω θα παω παιδικο τη μικρη ενω αν με ρωτούσες τοτε για το πρωτο παιδι θα σου λεγα κατηγορηματικα οχι. Γενικά πάντως το σχολείο τα βοηθαει παρα πολυ τα παιδια απο ολες τις απόψεις. Σκεψου το κι εσυ για παιδικο.

[ΒαλεντιναΧρηστος]

19 ώρες πρίν, xaroumenh mama είπε:

Λίγο η στοματιτιδα λίγο η ζέστη λίγο το ότι βρίσκεται ηλικιακά στην κορύφωση του άγχους αποχωρισμού λίγο τα δόντια λίγο κ ότι κοντευεται τα δύο δε χρειάζεται κάτι άλλο για να έχετε αυτές τις εκριξεις 

Η συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι υπομονή, ηρεμία όσο γίνετε βέβαια κ κατανόηση των συναισθημάτων του παιδιού ..!! 

Το άγχος αποχωρισμού το περάσαμε μικρότερες τώρα είμαστε εντάξει σε αυτό σε όλα τα άλλα συμφωνώ μόνο υπομονή κάνω εξάλλου δεν μπορώ και κάτι άλλο ο αντρας μου δουλεύει όλη μέρα και δεν έχω συνειδητά βοήθεια από πουθενά .. 

 

18 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Κι εμας εχει ξεφυγει τελευταία θελει να κάνει συνεχώς τα δικα της κι αν δεν της περασει φωναζει ουρλιάζει και πεφτει στο πατωμα και το φιλαει κυριολεκτικά μιλαμε για τετοιο πεισμα (ναι θεατρινα θα γινει).. ασε και τη ζήλεια της..οτι πιανει οτι Εχει ότι κανει η μεγάλη θελει κι αυτο τα ιδια να κάνει.  Μιλάμε εχουμε περασει στον αντιποδα..Μέχρι περσυ η μεγαλη ζηλευε το μωρο τωρα που της περασε άρχισε το αναποδο!!θελει να ανεβαίνει στα τραπέζια κι αμα την κατεβάσεις εκει να δεις γλέντι μας ακουτε??! Γενικα θελει υπομονή κι απο τώρα αρχίζουν τα ορια, εγω ηδη τα εχω ξεκινήσει απο την ηλικια σας δηλαδη. Επίσης επειδη εμενα με κουραζει Και ολους μας παρα πολυ και δημιουργεί εντάσεις ολο αυτο,μην ξεχνας να ξεκουράζεσαι, να βάζεις ιεραρχίες, να σαι σταθερη και δικαιη να μην πισωγυριζεις και θα στρώσει σε κάνα δυο χρονια ειδικα οταν πανε σχολείο πειθαρχουνται και ηρεμούν. Ξέρω απο τημεγαλη μου τα εχω ξαναπερασει, εκεινη βεβαια περασε terrible 4s,ειχα και νεογέννητο αστα... Τώρα ομως, οταν δεν ειναι στις κακές της, μας βγάζει το καπελο,πηγε καλα η δουλεια μας ,μας κάνει εκεινη πια παρατηρήσεις!:)

Αλλα το τι εχω τραβηξει.. Πάντως το σχολείο...μεγάλο σχολειο ρε παιδια..τα μεταμορφώνει.. εγω θα παω παιδικο τη μικρη ενω αν με ρωτούσες τοτε για το πρωτο παιδι θα σου λεγα κατηγορηματικα οχι. Γενικά πάντως το σχολείο τα βοηθαει παρα πολυ τα παιδια απο ολες τις απόψεις. Σκεψου το κι εσυ για παιδικο.

Λόγω επαγγέλματος μου ξέρω τα ωφέλη του παιδικού κοινωνικοποίηση συμβίωση ομαδικότητα μοίρασμα κλπ απλά θέλω να την χαρώ λίγο ακόμα φυσικά του χρόνου θα πάει θα είναι σχεδόν 3 έχουμε και στα σχέδια δεύτερο παιδί(αν δεν έρθει θα κάνω τα χαρτιά μου για να δουλέψω) οπότε θα πάει στάνταρ να συνηθίζει κιόλας....αλλά αυτό ακριβώς αν δεν γίνει αυτό που θέλει ορυεται χτυπιέται κλπ την αφήνω να ξεσπάσει μπορεί να πάρει και ώρα και μετά της μιλάω συζητάμε(μόνη μου δηλαδή γιατί δεν μιλαει ακομα) αλλά πιστεύω να χτιζω βάσεις συζήτησης όχι φωνών κλπ....τι να πω ας ελπιζω οτι θα περασει.. απλά σε συνδυασμό με την στοματίτιδα=δεν τρώει τίποτα κάπου κουράζει όλο αυτό...ξεκουράζομαι το βράδυ γιατί το μεσημέρι που κοιμαται κάνω ότι δεν έχω κάνει όλη μέρα γιατί τρέχει από πίσω μου και θέλει αγγαλιτσες πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες σίγουρα με έχει ανάγκη και είμαι εκεί οπότε...

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας....

[diane2020]

On 27/7/2020 at 12:57 ΠΜ, ΒαλεντιναΧρηστος είπε:

Το άγχος αποχωρισμού το περάσαμε μικρότερες τώρα είμαστε εντάξει σε αυτό σε όλα τα άλλα συμφωνώ μόνο υπομονή κάνω εξάλλου δεν μπορώ και κάτι άλλο ο αντρας μου δουλεύει όλη μέρα και δεν έχω συνειδητά βοήθεια από πουθενά .. 

 

Λόγω επαγγέλματος μου ξέρω τα ωφέλη του παιδικού κοινωνικοποίηση συμβίωση ομαδικότητα μοίρασμα κλπ απλά θέλω να την χαρώ λίγο ακόμα φυσικά του χρόνου θα πάει θα είναι σχεδόν 3 έχουμε και στα σχέδια δεύτερο παιδί(αν δεν έρθει θα κάνω τα χαρτιά μου για να δουλέψω) οπότε θα πάει στάνταρ να συνηθίζει κιόλας....αλλά αυτό ακριβώς αν δεν γίνει αυτό που θέλει ορυεται χτυπιέται κλπ την αφήνω να ξεσπάσει μπορεί να πάρει και ώρα και μετά της μιλάω συζητάμε(μόνη μου δηλαδή γιατί δεν μιλαει ακομα) αλλά πιστεύω να χτιζω βάσεις συζήτησης όχι φωνών κλπ....τι να πω ας ελπιζω οτι θα περασει.. απλά σε συνδυασμό με την στοματίτιδα=δεν τρώει τίποτα κάπου κουράζει όλο αυτό...ξεκουράζομαι το βράδυ γιατί το μεσημέρι που κοιμαται κάνω ότι δεν έχω κάνει όλη μέρα γιατί τρέχει από πίσω μου και θέλει αγγαλιτσες πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες σίγουρα με έχει ανάγκη και είμαι εκεί οπότε...

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας....

Απλα επειδη κι εγω τη μεγαλη την εστειλα παιδικο στα 3,αν κάνεις μωρο βγαλε και κανα εξαμηνο του χειμώνα που δε θα τη στέλνεις λογω ιωσεων καο νεογεννητο.εγω ναι μεν την εστειλα στα 3 αλλα ουσιαστικα πηγε 6 μήνες?! Πολύ μπορεί να λεω βγαλε διακοπες κλπ .Για αυτο τη μικρη θα τη στειλω τωρα να φάμε ενα χρονο με ιωσεις και στα 3 να πηγαίνει κανονικα. Μπορεί και να μην έχουμε βεβαια μακαρι κιολας, αλλα υπολογιζω στατιστικα δηλαδη το πιθανοτερο σεναριο!

[ΒαλεντιναΧρηστος]

5 ώρες πρίν, diane2020 είπε:

Απλα επειδη κι εγω τη μεγαλη την εστειλα παιδικο στα 3,αν κάνεις μωρο βγαλε και κανα εξαμηνο του χειμώνα που δε θα τη στέλνεις λογω ιωσεων καο νεογεννητο.εγω ναι μεν την εστειλα στα 3 αλλα ουσιαστικα πηγε 6 μήνες?! Πολύ μπορεί να λεω βγαλε διακοπες κλπ .Για αυτο τη μικρη θα τη στειλω τωρα να φάμε ενα χρονο με ιωσεις και στα 3 να πηγαίνει κανονικα. Μπορεί και να μην έχουμε βεβαια μακαρι κιολας, αλλα υπολογιζω στατιστικα δηλαδη το πιθανοτερο σεναριο!

Να σου πω την αλήθεια θα τα ήθελα και τα δύο σπίτι απλά θα πάει για να εξοικειωθει ας είναι 5μηνες βάζω και σίγουρα ένα μήνα την προσαρμογη εκεί γιατί 19μηνες είναι μόνο μαζί μου...πάντα κυκλοφορούν ιώσεις εποχής κλπ και ένα να είναι άρρωστο και να πάει το πιθανότερο είναι πίσω από αυτό να κολλήσουν 2-3 και να λείψουν και είναι αλυσίδα.... Κατά την διάρκεια της δουλειάς μου σε παιδικο-βρεφονηπιακό κολλησα όσο δεν κόλλησα όλη μου την ζωή

[Super.mum]

Καλησπέρα κορίτσια!!!! Ψάχνω να βρω λύση σε πρόβλημα που χειροτερεύει όσο πάει με τον «μεγάλο» μου γιο. Πρόσφατα γέννησα και ήρθε νέο μέλος στο σπίτι άλλο ένα αγοράκι. Όποτε ο πρώτος μου γιος τώρα έχει μικρό αδερφό. Από μικρός ήταν πολύ δύσκολο μωρό (σε σύγκριση με αυτό που βλέπω τώρα από τον δεύτερο γιο μου ... καμία σχεση). Ήταν πάντα πολύ ευαίσθητος , πολύ γκρινιάρης , δεν ήξερε τι ήθελε όταν δεν του έλειπε τίποτα αυτός έβρισκε και όλη κάποιο λόγο για γκρίνια η υστερία. Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ενώ αρχίζει να συνηθηζει το μικρό του αδερφάκι και δεν έχω πλέον κάποιο θέμα με αυτό. Βλέπω όμως ότι όσο προχωράει ο καιρός γίνεται όλο και πιο αντιδραστικός. Του λέω ΟΧΙ σε κάποια πράγματα που δεν πρέπει να πειράξει όπως ας πούμε το ψυγείο η το στεγνωτήριο και αυτός δείχνει τόσο πείσμα μέχρι τελικά να περάσει το δικό του. Του λέω όχι και αυτός γελάει δεν καταλαβαίνει μάλλον ότι εγώ του μιλάω σοβαρά. Μια , δυο , τρεις μετά τον απομακρύνω από το σημείο. Ξανά πάει και αυτό γενικά μέχρι να περάσει το δικό του και θα τσιρίζει και θα γελάει και θα με γράφει. Θέλει κάτι ; Πάλι πείσμα ... πάλι τσιρίδα. Τώρα αρχίσαμε και άλλο καινούργιο με δαγκωματιές και χτυπήματα. Να του λέω όχι και να συνεχίζει να γελάει κι να με χτυπάει η να προσπαθεί να χτυπήσει το μωράκι. Είναι ανυπόφορη αυτή η συμπεριφορά. Τι άλλο να δω τι να διαβάσω ; Για Να μπορέσω να το διαχειριστώ ; Υπάρχει περίπτωση για terrible tows από τώρα που είναι 17 μηνών σχεδόν ; 

[Mamaloulou]

Σαν να περιγράφεις τον γιο μου η μόνη διαφορά είναι πως δεν έχει μικρότερο αδερφάκι,ηλικία σχεδόν ίδια 17 μηνών και 5 ημερών,εδώ και ένα μήνα έχει γίνει πολύ αντιδραστικός αν δε γινει το δικο του τσιρίζει ουρλιάζει χτυπάει πράματα,ίσως είναι της ηλικίας δεν ξέρω τι άλλο να σκεφτώ